452 Enkele interessante artikelen.

Jack Matlock spreekt Russisch en Ukraaïens en was van '87 tot '91 de Amerikaanse ambassadeur in Moskou.
Hij was er bij toen afgesproken werd dat de Nat geen inch naar het Oosten zou opschuiveN.
In een 1.24 uur durende 'show' legt hij uit dat Amerika de agressor is, en dat Rusland zich normaal gedraagt.  Heel erg leuk en interessant:  Youtube:

Ambassador Jack Matlock: The Mistakes We Made with Russia and How to Stop Making Them

----
Jonathan Cook Legt uit dat Israel steeds meer weerstanden op roept in Amerika ( het betert echt niet tussen Obama en Netanyahu)  en Europa.  Maar de Israeli's doen tegenwoordig goede zaken met India, China en Japan (samen goed voor 40% van de wereldbevolking). 'Isreals new Asian Allies. "

-----
Jonathan Cook meldt dat er een geheim rapport is uitgelekt waaruit blijkt dat Netanyahu al vele jaren liegt over de komende Iraanse atoombom. In werkelijkheid zeggen de Israelische secret servicews allemaal dat er geen Iraanse atoombom  in de maak is.  Netanyahu goes nuclear.... now wait for the fallout. 

---

Gilad Atzmon beschuldigt Paul Jay ( Canadees, joods, anchor van 'The Real news Network') 

er van dat hij schijnbaar anti-zionist is, maar zo in feite Israel toch verder helpt. 

Mooie quote van Atzmon:   "I define Jewish Power as the power to divert the attention from Jewish Power."

Atzmon is vaak heel moeilijk te volgen. Hij maakt onderscheid tussen....

 the obvious distinction between ‘Judaism’ (the religion), ‘Jews’ (the people) and ‘Jewishness’ (the Ideology). In my work I concentrate on Jewish ideology and since I believe that every ideology and politics must be subject to criticism, this obviously includes Jewish identity politics. 

Paul Jay: Portrait of an Anti-Zionist Zionist

---

Een artikel dat ik op sott.net vond. Ik ben er niet in thuis, maar het lijkt me van belang: 
Een psychiater ( joodse)  waarschuwt voor de destructieve brainwash/boodschap die uit gaat van de film 'Fifty shades of grey'. ( Ik beschouw voor het gemak àlles wat uit Hollywood komt als 'opzettelijk destructief  voor de goyim'.)
 http://www.sott.net/article/293064-A-letter-to-young-people-about-50-Shades-of-Grey

--

Een door deskundigen gedaan onderzoek van een reeks ( door deskundigen gedaan)  onderzoeken naar de schadelijkheid van Genetisch gemanipuleerd voedsel  levert op dat de helft van de onderzoeken toont dat er redenen tot zorg zijn.
Alleen de onderzoekers die door de GM-bedrijven worden gefinancierd vinden dat het veilig is.

http://www.washingtonsblog.com/2015/03/meta-study-genetically-modified-food-virtually-independent-scientists-concerned.html

---
De grote en belangrijke 911 auteur David Ray Griffin schrijft voor het eerst over een ander onderwerp.  Dat moet wel belangrijk zijn. ( Het is natuurlijk niet leuk dat hij hiermee schijnbaar --of echt ?-- de strijd voor de 911 waarheid op geeft..)
Griffin beschrijft dat de manier waarop de Amerikaanse Media met klimaat-verandering om gaan in feite erg crimineel is: ze zal mogelijk leiden tot de ondergang van de mensheid.  Veel erger kan ik het me niet voorstellen.
Hier het artikel: http://www.informationclearinghouse.info/article41119.htm

----

Stratfor is een commerciele organisatie die advies geeft aan 4000 klanten, regeringen en heel grote bedrijven in de wereld,  over politieke ontwikkelingen die men verwacht.
De joodse mijnheer Georg Friedman is de oprichter en de baas van de organisatie.
Hij hield in Chicago een speech en beantwoordde een aantal vragen.
Tweemaal bevestigde hij iets wat je in de MSM nooit zult lezen, maar wel op IVH en Global Research.
Hier de video:  https://www.youtube.com/watch?v=QeLu_yyz3tc
Hieronder twee korte quotes:

Op 54 minuut:
 Als Eurasië één geheel wordt ( Duitsland + Rusland  of Rusland + China)  dan is er geen macht die daar tegen op kan. Ook de VS niet.

Op 59 minuut:
De VS heeft een fundamenteel belang. Het controleert alle wereldzeeën, geen enkel land heeft dat ooit gedaan. Daarom vallen wij landen binnen, en zij kunnen ons niet binnen vallen. Dat is heel fijn. De controle over de zeeën en de ruimte behouden is de basis van onze macht. De beste manier om de vloot van een tegenstander te verslaan is te zorgen dat die niet wordt gebouwd. De Britten zorgden dat geen enkel Europees land een vloot kon bouwen was door te zorgen dat de Europese landen elkaar naar het leven stonden.(Ruzie met elkaar hadden. Verdeel en heers. JV)
De policy die ik zou aanbevelen is die welke Ronald Reagan toepaste tegenover Iran en Irak: hij gaf beide partijen geld, zodat ze tegen elkaar zouden vechten, en niet tegen ons. Dat was cynisch. Dat was immoreel. En..... De VS kan Eurasië niet bezetten. Er zijn veel te weinig Amerikanen en veel te veel Eurasians. We kunnen een leger verslaan. We kunnen niet een land bezetten.  Het idee dat 130.000 man een land van 25 miljoen zou bezetten… Er zijn procentueel meer politieagenten in New York dan soldaten in Irak.  Dus dat kanniet.
Maar we kunnen diverse ‘politieke krachten’ steunen zodat ze onderling vechten. Economisch, miltair support geven. Adviseurs. En als het echt niet anders kan doen wat we deden in Irak en Afghanistan: spoiling attacks. Een ‘spoiling attack’ is nioet bedoeld om de vijand te verslaan. Hij is bedoeld om ze uit balans te brengen. In Afghanistan destabiliseerden we Al Qaida. ( Etc . etc.)


---

De genocide rangorde. 

Als alle mensen gelijk zijn, dan zou er een redelijke correlatie moetenzijn tussen het aantal doden dat een genocide veroorzaakte, en de aandacht en bekendheid er van.
Nu is afstand in ruimte en tijd natuurlijk ook van invloed. Maar de verschillen zijn wel extreem groot. In de reacties komen alle genocides aan bod die vergeten zijn door de schrijver.

----

Vaccins!
Een arts heeft achterhaald dat door onze betere hygiene het aantal doden door besmettelijke ziekten zo rond 1955 enorm was afgenomen.
Toevallig begonnen in die jaren ook de inentingen bij babies.
Ze beweert dat die inentingen in feite op 'geld -verdienen' zijn gebaseerd, en weinig gezondheid toevoegen.  Kijk naar de grafieken! Jayne Donegan.

Nu wordt zelfs beweerd dat de sterfte door polio vooral komt door de vaccins. Nou ja, als die vaccins alle echte uitbraken voorkomen, dan is dat wel normaal, enniet verontrustend. ( Artikel)

---

De EU gaat anti-Rusland propaganda maken! Ik denk dat het vooral in Oost Europa zal zijn, om daar de etnische Russen --die nu vaak naar Rusland kijken en luisteren-- te indoctrineren.  De 5 miljard voor de Ukraïne is blijkbaar niet voldoende. Dat is per Ukrainer toch 100 $,  goed voor pakweg 6 boeken vol met propaganda, per persoon.
Hier het artikel:  EU propaganda.

