1194 Fauci en de de grote AIDS zwendel.

Voor heel veel mensen zal het een brug te ver zijn om te lezen dat het HIV virus toch niet de veroorzaker van AIDS is. We lezen al 40 jaar dat HIV de oorzaakis, en we hebben nu mewdiocijnen die dat virus kan beteugelen, toch? Bedenk dan wel dat de ontdekker van het HIV virus, prof Luc Motagnier, die zelfs de Nobelprijs kreeg voor die ontdekking, ook al 30 jaar zegt dat HIV niet de enige oorzaak is. Dat het tòch anders ligt. 

RFK beschrijft waarom wij allemaal denken wàt we denken, en hoe deze zwendel een vreselijk grote schade hjeeft toegebracht aan de gezondheid van de mensen in het Westen.

U zegt,begrijpelijk: "Als dat waar was, dan zouden de Media dat toch wel schrijven? Ze houden wel van sensatie."                                                     

Mijn tegen-argument: ```` 

Laat ons dus vooral kijken naar de zwendel die wordt aangetoond en niet of  de theorie over AIDS wel klopt met wat we al 40 jaar in onze Media daarover lezen, want die Media zijn nog nooit echt kritisch geweest. Hebben altijd de tobacco-leugen toegelaten. De suiker leugen toegelaten, en zeker denken te weten.

Fauci en de grote aids-zwendel

Een gedeeltelijke recensie van Robert F. Kennedy, Jr., The Real Anthony Fauci

LAURENT GUYÉNOT • 27 NOVEMBER 2021 • 5.900 WOORDEN

Het nieuwe boek van Robert F. Kennedy, Jr., De echte AnthonyFauci:Bill Gates, BigPharma,andtheGlobal War onDemocracyandPublic Health 

is niet het boek van een politicus die aandacht zoekt. 

Het is het boek van een man die vastbesloten is zijn eigen leven op het spel te zetten in het verzet tegen de zich ontvouwende bio-terroristische aanval op de mensheid door regeringen die in de macht zijn van de farmaceutische industrie. 

Hij roept op tot massale opstand, en zijn laatste woord is: "Ik zie jullie op de barricaden." Het boek begint als volgt:

Ik heb dit boek geschreven om Amerikanen - en burgers over de hele wereld - te helpen de historische achtergrond , de voorgeschiedenis, te begrijpen van de verbijsterende ram,pspoed die in 2020 begon. In dat ene annus horribilis ( vreselijke jaar) is de liberale democratie wereldwijd ineengestort. 

De overheidsinstanties op het gebied van gezondheid, eminente figuren van de sociale media en al die mediabedrijven waar idealistische bevolkingen op vertrouwden als voorvechters van vrijheid, gezondheid, democratie, burgerrechten en op feiten gebaseerd overheidsbeleid, leken collectief in de pas te lopen bij een aanval tegen de vrijheid van meningsuiting en persoonlijke vrijheden. Plotseling leken deze vertrouwde instellingen gezamenlijk op te treden om angst te zaaien, gehoorzaamheid te vorderen, kritisch denken te ontmoedigen, en zeven miljard mensen naar de wensen van één Halfgod te laten dansen, culminerend in massale volksgezondheids- experimenten met een nieuwe, slordig geteste en onjuist gelicentieerde technologie die zo riskant was dat fabrikanten weigerden haar te produceren tenzij iedere regering op Aarde hen zou beschermen tegen aansprakelijkheid. ... 

Gewetensbezwaarden die zich verzetten tegen deze ongewenste, experimentele medische interventies zonder aansprakelijkheid kregen te maken met georkestreerde gaslighting ( =dat je begint aan je eigen verstand te twijfelen), marginalisatie en het tot zondebok maken. Amerikaanse levens en middelen van bestaan werden verwoest door een verbijsterende reeks van duivelse  dictaten opgelegd zonder goedkeuring van de wetgever of rechterlijke toetsing, risicobeoordeling of wetenschappelijke onderbouwing. Zogenaamde noodbevelen sloten onze bedrijven, scholen en kerken, maakten ongekende inbreuk op onze privacy, en verstoorden onze meest dierbare sociale en familiale relaties.

Kennedy is geen nieuwkomer in deze beangstigende dystopie. "Mijn 40-jarige carrière als milieu- en volksgezondheidsactivist," schrijft hij, "gaf me een uniek inzicht in de corrumperende mechanismen van 'regulatory capture', het proces waarbij de regelgever loyaal wordt aan de industrie die hij geacht wordt te reguleren." 

Vanaf het moment dat hij zich in 2005 in het debat over vaccins mengde, realiseerde hij zich dat "het alomtegenwoordige web van diepe financiële verstrengelingen tussen de farmaceutische industrie en de overheidsinstanties op het gebied van de gezondheidszorg de regelgeving op steroïden hadden gezet". De Centers for Disease Control and Prevention (CDC), bijvoorbeeld, bezit 57 vaccinoctrooien en gaf in 2019 4,9 miljard dollar uit aan de aankoop en distributie van vaccins. De Food and Drug Administration (FDA) ontvangt 45 procent van zijn budget van de farmaceutische industrie. 

Het National Institutes of Health (NIH), met zijn budget van 42 miljard dollar, bezit honderden vaccinpatenten en profiteert vaak van de verkoop van producten die het zogenaamd reguleert. Hoge ambtenaren ontvangen jaarlijkse emolumenten tot 150.000 dollar aan royalty's voor producten die zij helpen ontwikkelen en vervolgens door het goedkeuringsproces loodsen.

Dr. Anthony Fauci, "Amerika's regerende gezondheidscommissaris", staat aan de top van die Leviathan. Vanaf 1968 bekleedde hij verschillende posten bij het National Institute of Allergy and Infectious Diseases (NIAID), een subagentschap van het NIH, waarvan hij in 1984 directeur werd. Met een jaarsalaris van 417.608 dollar is hij de best betaalde van alle federale werknemers, inclusief de president. "Zijn ervaringen gedurende 50 jaar als potentaat van een belangrijke federale bureaucratie, waarbij hij zes presidenten, het Pentagon, inlichtingendiensten, buitenlandse regeringen en de WHO heeft geadviseerd, hebben hem uitstekend op smaak gebracht voor een crisis die hem in staat zou stellen de macht uit te oefenen die maar weinig heersers en geen enkele arts in de geschiedenis hebben genoten". Hij heeft een complex web van financiële verstrengelingen gekoesterd dat de NIH in een dochteronderneming van Big Pharma heeft veranderd. Met behulp van de diepe zakken van de Clinton en Gates Stichtingen heeft hij zijn jaarlijkse budget van

6 miljard dollar gebruikt om dominantie en controle te verkrijgen over vele agentschappen, waaronder de Wereld Gezondheids Organisatie (WHO). 

