705 Volgens mij wordt Tariq Ramadan geframed.

Een frans blad dat Vanity Fair heet   (zal wel de franse versie van het Amerikaanse zijn Vanity Fair, wat de zaak al behoorlijk veracht maakt: Neocons aan het werk!! )
heeft een lang verhaal over een vrouw die beweert dat ze in 2009 op beestachtige wijze door Tariq Ramadan is verkracht.
Hij was toen een 47 jarige knappe, wereldberoemde islamoloog en intellectueel .
Zij was een 36 jarige nobody met een brace ( beugel om het been) en liep  mank.


Ze heeft nooit aangifte gedaan.  ( Ze zegt dat de agenten haar min achtend opnamen en dat ze toen vertrok)
Nu komt ze met haar verhaal op de proppen.
Het verhaal is zo onwaarschijnlijk dat ze zelf ook zegt:

"Waarom zou hij maanden doorbrengen met het maken van ingewikkelde plannen om een ​​vrouw met een kruk en spalk te verkrachten terwijl meisjes op hem wachten aan het einde van de colleges? "Ik weet het, het klinkt gek, herkent Christelle. Zelfs ik kan het niet geloven. "

Goed gezien Christelle.

Ik geloof er ook niks van.

Hieronder de ruim 8 pagina's die ik met google heb vertaald vanuit het Frans:
( Ik heb zelf niet alles gelezen. Mochten er toch overtuigende bewijzen in staan, meld het dan in de comments.)

http://www.vanityfair.fr/actualites/france/story/-il-avait-lair-habite-jetais-glacee-deffroi-temoignages-glacants-sur-le-systeme-tariq-ramadan/1027#5

Exclusief

Tariq Ramadan: het verhaal van degene die de zaak heeft doorgegeven

Ze zag er gek uit. De kap van haar zwarte jas vouwde zich over haar hoofd, haar ogen wazig, op de een of andere manier gekleed met een trui, ze ging niet opstijgen in de nacht en joggingbroek die een pyjama kon zijn. Ze waste niet meer, kamde haar haar niet, keek niet meer naar zichzelf in de spiegel. Op een middag in november 2009 arriveert ze met haar kruk voor een politiebureau in Lyon, vlakbij haar huis. Onderweg, om moed te houden en niet van gedachten te veranderen, herhaalt ze in een lus de formule die ze vastbesloten is hen te vertellen. Twee politieagenten worden bij de ingang gepost. Ze nadert en reciteert haar zin als een robot: "Ik kom om te klagen. Ik ben verkracht door Tariq Ramadan. Ze kijken op en neer en wisselen een hoekje uit dat ze opzoekt voor een spotlach. Ze laat haar hoofd zakken, draait zich om en begint op haar kruk te strompelen. Nadien begrijpt ze ze. Hoe geloven dat deze kaart werd verkracht door een grote intellectuele, ster van de tv-toestellen, dus onderscheiden met zijn baard cut flush en Armani pakken, knappe man en mooie luidspreker van de mooiste moet aan zijn voeten vallen als vliegen ?

Iets meer dan acht jaar later leverde de aankondiging van de voogdij over Tariq Ramadan hem sms-felicitaties op. We hadden een paar weken eerder een afspraak in de zuidelijke stad waar ze zich verstopt en ze vertelde me dat het indienen van deze eerste klacht mislukte. Ik zag haar van een afstand komen, verborgen achter haar grote zonnebril en altijd leunend op een kruk. Een oud auto-ongeluk verpletterde zijn rechter knieschijf, waarna een val van de trap hem is kwijtgeraakt. "Ik leer met pijn te leven", zegt ze terwijl we langzaam naar het hoofdplein lopen.

Als ze eenmaal is neergestreken in het café, ziet ze er solide uit, bijna homo. Een kracht van de natuur, zou je zeggen, als er soms ogen waren die beslaan, deze mond die bevriest zonder te kunnen doorgaan. Voor een croque-monsieur vraagt ​​ze meerdere malen de vraag die haar achtervolgt voor al die jaren: "Waarom ik? Ze voegt eraan toe: "En om te zeggen dat ik geloofde in zijn oprechtheid. Mijn naïviteit lijkt belachelijk, ik weet het. Ik voelde me een beginner, maar het was sluw en samengesteld als een goed uitgevoerd scenario. Ze vertelt alles, foto's, schriftelijke uitwisselingen en ondersteunende documenten - e-mails, sms-berichten die ze op haar mobiel scrollt. We spreken bijna zes uur, de eerste keer. Plotseling vouwt zijn gezicht van de pijn. Ze barst. "Ik stop daar. Ik kan niet meer. Ze snikt. "Hij heeft me verpest.

