Er gaat niets boven het origineel, want daarc zijn ook de foto's te zien: . https://www.volkskrant.nl/nieuws-achtergrond/radicale-millennial-ocasio-cortez-verovert-amerika~b245d4b7/
AOC is een rijzende ster. Pas 2 maanden in het parlement en er wordt al gesproken over de vraag of ze in 2020 al mee kan strijden voor het presidentschap.... Daar is ze natuurlijk te jong voor ( 29 jaar nu) , maar de nood is hoog bij de Democraten en haar appeal is groot.
PROFIEL ALEXANDRIA OCASIO-CORTEZ
Radicale millennial Ocasio-Cortez
verovert Amerika
Alexandria Ocasio-Cortez werkte
een jaar geleden nog in een tacotent en is nu de invloedrijkste Democraat in
Washington.
Michael Persson15
februari 2019, 17:48
Alexandria Ocasio-Cortez is meer een volksvertegenwoordiger dan een
politica.
Want dat is wat ze doet: het volk vertegenwoordigen, als ze verwonderd,
geschokt of boos, met gespeelde naïviteit of gewoon met gezond verstand in
Washington vragen stelt, sit-ins houdt, resoluties opstelt, instructieve
toneelstukjes opvoert of met opgetrokken wenkbrauwen haar observaties twittert,
elke dag, over de normale gang van zaken in de hoofdstad die volgens haar
helemaal niet zo normaal is.
Ze is net zo verbaasd als de mensen die ze vertegenwoordigt. Die hebben ook
nog nooit in het Capitool rondgelopen. Voor Ocasio-Cortez is niets
vanzelfsprekend.
Hé? Wie zijn dit, vroeg het kersverse Congreslid zich deze week af toen ze
een rij wat armoedig geklede figuren in de gang van het parlementsgebouw in
Washington aantrof. Het bleken daklozen te zijn die door lobbyisten worden
betaald om in de rij te zitten voor een hoorzitting. Gebeurt al decennia, maar
ze zag het voor het eerst. Haar geschokte tweet vond een weg naar
honderdduizenden volgers.
Shock doesn’t begin to cover it.
Today I left a hearing on homelessness & saw tons of people camped outside committee.
I turned to my staff and asked if it was a demonstration.
“No,” they said. “Lobbyists pay the homeless + others to hold their place so they can get in 1st.”
Today I left a hearing on homelessness & saw tons of people camped outside committee.
I turned to my staff and asked if it was a demonstration.
“No,” they said. “Lobbyists pay the homeless + others to hold their place so they can get in 1st.”
‘Laten we een spelletje spelen’, zei ze vorige week tijdens een hoorzitting
over geld in de Amerikaanse politiek. ‘Laten we doen dat ik de slechterik ben,
dat ik gekozen wil worden en zo rijk mogelijk wil worden… ’ Aan de hand van een
paar vragen die de getuigen-deskundigen alleen maar met ja of nee hoefden te
beantwoorden, schetste ze in vijf minuten de corruptie in de Amerikaanse
politiek. Het verband tussen geld en politici is geen geheim, maar hoe vaak
wordt het zo expliciet uitgelegd? Het filmpje vond zijn weg naar 38 miljoen
kijkers.
Taboes? Ze stelde vorige maand een hoogste belastingschijf voor van 70
procent voor inkomens van meer dan 10 miljoen dollar. Zo’n belastingvoorstel is
politieke zelfmoord in dit land – althans, dat dachten de politici,
decennialang. Maar na haar voorzet bleek een meerderheid van de Amerikanen er
eigenlijk best voor te voelen.
En dan is er de door haar gelanceerde Green New Deal, een ambitieus plan om
Amerika binnen tien jaar klimaatneutraal te maken en in één moeite door
rechtvaardiger en gelijker, met een baan en vakantiedagen voor iedereen en
nooit meer discriminatie. Daartoe is een operatie nodig die vergelijkbaar is
met de mobilisatie voor de Tweede Wereldoorlog – zo staat het letterlijk in het
voorstel. Volkomen onrealistisch, zou je denken, maar het voorstel wordt wel
door een ruime meerderheid van haar generatiegenoten gesteund en is omarmd door
de belangrijkste Democratische presidentskandidaten.