451. Barbaren (2).

Overgenomen van   InformationClearingHouse.info

Samenvatting:
De Neocons zijn sterk beïnvloed door professor Leo Strauss, die op zijn beurt was beïnvloed door Carl Schmitt, de belangrijke theoreticus van de nazi's.
Beiden zeggen: De leider hoeft zich niet aan de regels en wetten te houden.
Amerika heeft al een eeuw lang allerlei gremia  en normen bedacht om de wereld te sturen en besturen, maar is vaak zelf degene die zich boven die regels verheven voelt.
Zo respecteert de VS de soevereiniteit van andere landen niet.  In alle landen die na WO2 hun koloniale heersers verdreven, heeft de VS geprobeerd om 'de baas te worden'.
Vanaf 1947 tot 1970 gebruikte met daarvoor de CIA die in vele landen een marionet van de VS op de troon zette.
Na 911 is er een enorm aantal 'geheim agenten' bijgekomen: 840.000 mensen in totaal.
Overal heeft de VS gevangenissen, en in diverse landen laat ze mensen martelen.
De VS stuurt drones en doodt zonder enig proces mensen die ze niet vertrouwt.
Middels het internet en telefoons wordt de halve wereld afgeluisterd, inclusief de staatshoofden van 122 landen in de wereld.  En altijd doet de VS alsof dit haar recht is, omdat ze nu eenmaal een 'Bijzonder Land' is.   Omdat ze de leider van de wereld is, en het goed met die wereld voor heeft.
Zoals Jack Matlock zegt: het woord 'leider'  in het duits vertaald is 'Führer", en in het italiaans 'Duce'.
Zo gedraagt de VS zich: als een 'Führer' die boven de wet staat.

