1216 "Onze Leugens zijn onze Realiteit". Dat gaat alleen goed als je de sterkste bent. Dat zijn we niet meer.

 Hier een klein NOS filmpje van 4 minuten: 

https://nos.nl/video/2412660-waarom-poetin-niet-wil-dat-de-navo-verder-uitbreidt

De jongelui van NOS op 3 hadden al eerder een 9 minuten durende video geplaatst , met nog meer leugens:

Alweer dezelfde leugen van de Nato : 

 "Not an inch tothe East" is nooit gezegd. 

Het is wel gezegd, en het blijkt overduidelijk uit de de-classified documenten, die in  mijn blog 1210 zelfs in het Nederlands zijn vertaald, en waar U ook de originelen kan aanklikken en uitvergroten op uw scherm. 

Alweer hetzelfde kletsmajoor argument: "Ja, maar wij mogen onze raketten wèl  bij Moskou op de stoep zetten,  want wij zijn immers niet van plan om U aan te vallen ! "

Alweer de kletspraat dat Rusland de agressor was in Georgië, terwijl EU onderzoek uitwees dat het Georgië was dat met agressie begon en Rusland in feite zijn verantwoordelijkheid om etnische Russen te beschermen, op nam. (  Het R2P  mandaat van de VN gebruikte, zoals Franmkrijk dat in Libië gebruikte.)  

Allereerst mijn eigen antwoord op dat kletsmajoor argument: 

1) Als de NATO geen agressor is, bewijs het dan door die agressieve wapens of flinke afstand te laten van Moskou. 

2) Als de NATO geen agressor is, waarom is het dan niet opgehouden te bestaan toen Rusland uiteen viel? 

3) Als de Nato geen agressor is,  waarom liet ze Rusland dan geen lid worden,in het jaar 2000, toen Putin dit aan de Nato vroeg? 

4) Als de NATO geen agressor is, waarom heeft het dan allerlei landen met agressieve aanvallen kapot geslagen,landen zoals Servië, Libië. Ook in Irak en Syrië en Afghanmistan deden Nato landen mee. 

De canadese professor Paul Robinson is veel verstandiger dan ik  en heeft zijn eigen weldoordachte redenering om dit Nato kletsverhaal te ontmaseren. 

Het is vertaald door DeepL: 

Waarom Rusland bang is voor de NAVO

door Paul Robinson

Een van de meest zelfvernietigende concepten die ik in de afgelopen 20 jaar ben tegengekomen, is het idee dat als iemand anders ergens ongelijk over heeft, je geen aandacht hoeft te schenken aan hun mening. "Onjuist' kan zowel feitelijk als moreel/juridisch onjuist betekenen, of beide. Hoe dan ook, de theorie is dat als ik gelijk heb en jij ongelijk, 

wat jij denkt mijn gedrag niet mag beïnvloeden. 

Ik moet doen wat ik denk dat goed is, ongeacht jouw mening. Foutheid kan goedheid niet verslaan.

Een voorbeeld hiervan dook deze week op in een bericht op Twitter van de voormalige Zweedse minister van Buitenlandse Zaken Carl Bildt, een man die bekend staat om zijn haviksgezinde houding ten opzichte van de Russische regering. Met betrekking tot de huidige spanningen tussen Rusland en de NAVO, merkt Bildt het volgende op

"Ik zie dat Rusland klaagt dat het Westen een 'gebrek aan begrip' heeft voor de veiligheidseisen van het Kremlin. Dat is volkomen juist. Vrijwel alles wat ze de laatste weken hebben gezegd over de NAVO of Oekraïne die plotseling een bedreiging voor Rusland zouden zijn, is pure verzinsels. Feitelijk onjuist."

Je snapt de logica, dat weet ik zeker. In Bildts ogen is het een controleerbare waarheid dat de NAVO Rusland niet bedreigt. 

Alle beweringen van het tegendeel door Rusland zijn "feitelijk onjuist". Daarom moet de NAVO geen concessies doen aan Rusland.

