1276. China legt een officiele verklaring af: Amerika is een crimineel land.

 

Amerikaanse hegemonie en haar gevaren

2023-02-20 16:28

Amerikaanse hegemonie en haar gevaren

Februari 2023

Inhoud

Inleiding

I. Politieke hegemonie - het gewicht in de schaal leggen

II. Militaire hegemonie-Wanton gebruik van geweld

III. Economische hegemonie - plundering en uitbuiting

IV. Technologische hegemonie - monopolie en onderdrukking

V. Culturele hegemonie - Verspreiding van valse verhalen

Conclusie

 

Inleiding

Sinds zij na de twee wereldoorlogen en de Koude Oorlog het machtigste land ter wereld zijn geworden, hebben de Verenigde Staten zich vrijmoediger bemoeid met de interne aangelegenheden van andere landen, hegemonie nagestreefd, gehandhaafd en misbruikt, subversie en infiltratie bevorderd, en moedwillig oorlogen gevoerd, wat de internationale gemeenschap schade heeft berokkend.

De Verenigde Staten hebben een hegemoniaal draaiboek ontwikkeld om "kleurenrevoluties" te ensceneren, regionale geschillen aan te wakkeren en zelfs rechtstreeks oorlogen te ontketenen onder het mom van bevordering van democratie, vrijheid en mensenrechten. Vasthoudend aan de mentaliteit van de Koude Oorlog hebben de Verenigde Staten de blokpolitiek opgevoerd en conflicten en confrontaties aangewakkerd. Zij hebben het concept van nationale veiligheid overschreden, misbruik gemaakt van exportcontroles en unilaterale sancties aan anderen opgelegd. Zij hebben het internationale recht en de internationale regels selectief benaderd, naar eigen goeddunken toegepast of verworpen, en getracht regels op te leggen die hun eigen belangen dienen in naam van de handhaving van een "op regels gebaseerde internationale orde".

Met dit verslag, waarin de relevante feiten worden gepresenteerd, wordt getracht het misbruik van de Amerikaanse hegemonie op politiek, militair, economisch, financieel, technologisch en cultureel gebied aan de kaak te stellen en de internationale aandacht te vestigen op de gevaren van de Amerikaanse praktijken voor de wereldvrede en -stabiliteit en het welzijn van alle volkeren.

I. Politieke hegemonie - het gewicht in de schaal leggen

De Verenigde Staten hebben lang geprobeerd andere landen en de wereldorde te kneden met hun eigen waarden en politieke systeem in naam van de bevordering van democratie en mensenrechten.

Er zijn talloze voorbeelden van Amerikaanse inmenging in de binnenlandse aangelegenheden van andere landen. In naam van de "bevordering van de democratie" hebben de Verenigde Staten een "Neo-Monroe Doctrine" in Latijns-Amerika toegepast, "kleurrevoluties" in Eurazië geïnitieerd en de "Arabische Lente" in West-Azië en Noord-Afrika georkestreerd, wat voor veel landen chaos en rampspoed heeft gebracht.

In 1823 kondigden de Verenigde Staten de Monroe Doctrine aan. Terwijl ze een "Amerika voor de Amerikanen" aankondigden, wilden ze eigenlijk een "Amerika voor de Verenigde Staten".

Sindsdien is het beleid van opeenvolgende Amerikaanse regeringen ten aanzien van Latijns-Amerika en het Caribisch gebied doorspekt met politieke inmenging, militaire interventie en ondermijning van regimes. Vanaf de 61-jarige vijandigheid jegens en blokkade van Cuba tot aan de omverwerping van de regering Allende in Chili, is het beleid van de VS ten aanzien van deze regio gebaseerd geweest op één stelregel - zij die zich onderwerpen zullen bloeien; zij die zich verzetten zullen vergaan.

