Monday, November 06, 2017

657 Over de persvrijheid in Rusland.

Update:  Een geweldig informatief interview over de persvrijheid in Rusland: http://www.novini.nl/pers-rusland-was-vrij/   ( Eric van de Beek interviewt Joost Bosmans)
                              ----------------

Hieronder een artikel van een 'anti Putin' journaliste, waarin ze klaagt over de pers-breidel die onder Putin zo is toegenomen.

Ik geef mijn visie op haar beweringen in het rood tussen de regels door. 



The Kremlin’s War on Liberalism
Oct 17, 2016 NADEZDA AZHGIKHINA




In Russia, anti-terror regulations have often been used to stifle independent journalists, particularly those who are critical of President Vladimir Putin’s government. Yet any outcry has been muted in recent years; in fact, few are discussing the repression at all – which is precisely the point.

MOSCOW – In the wake of the September 11, 2001, terror attacks in the United States, the so-called “War on Terror” was launched. But the US-led military invasions of Afghanistan and Iraq were not the whole of it; many countries also ramped up monitoring and policing of domestic media and ordinary citizens. Freedom of expression and personal privacy, governments claimed, would have to be curtailed for the sake of security.
The damage has been particularly pronounced in Russia, where anti-terror regulations have often been used as a tool to muffle the voices of those who offer independent or alternative views, particularly views that are critical of President Vladimir Putin’s government. By using security as a pretext to flout Russia’s media legislation, which explicitly protects journalists from censorship, the government has undermined journalism considerably.
That legislation was based on European and international law, and symbolized the victory of democracy in Russia. But the legislation’s integrity has been gradually eroded by amendments that limit free speech and journalists’ ability to work unimpeded, and by uneven application of existing rules.
Consider the “law on counteracting extremist activities,” which restricts the rights to freedom of expression, assembly, and association. Enacted in 2012, amid nationwide protests against rigged elections, it has been used most often to target journalists and bloggers.

NB: Volgens Hillary Clinton was de Arabische lente ook een gevolg van de inspanningen van Amerikaanse NGO’s. Ze zei ook dat deze NGO’s in veel meer landen aan het werk zijn.  Gene Sharp schreef het handboek voor het maken van een kleuren-revolutie. Otpor en Canvas zijn de uitvoerende organen.
Hier een video met Engdahl: https://www.youtube.com/watch?v=lpXbA6yZY-8
Youtube: Does the USA Sponsor Revolutions?
Op dat moment had Rusland 740 NGO’s uit Westerse landen binnen haar grenzen. Dit was in feite een vorm van ‘Unconventional Warfare”.
NB: In de VS vindt op dit moment ook persbreidel plaats. Niet omdat het land op onconventionele manierwordt aangevallen door ‘de hegmon’, maar omdat alternatieve nieuwsbronnen verraden dat de MSM de zaak bedriegt. Die alternatieven krijgen nu het etiket  ‘Fake Nieuws’.

Galina Arapova, the director of the Mass Media Defense Center(which has been targeted), has noted that the law can be applied whenever criticism is directed at entire groups or systems. This highlights the central problem with anti-extremism laws: “extremism” is far too broad a term to ensure that such laws are actually used to protect against terrorist attacks.
There is similar ambiguity surrounding other related terms, such as “defamation” and “hate speech.” Defamation – defined with more broad descriptors like “libel” and “damage to reputation” – was reinstated as a criminal act in 2012 as well, with legislation that specifies “libel against judges, jurors, prosecutors, and law-enforcement officials” as an act worthy of harsh punishment.

Such laws make investigations into official corruption far more difficult for independent journalists, who have often been taken to court by senior managers and state officials simply for reporting on their luxurious lifestyles.
But, in recent years, the popularity of defamation lawsuits has declined, in favor of accusations of extremism and inciting hatred. Now, digging into corruption by local police is equivalent to inciting hatred against that “social group,” and “expert” linguists have also found journalists to be “inciting hatred” against employees of regional administrations, judges, and other authorities.
Ik begrijp dat dappere journalisten de corruptie willen aanklagen, en dat wetgeving dit lastig maakt of gevaarlijk maakt of onmogelijk maakt. Mijn sympathie gaat uit naar deze journalisten. Ze hebben een uitstekend doel voor ogen.
Ik kan alleen maar zeggen: ondanks de corruptie is het onder Putin veel beter geworden voor de gewone Rus: niet langer 45% leeft onder de armoedegrens ( dat was in 2000 wel zo) , maar slechts 13%, minder dan in de VS.  Als ons land ( of de VS) dergelijke vooruitgang zou kunnen boeken in 17 jaar, dan zou ik daar graag wat corruptie voor door de vingers willen zien….  

