Dit keer niet vertaald met DeepL maar door het Unz programma. Later eens kijken of ze even goed zijn.
Esau's tranen
Spencer J. Quinn • 24 juli 2025
• 2.800
woorden •
Veel van de grote contrasemitistische werken van
de afgelopen vijftig jaar zijn prachtige, aanvallende boeken. Ze zetten hun
argumenten tegen Joodse macht en subversie uiteen en laten de lezer beslissen
hoe te reageren. Enkele van de bekendste hiervan zijn natuurlijk Kevin
MacDonalds The Culture of
Critique , Aleksandr Solzjenitsyns 200 Years
Together , Israel Shahaks Jewish History,
Jewish Religion en Igor Shafarevich's Russofobie .
Minder gebruikelijk zijn defensieve contrasemitistische werken, die blanke
niet-Joden vrijpleiten van de demonisering die vaak in de Joodse
geschiedschrijving wordt aangetroffen. Albert Lindemanns boek Esau's
Tears uit 1997 is zo'n werk, omdat het Europese volkeren beschermt
tegen de collectieve schuld waarmee linkse historici – van wie velen Joods zijn
– hen voortdurend besmeuren. Lindemann humaniseert bovendien veel bekende
antisemieten uit de negentiende en vroege twintigste eeuw, waardoor hun namen
en de namen van hun volgelingen worden gezuiverd.
Dit wil niet zeggen dat Lindemann antisemitisme
verdedigt of er zijn excuses voor aanbiedt; hij streeft er eerder naar twee
belangrijke punten naar voren te brengen. Ten eerste, dat veel ideeën en
episodes uit de geschiedenis die vandaag de dag als antisemitisch zouden worden
bestempeld, in feite volkomen redelijk waren, gebaseerd op de waarheid, en het
resultaat van aantoonbaar slecht Joods gedrag. Lindemann laat nooit na om Joden
uit het verleden ook zo te presenteren, waardoor ze volgens de utopische normen
van vandaag als antisemieten worden gekwalificeerd. Ten tweede, dat dergelijke
weerstand tegen Joden niet onherroepelijk tot massamoord heeft geleid en dat
ook niet doet. Dit is de stelling die veel linkse historici ons willen laten
geloven, en Lindemann weerlegt deze:
Hoe wij de geschiedenis interpreteren, wordt
altijd sterk beïnvloed door de zorgen en waarden van onze eigen tijd. Maar het
is uiteindelijk misleidend en onrechtvaardig om bijvoorbeeld het racisme van
negentiende-eeuwse Duitsers ('proto-nazi's') eruit te pikken en er
verontwaardigd over te spreken, zonder te erkennen hoezeer geloof in etnisch of
raciaal determinisme de norm was in de meeste landen en te vinden was onder
onderdrukte minderheden, waaronder Joden, evenzeer als onderdrukkende
meerderheden – hoe zij, kortom, deel uitmaakten van een gedeelde intellectuele
wereld, een tijdsgeest – maar niet leidden tot massamoord in elk land.
De Joodse historicus Salo Baron bedacht de term
"lachrymose theory" om "het eeuwige zelfmedelijden te
beschrijven dat kenmerkend is voor de Joodse geschiedschrijving". In het
Duits staat dit bekend als Leidensgeschichte ("lijdensgeschiedenis")
en wordt vaak niet gebruikt om een evenwichtig, onpartijdig verhaal over
gebeurtenissen uit het verleden te presenteren, maar om toekomstig lijden te
voorkomen door de Joodse schuld te negeren en niet-Joden te belasteren. Deze
"aanklagende theorie" van de Joodse geschiedschrijving zou
gemakkelijk hand in hand kunnen gaan met Barons "lachrymose theory",
aangezien ze niet-Joden brandmerkt met het stigma van eeuwige schuld (waarvan
de vergeving uiteraard alleen kan worden bereikt door filosemitisme). Het verzet
tegen beide theorieën is de heuvel waarop Lindemann zijn standpunt inneemt. Hij
heeft drie populaire delen over de Joodse geschiedenis van drie Joodse
polemisten op het oog: De oorlog tegen de Joden van Lucy
Dawidowcz (1975), Antisemitisme: De Langste Haat (1991) van
Robert Wistrich en Hitlers Gewillige Beulen (1996) van Daniel
Goldhagen. Deze werken, zoals Lindemann het nogal beleefd uitdrukt, hebben
"een neiging tot een kleurrijk en verontwaardigd verhaal, vergezeld van
zwakke, soms tendentieuze analyses." Door het flagrante antigentilisme van
deze auteurs te ontkrachten, wil Lindemann Joden echter nooit uitsluiten van
zijn lezerskring. Hij houdt nooit expliciet op te streven naar toenadering. Een
belangrijk thema in Esau's Tranen komt naar voren, namelijk dat Joden
waarschuwt dat een vijandige, polemische en ronduit oneerlijke benadering van
de geschiedenis echte antisemieten alleen maar meer munitie geeft om naar Joden
te slingeren.
Lindemanns centrale idee komt voort uit het boek
Genesis. De tweelingbroers Esau en Jakob wedijveren om de genegenheid van hun
vader Isaak, die Jakob – de jongste van het paar – op bedrieglijke wijze van
Esau afpakt. Woedend en met een gebroken hart dwingt Esau Jakob te vluchten
naar Mesopotamië, waar hij het Joodse volk doet ontstaan. Esau daarentegen
brengt heidenen voort. Er wordt gezegd dat antisemitisme pas zal ophouden
wanneer Esau's tranen ophouden te stromen. Ik denk niet dat Lindemann – die zelf
niet Joods is – een betere titel had kunnen kiezen voor een werk dat de
"tranentheorie" van de Joodse geschiedschrijving tegenspreekt. Ook
heidenen hebben tranen, en net als hun onschuldige voorouders uit het Oude
Testament komen die vaak niet voort uit fantasieën of psychoses, maar uit de
tastbare wandaden van Joden. Oog om oog, traan om traan.