En dit was nog maar de eerste anderhalve maand.
Afgevaardigde Ocasio-Cortez (inmiddels ook vaak aangeduid met haar
initialen: AOC) is er een van 435, maar ze is ook een van de weinigen. Ze is de
enige met meer dan drie miljoen volgers op sociale media, ze is de enige onder
de 30, en heeft de energieke bijdehand-bijdetijdse stijl meegebracht die
kenmerkend is voor haar generatie, zelfverzekerd eigenwijs. Ze weten niet alles
maar ze vinden dat ze recht van spreken hebben. ‘Misschien klopt het niet, maar
moreel heb ik wel gelijk’, zei Ocasio-Cortez vorige maand, toen haar op een
fout werd gewezen. Ambitieuze millennials zoals zij zien dat de generaties voor
hen het land hebben gemaakt tot wat het is, een land met de scheefste
welvaartsverdeling in honderd jaar, een land van veelal begrensde
mogelijkheden, een land met een dalende levensverwachting, een land dat begint
te lijden onder de klimaatverandering die het zichzelf heeft aangedaan. Hun
geduld is op. Na jaren van stapsgewijze politiek is het de hoogste tijd voor
grotere sprongen, vinden ze. De Green New Deal zou Amerika in één operatie
binnenstebuiten keren.
Afgevaardigde
Alexandira Ocasio-Cortez (29) bereikt met meer dan drie miljoen volgers op
sociale media een ander publick. Beeld AP
‘Stoutmoedig’, noemen de presidentskandidaten Kamala Harris en Cory Booker
de Green New Deal. ‘Een moonshot’, zei Kirsten Gillibrand.
Alexandria Ocasio-Cortez, een gekleurde vrouw van 29 uit de Bronx, die een jaar
geleden nog achter de bar stond in een tacotent in New York, is de
invloedrijkste Democraat in Washington geworden.
Tot groot genoegen van de Republikeinen.
Ocasia-Cortez schermt
graag met haar afkomst
Ocasio-Cortez werd in 1989 geboren in de Bronx, het roemruchte stadsdeel
van New York ten noorden van Manhattan. Om precies te zijn komt ze uit
Parkchester, een complex van bakstenen flats van twaalf verdiepingen uit eind
jaren dertig, begin jaren veertig, die als kasteelmuren oprijzen op een flauwe
heuvel bij een metrostation met een groot glas-in-lood-raam – Een Dag
in Parkchester, heet het kunstwerk, een stralende zon over een vrolijk
gekleurd stadslandschap.
Ingemetseld op de hoeken en boven de deuren zitten oude standbeelden van
mythologische en koloniale figuren, onder meer een Zeeuws aandoend boerinnetje
bij een molen. Ze zijn te danken aan president Franklin D. Roosevelt, die in de
jaren dertig niet alleen grote werkgelegenheidsprojecten bedacht maar ook
ambachtslieden en kunstenaars met overheidsgeld aan het werk hield. Het moet
Alexandria’s eerste aanraking met de New Deal zijn geweest.
Ocasio-Cortez schermt graag met haar afkomst. Om te laten zien dat ze van
ver is gekomen: ‘Ik ben geboren op een plek waar je postcode je lot bepaalt’,
zei ze in een campagnefilmpje vorig jaar tegen het decor van de Bronx. Om te
laten zien dat ze kan vechten: ‘Ik denk niet dat de president kan omgaan met
een meid uit de Bronx’, zei ze tegen tv-presentator Stephen Colbert, vlak na
haar daverende onverwachte overwinning. Om te laten zien dat ze zo gewoon is
gebleven: ze is nog steeds gewoon Alex uit de Bronx, twitterde ze nadat ze haar
intrede in Washington had gedaan, naar een liedje van Jennifer Lopez. En omdat
het nou eenmaal cool is: deze week maakte ze als ‘fellow Bronx native’ haar
opwachting in een tv-show van twee komieken uit de Bronx.
