Wat de New York Times schrijft is belangrijk, want dat geeft de 'Officiële Werkelijkheid " door aan alle bobo's in de hele westerse wereld. ( Zoals Karel dat noemt.)
Zo weten ze wat waar is en wat niet waar is (op dit moment). Hoe de hazen lopen. Welke mening ze moeten uitdragen om in het gareel te lopen en dus carriere te kunnen blijven maken.
Die 'Officiele Waarheid" is het 'Verhaal', het 'Narrative' dat de belangen dient van de Elite.
Het Narrative bestaat op de cruciale plaatsen uit bedrog. Want het volk moet de indruk krijgen dat de 'Democratie er voor hèn is ! " terwijl die 'Democratie!" een trick is die het volk doet denken dat ze zelf alles beslissen endus overal schuld aan zijn.
( Het gewone volk wordt steeds armer, de multi-miljardairs bezitten de helft van alle rijkdom: Ja, maar wij , het volk, de Meerderheid, wil dat zelf.... toch ? " Oprah zei tegen haar zwarte publiek: "Als je geen chirurg wordt is dat wel je eigen schuld hè, dan heb je niet hard genoeg gewerkt." Leuk om te horen als je een IQ van 85 hebt ! Dàt is nu echt mishandeling op gigantsche schaal wat die Oprah deed ! )
De echte toestand op de grond, in de realiteit, is vaak heel anders.
"Oekraïne 2022" was een aanval van Amerika op Rusland. En niks anders.
Maar voor onze Elite was het juist andersom: een daad van agressie om 'meer land' te verwerven, door de licht gestoorde dictator Poetin.
Het blijft voor mij onbegrijpelijk dat àl die Bobo's geen enkele interesse hebben in de èchte Toestand in de Wereld.
Maar die Echte Toestand , die kun je natuurlijk niet eeuwig blijven ontkennen.
Je kan wel ten oorlog gaan, maar als je dan in de pan wordt gehakt, is het toch lastig om te blijven schrijven dat jij wint.
Dan moet je er een punt aan draaien. Dan moet er een draai aan gegeven worden, aan het Narrative. De spindoctors moeten aan het werk.
Vermoedelijk zullen ze zich gaan profileren als 'De meest wijze partij die tegen oorlog is en er een vredesverdrag heeft uitgesleept bij het achterlijke agressieve Rusland.'
Tot nu toe speelde Putin dat spel mee, want vrede is veel beter dan door vechten. En zo werd Minsk1 en later Minsk2 overeengekomen: einde van de gevechten en einde van het doden. "We gaan het nu met gesprekken oplossen."
Maar altijd weer bleek de tegenpartij alleen maar tijd te willen kopen omdat ze drie dagen voor een militaire nederlaag stonden. In de tijd die ze kochten rukten ze meer wapens en soldaten aan en gingen gewoon verder met vechten, of liever: het doden van burgers, of liever: Poetin woedend maken en een aanval uitlokken.
Ik ben dus benieuwd of Putin zich voor de derde keer voor de gek laat houden, in geval de VS met vredesvoorstellen komen.
Hoe vaak moet het Westen bewijzen dat hun woord helemaal NIKS waard is?
Hieronder een goed overzicht van de draai die de New York Times maakte op 19 mei. En volgens Alexander Mercouris zijn er ook steeds meer politici die denken dat hun carriere misschien langer duurt als ze nu van richting veranderen...
De grote vraag blijft: Wàt willen de Neocons? Willen ze met een kernoorlog een deel van de mensheid wegvagen? Of willen ze een maximale verzwakking van Europa en Rusland. Daar is nu een vraag bij gekomen: Kunnen ze doen wat ze willen als een belangrijk wapen als de New York Times afstand neemt van de meest extreme haviken onder de Neocons ?
New
York Times verwerpt streven naar "beslissende militaire overwinning"
in Oekraïne, roept op tot vredesonderhandelingen.
JOHN V.
WALSH - 23 MEI 2022 HIER de originele engelse versie.
- 1.500 WOORDEN - 25 REACTIES -
Een week geleden maakten wij melding van een nieuwsartikel in de New York Times van 11
mei, waarin werd gedocumenteerd dat niet alles goed ging met de VS in Oekraïne,
en een begeleidend opiniestuk waarin werd gesuggereerd dat een koerswijziging
misschien op zijn plaats was.
Nu, op 19 mei, is "THE EDITORIAL BOARD", het
volledige leergezag van de Times, overgegaan van hints naar een klaroengeschal
voor een koerswijziging in een opiniestuk met de weinig informatieve titel "De oorlog
wordt ingewikkeld, en Amerika is er niet klaar voor". Van boven de
opiniepagina heeft de redactieraad verklaard dat een "totale
overwinning" op Rusland niet mogelijk is en dat Oekraïne zal moeten
onderhandelen over een vrede op een manier die een "realistische beoordeling"
en de "grenzen" van de Amerikaanse inzet weerspiegelt. De Times is
een van de belangrijkste vormgevers van de publieke opinie voor de Elite en
haar uitspraken moeten dus niet licht worden opgevat.
De Oekraïners zullen zich moeten aanpassen aan de "grenzen"
van de VS en offers moeten brengen voor het nieuwe realisme van de VS
Het redactionele dictaat van de Times van mei bevat de
volgende belangrijke passages:
" In maart betoogde dit bestuur dat de boodschap van de Verenigde Staten en haar
bondgenoten aan zowel Oekraïners als Russen moet zijn: Het maakt niet uit hoe
lang het duurt, Oekraïne zal vrij zijn. ..."
"Dat doel kan niet verschuiven, maar uiteindelijk
is het nog steeds niet in Amerika's beste belang om zich in
een totale oorlog met Rusland te storten, zelfs
als een door onderhandelingen tot stand gekomen vrede Oekraïne zou kunnen dwingen tot het nemen van enkele
harde beslissingen (nadruk, jw)".
Om geen dubbelzinnigheid te laten bestaan, verklaart
het redactioneel dat:
"Een
beslissende militaire overwinning van Oekraïne op Rusland, waarbij Oekraïne al
het grondgebied terugwint dat Rusland sinds 2014 heeft veroverd, is geen
realistisch doel. (...) Rusland blijft te sterk..."
Om er zeker van te zijn dat president Biden en de
Oekraïners begrijpen wat ze moeten doen, zegt de EDITORIAL BOARD verder:
"De heer Biden moet president Volodymyr Zelensky en zijn mensen ook
duidelijk maken dat er een grens is aan hoe ver de Verenigde Staten en de NAVO zullen
gaan om Rusland te confronteren, en dat er
grenzen zijn aan de wapens, het geld en de politieke
steun die zij kunnen opbrengen. Het is absoluut noodzakelijk dat de
beslissingen van de Oekraïense regering gebaseerd zijn op een realistische
beoordeling van haar middelen en hoeveel meer vernietiging Oekraïne kan
verdragen (cursivering, jw)."
