1409 Het complot dat al eeuwen streeft naar Wereld-Heerschappij.

 Craig Nielsen  maakt met citaten van 2300 jaar geleden en actuele wetsvoorstellen duidelijk hoe ver deze kleine groep is gevorderd met hun wereld-heerschappij. 

Ik heb zelf de citaten in de tekst geplaatst.  En ook nog eens na het artikel.

Het hoofdstuk 19 van Douglas Reed heb ik in zijn geheel vertaald.

HIER het origineel: https://craignelsen.substack.com/p/odysseus-unsheathed

Odysseus Onthoofd

De beschaving die we geërfd hebben staat op het punt van uitsterven.

 Kunnen we het redden?

CrAIG NELSEN

28 SEP 2023

Zo'n acht of negen eeuwen voor Christus produceerde een blinde, Grieks sprekende dichter genaamd Homerus twee epische gedichten, de Ilias en de Odyssee. De Ilias is het verhaal van de belegering van Troje door de oude Grieken tijdens de Trojaanse oorlog, de heldendaden van zowel Griekse als Trojaanse helden en de daden waarmee ze eer, trouw, moed, jaloezie of woede toonden. De Odyssee is het verhaal van een van de Griekse helden van de Trojaanse oorlog, wiens terugkeer naar huis na de oorlog wordt vertraagd door talrijke ontmoetingen met grillige goden, maar Odysseus behoudt zijn nobele karakter en zijn liefde voor zijn familie en huis en trouw aan zijn huwelijk overtuigen de goden om hem te helpen veilig naar huis terug te keren.

Samen gaven de twee gedichten van Homerus de oude Grieken een verenigend beeld van zichzelf, een gedeelde en heroïsche geschiedenis en een gemeenschappelijk moreel kader. De beschaving die uit deze gedichten voortkwam, zou Socrates, Pericles, Plato, Aristoteles, democratie, Alexander de Grote, de rechtsstaat, Vergilius, het Romeinse Rijk, Lucretius, de Christelijke Kerk, Aquino, het Byzantijnse Rijk, kathedralen, de Renaissance, het Tijdperk van Ontdekkingen, de Wetenschappelijke Revolutie, Johann Sebastian Bach, de Industriële Revolutie, Kerstmis, het Britse Rijk, de Olympische Spelen, vrijheid van meningsuiting, de afschaffing van slavernij, openbare juryrechtspraak en de moderne wereld voortbrengen.   Dit was de westerse beschaving.

 

[1:08] Bach componeerde de Matthäus-Passion voor het Thomaskoor in Leipzig, Duitsland, toen hij daar koordirecteur was. Het koor bestond al meer dan vijfhonderd jaar toen het op Goede Vrijdag 1727 de wereld de eerste openbare uitvoering gaf van het meesterwerk van zijn directeur. Hier zijn 68 seconden ervan, zo'n driehonderd jaar later.   ( Ik  kan dit detail van 68 seconden niet copy-pasten, maar wel de hele opvoering. ) 

Een paar generaties nadat Homerus de woede van Achilles bezong, werd er 600 mijl ten oosten en zuiden van de Middellandse Zeekust, waar Homerus woonde, een ander fundamenteel document geproduceerd. Dit was het Boek Deuteronomium, het oprichtingsdocument van de Joodse religie, voor het eerst voorgelezen aan het volk in de tempel in Jeruzalem in 641 v. Chr. De invloed op het Westen van dat document, geproduceerd door een radicale vreemde sekte, evenaart die van Homerus en strekt zich uit tot de huidige tijd.

 ( Tip:  Lees eerst de zwarte tekst hieronder in zijn geheel tot  ***,

 en dan pas de groene citaten er tussen. )  

In Deuteronomium wordt de theorie van het "meesterras" voor het eerst uitgedrukt en onderdeel gemaakt van "de wet".

Want gij zijt een heilig volk den HEERE, uw God; de HEERE, uw God, heeft u uitverkoren tot een bijzonder volk voor Zichzelven, boven alle volk, dat op het aangezicht der aarde is. Deut. 7:6

 waaronder raciale genocide en rassenscheiding worden afgedwongen

 

En wanneer de HEERE, uw God, hen voor uw aangezicht verlossen zal, zo zult gij hen slaan en volkomen verderven; gij zult met hen geen verbond sluiten, noch hun barmhartigheid betonen: Ook zult gij met hen geen huwelijk sluiten; uw dochter zult gij aan zijn zoon niet geven, en zijn dochter zult gij aan uw zoon niet nemen. Deut. 7:2-3

 

 voor het politieke doel om over de wereld te heersen.

En de HEERE heeft u heden toegezegd, dat gij Zijn bijzonder volk zoudt zijn, gelijk Hij u beloofd heeft, en dat gij al Zijn geboden zoudt bewaren; en dat Hij u verheffen zou boven alle volken, die Hij gemaakt heeft, in lof, en in naam, en in eer; en dat gij den HEERE, uw God, een heilig volk zoudt zijn, gelijk Hij gesproken heeft. Deut 26:18-19

Het politieke programma om deze wereldheerschappij te bereiken voorziet in het gebruik van misleiding om niet-joden te onderwerpen. Verkondig "vrede" aan andere mensen, zegt Deuteronomium. Zodra je hun vertrouwen hebt gewonnen, maak je ze tot slaven.

Wanneer gij een stad nadert, om er tegen te strijden, verkondig haar dan vrede. En het zal geschieden, als zij u van vrede antwoord geeft, en voor u opendoet, dan zal het geschieden, dat al het volk, dat daarin gevonden wordt, u tot onderdanen zal zijn, en zij zullen u dienen. Deut. 20:10-11

 Als ze zich verzetten, executeer dan alle mannen en neem de vrouwen en kinderen als jullie eigendom.

