Omdat ik haar blogs de moeite waard vind, wil ik ze hier copieren / parallel publiceren.
Linda heeft een facebook pagina waar ze met lezers communiceert: (facebook)
SEP32014
PUINHOPEN VAN ARABISCH WESTEN
__
__
Misschien was deze Post beter in boekvorm uitgekomen. Artikels op dit Blog zijn voortdurend groter geworden en nog nooit heb ik zo’n buitengewoon lang stuk geschreven rond 15.000 woorden.
__
Misschien was deze Post beter in boekvorm uitgekomen. Artikels op dit Blog zijn voortdurend groter geworden en nog nooit heb ik zo’n buitengewoon lang stuk geschreven rond 15.000 woorden.
Het Midden-Oosten is dermate complex en alleen verslechterd dat we echt vooraan moeten beginnen. Eenmaal geweten, is de situatie niet zo moeilijk. Maar doordat berichtgeving zich continu eenzijdiger en platter ontwikkelt en historisch besef en journalistieke kwaliteit in Nederland, GB en de VS ver zoek is, kon ik niet anders.
Veel nieuws blijkt achteraf zelfs onjuist met sterke politieke manipulaties en gewoonweg harde leugens waarin de media direct meegaan zonder enige vorm van bevraging.
Trouwe lezers van dit Blog lezen in de 1ste 4 hoofdstukken overlapping van oudere, nieuwe en verdiepte info. Wie de media-propaganda nu wel gelooft, zou dat stuk over kunnen slaan, maar er zit wel verdere verdieping in, zoals ook in het ‘Ottomaanse Midden-Oosten’, en nog meer in ‘Brits-Frans Mandaat Midden-Oosten’. Vanaf dan is info vers.
Media-eenzijdigheid en propaganda
Door de vele fusies van mainstream media (MSM) en concentraties zijn ook de Nederlandse media onderdeel geworden van ‘s werelds grootste Finse, Britse en Amerikaanse mediaconglomeraten zoals Bertelsmann Media, Reed Elsevier, Sanoma, Persgroep (van de familie van Thillo die voortkomt uit Bertelsmann), NPO (staat), et cetera.
Ze zijn historisch politiek dominant met een opdringerige politieke wil.
Sanoma (fam. Erkko) is in Finland berucht vanwege historisch sterk eenzijdige politieke sturing via de door hen opgerichtte en overgenomen kranten en bladen. In Rusland worden ze al vanaf het begin geweerd en ook Putin heeft uitbreiding in Rusland verboden. Sanoma heeft bijna alle populaire week- en maandbladen in Nederland in handen m.u.v. Elsevier, Panorama, PlayBoy, Aktueel, Weekend en Vriendin en HP/De tijd.
Sanoma (fam. Erkko) is in Finland berucht vanwege historisch sterk eenzijdige politieke sturing via de door hen opgerichtte en overgenomen kranten en bladen. In Rusland worden ze al vanaf het begin geweerd en ook Putin heeft uitbreiding in Rusland verboden. Sanoma heeft bijna alle populaire week- en maandbladen in Nederland in handen m.u.v. Elsevier, Panorama, PlayBoy, Aktueel, Weekend en Vriendin en HP/De tijd.
Elsevier onder Reed Elsevier is eveneens berucht om sterk rechts neoliberale en neoconservatieve opdringerige opinie naar voorbeeld van het Amerikaanse Time Magazine.
Bertelsmann deed Hitler’s propaganda met het ANP in Nederland. De oude heer stierf pas in 2009 waarna alle aandelen over gingen naar de stichting waar Aart-Jan de Geus de scepter zwaait, tevens CDA-strategisch beraad. Onno Ruding (CDA) is lead auditor voor financiën (ex Citibank, ex-minister van Financiën, thans lid van de Trilateral Commission).
Bertelsmann deed Hitler’s propaganda met het ANP in Nederland. De oude heer stierf pas in 2009 waarna alle aandelen over gingen naar de stichting waar Aart-Jan de Geus de scepter zwaait, tevens CDA-strategisch beraad. Onno Ruding (CDA) is lead auditor voor financiën (ex Citibank, ex-minister van Financiën, thans lid van de Trilateral Commission).
De Nederlandse, Britse en Amerikaanse verslaggeving wordt inmiddels gezien als propagandistisch, omdat het letterlijk oorlogspropaganda voert. Dit is stelselmatig creëren van eenzijdige beelden door weglatingen en video’s op behendige wijze knippen, hernoemingen van positief naar negatief en omgekeerd, herhalend bewust gebruik van verkeerd hernoemde termen, misinformatie en het willens en wetens eindeloos herhalen met steeds andere opvolgende decors in dezelfde studio’s op een avond, et cetera.
Enkele Nederlandse journalisten zoals Arnold Karskens en Ferry Mingelen, en ook hoogleraren wijzen daar nog wel eens op, maar oplettende kijkers valt het ook op. Massale tegengeluiden en protesten ontstonden op FaceBook in de zomer van 2014. En hoogleraren organiseren bijeenkomsten voor de journalistiek.
Met name de herhalende eenzijdige opvolgende berichtgeving en leugens omtrent MH17 hebben de Nederlandse propaganda overduidelijk blootgelegd.
Daarnaast lezen relatief véél Nederlandsers buitenlands nieuws uit Duitland, België, Frankrijk en Canada. Daar blijkt een ander beeld dat zelfs sterk overeenkomt met het Russische.
Het blijkt continu dat Nederland met GB en de VS continu eenvormig afwijken. Reageerders daar zijn vaak uitermate plat, simplistische, hard en kort, met opvallend veel getrol, gemin, verwijdering en geblock door redacties van andere geluiden.
Dit begon enorm op te vallen. Het publiek is prima in staat zelf op onderzoek uit te gaan, en velen hebben door globalisering relatief vaak vrienden, collega’s en familieleden wereldwijd ter plekke. Zij kunnen de werkelijkheid direct delen.
Het blijkt continu dat Nederland met GB en de VS continu eenvormig afwijken. Reageerders daar zijn vaak uitermate plat, simplistische, hard en kort, met opvallend veel getrol, gemin, verwijdering en geblock door redacties van andere geluiden.
Dit begon enorm op te vallen. Het publiek is prima in staat zelf op onderzoek uit te gaan, en velen hebben door globalisering relatief vaak vrienden, collega’s en familieleden wereldwijd ter plekke. Zij kunnen de werkelijkheid direct delen.
Amerikanen en Britten zijn al lang honend over hun politici en media. Nederlanders zijn nog maar deels alert, maar worden ook al lang de kant opgestuurd van platte simplistische reacties. Historische wereldse realistische gelezenheid in diepte is bij Nederlanders daarbij behoorlijk laag.
De huidige Nederlandse journalistiek staat echter zwaar onder druk.
Enerzijds wordt e.e.a. opgelegd door bestuur en beleid van hun enorme wereldholdings, maar er zijn ook nog maar een handvol academische verslaggevers met voldoende grondig historisch besef en kritisch vermogen. Redacties onderzoeken vrijwel niets meer, worden gemerkt als bijzonder onverschillig plat en kopiëren nieuws direct zonder enige vorm van kritiek (tijd is winst).
Zo wordt een artikel van RTL zonder blikken of blozen op NU geplaatst. Kort daarna verschijnt vrijwel hetzelfde op NOS, Elsevier, Volkskrant, Telegraaf, Trouw, Eenvandaag, Nieuwsuur, en wat hebben we nog niet meer. Op Tv gaat het de hele avond over hetzelfde door zonder verdieping, en met een unisono perspectief. Heeft een redactie iets onderzocht? Niets. En later blijkt het doorgaans gewoonweg niet te kloppen. Dit patroon doet zich continu voor: zonder enige kritiek artikels direct doorkopiëren.
En dan hebben we nog het genootschap van eindredacteuren o.l.v. de ultra-rechtse hoofdredacteur van Elsevier, Arendo Joustra (ex-ultra-rechtse Volkskrant, pro-EU), alsmede Nieuwspoort met de zgn. nieuwspoort-code die al diverse malen bekritiseerd werd, maar niet wil veranderen. Ook hier zwaait het genootschap de scepter.
De Nederlandse journalistiek moet zich diep schamen en heeft véél goed te maken. Onder publieke druk begonnen haastige correcties na de zomervakantie van 2014. De vraag is of het vertrouwen nog goed komt. Ze zal dringend moeten verontschuldigen en daadwerkelijk willen hervormen, wil ze het vertrouwen van publiek terugwinnen. Maar het probleem is eveneens dat journalisten en politiek vrijwel hetzelfde bastion vormen. Het is zo gemaakt, hetgeen een intrieste zaak is.
Ottomaans Midden-Oosten
Gedurende het bestaan van ca. 600 jaar heerste rust, dus zo ook in het Midden-Oosten. Alle geloven konden samen leven, zo zat het complex in elkaar. Dat politieke ingewikkelde systeem (kalifaat) werd en wordt door het westen niet begrepen. Westerse propaganda heeft dit begrip daarbij versterkt uit z’n verband getrokken d.m.v. IS-angst. Hoofdstad Istanbul was juist hèt grote voorbeeld van hoogcultuur en tolerantie. Er zijn vele kerken, synagogen en moskeeën. En nog altijd is Istanbul modaine.
Het Ottomaanse Rijk kwam niet tot stand met snelle expansie d.m.v. vele grote oologen en verovering van overzeese gebieden zoals eerdere grootmachten door alle eeuwen heen, hoewel de zoon van Osman (grondlegger) wèl een een krijgsheer was en soms nog kleinschalig veroverde, afgeremd door z’n vader. Maar onder Osman zelf en de nazaten van z’n zoon groeide het gebied natuurlijk in kleine stappen over vele eeuwen, vooral d.m.v. huwelijken, diplomatie en aansluitingen op basis van de toen zéér gangbare verdragen.
Het Midden-Oosten werd zéér met rust gelaten door het Ottomaanse Rijk. De Arabierse volken konden autonoom leven volgens hun eigen geloven, standaarden en moraliteiten, al zouden die vanuit westers perspectief soms hard zijn. Het was vooral ook woestijngebied. Simpelweg rudimentrair was het ene volk het niet altijd toegestaan om water te drinken uit de zéér schaarse bronnen in de woestijn van een ander volk om wat voor reden dan ook.
Vanuit westers perspectief wordt nog wel eens gedacht dat de Ottomanen zouden onderdrukken.
Uit recentere onderzoeken is dat uit niets gebleken. De Arabieren zijn nooit in opstand gekomen, terwijl de Ottomanen van vóór 1900 niet veel anders waren bewapend. Het Midden-Oosten was vooral rustig woestijngebied dat sterk z’n eigen leven kon leven. Uiteraard waren er ook toen al belastingsystemen.
Uit recentere onderzoeken is dat uit niets gebleken. De Arabieren zijn nooit in opstand gekomen, terwijl de Ottomanen van vóór 1900 niet veel anders waren bewapend. Het Midden-Oosten was vooral rustig woestijngebied dat sterk z’n eigen leven kon leven. Uiteraard waren er ook toen al belastingsystemen.
Maar grote gebieden werden bewoond door keuterboeren die zelfvoorzienend waren en hun land huurden van landeigenaren die in de grote steden woonden. De steden waren goed ontwikkeld kunnen we nog altijd afleiden van vele oude foto’s.
In 1908 ontstond in het Ottomaanse Rijk ‘De Jonge Turken’. Dit leidde opeens tot een coup na vele eeuwen. ‘De Jonge Turken’ waren georganiseerd naar voorbeeld van de westerse vrijmetselaarsloges.
Talaat Pasja was grootmeester van de loge van het Grootoosten van Turkije, en werd in 1915 minister van Binnenlandse Zaken. Hij was als ‘Jonge Turk’ het brein achter de vreselijke Armeense Genocide in 1915 tijdens WWI.
Doel van De Jonge Turken was snelle omvorming naar een moderne democratische seculiere staat naar voorbeeld van het razendsnel ontwikkelende Japan, zodat vrijhandel kon ontstaan met het westen en modernisering. Ook Japan werd ontwikkeld vanuit vrijmetselaarsloges met opeens veel geweld, dus deze historische analogie is opvallend.
Vrijmetselarij had zich aanvankelijk vooral in Nederland en GB genesteld, voortkomende uit de vlucht uit Spanje tijdens de Spaanse inquisitie. Daar hadden zij zich ondergronds gevestigd door de eeuwen na hun leidende aandeel in de kruistochten, georganiseerd door de Britse Willem de Veroveraar, directe afstammeling van Noormannen die Normandië hadden ingenomen en later Engeland hadden veroverd.
De kruistochten hadden in werkelijkheid nooit iets met geloofsbetekenis, ook al werd dat misschien geleerd in geschiedenisboekjes op de middelbare school. Willem de Veroveraar was expansiebelust en was geïnteresseerd in de handelsgebieden die nu Israel en het westers deel van het Midden-Oosten omvatten. Dat gebied was toen al rijk aan goud, zilver, grondstoffen en strategische handelsroutes.
De Spaanse periode van de vrijmetselaars zou ook de vele expansiedriftige expedities vanuit Spanje verklaren voor handel in goud en zilver en economisch-politieke verovering van Zuid- en Midden-Amerika en dat allemaal met de rookwolk ‘religie en geloof’. Oprichting van de beruchte VOC en WIC en de 1ste centrale bank In Amsterdam kwamen er ook uit voort.
De Spaanse periode van de vrijmetselaars zou ook de vele expansiedriftige expedities vanuit Spanje verklaren voor handel in goud en zilver en economisch-politieke verovering van Zuid- en Midden-Amerika en dat allemaal met de rookwolk ‘religie en geloof’. Oprichting van de beruchte VOC en WIC en de 1ste centrale bank In Amsterdam kwamen er ook uit voort.
Over vrijmetselarij hoeft niet geheimzinnig te worden gedaan. Lidmaatschap is mogelijk op uitnodiging als een bestaand lid een potentieel ondernemerstalent ontmoet dat zou passen en nog in naïeve (start)fase bevindt. Inwijdende en oriënterende ontmoetingen zijn me destijds tot twee maal toe overkomen. Verdere kritische vragen werden niet in dank afgenomen toen een en ander werd doorgeprikt. Felle ongewenste reacties volgden. Misleidend en inkaderend zijn ze ernstig. Dezelfde verhalen vernam ik kort daarna. Kennelijk verliezen ze aan nieuwe invloed, maar de historisch gevestigde orde van vandaag is wel een feit vermengd met hoge politiek en financiën.
Terug naar het Ottomaanse Rijk. Het was ca. 500 jaar lang onafhankelijk geweest van het westen, en zelfvoorzienend gebaseerd op een sociale boerenstaat. Het westen beschouwde het echter als een ver achterlopend gebied, maar de Ottomanen hadden niet de westerse stijl als intentie.
Dat het Ottomaanse Rijk in verval zou zijn, is uit modern onderzoek niet gebleken. Eerder is een corrigerend beeld ontstaan dat het gebied zich cultureel, wetenschappelijk en qua tolerantie zich sterk had ontwikkeld. Noodgedwongen moest men zich steeds meer inlaten met westerse politiek.
Met het opkomende westers kapitalisme, grootindustrialisatie en eenwording van Duitsland, ontstond een groeiende druk van behoeften aan (moderne) producten. Hierin kon de boerenstaat niet voorzien, maar had die bedoeling historisch ook nooit gehad.
