187. Commentaar op het pro-Israel pleidooi van dhr. Bolkestein.

Bolkestein: 'De EU moet zich niet afkeren van Israël'

OPINIE - Frits Bolkestein − 18/01/12, 06:00

Voormalig premier Olmert. © Epa

Dit artikel:  http://tiny.cc/kfex2

Vandaag in de Volkskrant een artikel van Frits Bolkestein. 

Maar er is zoveel aan te merken op dit artikel, dat ik er een blog van heb gemaakt.  De links heb ik nog niet (volledig) ingevoerd. Die komen later.

Mijn commentaar zal ik in rood weergeven. 

In plaats van Israël voortdurend te kritiseren doet de EU er beter aan de Palestijnen te bewegen tot serieuze vredesbesprekingen. Dat stelt Frits Bolkestein.

Waarom wordt er vanuit Europa zoveel kritiek op Israël uitgeoefend? Waarom keert Europa zich van Israël af? Daarvoor zijn algemene en bijzondere oorzaken. Om te beginnen de algemene.

Mijnheer Bolkestein, 

In mijn ogen laat Israel niets na om forse kritiek te genereren: 

1. Israel is een land dat terrorisme gebruikt. Al sinds haar ontstaan. ( Livia Rokach) ( Alan Hart) 

2. Het is de laatste staat die Apartheid toepast. (Cook) 

3. Het begint elke 8 jaar zelf een oorlog, al doet ze dan soms alsof ze is aangevallen. 

4. Reeds in de bijbel lezen we hoe  het joodse volk er in slaagt om de baas te worden over een volk waar het te gast is: 

- Mordechai in Persie. 

- Maar ook in Polen en Ukraïne waren de joden 300 jaar lang vrijwel de baas. ( Citaat 19: Braudel) 

- De Russische Revolutie was een joods initiatief en zeker de eerste jaren waren joden er heer en meester. ( Diverse citaten) 

- In Amerika beheerst de joodse Lobby de politiek m.b.t. het Midden Oosten, en die Lobby laat de Amerikanen oorlogen uitvechten die uitsluitend nut hebben voor Israel. ( Zelikow) 

Ten eerste de macht van het getal. Er zijn op deze wereld 100 moslims voor elke Israëliër. Van dat grote aantal gaat invloed uit. Daar gaat men niet zo maar aan voorbij. Als slechts 6 miljoen moslims tegenover even zo veel Israëliërs zouden staan, zou er anders worden geoordeeld.

We houden rekening met een groep als we denken dat die invloed heeft op ons leven. Hoe meer invloed, des te meer rekening houden we met ze. 
De groeps-grootte is niet van belang.

De Media staan onder een enorme joodse invloed: 
Vb:  Max Blumenthal ( joods) ; ( pressie op BBC journalisten) ( Mavi Marmera) 
Journalisten houden erg veel rekening met de joodse belangen. 
Voor elke journalist in Amerika ( en ik vrees in toenemende mate ook in Europa ) geldt carrière regel nr 1: "Don't fuck wih the jews."
Maar de joodse belangen hebben ook enorme invloed op politici. 
In Amerika beheerst AIPAC in grote mate de regering. ( Lobby) 

In Engeland is 80% van de conservatieve MP's lid van de CFI : the Conservative Friends of Israel. ( Video) 
Thomas Friedman ( NY Times) schreef dat de ovaties voor Netanyahu, tijdens een toespraak voor het Amerikaanse Congres, waren betaald door de Israel Lobby. ( JTA) Dat was iets te openhartig...

Een tweede algemeen punt is de dekolonisatie. Zeker, de Balfour-verklaring uit 1917 die een joods nationaal tehuis in het vooruitzicht stelde, kan niet worden weggepoetst. Noch de verzekering uit 1922 dat joden in geheel Palestina - dat wilde toen zeggen Israël en de Westoever - het recht van close settlement zouden hebben. Dat was onderdeel van het Engelse mandaatverdrag. Maar het stichten van de staat Israël en de dekolonisatie verliepen parallel. Israëliërs werden als kolonisten gezien, de genoemde verklaringen ten spijt.

Ik begrijp Bolkestein niet goed. 

Israel doet iets heel anders dan wat kolonisten doen. 

Kolonisten verjagen en verdrijven geen mensen uit hun geboorteland. Ze nemen geen grond af van boeren. Ze bouwen geen aparte snelwegen voor zichzelf. Ze maken het leven van de oorspronkelijke bewoners niet hopenloos.    

In de Balfour Declaratie staat uitdrukkelijk dat de Palestijnen geen nadeel mogen ondervinden als de joden zich vestigen in datzelfde gebied. ( Zie de onderstreepte zin in de Balfour Declaratie, onder aan deze blog, in groen geschreven.)