Lindemann vervolgt met het onthullen van het ene
ongemakkelijke feit na het andere om zijn punt te onderstrepen. Joden in de
geschiedenis werden niet verbannen naar getto's; ze leefden daar uit eigen
beweging om zich af te zonderen van niet-Joden. Joden in de geschiedenis werden
niet gedwongen tot woeker, drankhandel en criminele activiteiten omdat er geen
andere beroepen voor hen openstonden; ze deden zulke dingen omdat ze dat wilden
en zich niet zo druk maakten om de schade die ze de niet-Joden aanrichtten. En
ja, zelfs in Rusland mochten ze land bezitten, ze kozen er alleen voor om de
grond niet zelf te bewerken. Joden in de geschiedenis waren vaak arm omdat de
overgrote meerderheid van de niet-Joden om hen heen ook arm was. En de oude en
middeleeuwse Joden waren niet zo onschuldig. Lindemann geeft ons voorbeelden
van oude Joodse onderdrukking van christenen en heidenen, evenals ronduit
hatelijke taal uit de Talmoed (bijvoorbeeld: "De beste onder de niet-Joden
moet worden gedood"). Het boek Deuteronomium, zo wijst Lindemann erop, kan
redelijkerwijs worden gezien als een rechtvaardiging van genocide, en veel
Joodse denkers door de geschiedenis heen hebben standpunten geuit die vandaag
de dag racistisch, suprematistisch of chauvinistisch zouden lijken. Ter vergelijking:
Joden werden in de officiële kerkelijke leer beter behandeld dan moslims of
ketters. Lindemann laat niet-Joden nooit vrijuit gaan voor hun wangedrag, maar
herinnert de lezer tegelijkertijd voortdurend aan de vele lange periodes waarin
Joden en niet-Joden redelijk goed met elkaar overweg konden.
Esau's Tears biedt een korte geschiedenis van de Verlichting,
die, door de nadruk die ze legde op egalitarisme en broederschap, de bal aan
het rollen bracht voor Joodse emancipatie in Europa. Het is niet verrassend dat
veel Verlichtingsdenkers, met name Voltaire, zich ergerden aan Joodse
intolerantie en separatisme. Dat de Asjkenazische Joden in Frankrijk onbeleefd
waren en geen manieren hadden, hielp niet (de Sefardiem daarentegen gedroegen
zich veel beter en ondervonden daardoor minder obstakels voor burgerschap). Het
is ook niet verrassend dat de Fransen met de meeste ervaring met Joden – zoals
de afgevaardigden van de Nationale Vergadering uit de Elzas – het felst gekant
waren tegen het toekennen van gelijke rechten aan hen. In een ironische wending
meldt Lindemann dat nadat de Joden hun gelijkheid hadden verworven...
[V]ele
Elzassers hielden vol dat de Joodse ondeugden, verre van verdwenen onder de
nieuwe wetten, in hun provincie juist waren verergerd. Joden hadden de kans
niet gegrepen om eerlijk fysiek werk te verrichten, maar hadden met nog groter
succes hun oude gewoonten van woeker en uitbuiting voortgezet.
In een andere ironische wending verzetten
Sefardische leiders in Frankrijk zich vaak fel tegen gelijke rechten voor de
Asjkenazim "vanwege hun lage morele karakter". Dit is een van de vele
voorbeelden in Esau's Tranen van Joden die zich antisemitisch
gedragen en daar goede redenen voor hebben. Meestal kwam dit voort uit de
schaamte en het ongemak dat veel geassimileerde Joden in West-Europa voelden
wanneer ze werden geconfronteerd met hun Oost-Europese broeders, wier moraal,
hygiëne en manieren veel te wensen overlieten.
In Oost-Europa was de situatie veel erger vanwege
de miljoenen Joden die halverwege de negentiende eeuw onderdanen van de tsaar
waren geworden. Deze krioelende Ostjuden (Oost-Joden) vormden verreweg de
grootste concentratie Joden ter wereld en brachten Rusland vrijwel direct in
een crisis door hun uitbuitende relaties met de boeren. Lindemann is John Klier
voor in zijn vrijspraak van
de tsaristische regering met betrekking tot de pogroms van
begin jaren 1880. En wanneer hij de gewelddadigere pogroms bespreekt die begin
twintigste eeuw plaatsvonden in plaatsen als Kishinev, herinnert Lindemann er
scherp aan dat Joodse revolutionairen onevenredig verantwoordelijk waren voor
de moord op vooraanstaande Russische functionarissen en politieagenten in de
aanloop naar die gebeurtenissen, waaronder die op Vjatsjeslav von Plehve, de
Russische minister van Binnenlandse Zaken. Lindemann wijst op de Joodse neiging
om wreedheden te overdrijven, zoals toen de Oekraïense opstandeling Bogdan
Chmielnicki in 1648 in opstand kwam tegen de Polen en niet alleen Joden, maar
ook de Poolse adel en de Katholieke Kerk tot doelwit maakte. Volgens de Joodse
Leidensgeschichte werden minstens 100.000 Joden afgeslacht, maar moderne
historici, waaronder Paul Johnson in The History of the Jews (1987),
betwijfelen dit ten zeerste. Lindemann wijst er ook op dat Europa, terwijl dit
gaande was, verwikkeld was in even wrede oorlogen, en dat het "ernstig de
vraag is of Joden in aanzienlijk grotere aantallen leden dan anderen die
betrokken waren bij de hevige gevechten." En in een droogkomisch moment,
voor degenen die klagen over het feit dat Joden in die tijd opgesloten zaten in
het Russische Vestigingsgebied ( Pale of Settlement . JV) , herinnert Lindemann ons eraan dat het gebied
veertig keer groter was dan de huidige staat Israël.