                                  --------------------------------------

The Real American Exceptionalism From Torture to Drone Assassination, How Washington Gave Itself a Global Get-Out-of-Jail-Free Card By Alfred W. McCoy February 24, 2015 "ICH" - "Tom Dispatch" -  "The sovereign is he who decides on the exception,” said conservative thinker Carl Schmitt in 1922, meaning that a nation’s leader can defy the law to serve the greater good. Though Schmitt’s service as Nazi Germany’s chief jurist and his unwavering support for Hitler from the night of the long knives to Kristallnacht and beyond damaged his reputation for decades, today his ideas have achieved unimagined influence. They have, in fact, shaped the neo-conservative view of presidential power that has become broadly bipartisan since 9/11. Indeed, Schmitt has influenced American politics directly through his intellectual protégé Leo Strauss who, as an émigré professor at the University of Chicago, trained Bush administration architects of the Iraq war Paul Wolfowitz and Abram Shulsky.All that should be impressive enough for a discredited, long dead authoritarian thinker. But Schmitt’s dictum also became a philosophical foundation for the exercise of American global power in the quarter century that followed the end of the Cold War. Washington, more than any other power, created the modern international community of laws and treaties, yet it now reserves the right to defy those same laws with impunity. A sovereign ruler should, said Schmitt, discard laws in times of national emergency. So the United States, as the planet’s last superpower or, in Schmitt’s terms, its global sovereign, has in these years repeatedly ignored international law, following instead its own unwritten rules of the road for the exercise of world power. Just as Schmitt’s sovereign preferred to rule in a state of endless exception without a constitution for his Reich, so Washington is now well into the second decade of an endless War on Terror that seems the sum of its exceptions to international law: endless incarceration, extrajudicial killing, pervasive surveillance, drone strikes in defiance of national boundaries, torture on demand, and immunity for all of the above on the grounds of state secrecy. Yet these many American exceptions are just surface manifestations of the ever-expanding clandestine dimension of the American state. Created at the cost of more than a trillion dollars since 9/11, the purpose of this vast apparatus is to control a covert domain that is fast becoming the main arena for geopolitical contestation in the twenty-first century. This should be (but seldom is considered) a jarring, disconcerting path for a country that, more than any other, nurtured the idea of, and wrote the rules for, an international community of nations governed by the rule of law. At the First Hague Peace Conference in 1899, the U.S. delegate, Andrew Dickson White, the founder of Cornell University, pushed for the creation of a Permanent Court of Arbitration and persuaded Andrew Carnegie to build the monumental Peace Palace at The Hague as its home. At the Second Hague Conference in 1907, Secretary of State Elihu Root urged that future international conflicts be resolved by a court of professional jurists, an idea realized when the Permanent Court of International Justice was established in 1920. After World War II, the U.S. used its triumph to help create the United Nations, push for the adoption of its Universal Declaration of Human Rights, and ratify the Geneva Conventions for humanitarian treatment in war. If you throw in other American-backed initiatives like the World Health Organization, the World Trade Organization, and the World Bank, you pretty much have the entire infrastructure of what we now casually call “the international community.” Breaking the Rules Not only did the U.S. play a crucial role in writing the new rules for that community, but it almost immediately began breaking them. After all, despite the rise of the other superpower, the Soviet Union, Washington was by then the world sovereign and so could decide which should be the exceptions to its own rules, particularly to the foundational principle for all this global governance: sovereignty. As it struggled to dominate the hundred new nations that started appearing right after the war, each one invested with an inviolable sovereignty, Washington needed a new means of projecting power beyond conventional diplomacy or military force. As a result, CIA covert operations became its way of intervening within a new world order where you couldn’t or at least shouldn’t intervene openly. All of the exceptions that really matter spring from America’s decision to join what former spy John Le Carré called that “squalid procession of vain fools, traitors... sadists, and drunkards,” and embrace espionage in a big way after World War II. Until the creation of the CIA in 1947, the United States had been an innocent abroad in the world of intelligence. When General John J. Pershing led two million American troops to Europe during World War I, the U.S. had the only army on either side of the battle lines without an intelligence service. Even though Washington built a substantial security apparatus during that war, it was quickly scaled back by Republican conservatives during the 1920s. For decades, the impulse to cut or constrain such secret agencies remained robustly bipartisan, as when President Harry Truman abolished the CIA’s predecessor, the Office of Strategic Services (OSS), right after World War II or when President Jimmy Carter fired 800 CIA covert operatives after the Vietnam War. Yet by fits and starts, the covert domain inside the U.S. government has grown stealthily from the early twentieth century to this moment. It began with the formation of the FBI in 1908 and Military Intelligence in 1917. The Central Intelligence Agency followed after World War II along with most of the alphabet agencies that make up the present U.S. Intelligence Community, including the National Security Agency (NSA), the Defense Intelligence Agency (DIA), and last but hardly least, in 2004, the Office of the Director of National Intelligence. Make no mistake: there is a clear correlation between state secrecy and the rule of law -- as one grows, the other surely shrinks. World Sovereign America’s irrevocable entry into this covert netherworld came when President Truman deployed his new CIA to contain Soviet subversion in Europe. This was a continent then thick with spies of every stripe: failed fascists, aspirant communists, and everything in between. Introduced to spycraft by its British “cousins,” the CIA soon mastered it in part by establishing sub rosa ties to networks of ex-Nazi spies, Italian fascist operatives, and dozens of continental secret services. As the world’s new sovereign, Washington used the CIA to enforce its chosen exceptions to the international rule of law, particularly to the core principle of sovereignty. During his two terms, President Dwight Eisenhower authorized 104 covert operations on four continents, focused largely on controlling the many new nations then emerging from centuries of colonialism. Eisenhower’s exceptions included blatant transgressions of national sovereignty such as turning northern Burma into an unwilling springboard for abortive invasions of China, arming regional revolts to partition Indonesia, and overthrowing elected governments in Guatemala and Iran. By the time Eisenhower left office in 1961, covert ops had acquired such a powerful mystique in Washington that President John F. Kennedy would authorize 163 of them in the three years that preceded his assassination. As a senior CIA official posted to the Near East in the early 1950s put it, the Agency then saw every Muslim leader who was not pro-American as “a target legally authorized by statute for CIA political action.” Applied on a global scale and not just to Muslims, this policy helped produce a distinct “reverse wave” in the global trend towards democracy from 1958 to 1975, as coups -- most of them U.S.-sanctioned -- allowed military men to seize power in more than three-dozen nations, representing a quarter of the world’s sovereign states. The White House’s “exceptions” also produced a deeply contradictory U.S. attitude toward torture from the early years of the Cold War onward. Publicly, Washington’s opposition to torture was manifest in its advocacy of the U.N. Universal Declaration of Human Rights in 1948 and the Geneva Conventions in 1949. Simultaneously and secretly, however, the CIA began developing ingenious new torture techniques in contravention of those same international conventions. After a decade of mind-control research, the CIA actually codified its new method of psychological torture in a secret instructional handbook, the "KUBARK Counterintelligence Interrogation" manual, which it then disseminated within the U.S. Intelligence Community and to allied security services worldwide. Much of the torture that became synonymous with the era of authoritarian rule in Asia and Latin America during the 1960s and 1970s seems to have originated in U.S. training programs that provided sophisticated techniques, up-to-date equipment, and moral legitimacy for the practice. From 1962 to 1974, the CIA worked through the Office of Public Safety (OPS), a division of the U.S. Agency for International Development that sent American police advisers to developing nations. Established by President Kennedy in 1962, in just six years OPS grew into a global anti-communist operation with over 400 U.S. police advisers.  By 1971, it had trained more than a million policemen in 47 nations, including 85,000 in South Vietnam and 100,000 in Brazil. Concealed within this larger OPS effort, CIA interrogation training became synonymous with serious human rights abuses, particularly in Iran, the Philippines, South Vietnam, Brazil, and Uruguay. Amnesty International documented widespread torture, usually by local police, in 24 of the 49 nations that had hosted OPS police-training teams. In tracking torturers across the globe, Amnesty seemed to be following the trail of CIA training programs. Significantly, torture began to recede when America again turned resolutely against the practice at the end of the Cold War. The War on Terror  Although the CIA’s authority for assassination, covert intervention, surveillance, and torture was curtailed at the close of the Cold War, the terror attacks of September 2001 sparked an unprecedented expansion in the scale of the intelligence community and a corresponding resurgence in executive exceptions.  