evolutie

Friday, April 04, 2025

1483 Kritiek op Jeff Sachs

Ik ga met een enorm bord langs de weg staan ( 230 cm hoog en 600 cm breed) waarop slechts de youtube icons ( rood vlakje met witte pijl ) en de namen Jeffrey Sachs en John Mearsheimer.

Ik keek even op zijn wikipedia, en zag dat deze Open Brief van 340 economen in 2022 aan SDachs was gepubliceerd.

Ik plak hem hieronder, en ga hem later lezen.

Opinion, Berkeley Blogs

Open letter to Jeffrey Sachs on the Russia-Ukraine war

By Yuriy Gorodnichenko

icc2

March 20, 2023

Share link

Dear Dr. Sachs,

We are a group of economists, including many Ukrainians, who were appalled by your statements on the Russian war against Ukraine and were compelled to write this open letter to address some of the historical misrepresentations and logical fallacies in your line of argument. Following your repeated appearances on the talk shows of one of the chief Russian propagandists, Vladimir Solovyov (apart from calling to wipe Ukrainian cities off the face of the earth, he called for nuclear strikes against NATO countries), we have reviewed the op-eds on your personal website and noticed several recurring patterns. In what follows, we wish to point out these misrepresentations to you, alongside our brief response.

ICC judges issue arrest warrants against Vladimir Vladimirovich Putin

Pattern #1: Denying the agency of Ukraine

In your article “The New World Economy” from January 10, 2023, you write: “It was, after all, the US attempt to expand NATO to Georgia and Ukraine that triggered the wars in Georgia (in 2010) and in Ukraine (2014 until today).” Similarly, in your article “What Ukraine Needs to Learn from Afghanistan” from February 13, 2023, you write: “The proxy war in Ukraine began nine years ago when the US government backed the overthrow of Ukraine’s president Viktor Yanukovych. Yanukovych’s sin from the US viewpoint was his attempt to maintain Ukraine’s neutrality despite the US desire to expand NATO to include Ukraine (and Georgia).”

Let us set the record straight on the historical events from 2013-2014, at which you hint in the aforementioned misinformative statements: The Euromaidan had nothing to do with NATO, nor the US. Initial protest was sparked by Viktor Yanukovych’s decision not to sign the European Union-Ukraine Association Agreement, despite said agreement passing the Ukrainian Parliament with an overwhelming majority and enjoying broad support among the Ukrainian population. Yanukovych’s regime’s choice to respond by brutally beating peaceful protesters (mostly students) on the night of November 30, 2013, only further alienated the population and intensified the protests. After the adoption of a set of laws forbidding the freedom of press and assembly (commonly termed the “dictatorship laws”) by Yanukovych in January 2014, the Euromaidan turned into a broader movement against government abuse of power and corruption, police brutality, and human rights violation – which we now refer to as the Revolution of Dignity. Ukraine’s accession to NATO was never a goal of this movement. Hence, your attempts to trace the beginning of the war to “NATO” are historically inaccurate. Furthermore, treating Ukraine as a pawn on the US geo-political chessboard is a slap in the face to millions of Ukrainians who risked their lives during the Revolution of Dignity.

Pattern #2: NATO provoked Russia

You repeatedly emphasize that the expansion of NATO provoked Russia (e.g., “NATO should not enlarge, because that threatens the security of Russia,” from your interview to Isaac Chotiner at the New Yorker from February 27, 2023).

We want to alert you to a few facts. In 1939, it was the Soviet Union and Nazi Germany that invaded Poland. In 1940, it was the Soviet Union that invaded the Baltic countries. In 1940, it was the Soviet Union that annexed parts of Romania. In 1956, it was the Soviet Union that invaded Hungary. In 1968, it was the Soviet Union that invaded Czechoslovakia. Poland, Estonia, Lithuania, Latvia, Romania, Hungary or Czechoslovakia did not invade Russia or the Soviet Union. No threat emanated from these countries. But these countries were attacked by the USSR/Russia. This is why these countries wanted to join NATO. Since joining NATO, none of these countries have been attacked by Russia again.

Just like these countries, Ukraine (whose military budget was a mere $2.9 bn in 2013, prior to Russia’s military aggression against it) wants to have security and peace. It does not want to be attacked again by Russia (whose military budget in 2013 stood at $68 bn). Given that Ukraine’s agreement to give up its nuclear weapons in 1994 in exchange for security “assurances” from the US, UK and Russia (!) did nothing to prevent Russian aggression, currently the only credible guarantee is NATO membership.

We also want to draw your attention to the fact that Finland and Sweden applied for NATO membership in response to Russian aggression, and yet Russia did not complain about these two countries joining NATO. You do not seem to be particularly concerned about these two countries joining NATO either. This differential treatment of Ukraine vs. Finland/Sweden legitimizes “spheres of influence,” a notion that seems appropriate for the age of empires and not for the modern era.

Pattern #3: Denying Ukraine’s sovereign integrity

In your interview to Democracy Now! on December 6, 2022, you said: “So, my view is that […] Crimea has been historically, and will be in the future, effectively, at least de facto Russian.”

We wish to remind you that Russia’s annexation of Crimea in 2014 has violated the Budapest memorandum (in which it promised to respect and protect Ukrainian borders, including Crimea), the Treaty on Friendship, Partnership and Cooperation (which Russia signed with Ukraine in 1997 with the same promises), and, according to the order of the UN International Court of Justice, it violated international law. As a permanent member of the UN Security Council, Russia was supposed to protect peace, but instead Russia violated the foundational principle of the UN (Article 2 of the UN Charter: “All Members shall refrain in their international relations from the threat or use of force against the territorial integrity or political independence of any state, or in any other manner inconsistent with the Purposes of the United Nations.”). Indeed, the entire world security architecture after WWII is based on the assumption that country borders (regardless of historical background) cannot be changed by force in order to preserve peace, as Kenya UN ambassador highlighted in his famous speech. If a nuclear power is allowed to annex territories of another country as it wishes, then no country in the world can feel safe.

By insisting that Russia can keep Crimea, you are making an implicit assumption that if Russia is allowed to do that, it will leave the rest of Ukraine in peace. However, this is demonstrably not true, as Russia’s “de facto” ownership of Crimea over 2014–2022 did nothing to preclude its current aggression. The aim of Putin is to “ultimately solve the Ukrainian question,” i.e. to completely destroy Ukraine and annex its entire territory. Thus, by annexing Crimea he did not “restore the historical justice” — he just prepared a springboard for further military attacks on Ukraine. Therefore, restoring Ukraine’s control over its entire territory is crucial not only for the security of Ukraine but also for the security of all other nations (by reinforcing the lesson that aggressors should not get away with land grabs!).

Also, you state that “Russia certainly will never accept NATO in Ukraine.” For your information, the UN Charter emphasizes the self-determination of peoples as a key principle. It’s not for Russia to decide what alliances or unions Ukraine will or will not join. Ukraine has its own democratically-elected government (not a dictatorship, like in Russia), and this government, after consultation with Ukrainian people, will decide whether Ukraine will or will not join NATO. Likewise, NATO countries have every right to decide for themselves whom they would like to welcome in their alliance.

Pattern #4: Pushing forward Kremlin’s peace plans

In the aforementioned article “What Ukraine Needs to Learn from Afghanistan,” you write: “The basis for peace is clear. Ukraine would be a neutral non-NATO country. Crimea would remain home to Russia’s Black Sea naval fleet, as it has been since 1783. A practical solution would be found for the Donbas, such as a territorial division, autonomy, or an armistice line.”