Pag 2:

Ik zal mijn hele leven lang boos zijn geweest. Het is deze schande die me jarenlang tot zwijgen bracht. "

Tot nu toe was ze zonder gezicht gebleven. De media hebben haar uitgedost met een pseudoniem dat ze niet heeft gekozen, "Christelle". Op 27 oktober 2017 diende ze op haar beurt een verkrachtingsklacht in, een week na Henda Ayari, die ze nooit had ontmoet. Degene die ze beschuldigen is niemand: een briljante Zwitserse intellectueel, een leraar in Oxford en geboren in een opmerkelijke familie van Egyptische immigranten in Genève, een populaire prediker van de controversiële ideologie die het icoon was van een deel van links, de moslimgemeenschap en het Franse antisystemstelsel, om nog maar te zwijgen van een meester van het denken: Tariq Ramadan. De veroordeling die hij oploopt is niet alleen gerechtelijk. De man die al meer dan dertig jaar de menigten inspant om de deugd en het voorbeeld van de islamitische praktijk te prediken, lijkt in de pas te lopen met zijn religieuze, intellectuele en morele leergezag.

In het café op het plein beschrijft Christelle me de kamer waar 'the scene' plaatsvond, een herfstdag in het Hilton hotel in Lyon. De datum is gemakkelijk te vinden. Het programma aankondiging van de conferentie met Tariq Ramadan in een kamer op de Boulevard des Canuts 9 oktober tot en met 20 h 30, wordt altijd vermeld op het forum "Events en conferenties Palestina Solidariteit" van de site van de Grote Moskee van Lyon. Thema: "Samen leven, islamofobie, Palestina". Volgens het verhaal van Christelle, had ze een koffie met Tariq Ramadan in de hotelbar vóór de conferentie. Verlegen door nieuwsgierige blikken, bood hij aan om het gesprek in zijn suite voort te zetten. "Hij vertelde me:" Er is een kantoor en ik moet bellen. "" Hij kreeg in feite veel telefoontjes van journalisten die hem vroegen om te reageren op de uitreiking van de prijs. Nobelprijs voor de vrede aan Barack Obama op dezelfde dag. Ze gaan omhoog, zij bij de lift, hij bij de trap. In zijn Zwitserse jeugd was Tariq een uitstekende voetballer en bleef hij gespierd. Christelle wordt belemmerd door haar verdomde kruk en een spalk op haar rechterbeen. "De kamer was een beetje verborgen, aan het einde van een nis in de hal," zei ze. Toen ik aankwam, was hij er al. "

In mijn schrift, in het café, teken ik een rechthoek voor het bed. Ze krabbelt met kruis en grote stippen om de juiste hoek aan te geven waarop ze ging zitten om haar been uit te strekken, de televisie er tegenover, de ketel aan de linkerkant.

Pag 3.

En daar verschijnt de man, aan wie ze haar de rug toekeert voordat hij hem ziet, plotseling, het shirt uit de broek getrokken en het gezicht onherkenbaar. "Ik was bevroren van angst. Hij was recht als een "ik". Hij had gekke ogen, zijn kaak balde en piepte van links naar rechts. Hij zag eruit alsof hij in een horrorfilm zat. Angstaanjagend, angstaanjagend, angstaanjagend. Het volgende, verklaart Christelle, is van zeldzaam geweld. Slagen op het gezicht en lichaam, gedwongen sodomie, verkrachting met een voorwerp en verschillende vernederingen, totdat het door het haar naar de badkuip wordt gedragen en urineren, zoals zij in haar heeft beschreven klacht. Ze laat me een foto van haar zien vlak voor hun ontmoeting, waar ze mooi en aantrekkelijk is. En een andere, net erna. Ze is onherkenbaar. Zijn gezicht, gezwollen, verdubbeld in volume. Ze zucht: "Dat is wat er met mij is gebeurd. "

