Thursday, February 25, 2021

1122 Corona bewijst het: De 'Deskundigen' liegen. Bewust of onbewust.


Natuurlijk  hadden we het moeten weten.  

Toen de longkanker even hard steeg als het aantal rookverslaafden, zwegen de artsen ook nog 40 jaar.   Om daarna helemaal door te slaan naar het ander uiterste.

Met de suikers ( er zijn 57 varianten, vaak in de vorm van koolhydraat)  is hetzelfde aan de hand: Al in 1960 wist de suiker-industrie dat ze gif verkocht, maar hun stratregie ( te lezen in hun eigen notulen uit 1960) was simpel:  Zaai twijfel. 

Koop om de twee jaar een oude professor om die dan weer een onderzoek publiceert dat er geen verband is tussen roken en longkanker  suiker en obesity en hart en vaatziekten. 

Natuurlijk hadden we het moeten weten... de deskundigen liegen. Bewust of onbewust. 

Corona bewijst het wel heel duidelijk.

( Ik zal later eventueel de links er bij zoeken.)


De moord op Hydroxychloroquine.

Vorig jaar bleek uit ruim 100 studies dat Hydrochloroquine, mits in een vroeg stadium van de corona-besmettting toegepast, heel goed helpt om de ziekte veel milder te laten verlopen, of zelfs ziekte geheel te voorkomen. 

Maar 'De Deskundigen'  zeiden steeds dat het niet klopte. 

1. Altijd weer bleek dat ze de HCQ pas hadden gegeven als de zieken al voorbij het virus-stadium waren.  

2. In een aantal onderzoeken hadden ze bijkans dodelijke doses HCQ toegediend in het onderzoek. 

3. En heel vaak hoorden we dat HCQ soms kon leiden tot hartstilstand. 

4. En àltijd zei men: We moeten eerst een heel groot onderzoek doen ( random, double blind) en dàn pas durven we dat middel voor te schrijven tegen Corona. 

Op een kwade dag verscheen er een heel negatief  'onderzoek' in The Lancet, waaruit zou blijken dat HCQ onveilig was.    Het grote dubbel blind, random onderzoek, dat de WHO  juist was begonnen, werd onmiddellijk afgebroken, en is nooit meer gedaan. Ook niet nadat bleek dat het bedrijf dat in The Lancet  zijn onderzoek had gepubliceerd, een fraude had gepleegd, en de Lancet genoodzaqakt was om het artikel terug te trekken. 

( De baas van The Lancet klaagde later dat zijn tijdschrift onder enorme druk ( chantage)  van Big Pharma stond om artikelen te publiceren die niet juist waren. Dat hoorden we van een Franse minister van Gezondheid. Het staat op video. 


De hele wereld heeft een veel te laag vitamine D niveau. 

De duitse arts dr. Jörg Spitz zegt het onomwonden: Als de wereldbevolking voldoende vitamine D in het lichaam zou hebben, dan zou zeker 20% van de omzet van Big Pharma wegvallen. 

Het is waarschijnlijk dat dezelfde strategie wordt gevolgd als men bij sigaretten en suikers volgt:  Zaai twijfel. Publiceer af en toe een onmderzoek dat toont dat vitamine D geen nut heeft, en alles blijft bij het oude. 

Tot voor 20 jaar dachten we dat je 30 nanogram per mililiter  vitamine D moest hebben, omdat je anders slechte beenderen kreeg. Rachitis, Engelse ziekte:  kromme beentjes bij kinderen. 

Beneden de 20 wordt 'deficient' (onvoldoende)  genoemd en een gehalte van 20 tot 30 wordt 'insufficient' (gebrekkig)  genoemd. 

Volgens deskundigen heeft  90%  minder dan 30 en 

60% zelfs minder dan 20 ng per ml.   

(In veel landen gebruikt men milimol per liter. ( 1 ng = 2,5 mmol.) 

Maar onderzoek uit de laatste 20 jaar toont aan dat vitamine D een zeer invloedrijke stof is die wordt omgezet  in een hormoon dat in elke cel van ons lichaam vele functies vervult. 

Dat hormoon is ook heel belangrijk voor ons immuunsysteem.  

( Zie onder bij * voor de details van vitamine D.)

Met een gebrekkig gehalte D  geen goede afweer ! 

Er zijn heel veel onderzoeken die het fantastiosche effect van D op het Corona verloop aantonen. 

In Spanje was er een proef met 76 mensen die in het ziekenhuis opgenomen werden wegens Corona-problemen ( ademhaling, ziek, zwak). 

Vijftig van hen kregen een flinke, direct werkende dosis D. (het hormoon)  Slechts 2 van hen kwamen op de Intensive4 Care terecht:  2%

26 kregen géén D.  Van hen kwamen 13 mensen op de IC:  50%. 

In een andere Spaanse stad is dat onderzoek nòg eens gedaan, mety meer patienten, en de uitslag was precies hetzelfde. 

Uit de hele wereld komen steeds dezelfde berichten:  mensen die aan Corona sterven hebben altijd een heel laag D gehalte in het bloed. ( OK. Dat is correlatie, geen causatie. Maar een normaal mens  trekt daar conclusies uit. 'De deskundigen ' niet. ) 

'De Deskundigen'  zijn heel bezorgd over ons:  het schijnt mogelijk te zijn dat U te veel vitamine D  krijgt.  Niet dat men het ooit ergens tegen kwam, maar toch... 

Dat 90% van de wereldbevolking veel te weinig vitamine D heeft, daar zijn de '\ deskundigen' dan weer helemaal niet bezorgd over, blijkbaar. 


Mijn eigen vitamine D geschiedenis.

Zelf begon ik vitamine D te nemen, de door 'Deskundigen' voorgeschgreven dosis van 20 mcg per dag, op 8 april 2020.   

Ik citeer de tekst op het flesje ( Kruidvat. Supra D Forte  20mcg) 

"20 mcg vitamine D3 - 400% van de RI  ( referentie inname)

RI komt overeen met de ADH ( Aaanbevolen dagelijkse hoeveelheid) 

Dosering: 1 capsule per dag. De aanbevolen dosering niet overschrijden. 

[.......]  De Gezondheidsraad adviseert extra inname van vitamine D voor verschillende bevolkingsgroepen [.....]  boven de 70 jaar is inname van 20 mcg per dag  het advies. 

Toen ik 2 maanden later werd getest op D bleek ik zwaar onvoldoende: 17 mcg.

Ik begon mijn dosis te verhogen: van 20 mcg naar 50 mcg, en later 100 mcg, en weer later 150 mcg en sinds 2 maanden neem iik elke dag 250 mcg. 

Ik zat in januari op 34 ng/ml, en dat was voor het eerst dat ik voldoende D had. 

Maar in tijden van Corona is het veiliger om boven de 40 te zitten, en 60 of 70 ng/ml is waarschijnlijk nog veel beter.  Dat schijnt ook flink te helpen tegen mogelijke kanker.  

Wanneer is iets  een  'medische waarheid' ? 

Er zijn drie belangrijke medische tijdschriften in de wereld: The Lancet, JAMA ( the Journal of the American Medical Association) en het BMJ ( British Medical Journal.   Het zijn de bijbels van de medische wereld:  als het daar staat, is het waar.  De definitieve publicaties worden soms eerst als pre-publcatie geplaatst:  dan ziet de redactie geen problemen meyt het onderzoek, maar is er nog geen 'peer review' . Dat is  goedkeuring door wetenschappers die goed thuis zijn op dat terrein van de wetenschap. Boze tongen zeggen: de peer review  dat is de censuur van Big Pharma. Of: De peer review is alleen positief als het past binnen het huidige 'geloof'.  Keppler,  Gallileï en Einstein zouden nooit door de peer review zijn gekomen. ( Een 'peer' is een gelijkwaardige.)


 De moord op Vitamine D. ( Bron: Jonathan Cook

The Lancet had een pre-publicatie geplaatst over de enorm goede resultaten van D in Spanje. ( Het tweede, grotere onderzoek.)   Maar toen was de beer los:  Er werd van vele kanten kritiek gegeven op dat onderzoek.  Alsof je de nieuwe auto van Porsche afwijst omdat je er niet het hele gezin in mee kan nemen. En omdat de instap te laag is. En omdat hij zo snel oprekt dat je er misschien wel misselijk van wordt. Gezochte verwijten, bedoeld om het kind met het badwater weg te gooien. 

Als vitamine D niet gratis zou zijn, maar  heel erg duur, dan werd het de hemel in geprezen.  Maar nu wordt het op onzinnige details opzij geschoven:  tot buiten het oog van het publiek. Dit mag geen 'algemeen bekende wijsheid' worden.  

En meteen daarna werd een nieuw Braziliaans onderzoek op het schild geheven: een onderzoek dat aan toonde dat vitamine D inderdaad niks hielp bij Corona patienten. . 

Nu waren er wel enkele 'kleine' tekortkomingen in dat Braziliaanse onderzoek: 

1) D werd in één dosis toegediend,   Onderzoek heeft getoond dat dit nauwelijks  werkt.

2) De patienten haddden 11 dagen eerder corona symptomen gekregen, en de toediening was dus heel erg laat, te laat. 

3) D werd toegediend in de niet werkende vorm, als colicalciferol *, en begon dus pas 10 dagen later te werken, na omzetting in lever en nieren. 

Kortom: weer een onderzoek waarmee mijn druk bezette huisarts mij straks om de oren zal slaan: 'Onderzoek waaruit blijkt dat D niet helpt tegen Corona'. 


'The fourth turning'  is een boek dat beschrijft hoe op een bepaald moment 'het volk' het vertrouwen verliest in 'de deskundigen'.  We zijn er getuige van. Wat er na 'the fourt thurning' gebeurt moet U  maar lezen, maar U kunt het ook wel zelf bedenken. 


 

                      ---------------------------------------


* De details van vitamine D. 

Als de zon in een hoek van m,eer dan 45 graden aan de henel staat, komen de juiste ultra violette (UV) stralen op onze huid om zelf vitamine D te kunnen aanmaken.  Tussen oktober en april  maken we dus geen vitamine D aan.  Mensen met een donkere huid hgebben veel meer zon nodig om D aan te maken.    De variant van D die door de huid wordt gemaakt heet colicalciferol.  Daar hebben de cellen nog niks aan.  De lever maakt van colicalciferol de stof calcifidiol,  ook wel als 25 hydroxy vitamine D aangeduid of als 25 OH.  Daar kunnen diverse organen in het lichaam al iets mee doen.  Maar in de nieren wordt van de calcifidiol de stof calcitrol gemaakt, en die gebruiken we in elke cel van ons lichaam , voor veel verwschillende functies, met name voor ons afweersysteem. 




Sunday, February 14, 2021

1121 Glenn Greenwald over journalisten die zich als bloedhonden gedragen.

UPDATE:  Elon Musk vraagt Putin  of ze samen op Clubhouse kunnen spreken. 

Musk wil zich profileren als zijnde ànders dan al die Big Tech jongens  die allemaal Politiek Correct  extreem Links zijn.  ( RT , 7 min.

Clubhouse:  een soort Zoom, maar dan zonder beeld.  Je kan meeluisteren en 'je hand opsteken'  als je iets wil vragen. De gespreksleider kan je dan het woord geven.  Je moet wel door iemand uitgenodigd worden. Soms luisteren vele duizenden mensen mee.  ( NRC uitleg).  

