856 Ziionisme, verleden, heden en toekomst

Een essay van een Nederlandse anonieme schrijven 
Ik hoop er een keer een beter leesbare lay-out van te maken.

Interessant:  Het vet gedrukte deel:  waar we lezen dat joodse mensen ook in China het communisme op de been hielpen !


Zionisme - verleden, heden en toekomst

Inleiding

Ontstaan van het zionisme

Eerste wereldoorlog - Balfour declaratie
Bolsjewisme / Communisme
Palestina tussen eerste en tweede wereldoorlog
Tweede wereldoorlog tot stichting van Israël - 1948
Periode 1948 - 1967
Terreurbewind
Holocaust
The War on Terror
Valse vlag aanslagen, 9/11
Georganiseerde misdaad
De macht van censuur
De macht van geld
Massamigratie
Religie als drijfveer
Antroposofie en zionisme
De toekomst
Toenadering
Gender discussie
Bronnen
1
Inleiding
Wanneer je de wereldgebeurtenissen bestudeert dan blijkt dat bij veel van deze
gebeurtenissen het zionisme en de staat Israël een rol spelen. Het is dus belangrijk de
achtergronden van het zionisme te begrijpen, en daar is dit artikel een poging toe. In het
tweede deel van het artikel wordt getracht het Zionisme vanuit een Antroposofische
achtergrond te begrijpen.
Ontstaan van het zionisme
Het zionisme is sterk verbonden met de staat Israël. Een goed punt om aan te vangen is dus
om te kijken hoe deze nog jonge staat ontstaan is. We gaan hiervoor terug naar de tijd voordat
het Palestijns-Israëlisch conflict begon. Deze periode was het begin van de negentiende eeuw.
Het was voor Palestina een stabiele tijd met weinig conflicten. Palestina viel onder het
Ottomaanse Rijk maar de Palestijnen hadden verregaande autonomie. Ook waren er
autonome Christelijke en Joodse gemeenschappen. De verhoudingen tussen Palestijnen,
Joden en Christenen was over het algemeen goed. Er waren geen geloofsconflicten en er
waren handelscontacten.
Het was in het begin van de negentiende eeuw dat het idee van een Joodse staat in Palestina
naar voren werd gebracht. Het Amerikaanse weekblad 'Niles weekly register', een invloedrijk
blad met grote oplage, publiceerde in 1929 een artikel waarin werd beschreven dat de bankier
Amschel Rothschild in overleg was met de Sultan van het Ottomaanse Rijk om de stad
Jeruzalem te kopen. Het artikel beschrijft dat wanneer Jeruzalem eenmaal in handen van
Rothschild zou zijn de stap naar een Joodse staat niet ver zou zijn, en de tempel herbouwd
zou kunnen worden. De herbouw van de tempel (van Salomo) is een sleutelstuk binnen het
zionisme. (In het hoofdstuk 'Religie als drijfveer' wordt hier verder aandacht aan besteedt). De
koop van Jeruzalem ging niet door en de plannen voor een Joodse staat namen een andere
richting. Het was de Engelse politicus Lord Gladstone die de eerste politieke stap naar een
Joodse staat in Palestina zette. Gladstone was een zeer invloedrijk en machtig persoon in
Engeland in de negentiende eeuw, zijn politieke loopbaan liep van van 1932 tot 1994. Hij was
drie maal premier en vier keer minister van financiële en economische zaken. Gladstone was
tevens een grootmeester van de vrijmetselarij. Vanaf 1840 zette Gladstone druk op de
Ottomaanse Sultan om Joodse migranten in Palestina toe te laten, hetgeen gebeurde. De
definitieve stap naar een Joodse staat werd gezet in 1884, tijdens de Koloniale Conferentie van
Berlijn . In deze conferentie, gehouden door Europese landen en de VS, kende men gebieden
in Afrika en het Midden Oosten de 'Terra Nullius' status toe. Dit is een soort niemandsland
status. Het was niet zo dat in deze gebieden geen mensen woonden, maar het betekende dat
geen Westerse natie het gebied nog geclaimd had. Met de Terra Nullius status konden deze
gebieden nu vrijelijk bezet en gekoloniseerd worden. Ook Palestina kreeg de Terra Nullius
status, waarmee de deur open stond voor bezetting. Het werd het "land zonder volk voor een
volk zonder land". Ondanks dat het bekend is dat Palestina wel degelijk bevolkt was, is de
Terra Nullius status altijd een argument gebleven in de diplomatie van Israël. Zo stelde de
Israëlische president Golda Meir in de jaren zeventig: "waarom zouden we land moeten
2
teruggegeven als er niemand is om het aan terug te geven?"
Het Zionisme kreeg vorm onder leiding van Theodor Herzl. In zijn manifest 'De Jodenstaat'
legde Herzl de basis voor een overname van Palestina door de Joden. Na het zionistisch
congres in 1897 werden deze ideeën uitgewerkt tot concrete plannen. Hier een stukje van
Herzl:
" We must expropriate gently the private property on the state assigned to us. We shall try to
spirit the penniless population across the border by procuring employment for it in the transit
countries, while denying it employment in our country. Both the process of expropriation and
the removal of the poor must be carried out discreetly and circumspectly."
En hier en uitspraak van Leo Motzkin, een andere belangrijke Zionistische leider uit die
periode:
"Our thought is that the colonisation of Palestine has to go in two directions: Jewish settlement
in Eretz (Groot) Israel and the resettlement of the Arabs of Eretz Israel in areas outside the
country. The transfer of so many Arabs may seem at first unacceptable economically, but is
none the less practical. It does not require too much money to resettle a Palestinian village on
another land."
Ook Chaim Weizmann, de leider van het Zionistische congres en eerste president van Israël,
sprak over Palestijnen als obstakels die verwijderd moeten worden.
Nu was er aanvankelijk weinig animo onder de Joodse bevolkingsgroepen om naar Palestina
te emigreren, er was een voorkeur voor de Verenigde Staten. Er volgde een wereldwijde
campagne waarna Joodse immigranten in steeds grotere aantallen naar Palestina kwamen.
In tegenstelling tot het beeld dat veel mensen hebben van Palestina eind negentiende eeuw,
was Palestina geen primitieve agrarische maatschappij. Het was een overwegend agrarische
cultuur, maar het was zeker modern voor die tijd. Er waren steden, industrieën, universiteiten
en een bloeiende economie. De Palestijnen hadden echter geen leger. Dankzij de
internationale financiële en materiële steun van Joodse bankiers en belangengroepen zetten
de Joodse kolonisten een militaire structuur op. Palestijnen werden met veel geweld uit hun
huizen en van hun grond verdreven, en bij verzet gedood. Dit waren geen incidenten maar een
georganiseerde campagne. Aan het eind van de negentiende eeuw bezocht de Joodse
schrijver en humanist Ahad Ha'am Palestina. Over zijn ervaringen schreef hij het volgende:
"De Arabieren (Palestijnen) worden door de Joodse immigranten met vijandigheid en
wreedheid behandeld. Ze worden constant uitgedaagd en bedreigd, en hun rechten worden
hun ontzegd. Ze worden vaak afgeslacht als honden, zonder enig motief. Niemand in de
Joodse gemeenschap doet zijn mond open, men is er zelfs trots op.".
Dit is dus meer dan honderd jaar geleden. De situatie is sindsdien slechts verergerd, terwijl de
wereld toekijkt.
3
Eerste wereldoorlog - Balfour declaratie
De Joodse migranten waren dus kolonisten, er was nog geen sprake van een Joodse staat. De
volgende stap naar een Joodse staat werd gezet in 1917 tijdens de eerste wereldoorlog. De
oorlog was in een situatie geraakt die uitzichtloos was voor beide kanten. De meeste Europese
landen stonden op de rand van een faillissement. Duitsland had delen van België en Noord
Frankrijk bezet, maar besefte dat het volledig vast zat. Er werd nu een vredesvoorstel aan de
geallieerden gedaan waarbij Duitsland al het bezette land zou teruggeven. Het leek erop dat
men tot een akkoord zou kunnen komen, wat miljoenen levens gespaard zou hebben. Wat
echter gebeurde was dat een Zionistische lobbygroep de Engelse regering wist te overtuigen
dat zij met hun invloed Amerika bij de oorlog zou kunnen betrekken, wat zeker tot een
overwinning van de geallieerden zou leiden. Bij de lobbygroep zaten invloedrijke personen
waaronder de bankier Walter Rothschild en de Zionistische leider Chaim Weizmann. Als
tegenprestatie wilde men land in Palestina voor een Joodse staat. Deze zou een Westerse
bondgenoot worden, en men garandeerde dat het Suez kanaal in Britse handen zou blijven. Dit
werd vastgelegd in de 'Balfour declaratie', genaamd naar de toenmalige Engelse minister van
defensie die de onderhandelingen had geleid. In de verklaring werd dus land beloofd dat onder
het Ottomaanse rijk viel, en bevolkt was. De onderhandelingen waren geen eenvoudige zaak.
De Amerikaanse publieke opinie was sterk gekant tegen deelname aan de Europese oorlog.
De zionistische lobby, in samenwerking met de Amerikaanse vrijmetselaarsloges wisten
Woodrow Wilson, de man die nota bene tot president was herkozen met de campagneslogan
“Re-Elect The Man Who Will Keep Your Sons Out Of The War”, te overtuigen Amerika bij de
oorlog te betrekken.
Twee weken na het tekenen van de Balfour-declaratie begonnen de geallieerden onder leiding
van de Britten een groot offensief in Palestina. In December 1917 was Jeruzalem en een groot
deel van Palestina onder Britse controle. Hieronder de brief van Balfour aan de Bankier en
Zionist Lionel Walter Rothschild:
4
Foreign Office,
November 2nd, 1917.
Dear Lord Rothschild,
I have much pleasure in conveying to you, on behalf of His Majesty's Government, the
following declaration of sympathy with Jewish Zionist aspirations which has been submitted to,
and approved by, the Cabinet:
"His Majesty's Government view with favour the establishment in Palestine of a national home
for the Jewish people, and will use their best endeavours to facilitate the achievement of this
object, it being clearly understood that nothing shall be done which may prejudice the civil and
religious rights of existing non-Jewish communities in Palestine, or the rights and political
status enjoyed by Jews in any other country".
I should be grateful if you would bring this declaration to the knowledge of the Zionist
Federation.
Yours sincerely
Arthur James Balfour
5
Bolsjewisme / Communisme
Veel van de eerste kolonisten waren Joodse Russen die vluchtten voor de pogroms. Deze
begonnen in 1881 nadat de Russische Tsaar Alexander II was vermoord bij een bomaanslag.
In de periode van 1881 tot 1907 waren er meerdere pogroms. Tijdens de pogroms werden
Joodse eigendommen vernietigd en duizenden Joden vermoord. Er is veel geschreven over
deze pogroms en over de toedracht zijn verschillende theorieën. De meest gehoorde theorie is
dat het om puur antisemitisme ging, en afgunst tegen het economische succes van de Joden.
Dan is er de theorie dat het een vergeldingsactie was omdat men meende dat Joodse
revolutionairen achter de aanslag op de Tsaar zaten. Dit sluit aan op de theorie dat gedacht
werd dat men vreesde dat de Joodse revolutionairen een coup aan het plannen waren die van
het Christelijke Rusland een atheïstische eenheidsstaat wilden maken. Nu wordt deze theorie
door de mainstream geschiedenis als samenzweringstheorie gezien. Het is wel een feit dat de
meeste van de revolutionairen die vanaf 1870 aanslagen pleegden tegen het tsaristische
regime Joodse studenten waren. Van deze studenten zouden er een aantal sleutelfiguren
worden in de revolutie van 1917. Dit is iets wat wél mainstream nieuws is, en zelfs in de
Joodse Encyclopedie vermeld wordt. Uiteindelijk valt het ook niet te ontkennen dat er
inderdaad een atheïstische eenheidsstaat kwam en dat dit een overwegend Joods initiatief
was. De bolsjewistische leiders waren vrijwel allemaal Joodse Zionisten, en de latere
communistische staf bestond in meerderheid uit Zionisten. Een aantal Joodse Bolsjewisten
namen revolutionaire namen aan, zoals Lev Davidovich Bronstein, die bekend werd als Leon
Trotski. Machtige Joodse bankiers zoals de Duitse Max Warburg en de Amerikaans bankier
Jacob Schiff steunden het Bolsjewisme met massale bedragen. In 1917 lukte het Lenin, die uit
Rusland verbannen was, terug te keren naar Rusland om daar de revolutie te leiden. Wat de
geschiedenis hier over vertelt is dat Duitsland Lenin heeft geholpen terug te keren met het doel
Rusland te destabiliseren, waar enige logica in zit want Duitsland was immers in oorlog met
Rusland. Er waren echter ook Westerse (geallieerde) landen betrokken bij de reis van Lenin.
Dit is goed beschreven in het boek 'In Europa' van Geert Mak. Veel zaken zijn niet te verklaren
met het argument dat de steun voor het Bolsjewisme slechts een strategische zet was die met
de eerste wereldoorlog te maken had. De internationale steun van het Westen ging
bijvoorbeeld tot laat in de jaren dertig door.
Wanneer je boeken van de historicus Anthony Sutton leest dan blijken er diepere motieven te
zijn achter de steun voor de Bolsjewieken. Het ging niet alleen om financiële steun, het waren
Westerse bedrijven die de infrastructuur van communistisch Rusland hebben opgebouwd.
Anthony Sutton beschrijft in details hoe de meeste industrieën en infrastructuren in Rusland
zoals de metaalindustrie, het wegennetwerk, de spoornetwerken en de energienetwerken
werden gefinancierd en opgezet door het Westen, met name Amerika. Dit lijkt een vreemde
bewering, maar het is gebaseerd op geschiedkundige feiten die niet zo eenvoudig te
weerleggen zijn. Sutton ging zeer nauwkeurig te werk en beschreef in details al zijn bronnen,
die voor een groot deel uit staatsarchieven, diplomatieke archieven en publicaties van de
Westerse bedrijven kwamen. Daarbij was Sutton lang niet de enige. Ook historici als Carroll
Quigley en Douglas Reed kwamen tot dezelfde conclusie, en deze is dat de bolsjewieken
zonder zionistische en westerse steun geen schijn van kans zouden hebben gehad. Het
6
communisme steunde dus op de internationale bankiers en westerse multinationals,
paradoxaal genoeg twee belangrijke pilaren van het kapitalisme.
Het basisprincipe van het communisme was materiële gelijkheid. In het boek 'Het Kapitaal' van
Marx beschrijft deze dat wanneer een gecentraliseerd bestuur zou zorgen voor het gelijk
verdelen van goederen, en de primaire levensbehoeften van de mensen zou garanderen, dan
zou dat vanzelf tot een harmonieuze maatschappij moeten leiden. Dit is zeer beknopt het idee
van 'Het Kapitaal' van Marx. Het is de vraag in hoeverre Marx hier zelf in geloofde. Marx had
een talmoedische rabbijnse afkomst, en een religieuze opvoeding genoten. Marx had ook een
directe band met de Rothschilds, die zijn activiteiten steunden. Het is dus niet verwonderlijk dat
Marx, die zich zo sterk afzette tegen de centrale macht van de monarchen, nooit een woord
repte over invloed van de Rothschilds en andere machtige bankiers families.
Het communisme bleek van het begin af niet te werken. Er was veel weerstand en er ontstond
al snel verzet. De communistische programma's konden alleen met terreur doorgevoerd
worden. De schrijver en nobelprijswinnaar Aleksandr Solzhenitsyn beschreef in zijn boek 'Het
goelag systeem' de grootste moordmachine uit de geschiedenis waarbij miljoenen mensen zijn
omgekomen. Het Goelag systeem was opgezet en werd bestuurd door zes joodse zionisten .
Solzhenitsyn noemt hen bij naam: Aron Solts, Yakov Rappoport, Lazar Kogan, Matvei Berman,
Genrikh Yagoda, and Naftaly Frenkel, allen onbekende namen in de geschiedenis.
Solzhenitsyn schrijft ook dat de meeste Sovjetleiders Joodse zionisten waren, en dit was het
geval tot laat in de jaren vijftig. Dit werd bevestigd door Chroestjov zelf. Het was ook niet
onbekend in het Westen dat Churchill, die het zionisme altijd gesteund heeft, op de hoogte was
dat het bolsjewisme een zionistische coup was. Dit is in zijn biografie te lezen. Ook wist
Churchill dat er tientallen miljoenen slachtoffers waren door migraties en executies. Er zijn veel
geschiedkundige bronnen waaruit blijkt dat het communisme een zionistische coup was. Dat dit
nog steeds onbekend is, laat zien hoe sterk de censuur is. Solzhenitsyn schreef hierover:
"De leidende bolsjewieken die Rusland overnamen waren geen Russen. Ze haatten Russen.
Ze haatten christenen. Het was een invasie en verovering van het Russische volk. Het
bolsjewisme was de grootste menselijke slachting aller tijden. Het feit dat het grootste deel van
de wereld deze realiteit niet kent, bewijst dat de mondiale media in handen zijn van de daders."
Nog minder bekend dan de zionistische oorsprong van het Russische communisme is dat het
zionisme ook de drijvende kracht achter het communisme in China was. Ook dit is door
historici grondig onderzocht en gedocumenteerd, waaronder Antony Sutton en Douglas Reed
een andere historicus van wereldfaam. Douglas Reed was een Britse verslaggever en tijdens
de tweede wereldoorlog gestationeerd in Wenen, Berlijn en Boedapest. Douglas Reed reisde
veel gedurende zijn loopbaan als schrijver en journalist, en schreef een aantal succesvolle
historische boeken. Toen hij op latere leeftijd het boek 'The controversy of zion' schreef verloor
hij op slag zijn reputatie. In dit boek beschrijft Reed zeer gedetailleerd hoe het communisme
een zionistische creatie is, zowel in Rusland als in China. Sleutelfiguren in het Chinese
communisme waren personen als Israël Epstein, een Poolse Jood die zich eerder bij de
Russische bolsjewisten had aangesloten en onder Mao Tse Tung minister van Financiën werd.
7
Dan was er Sidney Shapiro, eveneens een Poolse Jood en communist, die de leiding kreeg
over China's propaganda apparaat. Jakob Rosenfeld, tevens een Oostenrijkse Jood, ook
bekend als generaal Luo, was de minister van Volksgezondheid. Verder waren de
Amerikaanse Joden Sidney Rittenberg en Rewi Alley zeer invloedrijke figuren in de Chinese
communistische partij. Het is opvallend dat al deze personen Chinese staatsburgers werden,
iets wat in die tijd voor buitenlanders zo goed als onmogelijk was. Joodse spionnen als Frank
Coe , Solomon Adler en Jonathan Pollard zorgden ervoor dat er een zeer grote hoeveelheid
militaire en diplomatieke informatie van het Westen naar China werd gesluisd.
Een essentieel persoon in de communistische coup was Mao Tse Tung. Deze werd opgeleid
aan de Chinese Yale Universiteit. De amerikaanse Yale Universiteit runde in China een
netwerk van universiteiten en scholen onder de naam 'Yale in China'. Op jonge leeftijd werd
Mao door Yale geselecteerd om hoofdredacteur van het Chinese Yale dagblad te worden. Mao
kreeg zo een direct kanaal met landelijke reikwijdte en een groot publiek. Zonder de steun van
Yale zou Mao nooit aan de macht zijn gekomen. Dit is iets dat door de Yale Universiteit zelf is
bevestigd. Yale publiceerde een artikel in het Amerikaanse Yale dagblad waarin wordt
beschreven hoe Mao werd geselecteerd en gesteund door Yale. De connectie tussen de
Amerikaanse Yale universiteit en China heeft een lange geschiedenis. De Yale University
kreeg haar naam van Elihu Yale, een Britse koopman die (begin negentiende eeuw) zijn fortuin
verdiende met de opiumsmokkel voor de Britse Oost-Indische Compagnie. De Yale-Universiteit
werd gefinancierd met de winsten van de opiumhandel naar China. Op de Amerikaanse Yale
campus bevindt zich één van de machtigste en meest exclusieve occulte genootschappen, het
'Skull & Bones' genootschap. Sind de oprichting waren veel machtige personen uit de
Amerikaanse politiek, het bedrijfsleven en de rechtspraak Skull & Bones leden. Een groot
aantal Amerikaanse presidenten (zowel democraten als republikeinen) was lid van de Skull &
Bones, en vrijwel iedere Amerikaanse ambassadeur in China was een Skull & Bones lid
(waaronder George Bush senior). Dit is opmerkelijk want het is een zeer klein genootschap en
gewoonlijk zijn Amerikaanse ambassadeurs geen Skull & Bones leden. Er is dus kennelijk op
de achtergrond een belangrijke relatie tussen de VS en China. Deze relatie gaat verder dan het
skull & bones genootschap. De onderzoeker James Corbett heeft een verhelderende video
gemaakt over de diepe connecties tussen de VS en China.
Naomi Klein beschrijft in haar boek 'The shock doctrine' hoe China de 'vrije markt' ideologie
van Milton Friedman's Chicago school adopteerde. De huidige situatie In China laat duidelijk
zien dat het communisme en kapitalisme twee zijden van dezelfde medaille zijn. Beide
ideologieën hebben hun oorsprong in het materialisme, spiritualiteit wordt naar de achtergrond
verdrongen, beiden worden gepushed door het zionisme, beiden steunen op centraal geleide
besturen, en beiden bereiken niet waar men naar zegt te streven. In het 'vrije markt'
kapitalisme is er net zo min sprake van vrijheid als er sprake van 'gelijkheid' is in het
communisme. De macht ligt in een kapitalistische maatschappij voor een groot deel bij de
banken, met name bij de geldschepping en regulering. In de Westerse kapitalistisch
gedomineerde maatschappij wordt de meest dominante en lucratieve markt (van de
geldschepping), in handen gehouden van een kleine groep bankiersfamilies.
8
Zowel het communisme als kapitalisme hebben tot veel terreur en slachtoffers geleid. In
communistisch Rusland vonden 80 miljoen mensen de dood, en onder het communisme in
China waren er 60 miljoen slachtoffers. Het kapitalistische Westen is een bron van oorlog,
armoede en ongelijkheid, en laat een onstilbare honger naar producten en een onleefbare
wereld achter.
9
Palestina tussen eerste en tweede wereldoorlog
Palestina kwam na de eerste wereldoorlog onder Engels bestuur. Engeland kwam haar
beloften aan de Zionisten na. De Engelsen namen actief deel aan de stichting van de
Israëlische staat. Er werd een Jewish National Fonds opgericht en er werd militaire training en
uitrusting aan de Joodse kolonisten gegeven. Engeland kwam echter de beloften aan de
Palestijnse bevolking niet na. Veel Palestijnen, en ook Arabieren van omringende landen,
hadden aan de kant van Engeland gevochten tegen de Ottomanen (Turken). Men stelde nu dat
de Palestijnen, en ook andere Arabische landen een schuld hadden voor hun bevrijding, die nu
afgelost moet worden. De Palestijnen konden deze schuld aflossen door het verkopen van hun
land, aan Joodse migranten. Lawrence van Arabië, die met de Arabieren tegen de Ottomanen
had meegevochten, zag hoe zijn strijdmakkers verraden werden, en gaf om deze reden zijn
functie op.
In het Zionisten congres van 1921 werden de plannen voor een Israëlische staat verder
uitgewerkt. De toon werd steeds duidelijker. Ben Gurion, de latere president en 'vader van
Israël' zei tijdens dit congres:
"Er kan maar één Palestina zijn, en dat is Joods. Om Palestina te zuiveren van de Arabieren
moeten we hard zijn, we moeten het land in beslag nemen, met intimidatie, terreur, en zonodig
met moord. We mogen geen medelijden hebben, en geen onderscheid maken tussen mannen
vrouwen en kinderen."
In snel tempo werd de immigratie ingevoerd. Landgoederen waar palestijnse families
generaties lang hadden gewoond werden geconfisceerd. Alle mijnen werden aan de Joden
toegekend. Ook de infrastructuren, het wegennetwerk en het hele elektriciteitsnetwerk kwamen
in joodse handen.
Dit leidde uiteindelijk tot de eerste opstanden van de Palestijnen in 1928. Voor het eerst kwam
de Palestijnse kwestie onder internationale aandacht. Engeland kwam nu tussenbeide door
een voorstel te doen waarbij Palestina 50/50 verdeeld zou worden. De Arabische bevolking die
toen nog 80% van Palestina uitmaakte wees dit af. Na veel onderhandelingen gaven de
Palestijnen zich gewonnen. Maar nu weigerden de Joden het voorstel. De situatie werd steeds
grimmiger en de agressie tegen de Palestijnen ging door. Dit werd verergerd door een enorme
instroom van nieuwe Joodse kolonisten. Veel van deze kolonisten kwamen uit het Duitse rijk.
De nazipartij had een overeenkomst afgesloten met de zionistisch federatie (het Ha'avara
abkommen) waarin de migratie naar Palestina werd gestimuleerd. Van 1933 tot 1939 zouden
60.000 Duitse joden naar Palestina migreren. In deze periode werden duizenden palestijnse
families uit hun huizen verdreven.
10
Tweede wereldoorlog tot stichting van Israël - 1948
In het vredesverdrag van Versaille in 1919 waren de kiemen gelegd voor een tweede wereld
oorlog. Duitsland werd schuldbetalingen opgelegd waar het land eenvoudig niet aan kon
voldoen. Duitsland was bankroet, en door de enorme schuldaflossingen kon ze nauwelijks het
hoofd boven water houden. Dankzij een omvangrijke financiering kon Hitler zijn
oorlogsapparaat opbouwen, en deze financiering kwam vrijwel geheel van Zionistische
bankiers. De steun ging verder dan financiering. Het voeren van oorlog, met name een
wereldoorlog, kan niet zonder een internationaal financieel netwerk via welke de transacties
gedaan worden. De grondstoffen zoals olie en metaal komen uit het buitenland, en een oorlog
zelf, met name een wereldoorlog, speelt zich natuurlijk af in meerdere landen. De
bankiersfamilies zorgden dat deze transacties konden plaatsvinden. De Rockefellers waren
zelfs betrokken bij de olie bevoorrading van het Duitse leger. Veel van de transacties van de
Nazi's ging via Engelse banken, die eigendom van Joodse bankiers families waren. De reden
dat dit mogelijk was ondanks de boycot was dat deze banken zich in de City of Londen
bevinden. De City is een een eigen staat met eigen bank-regels, gecontroleerd door de Bank of
England, die op haar beurt weer sterk onder controle van de Rothschilds staat. De transacties
voor de Nazi's gingen tot 1943 door. Toen de Duitse bommen op Londen vielen liepen veel
transacties van de Nazi's nog steeds via Engelse bankrekeningen.
In Palestina ging de etnische zuivering door . Er waren 70.000 Britse manschappen
gestationeerd die de orde moesten houden, maar deze Britten hielden zich afzijdig. De Joodse
kolonisten begonnen nu met een grote terreur-campagne. Wagens met luidsprekers reden
langs de dorpen om te waarschuwen dat men binnen een dag zijn huis moest verlaten Daarop
trokken de militaire voertuigen de dorpen in. Alles werd verwoest, huizen, scholen, alle
gebouwen werden vernietigd zodat er geen enkele hoop op terugkeer was. Dit resulteerde in
een vlucht van honderdduizenden Palestijnen. Gedurende deze exodus werden de Palestijnen
constant opgejaagd, velen werden gedood, mannen, vrouwen, vaak hele families, die geen
enkele mogelijkheid hadden om zich te verdedigen.
In dezelfde periode vond er een terreurcampagne plaats gericht tegen de Engelsen, met als
doel de Engelsen zo murw te maken dat men Palestina zou verlaten. In 1946 pleegde de
zionistische terreur beweging Irgun een bomaanslag in het King David Hotel in Jeruzalem, waar
het Britse hoofdkwartier was gevestigd. Vermomd als Arabische arbeiders en kelners plantten
leden van de Irgun een bom in de kelder van het hoofdgebouw van het hotel. 91 mensen
werden gedood, waaronder veel Britse militairen, en er waren tientallen gewonden. De Irgun
pleegde in deze jaren tientallen aanslagen , waarbij honderden Palestijnen en Britse militairen
om het leven kwamen. Bij een inval op een locatie van de Irgun namen de Britten wapens en
bommen in beslag en drie Irgun leden werden gearresteerd. De Irgun leden werden naar
Engeland gebracht en berecht. Ze kregen alle drie de doodstraf. Op de dag van de executie
werden twee britse militairen, die eerder gegijzeld waren door de Irgun, opgehangen in een
boom. De foto van de twee gehangenen stond de volgende dag op de voorpagina's van de
Israëlische kranten. Een Britse militair raakte zwaargewond toen hij de lichamen wilde bergen.
De Irgun had booby traps op de lichamen geplaatst. Dit laat de mindset zien van het Israëlisch
terrorisme. In 1946 pleegde de Irgun een bomaanslag op de Britse ambassade in Rome. De
11
bom van 40 kilo TNT blies een groot gedeelte van de ambassade op. Menachem Begin, de
hoofd commandant van de Irgun, zou in 1952 nog een aanslag beramen op de Duitse
Bondskanselier Konrad Adenauer, welke mislukte.
Menachem Begin zou in de jaren zeventig de Likud partij stichten en de eerste premier van de
Knesset worden. Dit was geen uitzonderingsgeval. Veel Israëlische terroristen zouden later
politici en beleidsmakers worden, zoals bijvoorbeeld Yitzhak Shamir, Ariel Sharon en Isaac
Rabin, en Ehud Barak. Sharon was betrokken bij een operatie waarbij Palestijnen in een dorp in
hun huizen werden opgesloten waarna dynamiet door de ramen werd gegooid. Alle bewoners
van het dorp kwamen om. De VN veroordeelde de actie en Sharon werd door de VN schuldig
aan terrorisme bevonden, maar nooit veroordeeld.
Yitzhak Shamir was betrokken bij de moord op Folke Bernadotte, een zweedse diplomaat die
door de VN was aangesteld om te bemiddelen en te zoeken naar een oplossing voor de
Palestijns / Joodse kwestie. Bernadotte had tijdens de tweede wereldoorlog bij het Rode Kruis
gewerkt en een groot aantal mensen uit de Duitse concentratiekampen weten te krijgen,
waaronder veel joden. Bernadotte kwam met een plan waarbij de Palestijnen terug zouden
keren naar hun land, naar zones waar de VN de veiligheid zou garanderen. De zionisten waren
op geen manier bereid tot een compromis maar konden ook niet direct tegen het voorstel
ingaan, omdat het door veel landen als een redelijk voorstel werd gezien. Het voorstel bereikte
nooit de onderhandelingstafel omdat Bernadotte door de zionistische 'Stern groep' werd
vermoord, waar Shamir deel van uitmaakte. Net als Menachem Begin, en andere leiders van
terroristische zionisten groeperingen, werd Shamir nooit berecht.