Als Volodymyr Zelensky deze woorden leest, moet hij
wel beginnen te zweten. De stem van zijn meesters vertelt hem dat hij en
Oekraïne een aantal offers zullen moeten brengen om de VS hun gezicht te laten
redden. Terwijl hij zijn opties overdenkt, zullen zijn gedachten zeker
teruggaan naar februari 2014 en de door de VS gesteunde Maidan-coup die
culmineerde in het overhaaste vertrek van president Janoekovitsj uit zijn ambt,
zijn land en bijna van deze aarde.
Oekraïne is een proxy-oorlog die maar al te gevaarlijk
is
In de ogen van de redacteuren van de Times is de
oorlog een proxy-oorlog van de VS tegen Rusland geworden, waarbij de Oekraïners
als kanonnenvoer worden gebruikt - en hij loopt uit de hand:
"Het huidige moment is een rommelig moment in dit
conflict, wat de aarzeling van president Biden en zijn kabinet kan verklaren om
duidelijke doelpalen te zetten."
"De Verenigde Staten en de NAVO zijn al diep
betrokken, militair en economisch. Onrealistische verwachtingen kunnen hen nog dieper in een dure, slepende oorlog
trekken..."
"Recente oorlogszuchtige verklaringen uit
Washington - van president Biden assertion dat
meneer Poetin 'niet aan de macht kan blijven', minister van defensie Lloyd
Austin comment dat
Rusland 'verzwakt' moet worden en de pledge van
Nancy Pelosi, de voorzitter van het Huis van Afgevaardigden, dat de Verenigde
Staten Oekraïne zullen steunen 'tot de overwinning is behaald' - zijn misschien
opzwepende steunbetuigingen, maar ze brengen de onderhandelingen niet
dichterbij."
Hoewel de Times deze verklaringen afdoet als
"opzwepende proclamaties", is het maar al te duidelijk dat voor de
neocons die de leiding hebben over het buitenlands beleid van de V.S., het doel
altijd een oorlog bij volmacht is geweest om Rusland ten val te brengen. Dit is
geen oorlog bij volmacht geworden; het is altijd een oorlog bij volmacht geweest. De
neocons werken volgens de Wolfowitz-doctrine, die in 1992, kort na het einde
van de Koude Oorlog 1.0, werd afgekondigd door de neoconservatief Paul
Wolfowitz, toen onderminister van Defensie:
"Wij trachten te voorkomen dat een vijandige
mogendheid een regio domineert waarvan de hulpbronnen, bij geconsolideerde
controle, voldoende zouden zijn om wereldmacht te genereren."
"We moeten het mechanisme in stand houden om
potentiële concurrenten af te schrikken om zelfs maar te streven naar een
grotere regionale of mondiale macht."
Het is duidelijk dat als Rusland "te sterk"
is om in Oekraïne te worden verslagen, het ook te sterk is om als supermacht
ten val te worden gebracht.
The Times is van mening veranderd van maart tot mei.
Wat is er veranderd?
Heeft de redactie van de Times, na 7 jaar slachting in
de Donbas en 3 maanden oorlog in Zuid-Oekraïne, plotseling een vlaag van
medelijden gekregen met alle slachtoffers van de oorlog en de vernietiging van
Oekraïne en haar mening gewijzigd? Gezien de staat van dienst van de Times in
de afgelopen decennia, lijkt het erop dat er andere factoren in het spel zijn.
In de eerste plaats heeft Rusland de situatie
onverwacht goed aangepakt in vergelijking met de bange voorspellingen van het
Westen.
De steun van president Poetin is meer dan 80%.
165 van de 195 landen, waaronder India en China met
35% van de wereldbevolking, hebben geweigerd zich aan te sluiten bij de sancties tegen
Rusland, waardoor de VS, en niet Rusland, relatief geïsoleerd blijft in de
wereld.
De roebel, waarvan Biden zei dat het "puin"
zou worden, is niet alleen teruggekeerd naar het niveau van vóór februari, maar
heeft een hoogste waarde in twee jaar bereikt, vandaag op 59 roebel voor de
dollar, vergeleken met 150 in maart.
Rusland verwacht een recordoogst en de wereld zit te
springen om zijn tarwe en meststoffen, olie en gas, die alle aanzienlijke
inkomsten opleveren.
De EU is grotendeels gezwicht voor de eis van Rusland
om voor gas in roebels te worden betaald. Minister van Financiën Yellin
waarschuwt de suïcidale Europeanen dat een embargo op Russische olie de
economieën van het Westen verder zal schaden.
De Russische troepen rukken langzaam maar zeker op in
het zuiden en oosten van Oekraïne na de overwinning in Mariupol, de grootste
slag van de oorlog tot nu toe, en een demoraliserende nederlaag voor Oekraïne.
In de VS is de inflatie, die vóór de Oekraïnecrisis al
hoog was, nog verder opgelopen tot meer dan 8%, en de Fed probeert die inflatie
nu onder controle te krijgen door de rente te verhogen. Mede als gevolg hiervan
is de aandelenmarkt dicht bij bearmarkt gekomen. Naarmate de oorlog vordert,
hebben velen Ben Bernanke, voormalig voorzitter van de Fed, in predicting een
periode van hoge werkloosheid, hoge inflatie en lage groei - de gevreesde
stagflatie.
In eigen land zijn er tekenen van verslechtering van
de steun voor de oorlog. Het meest opvallend is dat 57 Republikeinen in het
Huis en 11 Republikeinen in de Senaat tegen het laatste pakket wapens voor
Oekraïne hebben gestemd, dat vergezeld ging van een aanzienlijke hoeveelheid
varkensvlees en verborgen bonanza's voor de oorlogsprofiteurs. (Opvallend
genoeg stemde geen enkele Democraat, zelfs niet de meest
"progressieve", tegen het aanwakkeren van het vuur van de oorlog die
in Oekraïne woedt. Maar dat is een ander verhaal).
En hoewel de publieke opinie in de VS voorstander
blijft van Amerikaanse betrokkenheid in Oekraïne, zijn er tekenen van
afglijden. Bijvoorbeeld, Pew reports dat
degenen die vinden dat de VS niet genoeg doet, is gedaald van maart tot mei.
Naarmate de stagflatie toeneemt met stijgende gas- en voedselprijzen en stemmen
als die van Tucker Carlson en Rand Paul die wijzen op het verband tussen de
inflatie en de oorlog, zal de ontevredenheid zeker toenemen.
Ten slotte, naarmate de oorlog minder populair wordt
en zijn tol eist, dreigt in 2022 en 2024 een electorale ramp voor Joe Biden en
de Democratische Partij, waarvoor de Times als spreekbuis fungeert.
