156. Stop creating bubbles.

Translated from a Dutch newspaper article.


"Do not create bubbles, but build, That is the motto for the Fed and ECB '


Slowly, very slowly a basic disaster unfolds : the erosion of our future production. What the Fed and ECB do not want to see is felt intuïtively in the streets of London.


Crises and crisis response are mediagenic phenomena. Each new crisis follows the previous one in ever greater pace. The standard recipe - interest rate reduction resulting in more money - is faster and more easily handled. The decision of the Fed to keep interest rates low over the next two years is short-sighted. Too much cheap money is not the solution, but the origin of the lack of economic growth.


Why is too much money a problem? Money seeks by definition a destination. The right amount of money facilitates the efficient allocation of resources and exchange of goods and services. Too much money is used to help to create bubbles. For example in shares (dotcom crisis), housing(subprime crisis) or as now in government debt (Euro crisis). As the bubble deflates, the money goes to another place where there is no bubble yet. The winner or loser in this game is to a large extent determined through information asymmetry, To know something that another can not know, because you sit in front of the financial chain.



Impoverishment
With the same ingredients - low interest rates, readily available capital and profits from past bubbles - even whole companies are bought. By saving costs, postponing investment and sale of undervalued assets, the financial results  greatly improve in a short time. Then the company is changed in its composing parts:  it is cut up into parts or may be bundled with other companies that were  bought - and sold at a profit.This exit is particularly attractive because of the widespread availability of borrowing money at low interest rates.


The fact that money is earned, does not mean that also lasting economic value was created. Discontinuation of product development, failure of maintenance and service and sending away the customers of the future is what happens. The list of 'techniques of impoverishment' is endless, but the common denominator is that a long-term 'means of production' is converted into a one-time monetary gain. High salaries to top managers, investment bankers and private equity funds for their economic "success" reinforce this process.


The argument that this is precisely the 'creative destruction' that was the basis of  capitalism,does not hold. The released production resources (people, land and capital) are used only to a small extend for new innovative companies or key infrastructure. Indeed,these projects can not compete in terms of expected return with the lure of a lucrative next round of 'blowing bubbles'.


Social Responsibility
What does this have to do with the riots in London? Travelling above ground in London  the  erosion is visible, while the prosperity of the City shines in the distance. "Everyone is responsible for the shop windows he destroys" they say. However, these are the people that harvest the bitter fruits of the 'impoverish- model'. Any kind of perspective is lacking. They have no prospect of a job, any kind of property and no hope that the next generation will be better off than the last.



There is something else that links the hoodies from Tottenham to these executives, investment bankers and investment funds. A lack of broad socialresponsibility: one group demolishes shops, the other our economic activity. After the last (banking) crisis the impoverish-game is in full swing again,  after a brief respite. A game in which the government (taxpayers) as a regular "loser" now has come the limits of its absorbency.


Solidarity
After yet another crisis reconsideration of the economic game is due.                                  Government, industry and the banking sector must start again to work for real causes and with more concern for solidarity. Companies should not only be there to make a profit, but should   also ask themselves what they do for the communty. A government that presents a real vision for the future of society. And banks that focus primarily on supporting entrepreneurs to expand their real business.


Solidarity must also be sought in higher employment rates for people on benefits, a smarter taxation  of investment-vehicles, fair distribution of pension costs and capping rewards in business. This process will,  in the current economic context, be associated with lower returns for shareholders. But in the longterm jit will lead to structurally higher yields.

The focus should shift from blowing bubbles to jointly build new economic production. Warren Buffet seems to be calling for higher taxes for higher income groups in the United States, the changing climate to feel good. Who follows?


About the authors: 
Robert Bierens is Latin America Financial Institutions Manager at FMO
Biemond Marcel is a partner at consulting firm Mercator Novus
Jeroen Bos is a partner at consulting firm Mercator Novus



^{A small comment. 
In the 19th Century England ruled the waves. 
But around 1900 it was clear that Germany would take over the lead very soon. What had happened?  William Engdahl (in A Century of War) says that the banks found it much more profitable to invest their money in far away places instead of in the English industry. That's why this industry could not compete anymore at the end of the Century.  
Our position is worse.  The Money Masters find it more profitable to use tricks to get all the assets from countries and people in their own hands, instead of lending the money to people who will create wealth with it. ( See Citation 20.)} 







Here is the original Dutch version:  

'Geen bubbles creëren, maar bouwen, is het devies voor de Fed en ECB'

Sluipenderwijs voltrekt zich een fundamentele catastrofe: het uithollen van onze toekomstige productiecapaciteit. Wat de Fed en ECB niet lijken te willen beseffen, wordt in de straten van Londen klaarblijkelijk al wel (aan)gevoeld.

Crises en crisisbestrijding zijn mediagenieke fenomenen. Iedere nieuwe crisis volgt de vorige in steeds hoger tempo op. Het standaardrecept - geldverruiming en renteverlaging - wordt steeds sneller en makkelijker gehanteerd. De ingreep van de Fed om de rente de komende twee jaar weer structureel laag te houden is kortzichtig. Teveel goedkoop geld is namelijk niet de oplossing, maar de oorsprong van het gebrek aan economische groei.

