1400 Joodse bankiers-families controleren de financiele wereld.

Joodse bankdynastieën stichtten de Fed

KARL HAEMERS - 5 AUGUSTUS 2023

 - 5.600 WOORDEN -

 

Dit verscheen oorspronkelijk als "verdoezelen van  Het  Joodse kwestie in de media #2 - Bancaire dynastieën" op The Occidental Observer in oktober 2022. Het onthulde zo grimmig de oorsprong van de Joodse macht over de VS vanaf 1913 en zich uitbreidend tot vandaag, dat ik vond dat het herschreven moest worden buiten die essayreeks gericht op media, en gepresenteerd moest worden op zijn eigen voorwaarden gericht op de overweldigende hefboom van controle, het Joodse bankwezen.

Een "onafhankelijk" mediakanaal, Global Research, plaatste een essay met de titel "Hoe privébelangen en bankdynastieën Washington controleren". Ik was natuurlijk geïntrigeerd om te zien of auteur Shane Quinn ("behaalde een cum laude graad in de journalistiek en hij schrijft voornamelijk over buitenlandse zaken en historische onderwerpen. Hij is een Research Associate van het Centre for Research on Globalization") de Joodse kwestie over dit voor de hand liggende onderwerp onthulde.

(Ik dien een petitie in als onderzoeksmedewerker van het Centrum voor Jodenonderzoek)

Zoals veel auteurs bij Global Research is Quinn te kritisch over het buitenlands beleid van de VS, vooral in de decennia van de Koude Oorlog voorafgaand aan de volledige joodse dominantie van de VS. Ik ben het sterk oneens met uitspraken die hij doet als "Het verdwijnen van de USSR in 1991, een strategische catastrofe voor Rusland..." en "Het bestaan van de Sovjet-Unie had een zekere mate van veiligheid in de internationale arena gegarandeerd en vormde een bolwerk tegen de expansionistische krachten van de Verenigde Staten". Naar mijn mening was de verdwijning van de USSR uiteindelijk een zegen voor het Russische volk - de overwegend Joodse oligarchenpredation tijdens de overgang was de catastrofe. Hoewel de VS vooral bezorgd waren over de kapitalistische toegang tot grondstoffen en markten, was hun voorwendsel om de verspreiding van het communisme te voorkomen niet zonder waarde, vooral voor de betrokken nationale bevolkingen.

Een groot deel van het latere deel van Quinn's essay richt zich op wapenfabrikanten en oliemaatschappijen, waarmee hij afwijkt van de focus van de titel, bankdynastieën. Voor ons doel hier, laten we de volgende belangrijke uitspraak van Quinn in zijn zesde paragraaf onderzoeken:

"De sterkste tak van de Federal Reserve is de New York Federal Reserve Bank, die onder controle staat van 8 lang gevestigde bankiersfamilies. Slechts 4 van deze dynastieën hebben een grotendeels Amerikaanse achtergrond, namelijk Goldman Sachs, de Rockefellers, Lehman Brothers en Kuhn Loeb. De andere 4 zijn de Rothschilds in Parijs en Londen, de Warburgs uit Duitsland, de Lazards uit Frankrijk en Israel Moses Sieff uit Groot-Brittannië."

Quinn geeft geen specifieke citaten, alleen een algemene literatuurlijst. Ik heb dit citaat getraceerd naar zijn bron The World Disorder: US Hegemony, Proxy Wars, Terrorism and Humanitarian Catastrophes door Luiz Alberto Moniz Bandierra (Springer, 2019). Bandiera citeert het essay van Dean Henderson op Global Research van juni 2011, "The Federal Reserve Cartel: The Eight Families", dat in oktober van dit jaar opnieuw werd gepubliceerd omdat het "relevant is voor de huidige crisis", Global Research noemt het een "zorgvuldig onderzocht artikel". Quinn citeert Bandiera citeert Henderson en citeert bijna allemaal exact dezelfde passage:

"J.W. McCallister, een insider uit de olie-industrie met connecties met het Huis van Saud, schreef in The Grim Reaper dat informatie die hij had verkregen van Saudische bankiers vermeldde dat 80% van de New York Federal Reserve Bank - verreweg de machtigste tak van de Fed - in handen is van slechts acht families, waarvan er vier in de VS wonen. Het zijn de Goldman Sachs, Rockefellers, Lehmans en Kuhn Loebs van New York; de Rothschilds van Parijs en Londen; de Warburgs van Hamburg; de Lazards van Parijs; en de Israel Moses Seifs (sic) van Rome."

De enige J W McAllister (andere spelling) die ik kon vinden was een auteur van sciencefiction- en fantasyboeken die zichzelf promootte op Twitter. Ik vond geen verwijzing naar een boek, tijdschrift, artikel of uitgever met de naam The Grim Reaper. Wie de "Saudische bankiers" waren die de acht families onthulden die eigenaar waren van de Federal Reserve, en hoe ze dat wisten, blijft een mysterie. Men gaat ervan uit dat het Huis Saud zelf crypto-Joods is, afstammend van volgelingen van de Joodse verdorven sekteleiders Sabbatai Zevi en Jacob Frank.