Geen enkele bespreking van Esau's Tears zou
compleet zijn zonder de voordelen te bespreken die Lindemann haalt uit Benjamin
Disraeli, de Joodse romanschrijver en Britse premier van eind negentiende eeuw.
De tijdsgeest van die tijd was in feite raciaal of etnisch realisme. Zeer
weinig mensen – en zeker Joden niet – ontkenden dat verschillende volkeren
verschillende diepgewortelde capaciteiten en temperamenten hadden, zowel
negatieve als positieve. (Gelukkig ontkent Linemann het ook niet.) Iedereen die
negentiende-eeuws raciaal determinisme als bewijsstuk A aanvoert ten gunste van
de onvermijdelijkheid van het nazisme, zal Disraeli onder ogen moeten zien, die
Lindemann omschrijft als "de meest invloedrijke verspreider van het
concept ras in de negentiende eeuw":
In zijn
roman Coningsby beschreef Disraeli een enorme en geheime macht
van Joden, vastbesloten om de wereld te domineren. Zijn nobele Joodse
personage, Sidonia (die volgens Disraeli gebaseerd was op Lionel Rothschild),
beschrijft ras als een uiterst belangrijke bepalende factor ("alles is
ras; er is geen andere waarheid"). Ras, zo betoogde hij, was altijd een
centrale factor geweest in de opkomst van de beschaving, en de westerse
beschaving had niet kunnen floreren zonder het Joodse ras.
Lindemann citeert zelfs een Rothschild die in
privécorrespondentie antisemitisme botweg het gevolg noemde van Joodse
"arrogantie, ijdelheid en onuitsprekelijke brutaliteit". Een
toonbeeld van dergelijke brutaliteit is de negentiende-eeuwse Joodse historicus
Heinrich Graetz, die Duitsland verachtte ondanks zijn verblijf daar. Hij
beweerde ooit dat Joden die zich tot het christendom bekeren "als
strijders zijn die, door het uniform van de vijand aan te trekken, hem des te
gemakkelijker kunnen aanvallen en vernietigen". Lindemann maakt duidelijk
dat dergelijke destructieve houdingen niet bijzonder ongebruikelijk waren onder
vooraanstaande Joden en dat de vaak overdreven opvatting van Joden als
cultuurvernietigers "een onmiskenbare realiteit weerspiegelde".
Lindemann beschrijft hoe Joden de pers vaak als wapen gebruikten tegen
christenen, of gojim in het algemeen, terwijl ze zich zeer verontwaardigd
voelden over zelfs de geringste kritiek op Joden. En dan zijn er nog alle
oplichterijen en misstanden waar Joden bij betrokken zijn geweest, met als
hoogtepunt het schandaal rond het Panamakanaal, dat in de jaren 1880 en begin
jaren 1890 in Frankrijk de krantenkoppen haalde.
Onderzoek naar
de activiteiten van de Panama Company bracht wijdverbreide omkoping van
parlementsleden aan het licht om leningen veilig te stellen voor de
voortzetting van de werkzaamheden aan het Panamakanaal – een werk dat werd
vertraagd door eindeloze technische en administratieve moeilijkheden. Het ging
hier om een modern project dat grote bedragen Frans kapitaal vergde en het
nationale prestige bedreigde. De tussenpersonen tussen de Panama Company en het
parlement waren vrijwel uitsluitend Joden, met Duitse namen en achtergronden,
van wie sommigen probeerden elkaar te chanteren.
Door het fiasco verloren duizenden kleine
investeerders hun fortuin, en dan hebben we het nog niet eens over de 5.000
Fransen en 20.000 Afro-Caribische arbeiders die voor niets in de tropische
hitte om het leven kwamen.
De antisemieten hadden dus vaak gelijk, of in
ieder geval zwierven ze niet rond in fantasieën, wanneer ze Joden beschuldigden
van clandestiene wandaden of wangedrag. En hoe meer Oost-Joden er in een
bepaalde regio waren, hoe meer wandaden en wangedrag er waren om over te klagen
– meestal. Het grootste deel van Esau's Tears behandelt deze
personen, evenals de antisemieten die hun analytische vermogens en
patroonherkenning gebruikten om de aandacht op hen te vestigen. Het
belangrijkste is dat Lindemann deze individuen humaniseert, met al hun
gebreken, en hen in bijna alle gevallen vrijpleit van de bloedschuld waarmee de
aanklagende school van de Joodse geschiedenis hen wil stempelen. Voor een
geschiedenis van het antisemitisme van 1870 tot 1939 kan men geen betere keuze
maken dan Esau's Tears.
Lindemann gaat hoog en laag, en ver en breed, in
zijn beoordeling van antisemitisme. In de 18e eeuw introduceerde Johann
Gottfried von Herder het idee van 'volksgeist', of 'geest van het volk', dat de
beroemde componist Richard Wagner in de volgende eeuw gebruikte in zijn
bespreking van Joden in muziek. De Franse onderzoeker Paul Broca was een linkse
man wiens gegevens hem dwongen te concluderen dat er raciale verschillen
bestaan, geheel tegen zijn bedoelingen in. Waar fanatici zoals Wilhelm Marr –
de man die de term antisemitisme bedacht – en Georg Ritter von Schönerer Joden
door een raciale lens zagen, zagen religieuze mannen zoals Adolf Stoekel en
Baron Karl von Vogelsang het gedrag van Joden als een bedreiging voor het
christendom. Otto Böckel, een populaire demagoog die bekendstaat als 'de
boerenkoning', sprak zich onvermoeibaar uit voor de Duitse lagere klassen, die
vaak te lijden hadden onder Joodse roofzucht. Ondertussen schreef de
antikapitalistische theoreticus Eugen Dühring over het "kosmische kwaad"
in Joden. Boven hen stonden vooraanstaande intellectuelen zoals Heinrich von
Treitschke en Houston Stewart Chamberlain, die het antisemitisme grote
geloofwaardigheid verleenden en door zowel Joden als niet-Joden werden
gerespecteerd.
