1444 Wat beoogt het Fascisme ? Voor wie is de regering in touw?

 In het vorige blog zien we dat wij elke dag te horen krijgen dat de democratie zaligmakend is.  Maar dat lijkt tijdelijk geweest te zijn. Nu is het alleen nog zaligmakend voor de rijken.  

We krijgen ook elke dag te horen dat het fascisme zo gruwelijk is,  maar op de oude beelden zien we enthousiaste burgers in massale hoeveelheden. Waar zien we nog zulke enthousiaste burgers?  NB: In 1924 stierven de Duitsers van de honger en 15 jaar later, in 1939,  vlogen ze naar Ibiza voor vakanties en hadden ze sociale  wetgeving bij ziekte en werkloosheid !   Duitland liep toen 20 jaar vooruit. 

We moeten vooraf ook melden dat heel veel negatieve zaken die over nazi-Duitsland de ronde doen (eugenetica, rassentheorien, rasverschillen, elite-rassen) in die jaren minstens zo heftig werden verkondigd in Engeland en Amerika. Alleen is dàt nu in de doofpot gestopt en weet je het alleen als je het bestudeert.    

"Maar Hitler was toch een vreselijke agressor?"    Daar ben ik nog niet uit. De ambassadeurs in Washington schreven naar huis  (naar Londen, Parijs, Warschau) dat de economie in de VS kapot was, en dat alleen een oorlog het land kon redden en dat Roosevelt heel erg op oorlog aan stuurde.   Hitler riep dat ook in zijn speeches: "Waarom wil Roosevelt oorlog ?"

Er werden etnische Duitsers vermoord in Polen om Duitsland binnen te lokken. 

"Maar Hitler trok toch naar Moskou en Sint Petersburg?"    Ja,  dat klopt.  Maar volgens Suvorov's boek 'Icebreaker'  was Stalin van plan om west Europa aan te vallen.  Hitler wilde zeker de Oekraiense landbouw-grond  inpalmen, maar zei dat dit voor het Oekraiense volk zelf ook veel voordelen zou geven.  Dat is een geloofwaardig verhaal.    En Hitler wilde de olie van Baku, maar dat was  pas toen de oorlog al begonnewn was.

"Maar Hitler heeft toch de joden vergast?"  Hitler riep altijd:    "Als de joden zich wéér met de oorlog gaan bemoeien, dan zal mijn wraak heftig zijn !" 

Op 8 december 1941vond Pearl Harbor plaats en mengden de joden (Amerika) zich dus in de oorlog. Vijf weken later was de Wannsee Konferenz waar werd besloten dat de joden zich zouden moeten dood werken.  Vòòr 8 december 1941 deed Duitsland er alles aan om de joden het land uit te krijgen,  met behoud van een flink deel van hun kapitaal.  Velen gingen naar Israel.  Landen als Engeland en de VS lieten geen enkele jood toe ( als ik me niet  vergis).        

In onderstaand artikel wordt uitgelegd wat het fascisme is. Het heeft een zeer kwalijke reuk, maar komt dat vanwege Auschwitz en de oorlog? Of komt dat omdat het fascisme een systeem is waarbij arbeid en kapitaal als in een  poldermodel samen werken,  en waar niet de Rijken de baas zijn,  maar de regering?  Een staatsbestel waar het eigen volk eigen baas is en niet een kleine vijandige elite van (joodse)  immigranten.  Zou dat niet de reden kunnen zijn dat het fascisme als staatsbestel met zulke negatieve verhalen in onze ( joodse)  pers is omgeven ? 

Nogmaals : denk aan hoe tevreden het volk op de beelden uit 1939 is. 

En  denk aan R2P ( duizenden etnische Russen  werden afgeslacht , voor Hitler ten strijde trok). 

En denk aan de Russische tanks die aan de grens klaar stonden om Duitsland aan te vallen  ( Suvorov-hypothese).

En denk aan de moeite die Hitler deed om de joden het land uit te krijgen. 

En  denk aan Kaufmann's boek : "De Duitsers moeten worden vernietigd!"  en alle inspanningen van Amerikaanse joden om Amerika in stelling te brengen tegen Duitsland. 

En denk aan de vele mysteries die het holocaust-verhaal omgeven.  Waar was de Holocaust vòòr 1960 ?   Waarom schreef Elie Wiesel niet over gaskamers maar wel over babies die in het vuur werden verbrand?   Waar zijn de 6 miljoen skeletten gebleven?  Waarom kloppen al die getuigen-verklaringen niet met de fysieke wetmatigheden ?  ( Sondercommando's die beweren dat ze met ontbloot bovenlijf maandenlang  vergaste joden uit de gaskamers haalden etc etc. Totaal onmogelijk) 

Was fascisme het toppunt van gruwel?

PIERRE SIMON - 28 MAART 2024

 - 2.800 WOORDEN

 

Zolang de leugen in ons hart blijft,

zal het niet mogelijk zijn om een betere wereld op te bouwen.