Met het opkomende westers kapitalisme, grootindustrialisatie en eenwording van Duitsland, ontstond een groeiende druk van behoeften aan (moderne) producten. Hierin kon de boerenstaat niet voorzien, maar had die bedoeling historisch ook nooit gehad.
De Ottomaanse politiek had daarom ambassades in West-Europa opgericht om het economisch en politiek te volgen. Bovendien hoopten ze zo oorlog te voorkomen.
De ‘Jonge Turken’ kozen tijdens WWI de kant van Duitsland vanwege haar ontstane industriële grootmachtigheid met een groot handelsachterland als het Ottomaanse Rijk. Die keuze pastte bij de door hen gewilde snelle modernisering naar westers voorbeeld. Tevens vormden Duitsland en Japan een alliantie vanuit de vrijmetselarij die perfect aansloot bij de Turkse loges van vrijmetselaars.
Brits-Frans Mandaat Midden-Oosten
Direct na WWI, werd het Midden-Oosten opgedeeld door GB en Frankrijk d.m.v. het Sykes-Pikot-verdrag, terwijl soevereiniteit was beloofd.
De Arabierse partijen leefden niet in oorlog met het Ottomaanse Rijk. Met goud en zilver en de belofte van een eigen staat werden ze omgekocht. Dit verliep via Britse officier T.E. Lawrence die sjeik Hoessein ibn Ali’s zo overhaalde, alsook de Bedoeïenen. Hoessein wees Lawrence zijn zoon Faisal toe om alle Arabische partijen te verzamelen om in oorlog te komen tegen de Ottomanen.
Hierin zaten ook de Wahabis (nu de kern van IS). Zij waren ook toen al in het zwart uitgedost, met de zwarte vlag, zoals IS nu.
Hierin zaten ook de Wahabis (nu de kern van IS). Zij waren ook toen al in het zwart uitgedost, met de zwarte vlag, zoals IS nu.
Wahabis (salafisten) vormen een kleine kerngroep in huidige Saoedie-Arabië en waren toen al niet geliefd onder moslims; ze waren bekend als de ‘slachters’.
De Britse en Franse regeringen speelden dubbelspel met het Sykes-Pikot-verdrag (1916) en de eigen staat kwam er niet.
Een jaar eerder was de Balfour-verklaring er in het geheim ook al die een Joodse Staat mogelijk moest maken met alle mogelijke ondernemingen volgens de tekst, en namens ‘Her Majesty’. Dat betekende letterlijk dat alle middelen en mogelijkheden waren geoorloofd.Voor woord ‘staat’ werd handig ‘huis’ gebruikt, zodat òm staatsrechtelijkheid heen kon worden gewerkt.
De tekst werd geschreven door Londense Lord Rotschild, uit de super-bankierfamilie in New York, Frankfurt, Londen, Amsterdam en Parijs en hoofdinvesteerders in het Midden-Oosten en Frans-Brits hoofdfinancier van o.m. het Suezkanaal. Lord Rotschild was tevens leider van de Londense Zionistische beweging.
Vervolgens kreeg hij de tekst als getekende brief terug van de Britse regering uit naam van ‘Her Majesty’. Corruptie tot op het bot.
Hoessein ibn Ali en Faisal waren diep teleurgesteld. Hen werden immers een onafhankelijk Pan-Arabische staat beloofd door de Britten. Hoessein ibn Ali verklaarde alsnog dat die staat zou komen gebaseerd op gelijkheid, gerechtigheid en constitutie voor alle Arabieren. Het was de 1ste moderne Arabische staat. Zijn zoon Faisal kreeg wederom de leiding.
GB en Frankrijk waren tegen en na 4 maanden al moest Faisal zich over geven vanwege stelselmatige tegenwerking.
Olie was al ontdekt en productie startte in 1913. De families zoals de meedogenloze Rockefellers hadden een Amerikaans olie-monopolie opgegebouwd (Standard Oil), alsook Shell in Europa en BP in GB dat opgericht werd als ‘Anglo-Persian Oil Company’, ofwel APOC. In 1954 hernoemd als BP.
APOC had een nieuwe grote klant, Winston Churchill, toen nog admiraal van de Britse marine die de vloot om wilde bouwen naar aandrijving op petroleum.
Rockefeller’s monopolie werd onder dwang van Amerikaanse wetgeving opgesplitst in o.m. Mobil, Exxon, Chevron, Amoco (nu BP). Ook Unilever komt er uit voort. Niet dat het veel uitmaakte aangezien de hoofdfiguren bleven zitten.
Shell (met huisbankier Deutsche Bank) wilde de railsverbinding van de Oriënt-Express aansluiten naar Bagdad voor olietransporten.
APOC had een nieuwe grote klant, Winston Churchill, toen nog admiraal van de Britse marine die de vloot om wilde bouwen naar aandrijving op petroleum.
Rockefeller’s monopolie werd onder dwang van Amerikaanse wetgeving opgesplitst in o.m. Mobil, Exxon, Chevron, Amoco (nu BP). Ook Unilever komt er uit voort. Niet dat het veel uitmaakte aangezien de hoofdfiguren bleven zitten.
Shell (met huisbankier Deutsche Bank) wilde de railsverbinding van de Oriënt-Express aansluiten naar Bagdad voor olietransporten.
Al deze ontwikkelingen, alsook dat Italië met steun van de Balkan het Ottomaanse Rijk de oorlog verklaarde met de diepe wens een groot Italiaans rijk te stichten, vooral in het huidige gebied van huidig Libië in het Ottomaanse Rijk, waren cruciale aanleidingen voor WWI. Italië was geen partij tegen Duitsland en Frankrijk. Het oog viel dan ook op het minder modern uitgeruste Ottomaanse leger in Ottomaans Libië als gemakkelijke prooi. Hieruit ontstond Italiaans Libië tot 1943.
Met het Brits-Franse Sykes-Pikot-verdrag van 1916 ontstond na WWI een ‘spaghetti’ van 4 gebieden in het Midden-Oosten, zonder ook maar in enige mate en vorm rekening te houden met culturen en volken.
Bovendien bleven de Fransen en Britten touwtrekken om de gebieden, maar het verdrag behelsde:
- Direct Frans beheerst gebied en één onder invloed.
- En een direct Engels gebied en één onder invloed.
Bovendien bleven de Fransen en Britten touwtrekken om de gebieden, maar het verdrag behelsde:
- Direct Frans beheerst gebied en één onder invloed.
- En een direct Engels gebied en één onder invloed.
Deze gebieden vormden na WWI Frans-Brits direct betwiste delen tussen beide partijen. N.a.v. het verdrag werd Koning Faisal in 1918 benoemd tot koning van Groot Syrië (nu het gebied van Syrië, Libanon, Irak) door GB, als Faisal I. Maar de Fransen waren dit gebied toegezegd, en met Frans-Brits oorlogsgeweld ontstond het Frans Mandaat gebied Syrië in 1920 (nu het gebied Syrië, Libanon).
De definitieve onnatuurlijke grenzen werden getrokken tijdens de ‘Conferentie van San Remo’, 1920. Hier waren de Arabieren wederom niet bij en werd geen rekening gehouden met verschillende volken.
Faisal’s zoon Ghazi werd koning van Frans Mandaat Syrië, benoemd door de Franse regering. Na Faisal’s dood werd hij ook koning van Irak.
De zoon van Faisal, Faisal II volgde later Ghazi op in Irak. Hij was nog maar 5 dus oom Abd al-Ilah werd tussentijds regent.
Faisal’s andere broer Abdoellah werd door de Britse regering benoemd tot Emir van Transjordanië in 1923. Dit is het gebied van huidig Jordanië en Israel. Vanwege de geheime Balfour-verklaring, werd Palestina (nu Israel) het ‘thuisland’ voor de joden en zodoende in 1921 al van Transjordanië heimelijk bestuurlijk afgescheiden; de Emir werd door de Britten benoemd voor beide gebieden.
In Palestina begon de groeiende ellende a.g.v. snel expanderende joodse nederzettingen met milities, toegestaan door Britse corruptie en wanbestuur.
In Palestina begon de groeiende ellende a.g.v. snel expanderende joodse nederzettingen met milities, toegestaan door Britse corruptie en wanbestuur.
De conclusie is dus dat de Britten en Fransen met interne ruzies en gevechten ter plekke, kort na WWI alle zonen van de oorspronkelijke Hoessein ibn Ali imperiaal hadden benoemd tot koning of Emir van Syrië, Irak en Transjordanië over onnatuurlijk verdeelde staten kriskras door verschillende volken, met heimelijke verdragen en conferenties zonder enige representatie in de westerse verdeel- en heerspolitiek. En tegen moderne westerse bewapening konden de Arabieren niets beginnen.
Vooral in Palestina braken toen al geregeld grote opstanden en verzet uit tegen de joodse kolonisten die zich hoog westers gefinancierd vestigden als keiharde segregerende, discriminerende, wegduwende en militante institutionele bezetters via nederzettingen met milities. Uit dit verzet kwam later de PLO voort, omdat het gebied en rechten van de oorspronkelijke bewoners steeds verder en relatief snel werden ingeperkt.
Iran/Perzië
Tijdens het interbellum noemde de pers het Perzië ter voorkoming van verwarring met Irak.
Iran/Perzië had een heel andere ontwikkeling doorgemaakt. Het heeft een bijzonder lange geschiedenis en wordt gezien als de bakermat van beschaving.
Perzië wist in de 18de en 19de eeuw als een van de weinige landen in Azië redelijk onafhankelijk te blijven van westerse landen, al hadden GB en Rusland grote invloeden. De Kadjaren veroverden in 4 oorlogen grote delen van het Perzische Rijk, gebieden zoals de Kaukasus en grote delen van Centraal-Azië (Tadjikistan, Oezbekistan, Kirgizië en Turkmenistan).
In de 20ste eeuw heerste gedurende lange tijd de Pahlavi-dynastie. Reza Pahlavi kwam in 1921 met een staatsgreep aan de macht met Westerse steun. Hij en zijn zoon Mohammad Reza Pahlavi regeerden. De Pahlavi’s namen de titel sjah (koning) aan, maar waren van normale komaf. Iedereen die het absolute gezag van de sjah betwistte – socialisten, liberalen maar ook geestelijken – werd hard aangepakt.
Het westen steunde de dictatuur om geopolitieke redenen (later ook een regionale medestander in de Koude Oorlog), vooral om economische redenen waarvan de belangrijkste de toegang tot de rijke Iraanse olievoorraden was. De 1ste voorraden olie van het Midden-Oosten waren in dit land immers gevonden, voor belang van Rockefeller’s Standard Oil, het Nederlandse Shell en het Britse APOC, nu BP.
Reza Pahlavi was als Kozak zelfs in dienst geweest op de Nederlandse ambassade in hoge functie.
Het Nederlandse belang in Iran was zéér groot.
Het Nederlandse belang in Iran was zéér groot.
De coup is mede tot stand gekomen met grote steun van Nederland, GB en de VS.
Egypte
Het 1ste verenigde koninkrijk ontstond rond 3200 v.Chr. door koning Menes. Verschillende dynastieën regeerden over 3 millennia. De laatste, 30ste, Egyptisch’ dynastie werd in 341 v.Chr. door de Perzische Achaemeniden verslagen. Later werd Egypte door diverse buitenlandse (Griekse, Romeinse, Byzantijnse en Turkse) dynastieën geregeerd.
Islamitische Arabieren introduceerden in de 7de eeuw het zojuist ontwikkelde islam en het Arabisch in het land. Egypte viel in eerste instantie onder het Arabische Rijk, maar werd eerst min of meer zelfstandig en later overheerst door de Fatimiden, die een tegen-kalifaat stichtten. Na de kruistochten, waarbij de veroveraars nooit echt voet aan de grond kregen, kregen de Mamelukken het gebied in handen en ontwikkelden een dynastie. In 1517 kreeg het Ottomaanse Rijk Egypte in handen en de Mamelukken regeerden in naam van de Ottomanen.
Dit land leefde bijna 400 jaar in vrede, rust met grote welvaart. De Nijl-delta was uitermate vruchtbaar, de handel was altijd al cruciaal via de Gazastrook en Middenlandse zee, en alle geloven konden ook in dit land wonen zonder problemen zoals dat mogelijk was in het Ottomaanse Rijk; koptische christenen, islam en joden.
Maar in 1798 werd het land voor een periode van negen maanden bezet door Franse expeditietroepen o.l.v. Napoleon. Nadat de Britten o.l.v. admiraal Horatio Nelson een kustblokkade instelden, ontvluchtte Napoleon het land met achterlating van zijn leger.
Een onstabiel land bleef achter met onderlinge strijd. De Ottomanen mengen zich echter niet en lieten het over aan het gebied zelf. Echter, nadat de Sultan in Instanbul een Egyptische gouverneur Mehmet benoemde, keerde de orde terug. Gedurende zijn leven had hij het moeilijk gezag te houden. Zijn regering voerde staatsplanning van de landbouwsector in: verstrekking van zaaigoed, gereedschap, mest, irrigatie, het plannen van de agrarische productie, en het bepalen van de prijzen die boeren moesten ontvangen voor hun producten. Later liet hij Franse ingenieurs kanalen, dammen, stuwen, sluizen en nieuwe irrigatiesystemen aanleggen. De agrarische sector bloeide op.
Mehmet voerde meer westerse vernieuwingen in: rivierhavens, pakhuizen, katoenontkorrel-machines, suikerraffinaderijen, etc. Ook probeerde hij industrieën naar westers voorbeeld te ontwikkelen, maar dit sloeg nauwelijks aan. Wel kwamen technische scholen van de grond, en opleidingen voor geneeskunde, talen, administratie, en kunstonderwijs.
In de 19de eeuw werd Egypte een belangrijk land voor Europese kolonialisten en ontstond stapsgewijze Britse industriële, financiële en economishe overheersing met het grote Britse leger achter de hand. Met name de aanleg (gefinancierd met Brits-Frans Rotschild-kapitaal) van het Suezkanaal maakte het land strategisch cruciaal. De Britse hegemonie maakte een vrijhandelsverdrag mogelijk waarbij geen importbelastingen hoefden te worden betaald voor Britse producten, tot grote frustratie van de lokale gilden, boeren en handel.
De inwoners en de staat verarmden zéér snel a.g.v. de goedkope onbelaste producten uit Groot-Brittannië.
De Britse bankiers en investeerders zoals Rothschild waren zéér royaal met verstrekking van leningen en spoedig zat Egypte zó diep astronomisch in de schulden, dat het compleet afhankelijk werd.
Egypte verloor met die schuld soevereiniteit aan GB, maar de onderkoning zwoer officieel zijn trouw aan de Ottomaanse sultan.
In WWI werd Egypte een Brits protectoraat. In 1922 werd het land gedeeltelijk onafhankelijk en werd in naam geëxperimenteerd met democratie, maar achter de schermen hielden de Britten het land stevig in hun greep.
Libië
Libische koninkrijken onderhielden al in de Oudheid contact met Feniciërs en Grieken, waarvan de belangrijkste het koninkrijk van de Garamanten was. Vanaf 630 v.Chr. werden verschillende steden gesticht in het oosten van Libië. Het gehele kustgebied viel later onder Romeins gezag. In de nadagen van het Romeinse Rijk werd het gebied vanuit Byzantium geregeerd.
Zoals Egypte werd in de 7de eeuw islam geïntroduceerd en breidde de Ottomanen hun invloed uit over dit gebied. Ook hier heerste eeuwenlang rust, vrede en welvaart, en konden ook hier alle geloven wonen in het land zonder conflicten. Wel waren er politieke twisten, maar er was geen grote strijd.