Dan was er natuurlijk Karl Lueger, de immens
populaire antisemitische burgemeester van Wenen vóór de Eerste Wereldoorlog.
Lindemann weigert Lueger op alle mogelijke manieren te verdedigen, maar wijst
erop dat zijn antisemitisme vaak weinig meer was dan een rode draad voor zijn
achterban en mogelijk niet helemaal oprecht was. De Joden in Wenen werden
tijdens zijn ambtstermijn niet materieel geschaad en floreerden zelfs toen deze
vermeende vijand van de Joden de dienst uitmaakte – net als vele anderen. De
enige noemenswaardige antisemiet die Lindemann in diskrediet brengt, is Edouard
Drumont, wiens populaire geschriften hij afdoet als "inconsistente
krabbels". Toch noemt Lindemann Drumont de journalist die de Joodse rol in
het Panamakanaalschandaal aan het licht bracht.
Lindemann erkent dat de historische geschiedenis
vol staat met vulgaire nietsnutten en charlatans die op de kar van het
antisemitisme sprongen nadat ze in andere pogingen gefaald hadden. Maar meer
dan een eeuw lang hadden de antisemieten met talent, energie, overtuigingen en
discipline rationeel gereageerd op echte problemen en trokken ze geenszins een
rechte lijn naar de nazi's. Lindemann wijst er zelfs op hoe de diversiteit van
het negentiende-eeuwse antisemitisme het trekken van zo'n lijn zeer moeilijk maakt.
Er waren immers tal van racisten die geen antisemiet waren, en nogal wat
antiracisten die dat wel waren. En wat te denken van antisemieten die Joden
aanvielen vanuit religieus, socialistisch of conservatistisch standpunt?
Bovendien toont Lindemann aan dat ondanks de adembenemende verscheidenheid aan
antisemitische denkbeelden en beleid vóór het nazitijdperk, er twee aspecten
waren waarin vrijwel geen diversiteit bestond. Ten eerste, vanuit de leiding
van alle antisemitische bewegingen buiten Rusland of Roemenië klonken geen
oproepen tot geweld tegen Joden. En ten tweede, geen van hen, met mogelijke
uitzondering van Lueger, slaagde er zelden in om antisemitisme bij de bevolking
te laten beklijven. Vóór de Eerste Wereldoorlog kreeg antisemitisme nooit echt
voet aan de grond in West- of Zuid-Europa, of in Hongarije. Ja, de aanwezigheid
ervan was sterker in Duitsland en Oostenrijk vanwege hun grotere Joodse
bevolkingsgroepen. Maar zelfs daar genoot het nooit een langdurige mainstream
populariteit. Alleen in Roemenië en Rusland was het zo wijdverspreid dat het
geen demagogen of ideologen nodig had om het in stand te houden. Volgens mijn
lezing van Lindemann was het lauwe succes van antisemitisme niet alleen te
danken aan de Europese verdraagzaamheid, maar ook aan het feit dat
geassimileerde Joden en de Sefardiem zich over het algemeen beter gedroegen en
respectvoller waren tegenover hun niet-Joodse gastheren dan de opdringerige,
ongemanierde Asjkenazische Oostjuden, die vaak meedogenloos op zoek waren naar
geld of revolutie.
In zijn eerste hoofdstuk suggereert Lindemann dat
"het idee van de antisemiet als underdog een serieuze analyse
behoeft." Dit komt doordat de zeer invloedrijke historici van de Joodse
aanklagende school de antisemieten uit de geschiedenis voortdurend
ontmenselijken en demoniseren, alsof ze een zaak van moord met voorbedachten
rade voor de rechter brengen, waarbij het slachtoffer natuurlijk de zes miljoen
slachtoffers zijn. Vrijpleitend bewijs wordt gebagatelliseerd of genegeerd, en
er worden andere doelen nagestreefd dan de onpartijdige zoektocht naar de
waarheid. In de latere hoofdstukken van Esau's Tears veroordeelt
Lindemann uiteraard Adolf Hitlers Endlösung, maar humaniseert de man toch. Hij
wijst op wat zovelen van ons vandaag de dag weten: dat Hitler en de nazi's
grotendeels een reactie waren op de wijdverbreide wreedheden van de Sovjets,
een volk dat de aanklagende school van de Joodse geschiedenis zelden met
dezelfde kracht besmeurt als wanneer ze de nazi's en hun onschuldige
antisemitische voorgangers besmeurt. Mogelijk komt dit doordat een zeer
onevenredig groot deel van deze Sovjetcriminelen zelf Joden waren.
Als de tranen van Esau ons één
ding leren, is het wel dat hier niets goeds uit kan voortkomen, behalve
misschien meer antisemitisme.