Maar hoe zorg je ervoor dat ze de waarheid vertelt? Hoe kun je een verkrachting bewijzen in de intimiteit van een hotelkamer waar je je eigen vrije wil hebt ingevoerd? Met de hoop meer te weten, bracht ik begin januari enige tijd door in de wachtkamer van Me Yassine Bouzrou. De advocaat van Tariq Ramadan had afgesproken om me te ontmoeten op zijn kantoor in Parijs naast het Place Saint-Michel. Hij kwam niet, verontschuldigde zich niet en antwoordde daarna niet op mijn berichten. Aan de telefoon, tijdens een kort gesprek om een ​​afspraak te maken, deed hij alsof hij niet wist wie Christelle was. Toen: "Oh ja! Je bedoelt degene die verkracht werd in een hotelkamer en wachtte op haar verkrachter om terug te komen zonder om hulp te roepen? "Zijn dubieuze ironie geeft een idee van wat er zal een lijn van verdediging: hoe om te geloven dat Tariq Ramadan, gehuwd, vader van vier kinderen, gebouwd in de islamitische stijl en preken islamitische deugd voor allen, geven benoemingen aan jonge vrouwen die hij nog nooit heeft gezien voor het simpele plezier om ze te misbruiken? Zou hij gek genoeg zijn om alles wat hij bouwde te verliezen voor tientallen jaren? Waarom zou hij maanden doorbrengen met het maken van ingewikkelde plannen om een ​​vrouw met een kruk en spalk te verkrachten terwijl meisjes op hem wachten aan het einde van de colleges? "Ik weet het, het klinkt gek, herkent Christelle. Zelfs ik kan het niet geloven. "

"GEEN KUS VAN CINEMA"

Pag 4.

Ze heeft sprankelende ogen, bruin haar verzameld in een paardenstaart, een spijkerbroek en een slimme blouse die klassiek door een wasvrouw in de nek is gebonden. Ze spreekt snel, zonder omweg en zonder medelijden, met grote zorg voor precisie. Het is geen vrouw die wordt opgemerkt vanwege haar schoonheid. Ze gaat gemakkelijk in de lach en spot, zelfs met zichzelf. Soms stort ze in. Kindertijd in een christelijk gezin van de middenklasse rond Versailles. Een oudere zuster, een Normandische moeder die haar in een wandelwagen in de musea sleepte, een Normando-Martinicaanse vader, een zakenman, een kunstenaar op zijn eigen tijd en met strikte methoden van onderwijs, op de oude manier. Christelle gaf niet veel op school, maar ging moeiteloos door de stappen, vooral in wiskunde, om baccalaureaat te worden. Op haar veertiende wordt ze gekenmerkt door haar lezing van de Prins van Machiavelli, "vanwege zijn koude en mathematische helderheid over het functioneren van mensen". Op 15, door The Discourse van de methode van Descartes en The Art of the war of Sun Tzu. "Mijn zus was in voorbereiding HEC, ik prikte haar boeken. "

Ze wil haar naam nog steeds niet onthullen, maar stemt er voor het eerst mee in om een ​​foto van haar te geven die we publiceren. "Ik heb mijn gekleurde lenzen, daar zullen we mezelf niet mee herkennen", zegt ze. Als je zag dat de fundamentalistische imam werd aanbeden door de jonge mannen in mijn buurt, zou je begrijpen waarom ik niet echt mijn hoofd wil laten zien. Ik ben niet bang voor Tariq Ramadan, maar Ramadans: volledig lobotomisch en overreed om het goed te doen, ze zouden een mes kunnen planten in de naam van Allah. Deze jonge discipelen, zegt ze, erkennen ze in hun stijl "kleinburgerlijke goede familie, zeer korte baard, shirt, trui met V-hals, mocassins" - net als hun meester. Voordat ze zijn toevlucht zocht in de stad waar we praten, leed ze hun bedreigingen. Ze herkende een van hen op een van de foto's die aan de politie werd gegeven, in het midden van een kleine groep jongeren rond Tariq Ramadan. 'Als je doorgaat, loop je heel snel zelfmoord in de Seine,' gleed er een ander de straat op. 'Hij was veertig en maakte me bang,' zei ze. Hij was het die me deed veranderen van stad. "

Hoe word je een 'vriend' van Tariq Ramadan? Wanneer Christelle hem ontmoet, in het jaar 2009, is hij 47 jaar oud; zij, 36. Hij is op de top van zijn beklimming en zij, in het slechtste geval. Het auto-ongeluk waardoor haar werd uitgeschakeld, is het begin van een afdaling naar de hel. Zij die een hoge dosis sport beoefende - atletiek, rugby, handbal, moderne dans - moet alles stoppen.