Michele Camposeo

Waren het fascisme en zijn Duitse variant, het nationaalsocialisme, zo verderfelijk, misdadig en verwerpelijk als democraten beweren?

Hadden de zegevierende democraten van de Tweede Wereldoorlog gelijk om het kleinste spoortje van deze autoritaire regeringen uit te wissen door

massale zuiveringen van documenten en

de systematische moord op miljoenen mensen, vooral in Frankrijk en Duitsland?

"Laten we dat uitzoeken", zoals Varg Vikernes zou zeggen!

***

De term "fascisme" is afgeleid van het Italiaanse woord fascia, wat "de groep" betekent, of meer specifiek "met het oog op de groep". In dit politieke systeem worden individuen opgeroepen om

hun individuele behoeften te verzoenen met de behoeften van de groep(hun natie).

Al hun acties moeten worden beoordeeld op hun effect op de groep.

Met andere woorden, fascisme verwerpt de egoïstische, "ik eerst" mentaliteit die zo gebruikelijk is in het kapitalisme.

Van iedereen wordt verwacht dat ze gezond leven om niet ernstig ziek te worden en de collectieve last te vergroten.

Mensen worden daarom aangemoedigd om goed te eten, te bewegen en excessen van welke aard dan ook te vermijden.

Dit is de essentie van fascisme: individualisme getemperd door een sterke aandacht voor de behoeften van de groep.

Er zijn verschillende smaken fascisme, maar ze hebben

allemaal de volgende punten gemeen.[1]

 

Economisch systeem

In het fascisme speelt de overheid een centrale rol in het toezicht op het bankwezen, de handel, de productie en de arbeidsmarkt.

 Dit toezicht heeft maar één doel: het algemeen welzijn en de veiligheid van de natie waarborgen.

Autoritaire regeringen van dit type zijn daarom een middel om een doel te bereiken, namelijk de belangen van de natie en haar bevolking in plaats van de belangen van de heersende elites en de oligarchen die hen manipuleren, zoals het geval is in een democratie.

Het volgende axioma is absoluut niet-onderhandelbaar:

de overheid keurt geen enkele bedrijfsactiviteit goed die geen positief effect heeft op de hele natie en haar bevolking.

Met "positief effect" wordt bedoeld: is dit bedrijf goed voor de werknemers? Betaalt het een eerlijk loon? Produceert het een product of levert het een dienst die bijdraagt aan het welzijn van de mensen en aan de technologische, morele en spirituele vooruitgang van de natie?

In zo'n systeem zou pornografie bijvoorbeeld verboden worden omdat het mensen corrumpeert, uitbuit en vernedert, vooral vrouwen. Ook vrijhandelsverdragen zoals het Trans-Atlantisch Verdrag zouden voor altijd verboden worden omdat dergelijke verdragen industrieën verplaatsen naar landen waar arbeid goedkoop is, waardoor de lokale beroepsbevolking veel schade ondervindt.

Fascisme vertrouwt ook op vrij ondernemerschap met slechts één beperking: Komt deze activiteit de natie en het volk ten goede? Binnen dit kader heeft de overheid er geen bezwaar tegen als een zakenman rijk wordt, in tegenstelling tot het communisme, dat fundamenteel tegen persoonlijke rijkdom is, tenminste in theorie, omdat we vandaag de dag weten dat in de USSR zakenlieden fortuinen verdienden en de joods-bolsjewistische elites het leven leidden van een koning terwijl het volk wegkwijnde in ellende en ontbering.[2]

Privébezit is ook toegestaan, in tegenstelling tot het communisme waar het verboden is. Om het anders te zeggen: als je een ondernemer bent, ga je gang, begin zoveel bedrijven als je wilt, word rijk, wees succesvol, maar produceer geen producten of diensten die de natie en haar mensen zouden kunnen schaden; zorg er ook voor dat je werknemers goed worden behandeld en een loon krijgen waarmee ze fatsoenlijk kunnen leven. Zo niet, dan zullen we een einde maken aan jullie activiteiten.[3]

In een fascistisch systeem zijn werkgevers en werknemers verenigd tegen communisme en kapitalisme. Onder Hitler, bijvoorbeeld, benadrukte het nationaal-socialisme inderdaad het principe dat arbeiders en werkgevers bedoeld zijn om samen te zijn als een verenigde entiteit en niet tegen elkaar opgehitst of uitgespeeld te worden, in tegenstelling tot het huidige kapitalistische systeem.[4]

 

Vakbonden en stakingen zijn, onnodig te zeggen, verboden. (*) Dit alles wordt goed uitgelegd door Friedrich Kurreck, een Duitse ingenieur die de massale denazificatie overleefde die Duitsland na de oorlog onderging:

