1121 Glenn Greenwald over journalisten die zich als bloedhonden gedragen.

UPDATE:  Elon Musk vraagt Putin  of ze samen op Clubhouse kunnen spreken. 

Musk wil zich profileren als zijnde ànders dan al die Big Tech jongens  die allemaal Politiek Correct  extreem Links zijn.  ( RT , 7 min.) 

Clubhouse:  een soort Zoom, maar dan zonder beeld.  Je kan meeluisteren en 'je hand opsteken'  als je iets wil vragen. De gespreksleider kan je dan het woord geven.  Je moet wel door iemand uitgenodigd worden. Soms luisteren vele duizenden mensen mee.  ( NRC uitleg).  

                     ---------------einde  update ------------------

Inleiding.  

Ik las op UNZ een zeer lovend artikel over Greenwald's aanval op 'de journalisten' en besloot die met google translate te vertalen en hier te plaatsen. 

HIER het originele artikel.   

 Twee lastige woorden in de tekst:   tattle = klikspaan, kletskous, babbelaar

hall monitor = surveillerend persoon op een middelbare school of internaat 

Het artikel van Greenwald is nog pas enkele dagen oud, maar wordt al genoemd op Taylor's wikipedia pagina> Controversies. 

                     ============einde inleiding=================

De 'Roddel  en Censuur' industrie 

- de RCI- krijgt weerwoord. 

Glenn Greenwald.

Door  Glenn Greenwald.

Taylor Lorenz van de NYT beschuldigt ten onrechte een tech-investeerder (Marc Andreesen, bedenker van Netscape)  ervan dat hij smaad  jegens haar gebruikt  nadat zij maandenlang heeft geprobeerd te infiltreren in een  app waar Sillicon Valley met elkaar spreekt. 

 

NYTimes-verslaggever Taylor Lorenz en  Marc Andreessen

Er is de afgelopen jaren een nieuwe en snelgroeiende journalistieke 'trend' ontstaan ​​die het beste kan worden omschreven als een onheilige mix van 'de surveillant op een schoolplein'  en  'Stasi-achtige burgerbewaking'. Het is half adolescent en half kwaadaardig. De belangrijkste doelstellingen zijn controle, censuur en de vernietiging van reputaties voor plezier en macht. Hoewel het epicentrum zich bevind in de grootste zakelijke mediakanalen, is het toch juist het tegendeel van echte journalistiek.

 

Ik heb eerder geschreven over een bijzonder giftige soort van deze autoritaire 'berichtgeving'. 

Teams van journalisten bij drie van de meest invloedrijke zakelijke mediakanalen 

- CNN's “mediareporters” (Brian Stelter en Oliver Darcy), 

- NBC's “desinformatie ruimte-eenheid” (Ben Collins en Brandy Zadrozny), en de technische verslaggevers van 

- The New York Times ( Mike Isaac, Kevin Roose, Sheera Frenkel) - 

besteden het grootste deel van hun 'journalistiek' aan het zoeken naar online sites waarvan  ze vermoeden  dat daar spraak- en gedragsregels worden geschonden, en zetten dan deze sites in de schijnwerpers  en pleiten vervolgens voor het nemen van strafmaatregelen tegen die sites (verbod, censuur, inhoudelijke regulering,  'naschoolse detentie'). Deze verslaggevers die zich gedragen als  de surveillant op een kostschool-slaapruimte zijn een belangrijke verklarende factor  waarom techmonopolies, die -- om redenen van eigenbelang en ideologie--  nooit de verantwoordelijkheid wilden nemen om te censureren, dit nu met overgave en schijnbaar willekeurige botte kracht doen: ze worden beschaamd door 's werelds luidste mediabedrijven als ze dat niet doen.

