Als U ooit in de gelegenheid komt om de film te zien, dan is het aan te raden om deze samenvatting goed te lezen, vooraf.
Maar als de film succesvol wordt weggedrukt, dan is deze samenvatting het enige dat U heeft om zich een beeld te vormen van de waarheid zoals Alexei Nekrasov die boven tafel heeft gebracht.
Samevatting van de Nekrasov-Magnitsky documentaire.
[ Met enkele verhelderende annotaties,
gemaakt door H.]
---------------------
Op 16 november 2009 stierf de 37 jarige advocaat Sergei
Magnitsky in de Matrossky Tischina gevangenis in Moskou, waar hij al een jaar in
voorarrest zat. [Feit]
De politie had hem opgesloten, gemarteld en vermoord ,
omdat hij diezelfde politieagenten had beschuldigd van het stelen van 230
miljoen $. [Zegt Browder]
Het verhaal is wereldkundig gemaakt door Bill Browder, de
in Amerika geboren baas van Sergei Magnitsky. Browder reisde jarenlang de
wereld rond om overal duidelijk te maken wel een gruwelijk regiem er in Rusland
heerst.
Deze film is gemaakt door Andrei Nekrasov die al eerder
een documentaire maakte over de dood van Litvineko. Nekrasov zag in Browder een
medestrijder tegen het onrecht in Rusland.
Alexei Nekrasov vroeg Bill Browder het hemd van het lijf omtrent de toedracht
van de roof en hoe die tot de dood van Magnitsky leidde. Dan filmde hij 6 maanden de scenes zoals die hem door Browder waren
verteld. Deze scenes zien we telkens terug in deze deels gedramatiseerde
onderzoeks-documentaire.
[Nekrasov vertelt hieronder
het verhaal zoals Browder dat aan de wereld vertelt]
Browder ging in 1995 definitief naar Moskou en zette een
beleggingsfonds op met Westers geld en kocht daarmee belangen in Russische
bedrijven. Dan probeerde hij de waarde
van die bedrijven te doen stijgen door
de corruptie binnen het bedrijf zo klein mogelijk te maken. Uiteindelijk had
hij 4,5 miljard $ in Rusland belegd. (Zie youtube: How I Became Putin's No. 1
Enemy (Full Session) )
[In 2005 werd Browder’s visum
ingetrokken wegens belastingperikelen,
en toen heeft hij de aandelen die zijn beleggingsfondsen bezaten
verkocht. De opbrengst was 1 miljard $ en Browder betaalde 230 miljoen
belasting in Rusland. Hij verplaatste de resterende 750 miljoen naar het Westen,
en dat ging wellicht terug naar de investeerders. De (lege) bedrijven bleven
echter bestaan, en kantoorruimte. Mogelijk was er nog enige activiteit]
Op 4 juni 2007 sloeg het noodlot toe: Een inval van de politie, onder leiding van
de agenten Karpov
en Kuznetzov . Ze vonden geen geld
maar namen wel de originele eigendomsbewijzen mee en de originele
bedrijfsstempels.
Karpov en Kuznetzov blijken
samen te werken met criminelen. Hun plan is eenvoudig. Ze schrijven het bedrijf
van Bill Browder over op hun eigen naam (re-register) en verklaren bij de
belastingdienst dat het bedrijf in de voorgaande jaren geen winst heeft
gemaakt, in tegenstelling tot eerdere meldingen. Dan vragen ze de 230 M $ terug
die het bedrijf (Bill Browder) eerder
had betaald.
Door een belastingambtenaar om te kopen lukte dit plan en kregen ze het
geld in handen, op 26 december 2007.
Na de inval heeft Browder een jonge en zeer talentvolle
advocaat, Sergei Magnitsky in dienst
genomen.
Die ontdekt wat er gebeurd is: de her-inschrijving met nieuwe namen en
nieuwe bankrekeningen waarop de belasting teruggave is gestort.
De moedige Magnitsky
gaat op 7 oktober 2008 naar de
politie om aangifte te doen van de diefstal
door Karpov en Kuznetzov, de twee politieagenten.
Browder: “in een normaal land komt dan iedereen in actie
en worden de dieven gevangen genomen.” Maar niet in Rusland.
Zes weken na de aangifte, op 24 november, wordt het huis van Magnitsky door de politie doorzocht en wordt hij
meegenomen naar het bureau. Hij zal nooit meer levend thuis komen.
Magnitsky wordt in
de gevangenis zwaar op de proef gesteld,
net als alle andere gevangenen : er zijn 4 bedden voor 8 gevangenen. De toiletten stinken en lopen
soms over. Magnitsky schrijft tijdens de
358 dagen dat hij gevangen zat 450 klachten op en stuurt die naar de directie,
en een copie naar Browder.
Als Karpov en Kuznetzov wederom tegen Magnitsky zeggen dat hij vrij man is als hij zijn
aanklacht tegen hen in trekt, wordt Magnitsky
woedend op de agenten die een luxe leventje lijden terwijl de gewone
Russen in armoede leven.
Tijdens zijn gevangenschap wordt Magnitsky ziek:
hij krijgt een ontsteking aan de alvleesklier en galstenen.
Maar door de opstandigheid van Magnitsky zijn de artsen erg boos op Magnitsky en ze geven hem niet de nodige geneeskundige
hulp.
Op de avond van 16 november 2009 wordt Magnitsky radeloos en bonkt zijn vuisten stuk op de deur
van de cel. Hij wordt overgebracht naar een isoleercel en sterft daar na ruim 1
uur.
De artsen zeggen : Hij is overleden aan een hartaanval.
Browder zegt: Hij is lange tijd gemarteld en toen stierf
hij.
[Minuut 30 in de
film ]
Nekrasov weet niet goed hoe hij de documentaire moet
eindigen, want Browder heeft twee versies verteld van de laatste uren van M.
Tegen het Amerikaanse Congres zegt Browder: Magnitsky
werd in zijn isoleercel dood
geknuppeld door 7 agenten, op de avond van 16 november. [………..]
Maar op andere plaatsen zegt hij dat Magnitsky is
gestorven alleen in zijn cel, woedend bonkend op de celdeuren, terwijl er een
arts voor zijn deur stond. [ 00.31.10]
Maar als Nekrasov
die scene wil opnemen in de cel van M, dan kunnen er niet eens 7 mensen met
knuppels in die isoleercel naar binnen.
De advocaat van Magnitsky , Kharitonov, verklaart dat de
beschadigingen op de knuisten van Magnitsky
er op wijzen dat hij zelf hard op de deuren heeft geslagen , in zijn
aanval van woede.