En indien het geen vrede met u wil sluiten, maar oorlog tegen u voeren, zo zult gij het belegeren: Maar de vrouwen, en de kleinen, en het vee, en al wat in de stad is, ja, al haar buit, zult gij tot u nemen; en de buit uwer vijanden, die de HERE, uw God, u gegeven heeft, zult gij eten. Deut. 20:12-14

 

 Doe dat met iedereen in de wereld

Alzo zult gij doen aan al de steden, die zeer ver van u zijn, die niet zijn van de steden dezer volken. Deut 20:15

 

 behalve de mensen die in "Groot-Israël" wonen, het gebied waarvan de Joden beweren dat de Joodse God het aan de Joden "gaf" - d.w.z. Irakezen, Syriërs, Libanezen, Palestijnen en Jordaniërs. Voor deze mensen is er geen genadige onderwerping. In plaats daarvan, "red niets levends dat ademt", 

Maar van de steden dezer volken, die de HEERE, uw God, u tot een erfdeel geven zal, zult gij niets, wat ademt, in leven laten: Maar de Hethieten en de Amorieten, de Kanaänieten en de Perizzieten, de Hivieten en de Jebusieten zult gij geheel en al verdelgen, zoals de HEERE, uw God, u geboden heeft. Deut 20:16-17

dat is het gebod van Jehovah.

De manier waarop Joden de controle over een natie kunnen krijgen, legt Deuteronomium uit, is dat Joden racistische bankiers worden - dat wil zeggen, als je geld uitleent, reken dan geen rente als het aan een andere Jood is, maar als het aan een niet-Jood is, reken dan wel rente.

Gij zult uw broeder niet op woeker uitlenen; woeker op geld, woeker op levensmiddelen, woeker op alles, wat op woeker geleend wordt: Aan een vreemdeling zult gij woekerleningen doen, maar aan uw broeder zult gij geen woekerleningen doen, opdat de HEERE, uw God, u zegene, in alles, waartoe gij uw hand gezet hebt, in het land, waarheen gij heengaat, om het te bezitten. Deut. 23:19-20

 Uiteindelijk zul je de natie beheersen. Sterker nog, door racistisch bankieren kun je niet alleen de controle krijgen over een natie, maar over de hele wereld.

Want de HEERE, uw God, zegent u, zoals Hij u beloofd heeft; en gij zult aan vele volken lenen, maar gij zult niet lenen; en gij zult over vele volken heersen, maar zij zullen over u niet heersen. Deut. 15:6

En trouwens, voor alle duidelijkheid, voor Jehovah betekent het verkrijgen van controle altijd maar één ding: de totale vernietiging van de heidense natie.

En de HEERE, uw God, zal die volken beetje bij beetje voor uw aangezicht uitroeien; gij zult ze niet terstond verteren, opdat het gedierte des velds niet over u zal toenemen. Maar de HEERE, uw God, zal-+hen aan u overleveren, en zal hen met een machtige verwoesting verdelgen, totdat zij verdelgd zijn. Deut. 7:22-23

       ***

We hebben hier dus twee manieren van zijn-twee beschavingen. Wanneer de eerste bloeit, brengt het Beethovens voort. Wanneer de tweede bloeit, brengt deze bolsjewieken voort. Vandaag, 26 eeuwen later, worden we geconfronteerd met het grimmige feit dat de eerste dreigt uit te sterven als gevolg van het politieke programma van de tweede.

Is die beoordeling te extreem?

Op 3 oktober 1965 ondertekende president Lyndon Johnson van de VS de Immigratie- en Nationaliteitswet (INA). Maar de ondertekeningsceremonie vond niet plaats in het Witte Huis, zoals gebruikelijk. President Johnson reisde naar de haven van New York om de wet te ondertekenen tijdens een ceremonie aan de voet van het Vrijheidsbeeld.

Vóór de ondertekening van de INA bepaalde de Amerikaanse wet dat immigratie de demografische samenstelling van de Verenigde Staten niet mocht veranderen. Met andere woorden, ons immigratiebeleid was zoals dat van alle anderen in de wereld. De nieuwe wet veranderde dat.

De INA werd in het Huis geïntroduceerd door een Joodse afgevaardigde uit Brooklyn en door de Senaat geloodst door een Joodse senator uit New York. De New York Times, de Washington Post, ABC, CBS, NBC - allemaal eigendom van of gecontroleerd door Joden - logen tegen het Amerikaanse volk door te beweren dat de nieuwe wet het raciale evenwicht van de Verenigde Staten niet zou veranderen. Ondertussen maakten ze tegenstanders van de wet zwart als "racisten". Het werkte. President Johnson ondertekende de wet en de raciale transformatie van Amerika was begonnen. Die avond vierden de Joden in New York City hun grote overwinning op de heidenen.

Bijna zestig jaar later is de Verenigde Staten een ander land. De afstammelingen van het Westen zijn hard op weg een minderheid te worden in het land dat hun voorouders hebben opgebouwd, terwijl de door Joden gecontroleerde filmindustrie ervoor zorgt dat we een gehate minderheid zullen blijven. En zelfs terwijl de afstammelingen van niet-westerse volkeren onze steden platbranden, onze bedrijven plunderen, ons aanvallen en vermoorden, blijven miljoenen vreemdelingen ongehinderd binnenstromen.

