135. De PVV en de nazi Carl Schmitt.

Overgenomen van Maria Trepp. 

Ik heb hieronder een reactie.  Als ik meer tijd heb zal ik die reactie van nog meer onderbouwende links voorzien. 

Ik begrijp niets van al die op hef over Thomas van der Dunk en over de satire op Joop.nl.

PVV-kopstukken en sympathisanten beroepen zich uitdrukkelijk op een nazi en op denkbeelden uit de nazi-geschiedenis.

Bart Jan Spruyt, die Wilders in het zadel heeft geholpen en die het eerste PVV programma samen met Wilders heeft geschreven en ook PVV-kaderleden heeft getraind, is een grote en uitdrukkelijke fan van de nazi Carl Schmitt, die hij uitgebreid als zijn politiek voorbeeld bespreekt.

Spruyt maakte in zijn publicaties, o.a. in het boek De toekomst van de stad (2004) de Schmittiaanse filosofie van een absoluut onderscheid van vriend en vijand tot de zijne.  Het is hier wel even van belang te weten datCarl Schmitt een antisemiet en nationaal-socialist was en met “de vijand” “de jood” bedoelde, zoals Raphael Gross overtuigend aantoont.[1]

Ook de Wilders-fan  Jerker Spits noemt Carl Schmitt als een groot voorbeeld. Schmitts nazi-verleden is voor Spits geen reden om het gedachtegoed van Schmitt te mijden:

” Wie Schmitt in het nazistische klimaat van de jaren dertig opsluit, gaat voorbij aan de zeggingskracht van zijn politieke filosofie voor onze tijd. […] De vrijheid van het denken mag niet ten prooi vallen aan politieke correctheid.” (Trouw, 14-4-2005)

Jan Greven: “Schmitts aantrekkingskracht is dat hij denkt in heldere tegenstellingen: goed/kwaad; mooi/lelijk. Met in de politiek de meest absolute tegenstelling. Die tussen vriend en vijand. Tegenover de vijand past slechts onverzoenlijkheid. Je hoeft hem persoonlijk niet te haten om hem toch te liquideren. […] Schmitts tegenstellingen zijn helder, maar hij voert je op paden waar je niet hoort te zijn. “ (Trouw, 29-3-2005)

Dick Pels over Schmitt:

“Schmitts definitie [van de vijand] legitimeert […] een autoritaire, zo niet totalitaire opvatting van de politieke werkelijkheid, waarin geen enkele ambiguïteit wordt getolereerd en geen ruimte bestaat voor andersoortige onderscheidingen.”[2] Volgens Pels valt bij Schmitt politiek op apocalyptische wijze samen met de oorlog.

Rob Hartmans:

“Tijdens de republiek van Weimar werd Schmitt beschouwd als vertegenwoordiger van de zogenaamde konservative Revolution, een amalgaam van ultranationalistische denkers, partijtjes en groeperingen die zich verzetten tegen de burgerlijke maatschappij en de parlementaire democratie. Schmitt zag niets in een romantisch conservatisme, dat verlangde naar een samenleving die een organische, door oeroude instituties en tradities gevormde eenheid was. Een dergelijke samenleving had nooit bestaan, en alle traditionele instituties waren door de wereldoorlog en de revolutie weggevaagd. Evenmin wilde hij iets weten van het normatieve staatsrecht dat werd uitgedragen door neokantiaanse juristen. In tegenstelling tot de Oostenrijkse staatsrechtsgeleerde Hans Kelsen, die als jood in zijn ogen toch al verdacht was, ontkende Schmitt dat er een bepaalde norm ten grondslag lag aan de rechtsorde. Hoe het recht eruitziet is een kwestie van een op macht gebaseerde beslissing. Schmitt citeerde in dit verband graag Hobbes: «Gezag, niet de waarheid, maakt de wetten.» In dit «decisionisme» stond de uitzonderingstoestand centraal. Normen waren volgens Schmitt alleen van toepassing op normale omstandigheden. Waar het op aan kwam, was de vraag wie in uitzonderlijke omstandigheden de beslissingen kon nemen. Vandaar ook zijn opvatting dat degene die de noodtoestand kan afkondigen, beschikt over de soevereiniteit.