Het NYT redactioneel geeft alarm over het krankzinnige
doel van de neo-conservatieven.
Er zit een vleugje paniek in deze oproep om nu via
onderhandelingen tot een oplossing te komen. De VS en Rusland zijn de grootste
kernmachten ter wereld, met duizenden kernraketten die op scherp staan (Launch
On Warning, ook wel Hair Trigger Alert genoemd). Op momenten van hoogspanning
zijn de mogelijkheden van een onbedoeld nucleair Armageddon maar al te reëel.
Het vermogen van president Biden om de gebeurtenissen
de baas te blijven, staat ter discussie. Veel mensen van zijn leeftijd kunnen
een situatie als deze aan, maar velen niet en hij lijkt tot de laatste
categorie te behoren.
Alarm is gerechtvaardigd en paniek is begrijpelijk.
De neocons hebben nu de controle over het buitenlands beleid van de regering-Biden, de Democratische Partij en het grootste deel van de Republikeinse Partij. Maar zullen de neocons die de leiding hebben het opgeven en zich in een redelijke en vreedzame richting bewegen, zoals het hoofdartikel van de Times eist? Dit is een fantasie van de eerste orde. Zoals een commentator opmerkte, hebben haviken als Nuland, Blinken en Sullivan geen achteruitversnelling; zij gaan altijd dubbel zo hard.
Zij dienen niet het
belang van de mensheid, noch het belang van het Amerikaanse volk. Zij zijn in
werkelijkheid verraders van de V.S. Zij moeten ontmaskerd, in diskrediet
gebracht en aan de kant geschoven worden. Ons overleven hangt ervan af.
Pools-Oekraïense
historische geschillen over de Volhynische massamoorden
De
anti-Poolse acties van de pro-Bandera Oekraïense ondergrondse tijdens de Tweede
Wereldoorlog, samen met de daaropvolgende Poolse vergeldingsacties die daar
grotendeels het gevolg van waren, markeren ongetwijfeld de bloedigste periode
van het Pools-Oekraïense conflict in de jaren '40 van de vorige eeuw. Dit conflict
woedde in gebieden die binnen de interbellumgrenzen van Polen lagen (in feite
het zuidoosten van het land), en die over het geheel genomen een vrijwel
gelijke Poolse en Oekraïense bevolking hadden.
We gebruiken
het woord "conflict" omdat er een duidelijk antagonisme was tussen
Polen en Oekraïners, en zij vochten om land - ook al waren zij burgers van
dezelfde staat geweest (de Tweede Republiek Polen, 1918-1939).
"Conflict" is dus een van de termen die worden gebruikt om te
beschrijven wat er gebeurde tussen Polen en Oekraïners tijdens de Tweede
Wereldoorlog.
De daders -
Bandera's Organisatie van Oekraïense Nationalisten (OUN-B) en haar militaire
vleugel, dat wil zeggen het Oekraïense Opstandelingenleger (UPA) - gebruikten
in hun documenten de codenaam "anti-Poolse operatie" om te verwijzen
naar de geplande uitroeiing van de Polen. Bandera's volgelingen voerden dit
doel uit tijdens 1943-1945 in de betwiste gebieden van Volhynia, Oost-Galicië,
en de zuidoostelijke regio van Lublin (met als centrum Chełm), die zij
beschouwden als "inheems Oekraïens". De huidige stand van het
Pools-Oekraïense historische debat over dit onderwerp is dus slechts één bewijs
van de complexiteit van de materie. De eindeloze publicitaire discussie, die
vaak gepaard gaat met negatieve emoties, blijft het historische debat
verhitten. Zo blijven de echo's van die tragische gebeurtenissen van grote
invloed op de politieke beslissingen in Polen en Oekraïne met betrekking tot de
herdenking van de slachtoffers - want inderdaad, zij zijn een element geworden
van het Pools-Oekraïense conflict over de herinnering.
Verschillen
in historisch discours
Het
belangrijkste verschil tussen de benadering van Poolse en Oekraïense historici
ligt in de terminologie die zij gebruiken om het conflict te beschrijven en te
evalueren. Zoals eerder gezegd, zijn sommige Oekraïense historici geneigd de
gebeurtenissen, die door de daders zelf een "anti-Poolse operatie"
werden genoemd, te behandelen als een fase in de "tweede Pools-Oekraïense
oorlog van 1942-1947". De aanhangers van deze these beschouwen de
bloedbaden van 1943-45 als een voortzetting van de Pools-Oekraïense oorlog van
1918-1919 om de controle over Lvov en Oost-Galicië, die eindigde in een
Oekraïense nederlaag. Meer gematigde Oekraïense onderzoekers gebruiken echter
de term "Volhynische tragedie".
De
ingewikkelde kwesties in verband met het ontstaan en het verloop van de
"anti-Poolse operatie" in Volhynia zijn onlangs opnieuw in het
Pools-Oekraïense historische debat aan de orde gekomen. Sommigen hebben het
zelfs gewaagd terug te keren naar de theorieën dat de anti-Poolse aanvallen van
de OUN-B en de UPA Sovjet-inspiratie waren. De vroegere gebeurtenissen in de
regio Chełm (van de lente van 1942 tot de daaropvolgende winter) nemen een
belangrijke plaats in in de "nieuwe" benadering van sommige
Oekraïense historici. Die gebeurtenissen hielden vooral verband met de Duitse
kolonisatie-operatie die eind 1942 in de regio Zamość van start ging (Aktion in
Zamosc) en waar sommige plaatselijke Oekraïeners bij betrokken raakten.
Volgens
sommige Oekraïense historici waren de Volhynische bloedbaden niet het begin van
een Pools-Oekraïense oorlog, maar eerder de tweede (zo niet latere) fase ervan.
Bovendien was de eerste golf van massamoorden op Volhynische Polen (tot de
lente van 1943) een "boerenoorlog", een "volksopstand" (een
"jacerie") - iets spontaans en niet geïnspireerd of gecontroleerd
door Bandera's OUN. Deze "opstand" was naar verluidt begonnen door de
"massa's Oekraïense vluchtelingen" uit de regio Chełm in het westen,
die over de rivier de Boeg waren gevlucht en al in de winter van 1942-43 in
Volhynië aankwamen. Eenmaal in Volhynië wakkerden zij de anti-Poolse gevoelens
onder de Oekraïense boeren aan met hun verhalen over de gruweldaden die de
Polen tegen de Oekraïners in de regio Chełm zouden hebben begaan. Het aantal
burgerslachtoffers aan beide zijden van de "boerenoorlog", die begin
1943 in Volhynië zou zijn uitgebroken, was naar verluidt vergelijkbaar.