Net zoals de NSA geobsedeerd is om ervoor te zorgen dat er geen plek op aarde is waar mensen kunnen communiceren zonder hun spionerende ogen en oren, kunnen deze journalistieke zaal-opzichters het idee niet verdragen dat er op internet een plek kan zijn waar mensen vrij kunnen spreken. Op manieren die zij niet goedkeuren. Net als een of andere griezelige informant van een staatsveiligheidsapparaat, brengen ze hun dagen door met afstruinen  van de krochten  van chatrooms en 4Chan-prikborden en reddit-subgroepjes en privécommunicatie-apps om iemand te vinden - invloedrijk of obscuur - die iets zegt waarvan ze denken dat het verboden zou moeten zijn , en vervolgens de megafoons van het bedrijf gebruiken die ze niet hebben gebouwd en die ze niet hadden kunnen bouwen, maar die ze kado krijgen om iedereen die afwijkt van de orthodoxie van hun bedrijfsmanagers of iemand die hun informatiehegemonie kan bedrijgen,  het zwijgen op te leggen en te vernietigen.

 

Oliver Darcy heeft zijn CNN-carrière opgebouwd door rond te hangen met Brian Stelter die nukkig wees naar mensen die de regels op sociale media overtreden en veeleisende technische leidinggevenden gooien vervolgeens de 'overtreders'  van het internet.  De kleine ploeg kletskous millennials die door NBC is samengesteld - mensen die  naar hun onnozele werk verwijzen met de zelfverheerlijkende titel van 'werken in de desinformatie-ruimte': even onverschrokken en gevaarlijk als het blootleggen van corruptie door repressieve regimes of rapportage vanuit oorlogsgebieden - brengen hun sombere dagen door, scrollend door 4Chan-borden om de aanstootgevende memes en slechte woorden bloot te leggen die worden gebruikt door overmoedige adolescenten; ze geven zichzelf dan een schouderklopje voor het confronteren van gevaarlijke machtscentra, zelfs als het niets meer voorstelt dan het  pesten  en  koeioneren van gewone machteloze en naamloze burgers door hun identiteit te publiceren.

Maar het ergste van deze drie Media  zijn de technische verslaggevers van de NYT, vanwege hun invloed en bereik alleen al. Toen Silicon Valley monopolies, publiekelijk onder druk gezet door Rep.Alexandria Ocasio-Cortez (D-NY) en andere wetgevers, verenigd waren om Parler van internet te verwijderen, trok het technische team van de Times snel hun Opzichters unoform aan en nam zijn  Stasi-notebooks ter hand om te waarschuwen dat de Bad People waren gemigreerd naar Signal en Telegram. Deze week vroegen ze: "Zijn privéberichten-apps de volgende hotspot voor Desinformatie?" Een verslaggever zei  „Ik beken dat ik me zorgen maak over Telegram. Naast privéberichten gebruiken mensen Telegram graag voor groepschats - tot 200.000 mensen kunnen elkaar ontmoeten in een Telegram-chatroom. Dat lijkt problematisch. "

 

Deze voorbeelden van journalistiek die wordt misbruikt om censuur te eisen van ruimtes die ze niet kunnen beheersen, zijn te talrijk om volledig te beschrijven. En ze zijn niet beperkt tot die drie verkooppunten. Dat veel krachtiger censuur dringend nodig is, is nu een virtuele consensus in de reguliere bedrijfsjournalistiek: het is een bezielende reden voor hen.

