275 Amerika werkt samen met Terroristen: oud nieuws.....

Deze blog:  http://tiny.cc/wkuxxw of tiny.cc/wkuxxw

Een artikel uit Trouw, nov. 2007. 

Ook toen al was bekend dat de VS graag terroristen steunt, als hen dat zo uitkomt.  Maar ons wereldbeeld wordt niet door feiten bepaald, maar door reklame: de boodschap die het vaakst en het meest luid klinkt, die zet zich vast in ons brein. Dus: De Amerikanen voeren strijd tegen Terroristen. 

Kieskeurig zijn de Amerikanen nooit geweest

Judit Neurink en Bas den Hond − 14/11/07, 00:00

De Amerikanen schamen zich er niet voor samen te werken met terreurgroepen en schurkenstaten als ze daarmee hun doelen kunnen bereiken. Maar in het geval van de Turks-Koerdische PKK en de Pakistaanse generaal Musharraf is dat de vraag.

Natuurlijk betuigde de Amerikaanse regering haar hartelijke steun aan Turkije toen strijders van de Koerdische PKK, het land binnengekomen vanuit Irak, zo’n vijftig Turkse militairen doodden en er acht ontvoerden. Overal ter wereld staan de Verenigde Staten immers pal tegen het terrorisme, en helemaal in Turkije, dat de Amerikanen van over de grens assisteert bij het bestrijden van Al-Kaida en alle andere groepen die er tegen de regering vechten.

Maar binnenskamers zal de Turkse regering die steun met een korreltje zout hebben genomen. De Amerikaanse smeekbeden om niet zelf in Noord-Irak orde op zaken te stellen, vonden in ieder geval niet meteen gehoor. Want de afgelopen maanden hadden de Turken 1260 wapens van PKK-strijders in beslag genomen – allemaal afkomstig uit de VS.

Washington ontkent die aan de rebellen te hebben geleverd; ze zouden ze gekocht hebben van corrupte Iraakse politieagenten. Inderdaad zijn veel wapens die de Amerikanen aan het Iraakse leger en de politie leverden op de zwarte markt terechtgekomen. Maar Washingtons ontkenning kan niet oprecht zijn. Want de VS ondersteunden de PKK wel degelijk, en Ankara weet dat.

PKK-commandanten meldden vorig jaar aan deze krant dat zij in opdracht van de Amerikanen al geruime tijd patrouilleerden in het grensgebied met Iran, om moslimradicalen van groepen als Al-Kaida te onderscheppen. Die hadden na de Amerikaanse inval in 2003 in Irak hun toevlucht in Iran gezocht.

Ook zijn er (betrouwbare) meldingen dat de Amerikanen samen met de Israëliërs de Iraanse PKK-arm Pjak steunen met geld en wapens. Die steun moet de Koerden in Iran stimuleren in opstand te komen tegen Teheran.

Het is slechts een van de meest recente voorbeelden van Amerikaanse dubbelpolitiek. Washington heeft in het verleden herhaaldelijk laten zien er niet vies van te zijn ’schurken’ te ondersteunen als het doel dat middel heiligt.

Een van de bekendste voorbeelden, ook al uit het Midden-Oosten, is de steun aan Saddam Hoessein tijdens de oorlog tegen Iran, tussen 1980 en 1988. Toen Irak die oorlog leek te gaan verliezen, voorzag de CIA Saddam van satellietfoto’s van de Iraanse posities. Want Iran, dat net was veranderd in een islamitische republiek, mocht niet winnen en daarmee zijn invloed in het gebied uitbreiden.

Washington weigerde Saddam Hoessein daarom ook aan de schandpaal te nagelen voor het gebruik van gifgas tijdens en na die oorlog, tegen zowel militairen als burgers.

Nog een voorbeeld, uit dezelfde tijd: de Iran-contra-affaire. Ondanks een wapenembargo tegen Iran besloot de regering-Reagan Teheran in 1985 in het geheim raketten te leveren. Dat gebeurde via Israël, met als doel Amerikaanse gijzelaars vrij te krijgen die in Libanon door sjiitische groepen werden vastgehouden.

Het geld dat uit deze wapenverkoop kwam, kon weer net zo geruisloos worden doorgesluisd naar de contra’s in Nicaragua. Dat waren rebellen die de linkse sandinistische regering in Nicaragua omver wilden werpen. Ze hadden bij dat streven de hartelijke steun van de VS. Hun uitvalsbases lagen onder meer in Honduras, waar ambassadeur John Negroponte, tegenwoordig onderminister van buitenlandse zaken, hun voorspraak was in Washington.

De sandinistische regering waar de contra’s tegen vochten, was geen toonbeeld van democratische gezindheid. Maar de reden voor president Reagan om hen met alle geweld kwijt te willen, was een andere: hun goede relatie met de Sovjet-Unie. De Koude Oorlog was nog in volle gang en in heel Latijns-Amerika gaven de VS de voorkeur aan rechtse regeringen, ook al waren dat dictaturen waar de politieke oppositie hardvochtig werd onderdrukt en gewapend verzet met de meest wrede middelen bestreden.

Toen bijvoorbeeld in Chili de linkse president Allende aan de macht kwam, begon de regering-Nixon onmiddellijk te bedenken hoe daar een einde aan gemaakt kon worden, eventueel door een staatsgreep, die uiteindelijk in 1973 werd gepleegd door generaal Augusto Pinochet.

Die dictaturen vormden samen een netwerk dat wederzijdse bijstand bood als het ging om het onschadelijk maken van oppositiefiguren of verzetsbewegingen. In de Operatie Condor wisselden de geheime diensten van deze landen informatie uit en werden politieke moorden gepleegd. De rechtvaardiging voor zulke daden werd gezocht in de doctrine van de ’Nationale Veiligheid’, die veel hoge militairen hadden geleerd in de School of the Americas in wat nu Panama is – een instituut waar het Amerikaanse leger onderwees hoe je linkse opstandelingen moest bestrijden.

In het Midden-Oosten was het Irak van Saddam Hoessein bepaald niet het eerste of het enige ondemocratische regime dat door de VS werd gesteund. Denk aan het bewind van de sjah van Perzië – tot zijn boze volk dat niet meer pikte – en tot op de dag van vandaag dat van president Moebarak in Egypte, die de oppositie opsluit en zijn zoon klaarstoomt om hem op te volgen.

