Overgenomen uit:https://gratisforums.com/degrijzezone/viewtopic.php?t=310
Bericht Geplaatst: 3 Jun 2022 14:28:18 Onderwerp: De Grote Revolutie.
De Grote Revolutie.
“De geschiedenis herhaalt zich”, is een bekende uitspraak,
waar natuurlijk waarheid in zit.
De geschiedenis kent veel conflicten en verschrikkingen, en
de mensheid lijkt niet van de fouten te leren.
Dit is grotendeels te verklaren aan de hand van een andere
bekende uitspraak, en dat is dat “de geschiedenis geschreven wordt door de
overwinnaars”.
De ware toedracht en motieven van de conflicten blijven vaak
onbekend, en net als een mens zich niet ten goede zal ontwikkelen wanneer hij
niet van het verleden leert, zo zal de mensheid ook niet verder komen wanneer
men dit niet doet.
De laatste decennia heerste de overtuiging dat de echte
grote verschrikkingen (van bijvoorbeeld de twee wereldoorlogen) achter ons
liggen, en dit dankzij internationale instituten zoals de VN en de NAVO. De
meeste mensen hadden zich dan ook niet kunnen voorstellen dat we in een tijd
zouden komen waar bijvoorbeeld kinderen systematisch worden mishandeld door de
staat, door leraren, en zelfs door ouders (bijvoorbeeld door kinderen te laten
testen, vaccineren en mondkapjes te laten dragen).
Een kleine (maar groeiende) groep mensen komt tot het besef
dat we richting een dictatoriaal mondiaal regime gaan dat onder het voorwendsel
van een pandemie bestrijding wordt ingevoerd.
Wanneer je de gang van zaken volgt dan wordt het duidelijk
dat er veel meer aan de hand is dan een ‘corona crisis’.
Er zijn krachten aan het werk die de hele samenleving
trachten te ontwrichten.
Dit gebeurt vaak met de ‘verdeel en heers’ strategie.
Zo werden bijvoorbeeld in Amerika in 2020 grote rellen
aangewakkerd. Organisaties als BLM (black lives matter) en Antifa gooiden olie
op het vuur.
De politiek en media presenteerden dit als een spontane
rassenstrijd.
Het was al snel duidelijk dat het niet ging om een spontane
beweging, maar dat het werd gefinancierd en gecoördineerd door het
establishment.
Dit is onbespreekbaar, net zoals de meeste onderwerpen die
onder de paraplu van ‘politieke correctheid’ vallen.
Wanneer je er een mening op nahoudt die van de officiële
afwijkt dan ben je al snel een aanhanger van extreem rechts, een racist, of een
aanhanger van complottheorieën.
Zo zijn veel dingen die voorheen bespreekbaar waren nu
taboe.
Bijvoorbeeld de massamigratie en de problemen die dit met
zich meebrengt, of de ‘gender diversity’ agenda.
Dit leidt tot absurde situaties.
Een Engelse priester die zei dat het huwelijk iets is tussen
man en vrouw werd in de boeien geslagen en afgevoerd, en een vrouw die op
Facebook een transgender had ‘mis-gendered’ (door een persoon met zijn
aangeboren geslacht aan te spreken) werd verrast door een politie inval en werd
behandeld alsof zij een terrorist was.
Dan is er het verhaal van de vader in Canada, die voor het
gerecht werd gesleept en een zwijgverbod kreeg opgelegd
1
(gewoonlijk alleen aan zware criminelen opgelegd) omdat hij
het er niet mee eens was dat zijn minderjarige dochter een geslachtsverandering
wilde ondergaan.
Dit soort dingen gebeuren terwijl slachtoffers van
mishandeling en verkrachting voor gesloten deuren staan omdat de politie zegt
geen tijd hebben, maar wat vaak blijkt is dat agenten en rechters bang zijn als
racistisch te worden geportretteerd.
In de huidige maatschappij lijkt alles te worden omgedraaid.
Wat gezond en natuurlijk is wordt als achterhaald gezien, en
wat lelijk en schadelijk is wordt ons van alle kanten opgedrongen.
Kinderen worden op jonge leeftijd geleerd dat er een
veelvoud aan geslachten (genders) is, en krijgen sexuele voorlichting
voorgeschoteld die niet anders dan schadelijk kan zijn voor de ontwikkeling.
De hele pop cultuur is doordrongen van perserviteiten, de
filmindustrie en de muziekindustrie zijn soms ronduit satanistisch.
Dit alles wordt gebracht als een progressieve ontwikkeling,
of als vrije cultuuruiting, maar als er iets uitspreekt dan is het wel
onvrijheid.
Wanneer je de ontwikkelingen volgt dan wordt het duidelijk
dat er een gecoördineerde sturing is waarbij men natuurlijke banden tracht te
verstoren, met als doel de mensen te verzwakken en te verwarren, waarna het
introduceren van een mondiaal dictatoriaal regime makkelijker zal zijn.
Het is de millennia oude ‘orde uit chaos’ strategie.
Het hele establishment doet hier aan mee, de grote
bedrijven, de politiek en de media, de amusements industrie, en wetenschap en
onderwijs.
Het is zo ‘mainstream’ geworden dat de meeste mensen niet
eens doorhebben dat er iets ernstigs aan de hand is, en alles als het ‘nieuwe
normaal’ accepteren.
Het is tragisch dat zo weinig mensen aan de alarmbel
trekken, bijvoorbeeld wanneer een organisatie als UNICEF stelt dat pornografie
niet schadelijk is voor kinderen.
Nieuwe onmenselijke normen worden gepromoot door
organisaties als het WEF (Wereld Economisch Forum), een ondemocratische
organisatie die tevens verantwoordelijk is voor de richtlijnen voor de corona
crisis.
Het WEF propageert eveneens zaken als de gender agenda,
abortus, massa immigratie (naar westerse landen) en transhumanisme.
De vraag is uiteraard, waar komt dit nu vandaan?
Welke ideologie zit hierachter? Want het gaat om een
ideologie.
Het geldmotief speelt zeker een rol, denk alleen al aan de
enorme winsten van farmaceutische industrie, maar het is niet alleen te
verklaren aan de hand van winstbejag.
Dat er sprake is van een ideologie wordt ook niet verborgen
gehouden.
Boeken als “COVID-19: The Great Reset” van Klaus Schwab, de
oprichter van het WEF, pleiten voor een nieuwe wereldorde waar de mens volledig
geïntegreerd is met de technologie, en tot een soort automaat is gedegradeerd.
De invloedrijke israëlische schrijver Yuval Harari, die dit
toekomstbeeld heeft uitgewerkt, beweert dat individuele vrijheid een
christelijke mythe is die niet bij de 21ste eeuw hoort.
De franse diplomaat en WEF lid Jacques Attali, tevens lid
van de Bilderberg groep, Trilaterale commissie, Council on foreign relations,
de B’nai Brith en het Joods Wereldcongres stelt dat de enige weg voor de
mensheid een wereldregering is, met zetel in Jeruzalem.
Attali ziet dit niet snel gebeuren, en vertelde in een
interview (gehouden in 1981) dat een pandemie (natuurlijk of veroorzaakt) een
goed instrument zou zijn om van de ‘nutteloze’ mensen af te komen, en de
overgebleven mensheid in het gareel te krijgen.
2
De Italiaanse grootmeester van de vrijmetselarij Giuliano di
Bernardo vertelde in een interview vrijwel hetzelfde, namelijk dat er een
technocratische wereldregering komt, en dat deze niet democratisch zal zijn,
maar geregeerd zal worden door een macht die hij ‘de Ene’ noemt.
Net als Attali denkt di Bernardo dat de mensen dit niet
zullen accepteren, en dat er daarom pandemieën zullen komen die het proces
zullen versnellen.
Attali en di Bernardo zijn niet de enigen die het idee van
een wereldorde verkondigen.
Het is te vinden bij machtige internationale instituten en
denktanks zoals de VN, het WEF, Rockefeller Instituut, CFR en de trilaterale
commissie.
Het wordt niet altijd zo direct verwoord als Attali en di
Bernardo dit deden, maar de ideeën die worden gepromoot liggen in dezelfde
lijn.
De wereldregering wordt gebracht als oplossing voor externe
dreigingen zoals epidemieën, klimaatverandering, overbevolking, terrorisme etc.
Het wordt verpakt met aantrekkelijke termen als
‘samenwerking’, ‘duurzaamheid en ‘innovatie’, maar de toekomst die ons
voorgeschoteld wordt is er één waar de burger geen enkele recht of zeggenschap
heeft, en waar hij overigens ook nooit om gevraagd heeft.
Om vat te kunnen krijgen op wat er gaande is, en hopelijk
het tij te kunnen keren, is het belangrijk te weten waar deze ideologie vandaan
komt.
Een manier waarop dit aangepakt kan worden is te kijken naar
personen die voor een dergelijke ontwikkeling gewaarschuwd hebben, bijvoorbeeld
Aldous Huxley, met zijn boek ‘Brave new world’ en George Orwell's ‘1984’.
Beide schrijvers waren duidelijk over het motief achter deze
boeken.
Het waren waarschuwingen voor een mondiale dictatuur zoals
de mensheid nooit gekend had.
Het boek ‘De Goelag archipel’ van de russische schrijver en
dissident Solzjenitsyn is een biografie, waar ook een duidelijke waarschuwing
uitspreekt.
Solzjenitsyn werd aangehouden nadat een brief van hem was
onderschept waar hij zich kritisch over het regime had geuit.
Hij werd veroordeeld tot acht jaar opsluiting in de Goelag
kampen.
Zijn boek ‘De Goelag archipel’ beschrijft de verschrikkingen
in de kampen waar tientallen miljoenen mensen omkwamen.
Solzjenitsyn deed jarenlang onderzoek naar het communisme.
Hij schreef dat het geen Russische oorsprong had, maar door
een internationaal opererende elite georganiseerd was.
Deze machten zijn nooit verantwoordelijk gesteld, en daarom
zijn ze volgens Solzhenitsyn nog steeds aan de macht.
De huidige situatie toont inderdaad grote gelijkenis met het
communisme, de absurde regels, de psychologische oorlogsvoering, de wreedheid,
de angst, het gevoel van onmacht, en het conformisme van de meerderheid van de
bevolking.
Mensen die niet meelopen (met de corona regels) worden als
paria's behandeld, en soms zelfs door familie en vrienden in de steek gelaten.
Een ander boek dat als waarschuwing gezien kan worden zijn
de ‘Protocollen der wijzen van sion’.
Het boek, of manuscript, geschreven in de negentiende eeuw,
beschrijft op opvallend accurate wijze de ontwikkelingen en de werkwijze van de
sturende machten in de huidige maatschappij.
Het boek wordt weinig gelezen, ondanks dat het in vrijwel
alle talen is vertaald.
Dit is zeker te wijten is aan de sterke censuur.
Het wordt beschreven als het ergste soort van antisemitisme,
als een millennia oud complot om het joodse volk zondebok te laten zijn voor
alle conflicten en rampen in de wereld.
Het boek “De protocollen” is sinds de publicatie één van
3
de meest controversiële boeken.
De enige geoorloofde houding ten opzichte van het boek is
een resolute afwijzing, en het in het bezit hebben kan je al in de problemen
brengen.
De protocollen vormen een soort handleiding die beschrijft
hoe een joodse elite door middel van corruptie, infiltratie en manipulatie de
wereldmacht zal grijpen en een totalitair regime zal stichten.
De origine van “de protocollen” is niet bekend.
Het zou om een uitgelekt document gaan, maar hier zijn geen
bewijzen voor. Wat wel met zekerheid te zeggen is, is dat ze zijn opgeschreven
in het begin van de twintigste eeuw (rond 1903) door een Russische orthodoxe
priester.
De amerikaanse industrieel Henry Ford heeft de protocollen
onderzocht en zijn boek ‘The international Jew’ is er een studie van.
Ford meende dat het manuscript, authentiek of niet, van
groot belang was omdat het hem duidelijk was geworden dat het om een ‘plan in
uitwerking’ ging. In zijn boek werkt hij dit uit.
Het boek van Ford is geen beschuldiging aan het adres van
het hele joodse volk, maar een waarschuwing voor een ideologie die leeft binnen
de joodse gemeenschap.
Deze heeft als doel de Westerse maatschappij te corrumperen
en te ondermijnen met als doel een wereldregering op te zetten.
Ford beschrijft hoe dit plaatsvindt, bijvoorbeeld hoe via
manipulatie het speculatieve element de overhand kreeg in het bedrijfsleven,
hoe de vakbonden werden geïnfiltreerd en beïnvloed, hoe het gokelement werd
gepushed in de sportwereld, en hoe de politiek en de media werden
gecorrumpeerd.
De conclusie van Ford was dat de ideologie achter de
protocollen zich in vrijwel alle maatschappelijke gebieden in de Westerse
maatschappij heeft ingenesteld.
In de tijd van Ford was de censuur al sterk, en Ford is dan
ook op alle mogelijke manieren aangevallen.
Wanneer je nu, meer dan honderd jaar later, het boek van
Ford leest dan kun je tot de conclusie komen dat het plan dat in de protocollen
wordt beschreven in een eindfase zit.
Of het nu werkelijk om een uitgelekt document gaat is daarom
minder relevant.
De protocollen zijn vandaag de dag ijzingwekkend accuraat,
en daarom is het de moeite waard ze te bestuderen.
Wanneer je dit doet dan begeef je je echter op zeer glad
ijs.
Voltaire zei al; “Wanneer je wil weten waar de macht is, dan
moet je kijken naar wie je niet mag bekritiseren’.
De ‘Protocollen der wijzen van Sion’ staan niet op zichzelf.
In het tijdschrift ‘Revue des Études Juives’, dat in de
negentiende eeuw in frankrijk verscheen, zijn meerdere artikelen gepubliceerd
waar men over een toekomstige wereldregering onder joods bestuur sprak.
Het tijdschrift werd uitgebracht door een joodse uitgever en
het was gefinancierd door de Rothschilds, en is daarom niet zo eenvoudig als
‘antisemitisch’ te bestempelen.
Er zijn ook concrete initiatieven geweest die dezelfde lijn
volgen, bijvoorbeeld het plan voor een PAN Europese Unie, dat gezien wordt als
de voorloper van de EU.
Het was een initiatief van de diplomaat Richard
Coudenhove-Kalergi.
Het plan werd gefinancierd door de bankiers Louis de
Rothschild en Max Warburg en gesteund door diplomaten als Bernard Baruch.
Het idee was dat de Europese bevolking door middel van
migratie een smeltkroes zou worden van europese, aziatische en negroïde volken.
De Europese joden zouden zich echter niet mengen met andere
volken, en zouden zich ontwikkelen tot de nieuwe 'spirituele adel' van Europa
die de leidende rol in de Europese politiek zou moeten gaan spelen.
Uitspraken van rabbijnen en joodse diplomaten, zoals
bijvoorbeeld de uitspraak van Barbara Spectre (die nauwe connecties met de
Rothschild familie heeft) laten zien dat het idee van een joods europese elite
nog steeds leeft.
4
De meeste schrijvers en journalisten durven dit onderwerp
niet aan te roeren.
Slechts enkelen laten zich niet intimideren en durven hun
mening uit te spreken.
Eén van hen is de Amerikaanse schrijver E. Michael Jones.
In zijn boek ‘The Jewish revolutionary spirit’ beschrijft
hij hoe de ideologie zoals beschreven in de protocollen van twee kanten werkt.
Van bovenaf, via de politiek, de media en internationale
instituten, maar tegelijkertijd ook van onderaf, via massamanipulatie en revoluties.
De meeste revoluties zijn niet spontaan, maar zijn gestuurd.
Machtsovername door middel van een revolutie is zeer
effectief.
Het voordeel (t.o.v van klassieke oorlogsvoering) is dat de
kracht van het volk zelf wordt gebruikt.
De motieven voor een revolutie, die natuurlijk bestaan en
vaak legitiem zijn, worden aangewakkerd.
De revolutionaire beweging wordt gefinancierd en gestuurd.
Bij de meeste revoluties werd de heersende klasse vervangen
door een nieuwe aristocratie, onder welke het volk uiteindelijk nog minder
vrijheden had dan voor de revolutie.
Het Bolsjewisme is hier een duidelijk voorbeeld van.
Het Bolsjewisme werd gefinancierd door Joods-Amerikaanse
bankiers, de meeste bolsjewistische leiders waren Joods, de meerderheid van de
Duma leden waren Joods, drie kwart van de ‘Commissars’ (equivalent van
ministers in democratische landen) waren joods, en het hele Goelag systeem was
opgezet en werd gerund door Joden.
Solzjenitsyn noemt ze allen bij naam in zijn boek de Goelag
archipel.
Dat het marxisme, bolsjewisme en communisme een joodse
aangelegenheid waren was begin twintigste eeuw geen taboe.
De westerse media spraken hier openlijk over, en joodse
bronnen maakten er ook geen geheim van.
In de Encyclopedia Judaica (editie van 1905) werd het
marxisme en het communisme als joodse bewegingen beschreven, die onderdeel
zouden zijn van een nieuw ‘internationaal socialisme’.
Volgens E. Michael Jones zijn dezelfde machten nu een nog
grotere en nog ingrijpender revolutie aan het uitrollen, namelijk “De Grote
Reset”.
Dit is de ‘ultieme revolutie’ die dankzij de corona
maatregelen tot een complete ontbinding van de huidige maatschappij moet
leiden.
De schaarste, de paniek en de grote sociale onrust zal een
voorwendsel zijn voor de elite om in te grijpen, en zo een mondiaal regime in
te voeren zoals de geschiedenis nooit gekend heeft.
( NB: Als ik het goed begrijp vind Karel v Wolferen dat door de Oekraiense oorlog die kans veel kleiner is geworden: Het Oosten zal niet met de Big Reset meen doen. JV )
Uiteraard wordt dit als een kwalijke complottheorie
afgeschilderd, en de boeken en video’s van E. Michael Jones worden geweerd door
uitgevers en online platformen.
Nu wordt vandaag de dag iedere gedachte die niet overeenkomt
met de officiële ‘mainstream’ theorie al gauw als ‘complottheorie’ bestempeld.
Dit is een strategie die voor het eerst werd gebruikt na de
moord op John Kennedy.
De beelden van de moord op Kennedy waren eenvoudig niet te
rijmen met de theorie van de ‘schutter op afstand en enkele kogel’ die de
politiek en media de mensen voorschotelden.
Zeer veel mensen hadden twijfels bij de officiële theorie.
Toch is er nooit serieus onderzoek gedaan door amerikaanse
autoriteiten.
De amerikaanse overheid kwam hier onderuit door het inzetten
van de ‘complot strategie’.
Ieder verzoek, of poging tot onderzoek, werd in de kiem
gesmoord door de onderzoekers uit te maken voor ‘complotdenkers’.
Mensen die onderzoek deden, en iedereen die vraagtekens had
bij de officiële versie, werden geridiculiseerd en gemarginaliseerd.
Het bleek een zeer effectief middel en het is sindsdien veel
gebruikt.
De mens is nu eenmaal een sociaal wezen, en vreest sociale
uitsluiting door als ‘idiote complotdenker’ (wappie) te worden uitgemaakt.
NB: En de meeste mensen hebben geen zin om zelf te studeren, en vinden het heel comfortabel als zij zich als 'winnaar' kunnen zien, simpel door de MSM opinie over te nemen. De mensen die wèl onderzoeken komen tot een andere mening, maar zijn 'domme complot-gekkies'. Je hoeft dus niks te dopen enbent toch superieur: dat is een aantrekkelijke overtuiging, een fijne sekte om lid van te worden. JV
5
Complotten zijn er natuurlijk altijd geweest.
Een groot deel van de geschiedenis bestaat uit complotten,
en deze hebben een grote invloed gehad op de maatschappij.
Geen historicus zal dit ontkennen.
Het is belangrijk dat er goed onderzoek wordt gedaan.
Wanneer dit op een correcte manier gebeurt is dat geen
probleem, maar een noodzaak.
Een theorie moet natuurlijk altijd gestoeld zijn op gedegen
onderzoek en verifieerbare feiten.
Over onderwerpen als het sturen van revolutionaire
bewegingen, het domineren van de politiek, en het streven naar een
wereldregering onder joods bestuur, zijn veel feiten te vinden.
Om te beginnen is wat E. Michael Jones beweert in
overeenstemming met wat veel joodse leiders, filosofen en schrijvers hierover
hebben gezegd en geschreven.
Bijvoorbeeld door Theodor Herzl, de oprichter van het
zionisme en schrijver van het boek ‘De Jodenstaat’.
In dit boek, dat als het belangrijkste boek van het zionisme
wordt gezien, schrijft Herzl dat: “Joden ofwel het revolutionaire proletariaat
vormen, ofwel de heersende klasse vormen”.
Isaac Adolphe Crémieux, een joods franse advocaat die
minister van justitie in frankrijk was (1870-1871) schreef: Het judaïsme is het
enige ware geloof.
De dag is niet veraf meer dat alle rijkdommen van de aarde
het eigendom zullen worden van de kinderen Israëls.
De joods amerikaanse bankier en CFR lid James Warburg zei in
de amerikaanse senaat, dat: “een wereldregering er zal zijn, of men dat nu leuk
vindt of niet, door consensus of verovering”.
Nahum Goldman, de oprichter en directeur van het World
Jewish Congress, en tevens president van de ‘World zionist organisation’,
schrijft in zijn boek ‘The Jewish paradox’: “De joden zijn de revolutionairen
voor andere volken, maar niet voor het eigen volk.”