Ook na Schmitts dood, in 1985, leven zijn denkbeelden voort in allerlei bewegingen in Europa en Amerika die tot Nieuw Rechts worden gerekend.

In hun strijd tegen de liberale, pluriforme democratie kunnen zowel extreem-links als extreem-rechts een heel arsenaal aan wapens vinden in de geschriften van Carl Schmitt, die de Verlichting haatte als de pest en die droomde van een autoritaire, homogene staat, waarin geen ruimte is voor verwarrende experimenten die de stabiliteit kunnen ondermijnen.”[3]

Carl Schmitt oefent een grote aantrekkingskracht uit op veel hedendaagse intellectuelen. Rob Hartmans:

“Schmitts werk munt uit door scherpe formuleringen en glasheldere begrippen. Sommigen noemen hem eenBegriffsmagier, een goochelaar met definities. […] Met zijn fraaie begrippen, glasheldere analyses en adembenemende abstracties mag Schmitt als politiek theoreticus en rechtsgeleerde dan zeer belangrijk zijn geweest, in de praktijk sloeg hij de plank op een zeer pijnlijke wijze mis. Want als iets opvalt in het werk van Schmitt, dan is het dat het altijd om grootse begrippen en abstracties gaat: staat, natie, uitzonderingstoestand, Großraum, vriend-vijand, de politiek etcetera.”[4]

Maar de kritiek op Carl Schmitt moet zich niet allen richten tegen diens antiliberale opvattingen. Schmitt was een actieve nazi en antisemiet.

De Leidse hoogleraar mensenrechten Thomas Mertens over de “kroonjurist van de nazi’s” Carl Schmitt:

“Schmitt gaf onder de titel ‘Der Führer schützt das Recht’ zijn juridische fiat aan Hitlers moordpartijen bij zogenaamde Röhm-putsch van 1934. Deze van staatswege georganiseerde moorden troffen niet alleen de top van de S.A. maar ook diverse andere tegenstanders van het regime zoals Schmitts vorige patroon Von Schleicher; Schmitt was een van de voormannen van de door de nazi’s  het leven geroepen ‘Akademie für Deutsches Recht’. “[5]

“[…; in 1936 riep ] [Schmitt]  op tot een zuivering van de bibliotheken van joodse invloeden; hij deed zijn best Hitlers ‘Grossraumgedachte’ te legitimeren […] Schmitts denken maakt duidelijk dat de Westerse cultuur niet bestaat en dat intellectuelen als Schmitt medeverantwoordelijk zijn voor wat er op deze aarde vreselijk fout kan gaan.”[6]

Schmitt was een van de belangrijke denkers van de Duitse “conservatieve revolutie”. Het is moeilijk een harde lijn te trekken tussen de denkers van de conservatieve revolutie en de nazi’s. Een gemeenschappelijke noemer is het anti-liberalisme en het gelijk zetten van joods=liberaal=decadent. Een andere gemeenschappelijke noemer is het nationalisme, dat in ieder geval bij Schmitt kan worden vastgesteld. “Bei Schmitt war die Nation […] eine nicht mehr überbietbare Größe […] ein existentielles Phänomen, das durch Freund-Feind-Bestimmung und damit in letzter Instanz durch den kollektiven Kampf eines Volkes auf Leben und Tod definiert war.“[7]Carl Schmitts nationalisme was racistisch, al was hij daarin niet zo extreem als andere nazi’s.[8] Zeker zijn er verschillen tussen de “echte” nazi’s en de conservatief revolutionairen. Bijvoorbeeld wilden de conservatieven een sterke staat. Hitler was anarchistisch, de staat was ondergeschikt aan zijn impulsen, en dit element past niet bij het conservatisme. Ook de holocaust als zodanig is geen idee of initiatief van de conservatieven geweest.

Meer over Schmitt hier of zoek op tag “Carl Schmitt” hier op mijn blog.

Meer over de geschiedenis van het nationaalsocialisme

---

[1] Raphael Gross, Carl Schmitt und die Juden, Suhrkamp, 2005.

[2] Een zwak voor Nederland, p. 228.

[3] Een gevaarlijke geest, De Groene Amsterdammer, 7-2-2004.

[4] De grote woorden van Carl Schmitt, In : Varwel dan, p. 129, ook De Groene, 1-5-1996.