Hij kan carrières maken en breken, universitaire onderzoekscentra verrijken of straffen, en de uitkomst van wetenschappelijk onderzoek over de hele wereld dicteren, waarbij hij consequent voorrang geeft aan de winsten van de farmaceutische industrie boven de volksgezondheid.

Kennedy's boek documenteert Fauci's "twee decennia durende strategie van het promoten van valse pandemieën als een schema voor het promoten van nieuwe vaccins," evenals "zijn acties om wijdverspreide besmetting in bloed en vaccins te verbergen, zijn destructieve vendetta's tegen wetenschappers die het Pharma paradigma betwisten, [en] zijn opzettelijke sabotage van octrooi-verlopen remedies tegen besmettelijke ziekten."

Maar Kennedy's boek gaat natuurlijk niet over een mens: het gaat over een onherstelbaar corrupt en roofzuchtig systeem dat in de V.S. is ontstaan en wereldwijd wordt geëxporteerd. Uiteindelijk is het systeem echter door mensen opgebouwd en wordt het door mensen geleid, en de aandacht voor de meest emblematische vertegenwoordiger ervan toont de ziel ervan.

Kennedy's boek plaatst de huidige crisis in een historisch perspectief. Maar het vertelt het verhaal niet chronologisch. Het begint met een zeer lang eerste hoofdstuk over de huidige Covid-crisis - een boek op zich - en gaat dan, 

vanaf hoofdstuk 3, terug naar de jaren tachtig en de zoektocht naar het AIDS-vaccin, het sjabloon voor de huidige farmaceutische coup. 

In deze bespreking zal ik me concentreren op de AIDS-episode, 

omdat dit het minst bekende deel is van een geschiedenis die vijftig jaar bestrijkt, en het helpt zin te geven aan wat er vandaag gebeurt. 

Het is een ongelooflijk verhaal, dat ik drie jaar geleden moeilijk zou hebben kunnen geloven, maar dat door onze huidige slavernij nu volkomen geloofwaardig is.

De dertig jaar durende ontmanteling van journalistieke controle betekent dat er nog steeds geen samenhangend openbaar verhaal is over Dr. Fauci's vergeefse zoektocht naar zijn "onvermijdelijke" AIDS-vaccin, laat staan dat er verantwoording over wordt afgelegd. In plaats daarvan hebben wetenschappers uit de industrie en de regering de schandalige saga gehuld in geheimhouding, trucage en dubbelzinnigheid, waardoor duizend rampen en een zee van tranen die een eigen boek verdienen, aan het zicht worden onttrokken. Elke schamele poging om het debacle te onderzoeken - via Google, PubMed, nieuwssites en gepubliceerde gegevens over klinische proeven - levert slechts schokkende nieuwe gruweldaden op - een grimmige, zich herhalende parade van gruwelen: hartverscheurende tragedies, diepgewortelde institutionele arrogantie en racisme, gebroken beloften, enorme uitgaven van verspilde schatten, en de steeds terugkerende chicanes van Anthony Fauci, Bob Gallo, en Bill Gates.

Kennedy verdient lof en dank voor zijn moed om deze controverse in de openbaarheid te brengen, in een helder en goed gedocumenteerd exposé.

Zijn boek is voorbestemd om een mijlpaal te worden in de strijd voor Leven en Waarheid - en in de heroïsche saga van Kennedy. Dit artikel geeft slechts een fractie weer van wat er te leren valt uit de 480 pagina's vol met gegevens en referenties. Omdat de paginanummers in de Kindle editie (aanbevolen vanwege de duizend hyperlinks) verschillen van die in het gedrukte boek, heb ik ze achterwege gelaten.

In den beginne

In de eerste regels van zijn boek Thimerosal   Let the Science Speak (waarin een verbazingwekkend 1.135 procent hoger percentage autisme werd gedocumenteerd bij kinderen die hepatitis B-vaccins slikten), beweerde Kennedy voorzichtig "pro-vaccin" te zijn en "te geloven dat vaccins het leven van honderden miljoenen mensen in de afgelopen eeuw hebben gered." Kennedy geeft in zijn nieuwe boek een dergelijke verklaring niet af. Integendeel, hij schaart zich aan de zijde van de critici van het populaire dogma dat vaccins de sleutelrol hebben gespeeld in de afschaffing van dodelijke besmettelijke ziekten in Noord-Amerika en Europa, waarbij hij verwijst naar een studie uit 2000 van CDC en Johns Hopkins wetenschappers die concludeerden: 

"Bijna 90 procent van de daling van het sterftecijfer door infectieziekten bij kinderen in de VS vond plaats vóór 1940, toen er weinig antibiotica of vaccins beschikbaar waren." 

De belangrijkste oorzaken van de dramatische daling met 74% van het sterftecijfer door infectieziekten in de eerste helft van de twintigste eeuw waren verbeterde voeding en sanitaire voorzieningen.

Van Kennedy, The Real Anthony Fauci, 2021

Dit revisionistische maar objectieve perspectief legt uit waarom de obsessie van Fauci en Gates met ziekten die door vaccins kunnen worden voorkomen negatieve gevolgen heeft gehad voor de volksgezondheid in Afrika en Azië, door proportioneel de hulpstromen voor voeding, schoon water, transport, hygiëne en economische ontwikkeling te verminderen. Gates en Fauci hebben de volksgezondheidsagenda van de WHO feitelijk gekaapt, weg van de projecten waarvan bewezen is dat ze infectieziekten beteugelen, en hebben de internationale hulp omgeleid om opkomende markten te openen voor hun multinationale partners.

Om hun voorliefde voor vaccins te begrijpen, herinnert Kennedy ons aan de baanbrekende invloed van de Rockefeller Foundation. 

In 1911, nadat het Hooggerechtshof had bepaald dat Standard Oil een "onredelijk monopolie" vormde en het in vierendertig bedrijven had opgesplitst, begon John D. Rockefeller met wat Bill Gates later "filanthro-kapitalisme" zou noemen. 