Maurice Samuel, een belangrijke joodse schrijver en zionisme
leider schreef in zijn boek ‘You Gentiles’ (een boek geadresseerd aan
niet-joden):
“Ik geloof niet dat het verschil tussen niet joden en joden
verzoenbaar is. Er zal altijd conflict zijn zolang we contact hebben. Want onze
natuur, constitutie en visie scheiden ons van jullie, voor altijd.. ".
Tevens schreef hij: “Wij Joden zijn vernietigers, en blijven
vernietigers. Jullie kunnen niet voldoen aan onze wensen en behoeftes. Wij
zullen altijd vernietigen want wij willen een wereld voor onszelf”
Volgens de Joodse schrijver Albert Caraco is: “het Joodse
volk een ras van priesters dat moet commanderen” en: “voor een wereld van vrede
moeten het christendom en de Islam vernietigd worden”.
Voorts zegt hij, “opdat het volk van Israël over het
wereldrijk regeren kan, moeten alle naties vernietigd worden”.
De Frans-Joodse schrijver Louis Aragon schreef in 1925, in
het tijdschrift ‘La Révolution surréaliste’: “Wij vernietigen deze beschaving
die U zo dierbaar is... Westerse wereld, je bent veroordeeld tot de dood. Wij
desintegreren Europa.”
Rabbi Ovadia Yosef, de opperrabbijn van Israël in de jaren
‘70 en ‘80, deed meerdere uitspraken over de rol van de ‘Gojim’ (niet joden);
“Goyim zijn alleen geboren om ons te dienen. Zonder dat hebben ze geen plaats
in de wereld – ze zijn er alleen om het volk van Israël te dienen.”
6
Menachem Mendel Schneerson, een rabbijn die haast een
goddelijke status heeft in de joodse gemeenschap, schreef: "Er bestaan
twee soorten zielen. Een niet-joodse ziel, die uit drie satanische sferen komt,
en een joodse ziel die direct uit de heilige sfeer voortkomt."
Het gaat hier niet om enkele citaten van enkele excentrieke
personen.
Er zijn tal van joodse schrijvers, politici en rabbijnen die
openlijk verklaren dat niet joden inferieur zijn, en dat de enige mogelijke en
juiste toekomst een wereldregering onder joods bestuur is, waarin andere volken
een ondergeschikte rol zullen hebben.
Deze ideeën gaan tot ver in de geschiedenis terug.
Ze zijn te vinden in religieuze geschriften zoals de Thora
(de eerste vijf boeken van het oude testament):
Genesis 27-29: “Volken zullen u dienen en naties zullen zich
voor u neerbuigen” `
Deuteronomium 15-6: “U zult aan veel volken leningen
verstrekken, maar zelf hoeft u niet te lenen. U zult over veel volken heersen,
maar zij niet over u.”
Jeremia (10-25): “Stort uw woede uit over de volken die u
niet kennen, over naties die u niet erkennen.”
Jesaja 16-1: “En jullie zullen priesters van de HEER genoemd
worden, jullie zullen dienaars van onze God genoemd worden. Je zult je voeden
met de rijkdom van naties”
Er zijn veel van dergelijke uitspraken in het oude testament
waar de superioriteit van het joodse volk wordt benadrukt en waarin aangespoord
wordt tot vijandigheid en geweld.
Nu kun je van bijbelcitaten zeggen dat ze in de
cultuurhistorische context van de oudtestamentische tijd moeten worden gezien.
Dit is waar, maar waar het om gaat is dat vele rabbijnen en
joodse leiders in deze citaten het bewijs zien dat zij het beloofde volk zijn
dat over de wereld moet heersen.
Deze ideologie van superioriteit komt nog duidelijker naar
voren in de talmoed, dat als belangrijk boek binnen het judaïsme wordt gezien.
Wat men vandaag de dag ‘judaïsme’ noemt verschilt sterk van
het oorspronkelijke joodse geloof.
De profeten van het oorspronkelijke geloof spraken over een
komende messias. Veel joden erkenden Jezus als de Messias, voor hen was de
overgang naar het christendom een ontwikkeling die in overeenstemming was met
hun geloofsovertuiging.
De joden die Jezus als de messias aanvaardden namen nu ook
afstand van de traditionele binding van bloed (volk) en religie.
De groep die zich hier tegen afzette (onder invloed van de farizeeërs)
werden de volgers van het judaïsme.
Zowel in het Oude als Nieuwe testament wordt herhaaldelijk
en nadrukkelijk gewaarschuwd voor de ideeën van de farizeeërs.
De overleveringen van de farizeeërs werden op schrift
vastgelegd in de eerste eeuwen na Christus in de talmoed.
Het bevat een groot aantal wetten voor zowel joden als niet
joden, waarin vrijwel alle mozaïsche wetten tenietgedaan worden.
Hoofdzonden zoals diefstal, moord, sexueel misbruik, zijn
onder voorwaarden toegestaan, en hierbij wordt een sterk onderscheid gemaakt
tussen joden en niet-joden.
Wat met name uit de talmoed spreekt is een sterke afkeer van
het christendom. Jezus is volgens de talmoed de valse Messias, het was een
kwaadwillige man, een tovenaar en een dwaas, en de talmoed plaatst hem voor de
eeuwigheid in de hel, kokend in zijn eigen uitwerpselen. Maria wordt beschreven
als een overspelige vrouw.
7
De controversiële inhoud van de talmoed werd sterk
veroordeeld in landen waar joden verbleven. Het werd verboden door de romeinse
keizers, en later door de pausen en Europese monarchen. Vanaf de renaissance
begon de strenge houding tegenover de talmoed af te nemen, hetgeen naar alle
waarschijnlijkheid te maken had met de toenemende invloed van joodse bankiers
families in de staatsfinanciën en handel.
Dat de basis van judaïsme het talmoedisch farizeerdom is, is
niet algemeen bekend, maar het wordt ook niet ontkend.
Het is te vinden in joodse bronnen zoals het boek ‘The
farizeeërs’ van schriftgeleerden zoals Rabbi Louis Finkelstein, en het is ook
bevestigd door instituten als de ‘Jewish encyclopedia’ en de ‘Jewish
Theological Seminary’.
Het nieuwe testament spreekt duidelijk over de farizeeërs.
Jezus noemt hen ‘kinderen van Satan’ en zegt dat hun voorvaderen de moordenaars
van de profeten waren. Hij voorspelt dat ze hem zullen vermoorden, en dat ze in
de toekomst de christenen zullen vervolgen.
Sinds enkele decennia is er sprake van een rehabilitatie van
het farizeerdom binnen de christelijke kerken.
Men stelt bijvoorbeeld dat een ware christen eerst ‘de
farizeeër in zichzelf moet zoeken’. Ook van de kant van joodse religieuze
leiders is deze tendens te zien. Rabbi Benjamin Kreitman van de ‘United
Synagogue of America’ schreef bijvoorbeeld:
“ondanks de polemiek in de christelijke geschriften, werden
veel christelijke leringen uiteindelijk geïnspireerd door de farizeeën”.
Dit wordt ook beweerd door Rabbi Martin Siegel, die pleitte
voor wat hij de “judaization of christianity" noemde.
In een artikel in het ‘New York Magazine’ (1972) schreef hij
dat het christendom het ‘voertuig’ is om de maatschappij joods te maken.
Dezelfde woorden gebruikte de jood en kardinaal Jean-Marie
Lustiger, van wie zelfs werd overwogen om hem kandidaat te stellen voor de
nieuwe paus. Lustiger zei dat hij joods was en altijd joods zou blijven, maar
dat hij in de het christendom het middel zag om het “licht te brengen aan de
gojim (de niet-joden)”.
De Joods-Franse politicus Isaac Cremieu, hoge vrijmetselaar
en oprichter van het ‘Alliance Israélite universelle’ schreef dat het
christendom in staat van zelfontbinding was, en vervangen moest worden door een
nieuw messianisme dat onder het bestuur van Israël zou moeten komen.
Er zijn ook joodse schrijvers die zich kritisch over dit
onderwerp hebben uitgelaten.
Benjamin Disraeli, een brit van joodse afkomst, die tweemaal
premier was, sprak in het Engelse parlement (in 1852) “De invloed van de Joden
zien we in de recente explosies van vernietiging in Europa. We zien een
algemene opstand tegen de traditie, tegen de aristocratie, tegen de godsdienst
en het persoonlijk bezit”.
De Joodse-Duitse arts en schrijver Oscar Levi schreef in
zijn boek ‘World significance of the Russian revolution’: Wij die ons voordoen
als de redders van de wereld, wij die er trots op waren het de verlosser te
hebben gegeven, wij zijn vandaag niets anders dan de verleiders van de wereld,
haar vernietigers, haar opruiers, haar beulen.
Marcus Ravage, een Joodse schrijver die bekend was om zijn
biografie over de Rothschild familie, schreef in 1928 een essay getiteld:
"The real case against the Jews”: "Wij hebben niet alleen aan de wieg
gestaan van de laatste grote (eerste wereld) oorlog, maar van bijna al jullie
oorlogen, niet alleen aan de Russische revolutie maar aan elke andere grote
revolutie in jullie
8
geschiedenis. Wij hebben tweedracht, verwarring en
frustratie gebracht in jullie persoonlijk en openbaar leven. Dit doen wij nog
steeds, en niemand kan zeggen hoe lang we dat nog zullen doen."
De Joods-Amerikaanse advocaat en schrijver Henry Klein
schreef in zijn boek ‘Zionism Rules the World’: “De Verenigde Naties is
zionisme.
Het is de wereldregering zoals deze is beschreven in de
Protocollen van de wijzen van Sion.”
De frans- joodse schrijver Elie Fauré, schreef in zijn boek
‘L'ame juive ou la fureur d'être’ (de joodse ziel, of de woede van het zijn)
dat de revolutionaire krachten in het joodse volk sinds de middeleeuwen
aanwezig zijn.
Hij schreef dat deze krachten niet altijd opmerkbaar, maar
zeer sterk zijn, en hij schreef verder; ‘wanneer de storm voorbij is dan merkt
men pas de vernietigingskracht’.
In zijn boek ‘l’autre visage de Israël’ (2004) schrijft
Israël Adam Shamir dat de ontworteling van het christendom zijn oorsprong heeft
in de talmoed, en dat een derde wereldoorlog op het programma staat, met als
doel een wereldregering onder bestuur van Israël.
De joods franse filosofe Simone Weil schrijft In haar boek
“Attente de Dieu’ hoe het farizeerdom zich sinds de eerste eeuwen na Christus
in de kerken heeft geïnfiltreerd, en daarmee het christendom grotendeels heeft
ontworteld.
Dezelfde kritiek is terug te vinden bij Martin Luther, die
schreef dat er een joodse samenzwering was die zich in de protestantse kerk had
geïnfiltreerd met als doel de talmoedische ideologie in de kerk te
introduceren.
Hoe sterk deze invloed uiteindelijk is is moeilijk te
zeggen.
Het is zeker wel zo dat de christelijke kerken, protestant
en katholiek, vandaag de dag pal achter Israël staan.
Bij de amerikaans- evangelische kerken wordt het
talmoedische gedachtegoed openlijk gebracht.
Boeken als ‘De laatste veldslag’ van de evangelische
schrijver Hal Lindsey geven een idee over het toekomstbeeld van deze ideologie.
In het boek beschrijft Lindsey hoe Rusland, en Europese en
Islamitische landen zullen optrekken tegen Jeruzalem en hoe Israël met hulp van
Amerika zal overwinnen. Dan zal een nieuw Jeruzalem gesticht worden, de tempel
van Salomo zal herbouwd worden waarna de Messias zal komen en over de wereld
zal regeren.
Een wereldregering onder leiding van Israël vanuit Jeruzalem
is ook door Israëlische politici en staatshoofden gepromoot.
David Ben Gurion, die als ‘vader van de staat Israël’ gezien
wordt, pleitte voor een nieuwe VN in Jeruzalem.
Hij voorzag dat een altaar zal worden opgericht in het
gebouw waar het ‘hooggerechtshof van de mensheid’ zal zetelen, en een
internationale legermacht een eind zal maken aan alle oorlogen en conflicten.
In een video wordt Netanyahu door joodse religieuze leiders
op de vingers getikt omdat hij geen voortgang maakt met de bouw van de nieuwe
tempel.
Dit is een essentieel onderdeel van de nieuwe wereld orde.
Bij een nieuwe wereldregering hoort immers een
wereldreligie.
In de nieuwe tempel zal de nieuwe messias (moshiach)
zetelen.
Volgens de zionistische leiders is de enige mogelijke plek
voor de nieuwe tempel de tempelberg Sion (de naam 'Zionisme' is ontleend aan de
naam van de tempelberg 'Sion').
Hier ligt nu echter het probleem, want op de tempelberg
staan de Rotskoepel Moskee en de Al-Aqsa moskee, twee heilige plaatsen binnen
de Islam.
Invloedrijke organisaties als het ‘tempelinstituut’ menen dat
de tempel er hoe dan ook moet komen. Rabbi Yisrael Ariel, de directeur van het
tempelinstituut vertelt dat de tempel een
9
centrale rol zal hebben in het uitvoeren van de
‘Noachidische geboden’.
Deze geboden, waar al sprake van is in de babylonische talmoed ( 597- 538 vChr) ,
en die later door de dertiende eeuwse joodse filosoof Maimonides zijn
uitgewerkt, zijn speciaal opgesteld voor niet-joden.
De noachidische wetten lijken in het eerste opzicht
onschuldig, en je zou ze zelfs humaan kunnen noemen, maar er zijn een heel
aantal sub wetten die zeer verontrustend zijn (het feit dat er specifieke
wetten voor niet-joden zijn is natuurlijk op zichzelf al verontrustend).
Zo staat er op ‘idolatrie’ (verafgoding) volgens deze wetten
de doodstraf (door het zwaard).
Iedereen die de moshiach niet zal erkennen zal een
‘afgodendienaar’ zijn.
Hier vallen moslims onder, en met name ‘Jezus en zijn
volgelingen’.
De noachidische wetten worden natuurlijk niet op deze manier
aan de man gebracht.
JV: Hier de Mooie vlag:
Ze worden gepromoot als een ‘streven naar wereldvrede’.
Religies zijn vaak de oorzaak van conflicten geweest, zo
stelt men, en het is nu tijd dat alle naties en religies de ‘handen ineen
slaan’.
Wanneer er een overkoepelende wereldreligie zal zijn dan kan
er ook eindelijk wereldvrede komen, en het joodse volk zou bij uitstek geschikt
zijn om hier de leidende rol te nemen.
Religieuze leiders en staatshoofden als Netanyahu citeren
vaak de tekst uit het oude testament (Jesaja 49-6) waarin wordt beschreven dat
het joodse volk als ‘licht voor de naties’ zal dienen. ( In de VS: City on the hill, JV)
De meeste christelijke kerken gaan met dit verhaal mee.
De promotie vindt ook plaats op diplomatiek vlak.
Bij de VN is er een voorstel voor noachidische wetten
aangenomen, en bestsellers als “when a Jew rules the world” beargumenteren dat
een leidende rol van Israël in het belang van de hele mensheid is.
De grote hoeveelheid geschriften en uitspraken maakt het
moeilijk te ontkennen dat er een ideologie bestaat die een wereldregering onder
joods bestuur nastreeft.
Dit wordt vaak gebagatelliseerd met het argument dat het hoe
dan ook niet gerealiseerd zou kunnen worden. De macht van personen en
instituten die deze ideologie nastreven zou te beperkt zijn.
Er zijn echter zeer machtige instituten en organisaties die
deze ideologie steunen.
Zo is er Chabad Lubavitch, een internationale beweging met
grote invloed.
Elke grote stad ter wereld heeft wel een ‘Chabad huis’ waar
contacten worden onderhouden met lokale politieke leiders.
Zelfs politieke leiders waarvan men meent dat ze een zekere
onafhankelijkheid hebben, zoals Poetin en Trump, hebben nauwe relaties met
Chabad.
Dan zijn er organisaties zoals de Bnai b'rith, waarvan de leden
net als bij de vrijmetselarij ‘broeders’ genoemd worden, en wereldwijd 1800
loges heeft.
Dan zijn er de ADL, de Zionistische Wereldorganisatie, en
politieke als AIPAC en CUFI ( Christians United for Israel).
Er zijn honderden van deze belangengroepen die openlijk het
zionisme nastreven. De nauwe relatie met de financiële wereld maakt dat ze
vrijwel ongelimiteerde budgetten hebben. Ze worden gesteund door organisaties
als Kappa Beta Phi. ( Er bestaat wel zoiets als Phie Beta Kappan,sinds 1776, voor heel goede studenten. Is dat hetzelfde? Of toeval? JV.
Deze organisatie, of genootschap, is overwegend joods en is
een ‘ons kent ons’ club van grote namen in de financiële sector. Veel van de
leden van Kappa Beta Phi zijn lid van zionistische organisaties, evenals de
directeuren van de Amerikaanse centrale bank van de afgelopen veertig jaar.
Deze organisaties oefenen zeer sterke en constante invloed
uit.
Men lobbyt voor Israël, en direct of indirect voor een
gecentraliseerde wereldmacht (nieuwe wereld orde) waarvan de zetel in Jeruzalem
zal liggen. Voor dit kan gebeuren zullen eerst de westerse maatschappij en de
westerse waarden ontwricht moeten worden.
Hoe dit verwezenlijkt kan worden wordt in details in de
protocollen beschreven. De ontwrichting en vernietiging van het Westen zou
noodzakelijk zijn, want de profetieën zouden voorspellen dat alleen na de
ondergang van het Westen de ‘echte’ messias kan komen.
Ergens staat ook: De Joden zullen terug keren in Israel, minus 6000000 (zielen). Daarom beweerden de steeds dat er 6 miljoen doden waren gevallen (eerst in de Russische pogroms, later in de Holocaust). Om aan de voorwaarden te voldoen om te kunnen hopen-op en werken-aan een terugkeer naar Israel. JV
10
Het Westen wordt beschreven als ‘Edom’, wat de
bevolkingsgroep gevormd door de afstammelingen van Esau (zoon van Isaak) zou
zijn, en het kwaad zou vertegenwoordigen.
Slechts als Edom vernietigd zal worden, door de
afstammelingen van Jacob (het joodse volk) dan zal er vrede zijn.
Het is een bizarre theorie die in geen enkel verband staat
met het oorspronkelijke joodse geloof, maar het is wat veel rabbijnen en chabad
leiders zeggen.
De constante ondermijning van de westerse cultuur moet
uiteindelijk tot haar vernietiging leiden.
Dat je überhaupt van ‘westerse waarden’ zou kunnen spreken
is iets dat vandaag de dag taboe is, en in zo’n sterke mate dat op sommige
scholen vakken als griekse en latijnse cultuur, en klassieke muziek niet meer
onderwezen worden omdat ze te eenzijdig ‘blank’ zouden zijn.
Op verschillende wijzen en op verschillende gebieden is de
aanval op het Westen geopend.
Een constant schuldgevoel wordt verspreid door de amusements
industrie, de media, en de academische wereld.
De geschiedenis wordt aangepast, de westerse cultuur wordt
gemarginaliseerd en bekritiseerd, en zou de oorzaak zijn van de meeste ellende
in de wereld. Onder de vlag van ‘tolerantie’ en ‘gelijkheid’ worden de westerse
culturen geërodeerd, bijvoorbeeld door massa immigratie, de gender agenda en de
amusmentsindustrie.
De grote strijd speelt zich af bij de wortels van de
culturen.
Het online tijdschrift van E Michael Jones heet dan ook
‘culture wars’ (cultuur oorlogen).
Jones is niet de eerste die hier onderzoek naar gedaan heeft.
In de negentiende eeuw was het al een veelbesproken
onderwerp.
In 1882 vond in Dresden een congres plaats waar
afgevaardigden van Duitstalige landen en Hongarije aan deelnamen.
In een manifest, getiteld ‘Manifesto to the Governments and
Peoples of the Christian Nations Threatened by Judaism’ werd gewaarschuwd dat
het judaïsme in toenemende mate de westerse culturen beheerste, wat tot een
wereld dominatie zou kunnen leiden.
Dezelfde zorg werd geuit door een groot aantal Franse
journalisten en schrijvers.
De ‘Dreyfuss affaire’ maakte hier echter een eind aan.
Dreyfuss was een joods-franse officier die veroordeeld was
voor spionage.
De affaire verdeelde Frankijk in twee kampen.
Uiteindelijk werd Dreyfuss vrijgesproken.
Het proces en de enorme mediahype was bovenal een emotionele
aangelegenheid, en daarom is het tot de dag van vandaag moeilijk vast te
stellen of Dreyfuss schuldig of onschuldig was.
Wat wel een feit is is dat na de affaire geen enkele kritiek
meer mogelijk was op de joodse invloed op de franse cultuur en politiek.
In Rusland werd onder het bolsjewisme iedere kritiek op de
joodse gemeenschap zwaar bestraft.
Iemand die van antisemitisme werd beschuldigd kon de
doodstraf krijgen.
Het Rusland van voor de revolutie wordt vaak wordt
beschreven als een land met een kleine aristocratische elite die tegenover een
grote onderdrukte boerenklasse stond.
De werkelijkheid is dat er een ook een klasse van
intelligentsia bestond, alsmede een klasse van burgerij en onafhankelijke
boeren.
Het was in deze lagen, die een aanzienlijk deel van de
Russische bevolking uitmaakte, waaruit personen als Tolstoj, Dostojevski,
Chagall, Rachmaninoff waren voortgekomen, en het was juist deze laag die
systematisch werd vervolgd en uitgemoord door
11
het bolsjewistische regime.
Tijdens de ‘culturele revolutie’ in China (onder Mao) vond
een gelijksoortige zuivering van de onafhankelijke middenklasse plaats.
