Vijftig jaar geleden was er een tv serie die erg veel bekeken werd. De hoofdrolspeler is gisteren overleden, en hoewel nooit meer dan een B-acteur was, is zijn overlijden toch een artikel op de Volkskrant site waard.
Hier de volledige tekst van de Volkskrant:
------------------
De Amerikaanse acteur Ed Nelson, die in Nederland vooral bekendheid kreeg als dr. Michael Rossi in de tv-serie Peyton Place, is zaterdag op 85-jarige leeftijd overleden. Dat heeft zijn schoondochter aan de krant The New York Times laten weten. De serie was in de jaren 60 bij de AVRO te zien en maakte acteurs als Ryan O'Neal en Mia Farrow ook in Nederland bekend.
Nelson was in vrijwel alle 436 afleveringen van de serie te zien. De reeks was gebaseerd op de boeken van Grace Metalious over een denkbeeldig Amerikaanse stadje. Nelson speelde een chirurg die in Peyton Place in allerlei romantische ontwikkelingen verzeild raakt en als vernieuwer in de gezondheidszorg ruzie krijgt met een oudere arts.
Nelson was te zien in vele andere tv-series, waarvan er diverse ook in Nederland werden uitgezonden, zoals de westerns Rawhide en Gunsmoke. Ook trad hij op in The Fugitive, The Twilight Zone en The Untouchables.
Nelson was te zien in vele andere tv-series, waarvan er diverse ook in Nederland werden uitgezonden, zoals de westerns Rawhide en Gunsmoke. Ook trad hij op in The Fugitive, The Twilight Zone en The Untouchables.
--------------------------------------------
Het gaat mij om de door mij geel gemaakte zin.
In de jaren 60 was er groot geloof in de vooruitgang. Nieuwe auto's waren sneller en beter dan oude modellen. Maar ook: Oude bestuurders werden vervangen door jonge mensen. Oude normen en waarden werden heel kritisch bekeken.
Een arts die knap was ( dr Rossi was erg populair bij de vrouwen) en modern: hij was een vernieuwer in de gezondheidszorg,dat was een rolmodel. Zijn normen en waarden hadden invloed.
En wat deed Dr. Rossi? Hij hield er minnaressen op na. Hij had affaires. ( De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik Peyton Place nooit heb gekeken, dus ik weet niet in hoe die 'losbandigheid' in de serie precies werd uitgebeeld, maar zelfs al zou die losbandigheid licht kritisch worden belicht, dan nog werkt het veelvuldig tonen er van faciliterend: het zal er voor zorgen dat de afkeuring van 'losbandigheid' minder sterk zal zijn, en uiteindelijk nog nauwelijks aanwezig.
Zo breek je een cultuur af. Gewoon door een 'populaire dokter' dingen te laten doen die eigenlijk not done zijn tot dat moment. En het afbreken van culturen is een misschien wel aangeboren behoefte bij veel joodse 'agents'.
Lees wat Michael Ledeen schrijft: ( Uit Claes Ryn)
“Creative destruction is our middle name,
both within
our society
and abroad.
We tear
down the old order
every day . . . . Our enemies have
always hated this whirlwind
of energy and creativity, which menaces their traditions [. . . .] We must destroy them to advance our historic mission.”
Nog een fijne uitspraak van Ledeen: Zie (*)
"The thing that makes Judaïsm dangerous, to
everybody, to every race, to every nation, to every idea, is that we smash
things that aren't true: We don't believe in the boundaries of nation states,
we don't believe in the idea of gods that protect different groups of people.
You know, those are all artificial constructions. Judaïsme teaches us how to
see that. In a sense our detractors (lasteraars) have us right in that we are a
corrosive force. We are breaking down
the false gods of all nations and all people, because they are not real. And that's very upsetting the people. "
Hij zegt dus: ‘Wij joden moeten
de culturen van andere volken wel vernietigen omdat die volken zich vergissen.
Wij joden hebben de ware god.’
Als je zo denkt is het niet
verwonderlijk dat anderen jou niet aardig vinden.
http://www.youtube.com/watch?v=tRfhUezbKLw&feature=related
Dit komt volledig overeen met de doelstellingen van de Frankfurter Schule: Maak de bestaande culturen kapot.
Maar soms ging men te hard van stapel, zoals Bela Kun, die de macht greep en een aantal weken Oostenrijk bestuurde weken waarin de volledige sexuele vrijheid werd verkondigd, en waar kinderen hun ouders moesten verraden. Ik meen dat Wilhelm Reich daar als minister verantwoordelijk voor was.
Er is een prima documentaire over van Lind : (Lind 8 minuten) De hele docu zal vast wel ergens te vinden zijn. heel verhelderend.
(*)(Jonah Goldberg:) I’ve long been
an admirer of, if not a full-fledged subscriber to, what I call the “Ledeen
Doctrine.” I’m not sure my friend Michael Ledeen will thank me for ascribing
authorship to him and he may have only been semi-serious when he crafted it,
but here is the bedrock tenet of the Ledeen Doctrine in more or less his own
words: “Every ten years or so, the United States needs to pick up some small
crappy little country and throw it against the wall, just to show the world we
mean business.” – Michael Ledeen, former Defense Department consultant and
holder of the Freedom Chair at the American Enterprise Institute.
Uit: Jonah Goldberg, “Baghdad Delenda Est, Part Two”, National
Review, April 23, 2002
No comments:
Post a Comment