1089 Jimmy Moglia: Waarom steunen witte Elites de revolutie die de Witte elite wil vernietigen?

Jimmy Moglia schrijft 'bloemrijk', en dat maakt het lezen niet zo gemakkelijk. 

Maar de inhoud is altijd interessant. 

Hij weet veel. Hij kent de Usual Suspects door en door. Hij kent hun Modus Operandi en hun geheimpjes.

Het artikel is het waard om het meermaals te lezen.  Je zou met de Nederlandse vertaling kunnen beginnen. 

Ik gebruikte  DeepL Translator  ofwel: https://www.deepl.com/translator    Ik moest maar weinig passages verbeteren. 

Moglia vraagt zich af waarom Antifa en BLM - die de Witte Elite willen elimineren -  toch gesteund worden door joodse figuren.  Zou het niet ook hun eigen ondergang worden?   Nee, want ze kunnen zich beschermen.

Dan vertelt hij hoe de Russische Revolutie uitpakte vooral die groepen die eerst samen met de Usual Suspects tègen de Tsaar ageerden: ze werden gewoon uitgemoord. 

( Laat de BLM en Antifa lieden dat even weten svp ! Dàt is ook hun lot. ) 

Hier de originele engelse versie.    Hieronder de vertaling: 

De schapen van de Apocalyps

 

 Door Jimmie Moglia voor de Saker Blog

Er is een geschiedenis in het leven van alle mannen, en in de geschiedenis van hun leven komen mannen vaak in aanraking met mysteries, wat betekent dat gebeurtenissen onverklaarbaar zijn via de middelen van het gezond verstand en de logica. Sommige mysteries zijn aards, andere metafysisch. Als ik metafysica opzij zet, zal ik het aardse behandelen.

Ik verwijs hier naar de turbulente gebeurtenissen van de net afgelopen zomer van 2020. Emblematisch voor de turbulentie van afgelopen zomer waren de destructieve en dodelijke rellen, die in verband werden gebracht met (objectief) willekeurige politie-incidenten.

Dit is geenszins een uiting van ongevoeligheid voor het onnodig verlies van mensenlevens. Maar gezien in de context van het geweld in Amerika is de dood van een verdachte met een flinke misdaadlijst en die zich met geweld heeft verzet tegen arrestatie - hoe betreurenswaardig ook - geen buitengewone gebeurtenis. Net tijdens het laatste Labor Day-weekend, en net in Chicago, zijn er 11 mensen gedood en 70 gewond geraakt onder degenen die de schietpartijen hebben overleefd.

 

Het mysterie is dan ook hoe één gebeurtenis in Minnesota zo'n buitengewone golf van geweld kon veroorzaken in een land van 300 miljoen mensen, en in Europa en zelfs elders. Het Geweld is min of meer goedgekeurd  door officiële lieden en zelfs door sommige overheidsbronnen !

Sommigen zullen zeggen dat het geen mysterie is, en dat er duistere krachten zijn die de rellen veroorzaken, organiseren en aansturen. Dat is waar, maar dit lijkt op de bewering dat een grote oorzaak van de nacht het gebrek aan zon is. Hier volgt daarom een bescheiden poging om de oorzaak van dit effect te vinden, of beter gezegd, het zoeken naar en de krachten, al dan niet in het donker, achter de gebeurtenissen.

Voordat ik verder ga, wil ik echter het concept van het Cultureel Moment introduceren. Ik definieer het als de vectoriële resultante van alle onafhankelijke en soms tegenstrijdige ideologische en historische krachten die bijdragen aan het Cultureel Moment van de dag, de week, de maand, het jaar, enzovoort.

Om te herinneren, een vector is de representatie van een fysieke hoeveelheid die kracht en richting heeft. Het heeft meestal de vorm van een rechte pijl. Zijn lengte vertegenwoordigt de grootte van de kracht (die het resultaat is van alle afzonderlijke bijdragende krachten) en zijn oriëntatie in de ruimte toont de uiteindelijke richting van de kracht. Bijvoorbeeld, vertegenwoordigend een auto die omhoog gaat zou een pijl in de richting kunnen zijn die door de auto wordt gevolgd. Het bijdragen aan de lengte en de richting van de pijl zijn de kracht van de motor, de zwaartekracht van de aarde die de auto terug zou trekken, het effect van een zijwind die de auto uit de weg zou trekken enz.

