1297 Hoop. De New York Times wil de Neocons afremmen. Politici beginnen te twijfelen.

 Wat de New York Times schrijft is belangrijk, want dat geeft de  'Officiële  Werkelijkheid "  door aan alle bobo's in de hele westerse wereld. ( Zoals Karel dat noemt.)

Zo weten ze wat  waar is en wat niet waar is (op dit moment). Hoe de hazen lopen. Welke mening ze moeten uitdragen om in het gareel te lopen en dus carriere te kunnen blijven maken. 

Die 'Officiele Waarheid"  is het 'Verhaal', het 'Narrative' dat de belangen dient van de Elite. 

Het Narrative bestaat op de cruciale plaatsen uit bedrog.  Want het volk moet de indruk krijgen dat de  'Democratie  er voor hèn is ! "  terwijl die 'Democratie!"  een trick is die het volk doet denken dat ze zelf alles beslissen endus overal  schuld aan zijn.

( Het gewone volk wordt steeds armer, de multi-miljardairs  bezitten de helft van alle rijkdom: Ja,  maar wij , het volk,  de Meerderheid, wil dat zelf.... toch ? "  Oprah zei tegen haar zwarte publiek: "Als je geen chirurg wordt is dat wel je eigen schuld hè,  dan heb je niet hard genoeg gewerkt."  Leuk om  te horen als je een IQ  van 85 hebt !   Dàt is nu echt mishandeling op gigantsche schaal  wat die Oprah deed ! ) 

De echte toestand op de grond, in de realiteit, is vaak heel anders. 

"Oekraïne 2022" was een aanval van Amerika op Rusland. En niks anders. 

Maar voor onze Elite was het juist andersom:   een daad van agressie om 'meer land' te verwerven, door de licht gestoorde dictator Poetin.    

Het blijft voor mij onbegrijpelijk dat àl die Bobo's geen enkele interesse hebben in de èchte Toestand in de Wereld. 

Maar die Echte Toestand , die kun je natuurlijk niet eeuwig blijven ontkennen.

Je kan wel ten oorlog gaan, maar als je dan in de pan wordt gehakt, is het toch lastig om te blijven schrijven dat jij wint. 

Dan moet je er een punt aan draaien. Dan moet er een draai aan gegeven worden, aan het Narrative.  De spindoctors moeten aan het werk. 

Vermoedelijk zullen ze zich gaan profileren als 'De meest wijze partij die tegen oorlog is en er een vredesverdrag heeft uitgesleept  bij het achterlijke agressieve Rusland.'

Tot nu toe speelde Putin dat spel mee, want vrede is veel beter dan door vechten. En zo werd Minsk1  en later Minsk2 overeengekomen:  einde van de gevechten en einde van het doden. "We gaan het nu met gesprekken oplossen."

Maar altijd weer bleek de tegenpartij alleen maar tijd te willen kopen omdat ze drie dagen voor een militaire nederlaag stonden.   In de tijd die ze kochten rukten ze meer wapens en soldaten aan en gingen gewoon verder met vechten, of liever: het doden van burgers, of liever:  Poetin  woedend maken en een aanval uitlokken. 

Ik ben dus benieuwd of Putin zich voor de derde keer voor de gek laat houden, in geval de VS met vredesvoorstellen komen.  

Hoe vaak  moet het Westen bewijzen dat hun woord helemaal NIKS  waard is? 

Hieronder een goed overzicht van de draai die  de New York Times maakte op 19 mei.   En volgens Alexander Mercouris zijn er ook steeds meer politici die  denken dat hun carriere misschien langer duurt als ze nu van richting veranderen... 

De grote vraag blijft: Wàt willen de Neocons?  Willen ze met een kernoorlog een deel van de mensheid wegvagen?  Of willen ze een maximale verzwakking van Europa en Rusland.  Daar is nu een vraag bij gekomen: Kunnen ze doen wat ze willen als  een belangrijk wapen als de New York Times  afstand neemt van de meest extreme haviken onder de Neocons ? 

-------------

New York Times verwerpt streven naar "beslissende militaire overwinning" in Oekraïne, roept op tot vredesonderhandelingen.

JOHN V. WALSH - 23 MEI 2022   HIER de originele engelse versie. 

 - 1.500 WOORDEN - 25 REACTIES - 

Een week geleden maakten wij melding van een nieuwsartikel in de New York Times van 11 mei, waarin werd gedocumenteerd dat niet alles goed ging met de VS in Oekraïne, en een begeleidend opiniestuk waarin werd gesuggereerd dat een koerswijziging misschien op zijn plaats was.

Nu, op 19 mei, is "THE EDITORIAL BOARD", het volledige leergezag van de Times, overgegaan van hints naar een klaroengeschal voor een koerswijziging in een opiniestuk met de weinig informatieve titel "De oorlog wordt ingewikkeld, en Amerika is er niet klaar voor". Van boven de opiniepagina heeft de redactieraad verklaard dat een "totale overwinning" op Rusland niet mogelijk is en dat Oekraïne zal moeten onderhandelen over een vrede op een manier die een "realistische beoordeling" en de "grenzen" van de Amerikaanse inzet weerspiegelt. De Times is een van de belangrijkste vormgevers van de publieke opinie voor de Elite en haar uitspraken moeten dus niet licht worden opgevat.

De Oekraïners zullen zich moeten aanpassen aan de "grenzen" van de VS en offers moeten brengen voor het nieuwe realisme van de VS

Het redactionele dictaat van de Times van mei bevat de volgende belangrijke passages:

" In maart betoogde dit bestuur dat de boodschap van de Verenigde Staten en haar bondgenoten aan zowel Oekraïners als Russen moet zijn: Het maakt niet uit hoe lang het duurt, Oekraïne zal vrij zijn. ..."

"Dat doel kan niet verschuiven, maar uiteindelijk is het nog steeds niet in Amerika's beste belang om zich in een totale oorlog met Rusland te storten, zelfs als een door onderhandelingen tot stand gekomen vrede Oekraïne zou kunnen dwingen tot het nemen van enkele harde beslissingen (nadruk, jw)".

Om geen dubbelzinnigheid te laten bestaan, verklaart het redactioneel dat:

"Een beslissende militaire overwinning van Oekraïne op Rusland, waarbij Oekraïne al het grondgebied terugwint dat Rusland sinds 2014 heeft veroverd, is geen realistisch doel. (...) Rusland blijft te sterk..."

Om er zeker van te zijn dat president Biden en de Oekraïners begrijpen wat ze moeten doen, zegt de EDITORIAL BOARD verder:

"De heer Biden moet president Volodymyr Zelensky en zijn mensen ook duidelijk maken dat er een grens is aan hoe ver de Verenigde Staten en de NAVO zullen gaan om Rusland te confronteren, en dat er grenzen zijn aan de wapens, het geld en de politieke steun die zij kunnen opbrengen. Het is absoluut noodzakelijk dat de beslissingen van de Oekraïense regering gebaseerd zijn op een realistische beoordeling van haar middelen en hoeveel meer vernietiging Oekraïne kan verdragen (cursivering, jw)."