Het jaar 2003 was het begin van een opeenvolging van "kleurenrevoluties" - de "Rozenrevolutie" in Georgië, de "Oranje Revolutie" in Oekraïne en de "Tulpenrevolutie" in Kirgizië. Het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken gaf openlijk toe een "centrale rol" te hebben gespeeld in deze "regimeveranderingen". De Verenigde Staten mengden zich ook in de interne aangelegenheden van de Filippijnen, door president Ferdinand Marcos Sr. in 1986 en president Joseph Estrada in 2001 af te zetten via de zogenaamde "People Power Revolutions".

In januari 2023 brengt de voormalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo zijn nieuwe boek Never Give an Inch: Fighting for the America I Love. Daarin onthulde hij dat de Verenigde Staten hadden gepland om in te grijpen in Venezuela. Het plan was om de regering-Maduro te dwingen tot een akkoord met de oppositie, Venezuela het vermogen te ontnemen om olie en goud te verkopen voor deviezen, hoge druk uit te oefenen op de economie van het land en de presidentsverkiezingen van 2018 te beïnvloeden.

De VS meet met twee maten wat betreft internationale regels. Door hun eigenbelang voorop te stellen, hebben de Verenigde Staten zich onttrokken aan internationale verdragen en organisaties, en hun binnenlandse wetgeving boven het internationale recht gesteld. In april 2017 kondigde de regering Trump aan dat zij alle Amerikaanse financiering aan het Bevolkingsfonds van de Verenigde Naties (UNFPA) zou stopzetten met als excuus dat de organisatie "een programma van gedwongen abortus of onvrijwillige sterilisatie ondersteunt of daaraan deelneemt." De Verenigde Staten stapten tweemaal uit de UNESCO, in 1984 en 2017. In 2017 kondigde het aan het Akkoord van Parijs over klimaatverandering te verlaten. In 2018 kondigde het zijn vertrek uit de VN-Mensenrechtenraad aan, onder verwijzing naar de "vooringenomenheid" van de organisatie tegen Israël en het niet effectief beschermen van de mensenrechten. In 2019 kondigden de Verenigde Staten aan zich terug te trekken uit het Intermediate-Range Nuclear Forces Treaty om onbelemmerde ontwikkeling van geavanceerde wapens na te streven. In 2020 kondigden zij aan zich terug te trekken uit het Verdrag inzake het open luchtruim.

De Verenigde Staten zijn ook een struikelblok geweest voor biologische wapenbeheersing door zich te verzetten tegen onderhandelingen over een verificatieprotocol voor het Verdrag inzake biologische wapens (BWC) en door internationale verificatie van de activiteiten van landen in verband met biologische wapens te belemmeren. Als enige land dat in het bezit is van een voorraad chemische wapens hebben de Verenigde Staten de vernietiging van chemische wapens herhaaldelijk uitgesteld en zijn zij terughoudend gebleven bij het nakomen van hun verplichtingen. Zij zijn het grootste obstakel geworden voor de verwezenlijking van "een wereld zonder chemische wapens".

De Verenigde Staten zijn kleine blokken aan het samenstellen via hun alliantiesysteem. Zij hebben de regio Azië-Stille Oceaan een "Indo-Pacific-strategie" opgedrongen, exclusieve clubs samengesteld zoals de Five Eyes, de Quad en AUKUS, en regionale landen gedwongen partij te kiezen. Dergelijke praktijken zijn in wezen bedoeld om verdeeldheid in de regio te creëren, confrontaties aan te wakkeren en de vrede te ondermijnen.

De VS vellen willekeurig een oordeel over de democratie in andere landen en fabriceren een vals verhaal van "democratie versus autoritarisme" om vervreemding, verdeeldheid, rivaliteit en confrontatie aan te wakkeren. In december 2021 organiseerden de Verenigde Staten de eerste "Top voor Democratie", die door veel landen werd bekritiseerd en tegengewerkt omdat hij de spot dreef met de geest van de democratie en de wereld verdeelde. In maart 2023 zullen de Verenigde Staten opnieuw een "Top voor Democratie" organiseren, die onwelkom blijft en opnieuw geen steun zal vinden.