Samengevat worden alle krachten die bijdragen aan de opmars, de achteruitgang of de zijdelingse beweging van de auto door één vector uitgedrukt. Naar analogie is het Cultureel Moment de som van alle bijdragende culturele, economische, historische, sociale, religieuze en filosofische krachten, die in alle denkbare richtingen en met meer of minder macht trekken.

In het huidige Culturele Moment is het duidelijk dat het bevorderen, ondersteunen en toejuichen van de acties van entiteiten als Antifa & Black Lives Matter leden zijn van een klasse die, ogenschijnlijk, niets te winnen heeft en allemaal te verliezen als de entiteiten in kwestie zouden zegevieren in hun zeer twijfelachtige doelen en inspanningen.

Waarom dan de steun? Ik denk dat hier twee krachten in het spel zijn, een historische en een contingente. Het contingent is eenvoudig. Maar zelden kunnen rellen uitgroeien tot revoluties. En typisch, maar niet altijd, bevorderen revoluties niet het belang van de bevoorrechte economische klasse - of zelfs van de bataljons van academici die de overduidelijk anarchistische en destructieve filosofie van de relschoppers hebben gekocht of daadwerkelijk hebben gepromoot.

 

De academici, veronderstel ik of denk ik, zouden moeten begrijpen dat de potentiële gewelddadige vernietiging van het nog steeds bestaande sociale evenwicht uiteindelijk de posities die hen in staat stellen om vrij welvarend te leven (in vergelijking met de niet-academische middenklasse) zou schaden of afbreken. Maar blijkbaar doen ze dat niet of doen ze alsof ze dat niet doen.

Want als iemand veel te verliezen heeft bij het veranderen van zijn mening, zal hij die nooit veranderen. En het is erg moeilijk om iemand te overtuigen van een scriptie als zijn salaris afhankelijk is van het feit of hij het niet begrijpt.

Op zijn beurt is de huidige scriptie alleen maar het echte product van de academische wereld. Het is het resultaat van een historisch en doelgericht streven - voornamelijk door de verhuizers en schudders ( Movers and shakers ( Moglia) =  de masters of Discourse = de usual suspects. JV.)  van een etnische groep die naamloos zal blijven - om West-Europese waarden te ondermijnen, te belasteren en uit te bannen uit de huidige cultuur en dus uit de praktijk van het leven. Waarden die we ruimschoots erkennen als 'christelijk', dat wil zeggen de som van het theologische christelijke gedachtegoed en de Griekse ethiek en filosofie. Het helpen voltooien van het project is het elimineren van West-Europese etniciteiten en nationaliteiten, door middel van demografische opleggingen en het openlijk en opdringerig bevorderen van miscegeneratie.

Zelfs de katholieke kerk is op de wagen van de zelfvernietiging geklommen. De huidige Paus moedigt duidelijk de copulatie van Italiaanse vrouwen met Afrikanen aan, omdat "de moeder van Christus een mestiza was". De Paus veroordeelt elke poging om de etnische invasie van de derde wereld in Italië te beperken en heeft onlangs verklaard dat Italië migranten in onbeperkte aantallen moet verwelkomen omdat (sic) "ze God zijn". En miscegeneratie is inderdaad de verzoetende camouflage waarmee de nieuwe wereld en de verbale orde de ontbinding van de culturele identiteiten van volkeren en nationale gemeenschappen verheerlijkt.

Paus Bergoglio is de vertegenwoordiger van wat de Italiaanse filosoof Diego Fusaro heeft beschreven als "vloeibaar atheïsme". Het bestaat uit het openlijk zeggen dat God bestaat, maar dan doen alsof Hij niet bestaat, en doen alsof we niets anders zijn dan consumenten, bewoners van een kosmos die bestaat uit verhandelbare goederen.

Terzijde en nog steeds met een citaat van Fusaro, de nieuwe wereldorde heeft een originele manier van werken. Het de-legitimiseert het gezonde lichaam door het te definiëren als ziek. Waarbij de nationale identiteit xenofobisch wordt, de familie slechts een vorm van regressief patriarchaat en homofobie is, wordt de natie verouderd nationalisme en de klassenstrijd een uitnodiging tot geweld.

In deze context zijn de twee resterende vormen van verzet tegen de commodificatie van het leven, gekoppeld aan de processen van het mercantilistische globalisme, de nationale soevereine staten - de laatste mogelijke bastions van democratie en sociale rechten. Terwijl de religies van transcendentie de laatste ruimte en de laatste loopgraven zijn waar spiritualiteit kan overleven tegen de onzin van een atheïstische en consumptieve beschaving.

