Peter Meyers laatste Newsletter bevat slechts 5 artikelen van Philip Giraldi.
Ik heb ze nog niet gelezen, en ook de vertyaling niet gecorrigeerd.
Maar het lijkt me zinvol om ze vast te leggen. Bij dezen.
De 5 artikelen:
(1) Hoe Joods is de oorlog tegen Rusland? Laten we eerlijk
zijn over wie
de oorlog promoot - Philip Giraldi
(2) Amerika's Joden drijven Amerika's oorlogen - Philip
Giraldi (2017)
(3) De macht van de Joodse Lobby - Philip Giraldi
(4) Liberale interventionisten en neoconservatieven
domineren het buitenlands beleid van de VS. - Philip Giraldi
(5) Het moordbureau van Washington - Philip Giraldi
--------------------------------------
(1) Hoe Joods is de oorlog tegen Rusland? Laten we eerlijk
zijn over wie
het bevordert - Philip Giraldi
https://www.unz.com/pgiraldi/how-jewish-is-the-war-against-russia/
Hoe Joods is de oorlog tegen Rusland?
Laten we eerlijk zijn over wie het promoot
PHILIP GIRALDI
12 JULI 2022
Vijf jaar geleden schreef ik een artikel getiteld
"Amerika's Joden drijven Amerika's oorlogen aan". Het bleek het
populairste artikel te zijn dat ik ooit heb geschreven en ik werd ervoor
beloond door onmiddellijk te worden ontslagen door het zogenaamde American
Conservative magazine, waar ik veertien jaar lang een vaste en zeer populaire
medewerker was geweest. Ik opende het artikel met een korte beschrijving van
een ontmoeting met een supporter die ik kort daarvoor had ontmoet op een
anti-oorlogsconferentie. De oudere heer vroeg: "Waarom spreekt niemand
ooit eerlijk over de gorilla van zeshonderd pond in de kamer? Niemand heeft
Israël genoemd op deze conferentie en we weten allemaal dat het de Amerikaanse
Joden zijn die met al hun geld en macht elke oorlog in het Midden-Oosten voor
Netanyahu steunen? Moeten we hen niet beginnen uit te schelden en hen er niet
mee laten wegkomen?"
In mijn artikel noemde ik veel van de individuele Joden en
Joodse groepen die de leiding hadden om Irak binnen te vallen en onderweg ook
met Iran om te gaan. Zij gebruikten valse inlichtingen en regelrechte leugens
om hun zaak te bepleiten en gingen nooit in op de centrale vraag hoe deze twee
landen de Verenigde Staten of hun vitale belangen daadwerkelijk bedreigden. En
toen zij erin slaagden de VS te betrekken bij het fiasco in Irak, gaf, voor
zover ik kan nagaan, slechts één eerlijke Jood die aan het proces had
deelgenomen, Philip Zelikow, in een moment van openhartigheid toe dat de oorlog
in Irak volgens hem werd uitgevochten voor Israël.
Er was een aanzienlijke collusie tussen de Israëlische
regering en de Joden in het Pentagon, het Witte Huis, de Nationale
Veiligheidsraad en het State Department in de nasleep van 9/11. Onder president
George W. Bush had het personeel van de Israëlische ambassade unaniem vrije
toegang tot het kantoor van vice-minister van Defensie Paul Wolfowitz in het
Pentagon, zonder dat het zich hoefde aan te melden of veiligheidsmaatregelen
hoefde te ondergaan. Het was een krachtige indicatie van de speciale status die
Israël genoot bij de Joden in de regering Bush. Er zij ook aan herinnerd dat
Doug Feith's Office of Special Plans de bron was van de valse WMD-informatie
die door de regering werd gebruikt om de invasie van Irak te rechtvaardigen,
terwijl die informatie ook rechtstreeks werd doorgesluisd naar vice-president
Dick Cheney, zonder enige onderwerping aan mogelijk kritische analisten door
zijn stafchef "Scooter" Libby. Wolfowitz, Feith en Libby waren
natuurlijk Joods, net als veel van hun medewerkers, en Feiths relatie met
Israël was zo nauw dat hij zelfs partner was van een advocatenkantoor met een
vestiging in Jeruzalem. Feith was ook lid van het bestuur van het Jewish
Institute for National Security Affairs (JINSA), dat zich inzet voor de
betrekkingen tussen de VS en Israël.
Momenteel zijn de drie hoogste ambtenaren van het State
Department (Tony Blinken, Wendy Sherman en Victoria Nuland) allemaal
zionistische Joden. Het hoofd van het ministerie van Binnenlandse Veiligheid,
dat binnenlandse "terroristische" dissidenten op het spoor is, is ook
joods, net als de procureur-generaal en de stafchef van de president. Zij en
hun baas Joe Biden lijken niet bezorgd dat hun cliënt Oekraïne geen democratie
is. De huidige regering van het land kwam aan de macht na de staatsgreep van
2014 die het ministerie van Buitenlandse Zaken van president Barack Obama voor
naar schatting 5 miljard dollar heeft geënsceneerd. De onder Barack Obama
uitgevoerde regimewisseling werd gestuurd door de Russofoob Victoria Nuland van
het ministerie van Buitenlandse Zaken, met een beetje hulp van de
internationale globalist George Soros. Zij verwijderde de democratisch gekozen
president Viktor Janoekovitsj, die helaas voor hem een vriend van Rusland was.
Oekraïne is naar verluidt zowel het armste als het meest
corrupte land van Europa, getuige de Hunter Biden-saga. De huidige president
Volodymyr Zelensky, die Joods is en beweert holocaustslachtoffers in zijn
stamboom te hebben, is een voormalige komiek die in 2019 de verkiezingen won.
Hij verving een andere Joodse president Petro Porosjenko, nadat hij zwaar was
gefinancierd en gepromoot door weer een andere mede-Jood en Oekraïnes rijkste
oligarch Ihor Kolomoyskyi, die ook een Israëlisch staatsburger is en nu in
Israël woont.
Het klinkt allemaal weer als een deja vu, vooral omdat veel
van de daders er nog steeds zijn, zoals Nuland, die de pomp vullen om opnieuw
zonder reden oorlog te voeren. En ze worden vergezeld door journalisten als
Bret Stephens van de New York Times, Wolf Blitzer en Jake Tapper van CNN, en
ook Max Boot van de Washington Post, die allemaal joods zijn en regelmatig
stukken schrijven die Rusland en zijn staatshoofd Vladimir Poetin zowel
beschadigen als demoniseren, wat betekent dat het niet meer alleen om het
Midden-Oosten gaat. Het gaat ook om het verzwakken en zelfs bewerkstelligen van
een regimeverandering in het nucleair bewapende Rusland en om het trekken van
enkele lijnen in het zand voor het eveneens nucleair bewapende China. En ik zou
daaraan willen toevoegen dat het spelen van machtspelletjes met Rusland een
stuk gevaarlijker is dan het schoppen tegen Irak.
Om het ronduit te zeggen: veel Joden uit de Amerikaanse
regering en de media haten Rusland, ook al hebben zij als groep aanzienlijk
geprofiteerd van hun vooraanstaande rol bij de plundering van de voormalige
Sovjet-Unie onder Boris Jeltsin en behoren zij nog steeds tot de belangrijkste
Russische oligarchen. Veel van de oligarch-miljardairs, zoals Boris Berezovski,
zijn zelf geëxpatrieerd toen Vladimir Poetin de macht kreeg en hard begon op te
treden tegen hun belastingontduiking en andere illegale activiteiten. Velen
verhuisden naar West-Europa, waar sommigen voetbalploegen opkochten, terwijl
anderen naar het zuiden trokken en het Israëlische staatsburgerschap verkregen.
Hun huidige grieven weerspiegelen enigszins de vraag van hun stam naar eeuwig
slachtofferschap en de eerbied en vergeving van alle zonden die dat met zich
meebrengt, met de zelfgeprezen verhalen over vervolging die teruggaan tot de
dagen van de tsaren, vol beweringen over pogroms en Kozakken die in de nacht
aankomen, verhalen die qua gebrek aan geloofwaardigheid wedijveren met veel van
de verzinsels van de holocaust.
Veel Joden, vooral jongere Joden, vinden het moeilijk om de
apartheid Israël en de voortdurende oorlogen die zowel de Democratische als de
Republikeinse partij zonder bijzonder geloofwaardige reden beginnen en voeren,
te steunen wanneer zij aan de macht zijn. Maar de Joodse macht in Washington en
in de VS is moeilijk te negeren, en het zijn precies die Joodse groepen en
individuen die door hun rijkdom en connecties macht hebben gekregen, die de
meest luidruchtige oorlogszuchtige leiders zijn als het gaat om het
Midden-Oosten en Rusland.
Het is echter interessant dat er enige terugslag ontstaat.
De Joodse vredesgroep Tikkun heeft onlangs een vernietigend artikel
gepubliceerd van Jeffrey Sachs over de Joden die hebben aangezet tot oorlog.