While your suggestion is perfectly aligned with that of Russian propagandists, it leaves unanswered the key question from the Ukrainian perspective: Based on what evidence do you trust a serial warmonger, who has stated on multiple occasions that Ukraine does not exist, to be satisfied with Crimea and Donbas and not try to occupy the entire country? Until you find a convincing answer to this question, we would kindly ask you to refer to the 10-point peace plan proposed by President Zelensky and fully backed up by the Ukrainian people. Regurgitating Kremlin’s “peace plans” would only prolong the suffering of Ukrainian people.

Writing that if Ukraine offered Putin Crimea and Donbas in December 2021 or March 2022 then “the fighting would stop, Russian troops would leave Ukraine, and Ukraine’s sovereignty would be guaranteed by the UN Security Council and other nations” is just wishful thinking. Peace negotiations in early 2022 broke down not because of non-existent US intervention but because Russia demanded unconditional capitulation of Ukraine (and it still does!). Remember that Russia’s goals in Ukraine were “demilitarization and denazification”. What “denazification” means was explained by one of Putin’s political advisors, Timofey Sergeitsev, in his piece “What Russia should do with Ukraine?” There, he argued for the brutal destruction of the Ukrainian nation involving killing millions of people and “re-educating” others. Russians already started implementing these plans in the occupied territories of Ukraine.

We suggest that you read the entire text by Sergeitsev’s, but a few passages clearly show what he means: “a country that is being denazified cannot possess sovereignty,” “Denazification will inevitably include de-ukrainization — the rejection of the large-scale artificial inflation of the ethnic component in the self-identification of the population of the historical Malorossiya and Novorossiya territories, which was started by the Soviet authorities”, “denazification of Ukraine means its inevitable de-europeanization”, [denazification implies…] “the seizure of educational materials and the prohibition of educational programs at all levels that contain Nazi ideological guidelines” (in his article, Sergeitsev repeatedly calls Ukrainians “Nazis”).

You seem to be unaware that, consistent with this rhetoric, Russia commits horrendous war crimes as documented by the UN and many others. We fail to discern any indication of a genuine interest in peace from the ongoing Russian atrocities.

We urge you to reevaluate your stance on thinking that Russia is interested in good-faith peace talks.

Pattern #5. Presenting Ukraine as a divided country

In “What Ukraine Needs to Learn from Afghanistan,” you also state that “The US overlooked two harsh political realities in Ukraine. The first is that Ukraine is deeply divided ethnically and politically between Russia-hating nationalists in western Ukraine and ethnic Russians in eastern Ukraine and Crimea.”

This statement echoes a Russian political technology first applied during 2004 presidential elections and still used by Russians to justify the “denazification” of Ukraine today. We encourage you to take a look at the actual empirical facts and history.

In 1991, all regions of Ukraine voted for independence. Including Crimea.

According to the 2001 Census (the latest data on self-identified ethnicity available for Ukraine), Ukrainian population is the majority in all the regions of Ukraine, except for Crimea. And when we speak about Crimea, we should ask why it has the ethnic composition which it has. It has a Russian majority because of a series of genocides and deportations starting from its first occupation by Russia in 1783 and as recently as 1944 when Crimean Tatars were deported to remote parts of the Soviet Union. Crimea’s indigenous population was deported, killed, and replaced by Russians. A similar tactic was used by Russia during its several genocides of Ukrainians — for example, during the Great Famine of 1932–33, Russians arrived to live in the houses of Ukrainians who died of famine. Russia is using the same tactics of population replacement today, in the current war: it deports the Ukrainian population, forcefully adopts Ukrainian children or “re-educates” (brainwashes) them after forcefully parting them with their families.

Besides cleansing Ukrainian and other indigenous populations, Russia used “softer” tactics, such as Russification, i.e. discouraging the learning and usage of the Ukrainian language in all spheres. Russification has been ongoing for centuries. Its instruments have been quite diverse — from “mixing” people by sending Ukrainians to work to Russia and sending Russians to study or work in Ukraine, to making it close to impossible for Ukrainian speakers to enter universities, to representing Ukrainian language and culture as backward and inferior to the “great Russian culture,” to stealing Ukrainian cultural heritage (e.g. only now world museums started to correctly identify Ukrainian artists presented by Russia as Russian, and hundreds of thousands of artifacts have looted from Ukrainian museums from 2014 and especially during the last year). Thus, the acute language discussions are a natural response to Russia’s historical attempts to suppress any restoration of rights of the Ukrainian language. Despite this history of oppression, Ukrainians have been gradually switching to Ukrainian, and the Russian full-scale invasion intensified this process.

Recent polls show that irrespective of language or location, Ukrainians overwhelmingly (80%) reject territorial concessions to Russia. Polls also show that 85 percent of Ukrainians identify themselves above all as citizens of Ukraine, as opposed to residents of their region, representatives of an ethnic minority, or some other identifier. This is hardly possible in a divided country.

In summary, we welcome your interest in Ukraine. However, if your objective is to be helpful and to generate constructive proposals on how to end the war, we believe that this objective is not achieved. Your interventions present a distorted picture of the origins and intentions of the Russian invasion, mix facts and subjective interpretations, and propagate the Kremlin’s narratives. Ukraine is not a geopolitical pawn or a divided nation, Ukraine has the right to determine its own future, Ukraine has not attacked any country since gaining its independence in 1991. There is no justification for the Russian war of aggression. A clear moral compass, respect of international law, and a firm understanding of Ukraine’s history should be the defining principles for any discussions towards a just peace.

Kind regards,

Bohdan Kukharskyy, City University of New York

Anastassia Fedyk, University of California, Berkeley

Yuriy Gorodnichenko, University of California, Berkeley

Ilona Sologoub, VoxUkraine NGO

Tatyana Deryugina, University of Illinois

Tania Babina, Columbia University

James Hodson, AI for Good Foundation

Tetyana Balyuk, Emory University

Robert Eberhart, Stanford University

Oskar Kowalewski, IESEG School of Management, France

Jerzy Konieczny, Wilfrid Laurier University and International Centre for Economic Analysis

Mishel Ghassibe, CREi, UPF and BSE

Garry Sotnik, Stanford University

Yangbo Du, INNOVO Group of Companies

Stan Veuger, American Enterprise Institute for Public Policy Research

Pavel Kuchar, Department of Political Economy, King’s College London

Moshe Hazan, Tel Aviv University

Fabio Ghironi, University of Washington

Harry Pei, Department of Economics, Northwestern University

Matilde Bombardini, UC Berkeley

Oleg Gredil, Tulane University

Andriy Shkilko, Wilfrid Laurier University

Oleksandra Betliy, Institute for Economic Research and Policy Consulting

Santiago Sanchez-Pages, King's College London

Vadim Elenev, Johns Hopkins University

Dariia Mykhailyshyna, University of Bologna

Valeria Fedyk, London Business School

Grigory Franguridi, University of Southern California

Andrii Bilovusiak, London School of Economics

Ioannis Kospentaris, Virginia Commonwealth University

Benjamin Moll, London School of Economics

Lubo Litov, Price College of Business, OU

Pavel Bacherikov, UC Berkeley Haas

Robert Scott Richards, Managing Director, CrossBoundary

Samuel C. Ramer, History Department, Tulane University

Olena Ogrokhina, Lafayette College

Michael Landesmann, The Vienna Institute for International Economic Studies

Matthew Holian, San Jose State University

Petra Sinagl, University of Iowa

Jeanine Miklos-Thal, University of Rochester

Wojciech Kopczuk, Columbia University

Jonathan Meer, Texas A&M University

Tetiana Bogdan, Academy of Financial Management by the Ministry of Finance of Ukraine