Nekrasov vraagt aan de gevangenisbewaarders: Is het nodig
om Magnitsky handboeien om te doen en
ruim 1 uur te slaan met knuppels? Nee, totaal niet nodig. Drie flinke tikken
met een knuppel en de gevangene blijft stil op zijn bed liggen. [Ervaringsdeskundigen
!]
Opmerkelijk: Op de
Russische TV wordt uitgebreid aandacht besteed aan een rapport van een Human
Rights organisatie over de dood van Magnitsky.
Maar Nekrasov ziet dat deze Russische Human Rights woordvoerder Borsjev niet een eigen
rapport aan de media toont (Borsjev zegt
dat hij een onderzoek deed) , maar gewoon de 100 pagina lange Power Point
presentatie van Bill Browder gebruikt.
Door de inspanningen van Browder heeft Amerika 2 wetten
aangenomen ( Magnitsky Acts) die diverse
Russische burgers treffen. In dec 2012
werd de eerste Act aangenomen, met expliciet daarin vermeld dat Magnitsky werd doodgeslagen door 8 agenten met
knuppels. Obama zei dat dit was op basis van een neutraal Russisch Rapport.
Maar het was dus Browders power point !
Alexei Nekrasov : Dus is de vraag: Hoe stierf Magnitsky en wie heeft er schuld?
Ik vroeg het aan de moeder van Magnitsky in het kantoor van Bill Browder in Londen.
Natalia Magnitsky
zegt: Dokter Gaus was het meest
schuldig, want ze had Sergei moeten helpen toen hij psychotisch was, maar
ze deed niets.
Nekrasov: Denkt U dat Sergei is geslagen?
Natalia: Nee. In een eerste rapport stond bij vergissing
dat hij was geslagen , maar dat bleek een onjuiste rapportage te
zijn. De onderzoeken zeiden dat het een cardiomyopatie was als gevolg van
diabetes.
En er was geen alvleesklier ontsteking?
Natalia: Jawel,
maar die was niet de oorzaak van de dood.
Alexei Nekrasov : Gelooft U dit rapport?
Natalia: Wel, het kan een hartaanval geweest zijn, maar
deze hartaanval kwam niet uit de lucht vallen. Het kwam doordat hij niet werd
geholpen in zijn psychose.
Alexei Nekrasov : Was dit opzet, of was het onze bekende
Russische nalatigheid?
Natalia: Het is heel moeilijk te zeggen of ze hem dood
wilden. Door hem steeds te verplaatsen van de ene gevangenis naar de andere
wilden ze hem laten bekennen. Of hem Browder laten beschuldigen.
Maar wilden ze hem doden?
Dat kan ik niet zeggen.
Alexei Nekrasov: Ik
was perplex. Natalia’s verklaring was
helemaal anders dan die van Browder.
Niet dood geslagen zoals Browder zegt, maar dood door te weinig aandacht
tijdens een psychose.
---
Juli 2010. Gerechtsgebouw,
Londen.
In juli 2010 klaagt agent Karpov Browder aan wegens smaad, bij de rechtbank in
Londen.
Een opmerkelijke daad voor een agent die ( volgens Browder) " van corruptie en
diestal leeft en snelle auto’s en een duur appartement en duur jacht heeft ."
Na afloop verklaart Browder dat hij de zaak gewonnen
geeft, maar dat staat niet in de uitspraak van de rechter. In tegendeel. De
rechter wil nu niemand veroordelen, maar zegt wel dat als Bill Browder nog eens smaad pleegt, hij wel tot
veroordeling kan overgaan.
--
Moskou. Gesprek
met Karpov.
Nekrasov vraagt of Karpov met hem wil spreken in Moskou.
Karpov oogt helemaal niet als een criminele agent, maar
als een ietwat verbeten en zeer alerte intellectueel.
Hij zegt o.a het volgende:
Volgens Bill Browder
is Magnitsky op 8 oktober 2008 naar de politie gegaan om aangifte van
diefstal tegen mij en Kuznetzov te doen.
Maar dat is onjuist. Hij was op
die dag opgeroepen om uitleg te geven op vragen van de politie. We waren toen al lange tijd bezig met het
onderzoek naar fraude bij de bedrijven van Bill Browder, met name bij Kamea.
Magnitsky heeft op 8 oktober 2008 helemaal geen beschuldiging tegen mij gedaan.
Hij werd gehoord als getuige. ( Nekrasov herinnert zich nu dat hij het document
heeft gezien toen hij de ‘aanklacht‘ filmde, en dat hem wel was opgevallen dat
het geen aanklacht was, maar een verslag van getuigenis. Maar dat paste
helemaal niet in het verhaal zoals hij dat kende, en hij had er verder niet
over na gedacht. [00.54.50])
Karpov: Browder beweert dat ik dit geld gestolen heb,
samen met anderen. Maar ik heb mijn huis
gekocht en deels betaald vóór die 230 miljoen werden geroofd. Mijn maandsalaris is 6000 $, niet mijn
jaarsalaris. Ik heb mijn Mercedes op afbetaling gekocht.
Browder heeft een soort Hollywood verhaal bedacht, en hij
heeft toegang tot parlementsleden en senatoren en ze geloven hem.
Nekrasov is nu aan het twijfelen gebracht en onderzoekt
het originele document van de aanklacht door Magnitsky tegen de twee agenten op
8 oktober 2008.
Het blijkt inderdaad geen aanklacht te zijn. De namen van
de agenten staan zelfs niet in het document.
Nekrasov belt vele malen naar Browder, maar die houdt
zich onbereikbaar.
[60 minuten]
Het Europarlement
in Brussel.
Dan gaat Nekrasov naar Europarlementarier Marie Louise
Beck, een voorvechtster voor de mensenrechten in Rusland. Ze ziet Magnitsky en Browder als echte
helden.
Als die het verhaal te horen krijgt kan ze het niet
bevatten en verwijst ze Nekrasov naar Andreas Gross, een Europarlementarier die
een flink rapport over Magnitsky heeft geschreven en heeft voorgelezen in het
EU parlement. ( Een PACE Report : een
rapport van het Parliamentary Assembly
of the Council of Europe)
En wat blijkt: ook Gross heeft gewoon de Power Point
van Bill Browder gebruikt als bron.
Onze Europarlementariers geloven Amerikaanse zakenmensen
op hun blauwe ogen, blijkbaar.
Toch heeft Andy Gross (Zwitserland) wel begrepen dat Magnitsky niet werd vermoord. Het was dood door
nalatigheid, volgens hem.
Hotel in Londen:
het boek van Browder wordt gepresenteerd.