De VS schakelen voor het vuile werk soms een staat in die van henzelf het stempel schurkenstaat heeft gekregen. Zoals Syrië, dat onderdeel lijkt te zijn van het netwerk dat de CIA gebruikt om terreurverdachten aan het praten te krijgen, terwijl er officieel helemaal geen banden zijn met het land. Zo werd de Canadese Syriër Maher Arar in 2003 op weg van New York naar Montreal opgepakt en naar Syrië gestuurd voor ondervraging. En daar werden martelingen niet geschuwd, meldde hij na zijn vrijlating. Italië heeft een tijd lang geprobeerd CIA-agenten te berechten voor het ontvoeren van Hassan Moestafa Osama Nasr, een imam die ze van terroristische activiteiten verdachten, naar Egypte, waar hij naar eigen zeggen gemarteld is.

Zoals uit het voorbeeld van de PKK blijkt, deinzen de Amerikanen er niet voor terug organisaties te steunen die zij zelf als terroristisch bestempelen. Dat geldt bijvoorbeeld voor de Moedjahidien Khalk, een Iraanse verzetsgroep die vanuit Irak opereert. De groep werkte samen met Saddam Hoessein in diens oorlog tegen hun landgenoten, pleegde tal van aanslagen in Iran waarbij ook burgerdoden vielen en heeft alleen maar vijanden in Iran. Maar de Amerikaanse neoconservatieven schuiven die groep naar voren als ’het alternatief’ in het geval van de zo gewenste regime-wisseling in Iran.

De Iraakse regering wil het militaire kamp van de Moedjahedien in Irak sluiten, maar Washington voorkomt dat. Leden van de groep worden ingezet bij infiltratie-acties in Iran om informatie te verzamelen over Irans nucleaire installaties. „Het zijn terroristen, maar wel de onze”, aldus de CIA.

En dat gold in de jaren tachtig ook voor de moslimstrijders die in Afghanistan tegen de Russen vochten; dat waren voor de Amerikanen ’onze djihadi’s’. Want het verdrijven van de Russen uit Afghanistan zou de Sovjet-Unie ernstig verzwakken. Jarenlang krijgen de moslimstrijders via Pakistan en Saoedi-Arabië daarom financiële Amerikaanse steun. Dat dit uiteindelijk leidde tot de geboorte van Osama bin Ladens Al-Kaida, is geschiedenis.

Daar is mogelijk een parallel te trekken met Irak, waar de Amerikanen al enige tijd wapens verstrekken aan soennitische strijdgroepen. De afspraak is dat die ze gebruiken om Al-Kaida te verjagen. In de provincie Al-Anbar lijkt dat succesvol, want daar hebben de Amerikanen juist deze week hun vertrek aangekondigd. Maar de lessen uit Afghanistan leren dat strijdgroepen nieuwe doelen zoeken als de oude bestreden zijn. Dan staan Amerikaanse militairen nog steeds heel hoog op het lijstje van veel Irakezen.

274 Het Yinon Plan in de praktijk.

Deze blog: http://tiny.cc/7tulvw 

In februari 2012 beschreef Willy van Damme hoe de VS tewerk gaat in Afrika en het Midden Oosten: men zorgt dat de sterke macht wordt verdreven en zet dan de verschillende groepen in het land tegen elkaar op. Ze vernietigen daarna zelf hun land.  Klaar is Kees. 

Dat is nu precies de strategie die Oded Yinon al in 1982 beschreef en als recept voor Israel voorschreef.

Hier enkele citaten uit dat Yinon Plan: 

(6-15): Yinon explains how internally devided all arab and moslim countries are.

(16). This offers us good opportunities.

(17). We must re-conquer the Sinaï

(20).We must create division in the Egyptian population.

(22). Let Syria, Iraq and Saudie Arabia split up in small parts like in Lebanon. 

(23). Iraq is a prime target for Israel. Every inter-arab conflict is good for Israel.

(24). The Arab peninsula should split up. 

(25). Lets make Jordania the home of the Palestinians.

(27). Israel may need to go further than the Jordan river. 

 ( Het Yinon Plan) ( Mijn blog over het Yinon Plan)

UPDATE. On april 11 2013 the well known islam-basher Daniel Pipes confirmed the Yinon Plan strategy :  

 Daniel Pipes recommends that the US try to keep the two sides in Syria fighting as long as possible until they destroy each other. Pipes, now serving as an advisor to John McCain, wrote in the Washington Times of 4/11/13 “ Evil forces pose less danger to us when they make war on each other. This keeps them focused locally, and it prevents either one from emerging victorious and thereby posing a greater danger. Western powers should guide enemies to a stalemate by helping whichever side is losing, so as to prolong their debilitating conflict.”  ( Washington Times) 


 -----------------------------------------------------------------------------------

Hier de blog van Willy van Damme.
Hij is een Belgisch journalist, schreef 2 boeken, en wordt met regelmaat door Russia TV geïnterviewd: 

De gele markering is van mij, Jan Verheul. 

Walglijk

Posted on 5 februari 2012door willy van damme

De VS wou in de VN-Veiligheidsraad in de kwestie Syrië dan toch tot geen vergelijk komen met China en Rusland en botste met haar resolutie dan ook op het te verwachten veto van beide landen. Het resultaat was een prachtig staaltje van gespeelde verontwaardiging waarvoor diplomaten en vooral westerse zo gekend zijn.

De Amerikaanse VN-ambassadrice Susan Rice noemde het ‘walglijk’ dat beide landen verhinderden dat men de Syrische bevolking ter hulp kon komen. Walglijk?

In wezen beoogde die resolutie en de actie van de EU, de VS, Saoedi Arabië en Qatar de afzetting van president Bashar al Assad en het aan het bewind brengen van door Saoedi Arabië gefinancierde salafisten, een stelletje haatpredikanten die zeker een deel van de bevolking achter zich hebben maar voor het land levensgevaarlijk zijn.

Het land is al tweeduizend jaar een microkosmos van tientallen religieuze groepen die altijd min of meer vreedzaam naast elkaar leefden. De door de VS aangewakkerde opstand dreigt dit kapot te maken met steden als Homs waar christenen met afgehakte hoofden het straatbeeld beginnen te kenmerken.

De beweringen van een Sarkozy dat men de Syrische bevolking moet redden van de brutaliteiten van al Assad zijn dan ook niets meer dan een goedkope leugen. Een walgelijke leugen. Bernard Kouchner, zijn vroegere minister van Buitenlandse Zaken, had zelfs de lef om te zeggen dat de christenen in Syrië moeten beschermd worden tegen al Assad. Men moet maar durven.