Ik heb wel moeite met Quinn's uitgebreide plagiaat in dit deel van zijn essay, waarbij hij letterlijk of bijna letterlijk citeert, zonder de juiste bronvermelding. Laten we voor ons doel echter aannemen dat deze verwijzing accuraat is, omdat het zo vaak wordt aangehaald als een geloofwaardige bron. Een snelle blik op de acht namen laat meteen zien dat er minstens zes Joden zijn: Goldman Sachs, Lehmans, Kuhn Loeb, Rothschilds, Warburgs en Israel Moses Sieffs. Na bevestiging van hun Joodse raciale type (niet noodzakelijk hun religie), zullen we de familie Lazard uit Parijs onderzoeken. De Rockefellers handhaven we als de enige uitzondering, omdat zij bekend staan als Witte Angelsaksische Protestanten (WASPS), hoewel onderlinge huwelijken, collusie en filosemitisme niet moeten worden uitgesloten.

Goldman Sachs

Hoewel in het Wikipedia-artikel van de bank geen melding wordt gemaakt van Joden, wordt wel uitgelegd dat de investeringsbank in 1869 werd opgericht door de Jood Marcus Goldman, die in 1882 werd vergezeld door Goldmans schoonzoon, de Jood Samuel Sachs. Van de dertien CEO's en presidenten waren/zijn er tien Joods, naast de oprichters, waaronder Weinberg, Levy, Rubin, Friedman, Blankfein en Solomon (huidig). Wees er zeker van dat al hun Wikipedia-items "Early Life" of "Personal Life" onthullen dat ze Joden waren/zijn. Een groot deel van de rest van het artikel over Goldman Sachs gaat over de fraude en schandalen waaraan de bank zich schuldig heeft gemaakt, en over enkele van de enorme boetes die de bank heeft betaald terwijl ze haar status behield in het Troubled Assets Relief Program van de overheid - een reddingsplan voor banken zoals Goldman Sachs die "te groot zijn om failliet te gaan".

In zijn uitstekende Rolling Stone-essay uit 2010 vertelt Wall Street-journalist Matt Taibbi over zes grote zwendelpraktijken van Goldman Sachs. Zijn titel geeft zijn thema goed weer: "De grote Amerikaanse zeepbelmachine: Van tech-aandelen tot hoge gasprijzen, Goldman Sachs heeft elke grote marktmanipulatie sinds de Grote Depressie geënsceneerd - en ze staan op het punt om het opnieuw te doen". Taibbi geeft ons deze beknopte beschrijving van Goldman Sachs: "De machtigste investeringsbank ter wereld is een grote vampierinktvis die zich rond het gezicht van de mensheid heeft gewikkeld en zijn bloedtrechter meedogenloos in alles propt wat naar geld ruikt." Humoristisch, maar waar.

Lehman Brothers

De geschiedenis van deze corrupte investeringsbank begon toen drie Joodse broers, Henry, Emanuel en Mayer, vanuit Duitsland naar het zuidoosten van de VS emigreerden en in 1850 Lehman Brothers oprichtten. Zoals gebruikelijk was onder Joden in het Amerikaanse zuidoosten, bezat ten minste één broer, Mayer, zeven zwarte slaven. Voor en tijdens de Burgeroorlog begonnen ze met de handel in katoen en in 1870 verhuisden ze hun hoofdkantoor naar New York City.

Later leidde een zoon Phillip en daarna een kleinzoon Robert het bedrijf door de problemen van de Grote Depressie. In 1969 overleed Robert en geen van de oprichters van Lehmans zat nog in het management. Een niet-jood genaamd Pete Peterson (echte naam Petropoulos, blijkbaar Grieks) nam de moeilijke tijden door en in 1977 fuseerde hij Lehman Brothers met het joodse Kuhn Loeb and Co (zie hieronder). Peterson stelde de Joodse Lewis Glucksman aan als co-CEO, maar door onvermijdelijke geschillen werd Peterson verdreven en bleef Glucksman over als enige Joodse CEO. Omdat zijn disfunctionele persoonlijkheid de interne activiteiten verstoorde, kocht American Express Lehman Kuhn Loeb in 1984. Peter A Cohen, joods, werd CEO. In 1993 was de Jood Harvey Golub CEO en in die tijd splitste American Express Lehman Brothers Holdings af als een beursgang. De Joodse Richard Fuld nam het nieuwe bedrijf over. Hij werd door Time Magazine genoemd als een van de 25 belangrijkste schuldigen aan de financiële ineenstorting van 2008.

In 2008, toen Lehmans bezweek onder de verliezen in de subprime hypotheekcrisis, sloegen leden van het uitvoerend management de handen ineen om de niet-joodse president en Chief Operating Officer Joseph Gregory tot aftreden te dwingen en installeerden de niet-joodse Bart McDade in zijn functie. Fuld bleef aan als CEO, maar nam afstand van de nieuwe president en het hogere management. McDade haalde twee leidinggevenden terug die Gregory had ontslagen. Tenminste één van hen, Michael Gelband, is waarschijnlijk Joods op basis van een Haaretz artikel uit 2017. Ik kon niet bevestigen of de andere terugkerende manager Alex Kirk Joods is.

