1360 Zoltan Poszar: Wie de grondstoffen controleert zal de macht in handen hebben.

 

De loop der geschiedenis wordt bepaald door technologische ontdekkingen, politieke afspraken en oorlogen. Maar zeker óók door controle over de grondstoffen en bancaire regelingen.

De macht van de VS berustte de afgelopen 78 jaar voor een groot deel op de dollar als wereld-munten op de coalitie tussen KSA en de VS ( Jij verkoopt de olie uitsluitend in dollars en zet dat geld op onze banken, dat geeft ons macht over alle andere landen) en instanties als het IMF en de Westerse banken.

Onderstaand essay kan ons een idee geven over de Nieuw Orde die daar aan het groeien is. Die langzaam de macht over probeert te nemen…   

Heel kort samengevat: China maakt long term afspraken met de Golfstaten voor de levering van olie en gas tegen betaling in Chinees geld. Maar China betaalt ook met aanleg van fabrieken in de olie-landen, zodat die landen meer waarde aan hun olie kunnen toevoegen. Geen goed nieuws voor de raffinaderijen in het Westen.  

  

Zoltan Pozsar: G7-beleggers moeten zich zorgen maken over goudgedekte renminbi die dollars overschaduwt, grondstofbelastingen

 Poszar is : Global Head of Short-Term Interest Rate Strategy at Credit Suisse

In Nederland heeft Frank Knopers ook over dit essay van Zoltan Poszar geschreven: https://www.goudstandaard.com/nieuws/zoltan-pozsar-voorziet-grotere-rol-voor-petroyuan

Onderstaande vertaling staat hier in het Engels: https://thedeepdive.ca/zoltan-pozsar-g7-investors-should-worry-about-gold-backed-renminbi-eclipsing-dollars-commodity-encumbrance/

 

 

Sott.net

Zoltan Pozsar, medewerker van Credit Suisse, heeft zijn reeks over Bretton Woods III voortgezet, waar grondstoffen de nieuwe wereldorde zullen dicteren. In zijn laatste bericht van het jaar beschreef hij hoe de wereld nu verschuift naar een multipolaire orde "die niet wordt opgebouwd door de staatshoofden van de G7, maar door de 'G7 van het Oosten' (de BRICS-staatshoofden)."

BRICS staat voor de groep van vijf landen: Brazilië, Rusland, India, China en Zuid-Afrika. Maar Pozsar zei dat met de verwachte uitbreiding via geruchten over kandidaturen voor Saoedi-Arabië, Turkije of Egypte, hij de vrijheid nam om de huidige "G5" naar boven af te ronde naar : 'de G7 van het Oosten'. 

 

De auteur richtte zich op de toespraak van de Chinese president Xi Jinping tijdens de recente top in de Arabische staten, die voor Pozsar veelzeggend is over hoe Beijing van plan is het Westen te slim af te zijn in de wereldeconomie.

 

Pozsar zei:  ( Dit artikel is dus òver Poszar,  niet door Poszar .  JV)

"Vastrentende beleggers moeten zich zorgen maken - niet alleen omdat de facturering van olie in renminbi de macht van de dollar zal schaden, maar ook omdat de bezwaring van grondstoffen meer inflatie voor het Westen betekent."

(Bezwaring: encumbrance.  https://en.wikipedia.org/wiki/Encumbrance  Ik begrijp niet wat  er bedoeld wordt.  JV)

 

Pozsar citeerde Xi's toespraak:

"In de komende drie tot vijf jaar is China bereid met de GCC-landen ( De Golf landen)  samen te werken op de volgende prioritaire gebieden: ten eerste het opzetten van een nieuw paradigma van energiesamenwerking in alle dimensies, waarbij China grote hoeveelheden ruwe olie op lange termijn uit de GCC-landen zal blijven invoeren en meer LNG zal aankopen. Wij zullen onze samenwerking versterken in de upstreamsector (het boren naar olie. JV) , engineeringdiensten, alsmede [downstream] opslag, vervoer en raffinage. Het Shanghai Petroleum and Natural Gas Exchange-platform zal volledig worden benut voor RMB-verrekening in de olie- en gashandel, [...] en we zouden kunnen beginnen met valutaswapsamenwerking en het m-CBDC Bridge-project vooruithelpen."