De Balfour Declaratie was een dienst van de Engelsen aan het joodse volk, omdat de Amerikaanse joden er voor hadden gezorgd dat Amerika mee ging vechten in WO1. ( Benjamin Freedman) ( Myers) ( Lysson) ( Samuel Landman)
( De miljoenen slachtoffers die in WO1 vielen zouden anders nog geleefd hebben...)

Een dienst hoeft niet veel te kosten. Je kunt bijvoorbeeld het land van een ander volk, waarover je tijdelijk de scepter zwaait,  beloven aan weer een ander volk.  Dat kost jou niets.  Dat is wat de Engelsen deden. 

 Het doet me denken aan het begrip 'odious debt': wanneer een bank geld leent aan een volledig corrupt regime, dan hebben de bewoners van dat land later geen schuld aan die bank: de bank had beter moeten weten, en dit regime behartigde niet de belangen van het volk.  Idem: Engeland gaf Palestina weg, maar had niet het recht dat te doen. Palestijnen hoeven zich niet daarbij neer te leggen. 
Zelfs Ben Gurion zei ooit:  “If I were an Arab leader, I would never sign an agreement with Israel. It is normal; we have taken their country. It is true God promised it to us, but how could that interest them? Our God is not theirs. There has been Anti-Semitism, the Nazis, Hitler, Auschwitz, but was that their fault? They see but one thing: we have come and we have stolen their country. Why would they accept that?”

Nahum Goldmann in “Le Paradoxe Juif” (“The Jewish Paradox”), pp121.

Ten derde het anti-amerikanisme. Dat bestaat uit naijver, vooral aan Franse kant, geheel ongerechtvaardigde culturele hoogmoed en de onwil dankbaarheid te tonen voor de bevrijding van 1945. Dit doet denken aan de ene man die tegen de andere zegt: 'Waarom ben je boos op mij? Ik heb toch nooit iets voor je gedaan?'

Dat anti-amerikanisme is anders wel heel begrijpelijk. Al die oorlogen, al die economische overheersing. Onder het mom van 'Wij willen de wereld verbeteren" hebben de Amerikanen de wereld veroverd en miljoenen mensen gedood.

Maar: wat heeft dit alles met Israel te maken? 
Frankrijk had moslim-kolonies en was daarmee niet een voor de hand liggende vriend van Israel.  Nu met de joodse Sarkozy  als president is Frankrijk echter óók vriend van Israel. Aan de Fransen wordt natuurlijk niets gevraagd.  

Dit anti-amerikanisme slaat terug op Israël, vooral gezien de tot nu toe onvoorwaardelijke steun van de VS. Onlangs is in de VS een debat over de joodse lobby gevoerd. De stelling van Mearsheimer, die hierover is begonnen, is dat de joodse lobby er de oorzaak van is dat de VS inzake het Midden-Oosten tegen het eigen belang in handelt. Daartegenover staat de mening van Stanley Fischer, gouverneur van Israëls centrale bank, die zei dat de VS een groot aantal lobbies herbergde: van boeren, van scheepsbouwers en inderdaad van joden. Wat was daar mis mee?

Zowel Amerika als Israel gedragen zich als schurkenstaat. Maar ze beheersen de Media, en vertellen de wereld steeds dat andere landen schurken zijn.  ( Landen die niet naar hun pijpen willen dansen en naar hun bankiers willen luisteren, in vaktaal: die geen 'client states' zijn. )  

Ten vierde de olie. De Arabieren hebben olie, de Israëliërs niet. De Arabieren kunnen het boycotwapen gebruiken en hebben dat ook gedaan, onder andere in 1973 tegen Nederland. Dankzij de oliemultinationals heeft dit ons niet gedeerd.

Dus Bolkestein beweert dat wij in het Israel-Palestina conflict partij kiezen voor de Palestijnen omdat die ons olie leveren.  

Laat ik nu de indruk hebben dat onze politici tijdens hun actieve carriere juist heel erg partij kiezen vóór Israel, en na hun carriere, als ze vrij zijn en hun geweten kunnen volgen, pas kritisch op Israel worden.  Voorbeelden: Van den Broek, Van Agt, Carter etc. 