Mats Marcusson, Retired EC official

Alminas Zaldokas, HKUST

Christian R. Proaño, University of Bamberg, Germany

Michael Weber, University of Chicago

Daniel Spiro, Uppsala University

Hlib Vyshlinsky, Centre for Economic Strategy

Martin Labaj, University of Economics in Bratislava

Jacques Crémer, Toulouse School of Economics

Marc Fleurbaey, Paris School of Economics

Dmitriy Sergeyev, Bocconi University

Oleksandra Moskalenko, London School of Economics and Political Sciences

Olga Pindyuk, Vienna Institute for International Economic Studies

Swapnil Singh, Bank of Lithuania

Yevhenii Usenko, Massachusetts Institute of Technology

Oleksandr Vostriakov, Kyiv National Economic University named after Vadym Hetman

Julian Reif, University of Illinois

Ernst Maug, University of Mannheim

Olga Shurchkov, Wellesley College

Vladimir Dubrovskiy, CASE Ukraine

Niko Jaakkola, University of Bologna

Anders Olofsgård, SITE/Stockholm School of Economics

Leonid Krasnozhon, Loyola University New Orleans

Jesper Roine, Stockholm Institute of Transition Economics, SSE

Krassen Stanchev, Sofia University and Institute for Market Economics

Brendan O'Flaherty, Columbia University

Samuel Rosen, Temple University

Francois Joinneau, "Entrepreneurs for Ukraine"/Tuvalu 51

Torbjörn Becker, Director of the Stockholm Institute of Transition Economics

Maria Perrotta Berlin, SITE, Stockholm School of Economics

Oleksiy Kryvtsov

Inna Semenets-Orlova, Interregional Academy of Personnel Management

Denis de Crombrugghe, Nazarbayev University

Olena Mykolenko, VN Kharkiv National University

Solomiya Shpak, Kyiv School of Economics

Oleksandr Talavera, University of Birmingham

Kevin Berry, University of Alaska Anchorage

Denys Bondar, Tulane University

Kálmán Mizsei

Artur Doshchyn, University of Oxford

Robert Östling, Stockholm School of Economics

Oleksandr Petryk

Vera Kichanova, King's College London

Mariia Panga, George Mason University

Oleg Itskhoki, UCLA

Lina Zadorozhnia, Kyiv School of Economics

Dominic Lusinchi, UC Berkeley Extension, instructor (retired)

John S. Earle, George Mason University

Scott Gehlbach, University of Chicago

Konstantin Sonin, University of Chicago

Olena Havrylchyk, University Paris 1 Pantheon-Sorbonne

Floyd Zhang, Instacart (previously Stanford)

David Zaikin, Founder of Ukraine Momentum, CEO of Key Elements Group.

Piroska Nagy-Mohacsi, London School of Economics and Political Science (LSE)

Szymon Sacher, Columbia University

Iikka Korhonen, Bank of Finland

Sebastian Buhai, SOFI at Stockholm University

Sergei Guriev, Sciences Po, Paris

Gerard Roland, UC Berkeley

Daniel Ershov, University College London School of Management

Denis Ivanov, Corvinus University of Budapest

Jacob Funk Kirkegaard, Peterson Institute For International Economics

Alexander Rodnyansky, University of Cambridge

Aleksandr Kljucnikov, European Centre for Business Research, Pan-European University, Czechia

Rohan Dutta, McGill University

Nataliia Frantova

Rok Spruk, University of Ljubljana

Bohdan Slavko, JPMorgan Chase & Co

Oleksandr Shepotylo, Aston University

Andrew Kosenko, Marist College

Bart Lipman, Boston University

Yang Xie, University of California, Riverside

James S. Henry, Global Justice Fellow and Lecturer, Yale University

Jan Fidrmuc, Université de Lille

Michal Zator, University of Notre Dame

Nina Baranchuk, University of Texas at Dallas

Jonathan Schulz, George Mason University

Jakub Steiner, Cerge-Ei and Zurich U

Sergey V. Popov, Cardiff University

Heski Bar-Isaac, University of Toronto

Evan Sadler, Columbia University

Christoph Kronenberg, University Duisburg-Essen

Bart Edes, Professor of Practice, McGill University

Lucan Way, University of Toronto

Jerg Gutmann, University of Hamburg

Andy Semotiuk, President - Centre for Eastern European Democracy

Hanna Vakhitova, Kyiv School of Economics / Syddansk Universitet

Pedro Romero-Aleman, Universidad San Francisco de Quito

Michał Białek, University of Wrocław

James S. Henry, Global Justice Fellow and Lecturer, Yale University

Nik Gabrovšek

Rudi Bachmann, University of Notre Dame

Alexander Karaivanov, Simon Fraser University

Aniol Llorente-Saguer, Queen Mary University of London

Hanna Onyshchenko, PhD candidate, University of Michigan

Olivier Coibion, University of Texas at Austin

Tomasz Mickiewicz, Aston University, Birmingham, UK

Andriy Tsapin, National bank of Ukraine

Daniel Heyen, RPTU Kaiserslautern-Landau

Andrey Fradkin, Boston University

Charles Wyplosz, The Graduate Institute, Geneva

Antonio Mele, London School of Economics

Tymofiy Mylovanov, Kyiv School of Economics

Andrii Parkhomenko, University of Southern California

George Loginov, Augustana University

Chris Doucouliagos, Deakin University

Vlad Mykhnenko, Sustainable Urban Development Programme, University of Oxford, UK

Kjeld Schmidt, Copenhagen Business School

Eric Chaney, Institut Montaigne

Ilya Shpitser, Johns Hopkins University

Taras Wolczuk, London School of Economics

Harry de Gorter, Cornell University

Clemens Buchen, WHU-Otto Beisheim School of Management, Vallendar, Germany

Piotr Arak, Polish Economic Institute

Greg Wright, UC Merced

Mitja Steinbacher, Faculty of law and business studies, Catholic Institute

Karl T. Muth, Booth School of Business, The University of Chicago

Pedro Bento, Texas A&M University

Danilo Guaitoli, New York University

Rick Della

Alex Eble, Columbia University

Michael Tedesco, Ohio University

Victoria Malko, History Department, California State University, Fresno

Carlos Gomez-Lopez, HSBC

James S. Henry, Managing Director, Sag Harbor Group

Chris Doucouliagos, Deakin University

Reuben Kline, Stony Brook University

Daron Acemoglu, MIT

Martin Kahanec, Central European University, CELSI and EUBA

Vadim Marmer, University of British Columbia

James S. Henry, Managing Director, Sag Harbor Group

Germà Bel, Universitat de Barcelona

Marcel Smolka, University of Flensburg

Anton Sukach

Christopher A. Hartwell, Zurich University of Applied Science

Adrien Couturier, LSE

Vladimir Novak, National Bank of Slovakia

Yuki Takahashi, European University Institute

Philippe Gabriel, Avignon Université et Laboratoire interdisciplinaire de recherche en didactique éducation et formation

Pauric Brophy, GDSI Limited, Galway, Ireland

Mark V. Pauly, University of Pennsylvania

Garance Genicot, Georgetown university

Vitaly Radsky, UNC Chapel Hill

Rune Jansen Hagen, University of Bergen

Olena Ivus, Queen's University

Lars Handrich, DIW Econ, Berlin/Germany

Ekaterina Zhuravskaya, Paris School of Economics

Laszlo Halpern, Institute of Economics, Budapest

Nicolas Gavoille, Stockholm School of Economics in Riga

Lyubov Zhyznomirska, Associate Professor, Department of Political Science, Saint Mary's University (Canada)

Alex Krumer, Molde University College

Adrian Ivakhiv, University of Vermont

Michael Spagat, Royal Holloway University of London

Cathy Schneider, American University School of International Service

Matthew Pauly, Michigan State University

Florin Bilbiie, University of Cambridge

Irwin Collier, Freie Universität Berlin (ret.)