In westerse landen vond ook een culturele revolutie plaats,
maar dit ging met andere methodes.
De onderwijshervormingen en de amusments industrie zouden
tot een cultuurverval en ‘dumbing down’ van de maatschappij gaan leiden die tot
de dag vandaag doorduurt.
Henri Ford voorzag dit, en gaf er een aantal voorbeelden
van.
Zo beschreef hij hoe het Amerikaanse theater sinds eind
negentiende eeuw vrijwel geheel in handen was gekomen van joodse financiers,
regisseurs en acteurs, en in een periode van enkele tientallen jaren was
afgezakt van een hoog niveau tot een vaudeville niveau vol met perversiteiten
en banale humor. De hollywood cultuur, ook volledig in joodse handen, is hier
een voortzetting van.
Dit werd ook door joodse bronnen bevestigd, bijvoorbeeld in
een artikel in het joodse tijdschrift de "Jewish Chronicle", waarin
wordt gesteld dat de Amerikaanse cultuur in 1948 een “dominante joodse
ondertoon” had gekregen.
De amusements industrie die in Amerika ontstond was van het
begin af verweven met de politiek.
De sleutelpersoon was Donald Baruch, broer van Bernard
Baruch (de promotor van de twee wereldoorlogen en het Kalergi plan).
Donald Baruch werkte in de jaren ‘30 voor het Amerikaanse
theater, en met de opkomst van de filmindustrie kreeg hij hoge posities bij
bedrijven als MGM en Paramount.
In de jaren ‘40 werd hij verantwoordelijk voor de
samenwerking tussen de Hollywood studios en Washington (met name met defensie).
Deze positie zou hij tot 1989 bekleden.
De basis van massa manipulatie was eerder gelegd door twee
joodse amerikanen, die een enorme invloed zouden krijgen, niet alleen in
Amerika, maar wereldwijd.
Dit waren Walter Lippman, en Edward Bernays. Lippmann was
een zeer invloedrijke schrijver, journalist en diplomaat. Hij was van mening
dat het volk een ‘ongecontroleerde kudde’ vormde, en dat het de rol van de
media was om deze kudde in juiste banen te leiden.
In zijn boek ‘Public Opinion’ (1922) beschrijft Lipmann dat
er een noodzaak is van een ”propagandamachine", waarmee een gespecialiseerde
elite klasse de democratie zou kunnen laten functioneren.
Het was Edward Bernays, het neefje van Sigmund Freud (de
grondlegger van de psychoanalyse) die dit idee uitwerkte met praktische
toepassingen.
De familieband Freud en Edward Bernays is zeker geen toeval.
Volgens de psychoanalyse is de menselijke persoonlijkheid in
grote mate het resultaat van een onbewuste doorwerking van trauma's, veelal van
sexuele aard, die men heeft opgelopen en verdrongen op vroegere leeftijd.
Deze doorwerking, zoals Freud die beschrijft, is zo
universeel en traceerbaar dat het haast van mechanische aard is, en daarom
systematisch te behandelen.
Wat Edward Bernays uitvond was dat het menselijke bewustzijn
(en gedrag) beïnvloed kon worden op een soortgelijke systematische wijze; niet
met trauma's, maar door het onbewust te voeden met emotioneel geladen beelden
en boodschappen.
Dit bleek met name in de amusments sector effectief te zijn,
want bij amsument zetten de mensen zich in een ontvankelijke staat, men is niet
gefocussed op kritisch denken.
De boeken van Bernays 'Crystallizing Public Opinion (1923)'
en 'Propaganda (1928)' waren de basis voor de moderne propaganda. Het boek
Propaganda opent met de volgende zin:
“The conscious and intelligent manipulation of the organized
habits and opinions of the masses is an important element in democratic
society. Those who manipulate this unseen mechanism of
12
society constitute an invisible government which is the true
ruling power of our country. We are governed, our minds are molded, our tastes
formed, our ideas suggested, largely by men we have never heard of.“
De methodes van Bernays zouden gebruikt gaan worden door het
bedrijfsleven en overheden.
Net als Donald Baruch was Bernays gedurende zijn loopbaan in
dienst van de Amerikaanse regering, van de CIA.
De kleinzoon van Edward Bernays, Marc Bernays Randolph, is
de oprichter van Netflix, het bedrijf dat het monopolie heeft op online
streaming van films en series.
Netflix werkt nauw samen met de Hollywood studios, en
produceert steeds vaker zelf films en televisie series.
De meeste Hollywood en Netflix producties zijn propaganda
voor de ‘politieke correcte’ agenda, en hebben een ver reikende en wereldwijd
maatschappelijke invloed.
Een persoon die deze maatschappelijke en culturele
beïnvloeding heeft onderzocht is de Amerikaanse socioloog Kevin MacDonald.
Zijn boek ‘The Culture of Critique’ is een wetenschappelijk
onderzoek waarin hij beschrijft hoe de ‘joodse revolutionaire geest’ vrijwel
alle maatschappelijke gebieden heeft beïnvloed.
McDonald beschrijft hoe de onderwijshervorming in de jaren
‘30 het onderwijs in Amerika volledig veranderde.
De hervorming was een initiatief dat vrijwel geheel in
handen was van joodse politici en activisten.
In Europa vond een dergelijke hervorming plaats door de
Frankfurter school, die eveneens hoofdzakelijk joodse leden had.
Nu wordt over het algemeen niet ontkend dat joden een
prominente rol hadden in de opkomst van het ‘progressief liberalisme’.
Wat minder bekend is is hoe deze ideologie de westerse maatschappij
op radicale wijze veranderde.
Onder de vlag van ‘moderniteit,’ ‘gelijkheid’ en ‘vrijheid’
werden alle natuurlijke banden aangevallen.
Allereerst moest de familie het ontgelden.
Nu is de familie één van de oudste en natuurlijkste
samenlevingsvormen, en heeft in alle tijden en culturen een belangrijk rol
gehad.
Dit werd mooi verwoord door de Franse dichter Lamartine, die
het gezin beschreef als een “maatschappij in het klein, in welke het kind
opgroeit en de wereld leert kennen, om later de stap te kunnen nemen naar de
grote maatschappij”.
Vanuit de joodse intelligentsia was er een trend om de
familie te ondermijnen.
De joods-franse schrijver en politicus Léon Blum beschreef
in zijn essay ‘Over het huwelijk’ (du Mariage) hoe hij dacht dat het moderne
huwelijk er uit zou moeten zien.
Bovenal vond hij dat de taboes op sexueel vlak doorbroken
zouden moeten worden.
Zo tracht Blum te beargumenteren dat incest en polygamie
eigenlijk heel gewoon zijn.
In de psychoanalyse van de joodse psycholoog Sigmund Freud
werden de familiebanden geseksualiseerd, en hij zag de familie als een
verouderd instituut. In talloze boeken en films is de familie afgebeeld als
ouderwets en kleinburgerlijk (de hollywood film “Rebel without a cause” is hier
een duidelijk voorbeeld van).
De feministische beweging, die hoofdzakelijk een joodse
aangelegenheid is (de meeste feministische leidsters en schrijfsters waren en
zijn joods) ziet de familie ook als iets dat verouderd is, maar vooral
‘onrechtvaardig’. Een vrouw zou niet dezelfde kansen hebben als een man.
Nu zullen de meeste mensen het er mee eens zijn dat vrouwen
niet onderdrukt moeten worden en geen ondergeschikte rol moeten hebben. Zoals
bij de meeste revolutionaire bewegingen is er ook bij het feminisme sprake van
een legitieme uitgangsbasis.
De beweging richtte zich echter nauwelijks op de
maatschappelijke achtergronden.
13
Zo wordt bijvoorbeeld tegenwoordig vrijwel alles uitgedrukt
in geld.
Iets waar geen prijs aan kan worden gebonden telt niet mee.
De rol van de vrouw in het grootbrengen van een kind kan
niet in geld worden uitgedrukt.
Zo wordt iets wat van groot belang is automatisch
ondergewaardeerd omdat de vrouw tijdens de eerste kinderjaren
financieel-economisch gezien ‘minder productief’ is.
In plaats dat de feministen dit soort zaken onder de
aandacht brachten werden de pijlen op de familie gericht.
Linda Gordon, een zeer invloedrijke joodse feministe schreef
in het tijdschrift ‘Journal of Liberation’:
The nuclear family must be destroyed, and people must find
better ways of living together.... Whatever its ultimate meaning, the break-up
of families now is an objectively revolutionary process.... No woman should
have to deny herself any opportunities because of her special responsibilities
to her children...
Wat het feminisme zo bereikte onder de vlag van ‘gelijkheid’
en ‘vrijheid’ heeft juist tot situaties geleid waar vrouwen nauwelijks het
hoofd boven water kunnen houden.
Het is dus niet verrassend dat de feministische beweging
sprak van een ‘doorbraak’ en ‘bevrijding’ toen de abortuspil op de markt kwam.
Deze pil, uitgevonden door de joodse arts en professor
Etienne Beaulieu, is een middel om op medicinale wijze een zwangerschap af te
breken.
De joodse feministen waren ook de bakermat voor de
abortuswetgeving. Wanneer je onderzoek doet naar de abortus bewegingen, in welk
land dan ook, dan waren de leiders en promotors veelal joodse activisten en
politici.
De abortus lobby ging zo ver dat in de Amerikaanse staat New
York een baby direct voor de geboorte kan worden geaborteerd (gedood).
Het is overigens opmerkelijk dat 90% van de Amerikaanse
joden vóór abortus zijn, maar tegelijkertijd tegen abortus in Israël.
De joodse feministen stonden ook aan de basis van LGBTQ
beweging.
Ook deze beweging begon onder de vlag van ‘tolerantie’.
Deze richtte zich aanvankelijk op de discriminatie van
homoseksuelen, en groeide uit tot de bizarre ‘gender diversiteit’ propaganda
waarbij absurditeiten de norm werden.
Zo zou de ‘man-vrouw’ relatie een opgelegd stereotype zijn
waar we ‘bevrijd’ van zouden moeten worden.
De feministische organisaties waren oorspronkelijk
protestbewegingen. Tegenwoordig zijn de feministische organisaties meer
‘mainstream’ en institutioneel.
De initiatiefnemers zijn nog vaak joodse vrouwen, en men
richt zich nog steeds op het ‘het breken van banden’ onder de vlag van
gelijkheid en bevrijding.
Zo is er de WIZO (Women's International Zionist
Organization) waarvan de directrice onlangs op een bijeenkomst (georganiseerd
door de Jerusalem Post) zei dat ‘wanneer het WIZO goed haar best doet, ras,
godsdienst en geslacht in 2121 geen rol meer zullen spelen’.
Dit komt dus van een organisatie die streeft naar een joodse
natie, en waarvan de leden exclusief vrouwen zijn.
Naast de familieband en de man-vrouw relatie moeten ook de
volken en culturen het ontgelden.
Dat je bij een volk of cultuur zou horen is iets wat ‘uit de
tijd’ is.
De eerder genoemde Frans-Joodse diplomaat Jacques Attali
schreef dat ‘ieder mens een wezen is zonder afkomst, zonder wortels, een
nomade’.
Dit idee werd al eerder gebracht door Sigmund Freud, die
stelde dat mensen hoofdzakelijk het product van opvoeding zijn, en de culturele
en historische
14
achtergrond een te verwaarlozen rol speelt.
Het algemene idee is nu dat het samensmelten van volken en
culturen een onvermijdelijke, en zelfs te prefereren ontwikkeling is.
De term die wordt gebruikt is de ‘melting pot’ (smeltkroes)
en komt van de joodse schrijver Israel Zangwill.
Het idee van de smeltkroes was de basis voor de ‘Critical
Race Theory’ (CRT). Volgens deze theorie, die onderdeel is van de politiek
correcte agenda, is de westerse maatschappij fundamenteel racistisch.
Blanke mensen zijn onderdrukkers, of ze zich hier nu bewust
van zijn of niet, en etnische minderheden zijn per definitie slachtoffers.
De regels en wetten die uit de koker van het CRT activisme
komen zijn echter juist racistisch.
Voor aanstellingen bij de overheid krijgen mensen met
etnische achtergronden voorrang, en bij universiteiten als Harvard zijn de
toelatingseisen voor Amerikanen met Afrikaanse afkomst lager dan die van
Amerikaanse van Europese afkomst.
Alle aandacht is gericht op ‘raciale diversiteit’, terwijl
de ideologische diversiteit verdwijnt.
De universiteiten waren ooit een platform voor dialoog en
uitwisseling van ideeën. De dialogen die nog plaatsvinden liggen binnen het
‘politiek correcte’ gebied. Iedere stroming of mening die hier buiten valt
wordt als gevaarlijk gezien.
De manier waarop dissidenten worden ‘verketterd’ doet eerder
denken aan een dogmatische cult of religie dan aan een onderwijsinstelling.
Het immigratiebeleid komt uit dezelfde politiek correcte
koker.
Ook hier gaat het onder de vlag van ‘tolerantie’ en
‘humaniteit’.
Natuurlijk moeten mensen in nood geholpen worden.
Het immigratiebeleid is echter zowel voor immigranten als de
landen waar men naar toe migreert geen oplossing, maar een drama.
De werkelijke problemen worden niet aangepakt, men zou bijvoorbeeld
kunnen stoppen met de interventies en de zogenaamde 'missies' in landen als
Irak, Afghanistan, Libië, Syrië, Somalië, Sudan, en Mali. Deze militaire
operaties laten verwoeste landen achter. Het is geen toeval dat juist uit deze
landen veel migranten komen.
De migranten, in de meerderheid mannen, zijn vaak
getraumatiseerd, en weten zich niet aan te passen aan een onbekende cultuur,
wat veel maatschappelijke problemen veroorzaakt.
Een veel gehoord argument is dat mensen zich altijd
verplaatst hebben, en dit altijd zullen doen.
Dit is natuurlijk waar, en wanneer migratie op een
natuurlijke manier gebeurt is er niets mis mee.
Integendeel, het is via de handel en de kunst, en allerlei
maatschappelijke contacten dat culturen en volken elkaar kunnen leren kennen en
verrijken.
De geschiedenis kent vele voorbeelden van vruchtbare
uitwisseling.
Culturen zijn geen eilanden, vele gebruiken en culturele
uitingen zijn het resultaat van dergelijke uitwisselingen.
Het moet echter wel in natuurlijke processen verlopen.
Wanneer er abrupte massale migratiestromen zijn dan
genereert dit onrust en conflicten.
Deze staat van onzekerheid en chaos gaat vaak gepaard met
machtsverschuivingen.
Massamigratie is om deze reden uiterst geschikt als
machtsmiddel.
In het boek 'Weapons of Mass Migration' van de Amerikaanse
schrijfster Kelly Greenhill beschrijft deze hoe massamigratie sinds millennia
gebruikt wordt, en een van de meest effectieve militaire strategieën is.
In zijn boek ‘The Culture of Critique' beschrijft Kevin
McDonald hoe Joodse bewegingen sinds de tweede wereldoorlog een actieve rol
hebben in de promotie van de multiculturele agenda en massamigratie.
Organisaties als de ‘open border foundation’ van George
Soros, de ADL, en talloze NGO’s (waarvan vele door Israël gefinancierd) zorgen
voor een stroom van vluchtelingen
15
naar Westerse landen.
De multiculturele smeltkroes moet er voor zorgen dat de
Europese volken verdwijnen, en het joodse volk heeft hier het voortouw, zoals
de Joods-Zweedse diplomate Barbara Spectre dat duidelijk zei: “of we het nu
leuk vinden of niet, de Joden hebben een leidende rol hebben in de
transformatie van een Europa van homogene naties naar een multiculturele staat”.
In de joodse gemeenschap is er een ware obsessie voor
‘rassenmenging’ in westerse landen.
Dit is opmerkelijk gezien het feit dat men binnen de joodse
gemeenschap er juist zo op gebrand is om binnen het eigen volk te trouwen.
Het sluit natuurlijk exact aan op het Kalergi Plan, waarin
wordt gepleit dat Europa een ‘smeltkroes van rassen en volken’ zal worden,
waarbij het joodse volk zuiver zal blijven en de nieuwe aristocratie zal
worden.
Nu kun je zeggen dat uiteindelijk de mensen zelf uitmaken
wie ze als partner kiezen, maar wanneer er sprake is van een agenda en massa
manipulatie kan je nauwelijks meer van vrije keuzes spreken.
De toon wordt steeds agressiever.
Zo zei de franse president Sarkozy in een toespraak dat
rassenmenging verplicht zou moeten worden als het niet vrijwillig gebeurt.
Een Joods-Amerikaanse econoom als Paul Krugman zei in een
interview dat de ‘tijd van de blanke man’ in Amerika over is.
De Joods-Amerikaanse historicus en schrijver Noel Ignatiev
benadrukte dat "verraad aan de blanke bevolking loyaliteit aan de mensheid
is”.
De joodse schrijfster Susan Sontag (geboren Susan Rosenblat)
schreef dat ‘het blanke ras de kanker is van de menselijke geschiedenis’, en de
oorzaak van alle ellende in de wereld.
Tim Wise, is een amerikaanse schrijver van joodse afkomst
die honderden lezingen aan universiteiten heeft gegeven, maar ook bij bedrijven
en non profit organisaties.
Zijn lezingen zijn over het algemeen felle tirades over het
probleem van het ‘blanke ras’, dat hij net als Susan Sontag als de hoofdoorzaak
van vrijwel alle wereldproblemen ziet.
Dit is nu een geaccepteerd beeld in de academische wereld.
In mei 2020 publiceerde de “American Psychoanalytic
Association” een artikel van de joodse amerikaanse onderzoeker Donald Moss.
In het artikel, dat de titel ‘On whiteness’ heeft,
beargumenteert Moss dat ‘blank zijn’ een ‘kwaadaardige parasitaire aandoening’
is.
De Joods-Amerikaanse politicus en schrijfster Dayna Steele
liet zien dat het nog radicaler kan.
Op Twitter postte zij een bericht waarin zij voorstelde hoe
de ‘blanke racisten aan te pakken’, namelijk om de kinderen bij deze mensen weg
te halen en in kampen te stoppen, om hen te mishandelen en uit te hongeren. Dit
schreef zij letterlijk.
Diana Steele is een vooraanstaande politicus, schrijfster
van acht boeken en bekende ‘keynote’ speaker, toch zwegen de media over haar
bericht.
Bedenk nu eens dat een andere etnische bevolkingsgroep op
deze manier zou worden aangevallen. Dit zou direct een golf van
verontwaardiging veroorzaken.
Maar voor Europese volken en culturen gelden er andere
regels.
Dit ervaarde onlangs een londense student.
Op de universiteit waar hij studeerde waren er meerdere
belangengroepen, bijvoorbeeld voor aziatische studenten, joodse, afrikaanse en
andere groepen met een eigen etnische en culturele achtergrond.
Deze groepen organiseren bijeenkomsten voor culturele
activiteiten zoals het maken van muziek, en men wil natuurlijk ook graag
samenzijn met mensen met een gelijke achtergrond.
Nu bleek er geen Engelse groep te zijn, en de student
besloot deze op te richten.
Dit deed alle alarmbellen afgaan.
De groep werd direct verboden en de persoon werd ervan
verdacht extremistische ideeën op na te houden. Dit is geen incident. Het lijkt
erop dat de enige
16
manier waarop iemand van een Europese bevolkingsgroep zich
mag uiten het uitspreken van schuldgevoel is.
Iedere waardering voor de Europese culturen wordt als bodem
van extremisme gezien.
De amerikaanse overheid deed onlangs de verklaring dat de
grootste bedreiging voor Amerika niet (meer) het moslimterrorisme is, maar
‘domestic terrorism’.
Men doelt hier op de blanke conservatieve bevolking, die men
etiketteert als ‘white supremacists’.
Er is echter geen enkele fundering voor het bestaan van
terrorisme door blanke groeperingen.
Men wijst op de Trump supporters als potentiële terroristen,
en op de dood van George Floyd.
Deze dood was natuurlijk tragisch, maar er is geen bewijs
dat er systematisch racisme bij de Amerikaanse politie is.
Er zijn niet meer slachtoffers (proportioneel gezien) van
zwarte dan van blanke mensen door politiegeweld.
Het is wel aan te tonen dat zogenoemde ‘black crime’ buitenproportioneel
groot is.
Een blanke Amerikaan heeft veel meer kans door een zwarte
Amerikaan te worden gedood dan door een blanke Amerikaan.
Maar ook zwarte amerikanen lopen veel meer kans door een
zwarte amerikaan te worden gedood dan een blanke.
Dit roept veel vragen op.
Waarom kennen andere minderheids groepen, bijvoorbeeld
aziaten, deze excessen niet? Een logisch aanpak zou zijn om dit
cultureel-historisch en maatschappelijk te onderzoeken.
Er wordt echter geen onderzoek gedaan want er is al een
(politiek correcte) verklaring, en dat is dat het een ‘blank probleem’ is.
Door het ontbreken van een serieuze aanpak, en het
propageren van ‘blanke schuld’ is er een enorme toename van het geweld.
De slachtoffers van ‘black crime’ worden systematisch
genegeerd en gecensureerd.
Toen in de VS een zwarte amerikaan (Correy Mohammed)
willekeurig vier blanke mensen neerschoot vanuit een racistisch motief, zwegen
de media.
Wanneer het slachtoffer van afrikaanse afkomst geweest zou
zijn was dit zeker wereldnieuws geworden, zoals bij de dood van George Floyd.
Deze kreeg drie begrafenissen met pompeuse ceremonies.
Floyd lijkt een heiligen status te hebben gekregen.
Hij wordt afgebeeld als martelaar op honderden
muurschilderingen wereldwijd. Over zijn leven hoor je echter zeer weinig.