                     ---------------einde  update ------------------


Inleiding.  

Ik las op UNZ een zeer lovend artikel over Greenwald's aanval op 'de journalisten' en besloot die met google translate te vertalen en hier te plaatsen. 

HIER het originele artikel.   

 Twee lastige woorden in de tekst:   tattle = klikspaan, kletskous, babbelaar

hall monitor = surveillerend persoon op een middelbare school of internaat 

Het artikel van Greenwald is nog pas enkele dagen oud, maar wordt al genoemd op Taylor's wikipedia pagina> Controversies

                     ============einde inleiding=================



De 'Roddel  en Censuur' industrie 

- de RCI- krijgt weerwoord. 



Glenn Greenwald.



Door  Glenn Greenwald.

Taylor Lorenz van de NYT beschuldigt ten onrechte een tech-investeerder (Marc Andreesen, bedenker van Netscape)  ervan dat hij smaad  jegens haar gebruikt  nadat zij maandenlang heeft geprobeerd te infiltreren in een  app waar Sillicon Valley met elkaar spreekt. 

 


NYTimes-verslaggever Taylor Lorenz en  Marc Andreessen


Er is de afgelopen jaren een nieuwe en snelgroeiende journalistieke 'trend' ontstaan ​​die het beste kan worden omschreven als een onheilige mix van 'de surveillant op een schoolplein'  en  'Stasi-achtige burgerbewaking'. Het is half adolescent en half kwaadaardig. De belangrijkste doelstellingen zijn controle, censuur en de vernietiging van reputaties voor plezier en macht. Hoewel het epicentrum zich bevind in de grootste zakelijke mediakanalen, is het toch juist het tegendeel van echte journalistiek.

 

Ik heb eerder geschreven over een bijzonder giftige soort van deze autoritaire 'berichtgeving'. 

Teams van journalisten bij drie van de meest invloedrijke zakelijke mediakanalen 

- CNN's “mediareporters” (Brian Stelter en Oliver Darcy), 

- NBC's “desinformatie ruimte-eenheid” (Ben Collins en Brandy Zadrozny), en de technische verslaggevers van 

- The New York Times ( Mike Isaac, Kevin Roose, Sheera Frenkel) - 

besteden het grootste deel van hun 'journalistiek' aan het zoeken naar online sites waarvan  ze vermoeden  dat daar spraak- en gedragsregels worden geschonden, en zetten dan deze sites in de schijnwerpers  en pleiten vervolgens voor het nemen van strafmaatregelen tegen die sites (verbod, censuur, inhoudelijke regulering,  'naschoolse detentie'). Deze verslaggevers die zich gedragen als  de surveillant op een kostschool-slaapruimte zijn een belangrijke verklarende factor  waarom techmonopolies, die -- om redenen van eigenbelang en ideologie--  nooit de verantwoordelijkheid wilden nemen om te censureren, dit nu met overgave en schijnbaar willekeurige botte kracht doen: ze worden beschaamd door 's werelds luidste mediabedrijven als ze dat niet doen.


Net zoals de NSA geobsedeerd is om ervoor te zorgen dat er geen plek op aarde is waar mensen kunnen communiceren zonder hun spionerende ogen en oren, kunnen deze journalistieke zaal-opzichters het idee niet verdragen dat er op internet een plek kan zijn waar mensen vrij kunnen spreken. Op manieren die zij niet goedkeuren. Net als een of andere griezelige informant van een staatsveiligheidsapparaat, brengen ze hun dagen door met afstruinen  van de krochten  van chatrooms en 4Chan-prikborden en reddit-subgroepjes en privécommunicatie-apps om iemand te vinden - invloedrijk of obscuur - die iets zegt waarvan ze denken dat het verboden zou moeten zijn , en vervolgens de megafoons van het bedrijf gebruiken die ze niet hebben gebouwd en die ze niet hadden kunnen bouwen, maar die ze kado krijgen om iedereen die afwijkt van de orthodoxie van hun bedrijfsmanagers of iemand die hun informatiehegemonie kan bedrijgen,  het zwijgen op te leggen en te vernietigen.

 

Oliver Darcy heeft zijn CNN-carrière opgebouwd door rond te hangen met Brian Stelter die nukkig wees naar mensen die de regels op sociale media overtreden en veeleisende technische leidinggevenden gooien vervolgeens de 'overtreders'  van het internet.  De kleine ploeg kletskous millennials die door NBC is samengesteld - mensen die  naar hun onnozele werk verwijzen met de zelfverheerlijkende titel van 'werken in de desinformatie-ruimte': even onverschrokken en gevaarlijk als het blootleggen van corruptie door repressieve regimes of rapportage vanuit oorlogsgebieden - brengen hun sombere dagen door, scrollend door 4Chan-borden om de aanstootgevende memes en slechte woorden bloot te leggen die worden gebruikt door overmoedige adolescenten; ze geven zichzelf dan een schouderklopje voor het confronteren van gevaarlijke machtscentra, zelfs als het niets meer voorstelt dan het  pesten  en  koeioneren van gewone machteloze en naamloze burgers door hun identiteit te publiceren.



Maar het ergste van deze drie Media  zijn de technische verslaggevers van de NYT, vanwege hun invloed en bereik alleen al. Toen Silicon Valley monopolies, publiekelijk onder druk gezet door Rep.Alexandria Ocasio-Cortez (D-NY) en andere wetgevers, verenigd waren om Parler van internet te verwijderen, trok het technische team van de Times snel hun Opzichters unoform aan en nam zijn  Stasi-notebooks ter hand om te waarschuwen dat de Bad People waren gemigreerd naar Signal en Telegram. Deze week vroegen ze: "Zijn privéberichten-apps de volgende hotspot voor Desinformatie?" Een verslaggever zei  „Ik beken dat ik me zorgen maak over Telegram. Naast privéberichten gebruiken mensen Telegram graag voor groepschats - tot 200.000 mensen kunnen elkaar ontmoeten in een Telegram-chatroom. Dat lijkt problematisch. "

 

Deze voorbeelden van journalistiek die wordt misbruikt om censuur te eisen van ruimtes die ze niet kunnen beheersen, zijn te talrijk om volledig te beschrijven. En ze zijn niet beperkt tot die drie verkooppunten. Dat veel krachtiger censuur dringend nodig is, is nu een virtuele consensus in de reguliere bedrijfsjournalistiek: het is een bezielende reden voor hen.

"Degenen onder ons in de journalistiek moeten het feit onder ogen zien dat vrijheid van meningsuiting, een principe dat we heilig achten, wordt bewapend tegen de principes van de journalistiek", klaagde Ultimate Establishment Journalism Maven Steve Coll, de decaan van de Graduate School van Columbia University. of Journalism and a Staff Writer bij The New Yorker. Een New Yorker en Vox-medewerker die een grote journalistieke listserv ( programma om groepen te emailen of met elkaar te laten discussieren)  beheert die toepasselijk "Study Hall" wordt genoemd, Kyle Chayka, is al begonnen Substack ( de site waarop Greenwald dit artikel publiceerde) te beschamen voor het hosten van schrijvers die hij onaanvaardbaar acht (Jesse Singal, Andrew Sullivan, Bari Weiss). Een recent Guardian-artikel waarschuwde dat podcasts een van de resterende gebieden is die nog steeds onvoldoende worden gecontroleerd. ProPublica deed zondag hetzelfde met Apple, en vorige maand verscheen een van zijn verslaggevers op MSNBC om te eisen dat Apple zijn podcast-inhoud net zo agressief censureert als Google's YouTube nu zijn video-inhoud censureert.

 

Zo hebben we de onvoorstelbaar verwrongen dynamiek waarin Amerikaanse journalisten niet de verdedigers van de vrijheid van meningsuiting zijn, maar de belangrijkste kruisvaarders om ze te vernietigen. Ze doen het gedeeltelijk voor macht: om ervoor te zorgen dat alleen zij de informatiestroom kunnen controleren. Ze doen het gedeeltelijk uit ideologie en uit hoogmoed: de overtuiging dat hun wereldbeeld zo onbetwistbaar juist is dat alle afwijkende meningen inherent gevaarlijke 'desinformatie' zijn. En ze doen het uit machts-wellustigheid :  ze raken duidelijk opgewonden - vinden een anderszins ongrijpbaar doel - door de reputatie en levens van mensen te vernietigen, hoe machteloos ook. Wat het motief ook moge zijn, de medewerkers van de bedrijfsmedia wiens bedrijfstitel 'journalist' is, zijn de belangrijkste activisten tegen een vrij en open internet en de kernwaarden van het vrije denken.

 

De diepgaande zieklijkheid die hier aan ten grondslag ligt, was zaterdagavond volledig te zien. Het was de  roekeloze en zelfvernederende lastercampagne door een van de beste tech-verslaggevers van The New York Times, Taylor Lorenz. Ze beschuldigde Marc Andreessen, ondernemer en investeerder in Silicon Valley, ten onrechte en zeer publiekelijk van het gebruik van het woord "achterlijk" ( a retard)  tijdens een discussie over de Reddit / GameStop-opstand.

 

Lorenz loog. Andreessen heeft dat woord nooit gebruikt. En in plaats van zich te verontschuldigen en het in te trekken, rechtvaardigde ze haar fout door te beweren dat het een 'mannelijke stem' was die klonk als de zijne, en vergrendelde ze haar Twitter-account alsof zij - in plaats van de persoon die ze ten onrechte verguisde - het slachtoffer was.

 

Maar de details van wat er is gebeurd, zijn onthullend.            De discussie die Lorenz valselijk beschreef, vond plaats op een relatief nieuwe audio-app genaamd "Clubhouse", een platform dat alleen op uitnodiging was bedoeld om privé-groepsgesprekken mogelijk te maken. Het is populair geworden onder leidinggevenden in Silicon Valley en verschillende media-persoonlijkheden (ik was een paar maanden geleden uitgenodigd voor de app, maar heb nooit deelgenomen aan  discussies). Maar zoals CNBC deze week opmerkte, "terwijl de app is gegroeid, beginnen mensen met meer verschillende achtergronden toe te treden", en het "heeft een niche gevormd onder zwarte gebruikers, die nieuwe manieren hebben bedacht om het te gebruiken." Het ethos van de vrijheid van meningsuiting heeft het ook steeds populairder gemaakt in China als een middel om repressieve online beperkingen te vermijden.

 

Deze privéchats zijn vaak geïnfiltreerd door journalisten, soms op uitnodiging en soms door bedrog. Deze journalisten proberen de discussies te volgen en vervolgens samenvattingen te publiceren. Vaak bestaat de 'rapportage' uit uitspraken die buiten de context vallen en bedoeld zijn om de deelnemers onverdraagzaam, ongevoelig of anderszins schuldig te laten lijken aan slecht gedrag. (Dit is de afgelopen weken met Forum voor Democratie gebeurd. JV)  Met andere woorden, journalisten, wanhopig op zoek naar inhoud, hebben Clubhouse aangemerkt als een nieuwe grens voor hun slijmerige werk als vrijwillige kinderoppas  en spraakpolitie.