Andrzej Skrzypacz, Stanford

Timur Kuran, Duke University

Athena Small, University of Virginia

Lena Edlund, Columbia University

Serhii Abramenko, EIEF

Mauricio Drelichman, University of British Columbia

Raymond Riezman, Aarhus University

Igor Masten, University of Ljubljana, School of Economics and Business

Joseph Steinberg, University of Toronto

Hans-Joachim Voth, University of Zurich

Edgar Morgenroth, Dublin City University

Vitaliy Ryabinin, Imperial College London

Anna Nagurney, University of Massachusetts Amherst

Serhiy Stepanchuk, University of Southampton

Piotr Zoch, University of Warsaw and FAME | GRAPE

Colin Rowat, University of Birmingham

Jim Leitzel, University of Chicago

Yevgenii Tymovskyi, Student

William Szuch, UkeTube - Ukrainian Video

Ole Agersnap, Princeton University

Clara E. Dismuke-Greer, Health Economics Resource Center, VA Palo Alto Health Care System

Rick Harbaugh, Indiana University

Margarete Biallas

David Jaeger, University of St Andrews

Germán Gieczewski, Princeton University

Jana Kunicova

Lee Ohanian, UCLA

Andy Zapechelnyuk, University of Edinburgh

Mark E. Schaffer, Heriot-Watt University

Jacopo Mazza, Utrecht University School of Economics

Silvester van Koten, University of Jan Evangelista in Ústí nad Labem (UJEP)

Tetiana Albrecht, Student of MA in Security and Diplomacy, Tel Aviv University

Artem Korzhenevych, TU Dresden, Germany

Paul Klein, Stockholm University

Philip Ushchev, Universite Libre de Bruxelles

Julia Korosteleva, Professor in Business Economics

Giovanni Caggiano, University of Padua

Sergey Alexeev, The University of Sydney

Pawel Bukowski, University College London

Fabian Lange, McGill University

Paul De Grauwe, London School of Economics

Lorenz Kueng, University of Lugano

Andrei Belyi, University of Eastern Finland

Louis Furmanski, University of Central Okalhoma

Maxim Mironov, IE Business school

Benjamin Hilgenstock, KSE Institute

Elina Ribakova

Elodie Douarin, UCL SSEES

Gabriel Lee, University of Regensburg, Germany

Iryna Stewen, University of Mainz and University of Zurich

David Lambert

Ewa Karwowski, King's College London

Roman Sheremeta, American University Kyiv

Paul Terdal, Portland-Lviv Sister City Association

Dmytro Hryshko, University of Alberta

Anders Aslund, Stockholm Free World Forum

Tomislav Ladika, Associate Professor of Finance

Iryna Franko

Volodymyr Bilotkach, Purdue University

Daniel Philpott, University of Notre Dame

Ian Gaunt, International Arbitrator

Olha Krupa, Seattle University

Olga Slivko, Rotterdam School of Management, Erasmus University

Xavier Jaravel, London School of Economics

Franco Bruni, Bocconi University and ISPI

Paul Knight

Roberton Williams, University of Maryland

Gerhard Riener, University of Southampton

Victoria Hui, University of Notre Dame

Olha Markova

Vita Faychuk, Gustavus Adolphus College

Tetyana Shlikhar, University of Notre Dame

Richard Green, University of Southern California

Mykola Riabchuk, Research Fellow, NIAS

Michael Koziupa, Ukrainian Congress Committee of America, Inc., - New Jersey Co-ordinating Council

Douglas Almond, SIPA and Economics

Michal Myck, Centre for Economic Analysis, CenEA

Kevin Costa, Massachusetts Democratic State Committee

Myroslav Marynovych, Ukrainian Catholic University, Lviv, Ukraine

Györgyike Margit Trautmanné Zsigri,

Laada Bilaniuk, University of Washington

Bohdan Kordan, University of Saskatchewan

Victor Rodwin, New York University

Mikhail Galashin, UCLA

David Marples, University of Alberta

Michael Alexeev, Indiana University - Bloomington, IN

Zenon Radewych

John Weiss, Cornell University

Ezekiel Emanuel, Iniversity of Pennsylvania

Ben Fitzhugh, University of Wasington

Peter Zalmayev, Eurasia Democracy Initiative, director

Attila Ratfai, Central European University

Myron Spolsky, Plast Conference

Miklós Vörös

Lukasz Rachel, UCL

Lada Roslycky, Black Trident Consulting Group

Peter Terem, Matej Bel University in Banska Bystrica

Lars Svensson, Stockholm School of Economics

Pavel Baev, Peace Research Institute Oslo (PRIO)

Walter Gregory Kuplowsky, partner - Mitchell Bardyn & Zalucky

Mai’a K Davis Cross, Northeastern University

Mitja Steinbacher, Faculty of Law and Business Studies, Ljubljana

Olivier Simard-Casanova, Economist and data scientist, Aléryon Science

Igor Shevchenko

Ambassador (retired) Allan Mustard, Retired Soviet/Russia specialist, agricultural economist

Laurence Kotlikoff

Christian Moser, Columbia University

Glenn Gibson, University of Ulster

Nataliya Zadorozhna

Talia Zajac, University of Manchester

Danylo Sudyn, Ukrainian Catholic University

Tanya Richardson, Wilfrid Laurier University

Andreas Önnerfors, Linnaeus University, Sweden

Michael J. Orlando, University of Colorado Denver

Dóra Győrffy, Corvinus University of Budapest

Vidvuds Zigismunds Beldavs, Riga Photonics Centre

Claudio Morana, University of Milano-Bicocca

Wlodzimierz Dymarski, PhD, Poznan University of Economics (retired)

Andrey Shulik

Jukka Mäkinen, Estonian Business School

Iryna Dudnyk, British Columbia Institute of Technology

Dasha Safonova

Teng Biao, University of Chicago

Soumya Datta, South Asian University

David Schindler, Tilburg University

Stephenson Strobel, Cornell University

Heiko Pääbo, University of Tartu

Francis Fukuyama, Center on Democracy, Development and the Rule of Law, Stanford

Timothy Frye, Columbia University

Gerald Friedman, Economics Department at the University of Massachusetts, Amherst

Craig Kennedy

Michael Grinfeld, University of Strathclyde

Austin Starkweather, University of South Carolina

Andriy Danylenko, Pace University

Sergey Ivanov

Andrei Kozyrev

Clément Mangin, Université du Québec à Montréal

Joel Mokyr, Northwestern University

Larry Epstein, McGill University

Susanne Wengle, University of Notre Dame

Michele Boldrin, Washington University

Disclaimer: If you would like to add your signature to this open letter, please fill in this form.

Sunday, March 30, 2025

1482 Amerika spendeert 1 miljoen $ per dag aan het zwart maken van China.

Mijn vriend Max is lid van de nederlandse organisatie End CCP. LINK

( Maak een einde aan de Chinese Communistische Partij)

Dat is goed nieuws voor Max: er valt nog heel wat te ontdekken voor hem!

Dat maakt het leven boeiend.

Ik ga het een beetje spoilen ( kan het niet laten).

Om te beginnen:

1. Ja, het communisme is een kwalijk systeem, maar het is niet door Chinezen bedacht, maar door een joodse mijnheer.

2. Joodse bankiers hebben Rusland het Communisme gebracht en daar heeft Mao het leren kennen.

3. Mao werd tijdens zijn strijd om de macht geholpen door de VS, ook al deed de VS openlijk alsof het de kapitalisten van Chiang Kai Check steunde, de facto wensten ze ( natuurlijk!) dat Mao zou winnen. LINK LINK

Hun argument was precies hetzelfde als in 1917: Zadel onze concurrenten op met een dood lopend (economisch) systeem, dan worden wij baas van de wereld.

