1235 Surveillance en schulden om het verzet te breken. Honger om de populatie te verminderen. Het Klimaat-wapen.

Voortrefffelijk artikel van een mevrouw uit Montreal.

HIER is de pagina met artikelen van haar. 

 

De EU's "Fit for 55," "Farm to Fork" en het bevriezen van Nord Stream 2: een massaal offer aan de goden?

9113 ViewsFebruari 23, 2022 44 Reacties

Door Cynthia Chung voor de Saker Blog

De Europeanen krijgen momenteel te horen dat de energiecrisis waarin zij terecht zijn gekomen, met aardgasprijzen die nu vier keer zo hoog zijn als vorig jaar, het gevolg is van een langere winter, concurrentie met Oost-Aziatische landen om gas, en problemen aan de aanbodzijde door vertraagd onderhoud en minder investeringen. Deze gasprijzen zijn op hun beurt bepalend voor de prijs op de elektriciteitsmarkten, aangezien 1/5 van de elektriciteit in Europa van aardgas afkomstig is.

Hoe kunnen we, volgens dit verhaal, deze crisis stabiliseren en in de toekomst vermijden? Door de overgang van fossiele brandstoffen naar duurzame energiebronnen en biobrandstoffen te versnellen (vaak word nuclear energy  niet eens meer genoemd als een koolstofvrije energiebron).

Ons wordt verteld dat de overmatige afhankelijkheid van de Europeanen van aardgas en steenkool en hun trage overschakeling op hernieuwbare energiebronnen en biobrandstoffen de kern van deze energiecrisis vormen.

Dit gevoel werd door de EU-Commissie in Brussel bevestigd. EU-klimaat Tsaar Frans Timmermans verklaarde in zijn openingsopmerkingen tijdens de "Fit for 55"-discussie op 6 oktober 2021:

"Ik wil duidelijk zeggen dat als we de Green Deal vijf jaar geleden hadden gehad, we niet in deze positie zouden verkeren. Dan hadden we veel meer duurzame energie waarvan de prijzen constant laag zijn en waren we niet zo afhankelijk geweest van fossiele brandstoffen van buiten de Europese Unie. "

Daarom heeft de EU het heft in eigen handen genomen en in juli 2021 "Fit for 55" voorgesteld, een plan om de uitstoot van broeikasgassen tegen 2030 met 55% te verminderen.

Door een versneld wetgevingsproces kunnen de plannen in 2022 wet worden.

Deze plannen vallen samen met een ander EU-project getiteld "Farm to Fork", dat voor het eerst werd voorgesteld in mei 2020, en dat volgens de site van de Europese Commissie de kern vormt van de Europese Green New Deal. Het wordt gepromoot als onderdeel van de duurzame energie-aanpak voor de toekomst, en is van plan om de C02-uitstoot bij de productie van voedsel te verminderen, wat ironisch genoeg nodig is om de vegetatie en de landbouw te voeden.

Er is veel controverse rond "Farm to Fork" omdat het de bedoeling is specifieke benaderingen van de landbouw op te leggen, met inbegrip van technologieën zoals genetische modificatie (die meststoffen moeten vervangen die nu worden geacht geen deel uit te maken van de Groene Agenda omdat zij energie vergen voor hun productie).

Er valt hier heel wat door te nemen.

Laten we beginnen met de bewering van Timmermans dat als de Green Deal vijf jaar geleden was ingevoerd, Europa zich niet in de energiecrisis zou bevinden waarin het zich nu bevindt.

Het ABC van energie

Het is een gangbaar thema geworden dat politieke leiders geen verantwoordelijkheid aanvaarden voor de gevolgen die hun burgers gedwongen worden te ondergaan, of liever gezegd te ondergaan. Als we Timmermans' verklaring eerlijk zouden nemen, waarom werden landen dan onder druk gezet om hun niet-hernieuwbare energiebronnen in te krimpen voordat de hernieuwbare energiebronnen theoretisch overvloedig genoeg waren om op verantwoorde wijze in de energiebehoeften te voorzien?

Dat wil zeggen, de bewering van Timmermans is ofwel waanideeën ofwel misdadig incompetent, hoe je het ook bekijkt.