Als Volodymyr Zelensky deze woorden leest, moet hij wel beginnen te zweten. De stem van zijn meesters vertelt hem dat hij en Oekraïne een aantal offers zullen moeten brengen om de VS hun gezicht te laten redden. Terwijl hij zijn opties overdenkt, zullen zijn gedachten zeker teruggaan naar februari 2014 en de door de VS gesteunde Maidan-coup die culmineerde in het overhaaste vertrek van president Janoekovitsj uit zijn ambt, zijn land en bijna van deze aarde.

Oekraïne is een proxy-oorlog die maar al te gevaarlijk is

In de ogen van de redacteuren van de Times is de oorlog een proxy-oorlog van de VS tegen Rusland geworden, waarbij de Oekraïners als kanonnenvoer worden gebruikt - en hij loopt uit de hand:

"Het huidige moment is een rommelig moment in dit conflict, wat de aarzeling van president Biden en zijn kabinet kan verklaren om duidelijke doelpalen te zetten."

"De Verenigde Staten en de NAVO zijn al diep betrokken, militair en economisch. Onrealistische verwachtingen kunnen hen nog dieper in een dure, slepende oorlog trekken..."

"Recente oorlogszuchtige verklaringen uit Washington - van president Biden assertion dat meneer Poetin 'niet aan de macht kan blijven', minister van defensie Lloyd Austin comment dat Rusland 'verzwakt' moet worden en de pledge van Nancy Pelosi, de voorzitter van het Huis van Afgevaardigden, dat de Verenigde Staten Oekraïne zullen steunen 'tot de overwinning is behaald' - zijn misschien opzwepende steunbetuigingen, maar ze brengen de onderhandelingen niet dichterbij."

Hoewel de Times deze verklaringen afdoet als "opzwepende proclamaties", is het maar al te duidelijk dat voor de neocons die de leiding hebben over het buitenlands beleid van de V.S., het doel altijd een oorlog bij volmacht is geweest om Rusland ten val te brengen. Dit is geen oorlog bij volmacht geworden; het is altijd een oorlog bij volmacht geweest. De neocons werken volgens de Wolfowitz-doctrine, die in 1992, kort na het einde van de Koude Oorlog 1.0, werd afgekondigd door de neoconservatief Paul Wolfowitz, toen onderminister van Defensie:

"Wij trachten te voorkomen dat een vijandige mogendheid een regio domineert waarvan de hulpbronnen, bij geconsolideerde controle, voldoende zouden zijn om wereldmacht te genereren."

"We moeten het mechanisme in stand houden om potentiële concurrenten af te schrikken om zelfs maar te streven naar een grotere regionale of mondiale macht."

Het is duidelijk dat als Rusland "te sterk" is om in Oekraïne te worden verslagen, het ook te sterk is om als supermacht ten val te worden gebracht.

The Times is van mening veranderd van maart tot mei. Wat is er veranderd?

Heeft de redactie van de Times, na 7 jaar slachting in de Donbas en 3 maanden oorlog in Zuid-Oekraïne, plotseling een vlaag van medelijden gekregen met alle slachtoffers van de oorlog en de vernietiging van Oekraïne en haar mening gewijzigd? Gezien de staat van dienst van de Times in de afgelopen decennia, lijkt het erop dat er andere factoren in het spel zijn.

In de eerste plaats heeft Rusland de situatie onverwacht goed aangepakt in vergelijking met de bange voorspellingen van het Westen.

De steun van president Poetin is meer dan 80%.

165 van de 195 landen, waaronder India en China met 35% van de wereldbevolking, hebben geweigerd zich aan te sluiten bij de sancties tegen Rusland, waardoor de VS, en niet Rusland, relatief geïsoleerd blijft in de wereld.

De roebel, waarvan Biden zei dat het "puin" zou worden, is niet alleen teruggekeerd naar het niveau van vóór februari, maar heeft een hoogste waarde in twee jaar bereikt, vandaag op 59 roebel voor de dollar, vergeleken met 150 in maart.

Rusland verwacht een recordoogst en de wereld zit te springen om zijn tarwe en meststoffen, olie en gas, die alle aanzienlijke inkomsten opleveren.

De EU is grotendeels gezwicht voor de eis van Rusland om voor gas in roebels te worden betaald. Minister van Financiën Yellin waarschuwt de suïcidale Europeanen dat een embargo op Russische olie de economieën van het Westen verder zal schaden.

De Russische troepen rukken langzaam maar zeker op in het zuiden en oosten van Oekraïne na de overwinning in Mariupol, de grootste slag van de oorlog tot nu toe, en een demoraliserende nederlaag voor Oekraïne.

In de VS is de inflatie, die vóór de Oekraïnecrisis al hoog was, nog verder opgelopen tot meer dan 8%, en de Fed probeert die inflatie nu onder controle te krijgen door de rente te verhogen. Mede als gevolg hiervan is de aandelenmarkt dicht bij bearmarkt gekomen. Naarmate de oorlog vordert, hebben velen Ben Bernanke, voormalig voorzitter van de Fed, in predicting een periode van hoge werkloosheid, hoge inflatie en lage groei - de gevreesde stagflatie.

In eigen land zijn er tekenen van verslechtering van de steun voor de oorlog. Het meest opvallend is dat 57 Republikeinen in het Huis en 11 Republikeinen in de Senaat tegen het laatste pakket wapens voor Oekraïne hebben gestemd, dat vergezeld ging van een aanzienlijke hoeveelheid varkensvlees en verborgen bonanza's voor de oorlogsprofiteurs. (Opvallend genoeg stemde geen enkele Democraat, zelfs niet de meest "progressieve", tegen het aanwakkeren van het vuur van de oorlog die in Oekraïne woedt. Maar dat is een ander verhaal).

En hoewel de publieke opinie in de VS voorstander blijft van Amerikaanse betrokkenheid in Oekraïne, zijn er tekenen van afglijden. Bijvoorbeeld, Pew reports dat degenen die vinden dat de VS niet genoeg doet, is gedaald van maart tot mei. Naarmate de stagflatie toeneemt met stijgende gas- en voedselprijzen en stemmen als die van Tucker Carlson en Rand Paul die wijzen op het verband tussen de inflatie en de oorlog, zal de ontevredenheid zeker toenemen.

Ten slotte, naarmate de oorlog minder populair wordt en zijn tol eist, dreigt in 2022 en 2024 een electorale ramp voor Joe Biden en de Democratische Partij, waarvoor de Times als spreekbuis fungeert.

Het NYT redactioneel geeft alarm over het krankzinnige doel van de neo-conservatieven.

Er zit een vleugje paniek in deze oproep om nu via onderhandelingen tot een oplossing te komen. De VS en Rusland zijn de grootste kernmachten ter wereld, met duizenden kernraketten die op scherp staan (Launch On Warning, ook wel Hair Trigger Alert genoemd). Op momenten van hoogspanning zijn de mogelijkheden van een onbedoeld nucleair Armageddon maar al te reëel.