Floyd had baantjes zoals disco portier en acteur in porno
films, en hij had een lange criminele achtergrond.
Hij kreeg vijf jaar gevangenisstraf omdat hij bij een
inbraak in een huis een zwangere vrouw een pistool tegen haar buik had
gehouden.
Floyd was ook een notiore zware drugsgebruiker.
Na autopsie bleek dat hij bij zijn aanhouding vijf keer de
dodelijke dosis drugs in zijn lichaam had.
Dit moet relevant zijn geweest bij zijn doodsoorzaak, maar
het werd niet in het rapport opgenomen.
Het is overigens opmerkelijk dat de autopsie werd uitgevoerd
door de Joods-Amerikaanse forensisch expert Michael Baden, dezelfde man die de
autopsie van Jeffrey Epstein heeft gedaan, en ook van John F Kennedy.
Natuurlijk is de levenswandel van Floyd geen rechtvaardiging
voor politiegeweld, maar het maakt wel duidelijk dat het imago van Floyd een
creatie is.
Er staat een machtige propaganda machine achter, waar
organisaties als BLM (Black Lives Matter) een belangrijke rol bij spelen.
BLM wordt door de media gepresenteerd alsof het om een
spontane ‘grassroot’ organisatie gaat, het wordt echter gesteund met miljarden
dollars door multinationals als BlackRock, Amazon, Google, Youtube, Facebook,
IBM, Apple, Microsoft, Goldman Sachs, Bank of America, Pepsico, Nike en AirBnB.
Dat multinationals dit financieren laat duidelijk zien dat
zij niet slechts een financiële drijfveer hebben, maar dat er ook een
ideologische motief is. Demonstraties in
17
verband met de corona maatregelen worden hard de kop
ingedrukt, terwijl de BLM protesten, die over het algemeen zeer gewelddadig
zijn, worden gesteund.
Eerdere ‘zwarte’ gewelddadige bewegingen zoals de ‘black
stone rangers’ en de ‘black panthers’ werden gesteund door joodse politici als
David Horowitz.
Een van de oprichters van de BLM beweging is de joodse
activiste Susan Rosenberg die eerder betrokken was geweest bij de gewelddadige
‘Black Liberation Army’ beweging.
Rosenberg werd veroordeeld tot 58 jaar gevangenisstraf nadat
zij medeplichtig was bevonden aan bomaanslagen en moordaanslagen. Na zestien
jaar kreeg ze gratie onder Bill Clinton.
Het is natuurlijk waar dat de zwarte bevolking in Amerika
(en ook in andere landen) groot onrecht is aangedaan.
Dit is iets waarover gesproken moet worden, en er is ook
veel over gesproken en geschreven.
De boodschap van organisaties als BLM zoekt echter geen
discussie, en ook geen oplossing.
De enige boodschap is dat er nog steeds sprake is van
systematisch racisme en geweld in westerse landen, met name door blanken tegen
de zwarte bevolking. Deze beschuldiging is echter niet gefundeerd op feiten.
De amusements industrie klopt het idee van ‘blanke schuld’
op door de talloze films en series over gevaarlijke ‘extreem rechtse’ blanke
bewegingen.
De laatste jaren zien we in films en series hoe deze ‘blanke
extremisten’ aangepakt zouden moeten worden, bijvoorbeeld in de nieuwe serie
‘Hunters’ met Al Pacino in de hoofdrol.
De Amerikaanse zender CBS kwam met een televisieshow met de
naam ‘The Good Fight’ waar men stelt dat de tijd is gekomen om geweld te
gebruiken tegen neonazi's.
Wat een neo nazi precies zou zijn wordt niet duidelijk
gedefinieerd, maar het is vandaag de dag voldoende om voor de Westerse cultuur
op te komen om als extremist en Nazi te worden bestempeld.
De agressieve taal naar de Europese bevolking is zo
geaccepteerd geworden dat een zwarte actrice in een BBC programma kon grappen
dat het tijd is om ‘de blanke te doden’ (Kill whitey).
De BLM beweging is met name desastreus voor de zwarte
gemeenschap.
De BLM protesten gaan vaak gepaard met geweld, zowel tegen
de zwarte als de blanke bevolking.
Veel zwarte middenstanders in de amerikaanse binnensteden
zagen hun winkel en bedrijf door de BLM agitatoren vernield worden.
De slachtoffers van ‘black crime’ zijn voornamelijk
amerikanen van afrikaanse afkomst.
Veel afro amerikanen zijn dan ook zeer kritisch tegenover de
BLM beweging en hun ‘politieke correcte’ agenda, maar ook deze mensen worden de
mond gesnoerd.
Het is wel duidelijk dat het hier niet gaat om het
bestrijden van racisme of het rechtzetten van historisch onrecht begaan tegen
bepaalde etnische groepen.
Wat er gebeurt is dat conflicten aangewakkerd worden tussen
volken en culturen.
Het is een verdeel en heers strategie, en hoe deze wordt
toegepast staat in de Protocollen beschreven.
Het gaat niet alleen om Amerika, maar om het hele Westen.
In Europa speelt hetzelfde probleem bij
minderheidsgroeperingen, met name migranten uit moslim landen.
Er is de afgelopen decennia een schrikbarende toename van
mishandelingen en verkrachtingen in Europese landen.
De plegers zijn overwegend migranten, en de slachtoffers
zijn overwegend vrouwen van Europese afkomst.
De politiek en media zwijgen in alle talen, en de
slachtoffers, vaak jonge vrouwen, staan voor dichte deuren.
Er wordt niet over gesproken en het komt nauwelijks in het
nieuws want het is taboe.
18
De verdeel en heers strategie laat zien dat het Kalergi plan
wordt uitgerold. Rabbijnen zijn hier opmerkelijk openlijk over.
Men stelt dat Europa nu eenmaal in verval moet raken, want
anders zal de messias niet komen, dit is volgens hen eenvoudigweg de vervulling
van de profetieën.
De massa immigratie, met name de moslim immigratie (die zij
‘de bezem van Europa’ noemen) zal dit proces moeten versnellen.
Dit is een belangrijk punt, want de tijd dringt, wanneer de
nieuwe tempel te laat gebouwd zal worden zal de messias niet verschijnen.
Als je enig onderzoek doet dan wordt het al snel duidelijk
dat er een georganiseerde aanval op de Europese volken is.
Dat er een ideologische drijfveer zou zijn die met het
joodse volk is verbonden en teruggaat tot de farizeeërs, zoals personen als E
Michael Jones en Simone Weil beweren, zal echter voor veel mensen vergezocht
lijken.
Veel van de joden die in dit artikel zijn geciteerd zien
zichzelf als seculiere (niet religieuze) joden, ook wel de ‘liberale joden’
genoemd.
Hoe zou je bij hen nu kunnen spreken van een religieuze drijfveer?
Om dit te kunnen begrijpen moet je eerst beseffen dat er
überhaupt een drijfveer is.
Het zijn niet alleen de rabbijnen die hun pijlen op westerse
cultuur richten, ook ‘seculiere’ joden als Barbara Spectre en Soros laten zien
dat er een ideologische drijfveer is die tegen het Westen gekeerd is.
Spectre en Soros zijn geen religieuze joden, evenmin als de
eerder geciteerde Krugman, Wise, Sontag, Ignatiev en Moss, of machtige joodse
hedge funds managers als Larry Fink en Paul Singer.
Deze laatste twee staan bekend als nietsontziende
zakenmensen die over lijken gaan.
Wat zou hun motief zijn om met enorme bedragen organisaties
te steunen die staan voor transgenderrechten, abortus en massamigratie?
Waarom maakt een joodse belangenorganisatie als de ADL zich
zo hard voor abortus, immigratie, en gender onderwijs op scholen?
De ADL is een van de vele joodse organisaties die deze zaken
financieren en promoten.
Er moet dus sprake zijn van een ideologie en een motief.
De sleutel van het antwoord op de vraag waarom seculiere
joden aan deze agenda zouden meedoen kan in het zionisme gevonden worden.
Dit is geen religieuze maar een nationalistische beweging.
Zowel gelovige als niet gelovige joden steunen het zionisme.
Het zionisme is een relatief recente beweging (opgericht
eind negentiende eeuw) en kan als de politieke tak van het judaïsme gezien
worden.
Het boek ‘De Jodenstaat’ van Theodor Herzl (de oprichter van
het zionisme) stelt dat het zionisme een beweging is die er naar streeft de
joden een eigen staat te geven.
Herzl was een zelf verklaarde atheïstische jood, maar stelde
toch dat het fundamenteel was dat de staatsgodsdienst van de nieuwe joodse
staat het judaïsme zou zijn.
Zoals eerder beschreven komt het judaïsme voort uit het
farizeïsme.
Dit was een eeuw geleden nog gewoon in de joodse
encyclopedie te vinden, en veel joodse religieuze leiders hebben hierover
gesproken en geschreven.
Het judaïsme is een religie waarvan de ideologie en de
cultus die daar bij horen sterk materialistisch zijn.
De aandacht ligt op het strikt naleven van voorschriften en
vastgelegde wetten.
In deze zin staat het judaïsme dicht bij politiek en
rechtspraak, en dit maakt een stap naar een politieke beweging eenvoudiger.
Een politieke beweging opent uiteraard allerlei deuren en
mogelijkheden die bij een religie niet voorhanden zijn.
Het aansluiten bij een politieke partij is daarnaast ook een
eenvoudiger beslissing dan het aansluiten bij een religie, en je hoeft vandaag
de dag niet eens joods te zijn om zionist te zijn. Zowel Boris Johnson als
Joseph Biden hebben verklaard ‘proud zionists’ te zijn.
19
Een politieke lobby heeft ook een veel directere werking op
de maatschappij dan een religieuze beïnvloeding.
Het steunen van politieke partijen door het bedrijfsleven en
de financiële wereld is vandaag de dag gemeengoed geworden.
Door de enorme invloed die het zionisme op de samenleving
heeft gekregen (met name de westerse samenleving) is deze geleidelijk terug
gegleden naar een situatie zoals deze in de (pre-griekse) oudheid gewoon was.
Dat wil zeggen een situatie waar een kleine elite absolute
macht had op alle maatschappelijke gebieden. De situatie van nu is echter wel
uniek.
Bij de koningen en keizers van de oudheid, en ook bij
moderne totalitaire regimes zoals China en Noord Korea, mag het volk nog zeggen
wie de macht heeft.
De onderdrukking in de westerse landen heeft echter geen
gezicht, maar kent slechts handlangers, en deze kunnen indien nodig vervangen
worden.
Een ander punt waar veel onduidelijkheid over is is de
joodse rol in de communistische regimes. Ook hier ligt de hoofdoorzaak bij de
censuur.
Het ontbreekt niet aan feiten, die zowel van joodse als niet
joodse bronnen komen.
Het communisme wordt als een materialistische (niet
spirituele) ideologie gezien.
Toch spreekt Solzjenitsyn, die het systeem door en door
kende, van een religieuze drijfveer.
Hij schrijft dat het communisme een strijd tegen het
christendom was, en van buiten Rusland kwam.
In de woorden van Solzhenitsyn:
"De leidende bolsjewieken die Rusland overnamen waren
geen Russen. Ze haatten Russen. Ze haatten christenen. Het was een invasie en
verovering van het Russische volk. Het bolsjewisme was de grootste menselijke
slachting aller tijden. Het feit dat het grootste deel van de wereld deze
realiteit niet kent, bewijst dat de mondiale media in handen zijn van de
daders."
Het communisme en het bolsjewisme hebben hun basis in de
marxistische ideologie, van Karl Marx uiteraard.
Nu was Marx zeker geen atheïst.
Marx kwam uit een familie van rabbijnen, hij was
vrijmetselaar en had een directe band met de Rothschild familie.
Zijn bekendste werk is ‘Das Kapital’, maar hij schreef ook
andere boeken, waaronder een gedichtenbundel, waar duidelijk uit blijkt dat hij
niet atheïstisch was.
De grote inspiratie voor zijn filosofie was, aldus Marx
zelf, Moses Hess, eveneens zoon van een Rabbijn, wiens socialisme als de
voorloper van het zionisme wordt gezien.
Net als het judaïsme zoekt het marxisme naar de ‘verlossing
op aarde’, in de materiële wereld, en dat doet het kapitalisme ook, het is het
aanbidden van de god Mammon.
Hoe het communisme werd gesteund door joodse bankiers is
grondig onderzocht en gedocumenteerd door personen als Carroll Quigley (in zijn
boek 'Tragedy and Hope'), Douglas Reed (The controversy of zion) en Louis
Marschalko (The World Conquerors: The Real War Criminals).
Het communisme was vanaf het eerste moment af een
internationale beweging, en onder leidende figuren bevonden zich veel joodse
activisten en politici, met name in Europa, Noord en Zuid Amerika, en het
Oostblok.
In vrijwel alle communistische regimes bekleedden joden
belangrijke posities. Minder bekend is dat veel sleutelfiguren van het Chinese
communistische regime ook joods waren, zoals Israël Epstein, een Poolse Jood
die zich eerder bij de Russische bolsjewisten had aangesloten en onder Mao Tse
Tung minister van Financiën werd.
Dan was er Sidney Shapiro, eveneens een Poolse Jood en
communist, die de leiding kreeg
20
over China's propaganda apparaat.
Jakob Rosenfeld, een Oostenrijkse Jood, ook bekend als
generaal Luo, werd de minister van Volksgezondheid.
Verder waren de Amerikaanse Joden Sidney Rittenberg en Rewi
Alley zeer invloedrijke figuren in de Chinese communistische partij.
Joodse spionnen als Frank Coe, Solomon Adler en Jonathan
Pollard zorgden ervoor dat er een zeer grote hoeveelheid militaire en
diplomatieke informatie van het Westen naar China werd gesluisd.
Een sleutelfiguur in de communistische coup was uiteraard
Mao Tse Tung.
Deze werd opgeleid aan de Chinese Yale Universiteit.
De amerikaanse Yale Universiteit (waar de machtige loge
‘skulls and bones’ is gehuisvest) runde in China een netwerk van universiteiten
en scholen onder de naam 'Yale in China'.
Op jonge leeftijd werd Mao door Yale geselecteerd om
hoofdredacteur van het Chinese Yale dagblad te worden.
Mao kreeg zo een direct kanaal met landelijke reikwijdte en
een groot publiek. Zonder de steun van Yale zou Mao nooit aan de macht zijn
gekomen.
Dit is iets dat door de Yale Universiteit zelf werd
bevestigd in een publicatie.
Achter de vijandigheden heeft Amerika heeft altijd hechte
diplomatieke en commerciële relaties gehad met China, zoals in de video China
and the New World Order van James Corbett.
Het communisme lijkt in eerste op eerste opzicht lijnrecht
tegenover het kapitalisme te staan.
Er zijn duidelijke verschillen, maar het blijken twee zijden
van dezelfde medaille te zijn.
Beide ideologieën werden gepushed door zionisten, beide
kennen een elite klasse en gecentraliseerd bestuur, een vernietiging van het
individu, het ontbreken van spiritualiteit, en beide zijn de oorzaak van enorm
veel onrecht en leed in de wereld.
Of je nu ‘kameraad’ of ‘consument’ bent lijkt uiteindelijk
weinig te verschil uit te maken.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat de ‘vaders van het
moderne kapitalisme’, dat wil zeggen de eerste amerikaanse ‘neoconservatieven’
(uit de jaren ‘50), vrijwel allemaal joodse marxisten waren.
De ideologie van ‘neoconservatieven’ als Irving Kristol,
Nathan Glazer en Norman Podhoretz komen sterk overeen met het communisme.
Het waren de leraren van een nieuwe lichting
neoconservatieven, ook overwegend joods, waaronder personen als Paul Wolfowitz,
David Brooks, Charles Krauthammer, Elliott Abrams, Richard Perle and Paul Bremer.
Deze mensen hebben een enorme invloed gehad op de
amerikaanse politiek, en via organisaties als de NAVO en VN ook op de
internationale politiek.
Het is dan ook geen verrassing dat de huidige westerse
regeringen naar China opkijken als het voorbeeld voor sociale controle.
Hoe sterk de ideologie en politiek van de westerse landen
overeenkomen met het communisme werd uit de doeken gedaan door de ontsnapte KGB
agent Yuri Bezmenov.
In een interview gehouden in 1984 zei hij dat de westerse
regeringen dezelfde methodes gebruikten (met name psychologische
oorlogsvoering) en er dezelfde ideologische doelen op nahouden als het Sovjet
regime.
In zijn boek ‘The World Conquerors’ (1958) beschreef Louis
Marschalko het kapitalisme en communisme als ‘componenten’ van hetzelfde
systeem.
Het communisme, en de koude oorlog die daaruit voortkwam,
staan niet los van de eerste en tweede wereldoorlog, en deze oorlogen staan
niet los van de oprichting van de staat Israël.
Wanneer de diplomaat Bernard Baruch geen verregaande invloed
op de amerikaanse president (Woodrow Wilson) had gehad, en Walter Rothschild
niet zijn invloed op Engelse regering had uitgeoefend, dan zou Amerika niet bij
de eerste wereldoorlog betrokken zijn geweest, en zou het
21
zeer waarschijnlijk in 1916 tot een vredesovereenkomst
tussen Duitsland en de geallieerde landen zijn gekomen.
In een brief (bekend als de Balfour declaratie) van Arthur
Balfour aan Walter Rothschild, de engelse minister van buitenlandse zaken, zegt
Balfour dat de Engelse regering de zionistische plannen voor een joodse staat
in Palestina zal steunen.
Na de eerste wereldoorlog kwam een groot deel van het Midden
Oosten, waaronder Palestina, in Engelse handen.
Dit was een fundamentele stap voor de oprichting van de
joodse staat.
Zo staan veel belangrijke gebeurtenissen die plaatsvonden in
de twee wereldoorlogen direct in verband met de oprichting van de staat Israël.
Deze oprichting betekende overigens geenszins een eind aan
de conflicten, maar een begin van een serie nieuwe conflicten, zoals de
geschiedenis heeft laten zien.
De koude oorlog die direct op de tweede wereldoorlog volgde
was de onderliggende aanleiding voor een tweedeling in de wereldpolitiek, en
een wereldwijde bewapeningswedloop.
Het kan tegenstrijdig lijken dat neoconservatieven zoals
Irving en Podhoretz, die zich hun leven lang communist en trotskyist zouden
noemen, gedurende de koude oorlog positie kozen aan de kant van de VS en de
NAVO.
Natuurlijk konden ze als amerikaans staatsburger niet
anders, en uiteindelijk maakt het ook niet uit.
De ideologie achter het kapitalisme is, zoals Bezmenov dat
al zei, niet wezenlijk verschillend van het communisme.
Over de koude oorlog deed Podhoretz overigens een
opmerkelijke uitspraak (in zijn biografie), namelijk dat de onderliggende
aanleiding van de koude oorlog niet zo zeer dreiging van het Sovjet blok was,
maar dat het er met name om ging de militaire industrie van de VS te
ontwikkelen zodat Israël een sterke militaire bondgenoot zou krijgen.
Dit motief was al eerder aan het licht gekomen bij een rapport
gepubliceerd in 1948 van de Amerikaanse 'Joint Chiefs of Staff' (het hoogste
militaire adviserende orgaan van de president van de VS). De conclusie van het
rapport was:
"The ‘Zionist strategy will seek to involve the United
States in a continuously widening and deepening series of operations intended
to secure maximum Jewish objectives."
Een groot verschil tussen de ‘klassieke’ totalitaire regimes
en de huidige elites is het gebruik van geavanceerde technologieën.
Deze maken het mogelijk om mensen op alle manieren te
controleren.
Veel van deze technologieën worden ontwikkeld in Israël. ICT
giganten zoals Google, Samsung, Oracle, Intel, Amazon, Facebook, Apple,
Microsoft en Intel doen allen hun ‘mission-critical work’ in Israël.
Belangrijke managementposities bij technologiebedrijven
zoals Google, Facebook en Microsoft worden bekleed door personen die hoge
functies hadden binnen de Israëlische technologische geheime dienst Unit 8200,
zoals de onderzoeksjournalist Whitney Webb in dit artikel uit de doeken doet.
Ex Unit 8200 leden worden ook ingehuurd door de Amerikaanse
overheid voor het implementeren van cyber security programma's.
In washington alleen zijn al 400 ex Unit 8200 leden
werkzaam.
Een onderzoek, gepubliceerd in de Monde Diplomatiek in 2010
deed uit de doeken dat Unit 8200 een van de grootste afluisterbases ter wereld
heeft, die in staat is telefoongesprekken, e-mails en andere communicatie in
het Midden-Oosten, Europa, Azië en Afrika af te luisteren.
Vanuit de politiek is hier nauwelijks kritiek op.
Het wordt gezien als gewone zaak. Zoals de franse minister
van buitenlandse zaken Roland Dumas al zei; de Israelische geheime dienst
22
‘doet wat het wil’ in Frankrijk.
In 2016 publiceerde het Israëlische tijdschrift Haaretz een
interview met de duitse politicus Martin Schulz, die in die tijd voorzitter van
het Europese parlement was.
In het interview zei Schulz dat: “het nieuwe Duitsland
alleen bestaat om het bestaan van de staat Israël en het Joodse volk te
verzekeren."
De uitspraken van Europese regeringsleiders (van politiek
links tot rechts) laten duidelijk zien dat de EU net als de VS Israël
onvoorwaardelijk steunen, en dit terwijl de staat een lange geschiedenis van
terreur en schendingen van de mensenrechten kent, die overigens teruggaat tot
ver voor de oprichting van de Israëlische staat.
Aan het eind van de negentiende eeuw bezocht de Joodse
schrijver en humanist Ahad Ha'am Palestina.