Midden september 2008 vroeg Lehman Brothers faillissement aan, waardoor de financiële markten verder werden geschokt in hun neerwaartse duik. In maart 2010 ontstond de overweging dat de Joodse CEO Fuld naar de gevangenis zou gaan, samen met andere leidinggevenden, Joods en niet-Joods, bij Lehman Brothers.

Kuhn Loeb

Deze internationale investeringsbank in Wall Street in New York City werd in 1867 opgericht door de joodse Abraham Kuhn en zijn zwager Solomon Loeb. De Joodse Jacob Schiff kwam naar Amerika, trouwde met de dochter van Loeb en leidde de bank naar bekendheid en concurrentie met de bank van JP Morgan in de financiering van de industriële ontwikkeling van Amerika.

Om het nepotisme en de nauwe familiebanden binnen de groep van deze Joodse bankiers aan te tonen, stelt de Joodse auteur van een veelgeprezen Schiff-biografie Naomi W Cohen het volgende: "Gedurende vele jaren deelden de vroege Schiffs het eigendom van een huis met twee verdiepingen met de Rothschilds." Jacob groeide op in dit huis. Wikipedia vertelt ons dat Jacobs vader Moses makelaar was voor de Rothschilds.

Bij Kuhn Loeb gaf Jacob Schiff leningen uit voor een bedrag van $ 200 miljoen in die tijd, $ 4,6 miljard in 2020-waarden, aan het keizerrijk Japan in zijn oorlog met Rusland in 1904-5. van SchiffDe Wikipedia-vermelding  geeft toe dat Schiff een haat koesterde voor de Tsaar en Rusland vanwege vermeende "pogroms" tegen Joden daar, maar hij steunde alleen de Voorlopige regering van Kerenski, niet de bolsjewistische Joden Trotski (Bronstein) en een kwart Jood Lenin (Oeljanov) toen zij snel de macht overnamen van Kerenski. Dit zou witgewassen kunnen zijn, omdat andere verslagen beweren dat Schiff zo anti-Russisch was dat hij bereid was om pro-Bolsjewiek te zijn. Sommige geschiedschrijvers beweren dat het mogelijk Jacob Schiff was die het bevel gaf om de tsaar, zijn vrouw en vijf kinderen af te slachten in de kelder van het huis in Ekaterinberg waar ze waren opgesloten. Een aantal van de meest actieve moordenaars  waren  Joden.

Schiff stierf in 1920 en de Joden Otto Kahn en Felix Warburg namen de leiding van de bank over. Kahn verwierf bekendheid en werd "de koning van New York" genoemd. Als advocaat was Kahn bedreven in het gladstrijken van een federaal onderzoek door het Congres naar de Grote Ineenstorting van 1929 (waarvoor Joodse bankiers een groot deel van de schuld droegen).

In 1933 wist de vlotte en welwillende Kahn met succes antagonisme tegen leden van de bankwereld te ontwapenen tijdens vier dagen getuigenis voor de hoorzittingen van de Pecora-commissie van de Amerikaanse Senaat over de Wall Street Crash van 1929.

Felix Warburg was lid van de beruchte Joodse bankiersfamilie die al sinds 1798 in Duitsland actief was. Veel van deze Joodse bankiers die we onder de loep nemen trouwden met elkaar en werden zo één grote familie van nepotisme die controle uitoefende over grote delen van de financiële wereld en de handel. Felix trouwde met Frieda, de dochter van Jacob Schiff en Teresa Loeb, waardoor hij in de familie kwam en de leiding kreeg over de Kuhn Loeb bank. De Amerikaanse communistische auteur John Spivak

"...stelde dat het (Business Plot om een gewelddadige staatsgreep te plegen op de regering Roosevelt in 1933) deel uitmaakte van een 'samenzwering van Joodse financiers die samenwerkten met fascistische groeperingen', waarbij hij specifiek verwees naar Felix Warburg, het McCormack-Dickstein Comité en bepaalde leden van het American Jewish Committee in samenspanning met J.P. Morgan."

Zoals we zagen fuseerde Kuhn Loeb met Lehman Brothers, dat vervolgens in 1984 werd gekocht door American Express. Op dat moment werd de bedrijfsnaam Kuhn Loeb geschrapt. De families gingen verder.

De Rothschilds

Als we het hebben over de buitenlandse bankiers die Quinn aanhaalt en waar de Federal Reserve "onder hun controle viel", komen we meteen bij de Rothschilds van Parijs en Londen. Er is al zoveel bekend over de bankiersfamilie Rothschild (Bauer), waardoor het de meest beruchte van alle Joodse bankiersfamilies is, dat we er hier niet veel over kunnen zeggen. Werner Sombart noemt in zijn canonieke werk The Jews and Modern Capitalism de Rothschilds 13 keer, naast andere joodse bankiersfamilies die op zijn laatst in 1850 dominant waren in Europa.