Het vermogen van president Biden om de gebeurtenissen de baas te blijven, staat ter discussie. Veel mensen van zijn leeftijd kunnen een situatie als deze aan, maar velen niet en hij lijkt tot de laatste categorie te behoren.

Alarm is gerechtvaardigd en paniek is begrijpelijk.

De neocons hebben nu de controle over het buitenlands beleid van de regering-Biden, de Democratische Partij en het grootste deel van de Republikeinse Partij. Maar zullen de neocons die de leiding hebben het opgeven en zich in een redelijke en vreedzame richting bewegen, zoals het hoofdartikel van de Times eist? Dit is een fantasie van de eerste orde. Zoals een commentator opmerkte, hebben haviken als Nuland, Blinken en Sullivan geen achteruitversnelling; zij gaan altijd dubbel zo hard. 

Zij dienen niet het belang van de mensheid, noch het belang van het Amerikaanse volk. Zij zijn in werkelijkheid verraders van de V.S. Zij moeten ontmaskerd, in diskrediet gebracht en aan de kant geschoven worden. Ons overleven hangt ervan af.

 Wat ik rood markeerde is de overtuiging die ik al enige jaren heb.  Omdat de joden zichzelf hebben geselecteerd op hoog IQ en hoge aangeboren neiging tot haat en hoge aangeboren neiging om de werkelijkheid zeer gekleurd te kunnen zien,  zijn ze levensgevaarlijk.  "Ze gaan ooit de hele mensheid uitroeien"  schreef Voltaire in 1770 al.  JV. 

                      ================================

Extra. 

In de comments was een link naar een artikel over de gruwelijke  slachtpartijen tijdens en na WO2 , waarbij Oekrainers  de Polen vermoordden en de Polen de Oekraieners. 

Het speelt in hetgebied dat nu Oost Polen is en West Oekraiene. De provincie boven Lvov:  Volhynia.    En in Polen de regio rond Chelm.

Vooral de Bandera volgers  waren zeer gruwelijk.  Daarom is het opmerklelijk dat Polen hulp bood aan de Oekraieners  ( want Azov  = Bandera fans en symboelen.)

Nu was de Poolse leider Duida op bezoek bij Zelensky. 

Ze omhelsden elkaar.  Er is sprake van een soort 'samenwerking' : Omdat sommige Polen half Oekraiens zijn zouden ze  mee mogen vechten tegen Rusland, wat Zelensky wel wil. 

Maar er word ook gedacht dat de Polen heel graag de westelijke helft van Oekraiene willen inlijven omdat ze daar vroeger ook de baas waren...

( Als ik het inderhaast allemaal goed begrepen heb tenminste.... ) 

Hier het artikel waar Wolf naar linkte en dat in het engels best lastyig is.,  maar met deze vertaling al redelijk goed te lezen: 

( Waar het mij,  JV,  maar om gaat:  Complex !  zoals Sofia zegt.  Ik gun het die Europese politici zoooo !  Kom op met dat wespen-nest !  Laat maar gebeuren! ) 

Pools-Oekraïense historische geschillen over de Volhynische massamoorden

De anti-Poolse acties van de pro-Bandera Oekraïense ondergrondse tijdens de Tweede Wereldoorlog, samen met de daaropvolgende Poolse vergeldingsacties die daar grotendeels het gevolg van waren, markeren ongetwijfeld de bloedigste periode van het Pools-Oekraïense conflict in de jaren '40 van de vorige eeuw. Dit conflict woedde in gebieden die binnen de interbellumgrenzen van Polen lagen (in feite het zuidoosten van het land), en die over het geheel genomen een vrijwel gelijke Poolse en Oekraïense bevolking hadden.

We gebruiken het woord "conflict" omdat er een duidelijk antagonisme was tussen Polen en Oekraïners, en zij vochten om land - ook al waren zij burgers van dezelfde staat geweest (de Tweede Republiek Polen, 1918-1939). "Conflict" is dus een van de termen die worden gebruikt om te beschrijven wat er gebeurde tussen Polen en Oekraïners tijdens de Tweede Wereldoorlog.

De daders - Bandera's Organisatie van Oekraïense Nationalisten (OUN-B) en haar militaire vleugel, dat wil zeggen het Oekraïense Opstandelingenleger (UPA) - gebruikten in hun documenten de codenaam "anti-Poolse operatie" om te verwijzen naar de geplande uitroeiing van de Polen. Bandera's volgelingen voerden dit doel uit tijdens 1943-1945 in de betwiste gebieden van Volhynia, Oost-Galicië, en de zuidoostelijke regio van Lublin (met als centrum Chełm), die zij beschouwden als "inheems Oekraïens". De huidige stand van het Pools-Oekraïense historische debat over dit onderwerp is dus slechts één bewijs van de complexiteit van de materie. De eindeloze publicitaire discussie, die vaak gepaard gaat met negatieve emoties, blijft het historische debat verhitten. Zo blijven de echo's van die tragische gebeurtenissen van grote invloed op de politieke beslissingen in Polen en Oekraïne met betrekking tot de herdenking van de slachtoffers - want inderdaad, zij zijn een element geworden van het Pools-Oekraïense conflict over de herinnering.

 

Verschillen in historisch discours

Het belangrijkste verschil tussen de benadering van Poolse en Oekraïense historici ligt in de terminologie die zij gebruiken om het conflict te beschrijven en te evalueren. Zoals eerder gezegd, zijn sommige Oekraïense historici geneigd de gebeurtenissen, die door de daders zelf een "anti-Poolse operatie" werden genoemd, te behandelen als een fase in de "tweede Pools-Oekraïense oorlog van 1942-1947". De aanhangers van deze these beschouwen de bloedbaden van 1943-45 als een voortzetting van de Pools-Oekraïense oorlog van 1918-1919 om de controle over Lvov en Oost-Galicië, die eindigde in een Oekraïense nederlaag. Meer gematigde Oekraïense onderzoekers gebruiken echter de term "Volhynische tragedie".

De ingewikkelde kwesties in verband met het ontstaan en het verloop van de "anti-Poolse operatie" in Volhynia zijn onlangs opnieuw in het Pools-Oekraïense historische debat aan de orde gekomen. Sommigen hebben het zelfs gewaagd terug te keren naar de theorieën dat de anti-Poolse aanvallen van de OUN-B en de UPA Sovjet-inspiratie waren. De vroegere gebeurtenissen in de regio Chełm (van de lente van 1942 tot de daaropvolgende winter) nemen een belangrijke plaats in in de "nieuwe" benadering van sommige Oekraïense historici. Die gebeurtenissen hielden vooral verband met de Duitse kolonisatie-operatie die eind 1942 in de regio Zamość van start ging (Aktion in Zamosc) en waar sommige plaatselijke Oekraïeners bij betrokken raakten.