The War on Terror’s voracious appetite for information produced, in its first decade, what the Washington Post branded a veritable "fourth branch" of the U.S. federal government with 854,000 vetted security officials, 263 security organizations, over 3,000 private and public intelligence agencies, and 33 new security complexes -- all pumping out a total of 50,000 classified intelligence reports annually by 2010. By that time, one of the newest members of the Intelligence Community, the National Geospatial-Intelligence Agency, already had 16,000 employees, a $5 billion budget, and a massive nearly $2 billion headquarters at Fort Belvoir, Maryland -- all aimed at coordinating the flood of surveillance data pouring in from drones, U-2 spy planes, Google Earth, and orbiting satellites. According to documents whistleblower Edward Snowden leaked to the Washington Post, the U.S.spent $500 billion on its intelligence agencies in the dozen years after the 9/11 attacks, includingannual appropriations in 2012 of $11 billion for the National Security Agency (NSA) and $15 billion for the CIA. If we add the $790 billion expended on the Department of Homeland Security to that $500 billion for overseas intelligence, then Washington had spent nearly $1.3 trillion to build a secret state-within-the-state of absolutely unprecedented size and power. As this secret state swelled, the world’s sovereign decided that some extraordinary exceptions to civil liberties at home and sovereignty abroad were in order. The most glaring came with the CIA’s now-notorious renewed use of torture on suspected terrorists and its setting up of its own global network of private prisons, or “black sites,” beyond the reach of any court or legal authority. Along with piracy and slavery, the abolition of torture had long been a signature issue when it came to the international rule of law. So strong was this principle that the U.N. General Assembly voted unanimously in 1984 to adopt the Convention Against Torture. When it came to ratifying it, however, Washington dithered on the subject until the end of the Cold War when it finally resumed its advocacy of international justice, participating in the World Conference on Human Rights at Vienna in 1993 and, a year later, ratifying the U.N. Convention Against Torture. Even then, the sovereign decided to reserve some exceptions for his country alone. Only a year after President Bill Clinton signed the U.N. Convention, CIA agents started snatching terror suspects in the Balkans, some of them Egyptian nationals, and sending them to Cairo, where a torture-friendly autocracy could do whatever it wanted to them in its prisons. Former CIA director George Tenetlater testified that, in the years before 9/11, the CIA shipped some 70 individuals to foreign countries without formal extradition -- a process dubbed “extraordinary rendition” that had been explicitly banned under Article 3 of the U.N. Convention. Right after his public address to a shaken nation on September 11, 2001, President George W. Bush gave his staff wide-ranging secret orders to use torture, adding (in a vernacular version of Schmitt’s dictum),“I don’t care what the international lawyers say, we are going to kick some ass.” In this spirit, the White House authorized the CIA to develop that global matrix of secret prisons, as well as an armada of planes for spiriting kidnapped terror suspects to them, and a network of allies who could help seize those suspects from sovereign states and levitate them into a supranational gulag of eight agency black sites from Thailand to Poland or into the crown jewel of the system, Guantánamo, thus eluding laws and treaties that remained grounded in territorially based concepts of sovereignty. Once the CIA closed the black sites in 2008-2009, its collaborators in this global gulag began to feel the force of law for their crimes against humanity. Under pressure from the Council of Europe, Poland started an ongoing criminal investigation in 2008 into its security officers who had facilitated the CIA’s secret prison in the country’s northeast. In September 2012, Italy’s supreme court confirmed the convictions of 22 CIA agents for the illegal rendition of Egyptian exile Abu Omar from Milan to Cairo, and ordered a trial for Italy’s military intelligence chief on charges thatsentenced him to 10 years in prison. In 2012, Scotland Yard opened a criminal investigation into MI6 agents who rendered Libyan dissidents to Colonel Gaddafi’s prisons for torture, and two years later the Court of Appeal allowed some of those Libyans to file a civil suit against MI6 for kidnapping and torture. But not the CIA. Even after the Senate’s 2014 Torture Report documented the Agency’s abusive tortures in painstaking detail, there was no move for either criminal or civil sanctions against those who had ordered torture or those who had carried it out. In a strong editorial on December 21, 2014, the New York Times asked “whether the nation will stand by and allow the perpetrators of torture to have perpetual immunity.” The answer, of course, was yes. Immunity for hirelings is one of the sovereign’s most important exceptions. As President Bush finished his second term in 2008, an inquiry by the International Commission of Jurists found that the CIA’s mobilization of allied security agencies worldwide had done serious damage to the international rule of law. “The executive… should under no circumstance invoke a situation of crisis to deprive victims of human rights violations… of their… access to justice,” the Commission recommended after documenting the degradation of civil liberties in some 40 countries. “State secrecy and similar restrictions must not impede the right to an effective remedy for human rights violations.” The Bush years also brought Washington’s most blatant repudiation of the rule of law. Once the newly established International Criminal Court (ICC) convened at The Hague in 2002, the Bush White House “un-signed” or “de-signed” the U.N. agreement creating the court and then mounted a sustained diplomatic effort to immunize U.S. military operations from its writ. This was an extraordinary abdication for the nation that had breathed the concept of an international tribunal into being. The Sovereign’s Unbounded Domains While Presidents Eisenhower and Bush decided on exceptions that violated national boundaries and international treaties, President Obama is exercising his exceptional prerogatives in the unbounded domains of aerospace and cyberspace. Both are new, unregulated realms of military conflict beyond the rubric of international law and Washington believes it can use them as Archimedean levers for global dominion. Just as Britain once ruled from the seas and postwar America exercised its global reach via airpower, so Washington now sees aerospace and cyberspace as special realms for domination in the twenty-first century. Under Obama, drones have grown from a tactical Band-Aid in Afghanistan into a strategic weapon for the exercise of global power. From 2009 to 2015, the CIA and the U.S. Air Force deployed a drone armada of over 200 Predators and Reapers, launching 413 strikes in Pakistan alone, killing as many as 3,800 people. Every Tuesday inside the White House Situation Room, as the New York Times reported in 2012, President Obama reviews a CIA drone “kill list” and stares at the faces of those who are targeted for possible assassination from the air.  He then decides, without any legal procedure, who will live and who will die, even in the case of American citizens. Unlike other world leaders, this sovereign applies the ultimate exception across the Greater Middle East, parts of Africa, and elsewhere if he chooses. This lethal success is the cutting edge of a top-secret Pentagon project that will, by 2020, deploy atriple-canopy space “shield” from stratosphere to exosphere, patrolled by Global Hawk and X-37B drones armed with agile missiles. As Washington seeks to police a restless globe from sky and space, the world might well ask: How high is any nation’s sovereignty? After the successive failures of the Paris flight conference of 1910, the Hague Rules of Aerial Warfare of 1923, and Geneva’s Protocol I of 1977 to establish the extent of sovereign airspace or restrain aerial warfare, some puckish Pentagon lawyer might reply: only as high as you can enforce it. President Obama has also adopted the NSA’s vast surveillance system as a permanent weapon for the exercise of global power. At the broadest level, such surveillance complements Obama’s overall defense strategy, announced in 2012, of cutting conventional forces while preserving U.S. global power through a capacity for “a combined arms campaign across all domains: land, air, maritime, space, and cyberspace.” In addition, it should be no surprise that, having pioneered the war-making possibilities of cyberspace, the president did not hesitate to launch the first cyberwar in history against Iran. By the end of Obama’s first term, the NSA could sweep up billions of messages worldwide through its agile surveillance architecture. This included hundreds of access points for penetration of the Worldwide Web’s fiber optic cables; ancillary intercepts through special protocols and “backdoor” software flaws; supercomputers to crack the encryption of this digital torrent; and a massive data farm in Bluffdale, Utah, built at a cost of $2 billion to store yottabytes of purloined data. Even after angry Silicon Valley executives protested that the NSA’s “backdoor” software surveillance threatened their multi-trillion-dollar industry, Obama called the combination of Internet information and supercomputers “a powerful tool.” He insisted that, as “the world’s only superpower,” the United States “cannot unilaterally disarm our intelligence agencies.” In other words, the sovereign cannot sanction any exceptions to his panoply of exceptions. Revelations from Edward Snowden’s cache of leaked documents in late 2013 indicate that the NSA has conducted surveillance of leaders in some 122 nations worldwide, 35 of them closely, including Brazil’s president Dilma Rousseff, former Mexican president Felipe Calderón, and German Chancellor Angela Merkel. After her forceful protest, Obama agreed to exempt Merkel’s phone from future NSA surveillance, but reserved the right, as he put it, to continue to “gather information about the intentions of governments… around the world.” The sovereign declined to say which world leaders might be exempted from his omniscient gaze. Can there be any question that, in the decades to come, Washington will continue to violate national sovereignty through old-style covert as well as open interventions, even as it insists on rejecting any international conventions that restrain its use of aerospace or cyberspace for unchecked force projection, anywhere, anytime? Extant laws or conventions that in any way check this power will be violated when the sovereign so decides. These are now the unwritten rules of the road for our planet.  They represent the real American exceptionalism. Alfred W. McCoy is professor of history at the University of Wisconsin-Madison. A TomDispatchregular, he is the author of Torture & Impunity: The U.S. Doctrine of Coercive Interrogation, among other works.