Op 5 februari 2015 kwam Bill
Browders boek uit en omdat Browder zich al maanden onbereikbaar hield voor Nekrasov
en omdat Nekrasov officieel nog bezig was om Browder’s versie van het verhaal
te verfilmen, kon Browder bij de boek-presentatie in Londen zijn en daar filmen
en mensen bevragen. Browder kende bijna
alle mensen op dat feestje, want ze waren net als hij allemaal
Putin-critici. Eén dame die Magnitsky goed had gekend noemde hem een briljant
accountant. ‘Nee, Sergei was geen advocaat.’ [1.07.26]
[ Een klein foutje dat Browder
nog steeds blijft maken. Bewust natuurlijk, want een advocaat behoort een
zekere immuniteit te genieten . Een advocaat in de gevangenis stoppen is niet
juist. Een accountant in de gevangenis
stoppen is wèl normaal, want hij kan aan een misdaad hebben meegewerkt].
In een toespraak zegt Browder onder meer: “Sergei is
vermoord door de Russische Staat, en dat is voor mij hetzelfde als wanneer ik
een onthoofding zie die door ISIS wordt gepleegd, maar het voelt 1 miljoen
maal zo pijnlijk voor mij.
Nekrasov maakt van de gelegenheid gebruik om een
persoonlijk gesprek met Browder aan te vragen.
Montagekamer in
Moskou.
Nekrasov legt de zaak uit aan zijn assistente, tijdens de montage van de film:
Alles begon volgens Browder toen Magnitsky de diefstal van 230 miljoen $ ontdekte, en
dit bij de politie meldde op 7 okt 2008. Maar dat is niet juist.
Op 5 juni 2008 was Magnitsky al bij de politie en daar meldde hij dat
Karpov en Kuznetzov op 7 juni 2007 de originele papieren hadden meegenomen uit
de kluis van Hermitage Capital Management.
[ Browder was in 2005 het land
uit gezet. Alle bezittingen waren daarna
overgemaakt naar niet- Russische
banken. Maar de Company was nog niet opgeheven.]
Op 7 oktober 2008 was Magnitsky weer op het politiebureau, maar niet om een
aangifte te doen tegen Karpov en Kuznetzov, maar hij was daar op vraag van de
politie, om een getuigenis af te leggen. Nekrasov toont de traditionele
mededeling: ‘U hoeft uzelf niet te
beschuldigen tijdens de getuigenis.’
Op die dag werden de namen van Karpov en Kuznetzov niet
genoemd, zo blijkt uit de documenten.
Nekrasov heeft
ontdekt dat het niet Magnitsky was die
als eerste de diefstal van 230 Miljoen $ had ontdekt (en op 7 oktober 2008 bij de
politie aan gaf) , maar dat het verdwijnen van de 230 M $ al op 23 september 2008 in een krantenbericht vermeld stond.
Maar de ontdekking van de diefstal is nog eerder gemeld
bij de politie in Kazan !
Volgens een agent is daar op 9 april 2008 al een aangifte
van diefstal van 230 miljoen $ belastinggeld gedaan! ( PS: op 26 december 2007 had de Russische Staat dat geld uitbetaald aan het bedrijf ...( Hermitage?).
Nekrasov vond de
naam van de mevrouw die deze aangifte deed:
Rimma M. Starova.
De vrouw was op het internet niet te vinden, maar Browder
vond haar naam op een reeds verwijderde website van Hermitage Capital
Management ! ( Met http://archive.org/web/
)
Op 1.13.50 in de film zien we een document gedateerd 10
juli 2008.
Rimma Starova was toen 70 jaar oud. Nekrasov zegt: Na de diefstal werd ze
plotseling ‘figurehead’
(stroman) in
enkele bedrijven van Browder. [ 1.13.50] Het grote bedrag van 230 miljoen $ moet haar
bang gemaakt hebben, en ze besloot naar de politie te stappen en haar baas (
Browder = HSBC bank) aan te klagen.
[ NB: Ik spreek geen Russisch,
maar het document is gedateerd op 10 juli 2008, en de datum dat mevrouw Rimma
Starova haar aanklacht indiende was april 2008. Liet Browder haar in functie na
die ‘valse aangifte’ ? ]
Pas in maart 2009 verdween de naam en de info van Rimma Starova van de website van Hermitage.
Magnitsky zat toen al in de gevangenis, maar zijn verhaal
en zijn heldendaad ( de aangifte tegen de agenten in oktober 2008) was in maart 2009 nog bij niemand
bekend.
Tegelijk met het weghalen van Rimma Starova van de website
verscheen het verhaal over Magnitsky op de website van Browder: hoe hij als analist de fraude had ontdekt en
sinds november 2008 in de gevangenis zat.
[1.13.46]
Nekrasov: Rimma Starova werd een
schijn-directeur van Browders bedrijven nadat ze waren gebruikt om 230 M $
belasting-geld terug te krijgen in de tax-vermindering-fraude. Ze was ingehuurd
‘to front the liquidation’ ( vertaling? ) maar deed om een of andere reden niet
meer met het spel mee en rapporteerde de fraude bij de politie op 9 april 2008.
Starova klaagde Browder en HSBC aan.
Rimma moet een beroeps stroman zijn , iets dat in Rusland
veel voorkomt. Maar toen ze door kreeg over welke bedragen het ging, en wat het
lot was van sommige betrokkenen ( Gasanov stierf aan inwendige bloedingen, éen bankier
viel uit een raam, en Kurochkin werd dood aangetroffen [1.34.11]) moet ze bang zijn geworden en heeft ze de
politie ingelicht.
Dus: Aanvankelijk schreef Browder op de Hermitage website
dat Rimma een valse aanklacht had gedaan. Later haalde hij dat weg en begon
zijn verhaal over Magnitsky .
Nekrasov: Dus pas nà een aangifte bij de politie over
fraude ( door Starikova) komt Browder met zijn verhaal van Magnitsky .
Stel nu dat je toch wil geloven dat Browder de waarheid spreekt, dan klopt in elk geval dit ene feit niet: Browder beweert stellig dat je een Company alleen kan stelen in Rusland als je de originele eigendomsbewijzen(*) hebt. Dat is niet waar. Je hebt ze zelfs niet nodig bij een her-inschrijving !
(*)
Inschrijvings papieren bij de kamer van Koophandel. Engels: de ‘Incorporation certificates’.
Het is juist dat Karpov die papieren in beslag nam op 7
juni 2007. Maar iedereen die in Rusland
werkt , die het land kent, weet dat de bewering van Browder onjuist is. Je kan copieën van de originelen maken of
opvragen. Je kunt ze laten namaken. Zo zou je elk bedrijf kunnen ‘stelen’. 'Originelen' maken onvoldoende indruk in Rusland.