Ofwel heeft Timmermans waanideeën, omdat hernieuwbare energie niet in staat is kernenergie, aardgas en steenkool te compenseren, ofwel is hij misdadig incompetent, omdat hij te midden van een energiecrisis niet toegeeft dat hij als EU-klimaat Tsaar de Europeanen in zo'n gevaarlijke positie heeft gebracht. Hij geeft niet toe dat het terugschroeven van niet-hernieuwbare energie voordat een voldoende capaciteit van hernieuwbare energie online is, een verwoestende energiecrisis zal veroorzaken, een crisis die nu ernstige gevolgen heeft voor de voedselproductie.

Volgens dit artikel Bloomberg article vanaf januari 2021 investeerde de wereld in 2020 ongekende bedragen in koolstofarme activa, een recordbedrag van 501,1 miljard dollar, 9% meer dan het jaar daarvoor, ondanks het feit dat dit overlapte met de COVID-19-pandemie.

Hoofdanalist van BloombergNEF (BNEF) reported: "Onze cijfers tonen aan dat de wereld een half triljoen dollar per jaar heeft bereikt aan investeringen om het energiesysteem koolstofvrij te maken. Schone energieopwekking en elektrisch vervoer kennen een grote instroom, maar de uitgaven moeten verder stijgen naarmate de kosten dalen... We moeten het hebben over triljoenen per jaar als we de klimaatdoelstellingen willen halen."

Volgens dit andere Bloomberg article, is private equity al sinds 2017 bezig met het dumpen van fossiele brandstoffen. Dat wil zeggen, serieuze investeringen in de overgang naar groene energie begonnen 5 jaar geleden, het magische getal waar Timmermans naar verwees alsof het niet echt aan het gebeuren was.

.

Wat beide grafieken aantonen is dat er overvloedig is geïnvesteerd in "aanvaardbare" groene energie, in feite triljoenen. Maar blijkbaar is dit niet genoeg voordat we een daadwerkelijke uitbetaling in energievoorraden beginnen te zien.

Mark Carney, voormalig gouverneur van de Bank of Canada, voormalig directeur van de Bank of England, en nu de speciale VN-gezant voor klimaatactie en financiering, announced tijdens COP26 dat er in de komende drie decennia naar schatting 100 biljoen dollar aan investeringen nodig zal zijn voor een toekomst met schone energie. "Dat is een ongelooflijke hoeveelheid geld.

Er zijn verschillende problemen met deze verklaring. Waarom vereist deze markt voor schone energie zo'n exorbitant bedrag aan financiering? Wat wordt er van landen verwacht die deze kosten niet kunnen opbrengen? Waarom wordt ons verteld dat de energiemarkt pas over drie decennia gestabiliseerd zal zijn? En waarom worden de niet-hernieuwbare energiebronnen in hoog tempo afgebouwd, zodat er in landen als Duitsland over een jaar geen kernenergie meer zal zijn, als de tijdlijn om volledig operationeel te zijn met behulp van groene energie over 30 jaar is? Waar moet de energie in de tussentijd vandaan komen, tijdens deze zogenaamde overgangsfase?

Laten we beginnen met de exorbitante kosten. Een belangrijke factor hierbij is dat deze door Carney goedgekeurde groene energiebronnen een lagere capacity factor hebben dan niet-hernieuwbare energie, met name dan die van kernenergie.

De capaciteitsfactor meet de feitelijke opwekking van energie in vergelijking met de maximale hoeveelheid die zij in een bepaalde periode zonder onderbreking zou kunnen opwekken.

( Een kerncentrale kan 92% van de tijd energie leveren. Slechts 8 % down time: reparatie etc. JV)

.

Daarom, als je dingen hoort als een x aantal zonnecentrales of windturbines kunnen dezelfde hoeveelheid energie opwekken als één kerncentrale, wees dan op je hoede, aangezien ze uitgaan van de maximale potentiële energie-output (d.w.z. alle 24 uur van een dag zonnig zonder wolken, harde wind 24/7) in plaats van rekening te houden met de capaciteitsfactor. Wat een kerncentrale belooft, levert zij ook. Dit is niet het geval met wind- en zonne-energie, waarvan we momenteel de effecten in Europa zien. (Voor degenen die bang zijn voor kernenergie vanwege Fukushima refer here.)