Wat kan een werkgever doen met uitvindingen en ideeën, de een nog beter dan de ander, als hij geen arbeiders in zijn werkplaats heeft om ze te produceren? Niets! En omgekeerd: wat kan een heel goede werknemer doen als hij geen werkgever heeft die hem met zijn zakelijke beslissingen kan voorzien van moderne technologie? Niets! Het principe is dat zij die met hun hoofd en handen werken een team vormen met werkgevers die zich bekommeren om het nationaal belang.[5]

 

(*) Dit doet niet sympathiek aan op het eerste gezicht. Maar als je weet  dat de overheid in handen van het volk is, en dat die de Bedrijfs-eigenaren goed in de hand houdt,  dan is het stakings-verbod wel acceptabel:  het is een team-inspanning, en niet een strijd tussen baas en medewerker. Om van uitbuiting maar niet te spreken. 

Zolang dat ook de echte situatie is,  is staking ook niet nodig. En staking is altijd heel nadelig voor allen, voor de Natie.

 

Banken

In een fascistisch systeem is woeker verboden.

De overheid controleert nauwgezet alle aspecten van het monetaire beleid, inclusief het verstrekken van leningen.

Het is de overheid die het geld drukt en het renteloos uitleent,

in tegenstelling tot een democratie waar private banken in buitenlandse handen het geld drukken, het monetaire beleid controleren en leningen verstrekken tegen woekerrentes die naties uiteindelijk onherstelbaar in de schulden steken. De nationaal-socialisten deden ook op grote schaal aan ruilhandel om te voorkomen dat ze slaven zouden worden van de renteleningen van de kosmopolitische bankiers.[6]
Deze handelsmethode was natuurlijk een doorn in het oog van de Anglo-Amerikaanse Joodse bankiers, want zij konden de Duitsers niet langer uitbuiten. Het gevolg was extreem hinderlijk optreden tegen Duitsland.[7]

Culturele en sociale aspecten

Om alles schoon en respectabel te houden, om een hoge moraal te handhaven, om een gevoel van eer en vurig patriottisme te cultiveren, om de verspreiding te voorkomen van vuiligheid die de samenleving zou kunnen corrumperen en verdorven, hield de fascistische regering films, theater, kunst, literatuur, muziek, onderwijs, niet-gouvernementele organisaties, denktanks, enz. nauwlettend in de gaten. In een autoritair regime zouden NGO's en oligarchen zoals George Soros hun subversieve activiteiten niet kunnen uitoefenen.[8]

Status van vrouwen

In het fascisme worden vrouwen zeer gerespecteerd. Als draagsters van een toekomstig leven wordt van hen verwacht dat ze goed opgeleid en gecultiveerd zijn. Ze worden aangemoedigd om hun interesses en carrières na te streven, maar alleen als dit de behoeften van hun gezin niet in de weg staat. Het gezin komt altijd op de eerste plaats. Ze worden aangemoedigd om sterk, maar vrouwelijk te zijn. In fascistische kunst worden vrouwen afgebeeld als heldinnen of bijna-godinnen.[9]

Politiek

In het fascisme worden parlementsleden door het volk gekozen op basis van hun intrinsieke kwaliteiten: intelligentie, toewijding, prestaties uit het verleden, werk- en organisatiecapaciteit, eerlijkheid, en niet op basis van partijgebondenheid. Gekozen parlementsleden gebruiken hun kwaliteiten om de natie te dienen, om op een rustige manier te studeren, te discussiëren en wetten te maken, en om de regering te helpen met hun kritiek en suggesties, in plaats van beledigingen en papieren ballen naar elkaar te gooien. Ministers worden door het staatshoofd gekozen uit de besten van de besten, niet omwille van gelijkheid. Ze streven ernaar om in het algemeen belang van het land te regeren,

niet in het belang van een handjevol plutocraten die hen verkozen kregen via zorgvuldig geplande verkiezingscampagnes door professionele publieksmanipulatoren.

Het staatshoofd is niet de gekozen vertegenwoordiger van een partij, maar de waardige vertegenwoordiger van de natie die gekozen en gerespecteerd wordt door alle burgers. Hij dient de hele natie. En in tegenstelling tot een democratie zijn de vertegenwoordigers van de natie direct verantwoordelijk voor hun daden. Hun doel is niet om de natie te verdelen, maar om haar te verenigen en te verrijken, technologisch, moreel en spiritueel. Het is daarom geen totalitaire staat, zoals de Amerikaanse journalist Lothrop Stoddard (*) stelt in het volgende citaat:

 

De relatie tussen het volk en de staat laat zien hoe verkeerd het is om de nationaalsocialistische staat een totalitaire staat te noemen. Een staat die voor een doel werkt en geen doel op zich is, kan nooit een totalitaire staat worden genoemd, waarin het zwaartepunt is verschoven van het individu. In dit geval wordt het weerloze individu geconfronteerd met een almachtige staat. Maar de nationaalsocialistische staat bestaat om het volk en dus elk lid te dienen. Het geheel wordt daarom opgeroepen om samen te werken in het leven van de staat. De term, het geheel, is correct toegepast op de nationaalsocialistische Weltanschauung [wereldbeeld], die belichaamd is in het hele volk en alle takken van het nationale bestaan activeert.[10]

(*)Nogal gewaagd om deze man nu te citeren:  Wikipedia: Theodore Lothrop Stoddard (June 29, 1883 – May 1, 1950) was an American historian, journalist, political scientist and white supremacist. Stoddard wrote several books which advocated eugenics, white supremacy, Nordicism, and scientific racism, including The Rising Tide of Color Against White World-Supremacy (1920). JV.