Dus nee, het is geen overdrijving. Dit is precies hoe het eruit ziet als een beschaving sterft, en ik denk dat de meeste mensen zich er op zijn minst op een bepaald niveau van bewust zijn dat dit is wat er met ons gebeurt. Het minder waarneembare aspect van de dood van onze beschaving is misschien dat het een project is, en altijd is geweest, van het politieke programma dat 26 eeuwen geleden in Jeruzalem werd gelanceerd.

Dus, hoe ziet dit er in de toekomst uit? In Deuteronomium 7:24 lezen we:

En Hij zal hun koningen in Uw hand overleveren, en Gij zult hun naam van onder den hemel verdelgen; er zal niemand voor Uw aangezicht kunnen staan, totdat Gij hen verdelgd hebt.

Er waren drie grote revoluties in Europa, te beginnen met de Engelse in 1640, waarbij koningen in handen van de revolutie vielen. In alle drie de gevallen werden de koningen geëxecuteerd en met de executie van elk kwam er een einde aan een koninklijke dynastie, d.w.z. de namen van de koningen werden van onder de hemel vernietigd. Joden speelden een leidende rol in alle drie revoluties en waren de grootste begunstigden van alle drie.

De Franse revolutie van 1789 vormt de schakel tussen de Engelse van 1640 en de Russische van 1917 "en onthult het hele proces als een gepland en voortdurend proces dat, na deze drie fasen te hebben doorlopen, duidelijk zal... proberen de wereldrevolutie te voltooien door een wereldregering in te stellen onder controle van de organisatie die het revolutionaire proces vanaf het begin heeft geleid. Dit zou de heerschappij van een nieuwe heersende klasse over de ondergedompelde naties vestigen."

¹¹ Ik heb het hele hoofdstuk 19 onder dit artikel geplaatst.

Alle drie de revoluties werden gekenmerkt door daden van regicide ( het doden van de koning of tsaar. JV)  en heiligschennis op christelijke symbolen en instellingen. Maar terwijl de "managers" van de Engelse en Franse Revoluties "zorgvuldig verborgen" bleven, was dat anders met de Russische Revolutie:

De Russische revolutie wierp een heel ander licht op de twee eerdere, of op zijn minst opende ze vermoedens over hun mogelijke oorsprong waar niemand eerder veel aandacht aan had besteed. De 'managers' van de revolutie in Rusland waren bijna allemaal Joden uit het Oosten. Bij deze gelegenheid werden de veelbetekenende, symbolische daden van regicide en heiligschennis gepleegd door Joden en er werd een wet uitgevaardigd die in feite elke discussie verbood over de rol die Joden speelden , of relatie met  'het Joodse vraagstuk' in deze gebeurtenissen of in openbare aangelegenheden überhaupt."

Dit is natuurlijk het uiteindelijke doel van de Nationale Strategie voor Antisemitisme- bestrijding (NSCA) van de regering Biden en de stapsgewijze overname van de definitie van antisemitisme van de International Holocaust Remembrance Alliance (IHRA), die met haar voorbeelden "elke discussie over de rol die Joden, of 'het Joodse vraagstuk', hebben gespeeld in deze gebeurtenissen of in openbare aangelegenheden überhaupt" tot `’ Antisemitische Discriminatie!’ maakt. "Waarheid", ooit een absoluut   argument vóór  de vrijheid van openbare meningsuiting onder een vrij volk, speelt geen enkele rol bij het bepalen welke uitingen over Joden zijn toegestaan.

Zo werden vitale vragen beantwoord en wat in 1789 een groot mysterie was, werd in 1917 duidelijk. Het grote voordeel dat de hedendaagse student aan de Franse revolutie ontleent is het bewijs dat zij leverde van het bestaan van een plan voor een wereldrevolutie en van een organisatie die deze vernietigende ambitie nastreefde. Haar bestaan en activiteit maakten de 19e eeuw tot de eeuw van de grote samenzwering. Een gevoel van kwade dingen die zich roeren in donkere plaatsen, zoals de geluiden waarop een gevangene in een kerker 's nachts wacht, verontrustte mensen en naties. Dit was het gevoel dat de samenzwering opriep in de omringende lucht. Vanaf het moment van de Franse revolutie wisten de mensen intuïtief dat ze met samenzwering in hun midden leefden; in onze tijd, die de gevolgen ervan heeft ondervonden, kunnen we tenminste zien waarmee we te maken hebben, als we kijken, en kunnen we zeggen dat het de duivel is die we kennen.

¹² Ik heb het hele hoofdstuk 19 onder dit artikel geplaatst

Tsaar Nicholas II was de laatste keizer in de 300-jarige geschiedenis van de Russische Romanov-dynastie. Op 17 juli 1918 werden hij en zijn vrouw, hun vier dochters, zoon en vier bedienden doodgeschoten met bajonetten door een bende Joodse moordenaars in een enkele kamer in de kelder van een boerderij in opdracht van een bolsjewistische Jood in Moskou genaamd Jakov Sverdlov, een sadist wiens wreedheid zo extreem was dat zelfs andere bolsjewieken geschokt waren. Op de muur in de kamer waar de executies plaatsvonden, stond een Duitse zin: "Belsatzar ward in seibier Nacht / Von seinen Knechten umgebracht." Het was een citaat uit de ballade "Belsatzar" van de Duits-Joodse dichter Heinrich Heine ("Belsatzar werd deze nacht gedood door zijn eigen bedienden"), verwijzend naar de Babylonische koning Belsassar, die, hoewel fictief, in de Talmoed bekend staat als een tirannieke onderdrukker van Joden.

Ga maar eens na hoe totaal het Joodse vertrouwen in hun eigen absolute macht in Rusland was na de Oktoberrevolutie van 1917. Joden, een kleine minderheid van de Russische bevolking, slachtten de Russische keizer en zijn familie af temidden van het Russische volk en claimden vervolgens schaamteloos het auteurschap van de misdaad.

