1075 De echte Machtigen van deze wereld: Larry Fink en zijn neefjes

Als je een aandeel hebt in de grootste bedrijven in de wereld, dan heb je macht.

Maar als je in een zee met drenkelingen kunt bepalen aan WIE de reddingsboei wordt toegeworpen, dan heb je absolute macht. 

Ondertussen lezen we in onze krantjes en op onze schermpjes alleen over onbelangrijke zaken.  Het kenmerk van de goochelaar:  hij stuurt jouw aandacht naar de plek waar het NIET gebeurt.

Ellen Brown schreef over Blackrock.

Ik heb een google vertaling gemaakt en die wat verbeterd en van comments voorzien. 

In blauw het originee, mèt de links.  In zwart de vertaling. 
1900 woorden = 3,5 pag.


De jongens van Fash The Nation hebben ook twee video's over Larry Fink gemaakt. ( FTN, 12 minuten) ( FTN , 37 min.) ( Blackrock zegt het zelf) 
Larry eist van de bedrijven die hij controleert dat ze 'divers' zijn: alle rassen en geloven moeten mee besturen. Maar zijn eigen BlackRock is al decennia volledig joods ( met heel af en toe een shabbes goy om dat te verbloemen.) 

BlackRock is a global financial giant with customers in 100 countries and its tentacles in major asset classes all over the world; and it now manages the spigots to trillions of bailout dollars from the Federal Reserve. The fate of a large portion of the country’s corporations has been put in the hands of a megalithic private entity with the private capitalist mandate to make as much money as possible for its owners and investors; and that is what it has proceeded to do.

BlackRock is een wereldwijde financiële gigant met klanten in 100 landen en zijn tentakels in belangrijke activaklassen  (bedrijven, bezittingen)   over de hele wereld; en het beheert nu de spigots ( tap,  kraan) tot triljoenen reddingsdollars van de Federal Reserve. Het lot van een groot deel van de bedrijven in het land is in handen gelegd van een megalithische privé-entiteit met het privé-kapitalistische mandaat om zoveel mogelijk geld te verdienen voor de eigenaren en investeerders; en dat is wat het is gaan doen.

To most people, if they are familiar with it at all, BlackRock is an asset manager that helps pension funds and retirees manage their savings through “passive” investments that track the stock market. But working behind the scenes, it is much more than that. BlackRock has been called “the most powerful institution in the financial system,” “the most powerful company in the world” and the “secret power.” It is the world’s largest asset manager and “shadow bank,” larger than the world’s largest bank (which is in China), with over $7 trillion in assets under direct management and another $20 trillion managed through its Aladdin risk-monitoring software. BlackRock has also been called “the fourth branch of government” and “almost a shadow government”, but no part of it actually belongs to the government. Despite its size and global power, BlackRock is not even regulated as a “Systemically Important Financial Institution” under the Dodd-Frank Act, thanks to pressure from its CEO Larry Fink, who has long had “cozy” relationships with government officials.

BlackRock’s strategic importance and political weight were evident when four BlackRock executives, led by former Swiss National Bank head Philipp Hildebrand, presented a proposal at the annual meeting of central bankers in Jackson Hole, Wyoming, in August 2019 for an economic reset that was actually put into effect in March 2020. Acknowledging that central bankers were running out of ammunition for controlling the money supply and the economy, the BlackRock group argued that it was time for the central bank to abandon its long-vaunted independence and join monetary policy (the usual province of the central bank) with fiscal policy (the usual province of the legislature). They proposed that the central bank maintain a “Standing Emergency Fiscal Facility” that would be activated when interest rate manipulation was no longer working to avoid deflation. The Facility would be deployed by an “independent expert” appointed by the central bank.

The COVID-19 crisis presented the perfect opportunity to execute this proposal in the US, with BlackRock itself appointed to administer it. In March 2020, it was awarded a no-bid contract under the Coronavirus Aid, Relief, and Economic Security Act (CARES Act) to deploy a $454 billion slush fund established by the Treasury in partnership with the Federal Reserve. This fund in turn could be leveraged to provide over $4 trillion in Federal Reserve credit. While the public was distracted with protests, riots and lockdowns, BlackRock suddenly emerged from the shadows to become the “fourth branch of government,” managing the controls to the central bank’s print-on-demand fiat money. How did that happen and what are the implications?

