Ik vind dat prijzenswaardig.
Ik heb dat antwoord ook van mijn commentaar voorzien ( zwart met rode tekst, daaronder) , maar dat niet meer naar hem opsturen. Waarom niet? Ik denk dat hij het al druk genoeg heeft, en ik denk niet dat het veel nut zal hebben...
In de Volkskrant pleit Peter Giesen voor meer begrip en overleg tussen de twee Piet-kampen.
Immigratie geeft nu eenmaal altijd problemen in het begin.
Zijn analyse is aardig, maar onjuist.
De aanbeveling voor overleg is wel een noodzakelijk begin.
In een brief aan Giesen heb ik getracht duidelijk te maken dat twee volken binnen één land, die genetisch flink verschillen, hèt recept is voor eeuwige strijd.
Zwarte Piet is slechts een aanleiding om die strijd en angst aan de oppervlakte te brengen.
Maar hij zit in onze genen. Een land dat intern verdeeld is door genetische verschillen, zal altijd die verdeeldheid behouden.
Hier mijn brief:
Dag mijnheer Giesen,
( Ik denk dat ik U 10 jaar geleden schreef over de
Glass-Steagal Act)
Ooit studeerde ik evolutie-psychologie.
Veel ‘instincten’
( bij mensen noem je dat ‘gedrags-voorkeuren) komen voort uit de strijd
om te overleven. Uit de natuurlijke selectie.
Wie overleeft heeft dus de instincten die daarvoor
noodzakelijk zijn. Niet altijd instincten die wij in onze tijd kunnen appreciëren,
maar ze zijn er wel.
Zo is er het instinct
om de omgeving onbewust in te delen in ‘in-group’ en ‘out-group’.
De in-groep, de WIJ groep, dat zijn mensen van wie we
weinig gevaar te duchten hebben, en die
bij gevaar ons mede beschermen.
De Zij groep is potentieel uit op ons leven, onze vrouwen
en ons grondgebied.
De in-groep begint
met baby en moeder, dan kind en gezin, dan dorpsgenoten of vrienden, dan
landgenoten.
Al die 'entiteiten' zullen altijd aan mijn kant staan.
Zullen mij beschermen in tijden van gevaar.
Encyclopedie:
A nation is a stable community of people, formed on the
basis of a common language, territory, economic life, ethnicity, or
psychological make-up manifested in a common culture. A nation is distinct from a people,
and is more abstract, and more overtly political, than an ethnic group.
Als jongeman moet ik ook in het leger dienen om mijn
landgenoten te beschermen.
In mijn jeugd vielen Natie en Staat samen: nederland had
staatsgrenzen die werden beschermd door leden die zich Nederlander voelden.
Een natie probeert een eigen staat te krijgen. Dan hebben
ze hun natie-staat.
Binnen zo'n staat is er een vorm van eenheid en
geborgenheid.
Ik denk dat de Basken ook een natie zijn, maar niet hun
eigen staat hebben.
Nu wij veel
immigratie hebben toegelaten beseffen we dat we onze natie kwijt raken.
Onze in-group die
ons beschermt, waartoe we altijd toevlucht kunnen nemen, valt weg. Niet alleen
wordt ons eigen land intern verdeeld en dus mogelijk gevaarlijk voor ons, ook
zal een aanval van buiten af (van een out-group) niet met vereende krachten
kunnen worden gepareerd.
Want stel dat een moslim-land ons aanvalt: welke kant
kiezen de moslims dan. ( Dit zijn
allemaal geen bewuste redenaties in de hoofden van de pro Pieten. Maar ik denk
wel dat ze het instinctmatig aanvoelen.
Dat is dus de
diepere , instinctmatig gevoelde dreiging die de pro Zwarte Piet mensen voelen:
ze zijn hun Wij groep kwijt. Ze staan defensie-loos in de grote wereld.
En daar komt dan die
economisch onzekere toekomst bovenop , waar Bauman over schrijft: robots die ons misschien wel overbodigheid maken.
Het voorstel van Bauman om met elkaar te gaan praten is
geen oplossing.
Er is een belangrijk onderscheid tussen immigratie en
massa-immigratie:
Immigratie leidt tot integratie en assimilatie, waarna er
toch weer een eenheid is.Maar massa-immigratie leidt tot een verdeeld land. De
twee ‘naties’ blijven in één staat samen, en moeten het over van alles eens
worden.
Maar hun gedragsvoorkeuren liggen deels genetisch vast en zullen nooit gelijk worden.
De strijd is blijvend. In de slechtste
gevallen heb je van tijd tot tijd een genocide tussen die groepen , zoals in
Rwanda en India.
Zwarte Piet is een
lastig stukje cultuur waar we een middenweg moeten vinden: de roetveeg-Piet zal
misschien de oplossing zijn.
Maar de emotie
komt van het feit dat we onze veilige nest kwijt zijn geraakt, omdat we binnen onze
staat twee ‘naties’ hebben: de autochtonen en de immigranten.