Volgens sommige Oekraïense historici waren de Volhynische bloedbaden niet het begin van een Pools-Oekraïense oorlog, maar eerder de tweede (zo niet latere) fase ervan. Bovendien was de eerste golf van massamoorden op Volhynische Polen (tot de lente van 1943) een "boerenoorlog", een "volksopstand" (een "jacerie") - iets spontaans en niet geïnspireerd of gecontroleerd door Bandera's OUN. Deze "opstand" was naar verluidt begonnen door de "massa's Oekraïense vluchtelingen" uit de regio Chełm in het westen, die over de rivier de Boeg waren gevlucht en al in de winter van 1942-43 in Volhynië aankwamen. Eenmaal in Volhynië wakkerden zij de anti-Poolse gevoelens onder de Oekraïense boeren aan met hun verhalen over de gruweldaden die de Polen tegen de Oekraïners in de regio Chełm zouden hebben begaan. Het aantal burgerslachtoffers aan beide zijden van de "boerenoorlog", die begin 1943 in Volhynië zou zijn uitgebroken, was naar verluidt vergelijkbaar. Tegelijkertijd plaatsen sommigen vraagtekens bij het bestaan van documenten van de pro-Bandera ondergrondse waaruit blijkt dat de anti-Poolse operaties niet alleen in Volhynië en niet alleen in de eerste helft van 1943 een gepland, georganiseerd en massaal karakter hadden. Zo wordt het hoogtepunt van de "anti-Poolse operatie" in de regio Chełm in het voorjaar van 1944 uitsluitend beschouwd als de noodzakelijke verdediging van de plaatselijke Oekraïeners tegen de terreur die de Poolse ondergrondse sinds het voorjaar van 1942 non-stop had uitgeoefend. Op deze manier propageren sommige Oekraïense historici de pro-Bandera theses dat het lijden van de Oekraïeners in de regio Chełm voorafging aan het lijden van de Polen in Volhynia. Na de oorlog zijn deze stellingen, die teruggaan tot de laatste periode van de Tweede Wereldoorlog, met succes ontwikkeld door geëmigreerde Oekraïense historici die verbonden zijn aan de OUN-B.

De meeste Poolse onderzoekers blijven de gebeurtenissen in Volhynië, Oost-Galicië en in de regio Chełm aanduiden als genocidale etnische zuiveringen, de Volhynische (of Volhynisch-Galicische) slachting, of, gebruikmakend van juridische terminologie, noemen zij ze gewoon genocide. Sommige geleerden zijn echter geneigd de controversiële term genocidium atrox (gruwelijke genocide) te gebruiken, omdat zij de misdaden van de Bandera-volgelingen gruwelijker achten dan de nazi- of stalinistische genociden.

 

Het ontstaan van de "anti-Poolse operatie" van de OUN-B en de UPA

Alle regeringen van de Tweede Republiek Polen hebben fouten gemaakt in hun beleid ten aanzien van de Oekraïense minderheid, vooral aan de vooravond van de oorlog (b.v. de Poloniseringsoperatie in de regio Tsjelm en in Volhynië). Het lijkt er echter op dat de "anti-Poolse operatie" een direct gevolg was van de ideologie van het integrale nationalisme van de OUN (tot 1939) en de fascinatie van haar radicale factie voor het fascisme (in ieder geval tot 1942/1943). Het etnische beleid van de Sovjets en de Duitsers (1939-1942) in de bezette zuidoostelijke gebieden van de Tweede Republiek Polen was zeker een andere factor. De eersten voerden de deportaties uit gedurende 1940-1941, terwijl de laatsten de Joodse bevolking systematisch uitroeiden, met hulp van sommige Oekraïners, vanaf de zomer van 1941. Hieruit concludeerden de Banderieten dat zij het voorbeeld van de twee totalitaire machten konden volgen om de etnische problemen die de oprichting van een radicaal nationalistische Oekraïense staat in de weg stonden met succes op te lossen. Aan het eind van de oorlog en in de onmiddellijke nasleep daarvan was de OUN-B er echter op gebrand de sporen van de moordpartijen uit te wissen en de organisatie te "democratiseren" door middel van een nieuw politiek platform - de Oekraïense Hoge Raad voor de Bevrijding. Waarschijnlijk was het doel van de Raad om verlegenheid te voorkomen in de ogen van het Westen, dat al in 1943 werd erkend als een potentiële bondgenoot in de strijd tegen de USSR voor de vestiging van een onafhankelijke Oekraïense staat op alle "etnisch Oekraïense" grondgebieden.

 

De essentie van de "anti-Poolse operatie

Ongeacht de verschillen in hun benadering van dit onderwerp, zijn Poolse historici het erover eens dat de "anti-Poolse operatie" niets te maken had met de Pools-Oekraïense "oorlog", omdat het hoofddoel van de operatie was alle Polen uit te roeien, ongeacht geslacht of leeftijd, in bepaalde betwiste gebieden (bijv. in Volhynië van begin 1943 tot 1943/1944). In mildere varianten (in Oost-Galicië en de regio Chełm van de zomer van 1943 tot het voorjaar van 1945) was het doel "slechts" enkele Polen (meestal mannen) uit te roeien en de rest te verdrijven uit de gebieden die volgens de OUN-B integraal deel zouden uitmaken van de toekomstige Oekraïense staat. Volgens Oekraïense bronnen waren er echter vele uitzonderingen op die regel.

De militaire confrontatie tussen de UPA enerzijds en de Poolse ondergrondse (het Thuisleger [Armia Krajowa, AK] en de Boerenbataljons [Bataliony Chłopskie, BCh]) anderzijds was ook geen "oorlog". Alleen de intensieve gevechten in de regio Chełm van maart/april 1944 tot juni/juli 1944 hadden de kenmerken van een guerillaoorlog. In de andere gebieden waar het Pools-Oekraïense conflict zich tijdens de Duitse bezetting afspeelde, was de Poolse ondergrondse te zwak om de Polen tegen Oekraïense aanvallen te verdedigen, laat staan om een regelmatige oorlog tegen pro-Bandera partizaneneenheden te voeren - te meer daar de meeste troepen (b.v. de 27 Volhynische Infanteriedivisie van het Thuisleger) waren ingezet voor de operatie Tempest tegen Duitsland.

 

Tijdsbestek

Volgens Poolse historici begon de "anti-Poolse operatie" met de eerste massaslachting die op 9 februari 1943 werd uitgevoerd door de UPA compagnie onder bevel van Hryhorij Perehiniak "Dovbeshko-Korobko" in de plattelandskolonie Parośla in Volhynië (ten minste 155 Poolse slachtoffers). De gebeurtenissen van 18 mei 1945 in de dorpen Radków, Łachowce, Rzeplin en Borodyca en hun omgeving in de regio Chełm worden op hun beurt beschouwd als de epiloog van de operatie. Op die dag vermoordde de UPA-compagnie "Vovky" enkele tientallen Poolse burgers. Het is belangrijk dat de genoemde gebeurtenissen plaatsvonden aan de vooravond van de wapenstilstand tussen OUN-B en UPA en de post-Home Army underground in de regio Tsjelm.