De golf van agressie en falende onderhandelingen had als resultaat dat de Engelsen zich terug
trokken uit Palestina, en er werd haast gemaakt met de vorming van de staat Israël. In 1948
werd de VN resolutie aangenomen waarin werd gesteld dat het Engelse mandaat van Engeland
over zou gaan naar een staat Israël. Na het vertrek van de Engelsen ging het geweld tegen de
Palestijnen onverminderd door. Honderden palestijnse dorpen werden platgebrand en de
mensen verjaagd. 200.000 Palestijnen werden in koele bloede vermoord door de Joodse
paramilitaire groepen. Mensen werden op pleinen gezet en geëxecuteerd. Al deze operaties
waren gericht tegen ongewapende burgers. Dit alles vond dus plaats voor de oorlog in 1948,
nog voordat een enkel arabische soldaat uit de buurlanden voet had gezet in Palestina.
12
Periode 1948 - 1967
In mei 1948 riep David Ben-Goerion de staat Israël uit. De VS erkenden de Israëlische staat, en
vele landen volgden. Dezelfde maand vielen zeven Arabische buurlanden Israël binnen. De
officiële geschiedenis vertelt ons dat Israël van alle kanten werd binnengevallen door Arabische
legers. Het zou als een strijd van David tegen Goliath zijn geweest waarbij de Israëlische
militairen op heroïsche manier de vijanden op meerdere fronten wist te verslaan. Nu was het
enige leger dat enigszins in staat zou zijn geweest een bedreiging voor Israël te vormen het
leger van Jordanië. De Britse militair John Glubb, een militair met een hoge positie in het
Jordaanse leger, schreef later dat de oorlog van 1948 een 'phony war' (nep oorlog) was. Ben
Gurion had een afspraak gemaakt met koning Abdul van Jordanië dat deze niet aan de inval
zou deelnemen. Het Iraakse leger, dat uit enkele duizenden soldaten bestond viel onder het
bestuur van koning Abdul van Jordanië en hield zich ook afzijdig. Ook het leger van Libanon
was nauwelijks betrokken bij de oorlog. Het Egyptische leger dat wel actief betrokken was had
vrijwel geen militaire opleiding was op geen enkele manier voorbereid op een oorlog. Het
Syrische leger dat deelnam aan de inval telde enkele duizenden manschappen maar kon niet
op tegen het goed uitgeruste en getrainde Israëlische leger van 40.000 man. Na de oorlog van
1948 werden er nog minstens 300.000 Palestijnen uit hun huizen verdreven, en enkele
honderdduizenden ontvluchtten Palestina.
Na de overwinning richtte Israël zich op het buitenland, met name op Egypte dat zich steeds
sterker tegen de Britse overheersing verzette. De in 1949 opgerichte Mossad, de geheime
dienst voor buitenlandse zaken, voerde een aantal valse vlag operaties uit in Egypte die als
doel hadden dat de Britten en de VS zich tegen de nationalistische regering van Nassar zouden
keren. In 1954 pleegden Joodse Egyptenaren en Israëlische undercoveragenten een serie
bomaanslagen op Britse en Amerikaanse gebouwen in Egypte. Het kwam echter aan het licht
dat het om valse vlag aanslagen ging. De zaak werd bekend als de Lavon affair genaamd naar
de Israëlische minister van defensie Pinhas Lavon. Het werd duidelijk dat hoge politieke leiders
als Lavon, Shimon Peres, Moshe Dayan en Yosef Avidar achter de aanslagen zaten. Egypte
arresteerde en veroordeelde een aantal Joodse Egyptenaren en Israëlische
undercoveragenten. In 2005 kregen de overlevende aanslagplegers een onderscheiding van de
Israëlische regering.
Een andere 'valse vlag' aanslag die als doel had de schuld in de voeten van Egypte te
schuiven was de aanval van de Israëlische luchtmacht op het Amerikaanse marineschip USS
Liberty. In een luchtaanval met Israëlische straaljagers werd het schip uren lang bestookt. De
USS Liberty werd zwaar gehavend maar zonk niet. 34 Amerikaanse mariniers werden gedood
en 171 raakten gewond. Ook deze gebeurtenis werd in de doofpot gestopt. Het maakt, net als
de andere aanslagen, geen deel uit van de onderwezen geschiedenis in de VS en Westerse
landen.
De aanval op de USS Liberty gebeurde tijdens de zesdaagse oorlog van 1967. De officiële
geschiedschrijving over deze oorlog is net als de oorlog in 1948 een kolossale leugen. Volgens
13
Israël stonden Egypte, Syrië en Jordanië op het punt om Israël binnen te vallen. Dit is weerlegd
door de man die persoonlijk verantwoordelijk was voor het initiatief Egypte in 1967 aan te
vallen. Deze man was Generaal Matityahu Peled, zijn rol in de zesdaagse oorlog, en de
werkelijke toedracht is beschreven in het boek: 'The General's Son' van de schrijver Miko
Peled, de zoon van Matityahu Peled. Nu zijn er talloze boeken en documentaires die zeer goed
uit de doeken doen wat zich werkelijk bij de oorlogen van 1948 en 1967 afspeelde, en wat de
achtergronden waren. Het boek 'The General's Son' geeft echter een heel goed inzicht omdat
de informatie uit eerste hand komt. Miko groeide op in Jeruzalem in een zionistische familie.
Zijn grootvader was een zionistisch politicus, en was een van de ondertekenaars van de
Israëlische staat. Miko's vader Matityahu Peled, was een officier in de oorlog van 1948, en
tijdens de oorlog van 1967 was hij Majoor Generaal. Mattityahu Peled was een fanatiek zionist
en werd onderscheiden als oorlogsheld. Miko Peled volgde zijn vaders voetsporen en werd lid
van de 'Israëlische special forces'. Toen Miko het leed van de Palestijnen en de
onrechtvaardigheid besefte besloot hij vredesactivist te worden. Ook hier volgde hij zijn vader,
die op latere leeftijd vredesactivist was geworden. Via zijn vader kreeg Miko toegang tot veel
eerste hand informatie, maar ook via zijn familie, die vertelde over het leven in Palestina. Voor
de oprichting van Israël was Palestina een ontwikkelde staat met een bloeiende economie.
Palestina had een grote middenklasse, er waren scholen, instituten, wetenschappers. In de
steden waren parken en prachtige huizen met tuinen. De Palestijnen werden door de Joodse
milities uit hun huizen gejaagd, en de huizen werden toegewezen aan Joodse kolonisten. Het
kwam voor dat wanneer de huizen door de nieuwe bewoners betrokken werden de koffie nog
warm op tafel stond. Ook het gezin van Miko kreeg een huis toegewezen, maar zijn moeder
weigerde.
Volgens Miko Peled is er geen sprake van kolonisatie, maar van een systematisch geplande
etnische zuivering, en dit gebeurd met behulp van terrorisme, massamoorden en de plundering
van een natie. Natuurlijk reageerde de Palestijnse bevolking. In het begin was er verzet, later
de intifada, zelfmoordaanslagen, en zelfgemaakte raketten die vanuit Gaza werden afgevuurd.
Over het Palestijnse terrorisme zei Generaal Matityahu Peled het volgende: 'wanneer een
kleine natie wordt onderdrukt door een grote macht, dan is terrorisme is het enige middel wat
overblijft'. Nu is dit geen excuus, en zo is het niet bedoeld. Generaal Peled was niet een man
die terrorisme zou verdedigen. Terrorisme op kleine schaal blijft terrorisme. Maar om het
conflict te begrijpen is het wel belangrijk de verhoudingen te kennen. Het aantal Israëlische
slachtoffers ten opzichte van het aantal Palestijnse slachtoffers gedurende het conflict
verhouden zich als één tegen duizenden. De zelfgemaakte raketten die uit Gaza worden
afgevuurd kunnen gezien worden als het 'gooien van stenen over de muur van de gevangenis'
in vergelijking tot de Israëlische bombardementen.
Volgens het 'English Institute for Strategic Studies' is Israël de op vier na grootste militaire
macht ter wereld (na de VS, Rusland en China). Dus Israël heeft een grotere militaire macht
dan naties zoals Engeland en Frankrijk. In 2008 vloog de luchtmacht van deze machtige
militaire natie af en aan, dag na dag, bommen werpend op een weerloze burgerbevolking. De
zware bommen bliezen hele huizenblokken op, en de witte fosfor clusterbommen
veroorzaakten diepe brandwonden bij veel mensen in de dichtbevolkte Gazastrook. De
14
Israëlische luchtmacht hoefde niet bang te zijn voor luchtafweer, het was voor hen geen
onbekend vijandelijk terrein zoals bij een 'conventionele' oorlog het geval is. De Israëliërs
kenden Gaza goed. Het was, volgens Miko Peled 'like shooting fish in a barrel'. De wereld keek
toe, reageerde geschokt, er waren kritische artikelen, er werd gebeden, er werden petities
getekend, maar er veranderde niets. De bombardementen herhaalde zich in 2014. Israëlische
politici verklaarden in 2015 dat het geweld tegen de Palestijnen zal toenemen, en dat ieder
vredesakkoord waarbij de Palestijnen een eigen staat zouden krijgen zal worden geblokkeerd.
Het geweld tegen de bewoners van Gaza is sinds die tijd inderdaad onverminderd doorgegaan.
In Januari 2019 bracht de Mensenrechtenraad van de VN een rapport uit waaruit blijkt dat het
Israëlische leger in 2018 in Gaza met scherp op demonstranten heeft geschoten. Hierbij
werden meer dan 6000 Palestijnen verwond en minstens 183 Palestijnen gedood. Onder de
slachtoffers, die grotendeels ongewapend waren, bevonden zich 35 kinderen. Ook staat er in
het rapport dat Israëlische militairen bewust op kinderenen en journalisten hebben geschoten,
en op verpleegsters die de gewonden eerste hulp gaven. De Israëlische regering reageerde
zoals gewoonlijk verontwaardigd, maar ontkende de beschuldigingen niet. Het verweer was dat
Israël 'het recht heeft zich te verdedigen'.
15
16
Terreurbewind
Over het algemeen zijn de mensen zich wel bewust dat de situatie van de Palestijnen in Israël
vreselijk is. Er zijn veel organisaties, waaronder veel Joodse organisaties, die voor de
Palestijnen opkomen, en er zijn talloze boeken over geschreven. Toch beseffen weinig mensen
hoe het is om als Palestijn onder bezetting te leven.
Israël kent een apartheidssysteem. Als Palestijn heb je minder rechten, je hebt een apart
paspoort, en de auto's van de Palestijnen hebben een ander nummerbord. De helft van de bijna
vier miljoen Palestijnen in Gaza en de Westelijke Jordaanoever leeft in extreme armoede. 90%
van de kinderen heeft een oorlogstrauma. Men leeft constant in staat van bezetting, er zijn
controleposten, alles wat in of uit de bezette gebieden komt wordt gecontroleerd. Bij hoge
uitzondering kan men toestemming krijgen om naar Jeruzalem, de hoofdstad van hun eigen
land, of naar het strand te gaan. De Gazastrook en Westelijke Jordaanoever zijn werkelijk
openlucht gevangenissen, men leeft in gevangenis omstandigheden. Ook binnen het ommuurde
gebied kan men zich niet vrij bewegen, er zijn hekken, muren en controleposten. De Palestijnse
bevolking wordt het leven constant moeilijk gemaakt. Palestijnse vrouwen die moeten bevallen
worden niet doorgelaten, huizen die gebombardeerd zijn worden afgezet zodat er geen eerste
hulp kan worden gegeven. Ondertussen vestigen zich steeds meer Joodse kolonisten in de
bezette gebieden, onder zware militaire Israëlische steun. De VN heeft de bezetting van de
Gazastrook en Jordaanoever van het begin af veroordeeld. Er zijn tientallen VN resoluties
aangenomen, maar deze worden genegeerd. Dit alles gebeurt met passieve en actieve steun
van de wereld. Israël is sterk afhankelijk van de grote financiële steun van de Amerikaanse
belastingbetalers, en ook van de steun van de Westerse landen, die Israëlische producten
kopen. De twee grootste mogendheden die grenzen aan Israël, namelijk Jordanië en Egypte
krijgen jaarlijks miljarden dollars aan financiële steun van de VS, en zijn economisch sterk
afhankelijk van de VS geworden. Wanneer deze landen niet meegaan met de politiek van de
VS, zoals bijvoorbeeld gebeurde na de Egyptische revolutie van 2011, dan hoeven de VS
slechts te dreigen de financiële hulp in te trekken om de politiek weer in het gareel te krijgen.
Over het algemeen zien mensen het Israëlisch Palestijnse conflict als een lokale
aangelegenheid, met betrokkenheid van enkele landen uit het Midden Oosten. Wanneer je de
Israëlische diplomatie volgt dan blijkt het duidelijk deel van een mondiale strategie te zijn. De
Israël lobbies zijn oppermachtig. Het boek Dangerous Liaison van Andrew Cockburn vertelt hoe
Israëlische geheime diensten over de hele wereld wapenleveranties en militaire training
leverden zolang dit de diplomatie van Israël diende. Israël gaf steun aan latijns amerikaanse
dictaturen, de drugskartels in Mexico en Colombia, het apartheidsregime van Zuid Afrika, de
Sjah in Iran, Mobutu in Zimbabwe, en ga zo maar door. Indien het nodig werd geacht dan
intervenieerde Israël zelf. De Mossad en andere Israëlische diensten zijn verantwoordelijk voor
honderden terroristische aanslagen wereldwijd.
Dit zou van geen land geaccepteerd worden. Israël heeft dus een unieke status. Het is ook
uniek dat in een land zo veel regeringsleiders een achtergrond van terrorisme hebben.
Israëlische politici maken hier zelf geen geheim van. Toen de Britse journalist Russell Warren
Howe in 1974 Menachem Begin tijdens een interview vroeg hoe het voelde om "de vader van
17
het terrorisme in het Midden Oosten te zijn" antwoordde Begin met vuur: 'In het Midden Oosten?
In de hele wereld!' Vier jaar later, in 1987, ontving Menachem Begin de Nobelprijs voor de
vrede. Als dit al enige betekenis had dan was dit dat Israël de groene kaart kreeg voor
internationaal terrorisme, en dit past in de strategie van Israël dat men in plaats van zelf
oorlogen te voeren andere landen dit voor hen laat doen. Met valse vlag aanslagen, en met
diplomatieke en financiële pressie weet men landen en organisaties als de VN en de NAVO
voor het karretje te spannen en hen niet alleen oorlogen te laten voeren, maar ook te
bekostigen. Hoe dit gaat hebben we kunnen zien bij de oorlogen in Irak, Afghanistan, Libië en
Syrië. Er ging een grondige en lange diplomatieke voorbereiding aan vooraf om deze strategie
te verwerkelijken. Deze voorbereiding begon in 1979 onder leiding van Menachem Begin en
Netanyahu. Vandaag de dag is deze strategie bekend is als de 'War on Terror' (verderop in dit
artikel zal hier een hoofdstuk aan besteed worden).
18
Holocaust
Je kunt je afvragen hoe het mogelijk is dat Israël hier allemaal mee weg komt. Waarom laat de
wereld toe dat dit gebeurd? Volgens Ronen Berelovich, een Joodse para-militair die in de
bezette gebieden gestationeerd was, is het antwoord eenvoudig. Israël heeft het ultieme
wapen, en dat is de holocaust. De term 'holocaust' werd pas een begrip in de jaren 70. Het
werd gepromoot als een product en werd vanaf die tijd met een hoofdletter geschreven. De
Holocaust is een van de grootste taboes en een zeer effectief middel om mensen de mond te
snoeren. Vanuit de Joodse gemeenschap zelf is hier veel kritiek op. Bijvoorbeeld van schrijvers
als Gilad Atzmon, Israel Shamir en Norman Finkelstein. In zijn boek 'The Holocaust Industry'
beschrijft Finkelstein hoe de Holocaust wordt gebruikt:
"De Holocaust is een ideologisch wapen, dat als doel heeft om de staat Israël, een van de
meest formidabele militaire machten ter wereld met een afschuwelijke reputatie wat betreft
mensenrechten, zichzelf als slachtoffer te presenteren, en zich op deze manier immuniteit
tegen kritiek te verschaffen ".
Israel Shamir beschrijft in zijn boek de 'Flowers of Galilee' hoe de holocaust het mogelijk maakt
etnische zuivering van de Palestijnse bevolking door te zetten. Shamir wordt als antisemiet en
holocaustontkenner aangevallen, ondanks dat hij zelf Joods is en een groot deel van zijn
familie in de holocaust is omgekomen. In 2004 werd de (Franse) uitgever aangeklaagd voor
het publiceren van 'Flowers of Galilee' omdat het een racistisch boek zou zijn. Het boek werd
verboden en de uitgever veroordeeld tot drie maanden gevangenisstraf.
Dit zijn slechts enkele voorbeelden van Joodse kritiek op de manier hoe de holocaust gebruikt
wordt als propagandamiddel. Natuurlijk zijn er mensen die de holocaust volledig ontkennen.
Echter, de meeste schrijvers die als holocaustontkenner worden bestempeld en vervolgd
worden ontkennen de holocaust niet, maar stellen dat de officiële theorie niet klopt. Een
historicus die in dit verband genoemd kan worden is David Irving. Na de tweede wereldoorlog
bezocht Irving Duitsland gedurende meerdere periodes voor historisch onderzoek. In Duitsland
wilde men de oorlog het liefst zo snel mogelijk vergeten en Irving was een van de weinigen die
historisch onderzoek deed. Het feit dat hij Duits sprak, en een boek over het bombardement
van Dresden had gepubliceerd, deden voor hem de deuren opengaan. Hij sprak met mensen
die de oorlog hadden meegemaakt, met burgers, ambtenaren en officieren tot in de hoogste
echelons. Hij kreeg toegang tot vele archieven en verzamelde veel correspondentie tussen
hoge officieren en de Duitse legerleiding. Ook in geallieerde landen deed Irving onderzoek. Hij
sprak met militairen, piloten, politici en verzamelde vele documenten uit staatsarchieven. Irving
bouwde zo een indrukwekkend archief op van veertig duizend documenten. Deze informatie
vormde de basis voor zijn boeken. Irving schreef meerdere boeken over de tweede
wereldoorlog en deze werden stuk voor stuk bestsellers. Hier kwam abrupt een einde aan toen
hij een boek over de holocaust schreef. Nu is Irving geen holocaust ontkenner, maar zijn
verhaal wijkt wel sterk af van de officiële theorie. Irving besefte dat hij in een mijnenveld stapte
toen hij besloot over de holocaust te schrijven. En hij raakte inderdaad diep in de problemen.
Hij werd onder voorwendselen naar Oostenrijk gelokt en daar vervolgd. Irving werd schuldig
bevonden aan 'holocaustontkenning' en veroordeeld tot drie jaar eenzame opsluiting. Al zijn
bezittingen werden van hem afgenomen, zijn huis, zijn geld, en zijn archief. Tot de dag van
19
vandaag wordt zijn familie en hijzelf op alle mogelijke manieren het leven lastig gemaakt.
Nu kun je je afvragen, wat zou het motief zijn van een gerespecteerd historicus om na een
succesvolle carrière van 25 jaar een boek te schrijven over de holocaust met als doel
geschiedvervalsing te plegen? Dit zou een zeer duister motief moeten zijn geweest. De
schrijver zou een laag en verachtelijk persoon moeten zijn. Als je leest wat de media en
gangbare geschiedkundigen over Irving schrijven (de wikipedia is hier een goed voorbeeld van)
dan is Irving inderdaad een dergelijk abject persoon. Echter, wanneer je de video bekijkt waar
Irving zijn levensverhaal vertelt, en uit de doeken doet hoe hij te werk is gegaan en wat zijn
motieven zijn, dan geeft dit een ander beeld. Nu is Irving zeker een man met rechtse
sympathieën, iets wat hij nooit onder stoelen of banken stak. Hij had echter zeker geen
sympathie voor het Naziregime. Zijn familie en hijzelf hadden sterk geleden in de tweede
wereldoorlog. De reden, volgens Irving, waarom hij zijn boeken schreef is dat hij van mening
was dat de gangbare geschiedschrijving over de tweede wereldoorlog eenvoudig niet klopte.
Hij zag het als een klassiek voorbeeld waar de 'geschiedenis geschreven wordt door de
overwinnaars'. Vele zeer relevante documenten en feiten worden door de historici genegeerd
omdat ze niet passen bij de gangbare zienswijze. Het is overigens niet alleen Irving die tot
deze conclusie komt. Vele andere historici, onderzoekers en journalisten komen tot deze
conclusie. Zoals bijvoorbeeld de eerder genoemde Antony Sutton, die ook een heel andere
kant van de tweede wereldoorlog laat zien. Maar de holocaust heeft een aparte status. Volgens
Yaakov Shapiro, een Rabbi die zeer kritisch over het Zionisme is, heeft de holocaust een
religieuze status gekregen. Iedereen die van de officiële leer afwijkt wordt als ketter vervolgd.
In een aantal Europese landen kun je gevangenisstraf krijgen wanneer je afwijkt van de
officiële theorie over de holocaust. Onlangs werd in Duitsland de 89 jarige Ursula Haverbeck
veroordeeld tot 14 maanden gevangenisstraf omdat zij stelde dat de officiële theorie van de
holocaust niet waar was.
De holocaustontkenners worden al snel bestempeld als 'neonazi's'. Nu zullen er zeker mensen
met kwade bedoelingen bij zitten, maar bij de mensen die als holocaustontkenners worden
beschouwd zijn ook schrijvers en historici als Irving die professioneel te werk zijn gegaan.
Deze schrijvers hebben meestal ook andere boeken geschreven waarin zij afwijken van de
gangbare geschiedschrijving. Hier hebben de mensen over het algemeen geen probleem mee.
We kunnen nog wel inzien dat in veel gevallen de 'geschiedenis wordt geschreven door de
overwinnaars'. Maar aan de officiële theorie over de Holocaust mag niet getwijfeld worden, het
mag niet eens onderzocht worden. Het is vreemd dat we in een vrije maatschappij niet zelf
mogen beoordelen of deze mensen geloofwaardig zijn of niet. De waarheid heeft toch geen
wetten en gevangenisstraffen nodig. Het argument dat de autoriteiten gebruiken is dat
dergelijke meningen en boeken zouden kunnen leiden naar weer een fascistisch regime. Ik
denk dat het tegenovergestelde waar is. Wanneer er geen vrijheid van meningsuiting is dan
kunnen we juist in dezelfde situaties terecht komen. Als je goed naar de wereld kijkt dan blijkt
dit in grote mate al het geval te zijn. Er is wellicht geen sprake van openlijk fascisme, maar kijk
naar de propaganda, de toenemende controles, de militaire uitgaven, de censuur, de agressie
tegen iedereen die niet in de pas loopt, het niet vervolgen van criminele activiteiten, het
20
negeren van de mensenrechten, de manipulatie van media. Het is oude wijn in nieuwe zakken.
Alleen is de situatie nu veel kritischer. Dankzij de nieuwe technologieën zijn de wapens en
communicatiemiddelen veel geavanceerder en krachtiger. Zaken die vroeger veel tijd en
moeite kostten zoals afluisteren, controleren, manipulatie van informatie en het doden op
afstand gaan nu met een druk op de knop. Wat betreft de holocaust, uiteindelijk wil je natuurlijk
als slachtoffer, of als nakomeling van een slachtoffer, weten wat er gebeurd is.
21
The War on Terror
De "War on Terror" wordt vaak gezien als een soort concept, of een strategie. In werkelijkheid
is het een officiële autorisatie voor de Amerikaanse president om ieder land aan te vallen
waarvan men verdenkingen heeft dat het terroristen huist of steunt die betrokken waren bij de
aanslagen van 9/11. Met deze toestemming, die de naam 'The Authorization for Use of Military
Force' (AUMF) heeft, hebben de VS in samenwerking met de NAVO-landen militaire operaties
gevoerd in landen in het Midden Oosten, Afrika en Azië. Het is de langste en duurste oorlog uit
de geschiedenis van de VS, en toch is er vrijwel geen kritiek. Eén van de redenen is dat de
berichtgeving zeer beperkt is. In de jaren zestig waren het de televisiebeelden die de Vietnamoorlog
dichterbij brachten, en waardoor de Amerikaanse bevolking uiteindelijk in opstand kwam
tegen de oorlog. De strategie van de laatste twintig jaar is: 'out of sight out of mind'. De weinige
beelden die getoond worden zijn propaganda voor langere of nieuwe interventies.
Het doel van de 'War on Terror' is, zoals de naam dit aangeeft, het 'bestrijden van terrorisme'.
Je kan concluderen dat dit dan niet erg veel succes heeft want het terrorisme is sinds de 'War
of Terror' begon (in 2001) sterk toegenomen. De 'War on Terror" blijkt een 'War Of Terror' te
zijn. Landen kunnen worden binnengevallen wanneer er slechts verdenkingen zijn van
vijandige plannen. Het is de strategie van de 'preventieve oorlogsvoering', die al millennia
gebruikt wordt om agressie te rechtvaardigen. We weten inmiddels dankzij meerdere
onderzoeken dat Irak geen massavernietigingswapens had, dat Libië niet de dictatuur was die
de media ons voorschotelden, en dat de gifgasaanvallen in Syrië niet door Assad zijn
uitgevoerd. Het zijn leugens die deel uitmaken van een zeer agressieve politiek, en de NAVO
landen doen hier aan mee. In de Nederlandse media lezen we over de noodzaak van militaire
'missies', en de politieke partijen van links tot en met rechts gaan hier in mee (met uitzondering
van de Partij van de Dieren). Hoe de media en politiek dit weten te verkopen is bijzonder. Zo
vertelt men ons nu dat men 'bezorgd is over de terugtrekking' van de Amerikaanse troepen in
Afghanistan. We hebben kunnen zien wat deze troepen hebben gedaan de afgelopen jaren.
Ieder land dat door de Amerikaanse en NAVO-troepen is bezet, zoals Irak, Afghanistan, Libië,
en Syrië is volledig verwoest. In Afghanistan is sinds de militaire bezetting de opiumproductie
verveelvoudigd. 90% van de opium op de wereldmarkt komt nu uit Afghanistan (volgens een
rapport van de VN). Dat een verlenging van een militaire bezetting zou kunnen bijdragen aan
een verbetering is van een zorgwekkende naïviteit.
Het zijn de klokkenluiders en organisaties als wikileaks die af en toe een blik achter de
schermen geven. Zo schreef Hillary Clinton in 2012 in een (uitgelekte) email: "de beste manier
om Israël te helpen om het groeiende nucleaire vermogen van Iran tegen te gaan is de
bevolking van Syrië te helpen het regime van Bashar Assad omver te werpen". Dit schreef
Hillary Clinton in 2012, terwijl Afghanistan meerdere Amerikaanse rapporten van Amerikaanse
inlichtingendiensten hadden uitgewezen dat Iran geen programma had om een atoombom te
maken, een conclusie die gesteund werd door het International Atomic Energy Agency (IAEA).
De email van Clinton laat ook de gebruikelijke dubbele standaard zien wat betreft Israël en
kernwapens. Er is geen enkele kritiek op het enorme nucleaire arsenaal van Israël, dat in
22
tegenstelling tot Iran weigert inspecties van de IAEA toe te laten. Er was nog wel enige kritiek
van de internationale media en politiek toen Israël in 1980 en 1981 luchtaanvallen uitvoerde op
een Iraakse kerncentrale in aanbouw. Het kwam echter zoals gewoonlijk niet tot sancties.
De War on Terror is uiteindelijk ook een oorlog tegen de eigen bevolking. De VS hebben sinds
9/11 een staat van oorlog afgeroepen en wetten en maatregelen ingevoerd die diep hebben
ingegrepen in de rechten van personen. De grondwet is volledig omzeild. Burgers kunnen
worden afgeluisterd, gecontroleerd, gearresteerd en onbeperkt vastgehouden.
Wanneer we de 'War on Terror' willen beëindigen dan zullen we om te beginnen moeten kijken
hoe deze oorlog is ontstaan. De 'War on Terror' gaat lange tijd terug. Zionistische leiders
hebben er nooit een geheim van gemaakt dat de Zionistische ambities buiten Israël lagen. Zo
sprak bijvoorbeeld Ben Gurion in de jaren '30 en '40 van de vorige eeuw over het plan van een
Israëlitische hegemonie over het Midden Oosten die zou beginnen met een expansie naar
Libanon, Jordanië en syrië. Het was duidelijk dat Israël dit op eigen kracht niet kon. In 1948,
nog voor dat Israël een staat was, bracht de Amerikaanse 'Joint Chiefs of Staff' (het hoogste
militaire adviserende orgaan van de president van de VS) een rapport uit waar de volgende
conclusie in stond:
" The ‘Zionist strategy will seek to involve the United States in a continuously widening and
deepening series of operations intended to secure maximum Jewish objectives. "
De VS waren dus in die tijd al op de hoogte van de zionistische plannen. De volgende grote
stap was de 'Jerusalem Conference on International Terrorism (JCIT)' georganiseerd door
Netanyahu in 1979 en gefinancierd door Israël. De 700 deelnemers kwamen voornamelijk uit
Israël, Engeland en de VS. De conferentie, ging over dreiging van terrorisme en hoe de
Westerse landen dit samen met Israël konden bestrijden. George Bush senior (tot 1977
directeur van de CIA en toekomstig president) hield een toespraak waarin hij Amerikaanse
deelname en inzet garandeerde. In de toespraak zette hij een strategisch plan uiteen welke 22
jaar later vrijwel letterlijk zou worden uitgevoerd door zijn zoon George Bush junior (in 2001 na
de 9/11 aanslagen). Toen Reagan in 1981 president van de VS werd kregen 33 van de
deelnemers aan de JCIT conferentie hoge posities in de Amerikaanse regeringen en geheime
diensten. Sindsdien is het Witte huis altijd pro-zionistisch geweest.
Israël wilde kost wat het kost voorkomen dat er in het Midden Oosten weer een nationale leider
als Nasser zou opstaan. Een volgende concrete stap die dit moest bewerkstelligen was het
Yinon plan van 1982. Deze strategie had als doel het Midden Oosten te balkaniseren door het
steunen van conflicterende groepen. Netanyahu zou in deze periode naast zijn politieke
loopbaan een schrijverscarrière beginnen met als doel de 'Internationale strijd tegen het
terrorisme' te promoten. Hij publiceerde boeken als 'Terrorism How The West Can Win', en
'Fighting Terrorism: How Democracies Can Defeat Domestic and International Terrorists'. De
boeken hebben drie hoofdthema's. Ten eerste wordt gesteld dat Israël een Westerse natie is
met Westerse waarden. Dan benadrukt Netanyahu dat het Israëlisch geweld tegen de
Palestijnen een daad van zelfverdediging is, en noodzakelijk voor het voortbestaan van Israël.