 

Overigens zou ik mijn 25 lezers willen uitnodigen om de duidelijke aanval op de christelijke waarden en de westerse beschaving niet als een 'samenzweringstheorie' te bestempelen. Want de slimme lijstenmakers van het collectieve denken weten hoe ze de geesten van de mensen in de val kunnen lokken door het lexicon te manipuleren.

Samenzwering' is afgeleid van het Latijnse 'complot', dat een groep mensen beschrijft die de inademing en uitademing van hun adem synchroniseren. Door implicatie kan slechts een kleine groep 'samen ademen' en figuurlijk een subversief doel nastreven. Zo was 9/11 geen samenzwering; het was een militaire operatie, met een ongelooflijk georganiseerd en gesofisticeerd netwerk, uitstekend afgeschermd en in wezen onaantastbaar.

Door de meer dan 50% van de Amerikanen die de officiële versie van de gebeurtenis niet geloven als 'samenzweringstheoretici' te bestempelen, worden ze als dwazen of nutteloze idioten gebrandmerkt. Wat - in de context van het Cultureel Moment dat ik hierboven noemde - ons zou moeten vertellen wat de heersende klasse van de diepe staat van de rest van ons denkt.

Maar ik dwaal af. Gezien het bovenstaande - wat betekent dat de academici hun kont riskeren als ze afdwalen van de onderschreven gedachtegang - kunnen we begrijpen dat de academische wereld hartstochtelijk haat tegen de gevestigde orde en tegen de geschiedenis van (blanke) naties omarmt. In hun collectieve visie is het een oefening in zelfbehoud. De huidige houding van de academische wereld, althans in de zogenaamde geesteswetenschappen, is een stinkvijver van het denken.

Sommigen hebben de huidige rellen vergeleken met die van de jaren zestig tegen de Vietnamoorlog, maar ik denk van niet. De meest invloedrijke culturele vector van die tijd was het ontwijken van de tocht, vergezeld van mistige verlangens naar vrijheid, bevrediging door promiscuïteit en het roken van wiet (misschien zonder te inhaleren, een wapenfeit dat door een beruchte leugenachtige Clinton werd aangehaald als voorbeeld van persoonlijke integriteit).

Aan de andere kant voelden sommige leden van de uitverkorenen al in de jaren zestig van de vorige eeuw geen enkele dwang om hun doelstellingen met betrekking tot de goy te ventileren. Susan Sontag zei in haar essay 'What's happening in America': "Het blanke ras is de kanker van de menselijke geschiedenis; het is het blanke ras en het is alleen - zijn ideologieën en uitvindingen - dat autonome beschavingen uitroeit waar het zich ook verspreidt, wat het ecologische evenwicht van de planeet heeft verstoord, wat nu het bestaan van het leven zelf bedreigt".

 

 

De steun van de multi-miljonairs en Hollywood voor rellen en plunderingen lijkt misschien wat raadselachtiger, maar alleen aan de oppervlakte. Wat er ook gebeurt, de miljardairs worden beschermd, en bovendien is het een goede verzekeringspolis. In het uiterst onwaarschijnlijke geval dat de rellen zouden veranderen in een Franse terreurrevolutie, kunnen ze het bewijs leveren dat ze de revolutionairen hebben gesponsord, iets wat ze daadwerkelijk en fysiek hebben gedaan en doen door middel van royale financiering.

Misschien weten ze niet of zijn ze vergeten dat een van de belangrijkste sponsors en donateurs van de Franse revolutie Louis-Philippe was, hertog van Orléans, een van de rijkste mannen van Frankrijk, die zelfs zijn naam veranderde in Philippe Egalite' en stemde voor de dood van zijn neef koning Lodewijk XVI. Dit alles redde hem niet van de guillotine in 1793, tijdens de Reign of Terror.

Iets raadselachtiger is de positie van een tussenliggende "intelligentsia" - een naam die soms ten onrechte wordt toegepast op degenen die hun tv-kijken niet beperken tot soap opera's of programma's als "Dancing with the Stars" en dergelijke. De grootte van deze klasse is onzeker, maar gebaseerd op persoonlijke observaties en de aanwezigheid van sociale media, is niet klein. Ze behoren over het algemeen tot de kolonie van de Clintonieten en de Obama-bin-Biden-ites.