JV:  Als je zegt: Voor elk volk een eigen land en eigen autonomie en een Staat die er is voor het EigenVolk,  dan is er volgens mij niks aan de hand. Maar immigranten vallen dan wel buiten de boot. Dat geldt dan ook voor blanken die denken dat ze in Afrika hun ‘van God gegeven  last’ ( white man’s burden)   moeten gaan dragen en die volken moeten gaan regeren (en uitbuiten!).  Ze hebben dààr niks te vertellen.

 

Ecologie en dieren

Ecologie was oorspronkelijk geen zorg van links, maar van conservatief rechts, vooral van de fascisten. De fascisten moedigden respect voor de natuur aan omdat die de bron is van al het leven. Duitsland en de Noord-Europese landen in het algemeen zijn de echte bakermat van de zorg voor het milieu en de bescherming van dieren, zowel huisdieren als wilde dieren. De Duitse nationaal-socialisten hadden bijvoorbeeld de meest vooruitstrevende dierenbeschermingswetten ter wereld.[11]

Alle grote voorlopers van de groene beweging zijn conservatieven, vijanden van de vooruitgang die zich uitsluitend richt op het nuttige en het exploiteerbare en "die uiteindelijk de mens zelf als proefkonijn beschouwt". Zoals Giovanni Monastra, een van de auteurs van het Franse boek Piété pour le cosmos (Vroomheid voor de Kosmos), terecht opmerkt, is zelfs de term "ecologie" een uitvinding van de conservatieve Duitser Ernst Haeckel.[12]

Hoe verder men naar het zuiden gaat, "ook binnen Europa zelf," merkt Philippe Baillet op, de andere auteur van dit uitstekende boek, hoe meer het ecologische gevoel desintegreert. Er is dus een raciaal facet aan ecologie, waarbij blanken over het algemeen meer respect hebben voor natuur en dieren dan andere rassen. (*)

Philippe Baillet maakt ook een belangrijk onderscheid tussen liberalen en globalistische linkse ecologen, de voorstanders van identiteit zonder grenzen of voorstanders van een mix-ras,  enerzijds  ( Slecht volgens Baillet.  JV )

en rechtse ecologen, de voorstanders van territoriale wortels en rassenbewustzijn.

( Goed,  volgens Baillet.  JV.  Hier een video met Baillet: https://youtu.be/QBQjDnlmz7Y  )

 

De laatsten willen niet alleen de natuur beschermen, maar ook raciale en culturele bijzonderheden.  ( Het eigene. Het thuis-gevoel. Onder elkaar zijn. Veilig zijn. In de ingroup verblijven. Het lijkt me een geweldig middel tegen alle ziekten war we zo door geteisterd worden tegenwoordig.  JV. )

Terwijl linkse milieuactivisten alleen maar bezig zijn met de bescherming van de natuur, althans in theorie, omdat ecologie slechts een instrument is dat ze gebruiken om hun machtswellust te bevredigen.[13]

(Ik zie Extinction rebellion (ER) niet als mensen met lust tot macht.  Ik zie hen als jonge fanatici ( dat hoort bij die leeftijd) aan wie is wijsgemaakt dat als ze  voor dit ideaal gaan strijden,  ze  goede mensen zijn. Redders van een aarde die anders ten onder gaat.  Misschien is dat ook werkelijk ( deels)  waar. Maar de manipulators die  ER gebruiken hebben tot doel om de wereld te controleren en hun rebellen later te doden. De toekomst van de aarde zal hen een zorg zijn. Zo kijk ik er tegen aan.  JV )

 

(*) Pijnlijk natuurlijk, maar als het serieus wordt onderzocht en just blijkt te zijn,  dan mag het worden geschreven. Ik heb geen idee.  JV.

 

Vrijheid

Als iemand niet graag in een fascistisch land woont, is hij vrij om ergens anders te gaan wonen. In tegenstelling tot het communisme, waar je, als je het niet leuk vindt om te verhongeren zoals in Cuba, beter je mond kunt houden of je komt in een heropvoedingskamp terecht waar je wordt gehersenspoeld tot een goede, gehoorzame en volgzame kleine communist. Als je je verzet, word je waarschijnlijk geëxecuteerd. Dus, onderwerp je of draag de gevolgen.