II. Militaire hegemonie -- het moedwillig gebruik van geweld

De geschiedenis van de Verenigde Staten wordt gekenmerkt door geweld en expansie. Sinds hun onafhankelijkheid in 1776 hebben de Verenigde Staten zich voortdurend met geweld willen uitbreiden: ze hebben indianen afgeslacht, Canada binnengevallen, een oorlog tegen Mexico gevoerd, de Amerikaans-Spaanse oorlog uitgelokt en Hawaï geannexeerd. Na de Tweede Wereldoorlog hebben de Verenigde Staten oorlogen uitgelokt of gelanceerd, waaronder de Korea-oorlog, de Vietnam-oorlog, de Golfoorlog, de Kosovo-oorlog, de oorlog in Afghanistan, de Irak-oorlog, de Libische oorlog en de Syrische oorlog, waarbij zij hun militaire hegemonie misbruikten om de weg vrij te maken voor expansionistische doelstellingen. De afgelopen jaren bedroeg het gemiddelde jaarlijkse militaire budget van de VS meer dan 700 miljard dollar, goed voor 40 procent van het wereldtotaal, meer dan de 15 landen erachter samen. De Verenigde Staten hebben ongeveer 800 overzeese militaire bases, met 173.000 troepen in 159 landen.

Volgens het boek America Invades: How We've Invaded or been Militarily Involved with almost Every Country on Earth, hebben de Verenigde Staten gevochten of zijn ze militair betrokken geweest bij bijna alle 190 landen die door de Verenigde Naties zijn erkend, met slechts drie uitzonderingen. De drie landen werden "gespaard" omdat de Verenigde Staten ze niet op de kaart vonden.

Zoals de voormalige Amerikaanse president Jimmy Carter zei, zijn de Verenigde Staten ongetwijfeld de meest oorlogszuchtige natie in de wereldgeschiedenis. Volgens een rapport van de Tufts Universiteit, "Introducing the Military Intervention Project: A new Dataset on U.S. Military Interventions, 1776-2019," ondernamen de Verenigde Staten in die jaren wereldwijd bijna 400 militaire interventies, waarvan 34 procent in Latijns-Amerika en het Caribisch gebied, 23 procent in Oost-Azië en de Stille Oceaan, 14 procent in het Midden-Oosten en Noord-Afrika en 13 procent in Europa. Momenteel nemen de militaire interventies in het Midden-Oosten en Noord-Afrika en in Afrika bezuiden de Sahara toe.

Alex Lo, een columnist van de South China Morning Post, wees erop dat de Verenigde Staten sinds hun oprichting zelden onderscheid hebben gemaakt tussen diplomatie en oorlog. Zij hebben in de 20e eeuw in veel ontwikkelingslanden democratisch gekozen regeringen omvergeworpen en deze onmiddellijk vervangen door pro-Amerikaanse marionettenregimes. Vandaag, in Oekraïne, Irak, Afghanistan, Libië, Syrië, Pakistan en Jemen, herhalen de Verenigde Staten hun oude tactiek van het voeren van proxy-, low-intensity en drone-oorlogen.

De militaire hegemonie van de VS heeft humanitaire tragedies veroorzaakt. Sinds 2001 hebben de oorlogen en militaire operaties die de Verenigde Staten in naam van de strijd tegen het terrorisme zijn begonnen, meer dan 900.000 levens geëist, waarvan ongeveer 335.000 burgers, miljoenen gewond en tientallen miljoenen ontheemd. De oorlog in Irak van 2003 resulteerde in ongeveer 200.000 tot 250.000 burgerdoden, waaronder meer dan 16.000 die rechtstreeks door het Amerikaanse leger werden gedood, en maakte meer dan een miljoen mensen dakloos.

De Verenigde Staten hebben gezorgd voor 37 miljoen vluchtelingen over de hele wereld. Sinds 2012 is alleen al het aantal Syrische vluchtelingen vertienvoudigd. Tussen 2016 en 2019 werden 33.584 burgerdoden gedocumenteerd in de Syrische gevechten, waaronder 3.833 doden door bombardementen van de door de VS geleide coalitie, waarvan de helft vrouwen en kinderen. De Public Broadcasting Service (PBS) meldde op 9 november 2018 dat de luchtaanvallen die door Amerikaanse troepen op Raqqa zijn gelanceerd alleen al 1.600 Syrische burgers hebben gedood.