Nekrasov: Aanvankelijk dacht ik er niet zo over na, maar
nu begrijp ik dat Browder’s verhaal een filmscript is dat over Rusland is
geschreven, voor een Westers publiek.
Nu moeten we uitzoeken waarom Browder al deze onwaarheden verteld heeft.
[1.19.00] Londen.
Kantoor Bill Browder.
Nekrasov: Ik heb aanvankelijk de twee verslagen van de twee bezoeken die Magnitsky bracht aan de politie in Moskou ( 5 juni en 8 oktober 2008) niet gelezen. Maar toen ik ze wel las viel me op dat het geen aanklacht van Magnitsky was, maar dat Magnitsky daar kwam op verzoek van de politie om verklaringen af te leggen.
Browder: Ik weet niet wie aan Magnitsky vroeg om naar de politie te gaan. Misschien
hebben wij hem wel gevraagd om er heen te gaan.
Magnitsky legde
twee verklaringen af over de 2 politieagenten die betrokken waren bij de raid (
overval) van 7 juni 2007.
Nekrasov: Maar in
oktober worden geen namen genoemd.
Browder : De
namen worden in juni genoemd en die aangifte is bevestigd in oktober.
Nekrasov: Op 5
juni was er geen bespreking over de taks fraude.
Browder : Hij noemde hun namen in verband met de raid.
Nekrasov: Ik vraag
me af wie de eerste was die over de Taks fraude sprak.
Browder : Ik moet het nakijken hoe het zat, We hebben een team van advocaten op die zaak.
Nekrasov: Maar er
is een mysterieuze figuur, Rimma Starova, die op 9 april 2008 naar de politie van Kazan ging en daar
melding maakte van de fraude.
Browder: Dat is een van de aanvallen van de Raiders op
ons: ze betalen een arme gepensioneerde
een bedrag om een rookgordijn te creeeren.
Nekrasov: Toch was
haar aangifte het begin van een serieus politie onderzoek. In juli heeft de
politie ook ondervragingen gedaan.
Browder : Ik ken de details niet. Iedereen die zegt dat Magnitsky niet een klokkeluider was, is iemand die de
misdaad wil verdoezelen.
Nekrasov: Ik
hoorde van Andreaas Gross dat de eigendomspapieren waren gestolen om zodoende
in staat te zijn een bedrijf opnieuw in te schrijven ( op de eigen naam).
Browder bevestigt dit nogmaals: Ja, je hebt die
originelen nodig in Rusland, en je gaat er mee naar een notaris. Karpov had ze
in bezit.
Nekrasov: In Rusland kun je met copieen ook een bedrijf
registreren.
Browder : Bedoel je dat Karpov onschuldig is? Ha ha.
Browder zegt dan dat de vragen verder beter beantwoord
kunnen worden door een advocaat en stapt op.
Hij waarschuwt Browder “Dit soort beweringen doen uw geloofwaardigheid
geen goed.’ “Dit zijn weer FSB -leugens,
zoals ze ook beweren dat ze geen soldaten in de Krim hebben.’
1.24 Browder verlaat het gebouw en denkt na over
wat te doen.
Nekrasov : Ik was niet gelukkig toen Browder me er van beschuldigde dat ik Kremlin Propaganda verkondigde. Had hij misschien gelijk ? Moet ik niet voor de Mensen Rechten strijden?
Maar zijn die Human Rights misschien even ‘heilig’ als de
ideologie van een partij, die je als
partijlid nooit mag bekritiseren. Is het
boosaardig om een verdediger van de Human Rights aan te vallen?
Maar ik vond een reden om door te gaan: Browder maakte Magnitsky beroemd omdat Magnitsky als eerste durfde om de misdaad van die
machtige ambtenaren aan te klagen. Maar Browder
kon nu niet ontkennen dat de misdaad al veel langer word onderzocht door
de politie.
Browder heeft ook geen bewijzen tegen Karpov.
Browder’s verhaal steunt op het feit dat Karpov die
documenten nodig zou hebben gehad om zijn diefstal te plegen. Dat is onjuist.
Ik besloot alle documenten nog eens goed te bekijken:
Op 28 mei 2007 begon een onderzoek naar een van Browders bedrijven,
Kamea.
Dat had voor 500 M $ aandelen verkocht , maar daarover 50
M $ te weinig belasting betaald.
Al eerder, in 2004, werd onderzoek gedaan in Browders twee
ander bedrijven. Browder had valse documenten gemaakt en gebruikt. En hij had
belasting ontdoken.
Browder heeft vele
leugens in zijn Power Point over de overval van 4 juni 2007 staan:
- Er was geen machinegeweer.
- Er was een vrouwelijke leider van de overval.
- Er was geen advocaat met de naam Victor Poryugin bij aanwezig.
- De foto van een zwaar mishandelde Victor Poryugin was
een oude foto uit 1961 van een toegetakelde Jim Zwerg. Browder gebruikte die
foto in zijn Power Point over de raid.
- De hele overval verliep geweldloos.
- Browder zei dat
die Raid diende om de eigendomsbewijzen te stelen.
Ik geloofde hem destijds, omdat er toen vele raids plaats
vonden. Maar die raids waren altijd om de macht fysiek in een bedrijf over te
nemen: nieuwe sloten op de deur, een
gewapende wacht in de hal. Nooit om
documenten te stelen.
[documenten vervals je in
Rusland en je koopt de ambtenaar om zodat hij de vervalsing niet ziet. Daar ga je geen overval voor plegen ]
Bovendien: in 2007 had je volgens de wet niet eens de
officiele documenten nodig om een bedrijf over te schrijven naar een nieuwe
eigenaar!
Een bedrijf overschrijven kan alleen als de vorige eigenaar
(Browder) aanwezig is, of als die
eigenaar iemand een Volmacht heeft
gegeven om dat te doen. ( Volmacht = Power of attorney)
Waarom zou Browder zijn bedrijf weg doen, en hoe zou
hij dat doen ??
[Mijn samenvatting (H) : Uit de
onderzoeken van Nekrasov blijkt dat Browder zijn bedrijven middels een volmacht
weg deed (juli 2007). Dan werd door die
bedrijven 230 Miljoen $ belasting-
geld aan de Russische staat ontfutseld (
26 dec 2007) . En daarna heeft Browder
geprobeerd die bedrijven weer terug te krijgen (20 maart 2009) . De diefstal
vond dus niet plaats op een moment dat
Browder officieel de eigenaar was. Hij
kon er dus niet voor worden veroordeeld. ]
Hier de uitleg van Nekrasov:
Magnitsky sprak
over een Volmacht. Het blijkt dat
Browder per Volmacht de maffioso Gassanov baas maakte van zijn bedrijf Glendora
Holdings Ltd. Een deel van HSBC. Dat was op 30 juli 2007.
