We wisten ook wel dat het Amerikaanse kaartenhuis wankelde. Al jaren.
Maar de instorting is nu dan toch nabij.
Hoe gaat dit voor 'de wereld' af lopen?
Gaan de 'zwaar verwende' bewoners van the Land of The Free in hun City on the Hill zich als kinderen gedragen en wraak nemen met hun atoombommen ?
Een Samson optie?
Niet ondenkbaar helaas.
China: heeft eigenhandig het Corona virus overwonnen. Geen enkel ander land blijkt China te willen imiteren. Daar worden ze allemaal voor gestraft.
Rusland - waar Corona wellicht nog onder de pet wordt gehouden - heeft er voor gezorgd dat de olieprijs enorm keldert. Rusland overleeft dat. Amerika niet.
Voor Amerika is het allemaal te veel in te korte tijd:
= Een totaal incompetente besturende klasse ( Denk aan Alex Azar en Chad Wolf, de belangrijkste Corona bestrijders: geen mondkapjes, geen test-kit, geen vermoeden van hoe dit virus logaritmisch uitbreidt)
Denk aan een president die op 9 maart nog niet door heeft wat Corona is.
= De Fracking industrie die door Rusland failliet is gemaakt. Waardoor alle beurzen nòg eens een extra tuimeling maakten.
= Àl die leningen die niet zullen worden terugbetaald. Al die Zombie bedrijven die zelf kapot gaan in de komende weken en veel gezonde bedrijven mee zullen nemen.
------------------------------------------------
Dr Chris Martensen, mijn Corona guru, is een neurotoxicoloog die koos voor de wereld van aandelen en beursvoorspellingen.
Behalve alweer een uitstekend Corona verslag maakte hij vandaag ook een goede video over de ineenstorting van de US of A.
Martensen: Corona video 9 maart.
Martensen en Jihn Rubino ( Niet Nouriel Roubini!) : De bubble is kapot.
------------------------------------------------
Martensen zegt al weken lang dat de zieken eerst binnen druppelen, dan in groepjes en kort daarna: explosie.
Hier beschrijft een Arts in Noord Italië hoe snel dat gaat: ( hele Vertaling )
Ik citeer twee passages, die tonen hoe snel en overrompelend het gebeurt:
Ik heb zelf met enige verbazing de voorbije
week de reorganisatie van het hele ziekenhuis gezien, toen deze vijand zich nog
in de schaduw bevond: de afdelingen werden ‘leeggemaakt’, op basis van een
zorgvuldige selectie werden activiteiten gestaakt, evenals de opnames op de
intensive care om zoveel mogelijk bedden vrij te maken.
Deze snelle transformatie zorgde voor een
sfeer van stilte en een surrealistische leegte op de gangen van het ziekenhuis
die we eerst niet begrepen, alsof we wachtten op een oorlog die nog moest
beginnen en waarvan velen (waaronder ik) niet zeker waren of die ooit wel zou
uitbarsten, helemaal in deze hevigheid.
Ik herinner me nog een nachtelijk gesprek,
een week geleden toen ik wachtte op de resultaten van een test. Als ik er nu
over nadenk, lijkt mijn bezorgdheid van toen over één mogelijk geval bijna
belachelijk en ongerechtvaardigd, nu ik heb gezien wat er gebeurt. Welnu, de
situatie is thans op zijn zachtst gezegd dramatisch.
[.....]
Het personeel is uitgeput. Ik zag de
vermoeidheid op gezichten van mensen die normaal gesproken onvermoeibaar zijn,
ondanks het uitputtende werk dat ze altijd al doen. Ik zie solidariteit bij ons
allemaal, niemand die ooit stopt met onze collega’s internisten te vragen: “Wat
kan ik nu voor je doen?”
Artsen die bedden verplaatsen en patiënten
overbrengen, die medicatie toedienen in plaats van verpleegkundigen.
Verpleegkundigen met tranen in hun ogen omdat we niet iedereen kunnen redden,
terwijl bij verschillende patiënten tegelijkertijd te zien is dat hun lot al
bezegeld is.
Er zijn geen diensten meer, geen uren meer.
Het sociale leven is voor ons opgeschort. We zien onze families niet meer uit
angst ze te besmetten. Sommigen van ons zijn al geïnfecteerd, ondanks de
protocollen.
No comments:
Post a Comment