Ieder persoon en iedere organisatie of natie die hier niet in meegaat is automatisch een vijand
23
van Israël. Verder stelt Netanyahu dat Islamitisch terrorisme een globale dreiging is. Er is dus
internationale samenwerking nodig en Israël zou hier de leidende rol in moeten hebben.
Deze nieuwe doctrine werd door de media wereldwijd gepropageerd en geadopteerd door
regeringen. Naomi Klein beschrijft het als de 'Likudizatie van de wereld'. Het gaf de Westerse
regeringen het politieke middel tot militaire interventies, en de rechtse dictaturen kregen ook
een nieuw wapen. Iedere gewelddadige onderdrukking van de oppositie kon men nu
rechtvaardigen als 'strijd tegen het terrorisme'.
Het internationaal terrorisme had echter nog geen 'gezicht'. In de tijd van de JCIT conferentie
waren de pijlen nog hoofdzakelijk gericht op de Sovjet Unie. De documentaire ' Power of
Nightmares ' van de Britse journalist en filmmaker Adam Curtis laat zien hoe de Sovjet dreiging
met opzet was overdreven door het zogenaamde 'Team B', een operatie opgezet door George
Bush senior in 1976 toen hij hoofd van de CIA was. Het werd echter steeds duidelijker dat
Sovjet Unie geen werkelijke dreiging vormde. Er was dus een nieuwe externe dreiging nodig en
dit werd het Islamitisch terrorisme. De verandering van de Sovjet dreiging naar een dreiging van
Islamitische terrorisme liep zo naadloos in elkaar over dat de wapenindustrie kon door blijven
produceren.
In dezelfde tijd begonnen de VS en Israël met het steunen van Islamitische terreurgroepen in
Afghanistan. Gedurende de Operatie Cyclone kregen de strijders van de Mujahedin en Hezbi
Islami financiering van de wapens van de VS, en training van Israëlische militairen. Later
zouden uit deze groepen de Al Qaida en de Taliban ontstaan, die eveneens door de VS
gesteund werden.
Rond het jaar 2000 was alles klaar om de 'War on Terror' als officiëel beleidsprogramma in te
voeren. Het enige wat nodig was een schakelaar om het in gang te zetten, en dat was 9/11.
24
Valse vlag aanslagen, 9/11
Toen op 9/11 de vliegtuigen zich in de world trade torens boorden was de propaganda
machine er klaar voor. Nog voordat de world trade torens waren ingestort riep de Israëlische
premier Ehud Barak tijdens een live interview op de BBC op tot een 'internationale War on
Terror'. Dit was dus dezelfde man die verantwoordelijk was geweest (als hoofd van de
Israëlische geheime dienst) voor de trainingen van de Islamitische terreurbewegingen in
Afghanistan in de jaren '80.
De media en politiek kwamen direct met de kant en klare theorie dat het een Islamitische
aanslag was georganiseerd door Bin Laden vanuit Afghanistan. Dat ieder bewijs hiervoor
ontbrak viel weinig mensen op. Dit is gewoon bij schokkende gebeurtenissen, de eerste
reacties zijn over het algemeen niet rationeel. Om deze reden wordt bij valse vlag aanslagen
altijd direct een sluitende theorie gepresenteerd. Het is een psychologische strategie die 'shock
and awe' wordt genoemd. Voordat mensen bij zinnen komen worden de mensen gevoed met
beelden en een kant en klare theorie. Deze theorie wordt de opeenvolgende dagen eindeloos
herhaald zodat het diep geworteld raakt en als onwrikbaar feit wordt gezien.
Een week na de aanslag van 9/11 werd de Amerikaanse Generaal Wesley Clark door een
collega ingelicht over een militair plan dat de VS in de komende jaren zeven landen zouden
binnenvallen, te beginnen met Irak, vervolgens Syrië, Libanon, Libië, Somalië, Soedan en
eindigend met Iran. Het is onmogelijk een dergelijke planning in één week te maken. Ook bleek
dat de omstreden Patriot Act was geschreven voor de aanslagen. Er was dus duidelijk sprake
van voorbereiding.
Voor het onderzoek van de grootste aanval tegen de VS uit de geschiedenis (op Amerikaanse
grond) stelde de Amerikaanse regering 15 miljoen dollar beschikbaar. Om dit bedrag in
perspectief te plaatsen, voor het Clinton / Monica Lewinsky process werd 60 miljoen dollar
uitgetrokken. De 9/11 Commissie, geleid door Philip Zelikow, een advocaat met
Israëlisch-Amerikaans burgerschap, had bijna drie jaar nodig voor het onderzoeksrapport. Na
de publicatie was er een golf van kritiek. Het was zo ongeloofwaardig en onvolledig dat het het
'omissie' rapport werd genoemd. Belangrijke feiten en gebeurtenissen waren compleet
genegeerd, en belangrijke feiten waren zo aangepast dat ze overeen kwamen met de theorie
die van te voren was vastgesteld. Op meerdere plekken moesten zelfs de natuurkundige
wetten wijken voor de theorie van de 9/11 commissie. Peter Ketcham, een van de ingenieurs
van het instituut NIST (National Institute of Standards and Technology), dat door de 9/11
Commissie ingeschakeld was voor de technische expertise, verklaarde dat het rapport een
fraude was. Meerdere leden van de onderzoekscommissie zelf verklaarden later dat de
conclusie van het rapport al was vastgesteld voor het onderzoek begon, en niet overeenkwam
met de feiten.
Alles wat we na 17 jaar weten over 9/11 komt niet van regeringen, maar van mensen en
organisaties als 'Architects & Engineers for 9/11 Truth' (AE911Truth) waar inmiddels 3000
specialisten bij aangesloten zijn. Het zijn ingenieurs, architecten, militairen, piloten, en explosie
deskundigen die zich jarenlang belangeloos hebben ingezet om uit te zoeken wat er werkelijk
25
gebeurd is de dag van 9/11. De conclusie van organisaties is dat de officiële theorie een
onmogelijkheid is. Voor de aanslagen van 9/11 was een voorbereiding van vele jaren nodig. Dit
kan onmogelijk van buitenaf zijn gepland en uitgevoerd. Het werd ook duidelijk dat Israël een
grote rol bij de aanslagen had. Vrijwel alle middelen die nodig waren voor het voorbereiden van
de aanslag waren in handen, of stonden onder controle van Israëlische bedrijven en geheime
diensten. Bijvoorbeeld de toegang tot de torens, het beheer van computernetwerken en
beveiligingssystemen op de vliegvelden. De voorbereiding, het opruimen van het puin (en
bewijsmateriaal), het onderzoek en zelfs het ontwerp van de gedenkmonumenten werden door
Israëlische bedrijven uitgevoerd. Chris Bollyn, een onderzoeker en journalist met veel ervaring
in het Midden Oosten deed jarenlang onderzoek naar de voorbereiding van de aanslagen op
9/11. Zijn boeken 'Solving 9/11' en de 'War on Terror' zijn onmisbaar voor ieder die
geïnteresseerd is in de achtergronden van 9/11. Een goede samenvatting van deze boeken is
de online voordracht ' Tricked Into War '
Dankzij de groeiende aandacht en publicaties over 9/11 durven steeds meer mensen zich uit te
spreken, zoals bijvoorbeeld Lawrence Wilkerson, kolonel en voormalig stafchef tijdens de
Irakoorlog, die uit de doeken deed dat de Amerikaanse regering volledig in de greep van de
zionisten is. Of de Amerikaanse Generaal Albert Stubblebine, die hoofdverantwoordelijkheid
had voor alle geheime Amerikaanse diensten, vertelde dat er geen enkele twijfel is dat 9/11
een 'inside job' was. De verklaringen van deze mensen maakt het voor Amerikaanse regering
steeds moeilijker de kritiek op de officiële 9/11 theorie te negeren. De laatste jaren is dan ook
een verandering in strategie zien. In plaats van categorisch te ontkennen dat de officiële
theorie over 9/11 niet klopt, probeert men de aandacht te verzwakken op dezelfde manier zoals
men dat met moord op Kennedy heeft gedaan. De media en politiek beweren dat de hele 9/11
gebeurtenis nu eenmaal een zeer complexe zaak is. Het is nu al 17 jaar geleden en we zullen
nooit weten wat er precies gebeurd is, stelt men. Dus, 'kunnen we ons beter richten op de
belangrijke zaken van vandaag de dag'.
Er is echter een groot verschil met de moord op Kennedy, en dat is dat wat betreft 9/11 er veel
getuigen zijn, en zeer veel bewijs is. Het is heel goed mogelijk om een duidelijk beeld te krijgen
van wat hier gebeurd is en wat de achtergronden en motieven zijn. Dit is in grote mate al
gedaan, maar er moet meer momentum komen. Daarom is het zo belangrijk dat de waarheid
omtrent 9/11 bekend wordt. 9/11 is een gebeurtenis die de de wereldgeschiedenis op een
catastrofaal spoor heeft gezet, maar het is ook de gebeurtenis die het tij kan doen keren.
Wanneer de waarheid aan het licht komt dan kan dit veel in gang zetten. Het kan een enorme
ommekeer betekenen.
Het feit dat de machten die de aanslag van 9/11 hebben gepland en uitgevoerd niet berecht
zijn betekent dat zij nog steeds aan de macht zijn. En dit is natuurlijk waarom de huidige
autoriteiten en de media de mensen van bewegingen als 911Truth bestrijden. Het betekent een
directe dreiging voor hen. Overigens niet alleen voor de Amerikaanse regering en media, maar
voor alle Westerse regeringen en alle media die met deze leugen mee gegaan zijn. Wanneer
we een uitweg willen uit de aanhoudende conflicten en oorlogen dan zal eerst de waarheid
omtrent de aanslagen van 9/11 aan het licht moeten komen.
26
Georganiseerde misdaad
In 2010 kwam de wikileaks organisatie in handen van 250.000 Amerikaanse diplomatieke
documenten (cables) die verstuurd waren in de periode van 1966 tot 2010. Tijdschriften als El
País, Der Spiegel, Le Monde, The Guardian en de New York Times publiceerden een aantal
van deze documenten. De documenten bevatten gevoelige diplomatieke informatie over
landen als de VS, Saoedi Arabië, Frankrijk, Turkije. Er was ook een groot aantal documenten
over Israël, echter, geen van de tijdschriften besloot deze te publiceren. Bijzonder genoeg was
het een Israëlisch tijdschrift (de Jewish Chronicle) dat een document over Israël publiceerde.
Het betrof een rapport van James Cunningham, die van 2008 tot 2011 de Amerikaanse
Ambassadeur in Israël was. Het rapport, met de titel ' Israël: a promised land for organised
crime? ' beschrijft dat Israël een lange geschiedenis heeft van georganiseerde misdaad, en dat
deze steeds grootschaliger is geworden en globaal opereert. De georganiseerde misdaad in
Israël houdt zich bezig met afpersing, gijzeling, drugshandel en mensenhandel. Het rapport
vertelt dat duizenden vrouwen uit de voormalige Sovjet-Unie werden geronseld en gedwongen
als prostituee te werken in Israël, Cyprus, België en Groot-Brittannië. Het rapport beschrijft
verder dat anti-misdaad operaties niet zeer effectief zijn, en dat de georganiseerde misdaad
steeds sterker in de Israëlische politiek is geïnfiltreerd. Cunningham benadrukt dat de
Israëlische misdaad niet als de traditionele maffia werkt ('Not Your Grandfather's Mob'). Hij
beschrijft dat Israëlische georganiseerde misdaad sterk gemoderniseerd is, en gebruik maakt
van zeer geavanceerde technologieën.
Wanneer de georganiseerde misdaad ter sprake komt dan denkt men over het algemeen aan
de Amerikaanse maffia in de eerste helft van de twintigste eeuw. Er was echter nog een ander
misdaadsyndicaat in de VS die in dezelfde periode actief was, en dit was de
Joods-Amerikaanse Maffia met de naam ' Murder Inc. '. Maffia bazen als Meyer Lansky, Ed
Levinson, Moe Dalitz en Benjamin "Bugsy" Siegel waren geen stereotype 'Godfathers'. Er was
geen erecode zoals bij de Italiaanse maffia het geval was. De joodse maffia-leden waren
ongekend wreed. Men paste martel methodes toe en vrouwen en kinderen werden niet
gespaard. De Joodse maffia was omvangrijker, en had een grotere politieke invloed dan de
Italiaanse maffia. De Joodse maffia had, en heeft nog steeds een monopolie op de casino's in
Las Vegas. De casino's vormen een belangrijke schakel in het criminele circuit want hier wordt
het criminele geld witgewassen. Het witwassen ging via internationale banken zoals de
Franklin bank, die uitgroeide tot de grootste investering bank ter wereld.
Toch denkt men bij de georganiseerde misdaad van het begin van de twintigste eeuw direct
aan de Italiaanse maffia. Er zijn tientallen films, series en boeken over de Italiaanse maffia,
terwijl de Joodse maffia nooit voor het voetlicht kwam. Vrijwel geen van de Joodse maffiabazen
is ooit berecht, en als dit gebeurde dan werden ze meestal vrijgesproken, zoals gebeurde met
Meyer Lansky. De meedogenloze maffiabaas Moe Dalitz, de 'Godfather van las Vegas' werd
zelfs gerehabiliteerd en kreeg de 'torch of liberty' award van de Anti-Defamation League (ADL).
Dit is minder vreemd dan het lijkt. De ADL is sinds haar oprichting in 1913 bij de
27
georganiseerde misdaad betrokken geweest .
De Joods-Amerikaanse georganiseerde misdaad ging langzaam over op 'witte boorden'
criminaliteit. Dankzij de politieke invloed en connecties met de financiële sector wist de Joodse
maffia zich te institutionaliseren. De misdaad speelde zich niet meer op straat af maar richtte
zich steeds meer op de casino's, de amusements-industrie en vooral op de financiële sector.
Een ander zeer machtig misdaad netwerk is de Russische maffia, ook wel de 'Rode' Maffia
genoemd omdat ze vanuit voormalige oostblok landen opereert. De Rode maffia werd
onderzocht en beschreven door de Joodse onderzoeksjournalist Robert Friedman . De Rode
maffia, die in zeker 60 landen actief is begon volgens Friedman in de eerste dagen van de
Russische revolutie, met name met handel op de zwarte markt. Deze markt was zo gegroeid
dat ze in de jaren '70 voor veel Russen essentieel geworden was om te overleven. Joodse
handelaren hadden vrijwel een monopolie in de zwarte markt. Na de val van de Sovjet unie
werd het Russische onroerend goed voor bodemprijzen gekocht. Het waren de Joodse
handelaren die alles opkochten en zich in korte tijd enorm wisten te verrijken. In enkele jaren
was 65% van de Russische rijkdommen in handen van een kleine groep Joodse Oligarchen
(volgens Fortune magazine). De Oligarchen kregen de macht over mediabedrijven, banken en
grote industrieën. Jeltsin werd van het begin af gesteund door de oligarchen en was volledig
afhankelijk van hen. De Rode maffia, die volgens Friedman even goed de Joodse maffia kan
worden genoemd, vestigde zich nu ook in de verenigde staten en andere westerse landen.
Hoe dit gebeurde is beschreven in het boek van Friedman: 'How the Russian Mob Has Invaded
America'. Na de publicatie van het boek zette de Rode maffia een beloning van
honderdduizend dollar op zijn leven. Friedman vluchtte naar de VS waar hij op 51 jarige leeftijd
stierf aan een zeldzame bloedziekte.
De huidige populariteit van Poetin is voor een groot deel te danken aan het feit dat hij de
oligarchen hard aanpakte. Oligarchen als Khodorkovsky werden veroordeeld en kregen
gevangenisstraffen. Khodorkovsky kreeg steun van het Westen en Israël. Schrijver en
Nobelprijswinnaar Elie Wiesel begon een campagne voor de vrijlating van Khodorkovsky.
Prominenten en staatshoofden als Barack Obama en Angela Merkel drongen aan op vrijlating.
Nadat hij acht jaar van de veertien jaar gevangenisstraf had uitgezeten werd Khodorkovsky
vrijgelaten. Hij vertrok naar Engeland waar hij met open armen werd ontvangen. Khodorkovsky
was dus een van de grootste misdaadbazen in Rusland. Bij de gewelddadige strijd tussen de
bendes van de olichargen ging het er harder en wreder aan toe dan in enig ander misdaad
netwerk. Jaarlijks vonden er honderden liquidaties plaats. Khodorkovsky was één van de
overwinnaars en werd de rijkste man van Rusland. De rijkdommen die zijn groep had vergaard
werd geschat op 300 miljard dollar. Dit was dus in een land waar het gemiddelde loon rond de
200 dollar per maand lag. Deze man werd nu door het Westen binnengehaald als een
vrijheidsstrijder en genomineerd voor de Nobelprijs voor de vrede.
Veel Joodse oligarchen en criminelen ontsnapten naar het Westen en kregen de status van
politiek vluchteling. Een groot aantal van hen kreeg dankzij hun Joodse afkomst een Israëlisch
28
paspoort waarmee zij vrij konden reizen en hun criminele leven konden voortzetten. Friedman
beschrijft hoe de Joods Russische criminelen het Israëlisch burgerschap als schild gebruikten.
Zeer zelden werden de criminelen vervolgd, en als dit gebeurde werden ze vaak vrijgesproken.
Immuniteit voor Joodse criminelen is een bekend fenomeen. Wall Street criminelen als Michael
Milken en Ivan Boesky die voor honderden miljoenen fraude hadden gepleegd kwamen weg
met zeer lage straffen. Marc Rich, een bankier die ook miljoenenfraude had gepleegd, en
zonder borg betaald te hebben op de vlucht was geslagen, werd zelfs vrijgesproken.
Waar het toe kan leiden dat misdaad wordt beschermd door autoriteiten was te zien in 2008
toen de grootste bankroof uit de geschiedenis plaatsvond. Henry Paulson, minister van
Financiën van de VS en voormalig Goldman Sachs employe keerde het astronomische bedrag
van 700 miljard dollar uit voor de 'redding' van Wall Street banken als JPMorgan Chase,
Goldman Sachs en Wells Fargo. Deze banken waren grotendeels verantwoordelijk voor de
hypotheekcrisis. Dit alles gebeurde zonder slag of stoot, zonder wapens en zonder dynamiet.
Hoe dit kon gebeuren is onderzocht en beschreven door William Black in zijn boek: 'The best
way to rob a Bank is to own one'. William Black is advocaat en financieel onderzoeksspecialist,
en was verantwoordelijk voor het onderzoek naar het 'hypotheek- en lening schandaal' in de
jaren '80 en '90. William Black beschrijft hoe de markt en de regelgeving werden
gemanipuleerd om de fraude mogelijk te maken, en hij waarschuwt dat er geen enkele
maatregel is genomen om dergelijke fraude in de toekomst te voorkomen.
Het argument van de bankiers is dat men niet 'buiten de wet' heeft gehandeld. En dit is in
zekere zin waar. Het probleem is dat met politieke invloed de wetten naar de hand waren gezet.
Dit is een klassieke strategie van de georganiseerde misdaad. Een voorbeeld is de
internationale drugshandel. De eerste internationale drugshandel was de opiumhandel in de
negentiende eeuw, en deze was legaal, dat wil zeggen, volgens de Engelse wetgeving.
Engeland importeerde grote hoeveelheden thee en zijde uit China maar exporteerde weinig
terug. Het had daardoor een negatieve handelsbalans, wat betekende dat er lege schepen naar
China voeren. De oplossing die men vond was het exporteren van opium uit India naar China.
De Britse regering gaf exclusieve rechten voor de handel naar China aan David Sassoon, een
Joodse handelaar geboren in een rijke familie in Bagdad. De handel van opium naar Europese
landen werd uitdrukkelijk verboden. Sassoon stichtte een imperium van Joodse handelsfamilies
waaronder de Hardoon, Ezra en Kadoorie families. Deze families zouden gedurende de
negentiende eeuw de opiumhandel in heel Azië domineren. In de jaren dertig werden per jaar
30.000 kisten opium verscheept naar Chinese kustplaatsen. De verslaving die hierdoor ontstond
had een desastreuze invloed op de Chinese samenleving. De Chinese keizer kwam in opstand
en nam duizenden kisten opium in beslag, die in zee werden gedumpt.
Met deze actie begonnen de opium oorlogen tussen China en Engeland. De Engelse zeevloot
was superieur, daarbij waren veel Chinese zeevaarders verslaafd, wat tot een gemakkelijke
Engelse overwinning leidde. In 1842 tekenden China en het Britse Rijk het vredesakkoord, het
'Verdrag van Nanking'. China moest 21 miljoen pond betalen voor de kosten van de oorlog, en
moest ook de verloren inkomsten van de gedumpte kisten opium vergoeden. Verder stelde het
verdrag dat China de opiumhandel in heel China moest toestaan, en het Britse Rijk kreeg
29
controle over havensteden als Shanghai en het schiereiland Hong kong, wat de handel zou
vergemakkelijken. Hongkong en Shanghai werden internationale handelspunten die onder
bescherming stonden van het machtige Britse Rijk. Vanuit het oogpunt van Aziatische landen
waren de handelspunten Europees gelegaliseerde piratennesten.
In de nieuwe Britse enclaves werden vrijmetselaarsloges gesticht. Veel van de Joodse families
werden lid van een loge. Edward Isaac Ezra, een Joodse handelsman die puissant rijk was
geworden met de opiumhandel werd grootmeester van de vrijmetselaarsloge Shanghai. In 1903
zou hij de 'Shanghai Zionist Association' stichten. De zoons van Ezra zouden in de jaren '20 van
de twintigste eeuw een drugs handelsroute opzetten van China naar Amerika, in samenwerking
met het Joods Amerikaanse misdaadsyndicaat van Meyer Lansky.
Na het verdrag van Nanking werd de opiumhandel naar China hervat. De handel groeide tot
meer dan 100.000 kisten per jaar, en ging tot het begin van de twintigste eeuw door. Het is
moeilijk te zeggen hoe diep de opiumhandel China heeft beïnvloed . Het is wel bekend dat de
opiumverslaving van miljoenen Chinezen een desastreus sociaal maatschappelijk effect heeft
gehad. Rudolf Steiner sprak ook van een esoterisch effect van de opiumverslaving op de
Europese bevolking, dit zal later in het hoofdstuk Antroposofie toegelicht worden.
Net als de drugshandel was de slavenhandel 'grijs' gebied, en zeer lucratief. Het werd gezien
als immoreel, maar het was toegestaan. De slavenhandel werd gedomineerd door Joodse
handelaren, en Joodse banken als Lehman Brothers, JP Morgan en Rothschild & Sons
verdienden kapitalen aan de slavenhandel. Dit is niet eenvoudig af te doen als antisemitisme
want er zijn talloze historische documenten die dit bevestigen. De Joodse slavenhandel liep
vanaf de Romeinse tijd tot in de achttiende eeuw. Voordat slavenhandel een taboe werd
schreven Joodse historici hier openlijk over. Ook recente boeken als 'The History of the Jews'
van Solomon Grayzel beschrijven openlijk slavenhandel als een belangrijke bron van
inkomsten was voor Joodse handelaren. In sommige periodes, zoals de Middeleeuwen,
hadden de Joodse slavenhandelaren zelfs een volledig monopolie, iets wat wordt bevestigd
door de Encyclopedia Brittanica. Omdat dit lastig te ontkennen is wordt de Joodse rol in de
slavenhandel genegeerd, of de geschiedenis wordt aangepast, zoals in de film 'Amistad' van
Spielberg, wat een volledige verdraaiing van de werkelijkheid is.
Mensenhandel is vandaag de dag zeker niet verdwenen. Jaarlijks raken 500.000 vrouwen
onder de dertig uit voormalige oostbloklanden verstrikt in prostitutienetwerken. De 'Rode
maffia' en de Israëlische georganiseerde misdaad hebben hier een groot aandeel in.
30
De macht van censuur
De werkelijke macht laat zich nooit op de voorgrond zien. Voltaire zei ooit dat wanneer je wilt
weten waar de echte macht ligt, je slechts hoeft te kijken wie je niet mag bekritiseren. Dit is
vandaag de dag wel duidelijk. In de jaren '80 en '90 mochten we kritiek hebben op de Zuid
Afrikaanse apartheidsregering, en het is mede dankzij deze kritiek dat er een boycot kwam
waardoor het apartheidsregime uiteindelijk viel. Maar op Israël, dat ook een apartheidsregime
heeft, en de mensenrechten op alle manieren schendt, mogen we geen kritiek hebben.
Schrijven over het zionisme betekent al gauw 'carrière zelfmoord'. Zelfs alternatieve
nieuwsbronnen durven dit onderwerp niet aan te snijden.
Nu zijn er natuurlijk nog wel onafhankelijke journalisten en schrijvers die trachten uit te zoeken
hoe de zaken werkelijk in elkaar zitten. Het probleem is dat men zich vaak richt op korte termijn
gebeurtenissen. Men onderzoekt en analyseert bijvoorbeeld de actuele gebeurtenissen en
processen in de politiek en het bedrijfsleven. De planning van de werkelijke machten lopen
echter over tientallen jaren. Deze machten spelen niet op de voorgrond. Een goed voorbeeld
van journalistiek gebaseerd op korte termijn analyses is de schrijver Ewald van Engelen. In zijn
boek 'De Schaduwelite' beschrijft hij hoe de Nederlandse politici steeds meer de neoliberale
agenda volgen, en hoe de bedrijven steeds globaler en crimineler worden. Nu is het boek de
Schaduwelite goed leesbaar en zeer informatief. Het doet echter niet wat de titel suggereert,
en dat is het ontsluieren van de schaduwelite. Van Engelen blijft aan de buitenkant, hij blijft de
oorzaak zoeken bij de politiek en de lobbygroepen. Hij schreef ook een zeer goed stuk over de
gele vesten opstanden in Frankrijk. Maar ook hier ontbreekt de achtergrond, bijvoorbeeld de
manier waarop Macron president is geworden. Macron was investerings deskundige bij de
Rothschild bank en werd, zonder bijzonder goed gepresteerd te hebben, in een opmerkelijke
korte termijn minister van Economische zaken, om kort daarna president te worden. Macron is
zonder meer naar voren geschoven. Het is een Rothschild protege en uitgesproken
voorstander van het zionisme.
Het is niet eens zo dat de werkelijke plannen verborgen zijn. Wanneer je de boeken van Sutton
of Quickly leest, of de publicaties van think tanks als de PNAC (Project of a New American
Century), of de VN agenda's 21 en 2030 dan zie je hoe de politieke programma's en
diplomatieke verdragen slechts puzzelstukjes zijn van een groter plan. Politici als Macron zijn
hierin niet meer dan marionetten en bliksemafleiders, en kunnen eenvoudig vervangen worden.
Niet alle politici zullen zich hiervan bewust zijn, en niet alle politici zijn te kwader trouw. Maar
eenmaal in het systeem moet je je conformeren.
De Britse Labour party heeft dit kunnen ervaren. Jeremy Corbyn, die sinds 2015 de partijleider
van Labour is, heeft zich kritisch uitgesproken over het schenden van de mensenrechten door
Israël, en de invloed van de Israëllobby op de Britse politiek. Hoewel dit op geen enkele manier
antisemitisme genoemd kan worden ligt Corbyn constant onder vuur. Twee partijgenoten zijn
zelfs geschorst voor antisemitische uitspraken. De media klopten de zaak op en spraken over
een "Antisemitisme crisis binnen de Labour partij". Het bleek om een georganiseerde
lastercampagne te gaan. Deze werd gevoerd door parlementslid Joan Ryan, notabene zelf een
Labour lid, en tevens voorzitter van de Israëllobby groep 'Labour Friends of Israel'. In een
31
undercover video was te zien hoe Joan Ryan door een agent van de Israëlische ambassade
een miljoen pond aangeboden kreeg in ruil voor politieke steun. De agent is in een ander
gesprek te zien waarin hij vraagt om het uitschakelen (de term 'take down' wordt gebruikt) van
Engelse parlementsleden, bijvoorbeeld van parlementslid Alan Duncan die zich kritisch
uitsprak tegen de illegale Israëlische nederzettingen in Palestijnse gebieden. In deze video is
te zien hoe Israëlische agenten de Britse Politiek op hoog niveau beïnvloeden via spionage en
chantage.
Ook de gele vesten beweging in Frankrijk ligt onder vuur. Deze beweging doet meer dan
demonstreren, er wordt ook veel onderzoek gedaan. Wanneer je dit doet dan stuit je al snel op
het zionisme, en de invloed van de Israëllobby is dus een onderwerp van gesprek binnen de
beweging. Om deze reden wordt de gele vesten beweging, net als iedere beweging of
organisatie die zich niet conformeert aan het Israëlische beleid, aangevallen en beschuldigd
van antisemitisme en complotdenken. De gele vesten beweging is echter niet zo makkelijk te
beïnvloeden als de politiek. De Joodse-Franse elites dringen er dus nu op aan alle activiteiten
van de gele vesten beweging te verbieden.
Het komt voor dat hoge ambtenaren op latere leeftijd een boekje open doen. Bijvoorbeeld
Roland Dumas, minister van buitenlandse zaken onder Mitterand, schreef in zijn boek 'Coups
et blessure' dat Israel de Franse geheime dienst volledig beheerst, en dat het in Frankrijk doet
wat het wil. Cynthia Mckinney, één van de zeldzame oprechte Amerikaanse politici, vertelde
dat zij op haar eerste werkdag een document kreeg toegeschoven dat zij moest ondertekenen.
Het document betrof een verklaring dat zij tijdens haar loopbaan als congreslid zou stemmen
voor economische en militaire hulp wanneer Israël hier om zou vragen. Cynthia Mckinney, zeer
verrast, tekende niet en ging te rade bij haar collega's. Het bleek een standaardprocedure die
sinds de oprichting van de staat Israël in gebruik was. Cynthia Mckinney weigerde te tekenen
en werd hard aangevallen door politici, de media en organisaties als de Anti-Defamation
League (ADL). Ze was dan ook snel uit het congress verdwenen. Het tekenen van een
pro-Israël verklaring wordt steeds vaker vereist van Amerikaanse ambtenaren, zo worden
leraren van publieke scholen gedwongen een pro-Israël verklaring te tekenen, zo niet, dan kan
ontslag volgen, zoals een leraar in Texas overkam in december 2018.
Politieke dwang voor het steunen van Israël wordt steeds breder toegepast in de VS. In 2016
voerde Barack Obama een wet in die sancties mogelijk maakt tegen bedrijven en personen die
organisaties steunen als de BDS (Boycott, Divestment and Sanctions) en JVP (Jewish Voice
for Peace). De BDS is een organisatie die zich inzet voor een boycot van Israëlische producten
om Israël onder druk te zetten en de internationale regels na te laten leven. De reden dat de
BDS dit doet is dat de VN hier volledig faalt. Sinds de oprichting van de Mensenrechtenraad
van de VN in 2006 zijn er voor meer resoluties gestemd betreffende Israël dan voor alle
resoluties van alle andere landen samen, maar het is nooit tot sancties gekomen.
