1332 De Joodse hand in de Oekraiense oorlog. 5 x Philip Giraldi ( ex CIA)

Peter Meyers laatste Newsletter bevat slechts 5 artikelen van Philip Giraldi. 

Ik heb ze nog niet gelezen, en ook de vertyaling niet gecorrigeerd. 

Maar het lijkt me zinvol om ze vast te leggen.  Bij dezen.

 

De 5 artikelen: 

(1) Hoe Joods is de oorlog tegen Rusland? Laten we eerlijk zijn over wie

de oorlog promoot - Philip Giraldi

(2) Amerika's Joden drijven Amerika's oorlogen - Philip Giraldi (2017)

(3) De macht van de Joodse Lobby - Philip Giraldi

(4) Liberale interventionisten en neoconservatieven domineren het buitenlands beleid van de VS.  - Philip Giraldi

(5) Het moordbureau van Washington - Philip Giraldi

    --------------------------------------

(1) Hoe Joods is de oorlog tegen Rusland? Laten we eerlijk zijn over wie

het bevordert - Philip Giraldi

 

https://www.unz.com/pgiraldi/how-jewish-is-the-war-against-russia/

 

Hoe Joods is de oorlog tegen Rusland?

 

Laten we eerlijk zijn over wie het promoot

 

PHILIP GIRALDI

 

12 JULI 2022

 

Vijf jaar geleden schreef ik een artikel getiteld "Amerika's Joden drijven Amerika's oorlogen aan". Het bleek het populairste artikel te zijn dat ik ooit heb geschreven en ik werd ervoor beloond door onmiddellijk te worden ontslagen door het zogenaamde American Conservative magazine, waar ik veertien jaar lang een vaste en zeer populaire medewerker was geweest. Ik opende het artikel met een korte beschrijving van een ontmoeting met een supporter die ik kort daarvoor had ontmoet op een anti-oorlogsconferentie. De oudere heer vroeg: "Waarom spreekt niemand ooit eerlijk over de gorilla van zeshonderd pond in de kamer? Niemand heeft Israël genoemd op deze conferentie en we weten allemaal dat het de Amerikaanse Joden zijn die met al hun geld en macht elke oorlog in het Midden-Oosten voor Netanyahu steunen? Moeten we hen niet beginnen uit te schelden en hen er niet mee laten wegkomen?"

 

In mijn artikel noemde ik veel van de individuele Joden en Joodse groepen die de leiding hadden om Irak binnen te vallen en onderweg ook met Iran om te gaan. Zij gebruikten valse inlichtingen en regelrechte leugens om hun zaak te bepleiten en gingen nooit in op de centrale vraag hoe deze twee landen de Verenigde Staten of hun vitale belangen daadwerkelijk bedreigden. En toen zij erin slaagden de VS te betrekken bij het fiasco in Irak, gaf, voor zover ik kan nagaan, slechts één eerlijke Jood die aan het proces had deelgenomen, Philip Zelikow, in een moment van openhartigheid toe dat de oorlog in Irak volgens hem werd uitgevochten voor Israël.

 

Er was een aanzienlijke collusie tussen de Israëlische regering en de Joden in het Pentagon, het Witte Huis, de Nationale Veiligheidsraad en het State Department in de nasleep van 9/11. Onder president George W. Bush had het personeel van de Israëlische ambassade unaniem vrije toegang tot het kantoor van vice-minister van Defensie Paul Wolfowitz in het Pentagon, zonder dat het zich hoefde aan te melden of veiligheidsmaatregelen hoefde te ondergaan. Het was een krachtige indicatie van de speciale status die Israël genoot bij de Joden in de regering Bush. Er zij ook aan herinnerd dat Doug Feith's Office of Special Plans de bron was van de valse WMD-informatie die door de regering werd gebruikt om de invasie van Irak te rechtvaardigen, terwijl die informatie ook rechtstreeks werd doorgesluisd naar vice-president Dick Cheney, zonder enige onderwerping aan mogelijk kritische analisten door zijn stafchef "Scooter" Libby. Wolfowitz, Feith en Libby waren natuurlijk Joods, net als veel van hun medewerkers, en Feiths relatie met Israël was zo nauw dat hij zelfs partner was van een advocatenkantoor met een vestiging in Jeruzalem. Feith was ook lid van het bestuur van het Jewish Institute for National Security Affairs (JINSA), dat zich inzet voor de betrekkingen tussen de VS en Israël.

 

Momenteel zijn de drie hoogste ambtenaren van het State Department (Tony Blinken, Wendy Sherman en Victoria Nuland) allemaal zionistische Joden. Het hoofd van het ministerie van Binnenlandse Veiligheid, dat binnenlandse "terroristische" dissidenten op het spoor is, is ook joods, net als de procureur-generaal en de stafchef van de president. Zij en hun baas Joe Biden lijken niet bezorgd dat hun cliënt Oekraïne geen democratie is. De huidige regering van het land kwam aan de macht na de staatsgreep van 2014 die het ministerie van Buitenlandse Zaken van president Barack Obama voor naar schatting 5 miljard dollar heeft geënsceneerd. De onder Barack Obama uitgevoerde regimewisseling werd gestuurd door de Russofoob Victoria Nuland van het ministerie van Buitenlandse Zaken, met een beetje hulp van de internationale globalist George Soros. Zij verwijderde de democratisch gekozen president Viktor Janoekovitsj, die helaas voor hem een vriend van Rusland was.

 

Oekraïne is naar verluidt zowel het armste als het meest corrupte land van Europa, getuige de Hunter Biden-saga. De huidige president Volodymyr Zelensky, die Joods is en beweert holocaustslachtoffers in zijn stamboom te hebben, is een voormalige komiek die in 2019 de verkiezingen won. Hij verving een andere Joodse president Petro Porosjenko, nadat hij zwaar was gefinancierd en gepromoot door weer een andere mede-Jood en Oekraïnes rijkste oligarch Ihor Kolomoyskyi, die ook een Israëlisch staatsburger is en nu in Israël woont.

 

Het klinkt allemaal weer als een deja vu, vooral omdat veel van de daders er nog steeds zijn, zoals Nuland, die de pomp vullen om opnieuw zonder reden oorlog te voeren. En ze worden vergezeld door journalisten als Bret Stephens van de New York Times, Wolf Blitzer en Jake Tapper van CNN, en ook Max Boot van de Washington Post, die allemaal joods zijn en regelmatig stukken schrijven die Rusland en zijn staatshoofd Vladimir Poetin zowel beschadigen als demoniseren, wat betekent dat het niet meer alleen om het Midden-Oosten gaat. Het gaat ook om het verzwakken en zelfs bewerkstelligen van een regimeverandering in het nucleair bewapende Rusland en om het trekken van enkele lijnen in het zand voor het eveneens nucleair bewapende China. En ik zou daaraan willen toevoegen dat het spelen van machtspelletjes met Rusland een stuk gevaarlijker is dan het schoppen tegen Irak.

 

Om het ronduit te zeggen: veel Joden uit de Amerikaanse regering en de media haten Rusland, ook al hebben zij als groep aanzienlijk geprofiteerd van hun vooraanstaande rol bij de plundering van de voormalige Sovjet-Unie onder Boris Jeltsin en behoren zij nog steeds tot de belangrijkste Russische oligarchen. Veel van de oligarch-miljardairs, zoals Boris Berezovski, zijn zelf geëxpatrieerd toen Vladimir Poetin de macht kreeg en hard begon op te treden tegen hun belastingontduiking en andere illegale activiteiten. Velen verhuisden naar West-Europa, waar sommigen voetbalploegen opkochten, terwijl anderen naar het zuiden trokken en het Israëlische staatsburgerschap verkregen. Hun huidige grieven weerspiegelen enigszins de vraag van hun stam naar eeuwig slachtofferschap en de eerbied en vergeving van alle zonden die dat met zich meebrengt, met de zelfgeprezen verhalen over vervolging die teruggaan tot de dagen van de tsaren, vol beweringen over pogroms en Kozakken die in de nacht aankomen, verhalen die qua gebrek aan geloofwaardigheid wedijveren met veel van de verzinsels van de holocaust.

 

Veel Joden, vooral jongere Joden, vinden het moeilijk om de apartheid Israël en de voortdurende oorlogen die zowel de Democratische als de Republikeinse partij zonder bijzonder geloofwaardige reden beginnen en voeren, te steunen wanneer zij aan de macht zijn. Maar de Joodse macht in Washington en in de VS is moeilijk te negeren, en het zijn precies die Joodse groepen en individuen die door hun rijkdom en connecties macht hebben gekregen, die de meest luidruchtige oorlogszuchtige leiders zijn als het gaat om het Midden-Oosten en Rusland.