Pag 5.

Ze heeft geen kinderen en scheidt zich af van de man met wie ze in het zuiden van Frankrijk woonde. Ze wordt groter. Zijn kleine bedrijf van website-creatie stort in. Het einde van de maand is een obsessie. Ze gaat naar beneden. De weinige mensen die ze bijwoonde waren kameraden van ellende bij het OCMW of het kinderbijslagfonds. Ze raakt bevriend met de armsten: immigranten voor het grootste deel, vaak moslims. De vrouwen zorgen voor haar, brengen haar makrouts en baklava. Sommigen laten haar gebeden stilletjes onder de deur glijden en prijzen haar 'de geneugten van de islam en islamitische solidariteit', in de woorden van Christelle, die vervolgens vraagt ​​om te springen. "Ga naar de boekhandel van Tawhid", zei een van zijn nieuwe vrienden. Er is alles. De winkel in Lyon behoort tot de edities met dezelfde naam en verkoopt, voor de kleinste banden, het complete werk van de grote prediker. "Je moet Tariq Ramadan, mijn zus, lezen", adviseert een medewerker van Tawhid. "Ik wilde het geloven. Ik was grondig, "zegt ze. Christelle heeft intellectuele voorzieningen, een begenadigde kant waar ze de prijs voor betaalt: haar vaardigheid om snel te lezen en te onthouden, versnelt haar radicalisering. Ze overspoelt boeken met hoge snelheid en zonder matiging, slaapt weinig 's nachts. "Elke dag gebruikte ik pakketten van Hadith en de verschillende edities van de Koran in een lus, geschreven en audio - en zelfs slapen, omdat hij me had verteld dat het beschermende engelen aantrok tijdens mijn slaap. Er zit iets in dat gebiologeerd is. Het is eentonig, het klopt als achtergrondruis. We herlezen, we herlezen, we herlezen en het gaat terug in de schedel zonder dat je het je realiseert. "

Ze verslindt verschillende Ramadanboeken, schrijft zich in op haar Facebook-pagina om meer te weten te komen over de nieuwste geschriften. "Een vrij simplistische inhoud, een soms bombastisch geschrift. Het leest snel. Geen behoefte aan cultuur, het is toegankelijk voor een maximum aan mensen. Het heeft charme omdat we geloven dat we dingen leren en dat zijn geschriften zijn zoals zijn woorden: er zijn verschillende niveaus van lezen. Iedereen kan horen wat hij wil. We worden snel een fan. Ze respecteert de verboden die haar dagelijks leven binnendringen. Luister niet naar muziek, ga niet alleen op pad, draag geen make-up - "dat is voor hoeren". Het probeert letterlijk de voorschriften van de Citadel van de moslim te respecteren, een kleine gebedsgids om onder alle omstandigheden te reciteren. In 2008 sprak ze haar chahada uit, de geloofsbelijdenis van de islam. Niet ingewikkeld. Je kunt thuis zijn, het is genoeg om drie keer de heilige zin te herhalen: "Er is geen God behalve God en Mohammed is zijn profeet. Achteraf dacht ze dat het makkelijker was dan te zeggen: "Ik ben verkracht door Tariq Ramadan. Hier wordt ze bekeerd. Naar de islam, en binnenkort naar Tariq. "Ik had geen verdediging meer, helemaal niets. Ik was in een staat van nood, in totale depressie. Ik wilde meteen een antwoord. "