[5] Fiat aan Hitlers moordpartijen, Filosofie Magazine 02-2002.

[6] NRC 23-11-2001, boeken.

[7] Stefan Breuer, Anatomie der konservativen Revolution, p. 184.

[8] Anatomie der konservativen Revolution, p.191.

Tags: bart jan spruyt, carl schmitt, pvv

------------------------------------------------------------------------------

Comment van Jan Verheul: 

Zowel Spruyt als Wilders associeer ik niet zozeer met Nazi Duitsland maar veel eerder met New York , met Neoconservatisme, met Israel, en zeker wat Wilders betreft met zijn strijd tegen de islam. Beiden zijn vrienden van Israel, en verdedigers van Israel. Veel meer dan dat ze vrienden van Carl Schmitt zijn.  Schmitt wordt er bij gehaald omdat hij zinnige dingen zegt die nu tegen de islam gebruikt kunnen worden. Dat ze indertijd tegen de joden werden gebruikt: who cares ?

Op dit blog zoek ik naar de ware machthebbers in de wereld, en als je dan even afziet van de officiele geschiedschrijving dan gaat er een wereld voor je open: voor veel historische gebeurtenissen blijken er veel aannemelijker verhalen te zijn, en veel logischer verklaringen . En in bijna al die verhalen spelen joodse mensen een heel belangrijke rol.  Terwijl ik bijna  uitsluitend  joodse bronnen gebruik, en mijn best doe om betrouwbare bronnen te gebruiken. ( Alle critici van Israel en van de joodse zaak worden anti-semiet genoemd, dus dat schrikt mij niet af. Een betrouwbare bron is bijvoorbeeld  als filosemieten ( Bertrand Russell,  Churchill)  zich kritisch uiten over joden.   

Over de zinnige inzichten van Schmitt het volgende.
( Ik ontkom er niet aan om even het spoor Spruyt/Wilders te verlaten. Drie zaken wil ik kort belichten ... )


1)  Dit blog heet  'evolutie'.  De evolutie heeft bepaald welke eigenschappen wij hebben: de eigenschappen die de meeste kans op overleven bieden en boden. ( Logisch is daar natuurlijk niks tegen in te brengen: wie het best in overleven is, die overleeft. Een tautologie.)  
Mensen zijn altijd in groepen geëvolueerd. Binnen die groep was een zekere homogeniteit en loyaliteit. Hoe groter de homogeniteit en loyaliteit des te groter de kracht om zich te verdedigen en dus des te groter de kans op overleven. Een gen voor 'nationalisme' en 'racisme' zal bij alle overlevers ( dus bij alle volken die nu  op de wereld leven) te vinden zijn. Het is op zichzelf helemaal niet erg om nationalist te zijn. Als je daarin maar niet te ver gaat. Alle volken in alle eeuwen zijn (licht) racistisch geweest, zonder dat er elke dag een bloedbad plaatsvond.  Het zit in onze genen, want het was een voorwaarde om te kunnen overleven.

2)  Twee joodse intellectuelen die ferme kritiek op Israel en de joodse elite hebben zijn Gilad Atzmon en Yaov Shamir.  Hun standpunt is: als je ziet dat een man als Abe Foxman van de ADL in feite kan bepalen wie er in de VS de lakens uit mogen delen, dan moet je toch die 'Protocollen van Zion' ( zie *) niet als onzin terzijde schuiven. ( Atzmon) 

3)  Zoals we weten is het onderwerpen van de wereld een opdracht die God zelf aan het Joodse volk heeft gegeven. Het is een belangrijk deel van hun religie. God was daarin niet kinderachtig:  Maak alle vijanden dood. Tot het laatste kind. 
In de Protocollen lezen we hoe de joden de macht over de wereld willen verwerven.  Hun belangrijkste strategie is om alles wat een volk sterk maakt, te breken: hun religie moet kapot gemaakt worden, en hun saamhorigheid. Nationalisme en saamhorigheid liggen erg dicht bij elkaar. Zeker na WW2 hebben de Masters of Discourse ( Citaat 1) met succes het nationalisme als een kwaadaardig verschijnsel afgeschilderd.  "Blut und Boden" was een afschuwelijk idee, volgens de Masters. Opvallend genoeg heb ik nooit ergens gelezen dat de "Blut und Boden"-gedachte de kern is van Israel's bestaan. Dat is voor mij al weer een bewijs dat wij in een (denk-)wereld leven die  wel heel erg door joodse Masters of Discourse wordt bepaald. 

