597 Wanneer is een opinie de moeite waard?

Laatst hoorde ik: 'Ja, hij is wel een excellent debater, maar geen goed politicus'.

In een media-democratie is het misschien wel belangrijker om een goed debater te zijn dan om een goed politicus te zijn. Om over staatslieden maar te zwijgen.

Een staatsman is iemand die tegen de wil van  'de  anderen' in gaat, en achteraf gelijk bleek te hebben.  Of het is iemand als Mahathir van Maleisie, die de haat van de Maleiers ( IQ 80) weet te neutraliseren en het egoisme en de macht van de Chinese minderheid ( IQ 107) weet te temperen zodat ze er samen beter van worden. En dat òndanks alle pogingen van de VS om de zaak kapot te maken.  Dàt is een staatsman. 

En wat is nu een goede pundit?
Wat is een goed blogger?

Ik vind The Saker een goed blogger omdat hij een enorme achtergrondkennis heeft, en altijd goed onder woorden weet te brengen wat volgens mij 'het geval'.
Paul Craig Roberts bewonder ik omdat zijn artikelen kort, helder en ter zake zijn.
Uiteraard lopen hun zinnen vloeiend en zijn ze in één keer te begrijpen.

Beide heren hebben wel een nadeel : van hun - veelal sombere- voorspellingen komt zelden iets uit. De Saker heeft dit al enige malen grif toegegeven.  PCR nog niet, zover ik weet.

Wel, en dàt is waar ik dan om de hoek kom kijken.
Ik kan geen korte. heldere en gemakkelijk te begrijpen artikeltjes schrijven. Het blijft zwoegen.
En hoewel ik zelf over mijn achtergrondkennis nog niet ontevreden ben, kan die niet tippen aan de Saker en PCR.
Maar ik heb dan weer een aardige 'unique selling point': Mijn voorspellingen komen heel vaak uit. Ook als 99.9 % van 'de mensen'  die voorspellingen als  'onzin' heeft afgedaan.

Natuurlijk moet ik deze boude bewering wel bewijzen.
Dat begrijp ik.
Maar dat is heel moeilijk zonder mijn identiteit op straat te gooien.
U zult me dus moeten vertrouwen.

Hier zijn mijn wapenfeiten: 
1. Ik begon mijn uitermate groene en milieu-vriendelijke bedrijf vòòr 1980.
Dat was toen en zelfs in de 20 jaar daarna heel ongebruikelijk. Nu is wat ik doe breed aanvaard.
Het heeft me geen windeieren gelegd. Qua inkomen zit ik bij de 1%.

2.  Reeds in 1990 probeerde ik een discussie op gang te krijgen over de nadelen van massa-immigratie.  Ik was er van overtuigd dat dit alleen menselijk ongeluk zou veroorzaken op de lange duur: zowel bij de autochtonen als de allochtonen.  En politicus noemde me en plein publiek een fascist.  Ik zou discrimineren.  Tegen die stroom was niet op te zwemmen.

3. Al begin jaren 90 was ik lid van een organisatie die zich bezig hield met evolutiepsychologie.  De ideeen waren nog zo nieuw dat men het destijds  nog 'sociobiologie' noemde.
Volgens de inzichten van de evolutiepsychologie zijn onze gedrags-voorkeuren gevormd door wat we  tijdens onze menselijke evolutie mee maakten. Ook ons gedrag is een gevolg van selectie en 'overleven'.
Daar volgt logisch uit dat niet alle rassen gelijk zijn qua gedragsvoorkeuren.
Dat blijft nog een taboe, maar het is wel essentieel om dat te weten als je bijvoorbeeld nadenkt over integratie en  assimilatie en of het al dan niet verstandig is om massa-immigratie te laten gebeuren.

Een pudit schrijft over 'de mens'.  Zijn visie is pas van belang als hij  de materie kent: als hij weet hoe de mens in elkaar steekt.
Daarvoor is de kennis van evoutiepsychologie noodzakelijk.
Veel pundits laten hun mening bepalen door idealen en wenselijkheid.
Fout.  De haalbaarheid moet ook een rol spelen.
Is het menselijk niet haalbaar, dan zijn al dioe mooie normen en idealen slechts droimen en worden ze nooit werkelijkheid.

U bent dus gewaarschuwd:  Al mijn vreemde beweringen zouden best eens uit kunnen komen...