1154 NL-SPRAAK Larry Romanoff. Op weg naar de slavernij.

NL-SPRAAK:   55 min: 

https://soundcloud.com/user-315788098/20210523-0034-01mp3-blog-1154-op-weg-naar-de-slavernij

Vervolg:  40 min:

https://soundcloud.com/user-315788098/20210523-1338-01-blog-1154-deel-2-40-minmp3  

Humanity at the Crossroads

Connecting the Dots to Our Brave New World 

By Larry Romanoff, June 17, 2020

 

Humankind is at a cusp, a point of transition between two different states of governance and existence. The world today is like a sack being slowly filled while the string around the opening is pulled increasingly tighter to prevent the contents from escaping confinement. The shadows of this future are everywhere to be seen but even the keenest of observers tend to view the portents not as the warnings they are, but instead regard all these pieces of one despairing puzzle as disconnected and unrelated events. In this essay, we will take a look at where our world is going, how it is going there, and why it is going there.

For, dark and despairing, my sight I may seal, but man cannot hide what God would reveal. 

‘Tis the sunset of life gives me mystical lore,and coming events cast their shadow before. (1)

One needn’t be credentialed as either prophet or oracle to make the connections and expose the plan. It is another matter entirely to convince average readers of the truth of it. German philosopher Arthur Schopenhauer wrote that all truth passes through three stages. First, it is ridiculed. Second, it is violently opposed. Third, it is accepted as being self-evident. We are midway between the first and second stages, where proponents of exposure are still widely ridiculed but, if they gain a popular audience, they will be violently attacked.

Where we are going – One World Government

Lest we succumb to the temptation of dismissing this as yet another batty conspiracy theory, it would be wise to consider these quotes:

David Rockefeller in an address to the Trilateral Commission, referring to the Bilderberg Group, whose existence was hotly denied and derided for decades as just another conspiracy theory:

“We are grateful to the Washington Post, the New York Times, Time magazine and other great publications whose directors have attended our meetings and respected the promises of discretion for almost forty years. It would have been impossible for us to develop our plan for the world if we had been subject to the bright lights of public scrutiny during those years. But, the world is now more sophisticated and fully prepared to march towards our one world-government. The supranational sovereignty of our intellectual elites and world bankers is surely preferable to the globe as a whole.” (2)

 

De mensheid op het kruispunt

De punten verbinden met onze dappere nieuwe wereld

(Aanknopingspunten van wat we nu zien met het boek ‘Brave new world’, Aldous Huxley)

https://www.rodemuur.nl/aldous-huxley-brave-new-world-heerlijke-nieuwe-wereld/

Brave new world (Heerlijke nieuwe wereld) van Aldous Huxley verscheen in 1932. De roman wordt vaak in één adem genoemd met 1984 van George Orwell uit 1949. Beide romans beschrijven een dystopie, een samenleving waarin je waarschijnlijk liever niet zou willen leven en die daarmee het tegenovergestelde is van een utopie.

Prikkels en drugs versus oefening en geduld

Een door de staat gecontroleerd leven en gebrek aan persoonlijke vrijheid is in beide romans een belangrijk thema. Persoonlijk lijkt het me overigens in Brave new world net iets beter uit te houden dan in 1984. In de roman van Huxley worden mensen met seks, entertainment en pillen geconditioneerd, in 1984 van George Orwell ligt de nadruk op observatie, propaganda en marteling.

 

Door Larry Romanoff, 17 juni 2020

 

De mensheid bevindt zich op een drempel, een overgangspunt tussen twee verschillende staten van bestuur en bestaan. De wereld van vandaag is als een zak die langzaam wordt gevuld terwijl het touw rond de opening steeds strakker wordt getrokken om te voorkomen dat de inhoud ontsnapt aan de opsluiting. De schaduwen van deze toekomst zijn overal te zien, maar zelfs de scherpste waarnemers hebben de neiging om de voortekenen niet te zien als de waarschuwingen die ze zijn, maar beschouwen in plaats daarvan al deze stukjes van een wanhopige puzzel als losgekoppelde en niet-gerelateerde gebeurtenissen. In dit essay zullen we bekijken waar onze wereld naartoe gaat, hoe hij daar naartoe gaat en waarom hij daar naartoe gaat.

Want donker en wanhopig kan ik mijn zicht verzegelen, maar de mens kan niet verbergen wat God zou openbaren.

'Tis de zonsondergang van het leven geeft me mystieke kennis, en komende gebeurtenissen werpen hun schaduw daarvoor. (1)

Men hoeft niet te worden erkend als profeet of orakel om de verbindingen te leggen en het plan te ontmaskeren. Het is een heel andere zaak om de gemiddelde lezer van de waarheid ervan te overtuigen. De Duitse filosoof Arthur Schopenhauer schreef dat alle waarheid drie stadia doorloopt. Ten eerste wordt het belachelijk gemaakt. Ten tweede wordt er gewelddadig tegen verzet. Ten derde wordt het als vanzelfsprekend beschouwd. We zitten halverwege tussen de eerste en tweede fase, waar voorstanders van blootstelling nog steeds op grote schaal belachelijk worden gemaakt, maar als ze een populair publiek krijgen, zullen ze gewelddadig worden aangevallen.

Waar gaan we heen - één wereldregering

Opdat we niet bezwijken voor de verleiding om dit af te wijzen als een zoveelste vage samenzweringstheorie, zou het verstandig zijn om deze citaten te overwegen:

David Rockefeller in een toespraak tot de Trilaterale Commissie, verwijzend naar de Bilderberg Group, wiens bestaan ​​decennialang fel werd ontkend en bespot als een zoveelste complottheorie:

“We zijn de Washington Post, de New York Times, Time magazine en andere geweldige publicaties dankbaar waarvan de directeuren onze vergaderingen hebben bijgewoond en de beloften van discretie bijna veertig jaar hebben gerespecteerd. Het zou voor ons onmogelijk zijn geweest om ons plan voor de wereld te ontwikkelen als we in die jaren onderworpen waren geweest aan de felle lichten van publieke controle. Maar de wereld is nu geavanceerder en volledig voorbereid om naar onze ene wereldregering te marcheren. De supranationale soevereiniteit van onze intellectuele elites en wereldbankiers verdient zeker de voorkeur boven de hele wereld. " (2)

Montagu Norman, Governor of The Bank of England prior to the crash of 1929, addressing the United States Bankers’ Association, New York, Idaho Leader, 26 August 1924.

“When, through process of law, the common people lose their homes, they will become more docile and more easily governed through the strong arm of the government applied by a central power of wealth under leading financiers. These truths are well known among our principal men, who are now engaged in forming an imperialism to govern the world.” (3)

Banker Paul Warburg, testifying before the US Senate on February 17, 1950, stated,

“We will have a world government whether you like it or not. The only question is whether that government will be achieved by conquest or consent.” (4)

We will have a look at one example each of the ‘conquest’ and ‘consent’ scenarios in Iraq and Greece, but let me state here that there are literally thousands of similar statements going back well over 100 years (sufficient with footnotes to fill a 300-page book), by authors and personalities famous and obscure, but all containing essentially the same message – that the financial powers of Europe and America are planning a super-sovereign world government within their absolute control. One would have to be a fool to ignore the sheer volume of evidence.

A Quick Look at Greece

Greece is now a failed state, an almost perfect exemplar of our future, the definitive ideal of those planning the world to come. Driven into bankruptcy by unrepayable loans, the leaders of Greece threw away their nation’s one chance for survival as a sovereign state and instead capitulated totally, accepting draconian measures meant to perpetually impoverish their population, while privatising the entire nation in one fell swoop. The international bankers bullied Greece into placing the nation’s entire infrastructure into a so-called trust (controlled by “an independent Luxembourg-based company”), which, by order, would be “entirely outside the reach or influence” of the Greek government. The bankers and their friends will now take ownership of all of it, at prices they set.

Greece was bullied into a package of reforms with severe austerity measures and spending cuts. The government slashed spending in all quarters, eliminated 25% of civil service positions, reducing wages by 30% for those remaining. Greece was forced to increase the VAT rate, reduce (and eliminate) pensions and increase the retirement age, raise the domestic corporation tax while cutting taxes for the top 1% and foreign corporations, take drastic measures to “improve tax collection and fight tax evasion”. Naturally, the economy instantly cratered, losing about one quarter of its size with unemployment rising above 25% and youth unemployment above 50%, rendering the majority of families under considerable financial stress.

The government was also forced to establish virtually a new constitution, with Eurocrats and IMF officials not only writing the new laws but also having a veto over all new legislation, serving to embody in law a lack of social infrastructure and perpetual poverty, emasculating the sovereignty of the state. To ensure compliance with the austerity directives, Greece is obliged to surrender control over the policing of all major portions of its economy. Eurocrats and IMF officials not only wrote the new laws, but EU (i.e. banking) officials are placed inside all ministries, with authority to ensure compliance and control funds. Greeks now hate the Europeans bitterly, believing that these foreign creditors’ power to “rummage through every government department on Greek soil” is an insult to Greek sovereignty, with Greece in fact and reality now facing not only austerity but external governance.

 

Montagu Norman, gouverneur van de Bank of England voorafgaand aan de crash van 1929, richt zich tot de United States Bankers ’Association, New York, Idaho Leader, 26 augustus 1924.

“Wanneer het gewone volk door een rechtsgang zijn huizen verliest, zullen ze volgzamer worden en gemakkelijker bestuurd worden door de sterke arm van de regering die wordt toegepast door een centrale macht van rijkdom onder leiding van vooraanstaande financiers. Deze waarheden zijn goed bekend bij onze belangrijkste mannen, die nu bezig zijn met het vormen van een imperialisme om de wereld te regeren. " (3)

Bankier Paul Warburg, die op 17 februari 1950 voor de Amerikaanse Senaat getuigde, verklaarde:

“We zullen een wereldregering hebben, of je dat nu leuk vindt of niet. De enige vraag is of die regering zal worden bereikt door verovering of instemming. " (4)

We zullen een voorbeeld bekijken van elk van de 'verovering'- en' instemmingsscenario's in Irak en Griekenland, maar laat me hier zeggen dat er letterlijk duizenden soortgelijke verklaringen zijn die meer dan 100 jaar teruggaan (voldoende met voetnoten om een 300 pagina's tellend boek), door auteurs en persoonlijkheden die beroemd en obscuur zijn, maar die allemaal in wezen dezelfde boodschap bevatten - dat de financiële machten van Europa en Amerika een super-soevereine wereldregering plannen binnen hun absolute controle. Je zou een dwaas moeten zijn om de enorme hoeveelheid bewijsmateriaal te negeren.

