919 'Debating The Holocaust' van dr. Thomas Dalton. Summary

Het boek van Dalton bevat 300 pagina's informatie.
Ik maak deze samenvatting pas een maand na het lezen.
Het kostte even tijd om de cruciale inzichten van dit boek voor ogen te krijgen.
Nu weet ik het:  
Dalton zegt dat het gangbare narrative bijna geheel berust op ooggetuigen-verslagen.  Maar die spreken elkaar heel vaak tegen.  
Hij pakt het anders aan. Hij neemt het aantal van 6 miljoen slachtoffers en bepaalt zo goed mogelijk op welke plaats en wanneer die mensen moeten zijn gestorven. 
Omdat we weten dat zelfs nà crematie er sporen moeten overblijven,  gaat hij op zoek naar die sporen, en schat dan i of die sporen duiden op 6 miljoen of op minder doden.  Hij is van mening: veel minder doden. 

Mijn samenvatting volgt niet helemaal het boek. Ik zal soms verwijzen naar het hoofdstuk waar U de besproken zaken terug vindt. Op deze manier: [1]
Aanwijzingen markeer ik licht geel. 
Tot zover mijn inleiding. 



Er verschijnen elk jaar 2000 Holocaust-boeken in de engelse taal.

Al die boeken vertellen hetzelfde verhaal. Over gaskamers, gruwelijkheden en 6 miljoen vermoorde joden.
Ook worden er elk jaar miljoenen besteed aan Holocaust monumenten.
Alles om te voorkomen dat we de Holocaust zouden vergeten.

Sinds het jaar 2000 zijn er 40.000 Holocaustboeken verschenen volgens een onderzoek.  Maar in Yad Vashem zegt men dat het er 90.000 waren. ( Mogelijk dat hier elke editie wordt meegeteld).

In diezelfde periode waren er ook pakweg 20 boeken die de Holocaust kritisch bestudeerden en beweren dat er veel minder dan 6 miljoen doden vielen.

Dr. Thomas Dalton ( afgekort TD) noemt de schrijvers van die 20 kritische boeken Revisionisten (Re) en de  onderzoekers die het officiële verhaal vertellen - van de 6 miljoen doden - noemt hij Traditionalisten ( Tr )

De Tr. steunen met hun verhaal grotendeels op getuigen-verklaringen, krante-koppen, bekentenissen van nazi-verdachten in Neurenberg, en onderzoekers.

De Rev. nemen geen genoegen met de getuigenverklaringen, omdat die elkaar vaak tegen spreken, of ongeloofwaardige of zelfs fysiek onmogelijke zaken beweren, of belang hebben bij overdrijvingen.
Ze proberen door waarneming ter plekke (in de kampen) en door kennis van de gifstoffen die zouden zijn gebruikt en door gebruik van luchtfoto's uit de oorlog ( van de CIA) en bouwtekeningen  en bodemonderzoek tot een idee te komen van het mogelijk aantal doden.

A. Verhalen en emoties en verkeerd begrepen beelden bepalen de communis opinio over de Holocaust. 

Het is bekend dat je mensen niet kunt overtuigen met statistieken en bewijsvoering.  Wel met 'bloed en puin', met ellende en menselijke emoties.
Die emotie-informatie dringt diep in ons door en overtuigt ons op krachtige wijze.
De beelden van het juist bevrijde kamp Bergen-Belsen, waar uitgehongerde skeletten door bulldozers in een kuil werden geduwd, hebben ons allen van de wreedheid van de Duiters en van het bestaan van de gaskamers overtuigd.
Niet de boeken van Raoul Hilberg of zelfs niet het werk van Elie Wiesel.