Wat de VS, in opdracht van Israël, hier samen met de Arabische vorstenhuizen doen is niets meer of minder dan een hondsbrutale poging om het land in stukken te slaan. Het recept is simpel. Men hitst een deel van de bevolking op, financiert de haatpredikanten en zorgt voor wapens en diplomatieke steun. En dan maar brullen en de regering via economische oorlogsvoering ondermijnen.

Wat men hier doet is wat men voorheen met succes in Joegoslavië deed en ook in Irak realiseerde. In Irak vernietigde men de Baathpartij en het leger, de enige niet-sectaire groepen  met gezag, en leverde men het land nadien dan over aan sectaire groepen geleid door allerlei dubieuze politici. In het geval van Irak bracht men om dat doel te realiseren zelfs pro-Iraanse politici aan de macht.

Het resultaat van dit door Israël bevolen optreden is een vernield land met miljoenen vluchtelingen, honderdduizenden doden en een op grootschalige wijze vernielde infrastructuur. Bovendien zorgt dit sektarisme ervoor dat het land nog lang quasi onbestuurbaar blijft. Ook dit was duidelijk de echte bedoeling van de invasie.

Het is dan ook geen toeval dat het Amerikaanse leger verscheidene studies liet doen naar de erg complexe etnische structuur van Iran. Waarom anders dan om ook dit land kapot te laten slaan? Want dat is duidelijk, de VS laat dat met heel veel bloed geschreven werk liever over aan anderen. Zie Joegoslavië en Rwanda. Een invasie is nu eenmaal te duur en te weinig populair. Hier verkoopt men die slachtpartij dan als ‘vrijheidsstrijd’. Wat kan beter?

Maar zoals men voorheen in het geval van Libië weigerde tot een akkoord te komen, zo ook weigeren de door de VS gesteunde Syrische opstandelingen elk gesprek. Een laatste poging van Rusland voor onderhandelingen veegde men gewoon brutaal van tafel. Zoals te verwachten. Toen de Afrikaanse Unie in Libië een bestand poogden te realiseren weigerden die rebellen gesteund door de Navo elk gesprek. Er moest bloed vloeien, veel bloed.

En met wat resultaat? Libië is kapot, plunderen is er de regel, de propvolle gevangenissen zijn grote foltercentra geworden en van een centrale regering is er geen sprake meer. Iedereen vecht tegen iedereen. Maar als we onze media mogen geloven vloeit de olie weer als voorheen. En dat telt voor Eni, Shell en Total en onze regeringen. Wat een verschil met de inderdaad corrupte, excentrieke en ook wel eens folterende Kadhaffi.

Maar dat Susan Rice het over een ‘walglijke’ daad van China en Rusland had wekt geen verbazing. In de regering van Bill Clinton was zij als staatsecretaris voor Afrikaanse Zaken een der drijvende krachten achter het Afrikabeleid van die regering. De Oegandese dictator Yoweri Museveni en zijn vroegere vriend Paul Kagame mochten van haar dan ook hun ding doen in Afrika. Het resultaat: mogelijks 5 miljoen doden in Rwanda en de Democratische Republiek Congo/Zaïre.

Walglijk? Inderdaad.

Willy Van Damme

273 Over de Salafisten.

Deze blog: http://tiny.cc/qvwjvw

De gesel van het salafisme

Door: Willy van Damme. (Hier Willy's blog, zonder mijn opmerkingen.) 

In rood: opmerkingen van Jan Verheul.

Posted on 12 april 2013door willyvandamme

Lang werd het wat betreft Syrië door de klassieke media ontkend maar ook hier (in  Syrië) laat het salafisme grote sporen van vernieling na. En het is verre van het enige land waar deze stroming binnen de islam zorgt voor ware bloedbaden en regelrechte terreur. Waarom, en hoe kon die origineel niet-gewelddadige visie op de islam zo uitgroeien tot een zelden gezien misdadig monster?

Eerste drie generaties

Salafisme is als stroming binnen de islam nog het best te vergelijken met bizarre versies van het christendom als de Amish in de Amerikaanse staat Pennsylvania. Salafisme slaat als woord op ‘voorouders’ (salaf) en wil in essentie de tradities, regels en wetten van de eerste drie generaties van islamitische leiders bewaren.

Ze baseren zich daarbij op enkele teksten uit die periode en zijn dan ook sterk dogmatisch. Al de geschriften, verklaringen en interpretaties die na die drie eerste generaties komen zijn voor hen zondig. En elke discussie over die eerste teksten is ten strengste verboden. Ze zijn letterlijk te nemen.

Typerend is dat zij zelfs de term wahhabieten verwerpen. Dit terwijl het nochtans de 18de eeuwse Muhammed ibn Abd al Wahhab was die deze visie een ideologische basis gaf. Vandaar dat men in de Saoedische context in westerse kringen steeds over het wahhabietisme sprak.

Want het koninklijke huis al Saoed dat Saoedi Arabië stichtte maakte van dit wahhabietisme de officiële staatsgodsdienst. De overige stromingen worden er gezien als ketters en zal men hoogstens tolereren.

Secularisten

Maar salafisten vinden die tittel onaanvaardbaar want Wahhab herhaalde volgens hen alleen maar wat in de achtste eeuw al werd gezegd en geschreven. En Wahhab kwam erna. Het is een dogmatisme die men ook bij bepaalde christelijke kerken o.m. in Nederland kan vinden.

Tot 1979 waren er met salafisten voor zover geweten ook nergens serieuze problemen. Ze hadden hun visie op geloof en maatschappij en behoudens het Arabisch schiereiland had niemand er last van.

Wel vormden ze samen met meer traditioneel gerichte islamistische groepen als de moslimbroederschap een antwoord op de secularisten die tot recent het overwicht hadden in het Midden-Oosten. Overwicht dat men nu aan het opruimen is.

Afghanistan

In 1979 begon de Amerikaanse president Jimmy Carter en zijn Nationale Veiligheidsadviseur Zbigniew Brzezinski met een oorlog tegen Afghanistan. Zij lokten door gerichte provocaties de Sovjet-Unie in het land en begonnen met behulp van conservatieve islamisten uit wraak voor Vietnam met een oorlog tegen de Sovjets.