Onze eigen onderwerping aan "de organisatie die het revolutionaire proces vanaf het begin heeft geleid" is nog niet zo compleet als het tragisch genoeg was voor de Russen, maar we gaan zeker die kant op zoals de NSCA ( De nieuwe Anti-semitisme wet in de VS)  en talloze andere indicatoren duidelijk maken. Het omslagpunt zou heel snel kunnen komen en, in een land waar het volk ogenschijnlijk soeverein is, wordt regicide democide.

Terwijl we al onze inspanningen richten op het nieuw leven inblazen en behouden van onze beschaving, moeten we een aantal fundamentele waarheden accepteren als we enige hoop op succes willen hebben.

Ten eerste, om de dreiging weg te nemen, moet de dreiging duidelijk herkend worden, wat betekent dat de dreiging duidelijk beschreven moet worden. Met andere woorden, het zijn niet "links" of "elites" die onze beschaving bedreigen met "totale vernietiging". De dreiging gaat uit van een Talmoedische samenzwering om het politieke programma voor wereldheerschappij uit te voeren dat is vastgelegd in de boeken Numeri, Leviticus en vooral Deuteronomium van het Oude Testament. De dreiging is Joods. (markering: JV)  

Bemoedigend genoeg lijkt er een groeiend bewustzijn van die waarheid te zijn en een bereidheid om dat te zeggen - een fenomeen dat de aanhangers van de wereldrevolutie de "normalisering van het antisemitisme" noemen. (Eén manier waarop u kunt helpen deze antisemitische kennis van de waarheid te normaliseren is door u te abonneren op dit substack,  of een vriend er op te wijzen   ).

Ten tweede zijn oproepen om "terug te keren" naar een vorige staat contraproductief. Dit geldt ook voor oproepen om terug te keren naar het christendom of om terug te keren naar de democratie of grondwettelijke principes. Zowel het christendom als de Amerikaanse democratie zijn ontoereikend gebleken om ons te beschermen. Als onze religie of regeringsvorm een rol wil spelen in het redden van ons en onze beschaving, dan moeten ze veranderen.

Om bijvoorbeeld het Christendom zijn voedende kracht terug te geven, zal het op zijn minst nodig zijn om het Oude Testament overboord te gooien (samen met zijn primitieve, bloeddorstige, tribale godheid) en te accepteren dat het feit dat iets "geschreven" is, niet betekent dat het onschendbaar is. Er bestaan geen magische boeken, ook al noemen we ze "heilig".

En onze regeringsvorm zal zo moeten worden opgebouwd dat een kleine, vastberaden en vijandige groep de vrijheden die we onszelf geven niet kan uitbuiten om de manier waarop we onszelf besturen te monopoliseren. Hoe kan dat? Ik weet het niet, maar toen Odysseus terugkeerde naar zijn huis op Ithaka, ontdekte hij dat, terwijl hij elders bezig was geweest met glorie en avontuur, een groep overweldigers zijn huis had betrokken en probeerde zijn vrouw te verleiden, zijn zoon te doden en zijn eigendom op te eisen. Odysseus, in een test opgezet door zijn vrouw, deed een beroep op de kwaliteiten die hem hadden gemaakt tot de man van unieke bekwaamheid waarmee ze was getrouwd, en, met zijn zoon aan zijn zijde, doodde hij de overweldigers en eiste zijn familie en bezittingen terug.

 ---------------------------------- EINDE --------------------------------

Craig Nelsen, van wie ik nooit hoorde, schrijft blogs onder de verzamelnaam: Odysseus Unsheated, door DeepL  vertaald als :  Odysseus Onthoofd. 

Op dit blog is die titel perfect van toepassing: de westerse cultuur waarvan Odysseus een heldhaftig symbool is, wordt vermoord. Unsheated betekent meerdere dingen:  bijv: als een zwaard uit de schede is getrokken.   Of: in de openheid brengen.  Of:  Oorlog voeren.

Unsheathed is een door lezers ondersteunde publicatie. Om nieuwe berichten te ontvangen en mijn werk te steunen, kun je overwegen om je gratis of betaald te abonneren

Onderkant formulier

1

Want gij zijt een heilig volk den HEERE, uw God; de HEERE, uw God, heeft u uitverkoren tot een bijzonder volk voor Zichzelven, boven alle volk, dat op het aangezicht der aarde is. Deut. 7:6

2

En wanneer de HEERE, uw God, hen voor uw aangezicht verlossen zal, zo zult gij hen slaan en volkomen verderven; gij zult met hen geen verbond sluiten, noch hun barmhartigheid betonen: Ook zult gij met hen geen huwelijk sluiten; uw dochter zult gij aan zijn zoon niet geven, en zijn dochter zult gij aan uw zoon niet nemen. Deut. 7:2-3

3

En de HEERE heeft u heden toegezegd, dat gij Zijn bijzonder volk zoudt zijn, gelijk Hij u beloofd heeft, en dat gij al Zijn geboden zoudt bewaren; en dat Hij u verheffen zou boven alle volken, die Hij gemaakt heeft, in lof, en in naam, en in eer; en dat gij den HEERE, uw God, een heilig volk zoudt zijn, gelijk Hij gesproken heeft. Deut 26:18-19

4

Wanneer gij een stad nadert, om er tegen te strijden, verkondig haar dan vrede. En het zal geschieden, als zij u van vrede antwoord geeft, en voor u opendoet, dan zal het geschieden, dat al het volk, dat daarin gevonden wordt, u tot onderdanen zal zijn, en zij zullen u dienen. Deut. 20:10-11