Het is getiteld "Ukraine Is the Latest Neocon Disaster" en beschrijft
hoe "de oorlog in Oekraïne het hoogtepunt is van een 30-jarig project van
de Amerikaanse neoconservatieve beweging. De regering Biden zit vol met
dezelfde neocons die de voorkeursoorlogen van de VS in Servië (1999),
Afghanistan (2001), Irak (2003), Syrië (2011) en Libië (2011) voorstonden, en
die zoveel hebben gedaan om de invasie van Rusland in Oekraïne uit te lokken.
De staat van dienst van de neocon is er een van een regelrechte ramp, en toch
heeft Biden zijn team bemand met neocons. Als gevolg daarvan stuurt Biden
Oekraïne, de VS en de Europese Unie naar een nieuw geopolitiek
debacle...".
Tikkun legt uit hoe "De neoconbeweging ontstond in de
jaren 1970 rond een groep publieke intellectuelen, van wie sommigen werden
beïnvloed door de politicoloog Leo Strauss van de Universiteit van Chicago en
de classicus Donald Kagan van de Yale Universiteit. Neoconleiders waren Norman
Podhoretz, Irving Kristol, Paul Wolfowitz, Robert Kagan (zoon van Donald),
Frederick Kagan (zoon van Donald), Victoria Nuland (vrouw van Robert), Elliott
Abrams, en Kimberley Allen Kagan (vrouw van Frederick)." Hieraan kan
worden toegevoegd dat Kimberley Kagan aan het hoofd staat van het Institute for
the Study of War, dat vaak in de media en zelfs in het Congres wordt aangehaald
om uit te leggen waarom we Rusland moeten bestrijden.
Velen erkennen al lang dat een bijzondere antipathie tegen
Rusland het zogenaamde neoconservatieve wereldbeeld doordringt. De neocons zijn
enorm oververtegenwoordigd in de top van de regering en, zoals gezegd, een
aantal van hen leidt het ministerie van Buitenlandse Zaken en bekleedt ook
elders hoge posities in de regering-Biden en in de denktanks voor buitenlands
beleid, waaronder Richard Haass bij de invloedrijke Council on Foreign
Relations. Ook de intens russofobe Amerikaanse en westerse media, stichtingen
en sociale netwerksites zijn onevenredig Joods qua eigendom en personeel.
En verder is Oekraïne tot op zekere hoogte zeer Joods
geïdentificeerd. De Joodse media in de VS en elders hebben Zelensky overladen
met lof en hem een echte "Joodse held" genoemd, een moderne Makkabee
die zich verzet tegen onderdrukking, een David tegen Goliath. Er worden
T-shirts met zijn beeltenis verkocht met de tekst "Verzet tegen tirannen
sinds Farao", terwijl de grotendeels orthodoxe Joodse gemeenschap in New
York City al miljoenen dollars heeft ingezameld voor Oekraïense hulp.
Het Jewish Telegraphic Agency meldt dat een
"demografisch onderzoek uit 2020 schat dat naast een 'kern'-bevolking van
43.000 Joden, ongeveer 200.000 Oekraïners technisch gezien in aanmerking komen
voor het Israëlisch staatsburgerschap, wat betekent dat zij identificeerbare
Joodse voorouders hebben. Het Europees Joods Congres zegt dat dat aantal kan
oplopen tot 400.000." Als dat waar is, is het een van de grootste Joodse
gemeenschappen ter wereld en omvat het minstens 8.000 Israëli's, van wie velen
naar Israël zijn teruggekeerd.
Aangezien de Amerikaans-Russische onderhandelingen die tot
de huidige gevechten hebben geleid, duidelijk bedoeld waren om te mislukken
door de regering Biden, moet men zich daarom afvragen of deze oorlog tegen
Rusland grotendeels een product is van een langdurige etnisch-religieuze haat,
gekoppeld aan een geloof in de noodzaak van een sterk Amerikaans leger dat
nodig is om de wereld te domineren en daarmee Israël te beschermen. De neocons
zijn het meest zichtbaar, maar even giftig zijn de Joden die zichzelf liever
omschrijven als neoliberalen of liberale interventionisten, dat wil zeggen
liberalen die een sterke, assertieve Amerikaanse leidersrol promoten ter
ondersteuning van de in feite valse steekwoorden "democratie" en
"vrijheid". Zowel neocons als neoliberalen steunen onvermijdelijk
hetzelfde beleid, zodat zij beide uiteinden van het politieke spectrum
bestrijken, met name wat betreft het Midden-Oosten en tegen Rusland. Momenteel
domineren zij het buitenlands beleid van beide grote politieke partijen en
hebben zij de controle over de berichtgeving in de media en de
amusementsindustrie over de kwesties die hen aangaan, waardoor het Amerikaanse
publiek grotendeels alleen met hun standpunt rekening hoeft te houden.
Er is nog veel meer bewijs dat prominente Joden zowel binnen
als buiten de regering de zaken tegen Rusland hebben aangewakkerd, met
aanzienlijk succes, zoals president Biden nu waanzinnig heeft verklaard dat
zijn regering verwikkeld is in "een grote strijd voor vrijheid". Een
strijd tussen democratie en autocratie. Tussen vrijheid en onderdrukking. Hij
heeft bevestigd dat de VS deelnemen aan de oorlog van Oekraïne tegen Rusland
totdat we "winnen". Hoe verklaar je anders de belachelijke reis van
procureur-generaal Merrick Garland naar Kiev eind juni om te helpen bij het
opzetten van een onderzoek naar oorlogsmisdaden tegen Rusland?
Aangezien Garland verondersteld wordt de Amerikaanse
procureur-generaal te zijn, is het misschien nuttig om eerst misdaden met
betrekking tot de Verenigde Staten te onderzoeken. Hij zou kunnen beginnen met
Amerikaanse oorlogsmisdaden in Irak en Afghanistan of Israëlische
oorlogsmisdaden met door Washington geleverde wapens in Libanon en Syrië, om
nog maar te zwijgen van de mensenrechtenschendingen met diezelfde wapens die
dagelijks plaatsvinden tegen de Palestijnen. Sommige conservatieven vragen zich
ook af waarom de procureur-generaal zijn tijd besteedt aan het vervolgen van
"witte supremacisten" en heeft nagelaten de rellen, plunderingen en
moorden te onderzoeken die het land op zijn grondvesten deden schudden tijdens
de BLM-zomer van 2020.
Niettemin kondigde een onverschrokken en onverschrokken
Garland tijdens zijn verblijf in Kiev aan dat Eli Rosenbaum, joods natuurlijk,
en een 36-jarige veteraan van het ministerie van Justitie die eerder diende als
directeur van het Office of Special Investigations, dat voornamelijk
verantwoordelijk was voor het identificeren, denaturaliseren en deporteren van
nazi-oorlogsmisdadigers, een team voor de verantwoording van oorlogsmisdaden
zal leiden dat bestaat uit DOJ-experts in het onderzoeken van Russische
mensenrechtenschendingen. Na de verplichte fotosessie met Zelensky verklaarde
de kleine, maar staalharde procureur-generaal: "Er is geen schuilplaats
voor oorlogsmisdadigers. Het Amerikaanse ministerie van Justitie zal elke
mogelijkheid aangrijpen om degenen die oorlogsmisdaden en andere wreedheden
begaan in Oekraïne ter verantwoording te roepen. Samen met onze binnenlandse en
internationale partners zal het ministerie van Justitie zich onvermoeibaar
inspannen om iedereen die medeplichtig is aan oorlogsmisdaden, martelingen en
andere ernstige schendingen tijdens het niet-uitgelokte conflict in Oekraïne,
ter verantwoording te roepen." En als er nog meer bewijs nodig was om het
Joodse karakter van die week in Kiev aan te tonen, dan was acteur Ben Stiller,
ook een Jood, op bezoek bij Zelensky en gaf hem een dikke knuffel.
Als Eli Rosenbaum nog steeds serieus geïnteresseerd is in
het vinden van nazi's zal hij er veel meer vinden in Oekraïne dan in het
Russische leger. Men moet zich dus afvragen: "Wiens oorlog is dit en wie
zorgt ervoor?" Kunt u dat aan Joe Biden uitleggen? Of moet ik, gezien uw
eeuwige lege blik, Merrick Garland of Tony Blinken of misschien zelfs Victoria
Nuland vragen?
-=========================================================
(2) Amerika's Joden drijven Amerika's oorlogen - Philip
Giraldi (2017)
https://www.unz.com/pgiraldi/americas-jews-are-driving-americas-wars/
America's Jews Are Driving America's Wars
Moeten ze zich niet terugtrekken als ze zich bezighouden met
het Midden-Oosten?