Israël is sterk afhankelijk van buitenlandse financiële hulp. Het krijgt schenkingen van de
financiële sector, het bedrijfsleven, en 10 miljoen dollar, per dag, van de Verenigde staten.
32
Israël doet dan ook al het mogelijke om sancties te voorkomen. Tijdens de eerste vergadering
van het Amerikaanse congres in het nieuwe jaar van 2019 werd verklaard dat de strijd tegen
organisaties als BDS de topprioriteit zal worden. De eerste wet in 2019 was dan ook een anti
BDS wet. Het harde beleid tegen de BDS is niet slechts een Amerikaanse aangelegenheid.
Regeringen van meerdere landen hebben gezegd maatregelen tegen de BSD te nemen, zoals
onder andere de UK . Personen en organisaties die de BDS steunen worden zeer hard onder
druk gezet.
De Anti-Defamation League (ADL) houdt zwarte lijsten bij van bedrijven en personen die de
BDS en JVP steunen. Een groot aantal Amerkaanse staten voert sancties uit tegen bedrijven
en personen die op deze lijst staan. Het is voor gemeenten en publieke instellingen verboden
de diensten van deze bedrijven in te huren. Ook personen kunnen te maken krijgen met
sancties. Wanneer personen uit Texas en Florida aanspraak maken op een vergoeding,
bijvoorbeeld voor wateroverlast na rampen, wat niet ongewoon is in deze staten, dan wordt dit
geweigerd als men op de zwarte lijst staat. Deze sancties worden niet alleen gesteund door
overheden, ook evangelische kerken vallen organisaties als de BDS hard aan. Dit gebeurt
wereldwijd, in nederland zijn het organisaties als christenenvoorisrael.nl die organisaties als de
BDS in diskrediet proberen te brengen.
Israël heeft nu een nog radicaler pad genomen. De Israëlische regering heeft de privé
onderneming 'Kela Shlomo' (salomo's slinger) opgezet. Deze onderneming, met een budget van
75 miljoen, bestaat uit hoge ex-militairen en diplomaten die op alle mogelijke manieren de BDS
moeten ondermijnen. De director-general van Israel’s Ministerie van strategische zaken Sima
Vaknin-Gil verklaarde tijdens een conferentie dat Israël, wat betreft de BDS, van een defensieve
naar een offensieve strategie overgaat. Naast wat men al deed, dat wil zeggen het data
verzamelen (bespioneren) van universiteiten, organisaties, sociale media en andere online
communicatie platformen, zal men nu ook proactieve maatregelen ondernemen. Sima Gil noemt
onder andere het voeren van lastercampagnes en intimidatie op sociale media. Het is een
programma op wereldwijde schaal en maakt gebruik van geavanceerde technologieën. (zie ook
dit artikel )
Stel nu dat een ander land, bijvoorbeeld Iran, bekend maakt dat het wereldwijd spioneert en
mensen belastert en intimideert. Dit zou direct een golf van wereldwijde verontwaardiging
oproepen, en er zou zeker actie ondernomen worden. Israël kan dit echter gewoon doen, en
krijgt zelfs medewerking. Facebook, het grootste sociale media platform in de wereld, heeft
aangegeven dat het in samenwerking met de Israëlische regering gaat besluiten wat voor
content gecensureerd wordt. De ADL die ook een geschiedenis van spionage en intimidatie
heeft, werkt nu samen met bedrijven als Youtube, Facebook, Microsoft, Google Twitter, en
Apple om 'hate speech' (haatspraak) tegen te gaan. In deze promotievideo laat de ADL zien
hoe het met algoritmes en kunstmatige intelligentie haatspraak automatisch kan detecteren en
rapporteren. Deze kunstmatige-intelligente software zoekt naar bepaalde combinaties van
sleutel of 'trigger' woorden en kan bepalen of het om haatspraak gaat. Zo is in de promotievideo
het woord '9/11' een dergelijk 'trigger' woord. De definitie van haatspraak is: 'taalgebruik waarbij
33
men iemand aanvalt op grond van godsdienst of seksuele oriëntatie, of een uiting van xenofobie
of rassendiscriminatie'. Deze definitie is nu echter verruimd. Er kan nu ook sprake van
haatspraak zijn wanneer mensen bepaald taalgebruik als kwetsend kunnen ervaren. Dit is
natuurlijk zeer subjectief en laat veel ruimte over voor interpretatie. Het is een perfect middel om
mensen het zwijgen op te leggen. Antisemitisme valt uiteraard onder haatspraak, en ook hier is
de definitie verruimd. Vrijwel iedere kritiek op Israël, actueel of historisch, is antisemitisch en
een misdaad, aldus de Amerikaanse overheid . Het is wellicht niet zo erg als in Rusland onder
het bolsjewisme, waar men alleen al op verdenking van antisemitisme de doodstraf kon krijgen,
maar het antisemitisme, dat wil zeggen alles wat men onder deze noemer weet te scharen,
wordt zeer hard aangepakt. Dagelijks worden schrijvers, journalisten, vloggers en bloggers en
leden van vredesbewegingen het zwijgen opgelegd. In sommige Europese landen is haatspraak
een misdrijf en kunnen er gevangenisstraffen opgelegd worden. Aan de andere kant is het
volledig legaal voor Israëlische organisaties om mensen te belasteren die zich uitspreken voor
de rechten van de Palestijnen. Mensen als leraren, artsen, journalisten en militairen zijn hun
baan kwijtgeraakt door dergelijke lastercampagnes.
Dan zijn er natuurlijk de lastercampagnes tegen de landen die niet in de pas lopen. Het is
bijzonder hoeveel media-aandacht 'Russia Gate' kreeg. Ondanks het magere bewijs leed het
voor de media geen twijfel dat Rusland de Amerikaanse verkiezingen had beïnvloed. Geen
woord echter over de Israëlische invloed op de Amerikaanse verkiezingen. Dit is niet eens
geheim. Het doel van de machtige Israëlische lobbies als CUFI en AIPAC bestaat hoofdzakelijk
uit het invloed uitoefenen op de Amerikaanse politiek, maar er was geen sprake van een 'Israël
Gate'. De invloed gaat zo diep dat je niet eens meer van lobbies kunt spreken. Een aanzienlijk
deel van de 50.000 Joods-Amerikaanse regeringsambtenaren in de VS steunt het zionisme.
Volgens de Amerikaanse overheid is het antisemitisch om eraan te twijfelen dat deze mensen
meer loyaal zouden aan Israël dan aan de VS. Echter, volgens het manifest 'De Jodenstaat' van
Theodor Herzl is unanieme loyaliteit aan Israël nu juist de essentie van het Zionisme. Volgens
Herzl behoren de Joden tot één volk, en is het nutteloos dat zij trouw zouden moeten zijn aan
de landen waarin zij wonen.
34
De macht van geld
Geld is macht, is een bekende uitspraak, en het is niet moeilijk in te zien dat hier waarheid in
zit. Minder duidelijk is waar de macht precies ligt en hoe deze gebruikt wordt. Men denkt al snel
aan rijke personen of machtige bedrijven die hun boekje te buiten gaan. Wat natuurlijk gebeurt,
maar men denkt niet zo snel aan de oorsprong van het geld, aan de geldschepping. Deze ligt
bij de centrale banken. Het algemene idee is dat dit nationale instellingen zijn die de geldmarkt
reguleren om de economische stabiliteit te garanderen, en daarvoor de richtlijnen van de
regeringen volgen. Het omgekeerde is echter het geval. Je hoeft slechts de kranten goed te
lezen om te zien hoe het werkt. Het zijn de ECB en de Amerikaanse FED die de richtlijnen
bepalen en de regels voorschrijven. De regeringen hebben nauwelijks invloed op de centrale
banken. De centrale banken zijn prive instellingen die autonoom te werk gaan, en grotendeels
verantwoordelijk zijn voor het casino kapitalisme waarin de wereld onder gebukt gaat.
De eerste centrale bank was de Bank van Amsterdam opgezet door Joodse bankiers. De bank
stond model voor de Bank of England, gesticht door Willem van Oranje en de Rothschilds.
Deze bank was een volledig private bank, en stond op haar beurt model voor de meeste
centrale banken in de wereld. Veel centrale banken en private banken staan tegenwoordig
onder controle van Joodse bankier families. De banken hebben met geldschepping en de
regulering een absolute macht. In de politiek draait vrijwel alles om budgetten, en men is dus
sterk afhankelijk van de centrale banken. Regeringen kunnen worden gemaakt en gebroken.
Al het geld dat in omloop is, zowel digitaal als papier en muntgeld, is in omloop gebracht als
lening tegen rente. Dit maakt dat de schuld altijd groter is dan het geleende geld, en ook
(exponentieel) groeit. De rente heeft het effect dat het geld zich concentreert, en meer
rendement geeft bij korte termijn investeringen. Het lenen van geld tegen rente wordt in de
geschiedenis door vrijwel alle culturen, religies en filosofieën gezien als immoreel. Plato
schreef al dat het vragen van rente tegen de natuurlijke wetten ingaat en immoreel is. Het
Christendom en de Islam verboden het vragen van rente. Ook de Joodse Tora en Talmoed
moedigen het lenen zonder rente aan, echter, alleen voor Joden onderling. Het is volgens de
Joodse religie wel toegestaan om aan niet Joden (Gentiles) rente te vragen. Het vragen van
rente van Joodse handelaren heeft een lange geschiedenis. In 60 voor Christus beklaagde
Cicero zich al over de macht van de Joodse geldhandelaren die met hun woekerrentes
machtige posities hadden verworven. In de zeventiende eeuw maakte de geldhandel een
nieuwe sprong toen de Joodse goudsmeden en handelaren het 'fractioneel bankieren'
invoerden, wat nadien de bankstandaard werd. Het komt er in het kort neer dat geld wordt
gecreëerd en uitgeleend zonder dat er een tegenwaarde is. Dus je leent geld dat je niet hebt.
Het is in deze tijd dat bankiersfamilies als de Rothschilds hun macht verwierven.
Een groot voordeel dat de Joodse bankiers hadden was dat zij niet aan een land gebonden
waren, maar internationaal opereerden. Er waren twee andere machtige internationale
netwerken, en dat waren de kerk en de vrijmetselaars. Joden werden niet geaccepteerd in de
kerk, maar wel in de Jezuïetenorde, waar zij in de beginperiode een leidende rol hadden tot zij
hier werden geweigerd (deze ban werd opgeheven in 1946). Veel Joden werden lid van een
vrijmetselaarsloge. In de nieuw veroverde steden en landen van het Britse rijk werden
35
vrijmetselaarsloges gesticht. Veel van de nieuwe leden waren Joden. In sommige loges
bestond het ledenbestand vrijwel exclusief uit Joden, zoals in de havenstad Newport, wat het
centrum van de transatlantische slavenhandel was. De Joodse bankiers vormden een
wereldwijd financieel economisch netwerk. Wanneer een staat of stad op korte termijn grote
geldbedragen nodig had, en het betrof hier vaak oorlog, dan konden ze terecht bij de Joodse
bankiers. Door beide kanten van een conflict te financieren waren de bankiers verzekerd van
winst. Banken als de Rothschilds en Rockefellers hebben sinds de zeventiende eeuw dan ook
vrijwel iedere oorlog gefinancierd.
De financiële instellingen werden steeds meer geïntegreerd en gecentraliseerd. Wanneer een
land weigert zich aan te sluiten en zo zijn financiële autonomie op te geven, dan volgt oorlog
en 'regime' change. Hoe dit gebeurt hebben we kunnen zien bij landen als Irak, Libië en Syrië.
De Westerse landen staan sinds langere tijd onder invloed van de bankiersfamilies. Een van
de laatste Europese staten met een zelfstandige centrale bank was het 'Rijk der twee Siciliën'
dat Zuid Italië besloeg. Het was een zeer welvarende staat. Het had met tienduizend schepen
de op een na grootste handelsvloot van Europa (na Engeland). Er was een bloeiende
economie en de staat had grote goudreserves. Waar de rijkdom van andere Europese staten
als Engeland, Frankrijk, Spanje, Portugal, België en Nederland grotendeels afhankelijk was
van koloniën, daar had het Zuid Italiaanse rijk geen enkele kolonie. Alle rijkdom kwam van de
industrie, landbouw, visserij, kunst en ambachten. Het Zuid Italiaanse koninkrijk had voor die
tijd zeer moderne infrastructuren, het had een staalindustrie en het eerste spoorwegnetwerk
van Europa. Napels was met de centrale ligging aan de Middellandse Zee en grote
handelsvloot een belangrijk commercieel centrum, en ook een belangrijk cultureel centrum. Het
hoogtepunt van een Europese 'Grand tour' was dan ook een bezoek aan Napels. De stad
kende meer theaters, conversatoria, universiteiten en uitgevers dan menig andere Europese
hoofdstad. Vele grote Italiaanse componisten en musici leefden en werkten in Napels. Het Zuid
Italiaanse rijk liep ver vooruit wat betreft progressieve politiek. Waar in Engeland en Frankrijk
mensen in de industrieën onder vreselijke omstandigheden moesten werken en leven, daar
kende het Zuid Italiaanse rijk vele progressieve wetten die nog voor de tijd van de franse
revolutie waren ingevoerd. De feodale wetten waren afgeschaft, er waren arbeidsrechten,
weduwepensioenen, er was recht op onderwijs en gezondheidszorg. Zuid Italië kende een
groot aantal artsen per hoofd van de bevolking en had één van de laagste kindersterftecijfers
van Europa. Er was vrijwel geen werkloosheid en veel Italianen uit de noordelijke regio's
migreerden naar Zuid Italie. In de tweehonderd jaar voorafgaande aan de 'bevrijding van Italië'
(in 1861) was de Zuid Italiaanse bevolking toegenomen van 3 tot 9 miljoen inwoners. Dit is
alleen te verklaren wanneer er sprake is van sociale en economische stabiliteit. In 1856, dus
vijf jaar voor de 'bevrijding', won Zuid Italië op de expositie van Parijs de eerste prijs voor
industrie, landbouw en kunst.
Het onafhankelijke Zuid Italië was een doorn in het oog van de internationale bankiers.
Daarnaast werd in die tijd het Suezkanaal aangelegd. Het kanaal zou de vaarroutes van de
Engelsen naar de Indische koloniën aanzienlijk verkorten. De grote Zuid Italiaanse handelsvloot
36
in het centrum van de Middellandse Zee zou een geduchte concurrent kunnen worden van
Engeland. Een proces werd in gang gezet om Zuid Italië als macht te doen verdwijnen. De
manier hoe men te werk ging moet voor velen herkenbaar zijn. Men kon natuurlijk niet een
Europees land binnenvallen zonder oorlogsverklaring. Het moest dus op een
onafhankelijkheidsoorlog lijken. De Britten konden daarom niet het initiatief nemen. Men vond in
de avonturier Garibaldi de ideale persoon om het voortouw te nemen omdat hij niet aan een
land was verbonden. Garibaldi was grootmeester in de vrijmetselarij, en samen met andere
vrijmetselaars zoals de Britse premier Lord Gladstone en de Italiaanse Giuseppe Mazzini
werden de plannen voor het toekomstige Italië gesmeed.
Lokale 'rebellen', of 'vrijheidsstrijders' in Zuid Italië kregen financiële steun en wapens. Er werd
een internationale lastercampagne gestart tegen Ferdinand II, de koning van het Rijk van de
twee Siciliën. Ferdinand had in 1848 de opstandige havenstad Messina laten bombarderen. Dit
werd breed uitgemeten in de Europese kranten, en Ferdinand II kreeg de bijnaam 'Koning
Bomba'. Dit was natuurlijk enigszins hypocriet aangezien het agressieve Engeland vrijwel de
halve wereld had gekoloniseerd, en net de opiumoorlogen was begonnen. Er volgde een
persoonsverheerlijkings campagne om de opstand een 'gezicht te geven' en zo Europese steun
te krijgen. Overal in Europa doken 'Garibaldi gadgets' op. Er waren rode Garibaldi blouses en
sjaals, Garibaldi spelden, Garibaldi parfums en bonbons, en er werden Garibaldi composities
geschreven. Er werd een “Garibaldi Italian Fund Committee”, opgericht met geld om de
huurlingen te betalen die het “Legione Britannica” zouden vormen. De hele operatie moest
natuurlijk een pakkende naam hebben. Er werd gekozen voor de 'Risorgimento' (herrijzenis).
Tot de dag van vandaag is nog steeds niet duidelijk wat de ontwerpers van de Italiaanse staat
meenden te laten herrijzen.
Met behulp van de Engelse vloot viel Garibaldi met zijn duizend 'roodhemden' Zuid Italië binnen.
Vanuit het noorden viel de provincie Piemonte met Franse en Engelse hulp Noord Italië binnen.
Piemonte stond door de oorlog met Oostenrijk aan de rand van het faillissement, en had alle
belang bij een verovering van het rijke zuiden. De georganiseerde Italiaanse misdaad, de
maffia, sloot zich ook aan bij de geallieerde invasie. De maffia bestond al in de negentiende
eeuw, maar was nog niet sterk geïnfiltreerd in de politiek. Mazzini zou een belangrijke rol spelen
in de samenwerking van de geallieerden met de maffia. Zelfs de officiële geschiedenis kan niet
ontkennen dat de huidige maffia een product is van de eenwording van Italië. Het leger van
Leopold werd verslagen, en na een schijn referendum waar slechts een klein deel van de
bevolking haar stem kon uitbrengen was de eenwording een feit. Het Zuid Italiaanse volk kwam
nu in opstand. Er volgde een periode van ongekende terreur. Opstandige dorpen werden met
de grond gelijk gemaakt en alle bewoners gefusilleerd. Honderdduizenden mensen vonden de
dood gedurende deze acties. Het duurde tien jaar voordat de opstanden de kop waren
ingedrukt.
Het plan was nu dat Zuid Italië na de eenwording nooit meer een macht van betekenis kon
worden. De industrieën werden verwoest, de Napolitaanse vloot werd ontmanteld, de
goudreserves werden geroofd en de banken werden gesloten. Zuid Italië werd afhankelijk van
de centrale bank, die onder leiding stond van Adriano Lemmi, een zionistische bankier
37
gerelateerd aan de Rothschilds, en tevens grootmeester in de vrijmetselarij. Lemmi was ook
een pupil van de sinistere grootmeester van de Amerikaanse vrijmetselaar Albert Pike.
In de jaren na de eenwording migreerden er 4 miljoen Zuid Italianen naar het buitenland, bijna
de helft van de bevolking. Het was een demografische ramp die de economie volledig plat
legde. Het leed van de bevolking was nog niet voorbij. Italië, nu ook een 'volwassen staat'
geworden, besloot in een inhaalslag een aantal Afrikaanse landen te koloniseren. Bloedige
oorlogen volgden waarbij tienduizenden Italianen en Afrikanen het leven lieten.
De Italiaanse staat was een samenvoegsel van regio's met verschillende culturen, talen en
gebruiken onder een gecentraliseerd bureaucratisch bestuur. De corruptie en nepotisme die
daar vanzelfsprekend uit voorkwamen wortelden zich diep in de Italiaanse maatschappij. In
deze gecentraliseerde structuur wisten organisaties als de maffia en de (vandaag de dag 800)
vrijmetselaarsloges een machtige schaduwelite te creëren. Mazzini, de hoofdontwerper van de
nieuwe Italiaanse staat was tevens de eerste persoon die voor een verenigd Europa onder
centraal geleid bestuur pleitte. De Italiaanse eenwording zou de blauwdruk voor de EU worden.
38
Massamigratie
Wanneer een onderwerp als de migratiecrisis in verband wordt gebracht met het zionisme en
Israël, iets wat veel mensen niet zullen verwachten, dan komt al snel de opmerking dat dit een
antisemitische poging is om de Joden van alles de schuld te geven. Nu gaat het natuurlijk niet
om 'de Joden', en ook niet om het aanwijzen van een zondebok. Het is wel een feit dat
massamigratie een onderdeel is van de zionistische strategie. Dit is geen geheim en Joodse
diplomaten, schrijvers en religieuze leiders komen hier zelf voor uit.
Als we de Westerse regeringen en organisaties als de VN moeten geloven dan zijn de
migratiestromen geen crisis maar een kans, een oplossing zelfs, voor vergrijzing van de
bevolking, en we moeten ook naar een multiculturele maatschappij toe want het idee van
homogene culturen is hopeloos achterhaald. Uiteindelijk is het ook onze morele plicht om de
migranten te helpen. Dit is zo in een notendop wat de autoriteiten en de media hierover te
zeggen hebben.
Dat de migratiestromen, die de laatste jaren grotendeels uit jonge mannen bestaat, problemen
veroorzaken is vandaag de dag niet meer te ontkennen. Dit artikel zal niet op de details ingaan
want hier is veel onderzoek naar gedaan en veel informatie over te vinden, evenals de mythe
dat het een oplossing tegen de vergrijzing van Europa zou zijn.
Een aanzienlijk deel van de migranten, zelfs de tweede en derde generaties, lukt het niet te
integreren. Dus deze mensen moeten vaak aanspraak maken op financiële hulp. De kosten
van immigratie zijn enorm, nog buiten beschouwing gelaten de sociaal maatschappelijke
problemen die het vaak met zich meebrengt. In steden als Den Haag, Rotterdam, Amsterdam
en vele andere Europese steden zijn de autochtone bewoners nu in de minderheid. Dit verschil
groeit snel, en daarmee ook de problemen. Hierover spreken is een taboe. Als je hier alleen al
je bezorgdheid over uit dan wordt je al gauw bestempeld als xenophobe of sympathisant van
extreem rechts. Nu is de migratiepolitiek te negeren, de situatie die uit die politiek voorkomt is
uiteindelijk niet meer te negeren. De spanningen lopen op en serieuze conflicten zijn
onvermijdelijk.
UIteraard komen de migranten hier voor een reden. De situatie in hun land is uitzichtloos en
men besluit het geluk elders te zoeken. Juist doordat jonge mannen weg migreren wordt de
situatie in hun land nog uitzichtlozer. Het Westen zou hier een constructieve rol kunnen
hebben. We zouden de mensen kunnen helpen in de landen waar ze wonen. Om te beginnen
zouden we kunnen stoppen met het steunen van de Europese wapenindustrie. De EU verstrekt
jaarlijks voor miljarden Euro's vergunningen voor wapenleveranties aan landen in Afrika en het
Midden Oosten. We zouden ook kunnen stoppen met de zogenaamde 'missies' in landen als
Irak, Afghanistan, Libië, Syrië, Somalië, Sudan, en Mali. Deze militaire operaties, die onder
leiding van de VS uitgevoerd worden laten verwoeste landen achter. Het is geen toeval dat
juist uit deze landen veel migranten komen. We zouden ook kunnen stoppen met het promoten
van de Westerse maatschappij als rolmodel voor de rest van de wereld. De media en politiek
leggen geen enkele link tussen de Westerse buitenlandse politiek en de migratiestromen. In
een interview met het Duitse dagblad Die Welt zei Antonio Tajani, de nieuwe voorzitter van het
Europees Parlement, dat we een grote stroom van migranten kunnen verwachten. Tatiani legt
39
de oorzaak bij klimaatveranderingen, en benadrukt ook de 'Chinese kolonisatie van Afrika'. Een
bijzonder staaltje van hypocrisie.
De berichtgeving over migratie is eenzijdig en emotioneel en zo weet men de aandacht af te
leiden van wat er werkelijk gaande is. Hoe komt bijvoorbeeld een jongeman uit een sub-Sahara
Afrikaans land zonder geld, zonder opleiding, zonder talenkennis in Europa aan, een weg van
duizenden kilometers afleggend door onveilige landen en onherbergzame gebieden? Dit kan
dankzij een zeer goed georganiseerde logistiek. Er zijn routes, er is transport, er zijn
hulpposten waar voedsel en geld wordt verstrekt. Dit zijn complexe en kostbare operaties die
worden gefinancierd door personen als Soros en de NGO's die door Soros en Israël gesteund
worden. De overtocht naar het Europese continent is de cruciale stap. We kennen de
dramatische beelden van volgeladen bootjes die op de Europese stranden aankomen. Dit geeft
het idee dat het om willekeurige acties gaat. De meeste van deze bootjes worden echter
enkele honderde meters voor de kust van Libië opgepikt, door de schepen van de NGO's, die
veelal onder Israëlisch contract staan. Dit is na te gaan want net als vliegtuigen zijn schepen
tegenwoordig verplicht een signaal te zenden met hun identiteit en locatie. In Europa worden
de migranten ondergebracht in vluchtelingenkampen. Hier is goed te zien dat het om een
industrie gaat. De migranten worden opgevangen door organisaties als IsraAID. De migranten
krijgen instructies, bijvoorbeeld hoe om te gaan met douanes. In deze video is te zien hoe
organisaties als Advocates Abroad de migranten instructies geven hoe zich moeten gedragen
om een vluchtelingenstatus te krijgen.
Wat de migranten doormaken is natuurlijk tragisch, en het is te begrijpen dat mensen hier uit
humane motieven besluiten te helpen. Echter, noch de migranten noch de bestemmingslanden
hebben baat bij massamigratie. De organisaties die dit organiseren en sturen handelen dan
ook niet vanuit een humanitair motief. Het is een plan dat sinds tientallen jaren in uitvoering is,
en de personen die hier het voortouw in nemen zijn overwegend Joodse politici en diplomaten.
Een duidelijk voorbeeld is deze uitspraak van Barbara Spectre, een Joods/Zweedse diplomaat
die vertelt dat de Joden een leidende rol hebben in de transformatie van een Europa van
homogene naties naar een multiculturele staat. De psycholoog Kevin B. MacDonald beschrijft
in zijn boek ' The Culture of Critique ' hoe Joodse bewegingen sinds de tweede wereldoorlog een
actieve rol hebben in de promotie van de multiculturele agenda en massamigratie. Het is een
soort idealisme dat je volgens MacDonald vaker bij Joodse schrijvers tegenkomt, men 'predikt
universalisme, maar praktiseert particularisme'. Het gaat terug tot filosofen als Horace Kallen
(1882 - 1974) die het pluralisme/multiculturalisme promootte, maar tegelijkertijd een
uitgesproken aanhanger was van het zionisme. Het boek de Culture of Critique, dat
gepubliceerd werd in 1998, voorziet dat de massamigraties onherroepelijk tot conflicten gaan
leiden. Uiteraard wordt het boek afgedaan als antisemitisme en pseudowetenschap. Het valt
echter niet te ontkennen dat MacDonald zijn stellingen grondig heeft onderbouwd.
Nu zou je kunnen zeggen, wat is er tegen migratie? Mensen hebben zich toch altijd verplaatst,
en zullen dit altijd doen. Dit is natuurlijk waar, en wanneer migratie op een natuurlijke manier
gebeurt is er niets mis mee. Integendeel, het is via de handel en de kunst, en allerlei
maatschappelijke contacten dat culturen en volken elkaar kunnen leren kennen en verrijken.
De geschiedenis kent vele voorbeelden van vruchtbare uitwisseling. Culturen zijn geen
40
eilanden, vele gebruiken en culturele uitingen zijn het resultaat van dergelijke uitwisselingen.
Het moet echter wel in natuurlijke processen verlopen. Wanneer er abrupte massale
migratiestromen zijn dan genereert dit onrust en conflicten. Deze staat van onzekerheid en
chaos gaat vaak gepaard met machtsverschuivingen. Massamigratie is om deze reden uiterst
geschikt als machtsmiddel. In het boek 'Weapons of Mass Migration' van de Amerikaanse
schrijfster Kelly Greenhill beschrijft ze hoe massamigratie sinds millennia gebruikt wordt, en
een van de meest effectieve militaire strategieën is.
Wat kan het motief nu zijn? Volgens mensen als George Soros, de oprichter van het 'Open
border' foundation, die naar eigen zeggen 500 miljoen dollar heeft gestopt in het promoten en
steunen van massamigratie, gaat het om een solidair motief. Het Joodse volk kent een lange
geschiedenis van vervolging en uitzettingen, en beseft daarom goed hoe zwaar dit is. Ten
eerste is massamigratie geen oplossing voor armoede in de derde wereld (wat hieronder verder
wordt uitgelegd). Daarnaast is Israël zelf een zeer protectief, nationalistisch, en openlijk
racistisch land. Toch zijn de meeste van de tientallen NGO's die migratie steunen en promoten
zijn Israëlitische organisaties. In deze video bevestigt Rabbi David Bar-Hayim dat de migraties
wereldwijd onderdeel van een Joods initiatief is, en dat het een wraakactie is voor al het leed
dat de Joden is aangedaan. Dit is iets wat veel fundamentalistische Joden beweren. Dan is er
het motief van religieuze Joden die menen dat de Messias alleen terug zal komen wanneer
Europa en het Christendom volledig zijn vernietigd . De Islam wordt hierbij als een wapen
gezien. De religieuze leider Rav David Touitou, die een grote navolging heeft, beschrijft de
Islam als de ' bezem van Israël '. Nu is dit niet iets wat je Israëlische autoriteiten zult horen
zeggen, het is wel een feit dat Israël in het verleden Islamitische terroristische groepen heeft
bewapend en getraind, zoals de Mujahedin en Al Qaida.
Een ander motief voor de massa immigratie, vanuit Antroposofisch oogpunt gezien, is dat
Europa in deze tijd een belangrijke rol heeft in de mensheidsontwikkeling, en dat
massamigratie een poging is deze ontwikkeling te storen. In een later hoofdstuk zal ik hier
dieper op ingaan.
De massamigraties naar Europa staan niet los van andere migraties. Het is dezelfde strategie
als die van de communistische regimes uit de vorige eeuw, bijvoorbeeld de massadeportaties
van de Chinezen naar Tibet, van de Russen naar Estland en de Oekraïners naar Siberië. De
massamigratie naar de VS volgt dezelfde strategie. Hoe sterk de druk is voor massamigratie is
te zien in een toespraak van Joseph Biden, de vice president van Amerika in de regering van
Obama, en tevens de man die zei dat je 'niet Joods hoeft te zijn om Zionist te zijn'. In deze
toespraak pleit hij voor een 'aanhoudende stroom van immigratie', en benadrukt dat het doel
ervan is dat in de nabije toekomst de migranten in de VS een absolute meerderheid zullen
vormen. De SPLC, een amerikaanse burgerrechtenorganisatie verklaarde tijdens een
vergadering dat de vervanging van de blanke bevolking van de VS geen trend is, maar dat het
om een plan gaat dat in uitvoering is. De SPLC presenteert zich als een onafhankelijke
burgerrechten organisatie. Opvallend is wel dat vrijwel de volledige directie Joods is.