Sometimes, such laws can be applied in truly bizarre ways, just to hamper the workings of the news media. For example, a newspaper could be accused of spreading hate and taken to court for publishing photos of the Nazi flag alongside an article about World War II.
And the laws keep coming. In recent decades, more than 20 new laws and regulations that address the media have been introduced, most of them restrictive. These measures do not just limit the topics that journalists can safely cover; they also work to limit funding for independent media, by imposing restrictions on foreign investment and advertising. Such laws have forced many media organizations to move entirely online, or shut down altogether.
Welke topics kunnen volgens die nieuwe wetten niet meer ‘veilig’ worden besproken?
Onafhankelijke media hebben het altijd moeilijk. Overal. Dat zorgt er voor dat ze een mooi vehikel zijn voor  buitenlandse ‘hulp’ die soms bedoeld is en werkt als ‘unconventional warfare.’ Een regering die hier geen stokje voor steekt, doet zijn plicht even slecht als een regering die zijn defensie verwaarloost. +


Traditional media are not suffering alone. To target online publications, including blogs, Russia has imposed new regulations on Internet use. Any website with more than 3,000 visitors per day – not a particularly high number – is now considered a “media outlet” and therefore subject to the restrictive laws. Moreover, bloggers can no longer be anonymous, and online media can be banned without warning.
Ik neem aan dat men ergens een grens moet bepalen voor wanneer de wetgeving wordt toegepast.  Een handige publicist kan die criteria  vrij gemakkelijk omzeilen, trouwens.

The so-called “Yarovaya law,” signed by Putin last summer, takes this repression several steps further. Among other things, it obliges telephone and Internet providers to store records of all communications for six months and all metadata for three years; they must also help intelligence agencies decode encrypted messages.
Ik denk dat dit soort wetgeving ook in het Westen bestaat of snel zal komen. Helaas. Maar een land dat bedreigt wordt ( Wolfowitz in 1992: ik parafraseer ‘We may never let Russia get on its feet again.’) heeft betere motieven dan landen die juist de agressor steunen.

 And it imposes harsher punishments for “extremism” (read: criticism) and “mass disturbances” (read: protests).
Ik weet dat protesters worden gearresteerd in Moskou, maar van harde straffen heb ik nog niks vernomen. ( Vergelijk Pusy Riot met Megan Rice: Pussy Riot werd veel milder gestraft.)

The one law that is rarely applied is article 144 of the criminal code, which aims to protect journalists from harassment and other actions that obstruct their “lawful professional activities.” As a result, according to the Glasnost Defense Foundation, journalists’ rights are violated dozens of times each month in Russia.
In Het Westen is het niet zo veel beter. Fysiek geweld zal minder zijn, maar wie niet weet hoe de hazen lopen verliest zijn baan. Zelfcensuur is het gevolg.

Journalists face threats, attacks, damage to equipment, unfair fines, firing, bans, and other forms of censorship, often soon after publishing some kind of criticism of regional authorities, law enforcement, or wealthy businesspeople. Knowing that no attempt to take legal action against the authorities or influencers who threaten them will produce any results, many journalists censor themselves.
Nogmaals: deze zaken komen in de meeste landen voor. Michael Hastings werd vermoedelijk vermoord toen hij een belangrijke onthulling wilde doen. Manning, Snowden en Assange zijn zeer zwaar aangepakt voor hun journalistieke werk. Door de staat zelf!

The Russian government’s assault on independent media has all but prohibited the kind of deep analysis and investigative reporting that is essential to a functioning democracy. Yet any outcry has been muted; in fact, few are discussing the repression at all. And that, after all, is precisely the point: lack of public engagement – not to mention inadequate professional solidarity and cooperation – means that Russia’s authorities can breathe easy.

Nadezda, wij in het Westen zijn ook vreselijk boos op onze partijdige en laffe media. Ook onze kritiek wordt gesmoord. Precies zoals bij U in Rusland.
Toch sta ik niet naast U, maar tegenover U: ik bestrijd de Hegemon die uw land kapot wil maken. Onze media steunen die Hegemon, wat mij heel boos maakt.  U helpt óók die Hegemon die uw land kapot wil maken, omdat U niet het grote geheel ziet, maar zich blind staart op één aspect: de persvrijheid. U begrijpt niet dat Persvrijheid geen ‘goed’ op zich is , behalve dan voor journalisten.
Persvrijheid en Democratie hebben maar 1 nuttig doel: om de Machtigen in te dammen, zodat de gewone 99% van de mensen ook een menswaardig bestaan hebben.
Het bijzonder is nu dat in landen als China en Rusland die 99% de laatste 20 jaar heel goed vooruit is gegaan, en in de Westerse landen is die 99% de laatste jaren heel erg achteruit gegaan.  Het lijkt er op dat persvrijheid in het Westen niks goeds  heeft gebracht. Maar de verlichte centrale leiders van Rusland en China hebben wèl veel vooruitgang geboekt.    




Nadezda Azhgikhina
Writing for PS since 2016 
1 Commentary
Nadezda Azhgikhina is Vice President of the European Federation of Journalists in Russia.


10 comments:

  1. Opmerkelijk:
    Donna Brazile ( destijds baas van de Democratische partij, en nu klapt ze uit de school en zegt dat Hillary de macht had overgenomen inde DNC) heeft nòg iets opmerkelijks gedaan: Haar autobiografie draagt ze op aan overleden familieleden èn aan Seth Rich !
    Dit kan nauwelijks toeval zijn. Als Rich inderdaad een gewone dood is gestorven, dan hoort hij hier niet te staan. Zò belangrijk was Rich niet in de partij.
    Het lijkt er op dat Brazile hier iets mee wil zeggen: dat Rich inderdaad het lek was binnen de DNC die de emails van Hillary heeft gelekt.