PHILIP GIRALDI - 19 SEPTEMBER 2017
UPDATE: In de ochtend van 21 september werd Phil Giraldi ontslagen
over de
telefoon door The American Conservative, waar hij een
regelmatige
bijdrager voor veertien jaar was geweest. Hem werd verteld
dat "America's Jews Are
Driving America's Wars" onaanvaardbaar was. De directie
en het bestuur van TAC
schijnen vergeten te zijn dat het tijdschrift werd
gelanceerd met een artikel
door oprichter Pat Buchanan getiteld "Whose War?"
waarin grotendeels dezelfde
dezelfde beweringen die Giraldi deed over de Joodse drang
naar een nieuwe oorlog, in
in dat geval met Irak. Buchanan werd verguisd en aangeklaagd
als een
antisemiet door veel van dezelfde mensen die nu ook Giraldi
aanvallen.
Giraldi aanvallen.
Ik sprak onlangs op een conferentie over Amerika's
oorlogspartij, waar na afloop
een oudere heer naar me toe kwam en vroeg: "Waarom
spreekt niemand ooit
eerlijk spreken over de zeshonderd pond zware gorilla in de
kamer? Niemand
heeft Israël tijdens deze conferentie genoemd en we weten
allemaal dat het de Amerikaanse
Joden met al hun geld en macht die elke oorlog in het
Midden-Oosten voor Netanyahu? Moeten we niet beginnen hen
uit te schelden en niet
ze er niet mee weg laten komen?"
Het was een vraag gecombineerd met een opmerking die ik al
vele malen heb gehoord
en mijn antwoord is altijd hetzelfde: elke organisatie die
streeft naar
om gehoord te worden over buitenlands beleid weet dat het
aanraken van de stroomdraad van
Israël en de Amerikaanse Joden een snelle reis naar de
obscuriteit garandeert. Joodse
Joodse groepen en individuele donateurs hebben niet alleen
de controle over de politici.
politici, zij bezitten en beheren de media en
entertainmentindustrieën,
wat betekent dat niemand ooit nog iets zal horen over of van
de beledigende partij.
nooit meer zal horen. Zij zijn bijzonder gevoelig voor de
kwestie van de zogenaamde "dubbele loyaliteit".
loyaliteit," vooral omdat de uitdrukking zelf een
beetje een schijnvertoning is omdat
het vrij duidelijk is dat sommigen van hen alleen echte
loyaliteit aan Israël hebben.
Recentelijk hebben sommige deskundigen, waaronder ikzelf,
gewaarschuwd voor een
dreigende oorlog met Iran. Om zeker te zijn, de aansporing
om Iran aan te vallen komt
van vele kanten, ook van generaals in de regering die
altijd...
die altijd eerst denken in termen van het oplossen van
problemen door middel van geweld, van een Saoedische
regering geobsedeerd door angst voor Iraanse hegemonie, en
natuurlijk..,
van Israël zelf. Maar wat de oorlogsmotor doet draaien,
wordt geleverd door
Amerikaanse Joden die de zware taak op zich hebben genomen
om
een oorlog te beginnen met een land dat de Verenigde Staten
niet bedreigt.
Verenigde Staten bedreigt. Ze zijn zeer succesvol geweest in
het veinzen van de Iraanse
dreiging, zozeer zelfs dat bijna alle Republikeinse en de
meeste Democratische
congresleden en een groot deel van de media ervan overtuigd
lijken te zijn dat Iran...
krachtig moet worden aangepakt, zeer zeker met behulp van
het Amerikaanse leger.
en hoe eerder hoe beter.
En terwijl ze dat doen, is de kwestie dat bijna alle Iran-haters
op de een of andere manier uit het oog verloren, alsof het
er niet toe doet.
Maar het zou er wel toe moeten doen. Een recent artikel in
de New Yorker over het stoppen van de
dreigende oorlog met Iran suggereert vreemd genoeg dat de
huidige generatie
"Iran-haviken" een gematigde kracht zouden kunnen
zijn wat betreft beleidsopties
gezien de lessen die zijn geleerd van Irak. Het artikel
noemt als hardliners over
Iran David Frum, Max Boot, Bill Kristol en Bret Stephens.
Daniel Larison op The American Conservative heeft een goede
bespreking van
het New Yorker stuk getiteld "Ja, Iran Hawks willen
conflict met Iran,"
waarin de vier bovengenoemde haviken bij naam worden genoemd
voordat ze worden beschreven
ze beschrijft als "...een Who's Who van consequent
beroerd denken over buitenlands beleid. Als
Als ze gelijk hebben gehad over een belangrijke kwestie van
buitenlands beleid in de afgelopen twintig jaar
twintig jaar, zou dat nieuws zijn voor de hele wereld. Ieder
van hen
hen haat de nucleaire overeenkomst met Iran met een passie,
en ze hebben
gepleit voor militaire actie tegen Iran.
Er is geen enkel bewijs dat een van hen tegen een aanval op
Iran zou zijn."
En ik zou nog een paar namen willen toevoegen, Mark
Dubowitz, Michael Ledeen en
Reuel Marc Gerecht van de Foundation for Defense of
Democracies; Daniel
Pipes van het Middle East Forum; John Podhoretz van
Commentary magazine;
Elliot Abrams van de Council on Foreign Relations; Meyrav
Wurmser van het
Middle East Media Research Institute; Kimberly Kagan van het
Instituut
voor de studie van oorlog; en Frederick Kagan, Danielle
Pletka en David
Wurmser van het American Enterprise Institute. En u kunt ook
hele organisaties als The American Israel Public
Affairs Committee (AIPAC), het Washington Institute for Near
East Policy
(WINEP) en het Hudson Instituut. En ja, ze zijn allemaal
Joods, plus de meeste
van hen zouden zichzelf omschrijven als neoconservatieven.
En ik zou kunnen toevoegen dat
slechts één van de genoemde personen ooit heeft gediend in
een tak van het
Amerikaanse leger - David Wurmser zat ooit bij de
marine-reserve. Deze personen
individuen vormen grotendeels een cabal van schijnheilige stoelendansers
strijders die er de voorkeur aan geven het zware denkwerk te
doen, terwijl ze anderen laten doen
het vechten en sterven.
Het is dus veilig om te zeggen dat veel van de agitatie om
iets te doen aan
Iran afkomstig is van Israël en de Amerikaanse Joden.
Sterker nog, ik ben van mening
dat de meeste woede van het Congres over Iran uit dezelfde
bron komt,
met AIPAC die onze Solons aan de Potomac overlaadt met
"fact sheets"
waarin wordt uitgelegd hoe Iran het waard is om te worden
vernietigd omdat het heeft beloofd om
"Israël te vernietigen", wat zowel een leugen als
een onmogelijkheid is, omdat Teheran
niet de middelen heeft om een dergelijke taak uit te voeren.
De AIPAC-leugens worden
vervolgens opgepikt en herhaald door de volgzame media, waar
bijna elke
"deskundige" die over het Midden-Oosten spreekt op
televisie en radio of die
wordt geïnterviewd voor krantenartikelen, Joods is.
Men zou er ook aan kunnen toevoegen dat de neocons als groep
zijn opgericht door Joden en grotendeels Joods zijn.
grotendeels Joods zijn, vandaar hun universele gehechtheid
aan de staat Israël.
Ze kwamen voor het eerst in de belangstelling toen ze een
aantal nationale
veiligheidsfuncties tijdens de regering-Reagan en hun
opkomst
werd voltooid toen zij hoge posten bezetten in het Pentagon
en het
Witte Huis onder George W. Bush. Denk even aan Paul
Wolfowitz,
Doug Feith, en Scooter Libby. Ja, allemaal Joods en allemaal
doorgeefluiken van de
valse informatie die leidde tot een oorlog die een groot
deel van het
een groot deel van het Midden-Oosten heeft vernietigd.
Behalve Israël natuurlijk. Philip
Zelikow, ook Joods, gaf in een moment van openhartigheid toe
dat de oorlog in Irak,
volgens hem werd uitgevochten voor Israël.
Voeg aan de dwaasheid een Joodse Amerikaanse ambassadeur in
Israël toe die zich identificeert met
de meest rechtse Israëlische kolonisten, een door het Witte
Huis benoemde
hoofdonderhandelaar die Joods is en een Joodse schoonzoon
die eveneens
betrokken is bij het formuleren van het Midden-Oostenbeleid.
Is er iemand die een alternatief
alternatief standpunt voor de eeuwige en kritiekloze steun
aan Benjamin
Netanyahu en zijn kleptocratische regime van racistische
misdadigers? Ik denk van niet.
Er zijn een paar eenvoudige oplossingen voor de dominante
betrokkenheid van
Amerikaanse Joden in kwesties van buitenlands beleid waarbij
zij een persoonlijk
belang hebben vanwege hun etniciteit of familiebanden. Ten
eerste, zet ze niet
in nationale veiligheidsfuncties waarbij het Midden-Oosten
betrokken is, waar
ze in conflict kunnen komen. Laat ze zich in plaats daarvan
zorgen maken over
Korea, dat geen Joodse minderheid heeft en niet betrokken
was bij de holocaust.
bij de holocaust. Dit type oplossing was in feite een soort
van
beleid met betrekking tot de Amerikaanse ambassadeurspositie
in Israël. Er werd geen Jood
benoemd om belangenverstrengeling te voorkomen vóór 1995,
een afspraak
afspraak die werd geschonden door Bill Clinton (zou je het
niet weten!)
die Martin Indyk benoemde op de post. Indyk was niet eens
een Amerikaans
burger op dat moment en moest zich snel laten naturaliseren
voordat hij werd
goedgekeurd door het congres.