 

Het is echter interessant dat er enige terugslag ontstaat. De Joodse vredesgroep Tikkun heeft onlangs een vernietigend artikel gepubliceerd van Jeffrey Sachs over de Joden die hebben aangezet tot oorlog. Het is getiteld "Ukraine Is the Latest Neocon Disaster" en beschrijft hoe "de oorlog in Oekraïne het hoogtepunt is van een 30-jarig project van de Amerikaanse neoconservatieve beweging. De regering Biden zit vol met dezelfde neocons die de voorkeursoorlogen van de VS in Servië (1999), Afghanistan (2001), Irak (2003), Syrië (2011) en Libië (2011) voorstonden, en die zoveel hebben gedaan om de invasie van Rusland in Oekraïne uit te lokken. De staat van dienst van de neocon is er een van een regelrechte ramp, en toch heeft Biden zijn team bemand met neocons. Als gevolg daarvan stuurt Biden Oekraïne, de VS en de Europese Unie naar een nieuw geopolitiek debacle...".

 

Tikkun legt uit hoe "De neoconbeweging ontstond in de jaren 1970 rond een groep publieke intellectuelen, van wie sommigen werden beïnvloed door de politicoloog Leo Strauss van de Universiteit van Chicago en de classicus Donald Kagan van de Yale Universiteit. Neoconleiders waren Norman Podhoretz, Irving Kristol, Paul Wolfowitz, Robert Kagan (zoon van Donald), Frederick Kagan (zoon van Donald), Victoria Nuland (vrouw van Robert), Elliott Abrams, en Kimberley Allen Kagan (vrouw van Frederick)." Hieraan kan worden toegevoegd dat Kimberley Kagan aan het hoofd staat van het Institute for the Study of War, dat vaak in de media en zelfs in het Congres wordt aangehaald om uit te leggen waarom we Rusland moeten bestrijden.

 

Velen erkennen al lang dat een bijzondere antipathie tegen Rusland het zogenaamde neoconservatieve wereldbeeld doordringt. De neocons zijn enorm oververtegenwoordigd in de top van de regering en, zoals gezegd, een aantal van hen leidt het ministerie van Buitenlandse Zaken en bekleedt ook elders hoge posities in de regering-Biden en in de denktanks voor buitenlands beleid, waaronder Richard Haass bij de invloedrijke Council on Foreign Relations. Ook de intens russofobe Amerikaanse en westerse media, stichtingen en sociale netwerksites zijn onevenredig Joods qua eigendom en personeel.

 

En verder is Oekraïne tot op zekere hoogte zeer Joods geïdentificeerd. De Joodse media in de VS en elders hebben Zelensky overladen met lof en hem een echte "Joodse held" genoemd, een moderne Makkabee die zich verzet tegen onderdrukking, een David tegen Goliath. Er worden T-shirts met zijn beeltenis verkocht met de tekst "Verzet tegen tirannen sinds Farao", terwijl de grotendeels orthodoxe Joodse gemeenschap in New York City al miljoenen dollars heeft ingezameld voor Oekraïense hulp.

 

Het Jewish Telegraphic Agency meldt dat een "demografisch onderzoek uit 2020 schat dat naast een 'kern'-bevolking van 43.000 Joden, ongeveer 200.000 Oekraïners technisch gezien in aanmerking komen voor het Israëlisch staatsburgerschap, wat betekent dat zij identificeerbare Joodse voorouders hebben. Het Europees Joods Congres zegt dat dat aantal kan oplopen tot 400.000." Als dat waar is, is het een van de grootste Joodse gemeenschappen ter wereld en omvat het minstens 8.000 Israëli's, van wie velen naar Israël zijn teruggekeerd.

 

Aangezien de Amerikaans-Russische onderhandelingen die tot de huidige gevechten hebben geleid, duidelijk bedoeld waren om te mislukken door de regering Biden, moet men zich daarom afvragen of deze oorlog tegen Rusland grotendeels een product is van een langdurige etnisch-religieuze haat, gekoppeld aan een geloof in de noodzaak van een sterk Amerikaans leger dat nodig is om de wereld te domineren en daarmee Israël te beschermen. De neocons zijn het meest zichtbaar, maar even giftig zijn de Joden die zichzelf liever omschrijven als neoliberalen of liberale interventionisten, dat wil zeggen liberalen die een sterke, assertieve Amerikaanse leidersrol promoten ter ondersteuning van de in feite valse steekwoorden "democratie" en "vrijheid". Zowel neocons als neoliberalen steunen onvermijdelijk hetzelfde beleid, zodat zij beide uiteinden van het politieke spectrum bestrijken, met name wat betreft het Midden-Oosten en tegen Rusland. Momenteel domineren zij het buitenlands beleid van beide grote politieke partijen en hebben zij de controle over de berichtgeving in de media en de amusementsindustrie over de kwesties die hen aangaan, waardoor het Amerikaanse publiek grotendeels alleen met hun standpunt rekening hoeft te houden.

 

Er is nog veel meer bewijs dat prominente Joden zowel binnen als buiten de regering de zaken tegen Rusland hebben aangewakkerd, met aanzienlijk succes, zoals president Biden nu waanzinnig heeft verklaard dat zijn regering verwikkeld is in "een grote strijd voor vrijheid". Een strijd tussen democratie en autocratie. Tussen vrijheid en onderdrukking. Hij heeft bevestigd dat de VS deelnemen aan de oorlog van Oekraïne tegen Rusland totdat we "winnen". Hoe verklaar je anders de belachelijke reis van procureur-generaal Merrick Garland naar Kiev eind juni om te helpen bij het opzetten van een onderzoek naar oorlogsmisdaden tegen Rusland?

 

Aangezien Garland verondersteld wordt de Amerikaanse procureur-generaal te zijn, is het misschien nuttig om eerst misdaden met betrekking tot de Verenigde Staten te onderzoeken. Hij zou kunnen beginnen met Amerikaanse oorlogsmisdaden in Irak en Afghanistan of Israëlische oorlogsmisdaden met door Washington geleverde wapens in Libanon en Syrië, om nog maar te zwijgen van de mensenrechtenschendingen met diezelfde wapens die dagelijks plaatsvinden tegen de Palestijnen. Sommige conservatieven vragen zich ook af waarom de procureur-generaal zijn tijd besteedt aan het vervolgen van "witte supremacisten" en heeft nagelaten de rellen, plunderingen en moorden te onderzoeken die het land op zijn grondvesten deden schudden tijdens de BLM-zomer van 2020.

 

Niettemin kondigde een onverschrokken en onverschrokken Garland tijdens zijn verblijf in Kiev aan dat Eli Rosenbaum, joods natuurlijk, en een 36-jarige veteraan van het ministerie van Justitie die eerder diende als directeur van het Office of Special Investigations, dat voornamelijk verantwoordelijk was voor het identificeren, denaturaliseren en deporteren van nazi-oorlogsmisdadigers, een team voor de verantwoording van oorlogsmisdaden zal leiden dat bestaat uit DOJ-experts in het onderzoeken van Russische mensenrechtenschendingen. Na de verplichte fotosessie met Zelensky verklaarde de kleine, maar staalharde procureur-generaal: "Er is geen schuilplaats voor oorlogsmisdadigers. Het Amerikaanse ministerie van Justitie zal elke mogelijkheid aangrijpen om degenen die oorlogsmisdaden en andere wreedheden begaan in Oekraïne ter verantwoording te roepen. Samen met onze binnenlandse en internationale partners zal het ministerie van Justitie zich onvermoeibaar inspannen om iedereen die medeplichtig is aan oorlogsmisdaden, martelingen en andere ernstige schendingen tijdens het niet-uitgelokte conflict in Oekraïne, ter verantwoording te roepen." En als er nog meer bewijs nodig was om het Joodse karakter van die week in Kiev aan te tonen, dan was acteur Ben Stiller, ook een Jood, op bezoek bij Zelensky en gaf hem een dikke knuffel.

 

Als Eli Rosenbaum nog steeds serieus geïnteresseerd is in het vinden van nazi's zal hij er veel meer vinden in Oekraïne dan in het Russische leger. Men moet zich dus afvragen: "Wiens oorlog is dit en wie zorgt ervoor?" Kunt u dat aan Joe Biden uitleggen? Of moet ik, gezien uw eeuwige lege blik, Merrick Garland of Tony Blinken of misschien zelfs Victoria Nuland vragen?

 

-=========================================================

 

(2) Amerika's Joden drijven Amerika's oorlogen - Philip Giraldi (2017)

 

https://www.unz.com/pgiraldi/americas-jews-are-driving-americas-wars/

 

America's Jews Are Driving America's Wars

 

Moeten ze zich niet terugtrekken als ze zich bezighouden met het Midden-Oosten?