Over zijn ervaringen schreef hij het volgende:
"De Arabieren (Palestijnen) worden door de Joodse
immigranten met vijandigheid en wreedheid behandeld. Ze worden constant
uitgedaagd en bedreigd, en hun rechten worden hun ontzegd. Ze worden vaak
afgeslacht als honden, zonder enig motief. Niemand in de Joodse gemeenschap
doet zijn mond open, men is er zelfs trots op."
We zijn inmiddels 125 jaar verder en de situatie is slechts
verergerd.
De Palestijnen hebben zo veel land verloren dat de gebieden
waar zij nog leven niet meer dan openlucht gevangenissen zijn.
Israël is inmiddels (volgens het 'English Institute for
Strategic Studies') de op vier na grootste militaire macht ter wereld (na de
VS, Rusland en China).
Dus Israël heeft een grotere militaire macht dan naties
zoals Engeland en Frankrijk.
De enorme macht wordt regelmatig ingezet om de Palestijnse
gebieden te bombarderen.
Hele wijken worden weggevaagd, waarna er witte fosfor
clusterbommen worden afgeschoten die dodelijke brandwonden veroorzaken bij de
mensen die de huizen en gebouwen zijn uitgevlucht.
Vaak worden de eerste hulpverleners ook onder vuur genomen
(zoals in dit rapport van de VN te lezen).
Dit is slechts een voorbeeld van de vele gruweldaden die
Israël pleegt.
Miko Peled, een ex israëlische paratrooper die deze daden
uit eigen ervaring had ondervonden, kreeg gewetensbezwaren, en hij besloot
hierover te schrijven. In zijn boek 'The General's Son' beschrijft hij hoe er
sprake is van een systematisch geplande etnische zuivering van het Palestijnse
volk, die plaatsvindt met behulp van terrorisme, massamoorden en de plundering
van een natie.
Miko kwam uit een zionistische familie.
Zijn vader was Matityahu Peled, de beroemde generaal die als
‘mastermind’ achter de zesdaagse oorlog wordt gezien.
In samenwerking tussen Miko en zijn vader kwam het boek tot
stand.
Miko Peled is een van de vele joodse schrijvers en
activisten die over het enorme onrecht tegen de palestijnse bevolking hebben
geschreven, en het is mede dankzij deze mensen dat het ondanks alle censuur
onder de aandacht is gekomen.
De VN heeft tientallen resoluties aangenomen waarin Israël
is veroordeeld.
Het heeft niet mogen baten.
Het geweld gaat onverminderd door.
Veel mensen zien de ‘Palestijnse kwestie’ als een lokaal
conflict.
Het is echter een conflict dat de hele wereld aangaat.
Niet alleen om het onrecht dat het Palestijnse volk wordt
aangedaan, maar ook omdat andere landen hetzelfde lot te wachten staat wanneer
men niet wakker wordt.
Zionistische leiders maken er geen geheim van dat de
ambities verder gaan dan het huidige Israël.
In de jodenstaat van Herzl beschrijft deze de joodse staat
als ‘Eretz Israël’, een oude term waar het gehele gebied tussen de Nijl en
Eufraat mee wordt bedoeld. Ben Gurion de ‘vader van Israël’ zei dat een
Israëlitische hegemonie over het
23
Midden Oosten het doel is.
Volgens de joodse journalist Israel Shamir is het
uiteindelijke doel van het zionisme niet alleen de controle over Palestina of
het Midden Oosten, maar over de hele wereld.
Israël heeft zich inderdaad altijd sterk op de wereld
gericht, en de wereld op Israël.
Menig wereldleider bezoekt Israël om met een keppeltje op
een knieval te maken voor de klaagmuur.
Het is een routine stap geworden voor een politieke en
diplomatieke carrière, en dat terwijl de staat Israël een lange geschiedenis
van internationaal terreur kent.
In 1946 pleegde de zionistische terreur beweging Irgun een
bomaanslag in het King David Hotel in Jeruzalem, waar het Britse hoofdkwartier
was gevestigd, er vielen tientallen doden en honderden slachtoffers.
In 1946 pleegde de Irgun een bomaanslag op de Britse
ambassade in Rome.
In 1967 werd het Amerikaanse oorlogsschip USS Liberty
urenlang bestookt door Israëlische straaljagers.
Het doel om het schip de laten zinken lukte niet, waardoor
het duidelijk werd dat het om valse vlag operatie waarbij Israël de schuld in
de schoenen van Egypte wilde schuiven.
In 1954 pleegden Joodse Egyptenaren en Israëlische
undercoveragenten een serie bomaanslagen op Britse en Amerikaanse gebouwen in
Egypte.
Ook hier kwam al snel aan het licht dat het om valse vlag
aanslagen ging.
De zaak werd bekend als de Lavon affair genaamd naar de
Israëlische minister van defensie Pinhas Lavon.
Het werd duidelijk dat hoge politieke leiders als Lavon,
Shimon Peres, Moshe Dayan en Yosef Avidar achter de aanslagen zaten.
Egypte arresteerde en veroordeelde een aantal Joodse
Egyptenaren en Israëlische undercoveragenten.
In 2005 kregen de overlevende aanslagplegers een
onderscheiding van de Israëlische regering.
Het motief van de aanslagen was om de druk op de VS en
Engeland op te bouwen om Israël als autonome staat te erkennen, iets waar in
die tijd nog diplomatieke bezwaren tegen waren.
Mensen die een diplomatieke oplossing zochten werden
geliquideerd, zoals Folke Bernadotte, een Zweedse diplomaat die door de
Verenigde Naties was ingehuurd als bemiddelaar in de Palestijnse kwestie.
Bernadotte leek succes te gaan hebben met een vredesverdrag,
maar werd vermoord in Jeruzalem door de Stern Groep.
De daders van de aanslag werden gearresteerd maar een jaar
later vrijgelaten.
Menachem Begin, de hoofdcommandant van de terroristische
beweging Irgun, zou in 1952 een aanslag beramen op de Duitse Bondskanselier
Konrad Adenauer, welke mislukte.
Veel van de terroristen van bewegingen als de Irgun en de
Stern zouden later Israëlische politici en beleidsmakers worden, zoals
bijvoorbeeld Yitzhak Shamir, Ariel Sharon, Isaac Rabin, Ehud Barak en Menachem
Begin.
Dit alles is historisch gedocumenteerd en het wordt ook niet
ontkend.
Men is er zelfs trots op.
Toen de Britse journalist Russell Warren Howe in 1974
Menachem Begin tijdens een interview vroeg hoe het voelde om "de vader van
het terrorisme in het Midden Oosten te zijn" antwoordde Begin
verontwaardigd: “In het Midden Oosten? In de hele wereld!”
Vier jaar later, in 1987, ontving Menachem Begin de
Nobelprijs voor de vrede. Als dit al enige betekenis had dan was dit dat Israël
de groene kaart kreeg voor internationaal terrorisme.
Het boek Dangerous Liaison van Andrew Cockburn vertelt hoe
Israëlische geheime diensten over de hele wereld wapenleveranties en militaire
training leverden zolang dit de diplomatie van Israël diende.
Israël gaf steun aan latijns-amerikaanse dictaturen, de
drugskartels in Mexico en Colombia, het apartheidsregime van Zuid Afrika, de
Sjah in Iran, Mobutu in Zimbabwe. In veel gevallen intervenieerde Israël zelf.
De Mossad en andere Israëlische diensten zijn verantwoordelijk voor
24
honderden moordaanslagen wereldwijd.
Het zou de internationale gemeenschap toch moeten
verontrusten dat een staat met een dergelijke geschiedenis een machtig
atoomarsenaal heeft opgebouwd (met hulp van de VS).
Daarbij weigert Israël het non-proliferatie verdrag te
tekenen, maar het verwijt een land als Iran dat het een atoomprogramma heeft,
terwijl Iran het verdrag wel getekend heeft, en de inspecties toelaat.
Deze hypocriete houding kan te verklaren zijn aan de hand
van het feit dat Israël meent recht te hebben op de atoombom.
Veel atoomgeleerden waren immers joods, zoals Einstein,
Oppenheimer, en Edward Teller, en Israël zou dus mogen bepalen wie de atoombom
zou mogen bezitten en wie niet.
Het Sovjet regime had in korte tijd de atoombom weten te
ontwikkelen dankzij spionage. Na onderzoek in de jaren ‘50 werden een aantal
atoomgeleerden verdacht van het doorspelen van informatie aan het sovjetregime.
De verdachten waren vrijwel exclusief joodse wetenschappers.
De atoomgeleerde Klaus Fuchs werd veroordeeld, evenals Oscar
Seborer, David Greenglass, Harry Gold, Morton Sobell, en het echtpaar Julius en
Ethel Rosenberg.
Ook aan de Sovjet kant waren de spionnen van joodse afkomst,
en het was duidelijk dat er sprake van coördinatie was geweest, maar alle
beschuldigden weigerden de namen van hun opdrachtgevers te geven.
De atoomwapens veranderden de wereld voorgoed.
Het is een dreiging van totale vernietiging waarvan vrijwel
iedere wereldburger zich bewust is.
Dus niet alleen een militaire maar ook een psychologische
macht.
Zo hebben Israelische diplomaten regelmatig gedreigd met de
‘Samson optie’. Dit wil zeggen dat wanneer men denkt dat de staat Israël
ernstig gevaar loopt het niet zal aarzelen zichzelf te vernietigen, alsmede
andere landen.
Een andere gebeurtenis die de wereld voorgoed zou veranderen
waren de (valse vlag) aanslagen op 9/11.
De aanslagen waren de aanleiding voor een reeks nieuwe
oorlogen en conflicten, en nieuwe wetten en maatregelen die de vrijheid van de
mensen sterk zou beperken.
Er zijn inmiddels heel wat boeken en documentaires over de
9/11 aanslagen, en iedereen met een beetje gevoel voor logica kan inzien dat er
iets grondig mis is met de officiële theorie.
Een van de onderzoekers is Christopher Bollyn, een
Amerikaanse journalist en deskundige van het Midden Oosten.
De aanpak van Bollyn is uniek, omdat hij niet alleen de
aanslagen onderzocht, maar ook wat er aan vooraf ging.
Zijn boeken 'Solving 9/11' en de 'War on Terror' tonen aan
dat 9/11 een zionistische operatie was die tientallen jaren in voorbereiding
was.
Vrijwel alle middelen die nodig waren voor het voorbereiden
van de aanslag waren in handen, of stonden onder controle van Israëlische
bedrijven en geheime diensten, bijvoorbeeld de toegang tot de WTC torens, het
beheer van computernetwerken en beveiligingssystemen op de vliegvelden.
De voorbereiding, het opruimen van het puin (en
bewijsmateriaal), het onderzoek en zelfs het ontwerp van de gedenkmonumenten
werden door Israëlische bedrijven uitgevoerd. Een goede samenvatting van deze
boeken is de online voordracht Tricked Into War.
De Joods-Amerikaanse advocaat Philip Zelikow werd aangesteld
als hoofd van de commissie die onderzoek naar de aanslagen van 9/11 deed.
Het zou een van de grootste ‘cover ups’ uit de geschiedenis
worden. Onlangs is Zelikow aangesteld als hoofd van de ”COVID Commission
Planning Group”, wiens rol is: "Amerika en de wereld te helpen lering te
trekken uit de pandemie en zich te beschermen tegen toekomstige
bedreigingen."
25
Het commissie rapport lijkt een aangepaste versie van het
9/11 rapport.
Het is dezelfde retoriek, hetzelfde draaiboek, weer is er
een nieuwe onzichtbare vijand waartegen we beschermd moeten worden, en waarvoor
we maatregelen moeten accepteren en onze vrijheden voor moeten opgeven.
Zelfs een grote scepticus moet kunnen inzien dat de COVID
maatregelen direct in het verlengde van 9/11 liggen.
Het idee dat de aanslagen op 9/11 door Israël zou zijn
gepland en uitgevoerd, in samenwerking met de amerikaanse regering, is
afschrikwekkend, en dit is de reden dat de mensen er niet over willen nadenken.
Discussies worden direct afgekapt met kant en klare opinies.
Bijvoorbeeld dat bij een dergelijk groot complot zeer veel
mensen betrokken moeten zijn geweest. Als een dergelijke aanslag een complot
was dan zou dit niet verborgen gehouden kunnen worden, is een veel gehoord
argument. Sommige mensen zouden toch gaan spreken, er zouden onvermijdelijk
dingen uitlekken.
Het punt is echter dat dit ook gebeurt.
Er zijn zeer veel mensen, wetenschappers, militairen,
politici, brandweermannen, eerste hulp verleners, en ooggetuigen die zich
hebben uitgesproken over 9/11.
Er is een overweldigende hoeveelheid gedocumenteerde en
geverifieerde feiten. Hier is echter muur omheen gebouwd, en hoe dit is gedaan
staat beschreven in de protocollen van Sion.
Deze censuur is zo effectief omdat het in meerdere
maatschappelijke gebieden wordt toegepast.
Wanneer je via verschillende kanalen hetzelfde verhaal hoort
dan ben je sneller geneigd het voor waar aan te nemen.
Dit is zo overtuigend dat men de logica aan de kant heeft
weten te zetten.
Zelfs de fysieke natuurwetten hebben het moeten ontgelden in
het officiële rapport over 9/11.
Met wetenschappers die op feiten wijzen (die iedereen kan
verifiëren) wordt geen discussie aangegaan, maar men wordt gebrandmerkt als
‘aanhanger van complottheorieën’, en wanneer een connectie met Israël of het
zionisme opduikt dan wordt er direct geroepen dat het ‘antisemitisme weer de
kop opsteekt’.
Dit is een zeer krachtig psychologisch wapen, iets wat
Theodor Herzl al besefte. Herzl heeft zelf herhaaldelijk benadrukt dat het
Zionisme, wilde het succesvol zijn, een “overdrijving van de gevaren van
antisemitisme nodig had”.
Als je enig onderzoek doet, en niet alleen naar 9/11 of de
corona crisismaatregelen, maar naar andere zaken die onder de ‘politiek
correcte’ en ‘duurzame ontwikkeling’ agenda's vallen, dan kom je uit bij
dezelfde personen en dezelfde instituten, zoals bijvoorbeeld de WHO, de Soros
foundation en het WEF.
Deze instituten presenteren zich als
samenwerkingsplatformen, maar in werkelijkheid zijn het façades voor machten
die op de achtergrond werken.
Veel van de maatregelen en richtlijnen voor de corona crisis
komen van het ‘COVID Action Platform’, een initiatief van het WEF.
Het doel van het COVID actieplan is volgens het WEF: ‘het
urgent bouwen aan de fundering van nieuwe maatschappelijke en economische
systemen voor een POST COVID wereld’, dit wordt ook gebracht als ‘de Grote
Reset’.
De hele paraplu van politieke correctheid, van
gendergelijkheid, massamigratie, het afschaffen van privé bezit, en het
transhumanisme maken deel uit van deze Grote Reset.
Het WEF zegt een samenwerkingsverband tussen overheden en
bedrijven te zijn, maar de financiering komt volledig uit het bedrijfsleven,
met name van financiële instellingen zoals hedgefonds, banken en
investeringsfondsen, die veelal een joodse directie hebben. Hetzelfde is het
geval bij de
26
Farmaceutische industrie.
Bedrijven als Pfizer, Astrazeneca, en Moderna, Johnson &
Johnson, Gamaleya (ontwikkelaar van het sputnik vaccin) hebben allen joodse
directeuren en managers.
De directrice van het CDC (Centers for Disease Control) is
joods, als vrijwel alle personen die op sleutelposities van het CDC zitten. Het
CDC is een amerikaans instituut dat toonaangevend is voor Corona onderzoek en
informatieverspreiding op wereldniveau.
De Joods-Amerikaanse arts Jeff Zients is door Biden
aangesteld als ‘vax czar’. Deze functie is gecreëerd om ervoor te zorgen dat er
een vlotte samenwerking is tussen overheid, gezondheidssector en bedrijfsleven.
Voor minister van gezondheid koos Biden de joods amerikaanse
transgender arts Rachel Levin.
Dan is er het Milken institute, een instituut dat zich richt
op de gezondheidssector.
Het instituut is opgericht door Michael Milken, een
amerikaanse jood die ook wel de ‘junk bond koning’ wordt genoemd.
Milken werd veroordeeld tot 10 jaar gevangenisstraf (waarvan
hij er 2 uitzat) voor zes misdrijven, en kreeg gratie onder Donald Trump.
Net als Soros, Epstein, Sheldon Adelson, Ghislain Maxwell,
en tal van andere machtige joden richtte Milken zijn filantropische
instellingen op om de globale agenda te promoten, en tegelijkertijd zijn imago
op te poetsen.
Op een bijeenkomst georganiseerd door het Milken institute
(in Juli 2019), waar de mrna vaccins werden besproken, zei Anthony Fauci (die
deel uitmaakte van het panel), dat voor het testen van mrna vaccins minstens
tien jaar nodig zou zijn.
De conclusie van de sprekers was dat wanneer er een nieuwe
ernstige virusuitbraak zou zijn de gebruikelijke testprocedures omzeild zouden
kunnen worden om zo het mrna vaccin versneld te kunnen inzetten.
De COVID maatregelen vallen binnen de plannen van de
politieke correcte agenda en een wereldregering, en het is duidelijk dat veel
joodse personen en organisaties betrokken zijn bij deze agenda.
Maar hoe zit het dan met Israël, kun je je afvragen.
De bevolking van Israël lijdt als geen ander onder het
corona beleid.
De Israëlische staat heeft zeer strenge corona regels, een
hoge vaccinatiegraad, en veel mensen met vaccinatieschade.
Dit geeft duidelijk aan dat er geen complot is waar het
volledige joodse volk deel aan zou hebben.
Het gaat om een elite, weliswaar overwegend joods, maar
zonder enige empathie voor andere mensen, zij het voor joden of niet joden.
Het gaat om de wereldregering, en hiervoor moeten offers
worden gebracht, zo nodig binnen het eigen volk.
Dit staat overigens letterlijk in de talmoed, en het wordt
zonder omhaal gezegd door Rabbijnen.
Menachem Schneerson, de laatste ‘Rebbe’ die haast een
heiligen status heeft, en door velen als de Messias wordt gezien, stelde
bijvoorbeeld dat de holocaust noodzakelijk was.
De holocaust, wat overigens letterlijk ‘ritueel brandoffer’
betekend, was volgens hem een ‘goddelijke interventie’, en Hitler was slechts
de ‘boodschapper’.
God ontdeed het joodse volk, net als een chirurg, van een
ziek lichaamsdeel. Het was de straf voor de Europese Joden die zich vermengd
hadden met Europese volken.
De holocaust dient nog een ander doel, beschreven door de
joodse schrijver Norman Finkelstein, en dat is een middel om mensen de mond te
snoeren wanneer er enige kritiek is op Israël.
In zijn boek 'The Holocaust Industry' schrijft Finkelstein:
"De Holocaust is een ideologisch wapen, dat als doel
heeft om de staat Israël, een van de meest formidabele militaire machten ter
wereld met een afschuwelijke reputatie wat betreft mensenrechten, zichzelf als
slachtoffer te presenteren, en zich op deze manier immuniteit tegen kritiek te
verschaffen".
27
Volgens Yaakov Shapiro, een Rabbi die kritisch tegenover het
zionisme staat, heeft men de holocaust een religieuze status gegeven, en wordt
iedereen die van de officiële leer afwijkt als een ketter vervolgt.
Wanneer de herinnering aan de Holocaust zou verwateren zou
ook het pressiemiddel wegvallen.
Het moet dus constant in herinnering gebracht worden.
Dit doet men op alle maatschappelijke gebieden, zoals het onderwijs,
de filmindustrie (om de paar jaar is er weer een nieuwe holocaust film), er
wordt wereldwijd gelobbyd voor ‘holocaust onderwijs’ op scholen, en er is ook
een sterke politieke lobby.
In Malmö werd onlangs de volledige stad afgesloten voor een
internationale bijeenkomst over de holocaust.
Het hoofdargument van dergelijke bijeenkomsten is dat
wanneer de aandacht voor de holocaust zou verslappen de kans groot is dat de
geschiedenis zich zal herhalen.
Dit staat lijnrecht tegenover de beslissing van wikipedia om
pagina’s over de genocides van de communistische regimes (waar tientallen
miljoenen doden vielen) te verwijderen omdat deze informatie “de deur open zou
zetten voor toekomstige tirannieke regimes”.
Het is de bekende ‘double speak’ en dubbele standaard.
Het werkelijke gevaar voor het joodse volk is de sterke
censuur voor alles wat Israël, het judaïsme en het zionisme betreft.
Wanneer de toedracht van twee wereldoorlogen, het
communisme, of de waarheid omtrent 9/11 aan het licht komt, dan zal dit een
golf van agressie veroorzaken tegen het hele joodse volk.
Dit zwaard van Damocles hangt boven het hoofd van de joodse
bevolking.
Het is dus niet verwonderlijk dat er joodse journalisten en
activisten zijn die een boekje opendoen over de machten achter het zionisme.
Men begrijpt dat de enige weg de waarheid is, en dit wordt
hen niet in dank afgenomen.
Ze worden de zogenaamde ‘self haters’ genoemd, en net als
andere schrijvers worden zij geweerd van online platformen en uit boekhandels.
De meeste onderzoekers en schrijvers die van antisemitisme
beschuldigd worden zijn over het algemeen geen mensen die ‘joden haten’, of het
joodse volk als zondebok willen aanwijzen.
Het gaat om mensen die durven aan te kaarten dat er binnen
het joodse volk een ideologie bestaat die het joodse volk als superieur ziet,
en voorbestemd acht om de wereldleiding op zich te nemen.