Hij verstrekte grote subsidies aan wetenschappers voor het synthetiseren en patenteren van chemische versies van de moleculen die in de traditionele geneeskunde werden geïdentificeerd. De Foundation voorzag in 1922 in bijna de helft van het aanvankelijke budget voor de Gezondheidsorganisatie van de Volkenbond (LNHO), en bevolkte de gelederen met haar veteranen en favorieten. Zij heeft de Liga doordrenkt met haar technocratische gezondheidsfilosofie, die door haar opvolger, de WHO, in 1948 werd overgenomen.

De Rockefeller Foundation startte een "publiek-private samenwerking" met farmaceutische bedrijven onder de naam International Health Commission, die als eerste de ongelukkige bevolking van de gekoloniseerde tropen ging inenten met een gele koorts prik. Tegen de tijd dat John D. Rockefeller jr. de commissie in 1951 opdoekte, had de International Health Commission miljarden dollars uitgegeven aan campagnes tegen tropische ziekten in bijna 100 landen en koloniën. Deze projecten hadden een verborgen agenda, volgens een rapport uit 2017, U.S.Philanthro  capitalism and the Global Health Agenda: ze stelden de familie Rockefeller in staat om markten in de derde wereld te openen voor olie, mijnbouw, bankieren en andere winstgevende handel, waaronder farmaceutische winsten die enorm groeiden toen, in de jaren 1970:

een golf van nieuwe technologieën, waaronder PCR en superkrachtige elektronenmicroscopen, hadden voor wetenschappers vensters geopend op wemelende nieuwe werelden met miljoenen soorten voorheen onbekende virussen. ... De verlokking van roem en fortuin ontketende een chaotische revolutie in de virologie toen ambitieuze jonge doctors zich haastten om pas ontdekte microben te beschuldigen als de oorzaak van oude maligniteiten. Onder deze nieuwe noemer, werd elke theoretische doorbraak, elke vondst, potentieel de basis voor een nieuwe generatie van geneesmiddelen.

Halverwege de jaren zeventig probeerde het CDC zijn bestaan te rechtvaardigen door kleine uitbraken van hondsdolheid op te sporen. "Het aanwakkeren van de publieke angst voor periodieke pandemieën was een natuurlijke manier voor NIAID en CDC bureaucraten om hun agentschappen relevant te houden. Dr. Fauci's directe baas en voorganger als NIAID directeur, Richard M. Krause, hielp deze nieuwe strategie te pionieren in 1976." Dat jaar werd de valse varkensgriepepidemie verzonnen. Het experimentele vaccin was zo problematisch dat de Health and Human Services (HHS) de vaccinatie stopzette na 49 miljoen Amerikanen te hebben ingeënt. Volgens nieuwsberichten was het aantal griepgevallen onder de gevaccineerden zeven keer zo hoog als onder de niet-gevaccineerden. Bovendien veroorzaakte het vaccin ongeveer 500 gevallen van de degeneratieve zenuwziekte Guillain-Barré-syndroom, 32 sterfgevallen, meer dan 400 verlammingen en wel 4.000 andere verwondingen. Benadeelde eisers spanden 1.604 rechtszaken aan. Tegen april 1985 had de regering 83.233.714 dollar uitbetaald en tientallen miljoenen dollars uitgegeven om deze claims te beoordelen en te verwerken.

President Ford werd gefilmd terwijl hij een griepinenting kreeg, 14 oktober 1976 (Wikipedia)

Een ander schandaal brak uit in 1983, toen uit een door de NIH gefinancierde UCLA-studie bleek dat het door Wyeth - nu Pfizer - ontwikkelde DTP-vaccin bij één op de 300 gevaccineerde kinderen dodelijk was of ernstig hersenletsel veroorzaakte, waaronder epileptische aanvallen en de dood. Terwijl het kinderen beschermde tegen difterie, tetanus en pertussis, had het DTP-vaccin hun immuunsysteem geruïneerd, waardoor ze kwetsbaar werden voor een groot aantal dodelijke andere infecties.

De daaruit voortvloeiende rechtszaken veroorzaakten de ineenstorting van de verzekeringsmarkten voor vaccins en dreigden de industrie failliet te doen gaan. Wyeth beweerde dat zij voor elke dollar die zij verdiende aan de verkoop van vaccins 20 dollar aan downstream aansprakelijkheid verloor, en bracht het Congres ertoe om in 1986 de National Childhood Vaccine Injury Act aan te nemen, die vaccinproducenten afschermde van aansprakelijkheid. (Deze stimulans voor onbeperkte hebzucht werd in 2005 versterkt toen George W. Bush de Public Readiness and Emergency Preparedness Act in wet omzette).

AIDS en AZT

In 1984, toen Fauci directeur werd van NIAID, liep de AIDS crisis uit de hand. Dat bleek "een verlossend moment voor NIAID en het lanceerplatform voor Dr. Fauci's grote opkomst." In een persconferentie in april 1984 legde NIH-wetenschapper Robert Gallo een verband tussen AIDS en het virus dat spoedig HIV zou gaan heten. Dr. Fauci ging toen agressief te werk om voor zijn agentschap jurisdictie op te eisen over het National Cancer Institute (NCI), een ander subagentschap van NIH. "Als 's lands nieuw benoemde AIDS tsaar, was Dr. Fauci nu een poortwachter voor bijna al het AIDS onderzoek ... De belofte van het NCI om kanker te genezen napratend, beloofde Dr. Fauci het Congres dat hij snel medicijnen en vaccins zou produceren om AIDS uit te bannen."

Tegelijkertijd verspreidde hij opzettelijk besmettingsterreur door in 1983 in een artikel over angstzaaierij te waarschuwen dat "de omvang van het syndroom enorm kan zijn", omdat "routineus nauw contact, zoals binnen een gezin, de ziekte kan verspreiden" - ondanks het feit dat AIDS bijna uitsluitend voorkwam bij intraveneuze drugsgebruikers en mannelijke homoseksuelen. Een jaar later moest Fauci toegeven dat gezondheidsambtenaren nooit een geval hadden ontdekt van de ziekte die door "toevallig contact" was verspreid. Desondanks was de systematische reactie van Dr. Fauci "het versterken van de wijdverspreide paniek over de gevreesde pest die zijn macht op natuurlijke wijze zou vergroten, zijn profiel zou verbeteren en zijn invloed zou vergroten. Het versterken van de terreur van besmettelijke ziekten was al een ingebakken reflexmatige institutionele reactie bij NIAID."