Nu pas komen we terug op Spruyt en Wilders.
Het is mijn overtuiging dat het de joodse intellectuelen waren die de grootscheepse immigratie in de westerse landen hebben bepleit en mogelijk gemaakt: door hun 'wetenschap' en door hun invloed in de Media. Franz Boas, Stephen Jay Gould  en Richard Lewontyn  toonden aan dat alle mensen gelijk waren, en dan is er geen bezwaar meer tegen immigranten in te brengen.  Anderen wisten met groot succes elke criticus van immigratie ( denk aan Hans Janmaat) gelijk te stellen met een Nazi/fascist/potentiele holocaust beul.  Dàt was de ware holocaust-industrie: de holocaust is gebruikt als een breekijzer om de westerse wereld multi-etnisch te maken. 
Nu de homogeniteit in onze landen is verdwenen kunnen joden bijna onbedreigd de macht grijpen.  


De volgende fase is: interne verdeeldheid zaaien. Christenen tegen moslims.  Laat de  pleuris maar uitbreken.  Hoe minder homogeen een land is, hoe kleinder de kans dat er een groep op staat die kan zeggen: '" Ho eens, zo doen wij dat niet in dit land."  Dat geeft de mogelijkheid dat een kleine groep ( die de Media beheerst), haar belangen naar voor kan schuiven en kan dienen. 


Of is er misschien een ander motief voor het moslim-bashen ?  Israel misschien ? 
Ik neem voor het gemak aan dat beide motieven aanwezig zijn.  
Israel is heel belangrijk voor alle joden in de wereld.  En Israel moet groeien: tot Erets Israel.  Helaas wonen daar nu nog heel veel islamieten.  Die zullen toch op een of andere manier moeten worden verdreven. Kapot gemaakt. Ongevaarlijk worden gemaakt.   
Israel heeft dus al zijn invloed aangewend  om Irak kapot te laten maken door de VS.(blog 33) ( Blog 68)    En poogt onophoudelijk om de VS hetzelfde met Iran te laten doen.  Maar nog opvallender is de wereldwijde moslim-bashing die na 911 is losgebarsten: overal worden de moslims gedemoniseerd.  
Als Israel demonen bombardeert is daar minder kritiek op dan wanneer ze goede islamieten kapot maakt.   
Dat is volgens mij de reden van 911 en van het moslim-bashen: de toekomst van Israel. ( Sabrowski) ( Griffin )


De vraag of de PVV geïnspireerd wordt door een oud-Nazi  is natuurlijk pikant, maar wat maakt het uit? 
Laten we over de ware toedracht discussieren: 
- Is  de massa-immigratie een gevolg van de joodse belangen? ( blog 136 )
- Is het demoniseren van de islam een initiatief van joodse belangen-behartigers? 
- Leven we in feite  in een joodse Matrix ?  
Om die discussie te durven voeren hebben we lef nodig.  Wij allen zijn doordrongen van het idee dat niets zo verschrikkelijk is als het wijzen naar 'de joden'.  Maar wie heeft ons daarvan doordrongen? Honderd jaar geleden had je ook lef nodig om het bestaan van God in twijfel te trekken.  Bij de gedachte alleen al voelde je jezelf schuldig.  Ook dat was een gevolg van een overweldigende brainwash. 


Mensen als David  Horowitz en Leon de Winter waren activisten voor het multi-etnisch worden van Amerika en van Nederland.  Maar nu is het Westen multi- etnisch, en nu tappen ze plots uit een ander vaatje: 'Niet alle mensen zijn gelijk. Moslims zijn al eeuwen lang een groot gevaar voor de mensheid....'
In 1994 schreef De Winter nog een boekje dat tegen Janmaat c.s. was gericht.  
Waarom wilde hij destijds de discussie over de massa-immigratie demoniseren en onmogelijk maken?  
Waarom zijn het diezelfde mensen die nu de islamieten op de meest belachelijke manieren zwart maken ? ( bashen )  ( Blumenthal -Cohen) ( Oklahoma ) 


