Michael Jackson leverde openlijk kritiek op de uitbuiting die hij moest ondergaan. Uitbuiting door joodse lieden. Jackson werd beschuldigd van sexuele misdragingen.
Maar volgens een onderzoek en een politie-rapport is van misdragingen nooit enige aanwijzing gevonden, zo vertelt Candace Owens deze week in een Vlog.
Maar de joodse samenzweerders produceerden 'aanklachten en getuigenissen' en de carriere van Jackson was voorbij.
Kanye West was erg succesvol en miljardair. Maar hij begon openlijk over de joden te klagen. Einde carriere.
Joost Klein weet zelf dat hij een 'niet te sturen is, en dus een risco' is. Hij heeft geen manager. Beslist alles zelf. Zegt wat in hem opkomt. Hij zou uit het Songfestival zijn verwijderd omdat hij zich misdroeg.
Dit zijn de feiten: Joost wil niet gefilmd worden in de eerste minuten na een emotioneel item over zijn verleden. De camera-vrouw was op de hoogte maar filmde dat tòch. Joost was erg boos op haar. Beiden hebben elkaar direct daarna excuses aangeboden. Is dàt de reden dat hij er uit is gezet? Insiders zeggen: het was de cameravrouw die ongewenst gedrag vertoonde, niet Joost. (Moest ze hem uitlokken? Was het de bedoeling dat Joost boos op haar zou worden ?)
Of zou het zijn omdat hij zich ongevraagd met de Israelische deelnemer bemoeide toen aan die deelnemer werd gevraagd: 'Lopen de andere deelnemers risico wegens uw aanwezigheid hier ?"
De kans was te groot dat Joost voor de ogen van heel Europa een statement over Gaza zou gaan maken. Dàt risico kon men niet nemen. Joost moest worden afgevoerd.
John Lennon had een onvoorstelbaar groot podium. Voor nog wel tientallen jaren. Maar Lennon zei wat hem op het hart lag. Lennon liet zich niet sturen. Het is voor de Mossad niet moeilijk om iemand ( Mark David Chapman) zo gek te krijgen dat hij Lennon vermoordt. Een eenvoudige hypnose zou misschien al voldoende zijn.
Een Engelse schrijver en TV producer deed lang onderzoek en is er zeker van dat Chapman niet de dader was. De chirurg en verpleegster die Lennon's leven wilden redden zeggen: 'John was niet van achter af beschoten (door Chapman) , maar van de voorzijde. Exit-wounds op de rug. Chapman had een kleine hitlist van mensen die hij wilde vermoorden: Marlon Brando ( bekritiseerde de joden en moest door de knieen.) en Jackie Kennedy ( die natuurlijk dondersgoed wist wie haar man had vermoord... ) Hier de video.
Ik beperk me in dit overzicht tot muzikanten.
JFK, RFK, Pim Fortuyn trof het zelfde lot. Door dezelfde cabal vermoord, wellicht.
UPDATE , 24 SEPT 2024.
Candace vraagt zich af waarom Diddy ( een invloedrijke zwarte artiest die beschuldigd wordt van allerlei zaken) niet wordt geholpen door LeBron James ( zeer succesvol sportman die altijd de Zwarte Gemeenschap vertelde wat ze moest doen.
Candace vermoed: dat Diddy een sooret zwarte Epstein was die chantage video's maakte om hoog geplaatste zwarten in compromitterende situaties te filmen (op zijn beruchte feesten), en dat Le Bron James een asset van dew CIA ( of de Neocons) is die de zwarten tot rebellie moest aanzetten, of juist moets koest houden.