Let wel, in de bovenstaande afbeelding wordt voor zonnepanelen een maximale capaciteitsfactor van 24,9% aangegeven, maar dat is wel erg royaal. Afhankelijk van het zonnepaneel dat u gebruikt, varieert de capaciteitsfactor gewoonlijk van 17% tot 23%. Wind heeft ook een capaciteitsfactor die vaak lager is dan de royale 35,4% die hierboven wordt aangegeven. In het geval van Ontario, Canada, bedraagt de capaciteitsfactor van windenergie gemiddeld 27%.

.

Wat dit betekent, is dat als uw land x GW aan energie nodig heeft om zichzelf in stand te houden, en als u zonne- of windenergie gebruikt met een capaciteitsfactor van 25%, dan zou u 4x zoveel zonne- of windcentrales moeten bouwen dan wat u theoretisch nodig zou hebben om 100% van die beloofde energie-output te krijgen (d.w.z. de potentiële maximale energie-output die zij gebruiken om hun producten te promoten als concurrenten van niet-hernieuwbare energiebronnen).

Wanneer dus wordt beweerd dat zonnepanelen de goedkoopste vorm van energie zijn, wordt geen rekening gehouden met de capaciteitsfactor, en bedragen de kosten in het beste geval in feite 4x en in het slechtste geval 6x van wat op papier wordt beweerd.

Zowel zonne- als windenergie hebben ook de extra kosten van batterijopslag en een volledig functionerend energienet voor perioden waarin er geen zonne- en windactiviteit is.

De energieopbrengst van investeringen, of EROI, is de verhouding tussen de teruggeleverde energie en de in die energiebron geïnvesteerde energie, gedurende de hele levenscyclus ervan. Als het getal groot is, is energie uit die bron gemakkelijk te verkrijgen en goedkoop. Als het getal echter klein is, is de energie uit die bron moeilijk te verkrijgen en duur. Het break-even getal voor de brandstofvoorziening van de moderne samenleving is ongeveer 7.

.

Merk op dat volgens de EROI, zon-PV en biomassa het niet eens halen, je stopt er meer energie in dan je terugkrijgt. Zoals we tot nu toe hebben gezien, nuclear is the most efficient and cost effective zero-carbon energy source.

Duitsland gaat prat op 45% bruto hernieuwbare energie, maar dit is niet het volledige verhaal. In een studie uit 2021 schatte het Frauenhofer Institute dat Duitsland minstens 6-8 maal de huidige zonnecapaciteit moet installeren om tegen 2045 100% koolstofvrij te zijn, met geschatte kosten die in de triljoenen lopen.

Volgens het rapport moet de huidige bruto 54 GW zonne-energiecapaciteit toenemen tot 544 GW in 2045. Dat zou een landoppervlakte van 3.568.000 acres (1,4 miljoen hectare) betekenen, wat neerkomt op meer dan 16.000 vierkante kilometer aan vaste zonnepanelen in het hele land. En dan hebben we het nog niet eens over alle windturbines. Landbouwgrond en bossen zullen worden vernietigd en verhard, allemaal voor zogenaamd milieuvriendelijke maar onbetrouwbare en ongelooflijk dure hernieuwbare zonne- en windenergie.

.

Midden in een tijd van grote voedseltekorten als gevolg van de energiecrisis, waardoor minder meststoffen worden geproduceerd, krijgen de Europeanen te horen dat zij hun landbouwgrond drastisch moeten inkrimpen om plaats te maken voor de nieuwe landbouwbedrijven met zonnepanelen en windmolens. Bovendien brengen zonnepanelen een zeer ernstige situatie van giftig afval met zich mee waarvoor geen pasklare oplossingen beschikbaar zijn, unlike the case of nuclear.

De officiële prognoses van het Internationale Agentschap voor hernieuwbare energie (IRENA) stellen dat "grote hoeveelheden jaarlijks afval worden verwacht tegen het begin van de jaren 2030" en in totaal 78 miljoen ton zouden kunnen bedragen tegen het jaar 2050.