450. Barbaren (1)

Overgenomen van Stan van Houcke.

Amerika bestaat sinds 1776, toen 13 staten zich onafhankelijk verklaarden van Engeland.

In die onafhankelijkheidsverklaring zeggen ze dat het voor hen zo klaar als een klontje is dat alle mensen gelijk zijn, en recht op een gelukkig leven hebben.(*)

Na 1776 hebben ze nog miljoenen indianen uitgemoord en hebben ze de miljoenen slaven nog bijna 100 jaar lang laten werken op hun plantages.

Wat moeten we van de Amerikanen denken? Probeert U, lezer, daar nu eens aan goed antwoord op te geven.

(*) Wikipedia:  

it has become a well-known statement on human rights, particularly its second sentence:

We hold these truths to be self-evident, that all men are created equal, that they are endowed by their Creator with certain unalienable Rights, that among these are Life, Liberty and the pursuit of Happiness.

U.S. Eternal Wars

America Has Been At War 93% of the Time – 222 Out of 239 Years – Since 1776

By WashingtonsBlog 

February 23, 2015 "ICH" -  The U.S. Has Only Been At Peace For 21 Years Total 
Since Its Birth.

In 2011, Danios wrote:

 Below, I have reproduced a year-by-year timeline of America’s wars, which 

reveals something quite interesting: since the United States was founded in 1776,

 has been at war during 214 out of her 235 calendar years of existence.  

In other words, there were only 21 calendar years in which the U.S. did not wage

any wars.

To put this in perspective:
* Pick any year since 1776 and there is about a 91% chance that America was

          involved in some war during that calendar year.

* No U.S. president truly qualifies as a peacetime president.  Instead, all U.S. 

presidents can technically be considered “war presidents.”
* The U.S. has never gone a decade without war.
* The only time the U.S. went five years without war (1935-40) was during the 

isolationist period of the Great Depression.
*  *  *
Here is a graphic depiction of U.S. wars:

And here is the year-by-year timeline of America’s major wars:
****

Year-by-year Timeline of America’s Major Wars (1776-2011)

