567 The Anglo-American Establishment door Carroll Quigley.

Ik heb ongeveer de eerste 10% van het boek ( 370 pagina's)  gelezen en daar aantekeningen van gemaakt.

Die aantekeningen zet ik hieronder.

The Anglo-American Establishment.

Geschreven in 1949 door prof. Carroll Quigley.

Boek : gepubliceerd in 1981.  Hier te downloaden:

http://www.carrollquigley.net/pdf/the_anglo-american_establishment.pdf

 Opmerkelijk:  Quigley is geen tegenstander van het doel dat de Elite en het geheime Ronde Tafel genootschap zich stelde. Hij vind het wel OK. Alleen hun werkwijze vind hij af te keuren: er worden te veel fouten gemaakt.

( Quigley schreef ook Tragedy and Hope, en onthulde daarin dat de Grote Bankiers als doel hadden om de Wereld te beheersen.  Ook dat keurt Quigley niet perse af.  Hij vindt alleen dat ze dat niet zo geheim moeten houden !

De boek-cliché’s van Tragedy and Hope zijn kort na de druk ‘verloren gegaan’, zodat herdruk erg duur was,  en veel exemplaren verdwenen spoorloos uit bibliotheken)

Quigley: 

Er is een harde kern , een inner circle, de meest ingewijden.

En er is een Outer Circle.   Van Outer kan men naar Inner gaan. En weer terug.

Het is een geheim genootschap, dus ik kan me soms vergissen: soms was iemand misschien toch inner circle, terwijl ik hem als outer circle heb ingeschat.

Recruitment:  Studenten verenigingen , zoals All Souls op het deel van Oxford  univ. dat Balliol heet.

Je wordt er voor uitgenodigd om er bij te komen.  Pas na de bachelor studie.

Als je in All Souls zit, kom je mogelijk in de Outer Circle.

Wat ze doen is: Heel talentrijke jongelui in een groep stoppen ( All Souls), ze mogen lid worden. En dan kijken wie er later bruikbaar zal zijn.

Men heeft dan al zo’n grote groeps-geest gecreëerd, dan ‘uit de school klappen’   ondenkbaar is.

Kom je in de Outer Circle, dan is jouw kostje gekocht:  je krijgt dan gemakkelijk goede banen:  je wordt daar bij geholpen.

Maar door die oude links met ‘vrienden’  ben je sterk te beïnvloeden. De leden van de Inner Circle sturen de Outer circle aan.

Het is allemaal begonnen en bedacht door de oude Cecil: Robert Arthur Talbot Gascoyne-Cecil.( ook wel Viscount Cranborne.  Ook wel Marquess of Salisbury getiteld.)

Behalve intelligentie spelen familiebanden ook een grote rol.

Dus men huwt heel veel onderling.

En dan is er nog: het geld. 

Dat is ook een criterium om mensen in de groep op te nemen:  geld is ook nodig.

Van 1891 tot 1902 was het Cecil Rhodes die de leiding had ( zoon van  de markies van Salisbury).

Daarna Lord Milner.  Eigenlijk van bescheiden afkomst.  Geen adel of zo.

Maar hij had een enorm netwerk.

Hij kende leden van de drie ‘groepen’ die samen de Milner Group zouden vormen: 

1.    Millners eigen mensen van Balliol  ( Toynbee adepten)

2.    Het Cecil Bloc.  ( Machtige politici en journalisten die buiten de schijnwerpers stonden, zo veel mogelijk.)

3.    De Zuid Afrikanen van Cecil, met geld.

Cecil had drie methoden: ( pag 15)

a.     Penetratie in politiek, onderwijs en journalisme.

b.    Recruteren van grote talenten en ze aan het Cecil Bloc binden door gunsten en huwelijken.

c.     Invloed op de politiek uitoefenen door deze leden vd groep zoveel mogelijk op invloedrijke maar niet erg zichtbare posities te plaatsen.

De echte talenten waren altijd eerst een jaartje persoonlijk secretaris van Salisbury. Om het vak te leren. Om de band hecht te maken.

Opmerkelijk is wel dat Milner een volgeling was van de oude Arnold Toynbee ( oom van Arnold J. Toynbee) .

Deze  Toynbee was in feite een echte do-gooder:   ( pag 10)

1 Hij vond dat het Britse Rijk een belangrijk idee verbreidde: het idee van Vrijheid.  Dat moest  ook het Rijk bij elkaar houden.

2. De plicht om het Land te dienen kwam voor elk mens als eerste plicht.

3. De plicht om de lagere klassen te onderwijzen en helpen was heel belangrijk.

De groep werd al min of meer begonnen in 1880.  Maar in 1891 werd ze echt opgericht ( in het geheim) door Cecil Rhodes ( zoon van Salisbury) en een journalist ( Stead) en een man die goed bevriend was met koninging Victoria.

Er zijn vele namen aan de groep gegeven.

Eerst ‘De secret society van cecil Rhodes’.

Daarna ‘Millner’s Kindergarten’.  The Rhodes Crowd.  The Times Crowd.  The Round Table Group.  The Chatham House crowd.  The Cliveden set. 

Logisch , want ze konden zichzelf natuurlijk geen officiële naam geven. 

[pag 23] The All Souls Group. (De hoofdleverancier van de leden was deze studenten sociëteit.)

De Inner Circle beïnvloedde alle leden van All Souls.

Uit All Souls werden hoofdredacteuren geselecteerd die niet als hun  taak zagen om ‘eerlijk nieuws te berichten’ maar om ‘opinies te sturen’.

In de bijeenkomsten op de All Souls sociëteit werd besloten wat men het volk zou vertellen en wat niet.

Tot het overlijden van Salisbury in 1903 was het Cecil Block het meest belangrijke.  Na het overlijden nam Balfour de leiding over dat Bloc, maar hij liet de teugels wel erg losjes.  De groep van Milner werd dus de meest invloedrijke groep daarna.

[pag 29] Onder Salisbury was de band vooral op  sociaal contact en familiebanden gevestigd. Bij Milner werd de band tussen de leden vooral een  ‘ideologisch overeen komen’.

Salisbury was conservatief en wilde de macht bij de rijken laten. Milner zag dat er steeds meer invloed van democratie kwam en van het volk. Hij had ook de sociale ideeen van Toynbee in zijn hoofd.

Hij begreep:  Het Rijk kan alleen toekomst hebben als de inwoners een goed leven wordt geboden, en  die democratie noopt ons om ook aan  propaganda te gaan doen.

De Groep veranderde dus van werkwijze onder Milner.

Als de groep 100 jaar actief was, dan waren er drie generaties van elk 30 jaar. De eerste twee waren wat losser en wat meer sociaal georganiseerd. De laatste was erg serieus en deed erg aan geheimhouding.

Er waren eigenlijk nooit meer dan 40 leden van de groep, en ze ontmoetten elkaar  in twee verschillenden clubs waar dan ook werd gegeten: in “The Club”  ( eenmaal per 2 weken) of in Grillion’s ( waar men elke week bij elkaar kon komen.  Van de 40 leden waren er dan pakweg 12 mensen aanwezig op zo’n dinner bijeenkomst. Als het parlement op vakantie was, dan waren de clubs ook gesloten.