1151 NL-SPRAAK Propaganda en de Media. (2) Larry Romanoff .

 

Propaganda and the Media

Part 2 – Deception on a Grand Scale

By Larry Romanoff for The Saker Blog, May 16, 2021

 

 

 

Much of the US media attention directed to China is unrelated to news in any sense, but is part of an extensive propaganda program designed to inflict serious discomfort on China’s government, using the political pressure of the media in attempts to force China to accommodate US and European political and commercial interests. This is often done in attempts to mitigate the punishment for corporate crimes (especially of corporate executives, who are virtually immune from criminal prosecution in the US), or to assist an American (or European) multinational in trashing other countries’ consumer and food safety laws. This is not limited to China; such a media barrage can occur against the best of friends, including Canada, Germany, France and the UK.

 

 

The important point here is that a media flood does not happen by accident. These circumstances are created by plan, with meetings, discussions, strategies arranged to create the most discomfort and political pressure, and will almost certainly involve the corporation, many members of the media, the US Commerce Department and, as often as not, the intelligence agencies.

 

These people are skilled at mounting a mass media campaign to present their colored version of events to the Court of Public Opinion, hoping to create sufficient domestic and foreign pressure to sway a foreign government’s position on political, social, and commercial issues. The intelligence agencies will do their part by paying heavily for domestic newspaper articles if they can arrange them, and by flooding a country’s social media (China in this case) with CIA sock puppets purporting to be native Chinese who side with the foreign company’s position against their own government. This is the primary reason Twitter and Facebook are banned in China.

 

Propaganda en de media

Deel 2 - Misleiding op grote schaal

Door Larry Romanoff voor The Saker Blog, 16 mei 2021

 

 

 

Veel van de Amerikaanse media-aandacht die op China is gericht, heeft op geen enkele manier te maken met nieuws, maar maakt deel uit van een uitgebreid propagandaprogramma dat is ontworpen om de Chinese regering ernstig ongemak te bezorgen, waarbij de politieke druk van de media wordt gebruikt om China te dwingen de VS en Europese politieke en commerciële belangen. Dit wordt vaak gedaan om de straf voor bedrijfsmisdrijven te verzachten (vooral van bedrijfsleiders, die vrijwel immuun zijn voor strafrechtelijke vervolging in de VS), of om een ​​Amerikaanse (of Europese) multinational te helpen bij het vernielen van de consumenten- en voedselveiligheid van andere landen. wetten. Dit is niet beperkt tot China; een dergelijk spervuur ​​in de media kan plaatsvinden tegen de beste vrienden, waaronder Canada, Duitsland, Frankrijk en het VK.

 

 

Het belangrijke punt hierbij is dat een media-overstroming niet per ongeluk gebeurt. Deze omstandigheden worden gecreëerd door een plan, met vergaderingen, discussies, strategieën die zijn opgesteld om het meeste ongemak en politieke druk te creëren, en zullen vrijwel zeker het bedrijf, veel leden van de media, het Amerikaanse ministerie van Handel en, zo vaak als niet, de inlichtingendienst omvatten. agentschappen.

 

Deze mensen zijn bedreven in het opzetten van een massamediacampagne om hun gekleurde versie van de gebeurtenissen aan de Court of Public Opinion te presenteren, in de hoop voldoende binnenlandse en buitenlandse druk te creëren om het standpunt van een buitenlandse regering over politieke, sociale en commerciële kwesties te beïnvloeden. De inlichtingendiensten zullen hun steentje bijdragen door zwaar te betalen voor binnenlandse krantenartikelen als ze die kunnen regelen, en door de sociale media van een land (in dit geval China) te overspoelen met CIA-sokpoppen die beweren autochtone Chinezen te zijn die partij kiezen voor het standpunt van het buitenlandse bedrijf tegen hun eigen regering. Dit is de belangrijkste reden waarom Twitter en Facebook in China verboden zijn.

 

Beijing’s Bite of the Apple

 

Briefly, the situation was that Apple was offering warranties outside the US that were much inferior to those at home, drawing flak from most governments in Europe and Asia. Chinese consumer law, like that of European nations, classified Apple’s ipad as a computer and demanded a 2-year warranty. Apple, being too greedy for its own good, refused, insisting that the ipad was a phone and providing only a one-year warranty. Hence, an enormous amount of media noise attacking China and its regulations and much else, in attempts to create sufficient unpleasantness that the government would back down and permit Apple to continue to plunder Chinese consumers at will. A second prime objective was to teach the Chinese to cast a fearful eye at “US interests” before embarking on any consumer protection laws more stringent than those in the US.

 

In real life, neither the NYT or WSJ could care less about China’s warranty regulations on computers, but when Apple, the darling of the US stock market, is having trouble plundering Chinese consumers to its heart’s content, the NYT and WSJ are always there to lend a helping hand. And you, dear reader, are taught to hate the Chinese for being unreasonable and ‘picking on’ Apple because they are dictatorial communists who hate your freedoms. As well, the propaganda masters widely claimed the Chinese government, envious of Apple’s success, wanted to cripple Apple to provide breathing space and support for China’s hoped-for “national champions”. (1) (2) (3) The entire series of US media reports about Apple in China were political and commercial propaganda designed to (a) insulate American firms from foreign laws, and (b) create sufficient public pressure to ensure a foreign government designed its domestic laws to please the Americans.

 

Alibaba – Almost as big as China  

 

In early 2021 we had a spate of articles about Alibaba’s unfortunate collision with Chinese financial authorities, resulting in the cancellation of the company’s imminent IPO and Jack Ma being rather strongly reined in (slapped down, actually). (4) The US media were unanimous in claiming China was severely restricting the activities of ‘technology companies’ (since Alibaba is widely seen as such), but it wasn’t Alibaba that was being harnessed. Jack Ma’s Ant Financial was being hugely expanded into an online under-the-radar banking institution hiding between the pages of an IT firm and thus bypassing all the country’s financial and banking regulations. This would be similar to EBay or Amazon suddenly opening the largest retail bank in the US, while flying the flag of a consumer goods market and subject to only those laws and regulations.

 

The media were filled with claims that China was “tightening the screws on the country’s tech champions” with “a regulatory crackdown on the internet sector”, but it was the financial industry, not the technological, that the authorities moved to regulate. News media like the NYT and WSJ would know this, and would have no reason to bury this information for their own purposes, which means that someone instructed them on how to frame the story as China curtailing tech firms.

 

The US financial vultures had been severely pressuring China to open up its financial sector, and the small flood of Alibaba articles was meant to put political pressure on China to not limit American ambitions to plunder China’s economy as they so freely did in the US. Again, neither the NYT nor WSJ could care less about either Alibaba or China’s financial sector, but when their friends want to move to China and are concerned about regulations that might cripple their greed, US media editors and columnists will answer the call. This means that Alibaba was irrelevant in everything you read about Alibaba; the media flood was a political warning to China to not extend their financial regulations to American predatory vulture firms.

 

But this is a game two can play. The Chinese media included this statement in one of their articles: “Chinese regulators summon internet finance firms, a demonstrative move for other players to investigate [their] own issues.” (5) A message was clearly also being sent in the other direction, at which point the US media flood quickly ceased.

 

Beijing’s Hap Uit de Appel.