De twee decennia durende oorlog in Afghanistan heeft het land verwoest. In totaal werden 47.000 Afghaanse burgers en 66.000 tot 69.000 Afghaanse soldaten en politieagenten, die niets te maken hadden met de aanslagen van 11 september, gedood bij militaire operaties van de VS, en meer dan 10 miljoen mensen raakten ontheemd. De oorlog in Afghanistan vernietigde de basis van de economische ontwikkeling aldaar en stortte het Afghaanse volk in de armoede. Na het "debacle van Kaboel" in 2021 kondigden de Verenigde Staten aan dat zij ongeveer 9,5 miljard dollar aan activa van de Afghaanse centrale bank zouden bevriezen, een maatregel die als "pure plundering" werd beschouwd.

In september 2022 merkte de Turkse minister van Binnenlandse Zaken Suleyman Soylu tijdens een bijeenkomst op dat de Verenigde Staten een proxy-oorlog hebben gevoerd in Syrië, Afghanistan in een opiumveld en heroïnefabriek hebben veranderd, Pakistan in beroering hebben gebracht en Libië in onophoudelijke burgerlijke onrust hebben achtergelaten. De Verenigde Staten doen alles wat nodig is om de bevolking van elk land met ondergrondse hulpbronnen te beroven en tot slaaf te maken.

De Verenigde Staten hebben ook ontstellende oorlogsmethoden gebruikt. Tijdens de Koreaanse oorlog, de Vietnamoorlog, de Golfoorlog, de Kosovo-oorlog, de oorlog in Afghanistan en de Irak-oorlog hebben de Verenigde Staten enorme hoeveelheden chemische en biologische wapens gebruikt, alsmede clusterbommen, brandstof-luchtbommen, grafietbommen en bommen met verarmd uranium, met enorme schade aan civiele voorzieningen, talloze burgerslachtoffers en blijvende milieuvervuiling tot gevolg.

III. Economische hegemonie -- Plundering en uitbuiting

Na de Tweede Wereldoorlog leidden de Verenigde Staten de inspanningen tot oprichting van het systeem van Bretton Woods, het Internationaal Monetair Fonds en de Wereldbank, die samen met het Marshallplan het internationale monetaire systeem rond de Amerikaanse dollar vormden. Daarnaast hebben de Verenigde Staten ook de institutionele hegemonie in de internationale economische en financiële sector gevestigd door de gewogen stemsystemen, regels en regelingen van internationale organisaties, waaronder "goedkeuring met een meerderheid van 85%", en hun binnenlandse handelswetten en -regelingen te manipuleren. Door te profiteren van de status van de dollar als belangrijkste internationale reservemunt, innen de Verenigde Staten in feite "seigniorage" van de hele wereld; en door hun controle over internationale organisaties dwingen zij andere landen om de politieke en economische strategie van Amerika te dienen.

De Verenigde Staten exploiteren de rijkdom van de wereld met behulp van "seigniorage". Het kost slechts 17 cent om een biljet van 100 dollar te produceren, maar andere landen moesten 100 dollar aan goederen ophoesten om er een te krijgen. Meer dan een halve eeuw geleden werd erop gewezen, dat de Verenigde Staten exorbitante privileges en tekorten zonder tranen genoten, gecreëerd door hun dollar, en het waardeloze papieren biljet gebruikten om de grondstoffen en fabrieken van andere landen te plunderen.