5

En indien het geen vrede met u wil sluiten, maar oorlog tegen u voeren, zo zult gij het belegeren: Maar de vrouwen, en de kleinen, en het vee, en al wat in de stad is, ja, al haar buit, zult gij tot u nemen; en de buit uwer vijanden, die de HERE, uw God, u gegeven heeft, zult gij eten. Deut. 20:12-14

6

Alzo zult gij doen aan al de steden, die zeer ver van u zijn, die niet zijn van de steden dezer volken. Deut 20:15

7

Maar van de steden dezer volken, die de HEERE, uw God, u tot een erfdeel geven zal, zult gij niets, wat ademt, in leven laten: Maar de Hethieten en de Amorieten, de Kanaänieten en de Perizzieten, de Hivieten en de Jebusieten zult gij geheel en al verdelgen, zoals de HEERE, uw God, u geboden heeft. Deut 20:16-17

8

Gij zult uw broeder niet op woeker uitlenen; woeker op geld, woeker op levensmiddelen, woeker op alles, wat op woeker geleend wordt: Aan een vreemdeling zult gij woekerleningen doen, maar aan uw broeder zult gij geen woekerleningen doen, opdat de HEERE, uw God, u zegene, in alles, waartoe gij uw hand gezet hebt, in het land, waarheen gij heengaat, om het te bezitten. Deut. 23:19-20

9

Want de HEERE, uw God, zegent u, zoals Hij u beloofd heeft; en gij zult aan vele volken lenen, maar gij zult niet lenen; en gij zult over vele volken heersen, maar zij zullen over u niet heersen. Deut. 15:6

10

En de HEERE, uw God, zal die volken beetje bij beetje voor uw aangezicht uitroeien; gij zult ze niet terstond verteren, opdat het gedierte des velds niet over u zal toenemen. Maar de HEERE, uw God, zal hen aan u overleveren, en zal hen met een machtige verwoesting verdelgen, totdat zij verdelgd zijn. Deut. 7:22-23

11

De controverse van Sion, Douglas Reed, Hoofdstuk 19 

12

Ibid, Hoofdstuk 19

Douglas Reed:  De controverse van Sion,

Hoofdstuk 19

De Wereldrevolutie

Omwille van een ordelijke opeenvolging is dit verhaal doorgevoerd tot Napoleons Sanhedrin; de antwoorden die het gaf sloten de derde af en openden de vierde periode in het verhaal van Zion, die begon met de openbare verwerping van het afgescheiden-zijn van de natie en negentig jaar later eindigde met de openbare herbevestiging van het afgescheiden-zijn van de natie in zijn meest extreme vorm.

 

Voordat het verhaal verder gaat met die vierde fase, moet het nu twintig jaar teruggaan naar het begin van de wereldrevolutie en nagaan welke rol "de Joden" daarin eventueel hebben gespeeld.

 

De 19e eeuw in het Westen verschilde van de voorafgaande achttien eeuwen van de christelijke jaartelling door de opkomst van twee bewegingen met een convergerende doelstelling, die tegen het einde van de eeuw alle zaken domineerden.

 

De ene beweging, het zionisme, streefde naar de hergroepering van een verstrooide natie in een gebied dat haar door de Joodse god was beloofd; de tweede beweging, het communisme, streefde naar de vernietiging van een afzonderlijke natie als zodanig.

 

Zo leken deze twee bewegingen op het eerste gezicht lijnrecht tegenover elkaar te staan, want de ene beweging maakte van het nationalisme zijn religie, zelfs zijn god, en de andere verklaarde het nationalisme de oorlog tot de dood erop volgde. Dit antagonisme was slechts schijn, en in werkelijkheid liepen de twee bewegingen op parallelle sporen en niet op weg naar een botsing op dezelfde lijn. Want de god die land beloofde aan de natie die verzameld moest worden, beloofde ook om het te stellen "boven alle mensen die op het gezicht van de aarde zijn" en om alle andere naties te vernietigen "met een machtige vernietiging totdat ze vernietigd zijn." De wereldrevolutie, die het tweede van deze doelen nastreefde, voldeed dus aan de voorwaarde die voor het eerste was gesteld; toevallig of met opzet deed ook zij de wil van Jehovah.

 

Dit gezegd zijnde, is het de taak van de historicus om uit te zoeken, als hij kan, welke relatie er bestond tussen de organisatoren van het zionisme en die van de wereldrevolutie. Als dat er niet was en het parallellisme van de doelen toevallig was, dan maakte de geschiedenis duidelijk een grapje met het Westen. Als er een verband kan worden aangetoond, dan voorspelt het patroon van de afgelopen 170 jaar de vorm van de komende gebeurtenissen; in dat geval is de wereldrevolutie de dienstmaagd van Zion geweest.

 

Deze 170 jaar zijn waarschijnlijk de meest verkwistende en minst verdienstelijke geweest in de geschiedenis van het Westen. Aan het begin van de 19e eeuw had het zeventien eeuwen van christelijke prestaties achter zich; de wereld had nog nooit eerder de mens zozeer zijn eigen staat en zijn gedrag tegenover anderen zien verbeteren; zelfs oorlogvoering werd onderworpen aan een beschaafde code, en de toekomst leek er zeker van dit opwaartse proces voort te zetten. Tegen het midden van de 20e eeuw was veel van deze verworvenheid verloren gegaan; een groot deel van het Westen was overgeleverd aan de Aziatische barbarij; de vraag of het overgebleven Westen en zijn geloof zelfs maar konden overleven, hing duidelijk in de weegschaal en zou waarschijnlijk in de laatste decennia van de eeuw worden beantwoord.