Die Amerikaanse Joden die sterk gehecht zijn aan Israël en
op de een of andere manier
in hoge beleidsposities zitten die te maken hebben met het
Midden-Oosten...
en die enige integriteit bezitten in deze kwestie, zouden
zich moeten terugtrekken.
zich terugtrekken, net zoals elke rechter zou doen als hij
een zaak voorzit
waarin hij een persoonlijk belang heeft. Elke Amerikaan moet
vrij zijn om
het eerste amendement uit te oefenen om te debatteren over
mogelijke opties
beleid, tot en met het omarmen van standpunten die de
Verenigde Staten schaden en een buitenlandse natie bevoordelen.
Staten en een buitenlandse natie ten goede komen. Maar als
hij of zij in een positie verkeert
om daadwerkelijk dat beleid te maken, moet hij of zij zich
terugtrekken en de
aan degenen die geen persoonlijke bagage hebben.
Voor die Amerikaanse Joden die geen greintje integriteit
hebben, moeten de media
moeten worden verplicht om hen te labelen onderaan het
televisiescherm
wanneer zij opduiken, bijv. Bill Kristol is "Joods en
een openlijke
voorstander van de staat Israël". Dat zou zoiets zijn
als een waarschuwing
etiket op een fles rattengif - ruwweg te vertalen als
"inname van zelfs
de kleinste kleine dosis van de onzin gespuwd door Bill
Kristol op uw
op eigen risico."
Aangezien niets van het bovenstaande waarschijnlijk zal
gebeuren, is het enige alternatief voor
Amerikaanse burgers die er genoeg van hebben dat de
nationale
veiligheidsbelangen gekaapt worden door een groep die in
dienst staat van een buitenlandse regering.
regering om assertiever te worden over wat er gebeurt.
Schijn een
een beetje licht in de duisternis en erkennen wie er
belazerd wordt en door wie.
wie. Noem het zoals het is. En als iemands gevoelens worden
gekwetst, jammer dan.
We hebben geen oorlog met Iran nodig omdat Israël dat wil en
een paar rijke en machtige
machtige Amerikaanse Joden graag leveren. Serieus, we hebben
het niet nodig.
-=====================================================================
(3) De macht van de Joodse lobby - Philip Giraldi
https://www.unz.com/pgiraldi/the-power-of-the-jewish-lobby/
De macht van de Joodse lobby
Israëli's die Amerikanen doden is goed in Washington
PHILIP GIRALDI
14 JUNI 2022
Iedereen die enige tijd in Washington heeft doorgebracht en
die redelijk
betrokken is geweest bij het bekijken van het fiasco dat
zich daar afspeelt, zal het ermee eens zijn dat de
de machtigste buitenlandse lobby die van Israël is, gesteund
door een
enorm binnenlands netwerk dat bestaat om de Joodse staat te
beschermen en te voeden.
staat. Het is inderdaad het binnenlandse element van de
lobby dat haar
kracht geeft, gesteund door extravagant goed gefinancierde
denktanks
en media die door joden worden gedomineerd als het gaat om
ontwikkelingen in het Midden-Oosten.
het Midden-Oosten. De macht van wat ik liever de Joodse
lobby noem is
manifesteert zich ook op staats- en lokaal niveau, waar
pogingen tot
vreedzame boycot van Israël vanwege zijn oorlogsmisdaden en
misdaden tegen de menselijkheid zijn bestraft en zelfs bestraft.
menselijkheid zijn bestraft en zelfs gecriminaliseerd in
meer dan dertig staten.
staten. In verschillende staten, waaronder Virginia, zijn
speciale
regelingen ontworpen om Israëlische bedrijven te bevoordelen
ten koste van
lokale inwoners en belastingbetalers.
Gezien dit alles mag het geen verrassing zijn dat Israël
consequent
een vrijbrief krijgt voor zijn afwijkend gedrag, zelfs
wanneer het rechtstreeks tegen de belangen van de VS handelt of Amerikanen
doodt.
Amerikaanse belangen of wanneer het Amerikanen doodt. Bedenk
bijvoorbeeld hoe generaal
David Petraeus in 2010 ondoordacht opmerkte dat de
Israëlische onverzettelijkheid bij het bevorderen van zijn eigen belangen de betrekkingen
met de VS bemoeilijkte.
eigen belangen de betrekkingen met de Arabische staten
bemoeilijkt en
Amerikaanse levens zou kunnen kosten in het Midden-Oosten,
werd hij al snel gedwongen om terug te krabbelen.
terug te komen. En onlangs vermoordde een Israëlische
sluipschutter
Palestijns-Amerikaanse journaliste Shireen Abu Akleh zonder
enige
gevolgen kwamen van het Joe Biden Witte Huis of van het door
Tony
Blinken geleid ministerie van Buitenlandse Zaken. Biden
heeft verklaard een zionist te zijn en
Blinken is Joods.
Maar een van de gruwelijkste Israëlische wandaden tegen
Amerikanen
blijft weinig bekend en verborgen voor de media en de
politieke elite.
elite. Vorige week, op woensdag 8 juni, was er een herdenkingsbijeenkomst
bijeenkomst op Arlington National Cemetery in Virginia die
niet werd gemeld
in de reguliere media. Het was de jaarlijkse herdenkingsdag
voor de
slinkende groep overlevenden van de USS Liberty, die
vijfenvijftig jaar geleden werd aangevallen door
Israël vijfenvijftig jaar geleden werd aangevallen. De
ontroerende dienst omvatte het luiden van
een scheepsbel voor elk van de vierendertig Amerikaanse
zeelieden, mariniers
en burgers die omkwamen bij de opzettelijke aanval in valse
vlag waarmee
die tot doel had het inlichtingen schip tot zinken te
brengen en de gehele bemanning te doden.
De overlevende bemanningsleden en vrienden en supporters
komen jaarlijks samen
jaarlijks samen, gebonden door hun inzet om het verhaal van
de Liberty levend te houden.
van de Liberty, in de hoop dat de regering van de Verenigde
Staten ooit de moed zal hebben om te erkennen wat er werkelijk is gebeurd.
de moed zal hebben om te erkennen wat er op die noodlottige
dag werkelijk is gebeurd.
In werkelijkheid is de aanval meer dan een halve eeuw
geleden op de USS Liberty door
Israëlische gevechtsvliegtuigen en torpedoboten op 8 juni
1967, is vrijwel uit het geheugen verdwenen.
uit het geheugen verdwenen, en een jongere generatie weet
helemaal niet dat een marineschip van de Verenigde
Amerikaanse marineschip ooit opzettelijk werd aangevallen en
bijna tot zinken werd gebracht door
Amerika's "grootste vriend en bondgenoot" Israël.
De aanval werd gevolgd door
een doofpotaffaire die duidelijk aantoonde dat minstens één
president van de
Verenigde Staten zelfs vijfenvijftig jaar geleden zijn
relatie met de staat Israël waardeerde
met de staat Israël boven zijn loyaliteit aan zijn eigen
land.
Het was in werkelijkheid de ergste aanval ooit uitgevoerd op
een Amerikaans marineschip...
in vredestijd. Naast het dodental werden nog eens 171
bemanningsleden
gewond tijdens de twee uur durende aanval, die duidelijk
bedoeld was om het
het inlichtingen schip dat in internationale wateren
opereerde
dat informatie verzamelde over de lopende Zesdaagse Oorlog
tussen Israël en zijn
Arabische buren. De Israëli's, waarvan de vliegtuigen hun
Davidsster
markeringen bedekt waren, vielen het schip herhaaldelijk aan
vanuit de lucht en met
kanonneerboten vanaf zee. Ze probeerden het schip tot zinken
te brengen en gaven Egypte de schuld.
zodat de Verenigde Staten zouden reageren door Israëls
Arabische vijanden aan te vallen.
Joe Meadors, een overlevende van de Liberty, herinnert zich
hoe "geen enkel lid van het Congres ooit onze jaarlijkse herdenkingsdienst
op de luchthaven heeft bijgewoond.
ooit onze jaarlijkse herdenkingsdienst heeft bijgewoond op
Arlington National Cemetery
op de verjaardag van de aanval. We worden veroordeeld als
'antisemitisch' en als
'dwepers' alleen maar omdat we hebben gevraagd om de aanval
op de USS
Liberty hetzelfde wordt behandeld als elke andere aanval op
een schip van de Amerikaanse marine
sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog. We hebben alleen
onszelf. Niet het Congres. Niet de
Navy. Niet het DoD. Alleen onszelf. We hebben een plek nodig
waar we welkom zijn.