1776 – American Revolutionary War, Chickamagua Wars, Second Cherokee War, Pennamite-Yankee War
1777 – American Revolutionary War, Chickamauga Wars, Second Cherokee War, Pennamite-Yankee War
1778 – American Revolutionary War, Chickamauga Wars, Pennamite-Yankee War
1779 – American Revolutionary War, Chickamauga Wars, Pennamite-Yankee War
1780 – American Revolutionary War, Chickamauga Wars, Pennamite-Yankee War
1781 – American Revolutionary War, Chickamauga Wars, Pennamite-Yankee War
1782 – American Revolutionary War, Chickamauga Wars, Pennamite-Yankee War
1783 – American Revolutionary War, Chickamauga Wars, Pennamite-Yankee War
1784 – Chickamauga Wars, Pennamite-Yankee War, Oconee War
1785 – Chickamauga Wars, Northwest Indian War
1786 – Chickamauga Wars, Northwest Indian War
1787 – Chickamauga Wars, Northwest Indian War
1788 – Chickamauga Wars, Northwest Indian War
1789 – Chickamauga Wars, Northwest Indian War
1790 – Chickamauga Wars, Northwest Indian War
1791 – Chickamauga Wars, Northwest Indian War
1792 – Chickamauga Wars, Northwest Indian War
1793 – Chickamauga Wars, Northwest Indian War
1794 – Chickamauga Wars, Northwest Indian War
1795 – Northwest Indian War
1796 – No major war
1797 – No major war
1798 – Quasi-War
1799 – Quasi-War
1800 – Quasi-War
1801 – First Barbary War
1802 – First Barbary War
1803 – First Barbary War
1804 – First Barbary War
1805 – First Barbary War
1806 – Sabine Expedition
1807 – No major war
1808 – No major war
1809 – No major war
1810 – U.S. occupies Spanish-held West Florida
1811 – Tecumseh’s War
1812 – War of 1812, Tecumseh’s War, Seminole Wars, U.S. occupies Spanish-held Amelia Island and other parts of East Florida
1813 – War of 1812, Tecumseh’s War, Peoria War, Creek War, U.S. expands its territory in West Florida
1814 – War of 1812, Creek War, U.S. expands its territory in Florida, Anti-piracy war
1815 – War of 1812, Second Barbary War, Anti-piracy war
1816 – First Seminole War, Anti-piracy war
1817 – First Seminole War, Anti-piracy war
1818 – First Seminole War, Anti-piracy war
1819 – Yellowstone Expedition, Anti-piracy war
1820 – Yellowstone Expedition, Anti-piracy war
1821 – Anti-piracy war (see note above)
1822 – Anti-piracy war (see note above)
1823 – Anti-piracy war, Arikara War
1824 – Anti-piracy war
1825 – Yellowstone Expedition, Anti-piracy war
1826 – No major war
1827 – Winnebago War
1828 – No major war
1829 – No major war
1830 – No major war 
1831 – Sac and Fox Indian War
1832 – Black Hawk War
1833 – Cherokee Indian War
1834 – Cherokee Indian War, Pawnee Indian Territory Campaign
1835 – Cherokee Indian War, Seminole Wars, Second Creek War
1836 – Cherokee Indian War, Seminole Wars, Second Creek War, Missouri-Iowa Border War
1837 – Cherokee Indian War, Seminole Wars, Second Creek War, Osage Indian War, Buckshot War
1838 – Cherokee Indian War, Seminole Wars, Buckshot War, Heatherly Indian War
1839 – Cherokee Indian War, Seminole Wars
1840 – Seminole Wars, U.S. naval forces invade Fiji Islands
1841 – Seminole Wars, U.S. naval forces invade McKean Island, Gilbert Islands, and Samoa
1842 – Seminole Wars
1843 – U.S. forces clash with Chinese, U.S. troops invade African coast
1844 – Texas-Indian Wars
1845 – Texas-Indian Wars
1846 – Mexican-American War, Texas-Indian Wars
1847 – Mexican-American War, Texas-Indian Wars
1848 – Mexican-American War, Texas-Indian Wars, Cayuse War
1849 – Texas-Indian Wars, Cayuse War, Southwest Indian Wars, Navajo Wars, Skirmish between 1st Cavalry and Indians
1850 – Texas-Indian Wars, Cayuse War, Southwest Indian Wars, Navajo Wars, Yuma War, California Indian Wars, Pitt River Expedition
1851 – Texas-Indian Wars, Cayuse War, Southwest Indian Wars, Navajo Wars, Apache Wars, Yuma War, Utah Indian Wars, California Indian Wars
1852 – Texas-Indian Wars, Cayuse War, Southwest Indian Wars, Navajo Wars, Yuma War, Utah Indian Wars, California Indian Wars
1853 – Texas-Indian Wars, Cayuse War, Southwest Indian Wars, Navajo Wars, Yuma War, Utah Indian Wars, Walker War, California Indian Wars
1854 – Texas-Indian Wars, Cayuse War, Southwest Indian Wars, Navajo Wars, Apache Wars, California Indian Wars, Skirmish between 1st Cavalry and Indians
1855 – Seminole Wars, Texas-Indian Wars, Cayuse War, Southwest Indian Wars, Navajo Wars, Apache Wars, California Indian Wars, Yakima War, Winnas Expedition, Klickitat War, Puget Sound War, Rogue River Wars, U.S. forces invade Fiji Islands and Uruguay
1856 – Seminole Wars, Texas-Indian Wars, Southwest Indian Wars, Navajo Wars, California Indian Wars, Puget Sound War, Rogue River Wars, Tintic War
1857 – Seminole Wars, Texas-Indian Wars, Southwest Indian Wars, Navajo Wars, California Indian Wars, Utah War, Conflict in Nicaragua
1858 – Seminole Wars, Texas-Indian Wars, Southwest Indian Wars, Navajo Wars, Mohave War, California Indian Wars, Spokane-Coeur d’Alene-Paloos War, Utah War, U.S. forces invade Fiji Islands and Uruguay
1859 Texas-Indian Wars, Southwest Indian Wars, Navajo Wars, California Indian Wars, Pecos Expedition, Antelope Hills Expedition, Bear River Expedition, John Brown’s raid, U.S. forces launch attack against Paraguay, U.S. forces invade Mexico
1860 – Texas-Indian Wars, Southwest Indian Wars, Navajo Wars, Apache Wars, California Indian Wars, Paiute War, Kiowa-Comanche War
1861 – American Civil War, Texas-Indian Wars, Southwest Indian Wars, Navajo Wars, Apache Wars, California Indian Wars, Cheyenne Campaign
1862 – American Civil War, Texas-Indian Wars, Southwest Indian Wars, Navajo Wars, Apache Wars, California Indian Wars, Cheyenne Campaign, Dakota War of 1862,
1863 – American Civil War, Texas-Indian Wars, Southwest Indian Wars, Navajo Wars, Apache Wars, California Indian Wars, Cheyenne Campaign, Colorado War, Goshute War
1864 – American Civil War, Texas-Indian Wars, Navajo Wars, Apache Wars, California Indian Wars, Cheyenne Campaign, Colorado War, Snake War
1865 – American Civil War, Texas-Indian Wars, Navajo Wars, Apache Wars, California Indian Wars, Colorado War, Snake War, Utah’s Black Hawk War
1866 – Texas-Indian Wars, Navajo Wars, Apache Wars, California Indian Wars, Skirmish between 1st Cavalry and Indians, Snake War, Utah’s Black Hawk War, Red Cloud’s War, Franklin County War, U.S. invades Mexico, Conflict with China
1867 – Texas-Indian Wars, Long Walk of the Navajo, Apache Wars, Skirmish between 1st Cavalry and Indians, Snake War, Utah’s Black Hawk War, Red Cloud’s War, Comanche Wars, Franklin County War, U.S. troops occupy Nicaragua and attack Taiwan
1868 – Texas-Indian Wars, Long Walk of the Navajo, Apache Wars, Skirmish between 1st Cavalry and Indians, Snake War, Utah’s Black Hawk War, Red Cloud’s War, Comanche Wars, Battle of Washita River, Franklin County War
1869 – Texas-Indian Wars, Apache Wars, Skirmish between 1st Cavalry and Indians, Utah’s Black Hawk War, Comanche Wars, Franklin County War
1870 – Texas-Indian Wars, Apache Wars, Skirmish between 1st Cavalry and Indians, Utah’s Black Hawk War, Comanche Wars, Franklin County War
1871 – Texas-Indian Wars, Apache Wars, Skirmish between 1st Cavalry and Indians, Utah’s Black Hawk War, Comanche Wars, Franklin County War, Kingsley Cave Massacre, U.S. forces invade Korea
1872 – Texas-Indian Wars, Apache Wars, Utah’s Black Hawk War, Comanche Wars, Modoc War, Franklin County War
1873 – Texas-Indian Wars, Comanche Wars, Modoc War, Apache Wars, Cypress Hills Massacre, U.S. forces invade Mexico
1874 – Texas-Indian Wars, Comanche Wars, Red River War, Mason County War, U.S. forces invade Mexico
1875 – Conflict in Mexico, Texas-Indian Wars, Comanche Wars, Eastern Nevada, Mason County War, Colfax County War, U.S. forces invade Mexico
1876 – Texas-Indian Wars, Black Hills War, Mason County War, U.S. forces invade Mexico
1877 – Texas-Indian Wars, Skirmish between 1st Cavalry and Indians, Black Hills War, Nez Perce War, Mason County War, Lincoln County War, San Elizario Salt War, U.S. forces invade Mexico
1878 – Paiute Indian conflict, Bannock War, Cheyenne War, Lincoln County War, U.S. forces invade Mexico
1879 – Cheyenne War, Sheepeater Indian War, White River War, U.S. forces invade Mexico
1880 – U.S. forces invade Mexico
1881 – U.S. forces invade Mexico
1882 – U.S. forces invade Mexico
1883 – U.S. forces invade Mexico
1884 – U.S. forces invade Mexico
1885 – Apache Wars, Eastern Nevada Expedition, U.S. forces invade Mexico
1886 – Apache Wars, Pleasant Valley War, U.S. forces invade Mexico
1887 – U.S. forces invade Mexico
1888 – U.S. show of force against Haiti, U.S. forces invade Mexico
1889 – U.S. forces invade Mexico
1890 – Sioux Indian War, Skirmish between 1st Cavalry and Indians, Ghost Dance War, Wounded Knee, U.S. forces invade Mexico
1891 – Sioux Indian War, Ghost Dance War, U.S. forces invade Mexico
1892 – Johnson County War, U.S. forces invade Mexico
1893 – U.S. forces invade Mexico and Hawaii
1894 – U.S. forces invade Mexico
1895 – U.S. forces invade Mexico, Bannock Indian Disturbances
1896 – U.S. forces invade Mexico
1897 – No major war
1898 – Spanish-American War, Battle of Leech Lake, Chippewa Indian Disturbances
1899 – Philippine-American War, Banana Wars
1900 – Philippine-American War, Banana Wars
1901 – Philippine-American War, Banana Wars
1902 – Philippine-American War, Banana Wars
1903 – Philippine-American War, Banana Wars
1904 – Philippine-American War, Banana Wars
1905 – Philippine-American War, Banana Wars
1906 – Philippine-American War, Banana Wars
1907 – Philippine-American War, Banana Wars
1908 – Philippine-American War, Banana Wars
1909 – Philippine-American War, Banana Wars
1910 – Philippine-American War, Banana Wars
1911 – Philippine-American War, Banana Wars
1912 – Philippine-American War, Banana Wars
1913 – Philippine-American War, Banana Wars, New Mexico Navajo War
1914 – Banana Wars, U.S. invades Mexico
1915 – Banana Wars, U.S. invades Mexico, Colorado Paiute War
1916 – Banana Wars, U.S. invades Mexico
1917 – Banana Wars, World War I, U.S. invades Mexico
1918 – Banana Wars, World War I, U.S invades Mexico
1919 – Banana Wars, U.S. invades Mexico
1920 – Banana Wars
1921 – Banana Wars
1922 – Banana Wars
1923 – Banana Wars, Posey War
1924 – Banana Wars
1925 – Banana Wars
1926 – Banana Wars
1927 – Banana Wars
1928 – Banana Wars
1930 – Banana Wars
1931 – Banana Wars
1932 – Banana Wars
1933 – Banana Wars
1934 – Banana Wars
1935 – No major war
1936 – No major war
1937 – No major war
1938 – No major war
1939 – No major war
1940 – No major war
1941 – World War II
1942 – World War II
1943 – Wold War II
1944 – World War II
1945 – World War II
1946 – Cold War (U.S. occupies the Philippines and South Korea)
1947 – Cold War (U.S. occupies South Korea, U.S. forces land in Greece to fight Communists)
1948 – Cold War (U.S. forces aid Chinese Nationalist Party against Communists)
1949 – Cold War (U.S. forces aid Chinese Nationalist Party against Communists)
1950 – Korean War, Jayuga Uprising
1951 – Korean War
1952 – Korean War
1953 – Korean War
1954 – Covert War in Guatemala
1955 – Vietnam War
1956 – Vietnam War
1957 – Vietnam War
1958 – Vietnam War
1959 – Vietnam War, Conflict in Haiti
1960 – Vietam War
1961 – Vietnam War
1962 – Vietnam War, Cold War (Cuban Missile Crisis; U.S. marines fight Communists in Thailand)
1963 – Vietnam War
1964 – Vietnam War
1965 – Vietnam War, U.S. occupation of Dominican Republic
1966 – Vietnam War, U.S. occupation of Dominican Republic
1967 – Vietnam War
1968 – Vietnam War
1969 – Vietnam War
1970 – Vietnam War
1971 – Vietnam War
1972 – Vietnam War
1973 – Vietnam War, U.S. aids Israel in Yom Kippur War
1974 – Vietnam War
1975 – Vietnam War
1976 – No major war
1977 – No major war
1978 – No major war
1979 – Cold War (CIA proxy war in Afghanistan)
1980 – Cold War (CIA proxy war in Afghanistan)
1981 – Cold War (CIA proxy war in Afghanistan and Nicaragua), First Gulf of Sidra Incident
1982 – Cold War (CIA proxy war in Afghanistan and Nicaragua), Conflict in Lebanon
1983 – Cold War (Invasion of Grenada, CIA proxy war in Afghanistan and Nicaragua), Conflict in Lebanon
1984 – Cold War (CIA proxy war in Afghanistan and Nicaragua), Conflict in Persian Gulf
1985 – Cold War (CIA proxy war in Afghanistan and Nicaragua)
1986 – Cold War (CIA proxy war in Afghanistan and Nicaragua)
1987 – Conflict in Persian Gulf
1988 – Conflict in Persian Gulf, U.S. occupation of Panama
1989 – Second Gulf of Sidra Incident, U.S. occupation of Panama, Conflict in Philippines
1990 – First Gulf War, U.S. occupation of Panama
1991 – First Gulf War
1992 – Conflict in Iraq
1993 – Conflict in Iraq
1994 – Conflict in Iraq, U.S. invades Haiti
1995 – Conflict in Iraq, U.S. invades Haiti, NATO bombing of Bosnia and Herzegovina
1996 – Conflict in Iraq
1997 – No major war
1998 – Bombing of Iraq, Missile strikes against Afghanistan and Sudan
1999 – Kosovo War
2000 – No major war
2001 – War on Terror in Afghanistan
2002 – War on Terror in Afghanistan and Yemen
2003 – War on Terror in Afghanistan, and Iraq
2004 – War on Terror in Afghanistan, Iraq, Pakistan, and Yemen
2005 – War on Terror in Afghanistan, Iraq, Pakistan, and Yemen
2006 – War on Terror in Afghanistan, Iraq, Pakistan, and Yemen
2007 – War on Terror in Afghanistan, Iraq, Pakistan, Somalia, and Yemen
2008 – War on Terror in Afghanistan, Iraq, Pakistan, and Yemen
2009 – War on Terror in Afghanistan, Iraq, Pakistan, and Yemen
2010 – War on Terror in Afghanistan, Iraq, Pakistan, and Yemen
2011 – War on Terror in Afghanistan, Iraq, Pakistan, Somalia, and Yemen; Conflict in Libya (Libyan Civil War)