(Overgenomen
uit The Occidental Observer met
toestemming van de auteur of vertegenwoordiger)
← De geest van
Jeffrey Epstein
• Categorie: Geschiedenis , Ideologie •
Tags: Academie , Antisemitisme , Asjkenazische Joden , Joden , Rusland
Recent van Auteur
Gerelateerde stukken van auteur
Van
verwante interesse
John Doyle Klier's Russen,
Joden en de pogroms van 1881-1882
Spencer J. Quinn
Over Russofobie en
'antisemitisme'
Spencer J. Quinn
Mythe en de Russische
pogroms
Andrew Joyce
← De geest van
Jeffrey Epstein
Verberg 16 reacties
"Esau's tranen"
• 16 reacties
Commentatoren die je moet negeren ... moet
volgenEndorsed Only
Opmerkingen
bijsnijden? NeeKortLang
Serieus,
hoeveel intellectualisering moeten jullie je nog permitteren voordat jullie
beseffen dat Joden een probleem zijn geweest, en altijd zullen blijven, in ELKE
samenleving waarin ze leven? Dit geldt vooral voor westerse samenlevingen.
Met Joden
omgaan is een kwestie van winnen of verliezen. Er valt met hen geen enkel
compromis te sluiten. Ze zijn even waanzinnig als neurotisch.
Begin met het
omarmen van een vorm van nationaalsocialisme. Zo win je. De Duitsers hadden
tijdens Hitlers bewind het juiste idee. Het plan is grotendeels al voor jullie
uitgestippeld, blanke man en vrouw!
Stop ook met
het gebruiken van termen die door Joden zijn bedacht, zoals 'antisemitisme',
'racisme', enz. Als u dat wel doet, brengt u uzelf in een groot nadeel, alsof u
uw vijand de voorwaarden, condities en grenzen voor een strijd laat bepalen.
Bovendien zijn
Joden geen Semieten. Ze zijn een nomadische stam genaamd "Khazaren",
afkomstig uit het gebied ten oosten van Oekraïne en ten noorden van de Zwarte
Zee. Het Bijbelse volk Israël is al duizenden jaren dood. Hedendaagse
"Joden" spelen al duizenden jaren de rol van Jood. Het zijn totale
bedriegers.
Gezien de
genocide die de Kazarianen aanrichten, niet alleen op de mensen in Gaza, maar
ook op blanken in de hele westerse wereld door middel van massamigratie, ben ik
geschokt dat nieuwssites als deze niet vol staan met artikelen over hoe je de
georganiseerde "Joodse" macht kunt ondermijnen en omverwerpen. Dat is
namelijk de kern van het probleem dat de mensheid op dit moment teistert.
De titel doet
denken aan het boek "Balaams vloek" uit 1989, geschreven door een
Israëlische Jood in de hoop net de catastrofe te vermijden waarin zijn land
sindsdien door de fanatieke orthodoxe elementen is terechtgekomen. De titel is
afkomstig van de profeet uit het Oude Testament in Numeri, die verkondigde dat
Israël "alleen zal wonen... te midden van de volken" en "niet
tot de volken gerekend zal worden", maar eerder als hun meester.
Het wordt elke
dag gemakkelijker om te begrijpen hoe boos de Duitsers waren over de omvang van
de Joodse invloed in hun land. Met de verwoestende oorlog die het Rijk werd
opgedrongen door veel sterkere wereldmachten, die alle eervolle
vredesaanbiedingen afwezen, is het niet moeilijk te begrijpen hoe Duitsland
niet wilde dat een van hun vijanden de vernietiging van hun land overleefde.
Het doet denken aan het voorspelbare lot van de gevangenen in de Japanse
concentratiekampen in Californië als Los Angeles en San Francisco door de
Japanse luchtmacht waren verwoest, zoals zoveel Duitse steden door de
voormalige bondgenoten van de Joden.
• Reacties:@Wokechoke
Akkoord/Oneens/Enz. This Commenter This Thread Hide Thread
Joden waren
veilig verwijderd van de aanvliegroute van Lancaster- en Flying
Fortress-bommenwerpers. In een knusse, landelijke omgeving.
Akkoord/Oneens/Enz. This Commenter This Thread Hide Thread
Ik heb geen
probleem met de term ‘antisemitisme’, behalve dat
1) laat het
koppelteken weg… omdat anti-Joodsheid een direct gevolg is van destructieve
Joodse verschijnselen, en niet door een leesteken van dit laatste gescheiden
mag worden; en
2) De
Khazaarse/Asjkenazische Joden zijn – althans historisch – nog aanstootgevender
dan de Semitische/Mizrahische Joden. Het valt echter op dat (vooral in
Palestina) laatstgenoemden zich inmiddels vrijwel hebben aangepast aan de
Asjkenazische normen van satanisme.
• Mee eens zijn:Bruce Arney
Akkoord/Oneens/Enz. This Commenter This Thread Hide Thread
Men kan
gemakkelijk aanwijzen dat Joden kenmerken bezitten die niet alleen grenzen aan,
maar zelfs bewijs zijn van, psychische ziekten die wijdverbreid zijn binnen de
Joodse ‘stam’ .
Het begint met
de genitale verminking van joodse mannelijke baby's op de achtste dag na de
geboorte. De voorhuid wordt zonder verdoving verwijderd, waarna de vuile "mohel" (snijder)
de baby pijpt nadat de handeling is verricht. Deze praktijk van metzitzah
b'peh leidt er vaak toe dat seksueel overdraagbare aandoeningen door de
vuile "mohel" op de
baby worden overgedragen . Pogingen om de praktijk te verbieden stuiten op
felle weerstand van verschillende joodse belangengroepen.
Het verwijderen van een gezond, normaal functionerend lichaamsdeel zonder
medische noodzaak is een misdaad, dubbel en dwars voor een baby die daar geen
inspraak in heeft. Als volwassenen zich willen laten "besnijden", is dat
hun recht, maar dat geldt niet voor baby's. Genitale verminking zou wereldwijd
verboden moeten worden. Er is geen plaats voor verminking van welk mens dan ook
binnen welke samenleving dan ook.
