915 De Masters of Discourse kunnen hun leugens tot juridische waarheid maken: by Judicial Notice.

Hoeveel joodse slachtoffers vielen er in de Holocaust?
Dat is nooit onderzocht.
Het is door de rechters in Neurenberg vastgesteld:  6.000.000
Er kan niet meer over gediscussieerd worden. Want 'iedereen weet dit immers'.

Als een advocaat de moed zou hebben om het in twijfel te trekken, dan wordt die advocaat zelf veroordeeld voor 'holocaust-denial' .
Strafbaar in 17 europese landen met gevangenisstraf.
( Ron Unz ( joods) schreef er een lang artikel over.
Dat begint met een kaart van deze 17 Europese landen.)

NB: Amerika had de absolute leiding in Neurenberg.  En 75% van de Amerikaanse staf was joods...  ( Bron: Thomas Dalton 2015, pag 49)

Een Amerikaanse Supreme Court rechter noemde het IMT  ( internat. militaire trial)  in Neurenberg een 'Lynch partij, door deftige lieden uitgevoerd.' (Dalton, 49) ( Nederlands: Neurenberg. Engels: Nuremberg)

In een rechtszaak zijn drie partijen:
1 Verdachte
2 Aanklager
3 Rechter of juryleden.

Normale werkwijze:
De rechter moet neutraal zijn.
Getuigen van beide partijen moeten het woord krijgen.
Getuigen moeten verhoord worden door de opponent.
Rechter moet onpartijdig oordeel vellen.

Niks van dit alles in Neurenberg.
Het was rechtspraak door de overwinnaars.
Hoe slechter men de verliezer kon afschilderen, hoe minder aandacht voor de eigen gruweldaden, dacht men wellicht.

De duitse gevangenen waren op vele manieren gemarteld door Amerikanen en Engelsen. ( Dalton 50)  (Freda Utley: pag 182 ev)
Het IMT in Neurenberg was aan geen enkele regel gebonden:
Het bepaalde zelf wat de werkwijze was.  In beroep gaan was onmogelijk, bijvoorbeeld.

In hun artikel 19 verklaren zen:
Het IMT is niet verplicht om bewijzen te eisen. 
Het mag als bewijs alles toelaten dat het geschikt acht. ( Dalton 50,51)

Het IMT kon elke getuigenis van een (gemartelde) duitser als feit aannemen. Hoefde die uitspraken dus niet te checken.
"The IMT could accept any statement as fact: opinion, hearsay, rumor, ...
Furthermore any facts that it chose to take as 'common knowledge', no matter how they were obtained or how improbable they were, required no proof at all. This is known as 'judicial notice'.

Article 21: The Tribunal shall not require proof of facts of common knowledge, but shall take judicial notice thereof.  ( IMT vol 1:15)

Als het Hof heeft bepaald ( door een  'judicial notice' ) dat 6 miljoen joden stierven in de Holocaust, dan wordt dit als absolute waarheid beschouwd door het Hof.
Je kan er niet tegen in gaan,.
Dat geldt ook nu nog in westerse gerechtshoven:  je kan niet in beroep gaan tegen de bepaling dat er 6 miljoen joden zijn gestorven door de Holocaust.
Wie dus beweert dat het er 5 miljoen waren, is in overtreding.
Kan zo worden veroordeeld.
Hoeft geen advocaat te nemen, want je bent in overtreding: juridisch is de waarheid op 6 miljoen gezet.  Hoeveel het er werkelijk waren doet er nioet meer toe.

Dus nogmaals (want het is nauwelijks te geloven) :
Het feit van de 6 miljoen is met een 'gerechtelijke bepaling' op 6 miljoen gesteld.
Dat is een juridische waarheid, waartegen je dus niks kan beginnen.
Ze veroordelen je gewoon.
En een advocaat die het toch wil bestrijden, wordt eveneens direct veroordeeld voor 'Holoaust denial' !
Prof. Dalton schrijft dan : 'The situation borders on the macabre."  (Dalton, 51)
Ik zou zeggen: Kafka valt van zijn stoel van verbazing.

Heeft dit iets met 'Waarheid'  te maken?
Met 'Gerechtigheid" ?
Nee.
Dit heet : dictatuur.
Dit heet:  Een showproces.

                   --------------

Oxford reference:
Judicial notice:  The means by which the court may take as proven certain facts without hearing evidence. 
Notorious facts (i.e. matters of common knowledge) may be judicially noticed without inquiry. 
Some other facts (e.g. matters that can easily be checked in a standard work of reference and are reasonably indisputable) may be judicially noticed after inquiry.

Wikipedia: 
Judicial notice is a rule in the law of evidence that allows a fact to be introduced into evidence if the truth of that fact is so notorious or well known, or so authoritatively attested, that it cannot reasonably be doubted.

                     ===========================================


Klein citaat uit  THE HIGH COST OF VENGEANCE van Freda Utley:     (pag 186) 

 This commission, sent to Germany in 1948, consisted  of Judge Edward Leroy van Roden, of Delaware County, Pennsylvania, and Justice Gordon Simpson, of the Texas Supreme Court. 

The report made by these two American judges following their investigation, like so many other reports pertaining to Germany, has been kept secret from the American public. 

But Judge van Roden, after his return to the United States, gave a series of lectures and after-dinner speeches in which he stated that such third degree methods as the following were used to obtain the conviction of the Germans condemned to death, many of whom have already been hung: 

Beatings and brutal kickings; 
knocking-out of teeth and breaking of jaws; 
mock trials; 
solitary confinement; 
torture with burning splinters; 
the use of investigators pretending to be priests;
starvation; 
and promises of acquittal. 

Speaking to the Chester Pike Rotary Club on December 14, 1948, Judge van Roden said: 

“All but two of the Germans in the 139 cases we investigated had been kicked in the testicles beyond repair. This was standard operating  procedure with our American investigators.” 

He told of one German who had had lighted matchsticks forced under his fingernails by the American investigators to extort a confession, and had appeared at his trial with his fingers still bandaged from the atrocity. 

Another case mentioned by this American judge in his speech was that of an eighteen-year-old boy who, after a series of beatings, agreed to write a statement dictated to him by the American investigators. After they finished sixteen pages, the boy was locked up for the night. During the night the prisoners in the adjoining cells heard him saying, “I will not utter another lie,” and when his jailers came in the morning, he had hung himself from the cell bar. Nevertheless, the statement he had begun to write, and had killed himself rather than sign, was offered in evidence at the trial of other accused.