We hebben onze reünies nodig."
De ongelooflijke moed en vastberadenheid van de overlevende
bemanning...
was het enige dat de Liberty voor de ondergang behoedde. De
gezagvoerder kapitein William McGonagle kreeg een
Congressional
Medal of Honor voor zijn heldhaftige rol in het drijvend
houden van het schip, hoewel een
lafhartige en verachtelijke president Lyndon Baines Johnson,
die wellicht
samenzwoer met de Israëli's om het schip aan te vallen, brak
met de traditie en weigerde
en weigerde de medailleceremonie in het Witte Huis te
houden.
de medaille persoonlijk uit te reiken en die taak te
delegeren aan de minister van de marine.
in een voor het publiek gesloten uitreiking die slechts met
tegenzin werd gehouden op de
Washington Navy Yard. De extra medailles die aan andere
bemanningsleden werden uitgereikt
in de nasleep van de aanval maakten van de USS Liberty het
meest gedecoreerde
schip in de geschiedenis van de Amerikaanse marine.
De cover-up van de aanval begon onmiddellijk, met inbegrip
van het verbergen van de
Witte Huis het feitelijk terugroepen van gevechtsvliegtuigen
die door de Zesde
Vloot om de onder vuur liggende Liberty bij te staan. De
bemanning van de Liberty werd
werd vervolgens tot geheimhouding gezworen over het
incident, net als de werknemers van de
dokwerkers in Malta en zelfs de mannen van de USS Davis, die
de zwaar beschadigde Liberty naar de haven had geholpen.
de zwaar beschadigde Liberty naar de haven had geholpen. Een
inderhaast bijeengeroepen en
en geleid door admiraal John McCain handelde onder
op bevel van Washington om de aanval als een geval van
persoonsverwisseling te verklaren.
identiteit. De senior juridisch adviseur van het onderzoek,
kapitein Ward Boston, die vervolgens
die vervolgens verklaarde dat de aanval een
"opzettelijke poging was om een Amerikaans schip tot zinken te brengen en
de gehele bemanning ervan te vermoorden".
Amerikaanse schip te laten zinken en de gehele bemanning te
vermoorden," beschreef ook hoe "President
Lyndon Johnson en minister van Defensie Robert McNamara hem
opdroegen om te concluderen
de aanval als een geval van 'persoonsverwisseling'
bestempelden, ondanks het overweldigende bewijs van het tegendeel.
ondanks overweldigend bewijs van het tegendeel. De
bevindingen van de rechtbank werden
herschreven en secties met betrekking tot Israëlische
oorlogsmisdaden, waaronder het
het beschieten van reddingsvlotten, werden geschrapt. In
navolging van zijn vader
voetsporen, gebruikte Senator John McCain van Arizona
vervolgens zijn positie
in de Senaatscommissie voor gewapende diensten om het
opnieuw bijeenroepen van een onderzoekscommissie te blokkeren.
het opnieuw bijeenroepen van een onderzoeksraad om het
bewijsmateriaal opnieuw te onderzoeken. De meeste
documenten met betrekking tot het Liberty-incident zijn
nooit vrijgegeven aan het publiek.
openbaar gemaakt, ondanks de 55 jaar die verstreken zijn
sinds de aanval
plaatsvond.
Er is één onafhankelijk onderzoek geweest naar de
Liberty-affaire
onder leiding van de voormalige voorzitter van de Joint
Chiefs of Staff, admiraal Thomas Moorer.
Moorer, maar het had geen juridische status. Het rapport was
getiteld "Findings of
de onafhankelijke onderzoekscommissie naar de Israëlische
aanval op de USS
Liberty, het terugroepen van militaire reddingsvliegtuigen
terwijl het schip
werd aangevallen en de daaropvolgende doofpotaffaire door de
regering van de Verenigde Staten.
CAPITOL HILL, WASHINGTON, D.C., 22 oktober 2003". Het
concludeerde dat "er overtuigend bewijs is dat Israëls
aanval
een doelbewuste poging was om een Amerikaans schip te vernietigen
en haar gehele bemanning te doden.
bemanning te doden; het bewijs van deze opzet wordt
ondersteund door verklaringen van minister
van State Dean Rusk, Undersecretary of State George Ball,
voormalig CIA
directeur Richard Helms, voormalige NSA-directeuren
luitenant-generaal William
Odom, USA (Ret.), Admiraal Bobby Ray Inman, USN (Ret.), en
Maarschalk
Carter; voormalig NSA-adjunct-directeur Oliver Kirby en
generaal-majoor John
Morrison, USAF (Ret.); en voormalig ambassadeur Dwight
Porter, VS ambassadeur in Libanon in 1967.
ambassadeur in Libanon in 1967...".
Meer recentelijk is de bewering van verdedigers van de
Joodse staat dat Israël
in een fout handelde of door de mist van de oorlog, is
ontkracht door eerder
onderdrukte intercepties van de National Security Agency
waarin een Israëlische piloot
piloot zijn vluchtleider belde en in alarm verklaarde dat
zij
op het punt stonden een duidelijk Amerikaans schip aan te
vallen. De vluchtleider
beval hem door te gaan met zijn aanval.
De faux rechtbank van onderzoek en de in het geheim
toegekende medailles waren slechts de
eerste stappen in de doofpot, die tot op de dag van vandaag
voortduurt,
georkestreerd door politici en media die de belangen van
Israël boven die van de Verenigde Staten lijken te stellen.
belangen van Israël boven die van de Verenigde Staten
plaatsen. Overlevenden van de Liberty
vinden het zelfs moeilijk om hun zaak in het openbaar te
bepleiten. Begin april
april 2016 werd een billboard met de tekst "Help de
overlevenden van de USS Liberty - aangevallen door Israël" weggehaald.
Aangevallen door Israël" werd weggehaald in New Bedford
Massachusetts. Het reclamebord
billboard was geplaatst door de Honor Liberty Vets
Organization en was, zoals gebruikelijk
zoals gebruikelijk, werd betaald via een contractuele
regeling die
dat het reclamebordbedrijf de afbeelding voor een bepaalde
tijd moet plaatsen.
van tijd. Het was een van een aantal billboards die in
verschillende staten waren geplaatst.
staten. Onvermijdelijk begonnen de goed verbonden vrienden
van Israël te klagen.
Een Joodse zakenman dreigde zijn zaken elders onder te
brengen, dus het
het reclamebedrijf het bord twee weken eerder verwijderde.
Na vijfenvijftig jaar is het slinkende aantal overlevenden
van de Liberty
niet uit op straf of wraak. Desgevraagd zullen zij u
vertellen
dat ze alleen vragen om verantwoording, dat er een
onpartijdig onderzoek
naar de aanval en dat het ware verhaal van wat er is gebeurd
eindelijk openbaar wordt gemaakt.
Dat het Congres doof is voor de pleidooien van de
Liberty-bemanning mag niemand verbazen.
niemand verbazen, aangezien het nationale wetgevende orgaan
al jaren, zoals Pat
Buchanan het ooit uitdrukte, "door Israël bezet
gebied". Het vermogen van de Joodse Lobby
om het Congres en zelfs het presidentschap te dwingen zich
aan haar wil te onderwerpen
is door critici in detail beschreven, eerst door Paul
Findley in
They Dare to Speak Out, later door John Mearsheimer en
Stephen Walt in
The Israel Lobby en in Alison Weir's Against Our Better
Judgment en
recentelijk in Kirk Beattie's uitstekende Congress and the
Shaping of
het Midden-Oosten.
De bereidheid van het Congres om Israël te beschermen, zelfs
wanneer het de Amerikanen doodt, is opmerkelijk.
Amerikanen te beschermen is opmerkelijk, maar het is een
symptoom van de neiging van het wetgevende lichaam
de neiging van het wetgevend lichaam om zich reflexmatig in
te zetten voor Israël, zelfs wanneer het
de belangen van de VS schaadt en de rechten die Amerikaanse
burgers geacht worden te genieten.
burgers geacht worden te genieten. Om maar één voorbeeld te
noemen van hoe ambitieuze politici
om Israël te beschermen, is de gouverneur van Florida, Ron
DeSantis.
voormalige marineofficier die ooit congreslid was voor een
district in
Florida waar verschillende Liberty-overlevenden woonden. Zij
vertellen hoe
herhaalde pogingen om DeSantis te ontmoeten om een mogelijk
officieel onderzoek te bespreken
onderzoek werden afgewezen, waarbij het congreslid weigerde
hen te ontmoeten. Zelfs
de veteranenorganisatie the American Legion loopt in angst
voor Israël.
Zij heeft geweigerd om de USS Liberty Veterans Association
toe te staan een
tafel of stand te hebben op haar jaarlijkse conventie en
heeft zelfs elke deelname van de groep aan haar vergaderingen in de Verenigde
Staten verboden.
deelname van de groep aan haar bijeenkomsten voor altijd
verboden!