In Marrakech in Marokko werd 8 december dit jaar de conferentie gehouden over migratie,
georganiseerd door de VN. Honderdvijftig landen tekenden het Global Compact for Migration
verdrag, waaronder Nederland (Israël heeft niet getekend). De 'afdeling voor economische en
41
sociale zaken' van de VN omschrijft het doel als 'replacement migration' (vervanging door
migratie). Migratie wordt een internationaal mensenrecht, dat volgens het verdrag 'moet
worden bevorderd en beschermd'. De migranten moeten aanspraak kunnen maken op de
diensten die het land biedt. Het gaat dus niet om vluchtelingen en asielzoekers, maar alle
migranten worden onder één noemer gezet.
Nu heeft de VN zich sinds haar oprichting in 1945 nooit bekommerd om de rechten van de
mensen in de derdewereldlanden. Voor de grondstoffen en producten die uit deze landen naar
het Westen komen worden geen kosten berekend voor sociale rechten. Een organisatie als de
VN had de mogelijkheden om maatregelen in te voeren zoals importregels om te zorgen dat de
mensen een minimaal bestaan zouden kunnen hebben en hun landen niet zouden worden
uitgeput en vervuild. In plaats daarvan heeft de VN met de IMF en wereldbank er alles aan
gedaan het de grote bedrijven makkelijk te maken om deze landen en bevolkingen te
exploiteren. De vele verdragen en SAP (Structural Adjustment Programs) staan vol met mooie
woorden maar uiteindelijk is de drijfveer winstmaximalisatie, en feitelijk een voortzetting van
kolonialisme. Nu gaan de mensen van deze organisatie (de VN) die niet democratisch gekozen
zijn, de Westerse landen vertellen dat zij iedereen die dit wil moet toelaten en volledige rechten
moeten geven. Zelfs wanneer je meent dat dit een rechtvaardig besluit is, dan is het niet te
ontkennen dat het geen oplossing is. Wanneer het Westen slechts één promille van de 2.5
miljard mensen die in armoede leven zou opvangen dan zou dit het Westen volledig
ontwrichten. De VN stelt zelf in een rappor t dat men een enorme toename van de
migratiestromen naar Westerse landen verwacht. Nu is het verdrag niet bindend, het is wel,
zoals dit met verdragen als deze het geval is, de basis voor nationale en supranationale
wetgeving. Dimitris Avramopoulos, de huidige Europese commissaris voor Migratie windt er
geen doekjes om dat massamigratie van Afrikanen naar Europa een prioriteit is.
Onlangs in een peiling is gebleken dat driekwart van de Europese bevolking voor strengere
migratie wetten is. De meeste politieke partijen stellen ook in hun programma dat er strenge en
duidelijke wetten wat betreft immigratie moeten zijn. Hoe kan het nu dat het de regeringen en
instituten als de EU en de VN lukt precies het tegenovergestelde te doen? Dit is alleen mogelijk
door misinformatie, propaganda en dwang. Het immigratie verdrag zal een ingrijpende invloed
hebben op de samenleving, en de media hebben hier nauwelijks over bericht. Als de media er
al aandacht aan besteden dan is het om landen die niet in de pas lopen te bekritiseren. De EU
volgt hier een harde lijn. De democratische gekozen regering van Hongarije heeft er voor
gekozen geen migranten toe te laten. Nu kun je het hier niet mee eens zijn, en je kunt Viktor
Orbán, de premier van Hongarije, een vreselijk persoon vinden, het gaat om een democratisch
besluit. Net als Poetin wordt Viktor Orbán op alle mogelijke manieren gedemoniseerd. Nu is het
niet de bedoeling het hier eenzijdig voor Viktor Orbán op te nemen, het is echter wel
opmerkelijk dat wanneer Viktor Orbán George Soros de deur wijst de media moord en brand
schreeuwen, maar wanneer een persoon als Frans Timmermans de zoveelste militaire
agressie promoot (of in zijn woorden 'missie') in landen waar Nederland niets te zoeken heeft,
of wanneer Jesse Klaver met vuur de militaire operaties van Nederland in Syrië verdedigt, dan
heeft men hier geen enkel probleem mee. We zijn gewend door de bril te kijken die de media
ons voorhouden.
42
Uiteindelijk, wat Viktor Orbán doet is waarvoor hij gekozen is, en dit accepteert de EU niet.
Volgens nederlands EU parlementslid Judith Sargentini (van GroenLinks) is er in Hongarije
sprake van een 'uitholling van de democratie'. Een opmerkelijk uitspraak, als je bedenkt dat de
(niet democratisch gekozen) voorzitter van de Europese Commissie Jean-Claude Juncker
onlangs zei: "Er kan geen democratische keuze zijn tegen de Europese verdragen". De EU
heeft sinds haar bestaan altijd democratische beslissingen zoals referenda genegeerd. In een
tijd waar samenwerking in Europa zo hard nodig is doet een organisatie als de EU juist het
tegenovergestelde. Dit is hoe de kwade machten werken. De positieve impulsen die niet
gestopt kunnen worden worden gekaapt. In plaats van een verenigd Europa gebaseerd op
gelijkheid en inspraak hebben we een ondoorzichtig gecentraliseerd technocratisch apparaat
dat tegen de belangen van mensen en landen ingaat. Het is deze organisatie die nu landen als
Hongarije een lesje in democratie gaat geven. Judith Sargentini begon een strafprocedure
tegen Hongarije met als doel het land haar stemrecht in het EU parlement te ontnemen. De
manier waarop dit ging doet denken aan de wijze waarop totalitaire regimes handelen. Als
deze vergelijking vergezocht lijkt dan zou je kunnen kijken naar de hysterische wijze waarop de
Europarlementariër Guy Verhofstadt de Europese landen aandringt hun soevereiniteit op te
geven.
Kritiek zal steeds minder geduld worden. Zo bepaalt het Global Compact for Migration verdrag
dat kritiek op migratiebeleid een misdrijf zal worden , en media die deze kritiek verspreiden
kunnen worden stopgezet. Nu is het onmogelijk om iedereen de mond te snoeren, dus ook hier
wordt de oppositie gekaapt. De linkse partijen blijven angstvallig binnen de 'politieke correcte'
grenzen, en vrijwel alle rechts-nationalistische partijen en bewegingen worden beïnvloed door
Israël. Zo heeft Wilders een zeer nauwe band met Israël. Hij woonde en werkte in Israël, en de
afgelopen jaren bezocht hij de Israëlische ambassade zo vaak dat de AIVD besloot hier
onderzoek naar te doen. Ook de Engelse EDL (English Defense League) wordt direct gesteund
door Israël. De EDL leiders komen daar voor uit en steunen openlijk het zionisme. Dan is er
natuurlijk Donald Trump, deze profileert zich als 'anti-establishment', wat hij in zekere mate ook
is anders zou hij niet zo hard worden aangevallen door de media, maar ook Trump heeft, zoals
de meeste Amerikaanse politici, een zeer nauwe band met Israël . Een van de weinige politici
die durfde te zeggen dat de massamigratie naar Europa deel uitmaakt van de Zionistische
agenda was de Europarlementariër Nick Griffin, en hij was dan ook snel van het politiek toneel
verdwenen.
43
Religie als drijfveer
Het is makkelijk om te beweren dat het bij conflicten en oorlogen altijd om geld en macht gaat.
Natuurlijk is het waar dat geschillen om grond en grondstoffen de aanleiding zijn van oorlogen
en conflicten, zo ook in Israël. Toch is het Palestijns Israëlisch conflict niet te begrijpen zonder
de religieuze kant te bekijken. Deze ligt minder verborgen dan je zou denken.
Wanneer je naar de toespraken van regeringsleiders kijkt dan is het wel duidelijk wie er aan de
touwtjes trekken. De president van de VS wordt vaak gezien als de machtigste persoon ter
wereld. Wanneer Barack Obama gedurende zijn presidentschap werd geïnterviewd dan stond
hij altijd klaar met zijn antwoorden. Obama raakte echter volledig in paniek toen hij tijdens een
bezoek aan een Universiteit een vraag kreeg over de Palestijnse kwestie. De ontmoetingen
van Obama en Netanyahu laten duidelijk zien hoe de verhoudingen liggen. Obama doet als
een schooljongen zijn best de juiste woorden te zeggen, en Netanyahu, die vaderlijk toekijkt,
geeft een compliment wanneer Obama zijn les goed heeft opgezegd. Ook Netanyahu is een
ervaren spreker, we zien hem vaak in de media als geanimeerde en zelfverzekerde man. Dit
was bijvoorbeeld te zien toen hij het Amerikaanse congres toesprak. Hij kreeg gedurende zijn
toespraak 29 staande ovaties van het volledige congres, een unicum in de Amerikaanse
geschiedenis. Echter wanneer we Netanyahu zien spreken met rabbijnen , dan is te zien hoe hij
op zijn beurt wordt behandeld als schooljongen. De rabbijnen tikken hem op zijn vingers omdat
hij geen voortgang heeft gemaakt met de bouw van tempel.
Zonder de tempel zal de Mashiach (Messias) namelijk niet komen. Dit is een kernpunt van het
zionisme. De tempel moet herbouwd worden. De tempel (van Salomo) is in de geschiedenis
twee keer vernietigd. Maar wanneer hij herbouwd wordt dan zal hij voor altijd blijven bestaan.
Dit is geen wens, maar een overtuiging, die gedeeld wordt met de machtige Amerikaanse
evangelische kerken die unaniem achter Israël staan. De theorie is dat wanneer de tempel
voltooid is de Messias zal terugkeren. De VN zal vervangen worden door een nieuwe
organisatie gebaseerd op Joodse waarden, en de Messias zal als een soort secretaris
generaal de wereldvrede behoeden.
Het gaat hier niet om een recent idee van enkele fanatieke groeperingen. Het plan van de
nieuwe tempel is te vinden in boeken als 'Hastening the redemption' (het bespoedigen van de
verlossing) van Arie Morgenstern. Dit boek bevat vele citaten en teksten van Rabbijnen en
politici uit de eerste helft van de negentiende eeuw, waaronder personen als Amschel
Rothschild. Deze personen spreken over de herbouw van de tempel, en het plan de
tempelrituelen te hervatten, waarna de messias zal komen en de wereldregering vanuit
Jeruzalem geleid zou worden. Na de stichting van Israël werd dit de politieke agenda. Ben
Gurion, de eerste premier van Israël, zei in zijn openingstoespraak dat wanneer de tempel
herbouwd zal zijn Jeruzalem de hoofdstad van een nieuwe Verenigde Naties zou gaan worden.
Ook het Sanhedrin, het hoogste gerechtshof in Israël, dat bestaat uit de 71 hoogste Rabbi's
van Jeruzalem, verklaarde dat de VN gefaald heeft en vervangen moet worden door een
nieuwe organisatie onder het bestuur van Israël. De nieuwe tempel zal de zetel en het altaar
zijn voor de nieuwe wereldregering. Dat de tempel er nog niet is ziet men als een obstakel dat
op wat voor manier dan ook opgelost gaat worden. Organisaties als het Temple institute
44
promoten de tempel en halen fondsen binnen. Men werkt aan de voorbereiding van de tempel,
het ontwerp is klaar, en het altaar waar dierenoffers op zullen plaatsvinden is al ingewijd.
Netanyahu laat geen gelegenheid voorbijgaan om de bouw van de nieuwe tempel te promoten
tijdens diplomatieke bezoeken. Wanneer de tempel af is, dan zal, aldus Netanyahu, Israël
dienen als het 'licht voor de naties', een zin die direct uit het oude testament komt (Jesaja 49).
Het idee van Israël als leidende natie is terug te vinden bij de diplomaat Richard
Coudenhove-Kalergi. Hij was de oprichter van de 'Pan Europese Unie' (in 1922), wat als de
voorloper van de EU wordt gezien. Het was Kalergi die voorstelde de 'Ode an die Freude' van
Beethoven als Europees volkslied te nemen. Kalergi was bevriend met Louis de Rothschild en
de Joodse bankiers Max Warburg, de financierder van het bolsjewisme (zie hoofdstuk
bolsjewisme en communisme) en met Bernard Baruch, de adviseur van Woodrow Wilson, de
persoon die verantwoordelijk was voor de Amerikaanse deelname aan de eerste wereldoorlog
(zie hoofdstuk eerstewereldoorlog & balfour declaratie). Het idee van een verenigd Europa
kreeg aanhang van bekende politici, diplomaten, schrijvers, kunstenaars, vrijmetselaars en
zionisten. Het plan van Kalergi was een voortzetting van het plan van Giuseppe Mazzini. Het
was geen vereniging, maar de landen werden geacht hun soevereiniteit op te geven. In zijn
boek ' Praktischer Idealismus ' beschrijft Kalergi het nieuwe Europa en de rol van de Joden.
Volgens Kalergi zal de toekomstige Europese bevolking door middel van migratie een
samenvoeging zijn van europese, aziatische en negroïde rassen. Het Joodse ras zal gespaard
worden en zich ontwikkelen tot de nieuwe 'spirituele adel' van Europa. Deze nieuwe
aristocratie zal de leidende rol in de Europese politiek gaan spelen.
Deze ideeën sluiten natuurlijk heel goed aan bij het zionisme, en de migratiepolitiek van de EU
laat zien dat het deze kant opgaat. Israël lijkt er klaar voor te zijn. Men controleert de financiële
sector, de media, en Israël heeft sterke politieke invloed wereldwijd. Een ander belangrijk
domein waar Israël steeds machtiger is geworden is de ICT (informatie en
communicatietechnologie) sector. ICT giganten zoals Google, Facebook, Apple en Microsoft
hebben kantoren en onderzoekscentra in Israël. Intel, de grootste chipfabrikant ter wereld heeft
het grootste deel van de ontwikkeling en productie van computerchips naar Israël verplaatst,
een zorgwekkende ontwikkeling. Dan heeft Israël machtige militaire bondgenoten als de VS en
de NAVO, en ook de Chinese regering is de laatste jaren steeds meer pro Israël geworden.
Niets lijkt dus de rol van Israël als leidende natie van de wereld in de weg te staan.
Er is echter één probleem. Zonder de herbouw van de tempel zal er geen nieuw jeruzalem en
geen wereldregering zijn. Volgens de zionistische leiders is de tempel een absolute vereiste,
en de enige mogelijke plek is de tempelberg (de naam 'Zionisme' is zelfs ontleend aan de
naam van de tempelberg 'Sion'). Op de vraag aan Joodse zionistische leiders wanneer de
tempel gebouwd zal worden zegt men: 'zeer spoedig'. Hier ligt nu echter het probleem, want op
de tempelberg staan de Rotskoepel Moskee en de Al-Aqsamoskee, de twee heiligste plaatsen
van de Islam. Dezelfde zionisten die zeggen dat de tempel 'zeer spoedig' klaar zal zijn zeggen
tevens dat er "nog veel moet gebeuren voordat het kan gebeuren".
Het is duidelijk dat de rotskoepelmoskee weg moet. Israël kan echter niet zo maar de
45
rotskoepel vernietigen. Israël kan veel maken maar hier zal ze niet mee wegkomen. De vraag
is hoe men dit mogelijk denkt te kunnen maken. Toen Irak in de golfoorlog scud raketten op
Israël af vuurde schaarden zionisten zich om de rotskoepelmoskee en baden tot de
voorzienigheid de scud raketten op de moskee te doen vallen, hetgeen niet gebeurde. Een
meer praktische oplossing zou een valse vlag aanslag zijn. De rotskoepelmoskee zou
bijvoorbeeld geraakt kunnen worden door een verdwaalde raket die vanuit Iran of Syrië zou zijn
afgevuurd. Hier zou wel een aanleiding voor nodig zijn, op zijn minst een groot conflict in het
Midden Oosten. Op het moment zijn er meerdere brandhaarden in het Midden Oosten. De
pijlen zijn al een tijd op Syrië en Iran gericht, en ook de ISIS of IS (Islamitische Staat) zou een
ideale aanleiding zijn. De IS is een groep die in meerdere landen in het Midden Oosten actief
is, en hierdoor zou Israël (met steun van het Westen) in het hele Midden Oosten interventies
kunnen weten te rechtvaardigen. Het is opmerkelijk dat de IS, wat de aartsvijand van Israël zou
moeten zijn, voornamelijk aanslagen pleegt in Arabische en Europese landen, en niet in Israël.
De IS heeft hetzelfde doel als Israël, namelijk het stichten van een staat in het Midden Oosten.
Het gebied dat de IS claimt komt grofweg overeen met 'groot Israël'. Dit is het gebied tussen de
Nijl en Eufraat waar Israël historische aanspraak op meent te kunnen maken. Israël zou hier
dus twee vliegen in één klap kunnen slaan, het bouwen van de nieuwe tempel, en interventies
in het Midden Oosten om het groot Israël plan te verwezenlijken. En dit zou een stap kunnen
zijn naar een wereldregering.
Dit is natuurlijk een samenzweringstheorie, maar niet eens zo'n onwaarschijnlijke. Er zijn
weinig theorieën te bedenken waarmee Israël de vernietiging van de rotskoepelmoskee zou
kunnen rechtvaardigen. En dit is iets dat volgens de zionisten moet en zal gebeuren.
De documentaire The Jerusalem Conspiracy laat zien hoe serieus dit wordt genomen. De
documentaire is van de onderzoeker en filmmaker Adam Green die een Youtube kanaal
bijhoudt. Zijn films en video's worden vaak geblokkeerd, en daarom gebruikt Adam Green een
andere strategie, en dat is vrijwel uitsluitend de nieuwsberichten en uitspraken te laten zien van
Israëlische en Westerse 'mainstream' nieuwsbronnen. Hij laat de zionisten en westerse
bondgenoten dus zelf aan het woord, en deze uitspraken laten weinig twijfel over de plannen
van Israël.
Een wereldregering onder leiding van een zionistisch Israël is niet iets waar de Gentiles of
Gojim (de niet Joden) naar uit hoeven te kijken. Volgens Rabbi Ovadia Yosef, Opperrabbijn
van Israël van 1973 tot 1983, hebben de "Gojim geen ander doel in de wereld dan het volk van
Israël te dienen". Dit is een opvatting die veel zionisten delen. De bron van deze opvatting ligt
in de Talmoed dat na de Tenach (Oude Testament) het belangrijkste boek binnen het
jodendom is. De Talmoed, een omvangrijk werk van vele volumes, is een geschrift voor de
Joodse bevolking. Het kent vele wijsheden, morele wetten en begrippen, maar deze zijn gericht
op de Joden. De Talmoed onderbouwt de superioriteit van de Joden, en tevens de inferioriteit
van iedereen die niet Joods is. De Talmoed kent specifieke wetten waarin staat dat Joden de
niet-Joden (Gentiles) mogen gebruiken en zelfs misbruiken . Dergelijke citaten kunnen zeer
extreem overkomen. Toch blijkt het minder ongewoon wanneer je het in een historische
context plaatst. De geschreven (babylonische) Talmoed dateert van 500 voor Christus. De
46
Talmoed werd mondeling overgebracht (de hebreeuwse betekenis van Talmoed is 'mondeling')
en stamt terug tot zeker 1000 voor Christus. In de oudheid was het gewoon dat volken andere
volken en stammen als 'minderen' en 'barbaren' beschouwden die gevangen genomen en
onderworpen mochten worden. Dit was bijvoorbeeld het geval bij Perzen en Egyptenaren, en
nog in grote mate bij de Grieken en Romeinen. De Talmoed is in dit opzicht niet veel anders,
met het verschil dat het de tijd heeft overleefd. Wat krijg je nu als je deze oude begrippen in
een nieuwe wereld toepast. Dan krijg je internationale slavenhandel, het financieren van
oorlogen, het onderdrukken en vermoorden van andere volken etc.
Nu is de Talmoed, zoals de meeste zaken die met het Jodendom te maken hebben, een zeer
gevoelig punt. Uiteraard wordt alle kritiek op de Talmoed afgedaan als antisemitisme en
misinterpretatie, en er is een grote campagne om de Talmoed geaccepteerd te krijgen. Vanaf
de jaren '80 wordt er zeer actief gelobbyd bij de evangelistische en protestantse kerken. Er
worden congressen gehouden en boeken gepubliceerd. Het uitgangspunt is Noachitische
geboden of 'Abrahams wetten' in te voeren voor de hele mensheid. Het is echter bovenal
promotie voor Israël en het Judaïsme. Het idee dat de bouw van de derde tempel bij het
Christendom zou horen komt vanuit deze beweging. Ook brengt men een zeer ander beeld van
het Christendom. In deze video vertelt Rabbi Michael Skobak hoe deze beweging te werk gaat.
Het is opvallend hoeveel aandacht er is voor de Talmoed bij de evangelistische en
protestantse kerken, terwijl de Talmoed zeer negatief over het Christendom is. Jezus is
volgens de Talmoed de valse Messias, het was een kwaadwillige man, een tovenaar en een
dwaas, en de Talmoed plaatst hem voor de eeuwigheid in de hel, in kokende uitwerpselen, en
Maria was een overspelige.
Dit alles is natuurlijk volgens de Joodse schriftgeleerden misinterpretatie en laster. Er is echter
ook onderzoek gedaan naar de Talmoed door personen als Peter Schäfer , een expert op het
gebied van Judaïsme. Zijn boek ' Jezus in de Talmoed ' geeft een inzicht in de relatie tussen de
Talmoed en het Christendom.
Er is een wereld van verschil tussen de Talmoed en het Christendom, maar ook tussen het
oude en het nieuwe testament. Het oude testament spreekt van dierenoffers, nog steeds
gebruikelijk binnen het Jodendom, terwijl Christus als voorbeeld zichzelf offerde. De weg van
de Talmoed en oude testament is niet de weg van verzoening en vergiffenis, maar van 'oog om
oog, tand om tand'. Men voelt geen individuele verantwoordelijkheid voor zijn daden, want men
beroept zich op de volksgeest. Daarom voelen de Zionisten zich oppermachtig, als geharde
supporters van een club. Iedereen die niet bij de club hoort wordt als tegenstander gezien.
Deze harde instelling kunnen we vaak zien, bijvoorbeeld bij de Joodse comédienne Sarah
Silverman. In een van haar shows sprak ze over de theorie dat Christus gedood zou zijn door
de Joden, zij zei hierover: "I'll hope the Jews killed Christ, I'll fucking do it again!", en oogstte
daarmee een applaus van het publiek. Een ander voorbeeld van het Talmoedische fanatisme,
en de acceptatie daarvan, is de aanslag in de Ibrahimi moskee in Hebron in 1994. Baruch
Goldstein, een Joodse militaire arts ging met een mitrailleur een moskee binnen tijdens het
gebed, en begon om zich heen te schieten. Er vielen tientallen doden en meer dan honderd
mensen raakte gewond. Het publiek wist te man te overmeesteren en hij werd gedood. Het graf
47
van Goldstein is nu een bedevaartsoord, ingericht en gefinancierd door de Israëlische regering.
Op de grafsteen staat: "To the holy Baruch Goldstein, who gave his life for the Jewish people,
the Torah, and the nation of Israel" . Natuurlijk kwam hier veel kritiek op. In een verklaring van
prominente rabbijnen aan het Israëlische ministerie van defensie over het bloedbad, citeerden
de rabbijnen een zin uit de Talmoed waarin staat dat "Joodse levens eerst komen". In de
verklaring stond verder dat " de christelijke weg van de andere wang toekeren niet de onze is, en
we zullen niet onder de indruk zijn van degenen die de levens van onze vijanden verkiezen
boven onze levens ". De hoofdrabbijn van Hebron, Dov Lior zei tijdens een publieke toespraak
dat hij Baruch Goldstein vereerd als een heilige, en hij voegde eraan toe dat "duizend levens
van niet-Joden minder waard zijn dan een vingernagel van een Jood."
De geschiedenis kent natuurlijk veel gevallen van heftige geloofs geschillen. De kritiek op Joden
is echter verschillend omdat het Jodendom niet slechts een religieuze zaak is, maar ook een
etnische. Dit geeft het een meer persoonlijk karakter. Bijzonder is de harde kritiek op Joden
door historische personen. Bijvoorbeeld een persoon als Cicero:
"De Joden behoren tot een duistere en weerzinwekkende kracht. Niemand weet hoe talrijk
deze kliek is, hoe ze bij elkaar blijven en welke kracht ze uitoefenen via hun verenigingen. Ze
zijn een natie van dieven en bedriegers."
Dit citaat is opmerkelijk want Cicero, als advocaat en staatsman, was gewoonlijk niet zo hard in
zijn uitspraken. Ook Voltaire sprak zeer negatief over de Joden. Nu heeft Voltaire vrijwel alle
autoriteiten en religies bekritiseerd, zijn kritiek op de Joden was ongewoon hard:
"Je zult in de Joden alleen een onwetend en barbaars volk aantreffen, dat zich lange tijd heeft
aangesloten bij de meest smerige hebzucht, het meest verfoeilijke bijgeloof en de meest
onoverwinnelijke haat tegen alle volkeren die hen verdragen en verrijken. Ze zijn allemaal
geboren met razend fanatisme in hun hart, net zoals de Bretonnen en de Duitsers met blond
haar zijn geboren. Ik zou er niet over verbaasd zijn als deze mensen op een dag niet dodelijk
zijn voor de hele mensheid.."
Cicero en Voltaire waren niet de enige. Andere historische personen die de Joden
bekritiseerden waren: Seneca, Tacitus, Thomas van Aquino, Martin Luther, Denis Diderot,
Helmuth von Moltke, Scott Fitzgerald, Ralph Waldo Emerson, Richard Wagner, Johann Fichte,
Friedrich Nietzsche, Franz Liszt, Johann Herder, Oscar Wilde, Bernard Shaw, George Sand,
Mark Twain en Martin Luther King. Dit zijn slechts enkele van een lijst van politici, filosofen,
schrijvers, kunstenaars die zich kritisch hebben uitgesproken over de Joden. Wanneer de
censuur van nu net zo sterk was geweest in hun tijd dan waren deze personen waarschijnlijk
uit hun ambt gezet of het zwijgen opgelegd, en hadden wij welicht nooit van hen gehoord.
Nu kan er best ongegronde kritiek bij zitten, het is toch moeilijk te beweren dat al deze mensen
haatdragende of xenofobische mensen waren. Ze gingen niet allemaal zo fel tekeer als Cicero
en Voltaire, maar allen hadden kritiek op de het gedrag van de Joden, dat zij als immoreel
zagen, en vaak spreekt er een waarschuwing uit.
Er is ook harde kritiek terug te vinden in het nieuwe testament. Bijvoorbeeld in handelingen
7-51 , waar Jezus zegt: "Gij wederstaat altijd den Heiligen Geest; gelijk uw vaders, alzo ook gij.
48
Wien van de profeten hebben uw vaders niet vervolgd? En zij hebben gedood degenen, die te
voren verkondigd hebben de komst des Rechtvaardigen, van Welken gijlieden nu verraders en
moordenaars geworden zijt. Gij, die de wet ontvangen hebt door bestellingen der engelen, en
hebt ze niet gehouden!"
Zo zijn er meerdere passages in de bijbel, met name in het evangelie van Johannes, die zeer
kritisch spreken over Joden. Vanuit de Joodse gemeenschap is er een poging om uitgevers
ervan te overtuigen dat er waarschuwingen voor 'haatspraak' bij bepaalde passages gezet
zouden moeten worden. Van pogingen tot censuur van de extreme uitspraken in de Talmoed is
geen sprake.
Het boek van het Joods orthodoxe geloof zelf, de Thora (deel van het oude testament) bevat
ook veel vermaningen en waarschuwingen. Het is opvallend hoe vaak de profeten
waarschuwen tegen het afvallen van God en van immoreel gedrag. Niet zonder reden lijkt het
want het Joodse volk kende meerdere periodes van geloofsverval (apostasie) waarin zij
afgoden aanhingen. Bekend is het verhaal van het aanbidden van het Gouden kalf, maar er
waren ook afgoden als Astartes, Mammon, Baäl, Moloch, en Chemosh. Aan de laatste drie
afgoden werden kinderen geofferd, waar het oude testament (Jeremia) van spreekt:
"Want zij hebben mij verlaten, en hebben dit tot een plaats van vreemde goden gemaakt; zij
hebben er wierook verbrand voor goden die noch hun voorouders noch de koningen van Juda
ooit kenden, en zij hebben deze plaats vervuld met het bloed van de onschuldigen.
Ze hebben de hoogten van Baäl gebouwd om hun kinderen in het vuur te verbranden als offers
aan Baäl"
Het boek 'Koningen' van het Oude testament vertelt dat Salomo in geloofs verval raakte en de
afgoden Moloch en Chemosh vereerde, waarvoor hij tempels liet bouwen en de cultussen weer
instelde. Salomo, die twee keer door God was gewaarschuwd, toonde geen berouw. Het is om
deze reden dat het Joodse volk zou zijn verbannen naar Babylon. Het nieuwe testament
spreekt hiervan in Handelingen 7:43:
"U heeft de tent van Moloch meegedragen en de ster van uw god Remfan, de afbeeldingen die
u gemaakt hebt om ze te aanbidden. Ik zal u daarom wegvoeren, verder dan Babylon."
Er zijn natuurlijk veel discussies over deze citaten, zowel binnen als buiten het Jodendom.
Onderzoek naar de Talmoed en de Thora door niet-Joodse onderzoekers wordt vaak gezien
als onderdeel van een eeuwenoude samenzwering tegen het Jodendom. Nu spreekt het oude
testament van een samenzwering, maar vanuit de Joodse gemeenschap zelf:
Jeremia 8: "Daarop zei de HEERE tegen mij: Er is een samenzwering ontdekt onder de
mannen van Juda en de inwoners van Jeruzalem. Zij zijn teruggekeerd tot de
ongerechtigheden van hun voorvaderen, die geweigerd hebben naar Mijn woorden te luisteren.
Wat hen betreft, zij zijn andere goden achter nagegaan om die te dienen. Het huis van Israël
en het huis van Juda hebben Mijn verbond verbroken, dat Ik met hun vaderen gesloten had."
Wanneer je bekijkt hoe sterk het Zionisme/Talmoedisme de wereld steeds sterker in haar
greep heeft dan kun je tot de conclusie komen dat er inderdaad sprake van een samenzwering
49
is. Het is echter taboe hierover te spreken. De laatste keer dat hier openlijk een debat over was
was in Frankrijk in de negentiende eeuw. Journalisten en schrijvers schreven over de grote
joodse invloed in de Franse politiek en samenleving, en van een mogelijke agenda, een
samenzwering dus. Deze discussie werd abrupt gestopt door één gebeurtenis, en dat was de
'Dreyfus affaire'. Alfred Dreyfus was een Joodse officier die een levenslange gevangenisstraf
had gekregen voor spionage. Hij zou geheime documenten naar Duitsland hebben
doorgespeeld. Het bewijs hiervan werd echter niet bekend gemaakt. Er was veel kritiek op de
rechtszaak, en er ontstond een beweging die zou leiden tot een verhit nationaal debat in
Frankrijk. Het debat zou vrijwel het hele land verdelen in 'Dreyfusards' en 'anti-Dreyfusards'. Nu
is het vaak voorgekomen in de Franse geschiedenis dat er mensen valselijk werden
beschuldigd en gevangenisstraffen kregen. De reden dat deze zaak zo'n grote aandacht kreeg,
en dit is iets dat door beide kampen werd bevestigd, was dat het om een Joodse officier ging.