"Degenen onder ons in de journalistiek moeten het feit onder ogen zien dat vrijheid van meningsuiting, een principe dat we heilig achten, wordt bewapend tegen de principes van de journalistiek", klaagde Ultimate Establishment Journalism Maven Steve Coll, de decaan van de Graduate School van Columbia University. of Journalism and a Staff Writer bij The New Yorker. Een New Yorker en Vox-medewerker die een grote journalistieke listserv ( programma om groepen te emailen of met elkaar te laten discussieren)  beheert die toepasselijk "Study Hall" wordt genoemd, Kyle Chayka, is al begonnen Substack ( de site waarop Greenwald dit artikel publiceerde) te beschamen voor het hosten van schrijvers die hij onaanvaardbaar acht (Jesse Singal, Andrew Sullivan, Bari Weiss). Een recent Guardian-artikel waarschuwde dat podcasts een van de resterende gebieden is die nog steeds onvoldoende worden gecontroleerd. ProPublica deed zondag hetzelfde met Apple, en vorige maand verscheen een van zijn verslaggevers op MSNBC om te eisen dat Apple zijn podcast-inhoud net zo agressief censureert als Google's YouTube nu zijn video-inhoud censureert.

 

Zo hebben we de onvoorstelbaar verwrongen dynamiek waarin Amerikaanse journalisten niet de verdedigers van de vrijheid van meningsuiting zijn, maar de belangrijkste kruisvaarders om ze te vernietigen. Ze doen het gedeeltelijk voor macht: om ervoor te zorgen dat alleen zij de informatiestroom kunnen controleren. Ze doen het gedeeltelijk uit ideologie en uit hoogmoed: de overtuiging dat hun wereldbeeld zo onbetwistbaar juist is dat alle afwijkende meningen inherent gevaarlijke 'desinformatie' zijn. En ze doen het uit machts-wellustigheid :  ze raken duidelijk opgewonden - vinden een anderszins ongrijpbaar doel - door de reputatie en levens van mensen te vernietigen, hoe machteloos ook. Wat het motief ook moge zijn, de medewerkers van de bedrijfsmedia wiens bedrijfstitel 'journalist' is, zijn de belangrijkste activisten tegen een vrij en open internet en de kernwaarden van het vrije denken.

 

De diepgaande zieklijkheid die hier aan ten grondslag ligt, was zaterdagavond volledig te zien. Het was de  roekeloze en zelfvernederende lastercampagne door een van de beste tech-verslaggevers van The New York Times, Taylor Lorenz. Ze beschuldigde Marc Andreessen, ondernemer en investeerder in Silicon Valley, ten onrechte en zeer publiekelijk van het gebruik van het woord "achterlijk" ( a retard)  tijdens een discussie over de Reddit / GameStop-opstand.

 

Lorenz loog. Andreessen heeft dat woord nooit gebruikt. En in plaats van zich te verontschuldigen en het in te trekken, rechtvaardigde ze haar fout door te beweren dat het een 'mannelijke stem' was die klonk als de zijne, en vergrendelde ze haar Twitter-account alsof zij - in plaats van de persoon die ze ten onrechte verguisde - het slachtoffer was.

 

Maar de details van wat er is gebeurd, zijn onthullend.            De discussie die Lorenz valselijk beschreef, vond plaats op een relatief nieuwe audio-app genaamd "Clubhouse", een platform dat alleen op uitnodiging was bedoeld om privé-groepsgesprekken mogelijk te maken. Het is populair geworden onder leidinggevenden in Silicon Valley en verschillende media-persoonlijkheden (ik was een paar maanden geleden uitgenodigd voor de app, maar heb nooit deelgenomen aan  discussies). Maar zoals CNBC deze week opmerkte, "terwijl de app is gegroeid, beginnen mensen met meer verschillende achtergronden toe te treden", en het "heeft een niche gevormd onder zwarte gebruikers, die nieuwe manieren hebben bedacht om het te gebruiken." Het ethos van de vrijheid van meningsuiting heeft het ook steeds populairder gemaakt in China als een middel om repressieve online beperkingen te vermijden.

 

Deze privéchats zijn vaak geïnfiltreerd door journalisten, soms op uitnodiging en soms door bedrog. Deze journalisten proberen de discussies te volgen en vervolgens samenvattingen te publiceren. Vaak bestaat de 'rapportage' uit uitspraken die buiten de context vallen en bedoeld zijn om de deelnemers onverdraagzaam, ongevoelig of anderszins schuldig te laten lijken aan slecht gedrag. (Dit is de afgelopen weken met Forum voor Democratie gebeurd. JV)  Met andere woorden, journalisten, wanhopig op zoek naar inhoud, hebben Clubhouse aangemerkt als een nieuwe grens voor hun slijmerige werk als vrijwillige kinderoppas  en spraakpolitie.