Harvard Business Review reported:

"Als vervroegde vervangingen plaatsvinden zoals voorspeld door ons statistisch model, kunnen zij in slechts vier jaar 50 keer meer afval produceren dan IRENA verwacht. Dat cijfer komt neer op ongeveer 315 000 ton afval, op basis van een schatting van 90 ton per MW gewicht/vermogen-verhouding.

Hoe alarmerend deze cijfers ook zijn, ze doen wellicht geen volledig recht aan de crisis, aangezien onze analyse beperkt is tot residentiële installaties. Als we commerciële en industriële panelen aan het plaatje toevoegen, zou de omvang van de vervangingen veel, veel groter kunnen zijn."

De Harvard Business Review voegt daaraan toe dat de zonne-energie-industrie eigenlijk geen plan heeft voor de enorme hoeveelheid giftig afval waar de landen over 10 jaar mee te maken zullen krijgen, en voegt daaraan toe dat hoewel de financiële stimulans voor het financieren van de productie van zonnepanelen hoog is, er weinig "financiële stimulans" is om uit te zoeken wat er met het afval moet gebeuren.

Harvard Business Review schrijft:

"Tegen 2035 zouden de afgedankte panelen 2,56 keer zo groot zijn als de nieuw verkochte eenheden. Op zijn beurt zou dit de LCOE (levelized cost of energy, een maatstaf voor de totale kosten van een energieproducerend actief gedurende zijn levensduur) naar vier keer de huidige projectie katapulteren. De economische situatie van zonne-energie - die in 2021 nog zo rooskleurig leek - zou snel donkerder worden naarmate de sector bezweek onder het gewicht van zijn eigen afval".

Ook hier zijn er dus enorme verborgen kosten in zonnepanelen, waarbij momenteel geen rekening wordt gehouden met de kosten van het beheer van het eigen afval tegen astronomische prijzen.

Maar de tegenslagen houden daar niet op.

.

Europa en Noord-Amerika zullen enorme hoeveelheden staal en beton nodig hebben om de verwachte miljoenen zonnepanelen en windmolenparken te bouwen. Hoe worden de materialen staal en beton geproduceerd? Door steenkool en kernenergie. De productie van staal en beton is zo energie-intensief dat zonne- en windenergie eigenlijk niet toereikend zijn voor de productie van hun eigen onderdelen.

Bovendien verbruiken deze onbetrouwbare hernieuwbare energiebronnen een enorme hoeveelheid energie voor hun massaproductie, te midden van een energiecrisis waarvan het einde nog niet in zicht is. De voedselproductie is al drastisch gedaald door het tekort aan meststoffen (die energie nodig hebben voor de productie ervan). Is het de bedoeling dat de voedselproductie blijft kelderen zodat we deze massale onbetrouwbare zonne- en windmolenparken kunnen bouwen zonder dat we in toenemende mate kunnen terugvallen op een alternatieve energiebron van betekenis, anders dan waterkracht?

Wordt van de Europeanen verwacht dat zij verhongeren voor deze "schone energietoekomst"?

Fit voor 55: enkele studiegevallen

In 2002 was Duitse kernenergie de bron van 31% van de koolstofvrije elektrische energie van dat land.

In 2011, toen bondskanselier Merkel haar Energiewende afkondigde, om kernenergie geleidelijk uit te bannen ten voordele van hernieuwbare energiebronnen, leverden 17 kerncentrales op betrouwbare wijze 25% van alle elektrische stroom aan het land.

Merkels Energiewende beweerde dat Duitsland tegen 2050 100% hernieuwbare elektriciteit zou kunnen opwekken. Het was echter nooit de bedoeling dat Duitsland ooit zelfvoorzienend zou worden in zijn energieproductie. In de studie van Martin Faulstich en de staatsadviesraad voor het milieu (SRU) werd gesteld dat de Energiewende zou werken omdat Duitsland contracten zou kunnen sluiten om overtollige, koolstofvrije, hydro-elektrische energie van Noorwegen en Zweden te kopen.