 

PHILIP GIRALDI - 19 SEPTEMBER 2017

 

UPDATE: In de ochtend van 21 september werd Phil Giraldi ontslagen over de

telefoon door The American Conservative, waar hij een regelmatige

bijdrager voor veertien jaar was geweest. Hem werd verteld dat "America's Jews Are

Driving America's Wars" onaanvaardbaar was. De directie en het bestuur van TAC

schijnen vergeten te zijn dat het tijdschrift werd gelanceerd met een artikel

door oprichter Pat Buchanan getiteld "Whose War?" waarin grotendeels dezelfde

dezelfde beweringen die Giraldi deed over de Joodse drang naar een nieuwe oorlog, in

in dat geval met Irak. Buchanan werd verguisd en aangeklaagd als een

antisemiet door veel van dezelfde mensen die nu ook Giraldi aanvallen.

Giraldi aanvallen.

 

Ik sprak onlangs op een conferentie over Amerika's oorlogspartij, waar na afloop

een oudere heer naar me toe kwam en vroeg: "Waarom spreekt niemand ooit

eerlijk spreken over de zeshonderd pond zware gorilla in de kamer? Niemand

heeft Israël tijdens deze conferentie genoemd en we weten allemaal dat het de Amerikaanse

Joden met al hun geld en macht die elke oorlog in het

Midden-Oosten voor Netanyahu? Moeten we niet beginnen hen uit te schelden en niet

ze er niet mee weg laten komen?"

 

Het was een vraag gecombineerd met een opmerking die ik al vele malen heb gehoord

en mijn antwoord is altijd hetzelfde: elke organisatie die streeft naar

om gehoord te worden over buitenlands beleid weet dat het aanraken van de stroomdraad van

Israël en de Amerikaanse Joden een snelle reis naar de obscuriteit garandeert. Joodse

Joodse groepen en individuele donateurs hebben niet alleen de controle over de politici.

politici, zij bezitten en beheren de media en entertainmentindustrieën,

wat betekent dat niemand ooit nog iets zal horen over of van de beledigende partij.

nooit meer zal horen. Zij zijn bijzonder gevoelig voor de kwestie van de zogenaamde "dubbele loyaliteit".

loyaliteit," vooral omdat de uitdrukking zelf een beetje een schijnvertoning is omdat

het vrij duidelijk is dat sommigen van hen alleen echte loyaliteit aan Israël hebben.

 

Recentelijk hebben sommige deskundigen, waaronder ikzelf, gewaarschuwd voor een

dreigende oorlog met Iran. Om zeker te zijn, de aansporing om Iran aan te vallen komt

van vele kanten, ook van generaals in de regering die altijd...

die altijd eerst denken in termen van het oplossen van problemen door middel van geweld, van een Saoedische

regering geobsedeerd door angst voor Iraanse hegemonie, en natuurlijk..,

van Israël zelf. Maar wat de oorlogsmotor doet draaien, wordt geleverd door

Amerikaanse Joden die de zware taak op zich hebben genomen om

een oorlog te beginnen met een land dat de Verenigde Staten niet bedreigt.

Verenigde Staten bedreigt. Ze zijn zeer succesvol geweest in het veinzen van de Iraanse

dreiging, zozeer zelfs dat bijna alle Republikeinse en de meeste Democratische

congresleden en een groot deel van de media ervan overtuigd lijken te zijn dat Iran...

krachtig moet worden aangepakt, zeer zeker met behulp van het Amerikaanse leger.

en hoe eerder hoe beter.

 

En terwijl ze dat doen, is de kwestie dat bijna alle Iran-haters

op de een of andere manier uit het oog verloren, alsof het er niet toe doet.

Maar het zou er wel toe moeten doen. Een recent artikel in de New Yorker over het stoppen van de

dreigende oorlog met Iran suggereert vreemd genoeg dat de huidige generatie

"Iran-haviken" een gematigde kracht zouden kunnen zijn wat betreft beleidsopties

gezien de lessen die zijn geleerd van Irak. Het artikel noemt als hardliners over

Iran David Frum, Max Boot, Bill Kristol en Bret Stephens.

 

Daniel Larison op The American Conservative heeft een goede bespreking van

het New Yorker stuk getiteld "Ja, Iran Hawks willen conflict met Iran,"

waarin de vier bovengenoemde haviken bij naam worden genoemd voordat ze worden beschreven

ze beschrijft als "...een Who's Who van consequent beroerd denken over buitenlands beleid. Als

Als ze gelijk hebben gehad over een belangrijke kwestie van buitenlands beleid in de afgelopen twintig jaar

twintig jaar, zou dat nieuws zijn voor de hele wereld. Ieder van hen

hen haat de nucleaire overeenkomst met Iran met een passie, en ze hebben

gepleit voor militaire actie tegen Iran.

Er is geen enkel bewijs dat een van hen tegen een aanval op Iran zou zijn."

 

En ik zou nog een paar namen willen toevoegen, Mark Dubowitz, Michael Ledeen en

Reuel Marc Gerecht van de Foundation for Defense of Democracies; Daniel

Pipes van het Middle East Forum; John Podhoretz van Commentary magazine;

Elliot Abrams van de Council on Foreign Relations; Meyrav Wurmser van het

Middle East Media Research Institute; Kimberly Kagan van het Instituut

voor de studie van oorlog; en Frederick Kagan, Danielle Pletka en David

Wurmser van het American Enterprise Institute. En u kunt ook

hele organisaties als The American Israel Public

Affairs Committee (AIPAC), het Washington Institute for Near East Policy

(WINEP) en het Hudson Instituut. En ja, ze zijn allemaal Joods, plus de meeste

van hen zouden zichzelf omschrijven als neoconservatieven. En ik zou kunnen toevoegen dat

slechts één van de genoemde personen ooit heeft gediend in een tak van het

Amerikaanse leger - David Wurmser zat ooit bij de marine-reserve. Deze  personen

individuen vormen grotendeels een cabal van schijnheilige stoelendansers

strijders die er de voorkeur aan geven het zware denkwerk te doen, terwijl ze anderen laten doen

het vechten en sterven.

 

Het is dus veilig om te zeggen dat veel van de agitatie om iets te doen aan

Iran afkomstig is van Israël en de Amerikaanse Joden. Sterker nog, ik ben van mening

dat de meeste woede van het Congres over Iran uit dezelfde bron komt,

met AIPAC die onze Solons aan de Potomac overlaadt met "fact sheets"

waarin wordt uitgelegd hoe Iran het waard is om te worden vernietigd omdat het heeft beloofd om

"Israël te vernietigen", wat zowel een leugen als een onmogelijkheid is, omdat Teheran

niet de middelen heeft om een dergelijke taak uit te voeren. De AIPAC-leugens worden

vervolgens opgepikt en herhaald door de volgzame media, waar bijna elke

"deskundige" die over het Midden-Oosten spreekt op televisie en radio of die

wordt geïnterviewd voor krantenartikelen, Joods is.

 

Men zou er ook aan kunnen toevoegen dat de neocons als groep zijn opgericht door Joden en grotendeels Joods zijn.

grotendeels Joods zijn, vandaar hun universele gehechtheid aan de staat Israël.

Ze kwamen voor het eerst in de belangstelling toen ze een aantal nationale

veiligheidsfuncties tijdens de regering-Reagan en hun opkomst

werd voltooid toen zij hoge posten bezetten in het Pentagon en het

Witte Huis onder George W. Bush. Denk even aan Paul Wolfowitz,

Doug Feith, en Scooter Libby. Ja, allemaal Joods en allemaal doorgeefluiken van de

valse informatie die leidde tot een oorlog die een groot deel van het

een groot deel van het Midden-Oosten heeft vernietigd. Behalve Israël natuurlijk. Philip

Zelikow, ook Joods, gaf in een moment van openhartigheid toe dat de oorlog in Irak,

volgens hem werd uitgevochten voor Israël.

 

Voeg aan de dwaasheid een Joodse Amerikaanse ambassadeur in Israël toe die zich identificeert met

de meest rechtse Israëlische kolonisten, een door het Witte Huis benoemde

hoofdonderhandelaar die Joods is en een Joodse schoonzoon die eveneens

betrokken is bij het formuleren van het Midden-Oostenbeleid. Is er iemand die een alternatief

alternatief standpunt voor de eeuwige en kritiekloze steun aan Benjamin

Netanyahu en zijn kleptocratische regime van racistische misdadigers? Ik denk van niet.

