w4rtgh245ygt245
http://www.unz.com/audio/kbarrett_gwenyth-todd-on-admiral-s-suicide-false-flag-plans-vs-iran-r/
Todd heeft een False Flag aanval op Iran verhinderd door uit de aschool te klappen.
Ze woont nu ver weg ( Australië ?) omdat ze wraak niet uit sluit.
Min 25-32:
Ze vertelt over Bernard Lewis ( bekend Midden Oosten deskundige die het idee de wereld in hielp om alle moslimlanden in het MO door interne strijd uiteen te laten vallen. Dan zijn ze gemakkelijk te controleren, want veel zwakker.
Ze zegt dat de Neocons Perle en Wolfowitz eigenlijk heel weinig kennis hebben van het MO. ( Zij was onder Bush verantwoordelijk voor Irak.)
Al in 1991 ontmoette ze Ahmed Chalabi en Wolfowitz zei: "Hij wordt later de leider van Irak. "
( Chalabi zou leugens vertellen die de inval in Irakl zouden mogelijk maken.
Todd: Op dat moment was Chalabi een gezocht man, eem misdadiger !
Dennis Ross
min: 34.
Toen de Monika lewinsky affaire gaande was, vroeg Clinton haar om een aanval op Irak voor te bereiden...
35-40:
Todd vroeg aan de baas van Aipac: "Waarom zitten jullie zo achter Irak aan? "
Aipac : "Het gaat ons niet om Irak. Maar als in Irak de oude families weer de baas zijn, dan gaan die ons helpen om Iran aan te vallen. We hebben hun steun nodig en bases voor ons leger."
Mediacrisis in Duitsland compleet na uitlekken ‘Framing Manual’ van publieke zender ARD / Sietske Bergsma 23 februari 2019
ReplyDeletehttps://tpo.nl/2019/02/23/mediacrisis-in-duitsland-compleet-na-uitlekken-framing-manual-van-publieke-zender-ard/?meprs=00093f880300000060005c000
Niet verrassend, toch wel schokkend. Afgelopen week kwam in de Duitse media naar buiten dat de publieke omroep ARD, in de Nederlandse volksmond ook wel bekend als ‘Duitsland 1’, expertise heeft ingewonnen van een cognitieve wetenschapper, Elisabeth Wehling (‘gespecialiseerd in spraak, gedachten en ideologie’). Ze stelde in 2017 een ruim 80 pagina’s tellend en op maat gemaakt ‘Framing-Manual’ van ‘Berkeley University’ op, dat vorige week ineens op straat lag.
Wehling is een 37-jarige Hamburgse die naast haar advieswerk in jury’s van journalistieke prijzen optreedt en zich graag in politieke kringen begeeft. Maar alsof het uitgelekte ‘Framing Manual’, waar de vroegere SED-partij in de DDR jaloers op zou zijn, zelf al niet genoeg treurbuisgevoelens oproept, blijkt sinds donderdag dat Wehling’s methode helemaal niet aan Berkeley verbonden is. Sterker nog, de universiteit neemt er nadrukkelijk afstand van. Ook dagblad Bild deed navraag bij de universiteit: “Het ‘Berkeley International Framing Institute’ is Elisabeth Wehlings eigen merk.” was de reactie. Misleidend dus.
‘Via allerlei radslagen en woordentrucjes wil de ARD blijkbaar voorkomen dat de burger nog waar voor zijn geld wil’
Maar ook inhoudelijk ontbreekt het aan een wetenschappelijke basis, viel experts op. Het zou aan empirisch bewijs ontbreken en “wetenschappelijkheid veinzen om in de juiste politieke hoek in de smaak te vallen”, aldus een professor in Bild. De framing-deskundige framed met andere woorden – nogmaals, erg verassend is het niet. Maar de schade voor de ARD, in een tijd waarin ook grote Duitse kranten en bladen met nepnieuws van prijswinnende journalisten te maken hebben, is enorm. Ergernis overheerst. Want het is één dat de herinnering aan de DDR nog in de straatnaambordjes zit en in de gewoonten van veel mensen, het is wat anders als de propagandakanalen weer schaamteloos dicteren hoe te denken en je tot vijand uitroepen als ze dat uitkomt. De media hebben zich vergist in hoe groot de weerstand en ergernis is, als propaganda eenmaal voorbij het subtiele gaat en een verplichte mening wordt.