De waterkrachtreserves van Zweden en Noorwegen (na een droge en hete zomer) zijn deze winter echter gevaarlijk laag en werken op slechts 52% van hun capaciteit. Dit betekent dat het niveau van de elektriciteit die naar Denemarken, Duitsland en onlangs het VK wordt uitgevoerd, waarschijnlijk sterk zal dalen. Bovendien is Zweden contemplating zijn eigen kerncentrales te sluiten, die 40% van de Zweedse elektriciteit leveren. Als Zweden besluit zijn kerncentrales te sluiten, zal het niet langer kunnen voorzien in de energiebehoeften van deze andere Europese landen. Wat dan?

Ondanks al deze onzekerheden die de energiecrisis in Europa vormgeven, heeft de nieuwe Duitse coalitieregering op 31 december 2021 3/6 van hun kerncentrales definitief gesloten. Ongelooflijk genoeg hebben zij besloten dit te doen terwijl er een verwoestende energiecrisis heerst, waarbij een ernstig koufront tot stroomuitval zou kunnen leiden. Door de aarzeling van de Duitse regering om Nord Stream 2 te gebruiken, wordt Duitsland nu geconfronteerd met een stijging van de spotprijs voor elektriciteit met 500% in vergelijking met januari 2021. Het is de bedoeling dat de resterende 3 kerncentrales tegen eind 2022 worden gesloten.

Ook Duitsland heeft zijn steenkoolproductie teruggeschroefd. Sinds 2016 heeft het 15,8 GW aan steenkoolproductie gesloten. Om de ontoereikende productie van zonne- en windenergie te compenseren, moet het Duitse elektriciteitsnet een enorme hoeveelheid elektriciteit importeren uit Frankrijk en Tsjechië, ironisch genoeg voor een groot deel uit hun kerncentrales. Als gevolg van de Energiewende heeft Duitsland momenteel de hoogste elektriciteitskosten van alle industrielanden.

En op het moment van schrijven van deze krant, 22 februari, heeft Bondskanselier van Duitsland Olaf Scholz zojuist de bevriezing van Nord Stream 2 aangekondigd als een "straf" voor Poetin's erkenning van de onafhankelijkheid van de regio's Donetsk en Luhansk in het voormalige Oost-Oekraïne op 21 februari.

Wie denkt Scholz dat hij  really straft?

We kunnen nu duidelijk zien dat Duitsland, het land dat het hardst is getroffen door de energiecrisis in West-Europa, het eerste land was dat met zijn groene overgang is begonnen.

In tegenstelling tot wat de heer Timmermans beweert over hoe de situatie zou zijn als landen 5 jaar geleden zouden overstappen op groene energie, is Duitsland 11 jaar geleden begonnen met zijn groene overgang en het verdict is voor iedereen duidelijk. Zij zijn het minst soeverein in hun energie-zelfvoorziening en zij betalen de hoogste prijzen voor hun basisenergiegebruik.

Bizar genoeg, toen de Duitse minister van Economische Zaken en Energie Peter Altmaier in januari 2021 een investeringsdeal met China sloot rond groene waterstofenergie, kwam er criticism vanuit de Verenigde Staten de vraag waarom Altmaier de inauguratie van Biden niet had afgewacht alvorens een dergelijke deal te ondertekenen!

Blijkbaar heeft Duitsland niet het recht om over zijn energiebeleid te beslissen, zelfs niet als het groen is.

Carney's Net Zero Bank Alliance

Tijdens COP26 kondigde de speciale gezant van de VN voor klimaatactie en financiën, Mark Carney, met genoegen aan announce dat meer dan 450 bedrijven die samen 130 biljoen dollar aan activa vertegenwoordigen (40% van 's werelds financiële activa) nu lid zijn van de Glasgow Financial Alliance for Net Zero (GFANZ).

Carney kondigde ook aan dat Michael Bloomberg de speciale VN-gezant voor klimaatambities en -oplossingen en Race to Zero-ambassadeur zou worden.

Het is in feite Carney's aanpak van de financiering van groene energie die de grootste rol speelt bij de prijsstijging van niet-hernieuwbare vormen van energie.

Mark Carney, voormalig directeur van de Bank of England, heeft opgeroepen tot een "netto-nul-bankenalliantie" waarin banken zijn overeengekomen geen leningen te verstrekken aan producenten maar alleen geld te steken in de groene zeepbel, de koolstofzeepbel enzovoort. Als gevolg daarvan zal de toekomstige energieproductie dalen, ook al zijn er ruim voldoende hulpbronnen beschikbaar, waardoor further artificial scarcity.