 

Er zijn een paar eenvoudige oplossingen voor de dominante betrokkenheid van

Amerikaanse Joden in kwesties van buitenlands beleid waarbij zij een persoonlijk

belang hebben vanwege hun etniciteit of familiebanden. Ten eerste, zet ze niet

in nationale veiligheidsfuncties waarbij het Midden-Oosten betrokken is, waar

ze in conflict kunnen komen. Laat ze zich in plaats daarvan zorgen maken over

Korea, dat geen Joodse minderheid heeft en niet betrokken was bij de holocaust.

bij de holocaust. Dit type oplossing was in feite een soort van

beleid met betrekking tot de Amerikaanse ambassadeurspositie in Israël. Er werd geen Jood

benoemd om belangenverstrengeling te voorkomen vóór 1995, een afspraak

afspraak die werd geschonden door Bill Clinton (zou je het niet weten!)

die Martin Indyk benoemde op de post. Indyk was niet eens een Amerikaans

burger op dat moment en moest zich snel laten naturaliseren voordat hij werd

goedgekeurd door het congres.

 

Die Amerikaanse Joden die sterk gehecht zijn aan Israël en op de een of andere manier

in hoge beleidsposities zitten die te maken hebben met het Midden-Oosten...

en die enige integriteit bezitten in deze kwestie, zouden zich moeten terugtrekken.

zich terugtrekken, net zoals elke rechter zou doen als hij een zaak voorzit

waarin hij een persoonlijk belang heeft. Elke Amerikaan moet vrij zijn om

het eerste amendement uit te oefenen om te debatteren over mogelijke opties

beleid, tot en met het omarmen van standpunten die de Verenigde Staten schaden en een buitenlandse natie bevoordelen.

Staten en een buitenlandse natie ten goede komen. Maar als hij of zij in een positie verkeert

om daadwerkelijk dat beleid te maken, moet hij of zij zich terugtrekken en de

aan degenen die geen persoonlijke bagage hebben.

 

Voor die Amerikaanse Joden die geen greintje integriteit hebben, moeten de media

moeten worden verplicht om hen te labelen onderaan het televisiescherm

wanneer zij opduiken, bijv. Bill Kristol is "Joods en een openlijke

voorstander van de staat Israël". Dat zou zoiets zijn als een waarschuwing

etiket op een fles rattengif - ruwweg te vertalen als "inname van zelfs

de kleinste kleine dosis van de onzin gespuwd door Bill Kristol op uw

op eigen risico."

 

Aangezien niets van het bovenstaande waarschijnlijk zal gebeuren, is het enige alternatief voor

Amerikaanse burgers die er genoeg van hebben dat de nationale

veiligheidsbelangen gekaapt worden door een groep die in dienst staat van een buitenlandse regering.

regering om assertiever te worden over wat er gebeurt. Schijn een

een beetje licht in de duisternis en erkennen wie er belazerd wordt en door wie.

wie. Noem het zoals het is. En als iemands gevoelens worden gekwetst, jammer dan.

We hebben geen oorlog met Iran nodig omdat Israël dat wil en een paar rijke en machtige

machtige Amerikaanse Joden graag leveren. Serieus, we hebben het niet nodig.

 

-=====================================================================

(3) De macht van de Joodse lobby - Philip Giraldi

 

https://www.unz.com/pgiraldi/the-power-of-the-jewish-lobby/

 

De macht van de Joodse lobby

 

Israëli's die Amerikanen doden is goed in Washington

 

PHILIP GIRALDI

 

14 JUNI 2022

 

Iedereen die enige tijd in Washington heeft doorgebracht en die redelijk

betrokken is geweest bij het bekijken van het fiasco dat zich daar afspeelt, zal het ermee eens zijn dat de

de machtigste buitenlandse lobby die van Israël is, gesteund door een

enorm binnenlands netwerk dat bestaat om de Joodse staat te beschermen en te voeden.

staat. Het is inderdaad het binnenlandse element van de lobby dat haar

kracht geeft, gesteund door extravagant goed gefinancierde denktanks

en media die door joden worden gedomineerd als het gaat om ontwikkelingen in het Midden-Oosten.

het Midden-Oosten. De macht van wat ik liever de Joodse lobby noem is

manifesteert zich ook op staats- en lokaal niveau, waar pogingen tot

vreedzame boycot van Israël vanwege zijn oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid zijn bestraft en zelfs bestraft.

menselijkheid zijn bestraft en zelfs gecriminaliseerd in meer dan dertig staten.

staten. In verschillende staten, waaronder Virginia, zijn speciale

regelingen ontworpen om Israëlische bedrijven te bevoordelen ten koste van

lokale inwoners en belastingbetalers.

 

Gezien dit alles mag het geen verrassing zijn dat Israël consequent

een vrijbrief krijgt voor zijn afwijkend gedrag, zelfs wanneer het rechtstreeks tegen de belangen van de VS handelt of Amerikanen doodt.

Amerikaanse belangen of wanneer het Amerikanen doodt. Bedenk bijvoorbeeld hoe generaal

David Petraeus in 2010 ondoordacht opmerkte dat de Israëlische onverzettelijkheid bij het bevorderen van zijn eigen belangen de betrekkingen met de VS bemoeilijkte.

eigen belangen de betrekkingen met de Arabische staten bemoeilijkt en

Amerikaanse levens zou kunnen kosten in het Midden-Oosten, werd hij al snel gedwongen om terug te krabbelen.

terug te komen. En onlangs vermoordde een Israëlische sluipschutter

Palestijns-Amerikaanse journaliste Shireen Abu Akleh zonder enige

gevolgen kwamen van het Joe Biden Witte Huis of van het door Tony

Blinken geleid ministerie van Buitenlandse Zaken. Biden heeft verklaard een zionist te zijn en

Blinken is Joods.

 

Maar een van de gruwelijkste Israëlische wandaden tegen Amerikanen

blijft weinig bekend en verborgen voor de media en de politieke elite.

elite. Vorige week, op woensdag 8 juni, was er een herdenkingsbijeenkomst

bijeenkomst op Arlington National Cemetery in Virginia die niet werd gemeld

in de reguliere media. Het was de jaarlijkse herdenkingsdag voor de

slinkende groep overlevenden van de USS Liberty, die vijfenvijftig jaar geleden werd aangevallen door

Israël vijfenvijftig jaar geleden werd aangevallen. De ontroerende dienst omvatte het luiden van

een scheepsbel voor elk van de vierendertig Amerikaanse zeelieden, mariniers

en burgers die omkwamen bij de opzettelijke aanval in valse vlag waarmee

die tot doel had het inlichtingen schip tot zinken te brengen en de gehele bemanning te doden.

De overlevende bemanningsleden en vrienden en supporters komen jaarlijks samen

jaarlijks samen, gebonden door hun inzet om het verhaal van de Liberty levend te houden.

van de Liberty, in de hoop dat de regering van de Verenigde Staten ooit de moed zal hebben om te erkennen wat er werkelijk is gebeurd.

de moed zal hebben om te erkennen wat er op die noodlottige dag werkelijk is gebeurd.

 

In werkelijkheid is de aanval meer dan een halve eeuw geleden op de USS Liberty door

Israëlische gevechtsvliegtuigen en torpedoboten op 8 juni 1967, is vrijwel uit het geheugen verdwenen.

uit het geheugen verdwenen, en een jongere generatie weet helemaal niet dat een marineschip van de Verenigde

Amerikaanse marineschip ooit opzettelijk werd aangevallen en bijna tot zinken werd gebracht door

Amerika's "grootste vriend en bondgenoot" Israël. De aanval werd gevolgd door

een doofpotaffaire die duidelijk aantoonde dat minstens één president van de

Verenigde Staten zelfs vijfenvijftig jaar geleden zijn relatie met de staat Israël waardeerde

met de staat Israël boven zijn loyaliteit aan zijn eigen land.

 

Het was in werkelijkheid de ergste aanval ooit uitgevoerd op een Amerikaans marineschip...

in vredestijd. Naast het dodental werden nog eens 171 bemanningsleden

gewond tijdens de twee uur durende aanval, die duidelijk bedoeld was om het

het inlichtingen schip dat in internationale wateren opereerde

dat informatie verzamelde over de lopende Zesdaagse Oorlog tussen Israël en zijn

Arabische buren. De Israëli's, waarvan de vliegtuigen hun Davidsster

markeringen bedekt waren, vielen het schip herhaaldelijk aan vanuit de lucht en met

kanonneerboten vanaf zee. Ze probeerden het schip tot zinken te brengen en gaven Egypte de schuld.

zodat de Verenigde Staten zouden reageren door Israëls Arabische vijanden aan te vallen.

 

Joe Meadors, een overlevende van de Liberty, herinnert zich hoe "geen enkel lid van het Congres ooit onze jaarlijkse herdenkingsdienst op de luchthaven heeft bijgewoond.

ooit onze jaarlijkse herdenkingsdienst heeft bijgewoond op Arlington National Cemetery

op de verjaardag van de aanval. We worden veroordeeld als 'antisemitisch' en als

'dwepers' alleen maar omdat we hebben gevraagd om de aanval op de USS

Liberty hetzelfde wordt behandeld als elke andere aanval op een schip van de Amerikaanse marine

sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog. We hebben alleen onszelf. Niet het Congres. Niet de

Navy. Niet het DoD. Alleen onszelf. We hebben een plek nodig waar we welkom zijn.