De nationaalsocialistische regering van Duitsland onder het ministerie van Informatie van Dr. Joseph Goebbel richtte een nieuw agentschap op, het Instituut voor de Studie van het Joodse Vraagstuk, dat in 1937 zijn rapport uitbracht, Duitsland en het Joodse Probleem, waarin ook de Rothschilds - samen met een aantal andere Joodse bankiers - werden aangewezen als de hoofdverantwoordelijken voor de verarming en ondergang van de Duitse natie en het Duitse volk tijdens de Weimar-periode (1919-1932). Rothschilds waren ook actief in buurland Oostenrijk, met als middelpunt het financiële district van Wenen, van waaruit de wereldwijde Grote Depressie zich over Europa verspreidde, net als vanaf Wall Street in New York City in de VS.

Niall Fergusons tweedelige officiële biografie van de familie, The House of Rothschilds, Volume 1: Money's Prophets, 1798-1848 en Volume 2: The World's Bankers, 1849-1999, is de grootste witmaker van de verwoestende woeker-, oorlogs- en massaverarmingsactiviteiten van de Rothschilds terwijl ze hun roofzuchtige hebzucht en agenda voor wereldcontrole opsmukten. Zelfs hier erkent Ferguson dat de familie op grote schaal gebruik maakte van misleiding, familie- en stammennichtjespolitiek, chantage, natuurlijk ruïneuze woekerrentes die werden opgelegd aan wanhopige mensen, economische intimidatie en andere typisch gewetenloze joodse zakenpraktijken om het toch al enorme fortuin te vergroten. Ferguson zou deze termen nooit gebruiken, maar we moeten wel als we eerlijk willen zijn over de verwoestende effecten die de Joodse bankiersfamilie Rothschild over de hele wereld heeft gehad.

Ik schreef een historisch onderzoeksessay dat op de omslag van het september/oktober 2021 jubileumnummer van The Barnes Review stond, getiteld "Hitler Versus the Rothschilds". Lezers leerden dat de nationaalsocialistische regering, in een gewaagde beweging voor zelfverdediging van hun natie en volk, vijf leden van de Rothschild familie gevangen zette, te beginnen direct na de Anschluss (hereniging van Duitsland en Oostenrijk) in het voorjaar van 1938 met Louis Rothschild, president van de Weense tak van het bankimperium. Dit alleen al was reden genoeg voor de Rothschilds om Groot-Brittannië, Frankrijk, de USSR, de VS en andere landen opdracht te geven om oorlog te voeren tegen Duitsland. 60-70 miljoen mensen stierven in de Tweede Wereldoorlog, maar de Rothschilds profiteerden (Een familielid van Rothschild, een tante genaamd Aranka, stierf in de vrouwengevangenis van Ravensbrook, naar verluidt aan ziektes zoals tyfus. Louis werd vrijgelaten naar Groot-Brittannië na een jaar in de Duitse gevangenis).

De uitkomst van de Tweede Wereldoorlog betekende de belofte van de Balfour  Verklaringeen overeenkomst tussen de Britse regering en het Huis Rothschild die voor het eerst werd gesloten in 1916, om het door de Britten bestuurde Palestina over te dragen aan de zionistische Joden als hun definitieve "thuisland". De Rothschilds speelden een belangrijke rol bij de oprichting van de zionistische staat door hun financiering van het Joods Nationaal Fonds en de Palestijnse Joodse Kolonisatievereniging, hun steun aan Theodore Herzl en het Zionistisch Wereldcongres, hun financiering van infrastructuur, waaronder regeringsgebouwen, en van wapens voor de zionistische terreurgroepen Haganah, Irgun en Stern Gang (Lehi) en vele andere maatregelen om de natie Israël op te bouwen.

Vrijwel onmiddellijk veroorzaakte dit de Nakba, de Catastrofe, voor ten minste 700.000 Palestijnse mensen die eeuwenlang in de regio hadden gewoond en gewerkt, en veroorzaakte hun voortdurende ellende en dood tot op de dag van vandaag - om nog maar te zwijgen van de voortdurende ellende en dood die Israël sindsdien over het hele Midden-Oosten heeft verspreid, op aandringen en met steun van de Rothschilds.

In het laatste deel en de conclusie zullen we ons wenden tot het meest gerespecteerde en geaccepteerde verslag van de oprichting van de Federal Reserve, waarvan van de acht families die Quinn aanhaalt, de Rothschilds de voornaamste veroordeelden zijn.

De Warburgs

Deze Joodse bankiersfamilie zou van oorsprong Venetiaanse Joden zijn, een fortuin hebben opgebouwd in Spanje en zich uiteindelijk hebben gevestigd in Warburg, Duitsland, waar ze in de jaren 1500 de naam aannamen. Na het oprichten van grote bankfirma's vanaf 1798 tot en met een achterkleinzoon in 1946, is Wikipedia (waarvan we weten dat het door zionisten wordt gecontroleerd) zo eerlijk om te verklaren:

"Paul Warburg is vooral bekend als architect van het Amerikaanse Federal Reserve System, dat in 1913 werd opgericht. Paul was lid van de eerste Federal Reserve Board en de vicevoorzitter tot zijn ontslag in augustus 1918."