 

De periode waarin deze verslechtering plaatsvond was die van de opkomst van de Judaïstische macht tot een hoogtepunt van invloed in de aangelegenheden van het Westen dat bijna geen enkele Europese potentaat of paus, doctrine of dogma ooit had bereikt. Het beeld van deze aanzwellende macht, die zich als een oostelijke donderwolk over Europa verspreidde, wordt gegeven in twee citaten uit het begin en het einde van de 19e eeuw. In 1791 schreef de grote Duitse historicus Johann Gottfried von Herder, terugkijkend op de honderd jaar die achter hem lagen:

 

"De rudere naties van Europa zijn gewillige slaven van de Joodse woeker ... Het Joodse volk is en blijft in Europa een Aziatisch volk dat vreemd is aan ons deel van de wereld, gebonden aan die oude wet die het in een ver klimaat heeft ontvangen en die het volgens zijn eigen belijdenis niet kan afschaffen ... Het is onverbrekelijk gebonden aan een vreemde wet die vijandig staat tegenover alle vreemde volkeren."

 

De krantenlezer van 1807 zou von Herder, toen hij hoorde over de vurige belijdenissen van het Sanhedrin over het niet-natie-zijn, waarschijnlijk hebben afgedaan als een "dweper" (of zelfs een "antisemiet"), maar de jaren en gebeurtenissen hebben laten zien dat hij, net als velen voor hem, slechts een geleerde was die de waarheid sprak. Honderd jaar later, in 1899, keek een ander, de heer Houston Stewart Chamberlain, terug op wat Herder had geschreven en noteerde de verdere, voortdurende usurpatie van de macht:

 

"Er heeft een grote verandering plaatsgevonden: de Joden spelen in Europa, en overal waar de Europese invloed zich uitstrekt, een andere rol dan honderd jaar geleden; zoals Viktor Hohn het uitdrukt, leven we vandaag de dag in een 'Joods tijdperk'; we mogen denken wat we willen over de voorbije geschiedenis van de Joden, hun huidige geschiedenis neemt in feite zoveel ruimte in onze eigen geschiedenis in dat we onmogelijk kunnen weigeren hen op te merken": Het door Herder benadrukte 'vreemde' element is steeds prominenter geworden ... De directe invloed van het jodendom op de 19e eeuw verschijnt voor het eerst als een nieuwe invloed in de cultuurgeschiedenis; het wordt daarmee een van de brandende onderwerpen van de dag. Dit vreemde volk is juist in de loop van de 19e eeuw een onevenredig belangrijk en op veel gebieden zelfs dominant bestanddeel van ons leven geworden ...... Herder zei dat "de rudere naties van Europa gewillige slaven waren van de Joodse woeker". Vandaag de dag zou Herder hetzelfde kunnen zeggen over verreweg het grootste deel van onze beschaafde wereld......onze regeringen, ons recht, onze wetenschap, onze handel, onze literatuur, onze kunst, praktisch alle takken van ons leven, zijn min of meer gewillige slaven van de Joden geworden en slepen de feodale keten, zo niet nog niet op twee, dan toch op één been........ De directe invloed van het Jodendom op de 19e eeuw wordt zo een van de brandende onderwerpen van deze tijd. We hebben hier te maken met een kwestie die niet alleen van invloed is op het heden, maar ook op de toekomst van de wereld........ Als de Joodse invloed in Europa de overhand zou krijgen op intellectueel en cultureel gebied, zouden we nog een voorbeeld hebben van negatieve, destructieve macht."

 

Dat was de ontwikkeling in honderd jaar van von Herder tot Chamberlain. De laatste drie zinnen zijn een briljante prognose, want Chamberlain had nog niet de bewijzen gezien, die onze eeuw heeft gebracht, van de waarheid van wat hij zei; namelijk die fantastische prestatie van internationaal toneelmanagement op grote schaal in oktober 1917 toen het communisme (de vernietiger van de natie) en het zionisme (de schepper van de dominante natie) op hetzelfde moment zegevierden!

 

In de zestig jaar die verstreken zijn sinds Chamberlain schreef, heeft het proces dat hij en Herder waarnamen aan snelheid en kracht gewonnen. De kwestie is niet langer eenvoudigweg "van invloed op de toekomst van de wereld"; ze is elke dag bij ons en we hebben geen heden dat er niet door gevormd wordt; ze heeft de aard van de wereld en het lot van de mens daarin al veranderd. "Onze regeringen" zijn in de afgelopen halve eeuw zulke "gewillige slaven" geworden van de Judese meester-sekte dat ze in feite de deurwaarders of agenten zijn van een nieuwe, internationale heersende klasse, en helemaal geen echte bestuurders.

 

Het Westen is tot dit dilemma gekomen door de druk van twee molenstenen, het communisme en het zionisme, de natievernietigende wereldrevolutie en de nieuwe, natie-scheppende heersende klasse. De ene heeft de menigte opgehitst; de andere heeft de heerschappij over de heersers verworven. Zijn de organisatoren van beide hetzelfde? Dit boek probeert deze vraag te beantwoorden in de resterende hoofdstukken. Wat duidelijk is, is dat elke fase in de ondergang van het Westen, gedurende deze 170 jaar, vergezeld is gegaan van opeenvolgende fasen van "de terugkeer" naar het beloofde land. Dat is een aanwijzing van gemeenschappelijk leiderschap die te sterk is om terzijde geschoven te worden, tenzij het onomstotelijk kan worden weerlegd. Voor de "heidense" massa's van het christendom was het proces dat begon met het ontstaan van de wereldrevolutie in 1789 er slechts een van geluid en woede, dat niets betekende; maar de student ziet dat het in majestueus ritme De Wet en De Profeten van Juda vervult.