 

Lorenz vervulde daar haar onedele plichten en kondigde op Twitter aan dat Andreessen een slecht woord had gezegd. Tijdens de bespreking van de 'Reddit-revolutie', beweerde ze, gebruikte hij het woord 'achterlijk'. Ze verhoogde vervolgens haar klik-spaan-rol door niet alleen deze aantijging op te nemen, maar ook de namen en foto's van degenen die op dat moment in de kamer waren - en zo degenen bloot te stellen (verraden)  die schuldig waren aan de misdaad omdat  ze  geen bezwaar maakten tegen Andreessens niet PC  woord:


 Talrijke clubhuisdeelnemers, waaronder Kmele Foster, documenteerden onmiddellijk dat Lorenz had gelogen. De moderator van de discussie, Nait Jones, zei: "Marc heeft dat woord nooit gebruikt." Wat er feitelijk gebeurde, was dat Felicia Horowitz, een andere deelnemer aan de discussie, had "uitgelegd dat de Redditors zichzelf 'retard revolutie'  noemen" en dat was de enige vermelding van dat woord.

 

In plaats van zich te verontschuldigen en zich terug te trekken, bedankte Lorenz Jones voor 'verduidelijking', en benadrukte vervolgens hoe kwetsend het is om dat woord te gebruiken. Ze verwijderde de originele tweet zonder commentaar en deed  toen - nadat haar valse beschguldiging zijn  werk had gedaan - haar account op slot.




Wat is er mis met deze aflevering, afgezien van het feit dat een verslaggever van de New York Times roekeloos probeerde iemands reputatie te vernietigen?   Alles. 

De deelnemers aan Clubhouse hebben geprobeerd om te voorkomen dat deze kletskous- verslaggevers hun privégesprekken afluisteren, juist omdat ze zichzelf zien als Stasi-agenten wiens functie het is om mensen te rapporteren voor het uiten van verboden ideeën, zelfs in privéconservaties. Zoals Jones duidelijk opmerkte, "dit is de reden waarom mensen journalisten blokkeren": "vanwege deze oneerlijkheid."

 ( JV:  Op twitter zie ik dat Nait Jones een zwarte man is. Hoe komt hij in dit selecte praatgroepje?  Even kijken op zijn twitter account:  Nait heet  Nathan, en heeft een joodse moeder....  dat maakt het allemaal wat  beter te begrijpen. https://twitter.com/NaithanJones   )

Een verslaggeefster, Jessica Lessin, klaagde onlangs dat ze door Andreessen was geblokkeerd voor zijn clubhuisdiscussies - alsof ze het goddelijke recht heeft om de communicatie van mensen te controleren. En Lorenz zelf is al maanden geobsedeerd door het volgen van clubhuisdiscussies in het algemeen en Andreessen in het bijzonder, en bespotte hem vorige week toen ze een nepreferentie kreeg om mee te doen:


Denk er even over na hoe infantiel en tegelijk ook despotisch dit allemaal is. Deze NYT-verslaggever gebruikte haar platform om virtueel uit haar bureau te springen om naar de leraar te rennen en uit te roepen: hij gebruikte het woord r  ( = retard, achterlijke)! Dit is wat ze maandenlang probeerde te bereiken: mensen in privécommunicatie betrappen met woorden die verboden zijn of ideeën die verboden zijn om ze aan het publiek te vertellen. Dat ze het helemaal bij het verkeerde eind had, is misschien wel het minst vernederende en zielige aspect van dit alles.

 

Naast dit alles, wat als hij het woord "achterlijk" had gebruikt? Wat zou het betekenen? Als iemand die term kwaadwillig gebruikt, als een smet tegen anderen om hun intellect te bespotten, is het zeker redelijk om dat te veroordelen. Met die intentie en in die context gebruikt, is het onnodig kwetsend voor mensen die lijden aan ziekten van cognitieve stoornissen.

 

Maar dat is in de verste verte niet gebeurd hier. Iedereen die enige tijd heeft doorgebracht op de sub-Reddit-thread van r / WallStreetBets weet dat "retards" de meest voorkomende term was die werd gebruikt door actiegroep  die de hedgefondsen aanviel (die op de ineenstorting van GameStop hadden gegokt) . Het is vrijwel onmogelijk om het ethos van die subcultuur te bespreken zonder die term te gebruiken. Dit was een van hun meest populaire strijdkreten:

 

"We kunnen langer achterlijk blijven dan jij liquide kunt blijven."

 

En het gebruik van die term in de sub-Reddit ( discussiegroep op Reddit) was niet alleen alomtegenwoordig maar ook fascinerend: gelaagd met meerdere niveaus van ironie en zelfspot. Sociologen konden en zouden moeten bestuderen hoe die term werd gebruikt door die redditors en welke rol het speelde bij het vormen van de gemeenschap * die hen in staat stelde een slag te slaan tegen deze hedgefondsen. Het weerspiegelde hun door zichzelf waargenomen plaats onderaan de sociale hiërarchieën, drukte de ironie uit dat zij als eenvoudige investeerders de financiële tovenaars (de dure hedge-funds) versloegen en markeerden hun cultuur en gemeenschap als grensoverschrijdend. Hebben sommigen het met boosaardigheid gebruikt? Kan zijn. Maar het was enorm ingewikkeld.  

 ( * Het doet me denken aan zwarte jongens die elkaar vaak met 'nigger' aanspreken. JV

Elke discussie over die term verboden te verklaren - zoals Lorenz probeerde te doen - is diep anti-intellectueel. Om te doen alsof er geen verschil is in het gebruik van die term door de Redditors en de bespreking ervan in het Clubhuis enerzijds, en de kwaadwillige inzet ervan als een belediging voor cognitief gehandicapten anderzijds, is uiterst oneerlijk. In het openbaar babbelen met volwassenen die de term uitspreken zonder enige minimale poging om de context en intentie te begrijpen of over te brengen, is kwaadaardig, walgelijk en sociopathisch.

 

Maar dit is nu de heersende ethos in bedrijfsjournalistiek

Ze hebben onvoldoende talent of vaardigheid, en nog minder verlangen, om echte machtscentra aan de kaak te stellen: 

het militair-industriële complex, de CIA en de FBI, de clandestiene veiligheidsstaat, Wall Street, monopolies in Silicon Valley, de corrupte en liegende mediakanalen die ze dienen. 

Dus nemen ze genoegen met deze waardeloze triviale onzin - geklets, zaal-bewaking, spraakpolitie: alles op de meest anti-intellectuele, adolescente en primitieve manieren - is alles wat ze hebben. Het is alles wat ze zijn. Daarom hebben ze de minachting en het wantrouwen waarin het publiek hen koestert volledig verdiend.


Dezelfde onvolgroeide mentaliteit resulteerde zojuist in de vernietiging van de carrière en reputatie van Lorenz 'veel meer ervaren collega, wetenschapsverslaggever Donald McNeil. Tijdens een excursie naar Peru voor rijke middelbare scholieren in 2019 gebruikte hij het 'n-woord' nadat een student hem had gevraagd of hij het eerlijk vond dat een van haar klasgenoten werd gestraft omdat ze het in een video hadden gebruikt. McNeil gebruikte het niet met boosaardigheid of als een racistische belediging, maar om te informeren naar de feiten van de video, zodat hij de vraag van de student kon beantwoorden.

 

 

Nadat senior redacteuren van de New York Times - waaronder de Afrikaans-Amerikaanse hoofdredacteur Dean Baquet - onderzoek hadden gedaan en tot de conclusie kwamen dat 'alleen' een berisping passend was - 'leek het mij niet dat zijn bedoelingen hatelijk of kwaadaardig waren', zei Baquet - Tientallen collega's van McNeil schreven een woedende brief waarin ze een veel strengere straf eisten. "Onze gemeenschap is woedend en lijdt pijn", aldus de ondertekenaars van de 150 Times, en voegde eraan toe: "intentie is niet relevant." De bedoeling is niet relevant om te beoordelen hoe hard je deze legendarische journalist moet straffen voor het uiten van dit woord.

 

Ze kregen wat ze wilden. McNeil schreef een kruiperige, walgelijke verontschuldiging, en toen kondigde de Times aan dat hij zijn baan kwijt was na vijfenveertig jaar met de krant, ook vanwege de COVID-rapportage van het afgelopen jaar die de krant had ingediend voor een Pulitzerprijs voor openbare dienst. Denk daar maar eens over na: medewerkers van de New York Times, die lid zijn van een vakbond, eisten dat het management een collega-vakbondslid harder zou straffen dan het management wilde. In 2002 won McNeil de eerste prijs van de National Association of Black Journalists for excellence in zijn verslaggeving over hoe de aids-crisis Afrika trof. Nu zijn zijn vijfenveertigjarige carrière en reputatie vernietigd - door toedoen van zijn eigen collega's - omdat 'intentie niet relevant is' bij het gebruik van verboden woorden.

Ja, dit toont de kudde-geest  en verdwazing als mensen een bepaald idee als heilig gaan beschouwen. Ze verliezen elke proportie uit yhet oog.  JV.  

De overkoepelende gedragsregel in liberale media-kringen en liberale politiek is dat je vrij bent om iedereen die afwijkt van de liberale orthodoxie te beschuldigen van elke vorm van onverdraagzaamheid die terloops in je opkomt - beschuldig ze gewoon als een racist, vrouwenhater, homofoob, transfoob, enz. Zonder de minste behoefte aan bewijs - en het zal als volledig acceptabel worden beschouwd. Dat is de rubriek waaronder de beroemdste advocaat van de ACLU, een organisatie die ooit toegewijd was aan rigide voorschriften van een eerlijk proces, zaterdag besloot om twee van zijn ideologische tegenstanders te bestempelen als 'nauw verbonden met blanke supremacisten'. Vers door Time Magazine genoemd als een van de 100 meest invloedrijke mensen ter wereld - dit is iemand met veel macht en invloed - besloot trans-activist en ACLU-advocaat Chase Strangio deze uiterst ernstige beschuldiging over J.K. Rowling en Abigail Shrier, die allebei tegen de opname van transmeisjes in vrouwensporten zijn:

 


 

Zoals ik al eerder heb geschreven, ben ik het niet eens met degenen die voor dit absolute verbod pleiten. Ik sta open voor een wetenschappelijke consensus die hormonale en andere medicinale protocollen ontwikkelt over hoe transmeisjes en -vrouwen eerlijk kunnen concurreren met CIS-vrouwen in sportcompetities. Maar dat geeft je - vooral als ACLU-advocaat - niet het recht om terloops mensen te brandmerken als 'nauw verbonden met blanke supremacisten', mensen  die nog nooit een dergelijke affiniteit hebben getoond, alleen maar omdat je er zin in hebt, omdat je  geniet van de macht om je tegenstanders te vernietigen, of omdat je te lui bent om over zijn werkelijke mening in discussie te gaan met hem.

 

Maar dit is absoluut acceptabel gedrag in reguliere en liberale kringen. 