Nadat Fauci de controle over het AIDS-onderzoek had overgenomen, veroverde hij de nieuwe stroom van AIDS-kredieten van het congres die naar het NIH vloeiden door het lobbyen van een nieuw georganiseerde homogemeenschap. Tegen 1990 bereikte het jaarlijkse AIDS budget van NIAID $3 miljard. 

In de daaropvolgende decennia gaf de federale regering meer dan een  half triljoen dollar uit in de zoektocht naar een ongrijpbaar vaccin dat nooit werkelijkheid werd. 

Dr. Fauci pompte het geld van de belastingbetaler in bijna 100 kandidaten voor een vaccin, met geen ander resultaat dan "massale transfers van publieke gelden naar Dr. Fauci's Pharma partners," en een zee van tranen voor miljoenen onfortuinlijke menselijke proefkonijnen.

Het gebrek aan eigen geneesmiddelen-ontwikkelings-capaciteit van het NIAID betekende dat Fauci het geneesmiddelen-onderzoek moest uitbesteden aan een netwerk van zogenaamde "principal investigators" (PI's), academische artsen en onderzoekers die door farmaceutische bedrijven worden gecontroleerd en optreden als contactpersonen, rekruteerders en woordvoerders.

Hoofdonderzoekers zijn surrogaten van de farmaceutische industrie die een sleutelrol spelen bij de bevordering van het farmaceutische paradigma en fungeren als hogepriesters van al zijn orthodoxieën, die zij met missionaire ijver verkondigen. Zij gebruiken hun zetels in medische besturen en voorzitterschappen van universitaire afdelingen om dogma's te propageren en ketterij uit te roeien. ... Zij zijn de geloofwaardige en betrouwbare medische experts die prognoses geven op televisienetwerken - die nu hulpeloos afhankelijk zijn van farmaceutische advertentie-inkomsten - om Pharma inhoud te verspreiden.

Dr. Fauci's keuze om bijna al het budget van het NIAID over te hevelen naar farmaceutische PI's voor de ontwikkeling van medicijnen was een verzaking van de plicht van het agentschap om de bron te vinden en de explosieve epidemieën van allergische en auto-immuunziekten te elimineren die onder zijn toezicht begonnen rond 1989. ... Het NIAID geld werd in feite een gigantische subsidie aan de bloeiende farmaceutische industrie om een pijplijn van winstgevende nieuwe medicijnen te ontwikkelen, gericht op het behandelen van de symptomen van diezelfde ziekten.

Eind jaren '80 en begin jaren '90 ontvingen hoofdonderzoekers ( PI's) elk jaar tussen de 4 en 5 miljard dollar uit de NIH-begroting. 

Maar "gelegaliseerde steekpenningen" van medicijnfabrikanten en royalty's voor medicijnproducten deden hun overheidsfinanciering vaak in het niet vallen. Celia Farber's Harper's artikel uit 2006, "Out of Control: AIDS and the Destruction of Medical Science," legde de cultuur bloot van ellende, corruptie en vendetta bij Fauci's AIDS afdeling, de Division of Acquired Immunodeficiency Syndrome (DAIDS).

Ondanks zijn miserabele staat van dienst bij het terugdringen van ziekten in het voorgaande decennium, haalde Fauci President Bill Clinton in mei 1997 over om een nieuw nationaal doel voor de wetenschap te stellen. In een toespraak aan de Morgan State University imiteerde Clinton - wellicht niet zonder cryptische ironie - Kennedy's maanreisbelofte van 25 mei 1961 door te zeggen: "Laten we ons er vandaag toe verplichten om binnen het volgende decennium een AIDS-vaccin te ontwikkelen".

Een jaar later sloot Bill Gates, die net zijn International Aids Vaccine Initiative (IAVI) had opgericht, een deal met Fauci. 

"In de volgende twee decennia zou dat partnerschap zich uitbreiden naar farmaceutische bedrijven, militaire en inlichtingenplanners en internationale gezondheidsagentschappen die allemaal samenwerkten om pandemieën en vaccins met wapens te promoten en een nieuw soort bedrijfsimperialisme dat geworteld was in de ideologie van bioveiligheid." 

Het verhaal van Gates' betrokkenheid bij de vaccinbusiness, van zijn moorddadige experimenten in Afrika en India, en van zijn opkomst als de officieuze topsponsor van de WHO (die in 2011 bestelde: "Alle 193 lidstaten, jullie moeten vaccins centraal stellen in jullie gezondheidssystemen"), wordt verteld in de hoofdstukken 9 en 10 van Kennedy's boek.

Toen Dr. Fauci hoofd van het NIAID werd, was azidothymidine, bekend als AZT, de enige kandidaat als een middel tegen AIDS. AZT is een "DNA keten terminator", die op willekeurige wijze de DNA synthese vernietigt in zich voortplantende cellen. Het was in 1964 ontwikkeld voor kanker, maar opgegeven omdat het te giftig was, zelfs voor kortdurende therapie. Het werd zo waardeloos geacht dat het niet eens werd gepatenteerd. In 1985 beweerde Samuel Broder, hoofd van het National Cancer Institute (NCI), dat hij had ontdekt dat AZT HIV doodde in reageerbuisjes. Het Britse bedrijf Burroughs Wellcome patenteerde het vervolgens als een middel tegen AIDS. "Het bedrijf zag financiële mogelijkheden in de wanhopige terreur van jonge AIDS-patiënten die een zekere dood tegemoet gingen en stelde de prijs vast op maximaal $10.000 per jaar per patiënt, waardoor AZT een van de duurste medicijnen in de farmaceutische geschiedenis werd. Omdat Burroughs Wellcome AZT voor een habbekrats per dosis kon produceren, verwachtte het bedrijf een goudmijn."

Fauci gaf Burroughs Wellcome een monopolie over de HIV-respons van de overheid. Maar alles verliep niet gladjes. "De afschuwelijke toxiciteit van AZT hinderde onderzoekers bij het opstellen van studieprotocollen die het veilig of effectief zouden laten lijken. Een ander probleem is dat artsen in de gemeenschap veelbelovende resultaten boekten met goedkope therapeutische 'off label' gebruikte medicijnen.  Dr. Fauci weigerde één van deze medicijnen te testen die geen farmaceutische beschermheer hadden. Toen hij AL721 uitprobeerde, een antiviraal middel dat veel minder toxisch was dan AZT, zorgde hij ervoor dat de studies mislukten en annuleerde hij abrupt fase 2.