De hegemonie van de Amerikaanse dollar is de belangrijkste bron van instabiliteit en onzekerheid in de wereldeconomie. Tijdens de COVID-19 pandemie hebben de Verenigde Staten misbruik gemaakt van hun wereldwijde financiële hegemonie en biljoenen dollars in de wereldmarkt geïnjecteerd, waardoor andere landen, vooral opkomende economieën, de prijs moesten betalen. In 2022 maakte de Fed een einde aan haar ultravaste monetaire beleid en ging over tot agressieve renteverhogingen, wat leidde tot onrust op de internationale financiële markt en een aanzienlijke depreciatie van andere valuta's, zoals de euro, waarvan vele daalden tot een dieptepunt in 20 jaar. Als gevolg daarvan werd een groot aantal ontwikkelingslanden geconfronteerd met hoge inflatie, valutadepreciatie en kapitaaluitstroom. Dit was precies wat Nixons minister van Financiën John Connally ooit opmerkte, met zelfgenoegzaamheid en toch scherpe precisie: "de dollar is onze munt, maar het is jullie probleem."

Met hun controle over internationale economische en financiële organisaties stellen de Verenigde Staten extra voorwaarden aan hun bijstand aan andere landen. Om de belemmeringen voor de Amerikaanse kapitaalinstroom en speculatie te verminderen, moeten de ontvangende landen de financiële liberalisering bevorderen en de financiële markten openstellen zodat hun economisch beleid in overeenstemming is met de Amerikaanse strategie. Volgens de Review of International Political Economy zijn aan de 1.550 schuldverlichtingsprogramma's die het IMF van 1985 tot 2014 aan zijn 131 lidstaten heeft verstrekt, maar liefst 55.465 aanvullende politieke voorwaarden verbonden.

De Verenigde Staten onderdrukken hun tegenstanders moedwillig met economische dwang. In de jaren tachtig hebben de Verenigde Staten, om de economische dreiging van Japan weg te nemen en dit land te controleren en in te zetten voor het strategische doel van Amerika om de Sovjet-Unie te confronteren en de wereld te domineren, hun hegemoniale financiële macht ingezet tegen Japan en het Plaza-akkoord gesloten. Als gevolg daarvan werd de yen opgedreven en werd Japan onder druk gezet om zijn financiële markt open te stellen en zijn financiële systeem te hervormen. Het Plaza-akkoord bracht een zware klap toe aan de groeidynamiek van de Japanse economie, waardoor Japan werd overgeleverd aan wat later "drie verloren decennia" werden genoemd.

Amerika's economische en financiële hegemonie is een geopolitiek wapen geworden. De Verenigde Staten hebben hun unilaterale sancties en "long-arm jurisdiction" verdubbeld en nationale wetten aangenomen zoals de International Emergency Economic Powers Act, de Global Magnitsky Human Rights Accountability Act, en de Countering America's Adversaries Through Sanctions Act, en een reeks uitvoeringsbesluiten ingevoerd om specifieke landen, organisaties of personen te sanctioneren. Uit statistieken blijkt dat de Amerikaanse sancties tegen buitenlandse entiteiten van 2000 tot 2021 met 933 procent zijn toegenomen. De regering-Trump alleen al heeft meer dan 3.900 sancties opgelegd, wat neerkomt op drie sancties per dag. Tot nu toe hadden of hebben de Verenigde Staten economische sancties opgelegd aan bijna 40 landen over de hele wereld, waaronder Cuba, China, Rusland, de DVK, Iran en Venezuela, waardoor bijna de helft van de wereldbevolking wordt getroffen. De "Verenigde Staten van Amerika" zijn "de Verenigde Staten van Sancties" geworden. En de "long-arm jurisdiction" is gereduceerd tot niets anders dan een instrument voor de Verenigde Staten om hun staatsmiddelen te gebruiken om economische concurrenten te onderdrukken en zich te mengen in normale internationale zaken. Dit is een ernstige afwijking van de beginselen van de liberale markteconomie waarop de Verenigde Staten lang prat zijn gegaan.

IV. Technologische hegemonie -- Monopolie en onderdrukking

De Verenigde Staten trachten de wetenschappelijke, technologische en economische ontwikkeling van andere landen af te remmen door monopoliemacht, onderdrukkingsmaatregelen en technologische beperkingen op hightechgebieden.