Ik ben net een week lang door dit soort mensen gebrandmerkt als een 'mysogeen persoon' - iemand die vrouwen haat - omdat ik congreslid Ocasio-Cortez bekritiseerde en bespotte vanwege haar minachtende afwijzing van het aanbod van senator Ted Cruz (R-TX) om met haar samen te werken om het gedrag van Robinhood in de GameStop-affaire te onderzoeken. Ik bekritiseerde met name haar belachelijke beschuldiging aan Cruz dat 'je me bijna had laten vermoorden' - een bewering waar voor  zelfs CNN's 'feitencontroleur' ​​Daniel Dale, die liever zijn eigen ogen uitstak dan te concluderen dat een populaire democraat heeft gelogen, geen bewijs vond, omdat "Cruz geen voorstander was van geweld tegen Ocasio-Cortez, laat staan ​​een oproep tot moord op haar."

 

AOC is een populaire en machtige politicus, en journalisten mogen zulke mensen bekritiseren en bespotten. Het is onze taak. Maar omdat ik  mijn werk deed,   werd ik terloops en breed gecast als een seksistische vrouwenhater (ironisch genoeg, een oude homofobe beeldspraak (trope) die lang tegen homomannen werd ingezet) door mensen als Ashley Reese ( 'gewoon voluit vrouwonvriendelijk') van Jezebel.com ( de site noemde zich beter  "Jij bent een vrouwenhater" omdat elk artikel die boofdschapo heeft) en de al lange tijd medewerker bij Media Matters en David Brock:  lasteraar Eric Boelhert.  ("Greenwalds haat tegen vrouwen kent geen grenzen").

 

Dat ik in 2018 een van de eerste en meest actieve supporters van AOC was toen ze tegen de zittende Joe Crowley campagne voerde - toen mensen als Reese en Boelhert nog niet eens van haar hadden gehoord - en dat ik haar vaker heb verdedigd dan ik kan tellen, terwijl ik haar ook af en toe bekritiseer blijft duidelijk onvermeld en doet er niet toe.  Voor degenen die vroegen waarom ik haar steunde, interviewde ik AOC tijdens haar eerste run en ze gaf indrukwekkende antwoorden, antwoorden die ver staan van de politiek die ze nu uitdraagt. Mijn steun aan AOC in 2018 was gelijktijdig met mijn vrouwonvriendelijke steun voor Cynthia Nixon voor de gouverneur van New York en Zephyr Teachout voor procureur-generaal. Was mijn vrouwenhaat toen verborgen, of is het pas onlangs ontstaan? Er is geen reden om dit te ondervragen. Dat verdient het niet. Er is geen enkele rationaliteit, laat staan ​​bewijs voor deze tactiek. Het wordt gewoon gedreven door wrok en domheid en wraakzucht.

 

Ik kan dit soort beschuldigende kwaadsprekerij negeren, of hen en hun beoefenaars minachten en belachelijk maken - en dat doe ik - omdat ze geen macht over mij hebben. Maar bedenk eens hoeveel mensen in de journalistiek of andere beroepen met een minder veilige positie werkelijk  worden geterroriseerd door deze laag-bij-de-grondse tactieken, geïntimideerd tot stilte en conformiteit. Ze weten dat als ze hun mening geven die deze Stasi-agenten en hun bazen niet leuk vinden, hun reputatie onmiddellijk kan worden vernietigd. Dus blijven ze uit noodzaak zwijgen of meegaand.

 

Dat is het doel, de functie, van deze lage beschuldigende tactieken: controleren, dwingen, domineren, onderdrukken. De mensen die zich bezighouden met deze karaktermoordende, censuurbevorderende spelletjes - vooral degenen die zichzelf "journalisten" noemen - verdienen niets dan intense minachting. En degenen die boven hun invloed en macht staan, hebben de bijzondere verplichting om hen in het openbaar aan te klagen.  Behalve dat het hun verdiende loon is,  is die minachting de enige manier om deze tactiek te bestrijden.


Saturday, February 13, 2021

1120 Klaus Schwab, Eric van de Beek en Lasha Darkmoon. Comments op 'The Great Reset'.

Natuurlijk willen weten hoe de wereld echt in elkaar zit. 

Na 1 jaar Corona kunnen de eerste hypotheses geformuleerd worden. 

Was Corona gepland, of een natuur-ramp ?

Was de impact van het virus echt zo groot, of voor 90%  'overdrijving' ? 

Als overdrijving: - Was dat zo gepland, of gevolg van angst en onzekerheid? 

Als de overdrijving werd gepland: -  Wie zorgde voor die overdrijving ? 

= Wat is hun  doel met onze wereld ?

Een boek van Klaus Schwab lijkt de hypothese te steunen dat alles gepland was, en dat het dient om de Rijken de Macht te geven over de armen. 

Eric van de Beek schreef een lang artikel over 'The Great  Reset" van Schwab.

Velen zien in het boek van Schwab een bewijs dat de Elite ons alles wil afnemen en ons tot gevangene wil maken. 

Eric heeft het onderzocht en stelt ons gerust: 

' Nee, Schwab zegt niks nieuws.  

Hij was altijd al van plan om de heel rijken nòg rijker te maken, onder het mom van een betere wereld voor iedereen. '  

(Voor velen is dit wèl nieuws, Eric !  En al die nobele doelen van Schwab lijken in het algemeen belang, maar zijn altijd heel erg in het belang van de bankiers en moeten zorgen dat hun overmacht nòg groter wordt, of ten minste dat hun systeem niet in elkaar dondert. Of ten minste:  dat het niet NU al in elkaar dondert. Dit monetair systeem loopt absoluut ten einde, maar verplichte milieu-investeringen en Corona-destructie  kunnen het systeem langer op de been houden. Dat is mijn amateur-verklaring van alles wat we nu zien. JV 

Lasha Darkmoon, die al jaren een openlijk joods-kritische site beheert, heeft het artikel van Eric van de Beek ingekort, en van commentaar voorzien. 

Hier is haar artikel.

Maar dat niet alleen: ze heeft ook delen van EvdB 's artikel uitvergroot. 

Het is heel verwarrend.  Als je bij Darkmoon leest weet je niet wat zij schreef en wat  EvdB  schreef.

Ik ga het Sputnik artikel van Erik hjieronder compleet plaatsen. 

De passages die Lashe weg liet markeer ik licht geel.

De kritiek of opmerkingen die Lasha geeft, zet ik IN het artikel van EvdB en ik  markeer ze licht blauw.

       ---------------------------------------------------


Fact or Fiction: The Great Reset Conspiracy

  Get short URL

by 
132239
Subscribe

Due to the lockdowns, many people around the world are losing their jobs, businesses are going bankrupt and governments are indebting themselves to the hilt. Those who believe that the negative impact of the coronavirus measures are more damaging than the lives being saved have started asking themselves: Is there a hidden agenda behind it all?

Last week marked the 50th annual World Economic Forum in Davos, Switzerland. For the first time, the forum was held in a virtual setting, with no heads of state, captains of industry and others physically attending. The theme of this year's sessions: The Great Reset.

The Great Reset has become a buzzword in circles of conspiracy thinkers. Some think that it refers to global financial elites and world leaders that planned the pandemic, deliberately letting loose a coronavirus to cause conditions that will allow a restructuring of the economy, the financial system, politics and society. They refer to the pandemic as a 'plandemic'. Others refrain from any opinion about the cause of the pandemic and merely think the elites are just taking advantage of the virus. Many believe the main goal of the Great Reset is to take global control by instituting a totalitarian regime, and by extension, a so-called new world order. Such a regime would abolish personal ownership and property rights, send the military into cities, impose mandatory vaccination, and create isolation camps for people who resist.

Lasha:   

OBEY

Or be thrown into “isolation camps for people who resist.”

[LD]  This is already being done in Germany where “detention camps“—concentration camps in all but name—are being set up for Covid “criminals”.

First-hand reports also come from Canada about forced quarantine in Canada’s coronavirus internment camps.  *

In Britain, the situation rapidly spins out of control.  Here totalitarianism begins to rear its ugly head ominously, with controversial plans being set in motion to fine Covid “cheats” £10,000 ($13,800) and sentence them to TEN YEARS in prison.

“The purpose behind the Government’s invoking of imprisonment,” columnist  Stephen Glover notes in the Daily Mail,  “is to instil fear. Rule by fear is often effective.”  (See “A decade in prison for lying where you travelled? It’s laughable. Some have served less for murder.” The former head of the British government’s legal department, Sir Jonathan Jones, tweeted scornfully: “If anyone is ever sentenced to ten years for lying on a form, I’ll eat my mask.” [LD]

*  A respected reader informs us in a comment that the reference made to Canada is unfair and gives false information. There are no such mega-camps in Canada, she points out, adding: “This is a slimy, dishonest move. The man in Canada was placed into a decent HOTEL.” (See comment made by Wyandotte below).

Conspiracy thinking has become a derogatory term. And, in fact, there are many examples of conspiracy theories that are ludicrous. But at the same time, conspiracy theories have often turned out to be conspiracy facts. And so what to make of The Big Reset Conspiracy Theory?

A hidden agenda

It is understandable that people have started asking themselves why governments have taken such draconian measures to stop the pandemic. The virus may be deadlier than the flu, but it's not a killer virus like ebola or the Spanish Flu. To many, the cure seems worse than the disease. Due to coronavirus lockdown measures, many are suffering from severe physical and psychological stress. They have lost jobs or have gone bankrupt. Their governments are indebting themselves to the hilt. The World Food Programme (WFP) executive director, David Beasley, has warned that the world faces "multiple famines of biblical proportions" that could result in 300,000 deaths per day — a "hunger pandemic". Financial experts have warned we are bringing ourselves to the brink of a financial crisis, one that could be worse than the Great Depression of the 1930s. To an increasing number of people it seems that the lives that are being destroyed by the coronavirus lockdown measures outweigh the work of saving lives, by far.

Many therefore have started to think there's a hidden agenda behind it all. This agenda, to conspiracy theorists, is called The Great Reset, and in their view, it is being masterminded by the global elites via the World Economic Forum in Davos. Klaus Schwab, 82, who founded the forum 50 years ago and is still leading it, is sometimes depicted on social and alternative media as the character Blofeld from the James Bond films: a bald-headed villain, holding a white cat, who directs the international criminal organisation SPECTRE and aspires world dominance.

Lasha: ze voegt eeen afbeelding in met foto van Schwab en dit citaat: 

"The Pandemic represents a rare but narrow window of opportunity to reflect , reimagine and reset our world." 

KLAUS SCHWAB, German engineer and economist, ther alleged mastermind behind the Great Reset, often compared to a James Bond villain. 

The influence of Schwab on world affairs is of course grossly overestimated. The WEF does not control its members and participants; however, it supports them, serves as a consensus machine and confronts them with societal issues like climate change and social inequity.

Schwab co-authored a book published in July 2020 entitled 'Covid-19: The Great Reset'. I've read this book and - to be honest - in the book I didn't find anything that substantiates the Great Reset Conspiracy Theory. Schwab and his co-author, Thierry Malleret, simply voice their concern about the economical, political and societal impact of the virus. They warn for incremental measures and ad hoc fixes. They fear the climate and social crises will deepen and that measures taken to contain the virus will leave the world even less sustainable, less equal and more fragile. To prevent this from happening the authors call on the world community to put into motion a Great Reset.

"It's about making the world less divisive, less polluting, less destructive, more inclusive, more equitable and fairer than we left it in the pre-pandemic era," the authors clarify.