Candace: minuut 1 tot 15 : https://www.youtube.com/watch?v=88JZLyCVUYA&t=942s
UPDATE:
De samenzwering tegen Michael Jackson
Laurent Guyénot - 16 oktober 2024
-
https://www.unz.com/article/the-conspiracy-against-michael-jackson
Ik was nooit
een fan van Michael Jackson (MJ). Noch wat ik van zijn muziek had gehoord, noch
wat ik van zijn dansroutines had gezien, sprak me aan, hoewel ik zijn moonwalk
best cool vond. Dus MJ's artistieke genialiteit ontging me, tot ik onlangs
begon op te letten en me realiseerde dat er meer achter zijn genialiteit (in de
Romeinse zin) zat dan muziek en dans. Ik had de vage indruk dat hij een product
was van de entertainmentindustrie en dat zijn roem onverdiend was. En
natuurlijk was ik erg beïnvloed door de slechte pers die hij sinds het begin
van de jaren '90 had gekregen, zodat ik me voorstelde dat hij op zijn minst een
erg gestoord individu was.
Maar toen
luisterde ik naar de video van Candace Owens, "What really happened to Michael
Jackson" die vorige maand werd gepost, en ik leerde dat MJ
machtige en gemene Joodse vijanden had die samenzwoeren om zijn reputatie, zijn
rijkdom en zijn gezondheid te vernietigen. Dat wekte mijn interesse, omdat
Joodse macht een van mijn onderzoeksgebieden is.
Een snelle
zoektocht bracht me tot de onthutsende ontdekking dat Michael Jackson in 1995,
twee jaar nadat de eerste beschuldigingen van kindermisbruik tegen hem waren
geuit, een single uitbracht met de titel "They don't care about us",
waarop de tekst stond:
Jood
me, klaag me aan
Iedereen, doe
mij
Schop me, Kike
me
Maak me niet
zwart of wit."
Wauw! De King
of Pop, wiens plaat Thriller
uit
1982 het best verkochte album aller tijden is (32 miljoen exemplaren), die dat
zegt in een hitnummer, zodat de wereld het kan horen? Sony verdoezelde de
beledigende woorden (Jood en Kike) met groteske zware geluiden, maar de tekst bleef ongecensureerd en de
originele versie is hier nog steeds te horen (1:10).
Toen
herinnerde ik me dat Monika Wiesak een boek over MJ had geschreven. Aangezien
ik dol was op haar eerdere boek, Amerika's laatste president: What the World Lost When It
Lost John F. Kennedylas ik haar Michael
Jackson: The Man, the Music, the Controversy, 2023. Hier is mijn
recensie van dit prachtige en noodzakelijke boek, met een paar extra weetjes.
"Het
verhaal van Michael Jackson," schrijft Wiesak, "biedt een
verhelderend inzicht in de wereld van entertainment, media en macht" (p.
v). Dat is inderdaad zo. Inzicht in Joodse Macht in het bijzonder, wat een van
mijn onderzoeksgebieden is.
In de eerste
hoofdstukken geeft Wiesak een portret van de man, gebaseerd op de getuigenissen
van degenen die hem goed kenden. MJ komt absoluut over als een
"vriendelijk, bedachtzaam en empathisch" persoon. Wiesak citeert uit
de positieve boodschappen van zijn songteksten, waarmee hij "probeerde te
reiken naar de goedheid die in het grootste deel van de mensheid huist en die
naar de voorgrond te brengen" (p. 158). We herinneren ons allemaal de
liefdadigheidssingle "We are the world" (1985), geschreven door MJ
met een beetje hulp van Lionel Richie (hier is MJ's prachtige originele demoversie), en gespeeld
door vierenveertig muzieksterren onder de naam USA for Africa
om
geld in te zamelen voor het door hongersnood geteisterde Ethiopië. Het werd een
wereldwijd fenomeen en markeerde het hoogtepunt van MJ's invloed op de
muziekindustrie.
Het nummer
"Heal the World" (1991) vat ook de essentie samen van MJ's weliswaar
naïeve maar goedhartige boodschap. De videoclip toonde kinderen van over de
hele wereld die zich verenigden in vrede en de soldaten inspireerden om hun
geweren weg te gooien.
MJ's tekst
voor zijn nummer "Palestine, Don't Cry", dat hij in
1993 schreef maar nooit heeft kunnen afmaken en opnemen, bevat de volgende
regels:
Ik
zal voor jullie bidden,
Oh
Palestina...
God heeft een
plek voor je. ...
Kom diep in
mijn hart
Ik zal altijd
van je houden...