 

Poolse vergelding

De kwestie van het ontstaan en de evaluatie van de vergeldingsacties van de Poolse ondergrondse zijn nogal controversieel, vooral in het Poolse academische milieu. De meeste slachtoffers van de vergeldingsacties in de periode 1943-1945 waren Oekraïense burgers. Maar de Poolse historici zijn het erover eens dat de vaak bloedige Poolse vergeldingsacties niet kunnen worden gelijkgesteld met de geplande uitroeiingsoperatie onder leiding van de OUN-B en bedacht door de leiding van die organisatie. De vergeldingsacties van de Poolse ondergrondse en de Poolse zelfverdediging waren meestal ingegeven door de noodzaak de Polen te beschermen tegen Oekraïense aanvallen. Soms was de vergelding gewoon een daad van genadeloze wraak. Naarmate de gebeurtenissen escaleerden, werden de vergeldingsaanvallen uitgevoerd in opdracht van het opperbevel van het thuisleger [Komenda Główna AK]. Poolse troepen moesten bredere terroristische operaties uitvoeren (zoals de vergeldingsoperaties in documenten van het Thuisleger werden genoemd), volgens het principe van collectieve verantwoordelijkheid tegenover de vijandelijke bevolking (bijv. in het vroege voorjaar van 1944 in de regio Chełm). Maar de belangrijkste verschillen tussen de Poolse vergeldingsaanvallen en de "anti-Poolse operatie" uitgevoerd door de OUN-B en de UPA waren hun bedoelingen en de onvergelijkbaar kleinere schaal van de eerstgenoemde operaties.

Helaas wordt een nuchtere, op feiten gebaseerde discussie bemoeilijkt door sommige Poolse deelnemers aan die gebeurtenissen en door conservatieve, nationalistische milieus die het Oekraïense lijden proberen te bagatelliseren of het geweld proberen te rechtvaardigen door het als een "hogere noodzaak" te beschouwen. Zo worden de Oekraïense boeren die aan het eind van de Duitse bezetting door het Thuisleger en de Boerenbataljons in Sahryń werden gedood, gewoonlijk aangeduid als toevallige slachtoffers van "verdwaalde kogels". Vergelijkbare pogingen worden ondernomen met betrekking tot het anti-Oekraïense geweld dat de Poolse nationalistische partizaneneenheden (Narodowe Siły Zbrojne, NSZ) na juli 1944 in de oostelijke regio Lublin hebben uitgeoefend. In hun zoektocht naar complottheorieën proberen sommigen de schuld van de misdaden van de Nationale Strijdkrachten tegen de Oekraïeners af te schuiven (bijvoorbeeld in het geval van Wierzchowiny), door te beweren dat ze geïnspireerd of uitgevoerd zijn door Sovjets of Poolse communisten.

 

Aantal slachtoffers (1943-1945)

Volgens voorzichtige Poolse schattingen heeft de "anti-Poolse operatie" die door de OUN-B en UPA werd uitgevoerd in totaal 80.000-100.000 slachtoffers gemaakt (van begin 1943 tot medio 1945): 40.000-60.000 in Volhynia, 30.000-40.000 in Oost-Galicië, ten minste 4.000 op het huidige Poolse grondgebied, waaronder tot 2.000 in de regio Chełm. Het aantal Oekraïense slachtoffers van de Poolse vergeldingsacties in die periode wordt geschat op 9.000-13.000 (ca. 2.000-3.000 in Volhynië, 1.000-2.000 in Oost-Galicië, en 6.000-7.000 op het huidige Poolse grondgebied, waaronder 2.500 in de regio Chełm).

Volgens Oekraïense historici kwamen van eind 1942 tot begin 1945 ongeveer 17.000-24.000 Oekraïners om door toedoen van de Polen (10.000-12.000 in Volhynië, Polesie, en in de omgeving van Beresteczko, 3.000-5.000 in Oost-Galicië, 4.000-7.000 in de regio Chełm, waaronder tot 4.000 in het district Hrubieszów). Oekraïense historici schatten de Poolse verliezen op hun beurt op 40.000-60.000, waaronder 23.000-40.000 in Volhynia, en 15.000-20.000 in Oost-Galicië. De Oekraïense schattingen omvatten niet de Polen die in de regio Chełm werden gedood.

 

Mariusz Zajączkowski

                 ---------------------------------------------------------------

Exclusief: Rusland's Sergey Glazyev introduceert het nieuwe wereldwijde financiële systeem

Het nieuwe monetaire systeem van de wereld, geschraagd door een digitale munt, zal worden ondersteund door een mandje van nieuwe buitenlandse valuta en natuurlijke hulpbronnen. En het zal het Zuiden bevrijden van zowel westerse schulden als door het IMF veroorzaakte bezuinigingen.

Door Pepe Escobar

14 april 2022

https://media.thecradle.co/wp-content/uploads/2022/04/Unknown-6.jpeg

Volgens de vooraanstaande Russische econoom Sergej Glazjev wordt er gewerkt aan een complete herziening van het door het Westen gedomineerde mondiale monetaire en financiële systeem. En de opkomende wereldmachten zien het wel zitten.

Sergey Glazyev is een man die precies in het oog van onze huidige geopolitieke en geo-economische orkaan leeft. Als een van de meest invloedrijke economen ter wereld, lid van de Russische Academie van Wetenschappen en voormalig adviseur van het Kremlin van 2012 tot 2019, zwaaide hij de afgelopen drie jaar de scepter over Moskou's uber strategische portefeuille als minister belast met Integratie en Macro-economie van de Euraziatische Economische Unie (EAEU).

Glazyevs recente intellectuele productie was niets minder dan transformatief, zoals blijkt uit zijn essay Sancties en soevereiniteit en een uitgebreide bespreking van het nieuwe, opkomende geo-economische paradigma in een interview met een Russisch zakenblad.

In een ander van zijn recente essays zegt Glazyev: "Ik ben opgegroeid in Zaporozhye, in de buurt waarvan nu hevige gevechten plaatsvinden om de Oekraïense nazi's te vernietigen, die nooit hebben bestaan in mijn kleine moederland. Ik heb aan een Oekraïense school gestudeerd en ik ken de Oekraïense literatuur en taal goed, die vanuit wetenschappelijk oogpunt een dialect van het Russisch is. Ik heb niets Russofoob gemerkt in de Oekraïense cultuur. In de 17 jaar dat ik in Zaporozhye woon, heb ik nog nooit een Banderist ontmoet."

Glazyev was zo vriendelijk om wat tijd vrij te maken van zijn overvolle agenda om een eerste reeks vragen uitvoerig te beantwoorden in wat naar verwachting een blijven doorlopend gesprek zal worden, vooral gericht op het Mondiale Zuiden. Dit is zijn eerste interview met een buitenlandse publicatie sinds het begin van Operatie Z. Met dank aan Alexey Subottin voor de Russisch-Engelse vertaling.