Voor de meeste mensen is BlackRock, als ze er al vertrouwd mee zijn, een vermogensbeheerder die pensioenfondsen en gepensioneerden helpt bij het beheren van hun spaargeld door middel van "passieve" beleggingen die de aandelenmarkt volgen. Maar achter de schermen  is het veel meer dan dat. BlackRock wordt wel 'de machtigste instelling in het financiële systeem', 'het machtigste bedrijf ter wereld' en de 'geheime macht' genoemd. Het is 's werelds grootste vermogensbeheerder en' schaduwbank ', groter dan' s werelds grootste bank (die zich in China bevindt), met meer dan $ 7 biljoen ( 7.000.000.000.000 $ ) aan activa onder direct beheer en nog eens $ 20 biljoen beheerd via zijn Aladdin-risicomonitoringsoftware. 

BlackRock wordt ook wel "de vierde tak van de regering" en "bijna een schaduwregering" genoemd, maar geen enkel deel ervan behoort feitelijk toe aan de regering. Ondanks zijn omvang en wereldwijde macht, wordt BlackRock niet eens gereguleerd als een "Systemically Important Financial Institution" onder de Dodd-Frank Act, dankzij de druk van zijn CEO Larry Fink, die lange tijd "gezellige" relaties heeft gehad met overheidsfunctionarissen.

Het strategische belang en het politieke gewicht van BlackRock werden duidelijk toen vier BlackRock-executives, onder leiding van het voormalige hoofd van de Zwitserse Nationale Bank Philipp Hildebrand, in augustus 2019 op de jaarlijkse bijeenkomst van centrale bankiers in Jackson Hole, Wyoming, een voorstel presenteerden voor een economische reset die daadwerkelijk werd gezet. in werking getreden in maart 2020. Erkennend dat de centrale bankiers bijna geen munitie meer hadden om de geldhoeveelheid en de economie te beheersen, voerde de BlackRock-groep aan dat het tijd werd voor de centrale bank ( FED)  om haar lang geroemde onafhankelijkheid op te geven en het monetaire beleid ( altijd de  verantwoordelijkheid  van de FED, ofwel de centrale bank) samen te laten gaan met fiscaal beleid (altijd de verantwoordelijkheid  van de wetgevende macht). 
Ze stelden voor dat de centrale bank een "Standing Emergency Fiscal Facility"  (Zoals je het leger kan mobiliseren als er gevaar dreigt:  je maakt je klaar voor oorlog. Je maakt een 'standing army'. )   op zet die zou worden geactiveerd wanneer rentemanipulatie niet langer zou werken om deflatie te voorkomen. 
Dit 'Fiscale Leger' zou onder leiding komen van een "onafhankelijke deskundige" die door de centrale bank wordt aangesteld.

De COVID-19-crisis bood de perfecte gelegenheid om dit voorstel in de VS uit te voeren, waarbij BlackRock zelf was aangesteld om het uit te voeren. In maart 2020 kreeg het een contract 'zonder bieding' (  er is dan geen enkele andere 'Partij' die in staat  wordt geacht de opdracht uit te voeren)  onder de Coronavirus Aid, Relief, and Economic Security Act (CARES Act) om een ​​slushfonds ( smeergeld fonds) van $ 454 miljard in te zetten dat door de Schatkist ( min. van Financiën/ Treasury) in samenwerking met de Federal Reserve was opgericht. Dit fonds zou op zijn beurt kunnen worden gebruikt om meer dan $ 4 biljoen aan krediet van de Federal Reserve te verstrekken. Terwijl het publiek werd afgeleid door protesten, rellen en lockdowns, kwam BlackRock plotseling uit de schaduw tevoorschijn om de 'vierde tak van de regering' te worden, die de controle beheerde over het fiatgeld van de centrale bank. 
Hoe is dat gebeurd en wat zijn de implicaties?