Pag 6

DE ECHTE PRETEN VAN DE UNIVERSITEIT VAN OXFORD

Op 31 december 2008 is ze alleen thuis. Om haar vooravond op te vrolijken stuurt ze een gelukkig nieuwjaarsbericht naar al haar Facebook-contacten. Een van hen antwoordt hem meteen. Het is Tariq Ramadan. "Bedankt, dat is erg leuk. Ik ben alleen in beweging en het maakt me gelukkig. Christelle is sceptisch. Het kan niet de grote Ramadan zelf zijn die hem schrijft. Een charge van com ', zonder twijfel. In haar herinneringen antwoordt ze in deze termen: "Beheer jij je account? Hij: "Ja, ik ben het. Zij: "Dat is het, mijn oog! "Ja, ja, ik ben het", benadrukt de boodschapper die zijn camera verlicht om hem zijn hoofd te laten zien. Ze twijfelt, neemt een screenshot. Op de foto heeft hij een gesloten oog. Ze laat het aan een vriend zien die bevestigt: "Ja, het is Ramadan! Start een wedstrijd en vervolgens oproepen. "Hij bracht me voortdurende kennis van politiek, religie, discriminatie, de maatschappij, alles wat me interesseerde. Ze wordt een ramadiaan, net als anderen Raelians. Ze bewondert hem, respecteert hem, volgt al zijn advies op, gelooft alles wat hij zegt. Normaal: het beschermt het; hij wil zijn goed. "Het deed me genoegen dat de grootste geleerde in de Franstalige islam in mij geïnteresseerd is. Hij was ongelooflijk hoffelijk en attent, en eiste dat ik beschikbaar was wanneer hij maar wilde. Hij moedigde me aan, liet me vechten - nou ja, dat dacht ik al. Ik had tien, twintig berichten per dag, tussen 5 uur en middernacht. Ze herinnert zich het meest sentimentele: "Ik hoop dat de frisse ochtenddauw je zoet maakt, prinses. Ik bewonder je moed. "Ik zat thuis vast, ik praatte alleen met hem, er was alleen hij die bestond. Dit is waar de afdaling naar de hel begon. "

Aan het begin van 2009, wanneer Christelle worstelt met depressie, heeft Tariq Ramadan een cruciaal doel bereikt: hij werd respectabel. Hij is de bekendste islamitische intellectueel in Europa en, opperste eer, is hij erin geslaagd om, na associate researcher te zijn geweest, de titel te behalen van professor hedendaagse islamstudies aan een van de meest prestigieuze instellingen van de planeet. : Oxford. Hij vestigde zich ten westen van Londen in de stille en rijke buurt van Ealing, vervolgens in Wembley, met zijn vrouw - een Bretonse bekeerling tot de islam - en hun vier kinderen. In Oxford is Ramadan in feite de obligaat van de emir van Qatar, die miljoenen dollars het Midden-Oostencentrum financiert,

Pag 7

een afdeling studies aan het St. Antony's College. Het doet er niet toe: het is een prachtig visitekaartje voor deze islamoloog die als zwavelig werd beschouwd tot het punt dat hij in 1995 in Frankrijk verbannen was. Zelden zal een intellectueel, de betekenis van het woord, zijn strategie en zijn verborgen doelstellingen begrepen zijn zo tegengewerkt door elkaar. Welke islam is Ramadan de naam? Sommige mensen horen de zachte muziek van een gematigde hervormer, woordvoerder van een religie die wil worden aangepast aan de Europese context, in staat om boze jonge immigranten te verzoenen met de samenleving. Anderen detecteren, onder de schijnbare harmonie, de gespierde tonen van een fundamentalistische proselitisme. De essayist Caroline Far hekelt jarenlang de 'dubbele toespraak' van de prediker. De vele getuigenissen van vrouwen tegen Tariq Ramadan geven nog een andere weerklank in dit proefschrift. April 2009. Christelle en Tariq nemen deel aan een dagelijks gesprek, via de telefoon of op Skype. Ze vond in hem de eerlijk opgeleide man en pedagoog die past bij zijn verlangen om te leren, een intellectuele en spirituele gids, een meester. Ze praten constant over de islam, politiek en economie. Volgens zijn herinnering legt Tariq hem uit dat "broeders en zusters sleutelposities moeten investeren in de geneeskunde, in de politiek, op alle niveaus". En ook dat hij zich moet inzetten voor de zaak. "We zijn op zoek naar vrouwen die niet erg geschoold zijn en die kunnen schrijven. Als je mijn vrouw bent, moet je investeren, om de hijaab te dragen. Hij liet hem 'vijftig keer' leren, het vijftigpunts manifest van Hassan al-Banna, waarin de voorschriften van de Moslim Broederschap worden opgesomd: 'Bekijk het schoolprogramma dat aan jonge meisjes wordt aangeboden en zorg ervoor dat het verschilt van die van jongens in verschillende stadia van hun opleiding "," serieus overwegen de oprichting van een politie van moraal (hisba) die verantwoordelijk is voor het straffen van degenen die de islamitische doctrine overtreden of aanvallen "," om de journalistiek een gepaste oriëntatie te geven en om schrijvers en schrijvers om islamitische onderwerpen te verdiepen "... Volgens Christelle leerde Ramadan hem andere" ongeschreven "geboden. Met inbegrip van dat van "liegen tegen kuffars" - voor niet-gelovigen, op het principe van taqiya, is de kunst geen argwaan te wekken. Telkens wanneer hem werd gevraagd naar deze mogelijke "strategie van de leugen", was Tariq Ramadan diep verontwaardigd.