Tegelijkertijd plaatsen sommigen vraagtekens bij het bestaan van documenten van
de pro-Bandera ondergrondse waaruit blijkt dat de anti-Poolse operaties niet
alleen in Volhynië en niet alleen in de eerste helft van 1943 een gepland,
georganiseerd en massaal karakter hadden. Zo wordt het hoogtepunt van de "anti-Poolse
operatie" in de regio Chełm in het voorjaar van 1944 uitsluitend beschouwd
als de noodzakelijke verdediging van de plaatselijke Oekraïeners tegen de
terreur die de Poolse ondergrondse sinds het voorjaar van 1942 non-stop had
uitgeoefend. Op deze manier propageren sommige Oekraïense historici de
pro-Bandera theses dat het lijden van de Oekraïeners in de regio Chełm
voorafging aan het lijden van de Polen in Volhynia. Na de oorlog zijn deze
stellingen, die teruggaan tot de laatste periode van de Tweede Wereldoorlog,
met succes ontwikkeld door geëmigreerde Oekraïense historici die verbonden zijn
aan de OUN-B.
De meeste
Poolse onderzoekers blijven de gebeurtenissen in Volhynië, Oost-Galicië en in
de regio Chełm aanduiden als genocidale etnische zuiveringen, de Volhynische
(of Volhynisch-Galicische) slachting, of, gebruikmakend van juridische
terminologie, noemen zij ze gewoon genocide. Sommige geleerden zijn echter
geneigd de controversiële term genocidium atrox (gruwelijke genocide) te
gebruiken, omdat zij de misdaden van de Bandera-volgelingen gruwelijker achten
dan de nazi- of stalinistische genociden.
Het ontstaan
van de "anti-Poolse operatie" van de OUN-B en de UPA
Alle
regeringen van de Tweede Republiek Polen hebben fouten gemaakt in hun beleid
ten aanzien van de Oekraïense minderheid, vooral aan de vooravond van de oorlog
(b.v. de Poloniseringsoperatie in de regio Tsjelm en in Volhynië). Het lijkt er
echter op dat de "anti-Poolse operatie" een direct gevolg was van de
ideologie van het integrale nationalisme van de OUN (tot 1939) en de fascinatie
van haar radicale factie voor het fascisme (in ieder geval tot 1942/1943). Het
etnische beleid van de Sovjets en de Duitsers (1939-1942) in de bezette
zuidoostelijke gebieden van de Tweede Republiek Polen was zeker een andere
factor. De eersten voerden de deportaties uit gedurende 1940-1941, terwijl de
laatsten de Joodse bevolking systematisch uitroeiden, met hulp van sommige
Oekraïners, vanaf de zomer van 1941. Hieruit concludeerden de Banderieten dat
zij het voorbeeld van de twee totalitaire machten konden volgen om de etnische
problemen die de oprichting van een radicaal nationalistische Oekraïense staat
in de weg stonden met succes op te lossen. Aan het eind van de oorlog en in de
onmiddellijke nasleep daarvan was de OUN-B er echter op gebrand de sporen van
de moordpartijen uit te wissen en de organisatie te "democratiseren"
door middel van een nieuw politiek platform - de Oekraïense Hoge Raad voor de
Bevrijding. Waarschijnlijk was het doel van de Raad om verlegenheid te
voorkomen in de ogen van het Westen, dat al in 1943 werd erkend als een
potentiële bondgenoot in de strijd tegen de USSR voor de vestiging van een
onafhankelijke Oekraïense staat op alle "etnisch Oekraïense"
grondgebieden.
De essentie
van de "anti-Poolse operatie
Ongeacht de
verschillen in hun benadering van dit onderwerp, zijn Poolse historici het
erover eens dat de "anti-Poolse operatie" niets te maken had met de
Pools-Oekraïense "oorlog", omdat het hoofddoel van de operatie was
alle Polen uit te roeien, ongeacht geslacht of leeftijd, in bepaalde betwiste
gebieden (bijv. in Volhynië van begin 1943 tot 1943/1944). In mildere varianten
(in Oost-Galicië en de regio Chełm van de zomer van 1943 tot het voorjaar van
1945) was het doel "slechts" enkele Polen (meestal mannen) uit te
roeien en de rest te verdrijven uit de gebieden die volgens de OUN-B integraal
deel zouden uitmaken van de toekomstige Oekraïense staat. Volgens Oekraïense
bronnen waren er echter vele uitzonderingen op die regel.
De militaire
confrontatie tussen de UPA enerzijds en de Poolse ondergrondse (het Thuisleger
[Armia Krajowa, AK] en de Boerenbataljons [Bataliony Chłopskie, BCh])
anderzijds was ook geen "oorlog". Alleen de intensieve gevechten in
de regio Chełm van maart/april 1944 tot juni/juli 1944 hadden de kenmerken van
een guerillaoorlog. In de andere gebieden waar het Pools-Oekraïense conflict
zich tijdens de Duitse bezetting afspeelde, was de Poolse ondergrondse te zwak
om de Polen tegen Oekraïense aanvallen te verdedigen, laat staan om een
regelmatige oorlog tegen pro-Bandera partizaneneenheden te voeren - te meer
daar de meeste troepen (b.v. de 27 Volhynische Infanteriedivisie van het
Thuisleger) waren ingezet voor de operatie Tempest tegen Duitsland.
Tijdsbestek
Volgens
Poolse historici begon de "anti-Poolse operatie" met de eerste
massaslachting die op 9 februari 1943 werd uitgevoerd door de UPA compagnie
onder bevel van Hryhorij Perehiniak "Dovbeshko-Korobko" in de
plattelandskolonie Parośla in Volhynië (ten minste 155 Poolse slachtoffers). De
gebeurtenissen van 18 mei 1945 in de dorpen Radków, Łachowce, Rzeplin en
Borodyca en hun omgeving in de regio Chełm worden op hun beurt beschouwd als de
epiloog van de operatie. Op die dag vermoordde de UPA-compagnie "Vovky"
enkele tientallen Poolse burgers. Het is belangrijk dat de genoemde
gebeurtenissen plaatsvonden aan de vooravond van de wapenstilstand tussen OUN-B
en UPA en de post-Home Army underground in de regio Tsjelm.