(film: 1.29.40)
Magnitsky beweerde
dat die Volmacht onwettig was geweest.
Maar dat zei hij pas toen de politie hem er naar vroeg, en dat was in
2008 , een jaar nadat Gassanov baas was
geworden.
Weer een jaar later, op 20 maart 2009, probeerde
Hermitage ( Glencore) de macht over het bedrijf terug te krijgen via de rechter
in Moskou. Wat voor motief droeg Hermitage aan om de rechter er toe te brengen
het bedrijf terug te geven?
Hermitage zei: De overdracht van het bedrijf was
ongeldig, want de Volmacht was niet goed gecertifieerd , achteraf.
Er was dus iets niet goed gegaan met die volmacht ,
volgens Hermitage. Dus zou Browder nog de wettige eigenaar zijn en zijn bedrijf
terug hebben, zo beweerde Browder.
NB: Hermitage
zegt tegen de rechter in maart 2009 dus niet dat het bedrijf gestolen was !
Noch dat die Volmacht een
valse Volmacht was!
( Beide beweringen zijn in
tegenspraak met wat Browder sinds maart 2009 vertelt, en ook in zijn boek in
2015 schrijft. )
Maar de Moskouse rechter was het daar niet mee eens in
juli 2009, en de uitspraak gaf Browder niet zijn zin, en zei dus ook dat zijn
bedrijven niet waren gestolen.
De rechter zegt dus dat die Volmachten echt waren, en dus
moeten die nieuwe eigenaren van het bedrijf hebben gehandeld met toestemming
van Browder, en vermoedelijk zelfs in Browders belang.
Nekrasov op licht ironische toon: “Zou het mogelijk zijn dat de chique mijnheer
Browder samenwerkte met louche Russische Maffiabazen ? Browder die geen
gelegenheid onbenut liet om zijn dedain over dit ‘volkje’ duidelijk te maken.
Maar is er wel zo veel verschil tussen Browder en deze
heren? “
De drie bedrijven die een nieuwe eigenaar kregen (
re-registered) en er voor dienden om de 232 miljoen $ belasting-teruggave te
cashen, waren brievenbus bedrijven, in
achterafbuurten gevestigd, met een gestort kapitaal van niet meer dan 400
$. Dit zijn het soort constructies die
worden gebruikt door rijke mensen om op
anonieme manier geld te ontvangen.
Zo’n lege-huls- bedrijf is een financieel vehikel, geen
bedrijf.
Hieronder de maffioso die een rol speelden als ‘baas’ van
de gestolen of her-opgerichte bedrijven:
Kurochkin ( leidde Rilend) . ( snel gestorven)
Markelov ( leidde Parfenion) ( in 2009 of 2011 veroordeeld voor diefstal
van de 230M)
Khlebnikov ( leidde Makhao) ( in 2009 of 2011 ,, ,, zie: 1.52.29 )
Gassanov was de man die boven hen stond en die hen
installeerde, en hij was de man met de Volmacht van Browder.
Binnen enkele maanden ‘verongelukten’ Gassanov, Kurochkin en een bankier op wiens bank het
belasting geld werd ontvangen.
Markelov werd gearresteerd en dook na zijn vrijlating
onder.
In zijn verhoren bij de politie zei hij dat Kharetdinov
en Kleiner betrokken waren bij de her-inschrijving van de bedrijven. ( We zagen
de heren op film toen in Londen het boek van Browder werd gelanceerd.
Ook had Markelov de Volmacht-houder Gassanov (maffia) gezien samen met Magnitsky !
Toen Magnitsky tijdens
ondervragingen werd gevraagd of hij Gassanov kende, maakte hij van zijn
zwijgrecht gebruik. [ Het is dus zeker dat Magnitsky deze Gassanov heeft
gekend! ]
Er zijn dus bewijzen [of zeer, zeer sterke aanwijzingen]
dat de medewerkers van Browder betrokken waren bij het op een andere naam zetten van het bedrijf.
Browder zei altijd dat hij er niks mee te maken had. Dat is
heel onwaarschijnlijk.
Nòg een Browdser leugen: Browder beweert dat hij de jonge
talentvolle advocaat Magnitsky pas inhuurde nadat Eigendomsbewijzen waren
gestolen. Maar Magnitsky was géén
advocaat maar een accountant die al vele
jaren lang voor Browder werkte!
[ Een documentaire heeft het voordeel
dat de kijker op comfortabele en overtuigende
wijze kennis kan nemen van een gebeurtenis. Maar met een documentaire
kun je de mensen aardig op het verkeerde been zetten.
Een rechtszaak vereist
bewijzen en documenten, en een zaak als
de Magnitsky zaak zal bij een rechtbank al gauw vele duizenden pagina’s
omvatten.
Nekrasov gaat met zijn
onderzoeks-documentaire een beetje tussenin zitten. De eerste 90 minuten zijn redelijk goed te
volgen en we zien dat de belangrijkste beweringen van Browwder onjuist
zijn: Magnitsky is als getuige
opgeroepen en ging geen misdaad aangeven. Hij is niet gemarteld. Hij is niet doodgeslagen door bewakers en er is geen
enkele duidelijkheid wie de 230 miljoen $ heeft bemachtigd. De kans dat Browder
dat geld heeft is niet gering.
Hierna komen de laatste 30
minuten van de doc en hierin worden lastige documenten besproken.
Nekrasov probeert hier de
bewijslast waterdicht over het voetlicht te krijgen. Maar kun je duizenden
dossier-pagina’s in 30 minuten film stoppen?
Heel moeilijk.
De volgende 5 pagina’s zijn
een verslag van mijn poging om deze materie te begrijpen. H.]
1.37.00 Informatie van het EU document van Andy
Gross.
Nu wordt de informatie erg complex en overvloedig. Ik zal
een aantal regels citeren die ik op het EU document lees. Daarna ga ik kijken wat er over te zeggen
valt.
8
( Gross) : In mijn vorige, voorlopige rapport, heb ik beschreven dat het absurd is
te denken dat Magnitsky en Browder zelf de diefstal zouden hebben begaan. De diefstal
waarvoor ze de politie zelf hebben gewaarschuwd nog voor die werd begaan (*).
Gross: De gerechtelijke uitspraken die bevestigden dat de
belasting van 230 M $ ten onrechte was opgelegd (en waardoor teruggave mogelijk
werd) zijn bevochten door advocaten die
werkten voor de criminelen. Er is vastgesteld dat die advocaten regelmatig
samen reisden met de ambtenaren die worden beschuldigd van de roof. [ doelt
Gross hier op Karpov ?].