 

In het kort was de situatie dat Apple garanties aanbood buiten de VS die veel inferieur waren aan die thuis, wat afweer trok van de meeste regeringen in Europa en Azië. De Chinese consumentenwetgeving classificeerde, net als die van Europese landen, de ipad van Apple als een computer en eiste een garantie van 2 jaar. Apple, die te hebzuchtig was voor zijn eigen bestwil, weigerde en hield vol dat de ipad een telefoon was en slechts één jaar garantie bood. Vandaar dat er in de media veel negatieve berichten zijn over China en zijn regelgeving en andere zaken in China,  maar dat is slechts een poging om voldoende ongemak te creëren voor China zodat de regering zou toegeven en Apple zou toestaan ​​Chinese consumenten naar believen te blijven plunderen door slechts 1 jaar garantie te geven.  Een tweede hoofddoel was om de Chinezen te leren een angstige blik te werpen op de "belangen van de VS" voordat ze aan enige wetten ter bescherming van de consument beginnen die strenger zijn dan die in de VS.

 

In het echte leven zoud het noch de NYT, noch de WSJ iets kunnen schelen hoe de Chinese garantievoorschriften voor computers zijn, maar wanneer Apple, de lieveling van de Amerikaanse aandelenmarkt, moeite heeft Chinese consumenten naar hartelust te plunderen, zijn de NYT en WSJ  altijd bereid een handje te helpen. En u, geachte lezer, wordt geleerd de Chinezen te haten omdat ze onredelijk zijn en Apple ‘uitschelden’ omdat het dictatoriale communisten zijn die een hekel hebben aan uw vrijheden. Ook beweerden de propagandameesters alom dat de Chinese regering, jaloers op het succes van Apple, Apple wilde verlammen om ademruimte en steun te bieden aan China's gehoopte "nationale kampioenen". (1) (2) (3) De hele reeks Amerikaanse mediaberichten over Apple in China waren politieke en commerciële propaganda bedoeld om (a) Amerikaanse bedrijven af ​​te schermen van buitenlandse wetten, en (b) voldoende publieke druk te creëren om een ​​buitenlandse regering te verzekeren of te stimuleren om  zijn binnenlandse wetten zo te maken dat die  de Amerikanen goed uitkomen.

 

Alibaba - Bijna zo groot als China

 

Begin 2021 hadden we een golf van artikelen over de ongelukkige botsing van Alibaba met de Chinese financiële autoriteiten, wat resulteerde in de annulering van de aanstaande IPO van het bedrijf en Jack Ma werd nogal sterk in toom gehouden (eigenlijk neergeslagen). (4) De Amerikaanse media waren het er unaniem over eens dat China de activiteiten van ‘technologiebedrijven’ ernstig aan banden legde (aangezien Alibaba algemeen als zodanig wordt gezien), maar het was niet Alibaba die werd aangepakt. Jack Ma’s Ant Financial werd enorm uitgebreid tot een online bankinstelling onder de radar die zich verstopte tussen de pagina's van een IT-bedrijf en zo alle financiële en bankregels van het land omzeilde. Dit zou vergelijkbaar zijn met het feit dat eBay of Amazon plotseling de grootste retailbank in de VS openen, terwijl ze de vlag voeren van een markt voor consumptiegoederen en alleen onderworpen zijn aan die wet- en regelgeving.

 

De media waren gevuld met beweringen dat China "de schroeven van de tech-kampioenen van het land aan het aandraaien was" met "een regelgevend hardhandig optreden tegen de internetsector", maar het was de financiële sector, niet de technologische, die de autoriteiten wilden reguleren. Nieuwsmedia zoals de NYT en WSJ zouden dit weten, en zouden geen reden hebben om deze informatie voor hun eigen doeleinden te begraven, wat betekent dat iemand hen instrueerde hoe ze het verhaal moesten kaderen als China dat technologiebedrijven beknot.

 

De Amerikaanse financiële gieren hadden China zwaar onder druk gezet om zijn financiële sector open te stellen, en de kleine stroom van Alibaba-artikelen was bedoeld om politieke druk op China uit te oefenen om de Amerikaanse ambities om de Chinese economie te plunderen niet te beperken, zoals ze dat in de VS deden. Nogmaals, noch de NYT, noch de WSJ kan zich minder bekommeren om Alibaba of de financiële sector van China, maar wanneer hun vrienden naar China willen verhuizen en zich zorgen maken over regelgeving die hun hebzucht zou kunnen verlammen, zullen Amerikaanse media-redacteuren en columnisten de oproep beantwoorden. Dit betekent dat Alibaba niet relevant was in alles wat je over Alibaba las; de media-overstroming was een politieke waarschuwing voor China om hun financiële regelgeving niet uit te breiden tot Amerikaanse roofzuchtige gierenbedrijven.

 

Maar dit spel kan China natuurlijk óók spelen. De Chinese media hebben deze verklaring opgenomen in een van hun publicaties: "Chinese toezichthouders roepen internet-financieringsbedrijven ter verantwoording, een demonstratieve zet voor andere internet-finacials  om te kijken of ze voldoen aan de wetgeving. " (5) Er werd duidelijk ook een bericht in de andere richting gestuurd, waarna de stroom artikelen in de Amerikaanse media snel stopte.

 

 

US Trade Deficits   

 

 

 

Until recently, there was for two decades a huge amount of weekly media noise emanating from Washington about the US trade deficit with China which increased to many hundreds of billions of dollars per year, with no signs of moderating. The NYT and WSJ solemnly informed us this occurred because China was cheating on its currency exchange rate, that the RMB was grossly under-valued to make its exports competitive and foreign imports prohibitively expensive.

 

Thus, in addition to constant complaints about China’s US trade surplus, we were treated with non-stop media noise about the necessity of China revaluing its currency upward by “at least 25% to 40%.” That sounds reasonable until you discover the things they forgot to tell you.

 

The first is that the last US trade surplus was in 1975, the US having run annual trade deficits for 46 straight years with a list of countries that has increased to more than 100. (6) (7) (8) Do we suppose all those countries are cheating on their exchange rates? Of course not. The reason the US has a trade deficit is because the country has so de-industrialised itself that it no longer makes anything anyone wants to buy. China is irrelevant in this picture. If the US didn’t buy from China, it would have to buy from someone else, but the deficit would remain. And as to the currencies, China runs trade deficits with many other countries – whose currencies trade freely – which means the world’s exchange rates are also irrelevant to the problem.

 

Now we know something we didn’t know before, and now we can identify this economic ‘news’ as the propaganda that it is, and we can also ascertain its purpose: the crippling of China’s economy. I mentioned in Part 1 of this series the Plaza Accord that was forced onto Japan who, being a US colony, had no choice but to accept. In that case, the Yen was eventually revalued by around 300%, leaving Japan permanently crippled. And, as I stated, this was the plan for China, the immense, 2 decade-long media onslaught by the US was an attempt to force Chinese leaders to commit economic suicide. Happily, they refused.

 

It is important to understand that this prolonged situation was not a reflection of reality. It was not like me saying, “This is the 76th time I’ve had to speak to you about your cat digging in my rose bushes.” There was no ‘news’ here, no ‘event’, and the media noise was unrelated to trade or deficits or currency values; it was a long-term plan to create sufficient worldwide pressure to collapse China’s economy by forcing an unwarranted revaluation. It should be obvious that such a program, unremitting for 20 years, was not something that happened by chance. It was part of an overall strategy, as US-China Ambassador Jon Huntsman so frequently stated, to “bring China down”.

 

During those two decades, the editors and columnists of the major US media would have been in regular and frequent contact with the US FED, the Departments of Commerce and the Treasury, the Council of Economic Advisers, the OMB, the National Security Agency, and again the intelligence agencies, certainly the CIA and NSA. It would also have been necessary to conscript specific columnists – like Paul Krugman of the NYT – to carry the torch and take the lead in this propaganda war.

 

Indeed, the media function as the microphone of the US State Department, full partners in scripting propaganda campaigns to achieve foreign policy objectives.

 

This entire media flood was 100% political propaganda, geo-political at its root, geared to the destruction of one particular nation. You can imagine their almost savage determination in continuing this strategy for more than two decades before surrendering. And it had the beneficial side-effect of teaching people in all countries to “hate China for cheating”.

 

Amerikaanse handelstekorten

 

Tot voor kort was er gedurende twee decennia een enorme hoeveelheid wekelijkse mediaruis afkomstig uit Washington over het handelstekort van de VS met China, dat opliep tot vele honderden miljarden dollars per jaar, zonder tekenen van matiging. De NYT en WSJ lieten ons plechtig weten dat dit gebeurde omdat China vals speelde met zijn wisselkoers, dat de RMB schromelijk ondergewaardeerd was om zijn export concurrerend te maken en buitenlandse import onbetaalbaar duur.

 

Dus, naast constante klachten over China's handelsoverschot in de VS, werden we behandeld met non-stop media-lawaai over de noodzaak voor China om zijn munt met "minstens 25% tot 40%" opwaarts te waarderen. Dat klinkt redelijk totdat je de dingen ontdekt die ze je zijn vergeten te vertellen.

 

De eerste is dat het laatste handelsoverschot van de VS in 1975 was, waarbij de VS al 46 jaar op rij jaarlijkse handelstekorten had met een lijst van landen die is opgelopen tot meer dan 100. (6) (7) (8) die landen bedriegen hun wisselkoersen? Natuurlijk niet. De reden dat de VS een handelstekort heeft, is omdat het land zichzelf zo heeft gedeïndustrialiseerd dat het niet langer iets maakt dat iemand wil kopen. China is op dit plaatje niet relevant. Als de VS niet in China zouden kopen, zouden ze bij iemand anders moeten kopen, maar het tekort zou blijven bestaan. En wat de valuta's betreft, China heeft handelstekorten met veel andere landen - waarvan de valuta's vrij verhandelen - wat betekent dat de wisselkoersen van de wereld ook niet relevant zijn voor het probleem.

 

Nu weten we iets dat we voorheen niet wisten, en nu kunnen we dit economische 'nieuws' identificeren als de propaganda die het is, en we kunnen ook het doel ervan vaststellen: het verlammen van de Chinese economie. Ik noemde in deel 1 van deze serie het Plaza-akkoord dat werd opgedrongen in Japan, dat als Amerikaanse kolonie geen andere keus had dan het te accepteren. In dat geval werd de yen uiteindelijk met ongeveer 300% geherwaardeerd, waardoor Japan permanent kreupel bleef. En, zoals ik al zei, dit was het plan voor China, de immense, twee decennia durende media-aanval van de VS was een poging om Chinese leiders te dwingen economische zelfmoord te plegen. Gelukkig weigerden ze.

 

Het is belangrijk om te begrijpen dat deze langdurige situatie geen weerspiegeling was van de realiteit. Het was niet zoals ik zei: "Dit is de 76e keer dat ik met je moest praten over je kat die in mijn rozenstruiken aan het graven was." Er was hier geen ‘nieuws’, geen ‘evenement’ en het mediaruis had niets te maken met handel of tekorten of valutawaarden; het was een langetermijnplan om voldoende wereldwijde druk te creëren om de Chinese economie ineen te laten storten door een ongerechtvaardigde herwaardering af te dwingen. Het moge duidelijk zijn dat een dergelijk programma, dat twintig jaar lang aansloot, niet toevallig was gebeurd. Het maakte deel uit van een algemene strategie, zoals de Amerikaans-Chinese ambassadeur Jon Huntsman zo vaak zei, om "China ten val te brengen".

 

Gedurende die twee decennia zouden de redacteuren en columnisten van de belangrijkste Amerikaanse media regelmatig en frequent contact hebben gehad met de Amerikaanse FED, de Departementen van Handel en de Schatkist, de Council of Economic Advisers, de OMB, de National Security Agency en opnieuw de inlichtingendiensten, zeker de CIA en NSA. Het zou ook nodig zijn geweest om specifieke columnisten - zoals Paul Krugman van de NYT - in dienst te nemen om de fakkel te dragen en het voortouw te nemen in deze propagandaoorlog.

 

De media fungeren inderdaad als de microfoon van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, volwaardige partners bij het opstellen van propagandacampagnes om de doelstellingen van het buitenlands beleid te bereiken.

 

Deze hele media-overstroming was 100% politieke propaganda, in de basis geopolitiek, gericht op de vernietiging van een bepaald land. U kunt zich hun bijna woeste vastberadenheid voorstellen om deze strategie meer dan twee decennia voort te zetten voordat ze zich overgaven. En het had het gunstige neveneffect dat het mensen in alle landen leerde "China te haten vanwege bedrog".

 

Criminals in Need of Protection

 

Few people are aware that all but one of the largest consumer frauds perpetrated in China during the past ten years, were by foreign firms, mostly American, the US media (and AmCham) in every case doing their best to protect the criminals from prosecution, relying on public propaganda to intimidate the Chinese authorities from doing their duty. It is almost comical that each time an American company is charged with a massive fraud in China, AmCham releases a report informing us that foreign firms suddenly feel “less welcome” in China, dutifully reported in detail by Bloomberg (9), while the WSJ whines that China’s “crackdown on monopoly pricing and corruption . . . unfairly targets foreign companies”. (10)

 

OSI

 

In one such case in 2014, the American OSI food-agricultural giant in China was exposed for repackaging expired and dirty meat on a massive scale extending for many years, complete with two sets of record books for deceiving the authorities. Company officials tried desperately to block the investigation, refusing entry to the plant by the Shanghai food and drug authority for a long enough time to destroy evidence. The authorities had to seize and destroy millions of kilograms of diseased and dirty meat, in a scandal that would eventually cover all of China.

 

The Shanghai FDA produced more than 5,000 crates of McDonald’s Chicken McNuggets, pork patties and beef steaks that were all expired and moldy. TV video showed employees mixing expired and fresh meat in new packaging, and saying that if their clients knew what they were doing, the firm would lose its contracts. This was not a small thing: Chinese health authorities assigned nearly 900 investigators to inspect the company’s many sites before all the evidence could be destroyed.

 

Of course, everyone was “shocked, shocked” at the news, the US media dutifully reporting that Sheldon Lavin, CEO of OSI Group, described the scandal as “unacceptable” and “terribly wrong”, and would ensure the “missteps” never happen again. The New York Times blamed the victims and suppliers, attributing the entire criminal plot to “weak links in China’s food chain”. (11) The NYT also stated OSI “was halting operations” and “would review all its China plants” – after the authorities had already shut them down and imprisoned the executives. And of course instead of condemning the (American) criminals for their crimes, the NYT spun the story into “Food safety in China faces big hurdles”. (12) There was also a protective layer of defiance in attempts to create political pressure to mitigate the damage, with statements that for the Shanghai government “to define [OSI products] as ‘questionable’ … is totally without factual, scientific or legal foundation.” Not really, but nice try.

 

 

Criminelen die bescherming nodig hebben

 

Weinig mensen zijn zich ervan bewust dat op één na de grootste consumentenfraudes die in China de afgelopen tien jaar zijn gepleegd door buitenlandse bedrijven, voornamelijk Amerikaanse, de Amerikaanse media (en AmCham) die in alle gevallen hun best deden om de criminelen te beschermen tegen vervolging. vertrouwen op openbare propaganda om de Chinese autoriteiten te intimideren van hun plicht. Het is bijna komisch dat elke keer dat een Amerikaans bedrijf wordt beschuldigd van massale fraude in China, AmCham een ​​rapport uitbrengt dat ons informeert dat buitenlandse bedrijven zich plotseling 'minder welkom' voelen in China, plichtsgetrouw gedetailleerd gerapporteerd door Bloomberg (9), terwijl de WSJ zeurt dat China 'hardhandig optreden tegen monopolieprijzen en corruptie. . . richt zich oneerlijk op buitenlandse bedrijven ”. (10)

 

OSI  (Zeer groot voedselbedrijf, sinds 1909. Otto and Sons Industries. MacDonalds.) 

 https://www.osigroup.com/about-us/company-timeline/

In een dergelijk geval in 2014 werd de Amerikaanse OSI-voedsellandbouwgigant in China ontmaskerd wegens het vele jaren herverpakken van vervallen en vuil vlees op grote schaal, compleet met twee sets recordboeken voor het bedriegen van de autoriteiten. Bedrijfsfunctionarissen probeerden wanhopig het onderzoek te blokkeren en weigerden de Shanghai Food and Drug Authority lang genoeg de toegang tot de fabriek om bewijsmateriaal te vernietigen. De autoriteiten moesten miljoenen kilo's ziek en vuil vlees in beslag nemen en vernietigen, in een schandaal dat uiteindelijk heel China zou beslaan.

 

De Shanghai FDA produceerde meer dan 5.000 kisten McDonald's Chicken McNuggets, varkenspasteitjes en rundersteaks die allemaal verlopen en beschimmeld waren. Een tv-video liet zien dat werknemers verlopen en vers vlees in een nieuwe verpakking mixten, en zeiden dat als hun klanten wisten wat ze deden, het bedrijf zijn contracten zou verliezen. Dit was geen kleinigheid: de Chinese gezondheidsautoriteiten hebben bijna 900 onderzoekers de opdracht gegeven om de vele locaties van het bedrijf te inspecteren voordat al het bewijsmateriaal kon worden vernietigd.

 

Natuurlijk was iedereen "geschokt, geschokt" door het nieuws, de Amerikaanse media meldden plichtsgetrouw dat Sheldon Lavin, CEO van OSI Group, het schandaal als "onaanvaardbaar" en "vreselijk verkeerd" beschreef en ervoor zou zorgen dat de "misstappen" nooit zouden gebeuren. opnieuw. De New York Times gaf de slachtoffers en leveranciers de schuld en schreef het hele criminele complot toe aan "zwakke schakels in de Chinese voedselketen". (11) De NYT verklaarde ook dat OSI "de operaties stopte" en "al zijn Chinese fabrieken zou herzien" - nadat de autoriteiten ze al hadden gesloten en de leidinggevenden gevangen hadden genomen. En natuurlijk, in plaats van de (Amerikaanse) criminelen te veroordelen voor hun misdaden, draaide de NYT het verhaal om in "Voedselveiligheid in China staat voor grote hindernissen". (12) Er was ook een beschermende laag van verzet bij pogingen om politieke druk uit te oefenen om de schade te beperken, met verklaringen dat het voor de regering van Shanghai “om [OSI-producten] als 'twijfelachtig' te definiëren ... totaal geen feitelijke, wetenschappelijke of juridische basis heeft. . " Niet echt, maar leuk geprobeerd.

 

Consumer Fraud? Just Do it!

 

At the end of 2011, Nike admitted to a scheme of false advertising in China. At the time, a new Nike sport shoe had become the newest ‘must-have’ item for the kids. A prime feature in Nike’s advertising was that the shoe had two air cushions, to provide shock absorption. The shoe, which I believe was made in China, was priced in the US at 700 RMB ($125), while the price in China was 1,300 RMB (over $200). Nike heavily advertised the product in China as being the original; however the company made a much cheaper substandard version of the shoe to be sold in China. Chinese consumers picked up on the fraud very quickly and reported the matter to the authorities, China’s SAIC eventually levying a fine of nearly $1 million and instructing Nike to refund the full purchase price to all customers. Interestingly, Nike repeated this exact same fraud some years later, apparently learning nothing the first time.

 

I’m using a bit more space than this event would warrant because Nike had not only the backing of the US media but of an American lawyer named Stan Abrams (13) (14) who frequently appears on the criminal side of the consumer ledger in China to lend weight to the media propaganda narrative. Abrams defended Nike’s consumer fraud in China by perpetrating another of his own.

 

He began by stating: “There are two issues here: differential pricing and product quality/features.” No, Stan. “Differential pricing” is a hamburger at $2.40 in one location and $2.50 in another. And ‘product features’ are irrelevant since the issue was fraudulent advertising.

 

Abrams wrote that “consumers certainly have a right to complain . . . assuming that these air cushions are at all functional and mean anything. (I doubt it.)”. So if my Mercedes dealer assures me the car seats are leather but prove to be plastic, I shouldn’t complain since the leather isn’t functional and doesn’t mean anything anyway. I suppose the same would hold true when Abrams finds himself unable to consummate his marriage. He could simply tell his disappointed new bride that the missing feature “wasn’t functional anyway”, and wouldn’t have meant anything even if it had been.

 

Our too-clever-by-half lawyer continues, “Is it illegal to have a product overseas that has one air cushion and another one here that sells with only one? Absurd. Of course that’s not a legal issue. Companies are of course free to sell products in different markets that are not identical.” Abrams’ comments are strictly true, but irrelevant. The question is not different product features but the advertising of features that don’t exist. We call that consumer fraud. Abrams’ view of all this? “So we’ve got false advertising, potentially fraud, advertising law, consumer law violations, blah blah blah . . . Chinese consumers should be guaranteed the lowest global price for any consumer product? If a product feature is offered to a consumer anywhere in the world … the company [must] offer that feature in China as well? That sounds crazy, but maybe I’m missing something here.” Cheap attempts by a man holding the microphone, to make young Chinese ashamed that they dislike being cheated.

 

I have an important second reason for the length of this segment: the events that must have taken place prior to this fraud. A shoe factory is a large place, with production and assembly lines generally created for only one product design. Nike would have to create a new design and factory specifications as well as build a new assembly line to manufacture the substandard Chinese version of this shoe. But Nike’s Marketing Department would not quietly design and manufacture a substandard version of a popular product and plan to fraudulently misrepresent it without the knowledge and acquiescence of the CEO, because of the potentially serious legal repercussions to the company, and the obvious threat to their employment. And that means the top management of Nike, very likely including the Board of Directors, shared the prior decision to make a substandard copy of a product and fraudulently flog it to the Chinese as an original, on the assumption that customers would either be too unsophisticated to know what they bought, or be too meek to complain. And that constitutes executive fraud at the highest level.

 

In case you’re still tempted to think this might have been the first time such a thing has occurred with Nike, here is a quote from Charlie Denson, President of the Nike brand, in a conference call with financial analysts:

 

“The [Chinese] consumer is becoming more discerning and sophisticated … creating short-time challenges for retailers. It’s a natural evolution we’ve seen in many markets, so we’re not surprised.” (15)

 

The US media were in full support of Nike, the WSJ telling us only 300 pairs of these shoes were sold “with an inaccurate product description” (16), so really a tempest in a teapot for so large a fine of 5 million RMB and compulsory refunds.

 

 

Consumentenfraude? Doe het gewoon!

 

Eind 2011 gaf Nike toe dat er in China sprake was van valse reclame. Destijds was een nieuwe Nike sportschoen het nieuwste 'must-have'-item voor de kinderen geworden. Een belangrijk kenmerk van Nike's advertenties was dat de schoen twee luchtkussens had om schokabsorptie te bieden. De schoen, die naar mijn mening in China is gemaakt, kostte in de VS 700 RMB ($ 125), terwijl de prijs in China 1.300 RMB (meer dan $ 200) bedroeg. Nike maakte veel reclame voor het product in China als het origineel; het bedrijf maakte echter een veel goedkopere ondermaatse versie van de schoen voor verkoop in China. Chinese consumenten pikten de fraude zeer snel op en meldden de zaak bij de autoriteiten, waarbij de Chinese SAIC uiteindelijk een boete van bijna $ 1 miljoen oplegde en Nike opdroeg de volledige aankoopprijs aan alle klanten terug te betalen. Interessant is dat Nike een aantal jaren later exact dezelfde fraude herhaalde en kennelijk de eerste keer niets leerde.

 

Ik gebruik iets meer ruimte dan dit evenement zou rechtvaardigen, omdat Nike niet alleen de steun had van de Amerikaanse media, maar ook van een Amerikaanse advocaat genaamd Stan Abrams (13) (14) die vaak voorkomt aan de criminele kant van het consumentenboek in China om het propaganda-verhaal van de media kracht bij te zetten. Abrams verdedigde Nike's consumentenfraude in China door zelf een ander te plegen.

 

Hij begon met te zeggen: "Er zijn hier twee problemen: differentiële prijzen en productkwaliteit / kenmerken." Nee, Stan. "Differentiële prijsstelling" is een hamburger voor $ 2,40 op de ene locatie en $ 2,50 op een andere. En ‘productkenmerken’ zijn niet relevant, aangezien het om frauduleuze advertenties ging.

 

Abrams schreef dat “consumenten zeker het recht hebben om te klagen. . . ervan uitgaande dat deze luchtkussens überhaupt functioneel zijn en alles betekenen. (Ik betwijfel het.)". Dus als mijn Mercedes-dealer me verzekert dat de autostoelen van leer zijn maar van plastic blijken te zijn, moet ik niet klagen, aangezien het leer niet functioneel is en toch niets betekent. Ik veronderstel dat hetzelfde zou gelden als Abrams merkt dat hij niet in staat is zijn huwelijk te voltooien. Hij kon zijn teleurgestelde kersverse bruid gewoon vertellen dat de ontbrekende functie "sowieso niet functioneel was", en dat hij niets zou hebben betekend, ook al was hij dat wel geweest.

 

Onze al te slimme advocaat vervolgt: “Is het illegaal om in het buitenland een product te hebben met één luchtkussen en een ander hier dat met slechts één wordt verkocht? Absurd. Dat is natuurlijk geen juridische kwestie. Het staat bedrijven natuurlijk vrij om producten op verschillende markten te verkopen die niet identiek zijn. " De opmerkingen van Abrams zijn strikt waar, maar niet relevant. De vraag is niet verschillende productkenmerken, maar het adverteren van functies die niet bestaan. Dat noemen we consumentenfraude. Abrams mening hierover? "Dus we hebben valse advertenties, mogelijke fraude, advertentiewetgeving, schendingen van de consumentenwetgeving, blah blah blah. . . Chinese consumenten de laagste wereldwijde prijs voor elk consumentenproduct moeten krijgen? Als een productkenmerk waar dan ook ter wereld aan een consument wordt aangeboden ... moet het bedrijf die functie ook in China aanbieden? Dat klinkt gek, maar misschien mis ik hier iets. " Goedkope pogingen van een man die de microfoon vasthoudt, om jonge Chinezen te laten schamen dat ze er niet van houden om bedrogen te worden.

 

Ik heb een belangrijke tweede reden voor de lengte van dit segment: de gebeurtenissen die voorafgaand aan deze fraude moeten hebben plaatsgevonden. Een schoenenfabriek is een grote plaats, met productie- en assemblagelijnen die over het algemeen worden gemaakt voor slechts één productontwerp. Nike zou een nieuw ontwerp en fabrieksspecificaties moeten maken en een nieuwe assemblagelijn moeten bouwen om de ondermaatse Chinese versie van deze schoen te produceren. Maar de marketingafdeling van Nike zou niet stilletjes een ondermaatse versie van een populair product ontwerpen en vervaardigen en van plan zijn om het op frauduleuze wijze verkeerd voor te stellen zonder medeweten en instemming van de CEO, vanwege de mogelijk ernstige juridische gevolgen voor het bedrijf en de overduidelijke bedreiging voor hun tewerkstelling. . En dat betekent dat het topmanagement van Nike, zeer waarschijnlijk inclusief de Raad van Bestuur, de eerdere beslissing deelde om een ​​ondermaatse kopie van een product te maken en het op frauduleuze wijze naar de Chinezen sloeg als een origineel, in de veronderstelling dat klanten ofwel te eenvoudig zouden zijn. om te weten wat ze kochten, of te zachtmoedig zijn om te klagen. En dat is executieve fraude op het hoogste niveau.

 

Mocht je nog steeds in de verleiding komen te denken dat dit misschien de eerste keer was dat zoiets gebeurde met Nike, dan is hier een citaat van Charlie Denson, president van het Nike-merk, in een telefonische vergadering met financiële analisten:

 

“De [Chinese] consument wordt steeds kritischer en geavanceerder… en zorgt voor kortdurende uitdagingen voor retailers. Het is een natuurlijke evolutie die we in veel markten hebben gezien, dus we zijn niet verrast. " (15)

 

De Amerikaanse media steunden Nike volledig, de WSJ vertelde ons dat er slechts 300 paar van deze schoenen werden verkocht "met een onnauwkeurige productbeschrijving" (16), dus echt een storm in een theepot voor zo'n hoge boete van 5 miljoen RMB en verplichte restitutie.

GSK    

 

Not too long ago the pharma company GSK was involved in one of the largest frauds China has ever experienced, with bribery, payoffs, false accounting, involving at least half a billion dollars. (17) (18) Upon discovery, Mark Reilly, the company’s China President, was on the next plane out of the country “on a previously-planned business trip” to England, “to help with the investigation from that end”.

 

The UK media obediently flogged the propaganda narrative that it wasn’t the company’s fault, that GSK was itself “the victim” of fraud committed by its Chinese staff, including apparently bribing doctors with sexual favors and with half a billion dollars of the company’s cash that for years nobody noticed was missing. (19)

 

There have been many of these foreign frauds in China and in each case the propaganda machine worked overtime to condemn the Chinese authorities for stamping them out. In one huge case involving the foreign auto industry in a massive price-fixing collusion, the media informed us the foreign firms were “a casualty of a renewed state media assault on foreign automotive brands”. Or foreign baby milk companies or foreign foods or mobile phones. In every case we saw a small flood of US propaganda denouncing the Chinese government of launching “an assault” on foreign firms, neglecting entirely the criminality involved, and with the same purpose of pressuring the Chinese government to deal gently with American criminal corporations.

 

We have seen media floods in defense of a long list of corporations whose criminal enterprises have been exposed. All are propaganda designed to pressure foreign governments to treat American (and some European) companies gently, even in the face of massive and serious criminal activity. There are two others I would like to bring to your attention, one involving Coca-Cola and espionage, the other the illegal compilation of data concerning China’s oil production. Both are of immense importance and are covered in a previous article. (20) Both were exposed to major media propaganda floods and even consular intervention in attempts to mitigate the fallout.

 

It is important to keep in mind that ‘the media’ is not some amorphous, inanimate object but a group of real people with names, who plan, script and conduct these propaganda campaigns. I have had encounters with some of these ‘reporters’ and ‘columnists’. Many of them qualify as gangsters, acting as front men for a criminal enterprise, using their public power to shield and defend those who should be imprisoned and trashing anyone who stands in their way.

 

GSK

 

Nog niet zo lang geleden was het farmabedrijf GSK betrokken bij een van de grootste fraudezaken die China ooit heeft meegemaakt, met omkoping, uitbetalingen, valse boekhouding, waarmee minstens een half miljard dollar gemoeid was. (17) (18) Toen hij werd ontdekt, zat Mark Reilly, de Chinese president van het bedrijf, in het volgende vliegtuig het land uit "op een eerder geplande zakenreis" naar Engeland, "om te helpen bij het onderzoek vanaf dat einde".

 

De Britse media gaven gehoorzaam het propagandaverslag dat het niet de schuld van het bedrijf was, dat GSK zelf 'het slachtoffer' was van fraude gepleegd door het Chinese personeel, waaronder het kennelijk omkopen van artsen met seksuele gunsten en met een half miljard dollar aan contant geld van het bedrijf. dat jarenlang niemand had opgemerkt, ontbrak. (19)

 

Er zijn veel van deze buitenlandse fraudeurs in China geweest en in alle gevallen heeft de propagandamachine overuren gemaakt om de Chinese autoriteiten te veroordelen omdat ze ze uit de weg hadden geruimd. In een enorm geval waarbij de buitenlandse auto-industrie betrokken was bij een massale prijsafspraken, lieten de media ons weten dat de buitenlandse firma's “een slachtoffer waren van een hernieuwde aanval van de staatsmedia op buitenlandse automerken”. Of buitenlandse babymelkbedrijven of buitenlandse voedingsmiddelen of mobiele telefoons. In alle gevallen zagen we een kleine stroom van Amerikaanse propaganda waarin de Chinese regering werd veroordeeld voor het lanceren van "een aanval" op buitenlandse bedrijven, waarbij de criminaliteit volledig werd verwaarloosd, en met hetzelfde doel de Chinese regering onder druk te zetten om voorzichtig met Amerikaanse criminele bedrijven om te gaan.

 

We hebben media-overstromingen gezien ter verdediging van een lange lijst van bedrijven waarvan de criminele ondernemingen zijn blootgesteld. Het zijn allemaal propaganda die bedoeld is om buitenlandse regeringen onder druk te zetten om Amerikaanse (en sommige Europese) bedrijven voorzichtig te behandelen, zelfs in het licht van massale en ernstige criminele activiteiten. Er zijn nog twee andere die ik onder uw aandacht wil brengen, een met betrekking tot Coca-Cola en spionage, de andere met het illegaal verzamelen van gegevens over de olieproductie in China. Beide zijn van enorm belang en worden in een vorig artikel behandeld. (20) Beiden werden blootgesteld aan grote overstromingen in de media-propaganda en zelfs aan consulaire interventie in pogingen om de gevolgen te verzachten.

 

Het is belangrijk om in gedachten te houden dat ‘de media’ geen amorf, levenloos object is, maar een groep echte mensen met namen die deze propagandacampagnes plannen, scripten en uitvoeren. Ik heb ontmoetingen gehad met enkele van deze ‘verslaggevers’ en ‘columnisten’. Velen van hen kwalificeren zich als gangsters, treden op als frontmannen voor een criminele onderneming, gebruiken hun publieke macht om degenen die gevangen moeten worden gehouden te beschermen en te verdedigen en om iedereen die hen in de weg staat te vernielen.

 

Project Censored?

 

In contrast to hearing much media noise on a topic, we sometimes have only a deafening silence which is equally a guarantee of propaganda, this time in the form of censorship. When the entire Western media unanimously have no comment on an important current topic, we can be certain that much has happened behind the scenes to ensure this result.

 

Bottling Coke and Spilling Blood

 

Some years ago, Latin America was almost up in arms about the fact that virtually every union leader attempting to unionise a Coca-Cola bottling plant was suddenly found dead, the evidence  substantiating the thesis that these were gangland hits organised by the bottlers. Coca-Cola disclaimed responsibility on the basis that many of the bottling plants were locally-owned. The claims were entirely suppressed and the disclaimer received only a few brief mentions in the US and none anywhere else that I could discover. (21)

 

In similar fashion, and more recently, the Mexican news media ran an excited flurry of stories that Coca-Cola employees had voted to form a national union and that the next day all were forced to resign, apparently many at gunpoint. They would be re-hired later, but no union. I returned to those sites the next day to learn more, but was surprised to discover that the entire Mexican media landscape had been scrubbed clean. All prior links were dead, no news medium (in Mexico or indeed in any Western country) contained any reference to this event, Facebook and Twitter no longer had any posts referring to it, and Google suddenly had no idea it had ever happened.

 

You might care to pause for a moment to think of all the persons who would have to be involved to accomplish such a result. You might also contemplate that the Coca-Cola Company hasn’t the leverage to do this, and ask yourself who took the lead in this effort and what was the source of their power to ensure 100% compliance of so many media outlets in so many nations. And so quickly.

 

Vaccinations against Pregnancy

 

In this same category, a vaccination program was initiated some years ago under the auspices of the WHO that sterilised about 150 million women in developing countries – without their knowledge and against their will. Briefly, a tetanus vaccine was created which also contained the female hormone hCG which is essential in implanting a fertilised egg into the uterus wall; the absence of this hormone will inevitably result in miscarriages or spontaneous abortions. These vaccinations were carried out in many nations in the guise of protection against tetanus, but the recipients were limited solely to females of child-bearing age, and immediately resulted in voluminous reports of spontaneous abortions since many vaccinated females were already pregnant. Testing of the vaccines proved the presence of hCG. The WHO attempted many denials and defenses but were moved to silence by the overwhelming evidence. This is not conspiracy theory but heavily-documented fact. I researched the matter thoroughly and in fact the WHO’s own website had a list of scientific papers that documented extensively how they spent 20 years and more than $400 million dollars to develop an “anti-fertility” vaccine containing hCG and using tetanus toxoid as the carrier. I wrote a detailed article on this, with substantial documentation (22). I recommend you read it; it will change the way you look at many things.

 

In terms of media propaganda, of the negative side of censorship, not one of the many hundreds of major Western news media made any reference to this despicably tragic program. You might again ask yourself how many individuals in which places must have been involved to ensure such a complete blanket of silence, and what is the source of their power to do this.

 

In a nearly identical circumstance, two prominent European medical experts recently swore that at least some current COVID-19 vaccines contain a female hormone with a function similar to hCG and that the vaccines have the potential to function as an abortifacient. (23) (24) I have not researched this one thoroughly and cannot testify to the validity, but I can offer the following:

 

Project gecensureerd?

 

In tegenstelling tot veel mediaruis over een onderwerp, hebben we soms slechts een oorverdovende stilte die evenzeer een garantie is voor propaganda, dit keer in de vorm van censuur. Als de hele westerse media unaniem geen commentaar hebben op een belangrijk actueel onderwerp, kunnen we er zeker van zijn dat er achter de schermen veel is gebeurd om dit resultaat te verzekeren.

 

Cola bottelen en bloed vergieten

 

Enkele jaren geleden was Latijns-Amerika bijna in de war over het feit dat vrijwel elke vakbondsleider die probeerde een Coca-Cola-bottelarij te verenigen plotseling dood werd aangetroffen, het bewijs dat de stelling onderbouwt dat dit ganglandhits waren georganiseerd door de bottelaars. Coca-Cola wees de verantwoordelijkheid af omdat veel van de bottelarijen lokaal eigendom waren. De beweringen werden volledig onderdrukt en de disclaimer ontving slechts een paar korte vermeldingen in de VS en nergens anders die ik kon ontdekken. (21)

 

Op soortgelijke wijze, en meer recentelijk, deelden de Mexicaanse nieuwsmedia een opgewonden vlaag van verhalen dat Coca-Cola-medewerkers hadden gestemd om een ​​nationale vakbond op te richten en dat de volgende dag allemaal gedwongen werden af ​​te treden, blijkbaar velen onder schot. Ze zouden later opnieuw worden aangenomen, maar geen vakbond. Ik keerde de volgende dag terug naar die sites om meer te weten te komen, maar tot mijn verbazing ontdekte ik dat het hele Mexicaanse medialandschap was schoongeschrobd. Alle eerdere links waren dood, geen enkel nieuwsmedium (in Mexico of zelfs in welk westers land dan ook) bevatte enige verwijzing naar dit evenement, Facebook en Twitter hadden geen berichten meer die ernaar verwijzen en Google had opeens geen idee dat het ooit was gebeurd.

 

Misschien wil je even stilstaan ​​bij alle personen die erbij betrokken zouden moeten zijn om een ​​dergelijk resultaat te bereiken. Je zou ook kunnen overwegen dat de Coca-Cola Company niet de invloed heeft om dit te doen, en vraag jezelf af wie het voortouw heeft genomen bij deze inspanning en wat de bron van hun kracht was om te zorgen voor 100% naleving van zoveel mediakanalen in zo veel landen. En zo snel.

 

Vaccinaties tegen zwangerschap

 

In dezelfde categorie is enkele jaren geleden onder auspiciën van de WHO een vaccinatieprogramma gestart dat ongeveer 150 miljoen vrouwen in ontwikkelingslanden heeft gesteriliseerd - zonder hun medeweten en tegen hun wil. In het kort: er werd een tetanusvaccin gemaakt dat ook het vrouwelijke hormoon hCG bevatte, dat essentieel is bij het implanteren van een bevruchte eicel in de baarmoederwand; de afwezigheid van dit hormoon zal onvermijdelijk leiden tot miskramen of spontane abortussen. Deze vaccinaties werden in veel landen uitgevoerd onder het mom van bescherming tegen tetanus, maar de ontvangers waren uitsluitend beperkt tot vrouwen in de vruchtbare leeftijd, en leidden onmiddellijk tot omvangrijke meldingen van spontane abortussen, aangezien veel gevaccineerde vrouwtjes al zwanger waren. Testen van de vaccins bewezen de aanwezigheid van hCG. De WHO probeerde veel ontkenningen en verdedigingen, maar werd door het overweldigende bewijsmateriaal tot zwijgen gebracht. Dit is geen complottheorie, maar een zwaar gedocumenteerd feit. Ik heb de kwestie grondig onderzocht en in feite had de eigen website van de WHO een lijst met wetenschappelijke artikelen die uitgebreid documenteerden hoe ze 20 jaar en meer dan $ 400 miljoen dollar besteedden aan de ontwikkeling van een 'vruchtbaarheidsvaccin' dat hCG bevat en tetanustoxoïd als drager gebruikt. . Ik heb hierover een gedetailleerd artikel geschreven, met uitgebreide documentatie (22). Ik raad je aan om het te lezen; het zal de manier waarop je naar veel dingen kijkt, veranderen.

 

In termen van mediapropaganda, van de negatieve kant van censuur, verwees niet een van de vele honderden grote westerse nieuwsmedia naar dit verachtelijk tragische programma. Je zou je opnieuw kunnen afvragen hoeveel individuen bij welke plaatsen betrokken moeten zijn geweest om zo'n volledige deken van stilte te verzekeren, en wat is de bron van hun macht om dit te doen.

 

In een bijna identieke omstandigheid hebben twee vooraanstaande Europese medische experts onlangs gezworen dat ten minste sommige huidige COVID-19-vaccins een vrouwelijk hormoon bevatten met een functie vergelijkbaar met hCG en dat de vaccins het potentieel hebben om als abortus te functioneren. (23) (24) Ik heb deze niet grondig onderzocht en kan niet getuigen van de geldigheid, maar ik kan het volgende aanbieden:

 

 

Dr. Mike Yeadon was a 17-year veteran at Pfizer’s R&D unit in Sandwich, England, and was the Chief Scientific Officer (CSO) of the entire group and in charge of the company’s respiratory research program. In the autumn of 2010, Pfizer lost interest in, and decided to terminate, their Allergy and Respiratory Diseases programs, eliminating the entire unit. However, Pfizer agreed to finance Yeadon in the formation of a new company to continue this same research, turning over to Yeadon all the assets of this research group not for cash but for equity, Yeadon then raising private capital to finance the continued operation of the new company named Ziarco. It was so successful that Novartis eventually acquired 100% of the stakes less than 10 years later for what was reported to be more than $1 billion.

 

Dr. Wolfgang Wodarg is a German physician, pulmonary specialist, and epidemiologist. “Both Dr. Yeadon and Dr. Wodarg stated categorically that Pfizer’s vaccine contains a spike protein called syncytin-1, which is vital for the formation of the placenta in pregnant women, and were so concerned about its sterilisation effects that they filed an application with the EMA, the European Medicine Agency, for the immediate suspension of all SARS CoV 2 vaccine studies, in particular the BioNtech/Pfizer variants.”

 

It would seem unusual that two internationally-respected epidemiologists would claim a non-existent spike protein and pursue their ignorance to the point of requesting an international body to immediately cease vaccine research due to this totally imaginary problem.

 

I have to state it would appear as a deranged conspiracy theory to suggest that the powers wanting us vaccinated would also want us sterilised, and would do so in what could only be a monstrous conspiracy contrived by Satan and executed by his lieutenants. But these same people created similar vaccines used by the WHO for the same purpose, a program too well-documented to be denied. If they would do it once, why wouldn’t they do it again? I have no answer for you. You decide. But the salient point here is that neither of these two cases rated even a mention anywhere in the Western mainstream media – at least none that I could find.

 

 

Dr. Mike Yeadon was een 17-jarige veteraan bij Pfizers R & D-eenheid in Sandwich, Engeland, en was de Chief Scientific Officer (CSO) van de hele groep en had de leiding over het ademhalingsonderzoeksprogramma van het bedrijf. In het najaar van 2010 verloor Pfizer de interesse in, en besloot het de Allergie- en Ademhalingsziekten-programma's te beëindigen, waardoor de hele afdeling werd geëlimineerd. Pfizer stemde er echter mee in om Yeadon te financieren bij de oprichting van een nieuw bedrijf om hetzelfde onderzoek voort te zetten, door alle activa van deze onderzoeksgroep aan Yeadon over te dragen, niet voor contanten maar voor eigen vermogen, en Yeadon haalde vervolgens privékapitaal aan om de voortzetting van nieuw bedrijf genaamd Ziarco. Het was zo succesvol dat Novartis uiteindelijk minder dan 10 jaar later 100% van de belangen verwierf voor naar verluidt meer dan $ 1 miljard.

 

Dr. Wolfgang Wodarg is een Duitse arts, longarts en epidemioloog. “Zowel Dr. Yeadon als Dr. Wodarg verklaarden categorisch dat het vaccin van Pfizer een spike-eiwit bevat, syncytine-1 genaamd, dat essentieel is voor de vorming van de placenta bij zwangere vrouwen, en waren zo bezorgd over de sterilisatie-effecten dat ze een aanvraag indienden bij de EMA, het Europees Geneesmiddelenbureau, voor de onmiddellijke opschorting van alle SARS CoV 2-vaccinonderzoeken, in het bijzonder de BioNtech / Pfizer-varianten. "

 

Het zou ongebruikelijk lijken dat twee internationaal gerespecteerde epidemiologen een niet-bestaand spike-eiwit zouden claimen en hun onwetendheid zouden voortzetten tot het punt dat ze een internationale instantie zouden verzoeken het vaccinonderzoek onmiddellijk te staken vanwege dit totaal denkbeeldige probleem.

 

Ik moet zeggen dat het lijkt op een gestoorde complottheorie om te suggereren dat de machten die ons willen laten vaccineren, ons ook gesteriliseerd zouden willen hebben, en dat zou alleen een monsterlijke samenzwering kunnen zijn, bedacht door Satan en uitgevoerd door zijn luitenants. Maar dezelfde mensen creëerden vergelijkbare vaccins die door de WHO voor hetzelfde doel werden gebruikt, een programma dat te goed gedocumenteerd was om te worden ontkend. Als ze het één keer zouden doen, waarom zouden ze het dan niet nog een keer doen? Ik heb geen antwoord voor je. Jij beslist. Maar het meest opvallende punt hier is dat geen van deze twee gevallen zelfs maar een vermelding in de westerse reguliere media beoordeelde - althans geen die ik kon vinden.

*

 

Mr. Romanoff’s writing has been translated into more than 30 languages and his articles posted on more than 150 foreign-language news and politics websites in more than 30 countries, as well as more than 100 English language platforms. Larry Romanoff is a retired management consultant and businessman. He has held senior executive positions in international consulting firms, and owned an international import-export business. He has been a visiting professor at Shanghai’s Fudan University, presenting case studies in international affairs to senior EMBA classes. Mr. Romanoff lives in Shanghai and is currently writing a series of ten books generally related to China and the West. He is one of the contributing authors to Cynthia McKinney’s new anthology ‘When China Sneezes’.

 

His full archive can be seen at https://www.moonofshanghai.com/  and http://www.bluemoonofshanghai.com/

 

He can be contacted at: 2186604556@qq.com

 

*

 

Notes

 

(1) https://www.foreignpolicyjournal.com/2017/05/15/chinas-national-champions-state-support-makes-chinese-companies-dominant/

 

(2) https://www.state.gov/reports/2019-investment-climate-statements/china/

 

(3) https://link.springer.com/article/10.1057/s41291-019-00084-0

 

(4) https://www.cnn.com/2021/04/10/tech/alibaba-china-record-fine/index.html

 

(5) https://www.globaltimes.cn/page/202104/1222504.shtml

 

(6) https://www.cnsnews.com/news/article/terence-p-jeffrey/usa-has-run-annual-trade-deficits-41-straight-years

 

(7) https://worldpopulationreview.com/country-rankings/us-trade-deficit-by-country

 

(8) https://www.thoughtco.com/history-of-the-us-balance-of-trade-1147456

 

(9) https://www.bloomberg.com/news/articles/2018-01-30/most-foreign-companies-feel-less-welcome-in-china-amcham-says

 

(10) https://www.wsj.com/articles/u-s-firms-feel-less-welcome-in-china-1409624607

 

(11) https://www.nytimes.com/2014/08/01/business/international/weak-links-in-chinas-food-chain.html

 

(12) https://www.nytimes.com/2014/07/24/business/international/food-safety-in-china-still-faces-big-hurdles.html

 

(13) https://blog.hiddenharmonies.org/2012/02/29/stan-abrams-of-china-hearsay-a-case-of-pathological-bia/

 

(14) https://www.chinamoneynetwork.com/2011/11/13/stan-abrams-progress-seen-on-chinas-anti-monopoly-law

 

(15) https://news.yahoo.com/news/nikes-profit-decline-china-stunning-004732723.html

 

(16) https://www.wsj.com/articles/nike-target-of-complaints-in-chinas-annual-consumers-forum-1489600425

 

(17) https://www.bbc.com/news/business-29274822

 

(18) https://www.theguardian.com/business/2014/may/28/serious-fraud-office-investigates-glaxosmithkline

 

(19) https://uk.news.yahoo.com/gsk-victim-china-graft-130312678.html

 

(20) If You Do It, It’s Spying. If I Do It, It’s Research

 

https://www.moonofshanghai.com/2020/08/blog-post_45.html

 

(21) http://www.killercoke.org/downloads/spilling-blood-11_11_03.pdf

 

(22) A Cautionary Tale About the WHO – May 10, 2020

 

https://www.moonofshanghai.com/2020/05/a-cautionary-tale-about-who.html

 

(23) https://mattbell.org/mrna-vaccine-blocks-protein-that-helps-formation-of-human-placenta

 

(24) https://fromthetrenchesworldreport.com/head-of-pfizer-research-covid-vaccine-is-female-sterilization/277390

 

The original source of this article is The Saker Blog

 

Copyright © Larry Romanoff, Moon of Shanghai, Blue Moon of Shanghai, 2021