Formeel bleef nog eeuwenlang de pasja van Tripolitanië de heerser, maar een Turkse gouverneur bepaalde meestal de gang van zaken. Door de interne twisten kwam het land in 1835 echter onder direct Ottomaans bestuur.
Zoals Duitsland, werd ook Italië laat in de 19de eeuw een eenheidsstaat. Italië droomde van een eigen koloniaal rijk en liet zijn oog vallen op de aan de andere kant van de Middellandse Zee gelegen Ottomaanse provincies. Zo verklaarde Italië op 25 september 1911 het Ottomaanse Rijk de oorlog.
Geconfronteerd met een moeizamere strijd dan voorzien, zocht Italië steun op de Balkan waar Bulgarije, Griekenland, Servië en Montenegro bereid waren de wapens op te nemen, wat leidde tot de 1ste Balkanoorlog. Hoewel Italië de Oorlog nog allerminst had gewonnen, moest de sultan in de ‘Vrede van Lausanne’ instemmen met de vestiging van het Italiaanse gezag over de Ottomaanse provincies Cyrenaica, Tripolitanië en Fezzan. Die werden samengevoegd tot 1 Italiaanse kolonie, Italiaans-Libië. Voorts werden Rhodos en de Dodekanesos geannexeerd.
Het Ottomaanse Rijk raakte door de Italiaans-Turkse en de 1ste Balkanoorlog verzwakt. Het gezag van de sultan stond ter discussie en de ‘Jonge Turken’ grepen de macht en zij versnelden het al ingezette moderniseringsproces. De Balkanoorlog vormde een cruciale aanleiding tot de WWI.
Italiaans-Libië zou blijven bestaan tot 1943.
Ottomaans Soedie-Arabië
Gedurende het Ottomaanse Rijk waren vooral de kustgebieden van dit grote schiereiland er onderdeel van. Inlands was woestijn met minder invloed, maar het hoorde er bij.
Islam ontstond hier in de 7de eeuw in Medina en Mecca, in de pre-Ottomaanse periode. Dit is cruciaal en verdient goede uitleg.
Allereerst gezegd ben ik tegen elk publiek en geïnstitutionaliseerd geloof, omdat ze vooral politiek misbruikt worden. Wel ben ik er voorstander van om in alle geloven te verdiepen, zodat je weet hoe de wereld tikt zonder spin en waan, en zonder versterkte polarisatie van politiek en media die mensen alleen maar tegen elkaar opzetten voor diening van eigen belang.
Ontstaan Islam
Van Mohammed bestaat geen biografie. Gedichten uit klassieke Arabische literatuur ondersteunen afstamming van een verarmde substam van de Qoeraisj. Die zou voortkomen uit het volk van Adnaan dat af zou stammen van Kedar, de 2de zoon van de profeet Ismaël (Genesis 25:13-15).
Tijdens de maand Ramadan, zou engel Gabriël aan Mohammed geopenbaard zijn in zijn 40ste levensjaar toen hij zich had teruggetrokken in de grot van Hira.
Hoe dan ook, Mohammed bekeerde, en begon te preken in de 2 steden Mecca en Medina met verschillende sociale initiatieven voor de armen. Hij preekte het monotheïsme van ‘God’.
De heersende klasse in Mecca zou Mohammed geloofd hebben als hij een vooraanstaande man zou zijn geweest. Ze accepteerde hem niet.
Mohammeds 1ste volgelingen waren z’n vrouw Chadidja, vriend en koopman Aboe Bakr, neef Ali, geadopteerde zoon Zayd en de rijke koopman Oethman ibn Affan.
Mohammeds 1ste volgelingen waren z’n vrouw Chadidja, vriend en koopman Aboe Bakr, neef Ali, geadopteerde zoon Zayd en de rijke koopman Oethman ibn Affan.
Zijn sociale boodschap trok met name armere Mekkanen en slaven aan. In het 13de jaar dat Mohammed in Mecca predikte, verzamelden zich ca. 70 families om hem heen.
Invloed van de heersende elite verminderde en zij legde een boycot op, op voorwaarde dat Mohammed leiderschap van Mecca zou accepteren als hij ophield met prediken. Daar ging het hem niet om, dus weigerde en raakte met z’n volgelingen geïsoleerd. Zijn vrouw stierf in die tijd, en kort na opheffing van de boycot ook zijn oom en beschermer Aboe Talib ibn Abdul Muttalib.
In 620 en 621 ontving hij delegaties uit Medina die tot islam overgingen en de moslims uit Mecca hulp en bescherming aanboden. Hierdoor konden de moslims naar Medina uitwijken. Toen Mohammed’s vijanden zijn moord hadden besloten, vertrok hij ’s nachts met Aboe Bakr in 622 naar Medina. Deze migratie staat bekend als de hidjra en is later als begin van de islamitische jaartelling gaan gelden.
Mohammed sloot een verdrag met de Arabische en Joodse stammen met vrijheid van religie en verbod van vijandigheden tussen moslims met voorschrift dat geschillen ter beoordeling aan hem werden voorgelegd. Tevens steunden alle partijen elkaar bij vijandigheden.
De moslims hadden al hun bezittingen in Mecca achtergelaten. Ze werden met een karavaan voor handel getransporteerd. Mohammed had vóór zijn opbaring veel verschillende beroepen gehad waarvan ook legerleiding. Hij verzamelde een klein leger, maar de bezittingen bleven in handen van de Mekkanen. Wel lukt het om het aanzienlijk grotere Mekkaanse leger te verslaan.
Medina werd daarna aangevallen door de Mekkanen, maar het lukte niet om binnen te dringen.
Belangrijk zijn de onderhandelingen van de Qoeraisj met de joden van Banoe Koraiza om via het zuiden van de oase van Medina waar deze joden woonden, de stad via die weg binnen te trekken.
De bedoeling zou zijn geweest om Mohammed te vermoorden, maar besloten werd om alle palmbomen in de joodse vesting om te kappen in een belegering.
Volgens overlevering vielen er geen doden en de joden vroegen Mohammed of ze mochten vertrekken met alles wat ze mee konden nemen naar Khaybar, een oase gelegen 100 km van Medina.
Belangrijk zijn de onderhandelingen van de Qoeraisj met de joden van Banoe Koraiza om via het zuiden van de oase van Medina waar deze joden woonden, de stad via die weg binnen te trekken.
De bedoeling zou zijn geweest om Mohammed te vermoorden, maar besloten werd om alle palmbomen in de joodse vesting om te kappen in een belegering.
Volgens overlevering vielen er geen doden en de joden vroegen Mohammed of ze mochten vertrekken met alles wat ze mee konden nemen naar Khaybar, een oase gelegen 100 km van Medina.
Hier werd wederom een plan gemaakt Mohammed te vermoorden. Toen hij daar lucht van kreeg, trok hij met bescherming van belegering naar de oase. Wederom werd niemand vermoord, en een vredesvoorstel van de joden aan Mohammed werd geaccepteerd met Koranistisch voorschrift. Het was precies het soort overeenkomst dat de Arabieren in de sedentaire gebieden regelmatig sloten met de bedoeïen; in ruil voor de helft van de dadeloogst zou Mohammed voor bescherming zorgen. Het nabijgelegen Fadak hoorde van deze overeenkomst en ook de Fadakse joden besloten tot dezelfde voorwaarde. Om dit alles te bezegelen trouwde Mohammed de joodse dochter van zijn voormalige vijand.
Omringende Arabische stammen begonnen nu de kracht van Mohammed te erkennen en waren bereid om verdragen met hem te sluiten.
Mohammed keerde met 1500 volgelingen in pelgrimskledij terug voor een pelgrimstocht (Hadj) naar Mecca (onbewapend). Toegang werd hem ontzegd. Een jaar later werd het hen mogelijk gemaakt een kleine bedevaart te houden. Voor de zekerheid trokken de Mekkanen zich terug naar de heuvels om Mecca, maar na 5 dagen keerden de moslims terug naar Medina.
In 630 schonden de Mekkanen het cruciale verdrag van al-Hoedaibiyya doordat enkele Qoeraisjieten hielpen bij het doden van enkele aan Mohammed’s verbonden leden. Mohammed nam met een leger van 10.000 man Mecca in en verleende amnestie. Alle afgoden werden vernietigd en 11 Qoeraisjieten werden ter dood veroordeeld.
In maart 632 volbracht Mohammed zijn enige hadj. Tijdens de reis hield hij een preek waarin hij een aantal richtlijnen op religieus en sociaal gebied nogmaals uiteenzette en afscheid nam van zijn volgelingen.
Na een kort ziekbed overleed Mohammed rond de middag op maandag 8 juni 632 in Medina op een leeftijd van 62 of 63 jaar. Schoonvader Aboe Bakr volgde hem op als leider (kalief) van de moslims. Mohammed werd begraven in de kamer waar hij stierf en die later tot de ‘Moskee van de Profeet’ werd omgebouwd. Volgens islam mogen lichamen van profeten niet verplaatst worden.
Later zijn de 2 hoofdstromingen ontstaan: Soennisme en Sjiisme. Soennisme is de hoofdstroom.
Sjiiten geloven niet dat Aboe Bakr de opvolger is, maar zijn neef en schoonzoon Ali ibn Aboe Talib.
Sjiisme (ookwel Alawisme genoemd) komt hoofdzakelijk voor in Iran, noord Irak, Turkije, een substantiële minderheid in Pakistan, India, Libanon, Jemen, Syrië, Afghanistan en diverse Golfstaten.
Sjiiten geloven niet dat Aboe Bakr de opvolger is, maar zijn neef en schoonzoon Ali ibn Aboe Talib.
Sjiisme (ookwel Alawisme genoemd) komt hoofdzakelijk voor in Iran, noord Irak, Turkije, een substantiële minderheid in Pakistan, India, Libanon, Jemen, Syrië, Afghanistan en diverse Golfstaten.
Hoe dan ook, de conclusie is dat de 1ste moslims en Mohammed nooit hun geloof hebben opgedrongen via expanderende aanvallen of anderzijds. Islam is verre van extreem en het is zelfs strict verboden om niet- en anders-gelovigen hoe dan ook islam op te dringen.
Wel schreef Mohammed in z’n laatste levensjaren uitnodigingen aan naburige heersers om islam na te volgen. Alleen de stam die het huidige Oman beheerste en de Iraanse gouverneur in Bahrein bekeerden. Diverse heersers zoals de Sjah van Iran voelden zich beledigd of zij ontweken de invitaties.
Mohammed zag islam niet als een tegen-geloof, maar vervolmaking van het joden- en christendom en de 3 geloven volgen daarom ook exact de lezingen van het 1ste testament. Alle 3 geloven zijn semitisch en geloven ‘van het boek’. Moslims zien Mohammed echter als de laatste profeet ter volmaking en bezegeling. De profeet Jezus zien zij als een tussenstap. Jezus zou de komst van Mohammed voorspeld hebben volgens islam. De christenen zien dat dus anders.
Het grondige verschil tussen de Arabische levenswijze en de Westerse is dat de laatste zéér individualistisch is geworden sinds de neo-liberalisering vanaf de jaren 80, terwijl de Arabische weg uitermate sociaal is met grote materiële eenvoud. De nadruk ligt op delen en hulp van armen, eigenlijk zoals het puriteins christelijk geloof (conservatisme). Islam keurt homofobie binnen islam af. De christelijke puriteinen en orthodoxen keuren dat voor iedereen af. Dit zijn schurende elementen met West-Europa.
Arabieren van zichzelf, en daarmee islam, geloven minder in de westerse democratie, zodat Arabierse landen meestal meer autocratisch zijn. Hoezeer de westerse toppolitici democratie als grondbeginsel ook zien, Arabieren geloven vaak veel meer in een goede sterke autocratie. Het is continu disfunctioneel gebleken om westerse normen en waarden op te dringen. Westerse democratie werkt in het Midden-Oosten gewoonweg niet.
Belangrijk is dat Mohammed zijn hele leven gewijd heeft de eenheid van ‘God’ te prediken. Alle geloven van het boek komen volgens hem samen; de Koran waarschuwt onophoudelijk dat geen enkel schepsel de eer gegeven mag worden die alleen aan ‘God’ verschuldigd is. Mohammed waarschuwt wel om hem niet te vereren zoals christenen Jezus vereren.
Die islamitische andere status van Jezus is voor fanatieke christenen (vooral de vele puriteinse Amerikanen, vermengd door de gehele maatschappij; business, kerk en politiek), fel onacceptabel aangezien zij zelfs Jezus als God’s zoon zien; sterker zelfs de bijbel zien als geschreven door ‘God’. De Amerikaanse constitutie is zelfs gebouwd met verwijzing naar ‘God’.
Hier maken neoconservatieve, zionistische en neoliberale westerse politici en media continu misbruik van als het gaat om de door hen zo gewilde polarisatie voor de eigen agenda van verdeel- en-heers.
Hier maken neoconservatieve, zionistische en neoliberale westerse politici en media continu misbruik van als het gaat om de door hen zo gewilde polarisatie voor de eigen agenda van verdeel- en-heers.
Saoedie-Arabië
Hoewel het officieel behoorde tot het Ottomaanse Rijk ging rond 1750 een lokale heerser, Mohammed bin Saoed, een alliantie aan met een puriteinse hervormer van de islam, Mohammed ibn Abd al-Wahhaab (grondlegger van het Wahabisme dat nu de kern is van IS. De Wahabieten (ofwel salafisten) vandaag de dag wonen daarom voornamelijk in Saoedie-Arabië).
In de volgende 150 jaar groeide in stappen de macht en welvaart van de Saoedische familie en Wahabieten/salafisten toen zij vochten tegen Egypte, het Ottomaanse Rijk en andere Arabische families om controle over het schiereiland.
In 1902 veroverde Abdoel Aziz al Saoed Riyad, de voormalige hoofdstad van de al Saoed-dynastie, van de rivaliserende al-Rasjid-stam.
In 1914 brak WWI uit, maar Saoed Riyad sloot zich niet aan bij de door de Britse georganiseerde opstand tegen de Ottomanen met Hoessein ibn Ali en zijn zoon Faisal met Britse officier T.E. Lawrence en de Bedoeïenen.
Nadat de Arabische gebieden volgens het Sykes-Pikot-verdrag van 1916 en de conferentie van San Remo in 1920 door de Britten en Fransen verdeeld waren door alle zoons van Hoessein Ibn Ali, zoals eerder uitgelegd, op de tronen te zetten van Irak, Syrië, Transjordanië (nu Jordanië+Israel+Libanon), kreeg Saoed Riyad in 1923 van de Britten toestemming om in actie te komen tegen Hoessein Ibn Ali en veroverde gebieden op het schiereiland.
In 1932 werden deze voorheen losse gebieden door al Saoed verenigd in het Koninkrijk van Saoedi-Arabië, waarbij Abdoel Aziz al Saoed de eerste koning werd.
Ontdekking van olie op 3 maart 1938 veranderde de economie van het land ingrijpend. Die rijkdom komt aan de koning en zijn familieleden toe. De dynastie is nu voor een deel afhankelijk van wapenleveringen door de VS en GB.
De aanwezigheid van Amerikaanse troepen en aanbesteedde Amerikaanse contractors van ‘security and cleaning’ services in dit land is sinds WWI aanzienlijk, alsook de groot-westerse internationale banken. Zij financieren en trainen contra-facties voor pro-westerse inzet, zoals recentelijk b.v. Al Qaida tegen Assad van huidig Syrië en ook het huidige IS dat in de kern bestaat uit Wahabis. Deze leven immers hoofdzakelijk in Saoedie-Arabië en kunnen daar gemakkelijk gerekruteerd worden met allerlei beloften en beloningen.