END CCP is uiteraard één van de honderden organisaties die is opgericht door de Neocons. De VS maakt er geen geheim van: Al jaren besteedt de VS honderden miljoenen $ $ aan propaganda die China zwart moet maken.
(*) Volgens DeepSeek 100 tot 300 miljoen $ per jaar .

Op de website van END CCP zien we dan ook Pompeo. Oud baas van de CIA, die zei: wij van de CIA, wij Liegen, wij Bedriegen, en we Stelen. LINK.

Tja, Max, als dàt jouw bron is…

En als we één ding zeker weten, dan is het dat àlle boosaardigheden die de wat de VS zelf doet, dat ze die altijd aan hun opponent verwijten.

Dus begint de website van END CCP met:

De CCP liegt en bedriegt, mensen sterven

Van ‘controleerbaar’ naar ‘zeer besmettelijk’. Het duurde maanden voordat de CCP propagandamachine haar officiële lezing der gebeurtenissen bijstelde en de ernst van COVID-19 (CCP Virus) aan de rest van de wereld toegaf. Toen was het echter al te laat. Het aanvankelijk onder de pet houden van de feiten heeft geleid tot een wereldwijde pandemie en heeft miljoenen levens gekost, met ontelbare bevestigde positief geteste gevallen.

------------

Volgens het PNAC report wilden de Neocons een biowapen maken dat vooral de tegenstanders zou ziek maken. Misschien is dit wel gelukt en was het virus veel heftiger voor de chinese genen dan voor de westerse. We weten ook dat de dodelijkheid van virussen snel afneemt.

Om ‘plausible deniability; te hebben zei Obama: we doen in de VS geen Level4 ( dodelijke biowapens) onderzoek meer. Maar ze financierden het nog wel (Fauci en USAID financierden het Wuhan Lab).

In november 2019 kwam in de VS èn in Israel in het nieuws dat er een erg gevaarlijk virus in China was gevonden. Amerikanen werd gevraagd voorzichtig te zijn. Op dat moment wist Bejing nog van niks.

1 + 1+ 1 = 3. PNAC wil een virus dat China treft. Het virus is gemaakt in Wuhan. Het virus is in China verspreid door de VS. Dat is de logische hypothese.

Voor het geval dit virus naar het westen zou komen deed men in november 2019 tests: Event 201.

De Chinezen hebben een goede regering: ze offerden hun economie op om mensenlevens te redden.

Het Westen heeft slechte regeringen: Ze offerden de mensen op om winsten te behalen. Goedkope en simpele en ongevaarlijke middelen die zeer effectief zijn ( hidroferol: vitamine D., hydroxychloroquine ( in vroeg stadium) en ivermectine ( in vroeg en laat stadium) met een ionofoor en (zink) lossen de bedreiging voor de oude zwakke mensen op. De jongeren lopen al geen enkel gevaar. Maar de westerse regeringen willen hun dictatuur testen, en gebruikten dit virus daar voor.

Redding of Slavernij

Talloze humanitaire tragedies hebben in China plaatsgevonden door opgelegde quarantainemaatregelen. Gezinnen werden uit hun huizen gesleept naar onhygiënische isolatiecentra. Besmette gezinnen werden in hun huis opgesloten terwijl de deuren dichtgelast werden door de politie. Steeds meer Chinese burgers begonnen zich af te vragen: wat is er eigenlijk gevaarlijker? Het virus of de CCP?

Ja vreselijk. Onhygienische centra nog wel ! Maar gelukkig kregen ze geen euthanasie, zoals bij ons met ‘remdsesivir.”

Wereldwijde uitbraak

Tot op heden zijn er [covid-watch] bevestigde gevallen van het CCP-virus met een dodental van [covid-watch status="deaths"] wereldwijd. Dit alles had voorkomen kunnen worden als de CCP openheid van zaken had gegeven. Maar zullen ze ooit ophouden met liegen? Of moeten wij ophouden hen te geloven?

Hoe kun je openheid van zaken geven als je niet weet wat er aan de hand is ? Als je nog niet weet hoe besmettelijk het is. Paniek is altijd fout, dus je gaat het niet meteen aan de grote klok hangen. Dat is verdedigbaar.

Het westen bleef open voor vliegtuigen uit China. Dat is haar eigen verantwoordelijkheid. Niet die van China. De beelden uit China waren beangstigend genoeg,. Maar westerse leiders zeiden, tot 8 maart: het is een griepje.

Je kan niet zeggen: China sloeg geen alarm! Fout ! … als wij zelf ons alarm pas vele weken na hùn alarm sloegen.

In mijn Appendix 1 ziet U een email-uitwisseling tussen mij en dr Jan van de Putten, ergens februari 2020. Ik weet dan al hoe gevaarlijk het is. Jan van de Putten heeft een boosaardig stuk ( over China) in De Groene geschreven. Onze Regering spreekt dan nog steeds over een verkoudheid of ‘het is maar een griepje…)

Wacht, ik zal geen bijlage doen, maar een link naar het blog dat ik er over maakte op 26 febr 2020, toen Rutte en van Dissel nog 2 weken lang over ‘een griepje’ zouden gaan spreken: https://xevolutie.blogspot.com/2020/02/965-het-coronavirus-gemaakte-fouten.html

Lees vooral het 6 pagina lange essay van de heer Noh , onderaan mijn blog.

Wereldwijde infiltratie

CCP imperialisme

De CCP’s agenda is wereld dominatie. Onder het mom van internationale hulp aan 68 landen bij het bouwen van hun transport infrastructuur – de Nieuwe Zijderoute (“Belt and Road Initiative”) – , voert de CCP een snood plan uit om al deze landen in de schuldenlast te steken. Ondertussen eist de CCP de grondstoffen van het land, zoals zeldzame edelmetalen en andere delfstoffen, enz. als onderpand. Met het opleggen van ‘imperialisme met een Chinees tintje’ verwerft de CCP ondertussen regionale en mondiale heerschappij.

Mooie leugen. De VS zegt duizend keer per dag dat hùn politieke systeem beter is dan de rest. En daarom is het volgens henzelf toegestaan om met bommen en granaten (en miljoenen doden) hun systeem over de wereld te verbreiden.

Een volk dat geholpen wordt door de VS is te beklagen. Het zal eindigen in een tranendal: zie Afghanistan, Lybie, Irak, Syrië, Oekraiene.

Het gaat de VS dan ook niet om ‘Democratie’ maar om Geld, Grondstoffen, Olie, Macht en Monopolie, alleen-heerschappij over de wereld.

Waar kan ik lezen of uit concluderen dat China de wereld wil domineren?

Ze hebben het nooit gezegd. Het is nooit hun doel geweest. In de 5000 jaar dat ze bestaan hebben ze nooit koloniën gemaakt zoals wij. Ze maken alles wat wij willen hebben tegen heel goedkope prijzen. Wil U dat niet? OK. Maak het zelf. Wie dwingt U om van hen te kopen? Niemand.

Wil een land zijn grondstoffen in de grond laten zitten en zonder wegen en spoor verder: OK. Doen ! De Chinezen zullen U met rust laten.

Wereldwijde informatie manipulatie

De CCP hunkert niet alleen naar geografische macht, maar wil ook de hele wereld doordrenken met de communistische ideologie. De CCP neemt systematisch de controle over van de berichtgeving in het Westen: de mainstream media, grote Tech bedrijven, Hollywood, de sportindustrie, en politici … we hebben gezien hoe ze keer op keer door de knieën gingen en zelfcensuur uitoefenden ten gunste van Beijing. De universele waarden werden bedorven door de duivel.

Niks van gemerkt. Ik merk alleen maar dat er geen enkel politicus is die zich tegen Israel keert. Geen regering die zich tegen Israel keert. Geen Amerikaans president ( sinds Kennedy) die zich tegen Israel keert.