 

Lorenz vervulde daar haar onedele plichten en kondigde op Twitter aan dat Andreessen een slecht woord had gezegd. Tijdens de bespreking van de 'Reddit-revolutie', beweerde ze, gebruikte hij het woord 'achterlijk'. Ze verhoogde vervolgens haar klik-spaan-rol door niet alleen deze aantijging op te nemen, maar ook de namen en foto's van degenen die op dat moment in de kamer waren - en zo degenen bloot te stellen (verraden)  die schuldig waren aan de misdaad omdat  ze  geen bezwaar maakten tegen Andreessens niet PC  woord:

 Talrijke clubhuisdeelnemers, waaronder Kmele Foster, documenteerden onmiddellijk dat Lorenz had gelogen. De moderator van de discussie, Nait Jones, zei: "Marc heeft dat woord nooit gebruikt." Wat er feitelijk gebeurde, was dat Felicia Horowitz, een andere deelnemer aan de discussie, had "uitgelegd dat de Redditors zichzelf 'retard revolutie'  noemen" en dat was de enige vermelding van dat woord.

 

In plaats van zich te verontschuldigen en zich terug te trekken, bedankte Lorenz Jones voor 'verduidelijking', en benadrukte vervolgens hoe kwetsend het is om dat woord te gebruiken. Ze verwijderde de originele tweet zonder commentaar en deed  toen - nadat haar valse beschguldiging zijn  werk had gedaan - haar account op slot.

Wat is er mis met deze aflevering, afgezien van het feit dat een verslaggever van de New York Times roekeloos probeerde iemands reputatie te vernietigen?   Alles. 

De deelnemers aan Clubhouse hebben geprobeerd om te voorkomen dat deze kletskous- verslaggevers hun privégesprekken afluisteren, juist omdat ze zichzelf zien als Stasi-agenten wiens functie het is om mensen te rapporteren voor het uiten van verboden ideeën, zelfs in privéconservaties. Zoals Jones duidelijk opmerkte, "dit is de reden waarom mensen journalisten blokkeren": "vanwege deze oneerlijkheid."

 ( JV:  Op twitter zie ik dat Nait Jones een zwarte man is. Hoe komt hij in dit selecte praatgroepje?  Even kijken op zijn twitter account:  Nait heet  Nathan, en heeft een joodse moeder....  dat maakt het allemaal wat  beter te begrijpen. https://twitter.com/NaithanJones   )

Een verslaggeefster, Jessica Lessin, klaagde onlangs dat ze door Andreessen was geblokkeerd voor zijn clubhuisdiscussies - alsof ze het goddelijke recht heeft om de communicatie van mensen te controleren. En Lorenz zelf is al maanden geobsedeerd door het volgen van clubhuisdiscussies in het algemeen en Andreessen in het bijzonder, en bespotte hem vorige week toen ze een nepreferentie kreeg om mee te doen:

Denk er even over na hoe infantiel en tegelijk ook despotisch dit allemaal is. Deze NYT-verslaggever gebruikte haar platform om virtueel uit haar bureau te springen om naar de leraar te rennen en uit te roepen: hij gebruikte het woord r  ( = retard, achterlijke)! Dit is wat ze maandenlang probeerde te bereiken: mensen in privécommunicatie betrappen met woorden die verboden zijn of ideeën die verboden zijn om ze aan het publiek te vertellen. Dat ze het helemaal bij het verkeerde eind had, is misschien wel het minst vernederende en zielige aspect van dit alles.