Aanvankelijk was Saoedie-Arabië redelijk liberaal, maar de Wahabis hebben met druk van aanwezigheid van Amerikaanse troepen de leer van hùn islam enorm versterkt waardoor het een zéér streng islamitisch land is geworden. In feite beperken de Amerikanen dus hier de vrijheid en houden de superrijken in dit land in stand; hypocriet en in tegenstelling tot wat ze pretenderen, namelijk vrijheid.
Uit Saoedie-Arabië is de ‘Samenwerkingsraad van de Arabische Golfstaten’ ontstaan met de UAE, Bahrein, Oman, Kuwait en Qatar.
Westerse wapenleveranties aan, financiering en training van contra-facties en steun van westerse geheime diensten vinden altijd plaats vanuit deze landen. Doel is destabilisatie en omverwerping van niet pro-westerse regeringen, zodat de westerse politiek vóór de bühne altijd schone handen kan claimen.
Zo weten we intussen dus dat Wahabis en de Egyptische Moslim Broederschap met elkaar in contact kwamen nadat de laatste na 1965 in Egypte verboden werd. En nog sterker, Osama Bin Laden (later leider van Al Qaida) was een Wahabi uit Saoedi-Arabië die de Moslim Broederschap ontmoet had. De Broederschap was al geïnfiltreerd door de CIA als nalatenschap van MI6. De cirkel is weer rond.
Zo weten we intussen dus dat Wahabis en de Egyptische Moslim Broederschap met elkaar in contact kwamen nadat de laatste na 1965 in Egypte verboden werd. En nog sterker, Osama Bin Laden (later leider van Al Qaida) was een Wahabi uit Saoedi-Arabië die de Moslim Broederschap ontmoet had. De Broederschap was al geïnfiltreerd door de CIA als nalatenschap van MI6. De cirkel is weer rond.
Tussentijdse conclusie
GB en Franrijk hadden letterlijk het Midden-Oosten met Egypte onder controle gekregen met verraderlijk dubbelspel, geheime verdragen en conferenties zonder vertegenwoordiging van de Arabieren. GB en Frankrijk twistte daar direct na WWI met interne oorlogshandeling, ondanks het eigen Sykes-Pikot-verdrag.Gedurende 1920 – 1923 werden in Syrië, Irak en Transjordanië met Palestina alle zonen van Hoessein ibn Ali op de troon gezet.
Egypte kwam in handen door hun regering astronomisch in de schulden te steken. Italië veroverde Libië vanwege de drang om een groot rijk te stichten.
De zionistsche Brits-Franse Rotschilds en aangelieerde topbancaire investeerders en industriëlenwerden door westerse regeringen als hun directe financiers en heersers beschouwd. Velen uit die families zaten zelf in westerse overheden tot en met de Volkenbond en later de VN (en nu nog).
Zij schreven zelf teksten voor verklaringen en wetten, financierden het Suezkanaal en grotendeels de westerse industrialisatie, investeerden in Palestina en de joodse expanderende nederzettingen met milities. Shell, het Britse OPAC (nu BP) en Rockefeller’s met Exxon, Chevron en Mobil hadden allesbeslissende oligopolies opgebouwd met bijbehorende investeringen en clientèle zoals Winston Curchill, toen nog admiraal van de Britse Marine.
Zij schreven zelf teksten voor verklaringen en wetten, financierden het Suezkanaal en grotendeels de westerse industrialisatie, investeerden in Palestina en de joodse expanderende nederzettingen met milities. Shell, het Britse OPAC (nu BP) en Rockefeller’s met Exxon, Chevron en Mobil hadden allesbeslissende oligopolies opgebouwd met bijbehorende investeringen en clientèle zoals Winston Curchill, toen nog admiraal van de Britse Marine.
Van Palestina werd heimelijk en onstaatsrechtelijk een joods thuisland gemaakt zonder enige zeggenschap van de oorspronkelijke bewoners die snel steeds verder werden weggedrukt met snel slinkende grondgebieden en rechten,
Saoedie-Arabië werd met toestemming van GB de spil van bescherming van die oligopolie, en met grote druk van de strenge puriteinse Wahabis achter de hand, gesteund door GB, Frankrijk en later vooral ook door de VS.
Kritisch bekeken was van islam hélémaal nooit iets te vrezen. Om vermeende stichting van democratie gaat het daarom in werkelijkheid niet in het Midden-Oosten.
De enkele conclusie is dan ook gerechtvaardigd dat de term ‘islam’ monsterlijk wordt misbruikt voor westerse toppolitiek en media om de status quo en hegemonie te behouden. De term ‘islam’ is een enorme angstrookwolk die continu indringend herhalend wordt opgetrokken, versterkt door de kapitalistische (neo)liberale, (neo)conservatieve en zionistische hegemonie die enkel uit is op westerse vrijhandel en hoge financiële winsten en superrijkdommen aan de top.
WWII
Syrië (nu Syrië+Libanon) was nog Frans Mandaatgebied. De president was in 1939 afgetreden, omdat de Fransen het gebied van ca. boven huidig Libanon overhevelden aan Turkije wat het volk niet accepteerde. Bovendien werd het land en volk een speelbal van het met Duitsland collaborerende Vichy-Frankrijk en Frankrijk. Syrië had veel geleden door de gevechten tussen de Europese partijen met enorme voedseltekorten. Direct in 1945 werd het onafhankelijk en alle Franse scholen werden gesloten.
Koning Ghazi richtte zich tegen het westers imperialisme en wilde de pan-Arabische unie van alle Arabieren naar het oorspronkelijke idee van zijn opa Hoessein ibn Ali en zijn vader Faisal.
Koning Ghazi richtte zich tegen het westers imperialisme en wilde de pan-Arabische unie van alle Arabieren naar het oorspronkelijke idee van zijn opa Hoessein ibn Ali en zijn vader Faisal.
In Irak (Brits) vond een pro-Nazi-coup plaats met hulp van de Duitse geheime dienst, maar Duitsland materialiseerde het niet zoals beloofd. Dit was de 1ste westerse coup in het Midden-Oosten. Het ging enkel om de olie die hard nodig was voor oorlog. De Britse macht werd hersteld, maar ook dit land had veel geleden.
In het Transjordanië (Brits) was het leger door Britten getraind. Abdoellah was daarom een machtig en gevreesd Arabische leider. Dat versterkte nadat de Britten na WWII wegtrokken. Abdoellah riep in 1946 onafhankelijk Transjordanië uit en zijn Brits getrainde leger bleef hij houden. Hij wilde de joden uit Palestina verdrijven en Groot-Syrië herstellen, het land dat zijn broer Faisal was afgenomen door de Britten.
Iran was onafhankelijk en stelde zich als zondanig op. De Brits-Sovjetische invasie was echter een feit in 1941 vanwege controle over olie. Iran werd verdeeld in een noordelijke en zuidelijke bezettingszone. Steun werd gevraagd aan de VS, maar Roosevelt vond de situatie gerechtvaardigd gezien de toestand van de wereld. De Sjah deed afstand van z’n troon ten voordele van zijn zoon die verbannen werd naar Zuid-Afrika. Iran bleef zich neutraal opstellen en leverde overgebleven Duitsers daarom niet uit. Teheran werd daarop gebombardeerd. Onder die druk verklaarde Iran in 1943 Duitsland de oorlog. De Britten hadden nu een Perzische corridor om militair materieel te transporteren naar de USSR tegen Duitsland.
Volgens verdrag zouden alle partijen zich na WWII terugtrekken, maar Stalin kon het goed vinden met de Sjah en bleef langer. Dit verklaart mede de pro-Russische houding van vandaag. De Sjah voelde zich door de Churchill en Roosvelt alleen maar beledigd.
Volgens verdrag zouden alle partijen zich na WWII terugtrekken, maar Stalin kon het goed vinden met de Sjah en bleef langer. Dit verklaart mede de pro-Russische houding van vandaag. De Sjah voelde zich door de Churchill en Roosvelt alleen maar beledigd.
Brits Egypte en Italiaans Libië: Nadat Rommel falend expanderend Italiaans-Libië naar Tunesië en dieper in Libië Mussolini te hulp schoot, trok Duitsland Egypte binnen. In 1940 had GB de Egyptische koning Faroek opdracht gegeven om de fel-nationalistische premier Ali Mahir te vervangen. Met generaal Rommel in de Egyptische voortuin wilde Faroek in 1942 Mahir opnieuw aanstellen. GB omsingelde daarom op 4 februari 1942 het koninklijk Abdien-paleis in. Faroek gaf toe en was daarmee in zijn hemd gezet als Britse marionet.
In Egypte was eerder al de Moslim Broederschap opgekomen vanaf 1928. Aanvankelijk was het een maatschappelijke welzijnsorganisatie; een gematigde reactie van orthodoxe moslims op de westerse oriëntatie van Egypte. Ze wil de islamitische cultuur behouden met zuivering van westerse invloeden o.a. via onderwijs en voorlichting. Ze verwierf miljoenen leden.
De grote Palestijnse staking van 1936 om de joodse immigratie en segregatie van de autotochtonen een halt toe te roepen, steunde de Moslim broederschap d.m.v. boycots van joodse winkels in Egypte. Tussen 1936 en 1940 werd al duidelijk dat de Israëlische staat er zou komen i.v.m. de Britse Peel-commissie, wederom onder enige invloed van de autochtone bevolking.
De Moslim Broederschap reageerde met pamfletten en riep jonge Egyptenaren op om te streven (jihad) naar het fundament om Palestina van etnische joden te zuiveren, maar niet bewapend.
De grote Palestijnse staking van 1936 om de joodse immigratie en segregatie van de autotochtonen een halt toe te roepen, steunde de Moslim broederschap d.m.v. boycots van joodse winkels in Egypte. Tussen 1936 en 1940 werd al duidelijk dat de Israëlische staat er zou komen i.v.m. de Britse Peel-commissie, wederom onder enige invloed van de autochtone bevolking.
De Moslim Broederschap reageerde met pamfletten en riep jonge Egyptenaren op om te streven (jihad) naar het fundament om Palestina van etnische joden te zuiveren, maar niet bewapend.
Gedurende de WWII ontstond via het Britse MI6 een clandestiene gewapende afdeling van de Moslim Broederschap die zich afsplitste en met aanslagen begon. Waarom? Om een signaal af te geven dat Egypte beter af zou zijn onder westerse controle vanwege het nieuwe terrorisme en dat buitenstatelijk Israel in de maak (Balfour-verklaring en Peel-Commission) zich enorm zou moeten bewapenen voor vermeende verdediging van het opkomende joodse thuisland. Het heeft inderdaad snel geleid tot versterkte bewapende milities in de joodse nederzettingen in Palestina m.b.v. Sovjet-materieel in overeenkomst met de Britten (alliantie USSR-GB via Iran). De joodse nederzettingen breidden sinds nog sneller uit.
Post WWII
Het Midden-Oosten is een westers geïnstitutionaliseerde brandhaard geworden.
Was van het Midden-Oosten al tot een imperialistisch marionetten-oligopolie gemaakt voor het westen met daarbij een onrechtstatelijk gesteunde opkomende joodse staat via een geografisch strategisch netwerk van militante nederzettingen (puur vanwege economisch belang, omdat de kolossale bancaire internationale Rotschilds en aangelieerden er enorm investeerden, astronomische leenden aan regeringen en leiders waren van de zionistische beweging) maar nog volledig beheerst door GB, m.u.v. Iran, na WWII zou bij het wegvallen van het Britse Rijk de ijzeren greep van het westen nog verder escaleren.
In Syrië, Irak en Transjordanië met Palestina en Libanon zaten Hoessein ibn Ali’s zonen op de troon, benoemd door GB, voortgekomen uit het valse Brits-Frans dubbelspel in WWI.
Egypte was onder Brits gezag gedwongen m.b.v. een enorme schuldenberg.
Libië kwam na WWII en verdrijving van de Italianen weer onder Brits bestuur.
Iran had zich altijd al zelfstandig ontwikkeld, werd in WWII binnengevallen door de alliantie GB-USSR vanwege olie en het klikte met Stalin, omdat Curchill en Roosevelt beledigend waren geweest.
Verovering van Saoedie-Arabië werd na WWI door de Britten gesteund als ‘huis’ van bescherming van de oligopolie door stationering van massale Britse legers, westerse internationale banken en als gateway voor wapentransporten en militaire opleidingen, met de inwonende concentratie van de puriteinse Wahabis achter de hand die berechten met doodstraf zonder raadpleging en die eventueel elders worden ingezet als monsterlijke strijdende proxy facties.
Na WWII was GB nagenoeg bankroet en begon zich overal terug te trekken. Met het Bretton-Woods-akkoord werd de VS een leidende rol toegekend door alle Europese regeringen. Al het goud werd overgebracht naar de FED en de US$ werd de westerse wereldmunt.
De CIA werd in 1947 opgericht door Truman. MI5 en MI6 hadden in beide wereldoorlogen niet geweldig gefunctioneerd met daarbij continu overschaduwingen door andere geheime Britse initiatieven. Wel was het gelukt om de Moslim Broederschap verborgen te splitsen naar bewapende terreur. Truman wilde eveneens een nieuwe ‘Pearl Harbor’ voorkomen, maar de CIA is als dienst volledig uit de hand gelopen. Truman bekende er later grote spijt van te hebben, omdat hij niet gedacht dat het een dermate eigen leven ging leiden.
Aan het hoofd van de CIA stonden vanaf het begin hoofdzakelijk bankiers en investeerders. Rekruten werden vooral gehaald uit criminelen, contra-activisten en nazi’s. Ze krijgen de keuze voor de CIA te werken, doodstraf of levenslange gevangenisstraf. Daarnaast worden ze omgekocht met de belofte op een vrij afgeschermd leven na dienst.
Naast inlichtingen, is omwenteling van niet-westerse regeringen een primaire taak van de CIA.
Voor de CIA zijn rekruten nodig met een zekere mate van passende hersenafwijkingen zoals een grote mate van apathie, sterke neigingen tot schizofrenie, morbide, hyper paranoïde, et cetera. Dankzij Freud en Jung was hierover al genoeg bekend. De Amerikaanse overheid misbruikt de psychologische wetenschap sinds als een ware wereldwijde terreurmachine voor de westerse economische, politieke agenda, zoals ook de nazi’s dat deden.
Trainingskampen zijn met name School of Americas, Blackwater, Harvey Point.
De wegtrekkende Britse troepen uit Saoedi-Arabië werden vervangen door Amerikaanse met de oprichting van de NATO in 1949. Het ‘spel’ gaat daar gewoon door: opleiding van contrafacties, inzet van de extreme Wahabis (nu de kern van IS en Al Qaida), links met Moslim Broederschap, financiering en wapenleveranties, in de ‘Samenwerkingsraad van de Arabische Golfstaten’ met de UAE, Bahrein, Oman, Kuwait en Qatar.
Syrië
Verklaarde zich in 1946 onafhankelijk en had méér dan genoeg van de westerse hegemomie. Syrië werd een republiek met de USSR en Egypte met nog zittende koning Faroek als bondgenoten.