De behandeling van de USS Liberty zou dus niemand moeten
verbazen in een land
waarvan de regerende klasse al decennia lang het bevelen
doet van de
de machtige lobby van een kleine klantstaat die de Verenigde
Staten van Amerika alleen maar problemen en kosten heeft bezorgd.
en kosten voor de Verenigde Staten van Amerika. Zal er ooit
een einde aan komen? Aangezien de
Israëlische/Joodse Lobby momenteel de relevante delen van de
federale
regering en een groot deel van de media controleert, zal
verandering waarschijnlijk niet van de ene op de andere dag plaatsvinden.
maar er zijn enkele positieve tekenen dat het publiek
Israël minder gunstig beoordeelt. Israël gaat die trend
tegen door
wetgeving op federaal en staatsniveau steunt die elke
groepering
die Israël bekritiseert antisemitisch is, kan het vertellen
van het USS Liberty-verhaal
verhaal onder die beschrijving kunnen vallen en tot
"haatmisdaad" worden verklaard.
compleet met civiele en strafrechtelijke sancties. Men moet
hopen dat het
Amerikaanse volk eindelijk wakker wordt en beseft dat het
moe is van
de hele klucht en besluiten om hun handen in onschuld te
wassen van het door Israël verzonnen
verhaal met betrekking tot het Midden-Oosten. Stelt u zich
eens voor dat u de
ochtendkrant pakt en geen voorpaginaverhaal leest over de
waarschuwingen
en dreigementen van een Israëlische premier of van
Israëlische
spreekbuizen genaamd Biden, Schumer en Pelosi. Dat zou een
zeer
opmerkelijke ontwikkeling zijn.
-==========================================================
(4) Liberale interventionisten en neoconservatieven
domineren het buitenlands beleid van de VS.
Beleid - Philip Giraldi
https://www.unz.com/pgiraldi/liberal-interventionists-and-neoconservatives-dominate-us-foreign-policy/
Liberale interventionisten en neoconservatieven domineren
het buitenlands beleid van de VS
En de slechte resultaten zijn voorspelbaar
PHILIP GIRALDI
10 MEI 2022
Ooit was het buitenlands beleid van de Verenigde Staten
gebaseerd op werkelijke
nationale belangen, maar dat was lang geleden en ver weg
voordat het land
land werd verleid tot een koloniale oorlog met Spanje,
gevolgd door een
twintigste eeuw die bol stond van elk type en elke
intensiteit
van oorlogsvoering die men zich kan voorstellen, inclusief
het gebruik van kernwapens.
Sommigen menen dat de Verenigde Staten een natie zijn
geworden die door oorlog is gemaakt.
oorlog, met de veronderstelling dat al dat oorlogvoeren
zowel rechtvaardig als noodzakelijk was, omdat Amerika
"uitzonderlijk" is.
en noodzakelijk is, aangezien Amerika
"uitzonderlijk" is en standaard "de leider
van de vrije wereld". Kijk naar wat er nu gebeurt met
Oekraïne en
Rusland, waarbij een grootschalige economische oorlog tegen
Moskou wordt gevoerd...
tegen Moskou, terwijl één van de strijdende partijen wordt
bewapend, zonder dat er sprake is van een echt nationaal belang.
nationaal belang, alsof het een gewoonte is. De neiging van
Amerikaanse politici
Amerikaanse politici om hun toevlucht te nemen tot wapens om
hun andere mislukkingen te compenseren, is zodanig
zodanig dat er in kringen in Washington en de media al
geruime tijd
een grap de ronde doet waarin wordt opgemerkt dat het niet
uitmaakt wie wordt genomineerd en
we altijd eindigen met John McCain. Maar als men
serieus bezorgd is over de neiging van de Verenigde Staten
om
bijna elk buitenlands probleem als oplosbaar te beschouwen
als men maar genoeg
militair geweld te gebruiken, kan de grap worden bijgewerkt
om te suggereren dat wij Amerikanen...
nu altijd uitkomen bij de Kagans, de eerste familie van
neoconservatieve/neoliberale voorstanders van een agressief,
interventionistisch
buitenlands beleid van de VS.
Victoria Nuland, de architect van de ramp in Oekraïne en een
Dick
Cheney en Hillary Clinton protegé, is getrouwd met Robert
Kagan en nu
die nu nummer drie is op het ministerie van Buitenlandse
Zaken. Robert is de Stephen & Barbara
Barbara Friedman Senior Fellow bij het Project on
International Order
en strategie in het programma voor buitenlands beleid van
Brookings en is tevens een
vaste columnist bij The Washington Post. Zijn broer is
Fred, momenteel woonachtig aan het American Enterprise
Institute,
en Fred's vrouw Kimberley is hoofd van het toepasselijk
genaamde Institute for the
Studie van de Oorlog.
Wanneer Congresleden een nieuwe oorlog willen
rechtvaardigen, citeren zij vaak
uitspraken van een van de verschillende groepen die
verbonden zijn aan de Kagans.
Robert levert regelmatig bijdragen aan de nationale media,
zowel in
interviews en opiniestukken waarin hij onvermijdelijk
oproept tot harde maatregelen
tegen landen als Rusland en Iran, terwijl Fred zijn bullebak
gebruikt
om te pleiten voor grote verhogingen van de militaire
uitgaven om "toekomstige bedreigingen" tegen te gaan.
"toekomstige bedreigingen". Fred en Robert zijn
leden van de Aspen Strategy
Groep. Zij en hun vader, Donald, waren allen ondertekenaars
van het neoconservatieve
Project for the New American Century manifest, Rebuilding
America's
Defensie (2000).
Kenmerkend is dat de gebroeders Kagan van oorlog houden,
maar verwachten dat iemand anders
het vechten doet. Ze hebben allebei aanzienlijk overgewicht
en zouden
en zouden nooit door een militair toelatingsexamen komen als
ze daar zin in hadden, wat natuurlijk niet het geval is,
wat natuurlijk niet het geval is. De Kagans zijn nauw
verbonden met de
Democratische Partij over veel sociale kwesties en zouden
zichzelf waarschijnlijk omschrijven
zichzelf waarschijnlijk zowel als liberale interventionisten
als neocons omschrijven, omdat in de praktijk
in de praktijk betekenen beide etiketten hetzelfde in termen
van een assertieve
buitenlands beleid ondersteund door geweld. Bovendien geeft
hun flexibiliteit hen
toegang tot de instellingen voor buitenlands beleid van
beide grote partijen.
evenals hun steun aan de Israëlische belangen in het
Midden-Oosten, waaronder
waaronder openlijke steun voor de oorlog in Irak en voor een
geheime oorlog tegen Iran.
De Kagans worden door velen bestempeld als conservatief,
maar ze zijn niet
betrouwbaar Republikeins. Donald Trump had tijdens zijn
campagnes van 2016 en 2020 veel last van zogenaamde conservatieven.
2020 door zogenaamde conservatieven die zich schaarden
achter de
#NeverTrump, vermoedelijk in verzet tegen zijn verklaarde
voornemen om
de rol van Amerika in oorlogen in het Midden-Oosten en Azië
te beëindigen of althans te verminderen.
Azië. De Kagans behoorden tot de belangrijkste deskundigen.
Robert was een van de eerste
de eerste neocons die in 2016 op de #NeverTrump-bandwagen
stapte, toen hij Hillary Clinton steunde.
Hij steunde Hillary Clinton voor het presidentschap en sprak
op een bijeenkomst in Washington
fundraiser voor haar, waarbij hij klaagde over de
"isolationistische" tendens in de
Republikeinse Partij die door Trump wordt geïllustreerd. Veel
andere bekende neocons hebben ook
verklaard #NeverTrump te zijn, waaronder Bill Kristol, Bret
Stephens, Daniel Pipes, Reuel Gerecht, Max Boot en Jonah
Goldberg.
Zeker, sommige hooggeplaatste neocons bleven bij de
Republikeinen, onder wie
waaronder de zeer controversiële Elliott Abrams, die
aanvankelijk tegen
Trump, maar later de man werd voor de aanpak van zowel
Venezuela als Iran.
Iran, aangetrokken door Trumps harde aanpak van beide
landen. Abrams'
bekering vond naar verluidt plaats toen hij zich realiseerde
dat de nieuwe president
werkelijk een onverbiddelijke vijandigheid jegens Iran
omarmde, in het bijzonder zoals
geïllustreerd door zijn beëindiging van het Joint
Comprehensive Plan of Action
(JCPOA) en de moord op de Iraanse generaal Qassem Soleimani
in Bagdad.
Bagdad. John Bolton was ook een tijdlang een neocon in het
Witte Huis.
plooi, hoewel hij later een vijand werd nadat hij door de
president was ontslagen
en vervolgens een kritisch boek schreef over Trump.