Ondertussen versnelde hij het testen van AZT door dierproeven over te slaan en Burroughs Wellcome toe te staan direct over te gaan tot proeven op mensen. In maart 1987 verklaarde het team van Fauci dat de proeven op mensen al na vier maanden een succes waren, en Fauci feliciteerde zichzelf ten overstaan van de pers. Toen echter in juli 1987 het officiële rapport van de fase 2 proef van Burroughs Wellcome werd gepubliceerd, klaagden Europese wetenschappers dat de ruwe gegevens geen voordeel aantoonden bij het verminderen van de symptomen. De FDA voerde anderhalf jaar later haar eigen onderzoek uit, maar hield de resultaten geheim, totdat onderzoeksjournalist John Lauritsen een aantal daarvan in handen kreeg door gebruik te maken van de Freedom of Information Act; uit de documenten bleek dat de Fauci/Burroughs Wellcome onderzoeksteams op grote schaal met de gegevens hadden geknoeid. Meer dan de helft van de AZT-patiënten kreeg bijwerkingen die zo dodelijk waren dat zij meerdere bloedtransfusies nodig hadden om alleen maar in leven te blijven. Desondanks bleef Fauci zichzelf voorliegen tot in de hoogste kringen van de wereld, met weinig kritische blik van de mainstream media.

Een belangrijke en blijvende erfenis van de AZT-strijd was de opkomst van Dr. Fauci als de alfawolf van de HHS [Health and Human Services], (een verzamelnaam  voor alle instituties in dat veld?JV). Zijn enorme budget en zijn vele contacten op Capitol Hill, het Witte Huis en de medische industrie stelden hem daarna in staat om een opeenvolging van politiek benoemde HHS directeuren te beïnvloeden of te negeren en om de andere zusteragentschappen van de HHS, met name de FDA, te intimideren, te manipuleren en te domineren.

AZT was niet het enige onderwerp dat Fauci interesseerde. In juni 2003 voerde het NIH 10.906 klinische proeven uit op nieuwe antivirale brouwsels in ongeveer vierhonderd klinische proeven in negentig landen. Sommige van die proeven leken zo uit Dickens' ergste nachtmerries te komen. De Alliance for Human Research Protection (AHRP), een waakhondorganisatie van de medische industrie, heeft gedocumenteerd dat het NIAID tussen 1985 en 2005 ten minste 532 baby's en kinderen uit pleeggezinnen in New York City heeft gerekruteerd als proefpersonen voor klinische proeven met experimentele AIDS medicijnen en vaccins. Uit het onderzoek van AHRP bleek dat veel van deze kinderen kerngezond waren en misschien niet eens met HIV besmet waren. Toch stierven 80 van hen. In 2004, bracht de journalist Liam Scheff verslag uit van Dr. Fauci's geheimzinnige experimenten op pleegkinderen in het Incarnation Children's Center (ICC) in New York City en talrijke zusterfaciliteiten tussen 1988 en 2002. Deze onthullingen, aldus Kennedy, roepen veel vragen op:

Uit welke morele wildernis zijn de monsters die deze experimenten bedachten en goedkeurden, neergedaald in ons idealistische land? Hoe zijn zij er de laatste tijd toe gekomen zo'n tirannieke macht uit te oefenen over onze burgers? Wat voor natie zijn we als we toestaan dat ze doorgaan? En het allerbelangrijkste: is het niet logisch dat de kwaadaardige geesten, de rekbare ethiek, het ontstellende oordeel, de arrogantie en de wreedheid die de barbaarse brutalisering van kinderen in het klooster van de gevangenissen en de marteling van dieren voor winstbejag van de industrie goedkeurden, ook een morele rechtvaardiging konden verzinnen voor het onderdrukken van levensreddende remedies en het verlengen van een dodelijke epidemie? Zouden diezelfde duistere alchemisten een strategie kunnen rechtvaardigen om hun 48 miljard dollar kostende vaccinatieproject voorrang te geven boven de volksgezondheid en mensenlevens? Heeft een soortgelijke overmoed - die dodelijke menselijke impuls om voor God te spelen - de dodelijke weg naar Wuhan geëffend en de roekeloze beslissing aangewakkerd om de codes van de schepping te hacken en duivelse nieuwe levensvormen - pandemische superbacteriën - te fabriceren in een gammel laboratorium met wetenschappers die banden hebben met het Chinese leger?

Kennedy toont in zijn laatste hoofdstuk, "Germ Games", aan dat Fauci's investeringen in zogenaamde "winst van functie"-experimenten om pandemische superbacteriën te ontwikkelen "de ironische mogelijkheid oproepen dat Dr. Fauci een rol heeft gespeeld in het op gang brengen van de wereldwijde besmetting waarvan twee Amerikaanse presidenten hem het beheer toevertrouwden".

Afrika is "de plaats bij uitstek voor bedrijven die op zoek zijn naar coöperatieve regeringsambtenaren, volgzame bevolkingen, de laagste inschrijvingskosten per patiënt, en laks toezicht door de media en regelgevende ambtenaren". In het begin van de jaren '90 rolden Afrikaanse dictators de rode loper uit voor de farmaceutische industrie, en profiteerden van de lucratieve handel in het uitlenen van hun burgers voor de bloeiende klinische testindustrie. En op 29 januari 2003 kondigde President George W. Bush tijdens zijn State of the Union toespraak zijn Noodplan voor AIDS Relief (PEPFAR) aan, Fauci's nieuwe zwendel:

Op het Afrikaanse continent zijn bijna 30 miljoen mensen besmet met het AIDS-virus. ... Toch krijgen op dat continent slechts 50.000 AIDS-slachtoffers de medicijnen die ze nodig hebben. ... Ik vraag het Congres om de komende vijf jaar 15 miljard dollar toe te zeggen, waarvan bijna 10 miljard dollar nieuw geld, om het tij tegen AIDS te keren in de meest getroffen landen van Afrika en het Caribisch gebied.

Veroorzaakt HIV AIDS?