Jan Verheul :  De VS steunde dus de Afghaanse rebellen al toen Rusland nog niet het land was binnengevallen. Er was een communistische bewind in Afghanistan: seculier en met gelijke rechten voor de vrouwen. Dàt bewind heeft de VS bewust verdreven, ten bate van een veel meer religieus bewind.

 De steun aan de mudjaheddin was juist bedoeld om Rusland binnen te lokken. Brzezinski wist dat dit slecht zou aflopen voor de Russen, en zei: "Let's give them their Vietnam."

In Pakistan bracht men daarbij generaal Zia ul Haq aan het bewind. 

Het was de start van een jihad en allerlei jihadisten die men via vooral Saoedi Arabië ronselde. 

Schimmige figuren en drughandelaars als Gulbuddin Hekmatyar, Bin Laden, Al Qaeda, de moedjahedien en de Taliban met Mullah Omar.

Muziek werd verboden en onderwijs voor meisjes bijna onbestaande. En wie niet luisterde werd desnoods onthoofd. Ook werden alle andere vormen van cultuur behoudens hun ultra dogmatische versie van de islam verboden.

Typerend waren de vernieling van boeddhistische beeldhouwwerken uit de pre-islamitische periode van Afghanistan. Een fenomeen dat we ook nu zagen in Libië, Tunesië, Mali en Syrië. Het was ook de start van de vele zelfmoordacties waarbij soms tientallen niet zelden geheel onschuldige slachtoffers vielen, incluis biddende gelovigen in moskeeën.

Tegen het salafisme

En nochtans zijn dergelijke acties en het vermoorden van tegenstanders ook volgens salafistische schriftgeleerden als Abd al Aziz ibn Abd Allah ibn Baaz ten strengste verboden. Zich daarbij uiteraard baserend op teksten uit de eerste periode van de islam.

Maar dat is anno 21ste eeuw voor het moderne salafisme en haar imams geen zorg. Recent nog stelde zo’n schriftgeleerde dat het verkrachten van niet-salafisten mag. Een ander voorbeeld is de bij Syrische salafisten erg populaire Syrische vanuit Saoedi Arabië opererende predikant Adnan al Arour.

Deze riep via de Saoedische satelliettelevisie op om niet-soennieten die weigeren hem te gehoorzamen in stukken te hakken en de beenderen aan de honden te voederen. 

Van een erg dogmatische meer vreedzame religieuze stroming is het salafisme de voorbije 30 jaar dan ook uitgegroeid tot de gesel van vooral het Midden-Oosten en zelfs daarbuiten.

Een potje

Voor vele soennitische schriftgeleerden zijn die salafisten dan ook ketters die wegens een gebrek aan kennis van de koran en andere islamitische teksten er gewoon een potje van maken. Een karikatuur. Maar dat deert een Adnan al Arour of zijn Saoedische broodheren niet. Zij zaaien haat.

Het is nu vooral een groep geworden die via geweld haar wil aan de rest van het Midden-Oosten poogt op te dringen. Het vermoorden van imams en het vernielen van heiligdommen van andere religies is in Syrië de dagelijkse praktijk. Iets wat voorheen in deze wereld een zeer zeldzaam fenomeen was.

Gebleken is ook dat veel van die jihadisten/moedjahedien/salafisten feitelijk criminelen zijn die onder het mom van religie niet veel meer doen dan moorden en plunderen dat het niet op kan. Ook drugs spelen hierbij een grote rol.

Zo is er de Afghaanse ‘verzetsleider’ Gulbuddin Hekmatyar die in 1979 met steun van de VS, Pakistan en Saoedi Arabië van Afghanistan ‘s werelds grootste opium- en heroïneproducent maakte. Een rol die het land onder de Taliban bleef behouden.

Cocaïne

Ook de Saoedische prins Nayef bin Sultan al Shalaan, schoonzoon van de Saoedische minister van Defensie en kleinzoon van de eerste Saoedische koning Abdulaziz, is zowel een bij verstek in Frankrijk tot 10 jaar cel veroordeelde groothandelaar in cocaïne – het gaat bijna zeker over vele tonnen – als een financier van die Syrische rebellen.

Maar vooral dankzij Saoedi Arabië en ook Qatar krijgen allerlei haatpredikanten met een meer dan schrikbarend discours vrij spel. Daarbij gebruikt Riaad twee middelen. Eerst is er het massaal vele geld waarover het als oliestaat beschikt. Zo krijgen ronselaars voor de jihad voor hun werk onbeperkte fondsen ter beschikking.

Ook is er de rol van Mekka waarnaar elke moslim in zijn leven normaal een keer op bedevaart moet gaan. Verder zijn er voor islamstudies in Saoedi Arabië onbegrensde mogelijkheden. Het stuurt bovendien gratis imams de wereld rond en religieuze werken kan men er voor een peulschil massaal bekomen. En dan zijn er de vele madrassa’s, de Koranscholen.

Zo bleek uit een recente Algerijnse studie dat alle religieuze werken in het land afkomstig waren uit Saoedi Arabië.

Het is voor het salafisme en Saoedi Arabië de ideale wijze om in een specifiek land te infiltreren en het naderhand dan pogen over te nemen zoals nu in Tunesië, Libië, Egypte en ook Syrië.

Jan Verheul: Volgens FBI klokkeluidster Sibel Edmonds werkt de beweging van Fetulla Gülen precies op dezelfde manier. Maar, en dat is heel pikant: Fetullah Gülen wordt met Amerikaans belasting-geld gefinancierd ! Maar liefst 20 miljard $ heeft zijn beweging de afgelopen jaren geïnvesteerd. FG beweert dat hij die 20 miljard heeft ontvangen van sympathisanten in Turkije.... 20 miljard !  Hij woont in Pensylvania. ( Blog 272) ( Sibel Edmonds )

Wapenverkoop

En dit geld speelt bij deze salafistische golf ook nog een andere belangrijke rol. Zo kocht Qatar hier Dexia Luxemburg en KBC Luxemburg, in Frankrijk voetbalclub Paris-Saint-Germain en in Groot-Brittannië o.m. het luxewaarhuis Harrods. Om maar wat te noemen.

En dan kopen Qatar en Saoedi-Arabië in de VS en Europa de uitrusting voor ganse legers. Legers die ze nu en nooit zullen hebben. Maar voor Europese wapenmakers als Thales, FN, EADS en BAE die met krimpende lokale overheidsaankopen kampen is dit de manier om te overleven.