Pag 8 en 9

Sommige van de zinnen die hij uitsprak kwamen in wanorde bij hem terug. Hij verwijst vaak naar zijn grootvader, Hassan Al-Banna, van wie hij spreekt als een heilige man en van wie hij teksten verstuurt. Hij stelt hem voor om actieve rekrutering te doen met de kouffars. Hij vraagt ​​hem: "Zou je klaar zijn om voor Allah te vechten, voor je broeders en zusters in Palestina? Christelle antwoordt zonder aarzeling: "Ja, ik ben klaar om voor hem te sterven. Ze noemt haar zus 'dirty kuffar', die haar niet meer herkent.

September 2009. De relatie wordt ernstiger - altijd aan de telefoon en op Skype. Met de bescheidenheid van een jonge bekeerling waarschuwt Christelle haar dat haar doel niet is om te flirten, maar om een ​​leven te leiden als een echtpaar en een kind. Volgens haar stelt Ramadan voor om met haar te trouwen door hem te verzekeren dat hij "feitelijk gescheiden" is van zijn vrouw - de uitdrukking intrigeert hem, niets meer. Op Skype toont hij haar zijn hand: "Zie je, ik heb geen bondgenootschap. Hij nodigt haar uit om samen met hem in Londen te komen wonen. Ze zal voor haar kinderen zorgen. Wanneer hij het hoort, biedt hij haar dit gekke ding aan dat niemand zou geloven - behalve zij die geen afstand meer heeft met deze charmante telefoonprins: voordat ze voor de imam gaan trouwen, zullen ze een "tijdelijk huwelijk" maken op Skype! "Hij vertelde me dat zijn islamitische studies hem het recht gaven om het te doen", zweert ze. De ceremonie zou op 6 september gehouden zijn op Skype. Ze laat me de screenshots zien die ze die dag heeft gemaakt ("Ik was zo ontroerd"). Je ziet alleen het geconcentreerde gezicht van de bruidegom, maar ook de gordijnen en een glimp van het meubilair van zijn hotelkamer in Rotterdam, waar hij zich bevond, net voor een openbare interventie. Zodra "tijdelijk getrouwd", begint Christelle zijn appartement in dozen te plaatsen. "Alles was gepland: hij zou op 9 oktober naar Lyon komen voor een conferentie. In het proces trouwden we in de moskee van de stad - hij had afspraken gemaakt met de imam. De volgende dag zou hij teruggaan naar Londen en ik zou hem vergezellen toen ik klaar was met het regelen van alles. Ik had naar de ticketprijzen gekeken, mijn zus gewaarschuwd, verhuisdozen opgehaald ... 'Ze blijft nadenkend. "Maanden van leugens. Hij heeft me de hype van de eeuw gemaakt. Waarom? Voor een voorproefje van de uitdaging? Voor plezier? Per game? En ik, in welke staat zou ik moeten zijn om in dit enorme ding te vallen? "