 

Bij het ontleden van Xi's tijdlijn van "drie tot vijf jaar" legde Pozsar uit dat dit in markttermen betekent dat de breakevens voor vijf jaar inflatie een wereld moeten verdisconteren waarin olie en gas niet alleen in dollars maar ook in renminbi worden gefactureerd, en waarin sommige olie en gas voor het Westen niet beschikbaar zijn tegen lage prijzen (en in dollars) omdat zij door het Oosten zijn bezwaard ( Per contract met KSA vastgelegd ?  JV) .

 

De auteur legde uit:

"Mijn gevoel zegt dat de markt begint te beseffen dat de wereld politiek gezien van unipolair naar multipolair gaat, maar de markt moet nog de sprong maken dat in de opkomende multipolaire wereldorde de valutabases kleiner zullen zijn, de grondstoffenbases groter en de inflatie in het Westen hoger."

Hij voegde eraan toe dat inflatietraders "paranoïde moeten zijn, niet zelfgenoegzaam" en zei dat "inflatiebreakevens geen geopolitiek risico lijken in te calculeren".

( Dus de handel moet pessimistischer zijn, maar is dat nu   nog niet.  JV) 

 

De schemering van de petrodollar, de dageraad van de petroyuan

Pozsar maakte een belangrijke vergelijking tussen de aanpak van Xi en de toenmalige president Franklin Roosevelt met koning Abdul Aziz Ibn Saud en benadrukte dat de Verenigde Staten destijds te maken hadden met een Midden-Oosten dat zich net begon te ontwikkelen. Het Westen was in wezen bezig de oliestroom van de Arabische staten veilig te stellen in ruil voor veiligheid door middel van wapens en stabiele inkomsten.

Maar nu zijn de betrekkingen tussen de VS en Saoedi-Arabië gespannen, is Amerika door de schalie-revolutie minder afhankelijk van olie uit het Midden-Oosten en is China uiteindelijk de grootste importeur van olie geworden.

"Toen waren 'liquiditeit en veiligheid' belangrijker voor een opkomende regio; nu zijn 'billijkheid en respect' belangrijker voor wat een eminente regio is geworden."

China, zo voegde hij eraan toe, biedt dit laatste nu aan via wat Xi omschreef als "een nieuw paradigma van energiesamenwerking in alle dimensies".

De synergie die de Chinese leider voorstelt...

 

"betekent niet alleen olie nemen voor geld en wapens, maar in de regio investeren in de 'downstreamsector' en de regionale knowhow benutten voor samenwerking in de 'upstreamsector'. Anders gezegd, 'olie voor ontwikkeling' (fabrieken en banen) verdrong 'olie voor wapens' - het Belt and Road Initiative ontmoette Saoedi-Arabië's Vision 2030 in een grote win-win."

 

De kers op de spreekwoordelijke taart? Alles zal uitsluitend in renminbi zijn, te beginnen met Xi's belofte:

 

"Het platform van de Shanghai Petroleum and Natural Gas Exchange zal volledig worden benut voor RMB-verrekening in de olie- en gashandel. China, nu al de grootste afnemer van olie en gas uit de GCC-landen, zal in de toekomst nog meer afnemen en wil dat de komende drie tot vijf jaar allemaal in renminbi betalen."

 

Pozsar merkte ook op:

"De Chinese leider deelde dit niet mee tijdens de eerste dag van zijn bezoek - toen hij alleen de Saudische leiders ontmoette - maar tijdens de tweede dag van zijn bezoek - toen hij de leiders van alle GCC-landen ontmoette. GCC olie stroomt naar het Oosten + renminbi facturering = de dageraad van de petroyuan,"

 

Renminbi voordelen: projecten, goud, CBDC

 

Er zullen talrijke mogelijkheden zijn voor de GCC-landen om de renminbi die zij verdienen met de verkoop van olie en gas aan China te decumuleren. Verwijzend naar Xi's opmerkingen, kunnen deze variëren van:

"De verkoop van infrastructuur voor schone energie, centra voor big data en cloud computing, 5G- en 6G-projecten en samenwerking op het gebied van slimme fabricage en verkenning van de ruimte.

"De samenwerking in de upstream-sector zou mogelijk ook de gezamenlijke exploratie van olie in de Zuid-Chinese Zee kunnen omvatten."