Syrië deed mee aan de pan-Arabische aanval op de in 1948 door het Joods Agentschap uitgeroepen onafhankelijke Israel, uitgeroepen zelfs 1 dag vóór het einde van het Britse mandaat over Palestina.Hoewel gesteund door de VN hadden de allochtone inwoners hierin volstrekt geen zeggenschap en waren het nooit eens geweest met de immer expanderende joodse kolonisatie waarin ze eveneens nooit een stem hadden. De PLO ontstond er uit (1964).
Israel werd daarom pan-Arabisch aangevallen door Syrië, Egypte, Jordanië, Irak en Libanon.
In Syrië volgde daarop een militaire coup in 1949 met het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse zaken en de CIA op de achtergrond, waarna de Amerikaanse Trans-Arabische pijplijn (Tapline) werd goedgekeurd door het nieuwe militaire bewind. In gedeclassificeerde files is dit te lezen en ook auteur Irene Gendzier, bevestigt dat CIA agenten Miles Copeland and Stephen Meade direct betrokken waren.
Maar in 1954 volgde een Arabische coup in Syrië om zelfstandige controle terug te krijgen. De Ba’ath-partij kwam aan de macht. Die wil pan-Arabië en anti-westers imperialisme, zoals aanvankelijk gewild en beloofd in WWI.
In 1963 volgde machtswissels (8 mei revolutie) binnen de De Ba’ath waardoor Syrië nog dichter opschoof richting de USSR die in 1966 werd opgevolgd door wederom een interne coup door neo-Ba’athisten. Syrië schoof daar mee op naar de USSR.
In 1970 volgde een correctieve interne machtswissel waardoor Hafez al-Assad aan de macht kwam, vader van huidige Assad. Deze regering vervreemde zich van de Iraakse Ba’ath en ontwikkelde een sterke alliantie met de USSR.
In geen van de machtswissels zijn doden gevallen.
De 6-daagse oorlog met Egypte en Jordanië t.a.v. Israël, kunt u verderop lezen.
Van 1970 t/m 2011 was Syrië stabiel en zou het westen er in elk geval geen greep meer op krijgen. De westerse soort van democratie werkt niet in het Midden-Oosten. Sterk leiderschap is noodzakelijk om verschillende volken binnen de (door het westen onnatuurlijk getrokken) grenzen bij elkaar te houden. En van het westen had Syrië méér dan genoeg, gezien de historie.
Syrië is met Libië, Afghanistan, Irak en Iran geen lid van de WTO (World Trade Organisation) en zette een eigen monetair systeem op, niet op basis van het westerse bankiersmodel.
Islamitisch bankieren betekent geldschepping op basis van goud zonder rente en derivaten. Syrië begon ook olie en gas te verhandelen op basis van Rubels en Rupees.
Tot immens groot ongenoegen van het westen waarbij een expanderende Petrodollar met rente en derivaten een must is, anders valt het financiële systeem.
Maar in 2011 werd het land weer gedestabiliseerd met hulp van de CIA en MI6. Reden ditmaal: een gas-pijplijn van GB en Frankrijk vanuit het nieuw ontdekte 3de grootste gasveld ter wereld op de grens van Qatar en Iran. Assad weigerde een deal met GB en Frankrijk. Die begonnen clandestien toch met de aanleg in het noorden over pro-westers Jordanië en door Saudie-Arabië om het aan te sluiten op het gasveld in gedeelte van Qatar, beide bijzonder zwaar gesteund door het westen zoals eerder uitgelegd. Ze vormen het vehikel van de westerse Arabische oligopolie.
Via Iran was geen optie. Het stukje in Noord Syrië leek de weg van de minste weerstand. Assad begon echter ook met aanleg van een eigen aansluitende lijn in het noorden over pro-Russisch Iran naar de Russische bestaande hoofdlijn die vanuit Egypte in Syrië naar boven loopt, door Homs, Aleppo, etc.
Via Iran was geen optie. Het stukje in Noord Syrië leek de weg van de minste weerstand. Assad begon echter ook met aanleg van een eigen aansluitende lijn in het noorden over pro-Russisch Iran naar de Russische bestaande hoofdlijn die vanuit Egypte in Syrië naar boven loopt, door Homs, Aleppo, etc.
Het is niet voor niets dat juist in dàt gebied gevochten wordt.
We weten nu dat destabiliserende protesten werden aangestuurd door inzet van de CIA en MI6. Kort daarna werd Al Qaida als Amerikaans proxy-leger ingezet als zgn. Syrische rebellen, getraind door Amerikaanse instructeurs, bewapend, gefinancierd en georganiseerd vanuit de ‘Samenwerkingsraad van de Arabische Golfstaten’. Wahabis wonen vooral daar. De IS komt er uit voort vanuit rekrutering als afscheiding van Al Qaida. De IS volgt nazi-methoden, exact zoals de CIA. IS moet een nòg grotere schok en trauma factor vormen (shock and awe), op de achtergrond geregisseerd door de VS en GB.
Inmiddels kunnen we ook forensisch vaststellen dat de video van James Foley gewoonweg fake is.
Lees hier de analyse.
Lees hier de analyse.
We zien ook steeds totaal andere familiefoto’s verschijnen voor oplettende kijkers. Vader en moeder Foley lijken totaal niet op de 1ste beelden, alsook zuster Katie en de broer volstrekt niet. Sterker, van Katie is op sociale media geen enkel spoor te bekennen. Voor zo’n jonge meid? Hun gezichtsuitdrukkingen zijn tijdens het interview totaal apathisch en zonder enige rouw. Katie is opgemaakt als een pop, valt bijna om van het lachen… De achtergrond is totaal nieuw, lijkend op een decor… klopt werkelijk niet.
Assad trapt daar allemaal niet in en had al samenwerking aangeboden met de VS. Deze weigerden. Dat zegt genoeg.
Irak
Ook Irak deed mee aan de pan-Arabische aanval op de in 1948 door het Joods Agentschap uitgeroepen onafhankelijkheid van Isreal, maar Faisal II van Irak kreeg z’n opleiding in Irak, GB en bezocht later Truman. Na WWII werd Abd al-Ilah hersteld en Britse samenwerking hervat d.m.v. ‘the Anglo-Iraqi Treaty’ in 1948, en later het ‘Baghdad Pact’, getekend in 1955.
In 1953 werd Faisal II gekroond en volgde z’n vader Faisal op die nog door GB benoemd was. Hij had nog de steun van de meerderheid van de bevolking. Door de groeiende olie-inkomsten en de Anglo-Iraqi Treaty koos Faisal II voor Brits-Amerikaanse projecten en liet Israel met rust. Dit elimineerde de boeren- en middenklasse snel. Pro-westerse elite vormde de bestuurlijk en wetgevende macht.
Kort na het ‘het Bagdadpact’ ontstonden massale protesten en loyaliteit van het volk brak met de koning.
Ze geloofde niet in een westerse maatschappij, maar een sociale samenleving gebaseerd op pan-Arabisch zelfbestuur, zoals zijn opa sjeik Hoessein ibn Ali en vader Faisal I al voorzien hadden na WWI.
In 1958 werd daarom de macht overgenomen door de Ba’ath zoals in Syrië, in Irak bekend als de 14 juli-revolutie, eveneens strevend naar pan-Arabië.
Het ontstond omdat koning Hoessein van Jordanië (benoemd destijds door GB) de hulp van Irak had gevraagd nadat in Libanon een anti-westerse revolte was ontstaan en bang was dat het zou overslaan naar Jordanië. In plaats daarvan trok het leger naar Bagdad om de macht over te nemen. De gehele Koninklijke familie werd gefusilleerd tegen een wand in de tuin van het paleis. Op basis van een vrij referendum werd Irak een republiek. Het ‘Baghdad Pact’ werd ongedaan gemaakt.
De volgende stap was het nationaliseren van de Anglo-Amerikaanse petroleummaatschappijen.
Dit was niet de westerse bedoeling en de nieuwe president Qasim at Al-Rashid weigerde ook aan te sluiten bij de Nasser van Egypte. Een aanslag werd daarom gepland waarin Saddam Hoessein een sleutelrol speelde. Die mislukte. Saddam was opgeleid in Cairo door steun van Nasser. Dit incident is het 1ste bewijs dat de VS achter Saddam Hoessein stonden. Kort daarna is nog getracht Qasim te vergiftigen met een zakdoek. Ook dit mislukte.
Tussen 1960 en ’63 organiseerden de VS met de CIA namelijk een coup om Irak terug in westerse handen te krijgen. Het beste bewijs is de laatste zin van J.F. Kennedy’s memo d.d. 8 februari 1963 over Irak:
“We will make informal friendly noises as soon as we can find out whom to talk with, and ought to recognize as soon as we’re sure these guys are firmly in the saddle. CIA had excellent reports on the plotting, but I doubt either they or UK should claim much credit for it”.
CIA-analyst Harry Rositzke beschreef de Amerikaanse Irakese staatsgreep als het perfect voorbeeld hoe de CIA grondig voorbereid precies opereert.
“We will make informal friendly noises as soon as we can find out whom to talk with, and ought to recognize as soon as we’re sure these guys are firmly in the saddle. CIA had excellent reports on the plotting, but I doubt either they or UK should claim much credit for it”.
CIA-analyst Harry Rositzke beschreef de Amerikaanse Irakese staatsgreep als het perfect voorbeeld hoe de CIA grondig voorbereid precies opereert.
Nadat de coup d’état eindelijk was gelukt, werd Al-Bakr benoemd als hoofd van de Ba’ath- partij. Neef Saddam Hoessein werd vice-cell leider. Deze pro-westen regering hield het maar een jaar vol. Saddam Hoessein vluchtte naar Syrië waar hij volwaardig lid werd van de Ba’ath-partij. Een jaar later keerde hij terug en werd gevangen genomen.
In 1966 verongelukte de anti-westerse president in een vliegtuigongeluk waarin de CIA een hand zou hebben gehad.
In 1967 ontsnapte Saddam Hoessein. Vreemd genoeg werd hij regionale commandant om de partij te revitaliseren.
In 1966 verongelukte de anti-westerse president in een vliegtuigongeluk waarin de CIA een hand zou hebben gehad.
In 1967 ontsnapte Saddam Hoessein. Vreemd genoeg werd hij regionale commandant om de partij te revitaliseren.
In 1968 participeerde hij in de bezegelende geweldloze coup waarna Al-Bakr president werd. De VS dachten wederom hetzelfde mannetje op z’n plaats te hebben, maar Saddam werd vanaf 1970 van betekenende rol en de Ba’ath-partij speelde het Amerikaanse spel niet mee. Bovendien was Nasser van Egypte in 1970 overleden en opgevolgd door Sadat. Die was meer westers georiënteerd en wilde vrede met Israel, maar had ook gecollaboreerd met Nazi Duitsland. Waar Sadat vrede met Israel nastreefde, kon Saddam zich profileren als anti-Israëlist.
In 1972 tekende Irak een 15-jarig verdrag van vriendschap en samenwerking met de USSR. Irak en Egypte waren nu totaal uit elkaar gegroeid en de VS waren controle volledig kwijt.
Van 1973 t/m 1975 probeerde de CIA Iran zo ver te krijgen om een gewapende aanval van de Koerden in Noord Irak los te maken richting Bagdad, maar nadat Iran en Irak een overeenkomst sloten (Algiers Agreement), waren de VS en CIA voorlopig uitgespeeld.
De oliemaatschappijen bleven genationaliseerd en Saddam organiseerde een superstrak veiligheids- en inlichtingensysteem met geheime politie met diverse dubbelgangers.
Het land bloeide onder president Al-Bakr. Gratis scholing, gezondsheidszorg en openbaar vervoer. Het welvaartsniveau steeg snel, vooral omdat de regering de olieprijzen flink had verhoogd (oliecrisis van 1973).
De Ba’ath is seculier en verschillende volken leefden in het land zoals de Koerden in het Noorden. Elke inwoner mocht lid van de partij worden, maar opponenten werden repressief behandeld.
In 1976 werd Saddam Hoessein generaal en ontwikkelde zich als een alleenheerser. Hij nam steeds meer activiteiten over van de president.
In 1979 dwong hij hem om af te treden en nam de volledige macht over. ‘Goed nieuws’ voor de VS, want Saddam Hoessein werd daarna direct pro-westers. Hij had zelfs de campagne van de Franse president Chirac gefinancierd. Hij dreigde dit bekend te maken waardoor Frankrijk hem steunde met een nucleair programma. Die werd verwoest met een Israëlische airstrike in 1981 (operation Opera).
In 1979 dwong hij hem om af te treden en nam de volledige macht over. ‘Goed nieuws’ voor de VS, want Saddam Hoessein werd daarna direct pro-westers. Hij had zelfs de campagne van de Franse president Chirac gefinancierd. Hij dreigde dit bekend te maken waardoor Frankrijk hem steunde met een nucleair programma. Die werd verwoest met een Israëlische airstrike in 1981 (operation Opera).
De VS stuurde Saddam aan tot een bloedige oorlog met Iran van 1980 – ’88, financieel gebackt via het westers lokale oorlogsvehikel ‘Samenwerkingsraad van de Arabische Golfstaten’ (Saoedi-Arabië, Bahrein, Oman, Kuwait en Qatar); kort ik vanaf nu af als SAG (niet officieel).
In Iran was een coup van 1953 door de CIA mislukt. Reden van de coup was nationalisering van alle oliemaatschappijen. Het gevolg was echter dat de Sjah van Iran een nog autocratischer beleid had ingevoerd en alle oliebedrijven genationaliseerd hield. Dit leidde tot de interne Iraanse revolutie in 1979 waarin Ayatollah Khomeini aan de macht kwam. Die zou echter een nóg geïsoleerder en strenger beleid voeren. Ook was hij uitermate populair bij de bevolking. De VS hoopten Iran onder controle te krijgen via Saddam. Dit mislukte.
In Iran was een coup van 1953 door de CIA mislukt. Reden van de coup was nationalisering van alle oliemaatschappijen. Het gevolg was echter dat de Sjah van Iran een nog autocratischer beleid had ingevoerd en alle oliebedrijven genationaliseerd hield. Dit leidde tot de interne Iraanse revolutie in 1979 waarin Ayatollah Khomeini aan de macht kwam. Die zou echter een nóg geïsoleerder en strenger beleid voeren. Ook was hij uitermate populair bij de bevolking. De VS hoopten Iran onder controle te krijgen via Saddam. Dit mislukte.
In deze oorlog werden voor het eerst gifgassen gebruikt, volledig gebackt weer door de VS en SAG.
Irak werd door deze oorlog astronomisch in de schulden gewerkt. Saddam bezette daarom Kuwait in 1990 met een blitz, omdat hij er de twist had met de banken. Dit was niet de bedoeling waardoor Bush senior Irak binnenviel.
Saddam keerde zich af van het westerse bankensysteem (op basis van niets, met rente en derivaten) en vestigde een nationale zelfvoorziende methode; islamitische geldscheppend bankieren (op goudbasis, geen rente en geen derivaten). En Irak begon olie-inkomsten te ontvangen op basis Rubels, Rupees en Euro’s. Dit was eveneens niet het westerse plan, omdat de afspraak met Saoedi-Arabië medio jaren 70 was gemaakt commodities te verhandelen met de US$. Die afspraak werd gemaakt door Kissinger nadat de US$ in 1971 t.a.v. goud werd ontkoppeld en de waarde van de dollar sinds zakte. De enige manier om deze nog waarde te geven is wereldwijde expanderende commoditiehandel op basis van de US$. Zonder expansie zakt het westerse monetaire systeem daarom in elkaar.