In essence there's nothing new here. Schwab has been expressing idealistic ideas like these for at least two decades now. Naomi Klein, a well-known WEF critic, describes The Great Reset as "a coronavirus-themed rebranding of all the things Davos does anyway, now hastily repackaged as a blueprint for reviving the global economy post-pandemic by seeking a better form of capitalism.” As editor Andrew Stuttaford of the National Review puts it: "COVID-19 is just the latest excuse for Schwab to renew his longstanding campaign to replace free market capitalism with stakeholder capitalism."

Moreover, many of the ideals expressed by Schwab and Malleret in their book, if not all, are inspired by the Sustainable Development Goals of the United Nations (UN) that were set in 2015 and are intended to be achieved in the year 2030.

The catch phrase "building back better" that was used in Joe Biden's election campaign and in speeches of Boris JohnsonJustin Trudeau and other world leaders does not stem from the WEF's Great Reset initiative as is often claimed by conspiracy thinkers. It's been part of the of the UN's vocabulary for at least 15 years. It was originally used in the context of offering help to countries that were struck by natural disaster like hurricanes and tsunamis. To make these countries less vulnerable to future disasters the UN helped them by rebuilding a more disaster-resilient infrastructure. 

And so: Move along, nothing to see here? No conspiracy going on at the WEF in Davos?

LD: Not so. It’s not as simple as that. The world has changed irreparably in the last year.  And all the ideas implicit in the Great Reset have now come to the fore. There’s no going back to “the good old days”. It’s now a one-way street to a world dystopia.  Unless, of course, remedial action is taken without delay. [LD]   


Danger of totalitarianism looming

There isn't a shred of evidence the coronavirus was brought into the world on purpose. But at the same time it's a known fact that, with every crisis, the rich get richer and the poor get poorer.

"The 1,000 richest people on the planet recouped their COVID-19 losses within just nine months," NGO Oxfam reported last week on the opening day of the WEF. "But it could take more than a decade for the world’s poorest to recover from the economic impacts of the pandemic."

Did wealthy actors take advantage of the coronavirus by pushing governments into taking draconian measures that would cause a worldwide economic crisis? As far as I know, there's no supporting evidence for this theory at all.   

However, concerns about the development towards authoritarianism or totalitarianism need to be taken very seriously. Western governments have taken a set of freedom-restricting measures that are unprecedented in peacetime. As the Austrian-British economist Friedrich Hayek put it: "Emergencies have always been the pretext on which the safeguards of individual liberty have been eroded." Governments are always eager to take more control over society - and once they've taken it, they will never easily let go of it.

Will governments send the military into the streets to crack down on demonstrations? Will they impose mandatory vaccination and create isolation camps for people who resist?

In some European countries, including the UK and The Netherlands, politicians have already suggested to send the military to assist the police. In Germany, four federal states declared to have plans to detain repeated quarantine breakers in facilities that historically have been either detention or refugee centres.

[LD: See my comment above, beginning with the words, “This is already being done in Germany…”]

To force people into taking a vaccination, governments do not have to make them mandatory. They can simply exclude people that aren't vaccinated from activities like travel. Such measures are already being prepared. The more people that have been vaccinated, the harder it will become for vaccination refusers to resist.

Hier plaatst Lasha een screenshot uit 'The Mail Online' .


Bovenstaande afbeelding komt dus niet van Eric van de Beek, maar uit de r4eactie van Lasha Darkmoon.   Als ondertitel van de foto gebruikt ze de ewerste zin uit Erics  volgende allinea:( ik maak die hier vet gedrukt) 

To create a dystopian world like the one embodied in the Great Reset Conspiracy Theory, no conspiracy is needed. 

The erosion of freedom in the West started with the lockdown of the Hubei province in China, "leaked" videos from Wuhan of apocalyptic scenes likened to Zombieland and The Walking Dead - and with The World Health Organisation (WHO), imploring the world to "copy China's response". With one country after another following in China's footsteps, pressure increased on governments that initially responded in a more relaxed or thoughtful manner. No malevolent intentions were needed to get where we are now. All it took was a global mass hysteria, peer pressured governments that overreacted or simply took the wrong measures, and - last but not least - fear struck, paralyzed citizens that - without offering considerable resistance - let their civil rights and liberties be taken away from them step by step, one by one.  


For further reading:
Klaus Schwab - Now Is The Time For A Great Reset

----------------------------- Tot zover Eric van de Beek in Sputnik -----------


Lasha plaatst een afbeelding van een mak lam dat zijn ondergang tegemoet gaat:  



Dan gebruikt ze de laatste regels van EvdB's artikel en verandert ze een beetje: 

All it took was global mass hysteria
to bring us to point where we are now.

Last but not least, fear struck, paralysing citizens who—without putting up any serious resistance to this erosion of their liberties—allowed themselves to be led like sheep to the slaughterhouse. 

One step at a time.

How many more steps before we reach rockbottom?


LD: One final comment from me. By sheer chance I happen to be reading at the present time an acclaimed biography of Adolf Hitler. I came across this fascinating quotation on page 568 of this monumental tome running to 868 pages. It is Hitler addressing the three supreme military leaders of his armed forces, all anxious to avoid unnecessary bloodshed and advising restraint. This secret meeting occurred in the German Chancellery in November 1939, just as World War II in its early stages was gathering momentum. “In struggle I see the fate of all beings,” Hitler declared. “Nobody can avoid fighting if he does not want to go under.” America’s disillusioned political dissidents—I refer in particular to the patriotic militias—need to bear these compelling words in mind. Unless they fight for their country in its hour of looming doom, unless they make a stand before it is too late, they will go under. The choice is theirs: either to fight or perish. [LD]     





Saturday, February 06, 2021

1119 'Time Magazine' beschrijft hoe de Democraten door Samenzweringen Joe Biden aan de macht hielpen.

 Bron: 


Samenvatting: 

Een sympathysante van de Democraten beschrijft hoe Joe Biden kon winnen: door  geheim gehouden hulp van instanties die officieel neutraal zijn, of zelfs een tegenover- gesteld belang dienen. 

(Een geheime samenwerking waar je zelf beter van wordt  en waar de rest slechter van wordt, dat noemen we een samenzwering).

1)  Facebook en Twitter lieten zich ompraten door Democratische lobbyisten om negatieve zaken -- zoals de Hunter-Biden  corruptie -- heel klein te houden. Pro-Trump organisaties werden gecensureerd.  De verkiezingen werden dus actief (door censuur)  en passief (weglating, under-reporting: frequency = the message) gemanipuleerd in een pro-Biden richting. Door instanties die neutraal moeten zijn. En de afspraken waren geheim. Een samenzwering dus.  

2) Black Lives Matter heeft zijn uiterste best gedaan om zoveel mogelijk pro-Biden stemmers naar de stembussen te halen, en de stembussen langer open te houden. 

Trump, die ooit riep dat Mexicanen niet OK waren, kon worden geframed als racist, en zo werden de BLM acties ook een grote anti-Trump actie.  Onder het mom van een hoger doel: 'Discriminatie bestrijden.' ( Wie kan daar tegen zijn ?) 

BLM is een organisatie die weinig goeds deed voor de zwarten, maar wel veel schade deed voor Trump.  In zoverre dit het èchte doel was, was het een samenzwering. 

3) De Kamer van Koophandel ging een samenwerking aan met de Vakbonden.  Deze twee opponenten mogen best openlijk een stemadvies - aan hun leden-  geven, maar niet onder de tafel deals maken  die de verkiezingen beïnvloeden en waarvan hun leden niks weten. En als die afspraken nadeling zijn voor hun leden, dan noemen we dat een samenzwering. 

De gewone Amerikaanse middenstander  en de Amerikaanse arbeider worden hier allebei verraden door instanties die juist hùn belangen zeggente dienen. 

Al deze stiekeme beïnvloeding werd door de samenzweerders gelegitimeerd door te roepen dat ze zich zo'n zorgen maakten over de 'Democratie' !  Het Amerikaanse volk ! 

Zou dat volk blij zijn met de massa-immigratie? 

Met het vertrek van hun industrie naar China? 

Met de door Pelosie goed-gepraatte verwoestingen door BLM ? 

Met de belastingen die ze moesten betalen voor al die oorlogen voor Israel en voor Wall Street en voor het Militair Industrieel Complex die ZIJ, de kleine Amerikaan,  alleen kunnen betalen als ze drie jobs per gezin hebben ? 

Zijn al die afgestudeerde jongelui die zonder baan en met 200.000 $ studieschuld bij hun ouder in de kelder moeten wonen, blij met nòg een regering die niks om hen geeft ? 

  ------------------

Als de buit binnen is komt de ware toedracht vaak naar buiten. Zo lazen we in 2003 op diverse plaatsen hoe trots de Neocons waren dat ze de inval in Irak voor elkaar hadden gebracht.  ( mijn blog 573)

Ik beschouw het Time artikel als een zelfde soort 'blik achter de schermen.'


De Jan  Verheul 'angle': 

Als één Partij het 'communicatie monopolie' heeft, zal het eerst zichzelf heilig verklaren, en bij gevolg alle opponenten als 'onwaardig' af doen. Met die 'onwaardigen' hoef je niet te discussieren, want zij wagen het 'De Heilige Waarheid' te betwijfelen. 

Voorbeelden uit de recente historie: 

De R.K. Kerk:     Ketters op de brandstapel.

Communistisch Rusland:   Show-processen tegen kulakken en bourgeoisie. 

Nazi Duitsland:   Ontaarde kunst, boekverbranding, censuur.

Westerse Media na 1970:   Alle critici van joden of Israel zijn 'antisemiet en holocaust ontkenner'.  

Onderstaand artikel:  'Our Conspiracy  Campaign saved the election', dus onze stiekeme manipulatie was toegestaan, want die was ter bescherming van 'de heilige Democratie'. 



         ------------  Hieronder het artikel in Time Magazine---------


   

The Secret History of the Shadow Campaign That Saved the 2020 Election



 BY MOLLY BALL 

 
FEBRUARY 4, 2021 5:40 AM EST

A weird thing happened right after the Nov. 3 election: nothing.

The nation was braced for chaos. Liberal groups had vowed to take to the streets, planning hundreds of protests across the country. Right-wing militias were girding for battle. In a poll before Election Day, 75% of Americans voiced concern about violence.

Instead, an eerie quiet descended. As President Trump refused to concede, the response was not mass action but crickets. When media organizations called the race for Joe Biden on Nov. 7, jubilation broke out instead, as people thronged cities across the U.S. to celebrate the democratic process that resulted in Trump’s ouster.

Reactions Throughout the U.S. After Biden Wins Presidential Race in Unprecedented Election

A second odd thing happened amid Trump’s attempts to reverse the result: corporate America turned on him. Hundreds of major business leaders, many of whom had backed Trump’s candidacy and supported his policies, called on him to concede. To the President, something felt amiss. “It was all very, very strange,” Trump said on Dec. 2. “Within days after the election, we witnessed an orchestrated effort to anoint the winner, even while many key states were still being counted.”

In a way, Trump was right.