De enige wijziging die ik hier zou willen aanbrengen is van "beroemd" naar "berucht", omdat het Federal Reserve-systeem en de bijbehorende inning van inkomstenbelasting om de rente op de schuld aan de Joodse bankiers te betalen, verantwoordelijk zijn voor de grootste verarming en financiële slavernij die ooit aan de Amerikaanse bevolking is opgelegd. Paul Warburg schreef zelf een uitgebreid verslag over de oprichting van de Federal Reserve, getiteld The Federal Reserve System, Its Origin and Growth (Arno Press, A New York Times Company, New York, 1975).

Vier andere belangrijke verslagen over de oprichting van de Federal Reserve worden gepresenteerd, waarvan drie met Paul Warburg in de titel:

·         Broz, J. Lawrence (1997). De internationale oorsprong van het Federal Reserve System. Ithaca, Londen: Cornell University Press

·         Board of Governors of the Federal Reserve System, "Paul M Warburg," Geschiedenis van de Federal Reserve.

·         Whitehouse, Michael A. (mei 1989). "Paul Warburg's kruistocht voor de oprichting van een centrale bank in de Verenigde Staten". De Regio (publicatie van de Federal Reserve Bank van Minneapolis).

·         Naclerio, Richard A. (2013). "Paul M. Warburg: Oprichter van de Federal Reserve van de Verenigde Staten". Publicaties van de Faculteit Geschiedenis-Sacred Heart University.

In het boek van Broz wordt de naam Warburg 105 keer genoemd in 260 bladzijden.

Het abstract van Naclerio's paper aan de Sacred Heart University is bedoeld als samenvatting:

"De naam Paul Moritz Warburg is synoniem met de oprichting van het Federal Reserve System. In de jaren voorafgaand aan de oprichting van de Federal Reserve schreef Warburg veel essays en hield hij veel openbare toespraken over bankhervormingen. Zijn hervormingsideeën waren gemodelleerd naar de centrale banksystemen van veel Europese landen waarmee hij te maken had via het familiebedrijf M.M. Warburg."

Hieruit kunnen we zelf verder samenvatten: Paul Warburg legde de Verenigde Staten dezelfde ruïneuze schuldcontrole en woekerpraktijken op als zijn voorouders en andere Joodse bankiers hadden opgelegd aan Europese naties. In onze laatste paragraaf en conclusie komen we terug op Warburgs rol bij de oprichting van de Federal Reserve, waarbij we verwijzen naar het bekendste werk over dit onderwerp.

De Lazards

Net als bij de vijf broers van de families Rothschild en Warburg begonnen de enorme rijkdom en macht van deze Joodse bankiersfamilie in 1948 toen vijf broers begonnen met het uitbuiten van mensen die tijdens de Californische Gold Rush naar het westen stroomden. Binnen drie jaar waren ze gevestigd in San Francisco en New York en breidden ze uit naar buitenlandse markten. ^thIn 1854 verhuisde Alexandre Lazard naar Parijs, Frankrijk, om daar een bankfirma op te zetten en rond de eeuwwisseling van de 20e eeuw hadden ze in elkaar grijpende investeringshuizen in Parijs, New York en Groot-Brittannië.

In de welvaart van na de Tweede Wereldoorlog leidde de Jood Andre Meyer de Amerikaanse activiteiten van Lazard. Meyer werkte samen met de Joodse Felix Rohatyn om de markt van fusies en overnames, in sommige gevallen bekend als "vijandige overnames", praktisch uit te vinden. Latere topmanagers en CEO's bij Lazard zijn onder andere Michel David Weill en twee van zijn broers, Bruce Wasserstein en Kenneth Jacobs. Wees er zeker van dat al hun Early Life secties verklaren dat ze Joden zijn, behalve Jacobs, wiens vermelding in de categorie Amerikaanse Joden staat. Een huidig Lazard bestuurslid van belang is Richard Haass, Joods, die ook bijna twintig jaar voorzitter is geweest van de machtige Council on Foreign Relations. Ik geef een profiel van Haass en de andere Joden die de CFR domineren in mijn essay Joden van de CFR.

Opmerkelijke huidige en voormalige werknemers zijn Joden Mark Pinkus, Steve Rattner, Gerald Rosenfeld, Nathaniel Rothschild, Bernard Selz en vele anderen. De meesten zijn hun eigen investeringsfirma's begonnen, met Rosenfeld een voormalig CEO van Rothschild North America, en Selz ook een "anti-vaccinatie voorstander". Opmerkelijk onder de Lazard-werknemers in de politiek en de openbare dienst zijn de Joden Ron Bloom (economisch adviseur van de regering-Obama), Peter R. Orszag (directeur van het Office of Management and Budget onder Obama, directeur van het Congressional Budget Office, fellow bij CFR, columnist bij de New York Times), en Lord Peter Mandelson (voormalig Brits minister van Buitenlandse Zaken).