En ik geloof
in je,
Oh Palestina,
ik zal voor je
sterven
Aan het einde
van het nummer "Earth
Song"
(1995) zingt Michael "What about the holy land, torn apart by creed"
(maar als je luistert naar de acapella
versieklinkt "creed" op 4:30 meer als
"greed").
Er wordt vaak
gezegd dat MJ kinderlijk is gebleven omdat hij geen normale jeugd heeft gehad.
Maar hoewel daar een kern van waarheid in zit, komt MJ ook naar voren als een
diepzinnig persoon. Ik ben onder de indruk van wat hij in 2001 zei over zijn
vader, die hij lang verafschuwd had vanwege zijn misbruik:
Ik ben gaan
inzien dat zelfs de hardheid van mijn vader een soort liefde was - een
onvolmaakte liefde, dat wel, maar toch liefde. Hij duwde me omdat hij van me
hield, omdat hij wilde dat niemand ooit neerkeek op zijn nakomelingen. En nu,
na verloop van tijd, voel ik zegen in plaats van bitterheid. In plaats van
woede heb ik absolutie gevonden. En in plaats van wraak heb ik verzoening
gevonden. (p. 5-6)
Zulke woorden
komen van een man die tot wijsheid is gekomen. Daarentegen, zo zullen we zien,
lijken zijn vijanden extreem negatieve, hebzuchtige en wrede mensen te zijn
geweest.
Paradoxaal
genoeg was MJ een erg verlegen persoon met een gecompliceerde relatie tot zijn
eigen lichaam. Dit is begrijpelijk voor een man die de fysieke transformaties
van kindertijd naar adolescentie (met ernstige acne) naar volwassenheid heeft
doorgemaakt, onder de schijnwerpers. Maar de media hebben zijn psychologische
beperkingen kwaadaardig overdreven. Decennialang hebben ze gesuggereerd dat hij
zijn huid opzettelijk verbleekte, maar ik heb uit Wiesaks boek geleerd dat hij
leed aan een ziekte die vitiligo heet, waarschijnlijk veroorzaakt door ernstige
brandwonden op zijn hoofdhuid in 1984, wat resulteerde in ongelijke vlekken van
witte huid die zich over zijn lichaam verspreidden, inclusief zijn gezicht.
Zijn vriend David Nordahl legde uit:
De vitiligo
verspreidde zich en verspreidde zich en het was moeilijk voor hem als hij in
het openbaar moest verschijnen of moest optreden om de juiste make-up te
gebruiken ... Dus in het begin gebruikte hij donkere make-up om dat te
bedekken, maar toen dat zich verspreidde, werd het steeds moeilijker om die
witte huid de kleur van de rest van zijn huid te geven, dus moest hij steeds
lichtere make-up gebruiken omdat ... als je zweet ... je niet wilt dat die
witte lijnen over je gezicht lopen. (pp. 10-11)
Wat betreft de
plastische ingrepen aan zijn neus helpt het om hem te horen zeggen hoe
vreselijk hij zich als tiener voelde toen zijn vader hem "dikke neus" en
"lelijk" noemde.
In 1985 begon
de pers brutaal negatieve verhalen over MJ af te drukken en noemde hem
"Wacko Jacko". Er lijkt geen commercieel motief te zijn geweest voor
deze slechte pers. Michael was op de top van zijn roem. Was het zijn enorme
spirituele invloed op de muziekwereld door het recordbrekende succes van
"We are the world"? Is het toeval dat gangsta rap rond deze tijd
zwaar gepromoot werd? MJ's boodschap was precies het tegenovergestelde van de
rapcultuur, zoals de clip voor "Beat it" laat zien. MJ
liep absoluut uit de pas met de boodschap en de geest die producers in Zwart
Amerika wilden injecteren.
De
getuigenissen van sommige verslaggevers geven aan dat het systematisch
aanvallen van MJ een redactioneel beleid was dat hen van bovenaf werd opgelegd
(p. 14). Waarom? "De mainstream bedrijfsmedia," schrijft Wiesak,
"is een werktuig van het imperium. Ze verspreiden propaganda en vormen
onze samenleving. Ze overtuigen ons ervan dat oorlog het vechten waard is. Ze
geven vorm aan onze cultuur. En ze ontmenselijken hun vijanden" (p. 158).
Het is duidelijk dat enkele machtige mensen die de controle hebben over de
mainstream bedrijfsmedia hadden besloten dat MJ hun vijand was. Zijn zoon
Prince herinnerde zich:
Hij kwam thuis
en maakte zich zorgen over zijn veiligheid, over zijn carrière, over zijn
bezittingen, omdat hij het gevoel had dat hij de verkeerde mensen kwaad maakte
en het een doelwit op zijn rug was, hetzij door zijn berichten van eenheid of
het uitschelden van andere entiteiten, om welke reden dan ook, het was een
doelwit op zijn rug. (p. 159)
In augustus
1993 werd MJ ervan beschuldigd de 13-jarige Jordan Chandler seksueel te hebben
misbruikt. Later werd onthuld dat Jordan's vader, Evan Chandler, zijn zoon had
gedwongen en mogelijk gedrogeerd om deze beschuldigingen te uiten.
Wraakzuchtige Jordan zou een jaar later, op 14-jarige leeftijd, wettelijke
emancipatie van zijn twee ouders eisen en verkrijgen.
Evan Chandler
was een tandarts met een geschiedenis van wanpraktijken en met ambities als
Hollywood scriptschrijver, die had geprobeerd en gefaald om de vriendschap van
zijn zoon met MJ te gebruiken voor zijn eigen gewin. Op 8 juli 1993 werd hij
door David Schwartz, de man van zijn ex-vrouw, aan de telefoon opgenomen om
zijn plan om MJ te vernietigen uit te leggen. Sprekend over zijn advocaat zei
hij (de opname is te horen in Owens videoop 15 minuten):
Ik heb de
gemeenste klootzak uitgekozen die ik kon vinden en het enige wat hij wil is dit
zo snel mogelijk naar buiten brengen, zo groot mogelijk, en zoveel mogelijk
mensen vernederen. Het kan een bloedbad worden als ik niet krijg wat ik wil.
... Zodra ik dat telefoontje pleeg, gaat deze man gewoon iedereen vernietigen
op elke slinkse, gemene, wrede manier die hij maar kan. En ik heb hem de
volledige autoriteit gegeven om dat te doen. ... Als ik hiermee doorga, win ik
veel. Ik kan op geen enkele manier verliezen. Ik heb dat van binnen en buiten
gecontroleerd. Ik krijg alles wat ik wil, en Michael's carrière zal voorbij
zijn. Deze man zal ongelooflijk vernederd worden. Je zult het niet geloven. Hij
zal niet geloven wat er met hem gaat gebeuren, meer dan zijn ergste
nachtmerries. Hij zal geen plaat meer verkopen. ... Er zijn andere mensen bij
betrokken die op mijn telefoontje wachten en die opzettelijk in bepaalde
posities terecht zullen komen. ... Alles verloopt volgens een bepaald plan dat
niet alleen het mijne is. (p. 62)
Met "als
ik niet krijg wat ik wil" bedoelde Evan Chandler blijkbaar 20 miljoen
dollar, die hij uiteindelijk ook kreeg, hoewel MJ werd vrijgesproken van alle
aanklachten. Maar wat bedoelde Chandler met "een bepaald plan dat niet
alleen van mij is"? Welk plan en wiens plan?
Je raadt het
al. Evan Chandler was Joods (oorspronkelijke naam Evan Robert Charmatz). De
"gemeenste klootzak" die hij inhuurde was de Joodse advocaat Barry
Rothman, die samenwerkte met de Joodse psychiater Dr. Mathis Abrams om de zaak
op te bouwen. Een andere Joodse man mengde zich in de strijd: Samuel Isaac
Gordon, de toenmalige echtgenoot en manager van MJ's zus LaToya Jackson, die
haar onder druk zette om te verklaren dat haar broer inderdaad een pedofiel
was. Later gaf ze toe dat ze had gelogen op verzoek van haar man.