Volgens de Dreyfusards was er in Frankrijk een groeiend antisemitisme, en met deze zaak zou
hier voor eens en altijd een einde aan gemaakt worden. Bij het het kamp van de
anti-dreyfusards zaten zeker personen die puur antisemitisch waren, er waren echter ook
personen bij, waaronder schrijvers en journalisten, die zich nooit als antisemiet geuit hadden,
maar wel meenden dat er sprake van een Joodse samenzwering was die volgens hen een
gevaar voor de Franse samenleving vormde. In plaats over deze punten een debat te hebben
werd nu alles op één persoon geprojecteerd. Toen Dreyfus uiteindelijk werd vrijgesproken was
hiermee ook de discussie voorgoed gesloten.
De Dreyfus affaire had een zeer grote invloed op de Franse maatschappij. Het is nog steeds
een controversieel onderwerp en de geschiedschrijving is zo gekleurd dat het moeilijk is te
weten te komen hoe de belangen hier werden uitgespeeld. Waar de gangbare geschiedenis
het wel over eens is is dat de affaire een radicalisering teweeg heeft gebracht, zowel bij de
franse politiek als bij de Joodse gemeenschap. Theodor Herzl heeft zelf herhaaldelijk
benadrukt dat het Zionisme, wilde het succesvol zijn, een overdrijving van de gevaren van
antisemitisme nodig had.
Na de Dreyfus affaire was de positie van de linkse partijen in Frankrijk, die Dreyfus gesteund
hadden, sterker, en daarmee ook de zionistische invloed. Deze invloed zou zo sterk toenemen
dat de Franse minister van buitenlandse zaken Roland Dumas in zijn boek 'Coups et blessures'
(2011) zou schrijven dat de Franse politiek grotendeels door Israël wordt bepaald.
50
Antroposofie en zionisme
Rudolf Steiner heeft tijdens en na zijn leven alle mogelijke kritiek ontvangen. Nu is het niet
eenvoudig om Steiner voor antisemitisch uit te maken. Hij was met Joden bevriend,
bijvoorbeeld met de dichter Ludwig Jacobowski, die de leiding had over een bureau dat het
antisemitisme bestreed. Tijdens de Dreyfus affaire had Steiner zich zeer duidelijk uitgesproken
voor de vrijlating van Dreyfus, en hij steunde de standpunten van Emile Zola. Steiner heeft ook
een tijd bij een joods gezin ingewoond, en er een gehandicapt kind met groot succes
privé-onderricht gegeven.
(Over Antroposofie en anti-semitism is een zeer compleet stuk geschreven door de schrijvers
Manfred Leist, Lorenzo Ravagli en Hans-Jürgen Bader. Hier een duitse uitgave ).
Steiner was het oneens met het stereotiep beeld van 'de Jood'. Hij zag het probleem in het
rasgebonden denken van het traditionele jodendom (het Judaïsme). Steiner verzette zich tegen
iedere rechtsongelijkheid op basis van biologische afstamming, en tegen een koppeling van de
staat met religie en ras. Het Judaïsme is een ras gebonden religie. Het is volgens Steiner een
'religie van het bloed' dat de vrijheid van de geest niet erkent. Steiner zag dan ook geen
toekomst voor het Judaïsme, en stelde dat de enige mogelijke weg voor het Joodse volk is zich
te assimileren met de rest van de mensheid. Als dit niet zou gebeuren dan voorzag Steiner
problemen, en hier waarschuwde hij voor:
"Het Judaïsme als zodanig heeft zichzelf overleefd, heeft geen bestaansrecht meer in het
moderne leven der volkeren en dat het desondanks behouden is gebleven, is een
wereldhistorische fout waarvan de gevolgen niet kunnen uitblijven."
Steiner stelde dat het Judaïsme wel een sociaal element heeft, maar dat het groepsgebonden
is, en daardoor een antisociale werking op de hele mensheid heeft. Steiner deelde de kritiek op
het Judaïsme met andere personen, bijvoorbeeld de kritiek van de Oostenrijkse dichter Robert
Hamerling. Deze schreef in 1888 (dus negen jaar voor het eerste zionistische congres in
Basel) over het plan in Palestina een Joods rijk te stichten dat voorbestemd was om uiteindelijk
de hele wereld te omvatten. Ook verdedigde Steiner de componist Richard Wagner, die vaak
voor antisemiet is uitgemaakt. Volgens Steiner was Wagner geen antisemiet, maar had, als
gevoelig en artistiek mens de essentie van het probleem van het Jodendom begrepen (het
vasthouden van de verbinding van het Joodse ras met religie). Veel kritiek op de Joden in die
tijd was echter wel antisemitisme. Steiner keurde dit sterk af, maar hij zag het ook niet als een
grote dreiging. Hij beschreef het antisemitisme als een kwalijke 'kinderlijke' reactie, en meende
dat het werkelijke gevaar erin lag dat het Zionisme het antisemitisme zou gaan gebruiken ten
gunste van een politieke agenda. In een essay dat Steiner schreef over het Zionisme (in 1897)
zei hij hierover:
"Veel erger dan de antisemieten zijn de harteloze leiders van de Europa-moede Joden, de
heren Herzl en Nordau. Zij maken van een onaangename kinderstreek een wereldhistorische
stroming, ze presenteren ongevaarlijk gehakketak als verschrikkelijk kanonnenvoer. Zij zijn de
verleiders van hun volk."
Wat betreft het misbruik van antisemitisme blijkt Steiner het bij het rechte eind te hebben. Het
zionisme was de sturende factor achter veel van de oorlogen en verschrikkingen van de laatste
51
eeuwen. Deze oorlogen werden, en worden, uitgevoerd door niet zionistische landen, wat
aansluit bij wat Theodor Herzl hier zelf over schreef:
"De antisemieten zullen onze meest betrouwbare vrienden worden, de antisemitische landen
onze bondgenoten."
Volgens Steiner heeft het Jodendom zijn oorsprong in de samenwerking van de God Jehovah
(JHWH, Jahweh) met de geesten van Mars. De God van het Joodse volk is net als vele
klassieke Goden, een maangod. Veel volken in de oudheid die een maanreligie hadden
maakten een overgang door van een maanreligie naar een zonnereligie met een zonnecultus.
Dit is bijvoorbeeld duidelijk te zien bij de Kelten, de oude maancultus werd vervangen door een
zonnecultus. Stonehenge, wat een zonnekalender is, is hier een voorbeeld van.
Met de komst van Christus, het zonnewezen, kreeg de mens het vermogen een vrije
individualiteit, een Ik te ontwikkelen. Dat was een enorme sprong in de bewustzijnsontwikkeling
van de mensheid. De oude band met de volksgeest kon nu verrijkt worden tot een liefdeband
met de hele mensheid, de algehele broederliefde. Dit is een bewustzijn van een veel hogere
orde. Dit sprak veel Joden en ook andere volken bijzonder aan. De gedachte: “Wij hebben niet
alleen met Jehovah te maken maar met iets veel hogers, een scheppende God die de
oorsprong is van al het bestaande. Een groot gedeelte van de Joden echter verwierp het
Christendom en hield vast aan de oude maan-cultuur.
De maangod Jahweh is een van de zeven exousia (Geesten van de Vorm, of 'Elohim' in de
Bijbel) en staan op de onderste (derde) trap van de tweede hiërarchie (zie overzicht van
hiërarchieën ). Steiner beschrijft dat het dankzij Jahweh was dat maan zich afzonderde van de
aarde zodat de mensheid verder zijn weg kon gaan. Jahweh bleef werkzaam als Maangod en
de overige zes Elohim bleven met de zon verbonden. Steiner schrijft dat Jehovah net als de
spiegelende maan een illusie is, een valse perceptie. Wanneer de Joden zich tot God wenden,
dan wenden zij zich tot Jahweh, die zij als de hoogste God zien. Maar wat zij zien is een wezen
van een lagere hiërarchie, en niet de god van alle mensen en alle volken. Mensen van andere
volken zijn dus in hun ogen, geen 'gods kinderen'.
In de oudheid was het gewoon om mensen van andere volken niet als 'gods kinderen' te zien.
Zoals verteld in het vorige hoofdstuk waren de volken sterk verbonden met hun volksgoden, en
andere volken zag men als barbaren die onderworpen mochten worden. Dit ging door tot de
Grieks/Romeinse tijd. De meeste volken maakten echter een transformatie door. Hoe komt het
nu dat het Joodse volk de overgang naar een zonnereligie verzaakt heeft? Juist het volk dat
het hoge Zonnewezen in haar midden heeft ontvangen? De profeten hadden verteld dat de
Messias in hun midden zou komen, onder welke omstandigheden en met welke tekenen. Zij
hadden gehoord dat de Messias uit Bethlehem afkomstig zou zijn, dat hij zieken zou gaan
genezen en mensen zou bevrijden. Hoe komt nu dat het Jodendom Christus afwijst?
Dit is uiteraard een vraag die door de eeuwen heen vaak gesteld is. Vanuit de antroposofie is
het wellicht mogelijk daar wat meer licht op te laten schijnen. Daarvoor even in het kort iets
over de mensheidsontwikkeling volgens de Antroposofie. De antroposofie ziet de mens als een
52
zeer hoog wezen dat een lange ontwikkelingsweg doormaakt. Om echt vrij te kunnen worden
moest de mens met zijn dagelijks bewustzijn worden afgesneden van de geestelijke wereld
zodat hij zich vanuit eigen vrije wil kon ontwikkelen. De geestelijke wereld doofde voor de
mens. Meerdere culturen spreken hier over. De oude germaanse sagen spreken van de
'Götterdämmerung', de Indiërs spreken over het duistere tijdperk het 'Kali Yuga', en ook de
Maya's spreken van de duistere periode waar de Godenwereld niet meer direct te ervaren was.
Afgesloten van de godenwereld, in de materie, kon de mens nu gaan twijfelen, aan zijn
oorsprong, aan de geestelijke wereld en aan zichzelf. We zien dit heel duidelijk bij de Grieken.
Hier is de moderne filosofie ontstaan. Het afdalen in de materie ging langzaam, en het contact
met de Godenwereld nam ook geleidelijk af. Steiner beschrijft dat de materialisering, of
afdaling, in fases is gegaan die door cultuurperiodes liepen. De Egyptisch Chaldeeuwse cultuur
zag de Godenwereld nog in de kosmos, bij de sterren, Steiner spreekt hier over Astrologie. Bij
de Grieken zijn de Goden al verder afgedaald. De Grieken zien de Goden zich voortbewegen
aan het hemelgewelf, zoals Apollo en Hermes. Steiner spreekt hier over de 'Meteorologie'. Bij
de Joodse cultuur manifesteert het Goddelijke in de aardse materiële wereld. Het waren alleen
nog maar de ingewijden die het contact konden maken, zoals Mozes, die met zijn staf op de
berg slaat, en de goddelijke boodschap in het brandende braambos ziet. Steiner spreekt bij
deze cultuur hier van 'Geologie'.
De afzondering was met name voor de godenwereld zeer smartelijk, want zij zagen met vol
bewustzijn de mens zich van hen afzonderen. Door het ingrijpen van Ahrimanische wezens
ging het afdalen in de materie dieper dan het plan was. Steiner schreef dat wanneer deze
afdaling (materialisering) van mens en wereld doorgegaan zou zijn, dan zou de mens verhard,
en uiteindelijk niet meer levensvatbaar zijn. Dat dit voorkomen werd is te danken aan een
bijzondere gebeurtenis. De mensen, verstrikt in de materie, konden alleen nog door de
Godenwereld bereikt worden via de materie. Dit gebeurde toen een hoog Zonnewezen besloot
af te dalen in de materie, in een mensenlichaam, in Jezus van Nazareth. Het volk dat bestemd
was (en gedurende lange tijd voorbereid was) om dit lichaam te ontvangen was het volk dat het
diepst in de materie was afgedaald, het joodse volk. Dit geeft een extra betekenis aan de term
'Geologie' die Steiner met het Joodse volk in verband brengt; geo (aarde), logos (Christus).
Het Joodse volk, dat uitverkoren was om Christus te ontvangen, was dus het diepst afgesloten
van de geestelijke wereld, en daardoor ook zeer kwetsbaar. De diepere materialisatie van
mens en (fysieke) wereld was het werk van Ahrimanische wezens. Daar kun je uit concluderen
dat deze Ahrimanische wezens bij uitstek bij machte waren om het Joodse volk, dat diep in
deze materialisatie was meegegaan, te verleiden. De Joodse geloofsovertuiging was al lange
tijd geen directe overlevering meer. De joden wisten wat goed en slecht was via een uiterlijke
wet. De priesters (schriftgeleerden of farizeeërs) kenden deze wet. Ze begrepen dat wanneer
de Messias waarover de profeten vertelden zou komen zij de macht over het volk zouden
verliezen. Deze priesterklasse was dus uIterst vatbaar voor de verleiding van deze
Ahrimanische wezens. Wanneer je de geschiedenis volgt dan lijkt het er op dat men voor deze
verleiding is gezwicht. Zoals beschreven in het vorige hoofdstuk hebben de profeten
herhaaldelijk gewaarschuwd voor het geloofsverval. En ook Jezus zelf zei: "Je laat je Rabbi
noemen maar je ontzegt de poort tot de hemel", en ook "Jullie kunnen niet God dienen én de
53
mammon." Kijk vandaag de dag hoe de Rothschilds, Goldman Sachs, Lehman brothers etc de
financiële industrie beheersen, en hoe de wereld daar in meegaat, allen in de grip van
Mammon. De franse filosofe Simone Weil, die zelf Joods was, schreef in haar boek 'Attente de
Dieu' (een verzameling brieven van Simone Weil aan de priester Joseph-Marie Perrin) over de
weigering van Christus door het Joodse volk. Volgens Simone Weil wilde men geen God die tot
de ziel van de individuele mensen zou spreken, maar een God van het volk, een oorlogsgod
die macht en materiële welvaart nastreefde voor de eigen clan. Deze weigering veroorzaakte
een ongevoeligheid bij het Joodse volk die het doden van Christus mogelijk maakte. De
weigering zette zich in de geschiedenis door. Simone Weil schrijft verder:
"Deze oude denkwijzen werden geïnfiltreerd in Europa waardoor de essentie van het
christendom ontworteld werd. Deze ontworteling kon plaatsvinden omdat het ontluikende
christendom zich niet wist te scheiden van een traditie die had geresulteerd in de moord op
Christus. Het was niet tegen afgoderij dat Christus het vuur van zijn verontwaardiging had
gelanceerd, het was tegen de Farizeeën, handwerkslieden en aanhangers van het Joodse
religieuze en nationale herstel, de vijanden van de Helleense geest. 'Jullie hebben de sleutel
tot kennis weggenomen' (sprak Jezus). Heeft iemand ooit de betekenis van deze beschuldiging
begrepen?"
Even een zijpad over het kwaad volgens de Antroposofie. Veel van het kwaad, volgens
Steiner, is niet kwaad 'perse', maar het 'goede op het verkeerde moment'. Wanneer iets te
vroeg of te laat gebeurt in de ontwikkeling van de mensheid, dan heeft het een negatieve
werking, en dit is hoe de kwade machten vaak werken.
De mensheidsontwikkeling, volgens de Antroposofie, kent vele 'afscheidingen'. De dieren
hebben zich ooit van de mensen afgescheiden opdat de mensen zich verder konden
ontwikkelen. In een eerdere fase is ook een dergelijke afscheiding van de plantenwereld
geweest. Deze afscheidingen vielen binnen het goddelijk plan. Nu zijn er ook afscheidingen
geweest die niet binnen het Goddelijk plan waren. Steiner beschrijft dat in alle stadia wezens
uit eigen wil hebben besloten niet met de menselijke ontwikkeling mee te gaan. Deze wezens
hebben een ander doel en zetten zich af tegen de mensheidsontwikkeling. Deze 'afvallige'
wezens zijn minder vrij, de mensheidsontwikkeling is immers een weg van vrijheid, maar deze
wezens kunnen zich beroepen op oude sterke krachten en machten. Hoe verder terug de
stadia waarop deze wezens een ander pad gegaan zijn, hoe duisterder zij zijn, bijvoorbeeld
Sorat of de Asura's. Nu kunnen deze wezens geen eigen nieuwe wereld scheppen. Ze zijn dus
gedoemd met de wereldontwikkeling mee te gaan, maar niet op de natuurlijke manier. Ze
bevinden zich dus in een wereld die niet meer bij hen past, en de enige manier waarop ze nog
kunnen blijven bestaan is wanneer zij zich op parasitaire wijze van mensen bedienen. Wat zij
doen is in meer of mindere mate bezit nemen van mensen die daar vatbaar voor zijn.
Volgens Steiner hebben in de huidige periode veel Ahrimanische geesten zich zo op deze
wijze met mensen verbonden. Deze wezens zijn dichter bij de mensheid dan we vermoeden.
Ze leven in een 'sub-materiële' wereld die niet ver van de fysieke materiële wereld ligt. Een
persoon die in dit opzicht interessant is om te noemen is David Icke. Bij bepaalde mensen ziet
Icke reptielen, bijvoorbeeld leden van het Engelse koningshuis, en bij sommige politici en
54
belangrijke personen uit het bedrijfsleven. Nu denk ik David Icke goed genoeg te begrijpen en
te kennen om te menen dat hij inderdaad dergelijke wezens ziet. David Icke is overigens lang
niet de enige die dit ziet. Er zijn steeds meer mensen die deze wezens zien. Nu komt een idee
dat je niet in de 'mainstream Antroposofie' tegenkomt (voor zover je daarover kunt spreken),
maar waar wel een logica in te vinden is.
In het tijdperk van Lemurië (voor Atlantis) was de mensheid in een 'reptielen fase'. Zou het
kunnen dat de wezens die zich in deze periode hebben afgescheiden nu van bepaalde mensen
bezit hebben genomen, en dat David Icke daardoor reptielen ziet? Voorzover ik weet kent
David Icke de antroposofie niet, hij heeft er althans nooit over gesproken. Het is wel zo dat Icke
met zijn conclusies over de nieuwe wereldorde, het zionisme en vele andere onderwerpen de
spijker op de kop slaat. Aan de andere kant geeft Icke ook de indruk dat hij meer ziet dan hij
kan verklaren, en af en toe niet weet waar hij het zoeken moet.
Wanneer de wereld van deze wezens inderdaad zo dichtbij is als Steiner zegt, dan zouden
mensen met een zekere mate van helderziendheid deze wezens kunnen zien. En dit gebeurt
inderdaad. Steeds meer mensen hebben helderziende gaven. Dit is natuurlijk een groot
probleem voor de kwade machten, want als deze ergens niet tegen kunnen dan is het herkend
worden.
Dit was even een zijspoor, maar het heeft met de volgende gedachte te maken. Steiner schrijft
dus dat wanneer Christus zich niet met de mens en de aarde had verbonden, de mens dan
verhard en niet meer levensvatbaar zou zijn geweest, en de mensen 'standbeelden zonder ziel'
zouden worden. De verbinding van Christus met de mensheid en de aarde was dus de
redding. Nu kun je je afvragen wat er zou gebeuren als een groep mensen deze helende
Christus-impuls bewust heeft afgewezen, en dus daarmee besloot niet in de
mensheidsontwikkeling mee te gaan. Dan zou deze groep ook de helende werking moeten
missen die van de Christus-impuls uitgaat. Deze groep mensen zou, zonder deze helende
werking, meer in de materie verstrikt zijn, en dus steeds minder levensvatbaar zijn. Zoals de
eerder beschreven wezens, die zich hebben uitgesloten van de mensheidsontwikkeling, alleen
kunnen bestaan door zich op parasitaire wijze van mensen te bedienen, zo zou deze groep
ook niet op eigen kracht verder kunnen. Zouden de farizeeërs, de Talmoedische
schriftgeleerden, en de Joden die het Christendom zo krachtig hebben verworpen, zich nu op
parasitaire wijzen van de mensheid bedienen?
In de wereld van vandaag is veel parasitair gedrag, een deel daarvan is terug te leiden tot het
zionisme. Het uiterlijke (materiële) parasitaire gedrag is eenvoudig te herkennen. De
bankensector is al besproken, en de georganiseerde misdaad, de mensenhandel, en het
financieren en laten voeren van oorlogen. De reden dat dit kan gebeuren is dat de mensen zich
laten misleiden. De informatievoorziening is in de afgelopen eeuwen gecentraliseerd en
opgekocht door Joodse bankiersfamilies zoals de Rothschilds. Persbureaus als Reuters en
Associated Press zijn eigendom van de Rothschilds, en bij persbureaus die niet direct
eigendom zijn van de zionistische organisaties zit altijd wel een Rothschild in het bestuur, zoals
55
bijvoorbeeld bij de BBC en Fox news. De zionistische invloed in de media gaat zeer ver. Er is
een systeem van zelfcensuur waar iedere nieuwsbron geacht wordt zich aan te houden. Dus
ook bronnen die niet direct onder controle van het zionisme staan, neem bijvoorbeeld
dagbladen als de Volkskrant, of bladen als De Correspondent en de Groene Amsterdammer,
zullen nooit buiten te toegelaten grenzen van de journalistiek gaan.
Naast de media is er nog een andere sector die zeer opinie bepalend is, en dat is de
amusements industrie. Bij de media beseft men nog dat het in meer of mindere mate opinie
bepalend is. Dit is anders bij de amusements industrie. Wanneer de mensen naar films of
series kijken dan ziet men dit als ontspanning. Men zet zichzelf in de ontvangende stand en
men is zich hierdoor minder bewust dat het een opinievormend medium is. Om deze reden is
de amusements sector een zeer effectief propagandamiddel. Door het voeden met beelden en
begrippen kan de massa worden bewerkt.
De pionier van massamanipulatie en de moderne marketing was Edward Bernays, het neefje
van Sigmund Freud, de grondlegger van de psychoanalyse. Deze familieband is zeker geen
toeval. Volgens de psychoanalyse is de menselijke persoonlijkheid in grote mate het resultaat
van een onbewuste doorwerking van trauma's, veelal van sexuele aard, die men heeft
opgelopen en verdrongen op vroegere leeftijd. Deze doorwerking, zoals Freud die beschrijft, is
zo universeel en traceerbaar dat het haast van mechanische aard is, en daarom systematisch
te behandelen. Wat de psychoanalyse feitelijk doet is een specifiek deel van het menselijk
wezen afzonderen en ontleden. Wat Edward Bernays uitvond was dat het menselijke
bewustzijn (en gedrag) beïnvloed kon worden op een soortgelijke systematische wijze, niet met
trauma's, maar door het onbewust te voeden met emotioneel geladen beelden en
boodschappen. De boeken van Bernays 'Crystallizing Public Opinion (1923)' en 'Propaganda
(1928)' waren de basis voor de moderne propaganda. Het zou gebruikt worden door het Nazi
regime (door Joseph Goebbels) en vele andere regeringen. Bernays was gedurende zijn
loopbaan in dienst van de Amerikaanse regering, van de CIA, en van veel grote bedrijven.
Wanneer iets aan het publiek verkocht moest worden waar geen vraag naar was, of waar
tegenstand was, dan werd Bernays ingeschakeld. Zo deed Bernays een succesvolle
campagne om vrouwen aan het roken te krijgen, en hij werkte aan een PR campagne voor de
United Fruit company, dat in een negatief licht stond omdat het dictatoriale regimes in centraal
Amerika steunde.
De Hollywood filmindustrie heeft de ideeën van Bernays tot in de perfectie uitgewerkt en is zo
de grootste propagandamachine aller tijden geworden. De films, series en videoclips zitten vol
met boodschappen. Daarnaast wordt geweld en mensonterend gedrag verheerlijkt. De
constante stroom van geweld en platitudes maakt dat men het 'gewoon' gaat vinden. Nu zou je
kunnen zeggen dat geweld al sinds de oudheid bij cultuur en amusement hoort. Denk aan de
griekse tragedies, en wie houdt er nu niet van een krimi op zijn tijd. Wat Hollywood echter doet
is alles wat slecht en laag in de mens is op een podium zetten. De laatste jaren is het
amusement steeds harder en gruwelijker geworden. De huidige trend is het satanisme. Het is
vooral in de jongerencultuur waar dit gepushed wordt. Er wordt zoveel moeite gedaan dit te
verspreiden dat het verder lijkt te gaan dan een trend. Volgens de makers van het youtube
kanaal 'Truthstream media' gaat het om een onbewuste initiatie van de jongere generatie.
56
Nu hoor je vaak het argument dat het wel mee valt. Dat de mensen sterk genoeg zijn om zich
niet te laten beïnvloeden. Het punt is dat veel van de beelden en boodschappen zo gebracht
worden dat ze op het onbewuste inwerken. Dit is precies waarom de methoden van Edward
Bernays zo succesvol zijn. Het is iets dat ook veel onderzocht en beschreven is. Door
bijvoorbeeld mensen als Aric Sigman, schrijver van het boek remotely controlled . Sigman deed
studies over meerdere jaren en het werd duidelijk dat de amusements industrie een zeer diepe
en directe invloed op mens en samenleving heeft. De boeken 'perfect machine' en 'sultans of
sleaze' van Joyce Nelson laten duidelijk zien dat het niet slechts gaat om cultuurverval, maar
dat er sprake is van een bewuste planning, waarin de Hollywood Industrie de leidende rol
heeft.
Van aanvang af is de Hollywood industrie in Joodse handen geweest. Alle grote filmstudio's en
de meeste regisseurs en scriptwriters zijn Joods. Dit is iets wat geen geheim is, maar waar
men zichzelf zelfs voor op de borst klopt. De link met Israël is ook zeer duidelijk. Hollywood
organiseert bijvoorbeeld een fondswerving gala voor de 'Friends of the Israel Defense Forces'
(FIDF). Bij de laatste fondsenwerving werd een recordbedrag van 60 miljoen dollar opgehaald.
Een aanzienlijk deel hiervan ging naar Israëlische veteranen. Dit terwijl de meeste
Amerikaanse veteranen financieel aan de grond zitten en niet eens hun medische kosten
kunnen betalen.
De belangrijkste steun van Hollywood voor Israël zit hem in propaganda. Er is een zeer directe
samenwerking tussen Hollywood en het Pentagon. Dit is iets wat zowel het Pentagon als
Hollywood erkennen. Arnon Milchan, een voormalig Israëlische geheim agent en producent
van 130 hollywood films, geeft ronduit toe dat zijn films een politiek doel dienen.
Dan heeft Hollywood een nog duisterder kant, en dat is sexueel misbruik en pedofilie. Af en toe
komt er wat in het mainstream nieuws, zoals over de regisseur Harvey Weinstein, die vele
vrouwen misbruikte, maar dit wordt gebracht als geïsoleerde gevallen. Er zijn de laatste jaren
heel wat acteurs naar buiten gekomen zoals Mel Gibson, die zei dat wat zich in Hollywood
afspeelt 'geïnstitutionaliseerde pedofilie' is. Weinstein was bevriend met Jeffrey Epstein, een
multimiljonair die met tientallen minderjarige meisjes relaties heeft gehad. Epstein werd
veroordeeld en kreeg een zeer lage straf omdat zijn advocaat (Alexander Acosta) een deal wist
te maken met de justitie. Acosta is nu minister van werkgelegenheid onder Trump. Epstein is
bevriend met Trump, en ook met Bill Clinton, die hem vele malen vergezelde in zijn 'lolita
express', het vliegtuig naar het privé eiland van Epstein. De acteur Kevin Space, eveneens
veroordeeld voor het sexuel misbruik van kinderen was ook vaak te gast op dit eiland.
Volgens de Amerikaans-Joodse Rabbi Jonathan Cahn staat de agressie tegen kinderen in
Hollywood, en ook de abortuswetgeving, in verband met de kinderoffers aan afgoden als Baal
in het oude Israël. Cahn is een lid van de ' Messiaanse Beweging ', dat is een Joodse
groepering die Jezus als de messias ziet (net als de Christenen). De link tussen Baal en
abortus is wellicht minder vergezocht dan het lijkt. De staat New York heeft onlangs een wet
aangenomen die abortus tot direct voor de geboorte, en om elke reden, toestaat. Het volledige
ontwikkelde kind kan dus gedood worden, en men noemt dit een progressieve doorbraak. Het
is een historisch feit dat Joodse activisten, politici en bewegingen in Amerika sinds de jaren '50
de drijvende kracht achter de abortuswetten waren. Dit is tot de dag van vandaag de realiteit,
57
en in zo'n mate dat anti-abortus bewegingen als antisemitisch worden bestempeld. Het is
opvallend dat de meerderheid van de Joods-Amerikaanse bevolking (meer dan 90%) voor
abortus in de VS is, maar tegelijkertijd is men tegen abortus in Israël. Verder is het interessant
te vermelden dat er de afgelopen jaren replica's van de boog (of 'poort') van de tempel van
Baal zijn opgebouwd in meerdere steden in de wereld. Het is een project van de Unesco en
enkele amerikaanse universiteiten. Ook zijn er replica's die de wereld rond reizen. Daarbij
wordt een replica afgebroken en weer opgebouwd, en het plan is om die replica's zo in
honderden belangrijke plaatsen in de wereld te tonen. De tempelpoort is al geplaatst in steden
als Londen (Trafalgar square), New York en Washington DC . Het motief achter het project is
dat de originele tempel van Baal is vernietigd door ISIL strijders, en de replica zou het symbool
van vrijheid en tolerantie moeten worden. Zelfs als dit het werkelijke motief is, dan is het nog
een feit dat de tempel van Baal de plaats was waar ooit kinderen werden geofferd. Dit kan
toeval zijn. Maar er zijn veel zaken die aan het denken zetten. Zo zijn de plekken en de posities
waar de poorten worden geplaatst opmerkelijk. De poort in washington is precies zo geplaatst
dat het amerikaanse Capitool te zien is (zie afbeelding onder). De mensen van het project zelf
geven aan dat de poorten een betekenis hebben die verder gaat dan symboliek. De
vertegenwoordiger van het project zei in een interview dat de Baal poorten functioneren 'als
antennes'. Verder is het ook opmerkelijk dat gedurende de periode van de feesten van Baal en
Moloch (19-21 April) de tempel van Baal op Trafalgar square voor drie dagen en nachten was
belicht met rode lampen, zodat de poort in een bloedrode gloed was gehuld. Op dezelfde plek
waar jaarlijks de passie van Christus wordt opgevoerd.