In een poging ze uit te leggen verwijs ik ter vergelijking naar de historische momenten voorafgaand aan de Bolsjewistische Revolutie van 1917 - waaraan  ik 4 video's van de serie "Historische Schetsen" [afleveringen 47,48,49,50]    heb opgedragen.

In zijn "Geschiedenis van de Russische Revolutie" plaatst Trotski de Kadets-partij zonder meer tussen de reactionairen, de liberalen en de vijanden van het volk. Nadat de bolsjewieken aan de macht waren gekomen, werd hun organisatie zelfs onwettig verklaard.

Maar dat is niet wat de Kadets waren of leken te zijn tijdens de turbulente en bloedige opmaat naar de Revolutie, tussen 1905 en 1917.

Wikipedia: The Kadets "were unwaveringly committed to full citizenship for all of Russia's minorities" and supported Jewish emancipation. The party drew significant support from Jews and Volga Germans and a significant number of each group were active party members.

Ik vat samen uit studies over dit onderwerp en de geschiedenis, uitgevoerd door Anna Geifman, een dubbel Israëlisch-Amerikaans staatsburger. Aan de andere kant was Trotzky zelf lid van het gekozen volk, evenals 95% van het oorspronkelijke Politbureau.

"Iedereen die een uniform droeg, was een kandidaat voor een kogel. Landgoederen werden afgebrand (de gebeurtenissen werden gedefinieerd als "plattelandsverlichting") en bedrijven werden afgeperst of opgeblazen. Bommen werden willekeurig in treinwagons, restaurants en theaters gegooid.

Wat was de Democratische Grondwettelijke (Kadetspartij) reactie? Kadets pleitte voor democratische, constitutionele procedures en deed niet aan terrorisme, maar ze hielpen de terroristen openlijk - ze verzamelden geld voor hen, veranderden hun huizen in veilige huizen en pleitten voor totale amnestie voor gearresteerde terroristen. Kadets partijlid Shchepkin verklaarde dat de partij terroristen helemaal niet als criminelen beschouwde, maar als heiligen en martelaren. En de officiële krant van Kadets, "Herald of the Party of People's Freedom", heeft nooit een artikel gepubliceerd waarin politieke moorden worden veroordeeld. De partijleider, Paul Milyukov, verklaarde dat "alle middelen nu legitiem zijn... en dat alle middelen moeten worden berecht." Op de vraag om het terrorisme te veroordelen, antwoordde een andere leider van de Doema, Ivan Petrunkevitsj: "Terreur veroordelen? Dat zou de morele dood van de partij zijn!"

Het geld voor de terroristen werd ingezameld door advocaten, leraren, artsen en ingenieurs, en zelfs door industriëlen en bankdirecteuren. Lenin wordt geciteerd zoals hij heeft gezegd: "Als we klaar zijn om de kapitalisten te doden, zullen ze ons het touw verkopen". Toen de bolsjewieken de controle kregen, liquideerde de  Cheka  vele leden van alle oppositie- partijen, te beginnen met de Kadets. Wat de vraag oproept, hoe kan het standpunt van deze Kadets, deze  liberalen worden verklaard?

Revoluties hebben de steun nodig van de rijken en de liberalen. De geschiedenisboeken laten het onderwerp volledig buiten beschouwing.

Toch beweren revolutionairen openlijk dat hun succes de inbeslagname van alle rijkdom, de onderdrukking van afwijkende meningen en de moord op klassenvijanden met zich meebrengt. In het huidige 'culturele moment' hebben sommige Afrikaans-Amerikaanse leiders berekend dat elke 'blanke' de Afrikaanse Amerikanen minstens een miljoen dollar moet geven ter compensatie van de historische slavernij die in 1863 eindigde.

Lenin was slechts één van de radicalen. In 1907 publiceerde een andere radicaal, Ivan Pavlov, "De zuivering van de mensheid", die de mensheid in ethische rassen verdeelde. In zijn analyse waren uitbuiters, vaag geïdentificeerd als een ras, "moreel inferieur aan onze dierlijke voorgangers." Dit ras zou worden uitgeroeid, inclusief kinderen, door het moreel superieure ras, waarvan de beste leden de terroristen zelf waren. En een andere anarchistische groep probeerde gelijkheid te bewerkstelligen door alle geschoolde mensen te doden.

En toch weigerden de Kadets en de liberalen hun positie in de Doema te gebruiken om het constitutionalisme te laten werken. Het enige wat ze deden was de regering aan de kaak stellen en de terroristen verdedigen.

In Solzhenitsyn's roman "November 1916" neemt de held Kolonel Vorotyntsev deel aan een sociale bijeenkomst van de "progressieven" van die tijd. Vooraleer hij eindelijk zijn gedachten laat gaan, staat hij als gehypnotiseerd, en houdt hij zijn tong vast uit angst om als reactionair te worden beschouwd.

Later bespreekt hij de gebeurtenis met professor Andozerskaya, die uitlegt dat ook zij elk woord zorgvuldig moet kiezen. Dat is ook het geval met de Amerikaanse en Westerse academici van vandaag. Want er zijn nog steeds voorbeelden van opvoeders die hun baan zijn kwijtgeraakt en hun carrière hebben verpest na een 'politiek incorrecte' uitspraak.

Er waren toen en nu uitzonderingen. Een groep Russische denkers publiceerde een boek genaamd 'Landmarks: A Collection of Essays on the Russian Intelligentsia." Het bevorderde een beredeneerde dialoog, het bevorderen van intellectuele tolerantie, en het afleiden van de liberale opinie van extreem radicalisme. Het boek mislukte volledig, omdat het - om het samen te vatten - het fundamentele heilige dogma van de radicale intelligentsia - de mystiek van de revolutie - verraadde.

In dit opzicht - en relevant voor het begrijpen van de positie van de huidige Amerikaanse intelligentsia ten opzichte van het Culturele Moment - kan het nuttig zijn om het historische lexicale verschil tussen "intelligentsia" en "intelligent" (een lid van de intelligentsia) te erkennen.

 

Het woord "Intelligentsia" werd rond 1860 in Rusland bedacht, maar de betekenis is anders dan het Engelse equivalent. Om een 'intelligent' te zijn was het absoluut niet voldoende (of zelfs niet noodzakelijk) om goed opgeleid te zijn. En als - in de huidige lexicale betekenis - een "intellectueel" verwijst naar een nieuwsgierig persoon die voor zichzelf denkt, dan was een "intelligent" dicht bij zijn tegenpool.

Een "intelligent" - tenzij hij rijk was of een professionele revolutionair kon worden ten koste van zijn partij, zoals Lenin - moest werken, hoewel hij zijn werk niet serieus zou nemen. Tolstoj, bijvoorbeeld, kon geen "intelligente" zijn omdat hij een graaf was.

Belangrijker en relevanter voor de huidige Amerikaanse 'intelligentsia' was dat zij een reeks overtuigingen hadden die als zeker, wetenschappelijk bewezen en absoluut verplicht werden beschouwd voor elke morele persoon. Een strikt 'intelligent' moest een of andere ideologie onderschrijven - of het nu populistisch, marxistisch of anarchistisch was - die zich inzette voor de totale vernietiging van de bestaande orde en voor de vervanging ervan door een utopie die in één klap elke menselijke ziekte zou elimineren.

Dit streven werd vaak beschreven als apocalyptisch (in religieuze zin) en het is geen toeval dat enkele van de meest invloedrijke Russische 'intelligenten', waaronder Stalin, uit klerikale families kwamen of in seminaries hadden gestudeerd.

Honderd jaar later kan een hedendaagse 'intelligent', Prof. Noel Ignatiev (een lid van het gekozen volk), in een Harvardtijdschrift veilig een artikel met de zelfverklaarde titel "Abolish the White Race" publiceren. Net zo gewoon als de andere academische 'intelligenten' van vandaag is het onuitgesproken, maar pretendeerde geloof in een andere mens-willekeurige utopie.

Hier is een korte en voorzichtige vergelijking tussen de kenmerken van de Russische 'intelligenten' en de huidige Amerikaanse anarchisten. De toewijding van de Russen aan een speciale set manieren, waaronder kleding ('hoodies'), bewust slechte hygiëne (ik heb geen betrouwbare gegevens), haarstijl (punk), voorgeschreven en taboe-uitingen (rap-teksten), en een set van seksuele praktijken beschreven als puriteinse losbandigheid (losbandigheid beoefend als een rite) aangewakkerd door "nihilistisch moralisme" (de filosofie die in rap-teksten is belichaamd).

Een andere parallel zou vandaag de dag de verheerlijking van het transgenderisme kunnen zijn, het idee dat gender een sociale constructie is, en de stilzwijgende goedkeuring van pedofilie. Stilzwijgend' zou eigenlijk een eufemisme kunnen zijn. Hoewel ik me niet kan vinden in de dienst die ik van meer dan één bron heb geleerd, heeft Netflix onlangs een programma of serie gelanceerd met de titel 'Cuties', met jonge vrouwelijke kinderen die openlijk provocerende en pornografische gebaren en bewegingen maken.

Aan de andere kant laat de geschiedenis zien dat het kenmerkend voor culturele revoluties is om van het gruwelijke het respectabele te maken. Een interessante hoofdrolspeler tijdens de Russische revolutie was Alexandra Kollontai, die synoniem werd met seksuele bevrijding. In haar semi-autobiografische roman, "De liefde van drie generaties", werd de logische uitbreiding van de afschaffing van het privé-eigendom toegepast op de seks. In haar politieke vooruitziende blik voorspelde Kollontai dat het instituut van de familie tegen 1970 volledig zou uitsterven. En hoewel de uitdrukking niet van haar was, werd ze geassocieerd met de "glas water theorie" - namelijk het idee dat men de geslachtsdrift kan lessen, zoals drinkwater de dorst lest.

Maar het werd al snel duidelijk dat Kollontai's programma eigenlijk en fysiek Rusland aan het vernietigen was - waarna Lenin noodremmen toepaste. Waaruit misschien in de Sovjet-Unie een bijna puriteinse houding in deze zaken ontstond - een houding die zich tot in de jaren zeventig van de vorige eeuw, in Rusland en Oost-Europa in het algemeen, uitstrekte. Dit was eigenlijk een persoonlijke constatering toen ik als zeer jongeman de Sovjet-Unie bezocht.

Vergelijk in het kader van 'Black Lives Matter' het programma van Kollontai met het feit dat volgens verschillende statistieken ongeveer 80% van de Afro-Amerikaanse kinderen opgroeit in een eenoudergezin, vaak met een ongehuwde moeder, en met broers en zussen van verschillende vaders. Alleen Obama kon dit punt officieel onder de aandacht van het publiek brengen, om voor de hand liggende redenen.

Dit alles zou moeten aantonen dat in het huidige Culturele Moment de heersende kracht gericht is op de vernietiging van westerse waarden - terwijl het begin van deze kracht veel verder terug kan worden getraceerd. Daarom is het interessant om te weten wie op dit moment het programma financiert, misschien wiskundig, maar niet filosofisch. Nog steeds zijn hier gestroomlijnde hoofdzaken.

Liberale financiers zoals George Soros, Rob McKay, en andere "Democracy Alliance" donateurs hebben meer dan 133 miljoen dollar gegeven aan groepen die verbonden zijn aan de beweging (Black Lives Matter).

 

6 De "Democratiealliantie" is op haar beurt een collectief van donoren dat sinds 2004 actief is in het orkestreren van "de activiteiten van een permanente "linkse infrastructuur"". De organisatie, het geesteskind van Democratisch adviseur Rob Stein (nomen vooren) werd opgericht als "een belastbare non-profit organisatie".

Uit nieuwsgierigheid was de ideologische vader van "Black Lives Matter" een beweging genaamd "Vision 4 Black Lives," (1996), op zijn beurt de opvolger van de Black Panthers beweging. Anekdotisch gezien heeft de "Vision 4 Black Lives" beweging de Joodse toorn opgelopen omdat ze de Amerikaanse alliantie met Israël veroordeelde en beweerde dat de VS, door deze alliantie, "medeplichtig is aan de genocide die plaatsvindt tegen het Palestijnse volk".

Daarom heeft een nieuw organisme, "Campaign Zero" genaamd, in 2015 de "Vision 4 Black Lives" vervangen en een ander platform gecreëerd voor "Black Lives Matter", dat de Palestijnse kwestie volledig laat vallen en in plaats daarvan oproept tot herstelbetalingen aan de zwarten, een leefbaar loon, betaald ziekteverlof, een gegarandeerd leefbaar inkomen ongeacht de werkgelegenheid, en een door de overheid gefinancierde "baby bond" voor alle pasgeborenen.