Rising from the Shadows

BlackRock was founded in 1988 in partnership with the Blackstone Group, a multinational private equity management firm that would become notorious after the 2008-09 banking crisis for snatching up foreclosed homes at firesale prices and renting them at inflated prices. BlackRock first grew its balance sheet in the 1990s and 2000s by promoting the mortgage-backed securities (MBS) that brought down the economy in 2008. Knowing the MBS business from the inside, it was then put in charge of the Federal Reserve’s “Maiden Lane” facilities. Called “special purpose vehicles,” these were used to buy “toxic” assets (largely unmarketable MBS) from Bear Stearns and American Insurance Group (AIG), something the Fed was not legally allowed to do itself.

BlackRock really made its fortunes, however, in “exchange traded funds” (ETFs). It gained trillions in investable assets after it acquired the iShares series of ETFs in a takeover of Barclays Global Investors in 2009. By 2020, the wildly successful iShares series included over 800 funds and $1.9 trillion in assets under management.

Exchange traded funds are bought and sold like shares but operate as index-tracking funds, passively following specific indices such as the S&P 500, the benchmark index of America’s largest corporations and the index in which most people invest. Today the fast-growing ETF sector controls nearly half of all investments in US stocks, and it is highly concentrated. The sector is dominated by just three giant American asset managers – BlackRock, Vanguard and State Street, the “Big Three” – with BlackRock the clear global leader. By 2017, the Big Three together had become the largest shareholder in almost 90% of S&P 500 firms, including Apple, Microsoft, ExxonMobil, General Electric and Coca-Cola. BlackRock also owns major interests in nearly every mega-bank and in major media.

In March 2020, based on its expertise with the Maiden Lane facilities and its sophisticated Aladdin risk-monitoring software, BlackRock got the job of dispensing Federal Reserve funds through eleven “special purpose vehicles” authorized under the CARES Act. Like the Maiden Lane facilities, these vehicles were designed to allow the Fed, which is legally limited to purchasing safe federally-guaranteed assets, to finance the purchase of riskier assets in the market.

BlackRock wordt zichtbaar. Kruipt uit het moeras...  

BlackRock werd in 1988 opgericht in samenwerking met de Blackstone Group, een multinationale private equity-managementfirma die na de bankencrisis van 2008-2009 berucht zou worden omdat ze huizen ( wiens hypotheek door de eigenaren niet langer konden worden betaald)   tegen bodemprijzen op kocht en tegen hoge prijzen verhuurde. 
BlackRock breidde voor het eerst zijn balans uit in de jaren negentig en 2000 door het promoten van de door hypotheek gedekte effecten (MBS, mortgage-backed-securities = beleggingen met hypotheken als onderpand ) die de economie in 2008 ten val brachten. Omdat het de MBS-activiteiten van binnenuit kende, kreeg het de leiding over de 'Maiden Lane' ( = belangrijkste rijstrook= hoofdactiviteit) van de Federal Reserve. ”Faciliteiten. Deze werden "voertuigen voor speciale doeleinden" genoemd en werden gebruikt om "giftige" activa (grotendeels onverkoopbare MBS) te kopen van Bear Stearns en American Insurance Group (AIG), iets wat de Fed wettelijk niet zelf mocht doen.  ( Dus BlackRock zit al sinds 2008 aan het stuur en kan al sinds die tijd haar eigen vriendjes 'bedienen' met (in feite)  geld van de burgers. JV.)

BlackRock verdiende echter echt zijn fortuin in "exchange traded funds" (ETF's). Het won triljoenen aan belegd vermogen nadat het de iShares-serie ETF's had verworven in een overname van Barclays Global Investors in 2009. Tegen 2020 omvatte de enorm succesvolle iShares-serie meer dan 800 fondsen en $ 1,9 biljoen aan beheerd vermogen.