De bijna kinderlijke en rücksichtsloze adviezen van Wehling draaien rond een belangrijke kernboodschap: het nooit en te nimmer gebruiken van ‘de woorden van de tegenstander’, en met ‘morele dringendheid’ ‘feiten’ tot ‘munitie’ maken. Via allerlei radslagen en woordentrucjes wil de ARD, die het handboek al twee jaar onder zich heeft, blijkbaar voorkomen dat de burger nog waar voor zijn geld wil. Het idee van een transactie tussen burger en staat moet vervangen worden door de vrijwillige inlevering van diens eigen mening. Daar komt het eigenlijk op neer.
Inclusief de workshops die volgden voor ARD-medewerkers koste de bijscholing zo’n 120.000 euro (belastinggeld). Voorzitter van de ARD, Ulrich Wilhelm, bevestigde dit maar reageerde met de woorden: “De ophef over het papier is zwaar overdreven. Het gaat om een reeks workshops uit 2017 en niet om een verplichte communicatie strategie of om een gedragsaanwijzing voor werknemers.” Ook het landelijke Journalisten-Verband ging in het offensief en noemde termen als ‘Wohlfühlfloskeln’ en ‘Schönsprech’ om de ophef weg te zetten als een storm in een glas water (waar zouden ze dat bagataliseren vandaan hebben?). Het was allemaal slechts een kwestie van het opleuken van wat je zegt. Daar is toch niets mis mee?
‘Nooit eerder kwam zo gedetailleerd naar buiten waarom, hoe en op welke schaal er gemanipuleerd wordt’
DeleteMaar de zwaar gesubsidieerde Duitse media zijn geen glas water en de onthulling ebt niet weg, Dat heeft ermee te maken dat de Duitse publieke media, nóg meer dan in Nederland het geval is, het podium zijn waarop politiek wordt uitgevochten. Bij gebrek aan een democratische strijd in het parlement (weglopen bij onenigheid is er heel normaal) en andere ruimten voor debat, liggen ze onder een vergrootglas. Angela Merkel en haar propagandamachine hebben daar de afgelopen vijftien jaar dankbaar gebruik van gemaakt. Nu wordt er angstvallig in een vlek gewreven die er niet meer uit gaat, want de media zijn te ver gegaan lijkt het. Zou dit vlekkerige, mediale meubilair dat de term ‘Lügenpresse’ al ruimschoots overtroffen heeft met de nodige schandalen, opruiing van andersdenkenden en lippendienst aan de elite, eindelijk – virtueel – aan de kant worden gezet?
‘Het ‘Framing Manual’ beschrijft vergaande psychologische oorlogsvoering, gebaseerd op herhaling, verwarring zaaien en morele chantage’
Nooit eerder kwam zo gedetailleerd naar buiten waarom, hoe en op welke schaal er gemanipuleerd wordt. Tot nu toe was dat vooral voer voor ‘complotdenkers’. En dan hebben we het niet over ‘een tactiek zoals in de advertentie-industrie’, zoals komiek Jan Böhmermann (van de ARD) het op twitter nog probeerde te vergoelijken. Het ‘Framing Manual’ beschrijft vergaande psychologische oorlogsvoering, gebaseerd op herhaling, verwarring zaaien en morele chantage (“Wie niet [meer] omroepbijdrage wil betalen is een vijand van de democratie”, staat er letterlijk in). Het viel niet alleen de ‘vijanden’ van de media op. Ook de zeer linkse website Taz schrijft dat “het geloof dat men met woordspelletjes inhoudelijke kritiek uit de weg kan ruimen een kapitale fout is.”
Hoewel Wehling haar rapport verdedigt als “goed voor de democratie” is haar reactie niet zo relevant. Haar woorden betekenen immers niets in een wereld die in haar beeld (en portemonnee) is gemaakt. Eén oudere uitspraak van haar is wel interessant. In een interview bij het radiostation Deutschlandfunk verklaarde ze dat “de hersenstructuur van Trump-stemmers wezenlijk verschilt van anderen”. Want: “Van hen weten we dat ze een grotere Amygdala hebben, oftewel een groter gedeelte in de hersenen dat bevattelijk is voor angst en stress en agressie.” Haar echte expertise is mensen over één kam scheren.
‘De angst voor de sceptische, wakkere burger zit er goed in’
Over wrijven in de vlek gesproken: de ARD probeert nu ook om het begrip ‘framing’ wat te verzachten (te framen dus) als iets positiefs, slechts een poging mensen mee te krijgen in het idee van democratische vrijheid. Maar het frame zelf framen blijkt inmiddels een brug te ver voor de noodlijdende Duitse journalistiek, die het ene na het andere schandaal moet verwerken tot ‘de normaalste zaak van de wereld’ of ‘de schuld van rechts’.
Zonder de elite, de regering Merkel in het bijzonder, die ze subsidiëren en moreel in het gareel houden, zijn de Duitse reguliere media nergens meer. Ze mengen zich openlijk in elke hatelijke shitstorm (is ook een Duits woord) tegen rechts om het publiek moreel voor zich te winnen. Het Duitse tijdschriftenschap is pas écht een reusachtige Amygdala, zou ik willen beweren, met Mein Kampf-vergelijkingen met de AfD, klimaathysterie en schaamteloze zelffelicitaties (Der Spiegel: “Wij zeggen hoe het zit”). Maar de rem is nog niet in zicht. De angst voor de sceptische, wakkere burger zit er goed in.
Wie iets dieper naar de inhoud van het ‘handboek’ kijkt ziet dat die angst vooral de diepe zakken van de ARD betreft. Het “verbeteren van het beeld van de ARD”, een op zichzelf nobel streven, kon alleen met meer geld van de burger, omdat de omroepen blijkbaar aan de te verdelen 8 miljard per jaar niet meer genoeg hadden. De hele dag Gutmenschen heeft een hoog prijskaartje. Maar hoe? In Duitsland is de financiële omroepbijdrage al best hoog. Zo’n twintig euro per maand kost alleen al een publieke zenderpakket, en steeds meer mensen willen onder die verplichting uitkomen (dat zou nu zo’n tien procent van de bevolking zijn). In plaats van zelfreflectie toe te passen, aansluiting te vinden bij wat leeft onder de Duitsers, moest de bijdrage per 2021 omhoog, zo was het plan. Die hobbel, het lospeuteren van geld, was de eerste en belangrijkste – blijkt uit het ‘Framing Manual’:
Delete“Sommige leden van onze samenleving houden zich niet aan onze generatie verbindende, democratische afspraak van de gemeenschappelijke, vrije omroep ARD. Zij achten zich niet gebonden aan de democratische afspraak, ze stellen zich democratie vijandig op.”
Met het ‘Framing Manual’ wordt dus in de eerste plaats een manier voorgesteld om (zoals ook in de DDR met ‘unsere Menschen’ gebeurde) ‘onze medeburgers’ mee te krijgen in het belang van de publieke omroep en critici (‘tegenstanders’) onschadelijk te maken, namelijk met moraal:
“Als u (ARD, red.) uw medeburgers de opgaven en doelen van de ARD duidelijk maakt en ze tegen de georkestreerde aanvallen van tegenstanders verdedigen wil, dan moet uw communicatie niet in de vorm van louter feitelijke argumenten komen, maar altijd in morele frames, zodat de feiten die u belangrijk vindt urgentie krijgen en naar uw inzicht, niet die van de tegenstander, zullen worden geïnterpreteerd.”
En verder:
“Wie maximale framing-effecten wil bereiken moet ook letten op morele coherentie. Als een instituut op moreel coherente wijze communiceert, zo laat empirisch onderzoek zien, groeit het vertrouwen bij de medeburger. Het geschapen vertrouwen leidt in de hoofden van mensen tot een algemene en duurzame herwaardering en loyaliteit aan het instituut.”
In het ‘Framing Manual’ valt verder op dat de ARD weet dat ze een geloofwaardigheidsprobleem hebben dat opgelost moet worden, maar dat de oorzaken van de burgerlijke onmin met de Duitse media niet aan bod kunnen komen, zelfs niet bij wijze van een oorzaak dat met cosmetische en psychologische ingrepen opgelapt moet worden. ‘Het probleem’ wordt volledig gereduceerd tot een issue van bereidwilligheid tegenover dwarsheid van burgers die niet ‘de onze’ zijn.
Ik moest denken aan een essay wat ik las in de Groene Amsterdammer van de Italiaan Alessandro Baricco, over de kloof tussen elite en burger, en het voorbeeld van het ‘Framing Manual’ is er het levende bewijs van:
“Het eerste wat je zag [toen het elitaire DNA van de Europese Unie zichtbaar werd] is hoe de elite zich is gaan bewegen toen zij eindelijk snapte dat ze onder vuur lag. Ze is verstijfd in haar eigen zekerheden en kwam met een verklaring die alles zo snel mogelijk weer op orde zou krijgen: de mensen waren ineens totaal gaga geworden, waarschijnlijk omdat ze gemanoeuvreerd werden door een nieuwe generatie leiders zonder enig verantwoordelijkheidsgevoel, zonder enig bezwaar tegen smerig spel, handig in het zich richten tot de onderbuik van de burgers, daar waar eventuele intelligentie bestond deze handig onderuit halend.”
Baricco kreeg een hoop kritiek op dit essay in eigen land, ook daar was het de elite die geagiteerd en ontwijkend brieste: “Dit gaat niet over ons!”. Ook in de Duitse elite, waar de media een belangrijke kruiwagen voor is, is er sprake van die verstijving. En als een kat in het nauw vergeten ze hoe krachteloos hun desperate pogingen er voor de gewone man uitzien. Dit Framing Manual werd nog met droge ogen verdedigd door ARD en alle Merkel-media die allemaal ‘alternativ-los’ zijn, muurvast zitten. Een ook dat schreef Baricco: “There is no alternative” voor de elite. Het is definitief vallen of eindeloos doordromen en drammen. Dat laatste dus maar.
DeleteJe kunt met steeds meer begrip, in de niet-vergoelijkende zin, kijken naar wat er op het niveau van deze instituten, zoals ook de publieke omroep in Duitsland, gebeurt. Ook de verhalen van binnenuit tonen een luguber beeld van een zuiver politiek, gesloten netwerk waarin de partijlijn van Merkel de pers in de greep houdt. Zo sprak ik in 2017 met een oud-medewerker van de ARD in Keulen, Claudia Zimmerman. Zij werd weggepest nadat ze in een radio-uitzending beschreef dat de aanrandingen tijden Nieuwjaarsnacht in Keulen niet verslagen mochten worden, evenals andere ‘negatieve’ kanten van Merkels beleid.
Wat leert deze ophef ons? De ARD heeft niet de moed of het inzicht om de kritiek (en de weerstand tegen een verhoging van de omroepbijdrage) als gegrond te zien, het is er simpelweg niet toe in staat. Zo kon het gebeuren dat Robert Habeck, de partijleider van de Groenen, met de kleinste partij in de Bondsdag, dertien uitnodigingen kreeg bij de ARD en ZDF. En dat politici van de grootste oppositiepartij, de AfD, maar drie keer mochten komen. Ook kreeg Angela Merkel en haar partij-opvolgster Annegret Kamp-Karrenbauer eindeloos politieke zendtijd de afgelopen jaren, zonder enige kritische vraag. De onvrede daarover bij mensen die de tv uitzetten of zich online boos uitlaten is begrijpelijk in elke mogelijke zin van het woord.
Maar nee, volgens het ‘Framing Manual’ moet de zender een “Gemeinwohlmedien” worden, een fijne gezamenlijke media, wat het dus niet is of ooit zal worden. Ook niet als je onafhankelijke media ‘kapitalistische sprinkhanen’ gaat noemen.
Overigens heeft de ARD het door het publiek betaalde ‘Framing Manual’ niet zelf naar buiten willen brengen en zien ze dat als spijtig. De AfD twitterde: “U betaalt voor uw eigen framing”. Waarheid als een koe. En het kwam ook nog eens naar buiten via zo’n hebberige sprinkhaan. Het zit ze allemaal niet mee.
Dit is de handleiding die werd gemaakt voor de ARD:
Deletehttps://cdn.netzpolitik.org/wp-upload/2019/02/framing_gutachten_ard.pdf