Irak ging een andere richting op, foute boel…
De rest is bekend. G.W. Bush kwam later aan de macht. Irak werd op alle mogelijke manieren beschuldigd in het bezit te zijn van nucleaire en (bio)chemische wapens. In de media werden deze leugens voortdurend gepropageerd met zelfs de toevoeging van angst dat Saddam de VS gemakkelijk kon aanvallen.
Colin Powell had een groot aanzien en werd daarom geloofd. Maar hij loog over alle bewijzen en propageerde een onlegitieme oorlog ten overstaande van de VN. Achter hem zat een man die zijn zitpositie kopieerde zodat zijn betoog in de VN nog verder werd bekrachtigd.
De veiligheids-inspecteurs hadden echter nooit iets gevonden en wezen er op dat Irak een nucleair programma had, maar lang geleden werden vernietigd.
Powell’s foto’s waren geselecteerd en werden willens en wetens verkeerd uitgelegd. Dit kwam nauwelijks in het nieuws in verhouding tot de doorlopende oorlogspropaganda.
Irak werd binnengevallen en volledig verwoest. Gifgassen en ook nucleair verrijkt fosfor werden gebruikt in Bagdad. 141.802 Mensen vonden de dood, ca. 500.000 gewonden. Hoofdzakelijk burgers. Tot op de dag van vandaag vindt een groot aantal misvormde geboorten plaats. Daarover vernemen we allemaal niets in de media.
En… het westerse centrale lucht-bankieren met rente plus derivaten werd ingevoerd…
Iran
In 1951 was de Pahlavi-dynastie nog actief. Iran had zich sinds WWII méér richting de USSR georiënteerd, omdat Churchill en Roosevelt de Sjah continu hadden beledigd. De nieuwe regering nationaliseerde alle oliebedrijven tot groot ongenoegen van de olie-investeerders GB, Nederland en de VS.
De CIA pleegde de coup d’état in 1953. De Sjah moest vluchten, maar de staatsgreep mislukte. De Sjah keerde terug en voerde ‘de witte revolutie’. Die kwam neer op een harder beleid om het westen geen kans meer te geven. Khomeini werd een actieve criticus tegen Iran waarna hij voor 18 maanden in hechtenis werd genomen. Na zijn vrijlating bekritiseerde hij fel de VS. Uiteindelijk kwam hij in ballingschap in Frankrijk. Deze coup is inmiddels ‘declassified’ en kan opgezocht worden.
Lange tijd was het land stabiel, maar de Sjah was een sterk dictatoriaal beleid gaan voeren n.a.v. de Amerikaanse coup, en in 1978 begonnen hevige protesten die de economie verlamde. In 1979 vluchtte de Sjah naar de VS. Bij referendum koos het land voor een theocratische constitutie, dus op basis van de Koran.
De Irak-Iranoorlog van 1980 – ’88 werd door Iran overwonnen door Irak volledig terug te dringen. Schattingen zijn tussen 123.000 – 160.000 doden en ca. 61.000 vermisten. Tussen 11.000 – 16.000 civiele gewonden.
Iran was (en is) als Syrië, Libië en Afghanistan geen lid van de World Trade Organisation (WTO) en werd daarom geboycot door het westen. Iran ontwikkelde echter een eigen sterke economie die westerse invloeden buiten houdt. Het hanteert een eigen monetair systeem (islamitisch bankieren op basis van goud zonder rente en derivaten) en bovendien verhandelt Iran olie en gas niet met de Petrodollar, maar direct met Rubels, Rupees en Euro’s. Dit allemaal tot groot afgrijsen van het westen.
Sinds de verkiezingen van 2013 zet de nieuwe president Hassan Rouhani zich in voor verbeterde relaties met het westen.
De volledig soevereine status van Iran zitten kapitalistische machtshebbers van VS, GB, Frankrijk en Nederland bijzonder dwars vanwege de aloude olie-investeringen die door Iran werden omgeturnd d.m.v. nationalisering voor zelfvoorzienendheid.
Alleszins plausibel is de verwachting dat (vooral de VS) een methode zal toepassen om het land vroeg of laat te destabiliseren om het in grip te krijgen via oorlog, aangezien eerdere methoden van de CIA en economische isolaties zijn mislukt. De laatste stap voor controle is altijd oorlog. Verschillende manieren zijn beschikbaar aangezien de SAG daarvoor historisch het lokale vehikel zijn via financiering, rekrutering en opleiding van lokale facties.
Diverse Irakese minderheden wonen tegen de grens van Iran zoals de Koerden (62% sjiitisch zoals in Iran, 32% Soennitisch), en een kleine minderheid van Jezidi’s (koerden), en Assyriërs (christenen). Ten tijde van dit schrijven werden de kleine groepen Jezid’s en Assyriërs al aangevallen door IS waarbij alle Assyrische eeuwenoude beelden werden verwoest.
Deze kleine groepen werden aanvankelijk weinig bewapend, maar het ‘spel’ is in volle gang. Worden b.v. de koerden bewapend, slaat hier de vlam in de plan en slaat het over naar Iran, dan hebben vooral de VS, GB en Nederland hun geopolitieke zin.
Deze kleine groepen werden aanvankelijk weinig bewapend, maar het ‘spel’ is in volle gang. Worden b.v. de koerden bewapend, slaat hier de vlam in de plan en slaat het over naar Iran, dan hebben vooral de VS, GB en Nederland hun geopolitieke zin.
Dit geldt ook voor Syrië dat het westen nog niet onder controle heeft gekregen. Ook hier wonen Koerden aan de Turkse grens aan beide zijden en als minderheden. De seperatistische koerden vormen in de PKK daar de politieke kern van. Het zijn minderheden die snel gevechtsbereid en in staat zijn om groot tumult te veroorzaken. In Syrië spelen de investeringen in concurrerende gasleidingen voor onafhankelijk gas-Europa (clandestien) versus pro-Syrisch Russische hoofdleidingen die strategisch door Syrië lopen voor Rusland. Assad stelde de VS voor tegen IS te strijgen. De VS hebben geweigerd. Het hoofddoel is immers Syrië zoals vanouds te overheersen.
Opvallend is dat IS bestaat uit een kern van Wahabis, en die zijn geconcentreerd in SAG, alsook de westerse banken en diverse Amerikaanse contractors van ‘security & cleaning’.
We weten inmiddels dat Al Qaida is ontstaan uit omkoping van de Mujahideen (nu Taliban) in Afghanistan tegen Rusland (Operation Cyclone). We weten dat Al Qaida groot werd met Bin Laden, een Wahabi uit Saoedi-Arabië die in kerncontact kwam met de door de MI6/CIA gecontroleerde Moslim Broederschap. We weten ook dat Al Qaida werd gerekruteerd als rebellen tegen Assad in Syrië en dat de Moslim Broederschap in Egypte van het westen nu mag regeren sinds de machtswissel. We weten ook dat IS is ontstaan uit Al Qaida.
Opleidingen van contrafacties vinden plaats in pro-westerse landen van het Midden-Oosten zoals Jordanië, Turkije, etc. De zgn. proxylanden. Dit weten we inmiddels ook.
Voor zulke undercover legers worden continu nieuwe namen bedacht: proxy armies, moderate groups, etc. Regering Obama stak 500 miljoen US$ in zulke groeperingen.
Egypte
Na WWII was Egypte nog altijd in Britse handen via koning Faroek. Strategisch essentieel is de investering van de Frans-Britse Rothschilds, het Suezkanaal. Het volk had genoeg van Britse overheersing en een machtsovername vond plaats in 1952. Mohammed Naguib werd tot president benoemd.
Dit vormde nog geen bedreiging van het westen (Suezkanaal en investeringen in Egypte). Zoals vanouds was Egypte tegen de clandestiene joodse kolonisatie en deed ook mee aan de pan-Arabische inval nadat het Joodse Agentschap onafhankelijkheid van Israel had verkondigd in 1948.
In 1956 werd de populaire Nasser gekozen. Als fel tegenstander van de staat Israel koos hij daarbij voor een nationale en socialistische richting en nationaliseerde het Suezkanaal. Dit leidde tot de Suezcrisis.
Nasser was in Egypte enorm populair en wilde aanvankelijk niets hebben van voormalige kolonisator en aangelieerd imperialisme.
Hij koos voor de USSR die tevens bewapening verzorgde. Tot groot ongenoegen dwongen GB en de VS Nasser te kiezen voor het westen, anders zouden ze financiering van de grote stuwdam in de Nijl stoppen die voor verdere ontwikkeling van Egypte belangrijk was. Op deze economische chantage reageerde Nasser met nationalisering van het Suezkanaal. Hij blokkeerde Israëlische vaart in het kanaal en de aftakkende golf van Akaba dat rechts van de Sinaï aansluit op Israel uit de Rode zee.
Vanuit Frans-Brits-Amerikaanse kant werd Israel aangezet tot inval van de Sinaï, omdat Israel ontstaan was vanuit de bancaire Rothshild-dynastie (leiders van de zionistische beweging en de grootfinanciers van de eerste en latere grote landaankopen, bouw van nederzettingen en bewapening van hun milities waaruit het IDF is ontstaan, ofwel het Israëlische Defensie leger).
De door Egypte bestuurde Gazastrook werd door Nasser gebruikt als tegenreactie. Frankrijk en GB verklaarden Egypte de oorlog. Ze gebruikten hun vetorecht in de VN om de oorlog door te laten gaan.
De VS steunden alle resoluties vóór Israel, maar de unieke gebeurtenis deed zich voor dat ze samen met USSR (eenmalig in de geschiedenis) Frankrijk en GB opriepen de oorlog te staken. Chroestsjov peilde of Eisenhower met de USSR Frankrijk en GB zou aanvallen als zij zich niet terugtrokken. Zo ver wilde de VS dan weer niet gaan. Port Saïd in Egypte werd gebombardeerd vanuit Cyprus en Malta, maar Nasser liet 40 schepen zinken waardoor de doorgang geblokkeerd werd. In diezelfde tijd viel de USSR Hongarije binnen waarna Chroestjov Frans-Britse inval van Egypte niet kon goedkeuren, omdat zijn inval was afgekeurd. Het conflict kwam tot een einde, maar de Sinaï zou nog kort bezet blijven door het IDF.
Het falen, en lekken van de geheime opzet leidden tot imagoschade van GB en Frankrijk. De militaire operatie was een succes, maar diplomatiek een grote nederlaag voor Frankrijk en GB. Hun status als grootmacht was ernstig geschaad doordat zij niet zonder hulp van Israël konden opereren, en bovendien werden zij door de gehele VN veroordeeld. Naast een verandering in relaties leden de Brits-Franse relaties er eveneens ernstig onder, aangezien de Britten begonnen met terugtrekken tijdens gevechten zonder hun Franse bondgenoten te waarschuwen.
Nasser werd de grote held van het seculiere pan-Aarabisme. Relaties tussen de voormalige kolonisators en de landen van het Midden-Oosten waren ernstig bekoeld. Nog eens was bevestigd dat de rol van GB en Frankrijk als grootmachten was uitgespeeld. De Britse premier Anthony Eden moest aftreden. In maart 1957 werden de troepen volledig teruggetrokken en kreeg Egypte het gebied weer terug, maar de VN troepenmacht bleef fungeren als buffer.
Na 1965 verbood Nasser de Moslim Broederschap die daarna in contact kwam met de puriteinse Wahabis (salafisten) in Saoedi-Arabië.
Het volgende conflict werd de 6-daagse oorlog, zie verderop.
In 1970 volgde Nasser’s vicepresident Sadat hem op na zijn dood en was een van de leiders van de machtsovername van 1952. Sadat volgde een meer westerse lijn, was niet tegen Israel maar wel tegen diens bezetting van de Sanaï sinds de (door het westen via economische chantage) begonnen 6-daagse oorlog waarbij Israel haar grondgebied met maar liefst met zo’n 22% had vergroot, inclusief het Egyptische gebied Sinaï, en het Syrische gebied de Golanhoogten.
Sadat organiseerde met Assad van Syrië in 1973 daarom de Jom Kipoeroorlog.
In 1974 trok Israël zijn troepen terug. Het was een vredesproces dat zou leiden tot de ‘Camp Davidakkoorden’ van 1978, de vrede tussen Israël en Egypte van 1979 en het geleidelijk ontruimen door Israël van de Sinaï tot 1982. Tijdens de oorlog kwam het tot een olieboycot die leidde tot de 1ste oliecrisis.
De oorlog markeerde het einde van de snelle Westerse economische groei na WWII.
Sadat werd de 1ste Arabische president die het Israëlische parlement (Knesset) bezocht waarna een vredesproces volgde waarin hij en de Israëlische premier Menachem Begin de Nobel voor de Vrede ontvingen.
Dat het westen nooit uit was op vrede blijkt het feit dat Sadat werd vermoord in 1981 door de bewapende vleugel van de Moslim Broederschap, destijds opgericht via MI6 zoals we intussen weten en verbonden met de CIA sinds WWII. Vicepresident Moebarak volgde hem op en de Moslim Broederschpa werd in stapjes weer toegestaan, al mochten ze niet deelnemen aan verkiezingen.
Egypte floreerde enorm door inkomsten uit toerisme en verkoop van gas aan Rusland. Dat ging lang goed, omdat Moebarak een westerse lijn volgde. Vanuit dit land loopt de ‘Arabische Gaspijplijn’ om Israel heen over Syrië door Damascus, Homs en Aleppo voor Gazprom, Rusland.
Egypte werd zoals Libië ontregeld in 2011. De mediaspin ging over autocratisch bestuur en ‘Arabische lente’, maar Egypte werd al zo bestuurd sinds de anti-westerse coup van 1952.
De werkelijke reden was dat Assad in Syrië de ‘Nord Stream’ gasleiding wil aanleggen vanuit Iran, aansluitend op de ‘Arabische Gaspijplijn’, terwijl Britse en Franse bedrijven clandestien eerder waren begonnen met een gaslijn door Syrië over Jordanië, Saoedi-Arabië naar Qatar dat ligt op hetzelfde 3de grootste gasveld ter wereld in de Golf van Perzië zoals Iran. Assad had de bouw van die lijn in Syrië afgekeurd.
Israel bleef van dat gas verstoken en tapte illegaal af, maar in Gaza en aansluitend in de Middellandse Zee werd in 1999 al een enorm gasveld ontdekt, de ‘Gaza Marine’ dat zou gaan produceren vanaf 2010. Arafat en de Palestijnen waren exploitatie beloofd. Arafat is inmiddels overleden en het westen heeft ingegrepen met daarbij totale blokkade van Gaza vanuit zee.
Want zie, kort na 2010 begon na Libië de ontregeling van de Egyptische regering en Syrië onder de valse naam ‘Arabische lente’ in 2011.
Opvallend was vooral dat Koningin Beatrix exact in die lente Qatar had bezocht, en tegen het einde van 2010 was dat land ook ‘verkozen’ tot organisator van de Wereld Kampioenschappen voetbal 2022 met alle schandalen van dien. Zou het allemaal toeval zijn?
De CIA/MI6 en de Moslim Broederschap waren verbonden met de ontregeling weten we nu, en het blijkt achteraf eveneens dat ze het tumult hebben aangestookt. Ze kwam aan de macht in Egypte, omdat ze na de omwentwenteling mee mocht doen aan de verkiezingen en won. Ook dit is een groot westers gewin, want houdt nu Egypte in de greep.