Op de beurs verhandelde fondsen worden gekocht en verkocht als aandelen, maar werken als index-trackingfondsen, passief volgens specifieke indices zoals de S&P 500, de referentie-index van Amerika's grootste bedrijven en de index waarin de meeste mensen beleggen. Tegenwoordig beheert de snelgroeiende ETF-sector bijna de helft van alle beleggingen in Amerikaanse aandelen en is deze sterk geconcentreerd. De sector wordt gedomineerd door slechts drie gigantische Amerikaanse vermogensbeheerders - BlackRock, Vanguard en State Street, de "Big Three" - met BlackRock de duidelijke wereldleider. In 2017 waren de Big Three samen de grootste aandeelhouder geworden van bijna 90% van de S&P 500-bedrijven, waaronder Apple, Microsoft, ExxonMobil, General Electric en Coca-Cola. BlackRock bezit ook grote belangen in bijna elke megabank en in grote media.

In maart 2020 kreeg BlackRock, op basis van zijn expertise met de Maiden Lane-faciliteiten en zijn geavanceerde Aladdin-risicobewakingssoftware, de taak om Federal Reserve-fondsen te verstrekken via elf “special purpose vehicles” die zijn geautoriseerd onder de CARES Act. Net als de Maiden Lane-faciliteiten werden deze voertuigen ontworpen om de Fed, die wettelijk beperkt is tot het kopen van veilige federaal gegarandeerde activa, in staat te stellen de aankoop van risicovollere activa op de markt te financieren.

Blackrock Bails Itself Out

The national lockdown left states, cities and local businesses in desperate need of federal government aid. But according to David Dayen in The American Prospect, as of May 30 (the Fed’s last monthly report), the only purchases made under the Fed’s new BlackRock-administered SPVs were ETFs, mainly owned by BlackRock itself. Between May 14 and May 20, about $1.58 billion in ETFs were bought through the Secondary Market Corporate Credit Facility (SMCCF), of which $746 million or about 47% came from BlackRock ETFs. The Fed continued to buy more ETFs after May 20, and investors piled in behind, resulting in huge inflows into BlackRock’s corporate bond ETFs.

In fact, these ETFs needed a bailout; and BlackRock used its very favorable position with the government to get one. The complicated mechanisms and risks underlying ETFs are explained in an April 3 article by business law professor Ryan Clements, who begins his post:

Exchange-Traded Funds (ETFs) are at the heart of the COVID-19 financial crisis . Over forty percent of the trading volume during the mid-March selloff was in ETFs ….

The ETFs were trading well below the value of their underlying bonds, which were dropping like a rock. Some ETFs were failing altogether. The problem was something critics had long warned of: while ETFs are very liquid, trading on demand like stocks, the assets that make up their portfolios are not. When the market drops and investors flee, the ETFs can have trouble coming up with the funds to settle up without trading at a deep discount; and that is what was happening in March.

According to a May 3 article in The National, “The sector was ultimately saved by the US Federal Reserve’s pledge on March 23 to buy investment-grade credit and certain ETFs. This provided the liquidity needed to rescue bonds that had been floundering in a market with no buyers.”

Prof. Clements states that if the Fed had not stepped in, “a ‘doom loop’ could have materialized where continued selling pressure in the ETF market exacerbated a fire-sale in the underlying [bonds], and again vice-versa, in a procyclical pile-on with devastating consequences.” He observes:

There’s an unsettling form of market alchemy that takes place when illiquid, over-the-counter bonds are transformed into instantly liquid ETFs. ETF “liquidity transformation” is now being supported by the government, just like liquidity transformation in mortgage backed securities and shadow banking was supported in 2008.