Poolse
vergelding
De kwestie
van het ontstaan en de evaluatie van de vergeldingsacties van de Poolse
ondergrondse zijn nogal controversieel, vooral in het Poolse academische
milieu. De meeste slachtoffers van de vergeldingsacties in de periode 1943-1945
waren Oekraïense burgers. Maar de Poolse historici zijn het erover eens dat de
vaak bloedige Poolse vergeldingsacties niet kunnen worden gelijkgesteld met de
geplande uitroeiingsoperatie onder leiding van de OUN-B en bedacht door de
leiding van die organisatie. De vergeldingsacties van de Poolse ondergrondse en
de Poolse zelfverdediging waren meestal ingegeven door de noodzaak de Polen te
beschermen tegen Oekraïense aanvallen. Soms was de vergelding gewoon een daad
van genadeloze wraak. Naarmate de gebeurtenissen escaleerden, werden de
vergeldingsaanvallen uitgevoerd in opdracht van het opperbevel van het
thuisleger [Komenda Główna AK]. Poolse troepen moesten bredere terroristische
operaties uitvoeren (zoals de vergeldingsoperaties in documenten van het
Thuisleger werden genoemd), volgens het principe van collectieve
verantwoordelijkheid tegenover de vijandelijke bevolking (bijv. in het vroege
voorjaar van 1944 in de regio Chełm). Maar de belangrijkste verschillen tussen
de Poolse vergeldingsaanvallen en de "anti-Poolse operatie"
uitgevoerd door de OUN-B en de UPA waren hun bedoelingen en de onvergelijkbaar
kleinere schaal van de eerstgenoemde operaties.
Helaas wordt
een nuchtere, op feiten gebaseerde discussie bemoeilijkt door sommige Poolse
deelnemers aan die gebeurtenissen en door conservatieve, nationalistische
milieus die het Oekraïense lijden proberen te bagatelliseren of het geweld
proberen te rechtvaardigen door het als een "hogere noodzaak" te
beschouwen. Zo worden de Oekraïense boeren die aan het eind van de Duitse
bezetting door het Thuisleger en de Boerenbataljons in Sahryń werden gedood,
gewoonlijk aangeduid als toevallige slachtoffers van "verdwaalde
kogels". Vergelijkbare pogingen worden ondernomen met betrekking tot het
anti-Oekraïense geweld dat de Poolse nationalistische partizaneneenheden
(Narodowe Siły Zbrojne, NSZ) na juli 1944 in de oostelijke regio Lublin hebben
uitgeoefend. In hun zoektocht naar complottheorieën proberen sommigen de schuld
van de misdaden van de Nationale Strijdkrachten tegen de Oekraïeners af te
schuiven (bijvoorbeeld in het geval van Wierzchowiny), door te beweren dat ze
geïnspireerd of uitgevoerd zijn door Sovjets of Poolse communisten.
Aantal
slachtoffers (1943-1945)
Volgens
voorzichtige Poolse schattingen heeft de "anti-Poolse operatie" die
door de OUN-B en UPA werd uitgevoerd in totaal 80.000-100.000 slachtoffers
gemaakt (van begin 1943 tot medio 1945): 40.000-60.000 in Volhynia,
30.000-40.000 in Oost-Galicië, ten minste 4.000 op het huidige Poolse
grondgebied, waaronder tot 2.000 in de regio Chełm. Het aantal Oekraïense
slachtoffers van de Poolse vergeldingsacties in die periode wordt geschat op
9.000-13.000 (ca. 2.000-3.000 in Volhynië, 1.000-2.000 in Oost-Galicië, en
6.000-7.000 op het huidige Poolse grondgebied, waaronder 2.500 in de regio
Chełm).
Volgens
Oekraïense historici kwamen van eind 1942 tot begin 1945 ongeveer 17.000-24.000
Oekraïners om door toedoen van de Polen (10.000-12.000 in Volhynië, Polesie, en
in de omgeving van Beresteczko, 3.000-5.000 in Oost-Galicië, 4.000-7.000 in de
regio Chełm, waaronder tot 4.000 in het district Hrubieszów). Oekraïense
historici schatten de Poolse verliezen op hun beurt op 40.000-60.000, waaronder
23.000-40.000 in Volhynia, en 15.000-20.000 in Oost-Galicië. De Oekraïense
schattingen omvatten niet de Polen die in de regio Chełm werden gedood.
Mariusz
Zajączkowski
---------------------------------------------------------------
Exclusief: Rusland's Sergey Glazyev introduceert het nieuwe wereldwijde financiële systeem
Het nieuwe monetaire systeem van de wereld, geschraagd door een digitale munt, zal worden ondersteund door een mandje van nieuwe buitenlandse valuta en natuurlijke hulpbronnen. En het zal het Zuiden bevrijden van zowel westerse schulden als door het IMF veroorzaakte bezuinigingen.
Door Pepe Escobar
14 april 2022
https://media.thecradle.co/wp-content/uploads/2022/04/Unknown-6.jpeg
Volgens de vooraanstaande Russische econoom Sergej Glazjev wordt er gewerkt aan een complete herziening van het door het Westen gedomineerde mondiale monetaire en financiële systeem. En de opkomende wereldmachten zien het wel zitten.
Sergey Glazyev is een man die precies in het oog van onze huidige geopolitieke en geo-economische orkaan leeft. Als een van de meest invloedrijke economen ter wereld, lid van de Russische Academie van Wetenschappen en voormalig adviseur van het Kremlin van 2012 tot 2019, zwaaide hij de afgelopen drie jaar de scepter over Moskou's uber strategische portefeuille als minister belast met Integratie en Macro-economie van de Euraziatische Economische Unie (EAEU).
Glazyevs recente intellectuele productie was niets minder dan transformatief, zoals blijkt uit zijn essay Sancties en soevereiniteit en een uitgebreide bespreking van het nieuwe, opkomende geo-economische paradigma in een interview met een Russisch zakenblad.
In een ander van zijn recente essays zegt Glazyev: "Ik ben opgegroeid in Zaporozhye, in de buurt waarvan nu hevige gevechten plaatsvinden om de Oekraïense nazi's te vernietigen, die nooit hebben bestaan in mijn kleine moederland. Ik heb aan een Oekraïense school gestudeerd en ik ken de Oekraïense literatuur en taal goed, die vanuit wetenschappelijk oogpunt een dialect van het Russisch is. Ik heb niets Russofoob gemerkt in de Oekraïense cultuur. In de 17 jaar dat ik in Zaporozhye woon, heb ik nog nooit een Banderist ontmoet."
Glazyev was zo vriendelijk om wat tijd vrij te maken van zijn overvolle agenda om een eerste reeks vragen uitvoerig te beantwoorden in wat naar verwachting een blijven doorlopend gesprek zal worden, vooral gericht op het Mondiale Zuiden. Dit is zijn eerste interview met een buitenlandse publicatie sinds het begin van Operatie Z. Met dank aan Alexey Subottin voor de Russisch-Engelse vertaling.
De Wieg ( The Craddle) : U staat in de voorhoede van een spelveranderende geo-economische ontwikkeling: het ontwerpen van een nieuw monetair/financieel systeem via een associatie tussen de EAEU en China, waarbij de Amerikaanse dollar wordt omzeild, met een ontwerp dat binnenkort zal worden afgerond. Kunt u misschien iets zeggen over de kenmerken van dit systeem - dat zeker geen Bretton Woods III is - maar dat een duidelijk alternatief lijkt te zijn voor de consensus van Washington en zeer dicht bij de behoeften van het Zuiden staat?