Een snelle blik op Griekenland

Griekenland is nu een mislukte staat, een bijna perfect voorbeeld van onze toekomst, het definitieve ideaal van degenen die de komende wereld plannen. Door onbetaalbare leningen failliet verklaard, gooiden de leiders van Griekenland de enige kans om te overleven als soevereine staat van hun land weg en capituleerden in plaats daarvan volledig, waarbij ze draconische maatregelen accepteerden die bedoeld waren om hun bevolking voortdurend te verarmen, terwijl ze de hele natie in één klap privatiseerden. De internationale bankiers hebben Griekenland gepest om de volledige infrastructuur van het land in een zogenaamde trust te plaatsen (gecontroleerd door "een onafhankelijk in Luxemburg gevestigd bedrijf"), dat op bevel "volledig buiten het bereik of de invloed" van de Griekse regering zou vallen. De bankiers en hun vrienden nemen nu het eigendom over, tegen door hen vastgestelde prijzen.

Griekenland werd gepest in een pakket hervormingen met strenge bezuinigingsmaatregelen en bezuinigingen. De regering verlaagde de uitgaven in alle kwartalen, schrapte 25% van de ambten in het ambtenarenapparaat en verlaagde de lonen met 30% voor de overgeblevenen. Griekenland werd gedwongen om het btw-tarief te verhogen, pensioenen te verlagen (en te schrappen) en de pensioenleeftijd te verhogen, de binnenlandse vennootschapsbelasting te verhogen en tegelijkertijd de belastingen voor de top 1% en buitenlandse bedrijven te verlagen, drastische maatregelen te nemen om "de belastinginning te verbeteren en belastingontduiking te bestrijden". ”. Uiteraard kraterde de economie onmiddellijk en verloor ongeveer een kwart van zijn omvang met een werkloosheid van meer dan 25% en een jeugdwerkloosheid van meer dan 50%, waardoor de meerderheid van de gezinnen onder aanzienlijke financiële spanningen kwam te staan.

De regering werd ook gedwongen om vrijwel een nieuwe grondwet op te stellen, waarbij eurocraten en IMF-functionarissen niet alleen de nieuwe wetten schreven, maar ook een vetorecht hadden over alle nieuwe wetgeving, die een gebrek aan sociale infrastructuur en aanhoudende armoede in de wet belichaamden, waardoor de soevereiniteit werd ontkracht. van de staat. Om naleving van de bezuinigingsrichtlijnen te garanderen, is Griekenland verplicht de controle over het toezicht op alle grote delen van zijn economie op te geven. Eurocraten en IMF-functionarissen schreven niet alleen de nieuwe wetten, maar EU- (d.w.z. bank-) functionarissen worden binnen alle ministeries geplaatst met de bevoegdheid om naleving te verzekeren en fondsen te controleren. Grieken haten de Europeanen nu bitter, in de overtuiging dat de macht van deze buitenlandse schuldeisers om "door elk overheidsdepartement op Grieks grondgebied te snuffelen" een belediging is voor de Griekse soevereiniteit, waarbij Griekenland in feite en de realiteit nu niet alleen wordt geconfronteerd met bezuinigingen, maar ook met extern bestuur.

 

Greece’s Finance Minister, Yanis Varoufakis, resigned his position rather than participate in the destruction of his country, accusing the bankers and the ECB of deploying “liquidity asphyxiation” to bring the country to its knees, saying

“The costs being demanded of Greece are so punitive that they are almost impossible to meet.” He said further that “The most humiliating and unbearable choice is an agreement that will surrender and loot our country and subjugate our people. The European Central Bank cut off all liquidity and creditors simply destroyed our country.”

Greece’s economy has become nearly paralysed, with the whole economy shifting to cash. The local payments system is breaking down since nobody wants to accept transfers into bank accounts that could be seized at any moment, the Greeks remembering only too well the recent prior events in Cyprus where the same bankers seized from 50% to 90% of all bank accounts of significant size, including pension funds and (to the glee of many) all accounts held by Russians. Many Cypriots saw their savings wiped out because of the privately-owned central bank. The US government did something similar to its own citizens in 1933 by seizing all gold holdings by Americans – in the depths of the Great Depression. Citizens received dollars in return for the seized gold, but that dollar was formally devalued by 40% at the same time, robbing all of 60% of their holdings. (5) (6)

Greece has virtually ceased to exist as a sovereign nation, and there are many others similar, including Cyprus, Haiti, Somalia, Iraq, Libya, the Balkans, Panama, Nicaragua. This is not news. To quote William Blum:

“It was under Reagan administration influence that the International Monetary Fund and World Bank began widely imposing the policy package known as structural adjustment – featuring deregulation, privatization, emphasis on exports, cuts in social spending – that has plunged country after country in the developing world into economic destitution.”

The IMF chief at the time was honest about what was to come, saying in 1981 that, for low-income countries, “adjustment is particularly costly in human terms”. (7) (8)

With Greece as in all such cases after Imperialism has taken control, the nation is surrounded by a news blanket through which little if anything escapes, with the willing compliance (or terrified submission) of all news wires and media outlets, removing the country from the worldwide public mind.

A Look at Iraq

It is well-known the US launched a devastating war on Iraq, criminally unjustified and based entirely on falsehoods, and against the advice of its own military, some in the Pentagon labeling the idea “crazy”. By 2013 the US media were reporting a US military withdrawal from Iraq, but the US never had any intention of ever leaving Iraq. The myth of withdrawal was merely a PR attempt “to delete Iraq from the public’s collective consciousness, to make it disappear so they can work quietly without public scrutiny”. It is true that several hundred small military bases have been closed, but there are an additional 40 or 50 very large bases that were built to be permanent and will never be closed.

The US embassy in Beijing contains an astonishing more than 1,200 people, but the US embassy in Baghdad contains more than 16,000 people, the largest and most expensive in the world, comprising more than 100 acres, larger than the Vatican City, and costing more than 2 billion dollars to build. It is a self-contained, heavily armed and fortified city in the center of Baghdad, centered on Saddam’s former palace and containing more than 20 buildings surrounded by 20-foot walls and entirely self-sufficient for electricity, water, and all other functions, the permanent Middle East Headquarters of the American empire. From here, in conjunction with the US “embassy” in Yerevan, Armenia that contains 6,000 people (the second-largest embassy in the world) the US can spread its brutal imperial tentacles over a wide swath of Mesopotamia and the Middle East.

De Griekse minister van Financiën, Yanis Varoufakis, nam ontslag in plaats van deel te nemen aan de vernietiging van zijn land en beschuldigde de bankiers en de ECB van het inzetten van 'liquiditeitsverstikking' om het land op de knieën te krijgen.

"De kosten die van Griekenland worden geëist, zijn zo bestraffend dat ze bijna niet te betalen zijn." Hij zei verder: “De meest vernederende en ondraaglijke keuze is een overeenkomst die zich zal overgeven en ons land zal plunderen en onze mensen zal onderwerpen. De Europese Centrale Bank heeft alle liquiditeit afgesneden en schuldeisers hebben ons land eenvoudigweg vernietigd. "

De Griekse economie is bijna verlamd geraakt, waarbij de hele economie naar contanten verschuift. Het lokale betalingssysteem stort in, aangezien niemand overschrijvingen op bankrekeningen wil accepteren die op elk moment in beslag kunnen worden genomen, de Grieken herinneren zich maar al te goed de recente gebeurtenissen op Cyprus waar dezelfde bankiers 50% tot 90% van alle bankrekeningen in beslag namen. rekeningen van aanzienlijke omvang, inclusief pensioenfondsen en (tot vreugde van velen) alle rekeningen van Russen. Veel Cyprioten zagen hun spaargeld weggevaagd worden door de particuliere centrale bank. De Amerikaanse regering deed in 1933 iets soortgelijks als haar eigen burgers door alle goudvoorraden van Amerikanen in beslag te nemen - in de diepten van de Grote Depressie. Burgers ontvingen dollars in ruil voor het in beslag genomen goud, maar die dollar werd tegelijkertijd formeel met 40% gedevalueerd en beroofde al 60% van hun bezit. (5) (6)

Griekenland is vrijwel opgehouden te bestaan ​​als soevereine natie, en er zijn nog veel meer vergelijkbare landen, waaronder Cyprus, Haïti, Somalië, Irak, Libië, de Balkan, Panama, Nicaragua. Dit is geen nieuws. Om William Blum te citeren:

“Het was onder de invloed van de regering van Reagan dat het Internationaal Monetair Fonds en de Wereldbank op grote schaal begonnen met het opleggen van het beleidspakket dat bekend staat als structurele aanpassing - met deregulering, privatisering, nadruk op export, bezuinigingen op sociale uitgaven - dat land na land in de ontwikkelingslanden is gedaald. in economische armoede. "

De toenmalige IMF-chef was eerlijk over wat er zou komen en zei in 1981 dat voor lage-inkomenslanden "aanpassing in menselijke termen bijzonder kostbaar is". (7) (8)

Met Griekenland, zoals in al dergelijke gevallen nadat het imperialisme de controle heeft overgenomen, is de natie omgeven door een nieuwsdeken waardoor er weinig of niets ontsnapt, met de gewillige naleving (of doodsbange onderwerping) van alle nieuwsberichten en mediakanalen, waardoor het land uit de wereld wordt verwijderd. wereldwijde publieke opinie.

Een blik op Irak

Het is bekend dat de VS een verwoestende oorlog tegen Irak lanceerden, strafrechtelijk niet gerechtvaardigd en volledig gebaseerd op onwaarheden, en tegen het advies van hun eigen leger in, sommigen in het Pentagon het idee "gek" bestempelen. In 2013 maakten de Amerikaanse media melding van een terugtrekking van het Amerikaanse leger uit Irak, maar de VS waren nooit van plan Irak ooit te verlaten. De mythe van terugtrekking was slechts een PR-poging "om Irak uit het collectieve bewustzijn van het publiek te verwijderen, om het te laten verdwijnen, zodat ze rustig kunnen werken zonder publieke controle". Het is waar dat honderden kleine militaire bases zijn gesloten, maar er zijn nog eens 40 of 50 zeer grote bases die zijn gebouwd om permanent te zijn en nooit zullen worden gesloten.

De Amerikaanse ambassade in Peking bevat verbazingwekkend meer dan 1.200 mensen, maar de Amerikaanse ambassade in Bagdad bevat meer dan 16.000 mensen, de grootste en duurste ter wereld, met meer dan 100 hectare, groter dan Vaticaanstad, en kost meer dan 2 miljard dollar om te bouwen. Het is een op zichzelf staande, zwaarbewapende en versterkte stad in het centrum van Bagdad, gecentreerd rond het voormalige paleis van Saddam en met meer dan 20 gebouwen omgeven door 6 meter hoge muren en volledig zelfvoorzienend voor elektriciteit, water en alle andere functies, het permanente hoofdkwartier in het Midden-Oosten van het Amerikaanse rijk. Van hieruit kunnen de VS, in samenwerking met de Amerikaanse "ambassade" in Yerevan, Armenië, die 6000 mensen telt (de op een na grootste ambassade ter wereld), zijn wrede keizerlijke tentakels verspreiden over een groot deel van Mesopotamië en het Midden-Oosten.