 

Naast dit alles, wat als hij het woord "achterlijk" had gebruikt? Wat zou het betekenen? Als iemand die term kwaadwillig gebruikt, als een smet tegen anderen om hun intellect te bespotten, is het zeker redelijk om dat te veroordelen. Met die intentie en in die context gebruikt, is het onnodig kwetsend voor mensen die lijden aan ziekten van cognitieve stoornissen.

 

Maar dat is in de verste verte niet gebeurd hier. Iedereen die enige tijd heeft doorgebracht op de sub-Reddit-thread van r / WallStreetBets weet dat "retards" de meest voorkomende term was die werd gebruikt door actiegroep  die de hedgefondsen aanviel (die op de ineenstorting van GameStop hadden gegokt) . Het is vrijwel onmogelijk om het ethos van die subcultuur te bespreken zonder die term te gebruiken. Dit was een van hun meest populaire strijdkreten:

 

"We kunnen langer achterlijk blijven dan jij liquide kunt blijven."

 

En het gebruik van die term in de sub-Reddit ( discussiegroep op Reddit) was niet alleen alomtegenwoordig maar ook fascinerend: gelaagd met meerdere niveaus van ironie en zelfspot. Sociologen konden en zouden moeten bestuderen hoe die term werd gebruikt door die redditors en welke rol het speelde bij het vormen van de gemeenschap * die hen in staat stelde een slag te slaan tegen deze hedgefondsen. Het weerspiegelde hun door zichzelf waargenomen plaats onderaan de sociale hiërarchieën, drukte de ironie uit dat zij als eenvoudige investeerders de financiële tovenaars (de dure hedge-funds) versloegen en markeerden hun cultuur en gemeenschap als grensoverschrijdend. Hebben sommigen het met boosaardigheid gebruikt? Kan zijn. Maar het was enorm ingewikkeld.  

 ( * Het doet me denken aan zwarte jongens die elkaar vaak met 'nigger' aanspreken. JV) 

Elke discussie over die term verboden te verklaren - zoals Lorenz probeerde te doen - is diep anti-intellectueel. Om te doen alsof er geen verschil is in het gebruik van die term door de Redditors en de bespreking ervan in het Clubhuis enerzijds, en de kwaadwillige inzet ervan als een belediging voor cognitief gehandicapten anderzijds, is uiterst oneerlijk. In het openbaar babbelen met volwassenen die de term uitspreken zonder enige minimale poging om de context en intentie te begrijpen of over te brengen, is kwaadaardig, walgelijk en sociopathisch.

 

Maar dit is nu de heersende ethos in bedrijfsjournalistiek. 

Ze hebben onvoldoende talent of vaardigheid, en nog minder verlangen, om echte machtscentra aan de kaak te stellen: 

het militair-industriële complex, de CIA en de FBI, de clandestiene veiligheidsstaat, Wall Street, monopolies in Silicon Valley, de corrupte en liegende mediakanalen die ze dienen. 

Dus nemen ze genoegen met deze waardeloze triviale onzin - geklets, zaal-bewaking, spraakpolitie: alles op de meest anti-intellectuele, adolescente en primitieve manieren - is alles wat ze hebben. Het is alles wat ze zijn. Daarom hebben ze de minachting en het wantrouwen waarin het publiek hen koestert volledig verdiend.

Dezelfde onvolgroeide mentaliteit resulteerde zojuist in de vernietiging van de carrière en reputatie van Lorenz 'veel meer ervaren collega, wetenschapsverslaggever Donald McNeil. Tijdens een excursie naar Peru voor rijke middelbare scholieren in 2019 gebruikte hij het 'n-woord' nadat een student hem had gevraagd of hij het eerlijk vond dat een van haar klasgenoten werd gestraft omdat ze het in een video hadden gebruikt. McNeil gebruikte het niet met boosaardigheid of als een racistische belediging, maar om te informeren naar de feiten van de video, zodat hij de vraag van de student kon beantwoorden.