Glazyev: In een vlaag van russofobe hysterie heeft de heersende elite van de Verenigde Staten haar laatste "troef" uitgespeeld in de hybride oorlog tegen Rusland. Na de "bevriezing" van de Russische deviezenreserves op de rekeningen van westerse centrale banken, ondermijnden de financiële regelgevers van de VS, de EU en het VK de status van de dollar, de euro en het pond als mondiale reservevaluta. Deze stap heeft de ontmanteling van de op de dollar gebaseerde economische wereldorde in een stroomversnelling gebracht.
Meer dan tien jaar geleden stelden mijn collega's van het Economisch Forum van Astana en ik voor om over te stappen op een nieuw mondiaal economisch systeem dat gebaseerd is op een nieuwe synthetische handelsmunt die gebaseerd is op een index van munteenheden van deelnemende landen. Later stelden wij voor om de onderliggende valutamand uit te breiden met een twintigtal op de beurs verhandelde grondstoffen. Een monetaire eenheid op basis van zo'n uitgebreide mand werd wiskundig gemodelleerd en vertoonde een hoge mate van veerkracht en stabiliteit.
Rond dezelfde tijd stelden we voor een brede internationale coalitie van verzet te creëren in de hybride oorlog om wereldheerschappij die de financiële en machtselite van de VS ontketende op de landen die buiten haar controle bleven. Mijn boek The Last World War: the USA to Move and Lose, gepubliceerd in 2016, legde op wetenschappelijke wijze de aard van deze komende oorlog uit en pleitte voor de onvermijdelijkheid ervan - een conclusie gebaseerd op objectieve wetten van economische ontwikkeling op lange termijn. Op basis van dezelfde objectieve wetten betoogde het boek de onvermijdelijkheid van de nederlaag van de oude dominante macht.
Momenteel vechten de VS om hun dominantie te behouden, maar net zoals Groot-Brittannië vroeger, dat twee wereldoorlogen uitlokte maar niet in staat was zijn rijk en zijn centrale positie in de wereld te behouden wegens de veroudering van zijn koloniaal economisch systeem, is het gedoemd te mislukken. Het Britse koloniale economische systeem, gebaseerd op slavenarbeid, werd ingehaald door de structureel efficiëntere economische systemen van de VS en de USSR. Zowel de VS als de USSR waren efficiënter in het beheren van menselijk kapitaal in verticaal geïntegreerde systemen, die de wereld in hun invloedzones opsplitsten. Na de desintegratie van de USSR begon een overgang naar een nieuwe economische wereldorde. Deze overgang nadert nu haar voltooiing met de dreigende desintegratie van het op de dollar gebaseerde mondiale economische systeem, dat de basis vormde voor de wereldwijde dominantie van de Verenigde Staten.
Het nieuwe convergerende economische systeem dat in de Volksrepubliek China (VRC) en India is ontstaan, is de volgende onvermijdelijke ontwikkelingsfase, waarin de voordelen van zowel gecentraliseerde strategische planning als markteconomie, en van zowel staatscontrole van de monetaire en fysieke infrastructuur als ondernemerschap worden gecombineerd.
Het nieuwe economische systeem heeft de verschillende lagen van hun samenlevingen verenigd rond het doel het gemeenschappelijk welzijn te vergroten, op een wijze die aanzienlijk sterker is dan de Angelsaksische en Europese alternatieven. Dit is de voornaamste reden waarom Washington niet in staat zal zijn de wereldwijde hybride oorlog die het is begonnen te winnen. Dit is ook de voornaamste reden waarom het huidige op de dollar gebaseerde mondiale financiële stelsel zal worden vervangen door een nieuw stelsel, gebaseerd op een consensus van de landen die toetreden tot de nieuwe economische wereldorde.
In de eerste fase van de overgang vallen deze landen terug op het gebruik van hun nationale valuta en verrekeningsmechanismen, ondersteund door bilaterale valutaswaps. Op dat moment wordt de prijsvorming nog grotendeels gestuurd door de prijzen op de verschillende beurzen, die in dollars luiden.
Deze fase is bijna voorbij: na de "bevriezing" van de Russische reserves in dollars, euro, pond en yen is het onwaarschijnlijk dat een soeverein land doorgaat met het accumuleren van reserves in deze munteenheden. Hun onmiddellijke vervanging zijn de nationale munteenheden en goud.
De tweede fase van de overgang zal nieuwe prijsvormingsmechanismen omvatten die niet verwijzen naar de dollar. Prijsvorming in nationale valuta's brengt aanzienlijke overheadkosten met zich mee, maar zal nog steeds aantrekkelijker zijn dan prijsvorming in "niet-verankerde" en verraderlijke valuta's als dollars, ponden, euro's en yen. De enige overblijvende kandidaat voor een mondiale munt - de yuan - zal hun plaats niet innemen wegens zijn oninwisselbaarheid en de beperkte externe toegang tot de Chinese kapitaalmarkten. Het gebruik van goud als prijsreferentie wordt beperkt door het ongemak van het gebruik ervan voor betalingen.
De derde en laatste fase van de overgang naar de nieuwe economische orde zal bestaan uit de invoering van een nieuwe digitale betalingsmunt die wordt gecreëerd door middel van een internationale overeenkomst op basis van beginselen van transparantie, billijkheid, goede wil en efficiëntie. Ik verwacht dat het door ons ontwikkelde model van een dergelijke munteenheid in deze fase zijn rol zal spelen. Een dergelijke munt kan worden uitgegeven door een pool van valutareserves van BRICS-landen, waartoe alle geïnteresseerde landen zullen kunnen toetreden. Het gewicht van elke munt in de korf zou evenredig kunnen zijn met het BBP van elk land (bijvoorbeeld op basis van koopkrachtpariteit), zijn aandeel in de internationale handel, alsook de bevolking en de territoriale omvang van de deelnemende landen.
Bovendien zou de mand een index kunnen bevatten van de prijzen van de voornaamste op de beurs verhandelde grondstoffen : goud en andere edele metalen, de voornaamste industriële metalen, koolwaterstoffen, granen, suiker, alsmede water en andere natuurlijke hulpbronnen. Als ruggensteun en om de munt veerkrachtiger te maken, kunnen te zijner tijd relevante internationale grondstofreserves worden aangelegd. Deze nieuwe munt zou uitsluitend worden gebruikt voor grensoverschrijdende betalingen en aan de deelnemende landen worden uitgegeven op basis van een vooraf vastgestelde formule. De deelnemende landen zouden in plaats daarvan hun nationale valuta's gebruiken voor kredietverlening, om nationale investeringen en de industrie te financieren, en voor de vorming van staatsreserves. Voor de grensoverschrijdende kapitaalstromen op de kapitaalrekening zouden de nationale valutareglementen blijven gelden.