Omslagpunt
Ik kom nu bij de bijzondere oorzaken. Ik vermoed dat de belangrijkste daarvan Israëls spectaculaire overwinning van 1967 is. Die markeerde een omslagpunt in de manier waarop naar Israël werd gekeken, vooral door zich progressief noemende kringen. Had men daar voordien vooral sympathie en bewondering voor het egalitaire land der Kibboetsim, door 1967 ruilden David en Goliath van plaats. Het bracht De Gaulle er toe te spreken over 'dit volk, dat zeker is van zichzelf en wil overheersen'. De zaak van de Palestijnen kreeg daarna meer aandacht. Het bezit van de Westoever - Jeruzalem daargelaten - vormt nu het hart van het probleem dat Israël en de Palestijnen gescheiden houdt. In die zin kun je 1967 een Pyrrusoverwinning noemen.

Alan Hart geeft 7 citaten van hoge Israeli's waaruit blijkt dat Israel geen moment in gevaar was in 1967. De laatste quote is van Menachem Begin:  “In June 1967 we had a choice. The Egyptian army concentrations in the Sinai approaches did not prove that Nasser was really about to attack us, We must be honest with ourselves. We decided to attack him.”

Israel heeft het slachtofferschap gecultiveerd en gebruikt. Op een ongelooflijke manier heeft ze de holocaust gebruikt om alle critci op infame wijze zwart te maken.( Aloni) 

Hiermee hangt de verandering samen die de Verenigde Naties heeft ondergaan. De VN zijn door het Westen na de Tweede Wereldoorlog opgericht om de vrede te verzekeren. Door de dekolonisatie en andere wijzen van staatsvorming zijn er steeds meer leden bijgekomen en vormde zich een automatische meerderheid die zich vooral richtte tegen de VS en Israël. De VN werd a dangerous place, in de woorden van de Amerikaanse vertegenwoordiger Moynihan daar.
Het is een voorbeeld hoe het westerse idealisme is geëxporteerd en door andere culturen tegen datzelfde Westen wordt gebruikt.

Net als de Volkenbond was de VN meer een poging om de wereld te beheersen dan dat het idealsime was ( idealisme= pogen om het leven van alle mensen in alle landen , beter te maken) . De VN is opgericht aan het eind van WO2. In die dagen heeft de heer Baruch ook het voorstel gedaan van een One World Government.  Maar Stalin begreep dat hij niet in die val moest trappen, en het feest ging niet door.

Ik wil nog twee punten toevoegen aan de redenen dat Europa zich van Israël heeft afgewend. Het eerste betreft de verhouding tussen Israël en de Palestijnen, het tweede het beleid van de Israëlische regering.

Burgerslachtoffers
Vele jaren geleden bezocht ik een vluchtelingenkamp van Palestijnen in de Libanon. Midden tussen die vluchtelingen stond een luchtafweergeschut. Op mijn vraag of men niet bevreesd was voor veel burgerslachtoffers ingeval van een Israëlische aanval op dat geschut, antwoordde mijn begeleider ontkennend. 'Burgerslachtoffers vormen een aanklacht tegen Israël die het Westen zal beïnvloeden.'
De manier waarop de Palestijnen door de andere Arabieren, hun broeders, worden bejegend is ten hemel schreiend. 

De feiten die Bolkestein beschrijft zijn niet te verifieren. Maar Israël past deze technieken in elk geval zelf wel toe. 
Twee voorbeelden:  In Sderot ( waar één persoon per jaar wordt gedood door de kleine 1 meter lange raketjes uit Gaza) wonen voornamelijk tweederangs joden: de mizrahim die afkomstig zijn uit de arabische diaspora. Zij mogen wonen op de gevaarlijke plaatsen. 

Ander voorbeeld, uit het dagboek van oud premier Moshe Sharett ( Uit Livia Rokaché "Israel's sacred terrorism"):  

--  A week earlier, Moshe Dayan, then lsrael's chief of staff, explained why Israel needed to reject Any border security arrangements offered by the neighboring Arab States, or by the United Nations, as well as the formal security guarantees suggested by the United States. Such guarantees, he predicted, might "tie lsrael's hands." Presumably, that would render unjustifiable or even impossible those attacks and incursions across the armistice lines which through the mid- 1950s went under the euphemistic name of reprisal actions. These actions, Dayan said, 

"are our vital lymph. They . . . . help us maintain a high tension among our population and in the army. . . in order to have young men go to the Negev we have to cry out that it is in danger". (26 May 1955, 102 1)

Ik moet hierbij aan Duitsland denken. Na de Tweede Wereldoorlog zijn 12 miljoen Duitsers van het Oosten naar het Westen gevlucht. Die zijn opgevangen en geïntegreerd. In het Midden-Oosten hebben wij het niet over 12 miljoen Palestijnen maar over een tiende van dat aantal. Waarom zijn zij niet in de Arabische landen opgevangen en geïntegreerd? Omdat zij dan geen politiek wapen meer vormen dat tegen Israël kan worden gebruikt en omdat de Arabische landen de Palestijnen niet zien staan.