Maar over China kun je de gruwelijkste leugens op het internet gooien. Niks aan de hand.

Diefstal intellectueel eigendom

De CCP steelt al meer dan 20 jaar intellectueel eigendom om haar militaire en economische kracht te bevorderen. Het Duizend Talenten Programma lokt en moedigt buitenlandse wetenschappers aan om zich bezig te houden met economische spionage en diefstal van intellectueel eigendom. Zo bleek bijvoorbeeld een geleerde 300.000 documenten uit een laboratorium te hebben gedownload voordat hij terugkeerde naar China.

Ik kan hier niet over oordelen, maar hoe erg is dat? Hoe verwerpelijk?

Heb je wel eens gelezen hoe Engeland de opium-oorlogen voerde tegen China, en wat de gevolgen waren? Dàt is verwerpelijk. Kennis afkijken en mee nemen is daarbij vergeleken niks ergs. Dat is de kern van elk kreatief proces, van elke vooruitgang: begin met te doen wat al bekend is, en ga dan verder. Elke originele kunstenaar begint door het werk van anderen te kopieren. Op dit moment loopt de kennis van China al ver voor op die van het Westen ! We gaan eens opletten of wij nu kennis gaan stelen van China. Ik vermoed het wel.

In elk geval is het nu zo: Chinese bedrijven mogen zich alleen in Europa vestigen als ze bereid zijn hun kennis aan ons te geven.

Tim Cook, baas van Apple zei het duidelijk: “ Amerika kan nooit tegen China op. China heeft honderden malen meer STEM afgestudeerden.” ( Science, Technology, Engineering en Mathematics)

religie & etniciteit

Atheïsme, anti-religie en onderdrukking van geloof

Het communisme is gebaseerd op atheïsme. Het predikt dat mensen niet meer in God moeten geloven en valt de menselijke moraal aan. Gedurende haar heerschappij heeft de CCP talloze kloosters en tempels vernietigd en onder de knoet gehouden, en gelovigen van allerlei religies gearresteerd—christenen, katholieken, moslims, boeddhisten en anderen. Uiteindelijk streeft de CCP ernaar dat het volk alleen de CCP aanbidt als hoogste afgodsbeeld – waarlijk een duivels regime.

Dit is hoe het werkelijk zit: Onze joodse vrienden moeten de hele wereld onderwerpen.( Hun God eist het van hen. Komt dat even goed uit ! )

Moeilijk natuurlijk. Tenzij je alles wat ‘de mensen’ tot ‘een eenheid, een volk’, een sterke groep, bindt, kunt verzwakken of elimineren. Denk aan: de religie, het gezin, de nationaliteit, het nationalistische gevoel.

Dus bedacht mijnheer Marx het communisme: àlles weg. Religies, rangen en standen weg. Families weg als het kan. Iedereen is GELIJK. Een zeer gunstige situatie als jouw uitverkoren clubje een IQ heeft van 20 punten meer dan de rest van het volk. Dan word je in elk gremium de baas, en niemand die er iets van kan zeggen. Er iets van zeggen wordt trouwens met de dood bestraft, want ja: de Goede Zaak is heilig. Daar mogen wel doden bij vallen.

Kijk naar Israel: ook daar worden de christenen en andere geloven er uit gegooid. In China zijn de moslims vrij om hun geloof te belijden. Niet in Israel.

Vervolging van Falun Gong

Falun Gong, ook bekend als Falun Dafa, is een vreedzame spirituele discipline die is gebaseerd op de principes van ‘Waarachtigheid, Mededogen en Verdraagzaamheid’. Vanwege de effectiviteit van de methode in het helen van lichaam en geest hadden in 1999 ongeveer 100 miljoen mensen in China zich aangesloten bij deze meditatiepraktijk. Uit jaloezie voor haar populariteit lanceerde de voormalige CCP’s voorzitter Jiang Zemin eigenhandig een campagne om Falun Gong uit te roeien. Miljoenen beoefenaars werden het slachtoffer van ontvoering, marteling, moord en zelfs het levend oogsten van organen. Helaas is er tot de dag van vandaag geen teken van verandering.

Ik weet hier niks van.

Genocide Oeigoeren

Sinds 2017 houdt de CCP een miljoen moslims (voor het merendeel Oeigoeren) vast in geheimzinnige detentiekampen zonder enige vorm van proces. De moslims van Xinjiang zijn het slachtoffer geworden van martelingen, gedwongen politieke indoctrinatie en massale bewaking. In januari 2021 kondigde de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Mike Pompeo aan dat de Amerikaanse regering de misdaden tegen de Oeigoeren en andere Turken en moslims die in China wonen officieel als genocide zou aanmerken, dit werd breed gesteund binnen de Amerikaanse regering.

Ha ! Pompeo. Is dat de Pompeo van “We liegen, we Stelen en we Bedriegen ?” Ik was zelf in 2007 enkele dagen in het land van de Oeigoeren. Ik was in Urumqi ( ook bekend als Wullumuchi) en in Kashgar. Ik heb daar 76 foto’s gemaakt. Ik sprak een aantal mensen. Eén jongeman was boos op Bejing. Verder niks gemerkt van spanning of dreiging. Ik heb met die ene jongeman nog enkele emails uitgewisseld later. ( Die kan ik niet meer vinden).

Dit is wat er gebeurd is, vermoedelijk: Het NED heeft de Oeigoerse jongeren opgestookt tegen Bejing. Heeft ze geleerd hoe ze bommen moeten maken en plaatsen. ( In het Amerikaanse Training Circular 18-01 lezen we dat dit de Amerikaanse modus operandi is.)

Tussen 2010 en 2015 zijn er vreselijke aanslagen gepleegd in Xinjiang. In totaal erger dan 911. Heeft China als reactie op 911 ook 6 landen verwoest?

Nee, China heeft de meest fanatieke jongeren opgepakt en in kampen gezet. Daar leerden ze de Chinese taal, en werd hen duidelijk gemaakt dat ze hun godsdienst vrij konden beleven in China, zoals ook de Han Chinezen recht hebben op een vrijheid van leven en godsdienst. Maar hun woongebied ligt in China, zoals het woongebied van tientallen andere etnische groepen in China ligt. Elk land in de wereld is een lappendeken van etniciteiten , religie’s of toch minstens dialecten.

Hier een heel goed blog ( Kim Iversen) over de Oeigoeren: LINK.

Twee duitse professoren tonen aan dat de Amerikaanse propaganda een gropte leugen is: Youtube: LINK

German Scholars Reveal Shocking TRUTH About China’s Xinjiang Province

(Zelfs Adrian Zenz, die de ergste leugens over de kampen in de wereld bracht, laat nu een ander geluid horen. )

Dan heb ik zelf nog een mevrouw in mijn geheugen die uit Xinjiang vlucxtte en daar werd ge-de-briefd. Ze was boos dat ze in de interneringskampen varkensvlees te eten kreeg. Niet netjes van Bejing natuurlijk. Ben ik met haar eens.

Maar diezelfde mevrouw vertelt later op de US tv keer op keer dat ze werd verkracht door de Chinezen. Was ze dat vergeten toen ze net gevlucht was ? Of is het de eis van de Yanks, om bijvoorbeeld een mooi huis te krijgen?

Gedwongen orgaanroof

Moeilijk te geloven, maar bewezen waar te zijn in deze moderne tijd. De CCP runt een lucratieve handel in orgaantransplantaties, waarvan de belangrijkste bron organen zijn die levend worden geoogst van gewetensgevangenen in China, meestal Falun Gong beoefenaars (die over het algemeen gezond zijn als gevolg van hun meditatiebeoefening). Ondergrondse christenen, Oeigoerse moslims, Tibetanen staan ook op de lijst. Geschat wordt dat sinds 2000 meer dan een miljoen moorddadige orgaantransplantaties in China hebben plaatsgevonden.