De wieg: Michael Hudson vraagt specifiek of, als dit nieuwe systeem landen in het Zuiden in staat stelt om schulden in dollars op te schorten en gebaseerd is op het vermogen om te betalen (in buitenlandse valuta), deze leningen gekoppeld kunnen worden aan grondstoffen of, voor China, aan tastbaar aandelenbezit in de kapitaalinfrastructuur die gefinancierd wordt door buitenlands niet-dollarkrediet?
Glazyev : De overgang naar de nieuwe economische wereldorde zal waarschijnlijk gepaard gaan met een systematische weigering om verplichtingen in dollars, euro's, ponden en yen's na te komen. In dit opzicht zal het niet verschillen van het voorbeeld van de landen die deze valuta's hebben uitgegeven en die het gepast achtten de deviezenreserves van Irak, Iran, Venezuela, Afghanistan en Rusland te stelen voor een bedrag van triljoenen dollars. Aangezien de VS, Groot-Brittannië, de EU en Japan weigerden hun verplichtingen na te komen en beslag legden op de rijkdommen van andere naties die in hun valuta's werden aangehouden, waarom zouden andere landen dan verplicht zijn hen terug te betalen en hun leningen af te lossen?
In ieder geval zal deelname aan het nieuwe economische systeem niet worden beperkt door de verplichtingen in het oude. Landen van het Zuiden kunnen volwaardige deelnemers aan het nieuwe systeem zijn, ongeacht hun opgestapelde schulden in dollars, euro's, ponden en yen. Zelfs indien zij hun verplichtingen in die valuta's niet zouden kunnen nakomen, zou dit geen gevolgen hebben voor hun kredietwaardigheid in het nieuwe financiële stelsel. Nationalisatie van de winningsindustrie zou evenmin een verstoring veroorzaken. Indien deze landen een deel van hun natuurlijke rijkdommen reserveren voor de ondersteuning van het nieuwe economische stelsel, zou hun respectieve gewicht in de valutamand van de nieuwe munteenheid dienovereenkomstig toenemen, waardoor deze natie over grotere valutareserves en kredietcapaciteit zou beschikken. Bovendien zouden bilaterale swap-lijnen met handelspartner-landen hen voorzien van adequate financiering voor mede-investeringen en handelsfinanciering.
De wieg: In een van uw laatste essays, The Economics of the Russian Victory, roept u op tot "een versnelde vorming van een nieuw technologisch paradigma en de vorming van instellingen van een nieuwe economische wereldorde". Onder de aanbevelingen stelt u specifiek de oprichting voor van "een betalings- en verrekeningssysteem in de nationale valuta's van de lidstaten van de EAEU" en de ontwikkeling en implementatie van "een onafhankelijk systeem van internationale verrekeningen in de EAEU, SCO en BRICS, dat een einde zou kunnen maken aan de kritische afhankelijkheid van het door de VS gecontroleerde SWIFT-systeem". Is het mogelijk een gezamenlijke inspanning van de EAEU en China te voorzien om het nieuwe systeem te "verkopen" aan SCO-leden, andere BRICS-leden, ASEAN-leden en naties in West-Azië, Afrika en Latijns-Amerika? En zal dat resulteren in een bipolaire geo-economie - het Westen versus de rest?
Glazyev: Dat is inderdaad de richting waar wij naar toe gaan. Teleurstellend is dat de monetaire autoriteiten van Rusland nog steeds deel uitmaken van het Washington-paradigma en zich houden aan de regels van het op de dollar gebaseerde systeem, zelfs nadat de Russische deviezenreserves door het Westen werden veroverd. Anderzijds hebben de recente sancties de rest van de landen die niet tot het dollarblok behoren tot een diepgaand gewetensonderzoek aangezet. De westerse "beïnvloeders" controleren nog steeds de centrale banken van de meeste landen en dwingen hen het door het IMF voorgeschreven suïcidale beleid toe te passen. Dergelijk beleid is op dit moment echter zo duidelijk in strijd met de nationale belangen van deze niet-westerse landen, dat hun autoriteiten zich terecht zorgen beginnen te maken over hun financiële zekerheid.
U wijst terecht op de potentieel centrale rol van China en Rusland in de wording van de nieuwe economische wereldorde. Helaas blijft de huidige leiding van de CBR (Centrale Bank van Rusland) gevangen in de intellectuele doodlopende steeg van het Washington-paradigma en is zij niet in staat een stichtende partner te worden bij de totstandbrenging van een nieuw mondiaal economisch en financieel kader. Tegelijkertijd heeft de CBR de realiteit reeds onder ogen moeten zien en een nationaal systeem voor interbancair berichtenverkeer moeten opzetten dat niet afhankelijk is van SWIFT, en heeft zij dit ook opengesteld voor buitenlandse banken. Er zijn reeds cross-currency swap lijnen opgezet met de belangrijkste deelnemende landen. De meeste transacties tussen de Lid-Staten van de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie luiden reeds in nationale valuta en het aandeel van de nationale valuta in de binnenlandse handel neemt in snel tempo toe.
Een soortgelijke overgang vindt plaats in de handel met China, Iran en Turkije. India heeft aangegeven dat het eveneens bereid is over te schakelen op betalingen in nationale valuta. Er wordt veel moeite gedaan om verrekeningsmechanismen voor betalingen in nationale valuta te ontwikkelen. Parallel daaraan wordt gewerkt aan de ontwikkeling van een digitaal niet-bancair betalingssysteem, dat gekoppeld zou zijn aan goud en andere op de beurs verhandelde grondstoffen - de "stablecoins".
Recente Amerikaanse en Europese sancties tegen de bancaire kanalen hebben geleid tot een snelle toename van deze inspanningen. De groep landen die aan het nieuwe financiële stelsel werken, behoeven slechts de voltooiing van het kader en de gereedheid van de nieuwe handelsmunt aan te kondigen en het proces van vorming van de nieuwe financiële wereldorde zal zich van daaruit verder versnellen. De beste manier om dit te bewerkstelligen zou zijn dit aan te kondigen tijdens de regelmatige bijeenkomsten van de SCO of de BRICS. Daaraan wordt gewerkt.
De wieg: Dit is een absoluut belangrijk onderwerp geweest in de discussies van onafhankelijke analisten in het westen. Heeft de Russische Centrale Bank de Russische goudproducenten geadviseerd hun goud op de Londense markt te verkopen om een hogere prijs te krijgen dan de Russische regering of Centrale Bank zou betalen? Was er geen enkele anticipatie dat het komende alternatief voor de US-dollar grotendeels op goud gebaseerd zal moeten zijn ? Hoe zou u de gebeurtenissen karakteriseren ? Hoeveel praktische schade heeft dit toegebracht aan de Russische economie op korte en middellange termijn ?