( Cuba wordt al 70 jaar kapot gemaakt door de VS, en geinfiltreerd. De reactie van de regering is dan altijd om streng te zijn. Nazi Duitsland was ook streng tegen opponenten.  De VS is ook zeer streng tegen echte opponenten als Assange. JV. )   

 

Wat zijn de fundamentele verschillen tussen communisme en fascisme?

Fascisme is voor het concept van privébezit en de markteconomie, terwijl communisme tegen privébezit is en voor een economie die door de overheid wordt gecontroleerd via een gecentraliseerd plan. In een fascistisch systeem zoals het nationaalsocialisme zijn de productiemiddelen over het algemeen in particuliere handen, hoewel de staat zich een "sturende" rol voorbehoudt. In een communistisch systeem wordt privébezit, inclusief boerderijen, fabrieken of productiemiddelen en zelfs huisvesting, door de staat geconfisqueerd. Hoewel beide systemen inherent autoritair zijn, is het nationaalsocialisme aanzienlijk gebruiksvriendelijker dan het communisme. In het nationaalsocialisme worden de rechten van burgers gerespecteerd en beschermd, terwijl in het communisme privérechten niet bestaan.

De doelen van de twee systemen zijn ook verschillend. Hitlers nationaal-socialisme is een revolutionaire beweging om de Christelijke Westerse beschaving te "beschermen", terwijl het communisme een revolutionaire beweging is om deze te "vernietigen". In de woorden van Harold Cox, een lid van het Britse parlement en een typisch liberale geleerde: "De (communistische) socialisten zijn niet gericht op de vooruitgang van de wereld als zodanig, maar op de vernietiging ervan als opmaat voor de opbouw van een Nieuwe Wereld [New World Order] rechtstreeks uit hun verbeelding... En om deze wereld op te bouwen richten ze zich doelbewust op afgunst, haat en kwaadaardigheid, wat ethisch in strijd is met alles wat alle grote religies van de wereld heeft geïnspireerd."[14]

Wat zijn de fundamentele verschillen tussen kapitalisme en fascisme?

Fascisme stelt de waarde van werk in plaats van de waarde van geld centraal in de economie. Met andere woorden, ook al is fascisme voor de markteconomie, fascisme is geen kapitalisme. Het primaire doel van het kapitalisme is winst, terwijl het primaire doel van het fascisme het welzijn van de natie en het algemeen welzijn is. In een kapitalistisch land kan niets de winstmaximalisatie in de weg staan, noch de arbeiders noch het milieu, absoluut niets. Gedreven door hebzucht drijft het kapitalisme onvermijdelijk in de richting van deregulering door de overheid en laissez-faire kapitalisme. Uiteindelijk benadeelt dit arbeiders door hun lonen te verlagen of werkloosheid te creëren als hun werkgever besluit om zijn activiteiten naar het buitenland te verplaatsen, zoals naar China of India, waar de lonen schamel zijn.

Bovendien geloven kapitalisten ten onrechte dat het geld van een handvol rijke ondernemers altijd zal doorsijpelen naar de massa en dat alles uiteindelijk in evenwicht zal komen ten goede. Dit is niet helemaal onwaar, maar meestal is het niet zo. Geld sijpelt niet door naar de minder bedeelden en het zijn de arbeiders en het milieu die eronder lijden.

Kortom, net zoals fascisten het communisme volledig verwerpen, verwerpen ze ook dit soort kapitalisme dat de natie en het algemeen welzijn niet ten goede komt.[15]

Wat zijn de fundamentele verschillen tussen het socialisme van fascistisch Duitsland en het socialisme van het marxisme?

In een artikel gepubliceerd in de uitgave van 28 december 1938 van de krant The Guardian, Sunday Express, zegt Adolf Hitler het volgende over het Duitse socialisme:

Voor mij betekent de term "socialist", een term die is afgeleid van het woord "sociaal", vooral "sociale gelijkheid". Een socialist is iemand die het algemeen belang dient met behoud van zijn of haar individualiteit of persoonlijkheid, of zelfs het product van zijn of haar persoonlijke werk. Onze definitie van "socialist" heeft niets te maken met marxisme. Marxisme is tegen privébezit, terwijl echt socialisme dat niet is. Het marxisme hecht geen waarde aan het individu, aan individuele inspanning of efficiëntie; het ware socialisme hecht waarde aan het individu en moedigt hem aan om individueel efficiënt te zijn zolang zijn belangen overeenkomen met die van de gemeenschap. Alle grote uitvindingen, ontdekkingen en prestaties zijn het resultaat van een individu. Ik word ervan beschuldigd anti-eigendom en atheïst te zijn. Beide beschuldigingen zijn onjuist.[17]

De vermeende misdaden van het nationaalsocialisme en fascisme

Hitler en de nationaalsocialisten, en de fascisten in het algemeen, waren niet de belichaming van het absolute kwaad. Veel specialisten weten dit. Alleen het publiek weet het niet. Weet je waarom? Wel, sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog zijn de volkeren van de naties die betrokken waren bij WO2 onderworpen aan een grondige hersenspoeling in de media, in films en op scholen, die maar één functie heeft: het nationaalsocialisme en het fascisme stigmatiseren, terwijl de afgrond van gruweldaden gepleegd door de Joden en hun Anglo-Amerikaanse, Franse en Sovjet-vazallen wordt verborgen.[18][19][20][21][22][23][24]  (

( De Russische Revolutie was een joodse aangelegenheid en kostte 20 tot 66 miljoen Russen het leven.