“Bewezen waar te zijn” O ja? Dan moet U daar wel een link aan toe voegen, zodat we weten wat U als bewijs aanneemt. Nu is het in mijn ogen: “Bewezen propaganda te zijn, en wellicht onwaar.”

Aan wie verkoopt China die organen? O, China heeft gratis gezondheidszorg, voor iedereen. Er is dus geen financiele incentive. Als je het ‘Falun Gong’ probleem NIET op wil lossen, maar erger wil maken, weet je wat je dan moet doen? Hun organen uit hun lichamen halen !

Christenen, Oeigoeren en Tibetalen kunnen helemaal vrij leven in China, zonder enige bedreiging. Alleen de Oeigoeren, Chrisatenen en Tibetanen die over gaan tot bedreiging en doden van de Han Chinezen, die worden her-opgevoed. Heeft U een beter idee ?

terreur en bloed

Het einde van "Eén Land, Twee Systemen"

De CCP beloofde dat Hongkong 50 jaar autonomie zou genieten na de overdracht door het Verenigd Koninkrijk in 1997. De geschiedenis leert dat de CCP nooit de bedoeling had om haar belofte na te komen. Op 30 juni had de CCP een Nationale Veiligheidswet aan de bewoners van Hong Kong opgelegd waarin iedere vorm van “ondermijning, afscheiding, terrorisme en heulen met een buitenlandse mogendheid, of externe elementen” tegen de staat gecriminaliseerd werd op straffe van levenslange opsluiting. De wet is algemeen door wereldleiders veroordeeld en wordt gezien als de overlijdensakte voor het principe van “één land, twee systemen”.

Misschien is het verstandiger om het land te veroordelen dat die Hong-Kong pubers heeft opgestookt volgens de methode van Gen e Sharp: de kleuren revolutie. Wat geeft Amerika het recht om andere landen te destabiliseren?

Bijkomende oorzaak van de rellen in Hong Kong: Nu China zelf handelt met Het Westen is de functie en de giga-inkomsten bron van Hong Kong verleden tijd. Resteert alleen de enorme overbevolking. Dat leidt tot veel onvrede.

Ik kom elke maand wel een keer een bron tegen die aan toont dat de VS achter de rellen in Hong Kong zat. In een toespraak in 2013 ? heeft Hillarij Clinton bij het NED gezegd: “Jullie zijn in heel veel landen de Democratie aan het stimuleren door opstandige mensen te begeleiden en instrueren.”

De eerste baas van het NED ( Nationaal Fonds voor Democratie-verbreiding wereldwijd) Carl Gerschman zei zelf: Vroeger hadden we de CIA die in allerlei landen de reghering moest ondermijnen en verdrijven. Nu doet het NED dat door ontevreden groepen of jonge pubers tot opstandigheid te brengen en zo hun regeringen in een kwaad daglicht te zetten, en uiteindelijk te laten vallen.

Eindeloze politieke bewegingen

De CCP heeft het aloude land China en zijn volk sinds zijn machtsovername in 1949 lange tijd getraumatiseerd.

De Grote Sprong Voorwaarts(1958-1962) resulteerde in 30-55 miljoen doden als gevolg van uithongering, executie en dwangarbeid, samen met een enorme vernietiging van economie en milieu.

De Culturele Revolutie (1966–1976) heeft miljoenen levens gekost. Met het geweldadig slopen van de traditionele Chinese morele standaard brak het de ziel van de natie en vernietigde het haar 5.000 jaar prachtige cultuur.

Ja, hier heeft ENDCCP gelijk. Maar nooit vergeten: de Neocons die nu China kapot willen maken (hun ouders) hebben zèlf China communistisch gemaakt !

ZIJ zijn verantwoordelijk voor de ellende die daar uit voort vloeit.

En het zou mij niet verbazen als ze ook de Opium-oorlogen tegen China hadden bedacht. Per slot van rekening zijn de Rothschilds en de joodse banken al heel lang de baas in Engeland. En die Opium oorlogen hebben het Chinese volk p[as ècht aan de rand van de afgrond gebracht.

Soms denk ik wel eens: Zou mr Xi in staat zijn om de fentanyl die van China naar Amerika gaat en daar jaarlijks 100.000 doden veroorzaakt, kunnen stoppen? En zou hij - de opium doden in het achterhoofd - de moeite niet willen doen?

Verder: Het beleid van Mao was niet ingegeven door misantropie, maar hij poogde zijn land beter te maken, welvarender.

En zoals al die ideologisch gemotiveerde lieden (zie de linkse partijen in Europa, zie de Democraten, zie de Neocons) zien ze alleen hun theorie, maar niet de uitwerking in de praktijk.

Het is niet kwaadaardigheid, maar weigeren om de realiteit te zien. Nou ik kan je zeggen: Ik kom in het huidige Nederland alleen maar mensen tegen die weigeren de waarheid te zien.

Toch moeten we er aan toevoegen dat ook onder Mao de levensstandaard van 1 miljard Chinezen al flink is verbeterd.

Het Tiananmen Bloedbad

Voor de Chinezen die het “geluk” hadden de jaren ’80 te hebben gehaald, wachtte er nog meer hardhandig optreden tegen hun rechten en vrijheid. Het bloedbad op het Plein van de Hemelse Vrede in 1989 is slechts één van de vele voorbeelden. Jonge studenten verzamelden zich vreedzaam op het Plein van de Hemelse Vrede, spandoeken vasthoudend, pleitend voor een overgang naar democratie. De ongewapende menigte werd bestookt met troepen die met geweren schoten, tanks die fanatiek op deze jonge mannen en vrouwen afstormden… Het Tiananmen-plein werd met bloed besmeurd.

Wat ik er van weet is het volgende: De opstand van die jongeren was natuurlijk weer door Amerika bedacht en georganiseerd en gesteund.

Er zijn op dat Plein geen doden gevallen ! Er zijn geen studenten gedood. Wel arbeiders en politie-agenten. De arbeiders werden in de straten rondom het Plein gedood. Er is een foto van een soldaat die is vastgebonden aan een tank en in brand gestoken. Je ziet het verkoolde lichaam.

Is er één foto van het plein met dode studenten ? En we zien de man met het tasje die een hele kolonne tanks tegen houdt. Zou die man dat doen als er zojuist honderden studenten door tanks waren overreden? Zou de tank-chauffeur durven stoppen ( en niet bang zijn voor een straf van zijn meerdere )

Verder: Journalisten die ter plekke waren hebben artikelen geschreven met als inhoud: Er was helemaal geen massacre op dat Plein. Er is een spannende nacht geweest waarin een journalist dat bericht de wereld heeft ingeslingerd, en dat bericht is zo vaak herhaald dat nu iedereen denkt dat het waarheid is. Maar het is nooit gebeurd. LINK LINK LINK achter betaalmuur = LINK

Éénkindpolitiek

Vanaf 1979 heeft de CCP, in naam van bevolkingsbeperking, de Chinezen het recht ontnomen om in vrijheid kinderen te baren. Het éénkindbeleid heeft volgens de officiële schattingen 400 miljoen geboorten “voorkomen”. Met andere woorden, deze foetussen zijn gedood voordat ze de wereld konden zien. Vrouwen die zwanger waren van een tweede kind werden door lokale CCP-functionarissen gedwongen tot abortus, ongeacht hoe snel de baby’s geboren zouden worden. In sommige gevallen werden de baby’s zelfs direct na de geboorte gedood.

Dit bericht horen we dus uit de monden van de Neocons, de lieden die fel pro abortus zijn. En wiens uiteindelijke doel is om 7 miljard mensen van de aarde te gooien.