Waarom is teveel geld een probleem? Geld zoekt en vindt per definitie een bestemming. De juiste hoeveelheid geld faciliteert de efficiënte allocatie van productiemiddelen en uitwisseling van goederen en diensten. Teveel geld wordt gebruikt om bubbles mee te creëren. Bijvoorbeeld in aandelen (dotcomcrisis), huizen (subprime crisis) of zoals nu in overheidsschulden (Euro crisis). Als de bubble leegloopt, gaat het geld naar een andere plek waar nog geen bubble is. De winnaar of verliezer in dit spel wordt voor een belangrijk deel bepaald door informatie assymetrie, iets weten dat een ander niet kan weten, omdat je voorin de financiële keten zit.

Verschraling
Met dezelfde ingrediënten - lage rente, ruim beschikbaar kapitaal en overwinst uit eerdere bubbles - worden ook hele bedrijven gekocht. Door kostenbesparingen, uitstellen van investeringen en verkopen van ondergewaardeerde bezittingen worden financiële resultaten in een kort tijdsbestek flink verbeterd. Het bedrijf wordt vervolgens anders 'verpakt' - opgeknipt in delen of juist gebundeld met andere gekochte bedrijven - en weer met winst doorverkocht. Deze exit is extra aantrekkelijk door de ruime beschikbaarheid van te lenen geld tegen lage rentes.

Het feit dat hiermee geld wordt verdiend, betekent niet dat hier ook duurzame economische waarde wordt gecreëerd. Het stopzetten van produktontwikkeling, het nalaten van onderhoud en het wegsturen van de klanten van de toekomst. De lijst van verschralingstechnieken is eindeloos, maar heeft als grote gemene deler dat een langjarig opgebouwd productiemiddel wordt omgezet in éénmalig geldelijk gewin. Hoge beloningen aan topmanagers, zakenbankiers en private equity fondsen voor hun economische 'succes' versterken dit proces.

Het argument dat dit juist de creatieve destructie is, waar het kapitalisme op is geschoeid, doet geen opgeld. De vrijgekomen productiemiddelen (mensen, grond en kapitaal) worden maar beperkt ingezet voor nieuwe innovatieve bedrijven of belangrijke infrastructuur. Deze projecten kunnen immers qua verwacht rendement niet wedijveren met de verleiding van een volgende lucratieve ronde van 'bellen blazen'.

Maatschappelijke verantwoordelijkheid
Wat heeft dit te maken met de rellen in Londen? Reizend met de overground is de uitholling zichtbaar, terwijl de welvaart van de City je vanuit de verte tegemoet schijnt. Mark Van de Voorde stelde zaterdag in de Volkskrant terecht dat 'iedereen zelf verantwoordelijk is voor de winkelruiten die hij vernielt'. Dit zijn echter wel de mensen die de negatieve vruchten van het verschralingsmodel plukken. Iedere vorm van perspectief ontbreekt. Zij hebben geen zicht op een baan, enige vorm van bezit of überhaupt dat de volgende generatie het beter krijgt dan de vorige.


Er is nog iets dat de hoodies uit Tottenham met deze topmanagers, zakenbankiers en investeringsfondsen verbindt. Een gebrek aan brede maatschappelijk verantwoordelijkheid: de ene groep sloopt winkels, de andere groep economische bedrijvigheid. Na de laatste (banken)crisis is het verschralingsspel na een korte adempauze immers alweer in volle gang. Een spel waarin de overheid (belastingbetaler) als regelmatige 'verliezer' nu aan de grenzen is gekomen van zijn absorberende vermogen.

Solidariteit
Na de zoveelste crisis is herbezinning op het economisch spel op zijn plaats. Overheid, bedrijfsleven en de bancaire sector moeten weer gezamenlijk bouwen aan concrete maatschappelijke doelen met meer oog voor solidariteit. Bedrijven die zich structureel afvragen wat ze, naast winst maken, voor de gemeenschap betekenen. Een overheid die een reële visie presenteert op de toekomst van de samenleving. En banken die zich primair richten op het ondersteunen van ondernemers bij reële uitbreiding van hun bedrijven.

Solidariteit zal ondermeer gezocht moeten worden in hogere arbeidsparticipatie van mensen met een uitkering, slimmer belasten van investeringsvehicels, eerlijk verdelen van pensioenlasten en het aftoppen van beloningen in het bedrijfsleven. Dit proces zal in de huidige economische context op de korte termijn gepaard gaan met lagere rendementen voor aandeelhouders. Maar op de lange termijn juist tot structureel hogere opbrengsten leiden.

De focus moet verschuiven van bellen blazen naar solidair bouwen aan nieuwe economische productiecapaciteit. Warren Buffet lijkt met zijn oproep tot hogere belastingen voor hogere inkomensgroepen in de Verenigde Staten het veranderende klimaat goed aan te voelen. Wie volgt?

^{Robert Bierens is manager financial institutions Latin America bij FMO
Marcel Biemond is partner bij adviesbureau Mercator Novus
Jeroen Bos is partner bij adviesbureau Mercator Novus}