 

 

Nadat senior redacteuren van de New York Times - waaronder de Afrikaans-Amerikaanse hoofdredacteur Dean Baquet - onderzoek hadden gedaan en tot de conclusie kwamen dat 'alleen' een berisping passend was - 'leek het mij niet dat zijn bedoelingen hatelijk of kwaadaardig waren', zei Baquet - Tientallen collega's van McNeil schreven een woedende brief waarin ze een veel strengere straf eisten. "Onze gemeenschap is woedend en lijdt pijn", aldus de ondertekenaars van de 150 Times, en voegde eraan toe: "intentie is niet relevant." De bedoeling is niet relevant om te beoordelen hoe hard je deze legendarische journalist moet straffen voor het uiten van dit woord.

 

Ze kregen wat ze wilden. McNeil schreef een kruiperige, walgelijke verontschuldiging, en toen kondigde de Times aan dat hij zijn baan kwijt was na vijfenveertig jaar met de krant, ook vanwege de COVID-rapportage van het afgelopen jaar die de krant had ingediend voor een Pulitzerprijs voor openbare dienst. Denk daar maar eens over na: medewerkers van de New York Times, die lid zijn van een vakbond, eisten dat het management een collega-vakbondslid harder zou straffen dan het management wilde. In 2002 won McNeil de eerste prijs van de National Association of Black Journalists for excellence in zijn verslaggeving over hoe de aids-crisis Afrika trof. Nu zijn zijn vijfenveertigjarige carrière en reputatie vernietigd - door toedoen van zijn eigen collega's - omdat 'intentie niet relevant is' bij het gebruik van verboden woorden.

Ja, dit toont de kudde-geest  en verdwazing als mensen een bepaald idee als heilig gaan beschouwen. Ze verliezen elke proportie uit yhet oog.  JV.  

De overkoepelende gedragsregel in liberale media-kringen en liberale politiek is dat je vrij bent om iedereen die afwijkt van de liberale orthodoxie te beschuldigen van elke vorm van onverdraagzaamheid die terloops in je opkomt - beschuldig ze gewoon als een racist, vrouwenhater, homofoob, transfoob, enz. Zonder de minste behoefte aan bewijs - en het zal als volledig acceptabel worden beschouwd. Dat is de rubriek waaronder de beroemdste advocaat van de ACLU, een organisatie die ooit toegewijd was aan rigide voorschriften van een eerlijk proces, zaterdag besloot om twee van zijn ideologische tegenstanders te bestempelen als 'nauw verbonden met blanke supremacisten'. Vers door Time Magazine genoemd als een van de 100 meest invloedrijke mensen ter wereld - dit is iemand met veel macht en invloed - besloot trans-activist en ACLU-advocaat Chase Strangio deze uiterst ernstige beschuldiging over J.K. Rowling en Abigail Shrier, die allebei tegen de opname van transmeisjes in vrouwensporten zijn:

 

 

Zoals ik al eerder heb geschreven, ben ik het niet eens met degenen die voor dit absolute verbod pleiten. Ik sta open voor een wetenschappelijke consensus die hormonale en andere medicinale protocollen ontwikkelt over hoe transmeisjes en -vrouwen eerlijk kunnen concurreren met CIS-vrouwen in sportcompetities. Maar dat geeft je - vooral als ACLU-advocaat - niet het recht om terloops mensen te brandmerken als 'nauw verbonden met blanke supremacisten', mensen  die nog nooit een dergelijke affiniteit hebben getoond, alleen maar omdat je er zin in hebt, omdat je  geniet van de macht om je tegenstanders te vernietigen, of omdat je te lui bent om over zijn werkelijke mening in discussie te gaan met hem.

 

Maar dit is absoluut acceptabel gedrag in reguliere en liberale kringen. 