Het grote aantal joodse personen en organisaties die een
wereldregering promoten (onder de vlag van ‘globalisme’) en sleutelposities
bekleden op cruciale gebieden in de maatschappij is te significant om te
negeren.
Toch zijn er zeer weinig journalisten en schrijvers die
hierover spreken, want men weet dat je ongenadig hard aangepakt zal worden.
Het gaat verder dan censuur.
Alles wordt gedaan om deze mensen het leven moeilijk te
maken, bankrekeningen worden gesloten, en er volgt een campagne van
‘karaktermoord’ met als doel sociale uitsluiting.
In vele gevallen raken deze mensen hun baan kwijt, en in
sommige gevallen wordt men gerechtelijk vervolgd, zoals dit David Irving en
Hervé Ryssen overkwam.
David Irving was een bekend en gewaardeerd historicus,
totdat hij besloot over de holocaust te schrijven.
Irving is geen ‘holocaust ontkenner’, maar zijn verhaal
wijkt wel sterk af van de officiële theorie.
Irving besefte dat hij in een mijnenveld stapte toen hij
besloot over de holocaust te schrijven. Hij werd gearresteerd en na een proces
schuldig bevonden aan 'holocaustontkenning', en veroordeeld tot drie jaar
eenzame opsluiting.
Al zijn bezittingen werden van hem afgenomen, zijn huis,
zijn geld, en zijn archief. Tot op de dag van vandaag worden zijn familie en
hijzelf op
28
alle mogelijke manieren het leven lastig gemaakt.
In de video Talking frankly doet Irving hier verslag over.
Alleen al het aankaarten van een mogelijke
belangenverstrengeling bij joodse politici of lobbyisten kan je in de problemen
brengen.
Deze belangenverstrengeling wordt vaak aangeduid met de
engelse term ‘dual loyalty’.
Volgens een recente Amerikaanse wet valt spreken over ‘dual
loyalty’ bij Joodse-Amerikaanse staatsburgers onder antisemitisme, en dit is
een misdaad. Wie wel over ‘dual loyalty’ mogen spreken zijn joodse amerikanen
zelf.
Toen Sheldon Adelson, joods casino magnaat en belangrijke
financier van Donald Trump, werd gevraagd wat hij het belangrijkst achtte
antwoordde hij: “the only thing I care is to be a good zionist and a good
citizen of Israël”.
De joodse lobby groepen zijn er ook duidelijk over.
In de statuten van de zeer machtige joodse lobbygroep AIPAC
staat dat het een politieke lobbygroep is die in het belang van Israël
opereert.
AIPAC keert jaarlijks miljoenen uit aan Amerikaanse
congresleden, maar dit komt niet in het nieuws.
Wat wel breeduit in het nieuws werd uitgemeten was de
vermeende inmenging van Rusland in de Amerikaanse verkiezingen, waar
uiteindelijk geen bewijs voor bleek te zijn.
Ook wordt er niet gesproken over de circa 50.000
Joods-Amerikaanse ambtenaren, waarvan er vele belangrijke posities in de
politiek of het rechtssysteem bekleden, en openlijk het zionisme steunen (meer
dan de helft van de ministers van het huidige Biden kabinet zijn joods).
Gedurende een zitting over antisemitisme in het Amerikaanse
congres, waar het onderwerp dual loyalty bij Joods-Amerikaanse politici aan bod
kwam (minuut 16:40 in de video), citeerde de Joods-Amerikaanse historicus Barry
Trachtenberg Theodor Herzl, de oprichter van het Zionisme.
In zijn boek ‘de Jodenstaat’ stelt Herzl dat de joden tot
één volk behoren, en het nutteloos is te zeggen dat zij trouw zouden moeten
zijn aan de landen waarin zij wonen. Het is dus, aldus Trachtenberg, normaal
wanneer de Joodse Amerikanen loyaal aan Israël zijn.
De loyaliteit aan Israël wordt dus erkent, maar er mag niet
over gesproken worden.
Het gaat inmiddels zo ver dat je ook als niet
Joodse-Amerikaan loyaal moet zijn aan Israël.
Ieder Amerikaans congreslid krijgt op haar of zijn eerste
werkdag een document toegeschoven waarin onherroepelijke steun aan Israël wordt
toegezegd.
Als deze verklaring niet wordt getekend dan is de politieke
carrière snel over, zoals congreslid Cynthia McKinney heeft kunnen ervaren.
Op haar eerste werkdag als congreslid kreeg zij een document
toegeschoven dat zij geacht werd te ondertekenen.
Het document betrof een verklaring dat zij tijdens haar
loopbaan zou stemmen voor economische en militaire hulp wanneer Israël hier om
zou vragen.
Cynthia Mckinney, zeer verrast, tekende niet en ging te rade
bij haar collega's. Het bleek een standaardprocedure die sinds de oprichting
van de staat Israël in gebruik was.
Cynthia Mckinney weigerde te tekenen en werd hard
aangevallen door politici, de media en organisaties als de Anti-Defamation
League (ADL).
Ze was snel uit het congress verdwenen.
De meeste Amerikaanse politici, democraten en republikeinen
zijn fanatieke Israël supporters. Trump ging zo ver de sleutel van het witte
huis aan Netanyahu te overhandigen.
Het gaat niet alleen om politici, ook leraren worden
ontslagen wanneer men weigert een loyaliteitsverklaring aan Israël te tekenen,
en in enkele Amerikaanse staten moet je als burger een loyaliteitsverklaring
verklaring tekenen om aanspraak kunnen maken op bepaalde publieke diensten.
29
In Europa ligt de invloed van Israël minder aan de
oppervlakte, maar het bestaat zeker.
Er zijn een groot aantal lobbygroepen, zoals bijvoorbeeld
het EJA (European Jewish Association) die onlangs in Brussel pleitte voor het
invoeren van de ‘10 geboden’ om antisemitisme te bestrijden.
Dit betekent dat het in de toekomst onmogelijk zal worden
onderzoek te doen naar bijvoorbeeld de machten achter de media en de financiële
wereld.
Er is gelukkig al veel onderzoek gedaan en veel over
gepubliceerd. Deze boeken krijgen geen aandacht maar ze zijn nog te vinden.
Zeer interessant zijn de boeken van ambtenaren die vanuit
eigen ervaring schrijven.
Zo schreef Roland Dumas, minister van buitenlandse zaken
onder Mitterand, in zijn biografie 'Coups et blessures' dat Israël de Franse
geheime dienst volledig beheerst, en dat het in Frankrijk doet wat het wil.
Een andere kijk achter de coulissen van de internationale
machtsstructuren is het boek “Les traversées du pouvoir” van Jules van Rooyen.
Deze zat in het kader van de Nederlandse marine, waar hij
ontdekte dat hij de enige was die geen vrijmetselaar of zionist was.
Van Rooyen merkte dat belangrijke beslissingen niet vanuit
de politiek, maar vanuit deze twee organisaties kwamen.
Hij deed hier elf jaar onderzoek naar en schreef zijn
bevindingen in zijn boek.
De samenwerking tussen vrijmetselarij en zionisten is door
een aantal historici beschreven, onder andere door de nederlandse historicus
J.J. Doodkorte, die in een boek over de vrijmetselarij beschrijft hoe alle
revoluties vanaf de achttiende eeuw zijn gestuurd door vrijmetselaars en joodse
internationale bankiers.
De relatie tussen de vrijmetselarij en het judaïsme heeft
een lange geschiedenis, iets wat door beide bewegingen wordt erkend.
Veel rabbijnen hebben gezegd dat de vrijmetselarij een
joodse oorsprong heeft. Rabbi Isaac Wise schreef in de negentiende eeuw; “de
vrijmetselarij is een joods instituut, waarvan de geschiedenis, de rangorden,
de officiële benoemingen, de tekens en de verklaringen van begin tot eind joods
zijn”.
Het joodse tijdschrift ‘Jewish Tribune’, stelt dat de
vrijmetselarij uit het judaïsme en kabbalisme is voortgekomen, en het franse
vrijmetselaars blad ‘Revue Maçonniek’ erkent de Joodse oorsprong van de
vrijmetselarij.
Tezamen met buiten componenten zoals de Lions en de Rotary
vormt de vrijmetselarij een machtige structuur.
Het is een gelaagde (piramide) structuur waar alleen de top
de werkelijke motieven en agenda kent.
Het idee dat vrijmetselaars zelf geven is dat de loges
autonoom en onafhankelijk zijn.
Dit zijn ze in zekere zin ook, maar op hoger niveau is er
nauwe samenwerking. De vrijwel identieke cultus in deze loges laat ook zien dat
men tot dezelfde organisatie behoort.
Net als in het judaïsme staat de tempel van Salomo centraal.
De inwijdingsrituelen van de vrijmetselarij zijn
tempelrituelen.
Veel attributen en symbolen verwijzen naar de tempel van
Salomo.
De davidster, of hexagram, is ook een belangrijk symbool
binnen de vrijmetselarij.
Het wordt de 'hexalpha' genoemd, en ook het 'zegel van
Salomo'.
Dan is er het 'alziend oog' in de driehoek, ook wel het 'oog
van Horus' genoemd, dat in de entree van iedere vrijmetselaarsloge te vinden
is.
Het alziend oog is ook te vinden op het dollarbiljet, en op
het 'Grootzegel van de Verenigde Staten', het zegel dat wordt gebruikt voor het
authenticeren van belangrijke documenten.
Zowel op het grootzegel als op het dollarbiljet staat de
latijnse zin 'Novus ordo seclorum', dat staat voor "Nieuwe orde van de
tijden".
Het alziend oog is ook te vinden in Israël, op een piramide
die in het gebouw van de Hoge Raad staat (het gebouw is een geschenk van de
Rothschild familie).
30
De vrijmetselarij zegt dat het vrede nastreeft. Dit kan met
een korrel zout genomen worden gezien de rol die het heeft gehad bij vele
conflicten en oorlogen.
Toch zullen de vele mensen die bij de vrijmetselarij zitten
geen kwade bedoelingen hebben.
Men sluit zich aan uit ijdelheid (het is natuurlijk
egostrelend bij een besloten genootschap te horen), zeker ook uit opportunisme,
want een dergelijk netwerk is zeer handig voor het maken van een carrière, en
de loge biedt de leden ook bescherming.
Vrijmetselaars bekleden vaak belangrijke posities in de
politiek en rechtspraak, de kerk, het leger, en ook in het bedrijfsleven.
Zonder de brede en gelaagde basis van al deze mensen kan de
top van de piramide niet bestaan.
Het is deze top die een schaduwmacht vormt, en met het
zionisme verbonden is.
De vrijmetselarij werkt in dezelfde invloedssferen als het
zionisme.
Beiden zijn sterk aanwezig in machtscentra zoals Washington,
Frankfurt, de City of London en het Vaticaan.
De organisaties zijn zo sterk met elkaar verweven dat men
vaak over een ‘joods-maçonnieke’ invloed spreekt.
De koningshuizen en de aristocratie, die zich oorspronkelijk
tegen dit soort machtsstructuren keerden, sloten uiteindelijk een bond met de
joods-maçonnieke macht, net zoals men in vroegere tijden met de kerk had
gedaan.
Edward VII die van 1841 tot 1910 koning van het Verenigd
Koninkrijk was, en zelf de hoogste graad vrijmetselaar was, moet geweten hebben
waar hij over sprak toen hij de uitspraak deed dat: ‘het licht van Europa zou
doven’.
De laatste Europese koningshuizen die niet direct onder
joods-maçonnieke invloed stonden waren de Russische Romanovs en de Zuid
Italiaanse Bourbonnen.
Eerder is vermeld dat het communisme een joodse coup was,
maar zonder de steun van de vrijmetselarij had deze coup niet plaats kunnen
vinden.
In het boek “Russia, 1917: The February Revolution” van
George Katkov beschrijft deze de rol van de internationale vrijmetselaarsloges
bij de voorbereiding van de russische revolutie.
Ook Solzjenitsyn schrijft hierover.
De meeste leden van de joodse russische intelligentsia waren
vrijmetselaars, en dezen waren er in geslaagd de Russische elite tegen de Tsaar
te keren.
Veel van de Bolsjewistische leiders, waaronder Lenin, waren
lid van een vrijmetselaarsloge.
De hele operatie werd financieel gesteund door joodse
bankiers als J.P. Morgan en Jacob Schiff, die daarmee een sterke grip op de
financiën van het communistische regime kregen.
Een soortgelijke coup had zich halverwege de negentiende
eeuw afgespeeld in Zuid Italië.
Net als Rusland had de Zuid Italiaanse staat, die de naam
‘Rijk van de twee Siciliën’ droeg, een onafhankelijke bank.
Zuid Italië had een bloeiende economie, en waar de rijkdom
van andere europese mogendheden voor een groot deel uit de koloniën kwam, daar
had het Zuid Italiaanse rijk geen enkele kolonie.
Alle rijkdom kwam van de industrie, landbouw, visserij en
ambachten.
Er was een grote stimulans voor handel, productie en
industriële ontwikkeling. In 1856, dus vijf jaar voor de 'bevrijding', won Zuid
Italië op de expositie van Parijs de eerste prijs voor industrie, landbouw en
kunst. Napels kende een rijke cultuur aan muziek en theater waar alle lagen van
bevolking aan deelnamen. De stad was dan ook een onmisbare bestemming voor de
‘Grand Tour’, een culturele rondreis geliefd bij de europese intelligentsia en
kunstenaars.
De onafhankelijke Zuid Italiaanse staat was een doorn in het
oog van de internationale bankiers. Daarnaast was men met de aanleg van het
Suezkanaal project begonnen (gefinancierd door
31
dezelfde bankiers). Het kanaal zou de zeeroutes naar de
Britse koloniën aanzienlijk verkorten.
Het Britse Rijk was met een enorme koloniale expansie bezig,
met name naar Noordoost Afrika en Azië en het rijke Zuid-Italië met haar grote
handelsvloot in de Middellandse Zee zou een geduchte concurrent worden.
Er werd dus een revolutie voorbereid.
Deze begon met een informatie oorlog. Ferdinand II, de
koning van het Zuid Italiaanse Rijk werd afgeschilderd als een dictator.
Het is een strategie die door de Britten al vaker was
toepast, en nog steeds zeer effectief is zoals we hebben kunnen zien bij de
oorlogen in Irak, Libië en Syrië. Net als nu was de kritiek van Engeland en
Frankrijk op het Zuid Italiaanse rijk van een ongekende hypocrisie.
Frankrijk en Engeland hadden met geweld een groot gedeelte
van de wereld gekoloniseerd, en de omstandigheden waarin de Engelse en Franse
mijnwerkers en arbeiders moesten leven was zeker niet beter dan die van de Zuid
Italiaanse arbeiders.
Het laat zien hoe machtig en corrupt de media in die tijd al
waren.
Het gezicht van de nieuwe revolutie was Garibaldi, een
avonturier die bekend stond als internationale vrijheidsstrijder, maar
feitelijk deel van het internationale establishment uitmaakte.
Garibaldi was grootmeester van de invloedrijke franse
vrijmetselaars loge ‘loge d’orient’, en hij had directe relaties met bankiers
en vrijmetselaars wereldwijd.
Er volgde een vanuit Engeland georganiseerde
persoonsverheerlijkings campagne. Overal in Europa doken 'Garibaldi gadgets'
op, er waren rode Garibaldi blousen en sjaals, Garibaldi spelden, Garibaldi
parfums en bonbons, en er werden musicale Garibaldi composities geschreven.
Er werd een “Garibaldi Italian Fund Committee”, opgericht
met geld om de huurlingen te betalen die het “Legione Britannica” zouden
vormen.
De geschiedenis vertelt dat Garibaldi met zijn ‘1000
roodhemden’ Sicilië inviel en al gauw bijval van de bevolking kreeg.
In werkelijkheid had hij zonder de steun van de Engelse
vloot en het door Frankrijk gesteunde Piemonte geen schijn van kans gehad.
Garibaldi werd zeker niet met open armen ontvangen, zoals de
geschiedenisboeken vertellen.
Er was een groot leger en tien jaar nodig om het verzet te
breken.
Het leger paste een schrikbewind toe waarbij complete dorpen
met de grond gelijk gemaakt werden en de bevolking werd uitgemoord.
Na de ‘bevrijding’ werden de zuid italiaanse industrieën
ontmanteld, de goudreserves werden geroofd en de banken werden ingelijfd in de
nieuwe centrale bank.
Deze werd opgezet door Adriano Lemmi, een joodse bankier
gerelateerd aan de Rothschilds. Lemmi was zionist en grootmeester in de
vrijmetselarij.
Hij was een pupil van de sinistere grootmeester van de
Amerikaanse vrijmetselaar Albert Pike en hij had nauwe relaties met Garibaldi
en Mazzini.
De ‘bevrijding’ stortte Zuid Italië in een periode van
extreme armoede. Miljoenen Italianen (niet alleen uit Zuid Italië) verlieten
huis en haard om te emigreren naar landen als Amerika.
De Italiaanse eenwording is een complexe aangelegenheid waar
veel partijen aan deelnamen en meerdere belangen speelden.
Het is dus niet eenvoudig samen te vatten.
Een feit is wel dat de joods-maçonnieke machten, die begin
negentiende eeuw geen voet aan de grond in Zuid Italië hadden weten te krijgen,
na de eenwording stevig in het zadel kwamen.
Zoals gewoonlijk bij revoluties was het volk de grote
verliezer.
De zeven Italiaanse staten, die voorheen hun eigen cultuur,
taal, en gebruiken hadden, kwamen onder een gecentraliseerd bureaucratisch
bestuur.
De verdeeldheid, de corruptie en het nepotisme die daar het
resultaat van waren wortelden zich
32
diep in de Italiaanse maatschappij.
In deze complexe bureaucratische structuur wisten
organisaties als de maffia en de (vandaag de dag 800) vrijmetselaarsloges een
machtige schaduwelite te creëren.
Mazzini, de hoofdontwerper van de nieuwe Italiaanse staat
was tevens de eerste persoon die voor een verenigd Europa onder centraal geleid
bestuur pleitte. De Italiaanse eenwording zou de blauwdruk voor de EU worden.
Directe machtsovernames zoals in Zuid Italië en Rusland
heeft het westen daarna niet meer gekend.
Men hanteert vandaag de dag nieuwe methodes.
Het was dankzij de sterke invloed op de nationale staten dat
machtige ‘supranationale’ organisaties zoals de EU en de VN konden worden
gecreëerd. Uiteraard werd dit verkocht met slogans als ‘vooruitgang’ en
‘samenwerking’, maar het ging hier net zo goed om een coup.
De europarlementariërs hebben niet meer dan een symbolische
rol, en landen kunnen eenvoudig de resoluties van de VN aan hun laars lappen,
zoals Israël dit doet.
Instituten als de Europese commissie, het WEF, de VN en het
WHO, die op geen enkele manier democratisch te noemen zijn, profileren zich wel
als officiële instellingen, wat ze een ‘cachet van legitimiteit’ moet geven.
Achter deze instituten staan echter tal van raadgevende
instituten en organisaties die de dienst uitmaken.
Belangrijke diplomaten, bankiers en politici zijn vaak lid
van meerdere van deze instituten.
Het gaat om instituten als de Bilderberg groep, de
Trilaterale commissie, het WEF, het Council of Foreign Relations (CFR), het
Atlantic Council, en het ‘Royal Institute of International Affairs’ (RIIA),
financiële instituten als de Wereldbank en het FMI, en organisaties als de
Vrijmetselarij, B'nai brith, World Jewish Congress en het European Jewish
Congress, Chabad Lubavitch, de Jezuïeten, en de Fabian society.
Hoe al deze organisaties precies in elkaar grijpen is niet
te zeggen, maar het is duidelijk dat er een gemeenschappelijke agenda is.
Nu is voor de meeste onafhankelijke journalisten en
onderzoekers wel duidelijk dat er een machtig netwerk van instituten is, en dat
deze belangen nastreven die niet publiekelijk bekend worden gemaakt, maar dat
er een occult motief zou zijn daar wil men zo snel niet aan.
Men meent dat wanneer je hier in duikt al gauw zal verzinken
in een moeras speculatieve en sensationele theorieën.
Toch hoef je vandaag de dag maar om je heen te kijken om te
beseffen dat we met een (covid) cult te maken hebben.
Er is geen rationeel debat meer binnen de media en de
politiek, maar we horen mantra’s.
Iedereen die het waagt zich te informeren en een eigen
mening te vormen wordt verketterd. Het cult gedrag zien we niet alleen bij
politieke leiders, of bij personen als Klaus Schwab, Bill Gates, Anthony Fauci,
maar vooral ook bij de mensen zelf.
Cult leden denken niet voor zichzelf, ze gaan overal in mee,
hoe tegenstrijdig, onwetenschappelijk en gevaarlijk de geboden van de cult
leiders ook zijn.
Dit werd al duidelijk bij het gebruik van de mondkapjes.
Onderzoeken wezen al snel uit dat het doel van de mondkapjes
zeker niet het voorkomen van besmettingen kon zijn, en juist schadelijk voor de
gezondheid is. Een doel hebben ze natuurlijk wel.
De maskers zijn er om de mensen te vernederen, te
verzwakken, en de sociale contacten te verstoren.
Ze isoleren de mensen, en dit is precies de reden waarom
maskers bij initiaties worden gebruikt.
In het artikel Maakt de mensheid een onbewuste initiatie
door? heb ik getracht dit uiteen te zetten. De vaccinatiecampagne heeft ook een
duidelijk cult aspect. Wanneer je het enthousiasme observeert waarmee mensen
over het vaccin spreken, er
33
zelfs naar uit kijken, en op sociale media trots hun
vaccinatie pas laten zien, dan wordt het duidelijk dat het om cult gedrag gaat.