Israël Mozes Sieff

De Joodse familie Sieff kwam uit Litouwen en zette een winstgevend textielbedrijf op in Groot-Brittannië. Israël werd geboren in Manchester en raakte bevriend met de Joodse Simon Marks, zoon van een oprichter van het rijke warenhuis Marks and Spencer. Toen Israel en Simon met elkaars zussen trouwden, werden ze zwagers. Sieff kwam in 1923 bij de firma als vice-voorzitter en mede-directeur. Samen breidden hij en Marks Marks and Spencer uit over de Britse eilanden, met winkels die kleding, gezondheids- en schoonheidsproducten en voedsel verkochten. Toen Marks in 1964 overleed, werd Sieff de enige voorzitter. In 1966 werd Sieff erkend als Baron Sieff, van Brimpton in het koninklijke graafschap Berkshire. Sieff stierf in 1972 voordat de keten zich uitbreidde naar Canada, Frankrijk en België.

Israel Sieff was een toegewijde zionist en op 26-jarige leeftijd "was hij lid van de zionistische commissie die Palestina bezocht onder leiding van Chaim Weizmann". Sieff was in feite de secretaris van deze commissie. De Zionistische Commissie was geïnspireerd door de Balfour Verklaring om Palestina te bezoeken en de omstandigheden daar te bestuderen om aanbevelingen te doen aan de Britse regering voor de uiteindelijke oprichting van de Joodse staat Israël. Weizmann werd later de eerste president van Israël.

In 1932, toen Israëls zoon Daniel op zeventienjarige leeftijd overleed, schonk Israël de oprichting van het Wetenschappelijk Onderzoeksinstituut in Daniëls naam, later omgedoopt tot het Weizmann Instituut voor Wetenschap in 1949. Dit was gevestigd in de Joodse stad Rehovot, in de Negev-woestijn die ten tijde van de oprichting in Palestina lag.

Na Israels dood in 1972 werd zijn zoon Marcus, door Margaret Thatcher ook wel Lord Sieff of Brimpton genoemd, voorzitter van Marks & Spencer tot 1984. Dit was het tijdperk waarin Marks & Spencer zich uitbreidde naar andere Europese landen en worstelde om solvabel te blijven tijdens herhaalde mislukkingen.

Marcus was misschien wel een meer toegewijde zionist dan zijn vader, volgens het overlijdensbericht van The Guardian uit 2001:

"Sieff, die uit een sterk zionistische familie kwam, had Palestina voor het eerst bezocht in 1929. In 1948 werd hij door David Ben Gurion, de eerste premier van Israël, uitgenodigd om adviseur te worden voor transport en bevoorrading voor het Israëlische ministerie van Defensie."

We weten van de inspanningen van Joodse georganiseerde misdaadbazen zoals Meyer Lansky en Samuel Bronfman om wapens te leveren aan Israëlische terreurgroepen, en Marcus Sieff werd officieel door Ben Gurion zelf gevraagd om mee te doen. Deze Sieff was voorzitter van de First International Bank of Israel Financial Trust van 1983 tot 1994, voorzitter van de firma die de Independent uitgaf en voorzitter van de Anglo-Israël kamer van koophandel.

Abonneren op nieuwe columns

Als we naar Marks & Spencer zelf gaan, zien we onder Kritiek en controverses, Anti-Israël protesten:

"Marks & Spencer is herhaaldelijk het doelwit geweest van en geboycot door anti-Israël demonstranten tijdens de boycot van Israël door de Arabische Liga. In 2014 werd gemeld dat het filiaal in Marble Arch wekelijks werd geboycot door demonstranten die bezwaar maakten tegen de verkoop van Israëlische goederen."

Er wordt verder weinig vermeld over de betrokkenheid van de familie Sieff bij het bankwezen en in de verschillende Wikipedia-vermeldingen wordt niets gezegd over haar betrokkenheid bij de Federal Reserve. Het bedrijf werkt wel samen met de berucht corrupte en Joodse bank HSBC om financiële diensten en leningen aan te bieden. We moeten kijken naar het werk van Stephen Mitford Goodson, A History of Central Banking and the Enslavement of Mankind (2014) om een verband te vinden. Op pagina 76 presenteert Goodson een lijst van "(de belangrijkste aandeelhouders van de Federal Reserve)":

·         Rothschild banken van Londen en Berlijn

·         Lazard Brothers banken in Parijs

·         Israël Mozes Sieff banken van Italië

·         Warburgse banken van Hamburg en Amsterdam

·         Shearson American Express

·         Goldman Sachs in New York

·         JP Morgan Chase Bank

Goodson's bron hiervoor is het iconische werk van Eustace Mullins, Geheimen van de Federal Reservegepubliceerd in 1993. Op pagina 50 staat

"De aandeelhouders van deze banken die de aandelen van de Federal Reserve Bank van New York bezitten, zijn de mensen die onze politieke en economische lotgevallen sinds 1914 hebben beheerst. Het zijn de Rothschilds, van Europa, Lazard Freres (Eugene Meyer), Kuhn Loeb Company, Warburg Company, Lehman Brothers, Goldman Sachs, de Rockefeller familie en de J.P. Morgan belangen."