Don’t
be fooled by the plaques that we got, I’m still / I’m still Alex from the Bronx
Maar hoe streetwise ze ook probeert te zijn, ze groeide niet op in de
Bronx. Haar ouders verhuisden toen ze 5 was naar Yorktown, een dorpje 60
kilometer noordelijker, waar de scholen witter waren en de kansen groter, en
waar Alexandria Sandy werd. ‘Home of Esteam’, staat er op het bord bij de
ingang, een zelfbedacht acroniem dat begint met de E van empathie en eindigt
met de M van wiskunde – en bij elkaar achting betekent. Hier kreeg ze de kansen
die ze in de Bronx nooit zou hebben gekregen: ze nam deel aan een speciaal
wetenschapsproject voor slimme studenten en deed drie jaar lang onderzoek naar
de invloed van antioxidanten op de levensduur van de worm C. Elegans.
Ze eindigde ermee op een tweede plaats in een wereldwijde wetenschapswedstrijd,
wat werd beloond met een naar haar vernoemde asteroïde.
Ocasio-Cortez was een nerd, maar wel een sociaal vaardige. ‘Ze was ook heel
goed in het presenteren van haar werk’, aldus haar leraar natuurwetenschappen
Michael Blueglass vorig jaar tegen de plaatselijke krant The Journal
News. ‘Ze kon complexe onderwerpen uitleggen aan een publiek op alle
niveaus.’
Conservatieve critici hebben haar vanwege haar Yorktown-tijd proberen af te
schilderen als een elitemeisje, maar wie ziet waar ze destijds woonde weet wel
beter. Het dorp, verscholen in de plooien van de Hudson Valley, is een
verzameling eenvoudige houten huizen met Honda Civics en Toyota Corolla’s voor
de deur. In de tuintjes staan Amerikaanse vlaggen en basketbalpalen. Ja, boven
op de hellingen staan de grotere huizen, en 10 kilometer verderop ligt
Chappaqua, het dure dorp waar de Clintons wonen. Er zijn mensen met geld, in deze
contreien. Dat is waar moeder Cortez schoonmaakte.
Alexandria
Ocasio-Cortez afgelopen januari tijdens de eerste sessie van het congres in
Washington. Beeld Getty Images
De familie Ocasio-Cortez was in Yorktown nog steeds een arbeidersgezin. Het
enige verschil met de Bronx was dat hier, 60 kilometer noordelijker, de
Amerikaanse droom nog bestond. Wie hier hard werkte, zou het ver kunnen
schoppen. Het verhaal van Ocasio-Cortez is een klassiek verhaal van opwaartse
mobiliteit. Haar ouders hadden een van de steeds schaarser wordende routes naar
boven gevonden.
Drie keer de tegenpool
van de oudere witte man
Alles wat Ocasio-Cortez doet of ooit heeft gedaan, is het mikpunt van
conservatieve kritiek. Dat ze niet écht uit de Bronx komt. Dat ze Sandy werd
genoemd. Dat ze danste op het dak van haar universiteit in Boston. Dat ze
weleens dure kleren draagt. Alles waaruit blijkt dat ze zich heeft ontworsteld
aan haar arme afkomst is verdacht – alsof het niet juist iets heel Amerikaans
is, iets waar Republikeinen trots op zouden moeten zijn, wanneer iemand zich
aan een arme afkomst ontworstelt en succesvol wordt.
De aanvankelijke kritiek was dan ook niet zozeer inhoudelijk. Al sinds juni
vorig jaar, toen Ocasio-Cortez bij de Democratische voorverkiezingen, na een
intensief grondoffensief in de gekleurde New Yorkse wijken Queens en de Bronx
een machtige partijgenoot van zijn zetel stootte, besteedt de rechtse zender
Fox News bijna dagelijks zendtijd aan haar, een aandacht die zij zelf een
‘obsessie’ noemt. Ze zou ‘stom en totaal onwetend over alles’ zijn (en
desondanks zo zelfverzekerd, klaagde presentator Tucker Carlson – ‘ligt dat aan
ons onderwijs?’) en ‘een krijsende malloot’. Het zijn logische
diskwalificaties, vanuit dit bastion bezien: een jonge, gekleurde vrouw is drie
keer de tegenpool van de oudere witte mannen die de meerderheid vormen van het
Republikeinse electoraat.
