Afgelopen week was er een climax aan Putin bashen in Nederlands en in de EU.

Overal waar iets mis loopt krijgt Putin de schuld: De Brexit, de Catalaanse opstand etc.

Kamerlid Omtzigt wilde een discussie redden en word valselijk als fraudeur aan het kruis genageld.

Minister Ollongren zei dat we op moeten passen voor misleidende Russische websites.

Maar toen journalisten om één voorbeeld vroegen, bleek ze dat niet te willen geven. ( Het argument was wel heel idioot: Dat zou ons vertrouwen in de overheid maar onnodig beschadigen....
Iets beweren en dan niet willen onderbouwen vergroot mijn vertrouwen al helemaal niet, Kajsa! )

Lubach op Zondag (minuut 12-26) noemt één site die er in de buurt komt, maar het blijkt dat daar géén onwaarheden worden verteld. Wel veel onzin. Bovendien is ie in de Russische taal, dus niet handig om daar het Nederlandse volk mee te beïnvloeden.

Kortom: De helft van intellectueel Nederland heeft nu in de gaten dat het vooral onze eigen politici zijn die Nepnieuws verspreiden.

Gaat natuurlijk niet echt helpen, want de overmacht van de MSM is voorlopig nog te groot. Maar toch een leuke opsteker.

De aartsleugenaars moeten dus hun geloofwaardigheid redden door snel een artikel te plaatsen dat voor één keer de ware toedracht benoemt. Maar 'het is maar een opinie,uiteraard'.

De Volkskrant vond een jonge Nederlandse academicus die het allemaal redelijk goed kon verwoorden. ( Hij is een student van Sakwa, de prof met de objectievere kijk op de Oekraïne)

Hier is zijn korte CV:

Camille Merlen ( man) (University of Kent) studies the Russian conceptions of sovereignty and questions characterisations of Russia as a classic, ‘Westphalian’ power by analysing tensions between sovereignism on the one hand, and engagement with international institutions on the other hand (supervisors: Richard Sakwa and Adrian Pabst). Camille previously studied History, Russian, French, and European Affairs at the University of Amsterdam, Sciences Po, and Moscow State University.
Contact: C.Merlen@kent.ac.uk ( bron: http://www.uptake.ut.ee/junior-scholars/ )

Hier is zijn opinie artikel in de Volkskrant:

Opinie: 'Onze eigen politici verspreiden nepnieuws over nepnieuws'

OPINIEGek dat politici die denken dat kiezers gemakkelijk te beïnvloeden zijn het woord 'Democraten' in hun partijnaam hebben, vindt Camille Merlen.

Camille Merlen is PhD-kandidaat aan de Universiteit van Kent 21 november 2017, 12:43

Minister Ollongren beweerde dat een website desinformatie verspreidt over MH17, maar weigerde de geheimzinnige site te noemen

In een brief aan de Kamer stelde minister Kajsa Ollongren (D66, Binnenlandse Zaken) vorige week dat Nederland 'in het vizier van onder meer de Russische inlichtingendiensten' staat en het doelwit is van nepnieuws. Afgelopen vrijdag trad haar partijgenoot en Kamerlid Kees Verhoeven aan tafel bij Pauw om deze dreiging te benadrukken. Ongewild vestigde hij de aandacht daarbij op gevaren dichter bij huis.

De minister beweerde dat een website desinformatie verspreidt over MH17, maar weigerde de geheimzinnige site te noemen of enig bewijs te geven. Twee minuten lang probeert Verhoeven deze opmerkelijke uitspraak te verdedigen, voordat hij onder druk van Jeroen Pauw dan maar een concreet voorbeeld geeft van het gevaar: de Onderzoeksraad voor Veiligheid, verantwoordelijk voor het MH17-rapport, is in 2015 door Russen gehackt. Onze politici moeten duidelijk wennen aan hun nieuwe woordenschat: een hack is iets anders dan nepnieuws.