There was a conspiracy unfolding behind the scenes, one that both curtailed the protests and coordinated the resistance from CEOs. Both surprises were the result of an informal alliance between left-wing activists and business titans. The pact was formalized in a terse, little-noticed joint statement of the U.S. Chamber of Commerce and AFL-CIO published on Election Day. Both sides would come to see it as a sort of implicit bargain–inspired by the summer’s massive, sometimes destructive racial-justice protests–in which the forces of labor came together with the forces of capital to keep the peace and oppose Trump’s assault on democracy.

The handshake between business and labor was just one component of a vast, cross-partisan campaign to protect the election–an extraordinary shadow effort dedicated not to winning the vote but to ensuring it would be free and fair, credible and uncorrupted. For more than a year, a loosely organized coalition of operatives scrambled to shore up America’s institutions as they came under simultaneous attack from a remorseless pandemic and an autocratically inclined President. Though much of this activity took place on the left, it was separate from the Biden campaign and crossed ideological lines, with crucial contributions by nonpartisan and conservative actors. The scenario the shadow campaigners were desperate to stop was not a Trump victory. It was an election so calamitous that no result could be discerned at all, a failure of the central act of democratic self-governance that has been a hallmark of America since its founding.

Their work touched every aspect of the election. They got states to change voting systems and laws and helped secure hundreds of millions in public and private funding. They fended off voter-suppression lawsuits, recruited armies of poll workers and got millions of people to vote by mail for the first time. They successfully pressured social media companies to take a harder line against disinformation and used data-driven strategies to fight viral smears. They executed national public-awareness campaigns that helped Americans understand how the vote count would unfold over days or weeks, preventing Trump’s conspiracy theories and false claims of victory from getting more traction. After Election Day, they monitored every pressure point to ensure that Trump could not overturn the result. “The untold story of the election is the thousands of people of both parties who accomplished the triumph of American democracy at its very foundation,” says Norm Eisen, a prominent lawyer and former Obama Administration official who recruited Republicans and Democrats to the board of the Voter Protection Program.

For Trump and his allies were running their own campaign to spoil the election. The President spent months insisting that mail ballots were a Democratic plot and the election would be “rigged.” His henchmen at the state level sought to block their use, while his lawyers brought dozens of spurious suits to make it more difficult to vote–an intensification of the GOP’s legacy of suppressive tactics. Before the election, Trump plotted to block a legitimate vote count. And he spent the months following Nov. 3 trying to steal the election he’d lost–with lawsuits and conspiracy theories, pressure on state and local officials, and finally summoning his army of supporters to the Jan. 6 rally that ended in deadly violence at the Capitol.

The democracy campaigners watched with alarm. “Every week, we felt like we were in a struggle to try to pull off this election without the country going through a real dangerous moment of unraveling,” says former GOP Representative Zach Wamp, a Trump supporter who helped coordinate a bipartisan election-protection council. “We can look back and say this thing went pretty well, but it was not at all clear in September and October that that was going to be the case.”

Biden fans in Philadelphia after the race was called on Nov. 7
Biden fans in Philadelphia after the race was called on Nov. 7
 
Michelle Gustafson for TIME

This is the inside story of the conspiracy to save the 2020 election, based on access to the group’s inner workings, never-before-seen documents and interviews with dozens of those involved from across the political spectrum. It is the story of an unprecedented, creative and determined campaign whose success also reveals how close the nation came to disaster. “Every attempt to interfere with the proper outcome of the election was defeated,” says Ian Bassin, co-founder of Protect Democracy, a nonpartisan rule-of-law advocacy group. “But it’s massively important for the country to understand that it didn’t happen accidentally. The system didn’t work magically. Democracy is not self-executing.”

That’s why the participants want the secret history of the 2020 election told, even though it sounds like a paranoid fever dream–a well-funded cabal of powerful people, ranging across industries and ideologies, working together behind the scenes to influence perceptions, change rules and laws, steer media coverage and control the flow of information. They were not rigging the election; they were fortifying it. And they believe the public needs to understand the system’s fragility in order to ensure that democracy in America endures.

THE ARCHITECT

Sometime in the fall of 2019, Mike Podhorzer became convinced the election was headed for disaster–and determined to protect it.

This was not his usual purview. For nearly a quarter-century, Podhorzer, senior adviser to the president of the AFL-CIO, the nation’s largest union federation, has marshaled the latest tactics and data to help its favored candidates win elections. Unassuming and professorial, he isn’t the sort of hair-gelled “political strategist” who shows up on cable news. Among Democratic insiders, he’s known as the wizard behind some of the biggest advances in political technology in recent decades. A group of liberal strategists he brought together in the early 2000s led to the creation of the Analyst Institute, a secretive firm that applies scientific methods to political campaigns. He was also involved in the founding of Catalist, the flagship progressive data company.

The endless chatter in Washington about “political strategy,” Podhorzer believes, has little to do with how change really gets made. “My basic take on politics is that it’s all pretty obvious if you don’t overthink it or swallow the prevailing frameworks whole,” he once wrote. “After that, just relentlessly identify your assumptions and challenge them.” Podhorzer applies that approach to everything: when he coached his now adult son’s Little League team in the D.C. suburbs, he trained the boys not to swing at most pitches–a tactic that infuriated both their and their opponents’ parents, but won the team a series of championships.

Trump’s election in 2016–credited in part to his unusual strength among the sort of blue collar white voters who once dominated the AFL-CIO–prompted Podhorzer to question his assumptions about voter behavior. He began circulating weekly number-crunching memos to a small circle of allies and hosting strategy sessions in D.C. But when he began to worry about the election itself, he didn’t want to seem paranoid. It was only after months of research that he introduced his concerns in his newsletter in October 2019. The usual tools of data, analytics and polling would not be sufficient in a situation where the President himself was trying to disrupt the election, he wrote. “Most of our planning takes us through Election Day,” he noted. “But, we are not prepared for the two most likely outcomes”–Trump losing and refusing to concede, and Trump winning the Electoral College (despite losing the popular vote) by corrupting the voting process in key states. “We desperately need to systematically ‘red-team’ this election so that we can anticipate and plan for the worst we know will be coming our way.”

It turned out Podhorzer wasn’t the only one thinking in these terms. He began to hear from others eager to join forces. The Fight Back Table, a coalition of “resistance” organizations, had begun scenario-planning around the potential for a contested election, gathering liberal activists at the local and national level into what they called the Democracy Defense Coalition. Voting-rights and civil rights organizations were raising alarms. A group of former elected officials was researching emergency powers they feared Trump might exploit. Protect Democracy was assembling a bipartisan election-crisis task force. “It turned out that once you said it out loud, people agreed,” Podhorzer says, “and it started building momentum.”

He spent months pondering scenarios and talking to experts. It wasn’t hard to find liberals who saw Trump as a dangerous dictator, but Podhorzer was careful to steer clear of hysteria. What he wanted to know was not how American democracy was dying but how it might be kept alive. The chief difference between the U.S. and countries that lost their grip on democracy, he concluded, was that America’s decentralized election system couldn’t be rigged in one fell swoop. That presented an opportunity to shore it up.

THE ALLIANCE

On March 3, Podhorzer drafted a three-page confidential memo titled “Threats to the 2020 Election.” “Trump has made it clear that this will not be a fair election, and that he will reject anything but his own re-election as ‘fake’ and rigged,” he wrote. “On Nov. 3, should the media report otherwise, he will use the right-wing information system to establish his narrative and incite his supporters to protest.” The memo laid out four categories of challenges: attacks on voters, attacks on election administration, attacks on Trump’s political opponents and “efforts to reverse the results of the election.”

Then COVID-19 erupted at the height of the primary-election season. Normal methods of voting were no longer safe for voters or the mostly elderly volunteers who normally staff polling places. But political disagreements, intensified by Trump’s crusade against mail voting, prevented some states from making it easier to vote absentee and for jurisdictions to count those votes in a timely manner. Chaos ensued. Ohio shut down in-person voting for its primary, leading to minuscule turnout. A poll-worker shortage in Milwaukee–where Wisconsin’s heavily Democratic Black population is concentrated–left just five open polling places, down from 182. In New York, vote counting took more than a month.

Suddenly, the potential for a November meltdown was obvious. In his apartment in the D.C. suburbs, Podhorzer began working from his laptop at his kitchen table, holding back-to-back Zoom meetings for hours a day with his network of contacts across the progressive universe: the labor movement; the institutional left, like Planned Parenthood and Greenpeace; resistance groups like Indivisible and MoveOn; progressive data geeks and strategists, representatives of donors and foundations, state-level grassroots organizers, racial-justice activists and others.

In April, Podhorzer began hosting a weekly 2½-hour Zoom. It was structured around a series of rapid-fire five-minute presentations on everything from which ads were working to messaging to legal strategy. The invitation-only gatherings soon attracted hundreds, creating a rare shared base of knowledge for the fractious progressive movement. “At the risk of talking trash about the left, there’s not a lot of good information sharing,” says Anat Shenker-Osorio, a close Podhorzer friend whose poll-tested messaging guidance shaped the group’s approach. “There’s a lot of not-invented-here syndrome, where people won’t consider a good idea if they didn’t come up with it.”

The meetings became the galactic center for a constellation of operatives across the left who shared overlapping goals but didn’t usually work in concert. The group had no name, no leaders and no hierarchy, but it kept the disparate actors in sync. “Pod played a critical behind-the-scenes role in keeping different pieces of the movement infrastructure in communication and aligned,” says Maurice Mitchell, national director of the Working Families Party. “You have the litigation space, the organizing space, the political people just focused on the W, and their strategies aren’t always aligned. He allowed this ecosystem to work together.”

Protecting the election would require an effort of unprecedented scale. As 2020 progressed, it stretched to Congress, Silicon Valley and the nation’s statehouses. It drew energy from the summer’s racial-justice protests, many of whose leaders were a key part of the liberal alliance. And eventually it reached across the aisle, into the world of Trump-skeptical Republicans appalled by his attacks on democracy.

SECURING THE VOTE

The first task was overhauling America’s balky election infrastructure–in the middle of a pandemic. For the thousands of local, mostly nonpartisan officials who administer elections, the most urgent need was money. They needed protective equipment like masks, gloves and hand sanitizer. They needed to pay for postcards letting people know they could vote absentee–or, in some states, to mail ballots to every voter. They needed additional staff and scanners to process ballots.

In March, activists appealed to Congress to steer COVID relief money to election administration. Led by the Leadership Conference on Civil and Human Rights, more than 150 organizations signed a letter to every member of Congress seeking $2 billion in election funding. It was somewhat successful: the CARES Act, passed later that month, contained $400 million in grants to state election administrators. But the next tranche of relief funding didn’t add to that number. It wasn’t going to be enough.

Private philanthropy stepped into the breach. An assortment of foundations contributed tens of millions in election-administration funding. The Chan Zuckerberg Initiative chipped in $300 million. “It was a failure at the federal level that 2,500 local election officials were forced to apply for philanthropic grants to fill their needs,” says Amber McReynolds, a former Denver election official who heads the nonpartisan National Vote at Home Institute.

McReynolds’ two-year-old organization became a clearinghouse for a nation struggling to adapt. The institute gave secretaries of state from both parties technical advice on everything from which vendors to use to how to locate drop boxes. Local officials are the most trusted sources of election information, but few can afford a press secretary, so the institute distributed communications tool kits. In a presentation to Podhorzer’s group, McReynolds detailed the importance of absentee ballots for shortening lines at polling places and preventing an election crisis.