Hoewel de NeverTrumper neocons er niet in slaagden Donald
Trump in 2016 te blokkeren, behielden zij hun relevantie
door langzaam terug te drijven naar de Democratische Partij.
de Democratische Partij, waar ze in de jaren 1970 hun
oorsprong vonden
in het kantoor van de senator uit Boeing Henry
"Scoop" Jackson. Een aantal
van hen begonnen daar hun politieke carrière, waaronder de
leidende neocon
Richard Perle.
Het is niet overdreven te stellen dat de neo-conservatieve
beweging
beweging samen met haar liberale interventionistische
collega's
het denken over buitenlands beleid in het Congres en het
Witte Huis. Die ontwikkeling is geholpen door een
agressievere verschuiving
onder de Democraten zelf, waarbij Russiagate en andere
"buitenlandse inmenging" tot op de dag van vandaag de schuld krijgen.
inmenging" nog steeds de schuld krijgen van het falen
van de partij in 2016 en van haar sombere vooruitzichten.
2016 en voor haar sombere vooruitzichten bij de tussentijdse
verkiezingen later dit jaar.
Gezien die wederzijdse intense vijandigheid jegens Trump,
zijn de deuren van voorheen
gemeden liberale media nu wijd open voor de stroom van
"deskundigen op het gebied van buitenlands beleid"
die "het heroïsche gevoel" willen herstellen in het
Amerikaans nationaal veiligheidsbeleid. Eliot A. Cohen en
David Frum zijn geliefde bijdragers aan The Atlantic.
favoriete medewerkers van de Atlantic, terwijl Bret Stephens
en Bari Weiss
samen waren bij de New York Times voordat Weiss ontslag nam.
Jennifer Rubin, die in 2016 schreef dat "het tijd is
voor wat morele
straight talk: Trump is het vleesgeworden kwaad," is
een frequente columniste voor The
Washington Post terwijl zowel zij als William Kristol
regelmatig verschijnen op
MSNBC. De Russisch-Joodse import-hardliner Max Boot is een
regelmatige
medewerker van de Post.
Het verenigende principe dat veel van de meestal Joodse
neocons verbindt
is natuurlijk de onvoorwaardelijke verdediging van Israël en
alles wat het doet.
en alles wat het doet, wat hen ertoe brengt een beleid van
Amerikaanse wereldwijde
militaire dominantie, waarvan zij veronderstellen dat die
onder meer zal dienen als een
veiligheidsparaplu voor de Joodse staat. In de wereld van na
11 september heeft de
neocon media toonaangevende publicatie Bill Kristol's The
Weekly Standard
vrijwel het concept "islamofascisme" uitgevonden
om een eindeloze oorlog te rechtvaardigen
in het Midden-Oosten, een ontwikkeling die miljoenen moslims
heeft gedood,
ten minste drie landen heeft vernietigd en de Amerikaanse
belastingbetaler meer dan 5 biljoen dollar heeft gekost.
biljoen dollar heeft gekost. De band met Israël heeft ook
geleid tot politieke steun van de neocon
en media steun voor de huidige zeer agressieve en
gevaarlijke
beleid tegen Rusland, deels vanwege zijn betrokkenheid bij
de verdediging van
Israëlisch doelwit Syrië. In Oost-Europa hebben neocon
ideologen
agressief gebruik gemaakt van het grotendeels illusoire
beleid van "bevordering van de democratie
bevordering van de democratie", wat, niet toevallig,
ook een belangrijke doelstelling van de Democratische
Partij buitenlands beleid, beide komen mooi samen om te
rechtvaardigen
de huidige chaos in Oekraïne te rechtvaardigen.
De neocons en liberale interventionisten zijn betrokken bij
een aantal
stichtingen, waarvan de meest prominente de Foundation for
Defense
of Democracies (FDD), die grotendeels worden gefinancierd
door Joodse miljardairs en
defensieaannemers. FDD wordt geleid door de Canadees Mark
Dubowitz en naar verluidt
dat de groep wordt geleid door ambtenaren van de
Israëlische ambassade in Washington. Andere belangrijke
neocon-incubators zijn het
American Enterprise Institute, dat momenteel de thuisbasis
is van Paul
Wolfowitz, en de School of Advanced International Studies
(SAIS) aan de
John Hopkins University.
Veel voormalige topambtenaren van het Witte Huis van Barack
Obama die geloven in
liberaal interventionisme en bevordering van de democratie
en tegelijkertijd een hekel hebben aan Rusland
en Vladimir Poetin hebben comfortabele werkrelaties
ontwikkeld met
de neocons. De haviken van het buitenlands beleid, waaronder
Antony Blinken, Wendy
Sherman, Nicholas Burns, Susan Rice en Samantha Power hebben
de meeste zeggenschap.
van de schoten gezien de seniliteit van Biden, maar met
neocon politieke en media
steun.
Helaas vindt men nergens in Biden's kring voor buitenlands
beleid
iemand die zich verzet tegen het idee van wereldwijde
interventie ter
ter ondersteuning van beweerde humanitaire doelstellingen,
zelfs als dat zou leiden tot een
daadwerkelijke schietoorlog met grote concurrent Rusland en
mogelijk ook
China. In feite omarmt Biden zelf een karakteristieke
extreem
oorlogszuchtige visie op een goede relatie met buitenlandse
naties, waarbij hij beweert
dat hij de democratie verdedigt tegen haar vijanden".
Zijn taalgebruik en
autoritaire bestuursstijl laten geen ruimte voor een
constructieve
dialoog met tegenstanders. Het script dat door zijn
regering over hoe om te gaan met de rest van de wereld
belooft
niets anders dan eindeloze problemen en mogelijk een sterke
economische achteruitgang
in de VS in de nabije toekomst.
-====================================================
(5) Washington's Assassination Bureau - Philip Giraldi
https://www.unz.com/pgiraldi/washingtons-assassination-bureau/
Washington's Assassination Bureau
Wat heeft Ayman al-Zawahiri precies gedaan?
PHILIP GIRALDI - 16 AUGUSTUS 2022
Ik klaag vaak dat de zwaar scheve relatie van Washington met
Israël een regeling is die absoluut geen voordeel oplevert
voor de
Amerikaanse volk, en nog minder voor onze nationale
veiligheid, omdat het de VS heeft
de VS heeft betrokken bij een eindeloze reeks volledig vermijdbare
conflicten.
Maar er is één uitzondering op die generalisatie, hoewel men
aarzelt om het een voordeel te noemen.
om het een voordeel te noemen, namelijk de overname door het
Witte Huis van de
Israëlische praktijk om tegenstanders
"terroristen" te noemen. Israël gebruikt
het als een algemene dekmantel om de Palestijnen te
denigreren en te vernederen.
Palestijnen te vernederen en hun verzet te delegitimeren.
Arabieren naar believen te martelen en te doden, hun huizen
te verwoesten en hen meedogenloos te bombarderen.
genadeloos bombarderen. Washington, dat beweert de bron te
zijn van een "op regels gebaseerde
internationale orde" en de verdediger van wereldwijde
"democratie" en "vrijheid".
"vrijheid", heeft sinds 9/11 de ongelukkige
neiging ontwikkeld om
hetzelfde te doen als de Israëli's om hun aanvallen op
burgers en hun
wrede moordbeleid te rechtvaardigen.
In feite zijn de VS en Israël over het algemeen de enige
twee landen
die "gerichte moord" openlijk gebruiken als
politiek instrument zonder
zelfs de moeite nemen om terug te vallen op "plausibele
ontkenning" om hun
acties te verbergen. Israël heeft vorige week nog een
politiek gemotiveerde
bombardement op Gaza, waarbij 45 burgers werden gedood,
waaronder zeventien
kinderen en talrijke huizen werden verwoest. Er werden geen
Israëli's gedood of zelfs maar gewond
gewond toen de Gazanen terugsloegen met hun zelfgemaakte
raketten. Zowel
het Witte Huis en leiders in het Amerikaanse Congres
feliciteerden de
Israëliërs voor "het uitoefenen van hun recht om zich
te verdedigen".
De belangrijkste doelwitten van de Israëlische aanval waren
twee leiders van de Islamitische Jihad.
leiders die zowel Israël als de internationale media hebben
omschreven als
"terroristen" en "militanten". De
Israëlische premier Yair Lapid
beschreef de operatie als succesvol aangezien de twee mannen
naar verluidt
gedood. Een gepensioneerde Israëlische generaal ging zover
dat hij de
bloedbad als "echt schoon, heel mooi" en een
"uitzonderlijke prestatie".
De Israëlische actie herinnert aan de recente moord op Dr.
Ayman
al-Zawahiri door de Amerikaanse Central Intelligence Agency
(CIA). De media
berichtgeving beschreef hoe het agentschap al-Zawahiri
meedogenloos stalkte,
omschreven als het meesterbrein van 9/11, en uiteindelijk te
weten kwam dat de 71-jarige
71-jarige in een huis in een chique wijk in Kabul woonde.