Wat betreft de 'faux pas' van 'Vision 4 Blacks', kunnen we daaraan toevoegen dat 'The Forward', een van de officiële stemmen van de uitverkorenen in Amerika, publiekelijk heeft ingestemd met de verwijdering van 8 beelden, waaronder die van Henry Ford, Charles Lindbergh en generaal Patton. Onder andere het standbeeld van St. Louis, de beschermheilige van de gelijknamige stad, staat op de lijst voor vernietiging. Koning Lodewijk IX (1214-1270) is een heilige van de katholieke kerk, althans voor nu. Waarom wordt er gepleit voor verwijdering? Omdat hij een beruchte massaverbranding van de Talmoed voorzat en als antisemiet werd geklasseerd. Over de katholieke heiligverklaring van heiligen verwijs ik de lezers naar mijn artikel "Quo Vadis Vaticaan?

In 2013 werden drie radicale zwarte organisatoren - Alicia Garza, Patrisse Cullors en Opal Tometi - geassocieerd met de ontwikkeling van "Black Lives Matter", als een wereldwijde beweging.

Een andere overkoepelende organisatie van waaruit BLM fondsen en steun haalt, staat bekend als een "A Thousand Currents". Op hun beurt financieren "Thousand Current" de Surdna Foundation, de W.K. Kellogg Foundation, International Planned Parenthood Federation, John D. en Catherine T. MacArthur Foundation, de David and Lucile Packard Foundation, Wallace Global Fund, en Foundation for a Just Society, de NoVo Foundation, de Libra Foundation, Peter Buffett, zoon van "filantroop" Warren Buffett. Zijn vrouw Jennifer leidt de Stichting NoVo.

Onder de altijd aanwezige donateurs vinden we de National Association for the Advancement of Colored People (NAACP), de National Urban League en de onvermijdelijke George Soros' Open Society Foundations. De stichting "Jordan Brand" heeft 100 miljoen ($) toegezegd.

Een equivalente en bijna identieke trein van donateurs heeft bijgedragen en draagt bij aan het fortuin van de "Antifa" beweging. Interessant is, denk ik, een soort Europese tak of politieke stroming van Antifa, die zinvol 'Anti-Duitsers' wordt genoemd. De belangrijkste verenigende factoren van de Anti-Duitsersbeweging zijn de steun aan Israël en het verzet tegen het Anti-Zionisme.

Ik zou kunnen doorgaan met de lijst van donoren, maar het zou saai zijn. Nog grappiger en toch deprimerend zou het verhaal zijn van de ruzies onder de leiders van de BLM en Antifa over de verdeling van de ongelooflijke financiële bonanza onder elkaar. Het is echter een geval waarin de verbeelding gemakkelijk de vorm van de dingen die niet gezegd worden kan leveren.

De geduldige lezer die dit punt bereikt heeft, kan zich afvragen wie de "Schapen van de Apocalyps" zijn. Ze komen uit Dante's "Divine Comedy", een werelderfgoedklassieker gevuld met onder andere originele analogieën. Het vertalen van Oud-Italiaans in het huidige Engels verliest 80% van het effect, net als het vertalen van Shakespeare in het Italiaans, maar hier zijn de relevante regels, in de vertaling van de Longfellow,

"Als schapen uit de kudde komen

Met één en tweeën en drieën, en de anderen staan...

Schuw, met hun ogen teneer geslagen en neusgaten dicht,

En wat de volgers vooral doen,

Zichzelf tegen haar aandrukken, als ze stopt,

Simpel en stil en het waarom weten ze niet..."

Inderdaad, de schapen van de Apocalyps "wat de eersten doen... en de anderen niet", terwijl de eigenlijke ridders van de Apocalyps ( De usual suspects, JV) , die hier naamloos zullen blijven, hen tot hun ondergang leiden.

Toch kan de lezer, gezien het feit dat het seizoen net in de herfst is afgedreven, wanneer gele bladeren, of geen, of weinig, zich nog steeds vastklampen aan hun respectievelijke takken, een reflectie vergeven die noch optimistisch, noch pessimistisch is.

Als de ochtend kan worden gezien als de lente, en de lente als de kindertijd en de jeugd, dan komt de middag overeen met de zomer, en de zomer met de kracht van de mensheid. De avond is een embleem van de herfst, en de herfst van het afnemende leven. De nacht met zijn stilte en duisternis toont de winter, waarin de krachten van de vegetatie verkwanseld zijn. En de winter wijst op de tijd waarin het leven zal ophouden, met zijn hoop en plezier.

Een overweging die mogelijk kan dienen als een waarschuwing of vermaning voor degenen die te veel vertrouwen stellen in de breedte en de plechtigheid van de menselijke zaak.