In Neurenberg was een groot deel van de advocaten joods, en ze waren gruwelijk hard tegenover de Duitsers.

In 1944 werd het Morgenthau Plan aangenomen door de geallieerden:  Ze gingen alle industrieën van Duitsland naar Rusland verplaatsen en Duitsland zou een agrarisch land worden., Er zouden 20 miljoen Duiitsers gaan sterven van hinger, na de oorlog , zo had men berekend.

Na 1945 zijn enkele miljoenen Duitsers gedood omdat ze gebieden werden uitgegooid die tot 1945 Duits waren.

Mogelijk twee miljoen Duitse krijgsgevangenen stierven door  koude en ondervoeding na de oorlog en het Rode kruis mocht hen niet helpen.  Weer een misdaad tegen de mensheid.

Etcetera Etcetera.

De boeken waar de schrijver van dit artikel naar  verwijst zijn wellicht weer anders. Ik heb van elk boek een korte samenvatting gezocht en naar het  Nederlands vertaald.  Dat alles vindt U hieronder in paars.  JV)

 

   

De Duitsers treft natuurlijk geen blaam. In elke oorlog is er kwaad aan beide kanten. Maar terwijl de vermeende misdaden van de Duitsers 80 jaar later nog steeds de krantenkoppen halen, worden de misdaden van de Joden en hun vazallen bewust en methodisch verborgen gehouden. (Op dit moment plegen ze een genocide in Gaza,  maar onze kranten staan vol met arme joodse burgers die worden uitgescholden in ons land ! Het is overduidelijk wie de macht in de media hebben. Zo klaar als een klontje,. Maart niet voor de eeuwig snurkende burger. Hèm kun je alles wijsmaken. Àlles.  “Lemmingen rechtdoor !  En bij de afgrond,  doorlopen a u b. “   JV)     

   Geen enkele vergelijking die de ernst van de Duitse misdaden zou verminderen, is onder welke omstandigheid dan ook toegestaan. De Joden, met andere woorden, willen de wedergeboorte van een politieke doctrine die hen zou onttronen niet zien. De beroemde slagzin "Nooit meer" verwijst niet zozeer naar de vermeende gaskamers als wel naar het nationaalsocialisme (en fascisme in het algemeen), een van de beste tegengiffen voor het politieke of rabbijnse jodendom, dat dodelijke gif dat al minstens 2000 jaar aan de mensheid vreet.[25]

 

[18] Joachim Hoffmann, Stalin’s War of Extermination, 1941-1945: Preparation, Execution, and Documentation, PressCapshaw, 2001.

 