Verhoeven viel pas wezenlijk door de mand met zijn volgende 'hele concrete voorbeeld' van Russisch nepnieuws. Hij stelde dat de Russen tijdens de Amerikaanse verkiezingen 'voor miljoenen aan advertenties gekocht' hadden en dat 126 miljoen Amerikanen die gelezen hadden. Daarmee doelde hij op Facebook-ads die volgens het bedrijf tussen 2015 en 2017 besteld zijn door een Russische firma.

Mysterie

Het verdraaien of verzinnen van cijfers en opgeklopte gevaren van buitenaf klinkt als dat beruchte Russische nepnieuws

Dat 126 miljoen Amerikanen deze gelezen hebben, is onwaarschijnlijk: zoals Facebook zelf aangaf hadden de ads 29 miljoen mensen bereikt en ging het cijfer van 'ongeveer' 126 miljoen om mensen die deze posts mogelijk hadden ontvangen dankzij shares en likes. Facebook weet dus helemaal niet zeker of dat het geval is, of dat mensen bijvoorbeeld op de bewuste dag niet hebben ingelogd of voorbij de post in kwestie zijn gescrolled.

Waar Verhoeven de 'miljoenen' in geld vandaan had, is al helemaal een mysterie. Zelf stelde Facebook dat het om ongeveer 100.000 dollar ging, daarbij overigens preciserend dat het merendeel van de advertenties in hun inhoud niet verwezen naar de verkiezing of één van de kandidaten. Google vond verder voor 4.700 dollar aan 'Rusland-gelinkte' advertenties. In perspectief: samen kochten de kandidaten voor zo'n 81 miljoen dollar enkel aan Facebook-ads.

Het verdraaien of verzinnen van cijfers en opgeklopte gevaren van buitenaf klinkt als dat beruchte Russische nepnieuws. Dit voorbeeld toont echter aan dat het van onze eigen politici en media is dat we het meeste alledaagse nepnieuws, inclusief over nepnieuws zelf, te vrezen hebben. Dat mag geen verrassing heten; politici hebben hun eigen agenda.

Onwelgevallige vragen

Gegarandeerd dat vermeend nepnieuws in het komende referendum over de Sleepwet, zeker in geval van een negatieve uitslag, een hoofdrol zal spelen

Zo kiest de Democratische Partij in de VS, door de discussie te richten op Russisch nepnieuws en de tot op heden volledig onbewezen samenspanning van Donald Trump met Rusland tijdens de campagne, ervoor enkele onwelgevallige vragen te omzeilen. Hoe kon hun kandidaat een onverliesbare verkiezing verliezen van een karikatuur als Trump? Hoe democratisch zijn verkiezingen die miljarden kosten en waarin de kandidaat met miljoenen stemmen meer niet wint? Wat is überhaupt de rol van bedrijven als Facebook en Twitter in de politiek anno 2017?

In Nederland wordt intussen de uitslag van het Oekraïne-referendum gedelegitimeerd, want beïnvloed door Russen. Dat komt uitgerekend D66, dat met het referendum haar zogenaamde kroonjuweel overboord zet, op dit moment niet verkeerd uit. Veelzeggend is ook het feit dat minister Ollongren de kwestie nog eens aangreep om de 'noodzakelijkheid' van de controversiële Sleepwet te benadrukken. Gegarandeerd dat vermeend nepnieuws in het komende referendum over die wet, zeker in geval van een negatieve uitslag, een hoofdrol zal spelen.

Waarom politici die blijkbaar denken dat kiezers zich zo gemakkelijk laten beïnvloeden 'Democraten' in hun partijnaam hebben, is een raadsel. En wie werkelijk gelooft dat 100.000 dollar aan Facebook-ads een Amerikaanse presidentscampagne beslissen, kan zich beter afvragen wat de consultants en communicatiedeskundigen van de Democratische Partij precies hebben gedaan met hun miljarden.

Camille Merlen is PhD-kandidaat aan de School of Politics and

International Relations van de Universiteit van Kent.