In most of these wars, the U.S. was on the offense. Danios admits that some of the wars were defensive.   However, Danios also leaves out covert CIA operations and other acts which could be considered war.

Let’s update what’s happened since 2011:

2012 – War on Terror in Afghanistan, Iraq, Somalia, Syria and Yemen
2013 – War on Terror in Afghanistan, Iraq, Somalia, Syria and Yemen
2014 – War on Terror in Afghanistan, Iraq, Somalia, Syria and Yemen; Civil War in Ukraine
2015 – War on Terror in Somalia, Somalia, Syria and Yemen; Civil War in Ukraine

So we can add 4 more years of war. That means that for 222 out of 239 years – or 93% of the time – America has been at war. (We can quibble with the exact numbers, but the high percentage of time that America has been at war is clear and unmistakable.)

Indeed, most of the military operations launched since World War II have been launched by the U.S.

And American military spending dwarfs the rest of the world put together.

No wonder polls show that the world believes America is the number 1 threat to peace.

==

http://www.washingtonsblog.com/2015/02/america-war-93-time-222-239-years-since-1776.html

449. Divide and Ruin. Verdeel en Verwoest. De strategie van een kat in het nauw...

Dan Glazebrook bundelde een aantal artikelen van de laatste jaren en  gaf ze uit als boek: 

"Devide and Ruin: The West's imperial strategy in an age of crisis"

Glazebrook zegt: (Video 1,5 uur.) (Video 15 min)  

1.  Tot het jaar 2000 controleerde de VS allerlei landen in de wereld door middel van economische druk en chantage.  Kleine landen hadden geen keuze: als ze in nood kwamen  of werden gebracht ( Economic Hitmen) moesten ze wel aan de eisen van Wereldbank en IMF voldoen, en 'herstructureren' ( zeer sterk bezuinigen)  en hun waardevolle bezittingen aan Wall Street vrienden verkopen. In vroeger tijden kon Rusland nog wel eens helpen, maar sinds 1989 was dat voorbij. 

2. Vanaf 1999 nam de invloed van China enorm toe in vele landen in de wereld. De werkwijze van China is anders dan die van de VS. 

In ruil voor grondstoffen van een land bouwt China wegen en spoorlijnen, hospitaals en havens. 

De VS betaalde in cash, en dat geld verdween vaak weer op een of andere manier naar Westerse banken. 

Door het afnemen van haar economische macht over andere landen verliest ze ook politieke macht:

In 1995 'won' de VS nog 50 % van de stemmingen in de VN.  In 2005 nog slechts 23 %. 

3. De oorlogen wegen heel zwaar op personeel en  budget van de VS. In 2006 zei Colin Powel letterlijk dat het Amerikaanse leger in Irak 'gebroken' was. 

Elke dag plegen 22 soldaten of oud-soldaten zelfmoord in de VS.  Dat zijn er 8000 per jaar. 

4. In 2007 : een 'Gebroken leger' in Irak,  Israel verloor van Hezbolla in Libanon. Men kon dus Iran niet aanvallen. 

Toen bedacht men een nieuwe strategie:  Als we een land niet kunnen controleren ( economie of via een puppet) dan moeten we het maar vernietigen. ( Dit is ook de achtergrond van wat Seymour Hersh 'The Redirection' noemt. ) 

Om het te vernietigen neemt men 'proxie vechters' in dienst: de moslim-extremisten.

5. Het voordeel voor de VS is dat die landen niet meer kunnen samenwerken met China, en dat er mogelijk 'markten' ontstaan voor herbouw en voor security bedrijven.
( Persoonlijk denk ik dat het vooral in Israel's belang is dat die landen zwak ziek en misselijk zijn. JV)

Op 15 min: China's handel met Afrika groeide tussen 1999 en 2009 van 6 milj. $ naar 90 milj. $. 

Op 16 min: Africa's Odious Debts: How Foreign Loans and Capital Flight Bled a Continent

Op 18 min. Vb: Socialist Lumumba door de VS verdreven. Bevriende Mobutu als staatshoofd aangesteld. Die sloot grote leningen af en stal dat geld en plaatste het weer op de Westerse banken. Zo bleef de staat met een grote onbetaalbare bank. Die werd betaald met grondstoffen. Of met jarenlange rentebetaling. 

Op 24 min: Glazebrook noemt voorbeelden van de eigenwijsheid van Mubarak, die tot zijn onde3rgang zouden leiden. 

Op 26 min: Ze  maakten Libië een failed State. En een save haven voor terrorisme. In januari 2012 zei een VN report al: Boko Haram zal sterker worden als gevolg van wat de West deed ten opzichte van Libië. 

Op 28 min: US Africom = protection racket.  Wil je bescherming?  nee.  Dan  slaan ze wat kapot en komen terug: Wil je protectie? Libië was het 'kapot slaan'. Nu willen landen wel aansluiten bij de VS. De VS is dus 'blij' met Boko Haram. 

De wapens worden direct aan deze groepen gegeven. 

Op ca 35 min: Er is een Security firma in Europa die 600.000 werknemers heeft. Meer dan Engeland en Frankrijk samen aan  'soldaten' hebben. De beveiliging van rijke individuen en bezittingen is dus een enorme bussiness.

NB: de 'uitleg' van Glazebrook op de lange video duurt van 3 min tot 37 min.  Daarna worden vragen beantwoord. 

448. De Islam heeft geen volkeren vermoord toen ze zich uitbreidde.

Samenvatting door Jan Verheul:
"China zal in de toekomst het machtigste land ter wereld zal zijn" zegt Goldman. 
Maar zelf vind ik zijn verklaring over de Islam zo belangwekkend, dat ik die als Kop boven deze blog heb geplaatst. 

Dit artikel in de Volkskrant is op meerdere manieren informatief voor mij:

1. Eén van de argumenten van moslim-bashers is dat de islam zoveel gebieden door oorlog heeft veroverd.  Drie joodse mensen ( Goldman, Yehuda Nevo en Judith Koren) ‘bewijzen’ nu dat de islamieten meestal ‘verlaten gebieden’ bevolkten en dus geen volkeren uitmoordden of dwongen om moslim te worden.
2. China zal in de toekomst een wereldmacht  worden.  Mogelijk DE wereldmacht.  Niet omdat het veroveringen pleegt, maar omdat ze op natuurlijke manier het sterkst worden.
3. Het China-bashen is begonnen: in een boek van Michael Pillsbury wordt al beweerd dat China stiekem bezig is om langzaam de wereld te veroveren.

NB: David P. Goldman is volgens mij een neoconservatief en zeker niet dol op de islam. Dat geeft  zijn voor de islam ontlastende verklaring veel gewicht.  Zie onder: (*)

China is met tegenzin een wereldmacht. ( English version)

China dreigt de wereldmacht over te nemen omdat de VS niet meer geïnteresseerd zijn in innovatie.

Door: David P. Goldman is econoom.  Volkskrant. 16 februari 2015

David P. Goldman © .

Ik heb het nieuwe boek van Michael Pillsbury over het complot van China om over de hele wereld te gaan heersen niet besteld. Het heet De marathon van honderd jaar: China's geheime strategie om de positie van Amerika als mondiale supermacht over te nemen. In plaats daarvan heb ik gekozen voor een roman van Sax Rohmer uit 1913 die over hetzelfde onderwerp gaat en gratis verkrijgbaar is als e-boek. In De geheimzinnige Dr. Fu Manchu wordt een Chinese kwade genius opgevoerd die plannen smeedt voor de overheersing van het Westen door het Oosten. De keus voor dit boek heeft twee voordelen: het is onderhoudender en het kost niets.

Michael Pillsbury, een voormalig ambtenaar van Defensie en de inlichtingendiensten, en nu verbonden aan het Hudson Institute, beweert dat China sinds de dagen van Mao een 'marathon van 100 jaar' heeft gepland die moet uitmonden in de wereldheerschappij.

`China houdt niet van de wereld, althans niet van de wereld buiten China` © MadLittleClown

Tegenzin

Het verschil tussen Rohmers fantasie en Pillbury's geleerdheid is dat de laatste achteraf wel eens gelijk zou kunnen krijgen. Het is best mogelijk dat China de wereld gaat overheersen en toekomstige historici zullen China's intenties daartoe wellicht kunnen reconstrueren vanuit dezelfde documenten als die waarop Pillsbury zich baseert.

Maar niet omdat China zelf van plan is de wereld over te nemen. China wil de wereld helemaal niet. Het houdt niet van de wereld, althans niet van de wereld buiten China. In tegenstelling tot de Grieken, Romeinen, moslims en Europese imperialisten wil China niet zijn vlag buiten de eigen grenzen planten, wil het geen jonge mannen erop uitsturen om nieuwe gebieden te veroveren en te behouden, of andere volkeren onderwerpen aan koloniaal gezag. Toch zal China misschien 'het aardrijk beërven', maar met tegenzin.

Als China een wereldmacht wordt, zal het niet de eerste keer zijn dat een wereldrijk deze grootsheid krijgt toegeworpen. Veel wereldveroveringen in het verleden waren helemaal geen veroveringen, maar migraties naar verwoeste en ontvolkte gebieden. Rome veroverde een Griekenland waarvan de bevolking tussen de 5de en 2de eeuw v. Chr. drastisch was afgenomen. 