Het doet denken aan een religieuze inwijding als een doop of
communie.
Bij de doop gebruikt men gewijd water, het vaccin is een
uiterst geëlaboreerde substantie die behalve giftige stoffen ook het dna van
dieren en weefsel van levende (geaborteerde) foetussen bevat.
Wat hier precies het doel van is daar kun je alleen over
speculeren, maar het zal ongetwijfeld diep op de mens ingrijpen.
Voor veel mensen zal een esoterisch motief achter de covid
vaccins te vergezocht lijken.
Er is echter inmiddels genoeg onderzoek gedaan om te
concluderen dat de vaccins de mens op fysiek niveau radicaal veranderen.
De technologie die gebruikt wordt is zeer geavanceerd en er
wordt nog veel verborgen gehouden.
Op de website van Moderna wordt de Mrna technology
vergeleken met een ‘besturingssysteem’.
Alle reden dus tot bezorgdheid.
De aanval op kinderen laat zien hoe kwaadaardig deze machten
zijn.
Langzaam zien we de vaccinatie leeftijd naar beneden
kruipen, terwijl het risico dat kinderen corona kunnen krijgen en verspreiden
vrijwel nihil is.
Het is duidelijk dat kinderen worden geoffferd, en als dat
niet onder ogen wordt gezien zal het moeilijk worden het te stoppen.
Offers hebben altijd een belangrijk deel uitgemaakt van
rituelen, en het offeren van kinderen behoort tot de oudste cult rituelen.
Het doel bij een offer is een god te behagen door iets af te
staan dat waardevol voor je is. Bij sommige oude culturen was het gebruikelijk
het eerstgeboren kind te offeren, wat als het hoogste offer werd gezien dat een
mens kon maken.
Het oude testament verteld dat Abraham, volgens de traditie,
zijn eerste zoon Isaak wilde offeren. Toen hij op het punt stond dit te doen
verscheen een engel die Abraham mededeelde dat een dier zou volstaan, waarna
Abraham een ram offerde.
Sinds die tijd waren dierenoffers gebruikelijk binnen de
joodse religie.
Bij de Grieken en Romeinen waren dierenoffers ook nog
gebruikelijk (met uitzondering van de Pythagoreeërs).
Zelfs een rationele man als Socrates offerde een haan aan de
god Asclepius wanneer hij ziek was.
Het christendom keerde zich tegen dierenoffers.
De mens zou vanaf de christus-daad zichzelf moeten offeren,
niet in materiële zin, maar als (vrije) offer daad voor de medemens.
In het boek van het Joods orthodoxe geloof, de Thora (de
eerste vijf boeken van het oude testament) waarschuwen de profeten het joodse
volk opvallend vaak dat het geen vreemde goden moest aanhangen, want dit zou
leiden tot verval en immoraliteit.
Deze waarschuwingen waren niet ongegrond want het Joodse
volk kende meerdere periodes van geloofsafval (apostasie) waarin zij afgoden
aanhingen en rituele mensenoffers brachten.
Bekend is natuurlijk het verhaal van het gouden kalf, en in
latere periodes zou het joodse volk afgoden zijn gaan aanhangen als Baäl,
Moloch, en Chemosh.
Aan deze afgoden werden kinderen geofferd, waar het boek
Jeremia van spreekt:
"Want zij hebben mij verlaten, en hebben dit tot een
plaats van vreemde goden gemaakt; zij hebben er wierook verbrand voor goden die
noch hun voorouders noch de koningen van Juda ooit kenden, en zij hebben deze
plaats vervuld met het bloed van de onschuldigen.
Ze hebben de hoogten van Baäl gebouwd om hun kinderen in het
vuur te verbranden als offers aan Baäl"
34
Het is opmerkelijk dat de afgelopen jaren replica's van de
boog (of 'poort') van de tempel van Baäl zijn geïnstalleerd in meerdere steden
in de wereld, bijvoorbeeld Londen (Trafalgar square), New York, Washington DC
en Florence (tijdens de G7 bijeenkomst).
Het idee is om in duizend steden replica’s van de
tempelpoort te plaatsen.
Het motief achter het project is dat de originele tempel van
Baäl is vernietigd door IS strijders, en de replica zou het symbool van
vrijheid en tolerantie moeten worden.
Zelfs als dit het werkelijke motief is, dan is het nog een
feit dat de tempel van Baäl de plaats was waar ooit kinderen werden geofferd.
De plekken en de posities waar de poorten worden geplaatst
zijn ook opmerkelijk.
Net zoals de oorspronkelijke poort de toegang tot de Baäl
tempel was, zo worden de replica’s voor belangrijke gebouwen geplaatst, zoals
amerikaanse Capitool.
Gedurende de periode van de feesten van Baäl en Moloch
(19-21 April) werd de tempel van Baäl op Trafalgar square voor drie dagen en
nachten belicht met rode lampen, zodat de poort in een bloedrode gloed was
gehuld.
Volgens de Amerikaans-Joodse Rabbi Jonathan Cahn is de Baäl
verering vandaag de dag nog springlevend, en staat in verband met de
abortuswetgeving.
De link tussen Baäl en abortus is wellicht minder vergezocht
dan het lijkt.
De staat New York heeft onlangs een wet aangenomen die
abortus tot direct voor de geboorte, en om welke reden dan ook toestaat.
Het volledig ontwikkelde kind kan dus gedood worden.
Dit noemt men geen kindermoord, maar een progressieve
doorbraak.
Het is een historisch feit dat Joodse activisten en politici
in Amerika sinds de jaren '50 de drijvende kracht achter de abortuswetten
waren.
Dit is tot de dag van vandaag de realiteit, en in zo'n mate
dat anti-abortus bewegingen als antisemitisch worden bestempeld.
Rituele kindermoorden hebben altijd bestaan, en er zijn veel
gedocumenteerde gevallen in de geschiedenis waar een verband wordt gelegd
tussen rituele kindermoorden en een joodse cultus.
De enige toelaatbare opinie is dat het om een millennia oud
complot tegen de joden gaat, bekend als het 'bloedsprookje'.
Het is een zeer controversieel en complex onderwerp, maar
moet hier voor de volledigheid gemeld worden.
De historische documentatie is omvangrijk en solide genoeg
om het onderwerp op zijn minst te bestuderen.
De documentaire Jewish Ritual Understanding Blood Libel
geeft een redelijk overzicht van de achtergronden en bronnen.
Een andere vorm van extreem geweld tegen kinderen is
pedofilie.
Jarenlang hebben politiek en media bewust informatie
achtergehouden en zelfs doen verdwijnen.
Er komt de laatste jaren wel steeds meer informatie naar
boven, en het wordt duidelijk dat er sprake is van systematische pedofilie in
hogere kringen.
De betrokkenheid van joodse instituten en personen is
opvallend.
De acteur en regisseur Mel Gibson zei dat er in Hollywood
sprake is van 'geïnstitutionaliseerde pedofilie'.
In 2018 werd er in Colombia een groot netwerk opgerold dat
werd gerund door Israëli's, en waar honderden kinderen sexueel werden
geëxploiteerd.
Een andere zaak is die van Mark Goldring van de non-profit
organisatie Oxfam, die in Haïti hulp verleende na de grote aardbeving, en daar
'caligula achtige' sex feestjes met minderjarigen hield.
Een andere recent geval is de Joods-Amerikaanse miljardair
Jeffrey Epstein, die zich onder zeer verdachte omstandigheden in zijn cel
opgehangen heeft waar hij in afwachting was voor verhoor over pedofilie.
De autopsie werd gedaan door de Joods-Amerikaanse forensisch
expert Michael Baden, dezelfde man die de autopsie van John F Kennedy. en
George Floyd heeft gedaan.
35
Epstein was eerder veroordeeld geweest voor dezelfde
aanklacht (in 2011), maar kreeg een zeer milde straf omdat zijn advocaat
(Alexander Acosta) een deal wist te maken met de justitie (Acosta werd in 2016
minister van werkgelegenheid onder Donald Trump).
De partner van Epstein, Ghislain Maxwell, dochter van Robert
Maxwell, machtige mediamagnaat en mossad agent, ronselde de meisjes, en trainde
hen voor de sexuele wensen van Jeffrey Epstein en zijn gasten.
Epstein was voor zijn mysterieuze dood al een mysterieuze
persoon.
Hij had nooit carrière gemaakt, en toch beschikte hij over
onbeperkte financiële middelen waarmee hij donaties gaf aan politici,
wetenschappers en allerlei invloedrijke mensen.
Zijn vermogen dankte Epstein aan Leslie Wexner, lid en
medeoprichter van de MegaGroup. Deze groep bestaat uit een twintigtal zeer
machtige joodse multimiljardairs die directe politieke relaties met Israël
hebben.
Jeffrey Epstein telde onder zijn persoonlijke kenniskring
politici als Donald Trump, Bill Clinton en Ehud Barak (toenmalig premier van
Israël), zakenmensen als Bill Gates, hollywoodsterren als Kevin Spacey, en
aristocraten als de Engelse prince Andrew.
Dit zijn enkele van de personen die te gast waren op zijn privé
eiland waar minderjarige meisjes verbleven die waren geronseld door Ghislain
Maxwell.
Alle personen ontkenden enige sexuele omgang met deze
meisjes, ondanks de grote hoeveelheid feiten, waaronder zelfs foto’s met
minderjarige meisjes, en aanklachten van zowel slachtoffers als medewerkers van
Epstein.
De aanklacht tegen Epstein was zo opgesteld dat wanneer hij
niet veroordeeld zou worden alle overige verdachten ook vrijuit zouden gaan.
Met de dood (of verdwijning) van Epstein verviel dus direct
de rechtsvervolging van deze verdachten, en de zaak werd zo in de doofpot
gestopt.
Ghislain Maxwell is onlangs (December 2021) schuldig
bevonden aan mensenhandel van minderjarige kinderen, een van de ergste
misdaden.
Eén van de stukken die tijdens het process naar voren werd
gebracht was een boekje waar Ghislain haar contacten in bijhield.
Het bevatte de namen van de eerder genoemde personen, maar
ook tweeduizend andere politici, diplomaten en beroemdheden, alsmede de
slachtoffers.
De (joodse) rechter besloot deze lijst niet openbaar te
maken.
Ook was er in de uitspraak geen enkele woord over de
connecties met Israël en de Mossad, waar toch duidelijke bewijzen van zijn.
Alles wijst erop dat Epstein deel uitmaakte van een
international chantage netwerk.
Seksuele chantage van personen op sleutelposities is een
zeer effectief machtsmiddel.
Door het opzetten van een zogenaamde ‘love trap’ of ‘honey
pot’, worden personen verlokt tot sexuele activiteiten die worden vastgelegd
met verborgen camera's.
In Amerika is dit vaak gebeurd in samenwerking met geheime
diensten, en dergelijke chantage operaties vinden plaats (op zijn minst) sinds
de jaren ‘30 van de vorige eeuw.
De Epstein zaak is dus geen uniek geval. Personen als
Sherman Kaminsky, Lewis Rosenstiel en Roy Cohn waren ‘de Epsteins van hun
tijd’.
Roy Cohn was de zoon van Albert Cohn, rechter van het
Amerikaanse Hooggerechtshof en directeur van het B'nai B'rith.
Roy Cohn werd advocaat en had zeer veel connecties, zowel
nationaal als internationaal.
Cohn was net als Epstein een notoire pedofiel, en hij ging
er prat op dat hij ‘untouchable’ was omdat hij over veel mensen in
machtsposities compromitterend materiaal beschikte. Cohn had directe relaties
bij de FBI en
36
CIA, was bevriend met media moguls als Rupert Murdoch,
maffiabazen Meyer Lansky, en politici als Bernard Baruch, Ronald Reagan en Donald
Trump.
Cohn was Trumps mentor, en het was Cohn die Trump
introduceerde in zijn netwerk.
Zonder deze connecties was Trump nooit een rijke zakenman
geworden, en waarschijnlijk ook geen president.
Roy Cohn was ook verbonden met de Megagroup, en hij had
connecties met de Mossad en Likud-partij.
Een journaliste die dit alles grondig heeft onderzocht is
Whitney Webb.
In een serie van artikelen beschrijft zij hoe personen als
Epstein, Wexner, Cohn, Ronald Lauder, Sam Bronfman, Max Fisher, Charle Koch, en
joodse belangenorganisaties zoals Jewish World Congress, ADL, Chabad Lubavitch,
Jewish American League en de B'nai B'rith een hecht netwerk vormen waarvan de
invloedssfeer zich uitstrekt van de internationale diplomatiek en politiek, de
financiële sector, de academische wereld, de media, de filmindustrie tot en met
de georganiseerde misdaad.
Kritiek op dit netwerk kan niet alleen je reputatie en je
baan in gevaar brengen, maar ook je leven.
Veel van de politici, diplomaten, militairen en schrijvers
die kritiek durfden te uiten op de macht van deze netwerken zijn vermoord, of
op vroege leeftijd gestorven tijdens een ongeluk of kregen plotseling een
ernstige ziekte.
Ook deze methode staat beschreven in de protocollen.
Een openlijke moord kan een duidelijk signaal afgeven, en
indien geen publiciteit is gewenst zal men trachten de doodsoorzaak natuurlijk
te doen lijken.
De slachtoffers waren vaak ook joods, zoals bijvoorbeeld
Henry Klein en Robert Friedman (beiden in dit artikel vermeld).
Enkele maanden voordat John F. Kennedy werd vermoord
waarschuwde hij in duidelijke bewoordingen voor een dergelijk netwerk.
In 2010 publiceerde wikileaks een gelekt document geschreven
door de Amerikaanse ambassadeur James Cunningham.
Het document was een rapport met de titel 'Israël: a
promised land for organised crime?'.
Het rapport beschrijft dat de georganiseerde misdaad in
Israël enorm is gegroeid en globaal opereert.
Het houdt zich bezig met afpersing, gijzeling, drugshandel
en mensenhandel. Het rapport beschrijft verder dat anti-misdaad operaties niet
zeer effectief zijn, en dat de georganiseerde misdaad in de Israëlische
politiek is geïnfiltreerd.
Cunningham benadrukte dat de Israëlische misdaad niet als de
traditionele maffia werkt ('Not Your Grandfather's Mob') maar sterk
gemoderniseerd is. Hoewel de authenticiteit van het rapport niet ter discussie
werd gesteld, leidde het niet tot onderzoeken of arrestaties.
Cunningham legde de oorzaak van de stijging van de misdaad
bij de joodse immigratie golf uit Rusland en andere voormalige oostbloklanden.
Het misdaad netwerk dat in deze landen opereert wordt wel de
'Rode Maffia’ genoemd.
Volgens de Joodse onderzoeksjournalist Robert Friedman is de
Rode Maffia in 60 landen actief, en heeft ze haar oorsprong in het begin van de
Russische revolutie.
De sterke centralisering van de macht en de massamigraties
onder de boerenbevolking leidde tot een tekort aan voedsel en goederen, en er
ontstond al snel een illegale ‘zwarte’ handel. Deze was in de jaren '70 voor
veel Russen essentieel geworden om te kunnen overleven.
Joodse handelaren hadden vrijwel een monopolie op de zwarte
markt.
65% van de Russische rijkdommen kwamen in handen van een
kleine groep Joodse Oligarchen (volgens Fortune magazine).
De Oligarchen kregen de macht over mediabedrijven, banken en
grote industrieën.
Jeltsin werd van het begin af gesteund door de oligarchen en
was volledig afhankelijk van hen. De Rode maffia, die volgens Friedman even
goed de ‘Joodse maffia’ kan
37
worden genoemd, vestigde zich nu ook in de verenigde staten
en andere westerse landen.
Hoe dit gebeurde is beschreven in zijn boek: 'How the
Russian Mob Has Invaded America'.
Bij de georganiseerde misdaad aan het begin van de
twintigste eeuw denkt men al gauw aan de Italiaanse maffia.
Er zijn tientallen films, series en boeken over de
Italiaans-Amerikaanse maffia. De Joods-Amerikaanse Maffia was minder bekend
maar veel machtiger.
Het had grote politieke invloed en was meedogenlozer dan de
Italiaanse maffia, er bestond geen ‘erecode’.
Dankzij de politieke invloed en connecties met de financiële
sector wist de Joodse maffia zich te institutionaliseren.
De misdaad speelde zich niet meer op straat af maar richtte
zich steeds meer op de casino's, de amusements-industrie en vooral op de
financiële sector.
Vrijwel geen van de Joodse maffiabazen is ooit berecht, en
als dit gebeurde dan werden ze meestal vrijgesproken, zoals gebeurde met Meyer
Lansky.
De meedogenloze maffiabaas Moe Dalitz, de 'Godfather van las
Vegas' werd zelfs gerehabiliteerd en kreeg de 'torch of liberty' award van de
Anti-Defamation League (ADL). Dit is minder vreemd dan het lijkt.
De ADL is sinds haar oprichting in 1913 betrokken bij de
georganiseerde misdaad (zie documentaire: ADL & Organized Crime)
Joodse criminelen worden zelden veroordeeld, en worden vaak
gratie verleend. De immuniteit reikt dermate ver dat zelfs de meest ernstige
misdaden onbekend en onbestraft blijven.
Zo kunnen joodse pedofilen die in Amerika gearresteerd zijn
naar Israël emigreren, en op deze manier strafvervolging ontlopen.
In de publicaties van de organisatie ‘the awareness center’
die veroordelingen voor kindermisbruik bijhield, bleek dat een onevenredig
groot aantal van de zedendelinquenten joods waren.
Het ging niet alleen om atheïstische joden als Epstein en
Cohn, maar er waren onder de overtreders opmerkelijk veel rabbijnen.
De website van de organisatie werd offline gehaald.
Door de sterke censuur is het moeilijker geworden inzicht te
krijgen op de profielen van de overtreders.
Een andere trend die het vervolgen van zedendelicten steeds
moeilijker maakt is de ‘normalisatie’ van pedofilie.
Nu zou je denken dat dit iets is waar de mensen niet in mee
zullen gaan.
Het is immers natuurlijk om kinderen te beschermen, in welke
cultuur je ook leeft, en wat je politieke voorkeur of geloofsovertuiging ook
is.
De maatschappelijke aanvaarding van pedofilie gaat dan ook
geleidelijk.
Ook hier is sprake van een geleidelijke ‘nivellering’, of
vervlakking van natuurlijke banden en grenzen.
Net zoals je niet zou kunnen spreken over twee geslachten,
en dat landsgrenzen slechts administratieve obstakels zijn, zo worden nu ook de
leeftijdsgrenzen ter discussie gesteld.
Ook op dit gebied zijn de ‘voorvechters’ vaak joods.
Zoals bijvoorbeeld Alan Dershowitz, de advocaat van Epstein,
die frequente gast was op Jefrey Epsteins prive eiland en net als Epstein
aangeklaagd werd voor aanranding.
In de jaren ‘90 deed Dershowitz een voorstel om de
meerderjarigheidsleeftijd te verlagen tot veertien jaar, hetgeen toen geen
navolging kreeg.
Andere personen die pleitte voor een versoepeling wat
betreft de sexualiteit bij kinderen zijn bijvoorbeeld de franse filosoof
Bernard-Henri Lévy en de Frans-Joodse minister van cultuur Jack Lang.
Deze laatste zei dat “het taboe van seksualiteit bij kinderen
moet worden verbroken”. Jack Lang en bleek relaties met Epstein te hebben, en
werd openlijk beschuldigd van kindermisbruik door franse minister van onderwijs
Luc Ferry.
38
De basis voor seksualisering van kinderen werd gelegd door
Sigmund Freud. Zoals eerder in dit artikel is beschreven meende Freud dat
psychische problemen vaak veroorzaakt worden door seksuele trauma’s, opgelopen
tijdens de kindertijd.
De ontwikkeling van Freud’s theorie staat zeer
waarschijnlijk in verband met zijn persoonlijke ervaringen.
In een brief aan een goede vriend van Freud (Dr. Wilhelm
Fliess) schreef hij dat zijn broer en zusjes geleden hadden onder de
‘perversiteit van zijn vader’, en hierdoor op latere leeftijd hysterie
ontwikkeld hadden.
Freud legde de oorzaak bij zijn vader, maar kwam daar later
gedeeltelijk op terug toen hij zijn ‘fantasie theorie’ had ontwikkeld.
Alle mensen hebben fantasieën, vaak van sexuele aard, en dit
zou al op zeer jonge leeftijd een rol spelen.
Deze theorie zou hij uitwerken tot de bekende
‘oedipuscomplex’ theorie, die later werd verder ontwikkeld door psychologen als
Melanie Klein, en een grote stempel op de westerse psychologie zou leggen.
De keuze om een held of een beeld uit de westerse mythologie
te gebruiken om daarmee iets laags te beschrijven zoals sexuele degeneratie
komt vaker voor. Een ander voorbeeld is de eenhoorn.
Dit is een mythisch dier dat een belangrijke plaats in de
Europese cultuur inneemt .
De eenhoorn is gekaapt om er een symbool van seksuele
diversiteit van te maken.
Hij wordt vaak afgebeeld in combinatie met een regenboog, en
je komt hem veel tegen bij speelgoed.
Nu is de invloed van symboliek een thema dat in deze tijd
weinig aandacht krijgt.
Toch heeft symboliek een uitwerking op de mens, met name op
kinderen, die ontvankelijker zijn. Uit de alomtegenwoordige aanwezigheid van
symboliek in de popcultuur en bij internationale instituten blijkt wel dat men
dit zeer belangrijk (en effectief) acht.