Mullins maakt geen melding van Sieff en geeft geen citaten, maar wel een uitgebreide bibliografie. We hebben geen referentie waar Goodson zijn kennis vandaan haalt dat Sieff-banken in Italië in 2013 hoofdaandeelhouders van de Federal Reserve waren. Ik kon geen andere verwijzing naar Sieff-banken in Italië vinden. Het is interessant dat vijf van de hier genoemde Joodse families voorkomen op de lijst van acht die Quinn aanhaalt bij de oprichting van de Federal Reserve, waarbij American Express mogelijk als zesde in aanmerking komt, omdat het ooit eigenaar was van Kuhn Loeb. De lijst van Mullins bevat ook zes van Quinns oorspronkelijke families, maar dan met Lehmans in plaats van Sieffs.

De canon over de oprichting van de Federal Reserve

De bekendste bron in bepaalde kringen die de oprichting van de Federal Reserve beschrijft is The Creature From Jekyll Island van G Edward Griffin. In dit uitgebreide werk bevestigt Griffin dat Paul Warburg de dominante kracht was bij het opleggen van de controle van de centrale bank over de VS en hij citeert andere auteurs die hetzelfde beweren:

Met uitzondering van Aldrich waren alle aanwezigen (op Jekyll Island) bankiers, maar slechts één was een expert op het gebied van het Europese model van een centrale bank. Vanwege deze kennis werd Paul Warburg de dominante en leidende geest in alle discussies. Zelfs een vluchtige bestudering van de literatuur over de oprichting van het Federal Reserve System volstaat om vast te stellen dat hij inderdaad het brein achter het kartel was. Galbraith zegt: "... Warburg wordt met enig recht de vader van het systeem genoemd. Professor Edwin Seligman, lid van de internationale bankiersfamilie van J. & W. Seligman (Joods-KH) en hoofd van het Department of Economics aan Columbia University, schrijft dat "... de Federal Reserve Act in zijn fundamentele kenmerken meer het werk is van de heer Warburg dan van enige andere man in het land". (p 17)

Griffin noemt de zeven mannen in de vergulde treinwagon die op die koude winternacht in 1910 naar Jekyll Island reisden en die een kwart van alle rijkdom ter wereld in handen hadden. Nummer zeven wordt als volgt beschreven:

"Paul M. Warburg, een partner in Kuhn, Loeb & Company, een vertegenwoordiger van de Rothschild bankdynastie in Engeland en Frankrijk, en broer van Max Warburg die aan het hoofd stond van het Warburg bankconsortium in Duitsland en Nederland." (p 5)

Griffin zegt dat het Rothschild-financiering was die Paul en Felix Warburg in staat stelde om partnerschappen in Kuhn Loeb te kopen (p 18). En: "De harde realiteit is dat de Rothschild bankdynastie in Europa de dominante kracht was, zowel financieel als politiek, bij de oprichting van de Bank of the United States," (p 331) die voorafging aan de Federal Reserve. Een alliantie tussen de Rothschilds en JP Morgan in Amerika verborg gedeeltelijk de rol van de Rothschilds bij de oprichting van de Federal Reserve, omdat "antisemitisme" en "anti-Rothschild" sentimenten hoog waren bij bankiers. Morgan zelf heeft mogelijk "antisemitisme" geveinsd als onderdeel van de doofpotaffaire:

Hoeveel van Morgans klaarblijkelijke antisemitisme echt was en hoeveel een pragmatische dekmantel kan zijn geweest, is uiteindelijk van weinig belang en we moeten er hier geen ongerechtvaardigde nadruk op leggen. Hoe men de aard van de relatie tussen de huizen Morgan en Rothschild ook interpreteert, feit blijft dat deze hecht was, voortduurde en voor beiden winstgevend was. Als Morgan werkelijk gevoelens van antisemitisme koesterde, hebben noch hij noch de Rothschilds die ooit in de weg van hun zaken laten staan. (p 419)

Van de andere zes mannen in de trein naar Jekyll Island Griffin is er niet één Joods:

1.       Nelson W. Aldrich, Republikeinse "whip" in de Senaat, voorzitter van de Nationale Monetaire Commissie, zakenpartner van J.P. Morgan, schoonvader van John D. Rockefeller, Jr.

2.      Abraham Piatt Andrew, assistent-secretaris van Financiën van de Verenigde Staten

3.      Frank A. Vanderlip, president van de National City Bank of New York, de machtigste bank in die tijd, vertegenwoordiger van William Rockefeller en het internationale investeringsbankiershuis Kuhn, Loeb & Company.

4.      Henry P. Davison, senior partner van J.P. Morgan Company

5.      Charles D. Norton, president van J.P. Morgan's First National Bank of New York

6.      Benjamin Strong, hoofd van J.P. Morgan's Bankers Trust Company (p 5)

Conclusie - Het zijn weer Joden

Onze focus ligt op Quinn bij het onthullen van de namen van de bankiersfamiliedynastieën in zijn artikel over Global Research. Op het eerste gezicht zijn minstens zes van de acht namen onmiddellijk herkenbaar als Joods. Veel andere bronnen die we in dit essay hebben onderzocht, identificeren ook Joden zonder dat te zeggen. Zo noemt G Edward Griffin in 611 pagina's slechts 9 keer Jood, Joden en Joods, waarvan een paar keer alleen in citaten. Toegegeven, het is een oneerlijke vergelijking, maar in The Jews and Modern Capitalism noemt Sombart de termen 945 keer in 291 bladzijden.