Ik ben dit soort argumenten al vaak tegengekomen in verschillende variaties. Vóór de invasie van Irak, bijvoorbeeld, kreeg ik te horen dat je je niet tegen de invasie kon verzetten met het argument dat een invasie het terrorisme zou aanwakkeren, want "we kunnen ons beleid niet laten dicteren door de terroristen". Terroristen hebben ongelijk, terwijl wij gelijk hebben. Dus is hun ongelijk niet relevant.

Dit is, natuurlijk, een domme benadering. Het doet er niet toe of de overtuigingen van andere mensen juist of onjuist zijn; wat telt is dat zij ze geloven en dat dit hun gedrag beïnvloedt. Misschien, heel misschien - om maar iets te noemen - bevrijd je mensen van een kwaadaardige dictator door Irak binnen te vallen. Maar als de lokale bevolking denkt dat je daar bent om hen te bezetten en hun olie te pakken, en die bevolking daarom de wapens tegen je opneemt, doet het er niet toe wat de objectieve waarheid is. Je zou beter af zijn als je rekening had gehouden met de onjuiste mening van de Irakezen.

Evenzo is Rusland misschien inderdaad "verkeerd" in zijn beoordeling van de NAVO, maar die onjuiste beoordeling stuurt wat Rusland doet, met ernstige gevolgen. Hun kijk op de wereld negeren omdat het verkeerd is, is gewoon dom. In plaats daarvan moet je nadenken over waarom anderen denken zoals ze denken, je afvragen of het misschien is omdat je iets hebt gedaan waardoor ze een verkeerde indruk hebben gekregen, en daar dan iets aan doen. Als je met volle kracht naar voren stormt, versterk je alleen maar de verkeerde inschatting en veroorzaak je een reactie die jou uiteindelijk schaadt.

Kortom, door de vermeende onjuistheid van anderen te negeren schaadt men zijn eigen belangen evenzeer als die van anderen.

Dit alles veronderstelt dat de anderen werkelijk "verkeerd" zijn. 

Wat als ze dat niet zijn? 

Of wat als zij weliswaar ongelijk hebben, maar er goede redenen zijn om te geloven wat zij geloven, gezien de omstandigheden waarin zij zich bevinden? Kortom, wat als de reden waarom ze je verkeerd zien, is dat je dingen hebt gedaan en gezegd die zich lenen voor een verkeerde perceptie? In dat geval is het een grote vergissing om de verkeerde perceptie te negeren - in plaats daarvan moet je je eigen gedrag aanpakken.

Is het dan "verkeerd" dat Rusland gelooft dat de NAVO het land bedreigt? 

Ik zie dat je op een abstracte, objectieve manier "ja" zou kunnen zeggen, omdat ik niet geloof dat de NAVO de intentie heeft Rusland ooit aan te vallen. Zonder intentie is er geen dreiging.

Maar vanuit de subjectieve positie van Rusland zelf ziet het er anders uit. De beweringen van de NAVO dat zij een louter defensieve alliantie is, klinken hol na haar aanvallen op Joegoslavië en Libië. De NAVO heeft een slechte reputatie als het gaat om het aanvallen van zwakke staten die haar niet bevallen. De Russen zouden wel eens kunnen concluderen dat het behoud van een sterk leger de enige garantie is om niet hetzelfde lot te ondergaan.

Bovendien is de retoriek van het Westen, en met name van de Verenigde Staten, buitengewoon oorlogszuchtig. De NAVO is misschien niet van plan Rusland aan te vallen, maar als je de Amerikaanse pers leest, en ik ben er zeker van dat de Russische regering dat ook doet, ben je daar misschien niet zo zeker van.

Neem bijvoorbeeld een stuk dat gisteren werd gepubliceerd door mevr. Evelyn Farkas, die onder Barack Obama diende als Amerikaanse adjunct-secretaris van Defensie voor Rusland, Oekraïne en Eurazië. Het artikel, getiteld "De VS moeten zich voorbereiden op een oorlog tegen Rusland vanwege Oekraïne", is op zijn zachtst gezegd een beetje beangstigend. De basislogica is dat om een Rusland te stoppen dat vastbesloten is om de hele internationale orde te vernietigen, Amerika het met oorlog moet bedreigen, en als het zich niet overgeeft, die oorlog moet starten - want oorlog nu is beter dan oorlog later.

Gekkenwerk.

Maar helaas, ik maak geen grapje.

Farkas stelt dat als Amerika concessies doet aan Rusland over Oekraïne, dit "het begin van het einde van de internationale orde zal betekenen. ... Elke verzoening zal alleen maar leiden tot toekomstige landroof, niet alleen van Poetin, maar ook van China in Taiwan en elders. ... de op regels gebaseerde internationale orde zal ineenstorten." Ze concludeert:

"De enige manier om het primaat van het internationaal recht en de onschendbaarheid van internationale grenzen opnieuw te doen gelden en Rusland in te dammen, is wellicht het uitvaardigen van ons eigen ultimatum. We moeten niet alleen de illegale bezettingen van Rusland in Oekraïne en Georgië veroordelen, maar we moeten ook eisen dat Rusland zich op een bepaalde datum uit beide landen terugtrekt en coalitietroepen organiseren die bereid zijn actie te ondernemen om dit af te dwingen. ... De gruwelijke mogelijkheid bestaat dat de Amerikanen, samen met onze Europese bondgenoten, ons leger moeten inzetten om de Russen terug te dringen - zelfs met het risico van een directe strijd. Maar als we het niet weten, zal Poetin ons dwingen om een andere dag te vechten, waarschijnlijk om onze Baltische of andere Oost-Europese bondgenoten te verdedigen."

---

In het belang van Oekraïne en Georgië zouden de Verenigde Staten Rusland dus moeten dreigen met de Derde Wereldoorlog, en als het land niet toegeeft, zouden ze het dreigement moeten uitvoeren.

Stel je nu eens voor dat je dit in Moskou zit te lezen. Wat zult u dan denken? Je zou het kunnen afdoen als de gekke tirades van een 'nobody' op het internet, maar dit is een voormalige onderminister van Defensie - en nog wel een Democratische ook. Als de zogenaamd gematigde Democraten van het Obama-tijdperk zo denken, wat gaat er dan om in de hoofden van de huidige groep, laat staan in die van de Republikeinen? Als je dit leest, ga je er niet noodzakelijkerwijs van uit dat dit werkelijk regeringsbeleid is, maar je gaat zeker twijfelen aan het gezonde verstand van het Amerikaanse veiligheids establishment. Beweringen dat u "verkeerd" bent om te denken dat de NAVO u bedreigt, zullen niet veel effect hebben. Kun je het risico nemen dat hoge ex-ambtenaren dit soort dingen zeggen?

Ongeacht of het Russische leiderschap "ongelijk" of "gelijk" heeft in zijn denken over de NAVO, zijn overtuigingen zijn zinvol vanuit zijn standpunt, en die overtuigingen komen niet uit het niets, maar zijn tot op zekere hoogte een product van wat de VS en zijn NAVO-bondgenoten hebben gedaan en gezegd, en blijven doen en zeggen. De Russen vertellen dat zij "ongelijk" hebben en daarom hun kop moeten houden en zich erbij neer moeten leggen, zal niets anders opleveren dan hen ervan te overtuigen dat zij wel degelijk gelijk hebben.

Natuurlijk hebben wij het recht te besluiten dat het ergeren van de Russen een prijs is die wij bereid zijn te betalen om waardevollere doelstellingen na te streven. Tot nu toe is dat ons beleid geweest. In wezen is het probleem van Rusland geweest dat wij gewoon niet genoeg om het land geven om te vinden dat wij rekening moeten houden met zijn zorgen. Rusland probeert ons er nu van te overtuigen dat we dat wel moeten doen. Ik zie niet veel tekenen dat ze daarin slagen.

PaulR | January 12, 2022 at 12:11 pm | Tags: Evelyn Farkas, Misperceptie, Rusland, Verenigde Staten | Categorieën: Uncategorized | URL: https://wp.me/p519zc-1Mn