Glazyev: Het monetaire beleid van de CBR, dat is uitgevoerd in overeenstemming met de aanbevelingen van het IMF, is verwoestend geweest voor de Russische economie. De gecombineerde rampen van de "bevriezing" van ongeveer 400 miljard dollar aan deviezenreserves en meer dan een biljoen dollar die door oligarchen uit de economie werd overgeheveld naar westerse offshore-bestemmingen, vonden plaats tegen de achtergrond van een even rampzalig beleid van de CBR, dat onder meer bestond uit buitensporig hoge reële rentevoeten in combinatie met een beheerste zweving van de wisselkoers. Wij schatten dat dit een onderinvestering van circa 20 triljoen roebel en een onderproduktie van circa 50 triljoen roebel aan goederen heeft veroorzaakt.
Naar aanleiding van de aanbevelingen van Washington is de CBR de laatste twee jaar gestopt met de aankoop van goud, waardoor de binnenlandse gouddelvers in feite gedwongen werden hun volledige productievolumes te exporteren, wat in totaal 500 ton goud opleverde. Vandaag zijn de vergissing en de schade die zij heeft veroorzaakt overduidelijk. Momenteel heeft de CBR de goudaankopen hervat, en hopelijk zal zij doorgaan met een gezond beleid in het belang van de nationale economie in plaats van zich te richten op inflatie ten voordele van internationale speculanten, zoals het afgelopen decennium het geval was.
De wieg: Zowel de Fed als de ECB zijn niet geraadpleegd over de bevriezing van de Russische buitenlandse reserves. In New York en Frankfurt wordt gezegd dat zij zich ertegen zouden hebben verzet als het hun was gevraagd. Had u persoonlijk de bevriezing verwacht ? En verwachtte de Russische leiding die ?
Glazyev: In mijn boek, De laatste wereldoorlog, dat ik al noemde en dat al in 2015 werd gepubliceerd, werd betoogd dat de kans dat dit uiteindelijk zou gebeuren zeer groot is. In deze hybride oorlog zijn economische oorlogsvoering en informationele/cognitieve oorlogsvoering de belangrijkste strijdtonelen. Op beide fronten hebben de VS en de NAVO-landen een overweldigend overwicht en ik twijfelde er niet aan dat zij daar te zijner tijd ten volle gebruik van zouden maken.
Ik pleit al lange tijd voor de vervanging van dollars, euro's, ponden en yen in onze deviezenreserves door goud, dat in Rusland in overvloed wordt geproduceerd. Helaas zijn de westerse invloedrijke personen die sleutelposities bekleden bij de centrale banken van de meeste landen, alsmede bij ratingbureaus en belangrijke publicaties, erin geslaagd mijn ideeën het zwijgen op te leggen. Om een voorbeeld te geven: ik twijfel er niet aan dat hooggeplaatste functionarissen bij de Fed en de ECB betrokken waren bij de ontwikkeling van anti-Russische financiële sancties. Deze sancties zijn steeds verder opgeschroefd en worden vrijwel onmiddellijk uitgevoerd, ondanks de bekende problemen met bureaucratische besluitvorming in de EU.
De wieg: Elvira Nabiullina is herbevestigd als hoofd van de Russische Centrale Bank. Wat zou u anders doen, in vergelijking met haar vorige optreden? Wat is het belangrijkste leidende beginsel bij uw verschillende benaderingen?
Glazyev: Het verschil tussen onze benaderingen is heel eenvoudig. Haar beleid is een orthodoxe uitvoering van de aanbevelingen van het IMF en de dogma's van het Washington-paradigma, terwijl mijn aanbevelingen gebaseerd zijn op de wetenschappelijke methode en empirisch bewijsmateriaal dat de laatste honderd jaar in toonaangevende landen is verzameld.
De wieg: Het strategisch partnerschap tussen Rusland en China lijkt steeds ijzersterker te worden - zoals president Poetin en president Xi zelf voortdurend bevestigen. Maar niet alleen in het Westen, maar ook in sommige Russische beleidskringen wordt er tegen geageerd. Hoe betrouwbaar is China als bondgenoot van Rusland in dit uiterst delicate historische tijdsgewricht?
Glazyev: Het fundament van het Russisch-Chinese strategische partnerschap is gezond verstand, gemeenschappelijke belangen en de ervaring van samenwerking gedurende honderden jaren. De heersende elite in de VS is een wereldwijde hybride oorlog begonnen om haar hegemoniale positie in de wereld te verdedigen, met China als voornaamste economische concurrent en Rusland als voornaamste tegenwicht. Aanvankelijk waren de geopolitieke inspanningen van de VS erop gericht een conflict tussen Rusland en China te creëren. Westerse beïnvloeders versterkten xenofobe ideeën in onze media en blokkeerden alle pogingen om over te schakelen op betalingen in nationale valuta. Aan Chinese zijde drongen westerse beïnvloeders er bij de regering op aan zich te schikken naar de eisen van de Amerikaanse belangen.
De soevereine belangen van Rusland en China leidden echter logischerwijs tot hun groeiend strategisch partnerschap en samenwerking, om de gemeenschappelijke dreigingen die van Washington uitgaan het hoofd te bieden. De tarievenoorlog van de VS tegen China en de oorlog tegen Rusland in verband met financiële sancties hebben deze bezorgdheid bevestigd en het duidelijke en actuele gevaar aangetoond waarmee onze twee landen worden geconfronteerd. Gemeenschappelijke belangen van overleving en verzet verenigen China en Rusland, en onze twee landen zijn economisch grotendeels symbiotisch. Zij vullen elkaar aan en vergroten elkaars concurrentievoordelen. Deze gemeenschappelijke belangen zullen op lange termijn blijven bestaan.
De Chinese regering en het Chinese volk herinneren zich nog heel goed de rol van de Sovjet-Unie bij de bevrijding van hun land van de Japanse bezetting en bij de na-oorlogse industrialisatie van China. Onze twee landen hebben een sterke historische basis voor een strategisch partnerschap en wij zijn voorbestemd om nauw samen te werken in onze gemeenschappelijke belangen. Ik hoop dat het strategisch partnerschap van Rusland en de Volksrepubliek China, dat wordt versterkt door de koppeling van de "One Belt One Road" aan de Euraziatische Economische Unie, het fundament zal worden van president Vladimir Poetins project van het Groter Euraziatisch Partnerschap en de kern zal vormen van de nieuwe economische wereldorde.
De in dit artikel naar voren gebrachte standpunten weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs die van The Cradle.