De overgrote groep die verantwoordelijk was voor het opleggen en exploiteren van het ruïneuze, verarmende Federal Reserve-systeem aan het Amerikaanse volk, om zichzelf enorme rijkdom te verschaffen, waren Joden. Van hen was de Jood Paul Warburg, gesteund en geleid door de Joodse Rothschilds, de grootste boosdoener.

De urgentie van deze openbaring is immens. Het gaat zelfs verder dan de bijna totale controle die het woekersysteem van de Federal Reserve heeft over het volk en de natie van de VS. Het leidt ons naar de uiteindelijke openbaring van een Joodse agenda voor wereldheerschappij. Denk aan de verklaring die de zoon van Paul Warburg, James Paul Warburg, in 1950 in het Congressional Record aflegde voor een Senaatssubcommissie van de Commissie Buitenlandse Betrekkingen, over de herziening van het Handvest van de Verenigde Naties. We zullen het in zijn beknopte maar krachtige (bijna) geheel beschouwen:

"Ik ben James P. Warburg, uit Greenwich, Conn., en verschijn als individu.

(...)

"De afgelopen 15 jaar van mijn leven heb ik bijna uitsluitend besteed aan het bestuderen van het probleem van de wereldvrede en in het bijzonder de relatie van de Verenigde Staten tot deze problemen. Deze studies leidden mij 10 jaar geleden tot de conclusie dat de grote vraag van onze tijd niet is of er al dan niet één wereld kan worden bereikt, maar of er al dan niet één wereld kan worden bereikt met vreedzame middelen.

"We zullen een wereldregering krijgen, of we dat nu leuk vinden of niet. De vraag is alleen of de wereldregering zal worden bereikt door instemming of door verovering.

"Vandaag de dag worden we geconfronteerd met een verdeelde wereld, waarvan de twee helften elkaar aanstaren aan de andere kant van het ijzeren gordijn. De twee supermachten van de wereld - Rusland en de Verenigde Staten - zijn verstrikt in de vicieuze cirkel van een wapenwedloop, die steeds meer energie en middelen onttrekt die hard nodig zijn om de basis te leggen voor duurzame vrede. We zijn nu op weg naar een uiteindelijke oorlog - een oorlog waarin de overwinnaar bijna niet te onderscheiden zal zijn van de overwonnenen.

"De Verenigde Staten willen deze oorlog niet en de meeste autoriteiten zijn het erover eens dat Rusland dat ook niet wil. Inderdaad, waarom zou Rusland de onvoorspelbare gevaren van oorlog verkiezen boven een voortzetting van zijn huidige winstgevende visserij in de onrustige wateren van een ongemakkelijke wapenstilstand? Toch drijven zowel de Verenigde Staten als Rusland - en met hen de hele wereld - naar de afgrond van een atoomconflict." (vet toegevoegd)

Hier zien we een Joodse bankier, een directe afstammeling van de man die de Federal Reserve in de Verenigde Staten heeft opgericht, die verklaart dat we een wereldregering zullen krijgen. Hij zaait angst, drijft verdeeldheid en beweert bezorgd te zijn om de kleine mensen van het land, een oude strategie en dekmantel die we al vele malen in de geschiedenis van Joodse bankiers hebben gezien - vooral nu met de angst voor "klimaatverandering", virale paniekdemica en een nieuwe kernoorlog met Rusland.

Het is duidelijk dat Joodse bankiers de controle hebben overgenomen over de Verenigde Staten en een groot deel van de wereld, maar auteurs zoals Quinn, Griffin en vele anderen slagen er niet in om onze vijand te identificeren. Machtige Joden in het bankwezen houden niemand veilig, ook de auteurs niet. Het maakt het leven in de wereld alleen maar gevaarlijker. Het zou het einde kunnen betekenen van de wereld zoals we die tot nu toe hebben gekend en liefgehad (of op zijn minst getolereerd).

We hebben hoop dat we kunnen toewerken naar een definitieve oplossing van de Joodse kwestie vóór de massale ondergang van de "wereldregering" die Warburg afkondigt. Die komt er nu aan in de vorm van de "Grote Reset" van het Wereld Economisch Forum, en het is bekend dat de Raad van Beheer van het WEF wordt gedomineerd door Joden, en dat uitvoerend voorzitter Klaus Schwab zo niet zelf Joods is, dan toch een creatie van zijn Joodse mentoren Henry Kissinger en Hermann Kahn.

Hitler zette de Rothschilds gevangen en verdreef de Joodse bankiers uit de macht over Duitsland. Kennis is macht en macht is een effectieve zelfverdediging.

(Overgenomen van Substack met toestemming van auteur of vertegenwoordiger)