De beslissing van Het Gerechtshof op 30 juli 2007 ten gunste van de crimineel Markov , om aan
zijn bedrijf Pluton de Hermitage
bedrijven toe te kennen , beruste of
valse documenten.
Toen de fraude ontdekt was, konden de rechtmatige
eigenaren van de Hermitage die beslissing van Het Hof ( van 30 juli 2007) terug draaien ( dat gebeurde in sept 2009,
meen ik).
Maar toen hadden de criminelen al iets nieuws
verzonnen: ze beweerden toen dat
Markelov de Hermitage had gekocht van
Gasanov op 31 juli 2007 !
( Gasanov stierf op 1 oktober 2007, en kan niet
getuigen.)
Gross: maar waarom
zou Markelov een bedrijf kopen op 31 juli, waarvan de rechter een dag eerder
had vastgesteld dat hij er de wettige eigenaar van was ?
---
Het Hof van eerste aanleg had in september 2009 besloten
dat Makhao, Parfenion en Rilend het eigendom waren van Hermitage.
De criminelen gingen hiertegen in beroep, via een verzoek
van Markelov , die op dat moment een 5 jarige gevangenisstraf uit zat wegens
230 M $ belastingfraude… (dus in 2009 zat Markelov in de gevangenis wegens de
230 miljoen die op 26 dec 2007 was uitgekeerd door de belastingdienst. )
Maar Markelov cs wachtten de uitspraak van de rechter
niet af en hebben de drie bedrijven geliquideerd vóór de rechter een uitspraak
deed.
Daarop heeft de rechter besloten om de rechten van
Hermitage ( op eigendom van de drie bedrijven)
af te wijzen, want de bedrijven vertegenwoordigden geen waarde meer. … [
Ja, het is alles niet zo goed te begrijpen. Ik lees dit op het document van
Gross, dat op de doc in beeld is. Nekrasov gebruikt slechts één regel van dit
document. Daar ga ik hierover mee verder.
H]
(*) Nekrasov leest de schuin gedrukte regel op ( zie
boven) .
Hij vraagt zich af:
Hoe kun je een misdaad melden, nog vóór hij is gepleegd ?
De man die de melding deed op 3 en 6 dec 2007 was Kharetdinov, medewerker van Browder.
Kharetdinov wil nu niet meer spreken met Nekrasov. Maar op 5 febr 2015 had Nekrasov nog met hem
gesproken, en toen zei Kharetdinov letterlijk: Ik heb persoonlijk op 3 dec 2007
bij de Openbaar Aanklager gemeld dat er een diefstal op handen was. Ik zei:
“Schiet op. Jullie hebben nu genoeg om actie te ondernemen” en dan zegt hij: “That
was our alibi, to prove that we are not implicated in that crime.”
[Nekrasov wijst terecht op dat
vreemde woord: alibi.
Een alibi is een bewijs dat je
gebruikt om aan te tonen dat jij de misdaad niet kon hebben gepleegd.
Een alibi zoek je nadat je
valselijk bent beschuldigd.
Òf als je een misdaad gaat
plegen, dan zorg je voor een alibi vooraf: je construeert een bewijs dat je
onmogelijk iets met de misdaad te maken kon hebben . Denk aan The Godfather die
al zijn concurrenten laat vermoorden op het moment dat hij in de kerk zijn zoon
laat dopen: honderden getuigen voor Michal Corleone’s alibi.
Maar was het niet riskant van
Browder om de politie te waarschuwen en te zeggen dat ze die 230 M $ niet
moesten uitbetalen ? Zo zou hij
misschien zelf dat geld mislopen.
Misschien niet, als je de
melding doet bij een kennis die je betaalt om weliswaar de melding keurig te
noteren, maar hem vervolgens onder op de stapel legt of tijdelijk zoek maakt. Nekrasov
vind dat er met de datum is gerommeld, en dat de omschrijving niet in de
vaktaal is geformuleerd.]
Nekrasov gaat kijken of Kharetdinov die op handen zijn de
diefstal wel heeft gemeld, en persoonlijk heeft afgegeven.
Op 1.31.55 toont hij een ‘persoonlijk afgegeven klacht’.
[Zover ik kan zien heeft de
tweede afbeelding wel dat juiste stempel: persoonlijk afgegeven.]
Maar er is met de datum gerommeld. En de term die is gebruikt, is geen correct
taalgebruik voor de ambtenaren.
In de tekst van de klacht staat dat er een waarde van 400
miljoen $ is gestolen. Maar Browder had gezegd dat de bedrijven leeg
waren: geen waarde meer hadden.
Nekrasov vind het vreemd dat er bij deze klacht niet
gesproken wordt over ‘gestolen papieren’ maar over ‘in beslag genomen papieren
‘ .
Dan komt een vierde document in beeld: [op 1.41.06] gedateerd 10 december 2007.
Nekrasov zegt dat er geen duidelijk adres op stond en
geen duidelijke aanklager.
Ook staat er in het engels dat er ‘assets’ ( bezittingen
) zullen worden gestolen , maar volgens Browder hebben die bedrijven al hun
bezittingen verkocht.
In het Russisch staat heel duidelijk niet dat er gestolen
zal worden, maar dat er pogingen tot diefstal zullen plaatsvinden.
Tot zover dit onderdeel.
[ Kortom: Nekrasov twijfelt
ernstig of Browder wel degelijk een echte waarschuwing voor diefstal heeft
afgegeven bij de politie. En ook: waarom zou hij dat doen? Het geld was niet
van hem. Hij had correct belasting betaald. En ook: was het een slip of the
tongue toen K. zei dat ze zo een alibi hadden dat bewees dat ze niks met die
geldroof te maken hadden? ]
1.41.50 Browder wordt opgeroepen te getuigen in de VS
Op een video zien we dat Browder weg vlucht als een
beambte hem een ‘bevel om te verschijnen voor verhoor’ wil uitreiken. ( Subpoena https://en.wikipedia.org/wiki/Subpoena )
Even later zien we een verhoor van Browder , opgenomen in
New York, april 2015.
De oorzaak is deze: Browder had enkele Russische
bedrijven beschuldigd dat ze van de 230 M $
taks refund hadden geprofiteerd.
Deze Russische bedrijven klaagden hem aan en eisten dat
hij onder ede verhoord zou worden over de Magnitsky Affaire. [Interessant ! ]
Na een jaar lang wegduiken moest Browder tenslotte op 15
april 2015 voor de Amerikaanse rechter
komen. ( 1.42.59)
Hij bevestigt dat HBSC de eigenaar is van Glencore is, en
dat die op zijn beurt Hermitage bezit en
dat er drie werkmaatschappijen onder Hermitage vallen MPR: Mahao, Parfenion en Rilend).