In een interview met de Washington Post verklaarde Mark Carney dat particuliere banken in de financiële sector een verandering in het loodgieterswerk van het financiële systeem moeten bewerkstelligen om liquiditeit in de speculatieve zeepbel te duwen, terwijl investeringen in de productieve economie worden geschrapt. Carney zei dat klimaatverandering de "fundamentele drijfveer van elke investeringsbeslissing of leningsbeslissing" moet worden.

Met andere woorden, of je gaat mee met het groene programma (that ignores nuclear as green) of je krijgt geen krediet. Een beleid dat de energieprijzen op voorspelbare wijze zal opdrijven, en dat ook doet.

Dit beleid van Mark Carney heeft al geleid tot het bankruptcy van verschillende energiebedrijven in Europa, en dit beleid is niet gecorrigeerd ondanks het feit dat Europa zich in een energiecrisis bevindt.

Blackrock en andere wereldwijde money trusts hebben energiebeleggingen weggeduwd van olie, gas en steenkool naar het opbouwen van zonne- en windenergie. Zij noemen dat ESG-beleggen (Environmental, Social, Governance). ESG-beleggen heeft een hoge vlucht genomen op Wall Street, de City van Londen en andere financiële wereldmarkten sinds BlackRock CEO Larry Fink in 2019 toetrad tot het bestuur van het Klaus Schwab World Economic Forum.

ESG-beleggen werkt door ESG-certificeringsbedrijven op te richten die ESG-ratings toekennen aan aandelenbedrijven en diegenen die niet aan de ESG-eisen voldoen, financieel straffen. De stormloop op ESG-beleggingen heeft Wall Street en de City van Londen miljarden opgeleverd. Het heeft ook een domper gezet op de toekomstige ontwikkeling van olie, steenkool of aardgas voor het grootste deel van de wereld.

Dit is geen plan voor een geleidelijke overgang naar zonne- en windenergie. Dit is een snelle vernietiging van alle andere energiebronnen voordat er een mogelijkheid is om de beloofde energieopbrengst te leveren die we zouden zien met zonne- en windenergie, die ironisch genoeg kolen en kernenergie nodig hebben voor hun productie.

In het tempo waarin zij alle andere concurrerende energiebronnen sluiten, ziet het er niet naar uit dat zelfs aan de productie-eisen voor wind- en zonneparken kan worden voldaan, er zal gewoon niet genoeg energie zijn om iets te doen.

Het gevolg van deze acties zou voor iedereen duidelijk moeten zijn. Het doel van de VN 2030 "duurzame" energie is nu kristalhelder. Het is een stap in de richting van bevolkingsvermindering op een massale schaal.

 

Farm to Fork: de grote broer van de landbouw

In de Agenda 2030 van de VN worden 17 duurzame doelstellingen voor 2030 geschetst, waaronder "duurzame landbouw". Bij nadere beschouwing blijkt echter dat de regelgeving die zij willen opleggen een groot deel van de EU-landbouwproductie zal vernietigen en de toch al stijgende wereldvoedselprijzen nog veel verder zal opdrijven. Deze "Farm to Fork" strategie wordt gesteund door Klaus Schwab's Wereld Economisch Forum en maakt deel uit van hun voorgestelde Grote Reset.

Bedenk dat "duurzaam" volgens de definitie van de VN en het Economisch Wereldforum van Davos betekent dat er tegen 2050 geen koolstofemissies meer zullen zijn.

Het betekent niet dat de voedselproductie voldoende zal zijn om mensen over de hele wereld te voeden, of dat de voedselprijzen betaalbaar zullen zijn. Het betekent ook niet dat het voedsel zelf veilig is voor consumptie.

Europa is de op één na belangrijkste voedselproducent ter wereld. Wat de EU ook verplicht wordt te doen, het zal dus wereldwijd enorme gevolgen hebben.