Maar wat ons nooit werd verteld is dat er in Bergen-Belsen geen gaskamers waren, en dat die mensen door een typhus epidemie ziek werden en vermagerden en dan stierven, in de laatste weken voor de bevrijding. Niemand had de kracht om hen te begraven.  Velen van hen waren met Duitse soldaten mee gemarcheerd vanuit Auschwitz, vluchtend voor de Russische bevrijders (!) , naar het westelijke Bergen-Belsen. ( Lees Primo Levie, lees Wiesel)

In Dalton's boek worden veel getuigenissen van 'survivors' aangehaald die aantonen dat getuigenissen vaak niet waar kùnnen zijn.

Ik zal er een paar noemen.

- Het feit dat  wij allen weten dat Zyklon B werd gebruikt in de gaskamers, weten we door één getuige: de duitse soldaat Kurt Gerstein.  Maar deze Gerstein beweerde ook dat er volgens zijn berekeningen 25 miljoen joden waren vergast in Auschwitz. Dat is onmogelijk, omdat er in 1940 op de hele wereld slechts 12 miljoen joden waren. 

- De baas van Auschwitz, Höss, verklaarde dat hij 3 miljoen joden had vergast in zijn kamp. Maar nu geven ook de Tr. toe dat er circa 1 miljoen zijn vergast.
( Höss was gemarteld)

- Sinds 1945 varieerden de schattingen over de Auschwitz doden van 9 miljoen (film 1955)  naar 500.000 (onderzoeker Fritjov Meyer in 2002).

- In kamp Majdanek zouden volgens de eerste publicaties 3 miljoen mensen zijn gedood. Nu schatten de Tr. deskundigen het aantal op 30.000. Nog slechts 1% van het aanvankelijke aantal.

- Elie Wiesel werd wereldberoemd met zijn verslag van zijn verblijf in Auschwitz, het boek 'Nacht' uit 1957.  Hij ziet dat er babies in het vuur worden geworpen. Hij ziet vlammen uit schoorstenen komen.  Niemand die dit nu nog gelooft.

- Ook de verhalen over 'zeep' en 'lampenkappen' van de huid van joodse gevangenen gemaakt,  zijn al lang als fantasie afgedaan.

B. Waarom is het aantal van 6 miljoen doden 'heilig' ?


Hoe komen we dan aan dat getal van 6 miljoen?

En waarom ga je in 17 landen van Europa de gevangenis in als je zegt dat die 6 miljoen niet juist zijn? 

Het getal 6 miljoen vind zijn oorsprong vermoedelijk in een joodse Talmoed tekst, die zegt dat de joden ooit weer terug in Jeruzalem zullen komen, minus 6 miljoen. (Alternatieve uitleg Jesaja 53)
Zolang die 6 miljoen niet 'weg' zijn,  zal Jeruzalem dus onbereikbaar zijn.
Maar het opmerkelijke is dat vele jaren voor 1945 er al volop berichten in kranten verschenen   over  '6 miljoen joodse levens bedreigd'  of  'verloren'.
HIER een video van 20 kranten met berichten.
In het artikel van Ron Unz  is een afbeelding van een aantal van die berichtjes te zien: 

We zien dus dat het getal van 6 miljoen steeds terug komt.

[2] Bij het proces van Neurenberg waren de Amerikanen oppermachtig.  75% van de staf bestond uit joodse Amerikanen.
'Neurenberg' was een Internationaal Militair Tribunaal. ( IMT)
Niet een gewone rechtszitting.
Er waren aangeklaagden. En er waren rechters.
Maar er waren geen advocaten die de aangeklaagden bij stonden,
Er was geen kruisverhoor van de getuigen à charge.
De nazi's waren àllemaal gemarteld voor de rechtszaak begon.
Ze wisten dat ze verloren waren en zeiden wat men wilde horen.

