1290 De Amerikaanse oorlog tegen Rusland en Europa komt op stoom.

 Er is alweer 40 miljard $ klaar gezet voor de oorlog tegen Rusland en Europa. 

Thucydides maakt een omweggetjeblijkbaar:  niet meteen tegen China, maar eerst de mogelijke allies van China verzwakken. Een veel gebruikte tactiek van de VS.

Toch nog even een stapje terug.    

Want Amerika kan nooit ronduit een oorlog beginnen.

Ze moet hem altijd uitlokken ( Oekraine 2022), of beweren dat het een legale aanval-uit-voorzorg  was  (Irak 2003), of beweren dat de ànder als eerste aanviel (Vietnam 1964) . 

Maar oorlog zal er zijn. Het geld moet rollen.  De kassa moet rinkelen.  

Slechts in 20 jaar van haar bestaan was de VS géén oorlog  aan het voeren. 

Dit blog toont aan hoe de VS het dit keer aanpakte:  

Mike Whitney heeft een goed overzicht gemaakt van 'Oekraïne 2022' .

( Gele markering van JV)

 

Rusland begon de oorlog' en andere drogredenen

MIKE WHITNEY - 10 MEI 2022      HIER het origineel. 

 - 2100 WOORDEN...

 

 

( Wie legt mij deze cartoon uit?  Ik begrijp hem niet .  JV) 

Maandag hield Poetin de jaarlijkse "Victory Day” toespraak ter ere van de overwinning van Rusland op nazi-Duitsland in 1945. De Russische president deed geen van de hyperbolische uitspraken die de media hadden voorspeld, maar gaf in plaats daarvan een kort overzicht van de gebeurtenissen die hebben geleid tot de oorlog in Oekraïne. Er was geen sprake van de bravoure die je zou verwachten van een leider die steun probeert te verwerven voor de voortdurende oorlog. Poetin herinnerde de menigte er eenvoudigweg aan dat hij alles had gedaan om het bloedige conflict te vermijden waarin Rusland nu verwikkeld is. Hier is een deel van wat hij zei:

"In december jongstleden hebben wij voorgesteld een verdrag inzake veiligheidsgaranties te ondertekenen. Rusland drong er bij het Westen op aan een eerlijke dialoog te voeren op zoek naar zinvolle en compromis-volle oplossingen, en rekening te houden met elkaars belangen. Alles tevergeefs. De NAVO-landen wilden niet naar ons luisteren, wat betekent dat ze totaal andere plannen hadden. En dat hebben we gezien."

Dit is een nauwkeurige weergave van wat zich in de maanden voor de oorlog afspeelde. Poetin probeerde een confrontatie te vermijden door de VS herhaaldelijk te vragen in te gaan op de redelijke veiligheidszorgen van Rusland. Helaas heeft de regering-Biden de eisen van Poetin afgewimpeld zonder zelfs maar een antwoord te geven. De VS en de NAVO houden vol dat Oekraïne het volste recht heeft om te kiezen welke veiligheidsregeling het wil. Maar dat is duidelijk niet het geval. De Verenigde Staten en alle NAVO-landen hebben verdragen ondertekend (Istanbul in 1999 en Astana in 2010) waarin staat dat ze hun eigen veiligheid niet mogen verbeteren ten koste van die van anderen.

Het beginsel dat aan deze overeenkomsten ten grondslag ligt heet "de ondeelbaarheid van de veiligheid", hetgeen betekent dat de veiligheid van de ene staat niet los kan worden gezien van de veiligheid van de andere. In de praktijk betekent dit dat de ondertekenaars van deze verdragen niet vrij zijn om hun eigen militaire capaciteit zo ver te ontwikkelen dat deze een gevaar vormt voor hun buren. Deze voorwaarden zijn vooral van toepassing op Oekraïne, dat lid wil worden van een militaire alliantie die openlijk vijandig staat tegenover Rusland. Het lidmaatschap van de NAVO is altijd een "rode lijn" geweest voor Poetin, die herhaaldelijk heeft verklaard dat hij niet zal toestaan dat NAVO-bases, gevechtstroepen en raketopslagplaatsen op Oekraïens grondgebied worden gevestigd, waar zij zich op een steenworp afstand van Moskou zouden bevinden. Zoals een criticus uit Texas het verwoordde: "Je laat toch ook geen ratelslang op je veranda wonen?" Nee, dat zou je niet doen, en Poetin ook niet. Hier is meer uit een toespraak die Poetin gaf in 2007:

"Ik ben ervan overtuigd dat we het beslissende moment hebben bereikt waarop we serieus moeten nadenken over de architectuur van de mondiale veiligheid. En we moeten te werk gaan door te zoeken naar een redelijk evenwicht tussen de belangen van alle deelnemers aan de internationale dialoog." Veiligheidsconferentie van München, 2007

Voor Poetin is veiligheid altijd het allerbelangrijkste geweest. Hoe creëren we een wereld waarin gewone mensen zich veilig kunnen voelen in hun huizen, hun gemeenschappen en hun landen? Hoe beschermen we de zwakkere landen tegen de voortdurende dreiging van interventie, invasie of regimeverandering door een impulsieve supermacht wiens gedrag wordt geleid door zijn eigen materiële belangen en zijn eigen onverzadigbare geopolitieke ambities?

Concepten als de "ondeelbaarheid van veiligheid" kunnen idealisten wel aanspreken, maar waar is het handhavingsmechanisme? En hoe kunnen we deze grootse ideeën gebruiken om een hardnekkige hegemoon die over de planeet raast in toom te houden?

Dit zijn vragen die moeten worden beantwoord, want als de Verenigde Naties werkelijk zouden werken zoals zij geacht worden te werken, zouden de eisen van Rusland grondig zijn besproken tijdens spoedvergaderingen voordat het eerste schot ooit zou zijn afgevuurd. Maar dat is niet gebeurd. Het internationaal recht en de mondiale instellingen hebben weer gefaald. Zoals iedereen weet, zijn de meeste van deze instellingen gekaapt door Washington, dat ze nu gebruikt om een vijgenblad van legitimiteit te verschaffen voor zijn serieplunderingen. Dat is zeker hoe ze worden gebruikt in de huidige oorlog tegen Rusland.

De westerse media worden ook gebruikt als wapen tegen Rusland. 

Zo wordt Rusland er bijvoorbeeld algemeen van beschuldigd de oorlog te zijn begonnen, maar Rusland is de oorlog niet begonnen en iedereen in de Veiligheidsraad weet dat. 

Oekraïne is de oorlog begonnen, en de waarnemersmissie van de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa (OVSE) heeft bewijzen verzameld om dat te bewijzen. Bekijk dit fragment uit een interview op Grayzone met de Zwitserse inlichtingenofficier en NAVO-adviseur, Jacques Baud:

JACQUES BAUD: "Ik denk dat we moeten begrijpen, zoals u weet, dat de oorlog in feite niet is begonnen op 24 februari van dit jaar... 

wat heeft geleid tot het besluit om een offensief in de Donbas te beginnen, was niet wat er sinds 2014 is gebeurd. 

Daar was een aanleiding voor...

Het eerste is het besluit en de wet die Volodymyr Zelensky in maart 2021 - dus vorig jaar - heeft aangenomen om de Krim met geweld te heroveren...

(En, ook,) de intensivering van de artilleriebeschietingen van de Donbas vanaf 16 februari, en deze toename van de beschietingen werd in feite waargenomen door de waarnemersmissie van de OVSE [Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa], en zij registreerden deze toename van schendingen, en het is een massale schending. Ik bedoel, we hebben het over iets dat ongeveer 30 keer meer is dan wat het vroeger was... Op 16 februari was er een enorme toename van overtredingen aan Oekraïense zijde. Dus voor de Russen, Vladimir Poetin in het bijzonder, was dat het teken dat de operatie - de Oekraïense operatie - op het punt stond te beginnen.

En toen begon alles; ik bedoel, alle gebeurtenissen kwamen zeer snel. Dat betekent dat als we naar de cijfers kijken, u kunt zien dat er een enorme toename is van de 16e-17e, en toen bereikte het een soort van maximum op de 18e februari, en dat ging door.

... En daarom kon Vladimir Poetin op 24 februari, toen hij besloot het offensief in te zetten, een beroep doen op artikel 51 van het VN-Handvest dat voorziet in bijstand in geval van een aanval." ("VS, EU offeren Oekraïne op om 'Rusland te verzwakken': voormalig NAVO-adviseur", The Grayzone)

U ziet dat tegen de tijd dat Poetin Oekraïne binnenviel, de oorlog al begonnen was. 