In de "Farm to Fork"-agenda stellen zij dat de huidige voedselsystemen moeten worden "herontworpen" om de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen (BKG) en het verbruik van natuurlijke hulpbronnen te verminderen en de biodiversiteit en gezondheid te beschermen. Er zullen dus "nieuwe technologieën en wetenschappelijke ontdekkingen" moeten worden ingevoerd, hoewel de details over wat voor soort "technologieën" en "ontdekkingen" opzettelijk vaag worden gehouden.

Hoe zijn de ongekozen ambtenaren in Brussel van plan om tegen 2050 1/3 van de BKG-uitstoot te verminderen? Op dezelfde manier als hoe ze omgaan met niet-hernieuwbare energiebronnen. Zij zijn van plan deze boeren failliet te laten gaan door nieuwe dure productiemiddelen te eisen en radicaal nieuwe genetisch gemanipuleerde gepatenteerde planten waarvan de veiligheid niet is bewezen. Met andere woorden, de Monsanto doctrine is nu de Big Brother van de landbouw geworden.

Er zijn vele gedocumenteerde gevallen bekend van landbouwers die door Monsanto voor de rechter zijn gedaagd omdat een naburig landbouwbedrijf gebruik maakte van gepatenteerde zaden van Monsanto die op een zeer voorspelbaar moment op het perceel van een naburig landbouwbedrijf terecht zouden komen. Dat is nu eenmaal wat zaden doen: ze worden door de wind verspreid. Ongelooflijk genoeg heeft Monsanto echter een juridisch precedent geschapen waardoor boeren kunnen worden aangeklaagd omdat er, zonder dat zij het wisten, Monsanto-zaden tussen hun gewassen groeien. Hoe moet een boer met open landbouwgrond zich tegen een dergelijke situatie beschermen? Dat kunnen zij niet. De enige keuze is om elk jaar de exorbitant dure en zelfsteriliserende Monsanto zelfmoordzaden te kopen.

De zeer goed gemaakte documentaire getiteld "Kiss the Ground" (2020), legt uit hoe Monsanto kleine boeren bankroet maakte en de overgebleven boeren dwong om overwegend het Monsanto dictaat over te nemen, wat leidde tot steeds lagere opbrengsten per jaar. Het was duidelijk dat de beloften die Monsanto claimde bij het hervormen en moderniseren van de landbouw meer destructief waren dan wat dan ook. Deze documentaire gaat ook in op hoe ons begrip van C02 in de natuurlijke cyclus van vegetatie-ecosystemen en landbouw momenteel ernstig wordt miskend.

"De Veehouderij Site" writes verwijzend naar de bevindingen van de EU-landbouwvakbond Copa en Cogeca:

"Zelden is een verslag [Farm to Fork] zo voorzichtig geweest om niet te zeggen wat het moet zeggen: welke scenario's ook in overweging worden genomen, het effect van deze strategieën zal een ongekende vermindering van de productiecapaciteit van de EU en van het inkomen van haar landbouwers zijn. Het grootste deel van de vermindering van de landbouwemissies die met deze strategieën wordt bereikt, zal worden tenietgedaan door een duurzaamheidslek naar derde landen als gevolg van dit productieverlies.

...Ongeacht het in aanmerking genomen scenario vertonen alle sectoren een productiedaling van 5 tot 15%, waarbij de veehouderij de zwaarste klappen krijgt. De veranderingen in de productie zouden leiden tot een daling van de netto-uitvoerposities voor granen, varkensvlees en pluimvee, en tot een verslechtering van het handelstekort van de EU voor oliehoudende zaden, fruit en groenten, rund-, schapen- en geitenvlees. Ondertussen laten de productieprijzen, ongeacht het scenario, een nettostijging van ongeveer 10% zien, met een negatief effect op het inkomen van de meeste landbouwers.

Vanuit het oogpunt van Copa en Cogeca is het belangrijkste punt van het verslag echter dat van de verwachte effecten van deze strategie: uit het verslag blijkt dat de strategieën "van boer tot bord" en "biodiversiteit" in combinatie met het nieuwe GLB kunnen bijdragen tot een vermindering van de broeikasgasemissies van de landbouwsector met 28,4% tegen 2030. Dit doet sommige milieu-ngo's beweren dat deze strategieën het verwachte resultaat zullen opleveren. Dit houdt halverwege de redenering op. Een belangrijke bevinding van het rapport is dat meer dan de helft van de verwachte BKG-emissiereductie in alle scenario's wordt vervangen door een gelijkwaardige toename van de BKG-uitstoot in derde landen. "

Ongelooflijk genoeg zal de beloofde vermindering van de uitstoot van broeikasgassen gewoon worden overgeheveld naar derdewereldlanden, zodat de hele premisse voor het opleggen van deze draconische landbouwverordeningen niet eens de duurzame doelstellingen voor 2030 zal halen, laat staan die voor 2050.

