1464 De Skripals zijn NIET door Rusland vergiftigd.

HIER het originele artikel in het Engels.  Daar ziet U alle afbeeldingen.

Ik plaats die even niet hier, want mijn gratis tegoed is bijna verbruikt.

Na de Skripals is er een mevrouw ( Dawn Sturgess) gestorven door novichok. Ze was een zwerver die een spuitbusje uit een afvalbak nam en zich bespoot. Nu pas is er een onderzoek gaande over wat er toen is gebeurd. Als 'bijvangst' kwam de onderstaande informatie vrij !   

Een hoge politie-man die zegt: Yulia Skripal heeft doro met de ogen te knipperen  ( ja en nee. Ze kon niet praten) 4 dagen na de aanslag, gezegd dat ze in het restaurant is bespoten met wat al snel bleek een zwaar git te zijn. 

Uiteraard heeft de rechter verboden om deze info verder te gebruiken. Die moet onder het tapijt. 

Off toppic: Een vergelijkbaar geval van een rechtszaak waarbij de feiten van een geheel andere zaak plots aan het licht komen: In ca 2007 was in de VS een rechtszaak tegen een 911 aanslag pleger die niet in het vliegtuig was gestapt , Moussaoui. In die zaak zei een FBI getuige: Er was nooit telefonisch contact met de gekaapte vliegtuigen mogelijk.  Toch was dat wat 2 uur na de aanslag al meteen de moslims als onbetwijfelbare daders weg zette:  Mevrouw Barbara Olsen belde vanuit een gekaapt vliegtuig en zei tegen haar man Ted Olsen: we zijn gekaapt door middel eastern men.     Deze Ted Olsen is trouwens op 13 november overleden. ( CNN ) Hij is dus een vrij belangrijk man geweest.  Olson’s personal life also intersected tragically with the nation’s history when his third wife, well-known conservative legal analyst Barbara Olson, died on September 11, 2001. She was a passenger on American Airlines Flight 77, which crashed into the Pentagon

YULIA SKRIPAL ONTHULT HET GROOTSTE GEHEIM VAN ALLEMAAL TIJDENS NOVICHOK SHOWPROCES - DE AANVAL WAS EEN BRITSE OPERATIE, GEEN RUSSISCHE

 -Dit bericht afdrukken

 

door John Helmer, Moskou @bears_with

Yulia Skripal communiceerde vanaf haar bed in het Salisbury District Hospital op 8 maart 2018, vier dagen nadat zij en haar vader Sergei Skripal in elkaar zakten door een gifaanval, dat de aanvaller een spray gebruikte; en dat de aanval plaatsvond toen zij en haar vader aan het eten waren in een restaurant, slechts enkele minuten voordat ze buiten op een bankje in elkaar zakten.

De implicatie van het Skripal bewijs, dat donderdag voor het eerst werd onthuld, is dat de aanval op de Skripals niet werd gepleegd door Russische militaire agenten die op dat moment elders in Salisbury werden gefotografeerd; dat de aanvaller of aanvallers Britse agenten waren; en dat als hun wapen een zenuwgas genaamd Novichok was, het niet uit Moskou kwam, maar uit het Britse laboratorium voor chemische oorlogsvoering van het Ministerie van Defensie in Porton Down.

Het daaropvolgende bewijs van Novichok besmetting in bloedmonsters, kleding, auto en huis van de Skripals kan daarom worden geïnterpreteerd als Brits in bron, niet Russisch. 

Dit bewijs werd onthuld door een getuige van de politie die getuigde tijdens het Dawn Sturgess Onderzoek in Londen op 14 november 2024. De politieagent, gepensioneerd Detective Inspector Keith Asman was in 2018, en hij is vandaag de dag nog steeds het hoofd forensisch onderzoek voor de Counter Terrorism Policing (CTPSE) groep die de Metropolitan en regionale politiekorpsen combineert met de Geheime Inlichtingendienst (MI6) en de Veiligheidsdienst (MI5).