Zoals Israel Shamir schrijft: Joden hebben geen belangstelling voor de vraag of een theorie waar is, maar of hij 'good for the jews' is. 
Theoriën die op dat moment 'goed voor de joden' zijn worden gepromoot. Zo eenvoudig is het.  
Toen de emancipatie van de joden nog in de kinderschoenen stond, waren het de joden die 'links' waren:  socialistisch, communistisch, vakbonden, revoluties : in al deze stromingen speelden ze de hoofdrol. 
Al deze stromingen hebben maar één doel: de traditionele elite en machthebbers van hun macht ontdoen en zelf de macht overnemen. 
Die poging is grotendeels geslaagd: Het machtigste land ter wereld danst naar haar pijpen. En vele Europese landen eveneens. In wetenschap en media zijn ze al decennia oppermachtig. De financiele wereld is grotendeels in haar macht. 
Het heeft niet langer zin om 'de machten' te ondermijnen, als je zelf de macht hebt.


We zien dus dat 'rechts' salonfähig is gemaakt in de media. Neoconservatisme.  Liberalisme. Ayn Rand.  
En ook Carl Schmitt heeft zijn goede kanten, zo krijgen we nu plots te horen.




* Noot: Als het juist is dat de Protocollen een vervalsing zijn, dan nog zijn ze van belang, zoals ook Atzmon schrijft. Ze zijn blijkbaar geschreven door mensen die een zeer goed inzicht hadden, want de voorspellingen zijn al 100 jaar lang een heel goede beschrijving van de gebeurtenissen in de wereld. Elke bron die dat persteert is het bestuderen waard. Peter Myers is er niet zeker van dat de protocollen een vervalsing zijn. ( Myers) (Protocollen) 

Over Maria Trepp. 
Noot: Maria Trepp is vermoedelijk geschrokken van mijn opinies, want de reacties die ik op haar site wil geven, worden niet geplaatst.  Ik heb een artikel op haar website ( deels) gelezen en ben onder de indruk van haar uitgebreide kennis. 
Dit is het artikel. Er is ook een versie in pdf, met een betere opmaak. 
( Ik heb betere tijden gekend: hier heeft Maria nog een comment op mijn blog gegeven. N.a.v mijn comment. ) 


Maar ik vrees dat ze de normen en waarden waarmee wij allen zijn gebrainwashed (Duitsland en fascisme zijn slecht, alle mensen zijn gelijk, etc. etc.) niet kan relativeren.  De karavaan trekt verder. De Masters of Discourse hebben nu behoefte aan heel andere normen en waarden. Maria, en heel veel anderen, bestrijden die nieuwe normen en waarden.  Ze doorziet niet dat het dezelfde mensen zijn die haar eerst maakten tot wat ze nu is. Maar dat die groep nu uit een ander vaatje tapt, omdat ze behoefte heeft aan strijd, oorlog en het  kapot maken van de buren van Israel. Er is weer een andere moraal 'good for the jews'. 


Jammer. Maria weet alles van iedere boom in het bos,  maar over het bos kan ze niets vertellen. 
Ik zou graag in debat gaan met iemand die zoveel weet als Maria, maar ze zal het niet doen.  Ze veracht mij, vermoedelijk.  En ik blijf dus zoeken naar mensen die mijn inzichten kunnen falsifieren. 


Maria is een van die miljoenen intellectuelen die gelooft dat een gebouw in kan storten met de snelheid van de vrije val.  Dat is wat er met WTC7 gebeurde, en het staat op video.  Het bewijs dat het niet Osama was die 911 pleegde, maar insiders van de Bush regering.  Dàt zijn de olifanten in de kamer die ons denken over de wereld moeten bepalen. Niet de veschillen in inzicht tussen Paul Cliteur en mijnheer Kinneging, om maar eens wat te noemen.  
Dat is gemiereneuk: tien plaatsen achter de komma.  
Ik wil weten : Wie heeft 911 gepleegd, en waarom ?   Niet die man in Tora Bora. Dat is wel duidelijk.  Maar wie dan wel. 
En nog belangrijker:  hoe komt het dat onze media die vraag niet helemaal boven aan hun nieuws zetten , elke dag ?  
Wat bezielt hen om te blijven geloven in de overduidelijke leugens?  ( blog 67) ( Citaat 1 en 13-17)