Joden wordt
vanaf hun geboorte geleerd dat ze "speciale" (uitverkoren) suprematisten
zijn en dat ze voorbestemd zijn om te heersen over "de rest van de
(niet-Joodse) mensheid". Hun idee van "tikkun
olam" (de wereld een betere plek maken) dient alleen om te definiëren
"wat goed is voor de Joden", niets meer. Dit idee van suprematie
sluit aan bij hun verlangen om een strikt separatisme te handhaven dat bedoeld
is om hen te isoleren van de samenlevingen waarin ze leven. Dit separatisme
belet Joden niet om te proberen "van binnenuit te heersen" en hun
geadopteerde samenlevingen ten kwade te veranderen, een middel van
"verdeel en heers". Parasitisme van burgerlijke samenlevingen is
wijdverbreid binnen het jodendom en resulteert in de degradatie van hun "gast" -samenlevingen.
Tegelijkertijd
beweren Joden "slachtoffers" te zijn die gehaat
worden omdat ze "gewoon Joods zijn" (wat volkomen onjuist is) . Het
probleem is het Joodse gedrag zelf, de "dubbele maatstaf" die
binnen het jodendom bestaat en die collectieve verantwoordelijkheid en
collectieve bestraffing tot in de eeuwigheid eist, maar alleen voor niet-Joden.
Joden staan erop dat ze individueel verantwoordelijk zijn en individueel worden
gestraft voor zichzelf, maar niet voor niet-Joden. Kijk maar naar Duitsland,
dat (nog steeds) collectief verantwoordelijk wordt geacht en tot op de dag van
vandaag voortdurend wordt gestraft voor vermeende daden en overtredingen die
meer dan 80 jaar geleden tegen Joden zijn begaan.
Deze dualiteit
van ‘uitverkorenheid’ en ‘slachtofferschap’ dient
het jodendom goed, omdat het ‘de joden op de plantage houdt’ ,
terwijl het tegelijkertijd een zeer effectief tegenwicht biedt tegen kritiek op
joden door ‘de rest van ons’ (niet-Joden) .
Deze
combinatie van eigenschappen (dualiteit) draagt echter bij aan de joodse
geestesziekte, omdat het voor normale, gezonde mensen onmogelijk is om deze
twee met elkaar te verenigen.
Joodse
geestesziekte manifesteert zich in de notie van superioriteit, waarbij alle
niet-Joden worden gedegradeerd tot minderwaardige wezens, die gebruikt (en
misbruikt) moeten worden ten behoeve van de Joden. Deze
leer is zo oud als het jodendom zelf en heeft (in Joodse ogen) gediend als
rechtvaardiging voor de vele genocides op niet-Joden door de millennia heen,
evenals de genocides die vandaag de dag plaatsvinden in Gaza en op de
Westelijke Jordaanoever.
Joden zijn zo
schaamteloos, ze zijn trots op hun genocide, wat normaal is volgens de joodse
leer. Volgens de joodse leer mag niets in leven blijven; mannen, vrouwen,
peuters, zuigelingen, pasgeborenen, dieren en planten moeten allemaal
vernietigd worden.
Elke joodse
feestdag is een viering van de totale dood en vernietiging van al het levende. We zien
dit nu in realtime gebeuren met de genocides in Gaza en op de Westelijke
Jordaanoever. Talmoedische leringen versterken ook de suprematie die binnen het
jodendom heerst.
Slavernij van
niet-Joden is binnen het jodendom nooit verworpen en wordt onder Joden nog
steeds gezien als een legitieme "menselijke conditie" die
uitgebuit moet worden. Alleen het moderne denken weerhoudt Joden ervan
deze verachtelijke praktijk nieuw leven in te blazen. Tot de afschaffing van de
slavernij in de Verenigde Staten van Amerika was een bloeiende
slavernijactiviteit, gedomineerd door Joden, de norm. Van de slavenschepen en
bemanningen tot de financiële en verzekeringsactiviteiten en de slavenveilingen
zelf, slavernij was volledig een Joodse onderneming. Natuurlijk waren de
slavenveilingen altijd gesloten op de Joodse sabbat.
In
tegenstelling tot het christendom en de aartsvijand van de joden, het
katholicisme, hebben joden geen besef van zonde wanneer ze zich schuldig maken
aan zonde tegen de 'gojim' (niet-Joden) . De
Talmoedische leer (die alle Joden onderschrijven) beschouwt alle 'gojim'
(niet-Joden) als 'mindere
wezens, geschapen en voorzien van een lang leven om de Joden te dienen'. Het
uitbuiten van 'gojim' (niet-Joden)
wordt binnen het jodendom gezien als een positieve eigenschap. Het gevoel
van 'respect
voor de medemens' , de 'gouden
regel' , en behandeld worden zoals 'men behandeld zou moeten worden' en
normale regels voor beschaafd gedrag ontbreken binnen het jodendom.
Ik ben ervan
overtuigd dat het jodendom zelf een genocide-cultus uit de bronstijd is die het
verdient om op de vuilnisbelt van de geschiedenis te worden geplaatst.
• Bedankt:JWalters
Akkoord/Oneens/Enz. This Commenter
Ben Gvir: Hoe
durft die Huckabee kritiek te hebben op Gods uitverkoren volk!
Netanyahu:
Voor het bombarderen van die christelijke kerk?
Ben Gvir: Dat,
en onze kolonistenbrigades die hun plicht doen. Ik spuug op hem! Hij bidt tot
een kokende hond in de hel!
Netanyahu:
Nou, we moeten hier voorzichtig mee omgaan.
Ben Gvir: We
moeten hem een lesje leren.
Netanyahu: Wat
zou u voorstellen?
Ben Gvir: We
zouden hem kunnen ontvoeren en aan een kruis nagelen, heh heh.