Volgens Asman's nieuwe onthulling was Yulia Skripal uit een coma ontwaakt en bevestigde ze aan de dokter aan haar bed dat ze zich de omstandigheden van de aanval op 4 maart 2018 herinnerde. Wat ze zich herinnerde, gaf ze aan, was niet (herhaal niet) het officiële verhaal van de Britse regering dat Russische agenten hadden geprobeerd hen te doden door de voordeur van het familiehuis te vergiftigen.

Het nieuwe bewijs werd onmiddellijk van tafel geveegd door de advocaat van het Sturgess Onderzoek die Anthony Hughes bijstond (getiteld Lord Hughes of Ombersley), de rechter die het onderzoek leidde. "We zien daar," stelde de advocaat als leidende vraag aan Asman, "de suggestie, waarvan we nu natuurlijk weten dat die niet klopt".   - pagina 72.

Hughes onderbrak de getuige toen om hem te vertellen dat hij de mededeling van Skripal moest negeren. "Als het verslag dat u daar hebt gekregen klopt, suggereerde iemand aan haar 'Was u bespoten'.  Ze kwam er niet zelf mee."    - pagina 73. Hughes bleef de forensische chef opdragen om de geruchten van Skripal te negeren. "Hoe dan ook, de suggestie dat ze was bespoten in het restaurant paste niet in uw onderzoek?  A. [Asman] Nee, meneer. LORD HUGHES: Dank u."

Tot nu toe is dit in het onderzoek, dat op 14 oktober begon met openbare sessies, het eerste directe teken van het achterhouden van bewijs door Hughes.

Hij geeft aan dat geruchten moeten worden genegeerd als ze afkomstig zijn van het doelwit van de aanval, Yulia Skripal. Horen zeggen van Britse overheidsfunctionarissen, politieagenten en chemische strijdmiddelen in Porton Down moet echter wel worden geaccepteerd. Hughes heeft Yulia en Sergei Skripal ook verboden om te getuigen tijdens het Onderzoek. 

De advocaat die door de regering werd aangesteld en betaald om de Skripals te vertegenwoordigen in de hoorzittingen van het onderzoek, zei niets om de nieuwe onthulling te erkennen of de pogingen van Hughes om deze te onderdrukken, aan te vechten.

Asman beschreef zijn carrière en geloofsbrieven in zijn getuigenverklaring voor het onderzoek, gedateerd 23 oktober 2024.  Toen hij in 2009 met pensioen ging bij de reguliere politie was hij inspecteur. Daarna werd hij gepromoveerd naar hogere functies bij de coördinatiegroep voor operaties die bekend staat als Counter Terrorism Policing for the Southeast Region (CTPSE). Per 2018 Asman op dat hij "sinds 2012 hoofd was van de National Counter Terrorism Forensics Working Group, en dat hij in het Verenigd Koninkrijk de leiding had over chemische, biologische, radiologische en nucleaire (CBRN) forensische bestrijding van terrorisme".   In juni 2015 werd Asman onderscheiden met de Order of the British Empire (MBE) "voor diensten aan de politie".  

Op pagina 19 van zijn recente getuigenverklaring staat wat Asman heeft opgenomen voor de avond van 8 maart 2018:

Bron: https://dsiweb-prod.s3.eu-west-2.amazonaws.com/uploads/INQ006140_strong-compression.pdf -- pagina 19.

Asman's beweerde verder in deze verklaring: "Op dit moment werd Yulia Skripal beschreven als emotioneel en raakte bewusteloos. Ik maakte aantekeningen van mijn gesprek met DI [Detective Inspector] VN104 in een van mijn notitieboeken en bovendien werd deze informatie de volgende ochtend schriftelijk aan mij bevestigd. De informatie die ze gaf over het feit dat ze in het restaurant [Zizzi] was bespoten, leek niet te stroken met de aanwezigheid van novichok in het Mill café en 47 Christie Miller Road. Toen ik dit hoorde, vroeg ik me persoonlijk af of Yulia Skripal er meer van wist dan waar ze op zinspeelde en daarom bleef ik, terwijl ik me volledig bewust was van de hypothese van de SIO [Senior Investigative Officer] en de noodzaak om onbevooroordeeld te zijn, prioriteit geven aan haar eigendom."