 

De 19e Eeuw was er een van samenzwering, waarvan de dingen waar we in de 20e Eeuw getuige van zijn het resultaat zijn. Samenzwering bracht communisme en zionisme voort, en deze namen de toekomst van het Westen in een tangachtige greep. Wat was hun oorsprong? Waarom ontkiemden ze in het duister totdat ze in de 19e eeuw samen voet aan de grond kregen? Hadden ze een gemeenschappelijke wortel? De manier om die vraag te beantwoorden is om de wortels van elk afzonderlijk te onderzoeken en uit te vinden of ze samengaan; en het doel van dit hoofdstuk en het volgende is om de wortelidee van de wereldrevolutie te traceren.

 

De Franse revolutie was de wereldrevolutie in actie, niet een revolutie in Frankrijk. Vanaf het moment van de gebeurtenis in Frankrijk is er op dat punt geen twijfel meer. Voor die tijd konden mensen zich verwonderen over lijdende boeren, aangezet tot een plotselinge opstand door arrogante aristocraten en dergelijke, maar zorgvuldige bestudering van de achtergrond van de Franse revolutie verdrijft zulke illusies. Ze was het resultaat van een plan en het werk van een geheime organisatie die werden onthuld voordat ze plaatsvond; het was niet slechts een Franse uitbarsting die werd veroorzaakt door Franse oorzaken. Het plan erachter is het plan van het communisme van vandaag; en het communisme van vandaag, dat de blijvende wereldrevolutie is, heeft de organisatie geërfd die het plan ontwikkelde.

 

De Franse revolutie van 1789 is degene die de sleutel tot het mysterie verschaft. Zij vormt de schakel tussen de Engelse van 1640 en de Russische van 1917 en onthult het hele proces als een gepland en voortdurend proces dat, na deze drie fasen te hebben doorlopen, duidelijk zijn laatste orgasme zal bereiken op een moment dat niet ver weg is, waarschijnlijk in de loop van deze eeuw. Die climax zal, zoals te voorzien is, de vorm aannemen van een poging om de wereldrevolutie te voltooien door het instellen van een wereldregering onder controle van de organisatie die het revolutionaire proces vanaf het begin heeft geleid. Dit zou de heerschappij van een nieuwe heersende klasse over de ondergedompelde naties vestigen. (Zoals Dr. Kastein zou zeggen, het zou "het lot van de hele wereld bepalen").

 

Dit beeld, dat slechts langzaam ontstond naarmate de drie eeuwen verstreken, is vandaag duidelijk in zijn historisch perspectief, waar elk van de drie grote revoluties wordt gezien in het licht dat de volgende erop wierp:

 

(1) De Engelse revolutie leek op dat moment een spontane Engelse episode, alleen gericht tegen de pretenties, op dat moment, van een bepaald koninklijk huis, de Stuarts, en een bepaalde vorm van religie, genaamd "Popery". Geen enkele tijdgenoot droomde ervan om het te beschouwen als het begin van een wereldbeweging tegen alle religie en alle wettige regeringen. (De heersende sekte van het Jodendom voorzag de revolutionaire dictator van fondsen en door middel van dit, traditionele "medeplichtige" deel werden de Joodse leiders de belangrijkste begunstigden van de revolutie; als zij enig aandeel hadden in de oorspronkelijke aanzet tot de revolutie, dan kan dit niet worden aangetoond, noch is er enig bewijs bewaard gebleven van een langlopend masterplan achter de revolutie).

 

(2) De aard en het verloop van de Franse revolutie plaatsen de Engelse echter in een ander licht. Het was geen, en leek zelfs op dat moment geen, inheems Frans voorval dat alleen maar veroorzaakt werd door Franse omstandigheden. Integendeel, ze volgde een plan voor een universele revolutie dat enkele jaren eerder ontdekt en openbaar gemaakt was; en de geheime organisatie die toen ontmaskerd werd, had leden in vele landen en alle klassen. Daarom werden haar meest kenmerkende daden (regicide en heiligschennis), hoewel ze die van de revolutie in Engeland herhaalden, niet gezien als spontane wraakzuchtige daden die in het heetst van de strijd werden begaan, maar als daden die doelbewust symbool stonden voor een doorlopend plan en doel: de vernietiging van alle religie en alle wettige regering, overal. Deze openbaring leidt onvermijdelijk tot de veronderstelling dat ook de Engelse revolutie voorbereid zou kunnen zijn door deze geheime organisatie met als doel de vernietiging van alle natievorming. (In de Franse revolutie, net als in de Engelse, kwam de Judaïstische sekte naar voren als een van de belangrijkste begunstigden; de algemene emancipatie van de Joden, die er het gevolg van was, werd door haar gebruikt als dekmantel voor haar samenzweerderige werk in de daaropvolgende decennia. De oorspronkelijke Judaïstische instigatie wordt niet aangetoond door enig bewijs dat nu beschikbaar is).

 

De Franse revolutie was dus, in tegenstelling tot de Engelse, aantoonbaar het product van een grote samenzwering, met wereldwijde doelen en diepe wortels. Vanaf dat moment was de aard van het plan duidelijk, maar de samenzweerders, waar ze ook ontmaskerd werden, leken een horde individuen te zijn met geen andere onderlinge band dan die van de brandstichterslust naar vernietiging. Het doel stond buiten kijf, maar de identiteit van de organisatoren was nog steeds mysterieus. Dit half opgehelderde tafereel werd in beroemde woorden beschreven door een klassieke autoriteit op dit gebied, Lord Acton:

 

"Het verschrikkelijke in de revolutie is niet het tumult maar het ontwerp. Door al het vuur en de rook heen zien we het bewijs van een berekenende organisatie. De Leiders blijven zorgvuldig verborgen en gemaskeerd, maar er bestaat geen twijfel over hun aanwezigheid vanaf het begin."