9 oktober 2009. Christelle wacht op Tariq in de bar aan de onderkant van het Hilton-hotel (nu het Marriott), dat uitkijkt op een snel pad langs de Rhône. Skipes verloofden gaan zichzelf voor het eerst 'in het echte leven' zien. Het verhaal van de jonge vrouw is streng. Ze dringt aan op elk detail. Die dag pelde ze haar haar af, trok een zwarte jurk om haar nek met een wasserette en was een beetje pompeus: "Van mijn Versailles-jaren hield ik een heel klassieke stijl," merkt ze op. . Hij komt aan. Geen kus. Hij gaat zitten, neemt voorzichtig zijn hand, verwijdert het, lacht, spreekt met een zachte stem. De conferentie wordt twee uur later gehouden. Ze roepen het huwelijk op dat in de moskee zal volgen. Er is deze telefoon rinkelen vanwege Obama's Nobelprijs. En bij de receptie, een jonge man die naar hen staart. Tariq is bang voor de foto's: "We gaan thee drinken in mijn suite, dus ik beantwoord mijn secretaresse, ik bereid mijn papieren voor en we gaan naar de conferentie. Ze gaan omhoog. Het bed, de tv, de waterkoker, de beker, het nachtkastje. De deur voorkomt dat deze reikt. Schoppen, klappen in het gezicht, borsten, stoten op de armen en maag. Ze huilt. Ze schreeuwt. Ze hoort het: "Hoe meer je gaat schreeuwen, hoe meer het me zal opwinden en hoe meer ik een tip zal slaan: hou je kop. Dan, zoals Bouzrou zegt, wacht Christelle "op haar verkrachter om terug te komen." Hij zou inderdaad naar zijn conferentie zijn gegaan door de kleding van de jonge vrouw in een tas te pakken met de volgende woorden: "Wees wijs. Ik geef instructies. Als je iets doet, krijg ik meteen een melding en het zal slecht gaan. Ze blijft op de grond liggen. Ze zegt niet meer.

    ==============================

De Telegraaf meldt het volgende: 

https://www.telegraaf.nl/nieuws/1623614/islamoloog-tariq-ramadan-achter-tralies-voor-verkrachting

Islamoloog Tariq Ramadan achter tralies voor verkrachting

Door EVELINE BIJLSMA

Updated Gisteren, 23:35

Gisteren, 21:36 in BUITENLAND

PARIJS - Islamoloog Tariq Ramadan, die twee jaar in Rotterdam heeft gewerkt als hoogleraar en integratieadviseur, wordt officieel door de Franse justitie verdacht van verkrachting. Na twee dagen verhoor en een confrontatie met een van zijn slachtoffers heeft de politie hem opgesloten.

Tariq Ramadan

Ⓒ AFP

De twee vrouwen deden in oktober vorig jaar aangifte tegen Ramadan. Zij meldden zich met soortgelijke verhalen: zij wilden advies over hun geloof, en spraken met hem af in een hotel. De 55-jarige theoloog, Zwitser van Egyptische origine, stelde al snel voor om naar zijn kamer te gaan.

De Tunesische schrijfster Henda Ayari (41) kwam met haar verhaal naar buiten na het losbreken van de affaire Weinstein en de Franse versie van de #MeToobeweging, ‘verlink je varken’. Deze voormalig salafiste wierp haar hoofddoek af en zet zich sindsdien in voor de vrouwenzaak. Ramadan zou tegen haar hebben gezegd dat ‘ze maar een sluier had moeten dragen, zonder was ze een prostituee’. Zij wordt later in het onderzoek met haar belager geconfronteerd.

BEKIJK OOK:

Islamoloog Ramadan gearresteerd op verdenking van verkrachting

Toegetakeld in hotel

Zijn tweede beschuldigster, een 45-jarige bekeerlinge die anoniem wil blijven, werd ook toegetakeld in een hotel. Zij benaderde hem voor advies en hun contact werd steeds hechter. Via Skype kwam zelfs een huwelijk ter sprake. Toen ze uiteindelijk afspraken in een hotel in Lyon, zei hij dat ze beter naar zijn kamer konden gaan, omdat ze zo werden aangestaard. Eenmaal boven gaf Ramadan een schop tegen de kruk van de gehandicapte vrouw, waarop ze viel. Hij sloeg haar, verkrachtte haar, sleurde zijn slachtoffer aan haar haren door de kamer en urineerde over haar heen in bad. Zij beschikt over medisch bewijs van de mishandeling.

De twee werden vrijdag met elkaar geconfronteerd op het bureau, wat drieënhalf uur in beslag nam. Ramadan zei dat de ontmoeting maar een half uur had geduurd. Hij ontkende de verkrachting en ook seksueel contact. De vrouw heeft echter bewijs dat ze hem naakt heeft gezien, zo wist ze op zijn lichaam een klein litteken aan te wijzen. Na het verhoor, dat in zeer gespannen sfeer plaatsvond, weigerde de islamoloog het proces-verbaal te tekenen.