Blackrock redt zichzelf

Door de nationale lockdown hadden staten, steden en lokale bedrijven dringend behoefte aan federale overheidssteun. Maar volgens David Dayen in The American Prospect waren vanaf 30 mei (het laatste maandelijkse rapport van de Fed) de enige aankopen die werden gedaan onder de nieuwe door BlackRock beheerde SPV's van de Fed, ETF's, voornamelijk eigendom van BlackRock zelf. Tussen 14 mei en 20 mei werd ongeveer $ 1,58 miljard aan ETF's gekocht via de Secondary Market Corporate Credit Facility (SMCCF), waarvan $ 746 miljoen of ongeveer 47% afkomstig was van BlackRock ETF's. De Fed bleef na 20 mei meer ETF's kopen en beleggers 'liepen er achteraan', wat resulteerde in een enorme instroom in BlackRock's ETF's voor bedrijfsobligaties.

In feite hadden deze ETF's een reddingsplan nodig; en BlackRock gebruikte zijn zeer gunstige positie bij de regering om er een te bemachtigen. De gecompliceerde mechanismen en risico's die aan ETF's ten grondslag liggen, worden uitgelegd in een artikel van 3 april door Ryan Clements, hoogleraar ondernemingsrecht, die zijn post begint:

Exchange Traded Funds (ETF's) vormen de kern van de financiële crisis van COVID-19. Meer dan veertig procent van het handelsvolume tijdens de uitverkoop van midden maart was in ETF's….

De ETF's werden ver onder de waarde van hun onderliggende obligaties verhandeld. De waarde van de onderliggende obligaties daalde als een steen in het water.  Sommige ETF's werden geheel waardeloos. Het probleem was iets waar critici al lang voor hadden gewaarschuwd: hoewel ETF's erg liquide zijn en op aanvraag handelen zoals aandelen, zijn de onderliggende 'waarden' waaruit hun portefeuilles bestaan ​​dat niet. Wanneer de markt daalt en beleggers vluchten, kunnen de ETF's moeite hebben met het aantrekken van geld. Dat is nodig om de daling te stoppen.  Gevolg is dat ze flink zakken en met een grote korting worden verhandeld. ( In italics:  een vrije vertaling van JV.  Ik weet niet of ik begrepen heb wat bedoeld wordt door de schrijver. Ik ben niet thuis in deze materie.  JV.)  En dat gebeurde in maart.

Volgens een artikel van 3 mei in The National: “De sector werd uiteindelijk gered door de belofte van de Amerikaanse Federal Reserve op 23 maart om krediet van beleggingskwaliteit en bepaalde ETF's te kopen. Dit verschafte de liquiditeit die nodig was om obligaties te redden die in een markt zonder kopers waren rondgelopen. "

Prof. Clements stelt dat als de Fed niet was ingegrepen, er "een 'doemlus' had kunnen ontstaan ​​waarin aanhoudende verkoopdruk op de ETF-markt een vuurverkoop in de onderliggende [obligaties] verergerde, en vice versa, in een procyclische stapeling met verwoestende gevolgen. " Hij merkt op:

Er is een verontrustende vorm van marktalchemie die plaatsvindt wanneer illiquide, vrij verkrijgbare obligaties worden omgezet in direct liquide ETF's. ETF “liquiditeitstransformatie” wordt nu ondersteund door de overheid, net zoals liquiditeitstransformatie in door hypotheek gedekte effecten en schaduwbankieren in 2008 werd ondersteund.

Mogelijk is dit een van de problemen:  Obligaties zijn onveranderlijk. Vaste rente. Vaste waarde. Maar als je obligaties stopt in een emmer met waardepapieren, en die  op de beurs brengt, dan kan die emmer in waarde stijgen en dalen. In een 'emmer' die liquide is, ofwel goed te verhandelen, zit een inhoud die zich minder goed laat verhandelen.  JV.

Working for Whom?

BlackRock got a bailout with no debate in Congress, no “penalty” interest rate of the sort imposed on states and cities borrowing in the Fed’s Municipal Liquidity Facility, no complicated paperwork or waiting in line for scarce Small Business Administration loans, no strings attached. It just quietly bailed itself out.