Alweer: Als een land beter voedsel krijgt en betere hygiene, dan groeit de bevolking snel, en dat heeft elk land altijd als een probleem gezien.

Europa kon in 1950 zijn jongelui aansporen tot emigratie naar Canada en Nieuw Zeeland en Australie. Na 1960 was er de pil en was het opgelost.

China koos voor de 1 kind politiek. Opmerkelijk is wel dat de kleine etnische groeperingen zoals de moslims niet onder die wet vielen ( volgens de info van Kim Iversen.

---------------------------------/--------------------------

(*) Ik vroeg:

Hello DeepSeek, I remember having heard that the USA does spend millions of dollars for publicity about China, publicity that shows China in a negative way. Do you know how much money the USA has been spending every year since 2011 to tell negative stories about China in the western media?

( Dit is het antwoord van DeepSeek. (Ik herinner me niet één positief artikel over China in de Amerikaanse media. Maar de VS noemt het uiteraard geen anti-propaganda, maar bestrijden van Chinese disinformatie. )

The U.S. government does allocate funds for initiatives that may include critical narratives about China, but these are typically framed as public diplomacy, countering disinformation, or promoting human rights and democratic values. Specific figures dedicated exclusively to "negative stories about China" are not publicly disclosed, as such activities are part of broader programs. Here’s a breakdown of relevant funding mechanisms and estimates:

Key Programs and Estimates:

Global Engagement Center (GEC):

Established in 2016 under the State Department to counter foreign disinformation.
Annual budget: ~$60–120 million (since 2020).
A portion targets China-related efforts, but exact amounts are unspecified.

U.S. Agency for Global Media (USAGM):

Funds outlets like Radio Free Asia (RFA) and Voice of America (VOA).
USAGM’s total budget: ~$810 million (2023).
RFA (focused on Asia) receives ~$40 million annually, with some content critical of China’s policies.

National Endowment for Democracy (NED):

Supports NGOs and groups promoting democracy.
Annual budget: ~$300 million (2023).
China-related projects: ~$8–10 million/year (e.g., Tibet, Xinjiang, Hong Kong issues).

Countering CCP Influence Fund:

Created in 2021 under the U.S. Innovation and Competition Act.
Allocates 300millionoverfiveyears( 300millionoverfiveyears( 60 million/year) for countering Chinese influence globally, including media and diplomacy.

State Department Public Diplomacy:

Includes funding for exchanges, grants, and media content.
China-related efforts are subsumed within regional budgets (e.g., East Asia/Pacific programs received ~$200 million in 2023).

Challenges in Estimation:

Opacity: Funds are not explicitly labeled as "negative stories" but are part of broader strategic communication.
Media Independence: Western media outlets are not directly paid by the U.S. government; funding supports content production (e.g., RFA, VOA) or grants to NGOs.
Scope: Activities include human rights reporting, cybersecurity warnings, and countering Chinese state media narratives.

Conclusion:

While no single figure exists, aggregate annual spending on China-related media and influence efforts (via USAGM, GEC, NED, etc.) likely ranges between $100–300 million annually since 2016, with lower amounts pre-2016. These programs have expanded significantly under the U.S.-China strategic rivalry, particularly post-2020. The U.S. government positions these efforts as promoting "truth" and countering authoritarianism, while China often condemns them as interference. For precise figures, congressional appropriations reports or agency budgets (e.g., State Department, USAGM) would need detailed analysis.

Thought for 26 seconds

Okay, the user is asking about the amount of money the USA spends annually since 2011 on negative publicity about China in Western media. I need to figure out how to approach this.

First, I remember that governments often have budgets for foreign propaganda or public diplomacy. The US has entities like the State Department, USAID, and others that fund media projects. But do they specifically allocate funds for negative stories about China?

I should check if there are official reports or budgets that mention China-related spending. The State Department's budget requests might have line items for public diplomacy or global engagement. For example, programs like the Global Engagement Center (GEC) under the State Department, established in 2016, focus on countering foreign disinformation. Maybe some of their funds are directed towards China-related efforts.

Wait, the user is asking about "negative stories." That's a bit vague. The US government might fund programs that highlight issues like human rights in China, which could be perceived as negative. But is that the same as paying media to run stories? Probably not directly. More likely, they fund grants to NGOs or think tanks that produce reports, which media then pick up.

I should also consider indirect funding. For example, Radio Free Asia (RFA), which is funded by the US Agency for Global Media (USAGM), broadcasts content about China. RFA's budget is public. In 2021, USAGM's budget was around $810 million. RFA's portion might be a part of that. But how much is specifically for China? And is the content negative? It's focused on news, but could be critical of the Chinese government.

Another angle: Congressional allocations. There might be specific bills or acts that allocate funds for countering Chinese influence. For instance, the Countering CCP Influence Fund was mentioned in a 2021 bill, allocating $300 million over five years. That's $60 million annually. But is this for media stories or broader initiatives?

Also, think tanks and NGOs receive grants from the US government. For example, the National Endowment for Democracy (NED) gives funds to organizations promoting democracy, including those focused on China. NED's annual reports show allocations, but breaking down how much goes to China-related media efforts is tricky.

But the user wants a specific annual figure since 2011. That's a challenge because such data isn't straightforward. The US government doesn't explicitly state they're funding negative stories. The funding is for public diplomacy, countering disinformation, promoting democracy, etc. These can include China-related projects but not exclusively negative ones.

Moreover, Western media is independent, so the US government doesn't directly pay them to run stories. However, they might fund content production that media outlets then use. But tracking exact amounts is difficult.

So, possible sources: USAGM budgets, GEC funding, NED allocations, and specific congressional funds. Adding these up could give an estimate, but it's speculative. For example, USAGM's total is around $800 million annually, but only a fraction is for China. RFA's budget is about $40 million a year. NED's China-related funding might be a few million. GEC's budget is around $60 million, but not all for China.

In total, maybe tens of millions annually, but exact figures are elusive. Also, starting in 2011, some programs like GEC didn't exist until 2016. So the amount would vary by year.

Need to present this uncertainty, cite sources where possible, and clarify that the US government frames it as countering misinformation or promoting human rights, not just negative stories.

Key Programs and Estimates:

Global Engagement Center (GEC):
- Established in 2016 under the State Department to counter foreign disinformation.
- Annual budget: ~$60–120 million (since 2020).
- A portion targets China-related efforts, but exact amounts are unspecified.
U.S. Agency for Global Media (USAGM):
- Funds outlets like Radio Free Asia (RFA) and Voice of America (VOA).
- USAGM’s total budget: ~$810 million (2023).
- RFA (focused on Asia) receives ~$40 million annually, with some content critical of China’s policies.
National Endowment for Democracy (NED):
- Supports NGOs and groups promoting democracy.
- Annual budget: ~$300 million (2023).
- China-related projects: ~$8–10 million/year (e.g., Tibet, Xinjiang, Hong Kong issues).
Countering CCP Influence Fund:
- Created in 2021 under the U.S. Innovation and Competition Act.
- Allocates $300 m i l l i o n o v e r f i v e y e a r s ($ 60 million/year) for countering Chinese influence globally, including media and diplomacy.
State Department Public Diplomacy:
- Includes funding for exchanges, grants, and media content.
- China-related efforts are subsumed within regional budgets (e.g., East Asia/Pacific programs received ~$200 million in 2023).

Challenges in Estimation:

Opacity: Funds are not explicitly labeled as "negative stories" but are part of broader strategic communication.
Media Independence: Western media outlets are not directly paid by the U.S. government; funding supports content production (e.g., RFA, VOA) or grants to NGOs.
Scope: Activities include human rights reporting, cybersecurity warnings, and countering Chinese state media narratives.

Conclusion: