Ik heb een twitter account en lees daar altijd heel interessanter zaken.
Een van de betere bronnen is Rina Lu. Geen idee waar deze persoon vandaan komt.
UPDATE: Ik heb hieronder (onder de dikke gele lijn) nog een artikel over Rusland <> Finland geplaatst, en wel van historicus Geoffrey Roberts. Volgens Jeffrey Sachs is dit een briljant artikeltje ! ( Link naar Sachs)
Geoffrey Roberts – Durf te sussen: Finse lessen voor Oekraïense vredestichters
Wat Oekraïne kan leren van de Finse oorlog met de Sovjet-Unie
Geoffrey Roberts is emeritus hoogleraar geschiedenis aan het University College Cork en lid van de Royal Irish Academy
Finland Foto's genomen in de richting van Ilomantsi op de Kuolismaa-weg op de dag van de wapenstilstand, 5 september 1944
Deze foto is in Finland publiek domein , omdat er óf een periode van 50 jaar is verstreken sinds het jaar van creatie, óf de foto voor het eerst is gepubliceerd vóór 1966.
De vaak aangehaalde analogie tussen de Russisch-Oekraïense oorlog en de Sovjet-Finse oorlogen van de jaren 40 is niet zo eenvoudig als het lijkt. Sterker nog, de verschillen tussen beide gebeurtenissen zijn minstens zo significant als de overeenkomsten. De situatie en keuzes van Kiev zijn zeker niet dezelfde als die van Helsinki 80 jaar geleden. Niettemin blijven de parallellen tussen de Finse en Oekraïense strijd om te overleven als onafhankelijke staten opvallend en leerzaam.
Van alle lessen die de Fins-Sovjetrelaties voor het huidige Oekraïne kunnen leren, is de meest relevante dat de Finse leiders, na hun land twee keer aan de rand van een catastrofe te hebben gebracht, de moed hadden om een nederlaag te accepteren en daarmee de soevereiniteit en onafhankelijkheid van hun staat te redden. Bovendien was het Finlands naoorlogse appeasement jegens de Sovjets dat de toekomst van het land effectief veiligstelde en de basis legde voor de stabiliteit en welvaart die het tot een van de meest succesvolle landen van Europa hebben gemaakt.
Net als de oorlog in Oekraïne was de zogenaamde 'Winteroorlog' van 1939-1940 volledig te voorkomen. Stalin gaf de voorkeur aan een diplomatieke oplossing om zijn veiligheidszorgen weg te nemen, net als Poetin in 2022. Het falen van de diplomatie leidde tot de invasie van Finland door het Rode Leger in december 1939.
Finland maakte, samen met Estland, Letland en Litouwen, deel uit van een Baltische invloedssfeer die Hitler aan Stalin schonk onder auspiciën van het nazi-Sovjetpact. Stalin wilde alle vier de Baltische landen in zijn invloedssfeer brengen door middel van wederzijdse hulppacten en Sovjet-militaire bases. Maar met betrekking tot Finland stelde hij een belangrijke aanvullende eis: dat de Finnen hun grondgebied in de Zuid-Karelische landengte, grenzend aan Leningrad, zouden afstaan. Stalin beschouwde dit gebied als essentieel voor de veiligheid van de tweede stad van de Sovjet-Unie.
Terwijl de Baltische staten zich vrij snel overgaven aan de Sovjetdreigingen en -eisen, trokken de Finnen zich terug. Stalins reactie was zijn eis voor een wederzijds verdedigingspact te laten varen, maar hij drong aan op belangrijke territoriale concessies en bood tevens aan een groot deel van Sovjet-Karelië aan Finland over te dragen.
De Finse opperbevelhebber, maarschalk Gustaf Mannerheim, zelf een voormalige tsaristische generaal, waarschuwde dat een oorlog met Rusland een ramp voor Finland zou betekenen. Maar zijn politieke leiders, die dachten dat hun macht sterker was dan ze in werkelijkheid was, onderschatten Stalins vastberadenheid om de Sovjetpositie in de Oostzee veilig te stellen.
Toen Stalin zijn voorstel weigerde, ondernam hij militaire actie. Hij verwachtte dat een snelle en gemakkelijke oorlog snel tot een machtswisseling in Helsinki zou leiden.
In tegenstelling tot de propagandamythen, heeft het dappere Finland de Sovjets tijdens de 'Winteroorlog' niet tot stilstand weten te brengen. Heldhaftige Finse verdedigers voorkwamen weliswaar een onmiddellijke doorbraak van het Rode Leger en brachten zware verliezen toe, maar de Sovjets hergroepeerden zich en lanceerden in januari 1940 een tweede offensief. Begin maart stond het Rode Leger op het punt Helsinki in te nemen en heel Finland te bezetten. De Finnen smeekten wijselijk om vrede en bereikten een verdrag waarvan de voorwaarden niet veel verschilden van wat vóór de oorlog was aangeboden.
Finland had inderdaad zijn onafhankelijkheid uitgeroepen – ten koste van tienduizenden gesneuvelde strijders. De Sovjetslachtoffers waren nog hoger, maar het 5 miljoen man sterke Rode Leger was prima in staat dergelijke verliezen op te vangen.
Toen Stalin akkoord ging met wat in feite een compromisvrede was, hield hij rekening met de op handen zijnde aankomst in Finland van een Brits-Franse expeditieleger – 'vrijwilligers' die zogenaamd de taak hadden de Finnen te helpen, maar die in werkelijkheid van plan waren de controle over de Zweedse ijzerertsvelden te verwerven – een belangrijke bron voor de Duitse oorlogseconomie.
Zoals de Britse historicus AJP Taylor opmerkte: "De Britse en Franse regeringen waren hun verstand kwijt." Hun acties dreigden de Europese oorlog noordwaarts uit te breiden naar Scandinavië – een vooruitzicht dat noch Stalin, noch de Zweden, noch de Finnen wensten – en zouden de Sovjets in feite nog dieper in de Duitse invloedssfeer duwen.
Het Sovjet-Finse vredesverdrag redde de neutraliteit van Zweden, maar kwam te laat voor Denemarken en Noorwegen – die in april 1940 door de Duitsers werden binnengevallen om de overslag van essentieel Zweeds ijzererts te beschermen.
Zweden bleef neutraal gedurende de rest van de oorlog, maar de Finse leiders kozen ervoor zich aan te sluiten bij de nazi-aanval op de USSR in juni 1941. De Finnen noemden hun tweede confrontatie met de Sovjets een 'Vervolgoorlog' en beweerden dat ze geen bondgenoten van Hitler waren, maar medestrijders, wier doel het was verloren gebied terug te winnen. Voor de Sovjets was de redenering van de Finnen een onderscheid zonder onderscheid, gezien de omvang van Finlands militaire samenwerking met Duitsland en de rol die het land speelde bij het afsluiten van de blokkade van Leningrad – een belegering die honderdduizenden Sovjetburgers het leven kostte.
Toen het Rode Leger in de zomer van 1944 eindelijk door de Finse verdediging heen brak, stond Finland voor een nieuwe belangrijke keuze: akkoord gaan met de Sovjetvoorwaarden voor een wapenstilstand of tot het bittere einde aan de zijde van Duitsland blijven vechten.
De Finse beslissing in september 1944 om een wapenstilstand en nederlaag te accepteren, voorkwam een Sovjetbezetting en beperkte de onnodige verwoesting die was aangericht door een oorlog die 100.000 Finse levens had gekost. Het was een wanhopige beslissing, maar zoals de Finse historicus Kimmo Rentola benadrukt in zijn boek How Finland Survived Stalin (Yale University Press 2023), was het geboren uit zowel kracht als zwakte. De Finnen hadden hun moed getoond in twee oorlogen met de Sovjets. Ze hadden aanzienlijke territoriale en menselijke verliezen geleden, maar de kern van hun land bleef onder controle van Helsinki. De Finse politieke instellingen en maatschappelijke structuren bleven intact. De nationale eenheid werd gehavend, maar niet verbroken, en de Finse regering behield haar coherentie en beslissingsbevoegdheid.
De Sovjet-wapenstilstandsvoorwaarden waren streng, maar niet al te zwaar: extra territoriale verliezen in het gebied van Salla en Petsamo, een marinebasis op het schiereiland Porkkala ten zuiden van Helsinki (die de Sovjets in 1956 teruggaven), 300 miljoen dollar aan herstelbetalingen, een verbod op fascistische organisaties, bestraffing van oorlogsmisdadigers en legalisering van de communistische partij. De Finnen moesten ook alle banden met Duitsland verbreken en Duitse troepen met geweld van hun grondgebied verdrijven.
Onder deze omstandigheden had het zeker veel erger kunnen aflopen. Zoals een personage in Väinö Linna's grote Finse oorlogsroman – De Onbekende Soldaat – zei: "De Unie van Socialistische Sovjetrepublieken won, maar het volhardende kleine Finland kwam op een respectabele tweede plaats."
Van alle vijandelijke staten die tijdens de Tweede Wereldoorlog door het Rode Leger werden verslagen, was Finland de enige die onbezet bleef. De Finse communistische partij behoorde echter tot de sterkste van Europa – ze won een kwart van de stemmen bij de verkiezingen van 1945 – en het gevaar van een door de Sovjet-Unie gesteunde machtsovername bleef bestaan.
Die dreiging werd weggenomen door de ondertekening in 1948 van het Fins-Russische Verdrag van Vriendschap, Samenwerking en Wederzijdse Veiligheid – het pact dat de relatie van Finland met de Sovjet-Unie tijdens de Koude Oorlog vormgaf als zowel een buffer- als een brugstaat. Helsinki beloofde de noordflank van Moskou te verdedigen, maar was verder vrij om een onafhankelijk, niet-gebonden buitenlands beleid te voeren. De Sovjets maakten evenmin bezwaar tegen een militair sterk Finland, zolang de 'gewapende neutraliteit' ervan niet tegen hen gericht was. Op binnenlands vlak bleven de Finnen hun eigen zaken regelen, inclusief de verwijdering in juli 1948 van de communisten uit de coalitieregering die tot dan toe het naoorlogse Finland had geregeerd.
Een belangrijke architect van het beleid dat later 'Finlandisering' werd genoemd, was Urho Kekkonen, premier en president van Finland gedurende een groot deel van de jaren vijftig, zestig en zeventig. Kekkonens stelregel was dat hoe meer vertrouwen de Sovjets in Finland hadden, hoe meer vrijheid het land had in zowel buitenlandse als binnenlandse aangelegenheden. Zijn grootste prestatie was het organiseren van de Helsinki-conferentie over Veiligheid en Samenwerking in Europa in 1975 – het hoogtepunt van de Oost-West-détente tijdens de Eerste Koude Oorlog.
Kekkonens relaties met zijn Sovjet-partners grensden aan het intieme. Geen enkele buitenlandse leider werd door de Sovjets met meer respect en eerbied behandeld, zelfs de leiders van andere communistische staten niet.
Oekraïne heeft al meer schade geleden dan de meeste landen tijdens de Tweede Wereldoorlog, inclusief Finland. Het heeft 20% van zijn grondgebied verloren. De samenleving is gehavend, gekneusd en verdeeld, en de interne politieke cohesie staat op de rand van de afgrond. Maar het blijft een functionerende staat, waarvan de regering de centrale territoriale kern van het land blijft controleren. Niemand twijfelt aan de moed en veerkracht van de Oekraïense strijdkrachten. In tegenstelling tot Finland in de jaren 40 heeft Oekraïne sterke internationale steun en het potentieel voor een snel herstel na de oorlog.
Het is nog niet te laat voor de Oekraïense leiders om de gewichtige en moedige beslissing te nemen om 'een respectabele tweede' grens te overschrijden.
Hugo de Jonge heeft een zoon die Ismaël heet en een dochter die Sarah heet.
ReplyDelete"De Jong" is een soms joods achternaam.
Hugo's broer heet Jacob.
Tijd om aan Grok te vragen hoe het zit:
Beste Grok, kunt U voor mij uitzoeken welke religie oud minster Hugo de Jonge heeft. En zijn vrouw Mireille, welke religie heeft zij ?44s nagedachtHugo de Jonge heeft een christelijke achtergrond en is lid van de Protestantse Kerk in Nederland (PKN). Hij is actief in het CDA, een christendemocratische partij, en spreekt regelmatig over zijn geloof, dat hem inspireert in zijn werk en leven.
Zijn vrouw Mireille de Jonge deelt een vergelijkbare christelijke overtuiging. Het gezin is betrokken bij de Oude Kerk in Charlois, een hervormd-confessionele gemeente (deel van de PKN), waar Mireille ook ouderling is. Ze werkt op christelijke basisscholen en spreekt over haar geloof als iets dat ze laat zien door wie ze is.
https://rumble.com/v6ygtuc-greece-pogrom-started-over-israeli-arms-shipment.html#comment-593037278 😎
DeleteWNL:
ReplyDeleteStaatscommissie pleit voor verplichte discriminatietoets in publieke dienstverlening
Maar is het wel eerlijk als de ene groep veel meer belasting betaalt en meer uren werkt dan de andere? Wordt die dan niet gediscrimineerd? Lijkt me wel. Om dìe discriminatie te voorkomen stel ik voor: de uitkerings-potjes worden door de eigen etnische en religieuze groep gevuld. En als het potje van ùw groep leeg is: pech gehad. Op is op.
betaalbaar = betaalt. weer inmenging van de spellingscorrectie.
DeleteBetaalt
Delete