It might be argued that this bailout was good and necessary, since the market was saved from a disastrous “doom loop,” and so were the pension funds and the savings of millions of investors. Although BlackRock has a controlling interest in all the major corporations in the S&P 500, it professes not to “own” the funds. It just acts as a kind of “custodian” for its investors — or so it claims. But BlackRock and the other Big 3 ETFs vote the corporations’ shares; so from the point of view of management, they are the owners. And as observed in a 2017 article from the University of Amsterdam titled “These Three Firms Own Corporate America,” they vote 90% of the time in favor of management. That means they tend to vote against shareholder initiatives, against labor, and against the public interest. BlackRock is not actually working for us, although we the American people have now become its largest client base.

In a 2018 review titled “Blackrock – The Company That Owns the World”, a multinational research group called Investigate Europe concluded that BlackRock “undermines competition through owning shares in competing companies, blurs boundaries between private capital and government affairs by working closely with regulators, and advocates for privatization of pension schemes in order to channel savings capital into its own funds.”

Daniela Gabor, Professor of Macroeconomics at the University of Western England in Bristol, concluded after following a number of regulatory debates in Brussels that it was no longer the banks that wielded the financial power; it was the asset managers. She said:

We are often told that a manager is there to invest our money for our old age. But it’s much more than that. In my opinion, BlackRock reflects the renunciation of the welfare state. Its rise in power goes hand-in-hand with ongoing structural changes; in finance, but also in the nature of the social contract that unites the citizen and the state.

That these structural changes are planned and deliberate is evident in BlackRock’s August 2019 white paper laying out an economic reset that has now been implemented with BlackRock at the helm.

Public policy is made today in ways that favor the stock market, which is considered the barometer of the economy, although it has little to do with the strength of the real, productive economy. Giant pension and other investment funds largely control the stock market, and the asset managers control the funds. That effectively puts BlackRock, the largest and most influential asset manager, in the driver’s seat in controlling the economy.

As Peter Ewart notes in a May 14 article on BlackRock titled “Foxes in the Henhouse,” today the economic system “is not classical capitalism but rather state monopoly capitalism, where giant enterprises are regularly backstopped with public funds and the boundaries between the state and the financial oligarchy are virtually non-existent.”

If the corporate oligarchs are too big and strategically important to be broken up under the antitrust laws, rather than bailing them out they should be nationalized and put directly into the service of the public. At the very least, BlackRock should be regulated as a too-big-to-fail Systemically Important Financial Institution. Better yet would be to regulate it as a public utility. No private, unelected entity should have the power over the economy that BlackRock has, without a legally enforceable fiduciary duty to wield it in the public interest.

Werken voor wie?

BlackRock kreeg een reddingsplan zonder debat in het Congres, geen 'boeterente' van het soort dat wordt opgelegd aan staten en steden die lenen in de gemeentelijke liquiditeitsfaciliteit van de Fed, geen ingewikkeld papierwerk of wachten in de rij voor schaarse Small Business Administration-leningen, zonder verplichtingen. Het redde zichzelf gewoon stilletjes.
( Gewone burgers die steun nodig hadden van de overheid moesten ellenlange formulieren invullern en kregen pas enkele maanden later geld, àls ze al wat kregen. Terwijl de schade die burgers was overkomen.  Ze hebben er geen schuld aan. 
De investeerders achter BlackRock kochten EFT's en  namen bewust en in vrijheid een risico, in de hoopp op winst. Toen kwam Corona, en viel die winst tegen. Maar ze hadden toch bewust die gok genomen?   Geen reden om hen te helpen., Dat is het spel dat ze bewust kozen om te spelen, in de hoop op winst. ) 