In de Pieten-discussie was die scheiding heel zichtbaar.
En beide ‘naties’ zijn te
groot en te veel genetisch verschillend om assimilatie mogelijk te
maken. Het
onbehagen zal dus nooit meer over gaan.
--------
De evolutie-psychologie toont ook dat men in zijn jeugd
veel meer op de omgeving is gericht, en op de dan heersende culturele mode.
Scholieren hebben vaak gemengde groepjes. Studenten neigen al meer naar de eigen
wij-groep.
Maar naarmate men ouder wordt, komen de aangeboren gedrags-voorkeuren meer naar
boven. Men krijgt belangstelling voor de eigen afkomst en de eigen familie.
Dat zal ook de yuppen overkomen die zich nu tevreden feliciteren met hun eigen wereldburgerschap.
Mijn inspiratiebron: J P Rushton: Race evolution and
behavior. ( Absoluut niet politiek
correct. Maar wel correct, naar mijn mening. En dat is belangrijker.)
-----------------
De reactie van Peter Giesen, per mail op 27 nov. 2018:
Geachte heer Jansen,
Dank voor uw interessante brief. Ik ben het met u eens dat onderscheid
maken tussen "wij" en "zij" een onuitroeibare menselijke neiging is.
De vraag is: hoe moet je daar mee omgaan in een westerse wereld waarin veel
immigranten leven. Immigratie kun je niet terugdraaien, tenzij je bereid bent om
mensen te deporteren.
Je moet een modus vivendi vinden.
Ik geloof inderdaad dat veel mensen zich instinctief onzeker voelen, zoals
u schrijft. Het ironische is wel dat de anti-Pieten, voor zo ver zij Surinamers
en Antillianen zijn, niet eens echte nieuwkomers zijn. Ze zijn door onszelf onze
geschiedenis binnen gehaald en de meeste anti-Pieten zijn waarschijnlijk in
Nederland geboren.
Mijn idee: Minderheden zullen zich op hoofdlijnen moeten aanpassen aan de
meerderheidscultuur, zoals ik ook in mijn stuk schreef. De meerderheid kan zich
dan gastvrij opstellen, bijvoorbeeld door Zwarte Piet te veranderen. De mensen
die zich nu miskend voelen, zal meer perspectief moeten worden geboden. Ik denk
dat op die manier de scherpe kantjes van het conflict gehaald kunnen
worden.
Ik denk dat de wij/zij-tegenstelling op die manier in goede banen kan
worden geleid. Gelooft u dat zoiets biologisch onmogelijk is?
Zo pessimistisch ben ik niet. Bovendien zou ik met Karl Popper willen
zeggen: optimism is a moral duty!
Met vriendelijke groet,
Peter Giesen
Algemeen verslaggever/commentator
de Volkskrant
============
Hieronder zal ik de reactie van Giesen nog eens plaatsen, mèt mijn comments er tussen:
Geachte heer Jansen,
Dank voor uw interessante brief. Ik ben het met u eens dat onderscheid
maken tussen "wij" en "zij" een onuitroeibare menselijke neiging is.
NB: Onuitroeibaar heeft een negatieve connotatie. Maar 'overleven' heeft niet een negatieve connotatie. Nu probeerde ik duidelijk te maken dat 'wij-zij' denken conditio sine qua non is om te kunnen overleven.
Je kan het een 'onuitroeibare neiging' noemen en dus boosaardigheid suggereren, maar je kan het ook een 'onmisbare neiging' noemen, en dan suggereer je dathet een goede eigenschap is. Dit alles slechts ter oriëntatie.
De vraag is: hoe moet je daar mee omgaan in een westerse wereld waarin veel
immigranten leven. Immigratie kun je niet terugdraaien, tenzij je bereid bent om
mensen te deporteren.
Je moet een modus vivendi vinden.
Ja, je moet een modus videndi vinden. Die zou kunnen bestaan uit meer segregatie. Iets dat in ons waardensysteem nog als negatief word beschouwd, maar straks misschien weer als een elegante oplossing wordt gezien.
Nuttiger is dat je je afvraagt: Hoe kon het dat we die massa-immigratie zo hebben laten gebeuren?
Wie waren de pleitbezorgers. Hoe gingen ze te werk? Wat deden ze met hun opponenten? Wat was mogelijk hun agenda ?
Die analyse moeten we snel maken, want ik ben erg bang dat de mensen die de massa-immigratie hebben 'doorgedrukt' een nog veel gruwelijker agenda-punt hebben: massale burgeroorlog.
Ik geloof inderdaad dat veel mensen zich instinctief onzeker voelen, zoals
u schrijft. Het ironische is wel dat de anti-Pieten, voor zo ver zij Surinamers
en Antillianen zijn, niet eens echte nieuwkomers zijn. Ze zijn door onszelf onze
geschiedenis binnen gehaald en de meeste anti-Pieten zijn waarschijnlijk in
Nederland geboren.