Stalins vernietigingsoorlog is een must read voor iedereen die geïnteresseerd is in echte geschiedenis en is gebaseerd op onlangs vrijgegeven Sovjetdocumenten. Denk je dat socialisme zo slecht nog niet is? Lees dan dit boek. Dit boek documenteert de totale macht die de Sovjetregering had over hun eigen volk en hoe de Russen met tientallen miljoenen werden vermoord door hun eigen regering. Stalins twee grote middelen waren "brute terreur" en "schaamteloze propaganda". Sovjetsoldaten mochten zich niet overgeven in de strijd omdat de Sovjets vreesden dat degenen die zich wel overgaven zich bij de Duitsers zouden aansluiten in hun veronderstelde campagne om het communisme in Rusland te vernietigen. Alle Sovjetsoldaten die om welke reden dan ook gevangen werden genomen, werden bij hun terugkeer door de NKVD vermoord. Zelfs miljoenen Russische burgers in gebieden die onder de voet gelopen werden door Duitse troepen en later heroverd werden door Sovjetlegers, werden gedood of naar de Goelag gestuurd. Dit alles was niets voor Stalin die 7 tot 9 miljoen Oekraïense boeren had laten verhongeren tijdens de door de regering veroorzaakte hongersnood van 1932-33 (p. 197) en die miljoenen andere Sovjetburgers en soldaten had gezuiverd. Hand in hand met deze terreur ging eindeloze propaganda. De Sovjetmoorden op duizenden Poolse officieren in het bos van Katyn kregen bijvoorbeeld de schuld van de Duitsers; een leugen die bleef bestaan tot in 1992, toen Boris Jeltsin eindelijk de documenten vrijgaf die de schuld van de Sovjetregering aantoonden. (p. 209) Om deze leugens te staven werden "getuigen" geproduceerd. Auteur Joachim Hoffman vat de situatie goed samen door te stellen: "Iedereen die de propaganda niet geloofde, ervoer de terreur." (p. 331) Denk je dat je gerust kunt zijn nu het Sovjet-communisme "ingestort" is? Denk nog maar eens na. Auteur Hoffman gaat in op de medeplichtigheid van het Westen aan genocide en misdaden tegen de menselijkheid door de Sovjets. Frankrijk en Engeland verklaarden Duitsland bijvoorbeeld de oorlog, zogenaamd vanwege de Duitse invasie in Polen. Maar toen de Sovjet-Unie twee weken later ook Polen aanviel en de oostelijke helft van het land innam, leek niemand daar iets van te merken. De VS vocht aan dezelfde kant als "Uncle Joe" Stalin in de Tweede Wereldoorlog, een oorlog die als belangrijkste resultaat had dat een half miljard mensen in Oost-Europa onderworpen werden aan het Sovjet-communisme. Dat is waar onze soldaten voor vochten en stierven. Kijk nu naar het huidige beleid van de VS ten opzichte van China, ook een totalitair communistisch land. We zijn bezig om onze productiecapaciteit naar China te sturen om door slavenarbeiders te worden bewerkt en door dezelfde mensen te worden bestuurd die de pro-democratische studenten op het Tienamanplein hebben afgeslacht.(*) Zoals het gezegde luidt: "Wie de geschiedenis niet bestudeert, wordt gedwongen haar te herhalen". Lees dit boek om het echte gezicht van het communisme te zien. Er zijn mensen die namen noemen en schreeuwen dat dit boek en andere boeken "excuses maken voor de nazi's". Wees gewaarschuwd dat het lezen van dit boek, in het bijzonder de hoofdstukken over meester Sovjet propagandist Ilya Ehrenberg, ervoor kan zorgen dat je dergelijke naamroepers in een ander, en zeer onflatteus, licht gaat zien. Jim McPherson

(*) Het Tienanmen Plein verhaal is waarschijnlijk niet juist. Westerse journalisten die ter plekke waren hebben dat verklaard. Zie: https://www.globalresearch.ca/what-really-happened-in-tiananmen-square-25-years-ago/5385528

 

 

[19] Heinz Nawratil, The Black Book of Expulsion: The Ethnic Cleansing of Germans in Central and Eastern Europe, 1945-1948, Akribeia Publishing, 2001.

 

Wikipedia:  Tussen 1944 en 1948 werden miljoenen mensen, waaronder etnische Duitsers (Volksdeutsche) en Duitse burgers (Reichsdeutsche), permanent of tijdelijk verplaatst uit Centraal- en Oost-Europa. Tegen 1950 waren in totaal ongeveer 12 miljoen[5] Duitsers uit Oost- en Centraal-Europa gevlucht of verdreven naar het door de geallieerden bezette Duitsland en Oostenrijk. De West-Duitse regering schatte het totaal op 14,6 miljoen,[6] inclusief een miljoen etnische Duitsers die zich hadden gevestigd in gebieden die tijdens de Tweede Wereldoorlog door Nazi-Duitsland waren veroverd, etnische Duitse migranten die na 1950 naar Duitsland waren gekomen en de kinderen van verdreven ouders. De grootste aantallen kwamen uit de voormalige oostelijke gebieden van Duitsland die waren afgestaan aan de Volksrepubliek Polen en de Sovjet-Unie (ongeveer zeven miljoen),[7][8] en uit Tsjecho-Slowakije (ongeveer drie miljoen).

 

Tot de getroffen gebieden behoorden de voormalige oostelijke gebieden van Duitsland, die door Polen waren geannexeerd,[9][10] evenals de Sovjet-Unie na de oorlog en Duitsers die woonden binnen de grenzen van de vooroorlogse Tweede Poolse Republiek, Tsjecho-Slowakije, Hongarije, Roemenië, Joegoslavië en de Baltische staten. De nazi's hadden plannen gemaakt - slechts gedeeltelijk voltooid voor de nederlaag van de nazi's - om Joden en veel Slavische mensen uit Oost-Europa te verwijderen en het gebied met Duitsers te vestigen.[11][12] Het dodental dat kan worden toegeschreven aan de vlucht en verdrijvingen wordt betwist, met schattingen variërend van 500.000[13][14] tot 2,5 miljoen volgens de Duitse regering.[15][16][17]

 

[21] Ralph Franklin Keeling, Gruesome Harvest, Institute of American Economics, 1947.   http://www.wearswar.com/2018/04/05/wearswar-review-gruesome-harvest-the-allied-attempt-to-exterminate-germany-after-1945-by-ralph-keeling/

 

Keeling zegt dat de Russen erg veel vrouwen hebben verkracht. Ik sprak een Nederlander die er bij was (destijds dwangarbeider op boerderij)  en hij ontkende het.  Hoe dan ook:  Duitsland had wel 26 miljoen Russen de dood in  gejaagd. Enige revanche ( oog om oog) is denkbaar.     