Dat wil zeggen dat zij niet werkelijk van plan zijn hun zogenaamde koolstofvrije duurzaamheidsdoelstellingen te verwezenlijken, maar wel voorspelbaar een voedseltekort creëren met hogere prijzen en verdere centralisatie van de voedselproductie, door kleine boeren failliet te laten gaan.

Ook hier zien we dat het Green New Deal plan, bij nader inzien, geen haalbaar plan is, dat wil zeggen dat er een breuk zal ontstaan voordat het ooit de voorgestelde doelstellingen zal bereiken.

Misschien was dat al die tijd het punt...

Terug naar de toekomst

In het tijdschrift WEST van mei 1990 gaf Maurice Strong (architect van de Agenda 21 van de VN, ondersecretaris van de VN, medeoprichter van het World Economic Forum, secretaris-generaal van de conferentie van Stockholm in juni 1972 over de Dag van de Aarde, en trustee van de Rockefeller Foundation) een interview met als titel "De tovenaar van de Baca Grande. "Op de laatste pagina van dit interview staat het volgende:

"Strong vertelt me dat hij vaak wenste dat hij kon schrijven. Hij heeft een roman die hij graag zou willen schrijven. Het is iets waar hij al een decennium over nadenkt. Het zou een waarschuwend verhaal over de toekomst zijn. Elk jaar, legt hij uit als achtergrond voor het vertellen van de plot van de roman, komt het World Economic Forum bijeen in Davos, Zwitserland. Meer dan duizend CEO's, premiers, ministers van Financiën en vooraanstaande academici komen in februari bijeen om vergaderingen bij te wonen en de economische agenda's voor het komende jaar vast te stellen. Met dit als decor zegt hij vervolgens: "Wat als een kleine groep van deze wereldleiders tot de conclusie zou komen dat het grootste risico voor de aarde wordt veroorzaakt door de acties van de rijke landen? En als de wereld wil overleven, zouden die rijke landen een overeenkomst moeten ondertekenen om hun invloed op het milieu te verminderen. Zullen zij dat doen?"...De man die het Milieuprogramma van de Verenigde Naties heeft opgericht en delen van het Brundtland-rapport heeft geschreven, en die in 1992 zal proberen de wereldleiders, die in Brazilië bijeen zijn, zover te krijgen dat zij een dergelijke overeenkomst ondertekenen, houdt van de vragen die in de lucht hangen. Zullen zij het doen? Zullen de rijke landen ermee instemmen hun invloed op het milieu te verminderen? Zullen zij ermee instemmen de aarde te redden?

...hervat Strong zijn verhaal. 'De conclusie van de groep is "nee". De rijke landen zullen het niet doen. Ze zullen niet veranderen'... [Dus] 'Deze groep wereldleiders,' vervolgt hij, 'vormen een geheim genootschap om een economische ineenstorting te bewerkstelligen...Ze hebben zich gepositioneerd op de grondstoffen- en aandelenmarkten van de wereld...om de planeet te redden, besluit de groep: is de enige hoop voor de planeet niet dat de geïndustrialiseerde beschavingen instorten? Is het niet onze verantwoordelijkheid om dat te bewerkstelligen?"

NB: Volgens mij is dit een rode haring. De Elite wil geen rijk volk. Het wil een kleine elite en een arme bevolking.  Het wetsen is Rijk, de gewone man heeft dus macht. De gewone miljonair in elk geval.  Die moet weg. Die moet worden verzwakt. Dat is niet wat Strong zegt, maar wel wat het doel is van deze Elite, volgens mij.  JV.

De vraag is dus of u bereid bent u te laten offeren aan de valse goden van de Groene Agenda van het WEF.

De auteur is te bereiken op https://cynthiachung.substack.com/