We hebben onze reünies nodig."

 

De ongelooflijke moed en vastberadenheid van de overlevende bemanning...

was het enige dat de Liberty voor de ondergang behoedde. De

gezagvoerder kapitein William McGonagle kreeg een Congressional

Medal of Honor voor zijn heldhaftige rol in het drijvend houden van het schip, hoewel een

lafhartige en verachtelijke president Lyndon Baines Johnson, die wellicht

samenzwoer met de Israëli's om het schip aan te vallen, brak met de traditie en weigerde

en weigerde de medailleceremonie in het Witte Huis te houden.

de medaille persoonlijk uit te reiken en die taak te delegeren aan de minister van de marine.

in een voor het publiek gesloten uitreiking die slechts met tegenzin werd gehouden op de

Washington Navy Yard. De extra medailles die aan andere bemanningsleden werden uitgereikt

in de nasleep van de aanval maakten van de USS Liberty het meest gedecoreerde

schip in de geschiedenis van de Amerikaanse marine.

 

De cover-up van de aanval begon onmiddellijk, met inbegrip van het verbergen van de

Witte Huis het feitelijk terugroepen van gevechtsvliegtuigen die door de Zesde

Vloot om de onder vuur liggende Liberty bij te staan. De bemanning van de Liberty werd

werd vervolgens tot geheimhouding gezworen over het incident, net als de werknemers van de

dokwerkers in Malta en zelfs de mannen van de USS Davis, die de zwaar beschadigde Liberty naar de haven had geholpen.

de zwaar beschadigde Liberty naar de haven had geholpen. Een inderhaast bijeengeroepen en

en geleid door admiraal John McCain handelde onder

op bevel van Washington om de aanval als een geval van persoonsverwisseling te verklaren.

identiteit. De senior juridisch adviseur van het onderzoek, kapitein Ward Boston, die vervolgens

die vervolgens verklaarde dat de aanval een "opzettelijke poging was om een Amerikaans schip tot zinken te brengen en de gehele bemanning ervan te vermoorden".

Amerikaanse schip te laten zinken en de gehele bemanning te vermoorden," beschreef ook hoe "President

Lyndon Johnson en minister van Defensie Robert McNamara hem opdroegen om te concluderen

de aanval als een geval van 'persoonsverwisseling' bestempelden, ondanks het overweldigende bewijs van het tegendeel.

ondanks overweldigend bewijs van het tegendeel. De bevindingen van de rechtbank werden

herschreven en secties met betrekking tot Israëlische oorlogsmisdaden, waaronder het

het beschieten van reddingsvlotten, werden geschrapt. In navolging van zijn vader

voetsporen, gebruikte Senator John McCain van Arizona vervolgens zijn positie

in de Senaatscommissie voor gewapende diensten om het opnieuw bijeenroepen van een onderzoekscommissie te blokkeren.

het opnieuw bijeenroepen van een onderzoeksraad om het bewijsmateriaal opnieuw te onderzoeken. De meeste

documenten met betrekking tot het Liberty-incident zijn nooit vrijgegeven aan het publiek.

openbaar gemaakt, ondanks de 55 jaar die verstreken zijn sinds de aanval

plaatsvond.

 

Er is één onafhankelijk onderzoek geweest naar de Liberty-affaire

onder leiding van de voormalige voorzitter van de Joint Chiefs of Staff, admiraal Thomas Moorer.

Moorer, maar het had geen juridische status. Het rapport was getiteld "Findings of

de onafhankelijke onderzoekscommissie naar de Israëlische aanval op de USS

Liberty, het terugroepen van militaire reddingsvliegtuigen terwijl het schip

werd aangevallen en de daaropvolgende doofpotaffaire door de regering van de Verenigde Staten.

CAPITOL HILL, WASHINGTON, D.C., 22 oktober 2003". Het

concludeerde dat "er overtuigend bewijs is dat Israëls aanval

een doelbewuste poging was om een Amerikaans schip te vernietigen en haar gehele bemanning te doden.

bemanning te doden; het bewijs van deze opzet wordt ondersteund door verklaringen van minister

van State Dean Rusk, Undersecretary of State George Ball, voormalig CIA

directeur Richard Helms, voormalige NSA-directeuren luitenant-generaal William

Odom, USA (Ret.), Admiraal Bobby Ray Inman, USN (Ret.), en Maarschalk

Carter; voormalig NSA-adjunct-directeur Oliver Kirby en generaal-majoor John

Morrison, USAF (Ret.); en voormalig ambassadeur Dwight Porter, VS ambassadeur in Libanon in 1967.

ambassadeur in Libanon in 1967...".

 

Meer recentelijk is de bewering van verdedigers van de Joodse staat dat Israël

in een fout handelde of door de mist van de oorlog, is ontkracht door eerder

onderdrukte intercepties van de National Security Agency waarin een Israëlische piloot

piloot zijn vluchtleider belde en in alarm verklaarde dat zij

op het punt stonden een duidelijk Amerikaans schip aan te vallen. De vluchtleider

beval hem door te gaan met zijn aanval.

 

De faux rechtbank van onderzoek en de in het geheim toegekende medailles waren slechts de

eerste stappen in de doofpot, die tot op de dag van vandaag voortduurt,

georkestreerd door politici en media die de belangen van Israël boven die van de Verenigde Staten lijken te stellen.

belangen van Israël boven die van de Verenigde Staten plaatsen. Overlevenden van de Liberty

vinden het zelfs moeilijk om hun zaak in het openbaar te bepleiten. Begin april

april 2016 werd een billboard met de tekst "Help de overlevenden van de USS Liberty - aangevallen door Israël" weggehaald.

Aangevallen door Israël" werd weggehaald in New Bedford Massachusetts. Het reclamebord

billboard was geplaatst door de Honor Liberty Vets Organization en was, zoals gebruikelijk

zoals gebruikelijk, werd betaald via een contractuele regeling die

dat het reclamebordbedrijf de afbeelding voor een bepaalde tijd moet plaatsen.

van tijd. Het was een van een aantal billboards die in verschillende staten waren geplaatst.

staten. Onvermijdelijk begonnen de goed verbonden vrienden van Israël te klagen.

Een Joodse zakenman dreigde zijn zaken elders onder te brengen, dus het

het reclamebedrijf het bord twee weken eerder verwijderde.

 

Na vijfenvijftig jaar is het slinkende aantal overlevenden van de Liberty

niet uit op straf of wraak. Desgevraagd zullen zij u vertellen

dat ze alleen vragen om verantwoording, dat er een onpartijdig onderzoek

naar de aanval en dat het ware verhaal van wat er is gebeurd

eindelijk openbaar wordt gemaakt.

 

Dat het Congres doof is voor de pleidooien van de Liberty-bemanning mag niemand verbazen.

niemand verbazen, aangezien het nationale wetgevende orgaan al jaren, zoals Pat

Buchanan het ooit uitdrukte, "door Israël bezet gebied". Het vermogen van de Joodse Lobby

om het Congres en zelfs het presidentschap te dwingen zich aan haar wil te onderwerpen

is door critici in detail beschreven, eerst door Paul Findley in

They Dare to Speak Out, later door John Mearsheimer en Stephen Walt in

The Israel Lobby en in Alison Weir's Against Our Better Judgment en

recentelijk in Kirk Beattie's uitstekende Congress and the Shaping of

het Midden-Oosten.

 

De bereidheid van het Congres om Israël te beschermen, zelfs wanneer het de Amerikanen doodt, is opmerkelijk.

Amerikanen te beschermen is opmerkelijk, maar het is een symptoom van de neiging van het wetgevende lichaam

de neiging van het wetgevend lichaam om zich reflexmatig in te zetten voor Israël, zelfs wanneer het

de belangen van de VS schaadt en de rechten die Amerikaanse burgers geacht worden te genieten.

burgers geacht worden te genieten. Om maar één voorbeeld te noemen van hoe ambitieuze politici

om Israël te beschermen, is de gouverneur van Florida, Ron DeSantis.

voormalige marineofficier die ooit congreslid was voor een district in

Florida waar verschillende Liberty-overlevenden woonden. Zij vertellen hoe

herhaalde pogingen om DeSantis te ontmoeten om een mogelijk officieel onderzoek te bespreken

onderzoek werden afgewezen, waarbij het congreslid weigerde hen te ontmoeten. Zelfs

de veteranenorganisatie the American Legion loopt in angst voor Israël.

Zij heeft geweigerd om de USS Liberty Veterans Association toe te staan een

tafel of stand te hebben op haar jaarlijkse conventie en heeft zelfs elke deelname van de groep aan haar vergaderingen in de Verenigde Staten verboden.

deelname van de groep aan haar bijeenkomsten voor altijd verboden!