Men vraagt hem of de drie maatschappijen aandelen
bezaten. Nee, zegt Browder.
Men vraagt of er geld van hun bankrekening is
verdwenen. Browder: “I am not sure.”
Nekrasov: Dit is
wel heel bijzonder. Browder waarschuwt
op 3 december 2007 dat er wellicht 400 miljoen $ gestolen zal gaan worden van
MPR, maar op 15 april 2015 weet hij niet meer of dit inderdaad is gebeurd of
niet !
1.46.50 Follow the money. Ondervraging van een ambtenaar in de VS die de
zaak onderzocht.
Enkele russen die door Browder er van werden beschuldigd
dat ze de 230 Miljoen hadden gestolen, hebben in Amerika een Amerikaanse
ambtenaar gedaagd ( per soebpena) die voor de Homeland Security onderzoek had
gedaan naar de Magnitsky geldstromen.
Het verhoor werd opgenomen op 3 maart 2014.
Vraag: Wat heeft U aan
onderzoek gedaan?
“We hebben getuigen geinterviewd, documenten bestudeerd
die ze ons gaven. “
Vraag: Welke getuigen heeft U geïnterviewd ?
“We interviewden William Browder en eh.. eh …en andere associates( betrokkenen?) … eh William
Browder.”
Vraag: Weet U wat een getuige is ? “Yes.”
Heeft U enige directe getuigen, competente mensen die de
zaak kennen, geïnterviewd ?
“Nee, dat deed ik niet.”
Vraag: Heeft U directe getuigen geïnterviewd, anders
dan mensen van Hermitage ?
“Nee, dat deed ik niet.”
Vraag: Deed U als eerste een onderzoek of mr Browder
geloofwaardig was ? “Yes.”
Vraag: Welk onderzoek deed U om vast te stellen dat
hij geloofwaardig was?
“We onderzochten enkele van zijn beweringen, en controleerden
op het internet van sommige beweringen of ze klopten.”
Vraag: Wat zei Browder tegen U ?
“Hij vertelde het verhaal van Sergei Magnitsky. “
Vraag: Naar welke openbare bronnen verwees hij U ?
“Hij verwees ons (op zijn website) naar een Russischtalige krant. En hij
verschafte documenten.”
Vraag: Welke documenten verschafte hij?
1.48.50
“Copieën van bankafschriften, van bankbetalingen.”
Vraag: Heeft U bij de banken gevraagd of die
afschriften juist waren?
“Nee, dat deed ik niet.”
Vraag: En kreeg U grafische afbeeldingen van de
geldstromen ? “Yes.”
Vraag: En die kwamen van Browder? “Yes.”
Vraag: Dus elke geld-overmaking ( ‘transfer’) is gebaseerd op copiën die niet
zijn geverifieerd, van boekhoudingen (
‘records’) die onvolledig zijn en dat alles gebaseerd op een aanname van U.
Is dat juist ?
“Ja, dat is juist.”
1.49.28 Bill Browder, getuigenverhoor april 2015.
Browder moet een document bekijken en men vraagt: Wat is
dit document?
Browder: “Ik weet het niet.”
U heeft geen idee?
Browder: “Nee.”
U gaf het aan de US Openbare Aanklager. Browder: “Yes.”
Heeft U uitgelegd wat het was? Browder: “No.”
Wat heeft U de Openbaar Aanklager verteld over dit
document? Browder: “Niets.”
U heeft dit document daar bezorgd en verder niets? Browder: “Ja.”
Heeft U een idee wie dit document maakte ? Browder:
“Nee.”
Dit document zegt dat het een geldstroom in kaart
brengt die gaat vanaf de Russische
schatkist naar diverse bankrekeningen. Dat weet U toch? Browder: “Yes.”
Weet U hoe het onderzoek van de geldstromen is
gedaan? Browder: “No.”
Dus U had geen idee hoe die ‘tracing’ is gedaan? Browder: “Nee.
Maar ik heb wel een vaag idee daarover. ”
Wat is uw vage idee daarover? Browder: “Dat het team
informatie verzamelde uit diverse bronnen en in staat was om de verbindingen te
leggen ( connect the dots) en zo het geld kon volgen. “
Wie precies heeft de dots met elkaar verbonden? Browder: “Verschillenden advocaten, diverse journalisten.”
Op welke journalisten steunde U om de dots met elkaar te
verbinden?
Browder: “Bill
Alpert van Barrons in New York. Roman
Anon van Novaya Gazeta. Het was een team. En The Organised Crime and Corruption
Project. “
Hoe weet U dat dit het geld is van de Russische
Schatkist, en niet gewoon geld dat er niks mee te maken heeft? Browder: “Ik heb die tracing niet gedaan. “
Maar U trekt de wereld rond met verhalen, en schrijft er
boeken over. Maar U heeft geen bewijzen ( explanation)? …..stilte...
Heeft U bewijzen? Ja of nee?
Browder: “Ik
heb die tracing niet gedaan.”
( Nu wat harder) Ondervrager: Heeft U een verklaring of niet? [ Dat de geldstroom die wordt getoond werkelijk
over de 230 miljoen gaat. H]
Browder: “Dit
is niet een gebied waarop ik deskundig ben.’
Ondervrager: Ik vraag U of U een ‘explanation’ hebt van
om het even wie ?
Browder: “Ik
heb geen uitleg.”
1.51.37. Nekrasov: Wie onderzochten de geldstroom?
OCCRP, Barrons en Novaya Gazeta, of ook de Russische Staat?
Nekrasov: “Dus
Browder kan niet aantonen dat dit geld echt van de fraude komt en niet zomaar geld dat van andere bronnen komt. En toch werd hij als bron vertrouwd door USA
Homeland Security. “
Nekrasiov: “ Ik bleef het verhaal horen van journalisten
dat Browder het gestolen geld had opgespoord, maar toen Browder onder ede stond
zei hij het omgekeerde: journalisten
hadden enkele dots voor hem met elkaar
verbonden … “
De onderzoekers waren
OCCRP en Barrons en Novaya
Gazeta.
Nekrasov neemt dit
artikel van OCCRP als leidraad. (1.52.10.)
Om te beginnen: De OCCRP gelooft het verhaal van
Browder. Ze geloven dus alle leugens
over marteling en doodslag etc.
[Zo diepgaand was hun
onderzoek blijkbaar ook weer niet… ]
Dan gaan ze zelf ‘het geld volgen’, want ‘De Russische
politie wil dat niet doen, of kan dat niet doen”, schrijven ze aan het
begin van hun artikel.
Maar twee regels verderop linkt het OCCRP rapport al naar een document
dat afkomstig is uit een onderzoek naar de money-trail dat door de Russische
overheid zelf is gedaan!