Israel gooide Gaza monsterlijk compleet plat, en de winsituatie voor het westen is dat Egypte in de nieuwe constellatie Israel nooit zou aanvallen zoals voorheen, aangezien de Moslim Broederschap en de geheime gewapende arm via MI6 in het leven is gekomen en met de CIA gelinkt is.
Tegengeluiden zijn dat met name MH17 meerdere afleidingsmanoeuvres en doelen dienden. Exact op die dag begon Israel een massaal compleet vernietigend grondoffensief tegen Gaza. De aandacht werd geleid naar (niet bewezen) daders en de gehele (bewezen) gelogen mediaspin er om heen, terwijl in Donetsk eveneens een enorm veld schaliegas was ontdekt dat zal worden geëxploiteerd door de Oekraïns firma Burisme. Daar werd Hunter Biden, ofwel Biden III (zoon van VS vicepresident Joe Biden) juridisch directeur kort na de heimelijke coup van de VS/EU in Oekraïne.
Israel kon inderdaad totaal ongestraft z’n gang gaan en de ernstige corruptie van het westen zou overschaduwd worden door de massale mediaspin rondom MH17.
Egypte is nu in handen van De Moslim Broederschap (westerse marionettenregering) en het zal een kwestie van tijd worden dat een tegenreactie vanuit het volk is te verwachten.
Jordanië
De allereerste door GB benoemde Emir Abdoellah, broer van Faisal en zoon van de oorspronkelijke Hoessein ibn Ali die onafhankelijk Arabië was beloofd door de Britten na de Ottomanen mee te hebben geholpen te verslaan maar het niet kreeg i.v.m. het dubbelspel met het Sykes-Pikotverdrag, zat nog steeds op de troon.
Alvorens het Britse Mandaat zou aflopen in het gebied van Palestina, zouden de VN Transjordanië officieel opdelen in een Palestijnse en Jordaanse staat. Het volk kwam in opstand en dreigde de Arabische liga het Palestijnse gebied binnen te vallen.
Koning Abdoellah, wiens koninkrijk deel uitmaakte van de liga, sloot een geheime overeenkomst met het Joods Agentschap. Hij beloofde bij een eventuele oorlog de grenzen van de toekomstige Joodse staat, zoals beschreven in het verdelingsplan, te zullen respecteren. Deze overeenkomst kreeg de zegen van de Britse minister van Buitenlandse Zaken Ernest Bevin.
Maar nadat het Joodse Agentschap de staat Israel in 1948 onrechtsstatelijk had geproclameerd, vond de pan-Arabische aanval plaats waaraan Jordanië meedeed. Het resultaat was dat Jordanië de Westelijke Jordaan oever annexeerde. Dit zou zo blijven tot de 6-daagse oorlog.
De Arabische Liga keurde het af, maar deze was in 1945 vooral in het leven geroepen door Brits-Amerikaanse invloed en had vooral betrekking op dekolonisatie en pan-Arabische samenwerking. Vanaf 1948 kwam hun nadruk echter te liggen op bestrijding van Israel.
In 1950 werd de annexatie formeel en het land werd omgenoemd van Transjordanië naar Jordanië.
Abdoellah stond dus dubbel in de Joodse-Arabische kwestie, maar was dan ook nog van Britse historie. Het gevolg was dat hij werd gedood door een Palestijnse nationalist. Z’n zoon als toekomstige troonopvolger overleefde de aanslag.
Jordanië werd direct omgevormd naar een parlementaire monarchie met een liberale grondwet met een nieuwe koning, Talal die de troon om gezondheidsredenen overdroeg aan zijn zoon Hoessein in 1953. Tegen die tijd was er onder Palestijnen en andere Arabieren veel waardering opgekomen voor de Egyptische president Nasser die de Arabische wereld politiek wilde verenigen (nasserisme).
Jordanië belandde eind 1955 in crisis toen het twijfelde deel te nemen aan het ‘Bagdadpact’, het Brits-Amerikaans bondgenootschap, o.a. bedoeld om de USSR in te sluiten van de Koude Oorlog, maar vooral om de Britse greep op het oostelijk gedeelte van de Arabische wereld weer imperiaal te verstevigen.
Nasser instigeerde daarom in december 1955 en maart 1956 twee volksoproeren in de Jordaanse hoofdstad Amman tegen toetreding tot het pact, en koning Hoessein ontsloeg daardoor de pro-Britse premier Glubb Pasja op 2 maart 1956. In Irak zagen we eenzelfde ontwikkeling waarbij het volk tegen dat pact was.
Om die reden volgde ook in Jordanië een staatsgreep zoals 2 jaar later in Irak, maar die mislukte hier.Koning Hoessein ontbond alle politieke partijen en stond ze pas in 1992 weer toe. Hij trad op als alleenheerser om toekomstig tumult te voorkomen.
Pas toen in mei 1967 spanningen met Israël toenamen, verzoenden Hoessein en Nasser zich weer.
Jordanië werd onderdeel van de 6-daagse oorlog. Aan het einde waren zo’n 200.000 Palestijnen gevlucht naar Jordanië.
In 1970 kaapte het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina 3 westerse vliegtuigen, waarna deze in Jordanië landden. Na 8 dagen van gevechten tussen regeringstroepen en Palestijnse guerrillera’s, die de kapers beschermden, werd een bestand getekend. De stabiliteit van het land kwam echter direct in gevaar en de koning besloot de militante Palestijnen uit zijn land te verwijderen. In de maanden daarna werden de Palestijnse strijders verslagen en Jordanië uitgezet. In juli 1971 waren hun laatste bases vernietigd.
In 1989 liet koning Hoessein weer verkiezingen toe en gaf hij het parlement en de regering geleidelijk grotere macht.
Vanaf 1992 mochten weer partijen gevormd worden en in 1993 hield Jordanië, voor het eerst sinds 1956, verkiezingen waar meerdere partijen aan meededen. In 1994 werd een vredesverdrag getekend met Israël.
Libanon
In 1943 werd het Franse mandaat opgeheven, mede door Libanees verzet en werd Libanon een onafhankelijke republiek. Het zogenaamde ‘National Pact’ werd gesloten met bepaling dat de president altijd een Maronitisch christen zou zijn, de premier een soenniet en de voorzitter van het Huis van Afgevaardigden een sjiiet. Ook werd bepaald dat tijdens een eventueel Arabisch conflict Libanon neutraal zou blijven. Het land zou zich cultureel zowel op Europa als op de Arabische Landen oriënteren.
De jaren 1940 – 60 waren voor Libanon stabiel en gaven grote economische voorspoed met een ver doorgedreven markteconomie, zoals het westen.
In 1958 kwamen moslims in opstand en eisten een nieuwe volkstelling. Die uit 1932 was achterhaald. Inmiddels waren zij de meerderheid van de bevolking. De islamitische gebieden werden achterstallig door de overheid onderhouden en genoten zij niet de kwaliteit van scholen, ziekenhuizen en infrastructuur, en eisten verbetering. De christelijke Libanese president gaf geen gehoor en met Amerikaanse steun werd de opstand onderdrukt.
In 1973 vond een uitbarsting van geweld plaats van christelijke milities tegen de in Libanon verblijvende Palestijnen van de PLO. Die Palestijnen hadden zich echter nergens in gemengd. Daarnaast brak een strijd uit tussen de christelijke en islamitische partijen. In 1975 brak de Libanese Burgeroorlog uit.
In 1976 trokken Syrische troepen Libanon binnen om vrede te herstellen, later gevolgd door VN-troepen.
Het IDF mengde zich tussen 1977 en 1982 omdat Palestijnen van de PLO er zaten, maar deze hadden zich vanaf het begin nergens in gemengd waardoor de Israëlische inval niet legitiem was. Wel hadden zich enkele grensschermutselingen voorgedaan tussen de Palestijnen in Libanon en het IDF, maar we weten nu dat het IDF (zoals altijd) geprovoceerd had. De media versloeg destijds al eenzijdig dat de PLO vanuit Libanon aanvallen uitvoerde op Israel, maar dit blijkt apert gelogen.
Nadat het IDF Beirut massaal had omsingeld en geblokkeerd, werd een multinationale eenheid opgezet van Amerikanen, Fransen, Italianen en Britten om de Palestijnen te evacueren.
Die keerden terug nadat Bachir Gemayel als gekozen president was vermoord. De FBI wees direct naar Syrische Sociale Nationale Partij (SSNP), maar bewijs is nooit geleverd.
Een zelfmoordbombardement volgde toen 2 trucks explodeerden tegen de barakken van de Amerikaanse en Franse troepen en tegen de Amerikaanse ambassade. Het werd opgeëist door een obscure groep, genaamd ‘Islamic jihad’. Afkomst van die groep is nooit bewezen of geclaimd. De VS wezen naar Iran met beschuldiging dat ze waren opgeleid door de Iranese revolutionaire garde onder Khomeini. Iran verklaarde dat ze zoals iedereen er voor het eerst in het nieuws van hadden gehoord.
En vervolgens wees de vinger naar een zekere Imad Mughniyah. Die zou een senior operative zijn geweest van Force 17, een speciale PLO-eenheid die gericht was op het vermoorden van Israëlische politieke figuren. De aanslagen vonden kort plaats na oprichting van Hezbollah, maar geen enkel bewijs is ooit gevonden. De VS wezen naar Imad die volgens hen mede rondlegger zou zijn van Hezbollah, maar ook dat is nooit bewezen, alsook de connectie niet tussen Islamic jihad en Hezbollah. Een andere optie is nooit bekeken, namelijk een interventie via b.v. CIA, MI6, Mossad.
Het effect was namelijk dat de multinationale eenheid werd teruggetrokken en de burgeroorlog maar liefst 16 jaar duurde. Pas in 1989 kwam het tot een staakt-het-vuren. Het Libanese parlement besloot met het Taif Agreement de terugtrekking van partijen. Israel trok zich in pas mei 2000 terug.
Op 14 februari 2005 werd oud-premier Rafik Hariri vermoord. Niet-sektarische demonstraties volgden (los van religie). De pro-Syrische regering trad daarom af zonder tegenmacht of intimidatie. De niet-sektarische demonstraties werden wereldwijd. G.W. Bush en Chirac (vanwege oud-Franse belangen) veroordeelden de moord, wederom zonder bewijs, en eisten in de VN terugtrekking van Syrië uit Libanon.
De demonstraties en de bijbehorende protesten worden de Cederrevolutie genoemd. Op 25 april 2005 na aanwezig te zijn geweest in Libanon sinds 1976, mede ook na Assad’s consultatie met de kroonprins van Saoedi-Arabië. Opmerkelijk, want Syrische aanwezigheid had altijd een vrede-intentie.
De oplettende lezer weet nu echter dat Saoedi-Arabië, een verdeel- en heersvehikel is van het westen.
De oplettende lezer weet nu echter dat Saoedi-Arabië, een verdeel- en heersvehikel is van het westen.
Libanon lijkt enorm verdeeld de Arabische of westerse weg te volgen. De meerderheid bij 54% is moslim. De christenen (40%) hadden ze verdrukt en achtergesteld met zeer achterhaalde volkstellingen waaruit de burgeroorlog ontstond. De minderheden vormen o.m. Joden, Hindoes en Druzen.
Van Hezbollah is wel bekend dat ze werd opgericht n.a.v. de onlegitieme inval van het IDF in Libanon en zij vormt de oorspronkelijke Arabische weg, anti-westers en fel tegen Israel.
Hieruit ontstonden de raketbeschietingen in 2006 in het noorden van Israel. 3 Israëlische soldaten werden gedood en 2 gevangen genomen. Het tegengeluid is echter dat Israel geprovoceerd heeft om een nieuwe inval te forceren die er niet kwam.
Hieruit ontstonden de raketbeschietingen in 2006 in het noorden van Israel. 3 Israëlische soldaten werden gedood en 2 gevangen genomen. Het tegengeluid is echter dat Israel geprovoceerd heeft om een nieuwe inval te forceren die er niet kwam.
Sinds de moord op oud-premier Rafik Hariri vindt een jaarlijkse niet-sektarische herdenkende demonstratie plaats met o.m de indringende eis ook om Hezbollah te ontwapenen. De demonstraties loopt op tot ca. 1 miljoen deelnemers.
Het is hier in elk geval zéér duidelijk dat het volk niet verdeeld is, in vrede, modern, democratisch en vrij wil leven, los van geloof.
Libië
Na 1947 gaf Italië alle aanspraken van Libë op. De VN namen in 1949 een motie aan dat het land zelfstandig moest worden. De Nederlandse adjunct-secretaris-generaal Adriaan Pelt werd er mee belast.
Vreemd genoeg werd de Tripolitaanse Emir Idris genoemd, exàct van het gebied dat eerst Brits gebied was en daarna Italiaans. Het kabinet was dan ook pro-westers.
Tot woede van de anti-westerse pan-Arabisten bleef hij na de Suezcrisis in 1956 GB en de VS steunen en stond hen luchtmachtbases op Libisch grondgebied toe.
In 1950 werden enorme oliereserves ontdekt. Hierdoor ontstond een rijke elite in het land die volop profiteerde, terwijl de meeste Libiërs straatarm bleven.
Getroffen door een ziekte reisde Idris af naar Turkije voor behandeling. Hierop pleegde Khadafi een staatsgreep. De monarchie werd afgeschaft en de socialistische republiek Libië werd uitgeroepen. Hij vestigde een anti-westerse pan-Arabische heersing met islamitische inslag.
De oliewinning werd genationaliseerd en de Engelse en Amerikaanse ingenieurs moesten vertrekken. Ook de afstammelingen van de ventimilli moesten halsoverkop het land verlaten.
Sindsdien heeft de Libische economie zeer geprofiteerd van de olieopbrengsten, die hebben geleid tot relatief weinig armoede en aantrekking van migranten uit armere buurlanden, zowel Arabische als niet-Arabische. Dit leidt af en toe tot spanningen.
In de jaren 80 raakte het land in verschillende conflicten met buurlanden, die vaak het gevolg waren van pogingen tot samenwerking en hadden moeten leiden tot Arabische eenheid. Khadafi was in andere Afrikaanse landen actief door steun te verlenen waar hij dat nuttig vond, zoals inmenging in de burgeroorlog in het buurland Tsjaad, aan de Oegandese dictator Idi Amin bij diens inval in Tanzania en aan de verzetsbeweging Polisario in de Spaanse Sahara.
Het anti-westerse gevoel zat diep in het volk. De Amerikaanse ambassade werd in brand gestoken en later werden demonstranten vanuit de Britse ambassade beschoten. Dit leidde tot de dood van een Britse politieagent, maar dit had een Britse diplomaat op z’n geweten. Deze werd uitgewezen en daarna direct opgehangen in Libië.
Het conflict met de VS kwam tot een hoogtepunt in april 1986 toen de Amerikaanse marine in opdracht van Reagan de steden Tripoli en Benghazi bombardeerde, als vergelding voor de vermeende rol in terrorisme.
Alle diplomatieke betrekkingen met het westen werden verbroken en in 1992 werden economische sancties tegen Libië uitgevaardigd. Libië weigerde de verdachten van Lockerbie uit te leveren.
De betrekkingen kwamen tot herstel nadat Khadafie de verantwoordelijkheid nam van Lockerbie. Die was ter vergelding geweest van het Amerikaanse bombardement.
Khadafi omschreef z’n staatsinrichting als een zuivere socialistische staat en omschreef zichzelf als gids om het te realiseren. Libië had een uit 1976 daterende semi-grondwet en de wetten van het land waren afgeleid van het socialisme, de sharia en van Khadafi’s Groene Boekje van politieke filosofie.