 

De behandeling van de USS Liberty zou dus niemand moeten verbazen in een land

waarvan de regerende klasse al decennia lang het bevelen doet van de

de machtige lobby van een kleine klantstaat die de Verenigde Staten van Amerika alleen maar problemen en kosten heeft bezorgd.

en kosten voor de Verenigde Staten van Amerika. Zal er ooit een einde aan komen? Aangezien de

Israëlische/Joodse Lobby momenteel de relevante delen van de federale

regering en een groot deel van de media controleert, zal verandering waarschijnlijk niet van de ene op de andere dag plaatsvinden.

maar er zijn enkele positieve tekenen dat het publiek

Israël minder gunstig beoordeelt. Israël gaat die trend tegen door

wetgeving op federaal en staatsniveau steunt die elke groepering

die Israël bekritiseert antisemitisch is, kan het vertellen van het USS Liberty-verhaal

verhaal onder die beschrijving kunnen vallen en tot "haatmisdaad" worden verklaard.

compleet met civiele en strafrechtelijke sancties. Men moet hopen dat het

Amerikaanse volk eindelijk wakker wordt en beseft dat het moe is van

de hele klucht en besluiten om hun handen in onschuld te wassen van het door Israël verzonnen

verhaal met betrekking tot het Midden-Oosten. Stelt u zich eens voor dat u de

ochtendkrant pakt en geen voorpaginaverhaal leest over de waarschuwingen

en dreigementen van een Israëlische premier of van Israëlische

spreekbuizen genaamd Biden, Schumer en Pelosi. Dat zou een zeer

opmerkelijke ontwikkeling zijn.

 

-==========================================================

 

(4) Liberale interventionisten en neoconservatieven domineren het buitenlands beleid van de VS.

Beleid - Philip Giraldi

 

https://www.unz.com/pgiraldi/liberal-interventionists-and-neoconservatives-dominate-us-foreign-policy/

 

Liberale interventionisten en neoconservatieven domineren het buitenlands beleid van de VS

 

En de slechte resultaten zijn voorspelbaar

 

PHILIP GIRALDI

 

10 MEI 2022

 

Ooit was het buitenlands beleid van de Verenigde Staten gebaseerd op werkelijke

nationale belangen, maar dat was lang geleden en ver weg voordat het land

land werd verleid tot een koloniale oorlog met Spanje, gevolgd door een

twintigste eeuw die bol stond van elk type en elke intensiteit

van oorlogsvoering die men zich kan voorstellen, inclusief het gebruik van kernwapens.

Sommigen menen dat de Verenigde Staten een natie zijn geworden die door oorlog is gemaakt.

oorlog, met de veronderstelling dat al dat oorlogvoeren zowel rechtvaardig als noodzakelijk was, omdat Amerika "uitzonderlijk" is.

en noodzakelijk is, aangezien Amerika "uitzonderlijk" is en standaard "de leider

van de vrije wereld". Kijk naar wat er nu gebeurt met Oekraïne en

Rusland, waarbij een grootschalige economische oorlog tegen Moskou wordt gevoerd...

tegen Moskou, terwijl één van de strijdende partijen wordt bewapend, zonder dat er sprake is van een echt nationaal belang.

nationaal belang, alsof het een gewoonte is. De neiging van Amerikaanse politici

Amerikaanse politici om hun toevlucht te nemen tot wapens om hun andere mislukkingen te compenseren, is zodanig

zodanig dat er in kringen in Washington en de media al geruime tijd

een grap de ronde doet waarin wordt opgemerkt dat het niet uitmaakt wie wordt genomineerd en

we altijd eindigen met John McCain. Maar als men

serieus bezorgd is over de neiging van de Verenigde Staten om

bijna elk buitenlands probleem als oplosbaar te beschouwen als men maar genoeg

militair geweld te gebruiken, kan de grap worden bijgewerkt om te suggereren dat wij Amerikanen...

nu altijd uitkomen bij de Kagans, de eerste familie van

neoconservatieve/neoliberale voorstanders van een agressief, interventionistisch

buitenlands beleid van de VS.

 

Victoria Nuland, de architect van de ramp in Oekraïne en een Dick

Cheney en Hillary Clinton protegé, is getrouwd met Robert Kagan en nu

die nu nummer drie is op het ministerie van Buitenlandse Zaken. Robert is de Stephen & Barbara

Barbara Friedman Senior Fellow bij het Project on International Order

en strategie in het programma voor buitenlands beleid van Brookings en is tevens een

vaste columnist bij The Washington Post. Zijn broer is

Fred, momenteel woonachtig aan het American Enterprise Institute,

en Fred's vrouw Kimberley is hoofd van het toepasselijk genaamde Institute for the

Studie van de Oorlog.

 

Wanneer Congresleden een nieuwe oorlog willen rechtvaardigen, citeren zij vaak

uitspraken van een van de verschillende groepen die verbonden zijn aan de Kagans.

Robert levert regelmatig bijdragen aan de nationale media, zowel in

interviews en opiniestukken waarin hij onvermijdelijk oproept tot harde maatregelen

tegen landen als Rusland en Iran, terwijl Fred zijn bullebak gebruikt

om te pleiten voor grote verhogingen van de militaire uitgaven om "toekomstige bedreigingen" tegen te gaan.

"toekomstige bedreigingen". Fred en Robert zijn leden van de Aspen Strategy

Groep. Zij en hun vader, Donald, waren allen ondertekenaars van het neoconservatieve

Project for the New American Century manifest, Rebuilding America's

Defensie (2000).

 

Kenmerkend is dat de gebroeders Kagan van oorlog houden, maar verwachten dat iemand anders

het vechten doet. Ze hebben allebei aanzienlijk overgewicht en zouden

en zouden nooit door een militair toelatingsexamen komen als ze daar zin in hadden, wat natuurlijk niet het geval is,

wat natuurlijk niet het geval is. De Kagans zijn nauw verbonden met de

Democratische Partij over veel sociale kwesties en zouden zichzelf waarschijnlijk omschrijven

zichzelf waarschijnlijk zowel als liberale interventionisten als neocons omschrijven, omdat in de praktijk

in de praktijk betekenen beide etiketten hetzelfde in termen van een assertieve

buitenlands beleid ondersteund door geweld. Bovendien geeft hun flexibiliteit hen

toegang tot de instellingen voor buitenlands beleid van beide grote partijen.

evenals hun steun aan de Israëlische belangen in het Midden-Oosten, waaronder

waaronder openlijke steun voor de oorlog in Irak en voor een geheime oorlog tegen Iran.

 

De Kagans worden door velen bestempeld als conservatief, maar ze zijn niet

betrouwbaar Republikeins. Donald Trump had tijdens zijn campagnes van 2016 en 2020 veel last van zogenaamde conservatieven.

2020 door zogenaamde conservatieven die zich schaarden achter de

#NeverTrump, vermoedelijk in verzet tegen zijn verklaarde voornemen om

de rol van Amerika in oorlogen in het Midden-Oosten en Azië te beëindigen of althans te verminderen.

Azië. De Kagans behoorden tot de belangrijkste deskundigen. Robert was een van de eerste

de eerste neocons die in 2016 op de #NeverTrump-bandwagen stapte, toen hij Hillary Clinton steunde.

Hij steunde Hillary Clinton voor het presidentschap en sprak op een bijeenkomst in Washington

fundraiser voor haar, waarbij hij klaagde over de "isolationistische" tendens in de

Republikeinse Partij die door Trump wordt geïllustreerd. Veel andere bekende neocons hebben ook

verklaard #NeverTrump te zijn, waaronder Bill Kristol, Bret

Stephens, Daniel Pipes, Reuel Gerecht, Max Boot en Jonah Goldberg.

 

Zeker, sommige hooggeplaatste neocons bleven bij de Republikeinen, onder wie

waaronder de zeer controversiële Elliott Abrams, die aanvankelijk tegen

Trump, maar later de man werd voor de aanpak van zowel Venezuela als Iran.

Iran, aangetrokken door Trumps harde aanpak van beide landen. Abrams'

bekering vond naar verluidt plaats toen hij zich realiseerde dat de nieuwe president

werkelijk een onverbiddelijke vijandigheid jegens Iran omarmde, in het bijzonder zoals

geïllustreerd door zijn beëindiging van het Joint Comprehensive Plan of Action

(JCPOA) en de moord op de Iraanse generaal Qassem Soleimani in Bagdad.

Bagdad. John Bolton was ook een tijdlang een neocon in het Witte Huis.

plooi, hoewel hij later een vijand werd nadat hij door de president was ontslagen

en vervolgens een kritisch boek schreef over Trump.