 

 

Iraq’s New Legislative Control

Iraq’s government is a nearly irrelevant puppet administration. The first acts of the occupying Provisional Authority were to rewrite Iraq’s constitution and body of laws by declaring a succession of 100 so-called “Provisionary Orders” promulgated by American Paul Bremer. These Provisionary Orders were written into Iraqi law prior to the US handover of the government, and have the highest standing of all laws in Iraq, so high they “cannot be removed by any subsequent Iraqi government”. They are perpetual. (9)

Orders 57 and 77 ensure full control of Iraq by placing US-appointed auditors and inspectors-general in every government ministry, with sweeping authority over contracts, programs, employees and regulations. These Orders stipulate that the US must approve every senior government appointment and every candidate for elected office. US military officers are reported to frequently and freely enter cabinet meetings with demands or instructions on policy decisions to be made. One of Bremer’s first acts was to close almost 200 state-owned businesses and turn the industry sectors over to American companies, rendering unemployed more than 500,000 people. He took control of Iraq’s media, shuttering them on a whim, over the objections of virtually everyone.

Bremer’s Orders permit foreign multinationals to privatise the entire nation including all physical and social infrastructure and all commerce. They allocate to foreign oil companies the exclusive right to at least 65% of the country’s oil reserves, and to determine the distribution of revenue and profit allocated to Iraq from the remainder. Order 39 allows for the tax-free remittance of all foreign corporate profits. Order 81 stipulates that all Iraqi farmers must use Monsanto’s GM seed for all crops planted in the country, with the use of any heritage Iraqi seed stock now totally prohibited. Order 17 guarantees that all Americans and foreign contractors in Iraq will not be subject to Iraqi law. The orders state that “All trained elements of the Iraqi armed forces shall at all times be under the operational control of the American commander”. Order 56 creates a new privately-owned (foreign) central bank.

Examining Bremer’s Laws

I have occasionally been charged with responsibility for drafting legislation at a national level and can testify this is not something one does in ten minutes over a cup of coffee. The task requires extreme expertise in a particular area and a more than adequate facility in the drafting of legal wording. When amending legislation, it is paramount to possess a flawless familiarity with the content of existing law and, most importantly, a thorough apprehension of the full range of potential consequences of a particular selection of legal wording.

Consider the framing of legislation for a national health care system. Certainly we need one or more medical experts intimately familiar with the entire range of health services and a general appreciation of the required infrastructure, but we also need extensive experience in planning the delivery system for such care, as well as the taxation implications of financing. It would be rare to find this combination of knowledge in one person, to say nothing of the legal knowledge necessary to draft the appropriate huge legislation. If we add medical insurance into this mix, it should be apparent that we need an entire team of specialists and considerable time to forge the necessary legal framework. Moreover, except for the most simple of items, we would almost never rely on the opinion or judgment of only one person in any field, thus considerably expanding the numbers of this team.

 

Irak's nieuwe wetgevende controle

De Irakese regering is een bijna irrelevante marionettenregering. De eerste handelingen van de bezettende voorlopige autoriteit waren het herschrijven van de grondwet en de wetten van Irak door een opeenvolging van 100 zogenaamde "voorlopige bevelen" af te kondigen, afgekondigd door de Amerikaan Paul Bremer. Deze voorlopige bevelen werden in de Iraakse wet geschreven voorafgaand aan de overdracht van de regering door de VS, en hebben de hoogste status van alle wetten in Irak, zo hoog dat ze "niet kunnen worden verwijderd door een latere Iraakse regering". Ze zijn eeuwigdurend. (9)

De bevelen 57 en 77 verzekeren de volledige controle over Irak door door de VS aangestelde auditors en inspecteurs-generaal in elk ministerie te plaatsen, met een groot gezag over contracten, programma's, werknemers en regelgeving. Deze Orders bepalen dat de VS elke benoeming van een hoge regering en elke kandidaat voor een gekozen ambt moet goedkeuren. Er wordt gemeld dat Amerikaanse legerofficieren regelmatig en vrijelijk kabinetsvergaderingen binnenkomen met eisen of instructies over te nemen beleidsbeslissingen. Een van de eerste handelingen van Bremer was het sluiten van bijna 200 staatsbedrijven en het overdragen van de industriesectoren aan Amerikaanse bedrijven, waardoor meer dan 500.000 mensen werkloos werden. Hij nam de controle over de Irakese media over en sloot ze in een opwelling af, ondanks de bezwaren van vrijwel iedereen.

Bremers orders staan ​​buitenlandse multinationals toe om het hele land te privatiseren, inclusief alle fysieke en sociale infrastructuur en alle commercie. Ze wijzen aan buitenlandse oliemaatschappijen het exclusieve recht toe op ten minste 65% van de oliereserves van het land, en bepalen de verdeling van inkomsten en winst die aan Irak worden toegewezen van de rest. Order 39 maakt het mogelijk alle buitenlandse bedrijfswinsten belastingvrij over te maken. Order 81 bepaalt dat alle Iraakse boeren het genetisch gemodificeerde zaad van Monsanto moeten gebruiken voor alle gewassen die in het land worden geplant, waarbij het gebruik van enige Iraakse zaadvoorraad nu volledig verboden is. Order 17 garandeert dat alle Amerikanen en buitenlandse contractanten in Irak niet onderworpen zullen zijn aan de Iraakse wetgeving. De orders stellen dat "Alle getrainde elementen van de Iraakse strijdkrachten te allen tijde onder de operationele controle van de Amerikaanse commandant zullen staan". Order 56 creëert een nieuwe particuliere (buitenlandse) centrale bank.

De wetten van Bremer onderzoeken

Ik ben af ​​en toe belast met het opstellen van wetgeving op nationaal niveau en kan getuigen dat dit niet iets is dat je in tien minuten doet bij een kopje koffie. De taak vereist extreme deskundigheid op een bepaald gebied en een meer dan voldoende faciliteit bij het opstellen van juridische formuleringen. Bij het wijzigen van wetgeving is het van het grootste belang om vlekkeloos vertrouwd te zijn met de inhoud van de bestaande wetgeving en, belangrijker nog, een grondige kennis van alle mogelijke gevolgen van een bepaalde selectie van juridische formuleringen.

Overweeg het opstellen van wetgeving voor een nationaal gezondheidszorgsysteem. We hebben zeker een of meer medische experts nodig die goed bekend zijn met het hele scala aan gezondheidsdiensten en een algemene waardering hebben voor de vereiste infrastructuur, maar we hebben ook uitgebreide ervaring nodig met het plannen van het bezorgsysteem voor dergelijke zorg, evenals met de fiscale implicaties van financiering. Het is zeldzaam om deze combinatie van kennis in één persoon te vinden, om nog maar te zwijgen van de juridische kennis die nodig is om de juiste uitgebreide wetgeving op te stellen. Als we medische verzekeringen aan deze mix toevoegen, moet het duidelijk zijn dat we een heel team van specialisten en veel tijd nodig hebben om het noodzakelijke juridische kader te smeden. Bovendien zouden we, met uitzondering van de meest eenvoudige items, bijna nooit vertrouwen op de mening of het oordeel van slechts één persoon op welk gebied dan ook, waardoor het aantal van dit team aanzienlijk wordt uitgebreid.

 

Bremer’s laws covered virtually the entire gamut of Iraqi society, including taxation, transportation, and medical care, the founding of a privately-owned central bank, a new Iraqi currency and a full slate of laws on foreign investment, banking and securities markets, SOEs, a new electoral law governing parties and elections. There were new laws governing the nation’s petroleum industry, control of the media, laws dealing with foreign contractors, the auditing of government departments, a new penal code, detention and prison facilities, control of Iraqi borders, ports and airports, a Ministry of Science and Technology, a full revision of the labor code, vast legislation dealing with trademarks, patents, design, and an overhaul of IP, entirely new laws controlling agriculture that included GM seed, and very much more.

It should be obvious that no one man could possess the required expertise in all these areas, and nothing in Bremer’s background suggests ability of consequence in any of them. Further, many of these portions of legislation were extremely complex, each containing a great many pages of precise legal wording that would have required several months in the drafting. This means a great number of large teams meeting regularly over many months to finalise drafts, but it also infers mandatory reporting to a control group on the progress, guidance as to overall intent of each piece of legislation, with periodic approval of direction, content, and final result. Yet Bremer was promulgating these new Orders at the rate of three or four per week, the entire 100 produced in about ten months.

The drafting of these laws would have required at least hundreds of experts, perhaps more than 1,000, and a lengthy time in preparation. Bremer was appointed to Iraq on May 9, 2003, and issued his first Order (on the De-Ba’athification of Iraqi Society) on May 16. That would hardly provide adequate time to overcome jet lag, much less to obtain an appreciation of what Ba’ath society was, much less the rationale for, and consequences of, exterminating it. Bremer then issued another 30 or 40 laws within the next few months, including the entire penal code, banking and investment, the military, and more.

Order 56 creating the new privately-owned central bank is an immense document that would require months of preparation. The seed laws were almost certainly written by the lawyers from Monsanto and Cargill, et al. Others are similar. It is obvious these laws were written in advance by executives and lawyers of banks and multinational corporations all over the world and simply delivered to Bremer to promulgate. It is also obvious these laws were planned and in process long before the US invaded Iraq. To add to this equation, we have the fact that the laws were not prepared by any portion of the US government, since even the White House had no specific knowledge of any of Bremer’s activities and the US Congress had been sidelined and silenced beforehand.

 

De wetten van Bremer bestreken vrijwel het hele spectrum van de Iraakse samenleving, inclusief belastingen, transport en medische zorg, de oprichting van een particuliere centrale bank, een nieuwe Iraakse munteenheid en een volledige reeks wetten inzake buitenlandse investeringen, banken en effectenmarkten, staatsbedrijven , een nieuwe kieswet voor partijen en verkiezingen. Er waren nieuwe wetten die de aardolie-industrie van het land regelden, controle over de media, wetten die te maken hadden met buitenlandse aannemers, de controle van overheidsdepartementen, een nieuw strafwetboek, detentie- en gevangenisfaciliteiten, controle van de Iraakse grenzen, havens en luchthavens, een ministerie van Wetenschap en technologie, een volledige herziening van de arbeidswet, uitgebreide wetgeving over handelsmerken, patenten, ontwerp en een herziening van intellectuele eigendom, geheel nieuwe wetten die de landbouw regelen, waaronder genetisch gemodificeerd zaad, en nog veel meer.

Het zou duidelijk moeten zijn dat niemand de vereiste expertise op al deze gebieden zou kunnen bezitten, en niets in Bremers achtergrond suggereert het vermogen van consequentie op een van deze gebieden. Bovendien waren veel van deze delen van de wetgeving buitengewoon complex, elk met een groot aantal pagina's met precieze juridische bewoordingen die verscheidene maanden in beslag zouden hebben genomen bij het opstellen ervan. Dit betekent dat een groot aantal grote teams gedurende vele maanden regelmatig bijeenkomt om de ontwerpen af ​​te ronden, maar het leidt ook tot verplichte rapportage aan een controlegroep over de voortgang, begeleiding met betrekking tot de algemene bedoeling van elk stuk wetgeving, met periodieke goedkeuring van richting, inhoud, en eindresultaat. Toch verkondigde Bremer deze nieuwe orders met een snelheid van drie of vier per week, de volledige 100 geproduceerd in ongeveer tien maanden.

Het opstellen van deze wetten zou minstens honderden experts nodig hebben gehad, misschien wel meer dan 1000, en een lange voorbereidingstijd. Bremer werd op 9 mei 2003 in Irak benoemd en vaardigde op 16 mei zijn eerste bevel uit (over de De-Ba'athification of Iraqi Society). Dat zou nauwelijks voldoende tijd bieden om een ​​jetlag te overwinnen, laat staan ​​om waardering te krijgen voor wat de Ba'ath-samenleving was, laat staan ​​de grondgedachte en de gevolgen van de uitroeiing ervan. Bremer vaardigde vervolgens in de komende maanden nog eens 30 of 40 wetten uit, waaronder het volledige wetboek van strafrecht, het bankwezen en investeringen, het leger en meer.

Order 56 tot oprichting van de nieuwe particuliere centrale bank is een immens document dat maanden van voorbereiding zou vergen. De zaadwetten zijn vrijwel zeker geschreven door de advocaten van Monsanto en Cargill, et al. Anderen zijn vergelijkbaar. Het is duidelijk dat deze wetten van tevoren zijn geschreven door leidinggevenden en advocaten van banken en multinationals over de hele wereld en eenvoudigweg aan Bremer zijn overhandigd om af te kondigen. Het is ook duidelijk dat deze wetten waren gepland en in uitvoering waren lang voordat de VS Irak binnenvielen. Om aan deze vergelijking toe te voegen, hebben we het feit dat de wetten niet werden voorbereid door enig deel van de Amerikaanse regering, aangezien zelfs het Witte Huis geen specifieke kennis had van de activiteiten van Bremer en het Amerikaanse Congres vooraf aan de kant was gezet en het zwijgen opgelegd.

Bremer’s Appointment

Let’s step back for a moment to examine Bremer’s appointment as Director of the Coalition Provisional Authority and interim President of Iraq. The sanitised narrative tells us that Bremer was selected by President Bush, but there is no evidence that Bush had ever met Bremer or indeed ever heard his name, the man having had minor past appointments but having been out of government employ for more than ten years prior.

Secretary of State Colin Powell had already placed Lt. Gen. Jay Garner as the top official in Iraq, and planned to add Zalmay Khalilzad, an Iraqi with extensive local knowledge to assist Garner. Suddenly and without explanation (while Powell was out of town), Bremer was plucked from thin air and appointed to replace Garner – to the great surprise of Powell, Rice, and all others. According to the published record, Powell called Rice on his return and asked, “What’s going on? What happened?” Rice apparently replied, “I don’t know. I had nothing to do with it.” Bremer’s appointment was not only a surprise, but against the stated will of the President, the Secretary of State and the country’s National Security Advisor. As well, both the CIA and the military strongly objected, the CIA because they hadn’t been asked or informed and the military because they viewed an uninformed civilian helicopter transplant as both dangerous and useless.

The facts suggest the impetus came through Henry Kissinger, with whom Bremer had been closely associated and was a Managing Director of Kissinger Associates for 10 or 12 years to that point, the thread seeming to lead through Cheney while bypassing the President. The facts are not clear on whether Bush was instructed to obey or was even informed on the matter prior to his announcement. Military knowledge and intimate familiarity with Iraq were deemed essential for this position, but Bremer had neither. When Bremer was given the position in Iraq, the White House plan was that he take Khalilzad with him but, in a private meeting with President Bush, Bremer insisted he be solely in charge, a demand Bush accommodated.

On the organisation chart, Bremer reported to Defense Secretary Donald Rumsfeld, but ample evidence exists that Rumsfeld totally ignored Bremer and his activity, Bremer doing the same in reverse. Rumsfeld had a reputation as a control mandarin; it has been widely documented that he was often present in Baghdad to direct the torture facilities and ‘military pacification’ of the Iraqi citizenry, and it is thus beyond logic that he would have ignored his most important subordinate – the “President of Iraq”, who was tasked with remaking the entire country, but there is no credible record of the two even crossing paths. Bremer held what appears to have been a fully independent and unassailable position with no oversight from any part of the US government.

Rajiv Chandrasekaran, an assistant managing editor of The Washington Post and its bureau chief in Baghdad at the time, wrote a book titled ‘Imperial Life in the Emerald City: Inside Iraq’s Green Zone’. (9) He spoke at length about this in a PBS interview in 2006. (10) Chandrasekaran claims Bremer “viewed his (Saddam’s) palace out there in Baghdad not as an embassy that had any obligation to report back developments to Washington”, claiming further that virtually no information flowed from Baghdad to Washington and that “Bremer had been given an exemption” from clearing any decisions through the White House.

In fact, Bremer’s leash was so long and Bremer so secretive that when the White House wanted information, Condolezza Rice could do no better than have her NSC staff check the Coalition Provisional Authority (CPA) website – to see if they could learn what was happening in Baghdad. Bremer further refused to hire anyone who wasn’t ‘ideologically sympathetic’ to his real purposes, or who might have a ‘back channel’ to Washington. “Their only allegiance would be to Bremer.” Chandrasekaran says that whatever Bremer wanted, he got, and that he “amassed quite a degree of power and influence”. In this entire matter, the US Congress was nowhere to be seen, totally removed from oversight or governing.

 

Bremers afspraak

Laten we even een stap terug doen om Bremers benoeming tot directeur van de Coalition Provisional Authority en interim-president van Irak te onderzoeken. Het opgeschoonde verhaal vertelt ons dat Bremer werd geselecteerd door president Bush, maar er is geen bewijs dat Bush Bremer ooit had ontmoet of ooit zijn naam had gehoord, omdat de man in het verleden kleine benoemingen had gehad, maar al meer dan tien jaar geen overheidsdienst had. voorafgaand.

Staatssecretaris Colin Powell had luitenant-generaal Jay Garner al als topfunctionaris in Irak aangesteld en was van plan Zalmay Khalilzad toe te voegen, een Irakees met uitgebreide lokale kennis om Garner bij te staan. Plotseling en zonder uitleg (terwijl Powell de stad uit was), werd Bremer uit de lucht geplukt en aangesteld om Garner te vervangen - tot grote verbazing van Powell, Rice en alle anderen. Volgens het gepubliceerde verslag belde Powell Rice bij zijn terugkeer en vroeg: "Wat is er aan de hand? Wat is er gebeurd?" Rice antwoordde blijkbaar: "Ik weet het niet. Ik had er niets mee te maken. " De benoeming van Bremer was niet alleen een verrassing, maar ook tegen de wil van de president, de staatssecretaris en de nationale veiligheidsadviseur van het land. Ook waren zowel de CIA als het leger sterk tegen, de CIA omdat ze niet waren gevraagd of geïnformeerd en het leger omdat ze een niet-geïnformeerde civiele helikoptertransplantatie als gevaarlijk en nutteloos beschouwden.

De feiten suggereren dat de impuls kwam via Henry Kissinger, met wie Bremer nauw verbonden was geweest en tot op dat moment 10 of 12 jaar lang algemeen directeur van Kissinger Associates was, waarbij de rode draad door Cheney leek te leiden terwijl hij de president omzeilde. De feiten zijn niet duidelijk over de vraag of Bush de opdracht had gekregen te gehoorzamen of zelfs vóór zijn aankondiging hierover was geïnformeerd. Militaire kennis en vertrouwdheid met Irak werden essentieel geacht voor deze functie, maar Bremer had geen van beide. Toen Bremer de positie in Irak kreeg, was het plan van het Witte Huis dat hij Khalilzad zou meenemen, maar in een privé-ontmoeting met president Bush stond Bremer erop dat hij alleen de leiding had, een eis die Bush tegemoet kwam.

Op het organigram rapporteerde Bremer aan minister van Defensie Donald Rumsfeld, maar er is voldoende bewijs dat Rumsfeld Bremer en zijn activiteiten totaal negeerde, terwijl Bremer hetzelfde deed in omgekeerde richting. Rumsfeld had de reputatie een controlemandarijn te zijn; het is breed gedocumenteerd dat hij vaak aanwezig was in Bagdad om leiding te geven aan de martelfaciliteiten en 'militaire pacificatie' van de Iraakse burgers, en het is dus niet logisch dat hij zijn belangrijkste ondergeschikte - de 'president van Irak' zou hebben genegeerd. die de opdracht had gekregen om het hele land opnieuw te maken, maar er is geen geloofwaardig verslag van de twee elkaar kruisende paden. Bremer bekleedde een schijnbaar volledig onafhankelijke en onaantastbare positie zonder toezicht van enig deel van de Amerikaanse regering.

Rajiv Chandrasekaran, een assistent-hoofdredacteur van The Washington Post en het hoofd van het bureau in Bagdad op dat moment, schreef een boek met de titel ‘Imperial Life in the Emerald City: Inside Iraq’s Green Zone’. (9) Hij sprak hier uitvoerig over in een PBS-interview in 2006. (10) Chandrasekaran beweert dat Bremer “zijn (Saddams) paleis daarginds in Bagdad niet als een ambassade beschouwde die enige verplichting had om de ontwikkelingen aan Washington te rapporteren”, beweert verder dat er vrijwel geen informatie van Bagdad naar Washington stroomde en dat "Bremer vrijstelling had gekregen" van het goedkeuren van beslissingen via het Witte Huis.

In feite was de riem van Bremer zo lang en Bremer zo geheimzinnig dat Condolezza Rice, wanneer het Witte Huis informatie wilde, niet beter kon dan haar NSC-personeel de website van de Coalition Provisional Authority (CPA) te laten checken - om te zien of ze erachter konden komen wat er aan de hand was. in Bagdad. Bremer weigerde verder iemand in dienst te nemen die niet ‘ideologisch sympathiek’ was voor zijn werkelijke doeleinden, of die misschien een ‘back channel’ naar Washington had. "Hun enige trouw zou zijn aan Bremer." Chandrasekaran zegt dat alles wat Bremer wilde, hij kreeg, en dat hij "een behoorlijke mate van macht en invloed vergaarde". In deze hele zaak was het Amerikaanse Congres nergens te bekennen, volledig verwijderd van toezicht of bestuur.

 

A Matter of Money

At least US$100 billion and perhaps as much as US$200 billion, the bulk of this in cash, all of it within Bremer’s control, simply disappeared without a trace. The US FED alone shipped US$40 billion in cash by air to Iraq, most of it unaccounted for. Millions of tons of Iraqi oil were sold without accounting as to the purchasers and with no record of the disposition of the receipts. A large but undetermined additional amount of exported oil was unmetered, leaving no record of the volume or the payments. Bremer had a room near his office in Saddam’s palace that contained by documented reports US$600 million to US$800 million in cash, that was his private ‘slush fund’ and which bore no records of any kind. There was no oversight from any source. Billions of dollars were repeatedly paid for contracts where no evidence existed of work having being done. In addition, Iraq’s central bank was looted of at least US$20 billion in gold (some reports claimed US$60 billion), plus undocumented billions in foreign currency, which is also unaccounted for.

In one case, a ‘reconstruction project’ was quoted to the Iraqi ‘government’ as costing US$20 billion but Bremer presented instead an invoice for US$60 billion. When Iraq objected, Bremer’s response was, “Just be grateful we saved you from Saddam.” The $60 billion was paid from Iraqi oil exports but no documentation exists as to who received the money and no evidence existed as to any actual work having been performed. In other cases, Bremer paid multiple invoices for hundreds of millions of dollars each as wages for thousands of workers when no one could produce evidence that such workers had ever existed. (11)

An International Advisory and Monitoring Board (IAMB) was later established to provide independent financial oversight of Bremer’s CPA spending, the board including representatives from the UN, the World Bank, the IMF and the Arab Fund for Economic and Social Development. The IAMB spent months trying to find auditors acceptable to the US, the Bahrain office of KPMG finally appointed in April 2004. It was stonewalled. They wrote in an interim report:

“KPMG has encountered resistance from CPA staff regarding the submission of information required to complete our procedures.”

“The auditors even had trouble getting passes to enter the Green Zone. There appears to have been good reason for the Americans to stall. At the end of June 2004, the CPA would be disbanded and Bremer would leave Iraq. There was no way the (White House) would want independent auditors to publish a report into the financial propriety of its Iraqi administration while the CPA was still in existence and Bremer at its head still answerable to the press. So the report was published in July.” (12)

Bremer’s exit from Iraq raised many questions. His handover of government was done days in advance of the published schedule, performed entirely by surprise and literally in minutes, Bremer then quickly boarding a helicopter for the airport where he then boarded a US military transport. When all Iraqis had left the scene, he suddenly deplaned and boarded a private Gulfstream 4 that flew him out. He then resurfaced in Vermont as a ski instructor.

There is very much more. Generally, the auditors found either inadequate or no documentation to account for almost all funds, with no way of knowing how much money was actually looted or to whom it was paid. “Since then, investigators have spent years trying to trace what happened to the enormous amount of money shipped in the frantic days of the occupation of Iraq. Although there have been hundreds of pages of reports, Congressional hearings, and inquiries from Washington to Baghdad, no one in Congress, a special inspector general’s office, the Department of Defense or the Iraqi government itself can say with certainty what exactly happened to all of that money.” (12)

 

Een kwestie van geld

Minstens $ 100 miljard en misschien wel $ 200 miljard, het grootste deel hiervan in contanten, dat alles onder de controle van Bremer lag, verdween eenvoudigweg spoorloos. Alleen al de Amerikaanse FED heeft 40 miljard dollar in contanten per vliegtuig naar Irak verzonden, waarvan het grootste deel niet is verantwoord. Miljoenen tonnen Iraakse olie werden verkocht zonder rekening te houden met de kopers en zonder vermelding van de beschikking over de ontvangsten. Een grote maar onbepaalde extra hoeveelheid geëxporteerde olie werd niet gemeten, waardoor het volume of de betalingen niet werden geregistreerd. Bremer had een kamer in de buurt van zijn kantoor in het paleis van Saddam die volgens gedocumenteerde rapporten $ 600 miljoen tot $ 800 miljoen in contanten bevatte, dat zijn privé ‘slush-fonds’ was en dat geen enkele vorm van gegevens bevatte. Er was van geen enkele bron een overzicht. Miljarden dollars werden herhaaldelijk betaald voor contracten waarvoor geen bewijs bestond dat er werk was verricht. Bovendien werd de centrale bank van Irak geplunderd voor ten minste 20 miljard dollar aan goud (sommige rapporten claimden 60 miljard dollar), plus miljarden zonder papieren in vreemde valuta, wat ook niet wordt vermeld.

In één geval werd een ‘wederopbouwproject’ aan de Iraakse ‘regering’ geciteerd voor een kostprijs van $ 20 miljard, maar Bremer presenteerde in plaats daarvan een factuur van $ 60 miljard. Toen Irak bezwaar maakte, was het antwoord van Bremer: "Wees gewoon dankbaar dat we je van Saddam hebben gered." De $ 60 miljard werd betaald uit de Iraakse olie-export, maar er is geen documentatie over wie het geld heeft ontvangen en er is geen bewijs dat er daadwerkelijk werk is verricht. In andere gevallen betaalde Bremer meerdere facturen van elk honderden miljoenen dollars als loon voor duizenden arbeiders, terwijl niemand kon bewijzen dat zulke arbeiders ooit hadden bestaan. (11)

Een internationale advies- en toezichtraad (IAMB) werd later opgericht om onafhankelijk financieel toezicht te houden op de CPA-uitgaven van Bremer, waarbij de raad vertegenwoordigers van de VN, de Wereldbank, het IMF en het Arabisch Fonds voor economische en sociale ontwikkeling omvatte. De IAMB heeft maandenlang geprobeerd auditors te vinden die acceptabel waren voor de VS, het kantoor van KPMG in Bahrein werd uiteindelijk in april 2004 benoemd. Het werd tegengewerkt. Ze schreven in een tussenrapport:

"KPMG heeft weerstand ondervonden van CPA-personeel met betrekking tot het indienen van informatie die nodig is om onze procedures te voltooien."

“De auditors hadden zelfs moeite om pasjes te krijgen om de Groene Zone binnen te gaan. Er lijkt een goede reden te zijn geweest voor de Amerikanen om stil te staan. Eind juni 2004 zou de CPA worden opgeheven en zou Bremer Irak verlaten. Het (Witte Huis) zou op geen enkele manier willen dat onafhankelijke accountants een rapport zouden publiceren over de financiële correctheid van zijn Iraakse regering terwijl de CPA nog bestond en Bremer aan het hoofd nog steeds verantwoording schuldig was aan de pers. Dus het rapport is in juli gepubliceerd. " (12)

Bremers vertrek uit Irak riep veel vragen op. Zijn overdracht van de regering gebeurde dagen vóór het gepubliceerde schema, volledig verrast en letterlijk binnen enkele minuten, waarna Bremer snel aan boord ging van een helikopter naar de luchthaven, waar hij vervolgens aan boord ging van een Amerikaans militair transport. Toen alle Irakezen het toneel hadden verlaten, vertrok hij plotseling en ging aan boord van een privé Gulfstream 4 die hem naar buiten vloog. Daarna dook hij weer op in Vermont als skileraar.

Er is veel meer. Over het algemeen vonden de controleurs onvoldoende of geen documentatie om bijna alle fondsen te verantwoorden, zonder dat ze konden weten hoeveel geld er daadwerkelijk was geplunderd of aan wie het werd betaald. “Sindsdien hebben onderzoekers jarenlang geprobeerd te achterhalen wat er is gebeurd met de enorme hoeveelheid geld die werd verscheept in de hectische dagen van de bezetting van Irak. Hoewel er honderden pagina's met rapporten, congreshoorzittingen en onderzoeken zijn geweest van Washington tot Bagdad, kan niemand in het Congres, het bureau van een speciale inspecteur-generaal, het ministerie van Defensie of de Iraakse regering zelf met zekerheid zeggen wat er precies is gebeurd met alle dat geld." (12)

 

A Review

Let’s review what we have so far. A group of powerful men decided that Iraq would be colonised, and pressed Bush to use the US military to destroy and then occupy the country, this over the objection of the US military. This same group removed Garner and installed Bremer as the head of the Coalition Occupying government, over the unanimous objections of the US President, the Secretary of State, the National Security Council, the US military and the CIA. Bremer, appearing to have unlimited power and no oversight, reported to no one in the US government, the evidence suggesting the White House and Cabinet, including Donald Rumsfeld, Bremer’s direct superior, and the US President, were forbidden to meddle or even to ask direct questions on his activity. The US military and CIA voiced strong objections – to no avail – to many of Bremer’s initial laws, especially on the Ba’ath society and dismantling the Iraqi military, stating these actions would lead to perpetual protests and bloodshed.

This same group of powerful men gathered hundreds of experts to draft new legislation to control Iraq according to their private plan. Simultaneously, Iraq was being unconscionably looted, openly and without apparent inhibition, perhaps of US $200 billion in total which disappeared without a trace, and with no information as to who received that money.

This was all done with no identifiable benefit to the US as a nation, or to the American people. The US incurred the several trillion dollars of the cost of the Iraq war, took all the battlefield casualties, and was delegated to occupy Iraq at its own expense, then remain silent. The only apparent duty of the US Congress was to conduct an insincere investigation into the missing billions, then sweep the matter under the carpet. The media, compliant as always, remained silent on all matters demanding a voice.

Who are They?

Who were those people, this handful of powerful men, who decided to subjugate and loot Iraq, the men responsible for drafting all Iraq’s new laws, and undoubtedly the recipients of the missing billions? Who are these men who have the power to direct the US President and the military to destroy an innocent country and occupy it? Who has the power to take over Iraq’s entire infrastructure and loot all its assets, while forbidding any part of the US government to interfere, in spite of the fact that the US paid the bill for the entire effort? Similarly, who were the men with the power not only to terrify Greece into utter submission and loot the country’s entire infrastructure in one shot but to embed themselves permanently into Greece’s government with the authority to maintain and ensure that submission?

These men were, are, and will be, our new masters in our Brave New World. But there is much more. We have seen brief examples of where we are going – “by conquest or consent”. Let’s take a brief look at how the rest of us are going there.

 

Een beoordeling

Laten we eens kijken wat we tot nu toe hebben bereikt. Een groep machtige mannen besloot dat Irak gekoloniseerd zou worden, en drong er bij Bush op aan om het Amerikaanse leger te gebruiken om het land te vernietigen en vervolgens te bezetten, dit ondanks bezwaar van het Amerikaanse leger. Deze zelfde groep verwijderde Garner en installeerde Bremer als hoofd van de coalitiebezette regering, ondanks de unanieme bezwaren van de Amerikaanse president, de minister van Buitenlandse Zaken, de Nationale Veiligheidsraad, het Amerikaanse leger en de CIA. Bremer, schijnbaar onbeperkte macht en geen toezicht te hebben, rapporteerde aan niemand in de Amerikaanse regering, dat het bewijs dat suggereerde dat het Witte Huis en het kabinet, inclusief Donald Rumsfeld, Bremers directe superieur, en de Amerikaanse president, verboden was zich te bemoeien of zelfs te vragen directe vragen over zijn activiteit. Het Amerikaanse leger en de CIA uitten sterke bezwaren - tevergeefs - tegen veel van de oorspronkelijke wetten van Bremer, met name tegen de Ba'ath-samenleving en de ontmanteling van het Iraakse leger, en verklaarden dat deze acties zouden leiden tot voortdurende protesten en bloedvergieten.

Deze zelfde groep machtige mannen verzamelde honderden experts om nieuwe wetgeving op te stellen om Irak te controleren volgens hun privéplan. Tegelijkertijd werd Irak op gewetenloze wijze geplunderd, openlijk en zonder schijnbare remming, misschien wel 200 miljard dollar in totaal, dat spoorloos verdween, en zonder informatie over wie dat geld ontving.

Dit werd allemaal gedaan zonder aanwijsbaar voordeel voor de VS als natie, of voor het Amerikaanse volk. De VS verdienden de vele triljoenen dollars van de kosten van de oorlog in Irak, namen alle slachtoffers op het slagveld en werden gedelegeerd om Irak op eigen kosten te bezetten en daarna te zwijgen. De enige duidelijke plicht van het Amerikaanse Congres was om een ​​onoprecht onderzoek te doen naar de ontbrekende miljarden en de zaak vervolgens onder de mat te vegen. De media, zoals altijd volgzaam, zwegen over alle zaken die een stem vereisten.

Wie zijn zij?

Wie waren die mensen, dit handjevol machtige mannen, die besloten Irak te onderwerpen en te plunderen, de mannen die verantwoordelijk waren voor het opstellen van alle nieuwe wetten van Irak, en ongetwijfeld de ontvangers van de ontbrekende miljarden? Wie zijn deze mannen die de macht hebben om de Amerikaanse president en het leger opdracht te geven een onschuldig land te vernietigen en te bezetten? Wie heeft de macht om de volledige infrastructuur van Irak over te nemen en al zijn bezittingen te plunderen, terwijl hij een deel van de Amerikaanse regering verbiedt tussenbeide te komen, ondanks het feit dat de VS de rekening voor de hele inspanning hebben betaald? Evenzo, wie waren de mannen die niet alleen de macht hadden om Griekenland bang te maken tot totale onderwerping en de hele infrastructuur van het land in één keer te plunderen, maar om zich permanent in te bedden in de Griekse regering met de autoriteit om die onderwerping te handhaven en te verzekeren?

Deze mannen waren, zijn en zullen onze nieuwe meesters zijn in onze Brave New World. Maar er is veel meer. We hebben korte voorbeelden gezien van waar we heen gaan - “door verovering of instemming”. Laten we eens kijken hoe de rest van ons daar naartoe gaat.

 

 

The Train to Perdition

The over-riding feature of our new world will be the ultimate control of our economies, our nations – such as they will be, and our lives, by a group of international bankers and industrialists. One arrow in this quiver is the privatisation – taking public assets into private hands – of the entire physical and social infrastructure of our nations, as we have seen with Greece and Iraq – and which already applies to more than a few other nations. It is this that is responsible for the extreme push that has been building since the 1970s and early 1980s to privatisation, the US being the best example of acquiescence. For those nations resisting, this is the cause of the push in the WTO and other agreements to securitise all infrastructure in preparation for collapsing stock markets then purchasing for pennies all of a nation’s assets. Privatisation includes even arable land and water aquifers, everything of value and of necessity for human life.

The world needs with extreme urgency to see a world map of privatisation as it exists today, diagrams of all nations displaying all the national assets and infrastructure that have already been privatised. The shock from seeing this alone might serve to wake up the world, to realise how far this strategy has already progressed. As one example, after the destruction of Jugoslavia, it was briefly reported that George Soros and Madeline Albright had taken possession of Kosovo’s entire communications network, with an estimated value of US$800 million. George Bush’s family took ownership of millions of acres of the largest water aquifer in South America. There are literally thousands of such events scattered around the globe that have received no publicity or attention, being considered as isolated instances instead of crucial elements of a vast plan that has been increasing in speed for the past 60 years. Extreme attention is being paid to controlling the entire world’s fresh water. Nestle’s president is on record as stating that water is not a human right but a commodity that should be priced and sold (and privately-owned).

It isn’t only public assets that are being ‘privatised’. This includes the creation of ever-larger worldwide corporate and banking behemoths swallowing their smaller rivals until, in each nation, most of the means of production and distribution are in the same hands, eliminating nation by nation the leading producers until none of significance remain. Control of a nation’s food supply is part of this enormously ambitious scheme of world government and control, hence the intense bullying push on all nations to accept GM seed. This seed has two main purposes. The obvious one is that it gives the multi-national seed companies virtual total control over the fundamental fabric of a nation’s food supply. The less obvious purpose is that GM seed was invented not by seed companies but by the US military as an offensive weapon or, more precisely, as a weapons-delivery system. It is now widely-known that many lethal pathogens can be spliced into GM seed. The masters will have a choice with recalcitrant nations: either refuse a supply of seed and let the population starve, or splice typhus, HIV, the plague, into the seeds and let nature take its course.

The plan involves the destruction of national sovereignty and of individual nationalism. Patriotism and loyalty to nations are a curse which must be eliminated. There are many avenues for this. One is the incessant drumbeat in the media, propagandising the world against economic or any other kind of nationalism. Another is immigration, as is being carried out in Europe. Economic hopefuls and other refugees have no nationalistic feelings toward their adopted country and no regrets over lost sovereignty. When a nation reaches a level of 30% of such persons, it may be impossible to arouse a critical mass of indignity that would lead to protests and uprisings.

But sovereignty does not disappear; it is merely replaced. Thus, another major building block is the transfer of sovereignty to the bankers and their multi-national corporations, which was the main thrust of the stillborn TPP where the rights of corporations would supersede those of a nation’s government and its supreme courts, being thrust solely into the hands of panels consisting of lawyers selected by this same group. The TPP attempt was astonishing in its boldness, a terrifying amount of bullying of nations to transfer absolute power to a group of entirely unknown persons for the sake of establishing in perpetuity the rights of these people to absolutely loot every nation to abject poverty. As one example, the refusal to a tobacco company to sell cigarettes would trigger an automatic obligation to pay that firm all the profits – in perpetuity – it would have made had it been entirely free of government regulation.

 

 

De trein naar het verderf

Het belangrijkste kenmerk van onze nieuwe wereld zal de ultieme controle zijn over onze economieën, onze naties - zoals ze zullen zijn, en onze levens, door een groep internationale bankiers en industriëlen. Een pijl in deze pijlkoker is de privatisering - publieke middelen in particuliere handen nemen - van de gehele fysieke en sociale infrastructuur van onze naties, zoals we hebben gezien bij Griekenland en Irak - en die al van toepassing is op meer dan een paar andere naties. Dit is verantwoordelijk voor de extreme druk die sinds de jaren zeventig en het begin van de jaren tachtig tot privatisering is opgebouwd, waarbij de VS het beste voorbeeld van berusting is. Voor de naties die zich verzetten, is dit de oorzaak van de druk in de WTO en andere overeenkomsten om alle infrastructuur te beveiligen ter voorbereiding op instortende aandelenmarkten en vervolgens alle activa van een land voor centen te kopen. Privatisering omvat zelfs bouwland en watervoerende lagen, alles van waarde en noodzaak voor het menselijk leven.

De wereld heeft dringend behoefte aan een wereldkaart van privatisering zoals die nu bestaat, diagrammen van alle naties die alle nationale activa en infrastructuur laten zien die al geprivatiseerd zijn. De schok van het zien van dit alleen zou kunnen dienen om de wereld wakker te schudden, om te beseffen hoe ver deze strategie al is gevorderd. Als een voorbeeld: na de vernietiging van Joegoslavië werd kort gerapporteerd dat George Soros en Madeline Albright bezit hadden genomen van het hele communicatienetwerk van Kosovo, met een geschatte waarde van 800 miljoen dollar. De familie van George Bush werd eigenaar van miljoenen hectares van de grootste watervoerende laag in Zuid-Amerika. Er zijn letterlijk duizenden van dergelijke evenementen verspreid over de hele wereld die geen publiciteit of aandacht hebben gekregen, en die worden beschouwd als geïsoleerde gevallen in plaats van cruciale elementen van een uitgebreid plan dat de afgelopen 60 jaar in snelheid is toegenomen. Er wordt extreme aandacht besteed aan het beheersen van het zoete water van de hele wereld. De president van Nestle heeft verklaard dat water geen mensenrecht is, maar een handelsartikel dat moet worden geprijsd en verkocht (en in privébezit moet zijn).

Het zijn niet alleen openbare activa die worden ‘geprivatiseerd’. Dit omvat de creatie van steeds grotere wereldwijde bedrijfs- en bankreuzen die hun kleinere rivalen opslokken totdat in elk land de meeste productie- en distributiemiddelen in dezelfde handen zijn, waardoor de leidende producenten per land worden geëlimineerd totdat er niets van betekenis overblijft. Controle van de voedselvoorziening van een land maakt deel uit van dit enorm ambitieuze plan van wereldregering en -controle, vandaar de intense pesterijen die op alle landen worden uitgeoefend om genetisch gemodificeerd zaad te accepteren. Dit zaadje heeft twee hoofddoelen. De voor de hand liggende is dat het de multinationale zaadbedrijven virtuele totale controle geeft over het fundamentele weefsel van de voedselvoorziening van een land. Het minder voor de hand liggende doel is dat genetisch gemodificeerd zaad niet is uitgevonden door zaadbedrijven, maar door het Amerikaanse leger als een aanvalswapen of, meer precies, als een wapensysteem. Het is nu algemeen bekend dat veel dodelijke pathogenen kunnen worden gesplitst in genetisch gemodificeerd zaad. De meesters zullen een keuze hebben met weerspannige naties: ofwel een levering van zaad weigeren en de bevolking laten verhongeren, ofwel tyfus, HIV, de pest, in de zaden splitsen en de natuur haar gang laten gaan.

Het plan omvat de vernietiging van nationale soevereiniteit en van individueel nationalisme. Patriottisme en loyaliteit aan naties zijn een vloek die moet worden uitgebannen. Hiervoor zijn veel mogelijkheden. Een daarvan is de onophoudelijke drumbeat in de media die de wereld propageren tegen economisch of enig ander soort nationalisme. Een andere is immigratie, zoals die in Europa plaatsvindt. Economische hoopvol en andere vluchtelingen hebben geen nationalistische gevoelens jegens hun geadopteerde land en hebben geen spijt van verloren soevereiniteit. Wanneer een natie een niveau van 30% van dergelijke personen bereikt, kan het onmogelijk zijn om een ​​kritische massa van vernedering op te wekken die zou leiden tot protesten en opstanden.

Maar soevereiniteit verdwijnt niet; het is slechts vervangen. Een andere belangrijke bouwsteen is dus de overdracht van soevereiniteit aan de bankiers en hun multinationale bedrijven, wat de belangrijkste drijfveer was van de doodgeboren TPP, waar de rechten van bedrijven die van de regering van een land en haar hoogste rechtbanken zouden overtreffen, omdat ze uitsluitend in handen van panels bestaande uit advocaten die door dezelfde groep zijn geselecteerd. De TPP-poging was verbazingwekkend in zijn stoutmoedigheid, een angstaanjagende hoeveelheid pesterijen van naties om de absolute macht over te dragen aan een groep totaal onbekende personen om voor altijd het recht van deze mensen vast te stellen om absoluut elke natie te plunderen om armoede te verachtelijken. Als een voorbeeld: de weigering aan een tabaksfabrikant om sigaretten te verkopen zou een automatische verplichting veroorzaken om dat bedrijf alle winst te betalen - voor altijd - die het zou hebben behaald als het volledig vrij was geweest van overheidsregulering.

 

To bring this plan to completion also requires the eventual destabilisation and effective destruction of the family, of organised society, and of religion. When the Bolsheviks inflicted their communist coups throughout Europe, the instance of Hungary is most exemplary. When the communists took over Hungary, Bela Kun proclaimed himself dictator, one of his first decrees being to nationalise almost all private property and to announce that private commerce would be punished with the death penalty. He immediately confiscated virtually all industry and land, and began an intense attack on religion while making great efforts to undermine and destroy all public morality as well as concepts of God and religion. He instituted a program of what came to be known as cultural terrorism. As part of this, he began a radical sex education program in Hungarian schools where children were instructed in free love, sexual intercourse, the archaic nature of middle class family codes, the outdatedness of monogamy and the irrelevance of religion which deprives man of all pleasures. Women were called to rebel against the sexual mores of the time by engaging in open promiscuity.

The stated purpose in promoting licentiousness among women and children was to destroy the family, the core institution of Christianity and western culture. As perhaps the best current example, we can clearly see evidence in slow motion today of this happening in the US, in large part with the heavy promotion and even celebration of the alphabet soup of sexual preferences and of two men becoming ‘husband’ and ‘wife’ and adopting small boys.

In terms of society, this is the cause of the class war being waged in all Western nations today, the purpose being, as with the Bolshevik revolutions and the US in 2008, to either kill off or bankrupt the bourgeois, the middle classes, and send them all down to the lower class where they eventually become homeless, disposable cattle.

The 2008 debacle in the US was generally described as a financial crisis, but it was really part of the class war, meant to deprive as many Americans as possible of their homes to make them more docile and more easily governed. The huge bubble in 2008 in ‘subprime’ home loans was immediately repeated with automobiles in precisely the same way, these loans securitised then diced and sliced while being given AAA ratings by Moodys. Today, the ratio of delinquent auto loans is approaching a crisis point and will undoubtedly soon implode, depriving millions of Americans of their only hope of holding any employment since a car is virtually a necessity in much of the US. In 2008, most of the US middle class was unceremoniously dumped into the lower class, all signs seeming to indicate a repeat on the horizon.

The program has also involved for the past 60 years increasingly bold attempts at population reduction, either killing off or sterilising vast swaths of humanity. This was the reason for the foundation of Planned Parenthood, the main reason for existence of USAID, for Kissinger’s NSSM 200 – a viciously aggressive plan to prevent, at apparently almost any cost, births in non-Western countries. USAID and Reimert Ravenholt sterilised at least 100 million unwitting women, killing tens of millions in the process. This program was behind Robert McNamara’s Project 100,000. It was almost certainly behind the recent Zika virus in South America. It is the reason the WHO has been traveling the undeveloped world and sterilising countless millions of women without their knowledge through the fraudulent tetanus vaccination programs where the vaccine is laced with Hcg, in fact permanently vaccinating women against pregnancy.

This is the reason seed companies are suddenly promoting the use of cotton seeds as a primary foodstuff for underdeveloped countries. Cotton seeds are toxic, containing a chemical called gossypol which is an effective male sterilant. The seed companies claim to have removed this toxin to a safe level, but there is no safe level for gossypol. Even very minute doses taken repeatedly (as when used for a basic food) will render an entire male population sterile. What the WHO, the World Bank, and UNICEF do for the female populations, the seed companies will do for the male portion. If they have their way, much of the world may one day be uninhabited.

 

Om dit plan tot een goed einde te brengen, is ook de uiteindelijke destabilisatie en effectieve vernietiging van het gezin, de georganiseerde samenleving en de religie nodig. Toen de bolsjewieken hun communistische staatsgrepen in heel Europa uitvoerden, is het voorbeeld van Hongarije het meest voorbeeldig. Toen de communisten Hongarije overnamen, riep Bela Kun zichzelf uit tot dictator. Een van zijn eerste decreten was om bijna al het privébezit te nationaliseren en om aan te kondigen dat de particuliere handel met de doodstraf zou worden bestraft. Hij nam onmiddellijk vrijwel alle industrie en land in beslag en begon een intense aanval op religie, terwijl hij grote inspanningen leverde om alle publieke moraal en concepten van God en religie te ondermijnen en te vernietigen. Hij stelde een programma in van wat bekend werd als cultureel terrorisme. Als onderdeel hiervan begon hij een radicaal seksuele voorlichtingsprogramma op Hongaarse scholen waar kinderen werden onderwezen in vrije liefde, geslachtsgemeenschap, de archaïsche aard van gezinscodes uit de middenklasse, de achterhaaldheid van monogamie en de irrelevantie van religie die de mens alle genoegens ontneemt. . Vrouwen werden geroepen om in opstand te komen tegen de seksuele zeden van die tijd door openlijk promiscuïteit aan te gaan.

Het verklaarde doel bij het bevorderen van losbandigheid onder vrouwen en kinderen was om het gezin, de kerninstelling van het christendom en de westerse cultuur, te vernietigen. Als misschien wel het beste huidige voorbeeld, kunnen we vandaag duidelijk in slow motion het bewijs zien dat dit in de VS gebeurt, grotendeels met de zware promotie en zelfs viering van de alfabetsoep van seksuele voorkeuren en van het feit dat twee mannen 'echtgenoten’ worden,  ‘man en vrouw ' en daarna  kleine jongens kunnen adopteren.

.

In termen van de samenleving is dit de oorzaak van de klassenoorlog die tegenwoordig in alle westerse landen wordt gevoerd, met als doel, net als bij de bolsjewistische revoluties en de VS in 2008, om de burgerij, de middenklasse en stuur ze allemaal naar de lagere klasse waar ze uiteindelijk dakloos, wegwerpvee worden.

Het debacle van 2008 in de VS werd over het algemeen omschreven als een financiële crisis, maar het maakte echt deel uit van de klassenoorlog, bedoeld om zoveel mogelijk Amerikanen hun huizen te ontnemen om hen volgzamer en gemakkelijker bestuurd te maken. De enorme zeepbel in 2008 in ‘subprime’ woningleningen werd onmiddellijk herhaald met auto's op precies dezelfde manier, deze leningen werden gesecuritiseerd en vervolgens in blokjes gesneden en in plakjes gesneden terwijl ze door Moodys een AAA-rating kregen. Tegenwoordig nadert het percentage achterstallige autoleningen een crisispunt en zal ongetwijfeld binnenkort imploderen, waardoor miljoenen Amerikanen hun enige hoop op een baan wordt ontnomen, aangezien een auto in een groot deel van de VS praktisch een noodzaak is. In 2008 werd het grootste deel van de Amerikaanse middenklasse zonder pardon in de lagere klasse gedumpt, alle tekenen leken op een herhaling aan de horizon te wijzen.

Het programma omvat de afgelopen 60 jaar ook steeds meer gedurfde pogingen tot bevolkingsvermindering, waarbij grote delen van de mensheid worden gedood of gesteriliseerd. Dit was de reden voor de oprichting van Planned Parenthood, de belangrijkste reden voor het bestaan ​​van USAID, voor Kissinger's NSSM 200 - een venijnig agressief plan om geboorten in niet-westerse landen, kennelijk bijna elke prijs, te voorkomen. USAID en Reimert Ravenholt hebben ten minste 100 miljoen onwetende vrouwen gesteriliseerd, waarbij tientallen miljoenen zijn omgekomen. Dit programma stond achter Robert McNamara's Project 100.000. Het zat vrijwel zeker achter het recente Zika-virus in Zuid-Amerika. Het is de reden dat de WHO door de onontwikkelde wereld heeft gereisd en talloze miljoenen vrouwen heeft gesteriliseerd zonder hun medeweten door middel van de frauduleuze tetanusvaccinatieprogramma's waarbij het vaccin is doorspekt met Hcg, in feite vrouwen permanent tegen zwangerschap vaccineren.

Dit is de reden dat zaadbedrijven plotseling het gebruik van katoenzaden als primair voedingsmiddel voor onderontwikkelde landen promoten. Katoenzaden zijn giftig en bevatten een chemische stof genaamd gossypol, een effectieve mannelijke sterilisator. De zaadbedrijven beweren dit toxine tot een veilig niveau te hebben verwijderd, maar er is geen veilig niveau voor gossypol. Zelfs zeer kleine doses die herhaaldelijk worden ingenomen (zoals wanneer ze worden gebruikt voor basisvoedsel), zullen een hele mannelijke bevolking onvruchtbaar maken. Wat de WHO, de Wereldbank en UNICEF doen voor de vrouwelijke bevolking, zullen de zaadbedrijven doen voor het mannelijke deel. Als ze hun zin krijgen, zal een groot deel van de wereld ooit onbewoond zijn.

 

The Bankers’ Private Army

Such grand plans to corral humanity as domestic animals and to successfully put down opposition from them and the remnants of their governments, requires overwhelming military strength. It began with the British East India Company where Rothschild had at one time a standing army of more than one million men, a testimony to the profitability of looting rich India. The army had two main purposes: to discourage local Indians from protesting at the looting of their nation by foreigners, and the necessity of enforcing by violence the abandonment by farmers of food crops to grow opium for sale in China. The history books are mostly silent and cleverly vague on the transfer of these responsibilities to the British government, leading readers to assume the British at some point ordered the East India Company to relinquish its power to be replaced by the more humane British. But that’s now how it was. Rothschild abandoned his military when the profits were insufficient to carry it, and simply transferred his flag to the British military who became literally the Banker’s Private Army to be used not only in India but in many other instances like the Boer wars where Rothschild wanted the gold and diamonds, this private army obediently killing all those who stood in the way.

The UK was used thus for many years, through two world wars nobody wanted, until England was finally bankrupt, its fabled Empire in tatters, and begging the US for financial support. England was deliberately sacrificed for these ends as described, and today remains only a rump, a tail so grateful to have a dog. But no matter. These same men had already obtained virtual full control of the US government and simply transferred their flag – again to the world’s most powerful military. It is no secret that the US is itself being cannibalised by this same group, eventually drowning in unrepayable war debt, the citizenry mostly homeless and bankrupt, and the entire infrastructure and means of production owned by this same small group. As Benjamin Netanyahu famously stated, “Once we have squeezed everything we want from the US, it can dry up and blow away.” And it will.

But no matter. The flag is already being transferred to NATO, a supra-national military responsible only to this same group, an irresistible military force comprised of all the armed forces of dozens of nations. This is why a full surrender of a nation’s military is a prerequisite even for consideration in joining the EU. This is why the servicemen of NATO are being taught to abandon all feelings of nationalism for their country and wear only a NATO flag on their hearts. NATO was meant as the enforcement arm of the TPP, had it succeeded, but will still function as something similar.

We are now seeing rampant uprisings in Iraq, throughout South America, and will soon see them in Greece, the populations arising en masse to protest against their impoverishment and slavery. In the end, each stripped and emasculated national ‘government’ will have only two functions: tax collection to funnel money to the masters of the world, and population suppression to put down the inevitable revolts. In cases where either the government itself revolts, or where the government proves unable to quell massive disturbances, NATO will intervene to “pacify” the population with terror and brutality.

 

Het privéleger van de bankiers

Dergelijke grootse plannen om de mensheid als huisdieren bijeen te drijven en om met succes het verzet van hen en de overblijfselen van hun regeringen neer te slaan, vereist overweldigende militaire kracht. Het begon met de Britse Oost-Indische Compagnie, waar Rothschild ooit een permanent leger van meer dan een miljoen man had, een getuigenis van de winstgevendheid van het plunderen van het rijke India. Het leger had twee hoofddoelen: lokale Indianen ontmoedigen om te protesteren tegen de plundering van hun land door buitenlanders, en de noodzaak om met geweld af te dwingen dat boeren voedselgewassen achterlaten om opium te verbouwen voor de verkoop in China. De geschiedenisboeken zijn meestal zwijgzaam en slim vaag over de overdracht van deze verantwoordelijkheden aan de Britse regering, waardoor lezers ervan uitgingen dat de Britten op een gegeven moment de Oost-Indische Compagnie opdracht gaven haar macht op te geven en te worden vervangen door de meer humane Britten. Maar zo was het nu. Rothschild verliet zijn leger toen de winst onvoldoende was om het te dragen, en droeg eenvoudig zijn vlag over aan het Britse leger dat letterlijk het privéleger van de bankier werd, niet alleen in India, maar ook in vele andere gevallen, zoals de Boerenoorlogen waar Rothschild het goud wilde hebben. en diamanten, waarbij dit privéleger gehoorzaam iedereen doodde die in de weg stond.

Het VK werd zo vele jaren gebruikt, door twee wereldoorlogen die niemand wilde, totdat Engeland uiteindelijk bankroet was, zijn legendarische rijk aan flarden en de VS om financiële steun smeekte. Engeland werd opzettelijk voor deze doeleinden opgeofferd, zoals beschreven, en vandaag is het slechts een staart, een staart die zo dankbaar is om een ​​hond te hebben. Maar het maakt niet uit. Deze zelfde mannen hadden al virtueel de volledige controle over de Amerikaanse regering verkregen en droegen eenvoudigweg hun vlag over - opnieuw aan het machtigste leger ter wereld. Het is geen geheim dat de VS zelf wordt gekannibaliseerd door dezelfde groep, en uiteindelijk verdrinkt in een onbetaalbare oorlogsschuld, de bevolking grotendeels dakloos en bankroet is, en dat de hele infrastructuur en productiemiddelen eigendom zijn van dezelfde kleine groep. Zoals Benjamin Netanyahu beroemd zei: "Als we eenmaal alles wat we willen uit de VS hebben geperst, kan het opdrogen en wegwaaien." En het zal.

Maar het maakt niet uit. De vlag wordt al overgedragen aan de NAVO, een supranationaal leger dat alleen verantwoordelijk is voor dezelfde groep, een onweerstaanbare militaire macht die bestaat uit alle strijdkrachten van tientallen landen. Dit is de reden waarom een ​​volledige overgave van het leger van een land een eerste vereiste is, zelfs om overwogen te worden om lid te worden van de EU. Daarom wordt de militairen van de NAVO geleerd om alle gevoelens van nationalisme voor hun land op te geven en alleen een NAVO-vlag op hun hart te dragen. De NAVO was bedoeld als de handhavingstak van de TPP, als dat gelukt was, maar zal nog steeds als iets soortgelijks functioneren.

We zien nu ongebreidelde opstanden in Irak, in heel Zuid-Amerika, en zullen ze binnenkort in Griekenland zien, de bevolking die massaal opstaat om te protesteren tegen hun verarming en slavernij. Uiteindelijk zal elke gestripte en ontmaskerde nationale ‘regering’ slechts twee functies hebben: belastinginning om geld naar de meesters van de wereld te leiden, en onderdrukking van de bevolking om de onvermijdelijke opstanden neer te slaan. In gevallen waarin ofwel de regering zelf in opstand komt, of waarin de regering niet in staat blijkt om massale ongeregeldheden te onderdrukken, zal de NAVO ingrijpen om de bevolking met terreur en wreedheid te 'pacificeren'.

Who are These People?

The members of this group are generally extremely wealthy bankers and industrialists, the owners or controllers of most of the world’s multi-national companies, media, and so on, who seem to hold an ideal of a world comprised of their small number owning all the means of production, assisted by a larger group of educated compradors, all ruling over a world populated by homeless, uneducated and impoverished pre-humans. I have no explanation for this ambition. They would own or control the entire world’s wealth, but to what end? None of these people can spend what they have now, many private fortunes running into the trillions of dollars. I believe most of us would prefer to be kings of a rich and educated society, rather than Tarzan, king of the apes, the ruler of a herd of goats not being much of a ruler by any measure.

Signs of Hope

There are some, but not many. The strength of Russia and China, and perhaps Iran, is of some comfort, since another world war is almost certainly on the horizon for the finalisation of this plan. The protests in France and throughout South America bring some comfort, particularly those nations gathering their courage and refusing to be enslaved or to be bullied into submission by the US.

This cabal of would-be world emperors has flaws of its own, prematurity resulting from excessive confidence being one. It was the same group that attempted the fascist coup in the US in 1934, but failed. The TPP was an astonishingly bold attempt to simply bully much of the world into submission, which also failed. There have been others.

The plethora of online information and its absorption by what appears to be an increasing number of people in many nations, is cause for hope since education is vital to expose all parts of this plan, and sunlight is still the best disinfectant. And, as William Blum said, you need faith and courage.

 

*

Mr. Romanoff’s writing has been translated into 30 languages and his articles posted on more than 150 foreign-language news and politics websites in more than 30 countries, as well as more than 100 English language platforms. Larry Romanoff is a retired management consultant and businessman. He has held senior executive positions in international consulting firms, and owned an international import-export business. He has been a visiting professor at Shanghai’s Fudan University, presenting case studies in international affairs to senior EMBA classes. Mr. Romanoff lives in Shanghai and is currently writing a series of ten books generally related to China and the West. He is one of the contributing authors to Cynthia McKinney’s new anthology ‘When China Sneezes’.

His full archive can be seen at https://www.moonofshanghai.com/

and http://www.bluemoonofshanghai.com/

He can be contacted at: 2186604556@qq.com

Wie zijn deze mensen?

De leden van deze groep zijn over het algemeen buitengewoon rijke bankiers en industriëlen, de eigenaars of controllers van de meeste multinationale ondernemingen, de media, enzovoort ter wereld, die een ideaal lijken te koesteren van een wereld die bestaat uit een klein aantal dat alle eigendommen bezit. productiemiddelen, bijgestaan ​​door een grotere groep goed opgeleide compradors, die allemaal regeren over een wereld die wordt bevolkt door dakloze, ongeschoolde en verarmde voormensen. Ik heb geen verklaring voor deze ambitie. Ze zouden de rijkdom van de hele wereld bezitten of controleren, maar met welk doel? Geen van deze mensen kan uitgeven wat ze nu hebben, veel privé-fortuinen lopen op tot in de triljoenen dollars. Ik geloof dat de meesten van ons liever koningen zijn van een rijke en goed opgeleide samenleving, dan Tarzan, de koning van de apen, de heerser van een kudde geiten die in geen enkel opzicht een heerser is.

Tekenen van hoop

Er zijn er enkele, maar niet veel. De kracht van Rusland en China, en misschien Iran, biedt enige troost, aangezien er vrijwel zeker een nieuwe wereldoorlog in het verschiet ligt voor de afronding van dit plan. De protesten in Frankrijk en in heel Zuid-Amerika brengen enige troost, vooral die landen die hun moed verzamelen en weigeren om tot slaaf te worden gemaakt of door de VS tot onderwerping te worden gepest.

Deze kliek van zogenaamde wereldkeizers heeft zijn eigen gebreken, prematuriteit als gevolg van buitensporig vertrouwen dat één is. Het was dezelfde groep die in 1934 de fascistische staatsgreep in de VS probeerde, maar dat mislukte. De TPP was een verbazingwekkend gewaagde poging om simpelweg een groot deel van de wereld tot onderwerping te dwingen, wat ook mislukte. Er zijn er nog meer geweest.

De overvloed aan online informatie en de absorptie ervan door wat in veel landen een toenemend aantal mensen lijkt te zijn, is reden tot hoop, aangezien onderwijs van vitaal belang is om alle onderdelen van dit plan bloot te leggen, en zonlicht is nog steeds het beste desinfectiemiddel. En, zoals William Blum zei, je hebt geloof en moed nodig.

 

*

Het schrijven van de heer Romanoff is vertaald in 30 talen en zijn artikelen zijn gepost op meer dan 150 nieuws- en politieke websites in meer dan 30 landen en op meer dan 100 Engelstalige platforms. Larry Romanoff is een gepensioneerd managementconsultant en zakenman. Hij bekleedde senior executive posities bij internationale adviesbureaus en was eigenaar van een internationaal import-exportbedrijf. Hij was gasthoogleraar aan de Fudan-universiteit in Shanghai en presenteerde casestudy's over internationale zaken aan senior EMBA-klassen. De heer Romanoff woont in Shanghai en schrijft momenteel een serie van tien boeken die over het algemeen betrekking hebben op China en het Westen. Hij is een van de bijdragende auteurs van Cynthia McKinneys nieuwe bloemlezing ‘When China Sneezes’.

Zijn volledige archief is te zien op https://www.moonofshanghai.com/

en http://www.bluemoonofshanghai.com/

Hij is te bereiken via: 2186604556@qq.com

 

Notes

(1) Lochiel’s Warning; Thomas Campbell

(2) David Rockefeller Quotes; https://www.goodreads.com/author/quotes/9951.David_Rockefeller

(3) https://www.conservapedia.com/Farewell_Address; This was apparently a portion of a document called “The Bankers Manifesto” of 1892, that was re-stated by Norman and re-published in 1924.

(4) https://en.wikipedia.org/wiki/James_Warburg

(5) https://www.forbes.com/sites/steveforbes/2013/03/25/can-a-cyprus-like-seizure-of-your-money-happen-here/#66d910682506

(6) https://www.usatoday.com/story/money/business/2013/07/29/bank-of-cyprus-depositors-lose-savings/2595837/

(7) https://www.foreignpolicyjournal.com/2011/01/02/preparing-for-the-propaganda-onslaught/

(8) https://williamblum.org/aer/read/89?/bblum6/aer89.html

(9) http://www.dickatlee.com/etwf/bremer_100_orders.html

(10) Imperial Life in The Emerald City: Inside Iraq’s Green Zone; https://www.amazon.com/Imperial-Life-Emerald-City-Inside/dp/0307278832

(11) https://www.pbs.org/wgbh/pages/frontline/yeariniraq/interviews/rajiv.html

(12) So, Mr Bremer, Where Did All the Money Go? By Ed Harriman; The Guardian; July 7, 2005
https://www.globalpolicy.org/component/content/article/168-general/36058.html

(13) NY Fed’s $40 Billion Iraqi Money Trail; Eamon Javers, 25 Oct 2011; https://www.cnbc.com/id/45031100

Copyright © Larry Romanoff, Moon of Shanghai, 2021