Een systeem van volkscongressen structureerde de beraadslagingen, waaraan iedere Libische burger vanaf 18 jaar kon deelnemen. Ieder volkscongres kende als uitvoerende raad een volkscomité (een soort ministerie) dat verantwoording aflegde aan hun volkscongres. De voorzitters van de volkscomités hadden zitting in een Algemeen Volkscomité, een soort ministerraad. De secretaris-generaal van het Algemeen Volkscomité fungeerde als premier.
De uitvoerende en wetgevende macht waren gescheiden. De volksvertegenwoordiging (dat dus o.a. uit de volkscongressen bestond) kende ook een Algemeen Volkscongres (27.000 leden), het parlement. De secretaris-generaal van het Algemeen Volkscongres fungeerde als formeel staatshoofd. De minister van Buitenlandse Zaken was Abdel Rahman Shalgham. Politieke partijen waren verboden.
Na de ontspanningen en rechtzaak van Lockerbie werd Khadafi opeens op handen gedragen door GB, Frankrijk, Nederland. Uitermate vreemd.
Libië is zoals Afghanistan, Syrië en Iran geen lid van de WTO en volgde het islamitisch bankieren.
Ook Khadafi ging over op oliehandel op basis van Rubels en Euro’s en stapte (zoals Rusland, Irak en Syrië) af van de Petrodollar. Hij had de Gouddinar geïntroduceerd
Het muntsysteem was terug gebaseerd op daadwerkelijk (Afrikaans) Goud.
Foute boel voor het westen waar de Petrodollar en expansie van handel op basis van die munt (op basis van niets met rente en derivaten) een must is, anders valt het westerse financiële systeem. Dat systeem was al ternauwernood overeind gehouden in 2007/8, omdat het simpelweg een weg is naar de afgrond van snel gelegitimeerde frauduleuze expanderende schuldenbergen. De Dollar en Euro kunnen per definitie alleen als schuld in omloop komen en is niet meer gebackt door goud sinds Nixon, 1971. Ze zijn papier met verplichte schuld, rente en derivaten, zo is het systeem politiek-bancair corrupt in elkaar geknoopt in de VS sinds de oprichting van de FED, en later met het verdrag van Lissabon en EU-richtlijn CDR-IV ook voor de Euro sinds dec. 2007.
2011. De Gouddinar moest weg, Khadafi moest weg, Assad moet weg, Egypte moest terug in westerse handen komen ‘ter beveiliging van Israel’… En organisatie van oproer via back doors kunnen de westerse geheime diensten als de beste.
De geconcentreerde mainstream media (MSM) verkondigt enkel leugens.
Resultaat: Libië verhandelt olie met US$ en voert westers bankieren (lucht-geld met rente en derivaten).
Resultaat: Libië verhandelt olie met US$ en voert westers bankieren (lucht-geld met rente en derivaten).
Egypte is terug onder Moslim Broederschap en wordt opvallend met rust gelaten door het westen. Ook in Libië hebben ze zich kunnen vestigen na de omwenteling. MI6 heeft destijds de hand gehad in de oprichting en is sinds WWII eveneens gelinkt aan de CIA. Israel kon sinds Gaza ongestraft aanvallen na de gasvondsten daar, en compleet onevenredig massal vernietigen tegen alle oorlogsverdragen en resoluties in, zonder Egyptisch ingrijpen…
Israel
Ga ik hier niet behandelen; kunt hier volledig lezen: Israel’s kleine waarheid.
Hierin wordt o.m ook uitgelegd dat judaïsme en zionisme iets anders zijn, terwijl de MSM en westerse politiek ze bewust continu op een hoop gooien om het verboden publieke antisemitisme gelijk te stellen aan alle mogelijke anti-Israelgeluiden.
En dat Gaza letterlijk met de grond gelijk is gemaakt, de joodse staat met de Westbank al sinds het begin clandestien is, en nog altijd expandeert via apartheidstechniek van een verbindend wegennetwerk (als een spinnenweb) met continu nieuwe nederzettingen. Wegen en nederzettingen zijn verboden te betreden door Palestijnen waardoor ze letterlijk worden ingesloten en geïsoleerd.
Dat alles uit een historie van corrupte onrechtstatelijke claims, continu uitgelokte agressie, segregatie en discriminatie van de allochtone bevolking. Een immense monsterlijke ongestrafte oorlogsmisdaad met altijd onvoorwaardelijke steun door de politieke leiders in VS, GB en Nederland.
De 6-daagse oorlog moet nog wel passeren
In 1964 wordt de PLO opgericht (Palestijnse Bevrijdings Organisatie). Ze wil vernietiging van de staat Israel en vestiging van een Palestijnse op die plaats zoals het voorheen was. De PLO is anti-westers. en vindt allereerst dat Israëlische expansie via militante en segregerende nederzettingen met westerse kapitale corruptie aan de top de autochtonen hebben verdreven van hun land.
Met alle informatie vandaag voorhanden, klopt dat. Toch werd de PLO in de media neergezet als terroristische organisatie.
De internationale woede tegen Israel intensiveerde en internationale isolatie van de joodse staat nam toe, ook in de VN waar Arabische landen en andere derdewereldlanden een machtsblok vormden en de USSR die zich tijdens de Koude Oorlog van Israel, bondgenoot van de VS, afkeerde.
President Nasser van Egypte kreeg in 1967 steun in de Arabische wereld om de Golf van Akaba (Golf van Eilat) voor Israëlische scheepvaart wederom af te sluiten. Nasser dwong ook de VN-vredestroepen in de Sinaï te vertrekken en een grote troepenopbouw bij de Israëlische grens vond plaats, als ook in Jordanië en Syrië, om Israel wederom binnen te vallen.
Op 5 juni 1967 ging Israel over tot een aanval richting Egypte en Syrië. Wat mee zou spelen bij deze beslissing is dat Israel klein is en te weinig ruimte zou hebben om terug te trekken alsmede de vrees dat een succesvolle Arabische invasie het einde van het land en de joodse inwoners zou kunnen betekenen.
De 6-Daagse oorlog is een feit. Het Israëlische IDF veroverde in 6 dagen de Sinaï, de Gazastrook en de Hoogten van Golan.
In deze blitz van 5 juni 1967 vernietigden Israëlische gevechtsvliegtuigen vrijwel de gehele Egyptische luchtmacht op de grond. Ook de luchtmacht van Syrië en Jordanië werd grotendeels uitgeschakeld. Duizenden tanks werden buitgemaakt en hun bemanningen gevangengenomen. Israel deed een beroep op Jordanië om zich niet in de strijd te mengen, maar Jordanië had op 30 mei een defensieverdrag met Egypte gesloten en ging aan de zijde van Egypte en Syrië aan de oorlog deelnemen.
Israel nam de Westelijke Jordaanoever (West Bank) en Oost-Jeruzalem in. Na een felle strijd werd de Oude Stad van Jeruzalem door Israel veroverd en ingelijfd. Aan het einde van de oorlog werden de economische belangrijke Golanhoogten onder grote verliezen ingenomen, gesteund door de inlichtingen van de Israëlische spion Eli Cohen.
De Golanhoogten zijn economisch cruciaal vanwege zoetwater, noodzakelijk voor 1ste levensbehoefte en landbouw. Dit gebied is rijk aan zulke bronnen. Toen Israel op 14 mei 1948 de onafhankelijkheid uitriep, vielen de volgende dag de Arabische legers vanuit de omringende landen het land aan. Die Onafhankelijkheidsoorlog eindigde in april 1949 met de bezetting van de Westelijke Jordaanoever en Jeruzalem door Jordanië. Dat land annexeerde toen de Westbank en Jeruzalem. Maar Israel hield na die oorlog al 22% méér land over. En achteraf is de 6-Ddaagse agressie disproportioneel gebleken.
Na 6 dagen kwam het tot een staakt-het-vuren. De Veiligheidsraad van de VN namen in november resolutie 242 aan die opriep tot Israëlische terugtrekking uit bezette gebieden in ruil voor Arabische erkenning van Israel achter veilige grenzen.
Op 1 september 1967 kwamen de leiders van Arabische landen samen in de Conferentie van Khartoum om hun militaire nederlaag en de nieuwe situatie te bespreken. Zij besloten tot een driewerf ‘neen’, géén erkenning van Israel, géén onderhandelingen met Israel, en géén vrede met Israel. De Veiligheidsraad van de VN vaardigden op 22 november 1967 resolutie 242 uit, waarin van Israel werd geëist zich terug te trekt uit de bezette gebieden, en van alle partijen werd geëist dat zij elkaar zullen erkennen en elkaars soevereiniteit zullen respecteren.
De West Bank bleef Israelisch bezet gebied, al werd het niet geannexeerd. Daarmee kwamen ca. 1.000.000 Palestijnen onder onder Israelisch beheer. In het publieke debat betoogden Moshe Dayan, Israel Galili en anderen dat de Palestijnen geïntegreerd moesten worden. Pinhas Sapir en anderen pleitten juist voor totale segregatie. Uiteindelijk won het kamp-Dayan de steun van de regering-Meir.
De uitkomst van dit gebied is bekend. Het wordt nog altijd uitbreidend veroverend d.m.v. continu nieuwe Israëlische nederzettingen met een netwerk van verbindende wegen en muren die Palestijnen niet mogen begaan.
Deze segregatietechniek hebben de Israëlieten continu toegepast sinds het allerbegin van Palestina.
Tot op de dag vandaag blijft het ongestraft i.v.m. onvoorwaardelijke steun van de VS, GB, Frankrijk en Nederland.
Deze segregatietechniek hebben de Israëlieten continu toegepast sinds het allerbegin van Palestina.
Tot op de dag vandaag blijft het ongestraft i.v.m. onvoorwaardelijke steun van de VS, GB, Frankrijk en Nederland.
Conclusies
De geschiedenis van het Midden-Oosten is in een zeer lange lezing in kern gepasseerd. Het westen maakte van dit gebied vanaf het begin al een enorme puinhoop en brandhaard door in eerste instantie alle zonen van de omgekochte sjeik Hoessein ibn Ali te benoemen als Koning of Emir met terugkerend tumult vanuit de Arabische wereld, steeds verder escalerend na WWII. En Saoedi-Arabië werd het ultieme westers verdeel- en heersvehikel voor huisvesting en inzet van alle mogelijke heimelijke machtsmiddelen.
Daarna werd de US$ de ‘heilige verplichte’ wereld-handelsmunt voor o.m. olie en gas, gebaseerd op financieel drijfzand dat nog verder enorm werd verzwakt na de astronomische kosten van de grote oorlogen van Korea, Vietnam en de Koude oorlog met als gevolg dat de gouddekking werd beëindigd o.l.v. Nixon. Sinds is het enkel nog papieren currency met weinig backing van harde waarde. Met Saoedi-Arabië werd door Kissinger medio jaren 70 overeengekomen dat alle wereldhandel moest plaatsvinden met de US$ waardoor de Petrodollar een feit werd, en dus ontstond verdere verplichte noodzaak voor westers economische expansie en zonodig oorlogen.
Vanaf 2000 is het financiële drijfzand van de dollar en euro een enorme modderpoel a.g.v. vergaande bancaire deregulering met nog slechts 0% – 2% harde dekking en 98% – 100% op basis van derivaten (letterlijk verzekerde ‘lucht’). Die astronomische modderpoel krijgt sinds alleen nog waarde en bestaansrecht op basis van westerse economische expansie. Als dat niet lukt, moet oorlog worden gevoerd om het te bereiken, anders valt het systeem. Dit is na de crash van 2007-2008 niet veranderd.
Na het jaar 2000 blijft het westen daarom stelselmatig bekrompen patronen herhalen om greep te houden via ouderwetse imperialistische uitbreidingsmethoden (die mensen in het algemeen vergeten zijn) met steeds verder uitbouwend grof massaal militair geweld met honderdduizenden doden, vluchtelingen en gewonden. Het totaal loopt intussen in de miljoenen. En vooral, handel op basis van een verplicht expanderende Petrodollar en westers bankieren (op niets gebaseerd, met rente en derivaten), anders dondert dat systeem snel in elkaar.
Om de Petrodollar waarde te laten behouden… en dat alles blijft ongestraft.
Wie is de agressor… is een steeds prangender vraag.
Onze politici en media blijven massaal een uitermate eenzijdig geluid spinnen en passen stelselmatig propaganda toe.
Journalisten en verslaggevers (op een enkeling na) van de mainstream media (MSM) kennen de historie kennelijk niet, snappen de werkelijke werking van het financiële systeem en de Petrodollar niet, onderzoeken nauwelijks, doen duidelijk aan ‘copy paste’, zijn gesnoerd aan het redactionele beleid dat direct voortkomt uit holdingbeleid, vertonen daarom overduidelijk dag in dag uit mediapropaganda dat Rusland altijd slecht is, dat ze in het Midden-Oosten terroristen zijn, benoemen islam stelselmatig foutief, verwarren met opzet alle moslim-termen met agressie en extremisme, benoemen Wahabisme niet, geven onvoorwaardelijke steun aan Israel, uiten altijd zéér vierkante onverzoenende oorlogsdreigende taal van westerse politici en de instellingen die in de vele praatprogramma’s en nieuwsuitzendingen gewoonweg een eigen platform krijgen toegespeeld zonder werkelijk indringende kritische vragen. Sterker, ze worden aan de lopende band gepromoot.
Intussen blijft de burger verstookt van het realistische nieuws via de MSM.
De westerse neoliberale, neoconservatieve en zionistische (internationale) politici als grote decennia oude marionettennetwerk van het internationale grootbedrijfsleven, banken en instellingen moeten zich diep schamen en zouden voor een internationaal strafgerecht moeten worden gebracht zoals ik er tegen aankijk.
Denk daarbij niet dat de zgn. sociaal-democraten daar niet toe zouden behoren. Die hebben evenzo nooit een werkelijke verandering tot stand gebracht, maar behoren vanaf het begin tot hetzelfde netwerk. Daarom bestaat er helemaal geen zgn. links of rechts geluid. De internationale schaduwmachte aan de top hebben immers maar één belang: verdeel-en-heers voor astronomisch eigen gewin.
Denk daarbij niet dat de zgn. sociaal-democraten daar niet toe zouden behoren. Die hebben evenzo nooit een werkelijke verandering tot stand gebracht, maar behoren vanaf het begin tot hetzelfde netwerk. Daarom bestaat er helemaal geen zgn. links of rechts geluid. De internationale schaduwmachte aan de top hebben immers maar één belang: verdeel-en-heers voor astronomisch eigen gewin.
Echt links bestaat overigens wel, maar die zal altijd met alle machtsmiddelen door de financiële alleenheersers worden bestreden, want het betekent o.m. dat hun eigendommen genationaliseerd zullen worden en dat de macht bij het volk komt te liggen. En wie betaalt bepaalt is een eeuwenoude gezegde.
In elk geval bent u met dit stuk zéér grondig geïnformeerd over de daadwèrkelijke realiteit in het Midden-Oosten en kunt u door alle leugens van politici en media heen prikken. Alles begint met bewustwording.
Deel het op Facebook van alle mainstream media, van politieke partijen, van goede doelen en alle andere publieke Facebooken. Daar is het publiek namelijk. Ben niet bang en schaamt u zich nooit de waarheid te verkondigen, ook al wordt u nog zo ‘verketterd’. Het is een kwestie van bewustwordende groeiende massa.
No comments:
Post a Comment