 

Hoewel de NeverTrumper neocons er niet in slaagden Donald

Trump in 2016 te blokkeren, behielden zij hun relevantie door langzaam terug te drijven naar de Democratische Partij.

de Democratische Partij, waar ze in de jaren 1970 hun oorsprong vonden

in het kantoor van de senator uit Boeing Henry "Scoop" Jackson. Een aantal

van hen begonnen daar hun politieke carrière, waaronder de leidende neocon

Richard Perle.

 

Het is niet overdreven te stellen dat de neo-conservatieve beweging

beweging samen met haar liberale interventionistische collega's

het denken over buitenlands beleid in het Congres en het

Witte Huis. Die ontwikkeling is geholpen door een agressievere verschuiving

onder de Democraten zelf, waarbij Russiagate en andere "buitenlandse inmenging" tot op de dag van vandaag de schuld krijgen.

inmenging" nog steeds de schuld krijgen van het falen van de partij in 2016 en van haar sombere vooruitzichten.

2016 en voor haar sombere vooruitzichten bij de tussentijdse verkiezingen later dit jaar.

Gezien die wederzijdse intense vijandigheid jegens Trump, zijn de deuren van voorheen

gemeden liberale media nu wijd open voor de stroom van

"deskundigen op het gebied van buitenlands beleid" die "het heroïsche gevoel" willen herstellen in het

Amerikaans nationaal veiligheidsbeleid. Eliot A. Cohen en David Frum zijn geliefde bijdragers aan The Atlantic.

favoriete medewerkers van de Atlantic, terwijl Bret Stephens en Bari Weiss

samen waren bij de New York Times voordat Weiss ontslag nam.

Jennifer Rubin, die in 2016 schreef dat "het tijd is voor wat morele

straight talk: Trump is het vleesgeworden kwaad," is een frequente columniste voor The

Washington Post terwijl zowel zij als William Kristol regelmatig verschijnen op

MSNBC. De Russisch-Joodse import-hardliner Max Boot is een regelmatige

medewerker van de Post.

 

Het verenigende principe dat veel van de meestal Joodse neocons verbindt

is natuurlijk de onvoorwaardelijke verdediging van Israël en alles wat het doet.

en alles wat het doet, wat hen ertoe brengt een beleid van Amerikaanse wereldwijde

militaire dominantie, waarvan zij veronderstellen dat die onder meer zal dienen als een

veiligheidsparaplu voor de Joodse staat. In de wereld van na 11 september heeft de

neocon media toonaangevende publicatie Bill Kristol's The Weekly Standard

vrijwel het concept "islamofascisme" uitgevonden om een eindeloze oorlog te rechtvaardigen

in het Midden-Oosten, een ontwikkeling die miljoenen moslims heeft gedood,

ten minste drie landen heeft vernietigd en de Amerikaanse belastingbetaler meer dan 5 biljoen dollar heeft gekost.

biljoen dollar heeft gekost. De band met Israël heeft ook geleid tot politieke steun van de neocon

en media steun voor de huidige zeer agressieve en gevaarlijke

beleid tegen Rusland, deels vanwege zijn betrokkenheid bij de verdediging van

Israëlisch doelwit Syrië. In Oost-Europa hebben neocon ideologen

agressief gebruik gemaakt van het grotendeels illusoire beleid van "bevordering van de democratie

bevordering van de democratie", wat, niet toevallig, ook een belangrijke doelstelling van de Democratische

Partij buitenlands beleid, beide komen mooi samen om te rechtvaardigen

de huidige chaos in Oekraïne te rechtvaardigen.

 

De neocons en liberale interventionisten zijn betrokken bij een aantal

stichtingen, waarvan de meest prominente de Foundation for Defense

of Democracies (FDD), die grotendeels worden gefinancierd door Joodse miljardairs en

defensieaannemers. FDD wordt geleid door de Canadees Mark Dubowitz en naar verluidt

dat de groep wordt geleid door ambtenaren van de

Israëlische ambassade in Washington. Andere belangrijke neocon-incubators zijn het

American Enterprise Institute, dat momenteel de thuisbasis is van Paul

Wolfowitz, en de School of Advanced International Studies (SAIS) aan de

John Hopkins University.

 

Veel voormalige topambtenaren van het Witte Huis van Barack Obama die geloven in

liberaal interventionisme en bevordering van de democratie en tegelijkertijd een hekel hebben aan Rusland

en Vladimir Poetin hebben comfortabele werkrelaties ontwikkeld met

de neocons. De haviken van het buitenlands beleid, waaronder Antony Blinken, Wendy

Sherman, Nicholas Burns, Susan Rice en Samantha Power hebben de meeste zeggenschap.

van de schoten gezien de seniliteit van Biden, maar met neocon politieke en media

steun.

 

Helaas vindt men nergens in Biden's kring voor buitenlands beleid

iemand die zich verzet tegen het idee van wereldwijde interventie ter

ter ondersteuning van beweerde humanitaire doelstellingen, zelfs als dat zou leiden tot een

daadwerkelijke schietoorlog met grote concurrent Rusland en mogelijk ook

China. In feite omarmt Biden zelf een karakteristieke extreem

oorlogszuchtige visie op een goede relatie met buitenlandse naties, waarbij hij beweert

dat hij de democratie verdedigt tegen haar vijanden". Zijn taalgebruik en

autoritaire bestuursstijl laten geen ruimte voor een constructieve

dialoog met tegenstanders. Het script dat door zijn

regering over hoe om te gaan met de rest van de wereld belooft

niets anders dan eindeloze problemen en mogelijk een sterke economische achteruitgang

in de VS in de nabije toekomst.

-====================================================

 

(5) Washington's Assassination Bureau - Philip Giraldi

 

https://www.unz.com/pgiraldi/washingtons-assassination-bureau/

 

Washington's Assassination Bureau

 

Wat heeft Ayman al-Zawahiri precies gedaan?

 

PHILIP GIRALDI - 16 AUGUSTUS 2022

 

Ik klaag vaak dat de zwaar scheve relatie van Washington met

Israël een regeling is die absoluut geen voordeel oplevert voor de

Amerikaanse volk, en nog minder voor onze nationale veiligheid, omdat het de VS heeft

de VS heeft betrokken bij een eindeloze reeks volledig vermijdbare conflicten.

Maar er is één uitzondering op die generalisatie, hoewel men aarzelt om het een voordeel te noemen.

om het een voordeel te noemen, namelijk de overname door het Witte Huis van de

Israëlische praktijk om tegenstanders "terroristen" te noemen. Israël gebruikt

het als een algemene dekmantel om de Palestijnen te denigreren en te vernederen.

Palestijnen te vernederen en hun verzet te delegitimeren.

Arabieren naar believen te martelen en te doden, hun huizen te verwoesten en hen meedogenloos te bombarderen.

genadeloos bombarderen. Washington, dat beweert de bron te zijn van een "op regels gebaseerde

internationale orde" en de verdediger van wereldwijde "democratie" en "vrijheid".

"vrijheid", heeft sinds 9/11 de ongelukkige neiging ontwikkeld om

hetzelfde te doen als de Israëli's om hun aanvallen op burgers en hun

wrede moordbeleid te rechtvaardigen.

 

In feite zijn de VS en Israël over het algemeen de enige twee landen

die "gerichte moord" openlijk gebruiken als politiek instrument zonder

zelfs de moeite nemen om terug te vallen op "plausibele ontkenning" om hun

acties te verbergen. Israël heeft vorige week nog een politiek gemotiveerde

bombardement op Gaza, waarbij 45 burgers werden gedood, waaronder zeventien

kinderen en talrijke huizen werden verwoest. Er werden geen Israëli's gedood of zelfs maar gewond

gewond toen de Gazanen terugsloegen met hun zelfgemaakte raketten. Zowel

het Witte Huis en leiders in het Amerikaanse Congres feliciteerden de

Israëliërs voor "het uitoefenen van hun recht om zich te verdedigen".

 

De belangrijkste doelwitten van de Israëlische aanval waren twee leiders van de Islamitische Jihad.

leiders die zowel Israël als de internationale media hebben omschreven als

"terroristen" en "militanten". De Israëlische premier Yair Lapid

beschreef de operatie als succesvol aangezien de twee mannen naar verluidt

gedood. Een gepensioneerde Israëlische generaal ging zover dat hij de

bloedbad als "echt schoon, heel mooi" en een "uitzonderlijke prestatie".

 

De Israëlische actie herinnert aan de recente moord op Dr. Ayman

al-Zawahiri door de Amerikaanse Central Intelligence Agency (CIA). De media

berichtgeving beschreef hoe het agentschap al-Zawahiri meedogenloos stalkte,

omschreven als het meesterbrein van 9/11, en uiteindelijk te weten kwam dat de 71-jarige

71-jarige in een huis in een chique wijk in Kabul woonde. Het

Er werd ook vastgesteld dat hij de meeste dagen op een terras boven in het huis zat.

boven in het huis. De hellevuur drone die hem doodde richtte zich op het

terras op het moment dat hij normaal gesproken buiten zat. Taliban

bronnen melden dat zijn lichaam werd verscheurd en verbrand door de twee

raketten die hem blijkbaar hebben geraakt.