Dat IMT heeft besloten dat er 6 miljoen holocaust doden waren.[2]
Die 6 miljoen is geen resultaat van onderzoek.
Over die vaststelling viel niet te praten .
Zo'n vaststelling heet een 'judicial notice.'[2]( Zie mijn blog hierover)

Wie dus in Frankrijk beweert dat er 5,1 miljoen holocaust slachtoffers zijn gevallen, die kan worden aangeklaagd en veroordeeld. Zonder dat zijn onderbouwing van die 5,1 miljoen als deel van het proces wordt gebruikt:  er is immers al lang juridisch een waarheid vast gesteld:  6 miljoen, en niet 1 man minder.
Met rechtspraak heeft dit niks te maken,. Wel met dictatuur.
Er zijn in Frankrijk, België, Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland al redelijk wat personen voor een jaar  of langer de cel in gegaan omdat ze de 6 miljoen hadden betwijfeld.
Opmerkelijk:  de aartsvader van de Tr. Holocaust deskundigen, Raoul Hilberg,   zegt dat er 5,1 miljoen  slachtoffers waren.



       C.   Hoe ging Thomas Dalton te werk?   

Dalton zegt:  OK, Laat ons uit gaan van 6 miljoen doden, zoals de officiële versie luidt.
Maar laat ons dan die doden zo goed mogelijk uitsplitsen in allerlei categoriën,  met alle gegevens die we hebben.

Hij kiest de beste Tr deskundigen, die ook indicaties gaven van aantallen.
Hoewel de aantallen erg uiteen lopen, kun je altijd de meest waarschijnlijke aantallen nemen.
Het totaal aantal moet dus uit komen op 6 miljoen.
Dat is wat de Tr beweren.
Daarna gaat hij kijken of het mogelijk is dat er zo veel zijn gecremeerd, en begraven en vergast in de tijd die er voor beschikbaar was.

Zijn eerste aanname is als volgt:   

Hij noemt de 3 'hoofdlocaties'  en raamt het aantal doden per locatie :

Gestorven in Oekraïne       1,6     (door de Einsatzgruppen)
Gestorven in de ghetto's      1       miljoen 
Gestorven in de kampen  :  3,4     miljoen
                                           -----
In totaal :                             6        miljoen. doden.




D. Dalton gaat op zoek naar de overblijfselen van deze doden.

(Dit punt D. is de kern van Dalton's boek)
Als iemand sterft, kun je hem begraven. De botten blijven eeuwen bewaard in de grond.
Maar je kan de doden ook cremeren. Dan heb je voldoende crematoria nodig, en voldoende brandstof ( hout).
Als je te weinig crematoria-ovens hebt, kun je de doden buiten op brandstapels verbranden. Dat kost wel meer hout.
Maar je kunt - bij tekort aan ovens - de doden ook begraven en ze in hun graf laten liggen. Het nadeel is dat de botten vele decennia bewaard blijven en bewijs vormen dat daar massaal mensen stierven - of werden gedood.
Je kunt die massagraven later ook weer openen en de restanten van de doden verbranden in ovens of op brandstapels.
Door crematie verdwijnen de botten niet volledig en de tanden zeker niet.
Die overblijfselen ( behalve de as)  kun je dan uit de as zeven en dat vermalen.
Dat maalsel kun je in de kuilen gooien ( de massagraven die je leeg maakte) of op het boerenland uitspreiden.


Maar als je de doden cremeert, de botten fijn maalt en de as uit spreidt, zijn daar  toch  sporen van te vinden: 

1) Er moeten ongelooflijke hoeveelheden hout worden aangevoerd.
2) Crematoria en brandstapels veroorzaken rook. Die moet op luchtfoto's ( van de geallieerden)  zichtbaar zijn.
3)  Massagraven zijn later terug te vinden, want de lokale bevolking weet waar die liggen, of er zijn notities van.  Je kunt daar grondboringen doen en kijken of de bodem inderdaad beroerd is.  Een onberoerde bodem heeft een profiel: zandlagen, ijzerhoudende lagen etc.  Als een gat wordt dichtgegooid is dat profiel veranderd.
Een massagraf kan nooit dieper worden gegraven dan de laagste stand van het grondwater is.  Soms is dat grondwater slechts enkele meters diep.
4)  Het uit-sorteren uit de as van àlle tanden (6 miljoen gebitten x 30 = 180 miljoen tanden)  lukt nooit perfect. In de as die in de leeg gemaakte massagraven is gegooid en op de velden waar de as is verspreid moeten tanden te vinden zijn. Of delen van botten die toch niet vergruisd waren. 