( NB: de onderzoeker die door OCCRP wordt geciteerd, is
later door de VS op de sancties lijst
gezet.)
In het OCCRP rapport staat een geldstroom-schema.
Maar daar klopt werkelijk niets van. Dat kan iedere leek
zelf zien:
-- In het schema staan slechts 14 namen van bedrijven,
terwijl de Russische onderzoekers veel meer bedrijven noemen waar het geld naar
toe is gegaan.
--De bedragen kunnen niet kloppen. Het schema begint met
74 miljoen, en niet met 230 miljoen.
--Midden in het schema heeft een bedrijf ineens 200
miljoen $ gekregen. Maar niet uit MPR bronnen ( Makhao, Profenion en Rilend) .
--De grote profiteur
zou Prevezon zijn, maar volgens dit schema komt daar minder dan 1
miljoen $ terecht, van de 230 miljoen.
Hoe is het mogelijk dat reporters dit schema durven
publiceren, en beschouwen als ‘bewijs’ dat die bedrijven van de Magnitsky
affaire profiteerde?
Nekrasov: “Toen mijn docudrama bijna klaar was,
publiceerde de Süddeutsche Zeiting een artikel waarin men beweerde dat
Putin-vriend en cellist Roldugin geld uit de Magnitsky -buit had ontvangen.
Ik zag dat hun artikel was gebaseerd op OCCRP onderzoek,
en toen ik het na keek bleek dat dit geld al onderweg was toen de diefstal nog
gepleegd moest worden ! ( 1.55.15)
1.55.24 Een afsluitende overpeinzing van Nekrasov.
Nekrasov: Ik weet
ook niet waar het geld nu is. Banken
zijn moeilijk controleerbaar.
In al mijn onderzoeken in deze kwestie vroeg ik me af:
sta ik aan de goede kant?
Maar ik zie een man ( Browder) die een financiele misdaad
wil toedekken door bij mensen medelijden op te wekken en zich zo te beschermen
tegen beschuldigingen.
En ja, Russische gevangenissen zijn heel onprettige
plaatsen om te zitten, maar er wordt niet gemarteld. Toen Magnitsky al 10
maanden gevangen zat schreef hij dat hij
gelijk werd behandeld als alle andere gevangenen. [1.57.10] Browder zegt dat Magnitsky werd gestraft doordat hij --na een verhoor waar hij als een held de ondervragers
voor criminelen uitmaakte —in december terug werd geplaatst in een cel zonder ramen
[ -10 C]. Maar volgens de aantekeningen van Magnitsky gebeurde dit op 19 september [dan is het + 20C ] en had die cel gewoon
een gebroken raam en zaten er ook de andere gevangenen in de cel.
Magnitsky schrijft zelf dat hij de eerste 8 maanden
correct werd behandeld. Pas na
overplaatsing naar een andere gevangenis (de Butyrka gevangenis) werd de
medische zorg onvoldoende. Maar in de 4 maanden dat hij daar zat, was hij wel 1
maand opgenomen in een zieken-afdeling.
Maar de ergste leugen van Browder stond in zijn vertaling
van het autopsie rapport. Hele stukken uit dit rapport waren herschreven .
In de Power Point van Browder staat dat de schedel is
beschadigd.
In de Browders vertaling van het autopsie rapport staat
op gegeven moment : … (onleesbaar) gevonden op de schedel. Nekrasov vraagt zich af of hij het woord wel
kan lezen en kijkt naar het Russische document.
En daar stond, helder leesbaar: “Er
waren geen sporen van verwonding op de schedel . “ [1.58.41]
‘Is dit hele moord-verhaal slechts een verzameling
leugens en foute vertalingen ?’ denkt Nekrasov.
Maar Magnitsky is wèl gestorven in de gevangenis…..
Niemand hoort te sterven in een gevangenis. Misschien had ie meegewerkt aan een misdaad,
maar dan mag hij nog niet sterven in de gevangenis.
1.59.23 Nog een stukje van Browder’s verhoor in Amerika. April 2015.
Heeft iemand van uw bedrijf zich ingezet voor de
verdediging van Magnitsky ?
Browder: “Ik weet het niet.”
U weet dat niet??
U was samen met Magnitsky aangeklaagd. Heeft U daar geen
aandacht aan besteed?
Browder: “Ik weet het niet. Ik herinnner
het me niet.”
Hebt U ooit aan Magnitsky gezegd dat hij verantwoordelijk
was voor de belasting-teruggave?
Browder: “Ik herinner me dat niet.”
Dan volgen de beelden van de buiten zinnen geraakte
Magnitsky ( een psychose, zegt zijn moeder), geboeid om zelf-beschadiging te
voorkomen, hard bonkend op de ijzeren deur van zijn isoleercel…
Even later stierf hij.
Wegens hartfalen volgens de artsen die hem onderzochten.
We weten het niet. Maar niet door knuppels van 7 agenten
zoals Browder tot op de dag van vandaag op àlle Media vertelt.
Nekrasov: Wiens
slachtoffer was Magnitsky ?
Browder heeft de arrestatie van Magnitsky op 8 oktober 2008 nergens gemeld.
Waarom niet? Omdat
het ‘Magnitsky= martelaar – verhaal’ toen nog bedacht moest worden: Een vermoorde
held als een alibi voor levende verdachten.
Laten we toe dat hebzucht zich
verbergt achter politieke mooipraterij?
Zal de democratie overleven
als de mensenrechten worden gebruikt om egoïsme mogelijk te maken?
Dan horen we geluidsfragmenten van McCain in Het Congres en
Marielouise Beck in het EU parlement die Magnitsky als martelaar van dat
vreselijke Russische regime afschilderen.
Dezelfde mensen die elke oorlog steunen die beweert in
een land de democratie enb de persvrijheid te brengen.
Dezelfde mensen die àlles hebben gedaan om vertoning van
Nekrasov’s docu in het EU parlement en voor Het Congres te verhinderen. En ze slaagden er in om de persvrijheid te
dwarsbomen.
Op de aftiteling een hele reeks mensen die weigerden om met Nekrasov te spreken:
McCain,
Transparency International, Navalny, Valery Borchev ( de russiche Mensenrechten functionaris die
op de Russische tv met een rapport zwaaide waarin de leugens van Browder
stonden ), en nog vele andere goede-doelen organisaties.
De film is gemaakt door regisseur Andrei Nekrasov.
Mede auteur is de Noorse documentaire maker Thorstein
Grude.
Zijn productie maatschappij, Piraya , is de producent van de film. https://www.piraya.no/
Ook een ander Noorse filmgroep Hinterland deed er aan
mee: http://www.hinterland.no/news/
No comments:
Post a Comment