Verenigde Staten

De VS zijn niet meer geïnteresseerd in innovatie, afgezien van steriele terreinen als design (Apple) en sociale media (Facebook)

De meeste grote veldslagen tijdens de zogenaamde moslimveroveringen hebben nooit plaatsgevonden. Dat is overtuigend beargumenteerd door Yehuda Nevo en Judith Koren in hun Crossroads to Islam (2003). Het was eerder zo dat Arabische hulptroepen van het Byzantijnse leger een gebied binnentrokken dat door het Oost-Romeinse Rijk ten tijde van de grote ontvolking van de 7de en 8ste eeuw was verlaten.

Als China de overheersende wereldmacht wordt, is dat omdat de Verenigde Staten die rol hebben opgegeven. Na het geblunder in Irak en Afghanistan is de Verenigde Staten de lust vergaan om een vuist te maken in de probleemgebieden van de wereld. En na het barsten van de tech-zeepbel in 2000 en de hypotheekzeepbel in 2008, zijn de VS niet meer geïnteresseerd in innovatie, afgezien van steriele terreinen als design (Apple) en sociale media (Facebook).

De Verenigde Staten hebben een ontwrichtende, van onderop door ondernemerschap aangedreven economie en wij kijken minachtend neer op het logge, autoritaire Chinese model. ( D. Goldman) Het probleem is echter dat wij sinds 1980 niet veel meer aan innovatie hebben gedaan. Een nieuwe generatie goed opgeleide, enthousiaste Chinezen kan onze eerdere innovaties overnemen en ons voorbijlopen. (D. Goldman) 

Tweevoudige technologie

De huidige dynastie heeft het gemiddelde gezinsinkomen sinds 1987 al 16 keer zo hoog gemaakt

Natuurlijk beschikt Amerika nog steeds over veel meer intellectuele kracht dan China, maar de kloof wordt steeds kleiner. In China promoveren nu al twee keer zoveel technische wetenschappers als in de Verenigde Staten. Vergeleken bij het wiskundepakket van de middelbare school in China is dat van Amerika maar een stumperige vertoning. Nog belangrijker is het feit dat de kapitaalmarkten in China veel meer geneigd zijn hun geld te zetten op jonge ondernemers die nieuwe technologie ontwikkelen dan in de VS het geval is.

Michael Pillsbury betoogt dat het Amerikaanse China-beleid altijd is uitgegaan van verkeerde veronderstellingen. Daarmee slaat hij de spijker op de kop. Ten onrechte meenden de VS dat China op weg is naar democratie, dat China 'net als wij wil zijn en dat ook eigenlijk is' en dat 'betrokkenheid tot volledige samenwerking leidt'.

China is drieduizend jaar lang door keizers geregeerd en de huidige dynastie (die van de Communistische Partij) heeft het gemiddelde gezinsinkomen sinds 1987 al 16 keer zo hoog gemaakt. Zoals de eminente Chinakenner Francesco Sisci stelt, vertegenwoordigt de huidige dynastie naar Chinese maatstaven een 'gouden eeuw'.

Pillsbury stelt vast dat China enorme bedragen investeert in hightech militaire middelen: antisatelliet-raketten, supersnelle kruisraketten, antischeepsraketten, enzovoort. Bij China's streven naar hoogwaardige productie gaat het om een tweevoudige technologie: Research&Development op militair gebied die ook civiele toepassingen oplevert. Een en ander is goed gedocumenteerd door MichaelRaska van het Rajaratnam Instituut voor Strategische studies in Singapore.

Spoetnikmoment.

De Chinese leiders verbazen zich erover dat Amerika zo plots en onverwacht zijn strategische verantwoordelijkheid opgeeft in bijvoorbeeld de Perzische Golf

China wil binnen de eigen grenzen en tot een paar 100 kilometer uit de kust volkomen onkwetsbaar zijn. Wat China níet doet, is ook heel informatief. Het Volksbevrijdingsleger bezit geen enkel vliegtuig dat grondtroepen kan ondersteunen, zoals de Amerikaanse A-10 (het 'wrattenzwijn') of de Russische SU-25. China koopt dergelijke toestellen niet en bouwt ze ook niet zelf. China werkt niet aan een grondleger voor regionale veroveringen, maar investeert in hightech-capaciteit met veel op defensie gerichte maar ook civiele toepassingen om zo de Amerikaanse voorsprong in militaire technologie in te lopen.

Het zou voor de VS een 'Spoetnikmoment' moeten zijn, een waarschuwing zoals toen Rusland in 1957 de eerste onbemande kunstmaan in een baan om de aarde bracht. Pillsbury vestigt terecht de aandacht op de opkomst van China, maar hij vergist zich als hij de Chinese leiders beticht van Fu Manchu-achtige motieven.

Er is eerder sprake van het tegendeel: de Chinese leiders verbazen zich erover dat Amerika zo plots en onverwacht zijn strategische verantwoordelijkheid opgeeft in bijvoorbeeld de Perzische Golf en proberen nu te bedenken hoe ze hun olieleveranties kunnen veiligstellen zonder verstrikt te raken in bondgenootschappen en riskante militaire verplichtingen. ( D. Goldman)

Amerika zou zich zorgen moeten maken en moeten reageren. De juiste reactie is echter het herstellen van het uitgebeende budget voor militaire Research&Development en het hervormen van belastingen en regelgeving om beleggers aan te moedigen hun geld te investeren in commerciele toepassingen van nieuwe technologie. Als de VS weer een grotere voorsprong nemen in de technologische wedloop zal dat China beslist niet ontgaan. Als de VS dat niet doen, zal elke andere actie zinloos blijken.

<sub>David P. Goldman publiceerde How Civilizations Die (Regnery Press, 2011) en It's Not the End of the World - It's Just the End of You (Van Praag Press, 2011). Goldman publiceert over buitenlandse politiek op pjmedia.com.

Vertaling Leo Reijnen</sub>

(*)  Informatie uit onverdachte hoek.

David P. Goldman is niet alleen joods, maar ook  columnist op PJMedia, een conservatieve maar ook liberalistische  en volgens mij neo-conservatieve (en dus behoorlijk joodse)  website.

Michael Ledeen is een van de columnisten.  ( Citaat dat aan Ledeen wordt toegeschreven: “Every ten years or so, the United States needs to pick up some small crappy little country and throw it against the wall, just to show the world we mean business.”

Citaat uit Ledeen’s eigen boek:

“Wij breken iedere dag de oude orde af. (...) Onze vijanden hebben altijd haat gekoesterd voor deze wervelwind aan energie en creativiteit die hun tradities bedreigt (...) Wij moeten hen vernietigen om onze historische missie te bevorderen.” )

Dit is de omschrijving van David P. Goldman op wikipedia:

David Paul Goldman is an economist, author, and blogger for PJ Media. As a religious Jew, Goldman says that he writes from a Judeo-Christian perspective and often focuses on demographic and economic factors in his analyses. He says his subject matter proceeds "from the theme formulated by Rosenzweig: the mortality of nations and its causes, Western secularism, Asian anomie, and unadaptable Islam".

De man kan niet verdacht worden van enige pro-islam gevoelens.

Daarom is het zo interessant dat in zijn artikel ( dat  in zijn geheel erg belangwekkend is) deze bewering voorkomt:

De meeste grote veldslagen tijdens de zogenaamde moslimveroveringen hebben nooit plaatsgevonden. Dat is overtuigend beargumenteerd door Yehuda Nevo en Judith Koren in hun Crossroads to Islam (2003). Het was eerder z o dat Arabische hulptroepen van het Byzantijnse leger een gebied binnentrokken dat door het Oost-Romeinse Rijk ten tijde van de grote ontvolking van de 7de en 8ste eeuw was verlaten.