Maar langzamerhand is de hoon ook inhoudelijk geworden. Terwijl
Ocasio-Cortez voor de Democraten een voorbeeld is, proberen de Republikeinen
van haar een schrikbeeld te maken. Haar ‘democratische socialisme’ met door de
overheid verstrekte gezondheidszorg, gratis hoger onderwijs, een minimumloon
van 15 dollar, een baangarantie en betaalbare woonruimte voor iedereen, en een
hoogste belastingschijf van 70 procent, wordt de laatste weken steeds
explicieter gelinkt aan het mislukte socialisme van Venezuela, waar de inwoners
honger lijden en een opstand nabij is. President Trump noemde het zelfs in de
State of the Union, als opmaat naar de verkiezingen volgend jaar, in een
passage die teruggreep op de retoriek van de Koude Oorlog:
‘We veroordelen het regime van Maduro, wiens socialistische beleid de natie
in abjecte armoede heeft gestort. Hier, in de Verenigde Staten, zijn we ook
geschrokken van nieuwe pogingen socialisme in ons land te introduceren. Amerika
is gegrondvest op vrijheid en onafhankelijkheid – niet op regeringsdwang,
dominantie en controle. Vanavond hernieuwen we ons voornemen dat Amerika nooit
een socialistisch land zal worden!’
USA, USA, scandeerden de Republikeinse politici.
Het is niet alleen Ocasio-Cortez die zo tot vijand wordt gebombardeerd,
maar ook alle andere Democraten die zich met haar en haar ideeën associëren,
uit overtuiging of uit electoraal oogpunt. Ook Bernie Sanders noemde zich
tijdens de presidentsrace van 2016 al een socialist, maar het Democratische
establishment kon zich daar toen nog makkelijk van distantiëren, want Sanders
was geen lid van de partij. Nu zitten de zelfbenoemde socialisten in de partij
zelf, en nemen de belangrijkste presidentskandidaten hun ideeën over.
De Green New Deal is tot dusver het ideale mikpunt van ideologische spot
gebleken, voor de Republikeinen. De door Ocasio-Cortez en haar mede-opsteller,
senator Ed Markey, gepresenteerde resolutie bevat nogal wat verstrekkende
voorstellen die op zijn zachtst gezegd idealistisch zijn. Binnen tien jaar zou de
hele energievoorziening geen broeikasgassen meer mogen uitstoten, en zou de
hele woningvoorraad gemoderniseerd moeten zijn. Vliegtuigen moeten zo veel
mogelijk plaatsmaken voor railvervoer, en en passant moet de hele
scheefgegroeide Amerikaanse maatschappij worden rechtgezet. Onderdeel 4.H van
de resolutie belooft bijvoorbeeld een ‘gegarandeerde baan met een salaris dat
een gezin kan onderhouden, met ouderschaps- en ziekteverlof, met betaalde
vakanties en pensioenzekerheid voor alle inwoners van de Verenigde Staten’.
Dat is al bijzonder ambitieus, in Amerika, maar daarnaast belandde er op de
website van Ocasio-Cortez ook een uitlegformulier over de Green New Deal,
waarin stond dat er economische zekerheid moest komen voor Amerikanen die niet
wilden werken en de indruk werd gewekt dat koeien en vliegtuigen zouden worden
afgeschaft. De uitleg werd later weer van de site gehaald en Ocasio-Cortez
twitterde dat ‘de ingediende resolutie de enige echte Green New Deal’ is, maar
het uitlegformulier zal nog lang blijven rondzingen in conservatieve kringen.
Achter de bar werkte
Ocasio-Cortez aan haar campagne
Flats Fix, de taco- en tequilatent waar Ocasio-Cortez na haar terugkeer in
New York als barvrouw de eindjes aan elkaar probeerde te knopen, is een smal
etablissement bij Union Square in Manhattan, met een fiets en een surfboard en
tl-lampen aan het plafond, met posters van boksers en blote billen op het
strand, waar de wc het niet doet en de alcoholvergunning net is ingetrokken.
Daar, wijst barman Nelson naar een plekje achter de bar tussen de
kerstboomlichtjes en vlaggetjes van Latijns-Amerikaanse landen, klapte
Ocasio-Cortez haar laptop open om tussen het bereiden van de drankjes door haar
campagne te organiseren.
In de kast achter de bar staat een gouden bokaal tussen de bierflesjes.