En dus is de lokroep vanuit Riaad en Doha zeer groot. Ook voor onze wapenindustrie is zeker Saoedi-Arabië erg belangrijk. En dreigt men vanuit Europa met maatregelen dan dreigen die olie- en gassjeiks gewoon met het opzeggen van die lucratieve contracten.

Het maakt die landen oppermachtig, mede doordat ze het spel van de VS en Israël meespelen. Zeker onder president Barack Obama is het salafisme en de politieke islam terug een belangrijke bondgenoot geworden.

De periode van de ruzies met Al Qaeda – als die er echt ooit waren – zijn reeds lang voorbij. En de VS heeft de salafisten broodnodig om vijanden als China, Rusland en Syrië kapot te maken of te verzwakken. Zowel in het Chinese Sinkiang ( Xinxiang) als in de Russische Kaukasus zijn salafistische terreurgroepen actief.

Jan Verheul:  Sibel Edmonds vertelt hoe Richard Perle (en andere  Neocons) al in 1995 een American -Turkish Council vormden en hoe die met veel geld Turkse criminelen aanslagen lieten plegen in Xinxiang en in de Kaukasus.  Zelfs de tweede man van Al Qaida, Ayman al Zawahiri, zou al vele jaren lang goede contacten met Saudi's en Amerikanen hebben, en in feite hun agenda uitvoeren ! ( Zawahiri )

Een godsgeschenk

Er zijn nog wel problemen in Somalië – maar dat is de periferie en deert zeker niemand – en wat discussies met de Taliban, maar die plooien strijkt men duidelijk glad. Het is trouwens geen toeval dat de Afghaanse president Hamid Karzai af en toe stelt dat de VS met de Taliban tegen hem samenzweert.

Voor de VS – die een probleem hebben om hun leger nog in te zetten – komen deze jihadisten als een godsgeschenk. Ze vechten bijna gratis, schrikken niet terug voor zelfmoordacties en luisteren naar die haatpredikanten. Het geluk kan niet op.

Jan Verheul: Willy gaat er van uit dat het idee om de salafisten te pushen en daarna te gebruiken,  vanuit Saudi Arabië kwam. Ik denk dat het idee vooral van Richard Perle kwam, die al in 1985 ( !) een voorloper van het American -Turkish Council  in het leven riep. 

Wel is er de levensgrote vraag of al die salafistische moordbendes zich op termijn niet gaan keren tegen de VS en Europa. De schrik van ons veiligheidsapparaat. En dat dreigt bijna onvermijdelijk te zijn, waarbij deze toestand doet denken aan een periode uit het verre verleden.

Jan Verheul:  Willy is mijn favoriete blogger, maar waar hij schrijft 'Amerika', daar zou volgens mij moeten staan: de Neocons.  En waar we 'Neocons' schrijven, moeten we volgens mij lezen: 'een beweging die grote macht verwierf in de Amerikaanse politiek ( vanaf Reagan), opgericht door joodse mensen (al vòòr WO2), die de Amerikaanse macht zodanig aanwendt dat dit goed is voor Israel.'

Bart Jan Spruyt schreef dat Neocons in Washington 'n synoniem voor 'joodse politici' was. Sniegoski toonde aan dat de oorlog in Irak een joodse onderneming was.

Mijn definitie: Neocons zijn Amerikanen die het belang van Israel stellen boven het belang van de VS.  
Natuurlijk worden de meest opvallende rollen door niet-joodse politici vervuld: Rumsfeld en Cheney en Bush. Maar alledrie hebben ze persoonlijke winst behaald bij het uitvoeren van de Neocon-agenda. Een winst die het land dat ze moesten dienen, Amerika, niet behaalde. 

Willy spreekt hierboven grotendeels over Midden-Oosten politiek, en vrij algemeen wordt aangenomen dat Israel de Amerikaanse MO politiek bepaalt.  

Brzezinski had nog wèl primair het Amerikaanse belang voor ogen, zo lezen we in  ‘The Grand Chessboard’.   
Brzezinski schreef:  " als Amerika oppermachtig wil blijven moet het militaire bases in de olie-landen vestigen". 
De Neocons hebben , aansluitend daarop hun PNAC rapport geschreven in 2000. Dat PNAC Report leest als een scenario van wat er de  afgelopen 12 jaar is gebeurd: 911 als het zo gewenste nieuwe Pearl Harbor en de oorlogen die 911 mogelijk maakte zorgden er voor dat overal Amerikaanse bases konden worden gevestigd.  

De schrijvers van het PNAC report waren vrijwel allemaal joods, en hun grootste zorg is niet de olie, en niet Amerika's belang, maar het voortbestaan en de veiligheid van Israel.

Dat blijkt ook uit hun advies aan de Israelische regering in  'A Clean Break', uit 1996.

De vraag van Willy:  "...of al die salafistische moordbendes zich op termijn niet gaan keren tegen de VS en Europa" wordt voor mij in feite deze,  veel moeilijker  vraag: 
"Hoe is het nu denkbaar dat Israël de voorkeur geeft aan moslim-extremisten om zich heen in plaats van aan gematigde moslims. ?"  

Het antwoord moet ik zelf bedenken, want de Israeli's zullen het mij niet vertellen.  Hier volgen een aantal 'feiten' die mijn visie ondersteunen: 

1. We zien dat Israel altijd begrepen heeft dat 'vrede' hetzelfde is als : stilstand.  Vooruitgang ( = Verovering) wordt alleen gemaakt door strijd. Maar dan moet je wel machtiger zijn dan jouw tegenstander.   

2. Het is nu bekend dat àlle oorlogen met de arabische landen door Israel met opzet zijn begonnen, maar àltijd was bij de Israeli's zelf de wetenschap aanwezig dat ze het sterkste waren. ( Alan Hart ) ( Peled video ) ( Peled article) 

3. Oud premier Moshe Sharett beschreef in zijn dagboeken hoe Israel bewust de Palestijnen uitlokte tot geweldpleging. ( Livia Rokach )

4. Van oud Aipac lid Richard Forer (en uit andere bronnen) weten we dat Israel zèlf mede aan de wieg stond van Hamas. ( Forer)

5. Ariel Sharon liep de Tempelberg op, zeker wetend dat dit de 2e intifada zou veroorzaken. 

6. In 'A Clean Break' adviseerden de Neocons aan Israel om agressief te zijn (gedekt door het grote Amerikaanse leger dat in hun macht  was, uiteraard...) 