Kennedy's hoofdstuk 5, "De HIV ketterijen," opent met de volgende aantekening:

Ik aarzelde om dit hoofdstuk op te nemen omdat het in twijfel trekken van de orthodoxie dat HIV de enige oorzaak is van AIDS een onvergeeflijke, zelfs gevaarlijke, ketterij blijft onder ons heersende medische kartel en zijn medestanders. Maar men kan geen volledig boek over Tony Fauci schrijven zonder de voortdurende - en fascinerende - wetenschappelijke controverse aan te roeren over wat hij zelf omschrijft als zijn "grootste verwezenlijking" en zijn "levenswerk".

De controverse illustreert hoe de farmaceutische industrie en gezondheidsinstanties, in onderling overleg, consensus creëren over onvolledige of frauduleuze theorieën, en meedogenloos afwijkende meningen onderdrukken van zelfs de meest begaafde erkende wetenschappers. "Vanaf het begin," benadrukt Kennedy, "wil ik duidelijk maken dat ik geen standpunt inneem over het verband tussen HIV en AIDS." Er lijkt echter weinig twijfel over te bestaan dat zijn basispunt juist is:

Gedurende de zesendertig jaar sinds Dr. Fauci en zijn collega, Dr. Robert Gallo, voor het eerst beweerden dat HIV de enige oorzaak van AIDS is, is niemand in staat geweest om een studie aan te wijzen die hun hypothese aantoont met behulp van geaccepteerde wetenschappelijke bewijzen. ... Zelfs vandaag de dag blijven incoherentie, hiaten in de kennis, tegenstrijdigheden en inconsistenties het officiële dogma verijdelen.

Het succesverhaal van het HIV-AIDS dogma laat "veel van de tactieken zien die Dr. Fauci heeft ontwikkeld om het debat te ontwijken - de pers verblinden en misleiden zodat ze legitieme onderzoeken naar het credo negeert, en critici ondermijnen, gaslighting, straffen, pesten, intimideren, marginaliseren, belasteren en muilkorven". Eén van Fauci's slachtoffers was Dr. Peter Duesberg, die in 1987 nog steeds werd gezien als 's werelds meest vooraanstaande retroviroloog. Duesberg beweert dat HIV geen AIDS veroorzaakt, maar in wezen een "free rider" (coorelatie,geen causatie)   is die veel voorkomt bij bevolkingsgroepen met een hoog risico die immuunsuppressie ondervinden als gevolg van blootstelling aan het milieu( Weinig weerstand wegens ongezond leven is dan de oorzazak van AIDS en van HIV ?  JV) . HIV, zegt hij, is een onschadelijk passagiersvirus dat vrijwel zeker al duizenden generaties lang onder de mensen voorkomt zonder ziekten te veroorzaken. Hoewel HIV seksueel overdraagbaar kan zijn, beweert Duesberg, is AIDS dat niet.

Duesberg publiceerde zijn opvattingen in een baanbrekend artikel uit 1987, en vervolgens in een 724 pagina's tellend boek, Inventing the AIDS Virus. Kennedy vindt dat "Duesberg's argumenten zo schoon, zo elegant en zo overtuigend lijken dat het, bij het lezen ervan, onmogelijk lijkt dat de hele [orthodoxe] hypothese niet onmiddellijk in elkaar is gestort onder het verstikkende gewicht van meedogenloze logica". Maar Fauci en Gallo hebben nooit een poging gedaan om Duesberg te antwoorden. AIDS beschouwen als het gevolg van  een virus was de gok die het NIAID in staat had gesteld om de jurisdictie en geldstroom weg te claimen van het NCI, en Duesberg werd zwaar gestraft voor het in gevaar brengen hiervan.

Dr. Fauci riep de hele hogere clerus van zijn HIV orthodoxie en al zijn lagere acolieten en misdienaars bijeen om een storm van felle vergelding te ontketenen op de Berkeley viroloog en zijn volgelingen. ... het AIDS establishment, tot aan de laagste dokter toe, beschimpte Duesberg publiekelijk, het NIH trok zijn financiering in, en de academische wereld stootte  de briljante Berkeley professor uit. De wetenschappelijke pers heeft hem bijna verbannen. Hij werd radioactief.

Verrassend genoeg echter werd Dr. Luc Montagnier, wiens ontdekking van HIV in feite door Fauci's vriend Gallo werd  gestolen - zoals hij in 1991 na jaren van rechtszaken toegaf -, Duesbergs meest gênante bekeerling, door op de Internationale AIDS Conferentie in San Francisco in juni 1990 te verklaren dat "het HIV-virus onschadelijk en passief is, een goedaardig virus". Hij voegde eraan toe dat, volgens zijn bevindingen, HIV alleen gevaarlijk wordt in aanwezigheid van een tweede organisme, een bacterie-achtig insect genaamd mycoplasma. Montagnier had nooit beweerd dat HIV de enige factor was in AIDS, en hij werd steeds sceptischer over die theorie. 

Zijn herhaaldelijk in twijfel trekken van het gevestigde paradigma betekende het begin van zijn verguizing, waarvoor zijn Nobelprijs hem nauwelijks bescherming bood.

Gallo's "bewijs" dat de oorzaak van AIDS een virus was - in tegenstelling tot toxische blootstellingen - vormde de kritische hoeksteen van Dr. Fauci's carrière. Het stelde Fauci in staat het AIDS programma te veroveren en het NIAID te lanceren als de belangrijkste federale partner van de drugsproducerende industrie. 

Dit verklaart waarom Fauci nooit een studie heeft gefinancierd om te onderzoeken of HIV werkelijk AIDS veroorzaakte, en krachtig preventief actie ondernam tegen een dergelijke studie.

Kennedy citeert andere tegengeluiden over AIDS epidemiologie. Dr. Shyh-Ching Lo, de hoofdonderzoeker belast met AIDS-programma's voor het Armed Forces Institute of Pathology, was geschokt door de onconventionele bewering van Anthony Fauci dat antilichamen, die normaal gesproken het teken zijn van een krachtige immuunrespons, bij HIV het signaal zouden moeten zijn voor een naderende dood. Aangezien "HIV-tests" in werkelijkheid niet het ongrijpbare virus opsporen, maar alleen antilichamen, lijkt er een Orwelliaanse omkering aan het werk te zijn. Kennedy citeert ook Dr. David Rasnick, een gepromoveerd biochemicus die dertig jaar in de farmaceutische biotech heeft gewerkt:

Het fundamentele raadsel van Fauci is dat hij iedereen heeft verteld de diagnose AIDS te stellen op basis van de aanwezigheid van HIV-antilichamen. Bij elke andere ziekte is de aanwezigheid van antilichamen het signaal dat de patiënt de ziekte heeft overwonnen. Bij AIDS beweren Fauci en Gallo, en nu Gates, dat het een teken is dat je op het punt staat te sterven. Denk er eens over na; als het doel van een AIDS-vaccin is om de produktie van antilichamen te stimuleren, dan zou succes betekenen dat iedere gevaccineerde persoon ook een AIDS-diagnose zou krijgen. Ik bedoel, dit is voer voor een komedie stukje. Het is alsof iemand de Three Stooges een jaarlijks budget van een miljard dollar heeft gegeven!