De Wieg ( The Craddle)  : U staat in de voorhoede van een spelveranderende geo-economische ontwikkeling: het ontwerpen van een nieuw monetair/financieel systeem via een associatie tussen de EAEU en China, waarbij de Amerikaanse dollar wordt omzeild, met een ontwerp dat binnenkort zal worden afgerond. Kunt u misschien iets zeggen over de kenmerken van dit systeem - dat zeker geen Bretton Woods III is - maar dat een duidelijk alternatief lijkt te zijn voor de consensus van Washington en zeer dicht bij de behoeften van het Zuiden staat?

Glazyev: In een vlaag van russofobe hysterie heeft de heersende elite van de Verenigde Staten haar laatste "troef" uitgespeeld in de hybride oorlog tegen Rusland. Na de "bevriezing" van de Russische deviezenreserves op de rekeningen van westerse centrale banken, ondermijnden de financiële regelgevers van de VS, de EU en het VK de status van de dollar, de euro en het pond als mondiale reservevaluta. Deze stap heeft de ontmanteling van de op de dollar gebaseerde economische wereldorde in een stroomversnelling gebracht.

Meer dan tien jaar geleden stelden mijn collega's van het Economisch Forum van Astana en ik voor om over te stappen op een nieuw mondiaal economisch systeem dat gebaseerd is op een nieuwe synthetische handelsmunt die gebaseerd is op een index van munteenheden van deelnemende landen. Later stelden wij voor om de onderliggende valutamand uit te breiden met een twintigtal op de beurs verhandelde grondstoffen. Een monetaire eenheid op basis van zo'n uitgebreide mand werd wiskundig gemodelleerd en vertoonde een hoge mate van veerkracht en stabiliteit.

Rond dezelfde tijd stelden we voor een brede internationale coalitie van verzet te creëren in de hybride oorlog om wereldheerschappij die de financiële en machtselite van de VS ontketende op de landen die buiten haar controle bleven. Mijn boek The Last World War: the USA to Move and Lose, gepubliceerd in 2016, legde op wetenschappelijke wijze de aard van deze komende oorlog uit en pleitte voor de onvermijdelijkheid ervan - een conclusie gebaseerd op objectieve wetten van economische ontwikkeling op lange termijn. Op basis van dezelfde objectieve wetten betoogde het boek de onvermijdelijkheid van de nederlaag van de oude dominante macht.

Momenteel vechten de VS om hun dominantie te behouden, maar net zoals Groot-Brittannië vroeger, dat twee wereldoorlogen uitlokte maar niet in staat was zijn rijk en zijn centrale positie in de wereld te behouden wegens de veroudering van zijn koloniaal economisch systeem, is het gedoemd te mislukken. Het Britse koloniale economische systeem, gebaseerd op slavenarbeid, werd ingehaald door de structureel efficiëntere economische systemen van de VS en de USSR. Zowel de VS als de USSR waren efficiënter in het beheren van menselijk kapitaal in verticaal geïntegreerde systemen, die de wereld in hun invloedzones opsplitsten. Na de desintegratie van de USSR begon een overgang naar een nieuwe economische wereldorde. Deze overgang nadert nu haar voltooiing met de dreigende desintegratie van het op de dollar gebaseerde mondiale economische systeem, dat de basis vormde voor de wereldwijde dominantie van de Verenigde Staten.

Het nieuwe convergerende economische systeem dat in de Volksrepubliek China (VRC) en India is ontstaan, is de volgende onvermijdelijke ontwikkelingsfase, waarin de voordelen van zowel gecentraliseerde strategische planning als markteconomie, en van zowel staatscontrole van de monetaire en fysieke infrastructuur als ondernemerschap worden gecombineerd. 

Het nieuwe economische systeem heeft de verschillende lagen van hun samenlevingen verenigd rond het doel het gemeenschappelijk welzijn te vergroten, op een wijze die aanzienlijk sterker is dan de Angelsaksische en Europese alternatieven. Dit is de voornaamste reden waarom Washington niet in staat zal zijn de wereldwijde hybride oorlog die het is begonnen te winnen. Dit is ook de voornaamste reden waarom het huidige op de dollar gebaseerde mondiale financiële stelsel zal worden vervangen door een nieuw stelsel, gebaseerd op een consensus van de landen die toetreden tot de nieuwe economische wereldorde.

In de eerste fase van de overgang vallen deze landen terug op het gebruik van hun nationale valuta en verrekeningsmechanismen, ondersteund door bilaterale valutaswaps. Op dat moment wordt de prijsvorming nog grotendeels gestuurd door de prijzen op de verschillende beurzen, die in dollars luiden.

Deze fase is bijna voorbij: na de "bevriezing" van de Russische reserves in dollars, euro, pond en yen is het onwaarschijnlijk dat een soeverein land doorgaat met het accumuleren van reserves in deze munteenheden. Hun onmiddellijke vervanging zijn de nationale munteenheden en goud.

De tweede fase van de overgang zal nieuwe prijsvormingsmechanismen omvatten die niet verwijzen naar de dollar. Prijsvorming in nationale valuta's brengt aanzienlijke overheadkosten met zich mee, maar zal nog steeds aantrekkelijker zijn dan prijsvorming in "niet-verankerde" en verraderlijke valuta's als dollars, ponden, euro's en yen. De enige overblijvende kandidaat voor een mondiale munt - de yuan - zal hun plaats niet innemen wegens zijn oninwisselbaarheid en de beperkte externe toegang tot de Chinese kapitaalmarkten. Het gebruik van goud als prijsreferentie wordt beperkt door het ongemak van het gebruik ervan voor betalingen.

De derde en laatste fase van de overgang naar de nieuwe economische orde zal bestaan uit de invoering van een nieuwe digitale betalingsmunt die wordt gecreëerd door middel van een internationale overeenkomst op basis van beginselen van transparantie, billijkheid, goede wil en efficiëntie. Ik verwacht dat het door ons ontwikkelde model van een dergelijke munteenheid in deze fase zijn rol zal spelen. Een dergelijke munt kan worden uitgegeven door een pool van valutareserves van BRICS-landen, waartoe alle geïnteresseerde landen zullen kunnen toetreden. Het gewicht van elke munt in de korf zou evenredig kunnen zijn met het BBP van elk land (bijvoorbeeld op basis van koopkrachtpariteit), zijn aandeel in de internationale handel, alsook de bevolking en de territoriale omvang van de deelnemende landen.