De Verenigde Staten monopoliseren de intellectuele eigendom in naam van de bescherming. Profiterend van de zwakke positie van andere landen, met name ontwikkelingslanden, op het gebied van intellectuele eigendomsrechten en de institutionele leegte op relevante gebieden, behalen de Verenigde Staten buitensporige winsten door middel van een monopolie. In 1994 hebben de Verenigde Staten de Overeenkomst inzake de handelsaspecten van de intellectuele eigendom (TRIPS) naar voren geschoven, waarmee zij het veramerikaniseerde proces en de normen voor de bescherming van intellectuele eigendom opdrongen in een poging hun monopolie op technologie te verstevigen.

Om de ontwikkeling van de Japanse halfgeleiderindustrie in toom te houden, lanceerden de Verenigde Staten in de jaren tachtig het "301"-onderzoek, bouwden ze via multilaterale overeenkomsten onderhandelingsmacht op in bilaterale onderhandelingen, dreigden ze Japan als oneerlijke handelspraktijken te bestempelen en legden ze vergeldingsheffingen op, waardoor Japan gedwongen werd de Amerikaans-Japanse halfgeleiderovereenkomst te ondertekenen. Als gevolg daarvan werden Japanse halfgeleiderbedrijven bijna volledig uit de wereldwijde concurrentie verdreven en daalde hun marktaandeel van 50 naar 10 procent. Ondertussen maakte een groot aantal Amerikaanse halfgeleiderbedrijven met de steun van de Amerikaanse regering van de gelegenheid gebruik om een groter marktaandeel te veroveren.

De Verenigde Staten politiseren en bewapenen technologische kwesties en gebruiken ze als ideologisch instrument. Door het concept van nationale veiligheid te ver op te rekken, hebben de Verenigde Staten de staatsmacht gemobiliseerd om het Chinese bedrijf Huawei te onderdrukken en te bestraffen, de toegang van Huawei-producten tot de Amerikaanse markt te beperken, de levering van chips en besturingssystemen af te snijden en andere landen te dwingen Huawei te verbieden een lokaal 5G-netwerk aan te leggen. Het heeft zelfs Canada overgehaald om Huawei's CFO Meng Wanzhou onterecht bijna drie jaar vast te houden.

De Verenigde Staten hebben een hele reeks excuses verzonnen om China's hightechbedrijven met mondiaal concurrentievermogen aan banden te leggen en hebben meer dan 1000 Chinese bedrijven op sanctielijsten gezet. Daarnaast hebben de Verenigde Staten ook controles ingesteld op biotechnologie, kunstmatige intelligentie en andere geavanceerde technologieën, de uitvoerbeperkingen verscherpt, de screening van investeringen verscherpt, Chinese sociale media-apps zoals TikTok en WeChat onderdrukt en bij Nederland en Japan gelobbyd om de uitvoer van chips en aanverwante apparatuur of technologie naar China te beperken.

De Verenigde Staten hebben ook met twee maten gemeten in hun beleid ten aanzien van technologische professionals uit China. Om Chinese onderzoekers buitenspel te zetten en te onderdrukken, is sinds juni 2018 de geldigheidsduur van visa verkort voor Chinese studenten die afstuderen in bepaalde hightech-gerelateerde disciplines, hebben zich herhaaldelijk gevallen voorgedaan waarbij Chinese geleerden en studenten die naar de Verenigde Staten gingen voor uitwisselingsprogramma's en studie ten onrechte werden geweigerd en lastiggevallen, en is grootschalig onderzoek gedaan naar Chinese geleerden die in de Verenigde Staten werken.

De Verenigde Staten verstevigen hun technologisch monopolie in naam van de bescherming van de democratie. Door kleine blokken over technologie op te bouwen, zoals de "chips alliantie" en het "schone netwerk", hebben de Verenigde Staten "democratie" en "mensenrechten" labels op hightech geplakt en technologische kwesties in politieke en ideologische kwesties veranderd, om zo excuses te verzinnen voor hun technologische blokkade tegen andere landen. In mei 2019 hebben de Verenigde Staten 32 landen uitgenodigd voor de Praagse 5G-veiligheidsconferentie in Tsjechië en het Praagse voorstel ingediend in een poging om de 5G-producten van China uit te sluiten. In april 2020 kondigde toenmalig Amerikaans minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo het "5G clean path" aan, een plan om een technologische alliantie op 5G-gebied op te bouwen met partners die gebonden zijn door hun gedeelde ideologie over democratie en de noodzaak om "cybersecurity" te beschermen. De maatregelen zijn in wezen pogingen van de VS om hun technologische hegemonie te handhaven door middel van technologische allianties.