Netanyahu: Dat
zou slechte PR kunnen zijn, misschien wel een serieuze terugslag.
Ben Gvir: We
zouden zijn kerk in Arkansas kunnen bombarderen, een Iraanse zondebok kunnen
oprichten en hem onmiddellijk kunnen doden.
Netanyahu: Een
beetje zoals Sirhan sirhan.
Ben Gvir:
Precies.
Netanyahu:
Wanneer zou dat gebeuren?
Ben Gvir:
Zondagochtend natuurlijk. Laat deze mensen eens ervaren wat Israëliërs meemaken
als we door terroristen worden gebombardeerd. We hebben 9/11 meegemaakt; dit
zou een fluitje van een cent zijn.
Netanyahu:
9/11 is jaren van voorbereiding geweest. Tegenwoordig heeft iedereen mobiele
telefoons met camera's. Het is een andere wereld. Ik maak me meer zorgen om
Marjorie Taylor Greene.
Ben Gvir: Het
wetsvoorstel om de wapenleveringen aan Israël te staken?
Netanyahu: Ja.
Ben Gvir: Het
kreeg maar zes stemmen! Haha! Dan hebben we nog steeds ruim 400 stemmen.
Netanyahu:
Klopt, maar het zou een scheur in de dijk kunnen zijn. Het brengt dat idee in
de hoofden van mensen.
Ben Gvir: God
zal ons de overwinning garanderen!
Netanyahu: Ik
ben het daarmee eens. En toch... was er die tijd met de Babyloniërs...
Akkoord/Oneens/Enz. This Commenter
Een zeer
krachtig interview. De MK-Ultra-factor in het Epstein-verhaal. Een cultuur van
wreedheid.
Epsteins
nichtje ontmaskert ALLES, van Bill Clinton tot de sekte van Baal. Exclusief met
Anya Wick – Podcast 771
Videolink
Akkoord/Oneens/Enz. This Commenter
Ben Gvir, een
fanatieke, racistische Jood, is de zoon van Iraakse Koerden.
Akkoord/Oneens/Enz. This Commenter This Thread Hide Thread
Begin met het
omarmen van een vorm van nationaalsocialisme. Zo win je. De Duitsers hadden
tijdens Hitlers bewind het juiste idee. Het plan is grotendeels al voor jullie
uitgestippeld, blanke man en vrouw!
Helaas leidde
dat ertoe dat de Duitsers werden gebombardeerd met terreur, bijna werden
gebombardeerd met kernbommen en sindsdien tot slaaf werden gemaakt.
Waarschijnlijk is dit zelfs de gebeurtenis die de Joodse obsessie met blanke
vervanging in gang zette.
Hoewel ik het
er niet mee oneens ben dat dit een stap is, moeten er stappen aan voorafgaan.
De grootste is culturele deconversie. De blanke beschaving is diepgeworteld in
joodse overtuigingen en leugens. Voordat we een kans maken, moeten we onze
culturele autonomie terugwinnen van alles wat door Joden is uitgevonden.
Progressivisme, christendom, islam, marxisme, kapitalisme. Geen van deze
geloofssystemen is blank van aard en ze zijn allemaal instrumenten van
slavernij. Ze moeten verdwijnen. Niet slechts in één land, maar in elk blank
land, anders krijgen we te maken met een nieuwe "alliantie" die ons
voor de Joden wil terugwinnen, net zoals Hitler deed.
Akkoord/Oneens/Enz. This Commenter This Thread Hide Thread
Zeer goed
geschreven en inhoudelijke recensie van wat een uitstekend boek lijkt te zijn
(ondanks de geloofwaardigheid van The Final Solution).
Leuk om deze
geweldige inhoud hier te zien.
Akkoord/Oneens/Enz. This Commenter
Ik ben het
eens met het eerste deel van je reactie. De "Khazariaanse" onzin is
echter Joodse platte-aarde-onzin. De Joden van vandaag zijn misschien wel of
niet bloedverwant aan de Bijbelse Joden, maar in alle andere opzichten handelen
en leven ze volgens de Thora. Ze zijn dus Joden. En hoe dan ook, ze zijn een
vijand van de mensheid.
Akkoord/Oneens/Enz. This Commenter This Thread Hide Thread
Als je echt
geïnteresseerd bent in het hele verhaal achter Eisavs lijden en wat er
binnenkort bij jou in de buurt gaat gebeuren, waar je ook bent, ga dan
naar https://cjbbooks.com/ en duik in Eisavs bloedbad, met
name het bloedbad dat in voorbereiding is.
Akkoord/Oneens/Enz. This Commenter
"Omarm
een vorm van nationaalsocialisme. Zo win je. De Duitsers hadden tijdens Hitlers
bewind het juiste idee."
Dat is het
toonbeeld van een Jood die het nazisme door de strot van mensen duwt, in de
hoop dat een paar achterlijke Goyim hun 100% transparante onzin zullen slikken.
Het is ook het
toonbeeld van de Joodse OMKERING, een aanpak die ze al sinds mensenheugenis
uitvoeren.
Kijk maar eens
hoe die nazi-aanjagende jood te werk gaat: "Zo win je", terwijl hij
maar al te goed weet dat de Duitsers ZO VERLOREN hebben, een complete draai van
180 graden ten opzichte van de historische realiteit. Ze hopen dat je te
gestoord bent om zelfs maar iets op te merken dat recht voor je neus staat en
je recht in de ogen staart.