Bovendien zou de mand een index kunnen bevatten van de prijzen van de voornaamste op de beurs verhandelde grondstoffen : goud en andere edele metalen, de voornaamste industriële metalen, koolwaterstoffen, granen, suiker, alsmede water en andere natuurlijke hulpbronnen. Als ruggensteun en om de munt veerkrachtiger te maken, kunnen te zijner tijd relevante internationale grondstofreserves worden aangelegd. Deze nieuwe munt zou uitsluitend worden gebruikt voor grensoverschrijdende betalingen en aan de deelnemende landen worden uitgegeven op basis van een vooraf vastgestelde formule. De deelnemende landen zouden in plaats daarvan hun nationale valuta's gebruiken voor kredietverlening, om nationale investeringen en de industrie te financieren, en voor de vorming van staatsreserves. Voor de grensoverschrijdende kapitaalstromen op de kapitaalrekening zouden de nationale valutareglementen blijven gelden.

De wieg: Michael Hudson vraagt specifiek of, als dit nieuwe systeem landen in het Zuiden in staat stelt om schulden in dollars op te schorten en gebaseerd is op het vermogen om te betalen (in buitenlandse valuta), deze leningen gekoppeld kunnen worden aan grondstoffen of, voor China, aan tastbaar aandelenbezit in de kapitaalinfrastructuur die gefinancierd wordt door buitenlands niet-dollarkrediet?

Glazyev : De overgang naar de nieuwe economische wereldorde zal waarschijnlijk gepaard gaan met een systematische weigering om verplichtingen in dollars, euro's, ponden en yen's na te komen. In dit opzicht zal het niet verschillen van het voorbeeld van de landen die deze valuta's hebben uitgegeven en die het gepast achtten de deviezenreserves van Irak, Iran, Venezuela, Afghanistan en Rusland te stelen voor een bedrag van triljoenen dollars. Aangezien de VS, Groot-Brittannië, de EU en Japan weigerden hun verplichtingen na te komen en beslag legden op de rijkdommen van andere naties die in hun valuta's werden aangehouden, waarom zouden andere landen dan verplicht zijn hen terug te betalen en hun leningen af te lossen?

In ieder geval zal deelname aan het nieuwe economische systeem niet worden beperkt door de verplichtingen in het oude. Landen van het Zuiden kunnen volwaardige deelnemers aan het nieuwe systeem zijn, ongeacht hun opgestapelde schulden in dollars, euro's, ponden en yen. Zelfs indien zij hun verplichtingen in die valuta's niet zouden kunnen nakomen, zou dit geen gevolgen hebben voor hun kredietwaardigheid in het nieuwe financiële stelsel. Nationalisatie van de winningsindustrie zou evenmin een verstoring veroorzaken. Indien deze landen een deel van hun natuurlijke rijkdommen reserveren voor de ondersteuning van het nieuwe economische stelsel, zou hun respectieve gewicht in de valutamand van de nieuwe munteenheid dienovereenkomstig toenemen, waardoor deze natie over grotere valutareserves en kredietcapaciteit zou beschikken. Bovendien zouden bilaterale swap-lijnen met handelspartner-landen hen voorzien van adequate financiering voor mede-investeringen en handelsfinanciering.

De wieg: In een van uw laatste essays, The Economics of the Russian Victory, roept u op tot "een versnelde vorming van een nieuw technologisch paradigma en de vorming van instellingen van een nieuwe economische wereldorde". Onder de aanbevelingen stelt u specifiek de oprichting voor van "een betalings- en verrekeningssysteem in de nationale valuta's van de lidstaten van de EAEU" en de ontwikkeling en implementatie van "een onafhankelijk systeem van internationale verrekeningen in de EAEU, SCO en BRICS, dat een einde zou kunnen maken aan de kritische afhankelijkheid van het door de VS gecontroleerde SWIFT-systeem". Is het mogelijk een gezamenlijke inspanning van de EAEU en China te voorzien om het nieuwe systeem te "verkopen" aan SCO-leden, andere BRICS-leden, ASEAN-leden en naties in West-Azië, Afrika en Latijns-Amerika? En zal dat resulteren in een bipolaire geo-economie - het Westen versus de rest?

Glazyev: Dat is inderdaad de richting waar wij naar toe gaan. Teleurstellend is dat de monetaire autoriteiten van Rusland nog steeds deel uitmaken van het Washington-paradigma en zich houden aan de regels van het op de dollar gebaseerde systeem, zelfs nadat de Russische deviezenreserves door het Westen werden veroverd. Anderzijds hebben de recente sancties de rest van de landen die niet tot het dollarblok behoren tot een diepgaand gewetensonderzoek aangezet. De westerse "beïnvloeders" controleren nog steeds de centrale banken van de meeste landen en dwingen hen het door het IMF voorgeschreven suïcidale beleid toe te passen. Dergelijk beleid is op dit moment echter zo duidelijk in strijd met de nationale belangen van deze niet-westerse landen, dat hun autoriteiten zich terecht zorgen beginnen te maken over hun financiële zekerheid.

U wijst terecht op de potentieel centrale rol van China en Rusland in de wording van de nieuwe economische wereldorde. Helaas blijft de huidige leiding van de CBR (Centrale Bank van Rusland) gevangen in de intellectuele doodlopende steeg van het Washington-paradigma en is zij niet in staat een stichtende partner te worden bij de totstandbrenging van een nieuw mondiaal economisch en financieel kader. Tegelijkertijd heeft de CBR de realiteit reeds onder ogen moeten zien en een nationaal systeem voor interbancair berichtenverkeer moeten opzetten dat niet afhankelijk is van SWIFT, en heeft zij dit ook opengesteld voor buitenlandse banken. Er zijn reeds cross-currency swap lijnen opgezet met de belangrijkste deelnemende landen. De meeste transacties tussen de Lid-Staten van de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie luiden reeds in nationale valuta en het aandeel van de nationale valuta in de binnenlandse handel neemt in snel tempo toe.

Een soortgelijke overgang vindt plaats in de handel met China, Iran en Turkije. India heeft aangegeven dat het eveneens bereid is over te schakelen op betalingen in nationale valuta. Er wordt veel moeite gedaan om verrekeningsmechanismen voor betalingen in nationale valuta te ontwikkelen. Parallel daaraan wordt gewerkt aan de ontwikkeling van een digitaal niet-bancair betalingssysteem, dat gekoppeld zou zijn aan goud en andere op de beurs verhandelde grondstoffen - de "stablecoins".

Recente Amerikaanse en Europese sancties tegen de bancaire kanalen hebben geleid tot een snelle toename van deze inspanningen. De groep landen die aan het nieuwe financiële stelsel werken, behoeven slechts de voltooiing van het kader en de gereedheid van de nieuwe handelsmunt aan te kondigen en het proces van vorming van de nieuwe financiële wereldorde zal zich van daaruit verder versnellen. De beste manier om dit te bewerkstelligen zou zijn dit aan te kondigen tijdens de regelmatige bijeenkomsten van de SCO of de BRICS. Daaraan wordt gewerkt.  