Het is
duidelijk dat de aanvallen op MJ niet alleen afkomstig waren van een snode
Joodse bende, maar dat er een bredere samenzwering bij betrokken was. Het is
moeilijk om weerstand te bieden aan de hypothese van een richtlijn van de B'nai
B'rith naar de hoogste niveaus van politie en justitie.
De politie
ging zo hard mogelijk tegen Michael Jackson tekeer. Ze ondervroegen bijna
dertig kinderen en hun families en in totaal ongeveer tweehonderd getuigen. Ze
reisden met belastinggeld naar de Filippijnen en Australië, op zoek naar
informatie. Verschillende ouders klaagden bij Michael's advocaat Bert Fields
dat de politieagenten hen ondubbelzinnig vertelden dat Michael hun kinderen had
gemolesteerd, ondanks dat hun kinderen dit ontkenden. De politie vertelde de
kinderen valselijk dat ze naaktfoto's van hen hadden, in een poging hen bang te
maken om beschuldigingen te uiten. (p. 68)
Ondertussen
vaardigde de politie, bij gebrek aan bewijs uit hun zoektocht in Michael's
eigendommen en hun ondervragingen van getuigen, een bevel uit voor een full
body search van Michael. Op 20 december onderwierpen ze hem aan een
vernederende visitatie. De politie fotografeerde en filmde zijn genitaliën en
billen. (p. 72)
Het effect op
de gezondheid van MJ was ernstig. Maar hij vocht terug met zijn album HIStory,
"Michael's meest persoonlijke album" volgens Wiesak. Het bevat het
nummer "They don't care about us" dat ik eerder noemde, waarvan de originele clip laat MJ zien in
een gevangenis, soms geboeid. Het bevat ook het prachtige "Earth
Song". Een ander nummer, "Tabloid
Junkie", gaat over manipulatie door de media:
Het
is laster!
Je zegt dat
het geen zwaard is
Maar met je
pen martel je mensen,
Je zou de Heer
kruisigen.
Overigens,
zoals Wiesac opmerkt (p. 82), noemt het lied de moord op JFK ("Truth be
told, the grassy knoll") en de vervorming van het imago van JFK door de
media.
Hoewel de
politie nooit verder kwam met hun strafrechtelijk onderzoek (twee jury's
weigerden Michael aan te klagen in 1994), bleven de media hem lastig vallen tot
in de jaren 2000.
In 2003 werd
de documentaire Living
with Michael Jackson uitgezonden, van de Britse
filmmaker Martin Bashir die enkele maanden met MJ had doorgebracht op zijn
Neverland Ranch in Californië. Door MJ's woorden te bewerken, insinueerde de
film dat MJ zijn bed deelde met kinderen, terwijl MJ in feite had verklaard dat
hij op de grond sliep en de kinderen toestond het bed te gebruiken. Gebaseerd
op deze verdraaide voorstelling van MJ's relatie met kinderen, werd een
dertienjarig kind dat in de film voorkomt, Gavin Arvizo, door zijn ouders onder
druk gezet om MJ te beschuldigen van molestatie. Hij werd vertegenwoordigd door
de Joodse advocaten William Dickerman en Larry Feldman, die de diensten van de
Joodse psycholoog Stanley Katz inhuurden. De rechtszaak begon begin 2005 en
duurde vijf maanden. Monika Wiesak schrijft:
De rechtszaak
had, onder normale omstandigheden, nooit mogen plaatsvinden. De tijdlijn was
onzinnig. De details van de beschuldigingen bleven veranderen. De Arvizos waren
boos dat Michael afstand van hen had genomen. Deze boosheid was niet anders dan
de boosheid van Evan Chandler toen Michael niet meer met hem praatte. De
Arvizos hadden een minimale geloofwaardigheid en een geschiedenis van het
vragen om betaling van beroemdheden en het voeren van dubieuze rechtszaken. Er
was geen bewijs om hun beweringen te ondersteunen. Er waren geen geloofwaardige