The institute’s work helped 37 states and D.C. bolster mail voting. But it wouldn’t be worth much if people didn’t take advantage. Part of the challenge was logistical: each state has different rules for when and how ballots should be requested and returned. The Voter Participation Center, which in a normal year would have deployed canvassers door-to-door to get out the vote, instead conducted focus groups in April and May to find out what would get people to vote by mail. In August and September, it sent ballot applications to 15 million people in key states, 4.6 million of whom returned them. In mailings and digital ads, the group urged people not to wait for Election Day. “All the work we have done for 17 years was built for this moment of bringing democracy to people’s doorsteps,” says Tom Lopach, the center’s CEO.

The effort had to overcome heightened skepticism in some communities. Many Black voters preferred to exercise their franchise in person or didn’t trust the mail. National civil rights groups worked with local organizations to get the word out that this was the best way to ensure one’s vote was counted. In Philadelphia, for example, advocates distributed “voting safety kits” containing masks, hand sanitizer and informational brochures. “We had to get the message out that this is safe, reliable, and you can trust it,” says Hannah Fried of All Voting Is Local.

At the same time, Democratic lawyers battled a historic tide of pre-election litigation. The pandemic intensified the parties’ usual tangling in the courts. But the lawyers noticed something else as well. “The litigation brought by the Trump campaign, of a piece with the broader campaign to sow doubt about mail voting, was making novel claims and using theories no court has ever accepted,” says Wendy Weiser, a voting-rights expert at the Brennan Center for Justice at NYU. “They read more like lawsuits designed to send a message rather than achieve a legal outcome.”

In the end, nearly half the electorate cast ballots by mail in 2020, practically a revolution in how people vote. About a quarter voted early in person. Only a quarter of voters cast their ballots the traditional way: in person on Election Day.

THE DISINFORMATION DEFENSE

Bad actors spreading false information is nothing new. For decades, campaigns have grappled with everything from anonymous calls claiming the election has been rescheduled to fliers spreading nasty smears about candidates’ families. But Trump’s lies and conspiracy theories, the viral force of social media and the involvement of foreign meddlers made disinformation a broader, deeper threat to the 2020 vote.

Laura Quinn, a veteran progressive operative who co-founded Catalist, began studying this problem a few years ago. She piloted a nameless, secret project, which she has never before publicly discussed, that tracked disinformation online and tried to figure out how to combat it. One component was tracking dangerous lies that might otherwise spread unnoticed. Researchers then provided information to campaigners or the media to track down the sources and expose them.

The most important takeaway from Quinn’s research, however, was that engaging with toxic content only made it worse. “When you get attacked, the instinct is to push back, call it out, say, ‘This isn’t true,'” Quinn says. “But the more engagement something gets, the more the platforms boost it. The algorithm reads that as, ‘Oh, this is popular; people want more of it.'”

The solution, she concluded, was to pressure platforms to enforce their rules, both by removing content or accounts that spread disinformation and by more aggressively policing it in the first place. “The platforms have policies against certain types of malign behavior, but they haven’t been enforcing them,” she says.

Quinn’s research gave ammunition to advocates pushing social media platforms to take a harder line. In November 2019, Mark Zuckerberg invited nine civil rights leaders to dinner at his home, where they warned him about the danger of the election-related falsehoods that were already spreading unchecked. “It took pushing, urging, conversations, brainstorming, all of that to get to a place where we ended up with more rigorous rules and enforcement,” says Vanita Gupta, president and CEO of the Leadership Conference on Civil and Human Rights, who attended the dinner and also met with Twitter CEO Jack Dorsey and others. (Gupta has been nominated for Associate Attorney General by President Biden.) “It was a struggle, but we got to the point where they understood the problem. Was it enough? Probably not. Was it later than we wanted? Yes. But it was really important, given the level of official disinformation, that they had those rules in place and were tagging things and taking them down.”

SPREADING THE WORD

Beyond battling bad information, there was a need to explain a rapidly changing election process. It was crucial for voters to understand that despite what Trump was saying, mail-in votes weren’t susceptible to fraud and that it would be normal if some states weren’t finished counting votes on election night.

Dick Gephardt, the Democratic former House leader turned high-powered lobbyist, spearheaded one coalition. “We wanted to get a really bipartisan group of former elected officials, Cabinet secretaries, military leaders and so on, aimed mainly at messaging to the public but also speaking to local officials–the secretaries of state, attorneys general, governors who would be in the eye of the storm–to let them know we wanted to help,” says Gephardt, who worked his contacts in the private sector to put $20 million behind the effort.

Wamp, the former GOP Congressman, worked through the nonpartisan reform group Issue One to rally Republicans. “We thought we should bring some bipartisan element of unity around what constitutes a free and fair election,” Wamp says. The 22 Democrats and 22 Republicans on the National Council on Election Integrity met on Zoom at least once a week. They ran ads in six states, made statements, wrote articles and alerted local officials to potential problems. “We had rabid Trump supporters who agreed to serve on the council based on the idea that this is honest,” Wamp says. This is going to be just as important, he told them, to convince the liberals when Trump wins. “Whichever way it cuts, we’re going to stick together.”

The Voting Rights Lab and IntoAction created state-specific memes and graphics, spread by email, text, Twitter, Facebook, Instagram and TikTok, urging that every vote be counted. Together, they were viewed more than 1 billion times. Protect Democracy’s election task force issued reports and held media briefings with high-profile experts across the political spectrum, resulting in widespread coverage of potential election issues and fact-checking of Trump’s false claims. The organization’s tracking polls found the message was being heard: the percentage of the public that didn’t expect to know the winner on election night gradually rose until by late October, it was over 70%. A majority also believed that a prolonged count wasn’t a sign of problems. “We knew exactly what Trump was going to do: he was going to try to use the fact that Democrats voted by mail and Republicans voted in person to make it look like he was ahead, claim victory, say the mail-in votes were fraudulent and try to get them thrown out,” says Protect Democracy’s Bassin. Setting public expectations ahead of time helped undercut those lies.

Amber McReynolds, Zach Wamp and Maurice Mitchell
Amber McReynolds, Zach Wamp and Maurice Mitchell
 
Rachel Woolf for TIME; Erik Schelzig—AP/Shutterstock; Holly Pickett—The New York Times/Redux

The alliance took a common set of themes from the research Shenker-Osorio presented at Podhorzer’s Zooms. Studies have shown that when people don’t think their vote will count or fear casting it will be a hassle, they’re far less likely to participate. Throughout election season, members of Podhorzer’s group minimized incidents of voter intimidation and tamped down rising liberal hysteria about Trump’s expected refusal to concede. They didn’t want to amplify false claims by engaging them, or put people off voting by suggesting a rigged game. “When you say, ‘These claims of fraud are spurious,’ what people hear is ‘fraud,'” Shenker-Osorio says. “What we saw in our pre-election research was that anything that reaffirmed Trump’s power or cast him as an authoritarian diminished people’s desire to vote.”

Podhorzer, meanwhile, was warning everyone he knew that polls were underestimating Trump’s support. The data he shared with media organizations who would be calling the election was “tremendously useful” to understand what was happening as the votes rolled in, according to a member of a major network’s political unit who spoke with Podhorzer before Election Day. Most analysts had recognized there would be a “blue shift” in key battlegrounds– the surge of votes breaking toward Democrats, driven by tallies of mail-in ballots– but they hadn’t comprehended how much better Trump was likely to do on Election Day. “Being able to document how big the absentee wave would be and the variance by state was essential,” the analyst says.

PEOPLE POWER

The racial-justice uprising sparked by George Floyd’s killing in May was not primarily a political movement. The organizers who helped lead it wanted to harness its momentum for the election without allowing it to be co-opted by politicians. Many of those organizers were part of Podhorzer’s network, from the activists in battleground states who partnered with the Democracy Defense Coalition to organizations with leading roles in the Movement for Black Lives.

The best way to ensure people’s voices were heard, they decided, was to protect their ability to vote. “We started thinking about a program that would complement the traditional election-protection area but also didn’t rely on calling the police,” says Nelini Stamp, the Working Families Party’s national organizing director. They created a force of “election defenders” who, unlike traditional poll watchers, were trained in de-escalation techniques. During early voting and on Election Day, they surrounded lines of voters in urban areas with a “joy to the polls” effort that turned the act of casting a ballot into a street party. Black organizers also recruited thousands of poll workers to ensure polling places would stay open in their communities.

The summer uprising had shown that people power could have a massive impact. Activists began preparing to reprise the demonstrations if Trump tried to steal the election. “Americans plan widespread protests if Trump interferes with election,” Reuters reported in October, one of many such stories. More than 150 liberal groups, from the Women’s March to the Sierra Club to Color of Change, from Democrats.com to the Democratic Socialists of America, joined the “Protect the Results” coalition. The group’s now defunct website had a map listing 400 planned postelection demonstrations, to be activated via text message as soon as Nov. 4. To stop the coup they feared, the left was ready to flood the streets.

STRANGE BEDFELLOWS

About a week before Election Day, Podhorzer received an unexpected message: the U.S. Chamber of Commerce wanted to talk.

The AFL-CIO and the Chamber have a long history of antagonism. Though neither organization is explicitly partisan, the influential business lobby has poured hundreds of millions of dollars into Republican campaigns, just as the nation’s unions funnel hundreds of millions to Democrats. On one side is labor, on the other management, locked in an eternal struggle for power and resources.

But behind the scenes, the business community was engaged in its own anxious discussions about how the election and its aftermath might unfold. The summer’s racial-justice protests had sent a signal to business owners too: the potential for economy-disrupting civil disorder. “With tensions running high, there was a lot of concern about unrest around the election, or a breakdown in our normal way we handle contentious elections,” says Neil Bradley, the Chamber’s executive vice president and chief policy officer. These worries had led the Chamber to release a pre-election statement with the Business Roundtable, a Washington-based CEOs’ group, as well as associations of manufacturers, wholesalers and retailers, calling for patience and confidence as votes were counted.

But Bradley wanted to send a broader, more bipartisan message. He reached out to Podhorzer, through an intermediary both men declined to name. Agreeing that their unlikely alliance would be powerful, they began to discuss a joint statement pledging their organizations’ shared commitment to a fair and peaceful election. They chose their words carefully and scheduled the statement’s release for maximum impact. As it was being finalized, Christian leaders signaled their interest in joining, further broadening its reach.

The statement was released on Election Day, under the names of Chamber CEO Thomas Donohue, AFL-CIO president Richard Trumka, and the heads of the National Association of Evangelicals and the National African American Clergy Network. “It is imperative that election officials be given the space and time to count every vote in accordance with applicable laws,” it stated. “We call on the media, the candidates and the American people to exercise patience with the process and trust in our system, even if it requires more time than usual.” The groups added, “Although we may not always agree on desired outcomes up and down the ballot, we are united in our call for the American democratic process to proceed without violence, intimidation or any other tactic that makes us weaker as a nation.”

SHOWING UP, STANDING DOWN

Election night began with many Democrats despairing. Trump was running ahead of pre-election polling, winning Florida, Ohio and Texas easily and keeping Michigan, Wisconsin and Pennsylvania too close to call. But Podhorzer was unperturbed when I spoke to him that night: the returns were exactly in line with his modeling. He had been warning for weeks that Trump voters’ turnout was surging. As the numbers dribbled out, he could tell that as long as all the votes were counted, Trump would lose.