De aard van AIDS - een syndroom, geen ziekte - is op zichzelf al aanvechtbaar, aangezien het een reeks van zo'n dertig afzonderlijke bekende ziekten omvat, die allemaal voorkomen bij mensen die geen HIV-besmetting hebben. "In de handen van Dr. Fauci's opportunistische PI's werd AIDS een amorfe kwaal, onderworpen aan steeds veranderende definities, die een veelheid van oude ziekten omvatte bij gastheren die positief testten op HIV". Nobelprijswinnaar Kary Mullis, de uitvinder van de PCR-tests, wees erop dat de PCR in staat was HIV-signalen te vinden in grote delen van de bevolking die geen AIDS-symptomen vertoonden. Anderzijds komt AIDS vaak voor bij mensen die negatief testen op HIV, zoals Geoffrey Cowley documenteerde in een artikel in Newsweek in 1992, gevolgd door Steve Heimoff in de Los Angeles Times.

Juist deze tegenstrijdigheden waren geen probleem voor Fauci en zijn permanente leger van farmaceutische huurlingen. Integendeel: ze openden Afrika's AIDS-bonanza. Door Fauci gefinancierde onderzoekers, die gebruik maakten van PCR-tests en duistere statistische modellen, verklaarden dat tot 30 miljoen Afrikanen aan AIDS leden, bijna de helft van de volwassen bevolking in sommige landen. 

Terwijl AIDS in de Westerse landen een ziekte bleef van drugsverslaafden en homoseksuele "poppers" (consumenten van het amylnitriet vaatverwijdend middel dat de anale spieren ontspant, verpakt in de "popper"-verpakking waarop het patent werd aangevraagd door Burroughs Wellcome en waarvoor reclame werd gemaakt in de homopers tijdens de gehele AIDS-epidemie), waren in Afrika op mysterieuze wijze 59% van de AIDS-gevallen vrouwen en 85% heteroseksuelen.

Maar in het begin van de jaren negentig veranderde het karakter van AIDS dramatisch door de verspreiding van AZT. Toen men AZT begon te geven aan mensen die in feite niet eens ziek waren maar gewoon positief op de HIV-test, begon AIDS steeds meer op AZT-vergiftiging te lijken. En het sterftecijfer steeg pijlsnel. Volgens de Duesbergianen werd de overgrote meerderheid van de "AIDS-doden" na 1987 in feite veroorzaakt door AZT. De medicatie die Dr. Fauci voorschreef om AIDS-patiënten te behandelen, deed in feite wat het virus niet kon: het veroorzaakte AIDS zelf. In 1988 was de gemiddelde overlevingsduur van AZT-patiënten vier maanden. 

In 1997, toen de gezondheidsambtenaren het dodelijke effect van AZT erkenden, verlaagden zij de dosis; de gemiddelde levensduur van AZT-patiënten steeg toen tot vierentwintig maanden. 

Volgens Dr. Claus Köhnlein, een Duitse oncoloog, "hebben we in feite een hele generatie AIDS-patiënten gedood zonder het zelfs maar te merken, omdat de symptomen van de AZT-vergiftiging bijna niet van AIDS te onderscheiden waren".

Conclusie

In juli 2019 deed Dr. Fauci een verrassende aankondiging: hij had eindelijk een werkend HIV-vaccin, de potentiële "nagel aan de doodskist" voor de epidemie. Hij gaf toe dat zijn nieuwe vaccin de overdracht van AIDS niet voorkomt, maar voorspelde dat degenen die de prik namen, zouden merken dat als ze toch AIDS kregen, de symptomen veel minder zouden zijn. Kennedy geeft commentaar:

Dr. Fauci was zo overtuigd van de slaafse goedgelovigheid van de media dat hij, terecht, veronderstelde dat hij de vele vragen die dit koortsachtige gebrabbel opriep nooit zou hoeven te beantwoorden. Dat hele vreemde voorstel kreeg nul kritisch commentaar van de pers. Zijn succes om lippenstift op deze ezel aan te brengen en het aan de wereld te verkopen als een volbloed, heeft hem wellicht aangemoedigd om een jaar later een soortgelijke cosmetica aan te brengen op de COVID-vaccins, die evenmin ziekte voorkomen of overdracht uitsluiten.

In 2019 begon het AIDS touw te slijten. Wie gaf er eigenlijk nog om AIDS? De "Covid-19 Pandemie" kwam als de perfecte gelegenheid voor een reset en een update in de farmaceutische zwendel-praktijk (racket). Zoals Winston Churchill naar verluidt zei: "Laat een goede crisis nooit verloren gaan". Met medeplichtige bedrijfsmedia die de schandalige staat van dienst van zijn witte-jassen-maffia aan het oog onttrokken, kwam Fauci weer naar voren als de goede dokter, de redder.

"Is het eerlijk om Dr. Fauci de schuld te geven van een crisis die, natuurlijk, vele vaders heeft?" vraagt Kennedy zich hardop af.  Tot op zekere hoogte is dat zo.

Onder Dr. Fauci's leiderschap zijn de allergische, auto-immuun en chronische ziekten, die het NIAID van het Congres moest onderzoeken, dat was de opdracht aan Fauci-  onderzoeken en voorkomen -  als paddestoelen uit de grond geschoten . 