getuigenverklaringen en geen fysiek bewijs. Veel van de getuigen van de
aanklager waren mensen met een zeer dubieuze achtergrond - mensen die verhalen
verkochten aan de roddelbladen tegen betaling en mensen die Michael Jackson met
succes had aangeklaagd. Toch sprak de pers gedurende vijf maanden en de twee
jaar daarvoor, beginnend met het uitzenden van de Bashir documentaire,
grotendeels over de beschuldigingen alsof ze een feit waren, alsof er massaal
bewijs was om ze te staven. Ze lieten Michael Jackson door een hel gaan en
besmeurden zijn reputatie bij elke gelegenheid. Ook al waren de beschuldigingen
nog zo aantoonbaar absurd, Michael moest twee jaar lang aanzien dat hij de rest
van zijn leven in de gevangenis zou doorbrengen. De manier waarop hij werd
behandeld was wreed en crimineel. Maar de jury doorzag het allemaal. Ze
weerstonden de massale druk van de media en spraken Michael Jackson op alle
aanklachten vrij. (pp. 108-9)
Het proces
eiste zijn tol van MJ, wiens lichamelijke en geestelijke gezondheid
verslechterde. Ik laat je de rest van het verhaal lezen in Monika Wiesak's
meeslepende laatste hoofdstukken. Ik noem alleen het detail dat "binnen
een paar dagen na Michael's overlijden, een kort fragment aan de pers
werd vrijgegeven van MJ die een deel van zijn nummer 'They Don't Care About Us'
ten gehore bracht", dat de media keer op keer afspeelden (p. 142). Dat is
het nummer waarin MJ klaagde dat hij "Jewed" en "Kiked"
was. Zou dat een soort cryptische handtekening kunnen zijn? UmbrellaUmbrella-man stijl?
Maar waarom
zou MJ precies vernietigd en uiteindelijk gedood worden? Voelde de Joodse Macht
zich bedreigd door zijn immense invloed? MJ had ooit tegen Oprah Winfrey
gezegd: "Ik geloof dat alle kunst als uiteindelijke doel heeft de
vereniging van het materiële en het spirituele, het menselijke en het
goddelijke. Ik geloof dat dat de reden is voor het bestaan van kunst" (p.
iv). Is dat niet precies het tegenovergestelde van de richting die de popmuziek
is ingeslagen sinds de dood van MJ? Kijk maar naar het satanische
optreden van Sam Smith tijdens de Grammy's van 2023, waar miljoenen
kinderen naar keken. Michael's neef gaf commentaar op X:
Waar gaat het
heen met onze wereld?!!! Mensen/organisaties proberen iemand af te zeggen die
'Heal The World', 'Man In The Mirror' en 'We Are The World' zong, maar vinden
het allemaal goed dat deze gast @samsmith deze satanische hersenspoeling onze
jeugd uitvoert.... Geen dank.
In "Man in
the Mirror", van het album Bad (1988), spoort MJ ons aan: "Als je van de
wereld een betere plek wilt maken, kijk dan naar jezelf en maak dan een
verandering." In zijn autobiografie Moon Walk legde hij uit: "Het is hetzelfde waar
Kennedy het over had toen hij zei: 'Vraag niet wat je land voor jou kan doen;
vraag wat jij voor je land kunt doen'" (Wiesak p. 27). In het nummer "Another Part of Me" (1988) zong
Michael over de eenheid van de mensheid:
Ik zend een
grote liefde uit en dit is mijn boodschap aan jullie: De planeten staan op een
rij, we brengen heldere dagen. Ze staan allemaal in de rij, wachtend op jou.
Zie je dat niet? Je bent gewoon een ander deel van mij.
Misschien werd
Michael Jackson vernietigd omdat zijn oproep tot vrede en eenheid werd gehaat
door de machten die gedijen bij verdeeldheid en geweld. Zijn goedheid was
gevaarlijk besmettelijk.
Dat is het nog
steeds. Miljoenen mensen houden van hem en rouwen nog steeds om hem, vooral
onder zwarte Amerikanen. Daarom blijft de media hem waarschijnlijk verguizen.