    ReplyDelete
    Replies
    1. http://www.unz.com/isteve/brazile-dedicates-her-book-to-among-others-seth-rich/

      Delete
    2. Lijkt mij ook geen toeval. Donna Brazile probeert haar straatje schoon te vegen. De partij laat HRC vallen en Donna wil blijkbaar voorkomen dat zij wordt meegetrokken (zal zinloos blijken).

      Alles heeft met alles te maken, ik denk dat de de (komende) val van de Clintons (Bill zal meegetrokken worden) het gevolg is van het Weinstein schandaal. Het kaartenhuis begint in elkaar te storten.

      Delete
    3. Laat ons het hopen, Sophia, over dat kaartenhuis.

      Maar het bestaan uit zeer veel kaarten. De Clintons zijn slechts één van de 30 wanden. Maar 'het publiek' zal wel weer een stukje van zijn vertrouwen verliezen.
      Dat is winst.

      Delete
  2. Harvey Weinstein heeft het nòg bonter gemaakt dan we dachten: Hij heeft 'harde jongens' een bezoekje laten brengen bij de vrouwen die spraken met de NYT en die samen besloten om Weinstein te exposen.
    De meeste 'harde jongens' zijn ex Mossad.
    Het verbaast me niks.
    Hoewel: de NYT is óók een joodse krant.
    Wat speelt hier precies: ruzie in de familie?
    https://www.newyorker.com/news/news-desk/harvey-weinsteins-army-of-spies

    ReplyDelete
    Replies
    1. Jan schreef "Wat speelt hier precies: ruzie in de familie?"

      Zou heel goed kunnen, of een zelfde soort machtsstrijd als in Washington.

      Delete
  3. Jeff J. Brown is Amerikaan en woonde in de jaren 90 in China, en sinds 2010 woont hij daar weer.

    Hij is de meest positieve man die ik ken, voor wat betreft de toekomst van China.
    Hij vind dat Het Westen hopeloos achter loopt en de strijd al verloren heeft.
    ( Vergelijk dit met George Friedman die in 2009 zei dat de VS nog heel lang de absolute wereldmacht in handen zou hebben. Video's zie +- 3 blogs terig , comments.)

    Hier Jeff Brown's laatste blog:
    http://thesaker.is/war-between-anti-west-and-eurangloland-heating-up-fast/

    En deze is een weekje ouder: http://www.unz.com/article/how-can-western-capitalism-beat-this/

    ReplyDelete
  4. Uit het artikel "‘Okay, now tell us something we don’t know.’"

    Behalve dat ze nog steeds de anti-semitisme kaart trekken als een goy het zegt.

    ReplyDelete
  5. Wat ze hier doen is de 'attentie-waarde' of zeg 'de impact' van kritiek op de joden lager maken. Door het als 'grappig' in te burgeren.

    We worden er zo aan gewend, dat het ons niet meer op valt.

    Àlle opmerkingen over negatieve joodse eigenschappen worden op die manier 'oud nieuws' en dat is dan 'een euvel dat onvermijdelijk bij het leven hoort' of zoals Jessica Durlacher over Weinstein cs. zei: 'The ways of the world'.

    Maar dat machtige mannen hun sexuele grenzen verder kunnen leggen is een natuurgegeven.
    Onvermijdelijk aan de evolutie verbonden.(gevolg van een goed renderende strategie van de vrouw.)

    Dat we allemaal ten onder zullen gaan aan de joodse dwangmatige behoefte om alles en iedereen te controleren, dàt hoort niet bij 'the ways of the world'.

    ReplyDelete
  6. NB: Een geweldig interessante uitleg over de machtsstructuren in Saudi Arabië.

    Korte samenvatting:
    De grondlegger van het land had zoveel vrouwen dat de kinderen gedurende 50 jaar werden geboren.
    Eerst werd uit de oudste zoons de opvolger gekozen. (Een rijtje met 4 opvolgers lag altijd paraat, gekozen door een groep prinsen.)
    Maar nu is de jongste zoon aan de beurt, en de vraag is : als die sterft, gaan we dan de opvolger weer kiezen uit de kinderen van de oudste zonen? Dat lag meer voor de hand. De jongere zonen en hun kinderen hadden altijd weinig aanzien.

    Maar Mohamed bin Salman is de zoon van de huidige koning, en in feite iemand met minder aanzien. Maar doorzijn competitors nu vast te zetten geeft hij een signaal af: De nieuwe koning zal ik MBS zijn en niet een kleinzoon van de oudere tak.

    MBS is heel hardhandig. Heeft Yemen vernietigd. Maar heeft ook de vrouwen recht gegeven om auto te rijden. Heeft de corruptie aangepakt. En wil de sharia afzwakken. Hij begrijpt dat je niet eeuwig in de Middeleeuwen kan blijven steken.
    http://thesaker.is/the-enigmatic-mohamed-bin-salman/

    ReplyDelete