95. En toen liep het mis. (Deel 6)

Deze blog: http://tiny.cc/kmz7ex 

Ons financiele systeem is in handen van bankiers die waarschijnlijk machtiger zijn dan regeringen. Ze kunnen elke regering en elk land te gronde richten.

Alle mensen er omheen hebben baat bij het voortbestaan. Politici die ècht tegen de bankiers in gaan sterven een vroege dood. ( Lincoln, Kennedy)

Het zal heel moeilijk worden om dit systeem te veranderen.

Er zit wel een flinke weeffout in dit systeem. Dat wordt op een blog van Meijer het rentelek genoemd.  In de economie ontstaat alleen geld als iemand een lening af sluit bij een bank. 

Daarna moet de lener rente gaan betalen, en tenslotte ook nog het geleende bedrag terugbetalen. Welnu: al shij terugbetaalt aan de bank, dan ‘vernietigt’ de bank dat geld. De bank mocht het maken uit het niets, maar moet het daarna ok weer in het niets laten verdwijnen.  Maar de rente die de klant steeds betaald heeft, dat geld mag de bank houden.  Maar dat geld is door de banken nooit gecreëerd!  Er is alleen geld voor die rentebetalingen,  als ( anderen) ondertussen lenigen afsluiten en in de economie brengen.  Zo ontstaat er een chronisch tekort aan geld in de economie. Hier de blog van Meijer: rentelek.

Tenslotte wil ik in grove lijnen beschrijven wat er volgens mij gebeurd is in de afgelopen jaren, en hoe de kredietcrisis is ontstaan. 

Banken kunnen geld maken zodra iemand een lening bij hen afsluit.
Maar als die klant niet kan aflossen, dan is de bank de pineut: dan moet ze uit eigen zak de lening aanzuiveren. 
Dat maakte de bank altijd voorzichtig. 
Er is een limiet aan hoeveel geld een bank kan uitlenen. De bank moet pakweg 3- 8 % van het geld dat ze uitleent in eigen bezit hebben. 

Toen ontdekten de banken dat ze een doos vol met hypotheken konden verkopen aan beleggers en pensioenfondsen. (De ASB’s : de asset backed securities.)
Daardoor kon de bank weer nieuwe leningen verstrekken, want de doorverkochte leningen stonden niet meer in de boeken als lening.

Toen ontstond er gebrek aan onderpand. 
In landen als China en Spanje is dat opgelost door enorme hoeveelheiden huizen te bouwen ( waar nu geen kopers voor zijn.) 
In Amerika is dat opgelost door ook aan heel arme mensen huizen te verkopen. 
Maar als die hun aflossing nioet meer kunnen betalen, dan is de bank toch de pineut?

Nee, daar had men een soort 'verzekering' voor bedacht.

 Alleen mocht het geen verzekering heten, want dan zou de verzekeraar ook aan wettelijke eisen moeten voldoen dat hij , in geval van uitkeringsplicht, ook daadwerkelijk genoeg geld in kas zou hebben. Men noemde het geen verzekering , maar een ruil: een swap, een credit default swap, een CDS.
De ruil was: 'Als ik jou nu elk jaar een premie betaal, dan moet jij voor de gevolgen opdraaien als deze huizenkoper niet aan zijn verplichtingen kan voldoen.' 
Het was dus toch gewoon een verzekering, maar afgesloten bij een bank als AIG die, in geval de huizenprijzen overal zouden dalen, nooit genoeg geld had om uit te keren.

Zolang de huizenprijzen zouden stijgen zou het kaartenhuis in tact blijven. 
We weten hoe het afliep. 

Het kwalijke is dat Greenspan de rente steeds heel laag hield voor de banken, zodat de banken erg goed konden verdienen op geld dat ze uitleenden. Dat dreef het hele circus tot ongekende hoogten.

De valutahandel en derivatenhandel is 33 maal groter dan de omzet van de echte bedrijven wereldwijd.

Derivaten waren vroeger als een soort verzekering bedoeld, maar zijn nu een soort gokbedrijf geworden.  Voor èlke wereldbewoner geldt dat er ergens een bankier met 33 jaarsalarissen van hem zit te gokken. Zolang het goed gaat denkt de bankier dat hij belangrijk is en geeft zichzelf een goed salaris.  En als het fout gaat komt hij ons vertellen dat we de bank moeten redden, omdat we zogenaamd niet verder kunnen zonder zijn bank.

Maar zo is het niet: we kunnen heel goed zonder private banken. Het is al vaak bewezen, en landen als China en staten als North Dakota bewijzen het nu nog.

Maar onze bankiers zijn zo rijk en invloedrijk dat  deze boodschap waarschijnlijk nooit  ‘algemeen aanvaard inzicht’ zal worden. Die strijd is lang geleden verloren. 

Drie grote fouten die tot de crisis hebben geleid zijn volgens mij:

1. De lage rente van de FED.

2.  De afschaffing van de Glass Steagall wet. Nu konden de banken ook met ons spaargeld aan dit casino    deelnemen.

3.  De afschaffing van het toezicht. Greenspan, Rubin en Summers hebben zich sterk verzet tegen Brooksley Born, toen die toezicht op de derivatenhandel wilde uitoefenen. Uiteindelijk is zij door het Congres ontslagen. Nu was er een omzet van 600 trillion dollar per jaar, waar niemand toezicht op hield !