De beschietingen van etnische Russen waren al vele ordes van grootte toegenomen.

 Mensen werden massaal afgeslacht, en tienduizenden vluchtelingen vluchtten de grens over naar Rusland. En dit alles was al aan de gang sinds 16 februari, een volle week voordat Rusland de grens overstak. (Moon of Alabama heeft de gegevens verzameld over de bombardementen die plaatsvonden in de Donbas voorafgaand aan de invasie: "Het rapport van 15 februari van de speciale waarnemingsmissie van de OVSE in Oekraïne registreerde zo'n 41 explosies in de gebieden waar het staakt-het-vuren van kracht was. Dit liep op tot 76 explosies op 16 februari, 316 op 17 februari, 654 op 18 februari, 1413 op 19 februari, een totaal van 2026 op 20 en 21 februari en 1484 op 22 februari").

Waarom blijft de media dan de leugen herhalen dat Rusland de oorlog is begonnen, terwijl dat duidelijk niet waar is?

Poetin stuurde zijn troepen om een brand te blussen, niet om een brand te stichten. Als er ooit een situatie was waarin de Responsibility To Protect (R2P) gerechtvaardigd kon worden, dan is het wel in Oost-Oekraïne vóór de invasie. 14.000 etnische Russen waren gedood voordat de beschietingen begonnen. Had Poetin de andere kant op moeten kijken en moeten toestaan dat er nog eens zo'n 14.000 werden afgeslacht zonder een vinger uit te steken?

Nee, Poetin deed wat hij moest doen om levens te redden en de nationale veiligheid van Rusland te verdedigen. Toch heeft hij geen territoriale ambities en geen verlangen om het Sovjetrijk te herscheppen. Zijn "speciale militaire operatie" is in feite een defensieve operatie, bedoeld om opkomende bedreigingen weg te nemen die niet langer konden worden genegeerd. Poetins populariteitspercentage van 83% bewijst dat het Russische volk begrijpt wat hij doet en hem volledig steunt. (Een politiek leider zou nooit zoveel steun krijgen als het volk dacht dat hij een aanvalsoorlog was begonnen).

Sommige lezers herinneren zich misschien dat Poetin, voordat hij de tanks stuurde, zich beriep op artikel 51 van de Verenigde Naties, dat een wettelijke rechtvaardiging biedt voor militair ingrijpen. Hier volgt een uittreksel uit een artikel van voormalig wapeninspecteur Scott Ritter die de Russische actie als volgt verdedigde:

"De Russische president Vladimir Poetin gaf, onder verwijzing naar artikel 51, opdracht tot wat hij een "speciale militaire operatie" noemde ....
Op grond van artikel 51 kan er geen twijfel bestaan over de legitimiteit van Ruslands bewering dat de Russischtalige bevolking van de Donbass acht jaar lang het slachtoffer is geweest van een wreed bombardement dat aan duizenden mensen het leven heeft gekost. ... Bovendien beweert Rusland over documenten te beschikken waaruit blijkt dat het Oekraïense leger voorbereidingen trof voor een grootscheepse militaire inval in de Donbass die door de door Rusland geleide "speciale militaire operatie" werd verijdeld. [Uit OVSE-cijfers blijkt een toename van de beschietingen van het gebied door de regering in de dagen voor de Russische inval].

..

Waar het op neerkomt is dat Rusland een aanwijsbare claim heeft geformuleerd onder de doctrine van anticiperende collectieve zelfverdediging, oorspronkelijk bedacht door de VS en de NAVO, zoals die van toepassing is op artikel 51, dat gebaseerd is op feiten, niet op fictie.