The liberal alliance gathered for an 11 p.m. Zoom call. Hundreds joined; many were freaking out. “It was really important for me and the team in that moment to help ground people in what we had already known was true,” says Angela Peoples, director for the Democracy Defense Coalition. Podhorzer presented data to show the group that victory was in hand.

While he was talking, Fox News surprised everyone by calling Arizona for Biden. The public-awareness campaign had worked: TV anchors were bending over backward to counsel caution and frame the vote count accurately. The question then became what to do next.

The conversation that followed was a difficult one, led by the activists charged with the protest strategy. “We wanted to be mindful of when was the right time to call for moving masses of people into the street,” Peoples says. As much as they were eager to mount a show of strength, mobilizing immediately could backfire and put people at risk. Protests that devolved into violent clashes would give Trump a pretext to send in federal agents or troops as he had over the summer. And rather than elevate Trump’s complaints by continuing to fight him, the alliance wanted to send the message that the people had spoken.

So the word went out: stand down. Protect the Results announced that it would “not be activating the entire national mobilization network today, but remains ready to activate if necessary.” On Twitter, outraged progressives wondered what was going on. Why wasn’t anyone trying to stop Trump’s coup? Where were all the protests?

Podhorzer credits the activists for their restraint. “They had spent so much time getting ready to hit the streets on Wednesday. But they did it,” he says. “Wednesday through Friday, there was not a single Antifa vs. Proud Boys incident like everyone was expecting. And when that didn’t materialize, I don’t think the Trump campaign had a backup plan.”

Activists reoriented the Protect the Results protests toward a weekend of celebration. “Counter their disinfo with our confidence & get ready to celebrate,” read the messaging guidance Shenker-Osorio presented to the liberal alliance on Friday, Nov. 6. “Declare and fortify our win. Vibe: confident, forward-looking, unified–NOT passive, anxious.” The voters, not the candidates, would be the protagonists of the story.

The planned day of celebration happened to coincide with the election being called on Nov. 7. Activists dancing in the streets of Philadelphia blasted Beyoncé over an attempted Trump campaign press conference; the Trumpers’ next confab was scheduled for Four Seasons Total Landscaping outside the city center, which activists believe was not a coincidence. “The people of Philadelphia owned the streets of Philadelphia,” crows the Working Families Party’s Mitchell. “We made them look ridiculous by contrasting our joyous celebration of democracy with their clown show.”

The votes had been counted. Trump had lost. But the battle wasn’t over.

THE FIVE STEPS TO VICTORY

In Podhorzer’s presentations, winning the vote was only the first step to winning the election. After that came winning the count, winning the certification, winning the Electoral College and winning the transition–steps that are normally formalities but that he knew Trump would see as opportunities for disruption. Nowhere would that be more evident than in Michigan, where Trump’s pressure on local Republicans came perilously close to working–and where liberal and conservative pro-democracy forces joined to counter it.

It was around 10 p.m. on election night in Detroit when a flurry of texts lit up the phone of Art Reyes III. A busload of Republican election observers had arrived at the TCF Center, where votes were being tallied. They were crowding the vote-counting tables, refusing to wear masks, heckling the mostly Black workers. Reyes, a Flint native who leads We the People Michigan, was expecting this. For months, conservative groups had been sowing suspicion about urban vote fraud. “The language was, ‘They’re going to steal the election; there will be fraud in Detroit,’ long before any vote was cast,” Reyes says.

Trump supporters seek to disrupt the vote count at Detroit’s TCF Center on Nov. 4
Trump supporters seek to disrupt the vote count at Detroit’s TCF Center on Nov. 4
 
Elaine Cromie—Getty Images

He made his way to the arena and sent word to his network. Within 45 minutes, dozens of reinforcements had arrived. As they entered the arena to provide a counterweight to the GOP observers inside, Reyes took down their cell-phone numbers and added them to a massive text chain. Racial-justice activists from Detroit Will Breathe worked alongside suburban women from Fems for Dems and local elected officials. Reyes left at 3 a.m., handing the text chain over to a disability activist.

As they mapped out the steps in the election-certification process, activists settled on a strategy of foregrounding the people’s right to decide, demanding their voices be heard and calling attention to the racial implications of disenfranchising Black Detroiters. They flooded the Wayne County canvassing board’s Nov. 17 certification meeting with on-message testimony; despite a Trump tweet, the Republican board members certified Detroit’s votes.

Election boards were one pressure point; another was GOP-controlled legislatures, who Trump believed could declare the election void and appoint their own electors. And so the President invited the GOP leaders of the Michigan legislature, House Speaker Lee Chatfield and Senate majority leader Mike Shirkey, to Washington on Nov. 20.

It was a perilous moment. If Chatfield and Shirkey agreed to do Trump’s bidding, Republicans in other states might be similarly bullied. “I was concerned things were going to get weird,” says Jeff Timmer, a former Michigan GOP executive director turned anti-Trump activist. Norm Eisen describes it as “the scariest moment” of the entire election.

The democracy defenders launched a full-court press. Protect Democracy’s local contacts researched the lawmakers’ personal and political motives. Issue One ran television ads in Lansing. The Chamber’s Bradley kept close tabs on the process. Wamp, the former Republican Congressman, called his former colleague Mike Rogers, who wrote an op-ed for the Detroit newspapers urging officials to honor the will of the voters. Three former Michigan governors–Republicans John Engler and Rick Snyder and Democrat Jennifer Granholm–jointly called for Michigan’s electoral votes to be cast free of pressure from the White House. Engler, a former head of the Business Roundtable, made phone calls to influential donors and fellow GOP elder statesmen who could press the lawmakers privately.

The pro-democracy forces were up against a Trumpified Michigan GOP controlled by allies of Ronna McDaniel, the Republican National Committee chair, and Betsy DeVos, the former Education Secretary and a member of a billionaire family of GOP donors. On a call with his team on Nov. 18, Bassin vented that his side’s pressure was no match for what Trump could offer. “Of course he’s going to try to offer them something,” Bassin recalls thinking. “Head of the Space Force! Ambassador to wherever! We can’t compete with that by offering carrots. We need a stick.”

If Trump were to offer something in exchange for a personal favor, that would likely constitute bribery, Bassin reasoned. He phoned Richard Primus, a law professor at the University of Michigan, to see if Primus agreed and would make the argument publicly. Primus said he thought the meeting itself was inappropriate, and got to work on an op-ed for Politico warning that the state attorney general–a Democrat–would have no choice but to investigate. When the piece posted on Nov. 19, the attorney general’s communications director tweeted it. Protect Democracy soon got word that the lawmakers planned to bring lawyers to the meeting with Trump the next day.

Reyes’ activists scanned flight schedules and flocked to the airports on both ends of Shirkey’s journey to D.C., to underscore that the lawmakers were being scrutinized. After the meeting, the pair announced they’d pressed the President to deliver COVID relief for their constituents and informed him they saw no role in the election process. Then they went for a drink at the Trump hotel on Pennsylvania Avenue. A street artist projected their images onto the outside of the building along with the words THE WORLD IS WATCHING.

That left one last step: the state canvassing board, made up of two Democrats and two Republicans. One Republican, a Trumper employed by the DeVos family’s political nonprofit, was not expected to vote for certification. The other Republican on the board was a little-known lawyer named Aaron Van Langevelde. He sent no signals about what he planned to do, leaving everyone on edge.

When the meeting began, Reyes’s activists flooded the livestream and filled Twitter with their hashtag, #alleyesonmi. A board accustomed to attendance in the single digits suddenly faced an audience of thousands. In hours of testimony, the activists emphasized their message of respecting voters’ wishes and affirming democracy rather than scolding the officials. Van Langevelde quickly signaled he would follow precedent. The vote was 3-0 to certify; the other Republican abstained.

After that, the dominoes fell. Pennsylvania, Wisconsin and the rest of the states certified their electors. Republican officials in Arizona and Georgia stood up to Trump’s bullying. And the Electoral College voted on schedule on Dec. 14.

HOW CLOSE WE CAME

There was one last milestone on Podhorzer’s mind: Jan. 6. On the day Congress would meet to tally the electoral count, Trump summoned his supporters to D.C. for a rally.

Much to their surprise, the thousands who answered his call were met by virtually no counterdemonstrators. To preserve safety and ensure they couldn’t be blamed for any mayhem, the activist left was “strenuously discouraging counter activity,” Podhorzer texted me the morning of Jan. 6, with a crossed-fingers emoji.

Incited by the President, Trump Supporters Violently Storm the Capitol

Trump addressed the crowd that afternoon, peddling the lie that lawmakers or Vice President Mike Pence could reject states’ electoral votes. He told them to go to the Capitol and “fight like hell.” Then he returned to the White House as they sacked the building. As lawmakers fled for their lives and his own supporters were shot and trampled, Trump praised the rioters as “very special.”

It was his final attack on democracy, and once again, it failed. By standing down, the democracy campaigners outfoxed their foes. “We won by the skin of our teeth, honestly, and that’s an important point for folks to sit with,” says the Democracy Defense Coalition’s Peoples. “There’s an impulse for some to say voters decided and democracy won. But it’s a mistake to think that this election cycle was a show of strength for democracy. It shows how vulnerable democracy is.”

The members of the alliance to protect the election have gone their separate ways. The Democracy Defense Coalition has been disbanded, though the Fight Back Table lives on. Protect Democracy and the good-government advocates have turned their attention to pressing reforms in Congress. Left-wing activists are pressuring the newly empowered Democrats to remember the voters who put them there, while civil rights groups are on guard against further attacks on voting. Business leaders denounced the Jan. 6 attack, and some say they will no longer donate to lawmakers who refused to certify Biden’s victory. Podhorzer and his allies are still holding their Zoom strategy sessions, gauging voters’ views and developing new messages. And Trump is in Florida, facing his second impeachment, deprived of the Twitter and Facebook accounts he used to push the nation to its breaking point.

As I was reporting this article in November and December, I heard different claims about who should get the credit for thwarting Trump’s plot. Liberals argued the role of bottom-up people power shouldn’t be overlooked, particularly the contributions of people of color and local grassroots activists. Others stressed the heroism of GOP officials like Van Langevelde and Georgia secretary of state Brad Raffensperger, who stood up to Trump at considerable cost. The truth is that neither likely could have succeeded without the other. “It’s astounding how close we came, how fragile all this really is,” says Timmer, the former Michigan GOP executive director. “It’s like when Wile E. Coyote runs off the cliff–if you don’t look down, you don’t fall. Our democracy only survives if we all believe and don’t look down.”

Democracy won in the end. The will of the people prevailed. But it’s crazy, in retrospect, that this is what it took to put on an election in the United States of America.

–With reporting by LESLIE DICKSTEIN, MARIAH ESPADA and SIMMONE SHAH

Correction appended, Feb. 5: The original version of this story misstated the name of Norm Eisen’s organization. It is the Voter Protection Program, not the Voter Protection Project. The original version of this story also misstated Jeff Timmer’s former position with the Michigan Republican Party. He was the executive director, not the chairman.

This appears in the February 15, 2021 issue of TIME.