871 Orwell: Aanval = verdediging. Val pas aan als je het als 'Verdediging' kunt verkopen.

( Met dank aan Dawg en Blik)

In 2009 verscheen een studie bij het Brookings Institute  over de vraag hoe men Iran kreupel zou kunnen slaan, èn er mee weg kan komen.

( Ik gebruik het beeld van 'kreupel slaan' omdat het aan geeft hoeveel leed er mee gepaard gaat en dat nadien dat land geen  gevaar meer vormt. Daar gaat  het om.) 

Je hebt immers steun nodig van de landen in de omgeving  voor bevoorrading etc.  en je wil nà de destructie niet dat je zelf als grote misdadiger te kijk staan.

Het moet dus een straf zijn die Iran aan zichzelf te danken heeft, en  het moet gedaan zijn om erger te voorkomen.

Als we nu eens de indruk konden wekken dat Iran een geweldig aanbod had gekregen om van atoomwapens af te zien, maar dat ze die tòch gingen maken.

Dan zou dat het bewijs zijn dat ze wapens heel graag hebben
Dat is dan weer een bewijs dat ze die atoomwapens  ook willen gebruiken.

Dat  bewijst hoe gevaarlijk de situatie was, en dat de VS en Israel dus wel moesten ingrijpen...

Nu zijn we 10 jaar verder en het 'narrative' is minder perfect dat het Brookings dat 10 jaar geleden beschreef.
Maar zou 'het volk' dat opmerken?
Nu nog wel.
Maar je moet gewoon een jaar lang schrijven dat 'Iran zich niet aan de afspraak houdt en toch atoomwapens gaat maken'.

 Over een jaar is er niemand meer die nog zegt:

"Wacht even.... Iran`was toch de énige die zich wèl aan de afspraak hield?  En als alle anderen de afspraak weg gooien, dan hoeft Iran zich er toch ook niet meer aan te houden ? "

Kwestie van de leugen vaak herhalen.
'Frequentie' bepaalt onze waarheid.

Hier de tekst uit het Brookings document.

..any military operation against Iran will likely be very unpopular around the world and require the proper international context—

both to ensure the logistical support the operation would require and to minimize the blowback from it. The best way to minimize international opprobrium and maximize support (however, grudging or covert) is to strike only when there is a widespread conviction that the Iranians were given but then rejected a superb offer—one so good

that only a regime determined to acquire nuclear weapons and acquire them for the wrong reasons would turn it down. Under those circumstances, the United States (or Israel) could portray its operations as taken in sorrow, not anger, and at least some in

the international community would conclude that the Iranians “brought it on themselves” by refusing a very good deal....

uit:

Which Path to Persia? Options for a New American Strategy toward Iran p.39, left side of page,  The Brookings Institution 2009

https://www.brookings.edu/wp-content/uploads/2016/06/06_iran_strategy.pdf