Ze treffen nu 54% van de kinderen, vergeleken met 12,8% toen hij het NIAID overnam in 1984. Dr. Fauci heeft geen verklaring gegeven voor de plotse explosie van allergische ziekten zoals astma, eczeem, voedselallergieën, allergische rhinitis en anafylaxie vanaf 1989, vijf jaar nadat hij aan de macht kwam. Op zijn website gaat het NIAID er prat op dat auto-immuunziekten één van de topprioriteiten van het agentschap zijn. Zo'n 80 auto-immuunziekten, waaronder jeugddiabetes en reumatoïde artritis, de ziekte van Graves en de ziekte van Crohn, die vóór 1984 vrijwel onbekend waren, werden onder zijn toezicht plotseling epidemisch. Autisme, dat door veel wetenschappers nu als een auto-immuunziekte wordt beschouwd, is geëxplodeerd van 1 op 3400 Amerikanen toen Tony Fauci bij het NIAID kwam, tot 1 op 34  vandaag.  Honderd maal zo veel! 

Neurologische ziekten zoals ADD/ADHD, spraak- en slaapstoornissen, narcolepsie, gezichtstics en het syndroom van Gilles de la Tourette zijn gemeengoed geworden bij Amerikaanse kinderen. 

De menselijke, gezondheids- en economische kosten van chronische ziekten doen de kosten van alle infectieziekten in de Verenigde Staten in het niet vallen. 

Tegen het einde van dit decennium zijn zwaarlijvigheid, diabetes en pre-diabetes op weg om 85% van de Amerikaanse burgers te verzwakken. Amerika behoort tot de tien landen met het hoogste overgewicht ter wereld. De gevolgen voor de gezondheid van deze epidemieën - die vooral de jongeren treffen - overtreffen zelfs de meest overdreven gevolgen voor de gezondheid van COVID-19.

Dr. Fauci heeft niets gedaan om de kerntaak van het NIAID, het onderzoek naar de oorzaken van chronische allergische en auto-immuunziekten, die onder zijn ambtstermijn als paddestoelen uit de grond zijn geschoten, te bevorderen. In plaats daarvan heeft Fauci "het NIAID omgevormd tot de belangrijkste kweekvijver voor nieuwe farmaceutische producten, waarvan er vele, ironisch genoeg, profiteren van de chronische ziekten pandemie die zich steeds verder uitbreidt. In plaats van onderzoek te doen naar de oorzaken van de falende gezondheid van de Amerikanen, sluist Dr. Fauci het grootste deel van zijn budget van $6 miljard door naar het onderzoek en de ontwikkeling van nieuwe medicijnen en vaccins die grotendeels verantwoordelijk zijn voor het verzwakken van onze natuurlijke immuniteit. "De laatste tijd heeft hij een centrale rol gespeeld in de ondermijning van de volksgezondheid en de ondermijning van de democratie en het constitutionele bestuur over de hele wereld en in de overgang van ons burgerlijk bestuur naar medisch totalitarisme."

Ik moest denken aan Dr. Knock, het hoofdpersonage van Jules Romains beroemde roman Knock of de Triomf der Geneeskunde, geschreven in 1923. Dr. Knock is een louche arts van twijfelachtige competentie die beweert dat "gezondheid" een achterhaald en onwetenschappelijk concept is, en dat alle mensen ziek zijn en daarover door hun arts moeten worden ingelicht. Om zijn plan te verwezenlijken om een hele stad om te vormen tot permanente patiënten, roept hij de hulp in van de schoolmeester en van de apotheker, die plotseling zijn klantenkring ziet groeien (bekijk hier en hier onvergetelijke momenten van Guy Lefranc's verfilming uit 1951 met Louis Jouvet).

                                               Louis Jouvet als Dr. Knock in 1951

Tot op zekere hoogte is Fauci echter zelf het product van een beschavings-oriëntatie ( een greed = good mentaliteit, de Ayn Rand filosofie. ? Of : Tikkun Olam, dus om de wereld beter te maken, wat onze plicht is,  moeten er minder mensen komen ?    JV)  die op den duur alleen maar kon leiden tot de tirannieke medische technocratie die ons nu tot slaaf probeert te maken. 

In vergelijking met een nieuwe Dr. Frankenstein, is Fauci het door ons zelf veroorzakte monster dat achter ons aankomt. 

Kennedy zinspeelt op deze enorm belangrijke vraag, en wijst op de noodzaak van diepgaande vraagstelling. 

De manier waarop Amerikanen en westerlingen in het algemeen tegen gezondheidszorg aankijken, is gevormd door de filosofie van de Rockefeller Foundation: 

" Voor elke ziekte een pil."  In het debat tussen 

= de "miasma theorie" - die de nadruk legt op het voorkomen van ziekte door het versterken van het immuunsysteem door middel van voeding en door het verminderen van blootstelling aan milieu-toxines en stress - versus 

= de "kiem theorie" - die ziekte wijt aan microscopische ziekteverwekkers - hebben we ondubbelzinnig gekozen voor de laatste. Wij hebben gekozen voor een aanpak van ziekten waarbij de schuldige kiem moet worden geïdentificeerd en een gif moet worden toegediend om hem te doden. Deze keuze is ons niet opgedrongen. 

Wij hebben zelf de verantwoordelijkheid voor onze gezondheid overgelaten aan medische deskundigen en verzekeringsmakelaars.

Zoals Dr. Claus Köhnlein en Torsten Engelbrecht in hun door Kennedy geciteerde boek Virus Mania (2007) opmerken: "Het idee dat bepaalde microben - vooral schimmels, bacteriën en virussen - onze grote tegenstanders in de strijd zijn, die bepaalde ziekten veroorzaken die met speciale chemische bommen moeten worden bestreden, heeft zich diep in het collectieve geweten ingegraven." 

Het is een oorlogszuchtig paradigma, perfect geschikt voor het produceren van instemming op weg naar dictatuur. 

Zoals Kennedy schreef in zijn voorwoord bij Dr. Joseph Mercola en Ronni Cummins, The Truth About Covid-19 (2021),

"demagogen moeten de angst opvoeren en die angst wordt dan als een wapen gebruikt om   blinde gehoorzaamheid van het volk af te dwingen."

Kennedy:

Regeringstechnocraten, 

oligarchen en miljardairs, 

Big Pharma,    Big Data,   Big Media, 

de grote financiële roofridders , 

de wapenindustrie en de Geheime Diensten ......                                                              

Allemaal  houden ze van pandemieën om dezelfde redenen als waarom ze van oorlogen en terroristische aanslagen houden.                          

Catastrofale crises creëren gemakkelijke kansen om zowel macht als rijkdom te vergroten.

Laurent Guyénot, PhD, is de auteur van The Unspoken Kennedy Truth en van een film over hetzelfde onderwerp.