DE PLAATS DELICT NOVICHOK

De Skripals hebben naar verluidt 45 minuten geluncht in het restaurant van Zizzi. Getuigen beschreven Sergei Skripal als overstuur toen hij met Yulia vertrok om naar de bank te lopen.  Bron: https://www.dailymail.co.uk/

HET BEWIJS DAT DE MISDAAD BRITS WAS

Links: Yulia Skripal in mei 2018, het litteken van de gedwongen intubatie nog steeds zichtbaar; lees hier meer.   Midden; Dr. Stephen Cockroft die de uitwisseling met Skripal opnam aan haar bed op 8 maart 2018; dat werd gevolgd, zo heeft Cockroft ook verklaard, door gedwongen sedatie en tracheostomie -... lees meer.  Rechts: lees  het enige boek over het  deze zaakbewijs in. 

'Openhartig zijn'  was niet wat de rechter en zijn advocaten van Asman wensten  toen hij op donderdag 14 november 2024 voor het eerst in het openbaar verscheen. Verwijzend naar het uittreksel van Skripal's getuigenis in het ziekenhuis, vroeg Francesca Whitelaw KC voor het onderzoek aan Asman: "We kunnen dat [uittreksel getuigenverklaring] weghalen, maar deze informatie ook, was het consistent of inconsistent met wat u had gevonden in termen van forensisch onderzoek over de aanwezigheid van Novichok in The Mill en 47 Christie Miller Road ( Dit is de woning van de Skripals, meen ik)  ?  A. [Asman] Het was, zou ik zeggen, inconsistent op basis van het feit dat ze zei dat ze was bespoten in het restaurant."   - pagina 73.

Asman werd vervolgens door Whitelaw gevraagd om commentaar te geven op de uitwisseling van Yulia Skripal met Cockroft.  "Mijn vraag aan u is: hoe heeft dit uw onderzoek beïnvloed?  Het was informatie om te hebben, maar het veranderde niet noodzakelijkerwijs mijn aanpak van iets."   - pagina 73.

Links, Francesca Whitelaw KC, raadsman die Hughes bijstaat, vroeg Asman over Yulia Skripal's getuigenis in het ziekenhuis - klik om te kijken vanaf minuut 2:01:27. Rechts: Hughes onderbreekt de getuige om Skripal's getuigenis af te wijzen vanaf minuut 2:03:23.    Op bevel van Hughes werd Asman's gezicht niet uitgezonden tijdens zijn getuigenis en de geluidsopname werd tien minuten vertraagd voor uitzending.

In het verslag van het onderzoek van hoorzittingen en bewijsstukken sinds het begin van de openbare sessies op 14 oktober, zijn er elf afzonderlijke bewijsstukken van documenten die beweren vast te leggen wat Yulia en Sergei Skripal hebben gezegd; ze omvatten interviews met de politie en getuigenverklaringen voor het onderzoek; ze zijn gedateerd van april 2018 tot oktober 2024. De meeste zijn zwaar bewerkt. Geen van de documenten is ondertekend door Skripal.   

Noch Yulia noch Sergei Skripal is gevraagd door de politie, door de advocaten van het Onderzoek, of door Hughes om te bevestigen of te ontkennen of Yulia's herinnering van 8 maart 2018, van de spray aanval in Zizzi's Restaurant nog steeds hun bewijs is van wat er met hen is gebeurd.

                   -------------------EINDE Skripals -------------

Ik was op zoek naar mijn Skripal blog, toen ik dit tegen kwam, mijn bliog 715 van maart 2018. 

Het beschrijft hoe in 1903 er 49 joden werden vermoord in Kishinev, en hoe de schuld altijd bij de Tsaart werd gelegd. Een joodse geleerde toont aan dat de Tsaar van niks wist. 

Opmerkelijk:   'Kishinev' is zeer bekend.  Het  gaat over een volksgericht waar 49 mensen stierven.   Volksgerichten zijn van alle tijden ( Denk aan de heksenjachten) 

Maar we hebben nu een land dat de facto de baast is over 'Het Westen' ( dus Israel)  en dat gewoon 50.000  tot 200.000  mensen doodt,  zonder dat er  iets tegen gedaan wordt.   

Hier de vertaling van blog 715: Geleerde  blaast  de rotsvaste overtuiging van de  Amerikaans Joden dat de Russische tsaar achter het Kishinev bloedbad van 1903 zat,  op.

 

 

Vorige maand organiseerde het Yivo Instituut in New York stagedeen lezing over Europese geschiedenis die zelf een stukje Joodse geschiedenis zou kunnen zijn: de lezing liet namelijk zien hoe een legendarische antisemitische episode werd gemythologiseerd en uitgebuit door Joden en antisemieten op manieren die Joodse ideeën over veiligheid tot op de dag van vandaag vormgeven. De lezing van Steven Zipperstein ging over de pogrom van Kishinev in Rusland in april 1903, toen 49 Joden in twee dagen tijd werden vermoord en evenveel werden verkracht; en hij probeerde een "canoniek" Amerikaans Joods geloof te ontkrachten, namelijk dat de tsaar achter het bloedbad zat.

De Stanford-professor in Joodse geschiedenis werd geïntroduceerd door Jonathan Brent, directeur van Yivo, die het thema van de avond vastlegde toen hij zei dat het intellectuele en culturele medium waarin Amerikaanse Joden vandaag de dag leven, is gebaseerd op ideeën over antisemitisme in Europa. Ons begrip van ons slachtofferschap was gebaseerd op de herinneringen van ouders en grootouders, en weerklonk in synagogen, films en populaire literatuur. Maar deze ideeën zijn gebaseerd op zwart-wit ideeën over goed en kwaad.

"Toen ik een kind was en mijn vader zich expansief voelde," zei Brent, "vatte hij de Joodse geschiedenis ongeveer als volgt samen. De Duitsers waren het ergst, de Polen waren erger dan de Duitsers, de Litouwers waren erger dan de Polen en de Oekraïners waren erger dan wie dan ook. Behalve de Roemenen.' En dit was de Joodse geschiedenis waarmee ik opgroeide." Brent vertelde toen dat als de telefoon ging in het appartement van zijn grootmoeder, ze doorging met afstoffen terwijl ze op weg was naar de telefoon, tegen de tijd dat de beller had opgehangen. Ze nam de hoorn op en vloekte in het Jiddisch, Anti-Semiet. [
Dit bevestigt wat ik uit andere bronnen weet: de joden vertellen elkaar steeds ho beestachtig de Goyim zijn. Dit verhoogt hun krachtals groep: hun haat en hun agressie en bereidheid om te doden, maar vooral ook de interne loyaliteit, zodat er eigenlijk ''en gigantische samenzwering ontstaat waarbinnen elke misdaad tegen de goyim geen enkel probleem is. ]

Het doel van de lezing, zei Brent, was om een "sluier" op te lichten over "de complexiteit en de diepe diepe ambiguïteit van zoveel van de kwesties die ons in 1000 jaar geschiedenis hebben bewogen." Dat wil zeggen, het is niet zo eenvoudig.

Zipperstein, een bekend schrijver over Joodse geschiedenis, sprak meer dan een uur lang en zei dat de centrale mythe van de pogrom van Kishinev, gebaseerd op halve waarheden die werden geprojecteerd door een wereldwijde pers die gevoelig was voor de ontluikende geïmmigreerde Joodse gemeenschap aan de Lower East Side in New York, was dat de Russische regering - de tsaar - de pogrom had aangemoedigd en vervolgens had gefaald in het verdedigen van de Joden in de op vier na grootste stad van Rusland. In feite, zei Zipperstein, was een rechtsradicale kring van antisemieten verantwoordelijk voor de pogrom. [Dus niet de Tsaar]

Deze zelfde pogromchiks waren waarschijnlijk ook verantwoordelijk voor de Protocollen van de Ouderen van Zion, de legendarische tekst over internationale joodse controle, die twee jaar na de pogrom uitkwam. De Protocollen worden over het algemeen toegeschreven aan de Russische regering. Maar deze theorie is zeker onjuist, aldus Zipperstein. Terwijl Russische leiders diep conservatieve en ouderwetse antisemitische opvattingen hadden en Joden zagen als radicalen die revolutie konden ontketenen [ dit is wel zacht uitgedrukt. Joden veroorzaakten OVERAL opstanden en revoluties. Lees Disraeli ] en de heerschappij van de Romanovs konden bedreigen, waren deze opvattingen mild naast het antisemitisme van de vermoedelijke auteurs van de Protocollen, "apocalyptische" en latent fascistische radicalen die instabiliteit probeerden te creëren uit angst dat ze hun Rusland zouden verliezen aan een uitbuitende kaste die toegang had tot de wereldpers.
 [Waren het inderdaad doemdenkers en radicalen die bang waren dat de joden hun land gingen afnemen?  Of hadden ze volledig gelijk,en waren het de weinige mensen die tijdig zagen wat er ging gebeuren, maar wins poging hun land te redden kansloos was teegen de overmacht ? ]      Zipperstein verontschuldigde zich bijna voor het bereiken van deze conclusie. De politieke vertakkingen van zijn onderzoek stonden haaks op wat hij geloofde. Maar hij was gaan begrijpen dat sommige van "mijn diepste politieke overtuigingen berustten op historische halve waarheden." [respect voor Zipperstein !]

Zipperstein ging verder en onderzocht de feitelijke basis voor het geloof van de antisemieten dat Kishinev het hart was van een wereldwijde samenzwering van Joodse zionisten en linksen.

"Dit is zeker fantasie, maar zoals veel fantasie was er een interne logica... De meeste legendes komen voort uit feiten, zoals [Brits historicus] A.J.P. Taylor ooit opmerkte," zei Zipperstein.

Kishinev was een van de vier bureaus van de zionistische beweging onder leiding van Theodor Herzl. 
Hier leidde Dr. Jakob Bernstein-Kogan de wereldwijde correspondentie voor de zionisten en had hij contacten met de wereldpers. De tweede nacht van de pogrom zamelde Bernstein-Kogan tienduizenden roebels in bij rijke Joden in Kishinev om de slachtoffers te helpen, en gebruikte hij koeriers en telegrammen om nieuws en foto's van de gruweldaden via de westelijke grens van Rusland met Roemenië naar de kranten in het buitenland te krijgen.

Al snel werd Kishinev een 'cause celebre' in Londen en New York en trok het de aandacht van de wereldpers op een manier zoals geen enkele Russische gebeurtenis dat eerder had gedaan.
Er werden miljoenen ingezameld voor de slachtoffers van Kishinev en William Randolph Hearst plaatste een dagelijkse oproep voor de slachtoffers op de voorpagina van zijn New York Journal in een poging om Joodse steun te krijgen voor zijn kandidatuur als gouverneur van NY en later de Democratische nominatie voor het presidentschap (beide mislukt). Hearst huurde ook de Ierse revolutionair Michael Davitt in om over Kishinev te schrijven, en Davitt werd een held  voor Amerikaanse Joden-het onderwerp van gedichten en toneelstukken. Joodse groepen gaven exemplaren van Davitt's boek over het bloedbad aan Amerikaanse leiders.

Ook de Forward, toen een socialistische Joodse krant, publiceerde eindeloos over Kishinev om de oppositie tegen de Russische monarchie aan te wakkeren en steun te krijgen voor een voortgezette Russisch-Joodse immigratie naar de Verenigde Staten. 

Deze nieuwe "motoren" van informatie veroorzaakten een "cascade van Joodse publieke opinie" die schokkend was voor Russische antisemieten en die hun visie op een internationale samenzwering leek te bevestigen, aldus Zipperstein. Ze zagen "dat de klauwen van het wereldwijde Jodendom op een angstaanjagende manier werden uitgerekt".

Van de Protocollen van de Ouderen van Zion wordt over het algemeen gedacht dat het een vervalsing is "geproduceerd in de krochten van de Russische regering". Hij bedoelt dat uit de correcte beschrijving van de joodse activist (Bernstein-Kogan blijkt dat de regering zelf niet antisemitisch was, en dus niet het Protocol geschreven zal hebben.  Zipperstein zei dat de Protocollen hoogstwaarschijnlijk het werk waren van de radicale antisemitische kring. Die groep werd geleid door een redacteur uit Kishinev, Pavel Krushevan, die de Protocollen in 1905 publiceerde in zijn krant in Sint Petersburg.

Als de Protocollen een vervalsing waren die de opvattingen van antisemieten over Joodse motieven weergaf, dan was "de brief van Plehve" een vervalsing aan de andere kant, die een karikatuur maakte van de denkwijze van de Russische regering. De brief werd een maand na de pogrom gepubliceerd in The Times of London en zou twee weken voor de pogrom ondertekend zijn door de Russische minister van Binnenlandse Zaken, Vacheslav von Plehve. In de brief werden lokale autoriteiten opgedragen niet te hard op te treden tegen anti-joodse relschoppers, omdat ze anders hun woede op het regime zouden richten.

De Plehve-brief was een "rokend pistool" dat "de meest onaantastbare" en "canonieke" status in het Joodse bewustzijn bereikte, zei Zipperstein: het toonde aan dat de Russische regering betrokken was bij de pogrom. 
En het was "zo goed als zeker een vervalsing," zei hij. De Russische regering ontkende het destijds, de directeur van de politie zei dat Plehve niets te maken had met de pogrom en onderzoekers die er later in de Romanov archieven naar zochten vonden niets, zelfs niet toen ze beschamende documenten van Plehve vonden.

Desalniettemin geven Joden in brede kring de tsaar de schuld van Kishinev. Zipperstein zei dat dit "de meest resonante van alle lessen was die we van het bloedbad kunnen leren, namelijk dat de regering op het hoogste niveau direct verantwoordelijk was voor dit alles, dat ze van plan was een ravage aan te richten, misschien niet veel minder dan de vernietiging van haar Joden." (Ik heb beweerd dat de tsaar achter het bloedbad zat. Dat doet John Judis ook in zijn nieuwe boek over Truman. Noam Chomsky onlangs ook in Democracy Now).

Zipperstein zei dat het geloof in de rol van de tsaar in het bloedbad de "veerkrachtige lijm" werd van de liberale Joodse identiteit in de V.S. "Uitgestrekt en groot en emblematisch", informeerde de mythologie van Kishinev het Joodse begrip van rechts en links en onze relatie tot niet-joden en tot de overheid. Het zorgde voor Joodse steun voor de NAACP en Barack Obama, en maakte van het woord pogrom "een eerder gebruikt schetsje... een fenomeen dat niet minder intrinsiek Russisch is dan wodka en de tsaar zelf."

Tijdens de rondvraag zei Zipperstein dat slechts een fractie van de Joden die uit Rusland emigreerden op de vlucht waren voor daadwerkelijke pogroms, maar dat Kishinev voor hen het donkerste voorbeeld was van een ellendig leven. (En ik bedacht me dat maar weinig Palestijnen die de Nakba ontvluchtten daadwerkelijk een bloedbad hadden meegemaakt, maar ze vreesden het ergste).

De boodschap van Zipperstein's lezing was dat zowel Joden als Russen elkaar door een vertekende bril bekeken, [ DAT DOEN WE ALTIJD ] de macht van de ander overdreven. Hij bekeek dit vooral vanuit het Joodse gezichtspunt, waarbij hij vaker de Russische dan de Joodse overdrijving aanvocht (en niet zei dat Joden de brief van Plehve vervalsten, zelfs niet toen hij Krushevan's kring beschuldigde van het verzinnen van de Protocollen).

En ik zou één voorwaarde willen toevoegen aan Zippersteins afwijzing van de antisemieten. Hij zei dat de rechtse antisemieten de bizarre beweringen van de zionisten geloofden; en dus toen de zionisten in 1901 plannen aankondigden om land in Palestina te kopen en daarvoor zelfs een bank in Europa oprichtten, vreesden deze Russen dat de Joden de heilige plaatsen in Jeruzalem zouden overnemen. Zoals ik heb herhaald verschillende  keren hier probeerde Herzl deze angst weg te nemen door de tsaar (en de paus, en ook de keizer en sultan) te beloven dat de heilige plaatsen van Jeruzalem geïnternationaliseerd zouden blijven. Hieronder zie je mijn foto van moslimaanbidders tijdens de Ramadan in 2012, lopend  onder  Joodse  vlaggen in Oost-Jeruzalemdat bezet is door Israël. De Russen van Kishinev waren haatdragend en moordzuchtig, maar sommige van hun zorgen over het zionisme lijken redelijk.

 VLAGGEN BOVEN DE MENIGTE DIE GAAT BIDDEN BIJ AL-AQSA

Update: Ik vertelde Zipperstein over dit bericht en hij bood twee correcties aan:

Ik heb nooit beweerd dat ik de eerste was die ontdekte dat de tsaristische autoriteiten niet verantwoordelijk waren voor de pogrom in Kishinev. Dit is bekend in wetenschappelijke kringen, en [commentator] Stephen Shenfield heeft zeker gelijk dat het beste onderzoek naar de oorsprong van de pogroms het werk is van - mijn leraar - Hans Rogger. Ten tweede waren zionisten zeker niet de enigen die de lessen van de pogrom van Kishinev tot de kern van hun politiek maakten. Niet minder invloedrijk was de invloed van het bloedbad - en zijn ogenschijnlijke lessen - op de Joodse Socialistische Arbeidersbond, en vele anderen aan de niet-zionistische linkerzijde. Je focus - eenzijdig, lijkt het mij - op de perfideheid van het zionisme verdoezelde voor jou de bredere vertakkingen van wat ik probeerde te beargumenteren in mijn lezing.

       -------------------EINDE Kishinev -------------

Over de Oeigoeren. 

Een 'geleerde' uit Singapore heeft een interessant verhaal.

Hij zegt: Ik was daags voor 911 in de provincie waar de Oeiguren leven, en ik merkte dat ze heel erg hun eigen klederdracht hadden en geen chinees ( mandarijn)  spraken.  Toen ik dattegen een Chinese collega zei, antwoordde hij: "Ach. dat is hun traditie" 

Maar 10 jaar later begonnen de aanslagen door de Oeigoeren. Dat duurde tot 2016. 

Het was zo erg dat de Han Chinezen in Xinjiang zich moesten bewapenen. 

Natuurlijk hadden de salafisten flink hun werk gedaan, om deze rebellie te veroorzaken.  

Hij zegt ook: " U weet dat Amerika niet bepaald syympathie heeft voor China, en ook niet voor de moslims. Maar  vreemd genoeg hebben ze heel veel sympathie voor chinezen die moslim zijn."

(*) Ik was zelf in Kashgar en Wooloomoetchi ( Urümqi) in januari 2007. Prachtioge foto's gemaakt van deze mensen  en hun manier vaan leven. Heeb toen één opstandige jongeman onmoet in een winkel.  Heb later nog met hem enkele emails uitgewisseld.