7. Niets doen betekent voor Israel ook dat Arabische landen als Irak en Iran mogelijk steeds sterker zouden worden. Al in 1982 beschreef Oded Yinon dat Israel in de arabische landen verdeeldheid zou moeten zaaien, en daarna de groepen in die landen tegen elkaar moest opzetten: The Yinon Plan. 

8. Niets doen zou dus geen optie zijn.  Maar zelf die landen kapot gaan schieten ook niet:  dat zou 1 miljard moslims heel boos op Israel maken.  Een andere 'macht' zou het dus moeten doen.  

9. Correctie op nr 8:  Niets doen is uiteraard wel mogelijk, indien Israel aan de Palestijnen een deel van hun land terug geeft, en ze verder met rust zou laten.  Maar dat is voor de Israeli's duidelijk geen optie.  Naar mijn mening is het uiteindelijke doel het gebied van Eretz Israel, dus het hele gebied vanaf de Nijl tot de Eufraat, veroveren.  En flink wat joden zullen zelfs vinden dat aan de opdracht van Yaweh moet worden voldaan: 

  Isaiah 60:12(“. . .The nation and kingdom that will not serve Israel shall perish; yea, those nations shall be utterly wasted” 

Isaiah 61:5-6 (“. . .Strangers shall stand and feed your flocks. . . : Ye shall eat the riches of the Gentiles. . .”

De opdracht van G-d is dus dat de joden heer en meester over alle volkeren worden...

Samenvattend: 

We zien dat Saudi Arabië, een land dat uiteraard nauwelijks iets kan doen zonder dat Amerika ( = Israel)  het goed vindt,  ferm de Salafisten-beweging steunt met koranschlen, geld en wapens. 

We zien dat FBI -insiders verklaren dat joodse politici ( Grossmann, Feih, Perle)  al in 1995  een American-Turkish Council op poten zetten en daarmee allerlei islamitisch terrorisme financieren. 

We zien dat FBI-insiders zeggen dat de grote Fetullah Gulen organisatie met Amerikaans geld wordt gesteund en dat deze beweging via de weg van de geleidelijkheid  in feite moslim-extremisme steunt.  

We zien dat moslim-extremisten in diverese landen regeringen verdrijven die weigeren aan de leiband van de US en Israel te lopen: Irak,  Libie, Syrie.  

We zien dat moslim-extremisten worden ingezet om landen als Rusland ( Chechenie) en China ( Xinxiang) te verzwakken.

We zien dat moslimextremisten in olierijke landen als Azerbeidjan en andere landen rond de kaspische zee, huishouden en de regeringen in die landen willen losweken van hun Russische affiliaties.  In Azerbeidjan dat al gebeurd. 

De Salafisten zijn dus een machtig wapen dat door Amerika en Israel wordt gebruikt, maar is er niet het gevaar dat die Salafisten zich op een dag tegen Israel keren? 

Ja, dat zel zeker op een dag gebeuren. Ik ben bang dat Israel daar dan heel erg veel publiciteit over zal gaan maken, en uiteindelijk - op basis van zelf-verweer-  zo'n land of volk met een atoombom uit zal schakelen...  

Wie gaat er daarna nog iets tegen Israel doen? 

Dat is toch precies de reden dat de VS de atoombom op de japanse steden gooide!  Japan was al verslagen, en de Jappen hadden zich al over gegeven ( met als conditie dat de Keizer zou mogen aanblijven). Dat was de reden  dat de VS de vrede niet wilde sluiten en de bommen wierp. Later bleef de Keizer toch aan, uiteraard. ( Fog of War )

Ook Sheikh Imran Husseini heeft dit scenario voor ogen: ( Imran Husseini) 

De Romeinen. 

Zo hadden de Romeinen een groot probleem om hun immens imperium onder controle te houden. De kosten werden steeds groter, de inkomsten liepen terug en de tegenstanders werden alsmaar sterker. Reden waarom men steeds meer Germaanse stammen gebruikte om andere Germaanse stammen tegen te houden.

Tot de Ostrogoten genoeg hadden van het Romeinse gemarchandeer en Rome veroverden. Het was het einde van dat ooit zo machtige Romeinse rijk.

Zeker is dat de VS en de EU door die salafisten te bewapenen en te financieren en Saoedi Arabië en Qatar vrij spel te geven, een enorm risico nemen. Ze vernielen niet alleen het Midden-Oosten maar brengen ook Europa in gevaar. Maar dat zal Riaad, Doha en Washington worst wezen.

Zoals ze nu ook bijna zeker met plezier toekijken hoe hun regio in de fik gaat. En Israël? Daar geniet de leiding met volle teugen hoe hun vijanden elkaar de kop inkloppen. Meer hoeft dat voor hen niet te zijn.

Willy Van Damme

272 Fetullah Gülen and his Jewish helpers.

This blog: http://tiny.cc/4cvdvw

Hoe de Fetullah Gülen beweging  d.m.v. een gecoordineerde actie van Universiteit, Media en politici,  en  gebaseerd op waarheid èn leugens, tweedracht zaait in een West Europees land. 

Hoe de Gülen beweging ( zonder het te doorzien) de joodse agenda uitvoert.

Just today the NRC published a fine example of how the Gülen movement works.

They use coordinated action to influence public opinion. The result: a clash between muslims and non-muslims .  The winners: Israel.

The second article ( below) from a Dutch correspondent in Turkey, Bram Vermeulen, confirms what Sibel Edmonds told us: there is a good relationship between Jewish people (in Washington: min. 8.16 ) and the Gülen  movement. ( I marked it yellow)

Richard Perle, the most influential person in the world of the last 20 years, started already in 1985 with a US-Turkish organisation. In 1995 it was replaced by the American-Turkish Council:  The ATC.

The ATC may be considered a jewish vehicle to finance ( with American tax money) islamism in and around Turkey.

Fetullah Gülen poses as a moderate muslim, but older video’s ( minute 8.22) show that in his heart he likes the Islam to become very powerfull in many countries. A journalist who wrote a book in which he explained that the Gülen movement was in reality a radical Islamist movement, went to jail.(Turgut) 

Fetullah Gülun's modus operandi is: infiltrate as a dove, and under the radar you support the hawks.  

The Jewish supporters of Gülen probably tell him that for them it is safer to have moderate muslim-neighbours ( doves), and that this is why they support him.
They act as if they believe he has become a moderate and a dove, and say that that is why they finance and protect him. 