Het doet denken aan wat Jim DiEugenio "de postume moord op JFK"
noemde, de obsessie om "elke erfenis die zou kunnen blijven hangen, in de
kiem te smoren." Begin 2019 werd de lasterlijke tv-documentaire Leaving
Neverland uitgezonden, gebaseerd op
de interviews van twee volwassen mannen, Wade Robson en James Safechuck, die
beweerden dat ze verkracht waren door MJ, tussen 1988 en 1996. "De reactie
van de pers was brutaal," schrijft Wiesak, "zonder enige
zorgvuldigheid. De krantenkoppen gingen ervan uit dat deze twee mannen de
waarheid spraken. Vrijwel geen van de gepubliceerde artikelen onderzocht de
waarheidsgetrouwheid van de beweringen" (p. 146). De pers "schreeuwde
om de annulering van Michael's muziek. Het was niet genoeg dat ze Michael
kwelden bij leven; ze probeerden zijn nagedachtenis en zijn muziek te vernietigen
bij zijn dood. Er was geen rust in vrede voor Michael Jackson" (p. 156).
Uiteindelijk
was de vernietiging van MJ ook een show van kracht: Jewish Power bewees dat ze
oppermachtig waren in de entertainmentindustrie en dat niemand hen kon
trotseren zonder de hoogste prijs te betalen. Het doden van de rebelse King of
Pop was voor hen waarschijnlijk een uitdaging van dezelfde omvang als het op
klaarlichte dag doden van de Amerikaanse president die zich tegen hen had
verzet. Of het doden van Christus, de man die had geweigerd te buigen voor Satan/Yahweh.
Christus hield
van kinderen (Matteüs 19:14). Michael Jackson deed dat ook. Kinderen zijn mooi
en geven je hoop in de mensheid. Ze wakkeren de goedheid in je hart aan.
Michael Jackson hield ervan om bij kinderen te zijn en hen gelukkig te maken.
Ja, het was niet ongewoon dat veel kinderen, waaronder zijn neefjes en
nichtjes, in Michaels slaapkamer rondhingen voor logeerpartijtjes in Neverland.
Zie jij iets ongepasts in deze video? Michael's
liefde voor kinderen verdraaien als pedofilie is de meest hatelijke laster die
je je kunt voorstellen. Het is het werk van zeer kwaadaardige mensen.
Het is
belangrijk om dit verhaal van een goede en onschuldige man die beschuldigd
wordt van pedofilie steeds weer in herinnering te brengen, in het licht van de
onthullingen van vandaag over P. Diddy (Sean Combs), wiens 30-jarige carrière
als rapper en sex-blackmailer werd gelanceerd door de Joodse platenbaas Lucian
Grainge en door de Joodse homoseksuele producer Clive Davis.
Overigens zijn
we er onlangs achter gekomen dat het hoofd beveiliging van P. Diddy het hoofd
beveiliging van MJ was gedurende de laatste zeven maanden van MJ's leven, en de
tweede man ter plaatse toen MJ stierf. Zijn naam is Faheem Muhammad (luister hier naar Ian Carrol). Vier dagen
voor zijn dood vroeg MJ aan Muhammad om de holistische gezondheidsverpleegster
Dr. Cherilyn Lee te bellen, die hem eerder had gewaarschuwdhem tegen het innemen van de propofol die Dr.
Conrad Murray hem gaf en die hem uiteindelijk zou doden. Lee getuigde tijdens
Murray's proces wegens doodslag dat ze Muhammad had verteld dat ze er op 25
juni zou zijn om Michael te helpen en dat Muhammad Michael in de tussentijd
onmiddellijk naar het ziekenhuis moest brengen. Maar natuurlijk bracht Muhammad
Michael niet naar het ziekenhuis en in plaats daarvan was Michael op 25 juni
dood. Muhammad verklaarde in de getuigenbank dat hij zich niet kan herinneren
dat Lee hem vroeg 911 te bellen of Michael naar het ziekenhuis te brengen (hier op 10:50). En
nu horen we van Rodney Jones Jr dat P. Diddy Muhammad zijn "opruimer" noemt, die
"de kracht heeft om mensen en problemen te laten verdwijnen".