Het
Er werd ook vastgesteld dat hij de meeste dagen op een
terras boven in het huis zat.
boven in het huis. De hellevuur drone die hem doodde richtte
zich op het
terras op het moment dat hij normaal gesproken buiten zat.
Taliban
bronnen melden dat zijn lichaam werd verscheurd en verbrand
door de twee
raketten die hem blijkbaar hebben geraakt.
Het Witte Huis beschouwt de moord natuurlijk als een groot
succes.
succes, een grote slag in de oorlog tegen terreur. Joe Biden
hoopt
dat het de sombere goedkeuringscijfers van de regering zal
verbeteren in de
in de aanloop naar de verkiezingen in november, maar de
informatie die aan de
media over het incident waarin de vasthoudendheid en
professionele deskundigheid van de CIA worden geprezen, is misschien wat
overdreven.
professionele expertise is misschien een beetje overdreven.
Alternatieve
berichten uit Afghanistan suggereren dat al-Zawahiri heel
openlijk in Kabul woonde en dat hij niet actief is geweest
in vermoedelijk
radicale activiteiten voor vele, vele jaren buiten het maken
van een aantal
"complottheorie" video's. Zowel al-Zawahiri als
al-Qaeda-oprichter Osama
bin Laden leidden, op het moment dat zij werden vermoord
door de VS,
een rustig leven met weinig bescherming, hoewel ze naar
verluidt
nominale leiders bleven van Al Qaida, een organisatie die
haar raison d'etre had verloren.
die jaren eerder haar raison d'etre had verloren.
Al-Zawahiri's reputatie als terrorist is grotendeels
afkomstig van Amerikaanse en Britse inlichtingendiensten.
inlichtingenbronnen en uit de media, die automatisch als
onbetrouwbaar moeten worden beschouwd.
die automatisch als onbetrouwbaar moeten worden beschouwd.
Denk even aan de leugens die
de regering van George W. Bush deed om oorlog te voeren
tegen Irak,
met mensen als Condoleezza Rice die spraken over
paddestoelwolken die
en een winkel in het Pentagon, gerund door een groep
neocons.
neocons die vervalste inlichtingenrapporten produceerden.
Wat is bevestigd
uit onafhankelijke bronnen is bevestigd dat al-Zawahiri, een
Egyptische
arts, wreed werd gemarteld door de geheime politie tijdens
een
hardhandig optreden tegen politieke dissidenten op
initiatief van de Amerikaanse marionet president Hosni
Mubarak. De martelingen radicaliseerden hem en hij sloot
zich aan bij de ondergrondse groep van Osama bin Laden.
Laden's ondergrondse groep, waarvan hij later blijkbaar de
nominale leider werd
nadat Bin Laden zelf in mei 2011 werd gedood door
Amerikaanse Navy Seals. Veel van
de rest van de veronderstelde biografie van al-Zawahiri
berust op weinig echt bewijs.
van echt bewijs.
Wat er werkelijk gebeurde op 9/11 en wie erachter zat,
blijft een beetje een mysterie.
mysterie omdat alle schijnbare daders van wat er gebeurd zou
kunnen zijn
dood zijn. Bedenk even dat Osama bin Laden en Ayman
al-Zawahiri nooit echt hebben toegegeven dat hun groep
al-Qaeda de
dader van de aanslag was. In feite ontkenden zij het, en
schreven het soms toe aan
aan andere geradicaliseerde Saoedi-Arabische ondergrondse
groepen. Evenmin is er
enig feitelijk bewijs dat zij de aanslag hebben gepland. Zij
werden beschuldigd
omdat zij de geclaimde staat van dienst, middelen, motief en
mogelijke toegang om het incident uit te voeren, niet omdat
er enig
echt bewijs was dat zij de daad hadden verricht. Toen de VS
de
Taliban-regering van Afghanistan eind 2001 en eisten dat bin
Laden over te dragen aan de Amerikaanse politie, antwoordden
de Afghanen
dat Bin Laden een gast in hun land was, maar dat zij hem
zouden uitleveren...
als Washington kon aantonen dat hij de aanslagen had
georganiseerd en bevolen.
de aanslagen had georganiseerd en opgedragen. Het Pentagon
en de CIA van George W. Bush konden dat blijkbaar niet bewijzen op basis van
echt bewijs.
dat bewijs te leveren op basis van echt bewijs, wat leidde
tot de beslissing om in plaats daarvan oorlog te voeren.
om in plaats daarvan oorlog te voeren.
En van alle honderden "terroristische" gevangenen
die zijn
die door de Amerikaanse militaire gevangenis in Guantanamo
zijn gerecycleerd, zijn er slechts vijf
ooit beschuldigd van enige betrokkenheid bij 9/11. Zij
worden nog steeds vastgehouden
maar zijn nooit berecht en het is heel goed mogelijk dat de
zaak tegen hen
nooit kan worden gemaakt. Ze zouden zelfs volledig
onschuldig kunnen zijn.
En er is meer aan de hand. Bin Laden had gearresteerd en
berecht kunnen worden
maar de regering Barack Obama besloot hem te doden en zijn
lichaam in zee te dumpen.
zijn lichaam in zee te dumpen, vermoedelijk om een
rechtbankdrama te vermijden, dat overheidsfouten aan het licht zou brengen.
overheidsfouten zou onthullen. En dan zijn er nog Anwar
Nasser al-Awlaki en
zijn zoon Abdulrahman, beiden Amerikaanse burgers die door
CIA-drones zijn gedood in Jemen.
drones in Jemen, waar hun familie vandaan komt. De
al-Awlaki's kunnen al dan niet
al dan niet daadwerkelijk lid zijn geweest van al-Qaeda,
maar de preken en geschriften van de oudste al-Awlaki's
preken en geschriften van de oudste al-Awlaki inspireerden zeker
groepen die zich verzetten tegen de vijandigheid van de
vijandigheid van het Amerikaanse buitenlandse beleid
tegenover moslims. Algemeen wordt aangenomen dat Anwar
al-Awlaki opgepakt en berecht had kunnen worden in de VS als
een poging daartoe was ondernomen.
poging daartoe was ondernomen, maar in plaats daarvan
besloot de regering-Obama opnieuw dat hij moest worden gedood.
besloten dat hij moest worden gedood.
Ten slotte is er de dood per drone van de Iraanse generaal
Qassem Soleimani
in januari 2000 onder president Donald Trump. In een recent
boek beweert Trump's
Mark Esper, chef defensie, dat Trump loog nadat de
moordaanslag
werd bekritiseerd door te zeggen dat Soleimani actief
"terreur" voorbereidde
aanvallen op vier Amerikaanse ambassades in het
Midden-Oosten. Esper bevestigt
dat er geen inlichtingen waren om die bewering te staven,
maar interessant genoeg
verder om duidelijk te maken dat er geen specifieke
inlichtingen waren
dat een dergelijke aanval op handen was of zelfs gepland
werd.
gepland was. Er waren alleen algemene regionale
veiligheidsdreigingen waar veel
ambassades in de wereld op reageren en voorbereidingen
treffen om zich te verdedigen.
De bewering van Esper wordt ondersteund door de Iraakse
regering zelf, die
verklaarde dat Soleimani, algemeen beschouwd als de op één
na machtigste
functionaris in Iran na de Ayatollah, in Bagdad was om
vredesregelingen te bespreken en dat de Amerikaanse ambassade
en dat de Amerikaanse ambassade op de hoogte was gesteld van
zijn geplande reis en daartegen geen bezwaar had gemaakt.
reis was geïnformeerd en er geen bezwaar tegen had gemaakt.
In plaats daarvan gebruikten de VS de gelegenheid
gelegenheid een gewapende drone te lanceren om hem en negen
Iraakse militieleden die hem vanaf het vliegveld vergezelden, te doden.
die hem begeleidden vanaf het vliegveld. Met andere woorden,
er was geen onmiddellijke dreiging, zelfs geen plausibele
dreiging, en de VS
ging toch door en doodde een hoge Iraanse
regeringsfunctionaris in een
gerichte moord.
De Verenigde Staten en Israël hebben dus een vaste formule
waarbij zij
iedereen overal kunnen doden zonder enige vorm van proces of
rechtsstaat, zelfs als ze niet weten wie je bent.
ze niet weten wie je bent, zoals in de gevallen van de "handtekening"
of
"profiel" executies per drone in Afghanistan. En
alle presidenten en
hoge ambtenaren weten dat, wat ze ook doen, er geen
verantwoording zal worden afgelegd. Men hoeft het alleen
maar terreurpreventie te noemen.
waarbij terroristische aanslagen kunnen worden aangehaald
die op geen enkele manier kunnen worden gekoppeld door
aan de persoon die wordt gedood. Eens een terrorist,
altijd een terrorist, indien nodig herhaald, en het publiek
en de media zullen
zwijmelen van plezier omdat ze zo goed beschermd zijn. En,
zoals de Israëlische
generaal beschreef, zal het eindresultaat "echt schoon,
heel mooi" zijn.
een "uitzonderlijke prestatie".