Ik kan me heel goed voorstellen dat zwarte mensen het beu worden om iemand met hun huidskleur in die rol ( ondergeschikte, knecht, soms wat erg speels) te zien. Ik zag de docu over Sylvana Simons en heb alle sympathie voor haar als strijdlustige en capabele ( en mooie, ijdele) vrouw.
Maar mijn brief vraagt aandacht voor de eveneens serieuze angst van de autochtone Nederlander. Die angst is niet gebaseerd op racisme, maar op onze behoefte aan een veilig thuis. Dat veilige thuis hebben we straks niet meer.
Mijn idee: Minderheden zullen zich op hoofdlijnen moeten aanpassen aan de
meerderheidscultuur, zoals ik ook in mijn stuk schreef. De meerderheid kan zich
dan gastvrij opstellen, bijvoorbeeld door Zwarte Piet te veranderen. De mensen
die zich nu miskend voelen, zal meer perspectief moeten worden geboden. Ik denk
dat op die manier de scherpe kantjes van het conflict gehaald kunnen
worden.
Ja, ik ben het met uw aanpak eens. Dat is het enige dat we kunnen doen: schipperen.
Maar het allerbelangrijkste is: zoek de waarheid omtrent de massa-immigratie. WIE hebben dat bepleit? Waarom? Wat is hun doelstelling?
Als je dat niet durft te weten (hjet motto van de Verlichting: Sapere aude: Dirf te weten) dan ben je verloren.
Voor journalisten is dat wel heel veel gevraagd: als die op zoek gaan naar de antwoorden, dan zullen ze geen goede carrière kunnen maken ( althans niet binnen de grote media.
Ik denk dat de wij/zij-tegenstelling op die manier in goede banen kan
worden geleid. Gelooft u dat zoiets biologisch onmogelijk is?
Ik weet het niet. Ik wil hier vooral erop wijzen dat de wrevel niet uit racisme voortkomt, en dat het ook niet alleen maar door een verschil in cultuur komt, maar dat de onvrede komt door het wegvallen van 'een veilig thuis'. In een multi samenleving moet het wij-gevoel op een kunstmatige manier worden gecreeerd. In de VS doet men dat door elkaar wijs te maken dat ze boven de rest van de wereld staan en dat ze het voorbeeld zijn waar alle volkeren naar streven. ( We are the Exceptional. The indispensable. The City on the hill.) Veel vlaggen, veel gezamelijke seculiere feestdagen. "En als we dan weer eens een landje bombarderen naar de middeleeuwen, dan is dat altijd met de intentie om die mensen daar óók de democratie te bezorgen". Wie niet goed kan zien of dat niet durft, die gelooft het nog ook.
Zo pessimistisch ben ik niet. Bovendien zou ik met Karl Popper willen
zeggen: optimism is a moral duty!
De enige moral duty die ik erken is de gulden regel: 'Doe een ander niet wat gij niet wil dat U geschied'.
Alle zakenmensen die gefaald hebben waren zonder uitzondering véél te optimistisch. Maar voor politici en journalisten is het wel weer een handige eigenschap.
Bij Popper denk ik aan zijn falsifieerbaarheids-principe, en daarvan ben ik een groot voorstander en een intens gebruiker.
Maar ik denk ook aan zijn pleit voor de Open Society. En dan is het nog 1 stapje naar Soros's Open Society Institute.
Schurken die proberen om alle grenzen weg te werken en alle wetten op te heffen doen dat niet uit warme gevoelens voor de mensen die binnen die grenzen wonen en door die wetten beschermd worden. Nee, ze doen het omdat ze de vrijheid willen hebben om - gebruik makend van hun grotere talenten- die volken leeg te roven. Wie het durft te zien, kan het overal zien. Maar weinigen durven het te zien, want dan moeten ze hun hele wereldbeeld herschikken en raken ze zeker hun baan kwijt en vermoedelijk hun vrienden. Of deze schurken oprecht zijn kan men snel testen: ergens is er een samenleving waar ze zich mee identificeren. Adviseren ze bij die samenleving ook om de grenzen open te gooien, de massa-immigratie te bevorderen en alle tradities over boort te zetten? Nee natuurlijk. Hun mooie idealen zijn appealing als suikergoed voor een klein kind, maar uiteindelijk blijkt het de ondergang voor zo'n kind te zijn. Zij die suikergoed uitdelen ( mooie idealen verkondigen die ze thuis bij de eigen kinderen niet verkondigen) zijn uit op onze ondergang. Niet op ons welzijn...
Met vriendelijke groet,
Peter Giesen
Algemeen verslaggever/commentator
de Volkskrant
This comment has been removed by a blog administrator.
ReplyDeleteGoed idee.
DeleteLaten we in Israel beginnen, heel voorzichtig:
Israel is voor de helft voor de Palestijnen.