Ze hopen dat
je " Mein Kampf " niet zult lezen, waarin de Jood iedereen daadwerkelijk
VERTELDE hoe hij Duitsland ging vernietigen. Dit was halverwege de jaren
twintig, en hij voerde het vervolgens uit. Sterker nog, hij versnelde hiermee
zijn plan, dat hij zwart op wit had opgeschreven. Eind augustus 1939 deed hij
precies wat hij had geschreven en stortte zich vervolgens onmiddellijk in de
Tweede Wereldoorlog om ervoor te zorgen dat de vernietiging van Duitsland die
hij in zijn boek had beschreven, GEGARANDEERD zou zijn.
En dat is het
verhaal van de Ribbentrop-Molotovcocktail van eind augustus 1939 en Hitlers
stormloop op Polen op 1 september, de absolute GARANTIE dat Duitsland zou
worden VERNIETIGD, precies zoals hij zelf had uiteengezet in “ Mein Kampf .”
Hitler-ben-Israël
belichaamt Moshiach-ben-Yoseph omdat hij de Joodse Messias, de zoon van Jozef
WAS. Daarom hebben ze hem daar neergezet om een oceaan van Eisovs tranen en
bloed te veroorzaken.
Deze
nazi-promotende joden die zich voordoen als neo-gekken kunnen ons niet voor de
gek houden en doen dat ook niet.
Je bent betrapt, kerel.
Omarm een vorm
van nationaalsocialisme. Zo win je.
De komende
inflatiegolf biedt de kans om de 'normalen' te overtuigen. Benadruk retorisch
elk aspect van het leven van de 'normalen' dat is verslechterd door de
onverzadigbaarheid van de elite, bijvoorbeeld de overname van medische
praktijken door private equity.
Akkoord/Oneens/Enz. This Commenter This Thread Hide Thread
Het staat
geschreven in Romeinen 2:15
Zij laten zien
dat de eisen van de wet in hun harten geschreven staan. Hun geweten getuigt
daarvan en hun gedachten beschuldigen hen soms en verdedigen hen soms zelfs.
Hoe gaan ze om
met een schuldig geweten? Hebben ze een schuldig geweten? Of, zoals het
Frankisme leert, leidt het verlossing door zonde ertoe dat ze extreme
psychopaten worden?
Ik heb Israel Shahaks 'Joodse geschiedenis, Joodse religie' gelezen en het is
schokkend voor mensen met een moreel besef, maar het bewijst voor mij dat er
mensen zijn die zich niet verschuilen achter antisemitisme, maar die kunnen
zeggen wat er mis met hen is. Mijn hoop is in Christus Jezus.
Akkoord/Oneens/Enz. This Commenter
maar het is
uiteindelijk misleidend en onrechtvaardig om bijvoorbeeld het racisme van
negentiende-eeuwse Duitsers ('proto-nazi's') apart te noemen en verontwaardigd
te beschrijven zonder te erkennen hoezeer geloof in etnisch of raciaal
determinisme de norm was in de meeste landen en te vinden was onder onderdrukte
minderheden, inclusief de Joden, evenzeer als onderdrukkende meerderheden – hoe
zij, kortom, deel uitmaakten van een gedeelde intellectuele wereld, een
tijdsgeest – maar niet leidden tot massamoord in elk land.
Wanneer waren
Joden ooit een "onderdrukte minderheid"? Zoals we nu weten, dankzij
internet, waren de Joden slechts een "onderdrukte minderheid" door
het verraad van hun eigen leiders, die valse vlagaanvallen op hen organiseerden
en hen vervolgens vertelden hoe vervolgd ze waren, en dat ze zich rond de
Joodse vlag moesten scharen en oorlog moesten voeren tegen degenen die hen
"aanvielen". Het meest recente, duidelijke voorbeeld is de 10/7
inside job tegen de Palestijnen, en de daaruit voortvloeiende intensivering van
massamoord, etnische zuivering en genocide.
Wie profiteert
ervan? Nou, Netanyahu, die strafrechtelijk werd en nog steeds wordt onderzocht
door zowel internationale als Israëlische rechtbanken, bijvoorbeeld. Zijn
joods-fascistische handlangers, bijvoorbeeld. Het zionistische MI-complex, dat
(opnieuw) rijk wordt dankzij inside jobs, bijvoorbeeld. Het grotere
"westerse" MI-complex, dat (opnieuw) rijk wordt dankzij de hysterie
die wordt gebruikt om de algemene strijd tegen het islamofascisme te
bevorderen, bijvoorbeeld...
Wie is er
onschuldig aan al dit buitensporige bloedvergieten, vraagt u zich af? Nou, in
het grotere geheel is dat alleen Jezus Christus. Maar de Joden beweren dat ze
ook door Hem het slachtoffer zijn en vervloeken Hem officieel in hun Talmoed en
andere religieuze doctrines, wat er wederom toe bijdraagt dat de zieke kern
intact blijft.
Haha, ik ben
verbaasd dat ze Mozes, de stichter van het jodendom, nog niet vervloekt hebben.
Ah, maar dat hebben ze wel gedaan. De marxistische vleugel van de
marxistisch-zionistische albatros vervloekt hem regelmatig en herhaaldelijk als
een onderdrukkende terrorist en de peetvader van de joods-christelijke
traditie.
Mensen, deze
antichristelijke Joden zijn slecht nieuws voor iedereen. Hun antichristelijke
handlangers zijn slecht nieuws. Hun antichristelijke, nuttige idioten en
gehersenspoelde dwazen zijn slecht nieuws.
Zoals u
waarschijnlijk weet, ben ik al lang geleden tot de conclusie gekomen dat
christelijk antisemitisme De Weg is, en De Enige Weg.
Verdedig
Koning Christus, en alles wat hij doet, en alles wat hij zal doen, om het kwaad
te beëindigen op de manier die hij goeddunkt. Hij heeft het kike-vuil al eens
afgeranseld, en zal het kike-vuil keer op keer afranselen... en dat zal ons
redden, keer op keer op keer...
Videolink