58
Originele Boog van Baal en Tempel van Baal
Boog van Baal Washington DC - en het Capitol
59
Boog van Baal in Londen - Trafalgar square
60
Net als in de filmindustrie hebben Joodse mediamagnaten ook een monopolie in de
muziekindustrie. Personen als Lyor Cohen, David Greffen, Clive Davis, Sumner Redstone,
Rick Rubin, Jerry Heller en Doug Morris controleren de muziekindustrie van productie tot
verkoop. Het gaat met name om populaire muziek zoals rap, hip-hop, rock, house, en ook de
mainstream popmuziek. De youtube video Who Controls the Music Industry? geeft een goed
overzicht hoe men in de muziekindustrie te werk gaat.
Muziek heeft een diepe invloed op de samenleving, met name op jonge mensen. Dit is te zien
in de rap en hiphop. Deze muziekstijlen begonnen in de zwarte buurten van de VS. Het was
rauwe muziek, maar er was altijd een boodschap. De rap en hiphop werden ontdekt door
mediamagnaten als Lyor Cohen, die er een enorm financieel succes van maakte, maar ook de
inhoud veranderde. Geweld werd steeds meer verheerlijkt, en ook drugsgebruik, materialisme,
ijdelheid, en er was een denigrerende houding tegenover vrouwen. De 'gangster rap' werd een
mode, een lijfstijl, en had een zeer sterke invloed op de samenleving, met name op de zwarte
bevolking. De gangster-rap cultuur heeft een diepe verstorende sociale werking gehad. Het
heeft bijvoorbeeld bijgedragen aan het feit dat driekwart van de zwarte kinderen in de VS wordt
opgevoed door een alleenstaande moeder. Ook is aan te tonen dat er een directe link tussen
rap en hip hop cultuur met de toename van criminaliteit bij de zwarte bevolking.
Nu zou je kunnen denken, maar dit was toch de keus van de artiesten zelf? Dit is maar ten
dele waar. Rap bands die wel een boodschap hadden, zoals Public Enemy en rappers als De
La Sol, werden tegengewerkt. Deze bands besloten hun eigen labels op te zetten en zelf de
productie in de hand te nemen, maar dit werd hard tegengewerkt door de mediamagnaten. De
boodschap van de muziekindustrie was, en is nog steeds, 'je doet mee of je ligt er uit'.
Het is al sinds de oudheid bekend dat muziek gedrag en emotie kan beïnvloeden. Dit is
bijvoorbeeld waarom er militaire marsen bestaan. Een studie van de neurowetenschapper
Douglas Fields toont aan dat het effect van muziek nog verder gaat. Muziek stuurt niet alleen
gedrag, maar ook het denken en de persoonlijkheid. Met name het ritme en de herhalingen
hebben een diep effect op het innerlijk van de mens, net zoals mantra's dit hebben. Het is
opvallend dat de popmuziek sinds de jaren 60 steeds meer dissonanten heeft, en steeds meer
disharmonisch is. Het standpunt van de muziekindustrie is dat je hier niets van kunt zeggen
omdat het nu eenmaal om een vrije culturele expressie gaat. Maar als hier iets uit spreekt dan
is het wel onvrijheid. Daarbij zitten de videoclips ook boordevol occulte symboliek (hierover
later meer). Veel artiesten, en ook Lyon Cohen zelf, en zelfs vaak ook het publiek, maken het
gebaar van het alziende oog, en het 666 teken (zie afbeeldingen). Lyor Cohen is vanaf 2016
als Global Head of Music bij Google. Er is ook opvallend veel bloed in de videoclips te zien.
Zoals bij de zangeres Lady Gaga, wier optredens satanische rituelen zijn (zie afbeelding verder
onder).
61
Lyor Cohen
Lady Gaga (onder en rechts)
62
Het zionisme is natuurlijk niet verantwoordelijk voor al het kwaad in de wereld. Het kwaad heeft
meerdere wegen. Er zijn veel machtige organisaties en netwerken, en het is niet bekend hoe
zij precies in elkaar grijpen. Het zionisme speelt zeker een dominante rol. Veel van de
machtige organisaties in de wereld, bijvoorbeeld de Council on Foreign Relations (CFR) en
Trilaterale Commissie (TLC) zijn opgericht door (de) Rothschilds of Rockefellers, of ze worden
financieel gesteund door de bankiersfamilies. Veel politici en bedrijfsleiders, met name in de
anglo amerikaanse wereld zijn lid van geheime genootschappen. Alleen in de VS zijn al rond
de honderd machtige loges. Er is vrijwel geen politicus of bedrijfsleider die niet tot één van
deze genootschappen behoort. De vrijmetselarij is een van de meest bekende en
wijdverspreide geheime genootschappen en heeft een grote invloed. De vrijmetselarij werkt in
dezelfde invloedssferen als het zionisme, en vaak in dezelfde machtscentra zoals Washington
en de City of London. In de geschiedenis heeft het zionisme vaak hand in hand gewerkt met de
vrijmetselarij. De verovering van Zuid Italië is eerder al besproken, en ook de Chinees-Engelse
opiumoorlogen, en de eerste wereldoorlog zijn er voorbeelden van.
Rudolf Steiner schijnt ooit verbonden geweest te zijn met de vrijmetselaars, en zou zelfs een
loge gesticht hebben, maar hij heeft later duidelijk afstand van de vrijmetselarij genomen. Ook
Steiner stelde dat de vrijmetselaars een sleutelrol hebben gespeeld bij het uitbreken van de
eerste wereldoorlog, en hij schrijft over een zeer kwaadaardige invloed van de Europese
vrijmetselarij. Nu kun je zeggen dat er toch zeker veel goedbedoelende mensen bij de
vrijmetselarij zitten. Dit is natuurlijk waar, maar deze mensen vormen juist de basis waarop de
vrijmetselarij kan bestaan. Er is een strenge scheiding in rangen en standen. Mensen van een
lagere rang hebben weinig weet van wat zich in de hogere lagen afspeelt. Het is een klassieke
piramidestructuur die teruggaat tot de oudheid.
Het is te begrijpen dat mensen zich aangetrokken voelen tot organisaties als de vrijmetselarij.
Het geeft een zekere voldoening deel uit te maken van een occult genootschap. De
vrijmetselarij verklaart zelf te streven naar een materiële, intellectuele en morele verbetering
van de mensheid. Hoe komt het nu dat de vrijmetselarij dan toch bij zoveel geweld en onrecht
betrokken is? Het probleem zou kunnen zijn dat de kennisweg van de vrijmetselaars teruggrijpt
op zeer oude inwijdingswegen. Net als bij het Jodendom kennen de vrijmetselaars groot
belang toe aan de tempel van Salomo. De inwijdingsrituelen van de vrijmetselarij zijn
tempelrituelen. Veel attributen en symbolen verwijzen naar de tempel van Salomo.
Bijvoorbeeld de twee zuilen Jachin en Boaz, die aan de entree van de tempel van Salomo
stonden. Volgens oude bronnen van de Vrijmetselarij zelf staat Salomo (Solomon) voor
Sol/Mon, ofwel de zon en de maan, het mannelijke en het vrouwelijke. Bij de twee zuilen vindt
men inderdaad vaak afbeeldingen van de zon en de maan. De davidster, of hexagram, is ook
een belangrijk symbool binnen de vrijmetselarij. Het wordt de 'hexalpha' genoemd, en ook het
'zegel van Salomo'. De stof die de vrijmetselarij behandelt is omvangrijk. Het gaat terug tot
zeer oude Egyptische hermetische kennis. De leringen en inwijdingen zijn een pad naar hogere
kennis en bewustzijn. Maar het is het oude pad, en dit pad past niet bij deze tijd. In het tijdperk
van de bewustzijnsziel kan de mens geen baat hebben bij occulte piramidale machtsstructuren.
Mensen die deze oude weg volgen lopen dus het risico zich juist af te zonderen van de
mensheidsontwikkeling. En hier zien de kwade machten kans de mens voor zich te winnen.
63
(Gebouw Hoge Raad Israël)
Grootzegel Verenigde Staten
64
De vrijmetselarij is meer dan een kennisweg. Men past de kennis ook werkelijk toe. Je hoeft
geen expert te zijn op het gebied van esoterie om te zien dat de manier waarop de
vrijmetselarij, en andere occulte genootschappen zich van deze kennis bedienen niet gezond
is. Hoe men bijvoorbeeld occulte symboliek verweeft in alle maatschappelijke gebieden, met
name waar er sprake is van centralisatie van macht. De betekenis van de symboliek is occult
(verborgen), de symbolen zelf zijn overal te vinden. Steden als Washington en Parijs zijn
doordrenkt met occulte symboliek. George Washington was natuurlijk een vrijmetselaar, zoals
ook veel andere Amerikaanse presidenten en politici. De symboliek is te vinden in de
stadsplannen, de overheidsgebouwen, maar ook bij monumenten en kunstwerken. De
architectuur van het Amerikaanse witte huis laat zien wat het werkelijk is, een tempel. Ook het
interieur, de kunstobjecten de muurschilderingen, het is een etalage van occulte symboliek. De
laatste jaren is deze symboliek steeds meer op de voorgrond verschenen. Zo zien we in
hoofdsteden kunstwerken van zwarte kubussen verschijnen. Dan is er het 'alziend oog' in de
driehoek, ook wel het 'oog van Horus' genoemd, dat in de entree van iedere vrijmetselaarsloge
te vinden is. Het alziend oog is ook te vinden op het dollarbiljet, en op het ' Grootzegel van de
Verenigde Staten ' (zie afbeelding boven), het zegel dat wordt gebruikt voor het authenticeren
van belangrijke documenten. Zowel op het grootzegel als op het dollarbiljet staat de latijnse zin
'Novus ordo seclorum', dat staat voor "Nieuwe orde van de tijden". Dan vinden we het alziend
oog terug in Israël, op een piramide die in het gebouw van de Hoge Raad staat (dit gebouw is
een geschenk van de Rothschild familie).
Het dollarbiljet, het Grootzegel en de Israëlische Hoge Raad zijn natuurlijk machtssymbolen op
zichzelf. Alle drie hebben een directe relatie tot de mensen, via de economie, de regering en
het recht. Deze werking is piramidaal, van de top naar de gewone mensen. Eerder heb ik al
verwezen naar een onbewuste initiatie van de bevolking via de media. Het alziende oog is ook
vaak te vinden in de popcultuur. Veel beroemde popsterren maken het 'alziend oog' gebaar. Je
zou kunnen denken dat de popcultuur nu eenmaal graag flirt met het occulte, en dat we het
daarom niet zo serieus moeten nemen. Maar als je ziet hoeveel moeite gedaan wordt om deze
symboliek te verspreiden dan blijkt dat de elites hier zelf een zeer groot belang aan hechten.
De documentaire www.secretsinplainsight.com laat duidelijk zien hoe ver en diep dit gaat. Het
zijn niet alleen het zionisme en de vrijmetselarij, in de Anglo-amerikaanse wereld zijn
honderden occulte genootschappen. Deze genootschappen kennen inwijdingsrituelen en
leringen tot hogere kennis. Deze kennis wordt echter toegepast op een manier die onbewust
en onvrij is.
Hoe anders is de kennisweg van de antroposofie. Volgens de antroposofie bestaat er een
geestelijke (occulte) wereld. Het is de wereld waar de mens deel van uitmaakt. De
Antroposofie streeft ernaar deze occulte wereld te leren kennen en te betreden, niet via het
onbewuste (oude) pad met rangordes en toelatingsrituelen, maar via een vrije weg met wakker
bewustzijn.
Een wereldregering zoals deze machten nastreven staat lijnrecht tegenover de weg van de
vrije mensheidsontwikkeling volgens de antroposofie. Deze ontwikkeling moet dus
gedwarsboomd worden. Deze mensheidsontwikkeling loopt zo dat er in het huidige
(na-atlantische) tijdperk verschillende periodes zijn waarin één bepaalde cultuur de
65
'cultuurdrager' van een periode is. Zo waren er voor onze tijd de Indische, Perzische,
Egyptisch-Chaldeeuwse en Grieks-Romeinse periode. De huidige periode is de Europese, en
de daaropvolgende periode zal de Russische zijn (deze zal niet de huidige Russische cultuur
zijn, maar zich in het gebied bevinden dat Rusland nu beslaat).
Europa en Rusland hebben dus een belangrijke rol in de toekomst. Het is dus niet
verwonderlijk dat juist nu Europa en Rusland onder vuur liggen. Zoals de kwade machten vaak
te werk gaan, probeert men de goede initiatieven om te leiden. Dus de samenwerking op
Europees niveau, die zo hard nodig is, wordt gekaapt door een bureaucratisch centraal geleid
bestuur dat de EU heet. Deze organisatie zorgt er bijvoorbeeld voor dat de landen geen
autonomie meer hebben wat betreft de financiën, en afhankelijk zijn van rente-leningen,
uiteraard bij de zionistische banken. De EU doet er alles aan om gelijkwaardige samenwerking
onmogelijk te maken. De migratie en multiculturele agenda's zijn hier een belangrijk onderdeel
van. Ook hier worden de goede intenties gekaapt, zoals eerder in het hoofdstuk migratie is
besproken. Er is geen sprake van een humanitair motief, maar van een verdeel-en-heers
strategie die ervoor moet zorgen dat Europa haar rol als cultuurperiode niet kan volbrengen.
Volgens Steiner hebben de Europese volken en het blanke ras een belangrijk rol in de cultuurovergang
naar de zesde na-atlantische (Russische) periode. Dit is natuurlijk een zeer gevoelig
punt. Wanneer je het woord mensenras in de mond durft te nemen wordt je direct uitgemaakt
voor een racist. Wat natuurlijk absurd is want er bestaan nu eenmaal mensenrassen en volken.
Dit is een realiteit en kan niet weerlegd worden. Omdat het woord mensenras zo beladen is
gebruikt men andere termen, zoals etnische achtergrond, maar het komt op hetzelfde neer.
Volgens de antroposofie van Steiner zijn de mensenrassen zoals deze nu bestaan geen deel
van het goddelijk plan. Het plan was dat er in iedere cultuurperiode een bepaald ras zou zijn,
dus in het eerste na-atlantische tijdperk een ras, en in het tweede weer een ander etc. Door de
werking van luciferische en ahrimanische machten werd dit verstoord zodat alle rassen in min
of meerdere mate tegelijkertijd in alle cultuurperiodes voor zouden komen. Er was uiteindelijk
nog wel een kosmisch evenwicht. Ieder mens wordt in verschillende incarnaties geboren in
verschillende rassen. Het blanke ras heeft volgens Steiner in deze periode de geestelijke
aanleg en de opdracht om de mensheidsontwikkeling verder te helpen. Niet door middel van
centralisatie van macht, zoals zionisten en andere occulte stromingen dit willen, maar juist
vanuit een individuele vrije impuls.
Wanneer een mens van een ras geen ontwikkeling doormaakt dan zal het in een volgende
incarnatie in hetzelfde ras moeten verschijnen. Dit is met name het geval bij het Judaïsme
omdat hier het ras nog met de religie verbonden is, en Christus wordt verworpen. Dit is een
obstakel voor de ontwikkeling, en veel mensen van het Joodse ras zullen hierdoor steeds
opnieuw in het Joodse ras moeten verschijnen. Het symbolische beeld van dit tragische pad is
volgens Steiner terug te vinden in de legende van Ahasverus (de Wandelende Jood).
In haar boek 'Attente de Dieu' geeft Simone Weil een onheilspellend beeld van wat er zou
gebeuren wanneer de Hebreeërs uit de oude tijd in de huidige tijd zouden terugkeren:
"Hun eerste idee zou zijn ons allemaal uit te roeien, de kinderen in hun wieg inbegrepen, onze
66
steden te vernietigen, en dit in de naam van Baal en Astartes, die zij Christus en de heilige
maagd zullen noemen."
Volgens Steiner zullen er ooit geen rassen en volken meer zijn. Dit zal zich over een lange
periode in die richting ontwikkelen. Steiner zegt dat over ongeveer duizend jaar de eerste
mensen geboren zullen worden waarvan je niet meer kan zeggen dat ze tot een bepaald ras
behoren. Deze mensen zullen de voorlopers zijn, uiteindelijk zullen de rassen verdwijnen.
Zoals altijd bij natuurlijke ontwikkeling het geval is, zal er niets verloren gaan. Hetgeen
verkregen is gaat op een hoger niveau verder. Wat er nu gebeurt via de immigratieplannen en
de multiculturele agenda is dat men het verdwijnen van de rassen probeert te vervroegen, en
zo loopt de mensheid het risico een deel van haar ontwikkeling mis te lopen.
Steiner had dan ook harde kritiek op de migratie naar Europese landen. In het begin van de
twintigste eeuw haalde de Franse regering al veel Afrikaanse migranten naar Frankrijk. Steiner
schreef dat dit zowel op de Fransen als de Afrikanen een zeer negatieve invloed had.
Het Kalergi plan van Richard von Coudenhove-Kalergi (ook ter sprake gekomen in het migratie
hoofdstuk) stelde dat Europa een smeltkroes zou moeten worden, met uitzondering van het
Joodse ras dat de nieuwe aristocratie zou worden. Kevin MacDonald beschrijft in zijn boek ' The
culture of Critique ' hoe de basis van de multiculturalistische agenda al te vinden is bij de
psychoanalyse van Freud, en tot in de huidige tijd is doorontwikkeld. Volgens de
psychoanalyse is de menselijke persoonlijkheid het resultaat van trauma's en gebeurtenissen
die zijn meegemaakt tijdens de kindertijd. Dat een mens in een bepaald ras en volk wordt
geboren, en dat dit van belang zou kunnen zijn, werd zo naar de achtergrond gedrongen. Dit
idee is nu de standaard in de academische wereld. De trend, of eerder gezegd de 'toon' is dat
het idee van een ras oppervlakkig is, dat je eigenlijk niet van rassen zou moeten spreken. De
mens is een schone lei en hoe hij of zij is wordt volledig bepaald door de omgeving waar een
mens in opgroeit. Een ras dus is eigenlijk niet meer dan een perceptie, een idee . Het zou meer
'sociologisch' dan 'biologisch' zijn. Natuurlijk hoef je maar om je heen te kijken om te zien dat
dit niet zo is, maar het is deze theorie, of dit dogma, dat de heersende gedachte is in de
academische wereld. Het überhaupt over mensenrassen spreken wordt gezien als achterhaald
en kan alleen maar racisme in de hand werken, zo stelt men. Het tegenovergestelde is waar.
Juist het ontkennen van rassen en volken kan wanorde veroorzaken, want men negeert iets
wezenlijks dat bestaat. Men beweert progressief te zijn door rassen en volken te negeren,
maar tegelijkertijd worden alle rassen en volken, bijvoorbeeld de Afrikanen, geacht het
Westerse materialistische rolmodel te volgen. Het woord 'ontwikkelingsland' zegt het al. Het
Westen bepaalt de standaard. Ieder zichzelf respecterend land moet bijvoorbeeld
infrastructuren en industrieën naar westers voorbeeld hebben. Het westen heeft het absolute
antwoord hoe een samenleving moet functioneren. Bijvoorbeeld hoe het onderwijs moet
worden ingericht, hoe voedsel verbouwd moet worden, of hoe de gezondheidszorg zou moeten
werken. Verder moet aan alles een prijs verbonden kunnen worden, en iedereen moet een
bankrekening hebben. Het idee van 'Nation building' naar Westers model heeft zo menig volk
van haar cultuur vervreemd, met alle gevolgen van dien. De kortzichtigheid en de arrogantie
waarmee men dit nog steeds opdringt is ongekend. De multiculturele agenda speelt een
67
belangrijke rol in dit process. De nadruk ligt er niet op dat 'iedereen gelijke rechten heeft', maar
dat 'iedereen gelijk is'. Dus iedereen is hetzelfde, wat voor ons goed is is ook voor de ander
goed, en daarom meent men universele normen en wetten te mogen opleggen.
De multiculturele agenda heeft een grote prioriteit bij beleidsmakers. Campagnes worden
gevoerd door de politiek en de media waarin de logica ver te zoeken is. Aan de ene kant wordt
beweert dat we 'allemaal hetzelfde zijn', en aan de andere kant zien we slogans als 'diversiteit
is kracht'. Men beweert hier in feite dus dat: 'hoe minder we met elkaar gemeen hebben hoe
sterker we zijn'. Dit soort slogans zijn natuurlijk reclameboodschappen. Men speelt in op het
gevoel, er is geen uitleg bij. Het is dan ook niet uit te leggen. Studie na studie heeft uitgewezen
dat etnische homogeniteit, en het hebben van gemeenschappelijke culturele achtergronden
juist een voorwaarde zijn voor sociale cohesie en een harmonieuze samenleving. Het zijn deze
banden en gemeenschappelijke achtergronden die het samenwerken en samenleven
bevorderen. Dit soort uitspraken zijn lange tijd taboe geweest. Ze werden gezien als
gevaarlijke denkbeelden van extreem rechts. Maar vrijwel alle studies die hierover zijn gedaan
bevestigen het. De mensen zelf laten het ook zien in hun keus. Bijvoorbeeld in de keus waar
men gaat wonen en waar men de kinderen op school doet. Zoals ik eerder in het migratie
hoofdstuk gezegd heb: natuurlijk is culturele uitwisseling niet verkeerd, integendeel, culturen
zijn geen eilanden en culturele uitwisselingen zijn juist een verrijking wanneer deze op een
natuurlijke harmonische manier plaatsvinden. Er is echter vandaag de dag geen sprake van
een natuurlijke culturele uitwisseling, maar een abrupt gedwongen samenvoegen. Dit moet wel
tot wantoestanden gaan leiden. Veel mensen beseffen dit en weigeren zich te conformeren
aan de multiculturele agenda, men verhuist bijvoorbeeld. In de politiek is te zien hoe serieus
men er werk van maakt om er voor te zorgen dat de multiculturele agenda wordt doorgezet.
Bijvoorbeeld door politici als Sarkozy, die tijdens een toespraak stelde dat rassenmenging het
doel is. Het moet gestimuleerd, en zo nodig verplicht worden.
Er zijn natuurlijk voorbeelden dat integratie werkt. Dit is de basis van de argumentatie dat
massamigratie ook zou moeten werken. Er zou alleen wat meer inzet en goede wil nodig zijn.
Dit komt echter niet overeen met de realiteit. Wanneer er een grote disproportionaliteit is
tussen migranten en autochtone bewoners dan creëert dit problemen in de samenleving. In
een dergelijke situatie weten de autoriteiten de macht nog verder naar zich toe te trekken,
zoals Kelly Greenhill duidelijk uiteenzet in haar boek ' weapons of mass migration '. Voor het
jaar 2050 zal de meerderheid van de bevolking van Europa, Amerika, Canada en Australië een
migratieachtergrond hebben. In veel grote steden in Europa heeft de meerderheid van de
inwoners een migratieachtergrond, en men verwacht dat dit binnen vijftien jaar voor driekwart
van de inwoners zal gelden. Dit zal een verregaande invloed op de samenleving hebben.
Bijvoorbeeld, onderwijs zoals het nu wordt gegeven op Vrijescholen zal waarschijnlijk niet meer
mogelijk zijn. De Vrijescholen zullen zich dus moeten aanpassen aan nieuwe normen, of ze
zullen verder moeten als onafhankelijke elitescholen. Iets wat je nu al in Engeland ziet
gebeuren. Beide ontwikkelingen liggen natuurlijk ver af van het oorspronkelijke idee achter de
Vrijescholen.
Veel mensen denken dat het nog wel meevalt. Dat er sprake is van incidenten en dat het
68
uiteindelijk wel goed zal komen. Dat men zo denkt komt waarschijnlijk doordat de problemen
door migratie weinig gerapporteerd worden. Ook de politie houdt zich vaak afzijdig uit angst om
voor racistisch uitgemaakt te worden. Dit ondervond de zestienjarige Sylvia Veld die werd
verkracht door een immigrant. Ze kreeg weinig aandacht van de politie, zelfs nadat ze de dader
zelf had opgespoord . Migratieproblemen zijn reëel, en ze nemen toe. De politiek en de media
kunnen dit niet meer volledig negeren. De migratieproblematiek is daarom in de laatste jaren
meer bespreekbaar geworden. De discussies blijven echter zorgvuldig binnen de 'politiek
correcte' grenzen. De weinige openlijke kritiek komt van rechtse groeperingen. Wat deze
groepen doen is hun heil in het nationalisme zoeken. Men beseft niet dat het juist de nationale
staten zijn die de supranationale instituties in stand houden waar deze programma's vandaan
komen. De eenheidsstaat, zoals deze zich de laatste eeuwen ontwikkeld heeft, heeft juist de
cultuur gekaapt, ingelijfd in haar nationaal 'patrimonium'. Wanneer volk en cultuur in een
eenheidsstaat worden verenigd ontstaat wanorde. Steiner stelde dat een centraal geleid
staatsapparaat in de moderne tijd een zeer schadelijke werking heeft. In het artikel 'De
nationale staat, een sociale mythe' heb ik dit getracht verder uiteen te zetten.
De rechtse partijen in Europa hebben over het algemeen sterke banden met Israël. Men is van
mening een gezamenlijk motief te hebben. Beide verdedigen de natiestaat, en zien de Islam
als de grootste dreiging. De multiculturele agenda en de massamigratie naar Westerse landen
worden echter juist gesteund en gepromoot door Israël, dat zelf is sterk tegen multiculturalisme
en massamigratie is.
Steiner heeft gezegd dat wanneer Judaism zal blijven voortbestaan dit catastrofaal zou zijn, en
hij nam ook ook geen blad voor de mond wat betreft de gevaren van het zionisme. Het is dan
ook te begrijpen dat hier vanuit de antroposofie aandacht aan is besteed. Veel antroposofen
hebben hierover gedacht en geschreven zoals onder andere Friedrich Rittelmeyer, Ludwig
Thieben, Ludwig Paul, August Pauli, Richard Karutz, Ernst Uehli, Kurt Piper, Helga
Geelmuyden, Johannes Hohlenberg en Alf Larsen. Een aantal boeken zijn:
Den trange Port (De smalle poort) 1948 - Johannes Hohlenberg
Das Rätsel des Judentums (1931) - Ludwig Thieben
Jødeproblemet - Alf Larsen
Deze boeken zijn niet zeer bekend in antroposofische kringen, en als het ter sprake komt dan
distantieert zich men er van. Toen Alf Larsen's Jødeproblemet in 2009 postuum werd
uitgegeven heeft de Noorse antroposofische vereniging een verklaring afgelegd dat Larsen's
ideeën niets te maken hadden met de ideeën en werken van Rudolf Steiner. Het is een thema
waar men niet graag de vingers aan brandt. Een van de weinige recente boeken over dit thema
is het boek 'Judaism and Anthroposophy'. Het is een initiatief van de Amerikaanse
Antroposofische vereniging, en uitgegeven (in 2003) door een Amerikaanse Antroposofische
uitgever (Steinerbooks). Het boek bevat een verzameling van teksten van antroposofische
schrijvers (waarvan de meeste Joods zijn) die over hun ervaringen en ideeën schrijven. Het
doel, volgens de introductie, is een 'brug te slaan' tussen judaïsme en antroposofie. Dit doet
men door naar aanknopingspunten te zoeken. De manier waarop men dit doet komt wat
69
geforceerd over. Zo wordt verteld dat zowel het judaïsme als de antroposofie de terugkeer van
de Messias verwachten, en dat men dus op dezelfde lijn zit. Nu is herkomst van Christus in de
etherische wereld waar Rudolf Steiner over schrijft natuurlijk heel anders dan de komst van
een materiële messias. Steiner schreef expliciet dat dit niet zal gebeuren, en dat de kwade
machten juist willen doen geloven dat Christus in een materieel lichaam zal terugkeren.
Wat verder opvalt is de vanzelfsprekendheid waarmee men over de staat Israël schrijft. Er
wordt betreurd dat er een conflict is, maar er is geen enkel woord over het schenden van de
menserechtenen en de oorlogsmisdaden van de Israëlische staat. Dit is opmerkelijk. De
schrijvers moeten toch bekend zijn met het feit dat de VN Israël heeft veroordeeld voor het
bezetten van Palestijnse gebieden, nog daargelaten de tientallen VN resoluties die tegen Israël
zijn aangenomen. Ook moet men wel weten dat zoveel Joodse schrijvers, wetenschappers en
kunstenaars stellen dat de staat Israël op een politiek van terreur is gebaseerd. Sommige
teksten uit het boek, bijvoorbeeld die van David Schweitzer, promoten ronduit het zionisme. Dit
is niet verrassend want David Schweitzer is voorzitter van de zionistische vereniging in Basel,
de stad waar het eerste zionistisch congres is gehouden.
Wat is nu precies het doel van dit boek? Hier is niet eenvoudig antwoord op te geven want er
komen meerdere schrijvers aan bod. Wat zeker duidelijk is dat men naar toenadering zoekt.
Eerder dan het 'slaan van een brug', lijkt men aan te sturen op een verzoening van de
antroposofie met de staat Israël. De teksten in het boek doen denken aan de publicaties van
de organisatie 'Christenen voor Israël'. De benadering is positief, maar de werkelijkheid wordt
omzeild.
Nu is er vanuit de antroposofie zeker serieuze aandacht voor het zionisme. Initiatieven zoals
de alertgroepen en tijdschriften als ApokalypsNu! hebben het zionisme bestudeerd en
behandeld. De officiële antroposofische instellingen lijken echter een beetje in hun schulp
gekropen te zijn. Men gaat een diplomatieke weg en probeert onder de radar te blijven. Dit is te
begrijpen. Dankzij de antroposofie is er veel opgebouwd, bijvoorbeeld de vrijescholen, de
antroposofische geneeskunde en de biologisch dynamische landbouw. Wanneer men nu
negatief in de aandacht komt dan zou dit nadelige effecten kunnen hebben. Dit is natuurlijk
waar, aan de andere kant, wanneer je je laat sturen door angst voor kwaadsprekerij dan heb je
meer te verliezen dan een reputatie. Het getuigt ook niet van vertrouwen in de antroposofie
wanneer je niet durft te zeggen waarvoor je staat. In de tijd van Steiner lag de Antroposofie al
vaak onder vuur, en Steiner voorspelde dat dit erger zou gaan worden. Vandaag de dag wordt
iedere organisatie en stroming die streeft naar vrije ontwikkeling en bewustwording hard
aangevallen. Dit is niet iets om je zorgen over maken. Het zou zorgelijk zijn als de antroposofie
niet werd aangevallen. Hier is wel moed voor nodig, Michaelische moed. Ik moet denken aan
een interview dat ik onlangs zag met Chris Hedges, een Amerikaanse journalist die gedurende
veertig jaar conflicten rapporteerde vanuit landen zoals onder andere Vietnam, Latijns
Amerikaanse landen en het Midden Oosten. Waar de mainstream media journalisten onder
militair toezicht werden 'gebriefd' over de situatie, daar was Chris Hedges te vinden in de
gebieden waar de conflicten zich afspeelden, aan het front of bij de bevolking, en vaak op de
plekken 'waar de bommen vielen'. Hedges sprak met militairen, politici, en met de bevolking,
en probeerde een zo goed mogelijk beeld te geven van hetgeen zich afspeelde. Dit werd hem
70
niet in dank afgenomen. Hedges werd het op alle mogelijk manieren moeilijk gemaakt zijn werk
te doen. Hjj werd geweerd van alle journalistieke platforms en ging door als onafhankelijk
journalist. Onlangs werd Hedges toegevoegd aan de lijst van 'verspreiders van nep nieuws'.