De Verenigde Staten misbruiken hun technologische hegemonie door cyberaanvallen uit te voeren en af te luisteren. De Verenigde Staten zijn lange tijd berucht geweest als een "imperium van hackers", beschuldigd van ongebreidelde cyberdiefstal over de hele wereld. Zij beschikken over allerlei middelen om alomtegenwoordige cyberaanvallen en -bewaking af te dwingen, waaronder het gebruik van analoge basisstationsignalen om toegang te krijgen tot mobiele telefoons voor gegevensdiefstal, het manipuleren van mobiele apps, het infiltreren van cloudservers en het stelen via onderzeese kabels. De lijst gaat maar door.

Amerikaanse surveillance is willekeurig. Iedereen kan doelwit zijn van deze surveillance, zowel rivalen als bondgenoten, zelfs leiders van geallieerde landen zoals de voormalige Duitse bondskanselier Angela Merkel en verschillende Franse presidenten. Cybersurveillance en door de Verenigde Staten gelanceerde aanvallen zoals "Prism", "Dirtbox", "Irritant Horn" en "Telescreen Operation" zijn allemaal bewijzen dat de Verenigde Staten hun bondgenoten en partners nauwlettend in de gaten houden. Het afluisteren van bondgenoten en partners heeft al tot wereldwijde verontwaardiging geleid. Julian Assange, de oprichter van Wikileaks, een website die bewakingsprogramma's van de VS aan het licht heeft gebracht, zei: "verwacht niet dat een wereldwijde bewakingsgrootmacht met eer of respect handelt. Er is maar één regel: er zijn geen regels."

V. Culturele hegemonie -- Verspreiding van valse verhalen

De wereldwijde uitbreiding van de Amerikaanse cultuur is een belangrijk onderdeel van haar externe strategie. De Verenigde Staten hebben vaak gebruik gemaakt van culturele instrumenten om hun hegemonie in de wereld te versterken en te handhaven.

De Verenigde Staten verankeren Amerikaanse waarden in hun producten zoals films. Amerikaanse waarden en levensstijl zijn een gebonden product aan zijn films en tv-programma's, publicaties, media-inhoud en programma's van de door de overheid gefinancierde culturele instellingen zonder winstoogmerk. Het vormt zo een culturele en publieke opinieruimte waarin de Amerikaanse cultuur regeert en de culturele hegemonie handhaaft. In zijn artikel The Americanization of the World legde John Yemma, een Amerikaanse geleerde, de echte wapens bloot van de Amerikaanse culturele expansie: het Hollywood, de beeldvormingsfabrieken op Madison Avenue en de productielijnen van Mattel Company en Coca-Cola.

De Verenigde Staten gebruiken verschillende middelen om hun culturele hegemonie te behouden. Amerikaanse films zijn het meest gebruikt; zij bezetten nu meer dan 70 procent van het wereldwijde marktaandeel. De Verenigde Staten maken handig gebruik van hun culturele diversiteit om verschillende etniciteiten aan te spreken. Wanneer Hollywood-films over de wereld neerdalen, schreeuwen ze de Amerikaanse waarden die ermee verbonden zijn.

De Amerikaanse culturele hegemonie uit zich niet alleen in "directe interventie", maar ook in "infiltratie in de media" en als "een trompet voor de wereld". De door de VS gedomineerde westerse media spelen een bijzonder belangrijke rol in de vorming van de wereldwijde publieke opinie ten gunste van de Amerikaanse inmenging in de interne aangelegenheden van andere landen.