‘2016: Sandy’, staat erop. Ze kreeg de beker als kampioen ‘marguerita enabler
& tequila explainer’. Grapje van twee vaste klanten, zegt Nelson, maar
typerend voor Ocasio-Cortez. ‘Wat ze doet, wil ze zo goed mogelijk doen. En ze
wil het mensen naar de zin maken. En ze vertelt graag hoe de wereld in elkaar
zit. Ook als het om tequila gaat.’
Afgevaardigde
Alexandria Ocasio-Cortez: 'Alleen radicalen zoals Abraham Lincoln en Franklin
Delano Roosevelt hebben dit land veranderd.' Beeld AFP
Ocasio-Cortez werpt
een nieuwe blik op ondergesneeuwde zaken
Uitleggen: dat is wat Ocasio-Cortez ook als volksvertegenwoordiger is
blijven doen. ‘Ze verschuift het Overton-venster’, hoor je de mensen zeggen.
Dat komt erop neer dat ze onderwerpen in beeld brengt die vroeger buiten het
blikveld vielen. Een marginaal belastingtarief van 70 procent voor inkomens
boven de 10 miljoen dollar? Het was sinds president Reagan geen
gespreksonderwerp meer, zelfs al bestond er in de jaren veertig en vijftig een
toptarief van 91 procent. Maar nu er weer over wordt gepraat, blijkt er gewoon
een meerderheid van Amerika voor te porren te zijn.
Is er een gevaar dat ze het venster zo ver verschuift dat gematigd beleid
helemaal uit beeld verdwijnt? Is er een risico dat de Democraten, in de ban van
Ocasio-Cortez, zo ver naar links opschuiven dat de kiezers het niet meer kunnen
volgen? Is het mogelijk dat de Democraten vergeten dat ze hun overwinning in
november niet zozeer te danken hadden aan de progressieve millennials, maar aan
middelbare vrouwen in de voorsteden? Die misschien niet zo veel zin hebben in
een groene revolutie?
Dat is wel waar de Republikeinen op hopen. Typerend was het voorstel van
Mitch McConnell deze week, de leider van de Republikeinen in de Senaat. Hij wil
de Green New Deal graag ter stemming brengen. Niet om de resolutie aan te
nemen, maar om al die Democratische senatoren die president willen worden on
the record te krijgen, met een ja-stem voor een voorstel dat de
Republikeinen de komende anderhalf jaar verder belachelijk kunnen maken.
Toch is het ook voor hen een riskante tactiek: volgens een peiling in
december zou 64 procent van de Republikeinen ook wel voor een Green New Deal
voelen. Dan heeft Ocasio-Cortez het Overton-venster precies goed gericht, en
zou het voor de Democraten een winnend verkiezingsthema kunnen zijn.
Noem je jezelf een radicaal?, vroeg interviewer Anderson Cooper begin
januari aan Ocasio-Cortez, in het programma 60 Minutes op CNN.
‘Tja, ik denk dat het alleen radicalen zijn geweest dit die land hebben
veranderd’, antwoordde ze. ‘Abraham Lincoln nam het radicale besluit om de
Emancipatie Proclamatie te tekenen [tegen de slavernij]. Franklin Delano
Roosevelt nam het radicale besluit om te beginnen met programma’s zoals sociale
zekerheid. Dus ja, als dat het is wat radicaal betekent, noem mij dan maar een
radicaal.’
Een jaar geleden was ze nog barvrouw in een tacotent, nu is Alexandria
Ocasio-Cortez de invloedrijkste Democraat in Washington. Met haar linkse
standpunten verovert de 29-jarige de harten van veel Amerikanen, maar ze krijgt
ook te maken met fel verzet uit de conservatieve hoek.
In november 2018
stelden meer vrouwelijke kandidaten dan ooit zich beschkbaar voor een
verkiezing in het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden. De vrouwen vechten
terug. Naast Ocasio-Cortez waren er nog drie prominente
vrouwelijke kandidaten.
Je krijgt niet zomaar
meer vrouwen in de politiek, je moet ze actief werven en ze trainen, stelt
politicoloog Julia Wouters. In haar boek buigt zij zich over de vraag waarom in Amerika wél meer
vrouwelijke politici komen en wat Nederland daarvan kan leren.
No comments:
Post a Comment