Gülen, who left Turkey after problems with the Government, has no reason to leave Pensylvania:  here he is free to do what he wants ànd he gets American money to do it.  In his heart he thinks that he is using the Americans, but in reality he is exactly doing what Israel wants: 

Israel wants the arab world to destroy itself  as a result of the animosity between moderate muslims and extreme muslims.  

But are the Israeli's not afraid of these extremists, who hate the jews ?

No, they are not. Israel wants agressive muslims, to give Israel the possibility to hit them. Richard Forer , ex-Aipac , showed that Israel  helped to create Hamas. 
We all remember how Sharon walked to the Tempelberg to incite the second intifada.
Israel has nuclear bombs, and if extremists would really threaten Israel, this would be a great opportunity for Israel to throw – in selfdefence, of course -  an atomic bomb and destroy many millions of muslims. How else will they ever reign over the land between the Nile and the Eufrates, as their religion dictates them? 

It is a scenario that we cannot believe, but look at Russia, where the same jewish crazies were very helpful in killing 60 million Russians. That’s 30% of the population.

Lazar Kaganovich ( jewish, KGB) said that he alone was responsible for 20 millions killed. ( Kahane)  Cantor ( jewish, author) wrote that these killings were justified as a revenge for the pogroms. ( Lysson)  

A muslim scholar, Sheik Imran Hussein, who predicted the Arab Spring 7 years before it happened, also believes in this scenario. ( Imran Husein)

From Sibel Edmonds we know that Grossmann, Feith and Perle have supported islamic proselytism ànd islamic extremism via their US-Turkish Council.   

If anybody has a better explanation why they did this, I would be grateful.
Please write a reaction to this blog.  

Bron: NRC Reader, 10 april 2013.

Rel na samenspel krant en universiteit: de aan de Gülen-beweging verbonden instellingen creëerden een rel rond pleegjongen Yunus.
Foto ANP / BAS CZERWINSKI

De zaak rond het Turkse pleegkind Yunus ontstond niet spontaan. Hoe een informatiebijeenkomst uitmondt in een diplomatieke rel.

Het begint met een flyer, een uitnodiging voor een informatiebijeenkomst in Rotterdam en Den Haag over de jeugdzorg. Er staat een jong, verdrietig kind op, met tranen op haar wangen. De uitnodiging wordt verspreid via internet en in moskeeën.

Turkse folder

Op de Turkse folder voor de bijeenkomstop 14 november over pleegzorg staat een huilend meisje. Eronder staat dat er een informatiemiddag over het „pleeggezin”wordt georganiseerd, door de StichtingTürkiye Festival. Deze organisatie streeft volgens haar statuten het

samenbrengen van Nederlanders en Turken na, wat „zodoende een basis vormt voor een culturele uitwisseling en verbroedering”. De bijeenkomst wordt gesteund door het Turkse ministerie van Algemene Zaken. Op de folder worden Turkse gezinnen aangemoedigd zich op te geven als pleeggezin.

Op deze bijeenkomst, op 14 november 2012, wordt de kiem gelegd voor wat later een diplomatieke rel tussen Nederland en Turkije zal veroorzaken: de ‘affaire-Yunus’.

Turkse Nederlanders verzamelen in een gebouw in Den Haag. Het onderwerp is de lage participatie van Turkse gezinnen in de pleegzorg. Belangrijkste spreker: universitair hoofddocent Özcan Hidir, van de Islamitische Universiteit Rotterdam. Hij stelt in zijn lezing dat in Nederland „vijfduizend Turkse islamitische kinderen” aan christelijke gezinnen zijn „weggegeven”. Hoe hij aan deze bewering komt, is onduidelijk: pleegkinderen worden niet geregistreerd op etniciteit of religie. Ook Yunus wordt genoemd, het Turkse pleegkind dat bij een lesbisch stel is geplaatst. De Rotterdamse PvdA-politicus Deniz Çatikkas, een van de aanwezigen, bevestigt dat de docent op de bijeenkomst heeft gesproken. Dagblad Zaman is ook bij de bijeenkomst en brengt de volgende dag verslag uit. Hidir wordt uitgebreid geciteerd. Volgens de krant zijn de kinderen „afgepakt” door jeugdzorg.

Dat dit nieuws gezamenlijk wordt gebracht door de Islamitische Universiteit en de krant is geen toeval: beide organisaties zijn gelieerd aan de Gülen-beweging, een Turkse islamitische beweging die ook in Nederland actief is met meerdere organisaties. De stroming heeft hier onder andere twee eigen middelbare scholen en een mediatak. Zaman is de krant van Gülen en kent sinds vandaag ook een Nederlandstalige weekeditie.

De Islamitische Universiteit Rotterdam wordt geleid door Ahmet Akgündüz. De rector is aanhanger van Gülen en spreekt op internetfilmpjes zijn bewondering uit voor prediker Said Nursi, de stichter van de Gülen-beweging. Ook is hij te zien op een foto met de vroegere rechterhand van Fethullah Gülen. De voormalig universiteitswoordvoerder, Mustafa Ermek, was voorheen actief bij de Gülenstichting Islam en Dialoog.

Ruim een week na de informatiebijeenkomst in Den Haag is het bericht dat 5.000 Turkse islamitische kinderen in Nederland zouden zijn „weggegeven” aan christelijke gezinnen, door veel Turkse dagbladen opgepikt. En een week na de bijeenkomst in Den Haag noemt vicepremier Bekir Bozdag Yunus in een toespraak voor het parlement. Hij zegt dat islamitische kinderen „zonder grondig bewijs of objectieve redenen” bij hun ouders zijn weggehaald.

Dagblad Zaman blijft aandacht aan de zaak geven: de krant stelt in een artikel dat kinderen „zonder tussenkomst van de rechter” zijn weggehaald bij Turkse gezinnen. Ook Yunus zou onterecht uit huis zijn geplaatst. Zaman vraagt het publiek te reageren, er zouden al „duizenden handtekeningen” naar het parlement zijn gegaan.

In februari doet de krant er nog een schepje bovenop. Zaman stelt dat pleegkinderen bewust bij christelijke gezinnen worden geplaatst: „Doel daarvan is het realiseren van assimilatie in de westerse samenleving”. Als bewijs voert de krant aan dat zij in de Turkse provincie Sakarya een Turks pleegmeisje hebben gezien dat geen woord Turks meer sprak en niet islamitisch is. „Dit is niet te accepteren”, stelt een Turkse islamoloog in de krant.

Turkse pleegkinderen dagelijks mishandeld, meldt een Turkse zender....