Een bekende promotor van ‘seksuele diversiteit’ is de
Joods-Amerikaanse juriste Margo Kaplan.
Deze is ook bekend door haar aanvallen op de ‘pro-life’
beweging (antiabortusbeweging).
In een artikel in de New York Times pleitte Kaplan voor
rechten voor pedofielen. Haar argumentatie is dat net zoals je niet zou kunnen
spreken van twee geslachten, maar dat er een veelvoud aan variaties zou zijn,
zo bestaat er ook een veelvoud aan allerlei seksuele orientaties, en het zou
verkeerd zijn bepaalde mensen uit te sluiten.
De joodse schrijver en journalist Noah Berlatsky, bekend
publicist van het tijdschrift Haaretz en de nieuwszender NBC, heeft meerdere
artikelen over pedofilie geschreven, en zijn boodschap is dat pedofielen niet
‘gestigmatiseerd’ zouden mogen worden.
De versoepeling van pedofilie onder de vlag van
‘diversiteit’ is ook een onderwerp binnen de LGBTQ beweging en de
‘genderdiversiteit’ agenda, en het is op deze wijze onder de paraplu van de
‘politieke correctheid’ gekomen.
Het is nu zelfs gemeengoed in het onderwijs, zo wordt op
Amerikaanse scholen pedofilie als een ‘seksuele oriëntatie’ beschreven.
Inmiddels is de lat zo ver opgeschoven dat in schoolboeken
pedofilie ronduit gestimuleerd wordt.
Panorama education is een amerikaanse organisatie die de
‘Critical Race Theory’ promoot en ook boeken uitgeeft.
De uitgeverij, opgezet en gerund door het joodse echtpaar
Rebecca Garland en Xan Tanner, is een van de grotere uitgevers van schoolboeken
in Amerika.
De boeken van Panorama education winnen regelmatig prijzen.
In een van de onlangs gepubliceerde boeken wordt pedofilie
gepromoot, met zeer expliciete afbeeldingen.
Verontruste ouders brachten dit onder de aandacht bij
schoolbesturen (zoals in deze video te zien) maar kregen daar geen gehoor. De
reactie van de amerikaanse overheid en de pers is dat er een
39
zorgwekkende toename is van geweld door ouders bij
schoolbestuur vergaderingen.
De amerikaanse minister van Justitie Merrick Garland heeft
de FBI ingezet om ouders te volgen die kritiek hebben op de publicaties van
Panorama education.
Dit gaat zo ver dat arrestatieteams invallen doen en ouders
geboeid afvoeren.
Garland beweerde dat dit nodig was omdat ouders bedreigingen
zouden hebben geuit, wat na onderzoek een leugen bleek te zijn.
Nu wil het ‘toeval’ dat Merrick Garland de vader is van
Rebecca Garland, de mede oprichtster van Panorama education.
Er is dus duidelijk sprake van belangenverstrengeling, maar
met uitzondering van enkele alternatieve nieuwskanalen zoals zerohedge, wijdde
de media er geen aandacht aan.
De media spreken zich wél hard uit tegen de ouders die
kritisch zijn over het lesmateriaal.
Ook dit is een globale trend.
Steeds vaker hoor je dat ouders zich niet met het onderwijs
moeten bemoeien, en zelfs niet met de opvoeding.
Zo zei de Italiaanse minister van justitie Lorenzin dat
‘kinderen geen eigendom van ouders zijn’.
Het gebruik van het woord ‘eigendom’ is bizar en zeer
verontrustend, want het zet de deur open naar het ‘onteigenen’ van kinderen.
De indoctrinatie van kinderen gebeurt niet alleen in het
onderwijs, maar in meer gebieden, met name in gebieden waar kinderen
ontvankelijk zijn, zoals de amusementsindsutrie en de pop cultuur.
De mode wordt niet snel gezien als een gebied waar mensen
worden beïnvloed. Het wordt nog als ‘culturele expressie’ beschreven, en het
kiezen van kleding als ‘persoonlijke smaak’.
Wanneer je echter naar het straatbeeld kijkt dan kan je
constateren dat er weinig persoonlijks en smaakvols te vinden is.
Maar daar gaat het niet om.
Wat mensen niet inzien is dat de mode een indoctrinatie
middel is geworden.
Dit is ook geleidelijk gegaan.
Zo heeft het heel wat jaren gekost om mensen veel geld te
laten betalen voor kleren met scheuren en gaten.
Het is onderdeel van de ‘trash cultuur’ die de jeugd wordt
opgedrongen.
Wanneer mensen zich kleden met ‘trash’ dan heeft dit zeker
een psychologisch effect, en ook hier wordt de lat steeds verder opgeschoven.
Twee Isrealische kledingontwerpsters hebben een
genderneutrale kinderkledinglijn opgezet met de naam ‘nununu world’.
Het merk wordt gepromoot door de zangeres Céline Dion.
De kleren zijn kleurloos (zwarte en grijs) en hebben
agressieve symbolen waaronder zwarte kruizen, doodshoofden, duivelshoorns, het
getal 666, en teksten als 'New Order'.
Op de website en twitteraccount van nununu staan foto’s die
duidelijk satanisch zijn, en sommige kunnen regelrecht kindermishandeling
genoemd worden.
De ergste foto’s zijn van de website gehaald, maar de
twitter posts (met foto’s) zijn nog te vinden.
Het is begrijpelijk dat mensen zich geen voorstelling kunnen
maken van individuen die kinderen kwaad zouden willen doen.
De feiten laten helaas zien dat het gebeurt, en in corona
tijd is geweld tegen kinderen geïnstitutionaliseerd, en wordt vandaag de dag
zelfs opgedrongen (met mondkapjes, nasale testen en vaccinaties).
Het occulte motief van kindermisbruik en kindermoord ligt
niet aan de oppervlakte, en er ligt een belangrijke en urgente taak voor de
mensheid klaar om dit te onderzoeken.
Het praktische motief is wel duidelijk.
Hoe vroeger de mens wordt geïndoctrineerd of beschadigd, de
minder kans hij heeft zich te ontwikkelen tot een vrij denkend zelfstandig
wezen.
Wanneer de mens verward en getraumatiseerd is, en geïsoleerd
40
.....van de wereld, en van zichzelf, dan is hij een
makkelijk doelwit, en een ideale kandidaat voor de nieuwe wereld orde.
Uiteindelijk wil men de mens zelf ook afschaffen, door hem
te vervangen door een kunstmatige ‘transhumane’ mens.
De huidige mens wordt gezien als een fysiek en mentaal
onvolmaakt wezen, dat verbeterd moet worden door middel van (bio)
technologische integratie.
Ook de maatschappelijke structuren zullen op de schop
moeten.
Het runnen van een maatschappij is te complex om aan de
willekeur van de gewone mens over te laten vindt de elite, en dus zullen
belangrijke beslissingen door kunstmatige intelligentie overgenomen gaan
worden.
Dit alles is geen complottheorie en geen science fiction.
De technologische middelen zijn er, de plannen zijn
uitgewerkt, en opgenomen in de politieke (correcte) agenda’s.
Populaire schrijvers als de Israëlische Yuval Harari
proberen ons aan dit idee te laten wennen, en beweren dat het de onvermijdelijke
toekomst is.
Harari is regelmatig gastspreker op de conferenties in
Davos, die door het WEF georganiseerd worden.
De nieuwe transhumane mens in een volledig geautomatiseerde
maatschappij staat hoog op prioriteitenlijst van het WEF.
Het bedrijfsleven is er klaar voor, en regeringen hebben er
al enorme budgetten voor vrijgegeven.
Je zou kunnen denken dat deze ontwikkeling niets van doen
heeft met het plan van de komst van de nieuwe messias en het nieuwe jeruzalem,
maar het ligt juist direct in lijn met dit plan.
De boeken van de Kabbalah spreken van het ‘Tikkun Olam’, wat
staat voor ‘het verbeteren van de wereld’.
Het initiatief van deze verbetering ligt niet bij de mensen,
maar bij een priesterklasse. Deze zal niet alleen een nieuwe wereld scheppen,
maar ook een nieuwe mens, die de ‘Homunculus’ of ‘Golem’ wordt genoemd.
Dit staat uiteraard diametraal tegenover het idee van een
mens met een goddelijke kern, die zichzelf door bewuste vrije keuzes verder kan
ontwikkelen. De meeste geloofsovertuigingen en ideologieën, hoe verschillend
zij ook zijn, streven geen kunstmatige mens en wereld na.
Er werd dus een spiritueel vacuüm gecreëerd, dat ingevuld
kan worden met een nieuwe alomvattende religie en een nieuwe priester klasse.
Het verbeteren van de wereld (Tikkun olam) betekent dus een
‘grote reset’.
De boeken van Yuval Harari, de uitspraken van Attali en di
Bernardo, of boeken als ‘De vierde industriële revolutie’ en "COVID-19:
The Great Reset" van Klaus Schwab, laten zien dat we ons in een gevorderde
fase van deze reset bevinden.
Een andere opvallende overeenkomst is de haast factor.
De rabbijnen en zelfs Israëlische politici spreken over
‘hastening the redemption’.
De messias zal alleen komen na tijden van globale conflicten
en chaos.
Dit zal een teken zijn dat de messias komt.
Het is echter al bijna te laat meent men, en het proces moet
dus versneld worden.
De haast factor is ook te vinden in plannen van de Great
Reset.
Klaus Schwab zegt dat we maar een kleine periode de kans
hebben (a narrow window of opportunity) om de grote reset door te voeren.
De omvang en kwaadaardigheid is zo enorm dat het voor veel
mensen ‘te ver van hun bed’ is.
Men kan niet geloven dat er zo’n duister plan bestaat dat zo
diep in de maatschappij geworteld is.
Deze houding is te begrijpen, want voor velen zal het hun
wereldbeeld volledig op zijn kop zetten.
Een eerste stap is dan ook om uit te zoeken waar ons
wereldbeeld vandaan komt.
Er moet wetenschappelijk en maatschappelijk onderzoek gedaan
worden.
De geschiedenis zal bestudeerd moeten worden, zonder taboes,
censuur en dogma’s. Fundamentele vragen moeten
41
gesteld worden, zoals wie de macht heeft over het geld en de
media.
Het moet duidelijk worden wat de sturende krachten zijn
achter de politiek, de wetenschap, het onderwijs en de amusements industrie.
Er is al veel werk verzet.
Door schrijvers als Henry Ford, E Michael Jones, Jules van
Rooyen, Hervé Ryssen, Kevin McDonald, Israël Adam Shamir en Whitney Webb (zie
boekenlijst en artikels van deze schrijvers onderaan bij ‘bronnen’).
Het onderzoek van deze mensen laat er geen twijfel over
bestaan dat achter de façade van regeringen en internationale instituten een
zeer machtige schaduwelite staat die een duister toekomstplan nastreeft.
Het is geen recent plan, en het is ook niet zo dat men dit
nooit heeft zien aankomen.
Vanaf de oudheid hebben politici, filosofen, schrijvers en
kunstenaars gewaarschuwd voor een ideologie binnen de joodse gemeenschap die
naar macht over andere volken streeft.
Het waren personen als Cicero, Seneca, Tacitus, Thomas van
Aquino, Martin Luther, Denis Diderot, Helmuth von Moltke, Voltaire, Goethe,
Ralph Waldo Emerson, Richard Wagner, Johann Fichte, Friedrich Nietzsche, Franz
Liszt, G.K. Chesterton, Johann Herder, Oscar Wilde, George Sand, Dostoevsky,
Mark Twain en Martin Luther King.
Wanneer de censuur van nu net zo sterk was geweest in hun
tijd dan waren deze personen waarschijnlijk uit hun ambt gezet of het zwijgen
opgelegd, en hadden wij welicht nooit van hen gehoord.
De censuur wordt steeds sterker, en er is dus een urgente
noodzaak zich te informeren.
Er zijn nog veel beschikbare bronnen, en er moet nog veel
informatie naar boven komen.
In dit artikel is slechts het topje van de ijsberg
besproken.
Wanneer je onderzoek doet naar de aanval op mens en
maatschappij, of zich dit nu in de financiële wereld afspeelt, op politiek
niveau, in het onderwijs, de medische industrie, of in de amusements industrie,
dan stuit je onherroepelijk op een groep mensen die zichzelf als joods zien.
Door de censuur is er veel onwetendheid en verwarring.
Ten eerste is het natuurlijk niet zo dat alle joden die in
dit artikel geciteerd werden bewust bezig zijn met het vernietigen van het
westen en het installeren van een wereldregering en een transhumanistische
maatschappij.
Er zijn vele lagen, en alleen de top is zich bewust van de
werkelijke motieven.
Dit is nu eenmaal hoe een cult werkt.
Daarnaast is er ook verwarring over wat ‘joods zijn’
inhoudt.
De gangbare opinie is dat dit in verband staat met een religie
en een volk, wat ooit zo was, maar vandaag de dag niet meer.
Veel mensen die zichzelf als joods zien zijn atheïstisch, en
tachtig procent van hen heeft geen enkele genetische link met het midden oosten
(de ashkenazi joden).
In zijn boek ‘the Invention of the Jewish People’ van de
joodse schrijver Shlomo Sand doet deze uit de doeken dat wat men vandaag de dag
als ‘joods zijn’ beschrijft weinig met volk of etnische afkomst te maken heeft.
Nahum Goldman, de oprichter het World Jewish Congress zei
dat het onmogelijk is om een definitie te geven wat ‘joods zijn’ is.
Er zijn veel definities, volk, ras, religie, gemeenschap, en
geen van hen is volgens Goldman volledig juist.
Wat wel met zekerheid gezegd kan worden is dat er een sterk
identiteitsgevoel gevoel is, een gevoel ‘anders te zijn dan andere volken’.
In zijn boek ‘The Jewish Revolutionary Spirit’
beargumenteerd Michael Jones dat dit ‘anders zijn’ de impuls in zich draagt van
de ‘revolutionaire geest’, en bewust of onbewust aanstuurt op een mondiale
revolutie.
Het is in deze tijd van verdrukking niet ondenkbaar dat mensen
zich tegen de ‘publieke’ gevestigde orde zullen keren.
Wanneer het duidelijk wordt wat de ware motieven achter de
maatregelen en de vaccins zijn dan zullen de mensen woest worden, en daardoor
makkelijk te
42
sturen, zoals dat ook bij eerdere revoluties het geval was.
Deze revolutie zou echter een mondiale omvang hebben.
Na een periode waar ‘koppen zullen rollen’ en na veel
vernietiging en bloedvergieten is het niet ondenkbaar dat men de oplossing zal
denken te vinden in een mondiaal vredesplan waarbij een invloedrijke joodse
groep de leiding zal nemen.
Er zullen voorstellen voor ‘noachidische’ wetten zijn, maar
zo zullen ze niet genoemd worden.
Het zal worden verwoord met mooie woorden als ‘wederopbouw’
en ‘wereldvrede’, die feitelijk een werelddictatuur zal zijn.
Of de corona crisis deze wending zal nemen is niet met
zekerheid te zeggen.
De elite heeft meerdere pijlen op de boog.
Indien nodig kan men op korte termijn andere crisis
veroorzaken, zoals een energiecrisis, een instorting van de economie, of een
oorlog (waarschijnlijk met Rusland).
Zolang de occulte achtergrond van de wereldgebeurtenissen
niet bekend is zullen de mensen machteloos staan.
Het is dus belangrijk deze te bestuderen en te begrijpen.
Wanneer je dit doet dan wordt het duidelijk dat we met een
ideologie te maken hebben die een zeer diepe invloed op mens en maatschappij
heeft.
Wanneer je beseft hoe stevig de machten achter deze
ideologie in het zadel zitten dan kan de situatie hopeloos lijken.
Het lijkt alsof we met een onneembaar bastion te maken
hebben, maar het is in werkelijkheid een macabere elite die zich alleen in
stand kan houden door leugens op leugens te stapelen.
Het hele fundament is gebaseerd op misleiding, en dit is de
achilleshiel.
Het kan de waarheid niet verdragen.
De beerput is echter diep en breed, en niet iedereen zal
hier geconfronteerd mee willen worden.
Toch moet deze confrontatie worden aangegaan wil de mensheid
uit deze ellende kunnen komen.
Peter Ketcham, een technicus die bij de NIST werkte
(National Institute of Standards and Technology), en bij het team zat dat het
officiële onderzoeksrapport over 9/11 heeft geschreven, verwoordde het accuraat
tijdens een conferentie over 9/11.
Hij zei dat de aanslagen van 9/11 een diepe wond in de
samenleving hebben veroorzaakt, en deze wond is gaan zweren.
De wond moet opengemaakt worden, en schoongemaakt.
Dit is geen prettige taak.
Het doet pijn, er zal pus en viezigheid tevoorschijn komen,
waarschijnlijk meer dan we verwachten, maar het is de enige mogelijkheid om te
genezen.
Solzhenitsyn deed ook een opmerkelijke uitspraak over de weg
naar een oplossing. Hij stelde dat onderdrukking altijd van twee kanten werkt.
De elite, die sterk in de minderheid is, heeft deze macht
alleen doordat mensen zich laten verleiden en intimideren.
Het probleem ligt dus niet exclusief bij de agressors, maar
zeker ook bij het conformisme van de mensen.
Dit betekent dan ook dat de mensen zelf het tij kunnen
keren.
Hier is wel een mentale verandering voor nodig.
Het is ook een innerlijke strijd.
Het is belangrijk dat we vragen stellen.
Wij moeten uitzoeken wat de achtergrond is van het kwaad dat
zich nu zo uitleeft, want alleen dan kan het overwonnen worden.
Het kennen van het kwaad is een fundamentele stap, maar we
zullen ook onszelf vragen moeten stellen.
Vragen als: wat is er mis gegaan dat de mens zich zo heeft
laten verleiden en intimideren?
Dit leidt tot andere essentiële vragen, en wij staan hierin
niet alleen, want vele denkers en doeners hebben zich deze in de loop van de
mensheidsgeschiedenis gesteld.
Het zijn vragen die gaan over wie wij werkelijk zijn, en in
wat voor wereld wij willen leven.
43
BRONNEN
● The protocols of Sion
● The World Conquerors: The Real War Criminals - Louis
Marschalko
● Russia, 1917: The February Revolution - George Katkov
● The worlds significance of the Russian revolution - Oscar
Levy
● Understanding the Jews, Understanding Anti-Semitism -
Herve Ryssen
● The revolutionary Jew - E Michael Jones
● Zionism rules the world - Henry Klein
● The international Jew - Henry Ford
● Kevin McDonald - Culture of critique
● De duivelse drie eenheid - van Roessel
● Goelag archipel - Solzhenitsyn
● De invloed van de vrijmetselarij op de geschiedenis der
laatste tweehonderd jaar - J.J.
Doodkorte
● De sluiproutes van de macht - Jules van Rooyen
● Red Mafiya: How the Russian Mob Has Invaded America -
Robert I. Friedman
● The Jewish Utopia - Michael Higger
● Tragedy And Hope - Carroll Quigley
● Storia della Massoneria - Aldo Alessandro Mola
● The controversy of Zion - Douglas Reed
● Dangerous Liaison - Andrew Cockburn
● The Invention of the Jewish People - Shlomo Sand
● Weapons of Mass Migration - Kelly Greenhill
● The pharisees - Louis Finkelstein
● The New Jerusalem - Zionist Power In America - Michael
Collins Piper
● Masters Of Discourse - Israel Shamir
● Cabbala of Power - Israel Shamir
Artikelen van Whitney Webb
● Hidden in Plain Sight: The Shocking Origins of the Jeffrey
Epstein Case
● Government by Blackmail: Jeffrey Epstein, Trump’s Mentor
and the Dark Secrets of the
Reagan Era
● Mega Group, Maxwells and Mossad: The Spy Story at the
Heart of the Jeffrey Epstein
Scandal
● Former Spy Details Israel’s Main Motive Behind Epstein’s
Sexual Blackmail Operation
● Former Israeli Intel Official Claims Jeffrey Epstein,
Ghislaine Maxwell Worked for Israël
44
● How the CIA, Mossad and “the Epstein Network” are
Exploiting Mass Shootings to Create an Orwellian Nightmare
● From “Spook Air” to the “Lolita Express”: The Genesis and
Evolution of the Jeffrey Epstein-Bill Clinton Relationship
● These Scrubbed Reports Reveal New Secrets Into the Prince
Andrew-Jeffrey Epstein Relationship
Video’s / documentaries
● The lobby - Al jazeera
● ADL & Organized Crime
● Equity" Means Institutional Racism Against White
People
● Noahide Laws Advertised in the United Nations
● Jewish Ritual Understanding Blood Libel
● Christopher Bollyn "The Dual-Deception of 9/11 and
the Fraudulent War on Terror”
● MEGA GROUP - MAX M FISHER
● Who Doesn't Own The Media?
● Jewish heroes battling COVID
● Important Killings You Probably Missed
● "WHAT'S THE PUNISHMENT IF A GENTILE TRANSGRESSES THE
NOAHIDE LAWS? DEATH!!!" - RABBI
● "WE WILL IMPOSE NOAHIDE LAWS" - RABBI YISRAEL
ARIEL
● WE'RE MARCHING TO ZION
● AMALEK: GO ALONG WITH THEIR ZIONIST AGENDA, OR BE
EXTERMINATED
● JUDAISM: THE RELIGION OF WORLD DOMINATION
● RABBIS EXPLAIN THE NOAHIDE LAWS
● RABBI YARON REUVEN'S SHOCKING SUPREMACY!!!
● GOD WILL BURY AMERICA!" - RABBI
● EUROPHOBIA & THE DESTRUCTION OF EDOM
● KABBALAH RABBIS REVEAL SHOCKING HOLOCAUST SECRETS