E. Waar zijn de sporen van de Einsatzgruppen, de Ghetto's en de kampen?

Oekraïne en Wit Rusland en Polen:
Einsatzgruppen: 1,6 miljoen doden?  Slechts sporen van 140.000. 

Dalton kijkt eerst naar de 1,6 miljoen mensen die door de Einsatzgruppen zijn gedood in Polen en de Oekraïne. Die zijn allemaal in massagraven gelegd. Vanaf 1943 zijn al die graven  geopend en zijn de doden alsnog verbrand op brandstapels. Er waren 2000 massagraven bekend, zei men.  Er zijn daar 1,6 miljoen doden in begraven en later op brandstapels verbrand.
Een franse priester heeft jaren lang naar deze graven gezocht en heeft er ook flink wat gevonden.  Maar de asresten en de afmetingen van de graven kunnen NIET van 1,6 miljoen doden komen.  Daar zijn de grave veel te klein voor, en is er te weinig as, en zijn er te weinig DNA sporen ( tanden, botten)   aangetroffen.
Het lijkt er op dat er 140.000 mensen zijn vermoord door de Einsatzgruppen. Dat is waar de restanten mee overeen komen. Niet met 1,6 miljoen.
Op veel plaatsen is de aarde nog volledig in tact en nooit beroerd:  dan kan er geen massagraf zijn geweest, zoals overlevenden of getuigen beweren.
( Australische onderzoekers met moderne radar hebben in 1999 onderzoek gedaan)
Ter informatie: Hitlers legers werden voortdurend door milities ( partizanen) aangevallen. Het was de taak van de Einsatzgruppen om die aanvallers te doden.


Gestorven in de Ghettos door honger en ziekte:  1 miljoen?  Geen spoor.

Dalton schrijft dat er over het aantal mensen in de ghetto's en over het aantal doden nergens een ietwat sluitende boekhouding is te vinden. De Ghetto's openden in 1940 en waren na 1943 leeg.
Om aan de 6 miljoen doden te komen, moet Dalton er van uit gaan dat er in de Ghetto's in totaal 1 miljoen stierven. Maar nergens zijn er sporen van zoveel doden. Ze zijn niet gecremeerd. Er zijn geen massagraven bij die steden in de buurt. Er was zeker meer sterfte dan normaal. Er was honger, ziekte, ellende.
Dalton gaat uit van 3% doden per jaar.   Dan zijn er van de 1 miljoen ghetto bewoners in Polen dus 72000 gestorven.  1 miljoen is onmogelijk, want daar moet je  vele sporen van vinden.
De berichten daarover zijn onbetrouwbaar. Zo schreef de NYT op 7 febr 1943   dat er ongeveer 10.000  per dag werden gedood in Warschau. Het ghetto had 450.000 bewoners en zou dus na 6 weken leeg zijn....
Maar die 450.000 joden uit Warschau worden later ook weer als slachtoffers van de gaskamers genoemd. Kortom:  de berichten zijn geheel onbetrouwbaar.

3,4 miljoen mensen gestorven in de Kampen. Waar zijn de overblijfselen? 

Dalton verdeelt de 3 miljoen doden in de grote kampen als volgt:

Majdanek 75000 ;  Sobibor 225000 ; Chelmno 250000 ; Belzec 550000 ; Treblinka  900000 ; Auschwitz 1000000 .