Vervolgens maakt Samanyolu Haber, het mediabedrijf van de Gülen-beweging, een reportage van de zaak, met beelden van een schreeuwende Yunus die van zijn moeder wordt weggerukt. Het populaire televisiestation ATV volgt met een onrustwekkende documentaire. De presentatrice stelt dat de pleegouders van Yunus („het lesbische stel”) alles voor hem beslissen: „Wat Yunus moet eten, wat hij moet aantrekken, naar welke school hij gaat en welke taal hij moet spreken”. Volgens de zender zijn pleegkinderen in Nederland slachtoffer van diverse misstanden: „De kinderen worden mishandeld, bedreigd, seksueel mishandeld en drugsverslaafd gemaakt. Dat is dagelijkse praktijk voor Turkse kinderen in Nederland”, aldus de documentaire.

Dan komt premier Erdogan naar Nederland, en hij is van plan een bezoek te brengen aan de Islamitische Universiteit Rotterdam – de bron van alle onrust. Via sociale media wordt opgeroepen voor een demonstratie bij de universiteit. Volgens de oproep op Facebook hebben Turkse moeders hun kinderen moeten afstaan omdat hun huis „schadelijke stoffen zou bevatten” of omdat moeders „hun kinderen op schoot” houden. Dit mag niet van Bureau Jeugdzorg, aldus de oproep. Ook is „uit onderzoek” gebleken „dat de Turkse kinderen die gedwongen bij homo’s en lesbiennes worden geplaatst ook worden mishandeld en misbruikt”.

Premier Erdogan blijft op het laatste moment weg bij de universiteit, maar brengt de kwestie wel ter sprake bij premier Rutte. Het leidt tot een botsing. Erdogan spreekt zijn hoop uit dat de rechter Yunus toewijst aan zijn biologische ouders.

De hoogste rechter heeft zich echter al uitgesproken over Yunus. Zijn biologische ouders worden „ongeschikt en onmachtig” geacht om hun taken als opvoeders te vervullen. Zij hebben volgens het hof „onvoldoende besef van ouderlijke verantwoordelijkheden”. Yunus blijft bij zijn pleegmoeders.

==============================

Door onze correspondent Bram Vermeulen: 

Fethullah Gülen, Turks islamgeleerde

De Turkse beweging van Fethullah Gülen is rijk en pro-westers. Hij zou veel aanhangers hebben binnen politie en justitie.

Fethullah Gülen (1941) is een gevoelig mens. Op een dag landde een bijtje op het bureau in het kantoor van de islamgeleerde. De vleugels van het insect waren geknakt. De islamgeleerde probeerde uit alle macht het bijtje weer te laten vliegen. Toen dat niet lukte, barstte hij in huilen uit. Grote, dikke tranen.

De anekdote komt van een van zijn trouwe aanhangers in Istanbul, Mustafa Yesil, de voorzitter van het Journalisten en Schrijvers-platform, een van de vele vertakkingen van de beweging in Turkije. Om maar te zeggen: Gülen mag dan volgens het blad Foreign Policy in 2008 als meest invloedrijke intellectueel ter wereld zijn aangewezen, hij is en blijft een gevoelsmens, een man die geen vlieg kwaad doet.

Turkse aanklagers dachten daar in 1998 anders over. De preken van de imam zouden een gevaar zijn voor het seculiere karakter van de Turkse staat. Hij week uit naar Pennsylvania, in de Verenigde Staten. Ondanks herhaalde oproepen van de huidige regering van premier Recep Tayyip Erdogan om terug te komen, houdt hij vast aan dat zelfgekozen ballingschap.

Hij schreef 67 boeken, die in 28 talen werden vertaald. In die geschriften predikt de soefidenker een verlichte islam, eentje die gedreven is door kennis, en die de wetenschap en het westers marktkapitalisme omarmt. Armoede, onwetendheid en tweedracht zijn volgens hem de drie belangrijkste obstakels voor vrede. De filosofie verschilt radicaal van andere Turkse gemeenschappen als bijvoorbeeld Milli Görüs, van wijlen premier Necmettin Erbakan, die eind jaren negentig werd afgezet omdat hij zou flirten met de stichting van een anti-Europese, islamitische staat in Turkije.

Gülen roept juist op tot een intensieve dialoog tussen de islam en andere geloven, met name het jodendom. Gülen kent in Turkije invloedrijke Joodse vrienden, zoals de steenrijke zakenman Isaac Alaton.
 Zijn beweging is zeer nauw verweven met de conservatieve regeringspartij AK van premier Erdogan, maar de relatie is in de afgelopen jaren ook onder spanning komen staan. Gülen keurde openlijk Erdogans confrontatie met Israël af.

De beweging zou vooral veel aanhang hebben binnen de politie en justitie. Gülenisten worden verantwoordelijk gehouden voor de golf van arrestaties sinds 2007, waarbij honderden militaire officieren, maar ook schrijvers en journalisten, achter de tralies terecht kwamen. Onder de arrestanten ook een aantal schrijvers van kritische boeken over de Gülen-beweging. Ahmet Sik werd begin 2011 opgepakt terwijl zijn boek, Het leger van de imam, op weg was naar de drukker. Hij zat een jaar vast. Woordvoerders van de Gülen-beweging ontkennen de rol van de prediker in die arrestaties, en wijten ze liever aan overijverige agenten die de beweging een warm hart toedragen.

Het exacte aantal aanhangers van de Cemaat, zoals de gemeenschap in Turkije wordt genoemd, is onbekend. Schattingen lopen uiteen van één tot acht miljoen wereldwijd. De beweging runt meer dan duizend scholen in en ver buiten Turkije. Met name in Afrika en Azië zijn de scholen populair. In Turkije wordt de Gülen-beweging vaak van nauwe banden met de Amerikaanse regering verdacht, die de verspreiding van een verlichte pro-westerse islam in landen als Pakistan en Somalië ziet als het beste antwoord op gewelddadige groeperingen als de Talibaan of Al Shabaab. Het geschatte vermogen van de beweging bedraagt 25 miljard dollar, meest bijeengebracht door zakenmensen die sympathiseren met de beweging.

Aan het gematigde imago van Fethullah Gülen kwam in 1999 een einde, toen op de Turkse tv een video werd uitgezonden waarin hij zijn aanhangers oproept „geduldig te werken en langzaam de controle over te nemen over de staat”. Zijn aanhangers zeiden meteen dat de video vervalst was.