Pozsar merkte ook op dat de People's Bank of China (PBoC) voor het eerst in meer dan drie jaar een toename van haar goudreserves meldde.

"Waarom zijn de goudaankopen van China van belang in het kader van de renminbi-verrekening? Omdat China tijdens de BRICS-top van 2018 een in renminbi luidend oliefuturescontract lanceerde op de Shanghai International Energy Exchange, en sinds 2016 en 2017 is de renminbi converteerbaar naar goud op respectievelijk de Shanghai en Hong Kong Gold Exchanges. Het ene Geld is niet altijd gelijk aan het andere geld, en converteerbaarheid naar goud verslaat converteerbaarheid naar dollars."

 

Xi verwees in zijn toespraak ook specifiek naar het m-CBDC Bridge project. Dit project voor digitale valuta van de centrale banken "maakt realtime, peer-to-peer, grensoverschrijdende en wisseltransacties mogelijk" en wordt uitgevoerd door de centrale banken van China, Thailand, Hongkong en de Verenigde Arabische Emiraten. Hiermee zouden uitwisselingen plaatsvinden "zonder tussenkomst van de Amerikaanse dollar of het netwerk van westerse correspondentbanken waar het Amerikaanse dollar-systeem op draait."

 

"Op een zeer Uncle Sam-achtige manier wil China meer olie van de GCC, wil het daarvoor betalen met renminbi, en wil het dat de GCC e-renminbi accepteert op het m-CBDC Bridge platform, dus aarzel niet - stap in de mBridge sneltrein."

Om het voor de GCC nog aangenamer te maken, wees Xi ook op de start van een "valuta-swap-samenwerking", waardoor de landen gemakkelijker de nodige spullen kunnen kopen doordat China leningen in renminbi verstrekt. Dit kan worden terugbetaald via de swaplijnen wanneer China olie koopt in renminbi.

 

Pozsar schreef..:

"Doe een stap terug en bedenk... dat Rusland sinds het begin van dit jaar, 2022, olie aan China verkoopt voor renminbi, en aan India voor dirham van de VAE; India en de VAE werken aan de afrekening van olie- en gashandel in dirham tegen 2023; en China vraagt de GCC om 'volledig' gebruik te maken van de beurzen van Shanghai om alle olie- en gasverkopen aan China tegen 2025 in renminbi af te rekenen. Dat is de schemering voor de petrodollar ... en de dageraad voor de petroyuan."

 

China en de OPEC+

De opmars van de petroyuan staat niet op het punt van beginnen, maar is al in gang gezet. Van de OPEC+ landen accepteren Rusland en Venezuela al betalingen voor olie in renminbi tegen sterke kortingen. ( Kortingen? Op de olieprijs?  Moet het niet juist andersom zijn  ?  JV )

 

China ondertekende ook het Comprehensive Strategic Partnership met Iran - een 25-jarige "deal" waarbij China zich ertoe verbindt 400 miljard dollar te investeren in de Iraanse economie in ruil voor een gestage levering van Iraanse olie tegen een fikse korting. De overeenkomst voorziet in 280 miljard dollar voor de ontwikkeling van downstream petrochemische sectoren (raffinage en kunststoffen) en 120 miljard dollar voor de transport- en productie-infrastructuur van Iran in ruil voor energie-export met een gegarandeerde minimumkorting van 12% op de zesmaandelijkse voortschrijdende gemiddelde prijs.

 

De overeenkomst tussen China en Iran heeft dezelfde strekking als de toespraak van Xi tijdens de top met de GCC: "investeringen in petrochemische projecten, productie en infrastructuur... [in ruil voor] renminbi-verrekening."

 

Pozsar vatte het samen:

"Rusland, Iran en Venezuela zijn goed voor ongeveer 40 procent van de bewezen oliereserves in de wereld... de GCC-landen zijn ook goed voor 40 procent van de bewezen oliereserves (waarbij Saoedi-Arabië de helft voor zijn rekening neemt)... en worden door China het hof gemaakt om renminbi te accepteren voor hun olie in ruil voor transformatieve investeringen.