De Amerikaanse overheid censureert streng alle sociale mediabedrijven en eist hun gehoorzaamheid. Twitter CEO Elon Musk gaf op 27 december 2022 toe dat alle social media platforms samenwerken met de Amerikaanse overheid om inhoud te censureren, meldde Fox Business Network. De publieke opinie in de Verenigde Staten is onderhevig aan overheidsingrijpen om alle ongunstige opmerkingen aan banden te leggen. Google laat vaak pagina's verdwijnen.

Het Amerikaanse Ministerie van Defensie manipuleert sociale media. In december 2022 onthulde The Intercept, een onafhankelijke Amerikaanse onderzoekswebsite, dat in juli 2017 een ambtenaar van het Amerikaanse Central Command, Nathaniel Kahler, het openbare beleidsteam van Twitter opdracht gaf de aanwezigheid van 52 Arabischtalige accounts op een door hem verstuurde lijst te vergroten, waarvan er zes prioriteit zouden krijgen. Een van de zes was gewijd aan het rechtvaardigen van Amerikaanse drone-aanvallen in Jemen, bijvoorbeeld door te beweren dat de aanvallen nauwkeurig waren en alleen terroristen doodden, geen burgers. Na de richtlijn van Kahler zette Twitter die Arabischtalige accounts op een "witte lijst" om bepaalde berichten te versterken.

De Verenigde Staten meten met twee maten wat de persvrijheid betreft. Ze onderdrukken en snoeren de media van andere landen met verschillende middelen de mond. De Verenigde Staten en Europa weren mainstream Russische media zoals Russia Today en de Sputnik uit hun land. Platforms als Twitter, Facebook en YouTube beperken openlijk officiële accounts van Rusland. Netflix, Apple en Google hebben Russische kanalen en applicaties uit hun diensten en app stores verwijderd. Er wordt een ongekende draconische censuur opgelegd op inhoud die verband houdt met Rusland.

De Verenigde Staten misbruiken hun culturele hegemonie om "vreedzame evolutie" in socialistische landen aan te moedigen. Ze zetten nieuwsmedia en culturele organisaties op die zich richten op socialistische landen. Zij storten duizelingwekkende hoeveelheden overheidsgeld in radio- en televisienetwerken om hun ideologische infiltratie te ondersteunen, en deze spreekbuizen bestoken socialistische landen dag en nacht in tientallen talen met opruiende propaganda.

De Verenigde Staten gebruiken desinformatie als een speer om andere landen aan te vallen, en hebben er een industriële keten omheen gebouwd: er zijn groepen en individuen die verhalen verzinnen en deze wereldwijd verspreiden om de publieke opinie te misleiden met de steun van bijna onbeperkte financiële middelen.

Conclusie

Terwijl een rechtvaardige zaak zijn voorvechter brede steun verwerft, veroordeelt een onrechtvaardige zaak zijn achtervolger tot een verschoppeling. De hegemoniale, dominante en intimiderende praktijken waarbij kracht wordt gebruikt om de zwakkeren te intimideren, anderen met geweld en uitvluchten worden afgepakt, en waarbij een nulsomspel wordt gespeeld, berokkenen ernstige schade. De historische trends van vrede, ontwikkeling, samenwerking en wederzijds voordeel zijn niet te stuiten. De Verenigde Staten hebben de waarheid terzijde geschoven met hun macht en het recht met voeten getreden om hun eigenbelang te dienen. Deze unilaterale, egoïstische en regressieve hegemoniale praktijken hebben steeds meer en intensere kritiek en verzet van de internationale gemeenschap uitgelokt.

Landen moeten elkaar respecteren en als gelijken behandelen. Grote landen moeten zich gedragen op een wijze die past bij hun status en het voortouw nemen bij het nastreven van een nieuw model van betrekkingen tussen staten, met dialoog en partnerschap, en niet met confrontatie of bondgenootschap. China verzet zich tegen alle vormen van hegemonisme en machtspolitiek en verwerpt inmenging in de interne aangelegenheden van andere landen. De Verenigde Staten moeten zich ernstig beraden. Zij moeten kritisch onderzoeken wat zij hebben gedaan, hun arrogantie en vooroordelen laten varen en stoppen met hun hegemoniale, dominante en intimiderende praktijken.