Men zou kunnen stellen dat deze reddingsoperatie goed en noodzakelijk was, aangezien de markt werd gered van een rampzalige 'doemlus', en dat gold ook voor de pensioenfondsen en het spaargeld van miljoenen investeerders. Hoewel BlackRock een meerderheidsbelang heeft in alle grote bedrijven in de S&P 500, beweert het de fondsen niet "in eigendom" te hebben. Het fungeert gewoon als een soort "bewaarder" voor zijn investeerders - zo beweert het. Maar BlackRock en de andere Big 3 ETF's stemmen op de aandelen van de bedrijven ( In aandeelhoudersvergaderingen gebruiken zij hun invloed in de koers van die bedrijven. )  ; dus vanuit het oogpunt van beheer zijn zij de eigenaren. En zoals opgemerkt in een artikel uit 2017 van de Universiteit van Amsterdam met de titel 'These Three Firms Own Corporate America', stemmen ze 90% van de tijd voor het management. Dat betekent dat ze de neiging hebben om tegen initiatieven van aandeelhouders, tegen arbeid en tegen het algemeen belang te stemmen. BlackRock werkt eigenlijk niet voor ons, hoewel wij, het Amerikaanse volk, nu het grootste klantenbestand zijn geworden.

In een recensie uit 2018 met de titel "Blackrock - The Company That Owns the World" concludeerde een multinationale onderzoeksgroep genaamd Investigate Europe dat BlackRock "de concurrentie ondermijnt door aandelen in concurrerende bedrijven te bezitten, de grenzen tussen privékapitaal en overheidsaangelegenheden vervaagt door nauw samen te werken met toezichthouders, en pleit voor privatisering van pensioenregelingen om spaarkapitaal naar het eigen vermogen te kanaliseren. "

Daniela Gabor, hoogleraar macro-economie aan de Universiteit van West-Engeland in Bristol, concludeerde na een aantal regelgevende debatten in Brussel dat het niet langer de banken waren die de financiële macht uitoefenden; het waren de vermogensbeheerders. Ze zei:

Er wordt ons vaak verteld dat er een manager is om ons geld te investeren voor onze oude dag. Maar het is veel meer dan dat. Naar mijn mening weerspiegelt BlackRock het afstand doen van de verzorgingsstaat. 

De toename van de macht gaat hand in hand met voortdurende structurele veranderingen; in de financiën, maar ook in de aard van het sociale contract dat de burger en de staat verenigt.

Dat deze structurele veranderingen gepland en opzettelijk zijn, blijkt duidelijk uit het whitepaper van BlackRock van augustus 2019 waarin een economische reset wordt uiteengezet die nu is geïmplementeerd met BlackRock aan het roer.

Het overheidsbeleid wordt tegenwoordig opgesteld op een manier die de aandelenmarkt begunstigt, die wordt beschouwd als de barometer van de economie, hoewel het weinig te maken heeft met de kracht van de reële, productieve economie. Reusachtige pensioen- en andere beleggingsfondsen hebben grotendeels de controle over de aandelenmarkt en de vermogensbeheerders controleren de fondsen. Dat zet in feite BlackRock, de grootste en meest invloedrijke vermogensbeheerder, aan het roer bij het beheersen van de economie.

Zoals Peter Ewart opmerkt in een artikel van 14 mei over BlackRock met de titel 'Foxes in the Henhouse', is het huidige economische systeem 'geen klassiek kapitalisme maar eerder een staatsmonopoliekapitalisme, waar gigantische ondernemingen regelmatig worden gesteund met publieke middelen en de grenzen tussen de staat en de financiële oligarchie bestaat vrijwel niet. "

Als de bedrijfsoligarchen te groot en strategisch belangrijk zijn om onder de antitrustwetten te worden opgebroken, in plaats van ze te redden, moeten ze worden genationaliseerd en rechtstreeks in dienst van het publiek worden gesteld. BlackRock moet op zijn minst worden gereguleerd als een te groot om te falen, systemisch belangrijke financiële instelling. Het zou nog beter zijn om het te reguleren als een openbaar nut. Geen enkele particuliere, niet-gekozen entiteit mag de macht hebben over de economie die BlackRock heeft, zonder een wettelijk afdwingbare fiduciaire plicht om deze in het algemeen belang uit te oefenen.

Ellen Brown is an attorney, chair of the Public Banking Institute, and author of thirteen books including Web of Debt, The Public Bank Solution, and Banking on the People: Democratizing Money in the Digital Age. She also co-hosts a radio program on PRN.FM called “It’s Our Money.” Her 300+ blog articles are posted at EllenBrown.com.