"Ter onderstreping: de VS hebben de helft van de OPEC met 40 procent van 's werelds oliereserves gesanctioneerd en verloren aan China ( Ik denk : Rusland en Venezuela en Iran. JV) , terwijl China de andere helft van de OPEC het hof maakt met een aanbod dat moeilijk te weigeren is."

De overige 20% van de bewezen oliereserves bevinden zich in Noord- en West-Afrika en Indonesië. Noord-Afrika wordt momenteel gedomineerd door Rusland ( Nieuw voor mij … JV), West-Afrika door China, en Indonesië heeft zijn eigen agenda met batterijmetalen, aldus Pozsar.

 

Goederenbeslag

In een notendop is dat hoe China zachtjes het gebruik van de yuan op de oliemarkten oplegt, in zogenaamde "drie tot vijf jaar".

"China zal niet alleen meer olie in renminbi betalen (waardoor de Amerikaanse dollar wordt verdrongen), maar nieuwe investeringen in de petrochemische industrie in Iran, Saudi-Arabië en de GCC in het algemeen betekenen dat in de toekomst veel meer toegevoegde waarde lokaal zal worden veroverd ten koste van industrieën in het Westen."

Dit heeft goed uitgepakt voor China in andere niet-olie-exporterende landen. Veel landen, ervaren de Chinese  "schulden- val- diplomatie" , zoals die wordt genoemd. ( Debt trap diplomacy) Ze worden in het geopolitieke landschap ( Bij VN  stemming, bij US-sancties,  etc. JV)  gedwongen tot trouw of voorkeur voor het Chinese vasteland nadat zij niet in staat zijn geleende investeringen van Peking voor de financiering van de ontwikkelingsprojecten van hun respectieve landen terug te betalen.

Forbes meldde dat 97 landen in de wereld schulden hebben bij China, op basis van gegevens van de Wereldbank. Landen die China veel geld schuldig zijn, liggen grotendeels in Afrika, hoewel ze ook te vinden zijn in Centraal-Azië, Zuidoost-Azië en de Stille Oceaan. Pakistan is Beijing het meeste geld schuldig: 77,3 miljard dollar, Angola 36,3 miljard dollar, Ethiopië 7,9 miljard dollar, Kenia 7,4 miljard dollar en Sri Lanka 6,8 miljard dollar.

 

© Wereldbank Internationaal

 

 

Maar het heeft een ander effect dan wat China de rijkere GCC-landen aanbiedt: "emancipatie," zoals Pozsar het zegt.

 

"Zie dit als een 'farm-to-table' model: Vroeger verkocht ik mijn kip en groenten aan jou, en jij verkocht soep voor een winstmarge in je vijfsterrenrestaurant, maar vanaf nu maak ik de soep zelf en mag jij hem importeren in een blik - mijn olie, mijn banen, jouw uitgaven, 'onze grondstof, jouw probleem'."

 

Pozsar noemt als eerste "slachtoffer" van de grondstoffentactiek het besluit van 's werelds grootste chemieconcern BASF om zijn activiteiten in Europa "permanent" terug te schroeven nadat het het eerste deel van zijn nieuwe 10 miljard euro kostende faciliteit voor kunststoftechniek in China had geopend.

(Omdat BASF veel aardolie-producten verwerkt en de olie in China goedkoper zal zijn dan in Europa.  JV)

En zoals alles, als het bezwaard kan worden, kan het opnieuw bezwaard worden.*

*Engelse tekst:  And like anything else, if it can be pledged to be encumbered, it can be rehypothecated.

 

Pozsar beschrijft hoe rehypothecatie waarde zal toevoegen aan het ontluikende systeem:

"Sterk afgeprijsde olie en plaatselijk geproduceerde chemicaliën die in renminbi worden gefactureerd betekenen bezwaring ( een soort macht van China ? Een vinger in de pap? JV)  door het Oosten, en de marginale wederuitvoer van olie en chemicaliën eveneens voor renminbi naar het Westen betekent herhypothekering van grondstoffen met winst." ( Afhankelijkheid van het Westen van de Chinese leverancier, waarbij China ook nog winst maakt.  Is dat hoe ik dit moet begrijpen ?  JV)

 

Dit heeft zich al gemanifesteerd. Zo is China plotseling een grote exporteur geworden van Russisch LNG naar Europa en is India een grote exporteur geworden van Russische olie en geraffineerde producten zoals diesel naar Europa.

 

BRICS-munt

Maar China is niet de enige partij die het grondstoffenbezwaarspel speelt. Op 22 juni 2022 merkte de Russische president Vladimir Poetin tijdens het BRICS Business Forum op: "Er wordt gewerkt aan de oprichting van een internationale reservemunt op basis van een mandje valuta's van onze landen."

Het project staat op het punt de speciale trekkingsrechten (SDR) van het Internationaal Monetair Fonds - een internationaal reservemiddel dat in 1969 werd gecreëerd om de officiële reserves van de lidstaten aan te vullen - uit te dagen. In 2016 voegde de renminbi zich bij de Amerikaanse dollar, euro, yen en het Britse pond in de SDR-mand.

© screenshot/IMF

 

 

Pozsar citeerde de minister van Integratie en Macro-economie van de Euraziatische Economische Commissie, Sergei Glazyev, die ook belast is met de ontwikkeling van de "internationale reservemunt" van BRICS, om te bepalen hoe de nieuwe activa zullen worden gemeten.

 

Pozsar citeerde Glazyev:

"Indien [een natie] een deel van haar natuurlijke hulpbronnen reserveert ter ondersteuning van het nieuwe economische systeem, zal haar gewicht in de valutamand van de nieuwe munteenheid dienovereenkomstig toenemen, waardoor die natie over grotere valutareserves en kredietcapaciteit beschikt. Bovendien zouden bilaterale swaplijnen met handelspartnerlanden hun voldoende financiering bieden voor mede-investeringen en handelsfinanciering."

Het project is qua geest vergelijkbaar met Xi's voorstel aan de GCC-landen (en zijn schuldenvaldiplomatie): valutaswap en stroomafwaartse ontwikkeling voor de afwikkeling van de renminbi.

 

Sergey Storchak, hoofdbankier van de Russische bank VEB.RF, zei in een interview tijdens de BRICS-top:

"De BRICS-landen en andere geïnteresseerde landen moeten praten over het opzetten van hun eigen onafhankelijke wereldwijde financiële systeem - of dat nu gebaseerd zou zijn op de Chinese munt of dat ze het eens zullen worden over iets anders. Zij moeten hierover debatteren."

 

Zodra dit project werkelijkheid wordt, wordt een brede deelname van de wereldeconomieën verwacht, aangezien Saoedi-Arabië, Turkije en Iran al hun aanvraag bij de BRICS zijn begonnen. Voorts heeft de Shanghai Cooperation Organization (SCO) de status van gesprekspartner toegekend aan Saudi-Arabië en Qatar (dat de helft van de GCC-oliereserves bezit) en heeft zij tijdens de laatste top in Samarkand de procedures ingeleid om Iran als lid toe te laten.

 

Pozsar concludeerde:

"De China-GCC-top is één ding, en China's strategische partnerschap met Iran is een ander, maar zowel Saoedi-Arabië als Iran die zich op precies hetzelfde moment aanmelden bij de pijlerinstellingen van de multipolaire wereldorde - BRICS+ en de SCO - plus het idee van de 'BRICS-munt' als een grondstofgewogen neutraal reservemiddel dat de leden aanmoedigt om hun grondstoffen aan de BRICS-'zaak' te verpanden, zouden beleggers in G7-obligaties zich zorgen moeten maken, want deze trends kunnen ervoor zorgen dat de inflatie niet afneemt en de rente de rest van dit decennium niet daalt."

 

 

Het nieuwe paradigma

Pozsar legde uit:

"Het 'nieuwe paradigma', zoals ik het zie, komt met een thema van 'emancipatie'. Zowel gesanctioneerde als niet-gesanctioneerde leden van de OPEC gaan, met Chinees kapitaal, het 'farm-to-table'-model toepassen, waarbij zij niet alleen olie zullen verkopen, maar ook meer ervan zullen raffineren en meer ervan zullen verwerken tot petrochemische producten met een hoge toegevoegde waarde."

( Dus veel meer toegevoegde waarde bij de olie-producerende landen door hulp en kennis van China.  JV ) 

Hij merkte op dat alle groei van de wereldwijde olieproductie afkomstig is van Amerikaanse schalie en andere niet-conventionele bronnen zoals Canadese teerzanden. Saoedi-Arabië heeft de productie tegen 2025 al beperkt met slechts één miljoen vaten per dag verhoogd, terwijl Amerika's grootste schalieolie-exploitant Pioneer Natural Resources onlangs zei dat versnelde boringen beleggers op de vlucht zouden doen slaan en de sector "terug op de bodem" van de aandelenmarkt zouden achterlaten. ( Dus zowel Amerika als KSA zullen nauwelijks de productie kunnen opvoewren in de toekomst JV.)

 

Pozsar merkte op:

"Het lijkt mij dat, tenzij de VS schalieolievelden nationaliseert en zelf naar olie gaat boren om de productie te stimuleren, we de komende drie tot vijf jaar te maken krijgen met een inelastisch aanbod van olie en gas."

Dit scenario opent de mondiale oliemarkt en maakt het kwetsbaar voor China om met zijn "emancipatie"-voorstel te komen. ( Waarom  JV)

Deze aanbodbeperkingen zullen, zoals Pozsar het formuleert, leiden tot een positie waarin het "nieuwe paradigma" (= Olielanden leveren aan China voor chinees geld  JV) waarschijnlijk ten koste zal gaan van raffinaderijen en petrochemische bedrijven in het Westen, en ook van de groei in het Westen - "veel minder binnenlandse productie en meer inflatie omdat gestaag prijsopdrijvende alternatieven uit het Oosten worden geïmporteerd".( Ja, als je zelf niks toevoegt aan waarde -- wat nu in Rotterdam en Antwerpen nog gebeurt-- maar het plastic etc kant en klaar uit KSA  moet kopen, dan moet je geld scheppen om het te betalen. Inflatie.  JV)

De auteur legt een verband in die zin dat wanneer men naar de rentecurve kijkt en denkt aan de eerste periode van 5 jaar en dan de volgende periode van 5 jaar, Xi zijn "volgende drie tot vijf jaar"-doel  tegen die tijd zeker zal hebben bereikt om China's olie- en gasimporten uitsluitend in renminbi te betalen, en dat hij wellicht verder is gevorderd met de bezwaring (toegevoegde waarde geven ?  JV)  van grondstoffen door de ontwikkeling van downstream petrochemische industrieën in de Midden-Oosten "regio" van Belt and Road en ook door de  uitrol van de "BRICS-munt" tegen de tijd dat het tweede termijn-deel van vijf jaar begint. ( Dus over 5 jaar van nu ?  Niet over 10 jaar,zoals ik hierboven dacht ?  JV)

 

Pozar gaf commentaar:

"Ik denk niet dat de vijfjarige termijnkoersen de toekomst correct prijzen: breakevens lijken blind te zijn voor geopolitieke risico’s en de waarschijnlijkheid van het bovenstaande. Erken twee dingen: ten eerste dat de inflatie is aangedreven door niet-lineaire schokken (een pandemie; stimuleringsmaatregelen; problemen met de toeleveringsketen van laptops, chips en auto's; personeelstekorten na de pandemie; en vervolgens de oorlog in Oekraïne), en ten tweede dat inflatieprognoses geopolitiek in de achteruitkijkspiegel behandelen."

( OK, maar in hoeverre zijn die schokken bewust veroorzaakt door de VS ? De pandemie: mogelijk. Stuimulerings-geldschepping: zeker. Personeelstekort:  zeker. Oorlog in oekraine: zeker. 

Als de economie stopt omdat er voldoende producten zijn (iedereen heeft al 2 auto’s)  werkt dit monetaire systeem niet meer en zouden de Bankiers hun macht verliezen. Dus helicopter-geld:  geldscheppen en in de economie droppen:  voor corona-initiatieven en voor corona-thuisblijvers. 8 triljoen $$ is er geschapen, meen ik.   JV.  )

 

Pozsar zei ook dat centrale banken over inflatie moeten nadenken met geopolitiek, grondstoffennationalisme en de "BRICS-munt" in gedachten als de volgende reeks niet-lineaire schokken "die de inflatie boven de doelstelling zullen houden en centrale banken zullen dwingen de rente te verhogen tot boven de 5%".

In april zal China gastheer zijn van het vierde Belt and Road Forum nadat het in 2021 was uitgesteld vanwege de COVID-19 pandemie.