(UPDATE: sinds kort wordt Majdanek niet meer als vernietigingskamp beschouweddoor het USHMM)

Eerst bespreekt Dalton enkele algemene zaken: (3 punten)  

1) Hitlers dreiging om het joodse ras te vernietigen, als ze weer een oorlog zouden veroorzaken. ( pag 100)
Dalton legt uit dat dit betekent:  'vernichten',  vernietigen: nietig maken. Klein, onbelangrijk,  machteloos.
In privé gesprekken ( Table Talk )  zei hij in november 1941 dat hij de joden naar de moerassen van Rusland zou uitdrijven. ( Dit staat niet in Dalton )
Hij stimuleerde de joden om Duitsland te verlaten, maar ze werden vrijwel nergens toegelaten.  Met Israel's Jewish Agency had hij twee overeenkomsten:  het Transfer Agreement, en het verdrag waarbij religieuze Duitse burgers uit Palestina werden geruild met joden uit Duitsland.

2) Er is nergens een besluit of een order gevonden waaruit kan worden begrepen dat de joden moesten worden vermoord. ( pag 105)
Ze moesten uit het duitse rijk worden gedreven, en eerst in kampen zo veel mogelijk werk verrichten voor de oorlogsindustrie.

3) Gaskamers in overvloed. (pag 107)
De soldaten van Napoleon stierven voor 80% door typhus, toen ze naar Rusland trokken.  De kampen ware zeer gevoelig voor typhus.  Daarom waren er heel veel gaskamers om de luizen die de ziekte over brengen en die in de kleding leven,  te doden. Standaard was dat het haar werd afgeschoren en de kleding werd vergast met Zyklon B.
Volgens Kurt Gerstein was Zyklon B ook op grote schaal gebruikt om mensen te vergassen.
Maar volgens de Traditionalisten werd 66% van de joden met CO gas gedood.
Dat wordt echter nooit in de media genoemd, wellicht omdat het nauwelijks mogelijk is om op die manier mensen te doden...  CO is dodelijk, maar het duurt erg lang.

Het eerste vernietigings- kamp: Chelmno.
In het boek hoofdstuk 5, ofwel: [5]

Het aantal doden varieert volgens de Tr van 85000 tot 360.000.
Er is verder heel weinig over bekend.
[2] [7] In alle dodenkampen zijn de mensen gedood met CO gas dat door dieselmotoren werd geproduceerd. Alleen in Auschwitz gebruikte men Zyklon B.  Dat is de manier waarop de joden gedood zijn, volgens de Tr.
Maar dieselmotoren produceren eigenlijk te weinig CO om mensen binnen een halfuur te doden. Ongeveer 0,1 % CO.  Benzinemotoren zouden veel beter werken: ze produceren  4%  CO.   Het best zou men hout-vergassers gebruiken, want die produceren 25% CO.
Het is dus heel merkwaardig dat de Tr beweren dat de Nazi's dieselmotoren gebruikten voor de gaskamers in 5 van de 6 vernietigingskampen. ( pag 116)
Ook zou men in de Oekraïne 350.000 mensen in dieselauto's hebben gedood met het CO dat de motor produceerde, volgens de Holocaust Encyclopedia 2001.

In Chelmno, dat 10 maanden als dodenkamp functioneerde , werden eerst alle doden in massagraven begraven.  Na 8 maanden begon men ze op te graven en te verbranden. Eerst in ovens, maar die werkten slecht.  Later maakte men beter werkende overs. Er kwamen rookpluimen uit de schoorstenen. Men zou 4500 doden per dag hebben gecremeerd, en dat 8 weken lang.  In totaal 250,.000 mensen. Dat is echt onmogelijk, zo veel , in twee crematoria.
Ook de brandstof  was een probleem: [3]
Per lijk was 160 kilo hout nodig.  In totaal zou er dus 44000 ton hout moeten worden aangevoerd. Dat zijn 2000 moderne vrachtwagens (opleggers) zoals we die tegenwoordig op onze wegen zien.  In 8 weken betekent dat 40 wagens per dag. Als het per trein zou komen: 1 of 2 treinen per dag. Maar over die brandstof is nergens iets te vinden. Er zijn ook geen bossen verdwenen.  Er zijn geen enorme rookwolken bekend. Alle verbranding gebeurde in augustus en september van 1941. Daarna werd het kamp niet meer gebruikt.
Ook van de restanten zoals hierboven onder D beschreven is heel erg weinig terug gevonden. ( Er zou 42 ton as per dag moeten worden gesorteerd om botten en tanden er uit te halen)  Wat er is opgegraven wijst op veel lagere aantallen doden.