Hoewel het misschien in de mode is voor mensen, organisaties en regeringen in het Westen om de voorspelbare conclusie te omarmen dat de militaire interventie van Rusland een moedwillige schending is van het Handvest van de Verenigde Naties en, als zodanig, een illegale aanvalsoorlog vormt, is de ongemakkelijke waarheid dat, van alle beweringen over de wettigheid van pre-emption onder artikel 51 van het Handvest van de Verenigde Naties, de rechtvaardiging van Rusland voor de invasie in Oekraïne op een solide juridische basis staat." ("Rusland, Oekraïne & het oorlogsrecht: Misdaad van agressie", Consortium News)

En hier is meer over het onderwerp van auteur Danial Kovalik in zijn artikel getiteld "Waarom de Russische interventie in Oekraïne legaal is volgens het internationaal recht":

"Men moet deze discussie beginnen met het accepteren van het feit dat er al een oorlog gaande was in Oekraïne gedurende de acht jaar voorafgaand aan de Russische militaire invasie in februari 2022. En, deze oorlog door de regering in Kiev ... eiste de levens van ongeveer 14.000 mensen, waaronder veel kinderen, en ontheemde ongeveer 1,5 miljoen meer ... De regering in Kiev, en vooral haar neonazi bataljons, voerde aanvallen uit tegen deze volkeren ... juist vanwege hun etniciteit. ..

Om elke twijfel weg te nemen dat de destabilisatie van Rusland zelf het doel is geweest van de VS bij deze inspanningen, zou men het zeer veelzeggende rapport van 2019 van de Rand Corporation moeten bestuderen... getiteld, 'Overextending and Unbalancing Russia, Assessing the Impact of Cost-Imposing Options', een van de vele tactieken die worden genoemd is 

"Het verstrekken van dodelijke hulp aan Oekraïne" om "Ruslands grootste punt van externe kwetsbaarheid uit te buiten."... ( Ik heb dit RAND  document vertaald. drie maal  Blog 1209)

Kortom, het lijdt geen twijfel dat Rusland is bedreigd, en wel op zeer ingrijpende wijze, met concrete destabiliserende pogingen van de VS, de NAVO en hun extremistische surrogaten in Oekraïne....

Er is nauwelijks een dringender geval denkbaar waarin het noodzakelijk is op te treden ter verdediging van de natie. 

Hoewel het VN-Handvest unilaterale oorlogshandelingen verbiedt, bepaalt het in artikel 51 ook dat "geen enkele bepaling van dit Handvest afbreuk doet aan het inherente recht op individuele of collectieve zelfverdediging..." 

En dit recht op zelfverdediging is zo uitgelegd dat landen niet alleen mogen reageren op daadwerkelijke gewapende aanvallen, maar ook op de dreiging van een op handen zijnde aanval.

In het licht van het bovenstaande ben ik van mening... dat Rusland het recht had uit zelfverdediging op te treden door in te grijpen in Oekraïne, dat een proxy was geworden van de VS en de NAVO voor een aanval - niet alleen op Russische etnische groepen in Oekraïne - maar ook op Rusland zelf. Een tegengestelde conclusie zou eenvoudigweg voorbijgaan aan de nijpende realiteit waarmee Rusland wordt geconfronteerd." (Why Russia’s intervention in Ukraine is legal under international law”, RT)

Het toewijzen van de schuld voor het huidige conflict is meer dan een academische oefening. Het is de manier waarop redelijke mensen het bewijs wegen om te bepalen wie verantwoordelijk is. Dat is misschien nog ver weg, maar het is hoe dan ook een doel dat het nastreven waard is.

Tenslotte moet het nu duidelijk zijn dat de oorlog in Oekraïne al lang voor de Russische invasie was gepland. Bij elke gelegenheid heeft Washington de provocaties georkestreerd die bedoeld waren om Rusland naar Oekraïne te lokken, zijn hulpbronnen aan te boren en zo een belangrijk obstakel voor de strategische doelstellingen van de VS in Centraal-Azië uit de weg te ruimen. Het uiteindelijke doel - zoals Amerikaanse oorlogsplanners openlijk hebben toegegeven - is "de rug van Rusland te breken", het land in kleinere stukken te splijten, de regering omver te werpen, beslag te leggen op zijn enorme energiebronnen en de bevolking te reduceren tot een permanente staat van koloniale afhankelijkheid. Washington weet dat het de explosieve groei van China niet zal kunnen omsingelen en beheersen, tenzij het eerst Rusland verplettert. Daarom is het begonnen aan zo'n roekeloze strategie die zou kunnen uitlopen op een ongekende catastrofe. Onze misleide leiders geloven dat het behoud van hun greep op de wereldmacht het risico van nucleaire vernietiging waard is.