De Geallieerden hadden in vergelijk heel weinig geleden onder de Duitsers. Hun wraak (Het Morgenthau Plan wilde 20 miljoen Duitsers door honger laten sterven) was minder begrijpelijk.

 

 

[22] Thomas Goodrich, Hellstorm. The Death of Nazi Germany 1944-1947, Money Tree Publishing, 2020. 

Het was de meest dodelijke en vernietigende oorlog in de geschiedenis van de mensheid. Miljoenen mensen kwamen om, miljarden aan bezittingen werden vernietigd, oude culturen werden tot puin gereduceerd - de Tweede Wereldoorlog was werkelijk de grootste catastrofe van de mensheid. Duizenden boeken, films en documentaires zijn aan de oorlog gewijd. Er is echter nog nooit zo'n verschrikkelijke hervertelling van het verhaal geweest als in Hellstorm. In een ijzingwekkende 'je bent er zelf bij'-stijl plaatst de auteur de lezer ter plekke, in het moment. Door dit boek heen zullen lezers zien wat geallieerde vliegeniers zagen toen ze dood en verderf zaaiden over Duitse steden; of de lezer zal ervaren wat de mensen beneden ervoeren toen ze bevend in hun schuilkelders zaten te wachten op diezelfde dood van bovenaf. De lezer zal de verschrikkingen van het Oostfront tijdens de laatste maanden van de gevechten van dichtbij meemaken en door de modder, het bloed en de waanzin van de gevechten zal hij misschien begrijpen hoe dezelfde Duitse soldaten, die slechts enkele ogenblikken eerder een vijandelijke tank hadden vernietigd, nu hun eigen leven konden riskeren om de opgesloten Sovjetbemanning binnenin te redden. Lezers zullen zelf getuige zijn van het lot van Duitse vrouwen toen het op hol geslagen Rode Leger zich een weg door Europa baande door te verkrachten en te moorden - alle vrouwen, van "acht tot tachtig" vreesden de gevreesde woorden, "Frau Komm". Duitsland had wel 26 miljoen Russen de dood in  gejaagd. Enige revanche ( oog om oog) is denkbaar. JV.     De ergste scheepsrampen in de geschiedenis die duizenden levens eisten, de grootste massamigratie die de mensheid kent waarin miljoenen omkwamen, het lot van die ellendige slachtoffers in naoorlogse vernietigingskampen en martelkamers, deze en vele andere duistere geheimen van de Tweede Wereldoorlog komen nu aan het licht in Hellstorm.

 

[23] James Bacque, Crimes & Mercies: The Fate of German Civilians Under Allied Occupation, 1944-1950, Little Brown & Co., 1997.

Meer dan 9 miljoen Duitsers stierven als gevolg van het doelbewuste honger- en verdrijvingsbeleid van de geallieerden na de Tweede Wereldoorlog - een kwart van het land werd geannexeerd en ongeveer 15 miljoen mensen werden verdreven in de grootste daad van etnische zuivering die de wereld ooit heeft gekend. Meer dan 2 miljoen van hen, waaronder talloze kinderen, stierven onderweg of in concentratiekampen in Polen en elders. Dat deze doden überhaupt vielen wordt nog steeds ontkend door Westerse regeringen.

 

Tegelijkertijd creëerden Herbert Hoover en de Canadese premier MacKenzie King de grootste liefdadigheidsinstelling in de geschiedenis, een voedselhulpprogramma dat naar schatting 800 miljoen levens redde tijdens drie jaar wereldwijde strijd tegen de hongersnood na de Tweede Wereldoorlog - een programma waarvoor ze jarenlang moesten vechten om het toegankelijk te maken voor het Duitse volk, dat er door het officiële geallieerde beleid van was uitgesloten.

 

Nooit eerder was een dergelijke wraak bekend geweest. Nooit eerder was er zoveel medeleven getoond. Als eerste Engelstalige schrijver die toegang kreeg tot de pas geopende KGB-archieven in Moskou en tot onlangs vrijgegeven informatie van het gerenommeerde Hoover Instituut in Californië, vertelt James Bacque het buitengewone verhaal van wat er met deze mensen gebeurde en waarom.

 

De bestseller Crimes and Mercies is herzien en bijgewerkt voor deze nieuwe editie en werd voor het eerst gepubliceerd door Little, Brown in het Verenigd Koninkrijk in 1997.

 

 

[24] David Irving, The Destruction of Dresden: The Night of Retribution for Nazi Germany, 250,000 Civilians Massacred by Anglo-American Bombers, Art and History of Europe Publishing, 1987.

 

[25] Michael Collins Piper, The New Babylon: Those Who Reign Supreme, American Free Press, 2012.