 

Het Witte Huis beschouwt de moord natuurlijk als een groot succes.

succes, een grote slag in de oorlog tegen terreur. Joe Biden hoopt

dat het de sombere goedkeuringscijfers van de regering zal verbeteren in de

in de aanloop naar de verkiezingen in november, maar de informatie die aan de

media over het incident waarin de vasthoudendheid en professionele deskundigheid van de CIA worden geprezen, is misschien wat overdreven.

professionele expertise is misschien een beetje overdreven. Alternatieve

berichten uit Afghanistan suggereren dat al-Zawahiri heel

openlijk in Kabul woonde en dat hij niet actief is geweest in vermoedelijk

radicale activiteiten voor vele, vele jaren buiten het maken van een aantal

"complottheorie" video's. Zowel al-Zawahiri als al-Qaeda-oprichter Osama

bin Laden leidden, op het moment dat zij werden vermoord door de VS,

een rustig leven met weinig bescherming, hoewel ze naar verluidt

nominale leiders bleven van Al Qaida, een organisatie die haar raison d'etre had verloren.

die jaren eerder haar raison d'etre had verloren.

 

Al-Zawahiri's reputatie als terrorist is grotendeels afkomstig van Amerikaanse en Britse inlichtingendiensten.

inlichtingenbronnen en uit de media, die automatisch als onbetrouwbaar moeten worden beschouwd.

die automatisch als onbetrouwbaar moeten worden beschouwd. Denk even aan de leugens die

de regering van George W. Bush deed om oorlog te voeren tegen Irak,

met mensen als Condoleezza Rice die spraken over paddestoelwolken die

en een winkel in het Pentagon, gerund door een groep neocons.

neocons die vervalste inlichtingenrapporten produceerden. Wat is bevestigd

uit onafhankelijke bronnen is bevestigd dat al-Zawahiri, een Egyptische

arts, wreed werd gemarteld door de geheime politie tijdens een

hardhandig optreden tegen politieke dissidenten op initiatief van de Amerikaanse marionet president Hosni

Mubarak. De martelingen radicaliseerden hem en hij sloot zich aan bij de ondergrondse groep van Osama bin Laden.

Laden's ondergrondse groep, waarvan hij later blijkbaar de nominale leider werd

nadat Bin Laden zelf in mei 2011 werd gedood door Amerikaanse Navy Seals. Veel van

de rest van de veronderstelde biografie van al-Zawahiri berust op weinig echt bewijs.

van echt bewijs.

 

Wat er werkelijk gebeurde op 9/11 en wie erachter zat, blijft een beetje een mysterie.

mysterie omdat alle schijnbare daders van wat er gebeurd zou kunnen zijn

dood zijn. Bedenk even dat Osama bin Laden en Ayman

al-Zawahiri nooit echt hebben toegegeven dat hun groep al-Qaeda de

dader van de aanslag was. In feite ontkenden zij het, en schreven het soms toe aan

aan andere geradicaliseerde Saoedi-Arabische ondergrondse groepen. Evenmin is er

enig feitelijk bewijs dat zij de aanslag hebben gepland. Zij werden beschuldigd

omdat zij de geclaimde staat van dienst, middelen, motief en

mogelijke toegang om het incident uit te voeren, niet omdat er enig

echt bewijs was dat zij de daad hadden verricht. Toen de VS de

Taliban-regering van Afghanistan eind 2001 en eisten dat bin

Laden over te dragen aan de Amerikaanse politie, antwoordden de Afghanen

dat Bin Laden een gast in hun land was, maar dat zij hem zouden uitleveren...

als Washington kon aantonen dat hij de aanslagen had georganiseerd en bevolen.

de aanslagen had georganiseerd en opgedragen. Het Pentagon en de CIA van George W. Bush konden dat blijkbaar niet bewijzen op basis van echt bewijs.

dat bewijs te leveren op basis van echt bewijs, wat leidde tot de beslissing om in plaats daarvan oorlog te voeren.

om in plaats daarvan oorlog te voeren.

 

En van alle honderden "terroristische" gevangenen die zijn

die door de Amerikaanse militaire gevangenis in Guantanamo zijn gerecycleerd, zijn er slechts vijf

ooit beschuldigd van enige betrokkenheid bij 9/11. Zij worden nog steeds vastgehouden

maar zijn nooit berecht en het is heel goed mogelijk dat de zaak tegen hen

nooit kan worden gemaakt. Ze zouden zelfs volledig onschuldig kunnen zijn.

 

En er is meer aan de hand. Bin Laden had gearresteerd en berecht kunnen worden

maar de regering Barack Obama besloot hem te doden en zijn lichaam in zee te dumpen.

zijn lichaam in zee te dumpen, vermoedelijk om een rechtbankdrama te vermijden, dat overheidsfouten aan het licht zou brengen.

overheidsfouten zou onthullen. En dan zijn er nog Anwar Nasser al-Awlaki en

zijn zoon Abdulrahman, beiden Amerikaanse burgers die door CIA-drones zijn gedood in Jemen.

drones in Jemen, waar hun familie vandaan komt. De al-Awlaki's kunnen al dan niet

al dan niet daadwerkelijk lid zijn geweest van al-Qaeda, maar de preken en geschriften van de oudste al-Awlaki's

preken en geschriften van de oudste al-Awlaki inspireerden zeker groepen die zich verzetten tegen de vijandigheid van de

vijandigheid van het Amerikaanse buitenlandse beleid tegenover moslims. Algemeen wordt aangenomen dat Anwar

al-Awlaki opgepakt en berecht had kunnen worden in de VS als een poging daartoe was ondernomen.

poging daartoe was ondernomen, maar in plaats daarvan besloot de regering-Obama opnieuw dat hij moest worden gedood.

besloten dat hij moest worden gedood.

 

Ten slotte is er de dood per drone van de Iraanse generaal Qassem Soleimani

in januari 2000 onder president Donald Trump. In een recent boek beweert Trump's

Mark Esper, chef defensie, dat Trump loog nadat de moordaanslag

werd bekritiseerd door te zeggen dat Soleimani actief "terreur" voorbereidde

aanvallen op vier Amerikaanse ambassades in het Midden-Oosten. Esper bevestigt

dat er geen inlichtingen waren om die bewering te staven, maar interessant genoeg

verder om duidelijk te maken dat er geen specifieke inlichtingen waren

dat een dergelijke aanval op handen was of zelfs gepland werd.

gepland was. Er waren alleen algemene regionale veiligheidsdreigingen waar veel

ambassades in de wereld op reageren en voorbereidingen treffen om zich te verdedigen.

 

De bewering van Esper wordt ondersteund door de Iraakse regering zelf, die

verklaarde dat Soleimani, algemeen beschouwd als de op één na machtigste

functionaris in Iran na de Ayatollah, in Bagdad was om vredesregelingen te bespreken en dat de Amerikaanse ambassade

en dat de Amerikaanse ambassade op de hoogte was gesteld van zijn geplande reis en daartegen geen bezwaar had gemaakt.

reis was geïnformeerd en er geen bezwaar tegen had gemaakt. In plaats daarvan gebruikten de VS de gelegenheid

gelegenheid een gewapende drone te lanceren om hem en negen Iraakse militieleden die hem vanaf het vliegveld vergezelden, te doden.

die hem begeleidden vanaf het vliegveld. Met andere woorden,

er was geen onmiddellijke dreiging, zelfs geen plausibele dreiging, en de VS

ging toch door en doodde een hoge Iraanse regeringsfunctionaris in een

gerichte moord.

 

De Verenigde Staten en Israël hebben dus een vaste formule waarbij zij

iedereen overal kunnen doden zonder enige vorm van proces of rechtsstaat, zelfs als ze niet weten wie je bent.

ze niet weten wie je bent, zoals in de gevallen van de "handtekening" of

"profiel" executies per drone in Afghanistan. En alle presidenten en

hoge ambtenaren weten dat, wat ze ook doen, er geen

verantwoording zal worden afgelegd. Men hoeft het alleen maar terreurpreventie te noemen.

waarbij terroristische aanslagen kunnen worden aangehaald die op geen enkele manier kunnen worden gekoppeld door

aan de persoon die wordt gedood. Eens een terrorist,

altijd een terrorist, indien nodig herhaald, en het publiek en de media zullen

zwijmelen van plezier omdat ze zo goed beschermd zijn. En, zoals de Israëlische

generaal beschreef, zal het eindresultaat "echt schoon, heel mooi" zijn.

een "uitzonderlijke prestatie".