Ik ben net een week lang door dit soort mensen gebrandmerkt als een 'mysogeen persoon' - iemand die vrouwen haat - omdat ik congreslid Ocasio-Cortez bekritiseerde en bespotte vanwege haar minachtende afwijzing van het aanbod van senator Ted Cruz (R-TX) om met haar samen te werken om het gedrag van Robinhood in de GameStop-affaire te onderzoeken. Ik bekritiseerde met name haar belachelijke beschuldiging aan Cruz dat 'je me bijna had laten vermoorden' - een bewering waar voor  zelfs CNN's 'feitencontroleur' ​​Daniel Dale, die liever zijn eigen ogen uitstak dan te concluderen dat een populaire democraat heeft gelogen, geen bewijs vond, omdat "Cruz geen voorstander was van geweld tegen Ocasio-Cortez, laat staan ​​een oproep tot moord op haar."

 

AOC is een populaire en machtige politicus, en journalisten mogen zulke mensen bekritiseren en bespotten. Het is onze taak. Maar omdat ik  mijn werk deed,   werd ik terloops en breed gecast als een seksistische vrouwenhater (ironisch genoeg, een oude homofobe beeldspraak (trope) die lang tegen homomannen werd ingezet) door mensen als Ashley Reese ( 'gewoon voluit vrouwonvriendelijk') van Jezebel.com ( de site noemde zich beter  "Jij bent een vrouwenhater" omdat elk artikel die boofdschapo heeft) en de al lange tijd medewerker bij Media Matters en David Brock:  lasteraar Eric Boelhert.  ("Greenwalds haat tegen vrouwen kent geen grenzen").

 

Dat ik in 2018 een van de eerste en meest actieve supporters van AOC was toen ze tegen de zittende Joe Crowley campagne voerde - toen mensen als Reese en Boelhert nog niet eens van haar hadden gehoord - en dat ik haar vaker heb verdedigd dan ik kan tellen, terwijl ik haar ook af en toe bekritiseer blijft duidelijk onvermeld en doet er niet toe.  Voor degenen die vroegen waarom ik haar steunde, interviewde ik AOC tijdens haar eerste run en ze gaf indrukwekkende antwoorden, antwoorden die ver staan van de politiek die ze nu uitdraagt. Mijn steun aan AOC in 2018 was gelijktijdig met mijn vrouwonvriendelijke steun voor Cynthia Nixon voor de gouverneur van New York en Zephyr Teachout voor procureur-generaal. Was mijn vrouwenhaat toen verborgen, of is het pas onlangs ontstaan? Er is geen reden om dit te ondervragen. Dat verdient het niet. Er is geen enkele rationaliteit, laat staan ​​bewijs voor deze tactiek. Het wordt gewoon gedreven door wrok en domheid en wraakzucht.

 

Ik kan dit soort beschuldigende kwaadsprekerij negeren, of hen en hun beoefenaars minachten en belachelijk maken - en dat doe ik - omdat ze geen macht over mij hebben. Maar bedenk eens hoeveel mensen in de journalistiek of andere beroepen met een minder veilige positie werkelijk  worden geterroriseerd door deze laag-bij-de-grondse tactieken, geïntimideerd tot stilte en conformiteit. Ze weten dat als ze hun mening geven die deze Stasi-agenten en hun bazen niet leuk vinden, hun reputatie onmiddellijk kan worden vernietigd. Dus blijven ze uit noodzaak zwijgen of meegaand.

 

Dat is het doel, de functie, van deze lage beschuldigende tactieken: controleren, dwingen, domineren, onderdrukken. De mensen die zich bezighouden met deze karaktermoordende, censuurbevorderende spelletjes - vooral degenen die zichzelf "journalisten" noemen - verdienen niets dan intense minachting. En degenen die boven hun invloed en macht staan, hebben de bijzondere verplichting om hen in het openbaar aan te klagen.  Behalve dat het hun verdiende loon is,  is die minachting de enige manier om deze tactiek te bestrijden.