De vergelijking is wel erg scheef.

1.De Duitsers vluchtten van de ene kant van het land naar de andere kant van hun eigen land. De Palestijnen kwamen als vluchteling in een vreemd land terecht.
2. De Duitsers waren mjensen met een beroep, die geen land nodig hadden, alleen een huis en een baan. Daar kon West Duitsland gemakkelijk voor zorgen. 

De Palestijnen waren voor een substanbtieel deel  boeren die land nodig hadden, dat natuurlijk al in bezit was van de bewoiners van Libanon en Jordanië. Of ze hadden een baan nodig, in een land waar al behoorlijke werkloosheid was. Dergelijke vluchtelingenkampen bestaan in de hele wereld.   

Het laatste punt betreft het beleid van de Israëlische regering. Iedere uitbreiding van de nederzettingen op de Westoever verergert het probleem. Daar zal een redelijke oplossing voor moeten worden gevonden. De regering van Netanyahu maakt niet de indruk daar haast mee te maken. Dat is de buitenwereld niet ontgaan.

Inderdaad, mijnheer Bolkestein.

Voorstel
Hoe nu verder? Op 16 september 2008 deed premier Olmert van Israël het volgende voorstel aan Abbas, minister-president van de Palestijnse Autoriteit. Ten eerste een oplossing voor het probleem van de West-oever op basis van de grenzen van 1967 met een uitruil van gebieden: Israël zou 7 procent van de Westoever krijgen, de Palestijnen compenserende delen van het huidige Israël plus een veilige weg op palen om de Westoever met Gaza te verbinden.
Ten tweede wederzijdse erkenning als staat. Ten derde Jeruzalem als hoofdstad van beide staten. De heilige plekken in Jeruzalem zouden worden beheerd door 5 staten: Saudi-Arabië, Jordanië, Palestina, Israël en de VS. Wat betreft de terugkeer van Palestijnen naar Israël bood Olmert de immigratie van 5.000 Palestijnen over 5 jaar aan en financiële compensatie voor de rest.

De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Condoleezza Rice kon haar oren niet geloven. Was de Israëlische leider werkelijk bereid bijna de hele Westoever op te geven, Jeruzalem met de Palestijnen te delen en de heilige plaatsen onder internationaal toezicht te plaatsen? De Palestijnen hebben dit voorstel van Olmert als niet serieus van de hand gewezen. Abba Eban heeft gezegd: The Palestinians never miss an opportunity to miss an opportunity.

Een groep van 26 voormalige Europese leiders, waaronder Dries van Agt en Hans van den Broek, hebben een brief op poten aan de EU en de leiders van de Europese lidstaten gestuurd waarin zij op hardere sancties tegen Israël aandringen. Zij hadden er beter aan gedaan om er bij de Palestijnse Autoriteit op aan te dringen in te gaan op de voorstellen van Ehud Olmert.

Over het voorstel van Olmert kan ik niet oordelen. Ik heb weinig kennis van deze zaken. Wel lees ik vaak dat Israel's vredesvoorstellen altijd zodanig zijn dat ze onmogelijk aanvaard kunnen worden door de PA.  Ik meen dat er ergens beelden zijn van mensen die een compliment geven aan Netanyahu dat het hem weer gelukt is om zich als vredesduif voor te doen terwijl hij een onmogelijk plan aanbood. Olmert beheerst mogelijk dezelfde truc. Ik weet er te weinig vanaf.

^{Frits Bolkestein is oud-Europees Commissaris}

^{In dit geval is het misschien ook relevant dat vermeld wordt dat de heer Bolkestein jods is, en dat hij enkele maanden geleden het voorstel om 'onverdoofd slachten te verbieden' bestreed met uitsluitend argumenten over de joodse bezwaren. Alsof er in Nederland geen islamieten wonen.  Bolkestein is een joods lobbyist, en dat behoort vermeld te worden.  Nu lijkt hij te veel op een neutrale gezagsdrager.} 

De Balfour Declaratie: 

Foreign Office, November 2nd,1917

Dear Lord Rothschild,

I have much pleasure in conveying to you on behalf of His Majesty's Government the following declaration of sympathy with Jewish Zionist aspirations, which has been submitted to and approved by the Cabinet:

"His Majesty's Government view with favour the establishment in Palestine of a national home for the Jewish people, and will use their best endeavours to facilitate the achievement of this object, it being clearly understood that nothing shall be done which may prejudice the civil and religious rights of existing non-Jewish communities in Palestine or the rights and political status enjoyed by Jews in any other country."

I should be grateful if you would bring this Declaration to the knowledge of the Zionist Federation.

Yours sincerely,

Arthur James Balfour.