Toen Hedges tijdens een interview werd gevraagd wat hij hier van vond antwoordde hij: 'I'll
take that as a badge of honour'. Hij zag het als een eerbetoon, als een bevestiging dat hij op
het goede pad was. Het is deze instelling en deze moed die zo nodig is in deze tijd. Juist de
antroposofie kan zo veel bijdragen aan het vinden van antwoorden op de grote vragen van
deze tijd. Steiner voorzag veel van de chaos waar de mensheid zich nu in bevindt. Hij
waarschuwde dat het zionisme tot grote problemen zou leiden. Dit is vandaag de dag een
gevoelig punt, en dat is natuurlijk geen toeval. Juist hier kan de antroposofie, met haar
geesteswetenschap bijdragen tot werkelijke oplossingen.
De meeste kritiek op de Antroposofie gaat niet verder dan laster. Men neemt niet de moeite om
de boeken of voordrachten van Steiner te lezen maar gaat af op enkele citaten die men
meestal uit de tweede hand heeft. Toch bestaat er ook wel kritiek die wat fundamenteler is,
bijvoorbeeld van organisaties als de 'Waldorf Watch'. Ook hier kun je niet spreken van een
werkelijke poging om de Antroposofie te begrijpen. Men heeft zich gericht op een klein deel
van de werken van Steiner, met name waar er over rassen gesproken wordt, en dit heeft men
nauwkeurig onderzocht. De kern van de kritiek is racisme. Het idee dat er rassen en volken zijn
die op verschillende ontwikkelingsniveaus staan vindt men onrechtvaardig. Dit is natuurlijk een
redelijk argument. Wanneer de mens slechts één leven zou hebben, en door middel van het lot
in een bepaald ras of volk geboren zou worden dat op een lagere ontwikkelingstrede staat, dan
zou je dit inderdaad onrechtvaardig kunnen vinden. Dat wil zeggen, als de mens niet zou
reïncarneren. Reïncarnatie is dan ook de sluitsteen van de argumentatie van organisaties als
Waldorf Watch. Men stelt dat er geen empirisch bewijs voor reïncarnatie is, dus je kunt je hier
niet op baseren. Natuurlijk kun je met de onderzoeksmethoden van de huidige wetenschap niet
aantonen dat reïncarnatie bestaat, zoals er zoveel zaken zijn die niet met de huidige
wetenschap aan te tonen zijn. Zelfs 'empirische' wetenschappers als Newton en Einstein
beweren dat er een veel grotere werkelijkheid is dan wat je kunt meten. Het ontbreken van
empirisch bewijs is dus een zwak argument. Toch kun je het mensen niet kwalijk nemen dat ze
niet buiten het materialistische wereldbeeld kunnen denken. We leven nu eenmaal in een
materialistisch tijdperk. Een discussie met deze mensen aangaan zal vrij nutteloos zijn.
Standpunten en denkbeelden kunnen alleen uit vrije wil veranderd worden, en wanneer die wil
er niet is zal dit niet gebeuren. Het pure materialistische wereldbeeld zal uiteindelijk vanzelf
verdwijnen. Steeds meer mensen hebben ervaringen die er op wijzen dat reïncarnatie een
werkelijkheid is. De argumenten van organisaties als Waldorf Watch, of van bladen als Scepsis
en de Groene Amsterdammer zullen met de tijd steeds minder relevant worden. We kunnen
hen niet kwalijk nemen dat men anders denkt. Wat men hen wel kwalijk kan nemen is dat door
hun acties de vrijheid van de mensen in het geding komt. We kunnen niet accepteren dat men
de vrijheid van de mensen wil beperken, bijvoorbeeld door regels te gaan toepassen in het
onderwijs, of de mensen verplichten bepaalde geneesmiddelen wel of niet te gebruiken.
71
De toekomst
Het zionisme lijkt een bastion te hebben gecreëerd dat alle kritiek en oppositie kan weerstaan.
Maar het is een bastion dat staat op een fundering van drijfzand, op leugens. De feiten maken
het zionisme zeer kwetsbaar. Waar de waarheid op zichzelf kan staan, daar kan zionisme zich
alleen in stand te houden door zich constant in bochten te wringen en leugens op leugens
stapelen. Het is bijzonder dat men zo onvoorzichtig te werk gaat. Om een voorbeeld te geven.
Wanneer je de verifieerbare feiten na gaat betreffende de aanslagen van 9/11, dan wordt het
duidelijk dat israël achter deze aanslag zit, en dat men de schuld op de nieuwe gefabriceerde
vijand wil schuiven, het Islamitisch fundamentalisme. Dit is ook te zien bij de metro aanslagen in
Londen en de Bataclan aanslag in Parijs. Je hoeft hier maar even in te duiken om te zien dat
wat de media en overheden hierover vertellen van geen kanten klopt. Waarom neemt men zo
veel risico? Als er iets duidelijk wordt wanneer je onderzoek doet naar het zionisme en andere
machten die naar werelddictatuur streven, dan is het dat men haast heeft. Men beseft dat de
mensheid hoe dan ook haar natuurlijke ontwikkeling zal gaan. Zoals een plant gekneld in een
rotsspleet uiteindelijk het licht zal weten te vinden, zo zullen ook de mensen bewust worden, uit
vrije wil of door een koude douche. Wanneer dit gebeurt dan zullen de kaarten ineens heel
anders liggen. De machten zijn dus bang, werkelijk in paniek. Als een wild beest briest het om
zich heen, en laat zo steken vallen. De gedachte dat de elites op de achtergrond de touwtjes
strak in handen hebben is maar ten dele waar. De manier waarop deze machten te werk gaan
ligt hem voornamelijk in het vernietigen en verstoren. In de chaos die zo wordt gecreëerd
probeert men de macht naar zich toe te trekken. Maar over de chaotische toestanden die zo
gecreëerd zijn heeft men geen absolute controle. Dit betekent dat ook voor de elites de zaken
uit de hand gaan lopen. De situaties zullen uiteindelijk zo extreem worden dat de mensen
uiteindelijk met hun neus op de feiten gedrukt zullen worden. Wat precies de aanleiding zal zijn
is moeilijk te zeggen. Het kan een totale ineenstorting van het financiële systeem zijn,
onthullingen over de valse vlag aanslagen, problemen door massa immigratie, enorme
natuurrampen, of massale gezondheidsproblemen door vaccinaties. Al deze zaken hebben een
houdbaarheidsdatum.
Wat zal er gebeuren als het masker zal afvallen? Wat als de mensen beseffen dat de
regeringen en instituten waarvan men dacht dat ze ons vertegenwoordigen en beschermen juist
het tegenovergestelde doen? Dit zal de wereld ingrijpend doen veranderen, en alles zál moeten
veranderen. De huidige maatschappelijke en politieke structuren, de financiële wereld, de grote
mediabedrijven, de grote industrieën, het geestdodende onderwijssysteem, de
amusementsindustire, instituten als de EU, de VN en NAVO, deze kunnen geen plaats hebben
in een gezonde en duurzame samenleving.
We kunnen ons niet meer distantiëren. We zullen niet kunnen zeggen, zoals men dat na de
tweede wereldoorlog heeft gedaan: "we hebben het niet geweten". Men heeft zelf de ogen
gesloten, of de andere kant opgekeken. Ieder mens zal bij zichzelf te rade moeten gaan. Hoe is
het mogelijk dat we alle onzin die de media, de politiek en andere autoriteiten ons hebben
voorgeschoteld hebben geslikt? Wat heeft ons ervan weerhouden in te zien dat het politieke
72
systeem van linkse en rechtse partijen niet meer dan een theater is? Wat heeft ons bezield dat
wij de destructieve manier waarop wij met de aarde, dieren en medemens zijn omgegaan
normaal zijn gaan vinden? En natuurlijk de vraag, wat nu te doen?
Dit zijn fundamentele en belangrijke vragen. Wat de kwade machten wederom zullen proberen
is het initiatief te kapen. Men zal met mooie woorden komen. Bijvoorbeeld dat het vreselijk is
wat er gebeurd is, maar dat we verder moeten, dat we realistisch en praktisch moeten zijn, dat
wij nu samen echt de schouders eronder moeten zetten etc. De autoriteiten zullen met
voorstellen komen voor grondige hervormingen. Men zal ons proberen te overtuigen dat, om
chaos en anarchie te vermijden, we beter kunnen werken vanuit bestaande structuren zoals de
huidige politieke stelsels en instituten als de VN. Het zijn echter juist deze organisaties die
verantwoordelijk zijn voor de chaos. Wanneer we hier in mee gaan dan zullen we in dezelfde
situatie blijven. Hopelijk zullen er genoeg wakkere mensen zijn om dit te doorzien. Het roer
moet echt om. Alleen met grondige maatschappelijke veranderingen die in lijn liggen met de
menselijke ontwikkeling kan het tij gekeerd worden. Er zal zeker kritiek komen dat dit niet
realistisch is. Maar als er iets niet realistisch is dan is het dat we met de huidige structuren
verder kunnen. Het niet eens zo moeilijk om te weten welke kant we op moeten. Je hoeft geen
genie te zijn, je hebt geen academische titel nodig, maar slechts gezond verstand. In het artikel
'De logica van de vooruitgang ' probeer ik dit uiteen te zetten. Uiteindelijk hebben we geen keus.
Als de mensheid het verzaakt dan zullen we in een Orwelliaanse wereld terecht komen. Het
onrecht en de wreedheden die Palestijnse bevolking moet ondergaan zal een werkelijkheid voor
de hele wereld worden.
73
Toenadering
Een ander risico is dat de mensen vergelding gaan zoeken, dat men de zionisten met hun eigen
oudtestamentische 'oog om oog, tand om tand' instelling zal willen aanpakken. Het tragische is
dat het zionisme met name voor de joodse gemeenschap een ramp is. Wanneer de feiten aan
het licht komen dan is er een groot risico dat men het zionisme met al haar gewelddadigheid
aan de volledige joodse bevolking zal toeschrijven, en bij deze gehele bevolkingsgroep
vergelding zou gaan zoeken. Zeer veel Joden zien het onrecht en de vernietiging dat het
zionisme veroorzaakt. Zonder de bronnen van Joodse activisten en historici was dit artikel
onmogelijk geweest. De oplossing ligt dan ook in samenwerking. Niet door middel van het
ontwijken van de belangrijke punten zoals de schrijvers van het boek 'judaïsme en antroposofie'
dit doen, maar door een gezamenlijk zoeken naar de waarheid. Dit kan heel zwaar zijn. Peter
Ketcham, een technicus die bij de NIST werkte (National Institute of Standards and
Technology), en deelnam aan het onderzoek naar 9/11 verwoordde dit accuraat tijdens een
conferentie over 9/11. Hij zei dat de aanslagen van 9/11 een diepe wond in de samenleving
hebben veroorzaakt. Deze wond moet opengemaakt worden, en schoongemaakt. Dit doet pijn,
maar het is de enige mogelijkheid om te genezen. De toekomst ligt hem niet in het vergeten,
maar in het helen en genezen. De waarheid zal aan het licht moeten komen, daarna kan men
kijken hoe men verder gaat. Dit kan bijvoorbeeld met behulp van de kunst, zoals de Joodse
dirigent Daniel Barenboim dit doet. Barenboim organiseert en dirigeert concerten waar zowel
Palestijnse als Joodse kinderen aan deelnemen.
Mijn benadering is vanuit de Geometrie. De relatie van het Joodse volk met de geologie is
eerder ter sprake gekomen. De geologie is natuurlijk verwant met de geometrie (meetkunde).
Het is dus logisch dat het Joodse volk hier een affiniteit mee heeft. Geometrie staat voor
geo=aarde, en metrie=maat. Het is de wetenschap van de verhoudingen van de aarde, van de
materiële wereld. De geometrie is een zeer belangrijk aspect binnen de Joodse cultuur. De
Joodse meetkunde stond op een zeer hoog niveau, maar was alleen toegankelijk voor een
selecte groep ingewijden. Het geometrische figuur dat onlosmakelijk met het Jodendom wordt
gezien, en met Israël in het bijzonder, is natuurlijk de Davidster, wat een zes ster of hexagram
is. Het Hexagram is een occult symbool dat bij veel oude culturen te vinden is. Het is pas sinds
de zestiende eeuw dat het Joodse volk dit als haar symbool gebruikt. Er zijn geen duidelijke
bronnen die vermelden waarom dit gebeurd is. De Davidster wordt niet genoemd in de Bijbel of
de Talmoed. Een feit blijft dat de Joodse gemeenschap, of in ieder geval een groot deel
daarvan, het hexagram tot haar symbool heeft gemaakt. Nu is het hexagram een zeer
interessant geometrisch figuur. Het heeft een relatie met de materiële (meetbare) wereld. De
materiële (drie dimensionale) wereld wordt geometrisch gezien bepaald (begrensd) door
punten, lijnen, en vlakken. Nu wordt het hexagram gevormd door zes punten, zes lijnen, en zes
vlakken (driehoeken). Dit geeft het getal 666. Dit is volgens de apokalypse het getal van het
beest, maar ook het getal van de mens. Het hexagram staat in verband met een ander figuur,
en dat is de stertetraëder (zie afbeelding). Dit figuur heeft zeker een belangrijke betekenis
binnen het Jodendom. Het werd als heilig beschouwd en mocht alleen door ingewijden worden
bestudeerd en afgebeeld. De ster tetraëder is de driedimensionale afbeelding van het
74
(tweedimensionale) hexagram. Waar het hexagram wordt gevormd door twee driehoeken die in
elkaar geschoven zijn, daar wordt de stertetraëder gevormd door twee tetraëders in elkaar te
plaatsen (zie afbeelding onder). De overeenkomst gaat verder, het hexagram kan verkregen
worden door een driehoek te 'fractaliseren' en de stertetraëder door een tetraëder te
fractaliseren. Dit zal niet iedereen direct begrijpen. Hier wordt het uitgelegd in een video . De
stertetraëder is zeer uniek. Het is geen puur geometrisch figuur zoals de platonische lichamen,
maar het is een samengesteld figuur, wat het een dynamiek geeft. De acht naar buiten wijzende
punten (van de 8 tetraëders) geven het een extraverte indruk. De stertetraëder heeft geen
middelpunt, dus het heeft geen kern, of 'geen hart' zou je kunnen zeggen. Het centrum van de
ster tetraëder is een lege ruimte, afgesloten door een octaëder. De octaëder is een kristal
figuur, zeer sterk en onbeweeglijk. De stertetraëder is gerelateerd aan een ander geometrisch
figuur. Het heeft een 'broeder' of 'zuster' figuur zou je kunnen zeggen. Dit figuur kan verkregen
worden door bollen (van dezelfde grootte) op regelmatige manier rond een centrale bol te
plaatsen. Dit kan slechts op één manier en dat is met twaalf bollen rond een dertiende (centrale)
bol. De twaalf rondliggende bollen vormen groepen van 3 en 4. De 'twaalf rond de één' is een
dynamiek die in veel religies te vinden is, met name in het Christendom, bijvoorbeeld Jezus en
de 12 Apostelen, of koning Arthur en de 12 ridders (om de ronde tafel).
Het geometrische figuur dat door de bollen wordt gevormd (wanneer je de middelpunten
verbindt) is de Vector Equilibrium . Dit is eigenlijk geen geometrisch figuur maar eerder een
'structuur'. In de video, die de titel 'Intuïtieve geometrie' heeft, laat ik zien dat beide figuren zeer
verschillend zijn, maar toch deel uitmaken van dezelfde structuur. Beide 'broeder' figuren
hebben dus dezelfde basis, een gemeenschappelijke 'vader' structuur. Wanneer beide figuren
worden samengevoegd dan verandert deze structuur niet, en toch ontstaat er een nieuw
harmonisch figuur, dat de naam 'Isotropic Vector Matrix' heeft. De namen Vector Equilibrium en
Isotropic Vector Matrix komen van Buckminster Fuller. Het zijn wellicht vreemde namen maar
het zijn dan ook figuren met zeer bijzondere eigenschappen (de namen worden hier en hier in
de video uitgelegd). Wanneer beide figuren samenkomen dan zijn beide figuren nog steeds
zichtbaar, maar er is nu een gemeenschappelijke kern. De stertetraëder heeft een hart
gekregen, zonder haar vorm en structuur te verliezen. Het samenkomen van de beide figuren
zou je als een 'geometrische bruiloft' kunnen zien. Nu is het opmerkelijk dat de vorming van de
Isotropic Vector Matrix (door het samenvoegen van de stertetraëder en de Vector Equilibrium)
exact overeenkomt met de moleculaire vorming van zout (NaCL). Het chemische proces waarbij
twee elementen een zout-molecuul vormen heeft dezelfde structurele transformatie . Naast de
'geometrische bruiloft' kun je dus ook van een 'chemische bruiloft' spreken. De Alchemy ziet
zout als de manifestatie van het aardse, of het materiële, dat een verbinding kan maken met het
spirituele. In de oudheid, met name in het oude testament, spreekt men van het 'verbond van
het zout'. Zout werd (en wordt nog steeds) gebruikt bij het verzegelen van vriendschappen,
maar staat ook voor relatie tussen de mens en God.
Nu zal het verband tussen deze geometrische figuren en het judaïsme en het christendom voor
een aantal lezers vergezocht lijken. De reden dat ik het hier heb toegevoegd is dat ik er van
overtuigd ben dat er een verband is. Namelijk, wanneer je een Isotropic Vector Matrix mentaal
75
construeert met beide figuren (dit kan op meerdere manieren), dan kun je wanneer je hier
vaardigheid in hebt verworven, gewaarworden dat je met iets zeer wezenlijks te maken hebt. Op
het moment dat de figuren samenkomen ervaar je een beweging, en tevens verbinding, die van
het voorhoofd naar het hart gaat. Wanneer het hart wordt bereikt ervaar je verschillende dingen.
Het zou te ver voeren om dit in details te beschrijven. Maar wat je ervaart kan ik omschrijven als
een ontmoeting, of een samenkomst, met een onuitputtelijke, gezondmakende, harmoniserende
en levende kracht, die de innerlijke wereld met de volledige buitenwereld verbindt.
Het is moeilijk de woorden te vinden. Ik denk dat de dichter Ralph Waldo Emerson zich van
deze kracht bewust was toen hij schreef: "Evil will bless, and ice will burn". Dit is een zin uit het
gedicht 'Uriël' van Emerson. In dit gedicht ligt veel besloten. Het gaat over de engel Uriël, de
zonne-engel die zo sterk met het Jodendom is verbonden. Uriël, vertaald uit het Hebreeuws,
heeft zowel de betekenis 'God is licht' als 'God is mijn licht' (zie wikipedia ). Uriël is een serafijn,
een aartsengel van de hoogste hiërarchie. Hij beschermt, verzorgt, schenkt intuïtieve kennis en
ontvouwt de innerlijke wijsheid. Uriël is ook een belangrijke bode. In het eerste apocriefe boek
van Henoch staat dat hij Noach waarschuwde voor de zondvloed en hem dringend adviseerde
een ark te bouwen. Uriël wordt vaak afgebeeld met brandend zwaard of vlammende handen,
als bewaker van het dodenrijk, maar hij is ook de engel die verschijnt als de nood het hoogst is.
Het is de aartsengel van de redding.
In het boek 'Invoking Angels' van Rabbijn David Cooper is het volgende te lezen:
Uriel, then, is the angel we wish to evoke when we have been
carried into a depth of darkness, and perhaps despair that
requires a special light, an all encompassing light of mercy and
wisdom that will guide us out. We must be aware, however, that it
is also a light of illuminated truth, which means we must be
prepared to see and recognize aspects of ourselves and of the
situation that are possibly key elements of the blindness that has
caused this darkness.
76
Ster tetraëder (met lijnen en vlakken)
Vector Equilibrium (met lijnen en bollen)
Isotropic Vector Matrix
77
Gender discussie
De 'genderdiscussie' is een ander controversieel onderwerp, en komt zeker uit dezelfde koker
als de multiculturele agenda. Om deze reden heb ik het toegevoegd. Ik wist niet waar het te
plaatsten dus daarom heb ik het als laatste hoofdstuk bijgevoegd.
We hebben de genderdiscussie de laatste jaren zien opduiken in de media, politiek en de
academische wereld. Het laat goed zien in wat voor bizarre wereld we leven. De 'man-vrouw'
scheiding is eigenlijk uit de tijd wordt ons verteld. Het is een opgelegd stereotype, en in een
moderne wereld moeten we naar een algemeen gelijkwaardig concept vindt men. Hier wordt
de Engelse term 'gender' (geslacht) voor gebruikt. Universiteiten wereldwijd hebben nu
'genderstudies', in Nederland alleen al kun je aan zes universiteiten genderstudies volgen.
Genderonderzoek leidt tot aanbevelingen en nieuwe wetgeving. In Amerikaanse scholen
worden bijvoorbeeld de leerlingen niet meer als jongens en meisjes aangesproken maar als
'leerlingen'. De londense metro gebruikt bijvoorbeeld niet meer de uitspraak 'ladies and
gentlemen', maar 'gender neutrale' termen als "good morning everyone". Volgens een
woordvoerder van de metro was de oude term niet meer van deze tijd. Gescheiden dames- en
herentoiletten vindt men ook achterhaald dus zien we steeds meer 'all gender' of unisex
toiletten. Dit is praktischer en zo hoeven de transseksuelen zich ook niet buitengesloten te
voelen. Scholen wereldwijd hebben aangepast lesmateriaal waar kinderen worden
geïnformeerd over de LGBT gemeenschap. LGBT staat voor: lesbian (lesbisch), gay
(homoseksueel) bisexual (biseksueel) en transgender. De boodschap is dat deze leefstijlen
gewoon zijn. Beroemde transgenders hebben een voorbeeldrol, en kregen onderscheidingen
voor hun moed. In California en New Zeeland zijn ook de geboorte akten 'gender neutral'.
Ouderen kunnen hun kinderen optioneel als mannelijk of vrouwelijk registreren. Meerdere
landen overwegen hetzelfde te doen. Dit zijn slechts enkele voorbeelden van de situaties die
de gender agenda heeft voortgebracht.
Men brengt het alsof het gaat om een progressieve impuls voor gelijkheid. Nu moet hier
(helaas) even een voetnoot bij geplaatst worden want iedereen die hier een kritische kijk op
durft te hebben wordt al gauw beschuldigd. Natuurlijk moeten mensen niet gediscrimineerd
worden om hun sexuele geaardheid. Het wordt gebracht alsof het om een humaan motief gaat.
In werkelijkheid maakt men juist gebruik van minderheidsgroepen om mensen te verdelen, om
een situatie te creëren waarbij alle natuurlijke banden en relaties verstoord worden. Overal
waar mensen samen natuurlijke relaties vormen tracht men dit te verstoren. Bijvoorbeeld bij
lokale culturen, gemeenschappen, verenigingen, vriendenkringen en familierelaties. Wanneer
alles is verstoord of ontbonden dan is er nog maar één soort relatie over, en dat is de
individuele consument tegenover de multinational. Een situatie waarin de consument geen
enkel recht heeft, en voor zijn bestaan volledig afhankelijk is van de multinationals.
Waarschijnlijk gaat het motief van de gender agenda nog verder. Eerder is het idee besproken
dat de massamigratie het verdwijnen van volken en rassen probeert te vervroegen, en zo de
natuurlijke ontwikkeling van de mensheid verstoort. Iets dergelijks zou ook bij de ontwikkeling
van de geslachten kunnen gebeuren. Heel beknopt samengevat, volgens Rudolf Steiner vond
78
de scheiding van de geslachten plaats in het aarde tijdperk Lemurië, en in een toekomstig
tijdperk zal de mens weer eenslachtig worden. Door de man-vrouw relatie nu te vervagen
probeert men de ontwikkeling van een eenslachtige mens ook te vervroegen, of op zijn minst te
verstoren, zodat de natuurlijke ontwikkeling tegengewerkt zal worden. Als je ziet hoe sterk de
transgender agenda gepromoot wordt dan blijkt het werkelijk om een globale campagne te
gaan. Er wordt alles gedaan om dit aan de man te brengen. Het is bijzonder dat een groep die
0.005% van de bevolking uitmaakt zo veel aandacht krijgt, en dat er zoveel budget voor wordt
uitgetrokken. Dit gebeurt in alle maatschappelijk gebieden, op politiek en academisch niveau,
en ook in de amustements industrie en pop culutur. Bands als U2 doen mee aan de gender
agenda door een transgender video uit te brengen. Iedereen die hier zijn twijfels over uit wordt
als bekrompen gezien, of beschuldigd van 'haatspraak'. Wanneer je nog zou denken dat deze
artiesten de transgender agenda uit humanitaire overweging steunen dan zou je de video van
Céline Dion kunnen zien. Céline Dion heeft net als U2 een grote internationale faam in de pop
muziekwereld. In een video die onlangs is uitgebracht is zien hoe Celine Dion een ziekenhuis
zaaltje in loopt waar pasgeboren baby's liggen. De jongetjes hebben blauwe kleuren en de
meisjes roze. Celine blaast nu een soort magische zwarte stof van haar hand de ruimte in
waardoor alle kleuren verdwijnen. Ook de kleertjes van de baby'tjes worden zwart, en er
komen motieven op. Er zijn zwarte kruizen te zien, symbolische tekens en nummers, en ook
doodshoofden (zie afbeeldingen volgende pagina). De video is een promotiecampagne voor
een 'genderneutrale' kledinglijn van Celine Dion, die de naam 'Celine Nununu' heeft. De
kleertjes zijn te koop via een website . De baby's en kinderen dragen kleren met doodshoofden
en pentagrammen, met het nummer 666, en teksten als 'New Order'. Veel van de occulte
genootschappen gebruiken het doodshoofd als symbool, op hun kleren of in hun wapen. Het
lijkt dus inderdaad om een onbewuste initiatie van de jongere generatie te gaan zoals de
makers van Truthstream media dit in hun documentaire uiteenzetten .
Dit is natuurlijk zeer verontrustend, aan de andere kant is het zo onnatuurlijk en ligt het er zo
dik bovenop dat het de mensen wel aan het denken moet zetten. En dus zal het boze, zoals
Emerson dat zegt, uiteindelijk een zegening zijn (Evil will bless), of zoals Mephistoles tegen
Faust zegt:
"Ich bin ein Teil von jener Kraft, die stets das Böse will und stets das Gute schafft."
"Ik ben een deel van die kracht, welke steeds het kwade wil en steeds het goede doet."
79
80
Bronnen
Boeken
The controversy of Zion - Douglas Reed
Wall Street and the Bolshevik Revolution - Anthony Sutton
Wall Street and the Rise of Hitler - Anthony Sutton
Tragedy and Hope - Carroll Quigley
Dangerous Liaison: The Inside Story of the U.S.-Israeli Covert Relationship - Andrew Cockburn
Guilt by Association: How Deception and Self-Deceit Took America to War - Jeff Gates
The Ugly Truth About the Anti-Defamation League - Executive Intelligence Review
The Judas Goats - Michael Collins Piper
Warnings to the Jews. Premonitions of the Holocaust - Christopher Jon Bjerknes
The Culture of Critique - Kevin B. MacDonald
The general's son - Miko Peled
Flowers of Galilee - Israel Shamir
Jezus in de Talmoed - Peter Schäfer
Weapons of mass migration - Kelly Greenhill
Remotely controlled - Aric Sigman
Sultans of sleaze - Joyce Nelson
Das Rätsel des Judentums - Ludwig Thieben
Rudolf Steiner - De volkszielen
Rudolf Steiner - Het vijfde evangelie
Rudolf Steiner - De weg tot inzicht in hogere werelden
Rudolf Steiner - Geisteswissenschaftliche Menschenkunde. GA 107
Rudolf Steiner - Die geschichte der menschheit und die weltanschauungen der kulturvolker,
dornach, 1968, ga 353.
Documentaires / videos
The Zionist story - Ronen Berelovich
The Power of Nightmares - Adam Curtis
Do You Care That Israel Controls US Politicians?
81
Zionist Terrorism (what you need to know)
Tricked Into War - Christopher Bollyn
The Jerusalem Conspiracy - Adam Green
Vlaamse Pater In Syrië Onthult Media Leugens
Talking Frankly - David Irving
The hebrew slave trade and the hidden hand
Jewish slave trade documentary
De zoon van de generaal - Miko Peled
What Will Mass Immigration Lead to and Why Do We Have It?
Who Controls the Music Industry?
The Jewish Role in the Refugee Crisis
Israël: Trump and the "Russian" Maffia
Israel behind refugee crisis
IsraAID Refugee crisis and Clash of Civilizations
Wars for Israel Drive Mass Immigration into Europe
The International Financing of Engineered Migration
AIPAC & Anti-BDS EXPOSED
AIPAC is just the tip of the Israel lobby iceberg
ADL & Organized Crime
Perfect Explanation of How the War Industry Works
The Truth About Israel, Boycotts, and BDS
Israel An Ill Gotten Gain
China and the New World Order
Secrets in plain sight
Does Society Realize It Is Being Initiated?
Ernst Zündel & David Irving
The Gender Agenda
The Liberal Push to Sexualise Children
Websites & artikels
ANTHROPOSOPHY AND ANTI-SEMITISM
https://newspunch.com/karl-marx-employed-rothschilds/
82
Matteüs 23 - Wee de schriftgeleerden en de farizeeën
List of Irgun operations
List of Israeli assassinations
Israël wereldkampioen schendingen VN-Resoluties
The Father of Modern Terrorism
ISRAEL: A PROMISED LAND FOR ORGANIZED CRIME?
De Joods-Amerikaanse Maffia
De destabiliserende migrantenstroom
Jewish Involvement in Shaping American Immigration Policy, 1881-1965
Mao was a Yale Man With Skull and Bones
1979 - The Birth Year of "International Terrorism"
Jerusalem Conference on International Terrorism
Barak in drag: The daring operation to kill Arafat's deputy
Protocollen van de Wijzen van Sion: Valse vlag of geschrift van Joden?
The Reign of Alexander III: From Pogroms to Counter-Reforms
Jeffrey Epstein, multi-millionaire sex offender, settles suit and apologizes
The Jewish Opium Trade and Britain
CHINA'S “REVOLUTIONARY” JEWS
The Complete History of the Freemasonry and the Creation of the New World Order
William of Orange and the Jewish Bank of England
Human Sacrifice, the Talmud, and the Moloch Problem
Moloch, the ancient pagan God of child sacrifice
France's Jewish Elites Demand Yellow Vest Protests Be Shut Down
Links naar artikelen over zionisme op alertgroepen website
83234r4r