De wieg: Dit is een absoluut belangrijk onderwerp geweest in de discussies van onafhankelijke analisten in het westen. Heeft de Russische Centrale Bank de Russische goudproducenten geadviseerd hun goud op de Londense markt te verkopen om een hogere prijs te krijgen dan de Russische regering of Centrale Bank zou betalen? Was er geen enkele anticipatie dat het komende alternatief voor de US-dollar grotendeels op goud gebaseerd zal moeten zijn ? Hoe zou u de gebeurtenissen karakteriseren ? Hoeveel praktische schade heeft dit toegebracht aan de Russische economie op korte en middellange termijn ?

Glazyev: Het monetaire beleid van de CBR, dat is uitgevoerd in overeenstemming met de aanbevelingen van het IMF, is verwoestend geweest voor de Russische economie. De gecombineerde rampen van de "bevriezing" van ongeveer 400 miljard dollar aan deviezenreserves en meer dan een biljoen dollar die door oligarchen uit de economie werd overgeheveld naar westerse offshore-bestemmingen, vonden plaats tegen de achtergrond van een even rampzalig beleid van de CBR, dat onder meer bestond uit buitensporig hoge reële rentevoeten in combinatie met een beheerste zweving van de wisselkoers. Wij schatten dat dit een onderinvestering van circa 20 triljoen roebel en een onderproduktie van circa 50 triljoen roebel aan goederen heeft veroorzaakt.

Naar aanleiding van de aanbevelingen van Washington is de CBR de laatste twee jaar gestopt met de aankoop van goud, waardoor de binnenlandse gouddelvers in feite gedwongen werden hun volledige productievolumes te exporteren, wat in totaal 500 ton goud opleverde. Vandaag zijn de vergissing en de schade die zij heeft veroorzaakt overduidelijk. Momenteel heeft de CBR de goudaankopen hervat, en hopelijk zal zij doorgaan met een gezond beleid in het belang van de nationale economie in plaats van zich te richten op inflatie ten voordele van internationale speculanten, zoals het afgelopen decennium het geval was.

De wieg: Zowel de Fed als de ECB zijn niet geraadpleegd over de bevriezing van de Russische buitenlandse reserves. In New York en Frankfurt wordt gezegd dat zij zich ertegen zouden hebben verzet als het hun was gevraagd. Had u persoonlijk de bevriezing verwacht ? En verwachtte de Russische leiding die ?

Glazyev: In mijn boek, De laatste wereldoorlog, dat ik al noemde en dat al in 2015 werd gepubliceerd, werd betoogd dat de kans dat dit uiteindelijk zou gebeuren zeer groot is. In deze hybride oorlog zijn economische oorlogsvoering en informationele/cognitieve oorlogsvoering de belangrijkste strijdtonelen. Op beide fronten hebben de VS en de NAVO-landen een overweldigend overwicht en ik twijfelde er niet aan dat zij daar te zijner tijd ten volle gebruik van zouden maken.

Ik pleit al lange tijd voor de vervanging van dollars, euro's, ponden en yen in onze deviezenreserves door goud, dat in Rusland in overvloed wordt geproduceerd. Helaas zijn de westerse invloedrijke personen die sleutelposities bekleden bij de centrale banken van de meeste landen, alsmede bij ratingbureaus en belangrijke publicaties, erin geslaagd mijn ideeën het zwijgen op te leggen. Om een voorbeeld te geven: ik twijfel er niet aan dat hooggeplaatste functionarissen bij de Fed en de ECB betrokken waren bij de ontwikkeling van anti-Russische financiële sancties. Deze sancties zijn steeds verder opgeschroefd en worden vrijwel onmiddellijk uitgevoerd, ondanks de bekende problemen met bureaucratische besluitvorming in de EU.  

De wieg: Elvira Nabiullina is herbevestigd als hoofd van de Russische Centrale Bank. Wat zou u anders doen, in vergelijking met haar vorige optreden? Wat is het belangrijkste leidende beginsel bij uw verschillende benaderingen?

Glazyev: Het verschil tussen onze benaderingen is heel eenvoudig. Haar beleid is een orthodoxe uitvoering van de aanbevelingen van het IMF en de dogma's van het Washington-paradigma, terwijl mijn aanbevelingen gebaseerd zijn op de wetenschappelijke methode en empirisch bewijsmateriaal dat de laatste honderd jaar in toonaangevende landen is verzameld.

De wieg: Het strategisch partnerschap tussen Rusland en China lijkt steeds ijzersterker te worden - zoals president Poetin en president Xi zelf voortdurend bevestigen. Maar niet alleen in het Westen, maar ook in sommige Russische beleidskringen wordt er tegen geageerd. Hoe betrouwbaar is China als bondgenoot van Rusland in dit uiterst delicate historische tijdsgewricht?

Glazyev: Het fundament van het Russisch-Chinese strategische partnerschap is gezond verstand, gemeenschappelijke belangen en de ervaring van samenwerking gedurende honderden jaren. De heersende elite in de VS is een wereldwijde hybride oorlog begonnen om haar hegemoniale positie in de wereld te verdedigen, met China als voornaamste economische concurrent en Rusland als voornaamste tegenwicht. Aanvankelijk waren de geopolitieke inspanningen van de VS erop gericht een conflict tussen Rusland en China te creëren. Westerse beïnvloeders versterkten xenofobe ideeën in onze media en blokkeerden alle pogingen om over te schakelen op betalingen in nationale valuta. Aan Chinese zijde drongen westerse beïnvloeders er bij de regering op aan zich te schikken naar de eisen van de Amerikaanse belangen.

De soevereine belangen van Rusland en China leidden echter logischerwijs tot hun groeiend strategisch partnerschap en samenwerking, om de gemeenschappelijke dreigingen die van Washington uitgaan het hoofd te bieden. De tarievenoorlog van de VS tegen China en de oorlog tegen Rusland in verband met financiële sancties hebben deze bezorgdheid bevestigd en het duidelijke en actuele gevaar aangetoond waarmee onze twee landen worden geconfronteerd. Gemeenschappelijke belangen van overleving en verzet verenigen China en Rusland, en onze twee landen zijn economisch grotendeels symbiotisch. Zij vullen elkaar aan en vergroten elkaars concurrentievoordelen. Deze gemeenschappelijke belangen zullen op lange termijn blijven bestaan.

De Chinese regering en het Chinese volk herinneren zich nog heel goed de rol van de Sovjet-Unie bij de bevrijding van hun land van de Japanse bezetting en bij de na-oorlogse industrialisatie van China. Onze twee landen hebben een sterke historische basis voor een strategisch partnerschap en wij zijn voorbestemd om nauw samen te werken in onze gemeenschappelijke belangen. Ik hoop dat het strategisch partnerschap van Rusland en de Volksrepubliek China, dat wordt versterkt door de koppeling van de "One Belt One Road" aan de Euraziatische Economische Unie, het fundament zal worden van president Vladimir Poetins project van het Groter Euraziatisch Partnerschap en de kern zal vormen van de nieuwe economische wereldorde.

De in dit artikel naar voren gebrachte standpunten weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs die van The Cradle.