 

De Franse revolutie onthulde dus een ontwerp achter de revolutie, en het was het ontwerp van een vast doel op een wereldwijd gebied. Wat ten tijde van de Engelse revolutie planloos had geleken, werd nu gezien als het resultaat van een plan en een patroon, of was dat geworden, en de samenzwering was duidelijk zo sterk en oud dat haar medeplichtigheid aan de eerdere revolutie moest worden toegestaan. Maar bij deze tweede revolutie bleven "de managers" nog steeds gemaskeerd, zodat slechts de helft van het mysterie was opgelost (Lord Acton stierf in 1902 en heeft de derde revolutie dus niet meegemaakt).

 

(3) De revolutie in Rusland opende opnieuw ruimte voor nieuwe theorieën over de Franse en Engelse revoluties. Haar daden van regeldood en heiligschennis waren net zo'n onmiskenbaar identiteitsbewijs als de groet van de moslim een teken van zijn geloof is; daarmee informeerde ze iedereen die het maar wilde horen dat ze nog steeds werkte aan "het ontwerp" van wereldwijde vernietiging dat voor het eerst door de Franse revolutie was onthuld. Bovendien werd het geheim, dat honderd jaar lang "een leugen" werd genoemd, zelfs niet langer ontkend; vanaf 1917 was de wereldrevolutie onbetwist permanent, onbetwist wereldomvattend in doel, en de voorheen geheime samenzwering werd een politieke partij, die in alle landen opereerde onder orders van een centraal hoofdkwartier in Moskou.

 

De Russische revolutie wierp dus een helderder licht op de Franse revolutie en verduidelijkte haar contouren en oorsprong. Wat echter de "zorgvuldig verborgen" en "gemaskerde" managers betreft, wierp de Russische revolutie een heel ander licht op de twee vroegere, of op zijn minst opende ze vermoedens over hun mogelijke oorsprong waaraan niemand tot dan toe veel aandacht had besteed. De "managers" van de revolutie in Rusland waren bijna allemaal Joden uit het Oosten. Bij deze gelegenheid werden de veelbetekenende, symbolische daden van regicide en heiligschennis gepleegd door Joden en er werd een wet uitgevaardigd die in feite elke discussie verbood over de rol die Joden, of "het Joodse vraagstuk", speelden in deze gebeurtenissen of in openbare aangelegenheden.

 

Zo werden vitale vragen beantwoord en wat in 1789 een groot mysterie was, werd in 1917 duidelijk. Het grote voordeel dat de hedendaagse student aan de Franse revolutie ontleent, is het bewijs dat zij leverde voor het bestaan van een plan voor een wereldrevolutie en van een organisatie die deze vernietigende ambitie nastreefde. Haar bestaan en activiteit maakten de 19e eeuw tot de eeuw van de grote samenzwering. Een gevoel van kwade dingen die zich roeren in donkere plaatsen, zoals de geluiden waarop een gevangene in een kerker 's nachts wacht, verontrustte mensen en naties. Dit was het gevoel dat de samenzwering opriep in de omringende lucht. Vanaf het moment van de Franse revolutie wisten de mensen intuïtief dat ze met samenzwering in hun midden leefden; in onze tijd, die de gevolgen ervan heeft ondervonden, kunnen we tenminste zien waarmee we te maken hebben, als we kijken, en kunnen we zeggen dat het de duivel is die we kennen.

 

Misschien was de grootste slechte dienst die Napoleon verrichtte wel dat hij met zijn veldtochten en schitterende wapenfeiten de gedachten van de mensen afleidde van het veel grotere gevaar dat hen bedreigde: de wereldrevolutie en haar geheime "managers". Maar voor hem hadden ze misschien meer aandacht besteed aan de samenzwering, want ze hadden het bewijs van het bestaan ervan.

 

De auteur laat veel onbesproken. Bijvoorbeeld de joodse dominantie in de 9 belangrijkste 'gremia': 

1 De Bankenwereld,

2.  De Index-Beleggers (Blackrock, State Street etc) ,

3. de FED,

4 de Media.

5. Big Corporations (met Big Pharma en Big Food) ,

6. de Politici,

7. de Denktanks,

8. Academia,

9. de NGO's.

Elk van deze machtscentra zijn joods-gedomineerd.

Social Media waren redelijk vrij,  maar al wel joods eigendom.

Over enkele jaren zullen ze volledig door hen gecensureerd worden.

 -------

En hij bespreekt niet hoe ze in Israel elk woord van ons noteren en bewaren middels Pegasus op onze telefoons: 

 

Pegasus is een programma dat werd ontwikkeld door een dochter van Robert Maxwell, en zus van Ghislaine Maxwell (rechterhand van Jeffrey Epstein) 

Haar voornaam is me ontschoten en het valt me op dat dit nu op het internet nergens meer te vinden is !

Hier de website van de producent: https://www.nsogroup.com/about-us/  

Hier het document van de EU:

 https://www.europarl.europa.eu/RegData/etudes/IDAN/2022/732268/IPOL_IDA(2022)732268_EN.pdf

https://www.nrc.nl/nieuws/2021/07/21/forbidden-stories-het-collectief-dat-de-pegasus-affaire-onthulde-a4051908