De Reinhardt kampen:  Belzec, Sobibor en Treblinka.  [6]

De Tr.  schattingen van het aantal doden in deze kampen, en         >> Dalton nr.
6 schattingen voor Belzec, varierend van < 150.000 tot 800.000    >> 550.000
8 schattingen voor Sobibor , van < 35000 tot  350.000                   >> 225.000
12 schattingen voor Treblinka, van < 250.000 tot 3 miljoen.          >> 900.000
                                                                                                      +  =========
                                               Dalton  rekent met totaal aan doden:    1.675.000

De enorme variantie wijst er al op dat het zeer moeilijk te bepalen is hoeveel mensen er stierven.
De documenten van het Rode Kruis , die zeggen dat er 300.000 joden zijn gedood onder de nazi's, worden niet geloofd.
Maar alle andere bronnen hadden baat bij heel hoge aantallen: de Russen wilden hun vijand Hitler zo zwart mogelijk maken.

De geallieerden wilden hun eigen misdaden verdoezelen door hard te roepen over de Holocaust miljoenen.

(Tot zover Dalton. Ik zal hieronder zelf wat uitleg toevoegen)
Deze misdaden:
-  Duitser burgers werden en masse levend verbrand door fosfor bommen en vuurstormen. ( Dresden etc) Dit is een oorlogsmisdaad.
- 12 miljoen Duitsers werden verdreven uit gebieden die na 1945 niet meer duits waren. Daarbij stierf ongeveer 25%, ofwel 3 miljoen  door honger, ellende en moord.  De geallieerden en Russen beschermden deze mensen niet. Oorlogsmisdaad.
Konrad Adenauer zei in een speech dat er 6 miljoen (6 M) waren gestorven destijds. ( Mark Weber 2 M) ( MacDonogh 3 M) (James Bacque 8 M?)

- Het Morgenthau Plan, dat rekening hield met 20 miljoen duitsers die van honger zouden moeten sterven. (Wikipedia )  Oorlogsmisdaad.

- De 1 miljoen soldaten die men op de Rijnoevers buiten in de regen en sneeuw in het gras plaatste en dood liet gaan van kou en honger. (Wiki ) ( In Rusland )
Oorlogsmisdaad.

De duitse gevangenen werden àllemaal gruwelijk gemarteld volgens vele westerse aanwezigen als Freda Utley en rechter Van Roden.
Die waren bereid om de meest  extreme verklaringen af te leggen.
Höss zei 4 M doden in Auschwitz.  Gerstner zei dat 25 M joden in Auschwitz waren gedood. Maar er waren slechts zo'n 16 M joden in 1939, wereldwijd.
( Freda Utley: Hoofdstuk 7 pag 186 ev)
( Bovenstaande info geeft Dalton niet, maar vind ik wel relevant.)

In de drie kampen was de inrichting redelijk gelijk:  de ontvangst was middels een smalle gang verbonden met het tweede deel van het kamp.
Tr. zeggen dat in het tweede deel de mensen vergast werden.
De Rev. zeggen dat de kleding werd ingenomen en de haren geknipt in het eerste deel. Dan liep men naar het tweede deel voor een stevige douche en kreeg men de ontsmette kleren terug.  geen luizen meer, geen risico op typhus.  Klaar voor doorzending naar een werkkamp.
In voetnoot 113 beschrijft een vrouw precies deze gang van zaken.