Beschuldigingen

Vier vrouwen beschuldigden de islamoloog van seksueel misbruik in een Zwitserse krant, maar deden geen aangifte. Drie van hen, leerlingen van de docent Frans en Godsdienst in Genève tussen 1980 en 1990, zouden zijn gezwicht voor zijn psychologische druk en hadden seks met hem. Een van hen was toen 15 jaar oud.

Ramadan, die alle aantijgingen ontkent, is zijn baan bij de universiteit van Oxford inmiddels kwijt. Hij is omstreden, omdat hij tegenover moslims een politieke islam zou propageren en zich naar buiten toe als bruggenbouwer opwierp. Zijn grootvader van moeders kant is oprichter van de Moslimbroederschap in Egypte. Tussen 2007 en 2009 was de theoloog werkzaam in Rotterdam. Hij was gasthoogleraar aan de Erasmus-universiteit en integratieadviseur voor de gemeente. De samenwerking werd opgezegd toen bleek dat hij filmpjes maakte voor PressTV, een zender die wordt gefinancierd door de Iraanse overheid.

’Alleen seks binnen huwelijk’

Ramadan bereikte honderdduizenden Europese moslims. De theoloog, die gescheiden van zijn vrouw leefde, hield zijn gehoor onder andere voor dat seks alleen binnen het huwelijk plaats hoort te vinden.

===============

Mijn idee over het Telegraaf artikel.

In Frankrijk zijn de joden aan de macht. Het CRIF.  Denk aan Dieudonné en een collega van hem, wiens naam me ontschoten is.

Het is overduidelijk dat men moslims wil beschadigen.

Ik weet ook niet of Tariq Ramadan ex heeft gehad met vrouwen die zich aan hem aanboden (Bekende , knappe mannen ervaren dit regelmatig. Vraag het de oud Quote baas maar).
 
Vier Zwitserse vrouwen zeggen dat ze het hebben meegemaakt, maar willen geen aangifte doen.
Kwam de psychologische druk van Ramadan, of van henzelf?

De Tunesische schrijfster die eerst salafiste was en die plots feministe werd, moeten we die geloven?  Hoe stabiel ben je als je van salafiste tot feministe verandert?
Heeft ze bewijzen?
Wat kan een confrontatie voor bewijs leveren? Dat ze zegt deze wereldberoemde man te herkennen?

Ik neem aan dat in de loop der jaren honderden vrouwen zich aan TR hebben aangeboden, en dat hij sommigen heeft afgewezen.  Hebben we hier met wraak te maken? ( A woman scorned, waar Shakespeare ons al voor waarschuwde ? )

Tenslotte hebben we de vrouw die onbekend wil blijven. Ze noemt zich Christelle.
Motieven voor wraak zou ze best kunnen hebben.  Ik kan me het volgende scenario voorstellen:  ze bracht via Skype de beroemde man het hoofd op hol, maar verzweeg dat ze mank liep.  Bij de eerste werkelijke ontmoeting werd ze afgewezen. Daar moetje als kreupele vrouw niet echt van opkijken, lijkt mij.  Paul McCarthy heeft dan wel een vrouw die een been mist, maar Paul is echt een uitzondering.   Het leven is hard voor een vrouw die op krukken loopt.
En dan komt daar de MeToo rage en is er plots de mogelijkheid om wraak te nemen.
Bewijzen?  Ze zou letsel hebben opgelopen. Ik weet niet of dat waar is: dat bewijs lees ik alleen in de telegraaf, niet in Vanity Fair.
Ze heeft hem naakt gezien want weet waar een lidteken op zijn lichaam zit. Is dat een bewijs?  Eén roddel van een vrouw met wie hij het bed heeft gedeeld is voldoende. Of een foto op een strand zou ook al voldoende kunnen zijn.

Natuurlijk zijn er mannen die soms heel gewelddadig worden. Maar die  doen dat niet slechts één keer. Er zouden dan veel; meer aangiften moeten zijn.
Hier hebben we er slechts 2.  Ik ken geen enkele andere MeToo-beschuldigde die slechts 2 maal is aangeklaagd. In het Brabantse Oosterhout is een burgemeester  afgetreden omdat hij op de nieuwjaarsreceptie ( toen MeToo al 2 maanden oud was) vrouwen bij de borsten kneep.  Hij deed het al jaren, maar kon er blijkbaar niet mee ophouden.

Mijn oordeel:
Volledig ongeloofwaardig verhaal. Joodse wraak. ( Tot er echte bewijzen komen, natuurlijk.)