1106 De NRC zegt tegen haar lezers dat Van Wolferen een Ketter is! Een ongelovige !

Er was een tijd dat we debatteerden en discussieerden  om samen de waarheid te achterhalen. 

Die tijd is voorbij.  Eén ideologie heeft de controle over de Westerse Media en hoeft helemaal niet meer in discussie. Ze kan de opponent van 'ketterij' beschuldigen, en daarmee duidelijk maken dat die opponent geen bespreekbaar standpunt heeft. 

De Kerk deed het toen ze Alleenheerser was. En  de Israel-Lobby doet het nu zìj alles onder controle hebben.  

Het moderne woord voor 'ketter' is 

'complot-gekkie' (1) of  

'anti-semiet' (2) of  

'rechts-extremist' (3) of  

'islamist' (4)

De Alleenheerser heeft het Volk twintig jaar lang bestookt met verhalen over complotten, anti-semieten, rechts-extremisten en islamisten, waardoor die labels nu voor de onwetende massa gelijk staan aan:  'buiten-categorie-slecht'.   

Met slechte mensen ga je niet in discussie.  Die wijs je hooghartig af. Die zet je buiten spel. En zo zorg je dat de goedgelovigen jòuw versie van het verhaal geloven.  Tja, dàt kun je je permitteren als je àlle Media macht in handen hebt. 

Gelukkig is er nu nog even zoeiets als 'de blogosfeer' en hebben een aantal nieuwsgieren wèl een glimp van de werkelijkheid kunnen opdoen.

Gisteren werd de held Karel van Wolferen door de NRC afgevoerd als ketter. 

Ik ben het niet altijd met Karel eens, en ik vind ook dat ie een beetje te stellig kan zijn in zijn overtuigingen,  maar God, wat  heeft die man veel belangwekkends te melden. Wat kan die man ons nog veel leren. Geen enkel NRC journalist mag ook maar in zijn schaduw staan, of in één adem met hem worden genoemd. 

En de lafaards waar hij vroeger mee in de herensocieteit converseerde? Ongeïnformeerde oudjes, dat kan niet anders. Mensjes die je werkelijk àlles wijs kan maken. 

Hier het artikel over Van Wolferen: 

Profiel

Karel van Wolferen: professor van de paranoia

Karel van Wolferen Hij was een vermaard journalist en hoogleraar, maar inmiddels is Karel van Wolferen een inspiratiebron voor complotdenkers. Oud-collega’s herinneren zich zijn altijd al „tegendraadse blik.”

• Andreas Kouwenhoven
• Wilmer Heck

2 januari 2021

Leestijd 7 minuten

Karel van Wolferen: „Ik, de wijsheid in pacht? Dit is mijn vak!”

In het uitvaartcentrum in Alphen aan den Rijn loopt Karel van Wolferen naar voren. Hij wil in het voorjaar van 2019 iets zeggen op de begrafenis van Jan Sampiemon, voormalig adjunct-hoofdredacteur van NRC Handelsblad. De twee raakten bevriend toen beiden voor de krant werkten. Voor de kist begint Van Wolferen te praten. Niet over zijn overleden vriend, maar over NRC. De krant zou al jaren geen kritische waakhond meer zijn, zich volledig plooien naar de macht, op „schandelijke wijze” verslag doen van internationale ontwikkelingen… „Dat was Jan met mij eens”, aldus Van Wolferen op diens begrafenis.

De tirade tijdens de uitvaart typeert Karel van Wolferen, zegt voormalig hoofdredacteur Wout Woltz, aanwezig in de zaal. „Het is een man die maar één autoriteit erkent: de zijne.”

Voormalig hoogleraar, schrijver, fotograaf, correspondent en NRC-coryfee Karel van Wolferen (79) is tegenwoordig complotdenker van beroep. In alternatieve media treedt hij naar voren als analist van internationale gebeurtenissen. Een aanslag op het satirische weekblad Charlie Hebdo? Van Wolferen legt uit waarom het „hoogstwaarschijnlijk een zaak van de Mossad” is. De MH17-vliegtuigramp? „Een doofpot van jewelste.”

Tijdens de coronacrisis is Van Wolferen uitgegroeid tot professor van complotdenkend Nederland. Hij lanceerde in de crisis een eigen tijdschrift, Gezond Verstand, waarin corona wordt beschreven als een griepje dat door buitenlandse machthebbers wordt misbruikt om hun macht over burgers uit te breiden. Ook is Van Wolferen betrokken bij het alternatieve blad De Andere Krant, waarin hij het virus de ene keer presenteert als complot van de farmaceutische industrie, en dan weer van ‘het bankwezen’ of het Amerikaanse leger.

Wat is er gebeurd met de ooit internationaal vermaarde journalist? Wie oude vrienden spreekt en zijn publicaties naast elkaar legt, ziet dat Karel van Wolferen altijd een voorliefde had voor complottheorieën – alleen werden die steeds onwaarschijnlijker.

Van Wolferen (1941) wordt geboren in een verzetsfamilie. Zijn vader, een gereformeerde bakker uit Rotterdam, voorziet tijdens de Tweede Wereldoorlog onderduikadressen van proviand. Van Wolferens jeugd speelt zich voornamelijk af in de bibliotheek, vertelt hij aan de telefoon. Terwijl klasgenootjes op het Rotterdamse Marnix Gymnasium braaf hun huiswerk maken, „zat ik de Encyclopedia Britannica door te spitten”. Op zijn negentiende pakt hij al zijn geld bij elkaar (200 dollar) en vertrekt liftend richting Azië. In Japan begint hij te schrijven. Zijn werk wordt opgepikt door NRC Handelsblad. Hij wordt in 1972 correspondent voor de krant.

Toenmalige journalisten op de buitenlandredactie herinneren zich Van Wolferen nog goed. Vooral zijn „tegendraadse blik”. Oud-hoofdredacteur Wout Woltz roemt zijn „wantrouwige instelling”, een „goede eigenschap voor een journalist”. Eigenwijs, alwetend – dat was hij ook. Woltz: „Als je met Karel van Wolferen sprak, kreeg je een lawine over je heen. Met een geweldige intensiteit wist hij te vertellen wat juist was. Met de onderliggende instructie: jij begrijpt er niets van – of eigenlijk: niemand begrijpt er iets van.”

Deep state

Zijn eigenzinnige kijk levert spraakmakende verhalen op. Zo schrijft Van Wolferen als een van de eersten over de keerzijde van de communistische regimes in Vietnam en Cambodja, in een tijd dat links Nederland die nog niet zag. Die kijk laat hij ook los op Japan, wat in 1989 leidt tot het boek The Enigma of Japanese Power. Van Wolferen verklaart daarin het economische succes van Japan én beschrijft wie de eigenlijke macht in het land heeft. Niet de keizer of premier, zoals westerse leiders denken, maar hoge ambtenaren en bedrijfsmanagers die niemand kent.

„Hij ontwaarde in Japan een deep state”, zegt toenmalige vriend en NRC-bureauredacteur Henri Beunders. „Het idee van machthebbers die zich in het duister hullen, heeft hem daarna niet meer losgelaten.”

Het boek wordt een wereldwijde bestseller. Van Wolferen gaat op tournee door de VS, waar hij wordt vereerd als een grootheid op het gebied van internationale betrekkingen. Japan geldt dan nog als toekomstige wereldmacht, dé grote uitdager van het Westen, en Van Wolferen is een van de weinigen die kan uitleggen hoe het er werkt. Hij wordt uitgenodigd voor de Bilderbergconferentie en is kind aan huis bij de voorman van de Democratische Partij Dick Gephardt.

In zijn omgeving geldt Van Wolferen op dat moment als een pro-Amerikaanse neoconservatief. Tegenover vrienden verdedigt hij bijvoorbeeld de Amerikaanse bemoeienis in Latijns-Amerika of de Golf. Henri Beunders zit tijdens de Golfoorlog in 1991 met hem in de auto. Op de radio wordt afgekondigd dat president Bush senior na het bevrijden van Koeweit niet doorstoot naar Bagdad. „Karel ontplofte van woede”, vertelt Beunders. „Met zijn hand sloeg hij zo hard op mijn dashboard dat er een barst in kwam. ‘Wat een klootzak! Heeft-ie de mogelijkheid om de boel daar over te nemen, doet die slappe zak het niet!’”

In de jaren negentig wordt duidelijk dat de rol als wereldleider die Van Wolferen voor Japan voorspelde, niet uitkomt. De aandacht in de VS komt te liggen op China. Het belang van Japan neemt af – en daarmee ook het belang van Karel van Wolferen. Hij wordt nauwelijks meer gevraagd voor lezingen. Publicist Ian Buruma, destijds een goede vriend: „Zijn tweede boek, over internationale politieke economie, werd door zijn Amerikaanse uitgever afgewezen. Dat raakte hem diep. Zijn ambitie om na Japan ook in de VS een autoriteit te worden, raakte uit beeld.”

Van Wolferen kon de afgenomen aandacht moeilijk verkroppen, zegt voormalig NRC-correspondent Willem Offenberg, die veel met hem optrok. „Hij kon zijn verhaal niet meer kwijt, alsof hij plots niet meer van betekenis was. Dat frustreerde hem.”

Van Wolferen krijgt een afkeer van het land dat hem niet meer relevant acht. Rancune? Zelf zegt hij dat hij de VS de verkeerde kant op zag gaan. Feit is dat Van Wolferen zeer kritisch begint te schrijven over de VS en de macht die het bedrijfsleven daar uitoefent. In 1998 schrijft hij in NRC dat de Amerikanen niet langer geschikt zijn om de wereld te leiden. Het is een van de vroege inzichten waar hij door collega’s om wordt geprezen. Het is óók het moment waarop hij in de VS complotten begint te ontwaren. In hetzelfde opiniestuk bepleit hij „minder schamper” te doen over het begrip „samenzwering”. Van Wolferen schreef: „De gedachte dat heersende elites bestonden uit samenzweerders is met het marxisme uit de mode geraakt. [..] Als vuistregel kan gelden dat we [..] iets dat eruit ziet als een samenzwering ook als een samenzwering beschouwen totdat het tegendeel blijkt.”

Woedend pamflet

Na de aanslagen van 11 september 2001 probeert Van Wolferen een nieuw boek uit te geven. Weer wordt het geweigerd door Amerikaanse uitgevers. In Nederland, waar hij dan al enkele jaren universiteitshoogleraar is aan de Universiteit van Amsterdam, wordt het boek matig ontvangen. Het wordt beschouwd als een woedend pamflet tegen Bush, en minder als wetenschappelijk of journalistiek werk. Recensent Jan Blokker hekelt in de Volkskrant de vele „complotvermoedens” die Van Wolferen optekent. Blokker: „Dat 11 september voor Bush en diens trawanten ‘een geschenk uit de hemel’ was, wordt zo vaak gesuggereerd dat je bijna moet gaan geloven dat ze de terroristen zo niet aangemoedigd dan toch ook niet erg tegengehouden hebben.”

Dat is exact wat Van Wolferen op dat moment gelooft. Hij durft het nog niet openlijk te zeggen of te schrijven, maar vertelt er wel over tijdens dinertjes met bevriende intellectuelen. De herenclub van journalisten, professoren en fotografen komt iedere maandag bij elkaar in een Amsterdams etablissement. Op het menu staan discussies over politiek, cultuur of literatuur. Rond 2005 zegt Van Wolferen tegen enkele leden van het gezelschap dat de aanslagen op de Twin Towers zijn gepleegd door de CIA en Israël. Dat nemen zijn vrienden dan nog niet serieus. Heb je Van Wolferen weer, met zijn tegendraadse mening. „Maar na 9/11 kwamen steeds meer complotten”, zegt socioloog Abram de Swaan, die bij de eetgroep zat. „Hij kreeg iets hardnekkigs. ‘Jullie doen je huiswerk niet’, riep hij. Het huiswerk dat hij dan wel deed, was dat hij steeds meer websites ging lezen die schreven dat algemeen aanvaarde gebeurtenissen toch echt anders lagen.”

Toch houdt Van Wolferen zijn complottheorieën zeker tien jaar lang binnenskamers. Hij richt zich op zijn hoogleraarschap; na zijn pensioen publiceert hij nog wat stukken over Japan. Maar dat zal na twee ingrijpende gebeurtenissen veranderen.

Op zijn zeventigste krijgt Van Wolferen samen met zijn aanzienlijk jongere vrouw een zoontje. Het was een langdurige wens. Maar kort daarop wordt hij ziek. Prostaatkanker. Van Wolferen vreest het ergste. „Hij was doodsbang dat hij zou komen te overlijden en zijn kind niet zou kunnen zien opgroeien”, zegt vriend Willem Offenberg.

Van Wolferen overleeft de zware chemotherapie. Het is een „kantelpunt”, zegt Offenberg. „Karel heeft mij verteld dat kanker hem tot nadenken heeft gestemd over waar we in Nederland mee bezig zijn.”

Van Wolferen zwijgt niet langer. In het eerste opiniestuk na zijn herstel, in 2014 in de Groene Amsterdammer, werpt hij direct een complottheorie op: de MH17-vlucht zou zijn neergehaald door Oekraïense gevechtsvliegtuigen. Ook over ‘9/11’ begint Van Wolferen te spreken. Als hem in een interview met het onlineplatform Café Weltschmerz in 2016 wordt gevraagd of het mogelijk is dat het officiële verhaal over 9/11 niet klopt, barst Van Wolferen in lachen uit. „Het is zó doorzichtig”, zegt hij proestend.

De sfeer in de eetclub verslechtert. Volgens aanwezigen begint Van Wolferen tijdens de etentjes ‘colleges’ te geven waarbij George Soros, zionisten en banken aan elkaar worden gelinkt. Hij wordt „volkomen onverdraagzaam voor andere meningen”, zegt Willem Diepraam, een van de eetclubleden. „Hij denderde maar door, zonder te luisteren.” Tijdens weer zo’n felle discussie aan tafel, zegt Diepraam tegen Van Wolferen: „Jij denkt ook altijd maar dat je de wijsheid in pacht hebt!”

Van Wolferen staat op, loopt de deur uit, en keert nooit meer terug.

Zionisten

„Natúúrlijk ben ik boos weggelopen”, zegt Van Wolferen, gevraagd naar het voorval. „Zo’n opmerking is toch beledigend? Ik, de wijsheid in pacht? Dit is mijn vak! Ik kom nooit aanzetten met boude beweringen, ik kom met feiten.”

Zijn opmerkingen over ‘zionisten’ hadden de etentjes voor sommige deelnemers al een zware opgave gemaakt. Abram de Swaan: „Ik had moeite met de heftigheid waarmee hij van leer trok tegen ‘zionisten’ die hij allerlei machtspolitieke manoeuvres toeschreef."

Van Wolferen spreekt er ook over bij Café Weltschmerz. Daar zegt hij niet te weten wie achter de aanslagen op de Twin Towers zit – om in één adem te beweren dat de VS en Israël er het meeste baat bij hadden. „Israël wil de baas zijn in het gebied en de Verenigde Staten willen de baas zijn in de wereld. Dat werkt samen”.

Ook zou Israël klaarstaan om in Nederland een terreuraanval te plegen, wanneer Rutte een einde zou maken aan de doofpot rond MH17. „Dat is echt de specialiteit van de Mossad.”

Antisemitisme? Welnee, zegt Van Wolferen bij Weltschmerz. „Kijk, antisemitisme is niet iets wat bestaat. Het wordt alleen maar gebruikt als instrument voor karaktermoord. Het hééft bestaan. Door de acties van allerlei mensen uit naam van Israël komt het dus weer op, ongetwijfeld.”

Zijn complotdenken heeft Van Wolferen status gegeven in een nieuwe kring, al helemaal sinds hij zich op de coronacrisis heeft gestort. Sommige online-interviews waarin hij het virus als samenzwering beschrijft, zijn honderdduizenden keren bekeken. Willem Engel van de actiegroep Viruswaarheid noemt hem een „inspiratiebron” met wie hij geregeld contact heeft. George van Houts en Jan van Aken, die al jaren actievoeren om de ‘waarheid’ achter 9/11 boven water te krijgen, omschrijven hem als „leermeester”, „vraagbaak”, „adviseur” en „beste journalist van Nederland”.

Zijn oude vrienden belt hij nog wel eens. Maar die gesprekken lopen vaak uit op tirades, waarin Van Wolferen hen ervan probeert te overtuigen dat corona niks voorstelt en de IC-afdelingen nog altijd „leeg” zijn. Zijn oude werkgever, de Universiteit van Amsterdam, nam onlangs publiekelijk afstand van hem.

Tijdens een complotcongres in 2018 heeft Van Wolferen er zelf voor gewaarschuwd. Als je je als journalist en professor „serieus gaat bezighouden” met 9/11, zijn de gevolgen groot. „Je raakt je baan kwijt”, zei Van Wolferen. „Je wordt voor gek gezet.” En je krijgt „ruzie” in je privé-omgeving. „Als je 9/11 gaat bestuderen”, zei Van Wolferen, „is er geen weg meer terug.”

CV KAREL VAN WOLFEREN

Karel van Wolferen (1941, Rotterdam) is oud-hoogleraar en journalist. Voor NRC Handelsblad was hij van 1972 tot 1989 correspondent in Oost-Azië. Zijn boek The Enigma of Japanese Power wordt gezien als standaardwerk over Japan. Van 1997 tot 2006 was hij hoogleraar Vergelijking van politieke en economische instituties aan de Universiteit van Amsterdam. Dit jaar richt hij een eigen blad op: Gezond Verstand.

            ---------------------------------------------------------

(1)  Het was nota bene de New York Times zelf die in 1997 boven water kreeg hoe het woord 'Complottist'  tot wapen was gemaakt , door de CIA !  Zie hier alle declassified documents: http://themindrenewed.com/resources/documents/369-doc002

(2) Het was nota bene de Israelische minister Shulamit Aloni  die duidelijk maakte dat het woord 'anti-semiet' niet meer is dan een manier om een opponewnt uit te schakelen.  http://www.youtube.com/watch?v=jUGVPBO9_cA  

(3) Rechts extremist.... zoals in Israel zie je ze nergens, maar die rechts-extremisten worden nooit besproken door hun neefjes. Integendeel: ze worden verdedigd.

(4) Islamist ....  De moslim Al Quds bezocht de VS in de jaren 30 of 40 en was geschokt door de banalitewit en oppervlakkigheid.  Hij bedacht dat het zo niet mocht lopen met de Islam, en stichtte de Muslim Brotherhood.   De VS zag wel brood in die rebellen, en steunde ze decennia lang om elke moslimleider (Nasser, Saddam, Ghadaffi, Assad)  die zijn land wilde moderniseren, te verdrijven.  

Dat was de Muslim Brotherhood.   Met de Salafisten liep het niet veel anders: 100 jaar geleden was een Salafist een zachtaardig doetje,  een koran-student. Maar de VS heeft ze opgeleid tot terroristen, met Amerikaans belasting-geld werden duizenden moslim-schooltjes gesticht. ( Eerst door Richard Perle cs,  later door het American-Turkish Council.  Joodse rechts-extremisten die islam-extremisten op leidden, zodat die hun eigen landen kapot gingen maken. 

Het is niet moeilijk te zien als je het eernmaal weet...