Dalton vergelijkt het aantal mensen dat vergast zou moeten worden in elk kamp met de capaciteit van de gaskamers.  Dan blijkt dat àls het gaskamers zijn, de capaciteit al veel te groot was, en dat er dan toch nog meer gaskamers bij werden gebouwd.  Dat zou een vreemde investering zijn. Dus zegt Dalton:  het waren geen gaskamers.

Crematorium ruimte kwam men bijna altijd tekort, zeker als men uit gaat van 6 miljoen doden. Dus moesten er veel doden begraven worden, in massagraven.

Waar zijn die massagraven?
Die zijn grotendeels onvindbaar.  
De Traditionalisten zeggen:  vanaf 1943 vreesden de Duitsers dat ze de oorlog ook konden verliezen, en hebben ze àlle half vergane lijken opgegraven en op brandstapels verbrand. Gecremeerd in de open lucht.

Ja, er zijn zeker veel brandstapels geweest rondom de kampen.
Men maakte lange stellages van de spoor-rails, op een halve meter boven de grond.  Daarop werden enkele lagen met lijken gelegd. Daaronder werd met aangevoerd hout een flink vuur gestookt.
Omdat er dan veel warmte de lucht in gaat, kost dit veel meer hout.
Vermoedelijk 160 kilo hout per dode.

Voor elk kamp rekent hij uit hoeveel hout het zou kosten om de ovens te stoken. En hoeveel hout nodig is om lijken buiten op brandstapels te verbranden ( want de crematoria hadden veel te weinig capaciteit. Zeker in de heel drukke maanden.)
Welke bossen zijn gekapt. Hoeveel treinen met hout kwamen er aan?
De as die over blijft moet ook ergens blijven. In de tijdelijke graven, zo wordt gezegd.
Enkele Revisionisten hebben om de 5 meter een gat geboord en de opgehaalde grond geanalyseerd.  bijna 3000 boringen in een kamp (Auschwitz) en 2000 boringen in een ander kamp.
De uitslag is steeds hetzelfde: de hoeveelheid menselijke sporen die wordt gevonden wijst op een aantal doden dat 90% lager ligt dan de getallen die de Traditionalisten geven en die hierboven door Dalton in een schema zijn gezet.
Dat zou betekenen dat in de Kampen niet 3,4 miljoen mensen stierven, maar 340.000 mensen.

Het vijfde dodenkamp Majdanek. [9]
In augustus 1944 schrijft de NYT dat er in majdanel 1,5 M doden zijn gevallen.
In 1983 schrijft Deborah Lipstadt dat het er 1,7 M waren.
In 2019 besloot het meest gezaghebbende instituut mbt de Holocaust dat Majdanek géén vergassing heeft gekend, en dat het dus niet meer hoort bij de 6 vernietigingskampen.  Natuurlijk stierven daar duizenden mensen door ziekte en ontbering, maar er werd niet vergast.   Dodental schat Dalton op 59.000 mensen.

Het meest belangrijke kamp:  Auschwitz. [10]
In 1955 beweerde men in de film 'Night and Fog' dat hier 9 miljoen doden waren gevallen.  Onderzoeker Fritjov Meyer denkt in 2002 dat het er 510.000 waren.
Dalton gaat uit van ca 1 miljoen.
Alleen in Auschwitz zou men van Zyklon B gebruik hebben gemaakt.
Dat gas wordt als korrels op de bodem van de gaskamer gegooid . Het werkt alleen als het vrij warm is.  Na 30 minuten zijn de mensen dood, maar de korrels zijn pas na 2 uur geheel tot gas geworden.  Dan moet er flink geventileerd worden, anders stervende Sonderkommando's vrij snel door het gif.
Er zijn trouwens nog steeds vrij tegenstrijdige verhalen over deze zaak.
Een van de meest deskundigen is wellicht Germar Rudolf, een duitse ingenieur die er veel studie over maakte. Maar natuurlijk behoren zijn beweringen ook door een team te worden getest.








                                  



( ik moet dit artikel nog afmaken. Ben nu op de helft)